Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Ο δύσπιστος γιατρός (Πραγματική Ιστορία)



Ο μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος (1916-1982), ο θεοφώτιστος λαϊκός ιεροκήρυκας,

κήρυσσε ακόμα και στο νοσοκομείο «Σωτηρία», όπου άλλοι δεν πλησίαζαν από το φόβο της φυματίωσης.

Εκεί τον ακολουθούσε ο ιερέας π. Δημήτριος Παπαντώνης, που εξομολογούσε τους φυματικούς

και τελούσε τη θεία λειτουργία.


Μια μέρα ένας γιατρός, που παρακολουθούσε τις ομιλίες προβληματισμένος,

πλησιάζει τον ιεροκήρυκα και του λέει:


- Κύριε Παναγόπουλε, ο ιερέας είναι αδύνατον να καταλύει το περιεχόμενο του αγίου ποτηρίου.

Κοινωνούν τόσοι ασθενείς από αυτό, κι όπως είναι γνωστό,

το μικρόβιο της φυματιώσεως μεταδίδεται με το σάλιο.

Τι κάνει λοιπόν ο ιερέας το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου που περισσεύει;

Το χύνει στο χωνευτήρι;

Αυτό όμως δεν είναι μεγάλη αμαρτία;


- Τέτοιο πράγμα δεν γίνεται ποτέ, αντέτεινε ο ιεροκήρυκας.

Ο Χριστός δεν μολύνεται από μικρόβια.

Κι από τα άχραντα Μυστήρια δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος μολύνσεως.

Ο γιατρός όμως δεν μπορούσε να πιστέψει.

Τότε εκείνος τον προέτρεψε να παρακολουθήσει την επόμενη θεία λειτουργία,

και στο τέλος να σταθεί κάπου, ώστε να βλέπει τις κινήσεις του ιερέα την ώρα της καταλύσεως.

Έτσι κι έγινε.


Ο γιατρός είδε με τα μάτια του το λειτουργό να καταλύει το περιεχόμενο του αγίου ποτηρίου.

Τον είδε μάλιστα να ρίχνει νάμα δυο-τρεις φορές,

φροντίζοντας να μείνει ούτε ίχνος από το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου.

Από τότε ο γιατρός, όχι μόνο πίστευε, αλλά και εκκλησιαζόταν και κοινωνούσε μαζί με τους ασθενείς.



Πηγή: Μποτσούρη Γεωργ. Και Βας., Ο ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος (1916-1982), Αθήναι 1993 Από το βιβλίο « Θαύματα και Αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία» εκδ. Ι. Μονής Παρακλήτου. σελ 153


hellas-orthodoxy

[XAPA]

ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΑ ΥΛΙΚΑ...



Μια καλή γυναίκα πέθανε και πήγε στον παράδεισο όπου της άνοιξε ο απόστολος Πέτρος.

Βλέπω ότι είσαι γραμμένη στα ιερά βιβλία της είπε και άρχισαν να περπατούν στους δρόμους του παραδείσου.

Λίγο μετά η γυναίκα είδε ένα μεγάλο παλάτι και ρώτησε τίνος είναι.

Αυτό είναι της υπηρέτριάς σου που πέθανε πριν ένα μήνα.


Τότε η γυναίκα σκέφτηκε: Αφού η υπηρέτριά μου μένει σε ένα τόσο θαυμάσιο σπίτι , φαντάσου πού θα μένω εγώ.

Όμως όχι μακριά από εκεί ο απόστολος σταμάτησε μπροστά σε ένα πολύ μικρό σπιτάκι που περισσότερο έμοιαζε με καλύβι.

Καλά απόστολέ μου εκείνο το έξοχο σπίτι είναι για την υπηρέτριά μου και για μένα αυτό το πολύ φτωχό;

Τα υλικά που μας έστειλες, όσο ζούσες, πάνω στη γη έφθαναν μόνο για αυτό

και πάλι καλά που κατορθώσαμε και στο φτιάξαμε.


Ο σκοπός είναι να φιλοτιμηθούμε και εμείς απέναντι στον Ευεργέτη Θεό

και να κάνουμε ό,τι καλύτερο και περισσότερο μπορούμε.

Όλα αυτά τα έργα και οι κόποι μας γίνονται ‘’οικοδομικά υλικά ‘’

για το ‘’ χτίσιμο ‘’ της διαμονής μας στη Βασιλεία των ουρανών.



(Μητρ.Νικοπόλεως Μελετίου:’’στο φως των λόγων Του’’ σ.147-148



dieyxontonagion

[XAPA]

Μετάνοια...


Ἕνας ἀδελφὸς ἐξομολογήθηκε στὸν Ἀββᾶ Σισώη:

- Ἔπεσα, Πάτερ. Τί νὰ κάνω τώρα;

- Σήκω, τοῦ εἶπε μὲ τὴ χαρακτηριστική του ἁπλότητα ὁ Ἅγιος Γέροντας.

- Σηκώθηκα, Ἀββᾶ, μὰ πάλι ἔπεσα στὴν καταραμένη ἁμαρτία, ὁμολόγησε μὲ θλίψη ὁ ἀδελφός.

- Καὶ τί σὲ ἐμποδίζει νὰ ξανασηκωθῇς;

- Ὡς πότε; ρώτησε ὁ ἀδελφός.

- Ἕως ὅτου σὲ βρῇ ὁ θάνατος ἢ στὴν πτώση ἢ στὴν ἔγερση.

Δὲν εἶναι γραμμένο «ὅπου εὑρῶ σε ἐκεῖ καὶ κρινῶ σε»; ἐξήγησε ὁ Γέροντας.

Μόνο εὐχήσου στὸν Θεὸ νὰ βρεθεῖς τὴν τελευταία σου στιγμὴ σηκωμένος μὲ τὴν ἁγία μετάνοια.



Γεροντικόν

Saint gr

[XAPA]

Τρεις Λέξεις !!!



" Ὅσο ἡ ψυχή ἀγωνίζεται, καταφεύγοντας στόν Θεό

μέ πίστη ,ἐλπίδα και υπομονή ,

καί περιμένοντας χωρίς ἀμφιβολίες, τή βοήθεια

καί τή λύτρωση πού Ἐκεῖνος χαρίζει,

τόσο καί πιό γρήγορα τή λυτρώνει ὁ Κύριος

ἀπό κάθε θλίψη πού τήν ταλαιπωρεῖ.


Γιατί γνωρίζει Ἐκεῖνος ,

πόσο πρέπει νά μπεῖ ἡ ψυχή σέ δοκιμασία καί πειρασμό ,

καί ἀνάλογα μέ τήν ἀντοχή της,

ἐπιτρέπει καί τόν πειρασμό.

Ἀρκεῖ μόνο νά κρατηθεῖ ἡ ψυχή μέχρι τό τέλος

συντροφιά με αυτές τις αρετές !

Πίστη , Ελπίδα , Υπομονή ! "


Η υπομονή θα μας κρατήσει όρθιους ...

Η ελπίδα θα κρατήσει αναμμένο το λυχνάρι της ψυχής μας ...

Και η πίστη θα μας δίνει δύναμη να αγωνιζόμαστε ...

" Μεθ΄ ημών ο Θεός ! "

Τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει από Την Αγάπη Του !



Odevontas

[XAPA]

Η θεία χάρις για να την προσελκύσουμε, θέλει αγάπη, λαχτάρα



Πολλές φορές ούτε ο κόπος, ούτε οι μετάνοιες, ούτε οι σταυροί προσελκύουν τη χάρη.

Υπάρχουν μυστικά.

Το ουσιαστικότερο είναι να φύγεις απ' τον τύπο και να πηγαίνεις στην ουσία.

Ό,τι γίνεται, να γίνεται από αγάπη.

Η θεία χάρις μας διδάσκει το δικό μας χρέος.

Για να την προσελκύσουμε, θέλει αγάπη, λαχτάρα.

Η χάρις του Θεού θέλει θείο έρωτα.

Η αγάπη αρκεί, για να μας φέρει σε κατάλληλη «φόρμα» για προσευχή.

Μόνος Του θα έλθει ο Χριστός και θα εγκύψει στην ψυχή μας, αρκεί να βρει ορισμένα

πραγματάκια που να Τον ευχαριστούν· αγαθή προαίρεση, ταπείνωση και αγάπη.

Χωρίς αυτά δεν μπορούμε να πούμε «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με»


Γέροντας Πορφύριος



inpantanassis

[XAPA]

Η Χαρά του απλού ψαρά


Ένας πλούσιος βιομήχανος, που με πολλούς κόπους είχε πλουτίσει,

κατέβηκε μια μέρα στη παραλία για βόλτα και είδε ένα ψαρά να κάθεται και να ρεμβάζει δίπλα στη βαρκούλα του.

<<Γιατί δεν ψαρεύεις;>> τον ρώτησε.

<<Γιατί έπιασα αρκετά ψάρια για σήμερα>>.



<<Γιατί δεν πιάνεις πιο πολλά από όσα χρειάζεσαι;>> ξαναρώτησε ο πλούσιος.

<<Και τι θα τά’κανα;>>

<<Θα κέρδιζες περισσότερα χρήματα, και έτσι θα αγόραζες μια καλύτερη βάρκα,

που θα πήγαινε πιο βαθιά και θα έπιανε περισσότερα ψάρια.

Θα μπορούσες επίσης να αγοράσεις καλύτερης ποιότητας δίχτια,

που να πιάναν περισσότερα, και να βγάλεις πιο πολλά χρήματα.

Έτσι θα είχες σύντομα ένα δικό σου στόλο από βάρκες και θα ήσουν πλούσιος όπως εγώ.>>

<<Και τότε τι θα έκανα;>> ρώτησε με αφέλεια ο ψαράς.

<<Θα καθόσουν και θα χαιρόσουν τη ζωή σου>>, είπε ο βιομήχανος.

<<Και τώρα τι νομίζεις ότι κάνω;>> απάντησε ο ψαράς κοιτάζοντας με ρεμβασμό τη θάλασσα.



Το άγχος του κινηγητού της καθημερινής εξέλιξης, μας έχει ροκανίσει όλη τη χαρά και την ειρήνη μας.

Ποιος αλήθεια μας σπρώχνει σε αυτούς τους ξέφρενους ρυθμούς δουλειάς και μέριμνας;

Μήπως είναι ώρα να σταθούμε, να ξελαχανιάσουμε και να κάτσουμε ήρεμα και μυαλωμένα στα πόδια του Χριστού,

να ανασάνουμε και να συνέλθουμε κοντά Του;

Θα κερδίσουμε πολλά, περισσότερα από ο’τι τρέχοντας για τον πλούτο.

Κύριε μου, γέμισε τη μέρα μου, την καρδιά μου με τις απλές,

αγνές χαρές του δικού Σου θελήματος

και φύλαξέ με από τις παγίδες και τα ψέματα του εχθρού μου,

που μου κλέβει το χρόνο.



otheosagapiesti

[XAPA]

Γέροντας Ιάκωβος – Γυρίζω, και τί να δω;


Ο μακαριστός ηγούμενος του όσιου Δαβίδ, γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης (+1991), ζούσε θαυμαστές εμπειρίες σ’ όλες τις ιερές ακολουθίες, μα ιδιαίτερα την ώρα της θείας λειτουργίας.

Όταν λειτουργούσε, έλαμπε από καθαρότητα και μεγαλοπρέπεια.

Συχνά, στη μεγάλη είσοδο ή στην αγία πρόθεση, τον έβλεπαν να μην πατάει στο έδαφος, αλλά να στέκεται και να βαδίζει στον αέρα.

Πολλές φορές αντίκριζε πάνω στην αγία τράπεζα αγγέλους και αρχαγγέλους να κρατούν το Σώμα του Κυρίου.


«Οι άνθρωποι», έλεγε, «είναι τυφλοί και δεν βλέπουν τι γίνεται μέσα στο ναό, στη διάρκεια της θείας λειτουργίας».

Κάποτε λειτουργούσα, αλλά δυσκολευόμουν να ξεκινήσω για τη μεγάλη είσοδο, από τα θαυμαστά που έβλεπαν τα μάτια μου.

Ο ψάλτης έλεγε και ξανάλεγε: «Ως τον Βασιλέα των όλων υποδεξόμενοι».

Ξαφνικά, νιώθω να με σπρώχνει κάποιος από τον ώμο και να με οδηγεί στην αγία πρόθεση.

Νόμισα πως ήταν ο ψάλτης.

Απόρησα, πως τόλμησε ο ευλογημένος να κάνει τέτοιαν ασέβεια -να μπει από την ωραία πύλη και να με σπρώξει.

Γυρίζω, και τί να δω! Μια τεράστια φτερούγα, που είχε περάσει ο αρχάγγελος στον ώμο μου,

με οδηγούσε να προχωρήσω για τη μεγάλη είσοδο…


Τί γίνεται στο ιερό την ώρα της λειτουργίας!

Στο χερουβικό άγγελοι ανεβοκατεβαίνουν, και συχνά αισθάνομαι τις φτερούγες τους να χτυπούν πάνω στους ώμους μου…

Μερικές φορές δεν μπορώ ν’ αντέξω και κάθομαι στη καρέκλα.

Οι άλλοι ιερείς νομίζουν πως κάτι έπαθα, δεν νιώθουν όμως αυτά που βλέπω και ακούω.

Τί φτερούγισμα, παιδί μου, οι άγγελοι!

Και μόλις ο ιερέας πει το «Δι’ ευχών», φεύγουν οι ουράνιες δυνάμεις. Τότε μέσα στο ναό απλώνεται απόλυτη ησυχία!».


«Απόψε παιδί μου», αποκάλυψε κάποτε σ’ ένα μοναχό, «συλλειτουργούσα με αγίους και αγγέλους σε θυσιαστήρια που δεν περιγράφονται.

Σαν πεθάνω, να πεις πως κάποιος γέροντας συλλειτουργούσε κάθε νύχτα και συζούσε με την Αγία Τριάδα».

Κάτι ανάλογο του συνέβη και με τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο.

Ο π. Ιάκωβος, τελειώνοντας μια φορά την προσκομιδή, ξεκίνησε για την αγία τράπεζα.

Βλέπει τότε τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο να στέκεται δεξιά του, με τις παλάμες τη μια μέσα στην άλλη,

όπως συνηθίζουν οι ιερείς να μεταλαβαίνουν το δεσποτικό Σώμα, σαν να ζητούσε κι εκείνος τη δική του μερίδα.



Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Ένας άγιος Γέροντας, ο μακαριστός π.Ιάκωβος»

xristianos.gr
•

[XAPA]

Διάλογος ἑνός ζητιάνου καί ἑνός διάσημου θεολόγου

τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη Μαξίμοβιτς


Ἡ ἀποδοχή μέ εὐχαριστία τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ.


ΕΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΗΜΩΝ ΧΡΙΣΤῼ Τῼ ΘΕῼ ΠΑΡΑΘΩΜΕΘΑ



«Στο βιβλίο του αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς υπάρχει ένας διάλογος ενός ζητιάνου μέ ένα διάσημο θεολόγο.

Ο θεολόγος επί οκτώ έτη ακατάπαυστα παρακαλούσε το Θεό να του φανερώσει κάποιον άνθρωπο,

που θα μπορούσε να του δείξει τον πιό σίγουρο δρόμο για τη Βασιλεία των Ουρανών.


Κάποια μέρα που έφθασε στο αποκορύφωμα της προσευχής άκουσε μιά φωνή

«Πήγαινε και στην έξοδο της Εκκλησίας θα βρεις τον άνθρωπο που ζητάς».

Πηγαίνει βιαστικά στην Εκκλησία, όπου βρίσκει ένα γέρο ζητιάνο μέ κουρελιασμένα ρούχα

και πληγωμένα γόνατα και τον χαιρετά.


- «Καλό καί ευτυχισμένο πρωινό, γέροντα».

- «Ποτέ δέν είχα κακό καί δυστυχισμένο πρωινό». (ο άλλος εν αμηχανία διορθώνει)

- «Είθε να σου στείλει ο Θεός κάθε αγαθό»!

- «Ουδέποτε μου εστάλη κάτι μη αγαθό»!

(ο θεολόγος παραξενεύεται και του λέει)

- «Τι συμβαίνει με σένα, γέροντα; Εγώ σου εύχομαι κάθε ευτυχία».

- «Μά ποτέ δέν είμαι δυστυχής. Ζω σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
Γιά το ζυγό που μου έδωσε ο Θεός ποτέ δεν δυσανασχέτησα και είμαι πάντοτε ευχαριστημένος».

- «Από που ήλθες εσύ, γέροντα, εδώ»;

- «Από τον Θεό».

- «Και που Τον βρήκες»;

«Εκεί που Τον άφησα στην αγαθή θέληση».

- «Ποιός είσαι, γέροντα, και σε ποιά τάξη ανήκεις»;

- «Οποιος κι αν είμαι, είμαι ικανοποιημένος μέ την κατάστασή μου,

γιατί βασιλεύς είναι αυτός που κυβερνά και διευθύνει τον εαυτό του».


Ο θεολόγος αποδέχθηκε τελικά πως ο δρόμος του ζητιάνου ήταν ο μόνος σίγουρος για τον Ουρανό,

δηλ. η τελεία παράδοση στό θέλημα του Θεού»



apantaortodoxias

[XAPA]

Είμαστε ξεχειλισμένες κούπες… που πρέπει να αδειάσουμε!



Ένας πολυάσχολος άνθρωπος του καιρού μας, αποφάσισε κάποτε να επισκεφτεί έναν Άγιο ερημίτη.

Ήθελε να ηρεμήσει λίγο από το άγχος που τον βασάνιζε και να ζητήσει τις συμβουλές του γέροντα.

Τον συνάντησε σε μία φτωχική καλύβα.


– Ευλογείτε, είπε χαιρετώντας τον ερημίτη. Ξέρετε έκανα πολύ δρόμο για να έρθω εδώ…

– Κάθισε, τον διέκοψε ο γέροντας. Άσε με να σου βάλω λίγο τσάι.

– Έχω περάσει πολλά χρόνια σπουδάζοντας σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού…, άρχισε να αυτοσυστήνεται ο επισκέπτης.

– Ας πιούμε πρώτα λίγο τσάι, επέμεινε ο γέροντας.

– Τώρα διευθύνω μία μεγάλη επιχείρηση…, συνέχιζε να περιαυτολογεί ο ξένος.

– Πιστεύω ότι το τσάι θα σας αρέσει πολύ, είπε ο ερημίτης συνεχίζοντας να γεμίζει την κούπα του επισκέπτη του.

– Μα εσείς την ξεχειλίσατε πάτερ· το τσάι χύνεται απέξω! παρατήρησε ενοχλημένος ο ξένος.

– Και εσύ μοιάζεις με αυτήν την ξεχειλισμένη κούπα! απάντησε τότε ο σοφός γέροντας.

Αν δεν αδειάσεις, ευλογημένε, έστω λίγα από αυτά που κουβαλάς,

πώς θα αφήσεις να στάξει μέσα σου κάτι από τα λίγα πράγματα που ξέρω;



(Μηνύματα από την λυχνία, τόμος Γ, αρχιμ. Βαρνάβα Λαμπροπούλου,σελ.26-27)

sostis.gr

[XAPA]

Η συγκλονιστικη μαρτυρία του αγίου Ιακώβου Τσαλίκη για το θαύμα του οσίου Δαυίδ