Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Με ποιούς πρέπει να κάνουμε παρέα.



Η εμφάνιση είναι, θα λέγαμε, τα φύλλα, ενώ τα έργα οι καρποί.

Μη δώσεις λοιπόν σημασία στην εξωτερική εμφάνιση και θελήσεις να μιμηθείς τέτοιους ανθρώπους,

με τη δικαιολογία ότι τάχα δεν είσαι εσύ καλύτερος απ᾿ αυτούς που πέφτουν στα πάθη.


Στοχάσου αυτά που λέει η Γραφή, ότι «εν μεγάλη οικία ουκ έστι μόνον σκεύη χρυσά και αργυρά,

αλλά και ξύλινα και οστράκινα, και α μεν εις τιμήν, α δε εις ατιμίαν» (Β´ Τιμ. 2:20).


Αν λοιπόν παρακούσεις τον Κύριο και εκτελέσεις τα έργα της αμαρτίας, θα είσαι σκεύος χωρίς αξία.

Αν όμως εκτελέσεις τα έργα του Κυρίου, θα είσαι εκλεκτό σκεύος «εις τιμήν, ηγιασμένον και εύχρηστον

τω δεσπότη, εις παν έργον αγαθόν ητοιμασμένον» (Β´ Τιμ. 2:21).


Αγάπα την καλή συναναστροφή και απόφευγε την κακή.

Γιατί ούτε ο μάγος ούτε ο ληστής ούτε ο τυμβωρύχος γεννήθηκαν τέτοιοι, αλλά έμαθαν τα εγκλήματα από

ανθρώπους, που ο διάβολος τους διέστρεψε τη διάνοια. Ο Θεός όλα τα έκανε πολύ καλά (Γεν. 1:31).


Να δέχεσαι χωρίς δυσφορία τις εντολές του Θεού και να αποκρούεις έξυπνα τα τεχνάσματα του διαβόλου.

Να κόβεις τις βλαβερές συναναστροφές για να έχεις εσωτερική ηρεμία.


Ο εχθρός φροντίζει να οπλίζει τους αμελέστερους αδελφούς εναντίον των αγωνιστών.

Οι αγωνιστές όμως, αν προσέχουν, βρίσκουν ωφέλεια μέσω των αμελεστέρων,

σηκώνοντας τις αδυναμίες τους για χάρη του Κυρίου.


Εκείνος που σπλαγχνίζεται τον πλησίον, θα βρεί σπλαγχνικό τον Κύριο απέναντί του.

Αντίθετα «η κρίσις» θα είναι «ανέλεος τω μη ποιήσαντι έλεος» (Ιακ. 2:13).

Να μη συνεργήσεις με κανέναν αδελφό σου στη διάπραξη αμαρτίας.

Φρόντισε μάλιστα, αν μπορείς, να λυτρώσεις κι εκείνον απ᾿ αυτή,

για να ζήσει (αιώνια) η ψυχή σας μαζί με τον Κύριο.


Ας είναι ο φόβος του Θεού συνεχώς μπροστά στα μάτια σου, και η αμαρτία δεν θα σε νικήσει.

Αδελφοί, πρέπει να προσέχουμε από κακή συμβουλή.


Γιατί σήμερα με τους περισσότερους ανθρώπους συμβαίνει ο,τι με δυό λαμπροφορεμένους,

που βαδίζουν μαζί στην αγορά, και που απ᾿ αυτούς ο ένας σκοντάφτει από απροσεξία, πέφτει στη λάσπη,

καταλερώνει την υπέροχη στολή του, κι έπειτα, κινημένος από το φθόνο, επιδιώκει να ρίξει και τον άλλο στο

βούρκο, ώστε να μην έχει μόνο αυτός άσχημη εμφάνιση.


Έτσι και όσοι έπεσαν από την αρετή, αγωνίζονται να ρίξουν και τους άλλους,

για να μη ζούν μόνο αυτοί μέσα στο βούρκο.

Μιλούν μάλιστα ταπεινά και απαντούν γλυκά, για ν᾿ απομακρύνουν σιγά-σιγά από τη σωφροσύνη αυτούς που

τους ακούνε, και να τους ρίξουν σε όμοιο με τον δικό τους βόθρο.


Καί όχι μόνο δεν διστάζουν να κάνουν οι ίδιοι αισχρά έργα, αλλά και τον πλησίον τους προτρέπουν σ᾿ αυτά,

λέγοντας: «Γιατί μας αποφεύγεις; Επειδή είμαστε αμαρτωλοί;

Δεν ξέρεις, ότι η ζωή αυτή είναι ένα «πέσε-σήκω;»

Καί δεν ντρέπονται να λένε τέτοια λόγια και άλλα παρόμοια.


Γιατί; Επειδή αυτοί έχουν πέσει πιά στην αμαρτία και δεν θέλουν να σηκωθούν, όπως είπα.

Αλλά και σκάνδαλο γίνονται στους πολλούς και αιτία πτώσεως και διαφθοράς και χρησιμοποιούνται σαν

δόλωμα στο αγκίστρι του διαβόλου.


Επιδιώκουν να εξαπατήσουν τις αστήρικτες ψυχές και να τις παρασύρουν στην ίδια καταστροφή.

Γι᾿ αυτό να φυλάγεσαι από κάτι τέτοιους τύπους, αγαπητέ μου, μην τυχόν σε ελκύσουν με τα γλυκά τους λόγια

και σε στείλουν στην αιώνια κόλαση, όπου θα πάνε και οι ίδιοι.


agioritikovima.

[XAPA]

Ο πράος και καλωσυνάτος άνθρωπος...

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου



Τίποτε δεν αναπαύει τόσο πολύ τήν ψυχή όσο η πραότητα.

Ούτε να εξαγριωνόμαστε για τις εναντίον μας ύβρεις, και αν ακόμη είναι κατώτεροι αυτοί που διαπληκτίζονται με μας, αλλά με την επιείκεια και την πραότητα να καταστέλλουμε το θυμό.

Γιατί τίποτε δεν υπάρχει πιο ισχυρό και τίποτε πιο δυνατό από την πραότητα.

Αυτή εξασφαλίζει διαρκή γαλήνη στην ψυχή μας και την προετοιμάζει, σαν να πρόκειται να προσορμισθεί στο λιμάνι, και γίνεται αιτία για κάθε ανάπαυσή μας.

Γι' αυτό και ο Χριστός διδάσκοντας εκείνη τη θεία διδασκαλία, έλεγε: «Μάθετε από μένα, ότι είμαι πράος και ταπεινός κατά την καρδιά, και θα βρείτε ανάπαυση στις ψυχές σας».

Γιατί τίποτε δεν αναπαύει τόσο πολύ την ψυχή και δεν την κάνει να ησυχάζει, όσο η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη.

Αυτές οι αρετές θα μπορούσαν να γίνουν γι' αυτόν που τις έχει αποκτήσει, πολυτιμότερες από κάθε στέμμα και ωφελιμότερες από κάθε λαμπρότητα και δόξα. (Ματθ. 11,29).

Ο πράος λοιπόν άνθρωπος είναι αγαπητός σ' όσους τον βλέπουν, αγαπητός και σ' εκείνους που τον γνωρίζουν μόνον εξ ακοής.

Και δεν υπάρχει κανείς που, όταν ακούσει να επαινείται ένας ήμερος άνθρωπος, δεν θα επιθυμούσε να τον δει και να τον χαιρετίσει και να τον έχει συνεχώς μπροστά στα μάτια του, γιατί θεωρεί κέρδος τη φιλία ενός τέτοιου ανθρώπου.

Κι' αν ακόμη μερικοί διαπληκτισθούν μεταξύ τους για χρηματικές διαφορές, πηγαίνουν γρήγορα στον καλοκάγαθο και πράο, γιατί πιστεύουν, ότι κάθε διαφορά και φιλονεικία θα βρει γρήγορα τη λύση της από την καλωσύνη εκείνου.

Κι' αν συμβεί ο ένας να αισθάνεται έχθρα προς τον άλλο, η ημερότητα του δικαστή τους αναγκάζει να γίνουν πράοι, αυτοί που εύκολα ξεσπούν σε οργή και θυμό ...

Όπως η ακτίνα του ήλιου μόλις φανεί, διώχνει αμέσως το σκοτάδι, έτσι και ο καλοκάγαθος και πράος μεταβάλλει γρήγορα την ταραχή και τη διαμάχη σε ειρήνη και ησυχία.

Μην υπερηφανευόμαστε για κείνα που φοβίζουν τους ανθρώπους ...

Ώστε λοιπόν συμπεραίνουμε, ότι έναν άνθρωπο ήμερο, πράο και καλόψυχο κανένας δεν θα ήταν δυνατόν να τον φοβηθεί, αλλά όλοι τον σεβόμαστε, τον τιμούμε και τον ντρεπόμαστε.

Δεν βλέπετε, πώς ένας άνθρωπος που προκαλεί φόβο, είναι μισητός και ανεπιθύμητος από όλους; ...

Ας μη θεωρούμε λοιπόν σπουδαίο πράγμα, αν μας φοβούνται οι άνθρωποι.

Ο πράος και καλωσυνάτος άνθρωπος είναι πατέρας των ορφανών, προστάτης των χηρών, κηδεμόνας της φτώχειας, βοηθός των αδικούμενων και σ' όλες τις περιπτώσεις επιβάλλει τη δύναμη της δικαιοσύνης.

Ο πράος πατέρας είναι σεβαστός στο παιδί και το πράο παιδί σεβαστό στον πατέρα και ο δούλος στον κύριό του και τον κύριο τίποτε δεν τον κάνει τόσο συμπαθή στους υπηρέτες, όσο η πραότητα.

Γιατί, όταν τον δουν να διακρίνεται για την επιείκειά του και να συμπεριφέρεται σε όλους με πραότητα, πολύ τον εκτιμούν και τον θαυμάζουν και τον θεωρούν πιο πολύ πατέρα παρά αφέντη.



(Ι. Χρυσοστόμου, ΕΠΕ 3, 16Β, και MG 63)

[XAPA]

«ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΕΚΡΙΝΕΣ ΠΕΘΑΝΕ, ΠΟΥ ΟΡΙΖΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΤΑΞΩ ;»


Πήγε κάποτε ένας αδελφός από τη σκήτη σε κάποιο Γέροντα αναχωρητή και του είπε

για κάποιον άλλον αδελφό, πως είχε πέσει σε μεγάλο σφάλμα.

- Ω, πολύ άσχημα έκανε, είπε στενοχωρημένος ο Γέροντας.

Ύστερα από λίγες ήμερες συνέβη να πεθάνει ο μοναχός που έσφαλε.

Άγγελος Κυρίου τότε πήγε στον αναχωρητή, κρατώντας την ψυχή του.

- Αυτός που κατέκρινες, του είπε, πέθανε. Που ορίζεις να τον κατατάξω;

- Ήμαρτον, εφώναξε με δάκρυα ο Γέροντας.

Κι από τότε παρακαλούσε κάθε μέρα το Θεό να του συγχωρήσει εκείνη την αμαρτία

και δεν τόλμησε μέχρι τέλους της ζωής του να κατακρίνει άνθρωπο.



ΠΗΓΗ : ΠΡΩΤΟΠΡ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Κ. ΑΚΡΙΒΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΛΑΪΚΩΝ, εκδ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΟΛΟΥ, 2002, σ. 13.

[XAPA]

Όποιος κατακρίνει τους άλλους, πέφτει στα ίδια σφάλματα



– Γέροντα, πώς συμβαίνει, όταν κατακρίνω μια αδελφή για κάποιο σφάλμα της, σε λίγο να κάνω κι εγώ το ίδιο σφάλμα;

– Αν κατακρίνη κανείς τον άλλον για ένα σφάλμα του και δεν καταλάβη την πτώση του,

ώστε να μετανοήση, συνήθως πέφτει στο ίδιο σφάλμα, για να το καταλάβη.

Ο Θεός δηλαδή από αγάπη επιτρέπει να αντιγράφη ο άνθρωπος την κατάσταση αυτού τον οποίο κατέκρινε.

Αν πής λ.χ. ότι κάποιος είναι πλεονέκτης και δεν καταλάβης ότι κατέκρινες,

ο Θεός παίρνει την Χάρη Του και επιτρέπει να πέσης κι εσύ στην πλεονεξία· αρχίζεις τότε να μαζεύης.

Μέχρι να καταλάβης την πτώση σου και να ζητήσης συγχώρεση από τον Θεό, θα λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι.

Για να σε βοηθήσω, θα σου πω κάτι από τον εαυτό μου.


Όταν ήμουν στην Ιερά Μονή Στομίου, έμαθα για μια συμμαθήτριά μου από το Δημοτικό

ότι είχε παραστρατήσει και έκανε ζημιά κάτω στην Κόνιτσα.

Προσευχόμουν λοιπόν να την φωτίση ο Θεός να ανεβή στο μοναστήρι, για να της μιλήσω.

Είχα ξεχωρίσει και μερικά κομμάτια περί μετανοίας από την Αγία Γραφή και από Πατερικά.

Μια μέρα λοιπόν ήρθε με δυο άλλες γυναίκες.

Μιλήσαμε και έδειξε ότι κατάλαβε.

Στην συνέχεια ερχόταν συχνά με το παιδί της και έφερνε κεριά, λάδι, λιβάνι για τον ναό.


Μια φορά κάποιοι γνωστοί προσκυνητές από την Κόνιτσα μου λένε: «Πάτερ, αυτή η γυναίκα υποκρίνεται.

Εδώ φέρνει κεριά και λιβάνι και κάτω συνεχίζει με τους αξιωματικούς».

Όταν ξαναήρθε, την βρήκα στην εκκλησία να ασπάζεται τις εικόνες, και της έβαλα τις φωνές:

«Φύγε από ᾿δώ, της είπα, έχεις βρωμίσει όλη την περιοχή!...».

Η καημένη έφυγε κλαίγοντας. Δεν πέρασε πολλή ώρα και αισθάνθηκα μεγάλο σαρκικό πόλεμο.

«Τί είναι αυτό; λέω. Ποτέ μου δεν είχα τέτοιον πειρασμό. Τί συμβαίνει;».

Δεν μπορούσα να βρώ την αιτία. Κάνω προσευχή, τα ίδια· οπότε παίρνω τον ανήφορο για την Γκαμήλα (1) .

«Καλύτερα να με φάνε οι αρκούδες», είπα.


Προχώρησα αρκετά μέσα στο βουνό· ο πειρασμός δεν υποχωρούσε.

Βγάζω τότε ένα τσεκουράκι που είχα κρεμασμένο στην μέση μου και δίνω τρεις τσεκουριές στο πόδι μου,

μήπως και με τον πόνο φύγη ο πειρασμός.

Το παπούτσι γέμισε αίμα, αλλά τίποτε.

Σε μια στιγμή ήρθε στον νού μου εκείνη η γυναίκα και τα λόγια που της είχα πεί.

«Θεέ μου, είπα τότε, εγώ για λίγο έζησα αυτήν την κόλαση και δεν μπορώ να την αντέξω,

κι αυτή η ταλαίπωρη που ζη συνέχεια αυτήν την κόλαση!...

Συγχώρεσέ με που την κατέκρινα».

Αμέσως ένιωσα μια δροσιά θεϊκή και εξαφανίσθηκε ο πόλεμος.

Βλέπεις τι κάνει η κατάκριση (2) ;



«ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄
ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2007


1) Γκαμήλα ονομάζεται η βουνοκορφή της Πίνδου Πάπιγγο-Τύμφη, επειδή το σχήμα της μοιάζει με καμήλα.
2) Ο Γέροντας αποκαλύπτοντας εξομολογητικά το γεγονός αυτό, αποκαλύπτει συγχρόνως το μαρτυρικό του φρόνημα, το οποίο πήγαζε από την αγάπη του για τον Χριστό. Η αγάπη αυτή κατέφλεγε την καρδιά του και τον παρακινούσε προς κάθε υπερβολή ασκήσεως και οδύνης. Το κίνητρο δηλαδή για την αντιμετώπιση αυτήν του πειρασμού δεν ήταν το μίσος προς το σώμα, αλλά η αγάπη του για τον Χριστό. (Παρόμοια παραδείγματα μαρτυρούνται και στους βίους των Αγίων. Βλ. Βίος Οσίου Μαρτινιανού, 13 Φεβρουαρίου). Ο Γέροντας ανέφερε το γεγονός αυτό, για να τονίση ότι με την κατάκριση απομακρύνεται από τον άνθρωπο η Χάρις του Θεού· σε καμμιά περίπτωση δεν θα υπεδείκνυε παρόμοια αντιμετώπιση ενός σαρκικού πειρασμού.

[XAPA]

Υπερηφάνεια - Ιστορία από το Γεροντικό


Ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ἁγίου Παχωμίου



Ὁ μέγας Παχώμιος χαιρόταν πολύ, διαπιστώνοντας ὅτι ὁ μαθητής του Θεόδωρος ἦταν σὲ ὅλα συνετός,

καὶ ὅτι, μολονότι νέος, ὄχι μόνο δὲν εἶχε τὴν (ἀνώριμη) σκέψη τῶν νέων,

ἀλλὰ στήριζε στὴν ἄσκηση καὶ ἄλλους, τοὺς πιὸ ἀδύνατους.


Καθὼς λοιπὸν εἶχαν συνήθεια νὰ συγκεντρώνονται ὅλοι (οἱ μοναχοί) κάθε βράδυ σ᾿ ἕνα σημεῖο τῆς μονῆς

καὶ ν᾿ ἀκοῦνε τὴ διδαχὴ τοῦ μεγάλου (Παχωμίου), (κάποια φορά), ὅταν ὅλοι εἶχαν μαζευτεῖ γι᾿ αὐτό,

προστάζει ἐκεῖνος τὸ Θεόδωρο - νέον, ὅπως εἴπαμε, ὄχι πάνω ἀπὸ εἴκοσι χρονῶν

- νὰ κηρύξει στοὺς ἀδελφοὺς τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ.


Κι αὐτὸς ἀμέσως, χωρὶς καμιὰ ἀντιλογία ἢ παρακοή, ἄνοιξε τὸ στόμα του καὶ τοὺς εἶπε πολλὰ ὠφέλιμα.

Μερικοὶ ὅμως ἀπὸ τοὺς γεροντότερους, βλέποντας αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, δὲν θέλησαν νὰ τὸν ἀκούσουν.

«Θὰ μᾶς διδάξει αὐτὸς ὁ ἀρχάριος;», εἶπαν μεταξύ τους.

«Δὲν θὰ τὸν ἀκούσουμε!». Ἄφησαν λοιπὸν τὴ σύναξη κι ἔφυγαν ὁ καθένας γιὰ τὸ κελλί του.


Ὅταν τέλειωσε ἡ διδασκαλία, ὁ μέγας (Παχώμιος) ἔστειλε καὶ τοὺς κάλεσε.

Καὶ μόλις ἦρθαν, τοὺς ρώτησε:...

- Γιὰ ποιὸ λόγο ἀφήσατε τὸ κήρυγμα καὶ φύγατε γιὰ τὰ κελλιά σας;

- Καλά, ἀποκρίθηκαν, ἔβαλες ἕνα παιδὶ νὰ κάνει τὸ δάσκαλο σὲ τόσους γέροντες,

ποὺ πέρασαν μία ζωὴ μέσα στὸ μοναστῆρι;


Ὅταν τοὺς ἄκουσε (ὁ ὅσιος), σκυθρώπιασε καὶ ἀναστέναξε βαθιά.

- Ξέρετε, εἶπε, ἀπὸ ποῦ ἄρχισαν νὰ μπαίνουν τὰ κακὰ στὸν κόσμο;

- Ἀπὸ ποῦ; ρώτησαν ἐκεῖνοι.

- Ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια!


Ἐξαιτίας της «ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος, ὁ πρωὶ ἀνατέλλων» καὶ «συνετρίβη εἰς τὴν γῆν» (Ἡσ. 14:12).

Ἐξαιτίας της κατοίκησε μαζὶ μὲ τὰ θηρία καὶ ὁ βασιλιὰς τῆς Βαβυλῶνας Ναβουχοδονόσορ (Δαν. 4:25-30).

Ἢ μήπως δὲν ἀκούσατε τί λέει ἡ Γραφή, ὅτι «ἀκάθαρτος παρὰ Θεῷ πᾶς ὑψηλοκάρδιος» (Παροιμ. 16:5),

καὶ ὅτι «πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται» (Λουκ. 14:11);


Ἐπειδὴ λοιπὸν δὲν τὰ λογαριάσατε αὐτά, νικηθήκατε ἀπὸ τὸ διάβολο καὶ χάσατε ὅλη σας τὴν ἀρετή,

γιατὶ ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι μητέρα καὶ ἀρχὴ ὅλων τῶν κακῶν.

Φεύγοντας, δὲν ἀπομακρυνθήκατε ἀπὸ τὸ Θεόδωρο, ἀλλὰ χωριστήκατε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα,

καθὼς στερηθήκατε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ.

Εἶστε πραγματικὰ ἀξιολύπητοι. Πῶς δὲν καταλάβατε, ὅτι ὁ σατανᾶς ἦταν ποὺ σᾶς παρακίνησε

νὰ φτάσετε σ᾿ αὐτὸ (τὸ κατάντημα;)


Ὤ, τί παράδοξο! Ὁ Θεὸς «ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρις θανάτου» (Φιλιπ. 2:8) γιὰ μᾶς,

κι ἐμεῖς, ἂν καὶ ἀπὸ τὴ φύση μας ταπεινοὶ ἔχουμε ἔπαρση!

Ὁ ἀπὸ τὴ φύση Του ὑψηλὸς καὶ ἄπειρος, ποὺ μὲ τὸ βλέμμα Του καὶ μόνο μπορεῖ νὰ κατακάψει τὰ πάντα,

ἔσωσε τὸν κόσμο μὲ τὴν ταπείνωση, κι ἐμεῖς, ποὺ εἴμαστε χῶμα καὶ στάχτη καὶ ἀκόμα πιὸ τιποτένιοι ἀπὸ αὐτά,

φουσκώνουμε ἀπὸ ὑπερηφάνεια, ἀγνοώντας ὅτι καταποντιζόμαστε ἔτσι στὰ κατάβαθα τῆς γῆς.


Δὲν εἴδατε ἐμένα, μὲ πόση προσοχὴ παρακολουθοῦσα (τὴν ὁμιλία τοῦ Θεόδωρου;)

Σᾶς βεβαιώνω, ὅτι ἐγὼ πάρα πολὺ ὠφελήθηκα ποὺ τὸν ἄκουσα.

Γιατὶ δὲν τοῦ ἐπέτρεψα νὰ σᾶς κηρύξει γιὰ νὰ σᾶς δοκιμάσω, ἀλλὰ γιατὶ ἤθελα κι ἐγὼ ὁ ἴδιος νὰ ὠφεληθῶ.

Πόσο περισσότερο λοιπὸν ἐσεῖς ἔπρεπε νὰ τὸν ἀκούσετε μὲ πολλὴ ταπεινοφροσύνη;


Ἀλήθεια σᾶς λέω, ὅτι ἐγώ, ὁ ἐν Κυρίῳ πνευματικὸς πατέρας σας, ἤμουν κρεμασμένος ἀπ᾿ τὸ στόμα του,

σὰν νὰ μὴ γνώριζα τὴ δεξιὰ καὶ τὴν ἀριστερὴ (στράτα).

Σᾶς λέω λοιπὸν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅτι, ἂν δὲν δείξετε πολὺ μεγάλη μετάνοια γι᾿ αὐτὸ τὸ σφάλμα σας,

ὥστε νὰ σᾶς συγχωρηθεῖ ἡ πτώση, θὰ χάσετε τὴν ψυχή σας, καὶ τοῦτο γιατὶ, μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν τόσο κακὴ ἀρχή,

δὲν θὰ σταματήσετε, ὥσπου νὰ φτάσετε στὴν ἔσχατη ἀπόφαση τῆς καταδίκης σας.


Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια τοὺς νουθετοῦσε (ὁ ὅσιος) καυτηριάζοντας ἀρκετὰ τὸ πάθος τῆς ὑπερηφάνειας,

κι ἔτσι γιάτρεψε ἀποτελεσματικὰ τὴν (πνευματική) ἀρρώστια τους.

Γιατὶ ἦταν καὶ σκληρός, ὅποτε χρειαζόταν, ἀλλὰ καὶ ἤπιος πάλι, ὅταν τὸ καλοῦσε ἡ περίσταση,

ἄλλοτε ἐλέγχοντας καὶ ἄλλοτε παρακινώντας πρὸς τὸ ἀγαθὸ ἐκείνους ποὺ ἁμάρταναν.



orthodoxia-ellhnismos

[XAPA]

ΠΑΤΗΡ ΘΑΔΔΑΙΟΣ: Όποιος ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αυτός δεν στεναχωριέται για τίποτε!


Για να διαφυλάξει κανείς την ψυχική του γαλήνη πρέπει να απομακρύνει από τον εαυτό του τις σκοτεινές σκέψεις.

Πρέπει να φροντίζουμε να έχουμε χαρούμενη διάθεση και όχι στενάχωρη.

Μόνο, αν σταματήσουμε να κατηγορούμε τούς άλλους θα αποκτήσουμε ψυχική γαλήνη.

Ό λυπημένος άνθρωπος δεν μπορεί να ανυψώσει το νου του στον Θεό ούτε μπορεί ποτέ να κάνει καθαρή προσευχή.

Όποιος νικάει τα πάθη του αυτός νικάει και τη λύπη του, ενώ όποιος νικιέται από τα πάθη του δεν μπορεί να

γλυτώσει τις χειροπέδες της λύπης.


Όποιος αγαπάει τα υλικά αγαθά είναι αδύνατον να μην νιώσει τη λύπη.

Αντίθετα όποιος περιφρονεί τα κοσμικά αγαθά είναι πάντα χαρούμενος.

Όποιος συνεχώς προσπαθεί να γνωρίσει τον Ίδιο τον εαυτό του δεν έχει χρόνο να κατηγορεί τούς άλλους.

Κατηγόρησε πρώτα τον εαυτό σου και έτσι στη συνέχεια θα πάψεις να κατηγορείς τούς άλλους.

Για να πάψεις να κατηγορείς τούς άλλους πρέπει πρώτα να προσέξεις τις σκέψεις σου και τα έργα σου.


Καλό είναι να μην λαμβάνουμε σκέψεις από κανέναν άνθρωπο.

Απέναντι προς όλα τα κοσμικά πρέπει να είμαστε νεκροί.

Όταν οι άνθρωποι μας επαινούν πρέπει να έχουμε ξεκάθαρη γνώμη ότι δεν αξίζουμε τον έπαινο και τα ωραία λόγια.

Αντίθετα καλό είναι απέναντι σέ όλους να μειώνουμε τον εαυτό μας όπως το λέει ό Άγιος Ισαάκ ό Σύρος:

Υποτιμά τον εαυτό σου και θα νιώσεις την δόξα του Θεού μέσα σου.


Όταν ό Άγιος Παΐσιος παρακαλούσε τον Κύριο να τον ελευθερώσει από τον θυμό του, ό Κύριος του είπε:

Αν θές να νικήσεις τον θυμό σου και την οργή σου τότε μην επιθυμήσεις τίποτε κακό, μην μισήσεις κανέναν αλλά

και μην υποτιμήσεις κανέναν.


Πώς θα καταλάβουμε αν ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού ή όχι;

Να ορίστε πώς.

Αν στενοχωριέσαι για οτιδήποτε, αυτό σημαίνει πώς δεν άφησες τον εαυτό σου ολόκληρο στο θέλημα του Θεού,

παρόλο πού εξωτερικά φαίνεται ότι το έκανες.

Όποιος ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αυτός δεν στεναχωριέται για τίποτε!

Όταν ο τέτοιου είδους άνθρωπος έχει κάποια ανάγκη, παρακαλάει τον Θεό.

Αν δεν πάρει αυτό πού ζητάει, μένει ήσυχος, πράος σαν να το πήρε.

Ή ψυχή πού αφέθηκε στο θέλημα του Θεού τίποτε δεν φοβάται.

Δεν φοβάται ούτε τις απειλές, ούτε τούς ληστές και για όλα όσα του συμβαίνουν λέει:

Έτσι ήταν το θέλημα του Θεού.

Ακόμη και για την αρρώστια ό ήσυχος άνθρωπος σκέφτεται πώς και αυτή ή αρρώστια θα με βοηθήσει σέ κάτι,

μου είναι χρήσιμη για κάτι, αλλιώς δεν θα μου την έστελνε ό Θεός.

Έτσι φυλάγουμε την ηρεμία, την γαλήνη και στην ψυχή και στο σώμα μας.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΥ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ

pentapostagma

[XAPA]

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης: «Ποια είναι η πνευματική Ελεημοσύνη»



~ Κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του ο Χριστός μας θα μακαρίσει και θα καταδικάσει.

Θα μακαρίσει τους εκ δεξιών Του, γιατί έδωσαν ελεημοσύνη και έδειξαν αγάπη και θα καταδικάσει

τους εξ αριστερών, γιατί ήταν στερημένοι αυτών των αρετών.


Η ελεημοσύνη ανεβαίνει μέχρι το θρόνο του Θεού και κατεβάζει το έλεος του Θεού στον άνθρωπο.

Έλεος προσφέρει, έλεος βρίσκει, αγάπη σκορπά, αγάπη δέχεται.

Δεν χρειάζεται να έχουμε πολλά πράγματα, για να ελεήσουμε.

Και κάτι ελάχιστο να προσφέρουμε με αγάπη, πολύ μετρά ενώπιον του Θεού.

Γι’ αυτό με όσες δυνάμεις έχουμε, ας βοηθούμε κι ας ελεούμε.


Ο Αβραάμ ήταν ο πιο πλούσιος άνθρωπος στην εποχή του, αλλά και ο πιο πλούσιος στην ελεημοσύνη.

Όπως ήταν η καρδιά του, ήταν και το χέρι του.

Ο Χριστός μας είπε ότι αν έχουμε προαίρεση και προσφέρουμε κάτι στον αδελφό,

αυτό θα μας το οφείλει στον ουρανό και θα μας το αντιπροσφέρει χιλιαπλάσιο.


Εδώ στη γη δίνουμε δεκάρες μπροστά στα καλά, που μας δίνει ο Θεός.

Καταθέτουμε εδώ, για να τα βρούμε επάνω.

Άλλωστε μήπως έχουμε κάτι δικό μας; «Τα σα εκ των σων».

Αυτά που δίνουμε είναι από αυτά που μας δίνει ο Θεός.


Ελεημοσύνη δεν εννοείται μόνο το να προσφέρεις κάτι το υλικό,

αλλά μεγαλύτερη αξία έχει το να προσφέρεις κάτι το πνευματικό.


Ποια είναι αυτή η πνευματική ελεημοσύνη;

Είναι όταν συγχωρώ έναν εχθρό μου.

Αντί να τον καταδικάσω, τον ελεώ, δεν τον κατηγορώ, δεν τον μισώ,

αλλά προσεύχομαι γι’ αυτόν.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη ελεημοσύνη, που μπορεί να κάνει ένας χριστιανός.


…Υπάρχουν κι άλλα είδη πνευματικής ελεημοσύνης.

Φερ’ ειπείν βοηθώ σωματικά έναν άνθρωπο, που δεν μπορεί να εργασθεί ή να εξυπηρετηθεί.

Υπάρχουν τόσοι ασθενείς, τόσοι αδελφοί μας, που έχουν ανάγκη από συμπαράσταση.

Πηγαίνω και παρηγορώ τον απελπισμένο.


Όλοι υποφέρουν από σκέψεις, από λογισμούς, από ψυχολογικά προβλήματα·

κι όλοι έχουν ανάγκη από την ελεημοσύνη ενός καλού λόγου, ενός λόγου παρηγοριάς.

Επισκέπτομαι τους φυλακισμένους, τους αρρώστους, τους ανήμπορους, τα γεροντάκια.

Οδηγώ έναν αμαρτωλό στο εξομολογητήρι κι εκεί συγχωρούνται οι αμαρτίες του και γίνεται άξιος της αιωνίου ζωής.

Ειρηνεύω ένα ζευγάρι, που κινδυνεύει να διαλυθεί ο γάμος του, και δεν χωρίζει.

Βοηθώ κάποιον άλλο να κάνει μια καλή πράξη ελεημοσύνης.


Και πάνω απ’ όλα αυτά, πνευματική ελεημοσύνη είναι η προσευχή που κάνουμε

για όλους αυτούς τους αδελφούς μας και ιδιαίτερα για τους εχθρούς μας…


Ας ευχαριστήσουμε από την ψυχή μας τον Θεό, που μας αξίωσε να είμεθα Ορθόδοξοι Χριστιανοί

και να έχουμε αυτή τη δυνατότητα να ελεούμε και να αγωνιζόμαστε

για να βρεθούμε στη Δόξα Του αιώνια μαζί του. Αμήν.



*(Απόσπασμα από ομιλία σε σύναξη Χριστιανών στο εξωτερικό).

από το βιβλίο: «Πνευματικές Ομιλίες» – Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεϊτου (Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη).

[XAPA]

To κήρυγμα και το παιδί που έκανε φασαρία…


(†) Δημήτριος Παναγόπουλος Ἱεροκήρυκας


~ Μιλοῦσα κάποτε στὸν ἄμβωνα καὶ μπροστὰ ὑπῆρχε μία μάνα ποὺ εἶχε ἕνα μωρό,

ποὺ ἄρχισε νὰ κλαίει καὶ νὰ φωνάζει, δημιουργώντας μία κατάσταση.

Οἱ γύρω της, τὴν παρακινοῦσαν νὰ βγεῖ ἔξω.


– Ἐγὼ θὰ κατέβω ἀπὸ τὸν ἄμβωνα, τοὺς εἶπα, ἂν βγεῖ τὸ μωρὸ ἔξω καὶ πάνω σας θὰ εἶναι ἡ ἁμαρτία.

Ξέρετε, ὅτι ὁ σατανᾶς τσιμπάει τὸ παιδὶ γιὰ νὰ κλάψει καὶ νὰ βγάλει ἡ μάνα ἔξω τὸ μωρό της;

Τὸ ξέρετε ἢ δὲν τὸ ξέρετε;

Καὶ ἀπευθυνόμενος στὸ παιδί, λέω:


– Ἐν ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ σατανᾶς νὰ ἀφήσει τὸ παιδί.


Τὸ παιδὶ τότε σταμάτησε ἀμέσως νὰ κλαίει! Δὲν εἶχα ἄλλο κήρυγμα νὰ κάνω, καλύτερο ἀπὸ αὐτό.


Ἐμεῖς λόγω ἄγνοιας, δὲν γνωρίζουμε ὅτι ὁ διάβολος πειράζει κάθε πιστὸ μέσα στὴν Ἐκκλησία, μὲ διάφορους τρόπους.

Διότι ὅλοι οἱ διάβολοι, εἶναι συγκεντρωμένοι μόνο στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πουθενὰ ἀλλοῦ.

Οὔτε στοὺς παπικούς, οὔτε στοὺς προτεστάντες δὲν θὰ δεῖς στὶς »ἐκκλησίες» τους

νὰ κοιμοῦνται καὶ νὰ χασμουριοῦνται ἄνθρωποι.

Αὐτὸ συμβαίνει μόνο στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, διότι ὁ δαίμονας γνωρίζει ποὺ βρίσκεται ἡ ἀλήθεια

καὶ βάλλει μόνο τὸν Ὀρθόδοξο πιστό.


Ξέρεις τί θὰ πεῖ, νὰ ἀφήνεις τὸ Χριστὸ καὶ νὰ φεύγεις ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, πρὶν τελειώσει ἡ Θεία Λειτουργία;

Ποῦ θὰ πᾶς; Ὁ ἄλλος (ὁ διάβολος) σὲ περιμένει ἂπ΄ἔξω ὡς λέων ὀρυόμενος νὰ σὲ καταπιεῖ…

Ποῦ πᾶς;;; Ὑπάρχει ἀνώτερο πράγμα ἀπὸ τὸ νὰ εἶσαι μαζὶ μὲ τὸ Χριστό;

Ὅσο μπορεῖς, περισσότερη ὥρα νὰ καθίσεις μαζί Του.


Ἀλλὰ ναί… ἅμα ἦταν ὁ κ. ὑπουργὸς σὲ μία ἐκδήλωση, ἢ κάποιο ἄλλο ἐπίσημο πρόσωπο,

θὰ τὸν ἄφηνες καὶ θὰ ἔφευγες ἢ θὰ κόλλαγες κοντά του;

Καὶ ἂν σὲ χτυποῦσε καὶ λίγο στὴν πλάτη σου καὶ τὸ ἔβλεπαν οἱ ἄλλοι,

ὅτι ἔχεις σχέση μὲ τὸ πρόσωπο αὐτό, ποὺ νὰ ξεκολλήσεις μετὰ ἂπ΄αὐτόν…

Καὶ ξεκολλᾶς ἀπὸ τὸ Χριστό, τὴν Παναγία καὶ τοῦ Ἁγίους καὶ φεύγεις;

Σὲ ξεγελάει τὸ πονηρὸ πνεῦμα καὶ σὲ ξεσηκώνει νὰ φύγεις ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία…


Νὰ μὴν φεύγουμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ στὸ δὶ΄εὐχῶν,

διότι διαφορετικά, ὄχι ἁπλὰ ὁμοιάζουμε, ἀλλὰ εἴμαστε Ἰοῦδες.

Γιατί ὅπως ὁ Ἰούδας ἔφυγε πρὶν ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος ὁλοκληρωθεῖ,

ἔτσι καὶ ἐμεῖς φεύγουμε πρὶν ὁλοκληρωθεῖ ἡ Θεία Λειτουργία.


Ὁ 9ος κανόνας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀναφέρει τὸ ἑξῆς:

»ὅσοι λαϊκοὶ προσέρχονται στὴν Ἐκκλησία καὶ φεύγουν ἀπὸ τὴν Θεία Λειτουργία, πρὶν ὁ παπὰς πεῖ τὸ »δὶ’ εὐχῶν»,

αὐτὸ λογαριάζεται ὡς »ἀταξία» καὶ πρέπει νὰ ἀφορίζονται!»…



Ἀπὸ Πνευματικὸ Ἀνθολόγιο Ὀρθοδοξίας

πηγή: ixthis3.blogspot.com

[XAPA]

Νά ὑψώσουμε τόν Τίμιο Σταυρό μέσα στήν ψυχή μας


Νά ὑψώσουμε τόν Τίμιο Σταυρό μέσα στήν ψυχή μας, γιά νά πολεμοῦμε μέ αὐτόν καί νά νικοῦμε

τήν ἁμαρτία καί τόν διάβολο.


Ἀπό τότε πού ὁ Χριστός καρφώθηκε καί πέθανε πάνω σ᾿ αὐτόν, ἔγινε ὅπλο ἐναντίον ἐκείνων πού τό χρησιμοποιοῦσαν.

Ὅπλο ἐναντίον τῶν ἀπίστων καί εἰδωλολατρῶν. Θά μποροῦσε νά ἀποβεῖ ὅπλο καί ἐναντίον μας, ἄν ἐμεῖς δέν

προσέχουμε τήν ζωή μας, ἄν δέν τόν ἀσπαζώμαστε μέ μεγάλη εὐλάβεια, ἄν δέν τόν σχηματίζουμε κανονικά

στό σῶμα μας.


Γράφει τό Πηδαλιο: Ὁ Τίμιος Σταυρός προσκυνεῖται δεύτερος μετά τό ἱερό Εὐαγγέλιο. Προσκυνοῦντες τόν Σταυρόν,

προσκυνοῦμεν τόν Ἐσταυρωμένο Χριστό. Ἀγαπητοί μου, Ψάλλουμε στό σημερινό ἀπολυτίκιο, Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν

σου... Τί θέλει νά μᾶς πεῖ αὐτό; Ὅτι ὁ λαός ἀνήκει στόν Θεό καί ὄχι στούς κοσμικούς ἄρχοντες.


Εἴμαστε λαός τοῦ Θεοῦ.


Ἑπομένως οἱ ἄρχοντες δέν ἔχουν κανένα δικαίωμα νά συμπεριφέρωνται στόν λαό σάν νά εἶναι κτῆμα τους, ἰδιοκτησία

τους καί νά τόν κατευθύνουν ὅπου αὐτοί θέλουν. Πολύ δέ περισσότερο δέν μποροῦν νά τόν ἀπομακρύνουν ἀπό τόν

Θεό, νά ψηφίζουν ἀντιχριστιανικούς νόμους ἤ νά βάζουν στό περιθόριο τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.


Ἀρχηγός καί βασιλιάς μας εἶναι μόνο ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος μέ τό σκῆπτρο τοῦ Σταυροῦ μᾶς ὁδηγεῖ

στήν Βασιλεία του, στόν Παράδεισο.


Ἡ δύναμις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἶναι προστατευτική, ἀλλά καί ἁγιαστική.

Αὐτός νά φυλάει ὅλους μας, τίς οἰκογένειές μας καί τά παιδιά μας, τό Ἔθνος

μας, τήν Πατρίδα μας, τήν οἰκουμένη ὅλη. Ἀμήν.



Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Ρ. Ζουμῆ


inagiounikolaoutouneou

[XAPA]

Ἕνα θαῦμα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Ἕνα θαῦμα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ


Στήν ἀνατολή εἶναι μία μεγάλη χώρα, πού λέγεται Ἰνδία μέ ἑκατομμύρια λαό, γεμάτη ἀπό ἀγαθά καί φροῦτα,

περισσότερο ἀπο ἄλλες χῶρες πού περιβάλλονται ἀπό θάλασσα καί εἶναι πλησίον μέ τήν Κίνα.

Αὐτή ἡ χώρα στήν ἀποστολική ἐποχή δέχθηκε τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀπό τόν Ἀπόστολο Θωμᾶ,

ἀλλά τελικά παρέμεινε στήν εἰδωλολατρεία, διότι πολλοί σκληροί ἄνθρωποι

δέν δέχθηκαν τήν σωτηριώδη διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ μας.


Στήν χώρα αὐτή τώρα ἱεραπόστολοι τῆς Ἐκλησίας μας κηρύττουν τόν Χριστόν μας μέ πολύ ζῆλο.

Ἕνας ζηλωτής ἱεραπόστολος κατώρθωσε νά ὁδηγήση στήν ὀρθόδοξη πίστη μερικές οἰκογένειες ἰνδῶν,

οἱ ὁποῖοι πρίν προσκυνοῦσαν τόν Βράχμα Κρίσνα. Στόν τόπο ἐκεῖνον τῶν νέων χριστιανῶν,

ὁ ἱεραπόστολος ὕψωσε ἕνα ξυλόγλυπτο σταυρό μέ τόν Κύριο σταυρωθέντα σέ φυσικές διαστάσεις

καί τόν ἐστόλισε πολύ ὡραία.


Αὐτοί πού εἶχαν πιστεύσει στόν Χριστό, προσκυνοῦσαν τόν Σταυρό του καί τόν σταυρωθέντα Κύριό μας.

Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, οἱ περισσότεροι, περνοῦσαν ἀπό ἐκεῖ νά χλευάσουν καί κτυπήσουν τούς χριστιανούς,

διότι ἐπίστευσαν στόν Χριστό.

Αὐτοί οἱ ἄπιστοι ἐπῆγαν κοντά στόν Ἐσταυρωμένο Ἰησοῦ καί Τόν περιγελοῦσαν καί τόν ἔφτυναν,

κτυπώντας Τον μέ ρόπαλα καί λερώνοντας τόν σταυρό μέ ἀκαθαρσίες.


Ὅταν αὐτές οἱ κακές τους πράξεις ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ ἦταν στό ἀποκορύφωμά τους,

ὁ Χριστός ἔστρεψε τό Πρόσωπό Του δεξιά, τούς ἀντίκρυσε καί τούς ἐρώτησε: «Γιατί μέ περιγελᾶτε;»

Ὅταν αὐτοί εἶδαν ὅτι Αὐτός πού τόν ἔφτυναν, ἔστρεψε τό πρόσωπό Του σάν νά ἦταν ζωντανός

καί τούς ἐρώτησε γιατί τόν περιγελοῦν, μερικοί ἀπέθαναν ἀπό τόν φόβο τους,

ἐνῶ οἱ ἄλλοι ἔφυγαν γρήγορα καί ἐπῆγαν στούς διδασκάλους τους καί τούς εἶπαν:

-Ἐλᾶτε νά ἰδῆτε ἕνα θαῦμα! Ἐμεῖς κτυπᾶμε καί διακωμοδοῦμε τόν Χριστό

καί Τόν εἴδαμε νά ἀνοίγη τά μάτια του, τό στόμα Του καί νά μᾶς ἐρωτᾶ: «Γιατί μέ παριγελᾶτε;».


Ἐπῆγαν μαζί μέ τούς θρησκευτικούς διδασκάλους τους στόν σταυρό καί, ὅταν εἶδαν τόν Χριστό

νά ἔχη στρέψη τό πρόσωπό Του δεξιά, ἐξεπλάγησαν καί ὅλοι ἐβαπτίσθηκαν.

Πολύς φόβος ἐκυρίευσε τούς ἀνθρώπους πού ἔμεναν σ᾿ αὐτόν τόν τόπο. Καί σήμερα ἐκεῖ πού ἦταν ὁ ἐσταυρωμένος,

ἔχουν κτίσει τόν καθεδρικό ναό τους. Καί αὐτός ὁ σταυρός, ὅπου ὁ Χριστός ἔστρεψε δεξιά τήν Μορφή του,

εἶναι μέσα στό ἱερό Βῆμα τῆς ἐκκλησίας.


Ἔτσι ὁ Σωτήρ ἐπέκρινε αὐτούς πού Τόν εἰρωνεύοντο μόνο καί μόνο γιά νά τούς ὁδηγήση στήν ὁδό τῆς πίστεως

καί τῆς μετανοίας.

Ἐάν, ἀδελφοί μου, ὁ Χριστός ἐζωντάνεψε ἐπάνω στόν σταυρό Του γιά νά φέρη στήν σωτηρία τούς ἀνθρώπους,

σκεφθῆτε, τί θά γίνη, ὅταν θά ἔλθη ἐπάνω σέ σύννεφα καί θά προπορεύεται ὁ Σταυρός Του

μέ πολλή δόξα καί μέ τίς ἄπειρες δυνάμεις τῶν Ἀγγέλων γιά νά κρίνη ὅλο τόν κόσμο;



Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 2010

anavaseis