Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

«Κύριε, παρότι κοινωνῶ ἀναξίως, προσέρχομαι για να μη με ''φάει'' ο διάβολος και ἂν θέλεις, με σώζεις»


Δημήτριος Παναγόπουλος- Ἱεροκήρυκας


Ἡ μεγαλύτερη ἴσως πονηριὰ τοῦ διαβόλου εἶναι τὸ ὅτι ἔχει κάνει τοὺς ἀνθρώπους

νὰ μὴν ἔχουν τὴν ἀνάγκη νὰ τραφοῦν ἀπὸ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.

Ὑπάρχουν πολλοὶ Χριστιανοὶ ποὺ ἐκκλησιάζονται, ἀγαθοεργοῦν καὶ προσεύχονται, ἀλλὰ δὲν κοινωνοῦν.

Αὐτοὶ δὲν πρόκειται νὰ σωθοῦν!

Διότι ἡ σωτηρία εἶναι ἀποκλειστικὰ ζήτημα συγγενείας μὲ τὸν Θεό.

Αὐτὴ ἡ συγγένεια παρέχεται μὲ τὴν Θεία Κοινωνία.

Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ὅσοι κοινωνοῦν πρόκειται νὰ σωθοῦν,

διότι ἐξαρτᾶται καὶ μὲ τί φρόνημα προσέρχεται κάποιος νὰ.... κοινωνήσει.

Διότι καὶ οἱ ἱερεῖς κοινωνοῦν κάθε μέρα, ἀλλὰ οἱ περισσότεροι εἶναι στὴν κόλαση.

Ἡ Θεία Κοινωνία παρέχει προϋποθέσεις σωτηρίας.

Ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ προσέρχεται στὴν Θεία Κοινωνία μὲ τὸ ἑξῆς φρόνημα:

«Κύριε, παρότι κοινωνῶ ἀναξίως, προσέρχομαι γιὰ νὰ μὴ μὲ ''φάει'' ὁ διάβολος καὶ ἂν θέλεις, μὲ σώζεις».



proskynitis

[XAPA]

Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό, τα βλέπει όλα δύσκολα και σκοτεινά


Γράφει ο Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής (1889—1970), ένας σύγχρονος άγιος της Εκκλησίας μας,

ο όσιος και αγαθός Γέροντας από το ιερό νησί της Πάτμου, σε μια χριστιανή μητέρα και τη συμβουλεύει πατρικά:


«Το μόνο που θέλω από σένα, είναι να φυτεύσεις πολύ βαθειά στις καρδιές των παιδιών σου την αγάπη του Χριστού.

Να έχεις μεγάλη φροντίδα για τα παιδιά σου, γιατί από αυτά εξαρτάται η σωτηρία σου.

Το μόνο που ευχαριστεί τον Χριστό είναι το να δώσεις εσύ χριστιανική ανατροφή στα παιδιά σου.


Αυτό να σκέφτεσαι και να περιφρονείς τις υποθέσεις του κόσμου και να προσέχεις μόνο στο θέμα της ανατροφής.

Κι όποτε έχεις καιρό, μελέτα την Αγία Γραφή και πλησίαζε τον Θεό με την προσευχή».

Πρόσθεσε άλλοτε και τα εξής: «Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό, τα βλέπει όλα δύσκολα και σκοτεινά.


Η προστασία του Θεού αποδυναμώνει τους πειρασμούς.

Πρέπει να έχουμε στον ουρανό τα βλέμματά μας και τίποτα δεν θα μας κλονίζει.

Όταν υπάρχει η φλόγα της αγάπης, ό,τι κακό πλησιάζει, το κατακαίει.


Όλα τα ζητήματά σου να τ’ αφήσεις στα χέρια του Θεού.

Κι ό,τι θέλεις, να το ζητάς από Αυτόν σαν το παιδί από τον πατέρα και τη μητέρα του».



Ιγνατίου Τριάντη (Μητροπολίτου Βερατίου Αυλώνος και Κανίνης): «Ο Γέροντας της Πάτμου Αμφιλόχιος Μακρής»
(Βίος, Υποθήκες, Μαρτυρίες).

toeilhtarion.blogspot

[XAPA]

Τους έδιωξε η Παναγία. Ένα θαύμα στα Κατουνάκια!



~ Στην ησυχαστική Καλύβα «Κοίμησις της Θεοτόκου» στα πάνω Κατουνάκια,

με πολλή άσκηση αγωνίζονταν ο Γέροντας Ιγνάτιος που ήταν αόματος.

Ο Γέροντας αυτός είχε και δυο υποτακτικούς τον Νεόφυτο Μοναχό και τον νεώτερο Παπά Ιγνάτιο.

Όλοι τους αγωνίζονταν με κάθε τρόπο, με παντός είδους στερήσεις, προσπαθώντας να ευαρεστήσουν τον Κύριο.


Σε μια χρονιά μεγάλης ξηρασίας, έγινε αφορία και το λάδι ήταν πολύ λιγοστό και για τον λόγο αυτόν,

ενώ μέχρι τότε άναβαν και τα τέσσερα καντήλια στις εικόνες του τέμπλου της εκκλησίας,

τη χρονιά εκείνη έδωσε εντολή ο Γέροντας να ανάβουν μόνον το καντήλι που κρέμεται μπροστά στην εικόνα της Παναγίας.

Ο Παπα – Ιγνάτιος ο νέος όμως, επειδή λιγόστευε το λάδι υστέρα από λίγο διάστημα,

σταμάτησε να ανάβει και το μόνο καντήλι της Παναγίας, από ολιγοπιστία μήπως και τελειώσει το λίγο λάδι πού είχαν.


Τρεις μέρες δεν άναψε το καντήλι μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και την άλλη μέρα,

μετά την Ακολουθία του Όρθρου και της θείας Λειτουργίας, παρουσιάστηκε μπροστά στον νέον Παπα- Ιγνάτιο

ένας σεβάσμιος ψηλός Γέροντας και με υφός πολύ σοβαρό του έδωσε ένα πεντακοσιόδραχμο, δηλαδή 500 δραχμές,

για να αγοράσετε του είπε λάδι για τον εαυτό σας και για το καντήλι της Παναγίας.

Με χαρά πήρε ο Παπα – Ιγνάτιος τα χρήματα και άναβε πλέον το καντήλι της Παναγίας,

αλλά από τότε άρχισε να ωριμάζει μέσα του η ιδέα να φύγουν από το ασκητικό εκείνο ησυχαστήριο.


Πράγματι δεν πέρασε πολύς καιρός όπου μετά τον θάνατο του αόματου Γέροντα τους,

ο νέος Παπα – Ιγνάτιος με την συνοδεία του έφυγαν και πήγαν στην Νέα Σκήτη του Αγίου Παύλου.

Σε κάθε πειρασμό και στενοχώρια που τους παρουσιάζονταν στην Σκήτη από τα σκάνδαλα,

ο Παπα – Ιγνάτιος με παράπονο έλεγε στους άλλους Πατέρες:

«Αδελφοί μου, από ολιγοπιστία μου επειδή δεν άναβα το καντήλι της Παναγίας,

μας έδιωξε από το ησυχαστικό εκείνο Καλύβι, που είχαμε ησυχία και περισσότερο χρόνο να επιδοθούμε στα πνευματικά μας

καθήκοντα κι από την ολιγωρία μας, μας τιμώρησε η Παναγία και με το παράπονο αυτό άφησε τη μάταιη αυτή ζωή!»


ΑΘΩΝΙΚΑ.

πηγή: Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας

panagia-ierosolymitissa

[XAPA]

Ψάχνω τον Θεό να μου πει…

Μία ανέκδοτη ιστορία που μου είπε κάποτε ο π. Μελέτιος



'Κάποτε ένας χωρικός άκουσε στην εκκλησία ότι αν δώσεις ελεημοσύνη θα λάβεις εκατονταπλάσια από τον Θεό.

Είπε λοιπόν στην γυναίκα του να δώσουν ως ελεημοσύνη το μοναδικό βόδι που είχαν και ο Κύριος

θα τους επέστρεφε 100 βόδια για την καλή τους πράξη.

Δεν δίστασε δε καθόλου να δώσει το βόδι του, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον Κύριο.


Έδωσε λοιπόν το βόδι και περίμενε την ανταπόδοση από τον Θεό.

Περνούσε ο καιρός και τα 100 βόδια δεν ερχόταν.

Ένα πρωί λοιπόν αποφάσισε να ανέβει στο γειτονικό βουνό για να βρει τον Θεό και να τον ρωτήσει

πότε θα του έδινε τα 100 βόδια που άκουσε στο κήρυγμα του ιερέα.



Ανεβαίνοντας στο βουνό συνάντησε έναν ασκητή.

«Πού πηγαίνεις;» ρώτησε ο ασκητής.

«Πάω να βρω τον Θεό να τον ρωτήσω πότε θα μου στείλει τα εκατό βόδια ,για την ελεημοσύνη που έκανα».

«Όταν Τον συναντήσεις», είπε ο ασκητής, «ρώτησέ Τον και για μένα.

Είμαι στο βουνό και ζω ασκητικά εδώ και σαράντα χρόνια. Κέρδισα τελικά την Βασιλεία των Ουρανών;».

«Ευχαρίστως να Τον ρωτήσω» αποκρίθηκε ο χωρικός και συνέχισε τον δρόμο του.



Λίγο πιο πάνω συνάντησε έναν γέρο άντρα με λευκή γενιάδα.

«Ποιόν ψάχνεις;» ρώτησε ο γέροντας.

«Άκουσα στην εκκλησία ότι αν κάνω ελεημοσύνη, θα πάρω εκατονταπλάσια από τον Θεό.

Ψάχνω λοιπόν τον Θεό να μου πει πότε θα με ανταμείψει για την ελεημοσύνη μου».


«Γύρνα στο σπίτι σου και σκάψε κάτω από το δέντρο στην αυλή σου. Θα βρεις ένα τσουκάλι με λίρες.

Μη το πεις πουθενά, μόνο συνέχισε να βοηθάς τον κόσμο και δεν θα στερηθείς τίποτα στη ζωή σου».

«Σε ευχαριστώ γέροντα. Και κάτι ακόμα.

Ερχόμενος να σε βρω, συνάντησα έναν ασκητή και μου ζήτησε να σε ρωτήσω αν μετά από σαράντα χρόνια

πνευματικών αγώνων και άσκησης, κέρδισε τελικά την Βασιλεία των Ουρανών».


«Να πεις σε αυτόν τον ασκητή ότι κι άλλα σαράντα χρόνια να κάτσει στο βουνό

δεν θα κερδίσει την Βασιλεία των Ουρανών.

Τον ασκητή αυτόν του δίνω κάθε μέρα ένα παξιμάδι εδώ και σαράντα χρόνια.

Σήμερα , ξέροντας ότι θα έρθεις του έδωσα δύο παξιμάδια , ένα για αυτόν και ένα για σένα.

Αυτός όμως αντί να σου δώσει το ένα , τα κράτησε και τα δύο για τον εαυτό του ,

χωρίς να έχει εμπιστοσύνη σε μένα.

Εσύ όμως χωρίς δισταγμό έδωσες το βόδι σου πιστεύοντας σε αυτό που άκουσες στην εκκλησία».



apantaortodoxias

[XAPA]

Ο ένας νήστεψε 22 ημέρες, ό άλλος 2 κι όμως είχαν τον ίδιο μισθό!


~ Μια φορά, ο Μέγας Παΐσιος συμπλήρωνε 22 ημέρας συνεχούς νηστείας, του εμφανίστηκε ο Χριστός και του είπε:

– Πολύ κακοπαθείς για μένα, ιερέ Παϊσιε!

Κι αυτός του απάντησε:

– Μα είναι μεγάλο πράγμα, αγαθέ μου Κύριε, η δική μου μηδαμινή κακοπάθεια,

καθόσον μάλιστα η αγαθότητά σου μου παρέχει την δύναμή Σου;


Κι ο Σωτήρας μας του είπε:

– Κάθε καλό έργο είναι ευπρόσδεκτο από μένα, και οπωσδήποτε θα ανταποδώσω το μισθό τους σε εκείνους που το κάνουν,

μισθό ανάλογο με τις προσπάθειές τους! Σε αυτό όμως που με ρωτάς ακολούθησέ με.

Και ο ο Μέγας Παΐσιος Τον ακολούθησε, μέχρις ότου μεταφέρθησαν σε ένα σπήλαιο της ερήμου.


Τότε του λέγει ο Σωτήρας:

– Μπες στο σπήλαιο, για να αντικρίσεις έναν άνδρα που είναι πραγματικός αγωνιστής μου.

Κι αφού ο Παΐσιος μεταφέρθηκε μέσα στο σπήλαιο, είδε έναν άνθρωπο ο οποίος κυλιόταν στο χώμα,

τρίβοντας το στόμα και το πρόσωπό του στη Γη!


Επειδή λοιπόν ο Μέγας Παΐσιος απόρησε για αυτό τον υπερβολικό αγώνα του ανθρώπου, βγήκε έξω από το σπήλαιο,

παρακαλώντας τον Χριστό μας να του εξηγήσει τον λόγο αυτής της υπερβολικής ασκήσεως.

Και ο Κύριος του είπε:


– Είδες τον δικό μου αγωνιστή, πόσους μεγάλους κόπους υπομένει για χάρη μου;

– Τον είδα, Κύριε, Του λέει ο Παΐσιος, και έφριξα για τους πόνους των ασκήσεων του!

Μα παρακαλώ την Αγαθότητά Σου, Χριστέ μου, να μου φανερώσει την αιτία αυτού του μεγάλου αγώνος.

Τότε του λέγει ο Σωτήρας:

– Ο άνθρωπος αυτός έχει μόνον δύο ημέρες που νηστεύει.

Και να, βλέπεις πόσο ταλαιπωρείται από την πείνα και την δίψα;


Ακούγοντας αυτά ο Παΐσιος είπε:

– Τότε, γιατί εγώ, που νηστεύω 22 ημέρες πια, δεν έπαθα κάτι παρόμοιο;

– Διότι, εσύ, του είπε ο Σωτήρας, ενισχύεσαι απ’ την Χάρη μου, και νηστεύεις χωρίς κόπο.

Εκείνος όμως, σαν πραγματικός αθλητής, νηστεύει μόνο με την αγαθή του πρόθεση, με πολύ κόπο.

Φλέγεται δε από τον πολύ πόθο του για Εμένα, και γι’ αυτό πάσχει για την αγάπη μου, πάνω απ’ τη δύναμή του.


Τότε ο Παΐσιος ρώτησε τον Κύριο, ποια πληρωμή θα έχει ο αγωνιστής αυτός από την ευσπλαχνία του,

κι Εκείνος του αποκρίθηκε:

– Αυτός που νήστευσε δύο ημέρες, θα έχει την ίδια πληρωμή με εσένα που νήστευσες 22 ημέρες.

Και σ’ αυτόν και σ’ εσένα θα πω, «Εύγε πιστέ δούλε! Μπες στη χαρά του Κυρίου σου».

Κι εσύ που έλαβες τα 5 τάλαντα, και εκείνος που είχε μόνο 2 τάλαντα, θα αμειφτείτε,

διότι εξίσου φανήκατε πρόθυμοι, και πράξατε το καλό, με την καλή σας πρόθεση και τις ανάλογες δυνάμεις!

Κι αφού του είπε αυτά ο Σωτήρας μας, έγινε άφαντος!


Γι’ αυτό αγαπητοί, ας αγωνιστούμε χωρίς να σκεφτόμαστε ότι δεν καταφέρνουμε τίποτα.

Σε εκείνες τις στιγμές της απογοήτευσης μας. Σε εκείνο το σκοτάδι που μόνο εμείς γνωρίζουμε την κατάσταση του,

ας μην κάνουμε πίσω, ας έχουμε μια κρυφή ελπίδα μέσα μας ότι δεν θα μας αφήσει ο Χριστός.

Ας μην απογοητευόμαστε. Ας πάρουμε θάρρος ας πάρουμε ελπίδα.

Αυτό το λίγο, αυτό το ελάχιστο, μια μέρα νηστεία, μια μέρα εγκράτεια, μια μέρα αποχή από κάτι που το επιθυμούμε.

Ο Χριστός όλα τα βλέπει.

Να θυμηθούμε ότι κι εκείνος τις ώρες που πλησίαζαν για να σταυρωθεί για μας, δεν έκανε πίσω, δεν δείλιασε.

Ας πάρουμε λοιπόν δύναμη από το περιστατικό αυτό από τη ζωή Μεγάλου Παϊσίου.


Ο Μέγας Παΐσιος έζησε περί το 300 μ. Χ.



enromiosini

[XAPA]

Φωτογραφία από Σοβιετικό αστυνομικό που ήταν άθεος αλλά μετατράπηκε σε Χριστιανό



Φωτογραφία από Σοβιετικό αστυνομικό που ήταν άθεος αλλά μετατράπηκε σε Χριστιανό.

Μόλις εμφανίστηκε ο Άγγελος του Θεού στη φωτογραφία κατά τη διάρκεια της βάπτισης του γιου του όλη του η ζωή άλλαξε!

Αν ο Θεός το κάνει αυτό για ένα άτομο για να έρθει στην πίστη, δείχνει αυτό το θαύμα!

Αν ένας άνθρωπος είναι πεισματάρης, υπερήφανος, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν χρειάζεται θαύματα,

ο Θεός κάνει πίσω από αυτόν, και το άτομο παραμένει άθεο.

Επομένως, ο αθεϊσμός είναι μια κατάσταση βαθιάς υπερηφάνειας.

Ναι, και ο πιστός, επίσης δεν σημαίνει ότι είναι μαθητής του Χριστού.

Μαθητής του Χριστού είναι αυτός που υπακούει στον Χριστό.



yiorgosthalassis

[XAPA]

Στην πείνα που θα 'ρθει... από την πείνα που υπήρξε...


Μεταφέρουμε ἕνα ἀληθινὸ καὶ συγ­κλονιστικὸ περιστατικὸ καὶ συγχρόνως πολὺ διδακτικό ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ἱερομάρτυρα Ἀλεξάνδρου Παρούσνικωφ ποὺ ζοῦσε στὸ χωριὸ Τρόϊτσκι τῆς Μόσχας, ἀπὸ τὸ βιβλίο Ἅγιοι Κατάδικοι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου (σελ. 307-308).


Βρισκόμαστε στὰ δίσεκτα χρόνια ποὺ τὸ ἀντιεκκλησιαστικὸ μένος καὶ ὁ διωγμὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ κλήρου στὴ

Ρωσία βρίσκεται στὸ κατακόρυφο. Ἐπικρατεῖ καὶ φοβερὴ πείνα.


Οἱ ἀρχὲς στέρησαν τὰ δελτία τροφίμων ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς, τὶς πρεσβυτέρες καὶ τὰ παιδιά τους.

Ἔτσι ἀδυνατοῦν νὰ προμηθευθοῦν τρόφιμα ἀπὸ τὰ κρατικὰ καταστήματα ὅπως ὅλοι, γιὰ νὰ ἐπιβιώσουν.

Στὸ σχολεῖο πάλι οἱ δάσκαλοι δὲν πρόσφεραν στὰ παιδιὰ τῶν ἱερέων τὸ πρωινὸ ποὺ ἔπαιρναν οἱ ἄλλοι μαθητές.

Οἱ ἀρχὲς μάλιστα στὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1920 δήμευσαν τὸ μισὸ σπίτι τοῦ π. Ἀλεξάνδρου, ὁ ὁποῖος,

ἂς σημειωθεῖ, εἶχε δέκα παιδιά.


«Μιὰ ἀγελάδα εἶχε ἀπομείνει στὴν ἱερατικὴ οἰκογένεια, ἡ μοναδικὴ περιουσία καὶ τὸ τελευταῖο μέσο

συντηρήσεώς της.

Ἀλ­λὰ δυστυχῶς καὶ αὐτὴν τοὺς τὴν πῆραν οἱ ἀρχὲς κάποια μέρα. Ὁ π. Ἀλέξανδρος ἦταν τότε στὸ ναό.

Ἐπιστρέφον­τας στὸ σπίτι, εἶδε τὴν πρεσβυτέρα του πολὺ ταραγμένη.

–Τί ἔγινε; τὴ ρώτησε.

–Πῆραν τὴν ἀγελάδα μέσ’ ἀπὸ τὴν αὐ­λή μας, ἀπάντησε ἐκείνη μὲ φωνὴ τρεμάμενη.


–Πῆραν τὴν ἀγελάδα;... Ἀλεξάνδρα! Παι­διά! Ἐλᾶτε ὅλοι! Γρήγορα γονατίστε! Ἂς κάνουμε εὐχαριστήρια προσευχὴ

στὸν προστάτη τῆς οἰκογενείας μας, τὸν ἅγιο Νικόλαο τὸν Θαυματουργό!

Ἡ πρεσβυτέρα τὸν κοίταξε μὲ ἀπορία.

–Πάτερ;!... ψέλλισε.

–Ἀλεξάνδρα, τῆς εἶπε, γιατί ἀπορεῖς; Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε τὴν ἀγελάδα, ὁ Κύριος καὶ μᾶς τὴν πῆρε.

Δοξασμένο τὸ ὄνομά Του! Ἐλᾶτε νὰ κάνουμε τὴν εὐχαριστήρια προσευχή.[/b]


Ὁ καλὸς ἱερέας ἤθελε νὰ δείξει ἔτσι στὴν πρεσβυτέρα του καὶ στὰ παιδιά του ὅτι στὴν κακία πρέπει νὰ

ἀπαντοῦμε μὲ τὴν ἀκακία, καὶ ὅτι τὸν Κύριο πρέπει νὰ Τὸν εὐγνωμονοῦμε ὄχι μόνο γιὰ τὶς χαρὲς ἀλλὰ καὶ γιὰ τὶς

πίκρες, προκειμένου νὰ γευθοῦμε τοὺς γλυκοὺς καρποὺς τοῦ Παραδείσου».


Δεῖτε τώρα καὶ τὸ θαῦμα ποὺ προκάλεσε ἡ εὐχαριστήρια αὐτὴ προσευχή: «Ἀπὸ τὴ μέρα ποὺ στερήθηκαν τὴν ἀγελάδα,

κάθε πρωὶ ἔβρισκαν στὸ κατώφλι τῆς ἐξώπορτας ἕνα καλάθι μὲ μιὰ μπουκάλα γάλα καὶ δυὸ καρβέλια ψωμί. Τὰ

μεγαλύτερα παιδιὰ γιὰ καιρὸ ἔμεναν ἄγρυπνα ὣς ἀργὰ τὴ νύχτα, παρατηρώντας τὴν ἐξώπορτα ἀπὸ ἕνα κοντινὸ

παράθυρο, προκειμένου νὰ μάθουν ποιὸς ἦταν ἐ­κεῖνος ποὺ ἔφερνε τὸ γάλα καὶ τὸ ψωμί. Δὲν κατόρθωσαν ὡστόσο νὰ

ἀνακαλύψουν τὸν εὐεργέτη τους».

Ἔτσι εἶναι, ἀναγνώστη μου· «τοῖς ἀγα­πῶσι τὸν Θεὸν πάντα» – καὶ τὰ ἐκ πρώτης ὄψεως δυσάρεστα –

«συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν» (Ρωμ. η΄ 28). Ὅταν ἡ ἀγαπῶσα τὸν Θεὸ ψυχὴ ξέρει νὰ Τὸν εὐχαριστεῖ καὶ νὰ

Τὸν δοξάζει καὶ στὶς δυσκολίες, τότε ὁ Θεὸς ἐπεμβαίνει μὲ τρόπο θαυμαστό.


Ἂς θυμηθοῦμε στὸ σημεῖο αὐτὸ τοὺς ἀποστόλους Παῦλο καὶ Σίλα στὴ φυλακὴ τῶν Φιλίππων. Τὸ σῶμα τους εἶναι

γεμάτο πληγὲς ἀπὸ τοὺς ραβδισμούς, καὶ τὰ ξεσχισμένα ροῦχα τους κολλημένα σ’ αὐ­­τές. Τὰ χέρια τους ἁλυσοδεμένα

καὶ τὰ πό­δια τους μέσα στὸ βασανιστικὸ ξύλο σφι­γμένα. «Κατὰ δὲ τὸ μεσονύκτιον Παῦ­λος καὶ Σίλας προσευχόμενοι

ὕμνουν τὸν Θεόν· ἐπηκροῶντο δὲ αὐτῶν οἱ δέσμιοι» (Πράξ. ις΄ [16] 25).


Αὐτὴ ἡ μεσονύχτια δοξολογία τους ἔ­φε­ρε τὸ θαῦμα. Ξαφνικὰ ἔγινε μεγάλος σεισμός, ποὺ σάλεψε τὰ θεμέλια τῆς

φυλα­κῆς. Ἔπεσαν οἱ ἁλυσίδες, ἐλευθερώθηκαν ἀπὸ τὸ βασανιστικὸ ξύλο, ἄνοιξαν οἱ πόρτες.


Συγκλονίστηκε ὁ δεσμοφύλακας. Πίστεψε καὶ βαπτίσθηκε αὐτὸς καὶ ὅλοι οἱ δικοί του, «καὶ ἠγαλλιάσατο παν­οικὶ

πεπιστευκὼς τῷ Θεῷ» (βλ. Πράξ. ις΄ [16] 33-34).


Ἀδελφέ μου, νὰ τὸ ἐννοήσουμε καλά: Ἡ εὐχαριστία καὶ δοξολογία τοῦ Θεοῦ

στὶς θλίψεις καὶ δοκιμασίες μας κάνουν θαύματα.

«Τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν» (Ρωμ. η΄ 28).

Τὰ πάντα! Ἀκόμη καὶ τά, κατὰ τὴ γνώμη μας, πιὸ θλιβερά!



osotir.org

[XAPA]

O Θεός θα σου φανερωθεί


«Να κοιμάσαι νωρίς. Η μέρα ξεκινάει από το βράδυ. Πριν πας για ύπνο να έχεις οργανώσει την επόμενη μέρα. Με χαρτί και μολύβι. Μην την αφήνεις να φέρει ο,τι να’ ναι.

Οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες γίνονται χρόνια. Μια φορά ζεις. Τίμα την. Να έχεις τετράδιο με στόχους. Να το τηρείς ευλαβικά. Να τους σκαλίζεις και να τους ξαναγράφεις.

Αυτοί είναι ο μπούσουλας της ζωής σου. Γενικά να γράφεις. Σου κάνει καλό. Αλαφραίνει την ψυχή σου. Να ξυπνάς νωρίς. Πολύ νωρίς. Εάν το μυαλό σου θέλει να χουζουρέψει να μην το ακούς. Να μάθεις να μη διαπραγματεύεσαι με το μυαλό σου. Να περνάει το δικό σου.

Να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να χαμογελάς. Να κατεβαίνεις για περπάτημα ή για τρέξιμο όπου κι αν μένεις. Τουλάχιστον για 20 λεπτά. Ζεσταίνει τις μηχανές σου. Να ακούς κάτι την ώρα που περπατάς. Εμπνευσμένες ομιλίες. Εμπνευσμένους ανθρώπους. Μ’ ένα σμπάρο 2 τρυγόνια.

Να χαμογελάς σε αυτούς που συναντάς. Να τους λες καλημέρα. Κι ας μη σου λένε. Κάποιο λόγο θα’ χουν. Να κοιτάς την ομορφιά τριγύρω σου. Παντού υπάρχει. Να φτιάχνεις ένα όμορφο πρωινό. Όχι μόνο για σένα.

Να ντύνεσαι όμορφα. Να φροντίζεις τον εαυτό σου σαν να ήταν ο σημαντικότερος άνθρωπος στον κόσμο. Είσαι. Απλά δε στο’ παν. Να βρίσκεις 15 λεπτά για να διαβάζεις. Κάθε μέρα. Περιόρισε τα social. Μην ανοίξεις τηλεόραση.

Είναι ψέμα ότι δεν υπάρχει χρόνος. Εσύ θα τον βρεις. Κανείς δεν στον χαρίζει. Να πηγαίνεις στη δουλειά σου με κέφι. Ακόμα κι αν δεν τη γουστάρεις. Αν χρειαστεί να βρεις άλλη.
Όσο είσαι εκεί όμως να την τιμάς.

Έτσι τιμάς τον Θεό τον εαυτό σου και τους άλλους. Να προσφέρεις φιλανθρωπία από τον μισθό σου. Ακόμα κι αν είναι μικρός. Για τον Θεό και τον συνάνθρωπο το κάνεις. Να δουλεύεις ομαδικά. Και να ζεις συλλογικά. Δεν γίνεται αλλιώς.

Να τρως δεκατιανό. Να προσέχεις τον εαυτό σου. Μια μπανάνα, ένα μήλο ή κάποιο άλλο φρούτο. Να κάνεις παρέα με τους καλύτερους. Αυτούς που έχουν κάτι παραπάνω από σένα.
Μην τους φοβάσαι. Μην τους ζηλεύεις. Αυτοί θα σε πάνε παραπάνω.

Γίνεσαι αυτός που κάνεις παρέα. Βάλε τον πήχυ ψηλά. Να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου. Να βοηθάς τους αδύνατους και να τους δείχνεις τον δρόμο του Θεού. Να πίνεις μπόλικο νερό.

Και να αναπνέεις βαθιά. Να φουσκώνει η κοιλιά σου όταν το κάνεις. Κι ας μην είναι της μόδας. Να βλέπεις λιγότερο τηλεόραση. Μια ώρα να κόψεις τη μέρα έχεις γλιτώσει 360 ώρες, δηλαδή 9 εργάσιμες εβδομάδες.

Όταν οι άλλοι θα έχουν 12 μήνες εσύ θα έχεις 14.
Να μην πιστεύεις στην τύχη. Εσύ φτιάχνεις την ζωή σου με την βοήθεια του Θεού. Χώνεψέ το και θα αλλάξει όλη σου η ζωή. Να τη ζεις τη ζωή.

Όταν γελάς να γελάς. Όταν κλαις να κλαις, όταν πονάς να πονάς. Δεν είσαι από πορσελάνη. Δεν θα σπάσεις. Οι πορσελάνες είναι για τη βιτρίνα.

Να περνάς χρόνο με τον εαυτό σου. Μην το φοβάσαι. Δεν είναι μοναξιά. Είναι κακό να μην μπορείς να κάτσεις μόνος σου μαζί του και να πρέπει να’ χεις κάτι πάντα ανοιχτό. Να προσεύχεσαι στον Θεό και θα σου δώσει λύση στα προβλήματά σου. Να Τον ευχαριστείς για όλα όσα σου χαρίζει.

Χαμήλωσε το θόρυβο. Κλείσε τη φασαρία κι ο Θεός θα σου φανερωθεί. Η Βασιλεία του Θεού εντός σου είναι. Να χρησιμοποιείς και το μυαλό σου και την καρδιά σου. Εσύ θα βρεις πότε το ένα και πότε το άλλο. Σαν τον καλό μάγειρα που ξέρει πότε να βάλει αλάτι και πότε πιπέρι.

Να βγαίνεις βόλτα. Να πηγαίνεις σε μέρη που θα ανεβαίνεις πνευματικά. Η ζωή σου είναι η σχέση σου με τον Θεό , τον εαυτό σου και τους άλλους. Να έχεις πνευματικό που θα σε οδηγήσει με ασφάλεια στην αγκαλιά του Θεού.

Να κάνεις πάντα καλές πράξεις με αγάπη. Να βοηθάς τους τριγύρω σου. Ειδικά αυτούς που δεν ξέρεις. Η οικογένειά σου δεν σταματάει στα παιδιά σου. Όλοι είναι οικογένειά σου. Έτσι μόνο θα ευτυχήσεις. Δεν γίνεται αλλιώς.

Να κρατάς ημερολόγιο με τις ομορφιές της ζωής. Κάθε μέρα έχει τουλάχιστον 100. Και να δοξάζεις για όλες τον Θεό. Το ότι περπατάς είναι μια από αυτές. Γράψτο. Μην το προσπερνάς. Μην κουτσομπολεύεις. Κοίτα τη δουλειά σου. Μόνο τον εαυτό σου ορίζεις.

Να ρωτάς. Να διαβάζεις. Να μην πιστεύεις όλα όσα νομίζεις. Να εξελίσεσαι κάθε μέρα. Μέχρι την τελευταία σου. Να αγαπάς το διπλανό σου. Όπως αγαπάς τον εαυτό σου. Δεν έχεις άλλο. Μη γελιέσαι.

Μόνος έρχεσαι και μόνος φεύγεις από τον κόσμο αυτό. Χωρίς τα παιδιά σου. Χωρίς το αμάξι σου. Χωρίς τα λεφτά σου. Μόνο η αγάπη χωράει στις αποσκευές σου. Αυτή που πήρες και αυτή που έδωσες. Μόνο αγάπη υπάρχει.

Γι’ αυτό είσαι εδώ. Για να σκορπίσεις την αγάπη που σου χαρίζει ο Θεός και πλούσιος από αυτήν να επιστρέψεις κοντά Του.



Πηγή: Πεπτουσία

[XAPA]

Θαυμαστό γεγονός με τον Γέροντα Εφραιμ τον Αριζονιτη


Στης 20 Μαρτιου 2018 με πήρε από Ελλάδα ένας άγνωστος νεαρός, νιόπαντρος, μου λεει:

Είμαι Αθήνα για δουλειές, μένω Κρήτη, και το βράδυ που ξάπλωσα να κοιμηθώ

έβαλα στο YouTube να ακούσω μια ομιλία του Γέροντα κ αποκοιμήθηκα.

Τον βλέπω στον ύπνο και μου λέει το παιδί να προσέξεις.

Ξύπνησα με δέος και προβληματισμό για ποιό παιδί.

Σκέφτηκα ότι η γυναίκα μου είναι έγκυος και μου το έκρυψε και ίσως θέλει να κάνει έκτρωση και με ειδοποίησε ο Γέροντας.

Πρωΐ πρωί της τηλεφωνώ και την ρώτησα αν είναι έγκυος

και το παραδέχθηκε και ζητούσε συγγνώμη που το έκρυψε

γιατί είχε σκοπό μόλις έφευγα από Κρήτη να το έκανε έκτρωση για να μη μεγαλώνει παιδί τόσο νέα.

Της είπα σε παίρνω γιατί μου το είπε ο γέροντας Εφραίμ το βράδυ στον ύπνο μου.

Ναι λέει σήμερα στις 7 είχα ραντεβού με τον γιατρό. Τώρα δεν πρόκειται να το κάνω.

Πήρε ο καϋμένος κ΄ έκλαιγε με ευχαριστίες προς τον Θεό που έστειλε τον Γέροντα και γλύτωσε το μωρό τους.



Π.Ιωσηφ

panagia-ierosolymitissa

[XAPA]

Κάποιος Χριστιανός βρέθηκε κάποτε σε ένα κύκλο προτεσταντών, οι οποίοι κατηγορούσαν την Παναγία και έλεγαν, ότι δεν είναι Αγία


~ Κάποιος Χριστιανός βρέθηκε κάποτε σε ένα κύκλο προτεσταντών,

οι οποίοι κατηγορούσαν την Παναγία και έλεγαν, ότι δεν είναι Αγία.


Ο Ορθόδοξος αισθάνθηκε πολύ άσχημα, αλλά δεν ήταν τόσο πνευματικά καταρτισμένος, ώστε να τους απαντήσει καταλλήλως.

Προσευχήθηκε λοιπόν στο Θεό να τον βοηθήσει, έστω κάτι να πει, γιατί ο ίδιος δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει.

Τότε, σαν να άρχισε κάποιος να του μιλάει από μέσα του και ρώτησε τους προτεστάντες:

– Σε ποιό Όρος έγινε η μεταμόρφωση του Χριστού;

– Στο Όρος Θαβώρ απάντησαν εκείνοι.

– Και γιατί ονομάστηκε Άγιο, το Όρος αυτό, ξαναρώτησε ο Ορθόδοξος.

– Γιατί πάτησε εκεί ο Χριστός, απάντησαν εκείνοι.

– Και δεν είναι Αγία η Παναγία, που είχε 9 μήνες τον Χριστό στην κοιλιά της;

Κόκκαλο οι προτεστάντες!

Αυτό είναι! Όταν δεν γνωρίζουμε τι πρέπει να πούμε σε μια περίσταση,

προσευχόμενοι στο Θεό με πίστη και ταπείνωση (κάνοντας μια μικρή προσευχή μέσα μας),

ο Θεός θα σε βάλει λόγια στο στόμα σου και θα μιλήσεις καταλλήλως, ακόμα και για πράγματα που δεν γνωρίζεις!


Δημήτριος Παναγόπουλος

πηγή: leimwnas