Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Μοναξιά νοιώθει αυτός που δεν αγαπά, και η μοναξιά γίνεται μεγαλύτερη,
όταν θέλω να με αγαπούν



Όταν αγαπάς κάποιον, τον νοιώθεις ζωντανό μπροστά σου.

Μοναξιά νοιώθει αυτός που δεν αγαπά, και η μοναξιά γίνεται μεγαλύτερη, όταν θέλω να με αγαπούν.

Οιοσδήποτε άνθρωπος, είτε βασιλιάς, είτε ζητιάνος είναι, μόλις θελήσει να τον αγαπούν,

θα δείτε ότι αμέσως θα νοιώσει μοναξιά.

Μόλις αρχίσει να αγαπά, όχι με αγάπη ανθρώπινη αλλά εν τη Εκκλησία,

αρχίζει να φεύγει η μοναξιά και ανακαλύπτει πως όλη η Εκκλησία, οι πάντες, είναι μαζί του».



Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης


aretimaurogianni3

[XAPA]

Το θαύμα της Παναγίας που έσωσε τον Ορχομενό στην Κατοχή


Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943, ανήμερα των Γενεθλίων της Παναγίας μας οι Ιταλοί συνθηκολογούν.

Μία ομάδα από κατοίκους του Ορχομενού Βοιωτίας πλησιάζουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λειβαδιάς

και ζητούν από την εκεί Ιταλική φρουρά να παραδώσει τον οπλισμό της.

Διαφορετικά, τους απειλούν πως θα δεχθούν επίθεση από τους αντάρτες που βρίσκονται στην περιοχή του Τζαμαλιού (Διονύσου).

Οι Ιταλοί αρνούνται να παραδοθούν και ενημερώνουν τους Γερμανούς, οι οποίοι αφού κύκλωσαν και αφόπλισαν τους Ιταλούς

έστειλαν εναντίον των κατοίκων του Ορχομενού την άλλη μέρα, 9 του Σεπτέμβρη, απόσπασμα με τεθωρακισμένα.


Οι κάτοικοι του Ορχομενού, που είχαν φθάσει στο μεταξύ στο σταυροδρόμι του Αγίου Ανδρέα,

ανέτοιμοι και ανοργάνωτοι καθώς ήταν, σκόρπισαν στη γύρω περιοχή με κατεύθυνση οι περισσότεροι τον απόμερο Διόνυσο.

Οι Γερμανοί όμως συνέχισαν την καταδίωξη με σκοπό να επιβάλλουν αντίποινα στον Ορχομενό,

όπως ήταν η συνηθισμένη τακτική τους.

Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου μπαίνουν οι Γερμανοί στον Ορχομενό και συλλαμβάνουν εξακόσιους ομήρους.

Ένα τμήμα μένει στην πόλη, ενώ ένα άλλο με τρία τανκς προχωρεί προς τον Διόνυσο.


Λίγο έξω από τον Ορχομενό είναι χτισμένη η πιο αρχαία Εκκλησία της Βοιωτίας (874 μ.Χ.),

αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου – παλιό Μοναστήρι της Σκριπούς.

Είναι ακόμη μεσάνυχτα. Η φάλαγγα έχει προσπεράσει πεντακόσια πενήντα μέτρα τον Ναό,

όταν ξαφνικά το πρώτο τανκ ακινητοποιείται στη μέση του δρόμου.

Μπροστά τους οι Γερμανοί βλέπουν μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με το χέρι υψωμένο σε απαγορευτική στάση.





Το δεύτερο τανκ προσπαθεί να προσπεράσει το πρώτο, αλλά πέφτει σε ένα χαντάκι,

ενώ το τρίτο τανκ ακινητοποιείται σε ένα χωράφι, μέσα από το οποίο προσπαθούσε να περάσει.

Ξημέρωσε η 10η Σεπτεμβρίου.

Ο Γερμανός διοικητής Χόφμαν ζήτησε από τους κατοίκους ένα τρακτέρ για να τραβήξει τα τανκς.

Τότε συνέβη και κάτι άλλο Θαυμαστό: Τα βαριά αυτά άρματα μετακινήθηκαν από το τρακτέρ σαν άδεια σπιρτόκουτα!

-Θαύμα, Θαύμα! φώναξε ο διοικητής και ζήτησε από τους κατοίκους να πάει στην Εκκλησία.

Εκείνοι τον οδήγησαν πράγματι στον Ναό.

Ο Γερμανός στη Θεομητορική Εικόνα του τέμπλου αναγνώρισε τη γυναίκα που εμπόδισε τη φάλαγγα να προχωρήσει!

Έπεσε αμέσως στα γόνατα και φώναξε με Θαυμασμό: -Αυτή η γυναίκα σας έσωσε! Να την τιμάτε και να τη δοξάζετε.

Ο Ορχομενός σώθηκε.

Ο Χόφμαν διατάζει να ελευθερωθούν οι εξακόσιοι μελλοθάνατοι

και υπόσχεται πως μέχρι το τέλος του πολέμου η πόλη δεν θα πάθει κανένα κακό.


Οι κάτοικοι ευχαριστούν και δοξολογούν την Προστάτιδα Θεοτόκο για την ανέλπιστη σωτηρία τους.

Ο ήλιος γέρνει στη δύση.

Τα τανκς φεύγουν με τα πυροβόλα κατεβασμένα, γιατί νικήθηκαν από την Υπέρμαχο Στρατηγό του Ορχομενού.

Για το λόγο αυτό η Παναγία της Σκριπούς, εκτός των άλλων ημερομηνιών γιορτάζει και στις 10 Σεπτεμβρίου

με Λιτανεία και μεταφορά της Εικόνας, στον τόπο που ακινητοποιήθηκαν τα τανκς.

Όσο ζούσε ο Χόφμαν, παρευρισκόταν κι αυτός σχεδόν κάθε χρόνο στις 10 Σεπτεμβρίου,

για να ανάψει ένα κερί και να τιμήσει την Παναγία μας.

Της αφιέρωσε μάλιστα ένα μεγάλο καντήλι και χρηματοδότησε την πρώτη Εικόνα με την απεικόνιση του Θαύματος.



protothema.gr

[XAPA]

«Ἀποκάλυψον πρὸς Κύριον τὴν ὁδόν σου καὶ ἔλπισον ἐπ’ αὐτόν, καὶ αὐτός ποιήσει». (Ψαλμός λστ' στ. 5)

Φανέρωσε στὸν Κύριο μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν δρόμο καὶ τὶς ἐπιδιώξεις καὶ τὶς ἀνάγκες τῆς ζωῆς σου καὶ ἔλπισε σ’ Αὐτὸν καὶ θὰ κάνει ἐκεῖνα ποὺ ζητᾶς καὶ χρειάζεσαι.



.

[XAPA]

«Αν τακτοποιηθούμε εσωτερικά τότε όλα θα τακτοποιηθούν γύρω μας και εξωτερικά»


Είπε ένας Μοναχός :

Φαντάζεστε να έχουμε ένα πανάκριβο αμάξι φτιαγμένο από χρυσό και αφού το αγοράσουμε με οικονομίες

μίας ολόκληρης ζωής να το χρησιμοποιήσουμε ύστερα για να αποθηκεύουμε μέσα κοπριές.

Έτσι και εμείς ενώ ως Εικόνες Θεού είμαστε τα πολυτιμότερα πλάσματα Του Θεού καταντάμε με την άθεη

και αμετανόητη ζωή μας αποθήκη κοπριάς.



-Γιατί Γέροντα πρέπει να νηστεύουμε να αγρυπνούμε, να εγκρατευόματσε να ταλαιπωρούμαστε και να πονάμε τηρώντας τις ευαγγελικές εντολές ενώ ο Χριστός μας θέλει χαρούμενους και ελεύθερους; Δεν φαίνεται λίγο οξύμωρο;

-Πολύ απλά, διότι ο Χριστός είναι ο Βασανιστής του Βασανιστού μας και ο Τύραννος του τυράννου

και ο σκλαβωτής των παθών μας.

ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ κρίνει ο θεός για την αμαρτωλότητά μας αλλά επειδή δεν του ζητήσαμε να μας βοηθήσει.



Είπε ένας Γέροντας :

-Βλέπουμε μεν να έρχονται πολλοί νέοι στην Εκκλησία , όμως δεν είναι τακτοποιημένοι πνευματικά.

Γενικά στην Εκκλησία βλέπουμε τον τελευταίο καιρό να πηγαίνει πολύς κόσμος για να του λύσει ο θεός τα επίγεια,

εξωτερικά προβλήματα και όχι να τον βοηθήσει να ξεπεράσει τα εσωτερικά του.


Αν τακτοποιηθούμε εσωτερικά τότε όλα θα τακτοποιηθούν γύρω μας και εξωτερικά.

ΔΕΝ ΜΑΣ θέλει ο Θεός κοινωνικούς επαναστάτες και αναμορφωτές αλλά ΑΓΙΟΥΣ.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Πρέπει να χτυπήσουμε τον δικό μας εγωισμό και όχι τον εγωισμό των άλλων.

Έτσι σίγουρα θα έχουμε κατορθώσει να διορθώσουμε ένα κομμάτι της κοινωνίας

το οποίο θα συμπαρασύρει με έναν ευλογημένο τρόπο και άλλους δίπλα μας,

οικογένεια φίλους κ.α. και ούτω καθεξής εάν πράξουν ομοίως και άλλοι.



π.Διονύσιος Ταμπάκης
Ι.Ν.Παναγίας Ναυπλίου 2016

tostavroydaki

[XAPA]

Ἔξω ἀπό τή Χάρι τοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι “νεκρός



«Κορόιδευε ένας άθεος έναν ἱεροκήρυκα μιά μέρα, λέγοντάς του:

—Μας μιλᾶτε κάθε τόσο γιά φορτίο ἁμαρτιῶν καί τά παρόμοια.

Πιστέψτε με, ὅμως, ὅτι προσωπικά δέν νοιώθω κανένα τέτοιο βάρος.

Ἀλήθεια, πόσο ζυγίζει ἡ ἁμαρτία;

Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ πολύ ψύχραιμα, ἀπάντησε τότε:

—Δέν μου λέτε, ἄν βάλετε πάνω σ’ ἕνα νεκρό μιά πέτρα ἑκατό κιλῶν, θά τή νοιώση;

—Ὄχι, ἀπάντησε ἀπορημένος ὁ ἄθεος, γιατί εἶναι νεκρός.

—Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ σᾶς, κατέληξε ὁ ἱεροκήρυκας.

Ἔξω ἀπό τή Χάρι τοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι “νεκρός στίς παραβάσεις καί τά παραπτώματα”(Ἐφ 2, 1).

Γι’ αὐτό δέν νοιώθετε τό βάρος τῆς ἁμαρτίας».

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με !



apantaortodoxias

[XAPA]

Ετσι κερδίζεται η ζωή!


Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου, κ. Νεοφύτου



Μου έλεγε κάποιος: «Πιστεύω, αλλά πιστεύω λίγο».

Του λέω: «Άκουσε, μου έλεγε ένας γέροντας που γνώρισα στην Αθήνα, ο γερό Ευμένιος ο λεπρός,

«Να λες γιε μου στην προσευχή σου, Χριστέ μου εγώ θέλω ν’ αλλάξω αλλά δεν αλλάζω γιατί σε θέλω λίγο».

Τι ωραία που μιλούσε!».


«Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ Χριστέ μου» έλεγε ο γέροντας Ευμένιος.


Αυτός είναι ερωτικός διάλογος.

Μόνο ένας ερωτευμένος μιλά έτσι.

Βοήθα με, σε θέλω λίγο.

Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ και ο Κύριος θ’ αρχίσει να σου δίνει.


Αν έχεις ανάγκη από πίστη θα σου δίνει πίστη.

Αν έχεις ανάγκη από πραότητα θα σου δίνει πραότητα.

Στον καθένα από εμάς δίνει ότι έχουμε ανάγκη.

Έτσι κερδίζεται η ζωή.

Η ζωή η αιώνιος.



vimaorthodoxias

[XAPA]

Σχετικά με την ενάρετη ζωή


Από το Μέγα Γεροντικόν



1. Κάποια φορά την ώρα που ο άγιος Αντώνιος προσευχόταν στο κελί του, άκουσε μια φωνή που του έλεγε:

«Αντώνιε, δεν έφθασες ακόμη στο μέτρο του τάδε τσαγκάρη που ζει στην Αλεξάνδρεια».

Σηκώθηκε το πρωί, πήρε το βαϊτικο ραβδί του και πήγε να τον βρει.

Έφθασε σε κείνο το μέρος και μπήκε στο εργαστήριό του.

Εκείνος όταν τον είδε ταράχτηκε. Του λέει λοιπόν ο Γέροντας:

«Μίλησέ μου για τις πράξεις σου».

Ο τσαγκάρης είπε:

«Δεν ξέρω να έχω κάνει ποτέ κάτι καλό, παρά μόνο, μόλις σηκωθώ το πρωί να καθήσω στο εργόχειρό μου,

λέω ότι ολόκληρη η πόλη αυτή, από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο, μπαίνουν στη Βασιλεία του Θεού

για τις ενάρετες πράξεις τους και ότι μόνο εγώ κληρονομώ την κόλαση για τις αμαρτίες μου.

Το βράδυ πάλι λέω τα ίδια λόγια, πρίν κοιμηθώ».

Τ΄άκουσε αυτά ο αββάς Αντώνιος και είπε:

«Αληθινά, σαν καλός χρυσοχόος, ενώ κάθεσαι στο σπίτι, αναπαυτικά κληρονόμησες τη Βασιλεία των Ουρανών.

Εγώ όλο μου τον χρόνο τον περνώ στην έρημο, όμως, καθώς δεν έχω διάκριση, δεν σε έφθασα».



* * *


2. Κάποτε την ώρα που προσευχόταν ο αββάς Μακάριος στο κελί του, άκουσε μια φωνή που έλεγε:

«Μακάριε, δεν έφθασες ακόμη στα μέτρα των τάδε γυναικών αυτής εδώ της πόλης».

Το πρωί ο Γέροντας σηκώθηκε, πήρε το βαϊτικο ραβδί του κι άρχισε να οδοιπορεί για την πόλη.

Όταν έφτασε στην πόλη και βρήκε το σπίτι, χτύπησε την πόρτα.

Βγήκε η μία και τον υποδέχτηκε στο σπίτι. Αφού κάθισε για λίγο, ήρθε και η άλλη.

Τις κάλεσε, κι εκείνες ήρθαν και κάθισαν μαζί του. Τις λέει ο Γέροντας:

«Για σας έκανα τόση πορεία και υπέμεινα τόσο κόπο, ώσπου να φτάσω από την έρημο.

Πέστε μου λοιπόν την εργασία σας, ποια είναι;»

«Πάτερ -του λένε- πίστεψέ μας, δεν είμαστε η καθεμιά μας έξω από την κλίνη του άνδρα της μέχρι σήμερα.

Ποια εργασία λοιπόν ζητάς από μας;»

Ο Γέροντας έβαλε μετάνοια και τις παρακαλούσε:

«Φανερώστε μου το έργο σας».

Τότε του λένε:

«Εμείς κατά κόσμον είμαστε ξένες μεταξύ μας. Έτυχε όμως να παντρευτούμε δύο αδελφούς κατά σάρκα.

Και να, εδώ και δεκαπέντε χρόνια ως σήμερα κατοικούμε σ΄αυτό το σπίτι και δεν ξέρουμε να φιλονικήσαμε

ποτέ ή να αναφερθήκαμε σε αισχρά πράγματα. Μάλιστα, ήρθε στο λογισμό μας να αφήσουμε τους άνδρες μας

και να μπούμε στο τάγμα των μοναχών. Πολύ παρακαλέσαμε τους άνδρες μας να μας επιτρέψουν να φύγουμε,

αλλά δεν τους πείσαμε. Έτσι, αφού δεν πετύχαμε αυτόν τον σκοπό, κάναμε συμφωνία μεταξύ μας και με τον Θεό,

μέχρι τον θάνατό μας να μη βγει από το στόμα μας κανένας κοσμικός λόγος».

Όταν τ΄άκουσε αυτά ο αββάς Μακάριος, είπε:

«Αληθινά, δεν υπάρχει παρθένα ή παντρεμένη ή μοναχός ή κοσμικός,

ο Θεός την πρόθεση ζητάει και δίνει το Άγιο Πνεύμα σε όλους».



ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ
ΤΟΜΟΣ Δ΄
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Κ΄

[XAPA]

Τρεις Λέξεις !!!



" Ὅσο ἡ ψυχή ἀγωνίζεται, καταφεύγοντας στόν Θεό

μέ πίστη ,ἐλπίδα και υπομονή ,

καί περιμένοντας χωρίς ἀμφιβολίες, τή βοήθεια

καί τή λύτρωση πού Ἐκεῖνος χαρίζει,

τόσο καί πιό γρήγορα τή λυτρώνει ὁ Κύριος

ἀπό κάθε θλίψη πού τήν ταλαιπωρεῖ.


Γιατί γνωρίζει Ἐκεῖνος ,

πόσο πρέπει νά μπεῖ ἡ ψυχή σέ δοκιμασία καί πειρασμό ,

καί ἀνάλογα μέ τήν ἀντοχή της,

ἐπιτρέπει καί τόν πειρασμό.

Ἀρκεῖ μόνο νά κρατηθεῖ ἡ ψυχή μέχρι τό τέλος

συντροφιά με αυτές τις αρετές !

Πίστη , Ελπίδα , Υπομονή ! "


Η υπομονή θα μας κρατήσει όρθιους ...

Η ελπίδα θα κρατήσει αναμμένο το λυχνάρι της ψυχής μας ...

Και η πίστη θα μας δίνει δύναμη να αγωνιζόμαστε ...

" Μεθ΄ ημών ο Θεός ! "

Τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει από Την Αγάπη Του !



Odevontas

[XAPA]

Ο Γέροντας Κλεόπας Ηλιέ της Ρουμανίας (+1998) διηγείται ένα θαύμα με την Θεία Κοινωνία περί νέου ημερολογίου και σχισματικών παλαιοημερολογιτών



Όταν ο δόκιμος μοναχός Κωνσταντίνος, ο μετέπειτα π. Κλεόπας, υπηρετούσε ως δεύτερος διακονητής

στην εκκλησία της Μονής, ήταν αυτόπτης μάρτυρας μερικών θαυμάτων που συνέβησαν

την ώρα της Θείας Λειτουργίας, στην εκκλησία της Σκήτης Συχαστρία.

Ιδού τι μας διηγήθηκε:


Να βλέπατε τι έπαθα μ’ έναν ενάρετο Ιερέα, τον π. Καλλίστρατο Μπόμπου.

Ως πνευματικός πέρασε κάποτε από μία μοναχή, ασκήτρια σε σπηλιά του δάσους.

Τότε στα δάση ασκήτευαν περί τους 550 μοναχούς και μοναχές.

Αυτή η μοναχή είπε στον π. Καλλίστρατο:

«Σε σας δεν κατέρχεται το Άγιο Πνεύμα, διότι ακολουθήσατε το νέο ημερολόγιο»!

Από τότε ο πατήρ Καλλίστρατος ζούσε με πολλή αμφιβολία.


Κάποτε ο πατήρ Καλλίστρατος τελούσε τη Θεία Λειτουργία και,

όταν επικαλέσθηκε το Άγιο Πνεύμα να κατέλθει,

με έκπληξή του είδε ότι ο Αμνός έγινε κρέας και έτρεχε το Άγιο Αίμα

από το Δισκάριο και το Αντιμήνσιο.

Όταν παρετήρησε μέσα στο Άγιο Ποτήριο, είδε ανθρώπινο Αίμα.

Τότε με κάλεσε και μου είπε:

–Αδελφέ Κωνσταντίνε, έλα εδώ κοντά! Τι βλέπεις;

–Πω, πω, πάτερ Καλλίστρατε! Η Θεία Κοινωνία έγινε κρέας και αίμα!

Τότε έστειλα να ειδοποιήσουν γρήγορα τον Ηγούμενο.

Όταν ήρθε ο στάρετς, έβαλε μοναχούς να διαβάζουν το Ψαλτήριο στον χορό και είπε:

–Έε, πάτερ Καλλίστρατε!

πιστεύεις τώρα ότι έρχεται το Άγιο Πνεύμα και μεταβάλλει τα Δώρα ή όχι;

–Συγχώρησέ με, πάτερ! Κι έπεσε στα γόνατά του κλαίγοντας.

–Πρόσεχε! Κατήλθε το Άγιο Πνεύμα. Μετεβλήθη το Σώμα του Χριστού σε κρέας!

Μετεβλήθη το νερό και κρασί σε Τίμιο Αίμα Του!

Γιατί πλέον αμφιβάλλεις, πάτερ;

–Πιστεύω, Γέροντα. Σε παρακαλώ συγχώρησέ με!

–Πιάσε σφιχτά τα Τίμια Δώρα!

Κατόπιν μ’ ένα σκαρπέλο άνοιξε μια οπή στη βάση της Αγίας Τράπεζας,

διότι συμβολίζει τον Τάφο του Κυρίου μας και έθαψε εκεί τα Άγια Μυστήρια,

όπως μας διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες μας.


Το Άγιο Ποτήρι το αγίασε εκ νέου και το έπλυνε μαζί με το Αντιμήνσιο στο χωνευτήρι.

Στάθηκα εκεί μέχρι να τελειώσει όλο το ψαλτήρι.

Κατόπιν άρχισα πάλι τη Θεία Λειτουργία, συνεχίζοντας από την Προσκομιδή:

«Εις των στρατιωτών λόγχη την πλευράν αυτού ένυξε…».

Έτσι τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία και δεν επαναλήφθηκε πάλι αυτό το θαύμα.

Τώρα πιστεύεις; τον ρώτησε πάλι ο στάρετς.

Πιστεύω, πάτερ!

Μετά ο πατήρ Ιωαννίκιος τον επετίμησε με αποχή από τη Θεία Λειτουργία 40 ημέρες, λέγοντάς του:

–Σου έλεγα να πιστεύεις ακράδαντα, αλλά εσύ πήγαινες στις ερημίτισσες του δάσους να διδαχθείς γιά το ημερολόγιο!



Από το βιβλίο: “Γεροντικό Ρουμάνων Πατέρων” των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη


Πηγή: ΙΧΘΥΣ

[XAPA]

Μην ζητάς απο τους ανθρώπους, αυτό που δεν έχουν να σου δώσουν.



Μην ζητάς απο τους ανθρώπους, αυτό που δεν έχουν να σου δώσουν.

Ούτε ο Θεός το κάνει.

Πρώτα σπείρε, φύτεψε, καλλίεργησε, πότισε και φρόντισε με το παράδειγμα και την ζωή σου, το βίωμα

και την εμπειρία σου, μα πάνω απο όλα την προσευχή σου, και τότε σαν δεις τα πρώτα φυλλαράκια,

α πρασινίζουν, να αναθάλλουν στο φως του ήλιου, τότε να χαρείς, και να πεις:

Κάτι έκαναν τα λόγια, κάτι έκαναν οι προσευχές μου, μα όλα στ'αλήθεια τα έκανε ο Θεός.


Αλλά προσπάθησε εως τότε, να μην απαξιώνεις κανένα, ούτε κρυφά μέσα στον λογισμό σου.

Αλλιώς κρίνει ο Θεός, κι ολότελα αλλιώς, εμείς. Εμείς πάντα αστοχούμε και τραυματίζουμε άπονα και άδικα.

Αυτός μόνο κέντρο καρδιά χτυπά και σώζει φιλάνθρωπα και πατρικά.

« Όταν βρείς τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτε άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος.

Ζεις παντού, όπου υπάρχει Χριστός.

Ζεις στα άστρα, στο άπειρο, στον ουρανό με τους αγγέλους, με τους Αγίους, στη γη με τους ανθρώπους,

με τα φυτά, με τα ζώα, με όλους, με όλα.

Όπου υπάρχει η αγάπη στον Χριστό, εξαφανίζεται η μοναξιά.

Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος.

Ούτε μελαγχολία, ούτε αρρώστια, ούτε πίεση, ούτε άγχος, ούτε κατήφεια, ούτε κόλαση».



Γέροντας Πορφύριος