Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Θαύμα του Προφήτη Ηλία: Ο βλάσφημος στρατιώτης!



Συνομιλώντας στις 20 Ιουλίου 1972 με τον αδελφό Θεόκτιστο από την Ήπειρο,

με ρώτησε αν άκουσα ένα αξιόλογο θαύμα που έγινε πριν δεκαπέντε χρόνια στα Γιάννενα από τον προφήτη Ηλία

σε ένα στρατιώτη που φύλαγε σκοπός σε ένα στρατώνα.

Του είπα ότι δεν το άκουσα και τον παρακάλεσα να μου το διηγηθεί να το σημειώσουμε σε δόξα του προφήτη Ηλία.


– Άκουσε μου, λέγει.

Ένας στρατιώτης φύλαγε σκοπός σε ένα στρατώνα και τα μεσάνυχτα περίπου άκουσε βήματα ανθρώπου που τον πλησίαζε.

Ο στρατιώτης υπέθεσε ότι ήταν έφοδος αξιωματικών και, όπως είναι συνήθεια, πήγαιναν να δουν αν είναι ξύπνιος ή κοιμάται κ.λπ.

Ο σκοπός φώναξε: Αλτ! Αλλά πάλι τα βήματα ακούονταν και τον πλησίαζαν.

Για δεύτερη φορά φωνάζει: Αλτ, τις ει;

Έχοντας το όπλο στα χέρια του, καμία απάντηση δεν έλαβε. Αναγκάζεται να επαναλάβει το: αλτ και πυροβολώ!

Μόλις είπε, πυροβολώ, του φεύγει το όπλο από τα χέρια, ως πενήντα μέτρα μακριά, και βλέπει ξαφνικά,

αντί του αξιωματικού, όπως νόμιζε, ένα παπά μέσα σε αστραπόμορφη λάμψη φωτός!


Και όπως τον είδε, πολύ φοβήθηκε. Του λέει ο φαινόμενος παπάς:


«Μη φοβάσαι, παιδί μου, μη φοβάσαι, αλλά, πες μου, γιατί ευλογημένε βλασφημείς τα θεία; Το Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους;».


«Συγχώρησέ με, άγιε πάτερ (ήλθε σε κατάνυξη, δάκρυσε και ζητούσε συγχώρηση για την αμαρτία του αυτή) γιατί από κακή και πολυχρόνια συνήθειαν γίνεται αυτό. Συγχώρησέ με».


Του λέει ο άγιος: «Να κηρύξεις σε όλους να μετανοήσουν, να μη βλασφημούν.


Να το ανακοινώσεις στη Μητρόπολη και σε όλους να το γράψουν και οι εφημερίδες».

Του λέγει ο στρατιώτης: «Δεν με πιστεύουν, άγιε. Αλλά πες μου ποιος είσαι;» «Είμαι ο προφήτης Ηλίας».

Και για να πιστέψουν περισσότερο, να πεις ότι σ’ εκείνη τη κορυφή (και του έδειξε το μέρος) να σκάψουν

και να βρουν εκκλησία μου παλαιά και πάνω σ’ αυτή να κτίσουν Ναό».

Αυτό ανακοινώθηκε σε όλη την πόλη και δημοσιεύτηκε στις τοπικές εφημερίδες πολλοί πίστεψαν και άλλαξαν ζωή,

ο δε σύλλογος των αρτοποιών που τιμούν τον προφήτη Ηλία ως προστάτη τους, έσκαψαν στη κορυφή που τους υποδείχθηκε,

ανακάλυψαν την παλαιάν εκκλησία και έκτισαν νέα σε δόξα και τιμή του πανένδοξου προφήτη Ηλία.

Ο στρατιώτης άλλαξε τρόπους και παλαιές συνήθειες και έζησε την υπόλοιπη ζωή του ως υπόδειγμα καλού χριστιανού.




pentapostagma

[XAPA]

Ο προφήτης Ηλίας και τα έσχατα χρόνια (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού)



…Και θα στείλει ο θεός τον Προφήτη Ηλία να διδάξει τους Χριστιανούς να φυλάγουν την πίστη των.


Ο αντίχριστος αδερφοί μου είναι άνθρωπος, οπού έχει κακή γνώμη, κακή προαίρεση και κατοικεί

ο διάβολος στην καρδιά του, και λέγει πως είναι Θεός, και ο αντίχριστος θα θανατώσει τον προφήτη Ηλίαν.


Εγώ αδερφοί μου εξετάζοντας έμαθα και κατάλαβα, πως ο προφήτης Ηλίας και ο αντίχριστος ήλθε και

θανάτωσε τον προφήτη Ηλία.

Ο Προφήτης Ηλίας χριστιανοί μου είναι ζωντανός τόσους χρόνους και ξέρει ο θεός που τον έχει φυλαγμένο

μέχρι σήμερα.


Ανίσως και θέλετε να μάθετε που βρίσκεται, εδώ κοντά είναι κι αυτός, τα λόγια που σας λέγω εκείνου είναι.


Ο Προφήτης Ηλίας όταν έλθει να διδάξει δεν θα φανερωθεί στον κόσμο, καθώς λέγει το Άγιον Πνεύμα,

«ινά μη ελθών πατάξη την γην άρδην», αυτό λέγει το Άγιο Πνεύμα,για να μη φοβίσει και ταράξει τον κόσμο

και τη γην, δεν θέλω τον φανερώσει εις σας τους χριστιανούς.


Αμή τι έχει παιδί μου να φανερωθεί; Ο ζήλος του και η διδασκαλία του.

Αυτά τα δύo με αξίωσε ο Πανάγαθος θεός δια την ευσπλαχνία του και μου χάρισε, και μην καρτερείται

άλλον Ηλίαν να σας διδάξει.


Αμή τι καρτερούμε; Λυπηρόν είναι να σας το πω!

Σήμερον, αύριον καρτερούμε δείψες, πείνες μεγάλες, που να δίνουμε χιλιάδες φλουριά και να μην βρίσκουμε

λίγο ψωμί ή νερό.

Σήμερον,αύριον περιμένουμε θανατικές ασθένειες μεγάλες που να μην προφταίνουμε οι ζωντανοί να θάβουμε

τους πεθαμένους.

Σεισμός παγκόσμιος θα γίνει, όλος ο κόσμος θα γίνει ένας κάμπος.

Θα πέσουν όλα τα βουνά, όλα τα σπίτια.

Η Θάλασσα θα σηκωθεί ψηλά 15 πήχεις από τα ψηλότερα βουνά.

Τα άστρα θα πέσουν από τον ουρανό.

Ο ήλιος και η Σελήνη θα σκοτισθούν , ο ουρανός όπου φαίνεται, η γη και τα πάντα και όλος ο κόσμος θα χαλάσει.


Πότε θα γίνουν αυτά ;Ο Χριστός μας λέγει: Επλησίασε τώρα κοντά, άγγιξε το μαχαίρι το κόκκαλο .

Ξαφνικά θα γίνουν, μπορούν να γίνουν και απόψε.

Τάχα να μην είναι τώρα η αρχή; Δεν βλέπετε πως χάθηκαν τα γεννηματά σας και τα σπαρτά;

Στέρεψαν οι βρύσες, τα ποτάμια.

Σήμερα μας στερεί το ένα, αύριο το άλλο, και από λίγο μας τα δίδει ο Θεός, και μεις σαν αναίσθητοι

δεν τα στοχαζόμεθα.



από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» – ΔΙΔΑΧΕΣ Δ’



simeiakairwn

[XAPA]

Το Μεγαλείο του Ελληνα



Ήταν το καλοκαίρι του 1974…

Τα τουρκικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Κύπρο. Και σκορπούν το θάνατο.

Στην Μόρφου συμβαίνει ένα συνταρακτικό γεγονός.

Τούρκοι στρατιώτες συλλαμβάνουν 15 χριστιανούς.

Τους φέρνουν στην αυλή του σπιτιού ενός Ελληνοκυπρίου δασκάλου…. και τους καταδικάζουν σε θάνατο.

Ετοιμάζουν τα όπλα.


Στρέφουν τους αιχμαλώτους (άνδρες, γυναίκες, μικρά παιδιά) στον τοίχο.

Θρήνος, κλαυθμός, οδυρμός.

Τραγικές στιγμές για τους μελλοθάνατους.

Περιμένουν μέσα σε κλίμα φόβου και αγωνίας τον Τούρκο αξιωματικό να έλθει και να διατάξει «πυρ».

Στρέφουν τότε το νου τους και την καρδιά τους στην Ελπίδα των Απελπισμένων.

Και προσεύχονται όλοι τους θερμά για το τελευταίο τους ταξίδι και ιδιαίτερα ο δάσκαλος:

«Θεέ μου, συγχώρεσέ μας και δέξου μας κοντά Σου. Μνήσθητι ημών, Κύριε, εν τη Βασιλεία Σου».


Ο Τούρκος αξιωματικός έρχεται.

Κοιτάζει τους στρατιώτες του με τα όπλα, κοιτάζει βλοσυρός και τους μελλοθάνατους. Ρίχνει μια ματιά προς τα πάνω.

Μια κληματαριά απλώνεται και σκεπάζει την αυλή. Ζητάει ένα τσαμπί σταφύλι…….

….. για να παρατείνει έτσι σκόπιμα την αγωνία των αιχμαλώτων….

Παίρνει το τσαμπί. Μα, ενώ ετοιμάζεται να το φάει, ακούγεται δυνατή η φωνή του δασκάλου:

Μην το φας!

Προχτές το ράντισα με φάρμακο.

Είναι ισχυρό δηλητήριο! Θα πεθάνεις!


Ο αξιωματικός μένει άναυδος. Και γεμάτος κατάπληξη ρωτάει:

Καλά, αφού ξέρεις, ότι σε λίγο θα δώσω διαταγή να σας σκοτώσουν, γιατί δεν με άφησες να το φάω και έτσι να με εκδικηθείς;

Του απάντησε ο δάσκαλος, με ειρήνη και γαλήνη:

Είμαι χριστιανός.

Και τώρα που πρόκειται να φύγω από τον κόσμο αυτό και να παρουσιασθώ ενώπιον του Θεού,

δεν θα ήθελα να βαρύνω την ψυχή μου με μια αμαρτία τόσο βαρειά.

Ο Τούρκος αξιωματικός συγκλονίζεται, για μια ακόμα φορά.


Στρέφεται και λέει στους στρατιώτες του:

Αν έβρισκα έναν τέτοιο Τούρκο, θα έδινα και τη ζωή μου ακόμα!

Μαζέψτε τα όπλα και αφήστε τους ελεύθερους όλους!


Χρειάζονται σχόλια ;

Η Δύναμη της Χριστιανικής Αγάπης, είναι ισχυρότερη από τα όπλα.

νικάει ΤΑ ΠΑΝΤΑ …..


Αρχιμ. Γρηγόριος Λίχας Ι. Μ. Προφήτου Ηλίου Πρεβέζης.
Περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ Ιούλιος Σεπτέμβριος 2005, ΤΕΥΧΟΣ 40


anaplastiki.blogspot

[XAPA]

Άγιος Συμεών ο διά Χριστόν σαλός:
Του βρήκε τα λεφτά και του διόρθωσε τον χαρακτήρα!


Άγιος Συμεών ο δια Χριστόν σαλός – η μνήμη του τιμάται στις 21 Ιουλίου



~ Είχαν κλέψει από κάποιον στην Έμεσα πεντακόσια νομίσματα και, ενώ τα αναζητούσε,

συνάντησε τον αββά Συμεών (άγιος Συμεών ο διά Χριστόν σαλός).

Θέλοντας να αλλάξει διάθεση, του λέει:

«Μπορείς να κάνεις τίποτα, τρελέ, για να βρεθούν τα χρήματά μου;»

Του απαντάει εκείνος:

«Αν θέλεις, ναί».

Λέει πάλι ο άλλος:

«Κάνε, κι αν βρεθούν, θα σου δώσω δέκα».

Του λέει ο Σαλός:

«Αν κάνεις ό,τι σου πω, θα τα βρεις στο ντουλάπι σου αυτήν την νύχτα».

Διαβεβαίωσε με όρκους ότι θα κάνει ό,τι του πει, αρκεί μόνο να μη του πει τίποτε το παράλογο. Του λέει τότε ο όσιος:

«Πήγαινε, τα χρήματά σου τα πήρε ο δούλος σου, που σε υπηρετεί στο τραπέζι.

Να μου ορκιστείς όμως, ότι δεν θα δέρνεις ούτε αυτόν ούτε κανέναν άλλο μέσα στο σπίτι σου».

Το είπε αυτό ο άγιος, γιατί έδερνε πολύ.

Εκείνος νόμισε ότι του είπε να μη δείρει κανένα για τα νομίσματα.

Ο αββάς όμως του είπε να μη δείρει ποτέ κανέναν.

Έδωσε λοιπόν το λόγο του και έκανε φρικτούς όρκους, ότι δεν θα δέρνει κανέναν.

Πήγε ύστερα και βρήκε το δούλο του και με το καλό του πήρε τα χρήματά του.

Από τότε, όσες φορές πήγαινε να δείρει κάποιον, δεν μπορούσε και αμέσως πιανόταν το χέρι του.

Καταλάβαινε τότε κι έλεγε:

«Αυτό το παθαίνω από το Σαλό».

Πήγαινε λοιπόν και του έλεγε:

«Λύσε, Σαλέ, τον όρκο».

Εκείνος παρίστανε τον τρελό και έκανε ότι δεν καταλάβαινε τι του έλεγε.

Επειδή επέμενε να τον ενοχλεί, παρουσιάστηκε στον ύπνο του και του λέει:

«Αν λύσω τον όρκο, θα λύσω και το πορτοφόλι σου και θα σκορπίσω όλα τα χρήματά σου.

συμπεριφέρεσαι άσχημα με το να θέλεις να δέρνεις τους συνδούλους σου,

οι οποίοι πηγαίνουν πριν από σένα στη μέλλουσα ζωή;».


Όταν λοιπόν είδε αυτά, έπαψε να τον ενοχλεί.



Από το βιβλίο του Αγίου Λεοντίου Νεαπόλεως, «Ο Άγιος Συμεών ο διά Χριστόν σαλός».
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις το «Περιβόλι της Παναγίας». Μετάφραση: Γ. Μπουδούρης, Π. Γιαχανατζής.


simeiakairwn

[XAPA]

Αν πραγματικά πιστεύεις, όλα διορθώνονται


Πριν από μερικές δεκαετίες ο μετέπειτα διάσημος γαλλορουμάνος θεατρικός συγγραφέας Ευγένιος Ιονέσκο

επισκέφθηκε για πρώτη φορά το Άγιον Όρος.

Εκεί συνέβη το εξής περιστατικό, όπως ο ίδιος το διηγήθηκε σε συνέντευξή του

στο περιοδικό Paris match πριν από αρκετά χρόνια:


Είχα γεννηθεί σε ορθόδοξη οικογένεια και ζούσα στο Παρίσι.

Είκοσι πέντε χρονών, γνήσιος νέος της κοσμικής εποχής του τότε Παρισιού.

Μου ήρθε η ιδέα να επισκεφθώ το Άγιον Όρος λόγω της θέσης που είχε

-και έχει βέβαια- ως τόπος ασκήσεως στην ορθόδοξη Εκκλησία.

Και εκεί, μου ήρθε ακόμη μία σκέψη στο μυαλό: να εξομολογηθώ.


Επήγα λοιπόν και βρήκα ένα ιερομόναχο -πνευματικό.

Τί του είπα; Τα συνηθισμένα αμαρτήματα ενός κοσμικού νέου πού ζει χωρίς γνώση Θεού.

Ο Ιερομόναχος, αφού με άκουσε, μου είπε:

-Στον Χριστό πιστεύεις παιδί μου;

-Ναι, ναι, λέει ο Ίονέσκο. Πιστεύω πάτερ. Άλλωστε είμαι βαπτισμένος χριστιανός ορθόδοξος.


-Βρε παιδάκι μου, του λέει εκείνος ο διακριτικός πνευματικός,

πιστεύεις, το αποδέχεσαι πλήρως, ότι ο Χριστός είναι ο Θεός

και δημιουργός του κόσμου και δικός μας;


Τα έχασα, λέει ο συγγραφέας. Γιατί πρώτη φορά με έβαζε ένας άνθρωπος μπροστά σ’ αυτό το ερώτημα, στο

οποίο έπρεπε να απαντήσω με ειλικρίνεια και να πάρω θέση.


Όχι απλώς αν πιστεύω ότι κάποιος έφτιαξε τον κόσμο.

Αλλά ότι αυτός ο Θεός, ο δημιουργός του κόσμου, έχει να κάνει με μένα.

Και εγώ έχω προσωπική σχέση μαζί του Του !


απάντησα:

-Πιστεύω πάτερ, αλλά βοηθήστε με να το καταλάβω καλά αυτό το γεγονός,


-Αν πραγματικά πιστεύεις, τότε όλα διορθώνονται.

Το περιστατικό αυτό υπήρξε η αιτία της μεταστροφής του Ιονέσκο, ο οποίος μέχρι τα βαθειά του γεράματα,

όντας διάσημος και περιβόητος, έζησε ως ευλαβής και βαθειά πιστός ορθόδοξος χριστιανός.


Τα λόγια του αγιορείτη γέροντα «αν πραγματικά πιστεύεις, τότε όλα διορθώνονται» σημαίνουν ότι:

η πίστη στο Χριστό δεν είναι μια αφηρημένη θεωρία ούτε «λόγια του αέρα».


-Πίστη στο Χριστό σημαίνει απόλυτη εμπιστοσύνη και υπακοή σε ένα συγκεκριμένο Πρόσωπο,

που είναι ο Δημιουργός και ο Σωτήρας μου!


-Άρα πίστη στο Χριστό δεν είναι μόνο λόγια αλλά κυρίως είναι έργα συνειδητής μετανοίας και συνεχούς

επιστροφής στο θέλημα του Χριστού και στην αγκαλιά του Χριστού, που είναι η Εκκλησία Του.



Αρχιμ. Νίκων Κουτσίδης, "Μαρτυρίες φωτός", Ι.Μ.Προφήτου Ηλιού-Πρέβεζα


lazaros

[XAPA]

«Η Παναγία βλέπει. Εάν έχουμε ανάγκη από μαρμελάδα, θα μας στείλει η Παναγία μαρμελάδα. Μην ανησυχείς!»

(Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος)


~ Να σας πω κάτι από την προσωπική μου ζωή. Ενθυμούμαι μία φορά στη Νέα Σκήτη όταν ήμασταν, εκεί τότε θα χτίζαμε την Εκκλησία μας και κουβαλούσαμε τα αμμοχάλικα όλα με τα μουλάρια, με τα ζώα.

Φανταστείτε να χτίζεις Εκκλησία και να κουβαλάς την άμμο, τα χαλίκια, τα τσιμέντα μέσα στο σακούλι με τα μουλάρια. Και ψηλά, πολύ ψηλά. Πάνω-κάτω πάνω-κάτω όλη μέρα είναι θάνατος, πολύς κόπος. Τις άλλες μέρες κουτσά-στραβά, τρώγαμε και κάτι, είχαμε λίγη δύναμη.

Μεγάλη Σαρακοστή όμως μέσα στα Μοναστήρια είναι αυστηρή νηστεία. Μία φορά την ημέρα φαγητό αλάδωτο, χωρίς λάδι, νερόβραστο, ακολουθίες μεγάλες, αγρυπνίες, αλάδωτη νηστεία ένατη -μία φορά την ημέρα φαγητό- και μόνο το Σαββατοκύριακο ελαιόλαδο.

Είχαμε κάτι ψευτοπράγματα αλλά στη Σκήτη ήταν έρημος, δεν είχε να αγοράσεις τίποτα, δεν είχε μπακάλικα. Είσαι σε ένα τόπο που είναι έρημος και είναι διάφορα σπιτάκια πάνω στα βράχια εκείνα.

Είχαμε ένα μοναχό γιατρό στην Αδελφότητά μας που τότε ήταν δόκιμος και τον είχαμε στην τράπεζα, ήταν τραπεζάρης. Αυτός πρόσεχε να κάνει δυναμωτικά φαγητά για τους Πατέρες που εργάζονταν όλη μέρα. Είχαμε μία μαρμελάδα, κάποιος μας την έστειλε και έλειψε. Από την πρώτη εβδομάδα εξαφανίστηκε! Ο Γέροντας έλειπε, έρχεται λοιπόν ο μοναχός αυτός σε μένα και μού λέει:

«Πάτερ, πρέπει να παραγγείλουμε μαρμελάδα».

Λέω, μαρμελάδα στη Σκήτη; Μα ξέρεις που είμαστε; Δεν είμαστε στις Καρυές, δεν είμαστε Θεσσαλονίκη. Είμαστε στην έρημο!

Ο Γέροντας ποτέ δεν μας επέτρεψε να παραγγείλουμε μαρμελάδα αλλά δεν είχαμε και χρήματα. Πού να πεις τέτοιο πράγμα. Να πεις του Γέροντα να αγοράσουμε μαρμελάδα;

Ήταν δηλαδή ανέκδοτο, αστείο.

Αφού να σκεφτείτε μία φορά ένα γεροντάκι ήπιε κακάο και πήγε να εξομολογηθεί μετά δακρύων και λέει, «συγνώμη πνευματικέ, ήπια κακάο. Συγνώμη!». Θεώρησε τόσο μεγάλη πολυτέλεια ότι ήπιε ένα κακάο.

Τέλος πάντων λέω, Πάτερ, δεν αγοράζουμε μαρμελάδες στη Σκήτη. Λέει, μα ξέρεις, όλη μέρα πάνω-κάτω πάνω-κάτω θα αρρωστήσουν οι Πατέρες. Και αλάδωτο! Η μαρμελάδα έχει ζάχαρη μέσα…

Του λέω, κάτσε ευλογημένε, μη στεναχωριέσαι.

Αυτός είχε και τα ιατρικά του φρέσκα και τον έπιασε η μανία να φάνε, να μη μένουν νηστικοί οι Πατέρες.


Του λέω, κοίταξε, η Παναγία βλέπει. Εάν έχουμε ανάγκη από μαρμελάδα, θα μας στείλει η Παναγία μαρμελάδα. Μην ανησυχείς.

Απάντηση: Σιγά τώρα που θα μας στείλει μαρμελάδα! Ασχολείται με τις μαρμελάδες η Παναγία;

Του λέω, μη λες τέτοια γιατί πολλές φορές εμείς είδαμε την πρόνοια της Παναγίας εδώ.


Σας ομολογώ, εν πάση ειλικρίνεια, την ίδια ώρα, μόλις μιλούσαμε -ήμασταν έξω στην απλωταριά και μιλούσαμε- χτυπάει το τηλέφωνο. Εκεί στη Σκήτη κάποιος ερασιτέχνης μοναχός έκανε κάποια τηλέφωνα με τη μανέλα και επικοινωνούσαν μεταξύ τους τα σπίτια. Χτυπάει το τηλέφωνο, λέω, απάντησε Πάτερ να δούμε ποιος είναι. Σηκώνει, ένα γεροντάκι, ο Γέρο Τρύφων, πιο κάτω από μας. Και λέει:

«Πατέρες, μου έστειλαν δύο τενεκέδες μαρμελάδα από το χωριό μου και εγώ δεν τρώγω μαρμελάδα. Ελάτε να τις πάρετε. Εσείς είστε νέοι να τη φάτε, εγώ τι να την κάνω;»

Έμεινε, κιτρίνισε ο Πάτερ.

Λέω να πας να τη φορτωθείς στον ώμο να τη φέρεις πάνω να μάθεις άλλη φορά να μη λες ότι η Παναγία δεν φροντίζει!

Θέλω να πω ότι πρέπει να μάθουμε ότι ο Θεός είναι ζωντανός, δεν είναι νεκρός. Και ο Θεός δείχνει την παρουσία Του σε αυτούς που έχουν όλη την ελπίδα τους σε Αυτόν.

Γι’ αυτό λέμε στη Θεία Λειτουργία:

«Καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα».



apantaortodoxias.

[XAPA]

Tο άφθαρτο χέρι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής.

(Η μνήμη της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνης τιμάται στις 22 Ιουλίου)


Στην ιερά μονή της Σιμωνόπετρας φυλάσσεται και το λείψανο του αριστερού χεριού της Αγίας Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής.


Απόγευμα στο αρχονταρίκι της μονής Σιμωνόπετρας, ο αρχοντάρης διηγείται περί του αγίου λειψάνου σε ομάδα προσκυνητών.

- Το χέρι είναι άφθαρτο, με όλο του το δέρμα και τους τένοντες. Διατηρείται σε φυσική θερμοκρασία ζωντανού σώματος και... ευωδιάζει.

Μάλιστα εξαιτίας των θαυμάτων της, η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή θεωρείται και δεύτερος κτήτορας της Σιμωνόπετρας.

- Λένε, πάτερ, πως όσοι το ασπάζονται διαπιστώνουν ότι είναι θερμό.

- Ναι, είναι αλήθεια. Όσοι το ασπάζονται με ευλάβεια και πίστη διαπιστώνουν τη φυσική θερμότητα ζωντανού σώματος.

Χαμογελούμε λίγο αμήχανοι. «Και τι γίνεται, πάτερ, αν το ασπαστείς και δεν είναι θερμό», ρωτά κάποιος.

- Να σας πω... Κάποιος προσκυνητής το ασπάστηκε, αλλά δεν το ένοιωσε θερμό, ενώ όλοι οι φίλοι του το ένοιωθαν θερμό.

Τότε αυτός έπεσε σε κατάθλιψη, ήταν σκεφτικός όλη την ώρα, και τελικά μάς το αποκάλυψε και ζήτησε τη βοήθειά μας.

Ο γέροντας τού συνέστησε να εξομολογηθεί, να προσευχηθεί στην Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή, και να ξαναπροσκυνήσει το ιερό της λείψανο την άλλη μέρα. Πράγμα που έγινε.

Την άλλη μέρα, ο προσκυνητής, αφού εξομολογήθηκε, ασπάστηκε το χέρι της και ένοιωσε μεγάλη θερμότητα και ευωδία να εξέρχεται του λειψάνου. Ευχαριστούσε δε μετά δακρύων. Μετά δακρύων!

- Ποιά λέτε να ήταν η αιτία, πάτερ;

- Τι να σας πω! Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή απωθείται από τις σαρκικές αμαρτίες.

Σαρκικοί άνθρωποι με πορνείες, μοιχείες και τα τέτοια, αναδίδουν πνευματική δυσωδία που η Αγία την αποστρέφεται. Ίσως ήθελε να δείξει τη δυσαρέσκειά της και την αποστροφή της.

«Πω, πω, πάτερ, να σ' αποστρέφεται ακόμα και το λείψανο για τις σαρκικές σου αμαρτίες!» λέει κάποιος.

- Αύριο που θα προσκυνήσετε μετά τη θεία λειτουργία, παρατηρήστε μία μικρή πληγή στην πάνω πλευρά του χεριού. Σα να λείπει ένα μικρό κομμάτι.

Οι ρώσοι μοναχοί στις αρχές του εικοστού αιώνα, που είχε πολλούς τότε το Άγιον Όρος, το είχαν σε μεγάλη ευλάβεια.

Κάποιοι από αυτούς, όπως το ασπάζονταν, το δάγκαναν κρυφά και έκοβαν ένα μικρό κομματάκι, μια ακίδα, για ευλογία.

Το έκρυβαν στο στόμα τους. Μέχρι να τους πάρουν είδηση οι μοναχοί τότε της μονής, είχε γίνει μια μικρή πληγή.

Την άλλη μέρα το πρωί τα ιερά λείψανα της μονής εκτίθενται προς προσκύνηση.

Ο φίλος μου που συνταξιδεύουμε είναι πρώτος. Το ασπάζεται και τινάζεται. Έρχομαι δεύτερος. Προσκυνώ. Ο φίλος μου με κοιτάζει με μεγάλα εκστατικά λαμπερά μάτια.

«Πω, πω, τι κάψιμο ήταν αυτό! Μ' έκαψε τα χείλη! Τό' νοιωσες; Καίει τα χείλη! Τό' νοιωσες;» μου λέει με έξαψη.




yiorgosthalassis.

[XAPA]

Το Θαύμα των κόκκινων αυγών της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής



Η θαρραλέα Αγία δεν φοβήθηκε τίποτε και έχοντας όπλο της την αλήθεια, το δίκαιο και την Πίστη,

πήγε μαζί με τη Μαρία του Κλωπά στη Ρώμη, στον ίδιο τον Αυτοκράτορα Τιβέριο για να καταγγείλει τις αυθαιρεσίες

των Πιλάτου, Άννα και Καϊάφα εναντίον του Χριστού!


Και πραγματικά καταφέρνει να ιστορήσει στον Καίσαρα όλα τα θαυμαστά γεγονότα και την άδικη καταδίκη του αθώου!

Όταν δε φτάνει στό σημείο που αναφέρει την Ανάσταση του Χριστού, λέγεται πως ο Τιβέριος αντέδρασε και είπε:

«Όλα να τα πιστεύσω για Αυτόν τον Ιησού. Αλλά για Ανάσταση πως να πιστέψω»;


Εκείνη την ώρα περνούσε μία υπηρέτρια με ένα καλαθάκι γεμάτο αυγά και ο Καίσαρας βρήκε την ευκαιρία να προσθέσει:

«Να! Εάν αυτά τα αυγά γίνουν κόκκινα, τότε και εγώ θα πιστέψω πως ο Χριστός Αναστήθηκε»!

Αμέσως τότε και αδίστακτα η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή, πλησίασε την σκλάβα και άγγιξε τα αυγά,

που αστραπιαία και θαυματουργικά έγινα όλα κόκκινα!

Πήρε τότε ένα και το έδειξε στον έκθαμβο Τιβέριο λέγοντας:

«Χριστός Ανέστη»! Τότε συγκλονισμένος ο καλοπροαίρετος Τιβέριος ομολογεί “Αληθώς Ανέστη”

καί δίνει άμεσα εντολή να φέρουν το γρηγορότερο μπροστά του στη Ρώμη από τα Ιεροσόλυμα

τον Πιλάτο, τον Άννα και τον Καϊάφα!!!

Από εδώ έχουμε το έθιμο του κόκκινου αυγού! Διότι «Αληθώς Ανέστη ο Κύριος»!

Και τα αυγά πρέπει να βάφονται κόκκινα και μόνον.



vimaorthodoxias

[XAPA]

«Έφερες τα λεφτά, έδιωξες την χαρά»


Π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος


~ Θυμάμαι κάποιο λαϊκό παραμυθάκι, πολύ διδακτικό!


Ένας ήταν πολύ πλούσιος και στο άκρο του κτήματός του, σε μια καλυβούλα μέσα, έμενε ένας φτωχός οικογενειάρχης.

Με κόπο τάβγαζε πέρα. Μεροκαματιάρης, δουλευτής· και είχε και πολλά παιδιά.

Αλλ’ η χαρά βασίλευε μέσα σ’ αυτό το σπίτι.

Κάποτε αποφάσισε ο πλούσιος να βοηθήση τον φτωχό. Παίρνει, λοιπόν, ένα πουγγί γεμάτο χρυσά φλουριά και του το πηγαίνει.

Κάθε βράδυ στου φτωχού το σπίτι, μετά το φαγητό, τα παιδιά τραγουδούσαν, γελούσαν και έπαιζαν.

Εκείνο το βράδυ άκρα σιγή. Σιγή νεκροταφείου στο σπίτι του φτωχού.


Ο πλούσιος συνηθισμένος ν’ ακούη τις φωνές των παιδιών και τα γέλια και τα τραγούδια, παραξενεύθηκε·

δεν άκουγε τίποτε. Έβαλε αυτί, περίμενε, περίμενε, περίμενε…


Μετά από λίγο, αντί ν’ ακουσθούν τραγούδια, ακούσθηκαν φωνές, μαλώματα. Άρχισαν να γκρινιάζουν.

Ο πατέρας έλεγε: «Μ’ αυτά ν’ αγοράσουμε ένα σπίτι μεγάλο, ευρύχωρο, δικό μας».

Η μητέρα έλεγε: «Να τα φυλάξουμε για να παντρέψουμε τις κόρες».


Το μεγάλο απ’ τα παιδιά, που είχε μια βαρκούλα και ψάρευε, έλεγε: «Άστα να πάρω καΐκι, να βγάλω πολλά».

Ο άλλος αδελφός, άλλα. Και μετά από λίγο ήλθαν στα χέρια.

Οπότε λέγει ο πατέρας: «Σταθήτε … μια στιγμή και θα ησυχάσουμε».


Παίρνει το πουγγί, πηγαίνει στον πλούσιο και του λέγει: «Πάρτο, αδελφέ μου.

Μούφερες τα λεφτά και έδιωξες την χαρά από το σπίτι μου. Μου αρκεί το μεροδούλι για να ζω την φαμίλια μου».


Και ξαναγύρισε ο φτωχός στο σπίτι του, και το άλλο βράδυ πάλι ακούσθηκαν οι χαρούμενες φωνές των παιδιών

και τα τραγούδια.

Πολλές φορές, ο πλούτος, με τις μέριμνες και την αγωνία, παίρνει και αυτή την χαρά της ζωής,

την οποία νομίζουν ότι έχουν οι πλούσιοι.


(Αρχιμ. ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΧΡΙΣΤΩ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΡΑΘΩΜΕΘΑ, εκδόσεις Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΡΟΙΖΗΝΟΣ, σελ. 43-44)

simeiakairwn

[XAPA]

Γεννήθηκα Ορθόδοξος

Αυτό το θαύμα μου το ανέφερε κάποιος Μοναχός από το Άγιο Όρος.


Ήταν ένας πατέρας που μεγάλωνε ένα ανάπηρο παιδί, μόνος του.

Το παιδί ήταν κατάκοιτο στο κρεβάτι. Κάποια στιγμή έφτασε σε τεράστιο οικονομικό αδιέξοδο.

Τότε εμφανίστηκε κάποιος άνθρωπος στην ζωή του, που άρχισε να τον βοηθά χρηματικά προς χάριν του παιδιού.

Τον βοήθαγε για πολύ καιρό, ώσπου κάποια στιγμή ο πατέρας του είπε «σου χρωστάω την ζωή μου».

Μόλις το άκουσε αυτό ο άνθρωπος του είπε: «θέλω να έρθεις μαζί μου σε μια συγκέντρωση».


Έτσι κι έγινε, κάποια μέρα κλείδωσαν το κατάκοιτο παιδί στο σπίτι και πήγαν σε κάποιον χώρο όπου γινόταν η συγκέντρωση.

Εκεί ο πατέρας διαπίστωσε ότι ήταν συγκέντρωση των Ιεχωβάδων.

Σκέφτηκε να μείνει για να μην τους προσβάλλει.

Μόλις τελείωσε η συγκέντρωση και έφευγε ο κόσμος, του είπε ο ”ευεργέτης” «εσύ μείνε».

Πήγαν τον πατέρα σε ένα άλλο δωμάτιο, όπου ήταν Χριστιανικές εικόνες πάνω στο πάτωμα και του είπε

«Μου ανέφερες ότι μου χρωστάς την ζωή σου. Πάτησε λοιπόν τις εικόνες και γίνε μάρτυρας του ιεχωβά».


Ο πατέρας ευθύς απάντησε «Εγώ Ορθόδοξος γεννήθηκα και Ορθόδοξος θα πεθάνω.

Την ζωή μου είπα ότι σου χρωστάω, όχι την ψυχή μου».

Τότε τον ξυλοκόπησαν άγρια και τον πέταξαν στον δρόμο.

Ο αιμόφυρτος πατέρας πήρε ένα ταξί και παρά την προτροπή του ταξιτζή να τον πάει στο νοσοκομείο, εκείνος πήγε σπίτι.

Έξω από το ξεκλείδωτο πλέον σπίτι του, είδε το παιδί του να τρέχει και να γελά όπως όλα τα παιδάκια.

Με έκπληξη ρώτησε το παιδί τι έγινε και εκείνο του είπε τα λόγια

«Ήρθε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, με σήκωσε και μου είπε:

Αυτή την στιγμή ο πατέρας σου μαρτυράει για Εμένα»…


panagiamegalohari.gr