Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Η ανατροφή των παιδιών


“Μάθετε στα παιδιά σας να προσεύχονται και μετά να ομιλούν ξένες γλώσσες και πιάνο”!

Απάντηση σε κάποια θλιμμένη μητέρα, για τα “κακά” παιδιά….


Παραπονείστε, αλίμονο, για τα ίδια σας τα παιδιά!

Εκτός από το σχολείο τους, πληρώνατε ιδιαίτερους δασκάλους για να τα διδάξουν να παίζουν πιάνο και να μιλούν γαλλικά.

Και τώρα σας έχουν πάρει το κεφάλι με το πιάνο.

Και όταν μεταξύ τους μιλάν τα γαλλικά, κοροϊδεύουν. Νοιώθετε ότι συζητούν άσχημα για το πρόσωπό σας.


Κάποιο Σάββατο θελήσατε να πάτε στο κοιμητήριο για να κάνετε τρισάγιο

στο μεγαλύτερο γιό σας που σκοτώθηκε στον πόλεμο.

Το ανακοινώσατε στα παιδιά σας μα εκείνα δεν ακολούθησαν στο τρισάγιό σας

αλλά από το κρεββάτι κάθισαν στο πιάνο και άρχισαν να παίζουν.


-Παιδιά, τους είπατε, σήμερα δεν τραγουδάμε, σήμερα έχουμε το μνημόσυνο του μακαρίτη του Μίρκο.

-Μα να, εμείς του παίζουμε το πένθιμο εμβατήριο! Απάντησαν και γέλασαν δυνατά.

Και εσείς πήγατε μόνη, όπως γράφετε από το ένα νεκροταφείο στο άλλο νεκροταφείο,

κλαίοντας και θρηνώντας σε όλο το δρόμο.


Ας είχατε φροντίσει στον καιρό τους, να πάρετε για τα παιδιά σας, ιδιαίτερο παιδαγωγό

που θα τα δίδασκε να συμπεριφέρονται κατά το νόμο του Θεού!

Θα είχατε τώρα παιδιά και όχι μαϊμούδες και παπαγάλους.

Γιατί και οι μαϊμούδες μαθαίνουν να παίζουν πιάνο και οι παπαγάλοι να μιλούν,

αλλά αγωγή κατά το νόμο του Θεού μπορούν να μάθουν μόνο οι υιοί και οι θυγατέρες των ανθρώπων.


Λέγεται ότι κάποτε μια μητέρα, σύζυγος βογιάρου, ήρθε στον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ

και του παραπονέθηκε ότι οι δάσκαλοι δεν μαθαίνουν καλά στα παιδιά της

τη γαλλική γλώσσα, ρωτώντας τον τι να κάνει.

Τότε ο άγιος εκείνος άνθρωπος της είπε:

«Εσύ μανούλα μου, μάθε καλλίτερα τα παιδιά σου πώς να προσεύχονται στο Θεό

και εκείνα θα μάθουν αργότερα πιο εύκολα τα γαλλικά».


Στα παιδιά λοιπόν, πρέπει να διδάσκουμε πρώτα εκείνο που είναι το πιο σπουδαίο επειδή,

ότι μαθαίνουμε στα νιάτα μας, δύσκολα το ξεχνάμε.

Δευτερεύοντα πράγματα μπορούμε να μάθουμε και ύστερα, μα και αν ακόμα ξεχαστούν, δεν είναι μεγάλη η ζημία.

Αν όμως δεν διδαχτούμε τα σημαντικότερα πράγματα, ή τα διδαχτούμε ελλιπώς,

ή τα μάθουμε και ύστερα τα ξεχάσουμε, τότε, οι ήχοι του πιάνου πνίγουν την προσευχή

και η γαλλική προφορά χρησιμοποιείται για να κοροϊδέψουμε τους γονείς!


Ο αγαθός Θεός ας είναι βοηθός σας. Τώρα είναι δύσκολο να σας δώσω συμβουλή.

Όταν η καρδιά θολώσει, είναι δυσκολότερο να την καθαρίσεις ακόμη και από το πιο θολωμένο χείμαρρο.

Υπομείνετε και προσεύχεσθε στον Θεό για τα παιδιά σας.

Με την υπομονή, λίγο-λίγο ίσως καταφέρετε να τα φέρετε σε ντροπή

και με την προσευχή θα ζητήσετε τη βοήθεια του Παντοδυνάμου να καθαριστεί η καρδιά των παιδιών σας.

Μα πριν απ’ όλα, να μετανοήσετε ενώπιόν Του, επειδή πρωτίστως στα παιδιά σας δεν μάθατε το νόμο Του.

Άκουε ουρανέ και ενωτίζου γη, ότι Κύριος ελάλησεν, υιούς εγέννησα και ύψωσα, αυτοί δε με ηθέτησαν (Ησ. 1, 2).



Πηγή: agioritikovima.gr

[XAPA]

Δέκα προτροπές που σου δίνει ο Θεός... (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ!)

[XAPA]

Ο άγιος Αντώνιος λέει,

«ούτε εγώ σ` ελεώ ούτε ο Θεός σ` ελεεί, αν δεν ελεήσεις πρώτα εσύ τον εαυτό σου»


Σε μια μικρή συνάθροιση με λαϊκούς, ένας ευλαβής νέος είπε στο γέροντα Αρσένιο:

- Παππού, σε παρακαλώ να εύχεσαι για μένα.

- Πώς σε λένε; Με λένε Ανδρέα.

Εγώ να εύχομαι για τον Ανδρέα, αλλά για να πιάσει η δική μου προσευχή

πρέπει να ενδιαφέρεται και να εύχεται κι ο Ανδρέας για τον εαυτό του.

Ο άγιος Αντώνιος λέει, «ούτε εγώ σ` ελεώ ούτε ο Θεός σ` ελεεί, αν δεν ελεήσεις πρώτα εσύ τον εαυτό σου».

- Δηλαδή, Γέροντα;

- Μα δεν το καταλαβαίνεις;

Καλά, τότε να σου πω κάτι που συνέβη επί των ημερών μου.


Πέρασε ένας προσκυνητής από την έρημο ψάχνοντας άγιους, όπως και εσύ τώρα, για να του κάνουν προσευχή.

Βρίσκει ένα ασκητή και του λέει: «σε παρακαλώ γέροντα, προσευχήσου για μένα, έχω σοβαρά προβλήματα».

Ο ασκητής τον λυπήθηκε και κάθε βράδυ στην αγρυπνία, δώστου προσευχή για τον κοσμικό.

Μια νύχτα ενώ προσευχόταν, βλέπει έξω από το κελί του τον σατανά, να γελά σαρκαστικά και να κοροϊδεύει.

Του λέει ο Μονάχος. «γιατί ρε καταραμένε μου χαλάς την ησυχία;»,

κι ο σατανάς, «χα, χα, χα γελώ που αγρυπνάς άδικα για τον δικό μου (τον Γιάννη).

Κι αυτός αγρυπνά αλλά στα στέκια τα δικά μου (εννοώντας ασφαλώς τα κέντρα διαφθοράς)».

Ε, τώρα κατάλαβες τι θέλω να πω;

-Ναι , Γέροντα, τώρα κατάλαβα ότι πρέπει κι εμείς να ζούμε χριστιανικά και να προσπαθούμε όσο μπορούμε



Ο ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ(1886 – 1983) ΣΥΝΑΣΚΗΤΗΣ
ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΤΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΟΥ

[XAPA]

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑ : Ποτέ δεν έχουμε δίκιο


Όταν ο άνθρωπος έχει Αγάπη, Υπομονή, Υπακοή και Ταπείνωση,

έχει κερδίσει και αυτόν τον κόσμο και τον Παράδεισο.

Αλλά ποιο είναι το δύσκολο;

Είναι πάντα αυτή η Δύναμις του Σκότους, που μας λέει ότι εμείς έχουμε Δίκιο.

-Ποτέ δεν έχουμε δίκιο;


-Ποτέ! Πάντα «έχει» ο άλλος! Εδώ είναι το σπουδαίο …

Ξέρετε γιατί;

Γιατί αυτός, με το Εγώ του έχει δίκιο.

Γιατί λοιπόν να προσπαθήσω να τον πείσω με το δικό μου Εγώ;


-Υποτασσόμεθα δηλαδή στο Εγώ του άλλου και στο δίκιο του άλλου …

-Δεν υποτασσόμεθα όπως το εννοείτε.

Κάνουμε εκείνο που εμείς θεωρούμε σωστό, αλλά δεν θα ‘χουμε μαζύ του άσκοπες συζητήσεις,

δεν θα ‘χουμε κατάκριση, δεν θα έχουμε χάσιμο της γαλήνης μας.

Αυτός θα συνεχίσει τον δρόμο του και θα τον εμπιστευτούμε στο Θέλημα του Θεού.

Δεν μπορεί να μας βλάψει. Γιατί εμείς έχομε κάποια Αρχή πάνω μας που είναι σύμφωνη με την δική μας δικαιοσύνη.

Υπάρχει ο Πνευματικός μας, υπάρχει η Γερόντισσα μας, υπάρχει ο Δεσπότης μας,

υπάρχει η Εκκλησία ολόκληρη που συμφωνεί.…

Αλλά να σας πω, γι’ αυτού του είδους τις σκέψεις όλες,

εγώ έχω ένα καλάθι που το λέω το Καλάθι της Ματαιότητος,

και όπως ρίχνουμε τα άχρηστα χαρτιά,

έτσι κι αυτές τις σκέψεις εκεί μέσα τις ρίχνω και δεν με στεναχωρούν.

Γιατί δεν πρέπει να στεναχωριέται ο άνθρωπος με τέτοια. … Γι ΄αυτό προπάντων όχι θυμό!

Γιατί σου λέει ο Κύριος ΄΄Μη αντιστήναι τω Πονηρώ΄΄.

Γιατί όταν πάμε ενάντια σε κάτι, σκοτωνόμαστε στον καβγά.

Αν έρθει κάποιος μετά από λίγο και μας δει θα καταλάβει ποιος είχε δίκηο και ποιος είχε άδικο;

Ποτέ!

Γινόμαστε και οι δύο πονηροί και του Πειρασμού.

Γι’ αυτό σας λέω, όταν αρχίζει μία συζήτηση που πάει να εξελιχθεί σε καβγά,

ο ένας από τους δύο, εάν είναι του Θεού άνθρωπος,

πρέπει να σωπάσει και να λέει μέσα του Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς …

Σε δύο λεπτά σταματούν όλα.



paterikiorthodoxia

[XAPA]

Παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά αυτοί με τους οποίους συναναστρέφεσαι



Παραπονιέσαι ότι δεν σου συμπεριφέρονται καλά αυτοί με τους οποίους συναναστρέφεσαι.

Άκου τη συμβουλή μου:

Εάν κάποιος δεν σου συμπεριφέρεται καλά, εσύ να του συμπεριφέρεσαι με καλωσύνη.

Όλη η υπόθεση θέλει ταπείνωση.


Ας πούμε ένα παράδειγμα: Σου λέγει κάποιος πως η δουλειά σου δεν είναι καλή.

Να του πης: “Ευχαριστώ, που με συμβουλεύεις. Βοήθησε με να γίνω καλύτερος.

Λέγε μου τα λάθη μου, για να τα διορθώσω”.


Να δέχεσαι απ’ όλους συμβουλές, από ταπείνωση όμως και όχι από δειλία.

Έτσι θα διατηρής στην ψυχή σου την ουράνια χαρά και την ειρήνη.

Σου είπε ο αδελφός σου ότι είσαι ύπουλος! Πάρε το για αστείο, και μη σου κακοφανεί!


Αλλά, κι άν ακόμη το εννοούσε, σε ερωτώ: Μήπως στην πραγματικότητα δεν είμαστε όλοι ύπουλοι;

Ποιός μπορεί να ισχυρισθεί πως είναι παντού και πάντοτε ευθύς και ειλικρινής;

Πες ότι σου το είπε αυτό ο αδελφός σου κατά παραχώρηση Θεού, για να ταπεινωθείς και να διορθωθείς.


Και εσύ να νοιώθεις όχι αντιπάθεια, αλλά αγάπη και ευγνωμοσύνη για τον αδελφό σου,

που, έστω και μ’ αυτό τον τρόπο, σε βοηθά να διορθωθείς και να σωθείς!

Όταν σε λυπούν ή όταν σε προσβάλλουν, τότε να ενθυμήσαι τα Πάθη του Κυρίου μας:


Όταν τον ύβρισαν, αυτός δεν ύβριζε,

όταν τον ειρωνεύονταν, αυτός δεν ειρωνευόταν,

όταν τον κτυπούσαν, αυτός δεν κτυπούσε,

όταν τον κακολογούσαν, αυτός δεν κακολογούσε,

αλλά σ’ όλα αυτά ανταποκρινόταν με ηρεμία: “Ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού” (Ιω. ιη’ 23).


Και προσευχόταν για τους σταυρωτές Του.

Να ζούμε, όπως έζησε ο Χριστός, δηλαδή με ταπείνωση, με υπακοή, με ανεξικακία.

Να φροντίζουμε να Τον μιμούμαστε, όσο γίνεται, σε όλα.


Μετά χαράς να βαδίζουμε τη στενή και τεθλιμμένη οδό, και να μισούμε τον φαρδύ και αστόχαστο βίο.

Πρόσεξε να μη σου κακοφαίνεται, όταν σου πουν λόγο σκληρό.

Οι λόγοι οι σκληροί, οι υβρισιές, οι καταφρονήσεις απαλλάτουν τον άνθρωπο από τους κακούς λογισμούς,

και μάλιστα τους αισχρούς.


Τον απαλλάτουν απ’ όλα τα πάθη, αρκεί να υπομένει.

Αν σε κοροϊδεύουν, εσύ κάνε καλούς λογισμούς, παίρνε το π.χ. για αστείο, και έτσι φεύγει εύκολα

η παρεξήγηση και το σκάνδαλο.


Ο Κύριος μακαρίζει τους πραείς. Λέγει ότι “αυτοί κληρονομήσουσι την γην” (Ματθ. ε’ 5).

Αυτός, που είναι πραγματικά πράος, όχι μόνο εξωτερικά δεν οργίζεται, αλλ’ ούτε και μέσα στην ψυχή του.

Την ώρα του παροξυσμού να προτιμάς τη σιωπή, την προσευχή και τη φυγή, και ποτέ σου δεν θα το μετανοιώσης.


Πολλοί οργίζονται όχι μόνον εναντίον ανθρώπων, αλλά και εναντίον αψύχων πραγμάτων, και αρχίζουν

να σπάνε αντικείμενα και να χτυπούν τα ζώα, που νομίζουν ότι τους έφταιξαν.

Όμως ο αληθινά πράος και ανεξίκακος δεν οργίζεται με τίποτε και είναι πάντοτε ειρηνικός.


Το Πνεύμα το Άγιο κατοικεί μέσα στην ψυχή του.

Η πραότης, όταν είναι κατά Θεόν, δεν είναι ούτε δειλία, ούτε αδυναμία,

αλλά είναι δύναμη πνευματική και πίστη στον Θεό αληθινή.


Ο πράος παραμένει ανεπηρέαστος στον νου και στην καρδιά του.

Δεν ταράσσεται, ούτε όταν τον κατηγορούν, ούτε όταν τον επαινούν ούτε όταν τον υπολογίζουν,

ούτε όταν τον αγνοούν, ούτε όταν τον εξυψώνουν, ούτε όταν τον ταπεινώνουν.


Αυτή όμως η αρετή είναι καρπός μεγάλης πίστης στον Θεό, βαθιάς ταπείνωσης και καθαρής προσευχής.

Ο πράος επηρεάζει και τους άλλους γύρω του.

Ειρηνεύει αυτούς, που διαπληκτίζονται, γαληνεύει αυτούς, που έχουν ταραχή και σύγχυση.



Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης


πηγή: proskynitis

[XAPA]

Γέροντας Ιάκωβος – Γυρίζω, και τί να δω;


Ο μακαριστός ηγούμενος του όσιου Δαβίδ, γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης (+1991), ζούσε θαυμαστές εμπειρίες σ’ όλες τις ιερές ακολουθίες, μα ιδιαίτερα την ώρα της θείας λειτουργίας.

Όταν λειτουργούσε, έλαμπε από καθαρότητα και μεγαλοπρέπεια.

Συχνά, στη μεγάλη είσοδο ή στην αγία πρόθεση, τον έβλεπαν να μην πατάει στο έδαφος, αλλά να στέκεται και να βαδίζει στον αέρα.

Πολλές φορές αντίκριζε πάνω στην αγία τράπεζα αγγέλους και αρχαγγέλους να κρατούν το Σώμα του Κυρίου.


«Οι άνθρωποι», έλεγε, «είναι τυφλοί και δεν βλέπουν τι γίνεται μέσα στο ναό, στη διάρκεια της θείας λειτουργίας».

Κάποτε λειτουργούσα, αλλά δυσκολευόμουν να ξεκινήσω για τη μεγάλη είσοδο, από τα θαυμαστά που έβλεπαν τα μάτια μου.

Ο ψάλτης έλεγε και ξανάλεγε: «Ως τον Βασιλέα των όλων υποδεξόμενοι».

Ξαφνικά, νιώθω να με σπρώχνει κάποιος από τον ώμο και να με οδηγεί στην αγία πρόθεση.

Νόμισα πως ήταν ο ψάλτης.

Απόρησα, πως τόλμησε ο ευλογημένος να κάνει τέτοιαν ασέβεια -να μπει από την ωραία πύλη και να με σπρώξει.

Γυρίζω, και τί να δω! Μια τεράστια φτερούγα, που είχε περάσει ο αρχάγγελος στον ώμο μου,

με οδηγούσε να προχωρήσω για τη μεγάλη είσοδο…


Τί γίνεται στο ιερό την ώρα της λειτουργίας!

Στο χερουβικό άγγελοι ανεβοκατεβαίνουν, και συχνά αισθάνομαι τις φτερούγες τους να χτυπούν πάνω στους ώμους μου…

Μερικές φορές δεν μπορώ ν’ αντέξω και κάθομαι στη καρέκλα.

Οι άλλοι ιερείς νομίζουν πως κάτι έπαθα, δεν νιώθουν όμως αυτά που βλέπω και ακούω.

Τί φτερούγισμα, παιδί μου, οι άγγελοι!

Και μόλις ο ιερέας πει το «Δι’ ευχών», φεύγουν οι ουράνιες δυνάμεις. Τότε μέσα στο ναό απλώνεται απόλυτη ησυχία!».


«Απόψε παιδί μου», αποκάλυψε κάποτε σ’ ένα μοναχό, «συλλειτουργούσα με αγίους και αγγέλους σε θυσιαστήρια που δεν περιγράφονται.

Σαν πεθάνω, να πεις πως κάποιος γέροντας συλλειτουργούσε κάθε νύχτα και συζούσε με την Αγία Τριάδα».

Κάτι ανάλογο του συνέβη και με τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο.

Ο π. Ιάκωβος, τελειώνοντας μια φορά την προσκομιδή, ξεκίνησε για την αγία τράπεζα.

Βλέπει τότε τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο να στέκεται δεξιά του, με τις παλάμες τη μια μέσα στην άλλη,

όπως συνηθίζουν οι ιερείς να μεταλαβαίνουν το δεσποτικό Σώμα, σαν να ζητούσε κι εκείνος τη δική του μερίδα.



Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Ένας άγιος Γέροντας, ο μακαριστός π.Ιάκωβος»

xristianos.gr
•

[XAPA]

ΤΟ 1925 ΡΩΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ.

«Γιατί επέτρεψε ο Θεός να κλείσουν και να γκρεμίσουν τόσες Εκκλησίες στη Ρωσία;»



Το 1925 ρώτησαν την Αγία Ματρώνα:

«Γιατί επέτρεψε ο Θεός να κλείσουν και να γκρεμίσουν τόσες Εκκλησίες στη Ρωσία;»

Και απάντησε με τα παρακάτω λόγια:


«Αυτό ήταν το θέλημα του Θεού.

Ο λαός είναι σαν υπνωτισμένος και μια φοβερή δαιμονική δύναμη έχει μπει σε δράση.

Βρίσκεται στον αέρα, και διεισδύει παντού.

Παλιά, η δαιμονική αυτή δύναμη κατοικούσε στα έλη και στα πυκνά δάση,

επειδή οι άνθρωποι πήγαιναν τακτικά στην εκκλησία, φορούσαν και τιμούσαν τον σταυρό.

Τα σπίτια τους ήταν προστατευμένα από τις εικόνες, τα κανδήλια πού έκαιγαν, τον αγιασμό πού έκαναν…

Τα δαιμόνια πετούσαν μακριά και φοβόντουσαν να πλησιάσουν…


Σήμερα όμως, τα σπίτια αυτά αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι

έχουνε γίνει κατοικητήριο δαιμόνων για την απιστία τους και την απομάκρυνσή τους από τον Χριστό».



πηγή: yiorgosthalassis

[XAPA]

«Η δυστυχία της Ευρώπης και από που προήλθε»


…Εάν υπάρχει κάτι που μπορεί να σώσει την Ευρώπη σε αυτή την κρίσιμη φάση της ιστο­ρίας της, είναι η Ορθοδοξία. – Αρχ. Γεώργιος Καψάνης:

«Ορθοδοξία: Η ελπίδα των λαών της Ευρώπης»


Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς



…Αδελφοί μου, πόσο δίκιο έχει ο Χριστός!

Αν κάποιος δεν μπορούσε να το πιστέψει νωρίτερα, τώρα θα μπορούσε να πιστέψει πόσο δίκιο έχει ο

Χριστός, βλέποντας τα τελευταία τρελά κατορθώματα της Ευρώπης.


Αν οι Ευρωπαίοι πρώτα έψαχναν τον ουράνιο Πατέρα και αναζητούσαν πριν από όλα την Βασιλεία των

ουρανών, όλα τα υπόλοιπα θα τους δίνονταν και τότε όλοι τους θα ήταν χαρούμενοι.

Με τη χαρά τους θα φώτιζαν όλο τον μη χριστιανικό κόσμο, θα δόξαζαν τον Θεό και λόγω αυτού όλοι οι

λαοί στη γη θα αρνιόντουσαν τα είδωλα και θα έσπευδαν να βαπτιστούν, να γίνουν μέλη του θεϊκού

ευρωπαϊκού χορού.


Και όμως οι Ευρωπαίοι πήραν λανθασμένο δρόμο, μακριά από τον Χριστό.

Σκοτώνονται, παλεύοντας για ψωμί και πάντα είναι πεινασμένοι.

Παρανόησαν, αρπάζουν αυτό που δεν τους ανήκει και πάλι δεν τους είναι αρκετό.


Η Ευρώπη διαβάζοντας βιβλία για να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις τυφλώθηκε, βάρυνε το νου της με

το βάρος των γνώσεων και κατέληξε πιο ανόητη, πιο σκοτεινή, πιο φτωχή. Συνήθισε να ψάχνει το ψωμί,

την ευτυχία, τη γνώση, μακριά από τον ουράνιο Πατέρα, μακριά από το δρόμο του Χριστού.


Από όλα αυτά είναι φανερό πως οι πόλεμοι στην Ευρώπη προήλθαν από τον πόλεμο της Ευρώπης

ενάντια στον Χριστό.

Όλη η δυστυχία και όλη η αδιαντροπιά της Ευρώπης προήλθε από την άρνηση του Χριστού…


Παρ’ όλα αυτά εμείς δεν χαιρόμαστε με τη δυστυχία των άλλων.

Ευχόμαστε στους Ευρωπαίους , με όλη την καρδιά μας, να ξαναβρούν την αλήθεια και τον σωστό δρόμο.

Να επιστρέψουν στον Χριστό…



*(Απόσπασμα από το κείμενο)

από το βιβλίο: «Μέσα από το παράθυρο της Φυλακής, μηνύματα στο λαό» (Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»)


simeiakairwn

[XAPA]

Το νόημα των θλίψεων.


Άγιος Λουκάς ο Ιατρός



Συχνά ρωτούν οι άνθρωποι γιατί, για ποιο λόγο, Κύριος ο Θεός

τους στέλνει θλίψεις και πολλές φορές και πολύ σοβαρές δοκιμασίες;

Είναι πολύ σημαντικό για τον κάθε χριστιανό να καταλάβει ότι οι θλίψεις

μας αποστέλλονται κατά το θέλημα του Θεού, το πάντοτε αγαθό και σωτήριο.

Τις περισσότερες φορές μάλιστα στέλνονται όχι σαν τιμωρίες, για τις αμαρτίες μας,

αλλά για να επαναπροσδιορίσουμε τους δρόμους μας και τις καρδιές μας

ή σαν απάντηση στα αιτήματα που απευθύνουμε στο Θεό.


Οι άνθρωποι πολλές φορές περιμένουν από το Θεό να πραγματοποιήσει αυτά που ζητούν

στις προσευχές τους με ένα τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι ο καλύτερος.

Ο Θεός, όμως, συχνά άπαντα στις δεήσεις τους με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο

και όχι μ’ αυτόν που θα ήθελαν ή θα φαντάζονταν.

Αν ζητάνε, για παράδειγμα, να τους χαρίσει ο Θεός ταπείνωση,

φαντάζονται ότι σιγά-σιγά μέρα με τη μέρα η ταπείνωση

υπό την ευεργετική επίδραση του Θεού θα μεγαλώνει στις καρδιές τους.


Ο Κύριος όμως συχνά το κάνει με έναν διαφορετικό τρόπο•

τους στέλνει ένα απροσδόκητο σκληρό χτύπημα το οποίο πληγώνει την υπερηφάνεια

και τον εγωισμό τους και τους ταπεινώνει.


Συχνά ο Θεός μάς στέλνει κάποια ασθένεια και εμείς παραπονιόμαστε και καθόλου δεν σκεφτόμαστε

ότι τις περισσότερες φορές αυτή είναι μια μεγάλη ευεργεσία του Θεού,

είναι ίσως η απάντηση του Θεού στις προσευχές μας,

με τις οποίες τον παρακαλούμε να δυναμώσει την πίστη μας.


Δεν γνωρίζετε ότι πολλές φορές ο Κύριος μάς στέλνει φοβερές σωματικές ασθένειες

και πληγώνει το σώμα μας για να μας δυναμώσει πνευματικά;

Αυτό έγινε και με τον όσιο Ποιμένα τον Πολύαθλο, ο οποίος ασκήτευε

στη μονή των Σπηλαίων και όλη τη ζωή του βρισκόταν στο κρεββάτι του πόνου

υποφέροντας από μία αθεράπευτη ασθένεια και μ’ αυτό τον τρόπο έφτασε στην αγιότητα.


Άλλοι άνθρωποι, οι οποίοι δίνουν μεγάλη σημασία στα γήινα αγαθά,

ζητάνε από τον Κύριο να αυξηθούν τα πλούτη τους.

Και ο Κύριος τους απαντά με την καταστροφή των κτημάτων τους ή με πυρκαγιές

και μ’ αυτόν τον τρόπο τους αποστρέφει από την προσκόλληση στα γήινα

και από τη φιλαργυρία και έτσι διορθώνει τις αποκλίσεις τους από τη σωστή οδό,

την οποία μας διδάσκουν οι μακαρισμοί.

Ο Θεός φέρεται σε μας σαν σε πραγματικούς υιούς Του, τους οποίους τιμωρεί για το καλό τους.


Τις θλίψεις που μας στέλνει ο Κύριος εμείς πρέπει να τις υποδεχόμαστε

έτσι όπως μας το λέει ο άγιος απόστολος Πέτρος:

«Ταπεινώθητε ουν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, ίνα υμάς υψώση εν καιρώ.» (Α’ Πετρ. 5, 6).

Αν δεν μπορούμε, παρ’ όλες τις προσπάθειές μας, να κατανοήσουμε για ποιο λόγο μάς στέλνονται

από το Θεό οι θλίψεις, τότε ας ταπεινωθούμε κάτω από το δυνατό χέρι του Θεού

και θα μας ανυψώσει στον κατάλληλο καιρό, για να καταλάβουμε τους δρόμους Του

με τους οποίους μας οδηγεί σ’ αυτόν το σκοπό.


Πρέπει με πολλή ταπείνωση και χωρίς τον παραμικρό γογγυσμό να δεχόμαστε όλες τις δοκιμασίες

και τις θλίψεις, που μας στέλνονται από το Θεό, έχοντας την ταπεινή πεποίθηση

ότι μ’ αυτά ο Θεός μας κατευθύνει και όχι ότι ξεσπά επάνω μας την οργή Του.

Διότι ο ίδιος διά του στόματος του προφήτη Ησαΐα είπε:

«Δεν είμαι πια μ’ αυτό οργισμένος» (Ήσ. 27, 4).

Ενώ εμείς, συνήθως, νομίζουμε ότι ο Κύριος είναι οργισμένος μαζί μας

και γι’ αυτό μας στέλνει τις θλίψεις. Όχι.

Πάντοτε να θυμάστε ότι στο Θεό δεν υπάρχει οργή. «Ο Θεός αγάπη εστίν» (Α’ Ίω. 4, 8).

Και η τέλεια αγάπη είναι ξένη προς την οποιαδήποτε αδικία.


Αλλά πολλές φορές, όταν ο Θεός μάς δίνει ένα σοβαρό χτύπημα,

διά του οποίου μάς ταπεινώνει για να μάς υψώσει αργότερα,

εμείς γογγύζουμε κατά του Θεού.

Καταλαβαίνετε, όμως, πόσο βαριά αμαρτία είναι ο γογγυσμός κατά του Θεού;

Όταν γογγύζουμε κατά του Θεού, αυτό σημαίνει ότι Τον θεωρούμε άδικο,

θεωρούμε ότι Αυτός δεν μάς φέρεται σωστά και θα έπρεπε να μάς φερθεί κατά έναν διαφορετικό τρόπο.


Όμως δεν είναι βαριά αμαρτία να κατηγορούμε το Θεό για αδικία και να Τον συκοφαντούμε;

Βλέπετε, λοιπόν, πόσο βαριά αμαρτία είναι ο γογγυσμός κατά του Θεού.

Γι’ αυτό «εν φόβω τον της παροικίας υμών χρόνον αναστράφητε» (Α’ Πέτρ. 1, 17).

Πρέπει να προσέχουμε πολύ τα λάθη και τα εμπόδια στην πορεία μας προς τη Βασιλεία των Ουρανών.


Αλλά περισσότερο απ’ όλα τα άλλα πρέπει να φοβόμαστε να μην παραβαίνουμε τη μεγάλη εντολή του Χριστού:

«Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε» (Μτ. 7, 1).

Και γογγυσμός κατά του Θεού δεν είναι μόνο κρίση του Θεού αλλά και κατάκρισή Του.

Ας αφήσουμε την κρίση αυτή σ’ εκείνους τους δυστυχείς ανθρώπους που εκούσια καταστρέφουν τον εαυτό τους.

Τους οποίους ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός δεν τους διορθώνει ούτε τους τιμωρεί,

επειδή είναι αδιόρθωτοι και αθεράπευτοι.

Εμείς μόνο να ζητάμε την βοήθειά Του για το δρόμο της σωτηρίας μας,

να Τον δοξολογούμε και να Τον τιμούμε πάντοτε μαζί με τον άναρχο Πατέρα Του και το Άγιο Πνεύμα. Αμήν.



imverias

[XAPA]

Μόνον η αισιοδοξία μας σώζει - Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς



Μόνον η αισιοδοξία μας σώζει. Αν δεν έχουμε αισιοδοξία, δεν έχουμε πίστη.

Χωρίς πίστη είμαστε σαν τα ζώα που σήμερα το πρωί σφαγιάστηκαν στο σφαγείο.

Χωρίς την αισιοδοξία, όλοι μας είμαστε ανάπηροι.

Μεγαλύτερη αναπηρία έχει ο άνθρωπος χωρίς αισιοδοξία παρά ο άνθρωπος χωρίς πόδια.


Ο Θεός εν σοφία τα πάντα έκτισε.

Στο πρόσωπο του αισιόδοξου καθημερινά πέφτουν οι ακτίνες του ηλίου, του ζεσταίνουν και του φωτίζουν την ψυχή,

ενώ το πρόσωπο του απαισιόδοξου μένει χωρίς τον ήλιο, με αποτέλεσμα η ψυχή του να είναι κρύα και σκοτεινή.

Ο πρώτος καθημερινά βλέπει τα λουλούδια, ενώ ο δεύτερος τον σκουπιδότοπο.

Δεν μπορεί να υπάρξει καμμιά δημιουργία χωρίς αισιοδοξία.


Αδελφοί μου, ας είμαστε αισιόδοξοι.

Ας ατενίσουμε τον κόσμο μας την ημέρα, ας δούμε ψηλά στον ουρανό τη νύχτα και ας έχουμε πίστη στον Θεό.

Υπάρχει ο Δημιουργός, ο Πλάστης του κόσμου και Πατέρας μας.

Η σκέψη αυτή, ας είναι η βάση της αισιοδοξίας μας.



Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.


hellas-orthodoxy