Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Ο Μέγας Αντώνιος καί ο ταπεινός μπαλωματής


Πέρασε κάποτε από το λογισμό του Μεγάλου Αντωνίου σε τίνος τάχα αγίου μέτρα να είχε φτάσει.

Ο Θεός όμως, που ήθελε να του ταπεινώσει το λογισμό, του φανέρωσε μια νύχτα στ’ όνειρό του

πως καλύτερος του ήταν ο μπαλωματής, που είχε ένα μικρομάγαζο σ’ ένα παράμερο δρόμο της Αλεξανδρείας...


Μόλις ξημέρωσε, ο Όσιος πήρε το ραβδάκι του και ξεκίνησε για την πόλη.

Ήθελε να γνωρίσει από κοντά τον περίφημο μπαλωματή και να ιδεί τις αρετές του.

Με πολλή δυσκολία ανακάλυψε το μαγαζάκι του, μπήκε μέσα,

κάθισε πλάι του στον πάγκο κι’ άρχισε να τον ρωτά για τη ζωή του.


Ο απλοϊκός άνθρωπος, που δε του πήγαινε ο νους ποιος μπορούσε να ήταν εκείνος ο γερο-καλόγερος

που ήλθε τόσο ξαφνικά να τον εξετάσει, χωρίς να πάρει τα μάτια του από το παπούτσι που μπάλωνε,

του αποκρίθηκε αργά-αργά με ηρεμία:

— Δεν ξέρω, Αββά μου, να έχω κάνει ποτέ κανένα καλό.

Κάθε πρωί σηκώνομαι, κάνω την προσευχή μου κι’ αρχίζω τη δουλειά μου.

Λέω όμως πρώτα στο λογισμό μου, πως όλοι οι άνθρωποι σ’ αυτή την πόλη,

από τον πιο μικρό ως τον πιο μεγάλο, θα σωθούν καί μόνο εγώ θα καταδικαστώ για τις πολλές μου αμαρτίες.

Κι' όταν το βράδυ πάω να πλαγιάσω, πάλι το ίδιο συλλογίζομαι.


Ο Όσιος σηκώθηκε με θαυμασμό, τον αγκάλιασε, τον φίλησε, και του είπε με συγκίνηση:

— Συ, αδελφέ μου, σαν καλός έμπορος, κέρδισες τον πολύτιμο μαργαρίτη άκοπα.

Εγώ γέρασα στην έρημο, ίδρωσα καί κόπιασα, μα δεν έφτασα την ταπεινοσύνη σου.



(Από το ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ)

agiosmgefiras.blogspot

[XAPA]

Πατήρ Θαδδαίος: ... να πλησιάσουμε τον Κύριο, ο οποίος

είναι για μας, σαν το ζεστό σπίτι μας τον χειμώνα.



Συχνά στη ζωή έρχεται και μας χτυπά κύμα δύσκολων σκέψεων, κύμα στεναχώριας.

Το καλύτερο απ’ όλα είναι να σωπαίνουμε. Δεν χρειάζεται εμείς πολύ να σκεφτόμαστε.

Ο Κύριος ξέρει, προνοεί πόσο μπορούμε να αντέξουμε. Ποιό βάρος στεναχώριας μπορούμε να σηκώσουμε.

Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει αμέσως να πλησιάσουμε τον Κύριο, ο οποίος είναι για μας,

σαν το ζεστό σπίτι μας τον χειμώνα.


Να σιωπούμε. Καλό είναι να σιωπούμε, επειδή αμέσως δεν μπορούμε να νικήσουμε το κύμα των δύσκολων

σκέψεων και της στεναχώριας.

Συχνά μας έρχονται σκέψεις για το μέλλον μας πού είναι γεμάτο ανασφάλεια. Αναρωτιόμαστε:

«Πώς θα τελειώσουμε αυτή τη δουλειά, πώς θα λυθεί αυτό το πρόβλημα;


Γι’ αυτό είναι καλό να σιωπούμε, να ηρεμούμε και να απασχολούμε με κάτι το νου μας.

Επειδή ο νους μας έχει συνηθίσει να πλανιέται παντού, γι’ αυτό πρέπει να του δίνουμε μια καλή απασχόληση.

Ή απασχόληση αυτή είναι η προσευχή.

Έτσι σταδιακά μαθαίνουμε να προσευχόμαστε και η προσευχή γίνεται συνήθειά μας.


Όπως και κάθε άλλη δουλειά την οποία έχουμε συνηθίσει να την κάνουμε, έτσι μαθαίνουμε και να προσευχόμαστε.

Και αφού η προσευχή γίνει συνήθειά μας μετά από κάποιο χρονικό διάστημα προσευχόμαστε χωρίς να σκεφτόμαστε.

Όπως με κάθε απλή δουλειά πού έχουμε συνηθίσει να κάνουμε. Τα χέρια μας εργάζονται και η δουλειά τελειώνει.

Έτσι συμβαίνει και με την προσευχή.


Σιγά, σιγά η προσευχή γίνεται συνήθεια. Σιγά, σιγά γίνεται εσωτερική προσευχή.

Τότε και η καρδιά μας ασταμάτητα προσεύχεται.

Και όταν ο Κύριος βλέπει την προσπάθειά μας, βλέπει πώς Τον αναζητούμε με όλη την καρδιά μας και

θέλουμε να είμαστε μαζί Του ένα, τότε αμέσως Αυτός μάς δίνει την ευλογία και τη Δύναμή Του.



από το βιβλίο: Πνευματικές Συζητήσεις γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας, εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη, σ. 96-97


diakonima.gr

[XAPA]

O παπαγάλος και ο σοφός (Υπέροχο δίδαγμα)



Κάποτε ζούσε ένας άνθρωπος που του άρεσε να ακούει τη διδασκαλία κάποιου σοφού,

ποτέ όμως δεν έμπαινε στον κόπο να κάνει πράξη τα όσα άκουγε.

Όταν ο παπαγάλος του, ο οποίος μπορούσε να μιλάει καλά, τον ρώτησε πού πήγαινε κάθε μέρα,

εκείνος απάντησε ότι επιθυμούσε να μάθει περισσότερα για τον Θεό και την ελευθερία.

Αυτός ήταν και ο λόγος που πήγαινε να ακούσει τα λόγια του σοφού.


Ο παπαγάλος τότε τον έβαλε να ρωτήσει τον σοφό πώς θα μπορούσε κι εκείνος να απελευθερωθεί.

Ο άνθρωπος λοιπόν έκανε την ερώτηση του παπαγάλου στον σοφό, ο οποίος αμέσως έπεσε κάτω στο έδαφος

σαν να λιποθύμησε ξαφνικά.

Όσοι ήταν μαζεμένοι τριγύρω θύμωσαν πολύ μαζί του που τόλμησε να κάνει μια τέτοια ερώτηση

και του ζήτησαν να φύγει αμέσως.

Όταν επέστρεψε στο σπίτι, διηγήθηκε στον παπαγάλο όλη την ιστορία.

Το επόμενο πρωί βρήκε τον παπαγάλο ακίνητο μέσα στο κλουβί του.

Ο άνθρωπος υπέθεσε ότι ήταν νεκρός και άνοιξε το κλουβί για να τον βγάλει έξω.

Ο παπαγάλος πέταξε αμέσως στο κλαδί ενός δέντρου και του είπε:

«Ακολούθησα τα λόγια του σοφού και τώρα είμαι ελεύθερος. Καλό θα ήταν να εφαρμόζεις κι εσύ τις οδηγίες του».

Πολλές φορές ακολουθούμε ένα μονοπάτι και το μόνο που κάνουμε είναι να αποθηκεύουμε ως πληροφορίες

τα όσα μαθαίνουμε “παπαγαλίζοντας” τη θεωρία του.

Κανένα μονοπάτι όμως δεν έχει νόημα εάν αυτά που μαθαίνουμε δεν τα εφαρμόζουμε στην πράξη.



synodoiporia.blogspot.gr

[XAPA]

ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΝΕΑΡΗ ΚΟΠΕΛΑ!


ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ !



Όμως προκρίναμε να σας αναφέρουμε το ΝΕΟ θαύμα των Χαιρετισμών της Παναγίας μας,

όπως μας το διηγήθηκε στην διάρκεια της τηλεφωνικής μας επικοινωνίας η βαστάζα μας Α.


«Κάθε φορά που με έβλεπε η κόρη μου η Σ. να απαγγέλω τους Χαιρετισμούς με κοίταγε περίεργα….

Κάποιες φορές την άκουσα να μουρμουρίζει…Πάλι Χαιρετισμούς η μαμά…

Και επειδή όπως ξέρεις αδελφέ μου τα σημερινά παιδιά δεν σηκώνουν συμβουλές και κηρύγματα,

κατέφυγα στο «κόλπο» που εκμυστηρεύτηκε ο Άγιος Πορφύριος στον πατέρα Γεώργιο Μεταλληνό,

όταν ο τελευταίος του παραπονέθηκε ότι όσο και να νουθετεί την μικρή του κόρη, αυτή δεν τον ακούει !!

Το διάβασα σε κάποιο βιβλίο…

Μα ευλογημένε δεν πράττεις σωστά … του είπε ο Άγιος…

με το να της το λες και να της το ξαναλές….

Γονάτισε , πες στην Παναγία τι θέλεις να πει στην θυγατέρα σου,

κι Αυτή θα της το ψιθυρίσει στο αυτάκι και θα Την ακούσει… κάντο και θα δεις !!»


Έτσι έκανα κι εγώ αδελφέ μου… Γονάτισα και Την παρακάλεσα να την φωτίσει να αρχίσει κάποια στιγμή

να διαβάζει τους Χαιρετισμούς Της. Νέο κορίτσι είναι ! Να την προστατεύει η Παναγία μας,

να την βοηθήσει να βρει κάποια δουλειά και μετά να της φανερώσει ένα καλό παλικάρι

να κάνουν μία ευτυχισμένη, χριστιανική οικογένεια !

Και άκου αδελφέ μου πόσο γρήγορα απάντησε η Παναγία μας στις προσευχές μου !


Την Τρίτη που έχει ρεπό ο σύζυγος μου πήραμε το αμάξι και πήγαμε στο πατρικό του.

Φύγαμε μεσημέρι και θα γυρίζαμε αργά το βράδυ !

Κατά τις τέσσερις και μισή ακούω να κτυπάει το κινητό μου !

Ήταν το παιδί ! Ανησύχησα ! Το σηκώνω και τι μου είπε !

» Έλα μάνα μου και σε ψάχνω !! Που είσαι ; «

«Με το μπαμπά είμαι ματάκια μου στο σπίτι του παππού !»

» Τι μου λες μάνα μου !! Δεν ήσουν τώρα εσύ εδώ στο σπίτι ;»

«Όχι κορίτσι μου…έχουμε φύγει εδώ και δύο ώρες ! Μα τι συνέβη;»

» Ξάπλωσα να κοιμηθώ ! Πρέπει μόλις να με είχε πάρει ο ύπνος και ακούω να ανοίγει η πόρτα του υπνοδωματίου !

Ανοίγω τα μάτια μου και ήσουν εσύ ! Τι θέλεις μάνα μου ….σε ρώτησα….

Αχ κορίτσι μου θέλω να σε παρακαλέσω να μου κάνεις μία χάρη… Τι χάρη μάνα μου σε ρώτησα….

Τότε βγάζεις από την τσέπη σου το βιβλιαράκι αυτό των Χαιρετισμών που διαβάζεις και μου λες…

Να ματάκια μου, θέλω να σε παρακαλέσω να ξεκινήσεις να διαβάζεις κάθε μέρα τους Χαιρετισμούς !

Και όχι μόνο μία φορά , αλλά όσες πιο πολλές φορές μπορείς…. Και κάνεις μία κίνηση να μου το δώσεις…

Εγώ ανασηκώθηκα και τέντωσα το χέρι μου και το πήρα…

και εκείνη την στιγμή εσύ μου χαμογέλασες ευχαριστημένη και …. χάθηκες , εξαφανίστηκες από τα μάτια μου !!

Και ενώ είχα το χέρι μου τεντωμένο και τα δάκτυλα μου λυγισμένα όπως την στιγμή που μου το έδωσες

και το κράτησα, ούτε το βιβλιαράκι είδα, ούτε εσένα !!

Αλλά ΔΕΝ κοιμόμουν μάνα μου …. με ακούς….ΔΕΝ κοιμόμουν ,

ήμουν ανασηκωμένη στο κρεββάτι με το χέρι μου τεντωμένο, με τα δάκτυλα μου λυγισμένα σαν να κρατάω κάτι !!!

Τινάχτηκα πάνω και σε φώναξα, και σε πήρα μετά τηλέφωνο ! Τι ήταν αυτό που είδα μάνα μου ! Ολοζώντανο ήταν !! «

«Δεν της απάντησα αδελφέ μου !! Με είχαν πάρει τα δάκρυα επειδή κατάλαβα ότι η Παναγία μας

είχε ακούσει τις προσευχές μου και της έστειλε τον Φύλακα Άγγελο της να την νουθετήσει !

Και προφανώς για να μην τρομάξει πήρε την δική μου μορφή !»

«Μα το μεγαλύτερο θαύμα ήρθε αμέσως μετά, όταν την άκουσα να με ρωτάει πως να διαβάσει τους Χαιρετισμούς,

πως το κάνουν αυτό…και της είπα !!»

«Και όταν το βράδυ επιστρέψαμε μου είπε ότι τους είχε διαβάσει ξανά και ξανά και αισθανόταν μία τόσο μεγάλη χαρά

που δεν περιγράφεται !! Και από εκείνη την μέρα αδελφέ μου ΔΕΝ έχει σταματήσει να τους απαγγέλλει !

Την ακούω περνώντας έξω από το δωμάτιο της να λέει το ..Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε ,

και η καρδιά μου πετάει στα ουράνια και δοξάζω το Θεό μας και την Παναγία μας που έκαναν στο παιδί μου ένα τέτοιο θαύμα !!»



ΠΗΓΗ. ΣΕΛΙΔΑ ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

[XAPA]

Σπρωξε την πέτρα......


Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας άνθρωπος που είχε μεγάλη επιθυμία να ευχαριστήσει τον Θεό,

προσευχόταν μέρα και νύχτα, μέχρις ότου μια μέρα η Φωνή του ουρανού του είπε:

"Θέλω να πάτε να σπρώξετε την πέτρα".

Αυτός ο άνθρωπος ξύπνησε το επόμενο πρωί εμπνευσμένος και έτρεξε για να βρει μια τεράστια πέτρα.

Άρχισε να την πιέζει, αλλά δεν συνέβη τίποτα, προσπάθησε να την σπρώξει όλη την ημέρα.

Την επόμενη μέρα έκανε το ίδιο, αλλά η πέτρα δεν κινήθηκε ούτε ένα εκατοστό.

Συνέχισε να σπρώχνει αυτή την πέτρα για τρεις μήνες, μέχρι που μια μέρα απελπισμένος σταματήσε να πιέζει.

Εκείνη τη νύχτα είχε ένα όνειρο και η Φωνή του Ουρανού τον ρώτησε:

«Γιατί σταματήσατε να πιέζετε;»

«Δεν έγινε τίποτα, η πέτρα δεν κινήθηκε», απάντησε ο άνθρωπος.

"Τίποτα δεν συνέβη;"

Κοίτα! Δείτε πόσο επιμεινατε και εστιάζεστε.

Κοιτάξτε πόσο ισχυροί είναι οι μύες σας.

Δεν είστε πλέον ο άνθρωπος που ήσασταν όταν άρχισα να πιέζετε αυτήν την πέτρα.

Επιπλέον, δεν σας είπα να μετακινήσετε αυτήν την πέτρα. Σας είπα να την σπρώξετε.

Εγώ ο ίδιος θα μετακινήσω την πέτρα όταν έρθει η ώρα. "

Συνεχίστε να πιέζετε την πέτρα σας.

Θα κινηθεί τη σωστή στιγμή, στην τέλεια στιγμή, όταν το περιμένετε λιγότερο.

Και τα θαυμάσια πράγματα σας συμβαίνουν ήδη, ακόμα κι αν δεν τα έχετε αντιληφθεί ακόμα.

"Κάνε ό, τι μπορεί να κάνει το χέρι σου, σύμφωνα με τη δύναμή σου!"

(Εκκλησιαστής κεφάλαιο 9:10)



apantaortodoxias

[XAPA]

Όταν θέλει ο Θεός και ο Διάβολος τον υπηρετεί!



Κάποτε υπήρχε μια φτωχή γυναίκα, η οποία όλη την ώρα, ό, τι καλό και να της συνέβαινε

κοίταζε τον ουρανό και έλεγε “Δόξα τω Θεώ” και αισθανόταν πολύ ευγνώμων για το οτιδήποτε.

Κάπου εκεί κοντά της όμως έμενε ένας πλούσιος άνθρωπος.

Κάθε φορά λοιπόν περνούσε μπροστά από τό σπίτι της γυναίκας την άκουγε να λέει “Δόξα τω Θεώ, Ευχαριστώ Κύριε”

Στην αρχή δεν έδινε σημασία, αλλά κάποια στιγμή, αυτό άρχισε να τον εκνευρίζει.

“Πως μπορεί αυτή η γυναίκα, τόσο φτωχή, να ευχαριστεί συνέχεια το Θεό;” σκεφτόταν.

Μια μέρα λοιπόν, αφού ξαναπέρασε μπροστά από το σπίτι της και την άκουσε να λέει πάλι “Δόξα τω Θεώ”,

νευρίασε τόσο πολύ που είπε στον υπηρέτη του “Πήγαινε στου Σούπερ Μάρκετ και γέμισε δύο καρότσια τρόφιμα.

Πήγαινέ τα σ’ αυτή τη γυναίκα και όταν σε ρωτήσει ποιος τα έφερε θα της πεις οτι ο Διάβολος τα έφερε”.

Έτσι λοιπόν κι έκανε ο υπηρέτης.

Την επόμενη μέρα πήγε στο Σούπερ Μάρκετ, γέμισε δύο καρότσια με τρόφιμα, τόσο που ξεχείλιζαν, και πήγε στη γυναίκα.

Όταν έφτασε της χτύπησε τη πόρτα. “Α, Δόξα τω Θεώ, ευχαριστώ Κύριε” είπε εκείνη μόλις βγήκε έξω και αντίκρισε τα δυο καρότσια.

“Δεν θέλετε να μάθετε ποιος σας έστειλε τα τρόφιμα;” την ρώτησε ανυπόμονα ο υπηρέτης.

“Όχι παιδί μου, δεν έχει σημασία.

Όταν θέλει ο Θεός και ο Διάβολος τον υπηρετεί” και παίρνοντας τα δυο καρότσια μπήκε μέσα ευτυχισμένη…



apantaortodoxias

[XAPA]

Τους έδιωξε η Παναγία. Ένα θαύμα στα Κατουνάκια!



~ Στην ησυχαστική Καλύβα «Κοίμησις της Θεοτόκου» στα πάνω Κατουνάκια,

με πολλή άσκηση αγωνίζονταν ο Γέροντας Ιγνάτιος που ήταν αόματος.

Ο Γέροντας αυτός είχε και δυο υποτακτικούς τον Νεόφυτο Μοναχό και τον νεώτερο Παπά Ιγνάτιο.

Όλοι τους αγωνίζονταν με κάθε τρόπο, με παντός είδους στερήσεις, προσπαθώντας να ευαρεστήσουν τον Κύριο.


Σε μια χρονιά μεγάλης ξηρασίας, έγινε αφορία και το λάδι ήταν πολύ λιγοστό και για τον λόγο αυτόν,

ενώ μέχρι τότε άναβαν και τα τέσσερα καντήλια στις εικόνες του τέμπλου της εκκλησίας,

τη χρονιά εκείνη έδωσε εντολή ο Γέροντας να ανάβουν μόνον το καντήλι που κρέμεται μπροστά στην εικόνα της Παναγίας.

Ο Παπα – Ιγνάτιος ο νέος όμως, επειδή λιγόστευε το λάδι υστέρα από λίγο διάστημα,

σταμάτησε να ανάβει και το μόνο καντήλι της Παναγίας, από ολιγοπιστία μήπως και τελειώσει το λίγο λάδι πού είχαν.


Τρεις μέρες δεν άναψε το καντήλι μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και την άλλη μέρα,

μετά την Ακολουθία του Όρθρου και της θείας Λειτουργίας, παρουσιάστηκε μπροστά στον νέον Παπα- Ιγνάτιο

ένας σεβάσμιος ψηλός Γέροντας και με υφός πολύ σοβαρό του έδωσε ένα πεντακοσιόδραχμο, δηλαδή 500 δραχμές,

για να αγοράσετε του είπε λάδι για τον εαυτό σας και για το καντήλι της Παναγίας.

Με χαρά πήρε ο Παπα – Ιγνάτιος τα χρήματα και άναβε πλέον το καντήλι της Παναγίας,

αλλά από τότε άρχισε να ωριμάζει μέσα του η ιδέα να φύγουν από το ασκητικό εκείνο ησυχαστήριο.


Πράγματι δεν πέρασε πολύς καιρός όπου μετά τον θάνατο του αόματου Γέροντα τους,

ο νέος Παπα – Ιγνάτιος με την συνοδεία του έφυγαν και πήγαν στην Νέα Σκήτη του Αγίου Παύλου.

Σε κάθε πειρασμό και στενοχώρια που τους παρουσιάζονταν στην Σκήτη από τα σκάνδαλα,

ο Παπα – Ιγνάτιος με παράπονο έλεγε στους άλλους Πατέρες:

«Αδελφοί μου, από ολιγοπιστία μου επειδή δεν άναβα το καντήλι της Παναγίας,

μας έδιωξε από το ησυχαστικό εκείνο Καλύβι, που είχαμε ησυχία και περισσότερο χρόνο να επιδοθούμε στα πνευματικά μας

καθήκοντα κι από την ολιγωρία μας, μας τιμώρησε η Παναγία και με το παράπονο αυτό άφησε τη μάταιη αυτή ζωή!»


ΑΘΩΝΙΚΑ.

πηγή: Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας

panagia-ierosolymitissa

[XAPA]

Το κολλύριο του Θεού!


Δημήτριος Παναγόπουλος



Οἱ ἄνθρωποι παιδεύονται καί βασανίζονται στή ζωή τους,

διότι πορεύονται στή ζωή μέ τό «ἐγώ» τό δικό τους, χωρίς νά ρωτᾶνε τόν Θεό.

Γι’ αὐτό εἶναι καλό πολλές φορές νά προσευχόμαστε καί νά λέμε στόν Χριστό:

– Χριστέ μου, ἐγώ κάνω αὐτόν τόν μικρό ἀγῶνα. Ἐγώ ἀκολουθῶ αὐτόν τό δρόμο στή ζωή μου.

Μιά μέρα, εἴτε τό θέλω εἴτε ὄχι, θά συναντηθῶ μαζί σου. Πῶς θά Σέ βρῶ ἄραγε; Φώτισέ με Σέ παρακαλῶ!


Μήπως ως ἄνθρωπος σφάλλω καί δέν ἔχω πιάσει σωστά τά πράγματα καί κάνω ἤ λέω λόγια πού δέν εἶναι σωστά…

Ρῖξε στά μάτια μου τό δικό σου «κολλύριο», γιά νά ἰδῶ, αὐτό πού κάνω εἶναι σωστό; Αὐτό πού ὑποστηρίζω εἶναι σωστό;

Ὅπως πολιτεύομαι, πράττω σωστά;

Διότι, εἴτε τό θέλω, εἴτε ὄχι, θά βρεθῶ ἀπέναντί Σου μίαν ἡμέρα καί τί θά γίνει τότε; Δέν θά ἔχω περιθώριο τότε…


Ἔχουμε τήν ταπείνωση νά ποῦμε αὐτά τά λόγια;

Ἄν σκέφτεται ἔτσι ὁ ἄνθρωπος, πολλά πράγματα θά διορθώσει στόν ἑαυτόν του,

διότι τότε ὁ Χριστός ἐν τή ἀγάπη Του, θά τόν βοηθήσει μέσῳ κάποιου ἀνθρώπου

ἤ ἀκόμα καί φρικτό ὄνειρο θά τοῦ δείξει, γιά νά τοῦ δείξει, ὅτι αὐτό πού κάνει καί αὐτό πού πιστεύει δέν εἶναι σωστό…


Γι’ αὐτό ἄν βλέπουμε μερικούς ἀνθρώπους νά ἔχουν περισσότερη ἀντίληψη ἀπό ἐμᾶς σέ πολλά θέματα,

αὐτό ὀφείλεται στό ὅτι αὐτοί προσεύχονται κατ’ αὐτήν τήν ἔννοια καί ὁ Χριστός τούς δίνει φώτιση,

γιά τό πῶς νά πολιτευτοῦνε στή ζωή τους.


agios-dimitrios.blogspot

[XAPA]

Εάν δυσκολευτείς από τον δαιμονικό πόλεμο, εφάρμοσε έναν άλλον τρόπο προσευχής ανώτερο από το " ελέησόν με"


Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα


Ένας ασκητής που πολεμούνταν σφοδρά από τα δαιμόνια της πορνείας και της εσωτερικής κατακρίσεως,

έλεγε το "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με" χιλιάδες φορές καθημερινώς.

Παρόλο αυτά όμως, ο εχθρός διάβολος δεν υποχωρούσε ούτε πόντο!

Μια μέρα τον φώτισε το Άγιο Πνεύμα και θυμήθηκε τα λόγια ενός συνασκητού του, που του είχε πει:

- Εάν δυσκολευτείς από τον δαιμονικό πόλεμο, εφάρμοσε έναν άλλον τρόπο προσευχής ανώτερο από το " ελέησόν με".

Δοξολόγησε τον Χριστό και λέγε: "Κύριε Ιησού Χριστέ δόξα σοι!"...

Πράγματι το εφάρμοσε και ακούγοντας ο διάβολος το: " Κύριε Ιησού Χριστέ δόξα σοι" έγινε άφαντος!

Ο διάβολος την δέηση και την αίτηση, μπορεί να την υπομένει, μολονότι κατακαίγεται.

Την δοξολογία όμως και την ευχαριστία, που είναι η κόλασή του, δεν μπορεί να την υπομένει

και αναγκάζεται να υποχωρήσει, έστω και ας είναι ο πιο αμαρτωλός όλων,

εκείνος που δοξολογεί και ευχαριστεί τον Κύριο...



Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα

apantaortodoxias

[XAPA]

Είπε ο Θεός σε έναν Άγγελό του...



Είπε ο Θεός:

- Πήγαινε κάτω στη Γη. Στο τάδε μέρος στο τάδε σπίτι, εκεί θα βρεις έναν ετοιμοθάνατο. Βρες τον και φέρε μου την ψυχή του!

Ξεκίνησε ο Άγγελος και πήγε στο μέρος που του είπε ο Θεός.

Ήταν ένα φτωχικό λιτό δωμάτιο, χωρίς πολλά έπιπλα, υγρό, κρύο και μουντό.

Εκεί βρισκόταν ο ετοιμοθάνατος, ένας άντρας στο κρεβάτι και δίπλα του ήταν ένα παιδί που έκλαιγε με λυγμούς

κρατώντας το χέρι του άντρα.

Προφανώς ήταν ο γιος του ετοιμοθάνατου. Το θέαμα τραγικό. Δεν άντεξε ο Άγγελος και γύρισε στον Θεό με άδεια χέρια.


- Που είναι η ψυχή που σου ζήτησα; Τον ρώτησε ο Θεός;

- Δεν άντεξα να πάρω την ψυχή αυτού του ανθρώπου, απάντησε ο Άγγελος.

Αυτός ο ετοιμοθάνατος, έχει έναν γιο και είναι ο μοναδικός άνθρωπος που έχει δίπλα του.

Αν του πάρω τον πατέρα, τότε τί θα απογίνει ο μικρός; Ποιός θα τον φροντίζει;

- Πολύ καλά λοιπόν. Πήγαινε στον ωκεανό, στο πιο βαθύ σημείο του.

Εκεί θα δεις μία πέτρα. Σήκωσέ την και από κάτω θα βρεις ένα μικρό σκουλήκι. Πάρτο και φέρτο μου.


Ξεκινάει ο Άγγελος και πηγαίνει στον βυθό του ωκεανού.

Βρίσκει την πέτρα, βρίσκει το μικρό σκουλήκι, το παίρνει και το πηγαίνει στον Θεό.

Το παίρνει ο Θεός και του λέει δείχνοντάς του το.

- Ποιός νομίζεις ότι φροντίζει γι αυτή την μικρή ύπαρξη στο βυθό του ωκεανού;!

Πήγαινε τώρα να μου φέρεις την ψυχή που σου ζήτησα.



yiorgosthalassis
•