Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

[XAPA]

᾿


Επὶ τῇ ἱερᾷ μνήμῃ τῆς ῾Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης (17η ᾿Ιουλίου)

Πῶς ἡ ῾Αγία Μαρῖνα ἔσωσε τὸν μικρὸ ᾿Ανδρέα Βασιλείου ἀπὸ τὴν Λεμεσὸ τῆς Κύπρου*

Γράφει ἡ Θεοπούλα Παναγιώτου


Η ΑΜΕΣΗ ἐπικοινωνία μεταξὺ στρατευομένης καὶ θριαμβεύουσας᾿Εκκλησίας ἀποτελεῖ σύνηθες καὶ φυσιολογικὸ
φαινόμενο γιὰ τὸν συνειδητοποιημένο πιστό, ὁ ὁποῖος εἴθισται νὰ ἐπικαλεῖται τοὺς ῾Αγίους ὡς πρεσβευτὲς
ἐπίλυσης τῶν προβλημάτων πρὸς τὸν Θεό.

***

ΑΥΤΟ λοιπὸν ἔπραξε μιὰ οἰκογένεια ἀπὸ τὴν Κύπρο, γνωστὴ ἀπὸ τὶς τηλεοπτικὲς ἐκκλήσεις ποὺ ἔκανε πρὶν ἀπὸ δύο χρόνια γιὰ
τὴν ἐξεύρεση δότη, προκειμένου νὰ βρεθεῖ μόσχευμα γιὰ ἐγχείρηση στὸ μικρὸ παιδί τους, τὸν ᾿Ανδρέα ποὺ ἔπασχε ἀπὸ λευχαιμία.
Μόσχευμα βρέθηκε καὶ οἱ γονεῖς ἑτοιμάσθηκαν γιὰ νὰ ταξιδεύσουν στὶς ΗΠΑ, ὅπου θὰ γινόταν ἡ λεπτὴ χειρουργικὴ ἐπέμβαση
μεταμόσχευσης μυελοῦ.

῞Ολοι θυμόμαστε τότε τὴν ἀγωνία τῆς οἰκογένειας τοῦ Βάσου Βασιλείου ἀπὸ τὴ Λεμεσὸ καὶ τὶς καθημερινὲς ἐκκλήσεις τους στὸν
Χριστό μας καὶ τοὺς ῾Αγίους Του γιὰ νὰ σώσει τὸ παιδί τους. Πρὶν λοιπὸν ξεκινήσουν γιὰ τὴν ἐγχείρηση, οἱ γονεῖς ἄκουσαν γιὰ
τὰ θαύματα τῆς ῾Αγίας Μαρίνας καὶ πῆραν τὴν πρωτοβουλία νὰ τηλεφωνήσουν στὸ ὁμώνυμο Μοναστήρι στὴν ῎Ανδρο καὶ νὰ ζητήσουν τὴν εὐλογία Της.

– 2 –

Στὸ τηλέφωνο, ὁ ῾Ηγούμενος τῆς Μονῆς ᾿Αρχιμανδρίτης Κυπριανὸς ὑποσχέθηκε στὴν μητέρα τοῦ ᾿Ανδρέα πὼς θὰ προσευχηθεῖ
στὴν ῾Αγία. «Αὔριο ἡ ῾Αγία Μαρίνα θὰ εἶναι στὸ χειρουργεῖο», εἶπε χαρακτηριστικά.
῞Οπως ὁμολογεῖ ὁ κ. Βάσος Βασιλείου σὲ συνομιλία ποὺ εἴχαμε μαζί του, ὁ ἴδιος θεώρησε τὰ λόγια τοῦ ῾Ηγουμένου ὡς παρηγοριὰ
καὶ δὲν ἔδωσε σημασία.

***

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, μὲ τὴν εὐχὴ τοῦ ῾Ηγουμένου Κυπριανοῦ στὶς ἀποσκευές τους καὶ μὲ ἀκράδαντη τὴν πίστη γιὰ τὴν βοήθεια τῆς ῾Αγίας
Μαρίνας, οἱ δύο γονεῖς καὶ ὁ μικρὸς ᾿Ανδρέας μετέβησαν στὶς ΗΠΑ. Μετὰ τὶς καθιερωμένες προκαταρκτικὲς ἐξετάσεις προετοιμασίας ὁ
μικρὸς ᾿Ανδρέας εἰσῆλθε γιὰ τὴν πραγματικὰ πολὺ σοβαρὴ καὶ λεπτὴ ἐγχείρηση.

Λίγη ὥρα πρὶν τὸ χειρουργεῖο καὶ τὴν ἐγχείρηση μυελοῦ, παρουσιάστηκε στὸν ἰατρὸ ποὺ θὰ χειρουργοῦσε τὸν μικρὸ ᾿Ανδρέα
μία γυναίκα. Εἶπε πὼς εἶναι ῾Ελληνίδα προσωπικὴ γιατρὸς τοῦ μικροῦ᾿Ανδρέα καὶ παρακάλεσε νὰ παρακολουθήσει τὴν ἐγχείρηση.

῾Η συζήτηση τῆς γυναίκας μὲ τὸν χειροῦργο ἔδειχνε πὼς κατεῖχε τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη καὶ δὲν ἄφηνε καμιὰ ἀμφιβολία στὸν χειροῦργο νὰ σκεφθεῖ πὼς δὲν εἶναι ἰατρός. ᾿Εκεῖνος πάντως τῆς εἶπε πὼς δὲν ἐπιτρέπεται νὰ βρίσκεται στὸ χειρουργεῖο ξένος ἰατρὸς
καὶ πὼς ἀποτελοῦσε πρακτικὴ τῆς ἰατρικῆς του ὁμάδας νὰ μὴν μετέχουν ἄλλοι στὶς λεπτὲς αὐτὲς ἐγχειρήσεις.
῾Η ἐπιμονὴ ὅμως τῆς γυναίκας ἔκαμψε τὴν ἀρχικὴ ἀδιαλλαξία τοῦ χειρούργου. ῎Ετσι κατάφερε νὰ εἰσέλθει στὴν συνέχεια στὸ χειρουργεῖο μαζί του. ῎Ετσι καὶ ἔγινε.

῾Η ἄγνωστη ἰατρὸς εἰσῆλθε στὸ χειρουργεῖο καὶ ὄχι ἁπλῶς παρακολουθοῦσε, ἀλλὰ συμμετεῖχε ἐνεργὰ στὴν ἐγχείρηση τοῦ μικροῦ
᾿Ανδρέα. ᾿Αρκετὲς φορὲς μάλιστα ἔδωσε τὶς κατευθύνσεις γιὰ τὸ πῶς ἔπρεπε νὰ προχωρήσει ἡ ἐπέμβαση. ῞Ολα πῆγαν καλὰ καὶ ὁ
γιατρὸς περιχαρής, ἀφοῦ τὴν εὐχαρίστησε, ἐξῆλθε τοῦ χειρουργείου. Τὸ ζεῦγος Βασιλείου ἔτρεξε νὰ πληροφορηθεῖ γιὰ τὸ πῶς πῆγε
ἡ ἐγχείρηση. «῞Ολα πῆγαν πολὺ καλά», τοὺς εἶπε.

Καὶ πρόσθεσε:«Ποῦ εἶναι ἡ ῾Ελληνίδα γιατρὸς ποὺ στείλατε;»
Οἱ γονεῖς ἔκπληκτοι τοῦ ἀπάντησαν ὅτι δὲν εἶχαν φέρει κάποια γιατρὸ καὶ δὲν γνωρίζουν κάτι σχετικό. ῾Ο χειροῦργος ὅμως ἐπέμε-
νε καὶ τοὺς εἶπε, πὼς ὅταν ἐξῆλθε ἀπὸ τὸ χειρουργεῖο, ἡ γιατρὸς τοῦ μικροῦ ᾿Ανδρέα, παρέμεινε γιὰ λίγο
μέσα μὲ τὴν ὑπόλοιπη ἰατρικὴ ὁμάδα. ῾Ως ἐκ τούτου, κάπου ἐκεῖ γύρω ἔπρεπε νὰ εἶναι καὶ τοὺς προέτρεψε νὰ τὴν συναντήσουν καὶ νὰ τὴν στείλουν στὸ γραφεῖο του.

Μάταια ὅμως ἔψαχναν νὰ τὴν βροῦν. ῾Η γιατρὸς εἶχε ἐξαφανισθεῖ.῾Η μητέρα τοῦ ᾿Ανδρέα, ἀγκαλιάζοντας τὸν σύζυγό της, τοῦ εἶπε πὼς ἡ γιατρὸς ἦταν ἡ ῾Αγία Μαρίνα καὶ πῶς τὰ λεγόμενα τοῦ Γέροντα Κυπριανοῦ ἐπιβεβαιώθηκαν. Τὰ δάκρυα εὐγνωμοσύνης καὶ χαρᾶς πλημμύρισαν τὰ μάτια τους. Θυμήθηκαν αὐτὸ ποὺ τοὺς εἶχε πεῖ ὁ σεβαστὸς Γέροντας καὶ ῾Ηγούμενος τῆς ὁμώνυμης ἱερᾶς Μονῆς. «Πηγαίνετε στὴν ᾿Αμερικὴ καὶ ἡ ῾Αγία Μαρῖνα θὰ εἶναι μέσα στὸ χειρουργεῖο».

***

ΤΗΝ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ χαρά τους γιὰ τὴν ἐπιτυχὴ ἔκβαση τῆς ἐγχείρησης καὶ τὴν ἐπαναφορὰ τῆς ὑγείας τοῦ μικροῦ ᾿Ανδρέα τὴν μετέφεραν στὰ ΜΜΕ, μιλώντας γιὰ τὸ ἀληθινὸ θαῦμα.῾Ο πατέρας τοῦ δωδεκάχρονου σήμερα ᾿Ανδρέα, σὲ τηλεφωνικὴ
ἐπικοινωνία μας, ἀνέφερε γεγονότα θαυματουργὰ ποὺ συνδέθηκαν μὲ τὴν ἴαση τοῦ παιδιοῦ τους.

Μάλιστα, πολλὲς φορές, ἀρκετὰ συγκινημένος, μίλησε γιὰ τὴν δύναμη τῆς προσευχῆς. «῞Ολο τὸ ῞Αγιον ῎Ορος προσευχόταν γιὰ
τὸν ᾿Ανδρέα. ῎Αγνωστος κόσμος προσευχήθηκε καὶ τὸ θαῦμα δὲν ἄργησε», ἔλεγε καὶ ξανάλεγε ὁ κ. Βάσος Βασιλείου.
Μάλιστα, σκέφτεται νὰ ἐκδώσει βιβλίο καὶ τὰ ἔσοδα ποὺ θὰ συγκεντρωθοῦν ἀπὸ τὴν διάθεσή του νὰ δοθοῦν ἐξ ὁλοκλήρου ὡς
βοηθήματα στὶς οἰκογένειες ποὺ ἔχουν παιδιὰ μὲ λευχαιμία.᾿Απὸ τότε, ἔβαλαν ὡς τάμα νὰ βρίσκονται πάντοτε οἰκογενειακῶς στὴν ῎Ανδρο τὴν ἡμέρα τῆς μνήμης τῆς ῾Αγίας Μαρίνας.

῎Ετσι καὶ πράττουν, ἐνῶ ὅπως ἀνέφερε Μοναχὸς τῆς Μονῆς, μὲ τὸν ὁποῖο συνομιλήσαμε δύο φορὲς ἴσως καὶ παραπάνω,
τὰ δύο χρόνια ποὺ μεσολάβησαν ἀπὸ τότε ἡ οἰκογένεια Βασιλείου μεταβαίνει ἀπὸ τὴν Λεμεσὸ κάθε καλοκαίρι
στὴν ῎Ανδρο γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τὴν῾Αγία Μαρῖνα, ποὺ ἔσωσε τὸν μικρὸ ᾿Ανδρέα.

***

ΕΙΝΑΙ ἀλήθεια, ὅτι οὐδέποτε ἀπουσίασαν τὰ θαύματα τῶν ῾Αγίων ἀπὸ τὴν ζωὴ τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας καὶ εἴθε ὁ Πανάγαθος
Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστὸς νὰ μᾶς ἐνισχύει τὴν πίστη μας μὲ τὰ θαύματα τῶν ῾Αγίων μας.

• Εὐχαριστοῦμε θερμῶς τὴν κ. Σπυριδούλα Κυριακοπούλου, συνταξιοῦχο ἰατρό, ποὺ εἶχε τὴν εὐγενὴ καλοσύνη νὰ μᾶς ἐνημερώσει γιὰ τὸ ἀνωτέρω θαῦμα. Θερμὲς εὐχαριστίες στὸν ῾Ηγούμενο τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς καὶ στὴν ᾿Αδελφότητα γιὰ τὶς διευκρινίσεις καὶ τὶς ἀπαντήσεις στὰ ἐρωτήματα ποὺ τοὺς θέσαμε. Τὸ τηλέφωνο τῆς Μονῆς ῾Αγίας Μαρίνας ῎Ανδρου εἶναι: 2282024074 .

Εὐχαριστοῦμε, τέλος, καὶ τὸν κ. Βάσο Βασιλείου γιὰ τὴν εὐγενῆ καλοσύνη του καὶ τὶς διευκρινίσεις ποὺ παρεῖχε γιὰ τὴν καταγραφὴ τοῦ θαύματος.

(*) ᾿Εφημερ. «Στῦλος ᾿Ορθοδοξίας», ἀριθ. 64/᾿Ιανουάριος 2006, σελ. 15

imoph.org

[XAPA]

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος μᾶς λέει τί εἶναι οἱ ἄλλες θρησκεῖες καί τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία μας!



Ἡ θρησκεία μας εἶναι ἡ θρησκεία τῶν θρησκειῶν, ἡ ἐξ ἀποκαλύψεως ἡ πραγματική, ἡ ἀληθινή θρησκεία.

Οἱ ἄλλες θρησκεῖες εἶναι ἀνθρώπινες κούφιες.

Δέν γνωρίζουν τό μεγαλεῖο τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Δέν γνωρίζουν ὅτι ὁ σκοπός μας, ὁ προορισμός μας, εἶναι νά γίνομε θεοί κατά χάριν, νά ὁμοιωθοῦμε μέ τόν

Τριαδικό Θεό, νά γίνομε ἕνα μέ Ἐκεῖνον καί μεταξύ μας.


Αὐτά οἱ ἄλλες θρησκεῖες δέν τά γνωρίζουν.

Ὁ ἀπώτερος σκοπός τῆς θρησκείας μας εἶναι τό "ἵνα ὦσιν ἕν". Ἐκεῖ ὁλοκληρώνεται τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ θρησκεία μας εἶναι ἀγάπη, εἶναι ἔρωτας, εἶναι ἐνθουσιασμός, εἶναι τρέλα, εἶναι λαχτάρα τοῦ θείου.

Εἶναι μέσα μας ὅλ' αὐτά. Εἶναι ἀπαίτηση τῆς ψυχῆς μας ἡ ἀπόκτησή τους.


Στήν πραγματικότητα ἡ χριστιανική θρησκεία μεταβάλλει τόν ἄνθρωπο καί τόν θεραπεύει.

Ἡ κυριότερη, ὅμως, προϋπόθεση γιά νά ἀντιληφθεῖ καί νά διακρίνει ὁ ἄνθρωπος τήν ἀλήθεια,

εἶναι ἡ ταπείνωση.

Ὁ ἐγωισμός σκοτίζει τό νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, τόν μπερδεύει, τόν ὁδηγεῖ στήν πλάνη, στήν αἵρεση.

Εἶναι σπουδαῖο νά κατανοήσει ὁ ἄνθρωπος τήν ἀλήθεια!


Ἡ ἀγάπη, ἡ λατρεία πρός τόν Θεό, ἡ λαχτάρα, ἡ ἕνωσις μετά τοῦ Θεοῦ, ἡ ἕνωσις μετά τῆς Ἐκκλησίας εἶναι

ὁ ἐπί γῆς Παράδεισος.

Ἄν ἀποσπάσομε τήν θεία χάρι, ὅλα εἶναι εὔκολα, χαρούμενα κι εὐλογία Θεοῦ.

Ἄντε νά μοῦ βρεῖς μιά θρησκεία νά κάνει τόν ἄνθρωπο τέλειο κι εὐτυχισμένο. Κι αὐτό τό μεγαλεῖο κρίμα νά μήν

τό καταλαβαίνομε!





"Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς

καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή•

οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι' ἐμοῦ" (Ἰωά. 14, 6)



Ἀπό τά βιβλία: "Βίος καί Λόγοι", καί "Ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν".


kaiomenivatos

[XAPA]

Υπερηφάνεια - Ιστορία από το Γεροντικό


Ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ἁγίου Παχωμίου



Ὁ μέγας Παχώμιος χαιρόταν πολύ, διαπιστώνοντας ὅτι ὁ μαθητής του Θεόδωρος ἦταν σὲ ὅλα συνετός,

καὶ ὅτι, μολονότι νέος, ὄχι μόνο δὲν εἶχε τὴν (ἀνώριμη) σκέψη τῶν νέων,

ἀλλὰ στήριζε στὴν ἄσκηση καὶ ἄλλους, τοὺς πιὸ ἀδύνατους.


Καθὼς λοιπὸν εἶχαν συνήθεια νὰ συγκεντρώνονται ὅλοι (οἱ μοναχοί) κάθε βράδυ σ᾿ ἕνα σημεῖο τῆς μονῆς

καὶ ν᾿ ἀκοῦνε τὴ διδαχὴ τοῦ μεγάλου (Παχωμίου), (κάποια φορά), ὅταν ὅλοι εἶχαν μαζευτεῖ γι᾿ αὐτό,

προστάζει ἐκεῖνος τὸ Θεόδωρο - νέον, ὅπως εἴπαμε, ὄχι πάνω ἀπὸ εἴκοσι χρονῶν

- νὰ κηρύξει στοὺς ἀδελφοὺς τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ.


Κι αὐτὸς ἀμέσως, χωρὶς καμιὰ ἀντιλογία ἢ παρακοή, ἄνοιξε τὸ στόμα του καὶ τοὺς εἶπε πολλὰ ὠφέλιμα.

Μερικοὶ ὅμως ἀπὸ τοὺς γεροντότερους, βλέποντας αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, δὲν θέλησαν νὰ τὸν ἀκούσουν.

«Θὰ μᾶς διδάξει αὐτὸς ὁ ἀρχάριος;», εἶπαν μεταξύ τους.

«Δὲν θὰ τὸν ἀκούσουμε!». Ἄφησαν λοιπὸν τὴ σύναξη κι ἔφυγαν ὁ καθένας γιὰ τὸ κελλί του.


Ὅταν τέλειωσε ἡ διδασκαλία, ὁ μέγας (Παχώμιος) ἔστειλε καὶ τοὺς κάλεσε.

Καὶ μόλις ἦρθαν, τοὺς ρώτησε:...

- Γιὰ ποιὸ λόγο ἀφήσατε τὸ κήρυγμα καὶ φύγατε γιὰ τὰ κελλιά σας;

- Καλά, ἀποκρίθηκαν, ἔβαλες ἕνα παιδὶ νὰ κάνει τὸ δάσκαλο σὲ τόσους γέροντες,

ποὺ πέρασαν μία ζωὴ μέσα στὸ μοναστῆρι;


Ὅταν τοὺς ἄκουσε (ὁ ὅσιος), σκυθρώπιασε καὶ ἀναστέναξε βαθιά.

- Ξέρετε, εἶπε, ἀπὸ ποῦ ἄρχισαν νὰ μπαίνουν τὰ κακὰ στὸν κόσμο;

- Ἀπὸ ποῦ; ρώτησαν ἐκεῖνοι.

- Ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια!


Ἐξαιτίας της «ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος, ὁ πρωὶ ἀνατέλλων» καὶ «συνετρίβη εἰς τὴν γῆν» (Ἡσ. 14:12).

Ἐξαιτίας της κατοίκησε μαζὶ μὲ τὰ θηρία καὶ ὁ βασιλιὰς τῆς Βαβυλῶνας Ναβουχοδονόσορ (Δαν. 4:25-30).

Ἢ μήπως δὲν ἀκούσατε τί λέει ἡ Γραφή, ὅτι «ἀκάθαρτος παρὰ Θεῷ πᾶς ὑψηλοκάρδιος» (Παροιμ. 16:5),

καὶ ὅτι «πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται» (Λουκ. 14:11);


Ἐπειδὴ λοιπὸν δὲν τὰ λογαριάσατε αὐτά, νικηθήκατε ἀπὸ τὸ διάβολο καὶ χάσατε ὅλη σας τὴν ἀρετή,

γιατὶ ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι μητέρα καὶ ἀρχὴ ὅλων τῶν κακῶν.

Φεύγοντας, δὲν ἀπομακρυνθήκατε ἀπὸ τὸ Θεόδωρο, ἀλλὰ χωριστήκατε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα,

καθὼς στερηθήκατε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ.

Εἶστε πραγματικὰ ἀξιολύπητοι. Πῶς δὲν καταλάβατε, ὅτι ὁ σατανᾶς ἦταν ποὺ σᾶς παρακίνησε

νὰ φτάσετε σ᾿ αὐτὸ (τὸ κατάντημα;)


Ὤ, τί παράδοξο! Ὁ Θεὸς «ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρις θανάτου» (Φιλιπ. 2:8) γιὰ μᾶς,

κι ἐμεῖς, ἂν καὶ ἀπὸ τὴ φύση μας ταπεινοὶ ἔχουμε ἔπαρση!

Ὁ ἀπὸ τὴ φύση Του ὑψηλὸς καὶ ἄπειρος, ποὺ μὲ τὸ βλέμμα Του καὶ μόνο μπορεῖ νὰ κατακάψει τὰ πάντα,

ἔσωσε τὸν κόσμο μὲ τὴν ταπείνωση, κι ἐμεῖς, ποὺ εἴμαστε χῶμα καὶ στάχτη καὶ ἀκόμα πιὸ τιποτένιοι ἀπὸ αὐτά,

φουσκώνουμε ἀπὸ ὑπερηφάνεια, ἀγνοώντας ὅτι καταποντιζόμαστε ἔτσι στὰ κατάβαθα τῆς γῆς.


Δὲν εἴδατε ἐμένα, μὲ πόση προσοχὴ παρακολουθοῦσα (τὴν ὁμιλία τοῦ Θεόδωρου;)

Σᾶς βεβαιώνω, ὅτι ἐγὼ πάρα πολὺ ὠφελήθηκα ποὺ τὸν ἄκουσα.

Γιατὶ δὲν τοῦ ἐπέτρεψα νὰ σᾶς κηρύξει γιὰ νὰ σᾶς δοκιμάσω, ἀλλὰ γιατὶ ἤθελα κι ἐγὼ ὁ ἴδιος νὰ ὠφεληθῶ.

Πόσο περισσότερο λοιπὸν ἐσεῖς ἔπρεπε νὰ τὸν ἀκούσετε μὲ πολλὴ ταπεινοφροσύνη;


Ἀλήθεια σᾶς λέω, ὅτι ἐγώ, ὁ ἐν Κυρίῳ πνευματικὸς πατέρας σας, ἤμουν κρεμασμένος ἀπ᾿ τὸ στόμα του,

σὰν νὰ μὴ γνώριζα τὴ δεξιὰ καὶ τὴν ἀριστερὴ (στράτα).

Σᾶς λέω λοιπὸν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅτι, ἂν δὲν δείξετε πολὺ μεγάλη μετάνοια γι᾿ αὐτὸ τὸ σφάλμα σας,

ὥστε νὰ σᾶς συγχωρηθεῖ ἡ πτώση, θὰ χάσετε τὴν ψυχή σας, καὶ τοῦτο γιατὶ, μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν τόσο κακὴ ἀρχή,

δὲν θὰ σταματήσετε, ὥσπου νὰ φτάσετε στὴν ἔσχατη ἀπόφαση τῆς καταδίκης σας.


Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια τοὺς νουθετοῦσε (ὁ ὅσιος) καυτηριάζοντας ἀρκετὰ τὸ πάθος τῆς ὑπερηφάνειας,

κι ἔτσι γιάτρεψε ἀποτελεσματικὰ τὴν (πνευματική) ἀρρώστια τους.

Γιατὶ ἦταν καὶ σκληρός, ὅποτε χρειαζόταν, ἀλλὰ καὶ ἤπιος πάλι, ὅταν τὸ καλοῦσε ἡ περίσταση,

ἄλλοτε ἐλέγχοντας καὶ ἄλλοτε παρακινώντας πρὸς τὸ ἀγαθὸ ἐκείνους ποὺ ἁμάρταναν.



orthodoxia-ellhnismos

[XAPA]

Ενα θαυμαστό γεγονός από τη ζωή του αγίου Αμβροσίου

(† 7 Δεκεμβρίου)


Πηγαίνοντας προς την Ρώμη κάποια μέρα ο Αμβρόσιος για μια υπόθεση, νυκτώθηκε και έμεινε στην οικία κάποιου

πλούσιου της περιοχής ο οποίος φιλοξένησε πλουσιοπάροχα τον Αρχιερέα και τους κληρικούς που τον συνόδευαν.


Το πρωί τον ερώτησε ο Άγιος εάν δοκίμασε καθόλου θλίψεις στην ζωή του.

Τον ερώτησε γιατί πρόσεξε ότι είχε πολλά πλούτη.

Αυτός του αποκρίθηκε:

«Με τις ευχές σου Δέσποτα Άγιε, ουδέποτε με λύπησε ο Θεός, ούτε με ζημίωσε,

ούτε γνωρίζω τι είναι ασθένεια. αλλά και πολλές δωρεές μου απέστειλε ο Πανάγαθος, πλούτη,

δόξα και κάθε άλλη απόλαυση».


Όταν άκουσε αυτά ο Άγιος δάκρυσε και είπε προς τους κληρικούς:

«Σηκωθείτε γρήγορα να φύγουμε από την καταραμένη αυτήν οικία πριν μας προλάβει ο θυμός του Θεού».


Βλέποντας ότι αμελούσαν να ετοιμάσουν τα άλογα τους πρόσταζε εντονώτερα να φύγουν το συντομώτερο.

Μόλις αναχώρησαν και προχώρησαν λίγη απόσταση, άνοιξε η γη και κατάπιε την οικία με τον πλούσιο,

τους συγγενείς και τα πλούτη του.


Αυτοί που ακολουθούσαν εθαύμασαν για το φοβερό γεγονός και ερώτησαν τον Άγιο πώς το γνώρισε.

Αυτός τους αποκρίθηκε:


«Γνωρίζετε βέβαια, ότι όταν έχει κάποιος θλίψεις, διάφορους πειρασμούς και βάσανα,

ο Κύριος είναι μαζί του και τον παιδεύει σαν παιδί του αγαπημένο, για να το ετοιμάσει για την αιώνια του Βασιλεία.

Όταν κάποιος έχει σ’ αυτόν τον κόσμο απολαύσεις, υγεία, ευημερία, χωρίς θλίψεις,

αυτό είναι σημείο της απώλειας του αψευδέστατο, διότι είναι παροργισμένος, μαζί του ο Κύριος για τις πράξεις του

και τον έχει αποφασισμένο για την αιώνια κόλαση.

Γι αυτό του δίνει τώρα πρόσκαιρη απόλαυση.


Αλήθεια σας λέγω αδελφοί έπρεπε να θρηνούμε απαρηγόρητα όταν δεν μας έρχονται πειρασμοί και βάσανα και όταν

μας παιδεύει ο Κύριος σαν δίκαιος κριτής και πάνσοφος γιατρός, όχι μόνο να υπομένουμε τους πόνους καρτερικά,

αλλά και να τον ευχαριστούμε με υποχρέωση, όπως και τους σωματικούς γιατρούς που πληρώνουμε να κόψουν και να

κάψουν τα μέλη μας για την ποθούμενη υγεία και σωτηρία μας».



ΠΗΓΗ.Ο ΑΓΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ
«Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ»-ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΓΚΟΛΠΙΟ

[XAPA]

Ένας Άγγελος σε Θεία Λειτουργία.


Κάποιος ιερεύς, σε μία αγρυπνία, και ενώ είχε αρχίσει την Προσκομιδή, δυσκολευόταν, τρόπον τινά,

με μόνο το φως ενός κεριού να διαβάζει τα ονόματα...

Ξαφνικά, διαπίστωσε ότι το φως του κεριού, πού ήταν παραπλεύρως,

όλως περιέργως, εγένετο πιο δυνατό! Και τότε αναρωτήθηκε:

-Πώς είναι δυνατόν; Πώς φέγγει περισσότερο τώρα το κερί;

Κι όπως γύρισε το κεφάλι του, βλέπει να στέκεται μπροστά του

στα τρία τέσσερα μέτρα με πολύ σεβασμό και ευλάβεια ένας Άγγελος.

Στην αρχή απολιθώθηκε, μαρμάρωσε στη θέση του και έκανε αρκετή ώρα να συνέλθει.


Αλλά ή παρουσία του Αγγέλου, του γλύκανε την ψυχή κατά τέτοιον τρόπον,

ώστε ή κατάνυξης μέσα του να αυξηθεί πολύ, να απόκτηση ή ψυχή του πολύ μεγάλη γλυκύτητα,

μία, τρόπον τινά, ένωση με την παρουσία του αγίου Αγγέλου.

Και παρόντος του αγίου Αγγέλου, τελείωσε την ιερά Πρόθεση,

είπε το «Ευλογημένη ή βασιλεία...» και άρχισε τη Θεία Λειτουργία.


Ο Άγγελος ήταν πάντοτε παρών, μέχρι πού τελείωσε και την Κατάλυση.

Ο ιερεύς δεν μπορούσε να συγκράτηση την συγκίνηση του, την κατάνυξη και το δέος,

πού τον είχε καταλάβει μπροστά σ' αυτήν την παρουσία,

διότι ήταν ένα γεγονός, πού του συνέβαινε πρώτη φορά στη ζωή του.


Άλλωστε, αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν, δεν ξέρω! πιθανόν να κάνω λάθος,

μια-δύο φορές στη ζωή ενός ευλαβούς και ταπεινού ιερέως.

Ασφαλώς όμως θα υπάρχουν κι άλλοι άγιοι ευλαβέστατοι και χαριτωμένοι κληρικοί παντός βαθμού,

πού έχουν θεϊκές αποκαλύψεις κάπως πιο συχνά! Ό Θεός γνωρίζει...


Ο παππούλης, παρέμεινε στη θέση του. Δεν ξεντύθηκε, κάθισε σε μια καρέκλα μέσα στο ιερό Βήμα και συνεχώς έκλαιγε.

Έκλαιγε και δεν μπορούσε να συνέλθη από την κατάνυξη, το δέος και την συντριβή πού ένιωθε.

Έτσι παρέμεινε για ώρα πολλή απολαμβάνοντας με συγκίνηση και ταπείνωση

όσα βίωσε στη Θεία Λειτουργία με την παρουσία του άγιου Αγγέλου.

Ό διακριτικός και άγιος Γέροντας του με διαβεβαίωσε για την αλήθεια του γεγονότος.

Από τότε ή πίστης του ιερέως αυτού έγινε βράχος ακλόνητος,

αυτός δε με πολύ δέος στην καρδιά λειτουργούσε πλέον τα πανάχραντα Μυστήρια.



agiosnikolaosengomis

[XAPA]

O Αββάς Παμβώ, η παρθένος και η νηστεία.



Μια παρθένος πήγε στον Αββά Παμβώ και του λέγει:

«Αββά, εγώ νηστεύω πολύ και τρώω ανά επτά ημέρες.

Κάνω και διάφορες άλλες ασκήσεις.

Έχω αποστηθίσει τη Παλαιά και Καινή Διαθήκη.

Τί μου υπολείπεται ακόμη να πράξω, ώστε να φθάσω στην τελειότητα;»

Ο σοφός γέροντας της λέει:

Παιδί μου, όταν κανείς σε βρίσει, σε χλευάσει, σου φαίνεται μέσα σου σαν να σε επαινεί;

– Όχι..

– Όταν σε επαινεί κάποιος, σου φαίνεται μέσα σου σαν να σε βρίζει;

– Όχι Αββά…

– Άντε παιδάκι μου πήγαινε, λέει, και τίποτα δεν έχεις κάνει μέχρι τώρα…



simeiakairwn

[XAPA]

ΗΠΑ: Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΝΟΣ ΑΘΕΟΥ


«Δημοσιεύθηκε εὐρύτατα μιά προσευχή, πού βρέθηκε στό ἀμπέχονο ἑνός Ἀμερικανοῦ στρατιώτη,

πού σκοτώθηκε στόν πόλεμο, στή βόρεια Ἀφρική.

Προσευχή, βαθειά συγκλονιστική γιατί, μέσα στήν οἰκειότητα τοῦ ὕφους της,

φανερώνει τήν ἀνάγκη τήν ὁποία νοιώθει κάποτε καί ὁ νέος ἄνθρωπος νά εἶναι κοντά στό Θεό.


"Ἄκουσε, Θεέ μου! Ακόμα δεν Σου ἔχω μιλήσει.

Ὅμως τώρα ἐπιθυμῶ να Σου πω: Τι κάνεις;

Μοῦ εἶπαν ὅτι δεν ὑπάρχεις, και σαν... βλάκας το πίστεψα.

Χθές βράδυ, από το βάθος του κρατήρα μιας οβίδας είδα τον ουρανό Σου.

Ἔτσι εἶδα ὅτι μοῦ εἶχαν πεῖ ψέματα.

Ἐάν εἶχα διαθέσει τόν ἀπαιτούμενο χρόνο γιά νά κοιτάξω ὅσα ἔφτιαξες,

θά εἶχα διαπιστώσει ὅτι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἀρνοῦνται ν᾽ ἀντικρύσουν τήν ἀλήθεια...

Εἶναι παράξενο ὅτι μοῦ χρειάσθηκε να ἔλθω σ᾽ αὐτό τον καταχθόνιο τόπο για να βρῶ τον καιρό να δῶ το πρόσωπό Σου.

Σ᾽ ἀγαπῶ τρομερά, να τι θέλω να ξέρης.

Σέ λίγο θα γίνη μιά ἀπαίσια μάχη. Ποιός ξέρει; Μπορεῖ να φθάσω στο σπίτι Σου ἀπόψε!

Δεν υπήρξαμε σύντροφοι μέχρι τώρα και ἀναρωτιέμαι, Θεέ μου, ἄν θα με περιμένης στην πόρτα.

Μπά, να που κλαίω! Ἐγώ να χύνω δάκρυα;

Ἄχ, να Σε εἶχα γνωρίσει πιό νωρίς!...

Ἐμπρός, πρέπει νά φύγω...

Εἶναι παράξενο, ἀπό τή στιγμή κατά τήν ὁποία Σέ συνάντησα δέν φοβᾶμαι νά πεθάνω...

Καλή ἀντάμωσι... Γειά σου!"».


ΠΗΓΗ:
Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ
Ἡ Προσευχή – Κομποσχοίνι: Πομπός ἀσυρμάτου
ἐκδ. Ἁγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός
Ἀθήνα 2012


eisdoxantheou

[XAPA]

Ελεημοσύνη «εν τω κρυπτώ» (1)


- Γέροντα, μερικοί θεωρούν φαρισαϊσμό το να πηγαίνη κανείς στην Εκκλησία και να υστερή στην αγάπη και την θυσία.

- Έ, πού το ξέρουν; Είναι σίγουροι γι' αυτό;

- Έτσι κρίνουν.

- Ό Χριστός τι είπε; «Να κρίνετε» ; (2)

Ό άλλος μπορεί να μη δίνη στον τσιγγάνο, γιατί έχει ύπ' όψιν του έναν άρρωστο που έχει μεγάλη ανάγκη

και θα βοηθήση εκείνον.

Τον τσιγγάνο κάποιος περαστικός θα βρεθή να του δώση κάτι, ενώ εκείνον δεν θα του δώση κανένας.

Πώς βγάζουν συμπεράσματα, χωρίς να ξέρουν;

Φαρισαϊσμός είναι, όταν κάποιος κάνη την καλωσύνη φανερά, για να τον επαινέσουν.


Θυμάμαι, όταν ήμουν το 1957 στο ιδιόρρυθμο (3), έδιναν για κάθε διακόνημα,

ανάλογα με το πόσο δύσκολο ήταν, μια ευλογία.

Επειδή τότε υπήρχε στα μοναστήρια λειψανδρία, ήταν μερικοί Πατέρες που είχαν δυνάμεις και αναλάμβαναν

πολλά διακονήματα και έπαιρναν περισσότερες ευλογίες, αλλά τις έδιναν.


Ήταν ένας μοναχός που τον έλεγαν «σπάγκο», γιατί δεν έδινε.

Οταν πέθανε αυτός ο μοναχός, μαζεύτηκαν στην κηδεία του ταλαίπωροι άνθρωποι από εδώ από την Χαλκιδική,

από την Μεγάλη Παναγία, από το Παλαιοχώρι, το Νεοχώρι, και τον έκλαιγαν.

Αυτοί είχαν βόδια και κουβαλούσαν την ξυλεία, τους γρεντέδες, γιατί τότε η μεταφορά γινόταν με τα βόδια

- μη βλέπης τώρα που γίνεται με αυτοκίνητα, με τριαξονικά!

Τί έκανε αυτός ο καημένος; Μάζευε- μάζευε τα χρήματα που του έδιναν για τα διακονήματα που έκανε και,

όταν έβλεπε έναν οικογενειάρχη που είχε μόνον ένα βόδι ή ψοφούσε το βόδι του, του αγόραζε ένα βόδι.


Και τότε το να αγοράσης ένα βόδι ήταν μεγάλο πράγμα· στοίχιζε πέντε χιλιάδες δραχμές, αλλά τα χρήματα ήταν γερά.

Οι άλλοι Πατέρες έδιναν πέντε δραχμές στον έναν φτωχό, δέκα στον άλλον, κανένα εικοσάρικο στον άλλον,

έκαναν δηλαδή τέτοιες καλωσύνες και φαίνονταν.

Εκείνος καθόλου δεν φαινόταν, γιατί δεν έδινε όπως έδιναν οι άλλοι,

αλλά τα μάζευε και βοηθούσε με αυτόν τον τρόπο.

Έτσι όλοι τον έλεγαν «σπάγκο, σπάγκο» και πήρε το όνομα «σπάγκος», σπαγκοραμμένος δηλαδή!

Και τελικά, όταν πέθανε, μαζεύτηκαν οι καημένοι και έκλαιγαν.

«Με έσωσε!», έλεγε ο ένας, «με έσωσε!», έλεγε ο άλλος.

Γιατί τότε, άμα είχε ένα βόδι κανείς, μετέφερε την ξυλεία και έτρεφε την οικογένεια του.

Τα έχασαν οι Πατέρες! Γι’ αυτό λέω, πού ξέρεις τι κάνει ό άλλος;



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


(1) Ματθ. 6,4

(2) . Βλ. Ματθ. 7,1· Λουκ. 6, 37 καί Ίω. 1,24

[XAPA]

Σαν πνοή αύρας λεπτής


Όταν βασίλευαν ο Αχάβ και η Ιεζάβελ, πολλοί Ισραηλίτες είχαν ξεχάσει τον αληθινό Θεό και λάτρευαν τα είδωλα,

τον ψεύτικο θεό, τον Βάαλ.

Ο προφήτης Ηλίας, πικραμένος απ΄ τη ασέβεια και των βασιλέων και του λαού,

έφυγε στην έρημο κοντά στον χείμαρρο Χοράθ κι εκεί έζησε μόνος σ΄ ένα σπήλαιο.

Ένας κόρακας του έφερνε ψωμί το πρωί και κρέας το βράδυ.

Κατά την εντολή του Θεού ο μεγάλος προφήτης συγκρούσθηκε στο όρος Καρμήλιο με τους ιερείς του Βάαλ,

που τους προστάτευε η Ιεζάβελ, τους νίκησε και θανατώθηκαν όλοι.


Οργισμένη η βασίλισσα Ιεζάβελ έβαλε σκοπό να θανατώσει τον Προφήτη. Του έστειλε μήνυμα:

Κι αν ακόμη κινδυνεύω να με τιμωρήσει ο Θεός, εγώ, η βασίλισσα Ιεζάβελ, ως αύριο θα σ΄ έχω θανατώσει,

όσο κι όπου κι αν κρυφτείς».

Ο ατρόμητος Προφήτης, που δεν είχε φοβηθεί τις χιλιάδες των ειδωλολατρών, τώρα φοβήθηκε στ΄ αλήθεια.


Έτρεμε μπροστά στην απειλή της τρομερής βασίλισσας. Έφυγε και πήγαινε όπου τον οδηγούσε η φοβισμένη καρδιά του.

Βγήκε απ΄ την πόλη. Περπάτησε στις ερημιές μια ολόκληρη μέρα. Κάπου, σ΄ ένα ύψωμα ήτανε ένα δέντρο, μια χαρουπιά.

Ήρθε και κάθισε κάτω από το δέντρο. «Κύριε, είπε, πάρε με πια απ΄ αυτή τη ζωή.

Σάμπως εγώ είμαι καλύτερος από τους άλλους; Πάρε την ψυχή μου!».


Έτσι όπως ήταν κουρασμένος, βαρύθυμος, αποκαρδιωμένος και φοβισμένος μαζί, κοιμήθηκε κάτω από τη χαρουπιά.

Ξάφνου, άγγελος Κυρίου βρέθηκε στο πλευρό του και τον έσπρωξε απαλά. «Σήκω, φάε και πιες», του είπε.

Ξύπνησε ο Ηλίας, άνοιξε τα μάτια του κι εκεί κοντά, στην πέτρα που ακουμπούσε το κεφάλι, είδε φρεσκοψημένη

μια λαγάνα κι ένα ξύλινο δοχείο με δροσερό νερό. Σηκώθηκε, έφαγε κι ήπιε και πάλι έγειρε στο πλάι να κοιμηθεί.


Για δεύτερη φορά ο άγγελος τον ξύπνησε: «Σήκω! Φάε και πιες, γιατί είναι πολύς ακόμη ο δρόμος που έχεις να κάνεις».

Σηκώθηκε και πάλι ο Προφήτης.

Έφαγε, ήπιε και με τη δύναμη εκείνης της τροφής βάδισε σαράντα μερόνυχτα, ώσπου έφτασε στο όρος Χωρήβ της Αραβίας.


Εκεί έμεινε σ΄ ένα σπήλαιο στα πόδια του βουνού. Σ΄ αυτόν τον τόπο συνομίλησε με τον Θεό.

– Γιατί είσαι εδώ, Ηλία;

– Κύριε, η καρδιά μου είναι γεμάτη λαχτάρα για Σένα. Όπως βλέπεις, μόνος πια έχω απομείνει.


– Αύριο, Ηλία, να βγεις έξω απ΄ το σπήλαιο και να περιμένεις εκεί, απέναντι απ΄ το Χωρήβ,

να δεις που θα περάσει ο Κύριός Σου.

Πρωί πρωί βγήκε ο Προφήτης του Θεού.

Ένας άνεμος φοβερός φύσηξε τόσο δυνατός, που ξερίζωνε βράχους κι έσπαζε πέτρες. Δεν ήταν μέσα στον άνεμο ο Θεός!

Ύστερα σεισμός τρομερός τράνταξε τη γη. Ούτε εκεί ήταν ο Θεός.

Κι αμέσως αστραπές, φλόγες φωτιάς, όμως κι εκεί δεν ήταν ο Θεός.


Ελαφριά, σιγανή, λεπτή και δροσερή αύρα φύσηξε. Εκεί ήτανε ο Θεός.

Τον ένιωσε ο Προφήτης απ΄ τη γλυκιά γαλήνη, την ουράνια χαρά, την ανείπωτη ειρήνη της καρδιάς του.

Έτσι είναι. Τον Θεό ούτε στον θόρυβο ούτε στην ταραχή Τον βρίσκεις.

Τον βρίσκεις μόνο μέσα στης καρδιάς σου την ειρήνη.



Σ.Γ.Α.


yiorgosthalassis.