Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Η δύναμη του Σταυρού και της προσευχής – Η θαυμαστή υπέρβαση του Τσερνομπίλ


Η Προφητεία του Στάρετς Σάββα



Την ημέρα της εορτής του κοιμηθέντος πνευματικού μας πατέρα Σάββα, ήρθε από το Οβρούτς στο Πετσόρι

η πνευματική του θυγατέρα Μ. Τ. Και να τι μας διηγήθηκε:


Περίπου δέκα μέρες πριν την τραγωδία του Τσερνομπίλ, εμφανίστηκε στον ύπνο της ο πνευματικός μας

πατέρας και της είπε:


-Μαρία, σε λίγο όλα ότι έχετε θα είναι δηλητηριασμένα.

Εσύ όλα θα τα σταυρώνεις ως εξής:

«Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν».

Θα κάμεις το σημείο του Σταυρού.

-Μετά θα πεις: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ευλόγησον».

Πάλι θα κάμεις το σημείο του Σταυρού.

Και πάλι θα πεις: «Μητέρα του Θεού, ευλόγησον, πάντες οι Άγιοι ευλογείτε».

Πάλι το σημείο του Σταυρού.

-Μετά: «Δι’ ευχών του πνευματικού μας πατρός Σάββα, Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού, ευλόγησον»

και θα κάνεις πάλι το σημείο του Σταυρού.


Όλα αυτά τα διηγήθηκα στη δίδυμη αδελφή μου, η οποία εργάζεται σε κουζίνα.

Όταν επαληθεύτηκε η προφητεία του π. Σάββα, τους έφεραν στην κουζίνα κρέας.

Όταν το έλεγξαν, αποδείχθηκε τελείως ακατάλληλο για τροφή.

Τότε εκείνη θυμήθηκε αυτά πού της είχα διηγηθεί για την εμφάνιση του Γέροντος.

Πήρε λοιπόν εκείνο το κρέας, πήγε στο σπίτι της Και έκαμε ότι είχε πει ό Γέροντας.

Έπειτα το έφερε πίσω στην κουζίνα και, χωρίς να πει τίποτε, τα έδωσε για έλεγχο.

Το έλεγξαν και τη ρώτησαν:

-Από που το πήρες τέτοιο καλό κρέας;


-Τώρα εμείς ζούμε στο Οβρούτς – είναι κοντά στο Τσέρνομπιλ – χρησιμοποιούμε τη συμβουλή του πατρός Σάββα

και όχι μόνο εγώ κι η αδελφή μου, αλλά και όλες οι πνευματικές μας αδελφές,

με το έλεος του Θεού, είμαστε ζωντανές και υγιείς.


από το βιβλίο: «Στάρετς Σάββας ο παρηγορητής», εκδόσεις Άθως, Αθήνα 2009. Μετάφραση από τη Ρωσική: Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Φωτόπουλος.


simeiakairwn

[XAPA]

Π. Αυγουστίνος Καντιώτης: «Θα νικήσουν οι ολίγοι»



«Η χριστιανική ζωή είναι σπάνιο πράγμα σήμερα στην Ελλάδα…

Υπάρχει μια υλιστική αντίληψη της ζωής, η οποία έχει φτάσει και στα άκρα…

Μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο καλείσθε να εργασθείτε και υπό αυτές τις δυσμενείς συνθήκες.

Και θα πρέπει να εργασθείτε, οσοδήποτε λίγοι και να είστε.

Και αν ακόμη ο πατέρας σου, η μητέρα σου και τα αδέλφια σου δεν πιστεύουν, εσύ να πιστεύεις και να λες: [/b]

«Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ την πίστη μου…»


Και αν ακόμη – υπόθεση κάνομε – έρθει ημέρα – που δεν θέλω να έρθει, προτιμότερο να σβήσει ο ήλιος

παρά να έρθει τέτοια μέρα -,

αν όμως έρθει τέτοια μέρα και η Ελλάς γονατίσει σε καινά δαιμόνια διεθνών συμβολισμών και καταστάσεων

και μείνεις ένας στη μαρτυρική μας πατρίδα, μη γονατίσεις, αλλά να εξακολουθείς να πιστεύεις στο Χριστό.


Διότι σου το λέγω και σου το τονίζω στηριζόμενος επάνω στη Γραφή

– δεν θα νικήσουν οι πολλοί, θα νικήσουν οι ολίγοι, που θα μείνουν με τον Χριστό.

Γιατί ο Χριστός δεν απέθανε, ο Χριστός ζει και βασιλεύει εις αιώνας αιώνων.

Κάτω από τα άστρα δεν υπάρχει άλλος, δεν υπάρχει άλλος παρά μόνο ο Ιησούς ο Ναζωραίος•


ον, παίδες, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας• αμήν».



από το βιβλίο: «Αφυπνιστικά Σωτήρια Σαλπίσματα» – Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη
(Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη).



simeiakairwn

[XAPA]

Να μάθουμε να ξυπνάμε με τον Κύριο και να πηγαίνουμε για ύπνο μαζί Του, να τρώμε, να εργαζόμαστε και να βαδίζουμε μαζί Του


Γέροντας Θαδδαίος Βιτόβνιτσας




Ερώτηση:

–Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα για την πνευματική ζωή ενός ανθρώπου;

Απάντηση:

–Το να κρατήσουμε στην καρδιά μας την ειρήνη.

Μην αφήσετε αυτήν την ειρήνη να διαταραχθεί για κανένα λόγο.

Η ειρήνη πρέπει να βασιλεύει στην καρδιά μας - η ειρήνη και η ησυχία.

Η κατάσταση των πεπτωκότων πνευμάτων αποτελείται από χαοτικούς λογισμούς.

Ο δικός μας ο νους όμως πρέπει να μείνει συγκεντρωμένος, αδιάσπαστος και νηφάλιος.

Ο Θεός μπορεί να εισέλθει μονάχα σε ένα νου που είναι αδιάσπαστος.


Παράλληλα με τη διαφύλαξη της ειρήνης στην καρδιά σας, εξασκηθείτε και στην ακινησία κατενώπιον του Θεού.

Αυτό σημαίνει να έχουμε αδιαλείπτως τη συνείδηση ότι στεκόμαστε ενώπιον της παρουσίας του Κυρίου

και ότι Εκείνος μας βλέπει συνεχώς.

Πρέπει να μάθουμε να ξυπνάμε με τον Κύριο και να πηγαίνουμε για ύπνο μαζί Του,

να τρώμε, να εργαζόμαστε και να βαδίζουμε μαζί Του.

Ο Κύριος είναι πανταχού παρών σε όλα τα πράγματα.


Μπορούμε να βρούμε τη βασιλεία του Θεού μέσα μας.

“Κατέλθετε στην καρδιά σας κι εκεί θα βρείτε την κλίμακα που οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού”, λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

Η Αγία Γραφή μας διδάσκει ότι “η βασιλεία του Θεού εστί… δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω” (Ρωμ. 14:17).

Το πρώτο σκαλοπάτι στο δρόμο προς την κοινωνία με τον Θεό είναι το ολοκληρωτικό δόσιμο του εαυτού μας σ’ Εκείνον.

Κατόπιν αυτού, είναι η ενέργεια του Θεού που ενεργεί μέσα μας.

Κοινωνία με τον Θεό σημαίνει ότι ο Θεός ενοικεί μέσα μας, και ότι η ενέργειά Του λειτουργεί μέσα μας.

Το πνεύμα μας ενδύεται τον Θεό κι Εκείνος κυβερνά όλα μας τα συναισθήματα, το θέλημα και τον νού μας.

Κι είμαστε έτσι σαν ένα εργαλείο στα χέρια Του.

Κινεί τους λογισμούς, τις επιθυμίες και τα συναισθήματά μας, και κατευθύνει τα λόγια και τα έργα των χειρών ημών.



yiorgosthalassis

[XAPA]

Η διαθήκη της μάνας.

Μία συγκινητική αληθινή ιστορία.



Αγαπημένα μου παιδιά, (και τους αναφέρει έναν έναν, τά παιδιά της,

τους γαμπρούς, την νύφη και όλα τα εγγονάκια, 25 ονόματα).

Σας φιλώ και σας αποχαιρετώ.

Αυτό το γράμμα θα το ανοίξετε και θα το διαβάσετε μετά τον θάνατό μου…


Η πρώτη σας δουλειά, μόλις σηκωθήτε το πρωί, είναι να πλυθήτε,

να ανάψετε το καντηλάκι σας και να θυμιάσετε όλο το σπίτι.

Κατόπιν θα κάνετε την προσευχή σας, όπως σας την έμαθα από τον Συνέκδημο.

Το ίδιο θα κάμουν - αν θέλουν - και οι άνδρες σας και η νύφη μου και όλα τα εγγονάκια μου.

Κι ύστερα όλοι στις δουλειές σας.

Μόνο έτσι θα σκεπάζει και θα ευλογή ο Θεός και την δουλειά και την οικογένειά σας.


Κάθε Κυριακή πρωί όλοι σας στην Εκκλησία, το ίδιο και κάθε μεγάλη γιορτή.

Κάθε βράδυ, μικροί-μεγάλοι, πρίν από τον ύπνο θα διαβάζετε το Απόδειπνο, τους Χαιρετισμούς,

την Καινή Διαθήκη, το Ψαλτήρι και την “Αμαρτωλών Σωτηρία”.


Μην ξεχνάτε και τις νηστείες, να τις κρατάτε όλες, όπως σας τις βαστούσα κι εγώ, από 6 χρονών και μετά.

Όλα αυτά, αγαπημένα μου παιδιά και εγγόνια, όταν θα τα κρατάτε, θα είναι σαν να μου ανάβετε

κάθε μέρα ένα κεράκι.

Θα είναι για μένα το καλύτερο καθημερινό μνημόσυνο.


Να τηρήτε τα θρησκευτικά έθιμα της πατρίδας μας και να ακολουθήτε τα ουράνια,

γιατί όλα τα εγκόσμια είναι πρόσκαιρα και μάταια.

Τα καλά έργα και τις κρυφές ελεημοσύνες θα τα έχετε στην αιωνιότητα.

Όλα τα άλλα σαν όνειρο θα σβήσουν.

Μαζί σας δεν θα πάρετε τίποτε, ούτε πλούτη, ούτε δόξες, ούτε σπίτια.

Μόνο τα καλά σας έργα και την υπομονή.


Να έχετε την ευχή μου και να είστε αγαπημένοι, πρώτα μεταξύ σας ως αδέλφια και ύστερα με τις οικογένειές σας,

αλλά και με τους συγγενείς και με τους γείτονες και με τον κόσμο όλο.


Όσο μπορείτε καλά έργα να κάμετε και από την Εκκλησία να μη λείπετε.

Κι αυτούς που θέλουν το κακό σας, να τους συγχωράτε.

Αυτά θα μείνουν κι εδώ κάτω στην γή και στον ουρανό.

Όσα χρόνια κι αν ζήσουμε, θα είναι σαν χθές.

Γι’αυτό έργα καλά και κρυφά.

Αδικίες και ψέματα σε κανέναν, ούτε και στον εχθρό σας.

Την Εκκλησία και τον καλό Πνευματικό να μην αφήσετε.


Όλα αυτά θα τα διαβάζετε όλοι σας καί μπροστά στά παιδιά σας,

κάθε φορά που θα συμπληρώνεται χρόνος από τον θάνατό μου,

μετά απο το Τρισάγιο που θα κάνετε.

Αυτό θα είναι και το μνημόσυνό μου.

Σας δίνω την ευχή μου, σας φιλώ, σας αποχαιρετώ και καλήν αντάμωση στον Παράδεισο.



ahdoni

[XAPA]

Ο Σωκράτης και η κατάκριση



Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη,

συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που

άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του.


Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της “τριπλής διύλισης”.

“ – Τριπλή διύλιση;” ρώτησε με απορία ο γνωστός του.

- Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου, θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό

που θέλεις να μου πεις.


- Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας.

Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;

- Ε… όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και…

-Μάλιστα.

Άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.


- Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης.

Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;

- Καλό; Όχι· το αντίθετο μάλλον…

- Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου,

αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.

Ο γνωστός του έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.

- Παρόλα αυτά, συνέχισε ο Σωκράτης, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο.


Το τρίτο φίλτρο: της χρησιμότητας.

Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί χρήσιμο (ωφέλιμο) σε κάτι;

- Όχι· δεν νομίζω…

- Άρα, λοιπόν, αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια

ούτε καλό ούτε χρήσιμο (ωφέλιμο), γιατί θα πρέπει να το ακούσω;


Ο γνωστός του έφυγε ντροπιασμένος, έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα…

Μήπως είναι καιρός να βάλουμε κι εμείς αυτό το σοφό τεστ στη ζωή μας;



orthodoxy

[XAPA]

Ο Άγιος Παΐσιος και το παιδί με τους καλούς λογισμούς


*Ο Άγιος Παϊσιος σε μια θαυμάσια και αληθινή διήγηση, που μας δείχνει το πως ένας άνθρωπος ο οποίος έχει μόνο καλούς λογισμούς δεν πέφτει ποτέ σε κατάκριση.


«Μια φορά ένα παιδί δευτέρας γυμνασίου ήρθε στο Καλύβι και χτύπησε το σιδεράκι στην πόρτα.

Είχα ένα τσουβάλι γράμματα να διαβάσω, αλλά είπα,ας βγω να δω τι θέλει.

“Τι είναι, παλληκάρι;” του λέω.

“Αυτό είναι το Καλύβι του πατρός Παϊσίου; με ρωτάει. Θέλω τον πατέρα Παϊσιο”.

“Αυτό είναι, αλλά αυτός δεν είναι εδώ. πήγε να αγοράσει τσιγάρα“, του λέω.


“Φαίνεται κάποιον πήγε να εξυπηρετήσει“, μου λέει με καλό λογισμό.

“Για τον εαυτό του πήγε να τα αγοράσει, του λέω.

Του είχαν τελειώσει και έκανε σαν τρελλός για τα τσιγάρα.

Εμένα με άφησε εδώ μόνον μου και ούτε ξέρω πότε θα γυρίσει.

Αν δω ότι αργεί, θα σηκωθώ να φύγω“.


Βούρκωσαν τα μάτια του και με καλό πάλι λογισμό είπε: “Τον κουράζουμε τον Γέροντα“.

“Τι τον θέλεις; “, τον ρωτάω.

“Την ευχή του θέλω να πάρω“, μου λέει.

“Τι ευχή να πάρεις, μωρέ! Αυτός είναι πλανεμένος. δεν έχει χαϊρι. εγώ τον ξέρω καλά.

Μην περιμένεις άδικα, γιατί, κι όταν γυρίσει, θα είναι νευριασμένος, ίσως είναι και μεθυσμένος,

επειδή πίνει κιόλας“.


Αλλά εκείνο έβαζε συνέχεια καλό λογισμό.

“Τέλος πάντων, του λέω, εγώ θα περιμένω λίγο ακόμη, τι θέλεις να του πω; “.

“Έχω ένα γράμμα να του δώσω, μου λέει, αλλά θα περιμένω να πάρω την ευχή του“.


Είδατε; Ό,τι του έλεγα, το έπαιρνε με καλό λογισμό.

Άλλοι τόσα διαβάζουν, κι εκείνο, παιδάκι δευτέρας γυμνασίου, να έχει τόσο καλούς λογισμούς!

Να του χαλάς τον λογισμό και να βγάζει πιο καλό συμπέρασμα.

Το θαύμασα! Πρώτη φορά είδα τέτοιο πράγμα!».



*Ιερομονάχου Ισαάκ: Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου.

Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Λόγοι (Τομ. Γ’, Πνευματικός Αγώνας).


simeiakairwn

[XAPA]

Ο ταπεινός επιστήμων και η γονυκλισία σώματος και ψυχής


Ὁ βιοχημικός Ἀαρών Τσιχανόβερ τιμήθηκε μέ τό βραβεῖο Νομπέλ Χημείας 2004 γιά τήν μεγάλη του ἐπιτυχία

στόν πόλεμο κατά τοῦ καρκίνου (ἀνακάλυψε τό ἔνζυμο-καταστροφέα τῶν πρωτεϊνῶν πού προκαλοῦν τόν καρκίνο).


Πρίν ἀπό μερικά χρόνια ὁ ἐπιφανής ἐπιστήμονας ἔδωσε μία ἐνδιαφέρουσα συνέντευξη και εκεί ἀνάμεσα στά ἄλλα,

λέει καί τά ἑξῆς:

«Ἄν μέ ρωτήσετε τί εἶμαι καί σᾶς πῶ «ἐπιστήμονας», καί μετά μοῦ ζητήσετε νά σᾶς ἐξηγήσω τί ἐννοῶ,

θά σᾶς πῶ ὅτι εἶμαι ἕνας θεατής.

Δέν κάνω κάτι. Ἀκολουθῶ ἁπλά τόν Θεό, τά βήματα τοῦ Θεοῦ.

Αὐτός εἶναι πού κάνει τά πάντα. Ὅλες οἱ ἀνακαλύψεις εἶναι δικές του. Ἐγώ δέν ἀνακάλυψα τίποτε.

Ἐκεῖνος μέ ὁδηγεῖ στό νά κάνω ἐπιστημονικές ἀνακαλύψεις. Καί τότε ἀναρωτιέμαι, στήν περίπτωση πού κάτι πάει στραβά,

πώς θά μπορέσω νά τό διορθώσω. Αὐτό ἀποτελεῖ τό μέγιστο τῆς δικῆς μου παρέμβασης.

Πῶς νά σᾶς τό πῶ; Ἐγώ εἶμαι ἕνα εἶδος ἐρευνητή ἕνας ἄνθρωπος πού ἀποκαλύπτει πράγματα.

Ἡ δουλειά μου εἶναι νά ἀποκαλύπτω τά μυστικά τῆς φύσης.

Καί ὅταν ἀποκαλύπτεις τά μυστικά τῆς φύσης, γίνεσαι πολύ ταπεινός.

Γιατί ἡ πολυπλοκότητα τῆς δημιουργίας εἶναι τόσο μεγάλη, πού ὁ ἄνθρωπος ἀναγκάζεται

νά τοποθετήσει τόν ἑαυτό του στίς σωστές διαστάσεις καί τότε δέν θέλει οὔτε ἐξουσία, οὔτε τίποτε».


Εἶναι ἄξια θαυμασμοῦ ἡ ταπείνωση τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἐπιστήμονα.

Μήπως ὅμως εἶναι καί ἕνας δριμύς ἔλεγχος γιά τήν δική μας ἐλλιπή ταπείνωση;

Ταπείνωση ὄχι πιά ἐνώπιον τοῦ μεγαλείου τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου, ἀλλά ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ ἔργου Του

γιά τήν σωτηρία μας.

Στόν ἐσπερινό τῆς Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς γονατίζουμε τήν ὥρα πού διαβάζονται

ἐκεῖνες οἱ ὡραιότατες εὐχές τῆς ἑορτῆς.


Ἡ σωματική αὐτή κίνηση εἶναι συμβολική: δείχνει τήν ταπείνωσή μας.

Γιά νά εἶναι ὅμως σωστή καί πλήρης πρέπει νά συνοδεύεται καί ἀπό τήν ταπείνωση τῆς ψυχῆς.

Ἀφοῦ,σῶμα καί ψυχή συνιστοῦν τόν ἕνα ἄνθρωπο.

Γι᾿αὐτό, λέμε σέ ἕνα τροπάριο τῶν ἀποστίχων Κυριακή Πεντηκοστῆς, ἑσπέρας:

«Ἐμεῖς, ἄν καί προερχόμαστε ἀπό τούς ἀπίστους, εἰδωλολάτρες καί ὀρθολογιστές, ἀξιωθήκαμε τοῦ θείου φωτός

γιατί στηριχθήκαμε στά λόγια καί τά διδάγματα τῶν ἀποστόλων, πού μιλοῦν γιά τήν δόξα τοῦ Θεού,

τοῦ εὐεργέτου τῶν ὅλων. Μαζί μ᾿ αὐτούς, λοιπόν, ὑποκλίνοντας καρδιές καί γόνατα,

μέ πίστη ἄς προσκυνήσωμε τό Ἅγιο Πνεῦμα, τόν Σωτήρα τῶν ψυχῶν μας».


Τό νά γονατίσουμε σωματικά εἶναι μᾶλλον κάτι εὔκολο.

Τό δύσκολο εἶναι τό γονάτισμα τῆς ψυχῆς μας, δηλαδή ἡ ταπείνωση. Γιατί ἄραγε;

Γιατί,ταπείνωση σημαίνει: ἐμπιστεύομαι τόν Χριστό σέ ὅλα. Καί κάνω ὑπακοή σ΄Αὐτόν, σέ ὅλα. Εἴτε μοῦ ἀρέσουν, εἴτε ὄχι.

Γιατί ξέρω ὅτι οἱ ὁδηγίες τοῦ Χριστοῦ μέ ὁδηγοῦν κοντά Του.

Στήν πράξη, αὐτό ἐπιτυγχάνεται μέ τήν ὑπακοή στίς πνευματικές συμβουλές καί ὁδηγίες τοῦ ἱερέα

– πνευματικοῦ πατέρα πού μᾶς ὁδηγεῖ μέ ἀσφάλεια στόν Χριστό.



iliaxtida

[XAPA]

Όταν ο άγιος Αχίλλειος συνάντησε τον άγιο Δημήτριο, πριν την άλωση των πόλεών τους…


( μνήμη του πολιούχου της Λάρισας, αγίου Αχιλλείου- 15 Μαΐου)







Τον και­ρό κα­τά τον ό­ποι­ο έ­μελ­λε να κυ­ρι­ευ­θεί η Θεσ­σα­λο­νί­κη α­πό τους Ά­γα­ρη­νούς, πο­ρευ­ό­με­νοι κά­ποι­οι

ευ­λα­βείς χρι­στια­νοί προς τη Θεσ­σα­λο­νί­κη, για την ε­ορ­τή του Α­γί­ου, έ­φθα­σαν στη βα­σι­λι­κή ο­δό,

η ο­ποί­α εί­ναι στο Βαρ­δά­ρι.

Εκεί, εί­δαν ό­φθαλ­μο­φα­νως κά­ποι­ο στρα­τι­ώ­τη, ο ο­ποι­ος ερ­χό­ταν α­πό τη Θεσ­σα­λο­νί­κη, και άλ­λον Αρ­χι­ε­ρέ­α,

ο ό­ποι­ος ερ­χό­ταν α­πό το δρό­μο της Λά­ρι­σας.


Ό­ταν συ­ναν­τή­θη­καν, ο στρα­τι­ώ­της ά­πε­τά­θη προς τον Αρ­χι­ε­ρέ­α και εί­πε:

— Χαί­ρε, Άρ­χι­ε­ρεύ του Θε­ού Α­χίλ­λει­ε.

Εί­πε και ο Άρ­χι­ε­ρεύς:

— Χαί­ρε και συ, στρα­τι­ώ­τα του Χρι­στού Δη­μή­τρι­ε.

Μό­λις ά­κου­σαν οι χρι­στια­νοί αυ­τά τα ο­νό­μα­τα, στα­μά­τη­σαν φο­βι­σμέ­νοι ε­κεί κον­τά για να δουν το τέ­λος.

Λέ­γει, πά­λι ο στρα­τι­ώ­της:

— Ά­πό που έρ­χε­σαι, Άρ­χι­ε­ρεύ του Θε­ού Α­χίλ­λει­ε, και που πη­γαί­νεις;.

Τότε δά­κρυ­σε ο Α­γιος Α­χίλ­λει­ος και εί­πε προς αυ­τόν:

— Για τις α­μαρ­τί­ες και τις α­νο­μί­ες του κό­σμου πρό­στα­ξε ο Θε­ός να ε­ξέλ­θω ά­πό τη Λά­ρι­σα την

ο­ποί­α φυ­λάτ­τω, δι­ό­τι θα πα­ρα­δο­θεί στα χέ­ρια των Α­γα­ρη­νων. Και ιδού εξ­ήλ­θα και πηγαίνω οπού

με προστάξει. Και εσύ λοι­πόν ά­πό που έρ­χε­σαι; Πες μου σε πα­ρα­κα­λώ!.


Τό­τε δά­κρυ­σε ο Α­γιος Δη­μή­τριος και του λέ­ει:

— Και ε­γώ το ί­διο έ­πα­θα, Άρ­χι­ε­ρεύ Α­χίλ­λει­ε.

Πολ­λές φο­ρές βο­ή­θη­σα τους Θεσ­σα­λο­νι­κείς και τους λύ­τρω­σα ά­πό αιχ­μα­λω­σί­ες και ά­πό θα­να­τι­κό

καί ά­πό α­σθέ­νεια. Πλην τώ­ρα, ά­πό τις πολ­λές τους α­μαρ­τί­ες και α­νο­μί­ες α­πο­μα­κρύν­θη­κε ο Θε­ός απ αυ­τούς και με

πρό­στα­ξε να τους α­φή­σω να πα­ρα­δο­θούν στα χέ­ρια των Ά­γα­ρη­νων. Γι’ αυ­τό υ­πά­κου­σα στην προ­στα­γή Του και

ε­ξήλ­θα και πη­γαί­νω ο­που με προ­στά­ζει.

Αυ­τά εί­παν και οι δύ­ο έ­σκυ­ψαν τα κε­φά­λια τους κά­τω στη γη και έ­κλα­ψαν.

Ε­πει­τα ά­πό πολ­λή ώ­ρα φι­λή­θη­καν και α­πο­χαι­ρε­τί­σθη­καν και α­μέ­σως έ­γι­ναν ά­φαν­τοι.

Αυ­τό το θαύ­μα εί­δαν οι Χρι­στια­νοί και δεν τόλ­μη­σαν να πά­νε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, άλ­λα γύ­ρι­σαν πί­σω,

δι­η­γού­με­νοι το ό­ρα­μα.

Δεν πέ­ρα­σε μή­νας και η Θεσ­σα­λο­νί­κη κυ­ρι­εύ­θη­κεκαι λε­η­λα­τή­θη­κε ά­πό τους Τούρ­κους, ό­πως και η Λά­ρι­σα.



το κείμενο από την ιστοσελίδα του Φοιτητικού Οικοτροφείου: Άγιος Δημήτριος.


simeiakairwn

[XAPA]

Γιατί αν έδωσα το αίμα μου για σένα, πολύ περισσότερο θα δώσω συγχώρηση και σε σένα και σε κάθε άλλη ψυχή που γνήσια μετανοεί.



Ένας αδελφός έκανε συνεχώς αυτή την προσευχή στο Θεό:

– Κύριε, δεν έχω φόβο Θεού! Στείλε μου λοιπόν κεραυνό ή καμιάν άλλη τιμωρία ή αρρώστια ή δαιμόνιο,

μήπως κι έτσι έρθει σε φόβο η πωρωμένη μου ψυχή.


Άλλοτε πάλι παρακαλούσε κι έλεγε:

– Ξέρω πώς έχω πολύ αμαρτήσει ενώπιόν Σου, Δέσποτα, και πώς είναι αναρίθμητα τα σφάλματά μου.

Γι΄ αυτό και δεν τολμώ να Σου ζητήσω να με συγχωρέσεις.

Αν όμως είναι δυνατόν, συγχώρεσέ με για την ευσπλαγχνία Σου.


Αν πάλι είναι αδύνατον, τουλάχιστον τιμώρησέ με στη ζωή αυτή και μη με κολάσεις στην άλλη.

Κι αν είναι και τούτο ακόμη αδύνατον, στείλε μου εδώ ένα μέρος της τιμωρίας

και αλάφρωσέ μου εκεί την κόλαση.

Άρχισε μόνο από τώρα να με τιμωρείς. Αλλά τιμώρησέ με σπλαχνικά, όχι με την οργή Σου, Δέσποτα.


Έτσι λοιπόν μετανοούσε έναν ολόκληρο χρόνο κι αυτά έλεγε με δάκρυα ικετευτικά, ολόθερμα και ολόψυχα,

λιώνοντας και τσακίζοντας σώμα και ψυχή με νηστεία και αγρυπνία και άλλες κακουχίες.


Μια μέρα καθώς καθόταν καταγής, όπως συνήθιζε, θρηνώντας και φωνάζοντας σπαραχτικά,

από την πολλή του λύπη, νύσταξε κι αποκοιμήθηκε.

Και να! Παρουσιάζεται μπροστά του ο Χριστός και του λέει με φωνή γεμάτη ιλαρότητα:

– Τι έχεις, άνθρωπέ μου; Γιατί κλαις έτσι;


Ο αδελφός Τον αναγνώρισε και αποκρίθηκε έντρομος:

– Γιατί έπεσα, Κύριε!

– Έ, σήκω!

– Δεν μπορώ, Δέσποτα, αν δεν μου δώσεις το χέρι Σου!


Τότε Εκείνος άπλωσε το χέρι Του, έπιασε τον αδελφό και τον σήκωσε.

Μά κι όταν αυτός σηκώθηκε, συνέχισε να θρηνεί.

– Γιατί κλαις, άνθρωπέ μου; Γιατί είσαι λυπημένος; του ξαναλέει ο Κύριος με απαλή και ιλαρή πάλι φωνή.


– Δεν θέλεις, Κύριε, να κλαίω και να λυπάμαι, απάντησε ο αδελφός,

πού τόσο πολύ Σε πίκρανα, αν και απόλαυσα τόσα αγαθά από Σένα;

Εκείνος άπλωσε ξανά το χέρι Του, τ΄ ακούμπησε στο κεφάλι του αδελφού και του είπε:

– Μη λυπάσαι πιά.

Γιατί αν έδωσα το αίμα μου για σένα, πολύ περισσότερο θα δώσω

συγχώρηση και σε σένα και σε κάθε άλλη ψυχή που γνήσια μετανοεί.


Μόλις συνήλθε ο αδελφός από την οπτασία, ένιωσε την καρδιά του γεμάτη χαρά.

Έτσι πληροφορήθηκε πώς ο Θεός τον ελέησε.

Κι από τότε ζούσε με πολλή ταπείνωση, ευχαριστώντας Τον.



Γεροντικό

dakriametanoias

[XAPA]

Τα δύο άλογα


Ακριβώς πάνω από τον δρόμο μου είναι ένα χωράφι με δύο άλογα.

Από μία απόσταση, κάθε άλογο φαίνεται φυσιολογικό.

Αλλά εάν σταματήσεις το αυτοκίνητό σου, ή περπατήσεις κοντά, θα παρατηρήσεις κάτι καταπληκτικό…

Το κοίταγμα στα μάτια του ενός αλόγου θ” αποκαλύψει ότι είναι τυφλό.

Ο ιδιοκτήτης του διάλεξε να μην το εξαλείψει, αλλά έφτιαξε ένα καλό σπίτι γι” αυτό.

Αυτό από μόνο του είναι καταπληκτικό.

Εάν σταθείς κοντά και αφουγκραστείς, θ” ακούσεις τον ήχο κάτι σαν μιας καμπάνας.

Κοιτώντας γύρω για την πηγή του ήχου θα δεις ότι προέρχεται από το μικρότερο άλογο στο χωράφι.

Προσκολλημένο στο καπίστρι του αλόγου είναι ένα κουδουνάκι.

Επιτρέπει στον τυφλό φίλο να ξέρει πού είναι το άλλο άλογο, έτσι ώστε να μπορεί ν” ακολουθεί.

Καθώς στέκεσαι και παρατηρείς αυτούς τους δύο φίλους, θα δεις ότι το άλογο με το κουδούνι πάντα ελέγχει το τυφλό άλογο

και ότι το τυφλό άλογο πάντα ακούει το κουδουνάκι και μετά προχωρά αργά προς το μέρος του άλλου αλόγου

εμπιστευόμενο ότι δεν θα ξεστρατίσει.

Όταν το άλογο με το κουδούνι επιστρέφει στο σκέπαστρο της σιταποθήκης κάθε βράδυ, σταματά περιστασιακά και κοιτά πίσω,

για να βεβαιωθεί ότι ο τυφλός φίλος δεν είναι πολύ μακριά πίσω για ν” ακούσει το κουδούνι. >>


Όπως ο καλός ιδιοκτήτης αυτών των δύο αλόγων,

ο Θεός δεν μας πετά, γιατί μας αγαπά, όταν έχουμε προβλήματα ή προκλήσεις.

Μας παρακολουθεί όμως και μάλιστα φέρνει άλλους στις ζωές μας για να μας βοηθήσουν όταν είμαστε σε ανάγκη..

Μερικές φορές είμαστε το τυφλό άλογο οδηγούμενοι από το κουδουνάκι αυτών που ο Θεός τοποθετεί στις ζωές μας.

Άλλες φορές είμαστε το άλογο οδηγός, βοηθώντας άλλους να βρουν τον δρόμο τους.. Οι καλοί φίλοι είναι σαν αυτό…

Μπορεί να μην τους βλέπεις πάντοτε, αλλά ξέρεις ότι είναι πάντα εκεί.

Παρακαλώ άκου προσεκτικά για το δικό μου κουδούνι και θα ακούσω προσεκτικά για το δικό σου.

Και θυμήσου…Να είσαι πιο καλός (με τους άλλους) από ό,τι είναι απαραίτητο.

Καθένα που γνωρίζεις, αγωνίζεται σε κάποιο είδος μάχης.

Ζήσε απλά. Αγάπησε γενναιόδωρα. Νιάξου βαθιά. Μίλα καλοσυνάτα…

Γίνε όργανο του Θεού, της Αγάπης. Της σταυρωμένης Αγάπης!

Και άσε τα υπόλοιπα στο Θεό!




istologio