Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Ο φύλακας Άγγελος της οικογένειας




Ο μακαριστός γέροντας Ιωσήφ ο Σπηλαιότης (†1959), προσπαθώντας να στήρίξει ένα νέο μοναχό,

που τον πολεμούσαν λογισμοί φυγής κι επιστροφής στους γονείς του, διηγήθηκε το ακόλουθο θαυμαστό γεγονός:

Έτυχε κάποιος στις ημέρες μας εδώ στα Κατουνάκια,

που εγώ δεν τον πρόφθασα, γιατί πριν από λίγο καιρό είχε πεθάνει.

Αυτός ήταν υποτακτικός σε ένα Γέροντα τυφλό.


Λοιπόν μία ημέρα ήλθε ένας πτωχός κοσμικός, περαστικός από το Κελλί του. Και τον ρωτά ο νέος μοναχός:

- Από πού είσαι;

Και αυτός ήταν χωριανός του.

Λοιπόν δεν του έδωκε γνωριμία, μόνον του είπε τί κάμνει ο τάδε - για τον πατέρα του.

Του λέει ο ξένος, ότι αυτός πέθανε και άφησε τη γυναίκα του και τρία κορίτσια στους δρόμους ορφανά και πτωχά.

Είχαν και έναν υιό, λέει, που έφυγε από χρόνια και δεν γνωρίζουν τι έγινε.


Λοιπόν σαν να τον κτύπησε κεραυνός τον μοναχό. Και αμέσως τον προσέβαλε η πάλη των λογισμών.

- Θα φύγω, λέει στο Γέροντά του. Θα φύγω να πάω να τους προστατεύσω!

Ζητά ευλογία. Δεν του δίνει ο Γέροντας. Αυτός συνεχώς επιμένει.

Και συμβουλεύοντάς τον ο Γέροντας κλαίει για τον εαυτό του, κλαίει και για εκείνον.

Αλλά στάθηκε αδύνατον να τον μεταπείσει. Τέλος τον άφησε στο θέλημά του, και έφυγε ο υποτακτικός.


Αφού βγήκε έξω από το Όρος κάθισε να συνέλθει κάτω από τη σκιά ενός δένδρου.

Εν τω μεταξύ έφθασε εκεί ιδρωμένος και ένας άλλος μοναχός κάθισε και αυτός κάτω από την ιδία σκιά.

Και άρχισε να του λέει:

- Σε βλέπω, αδελφέ, ταραγμένο. Δεν μου λες τί έχεις;

- Άφησε, Πάτερ, του λέει· έπαθα μεγάλο δυστύχημα.


Και του διηγείται με λεπτομέρεια όλη την ιστορία του, Ο δε αγαθός οδοιπόρος του λέει:

- Αν θέλεις, αγαπητέ αδελφέ, άκουσέ με·

γύρισε πίσω στο Γέροντά σου και ο Θεός θα προστατεύσει το σπίτι σου.

Συ να υπηρετείς το Γέροντά σου, αφού μάλιστα είναι και τυφλός.

Αλλ’ αυτός δεν τον άκουε.

Κυριευμένος από τους λογισμούς του φαίνονταν σαν παραλήρημα τα λόγια του άλλου.


Και, αφού του έφερε πολλά παραδείγματα, σηκώθηκε ο ανυπάκουος μοναχός

να συνεχίσει το δρόμο του προς τον κόσμο.

Ο μοναχός εν τέλει του λέει:

- Λοιπόν δεν με ακούς να γυρίσεις πίσω;

-Όχι! αντιλέγει εκείνος.


- Ε τότε λέει ο μοναχός.

Εγώ είμαι Άγγελος Κυρίου και εμένα πρόσταξε ο Θεός, αμέσως όταν πέθανε ο πατέρας σου

να πάω κοντά τους να τους φυλάω και να γίνω προστάτης τους.

Αφού λοιπόν τώρα εσύ πηγαίνεις αντί για μένα,

εγώ τους αφήνω και φεύγω, εφ’ όσον δεν με ακούς.

Και έγινε άφαντος.

Τότε λοιπόν συνήλθε ο μοναχός και γύρισε αμέσως στο Γέροντα και τον βρήκε γονατιστό, να προσεύχεται γι’ αυτόν.


- Κατάλαβες, τέκνο μου; Έτσι γίνεται, όταν εμείς τα αφήνουμε όλα στο Θεό.

Αφού πολύ καλά τα οικονομεί Εκείνος ως αγαθός κυβερνήτης και κανένα σφάλμα δεν υπάρχει στο θέλημά του.

Αλλά χρειάζεται να έχει υπομονή εκείνος που ζητά να σωθεί.

Αν δε ζητούμε εμείς να τα κάνει ο Θεός, όπως αρέσουν στη δική μας διάκριση, τότε αλλοίμονο στο χάλι μας.



Γέροντος Ιωσήφ, «Έκφρασις Μοναχικής Εμπειρίας»

«Εμφανίσεις και θαύματα των Αγγέλων»


agiameteora

[XAPA]

Eλεημοσύνη και Θεία πρόνοια


Ένας άγιος Γέροντας έμενε με τον υποτακτικό του σε μια καλύβη, όχι μακριά από ένα κεφαλοχώρι.

Κάποτε έπεσε στον τόπο μεγάλη δυστυχία κι ο φτωχός κόσμος πέθαινε σχεδόν από την πείνα.

Πολλοί στην απελπισία τους πήγαιναν και κτυπούσαν στην καλύβη του ερημίτη.

Εκείνος πάλι, που ήταν πολύ ελεήμων, έδινε με την καρδιά του απ’ ό,τι τύχαινε να έχει.


Ο υποτακτικός όμως που έβλεπε με τρόπο το ψωμί τους να λιγοστεύει, είπε μια μέρα στενοχωρημένος στο Γέροντα:

-Αββά, δε μου ξεχωρίζεις τα ψωμιά που μου αναλογούν, κι από δω και πέρα μοίραζε από τα δικά σου ελεημοσύνη.

Έτσι όπως πάμε τώρα, γρήγορα θα πεινάσουμε κι οι δυο.


Ο αγαθός Γέροντας χώρισε τα ψωμιά του υποτακτικού του, χωρίς να πει τίποτα

κι εξακολούθησε να δίνει από τα δικά του στους φτωχούς.

Μα κι ο Θεός που είδε την καλή του προαίρεση τα ευλόγησε, κι όσο εκείνος έδινε, τόσο αυτά επληθύνονταν.


Ο υποτακτικός στο μεταξύ έφαγε τα δικά του.

Όταν πια δεν του έμειναν παρά λίγα ψίχουλα, πήγε στον Γέροντα του και τον παρακαλούσε να τρώνε πάλι μαζί.

Εκείνος τον δέχτηκε χωρίς να φέρει αντίρρηση.

Τώρα όμως είχαν αυξηθεί και οι ζητιάνοι, κι ο υποτακτικός άρχισε πάλι να δυσανασχετεί.


Ο υποτακτικός κατσούφιασε.

-Δώσε του ένα καρβέλι, πρόσταξε ο Γέροντας, που έκανε πως δεν είδε το μορφασμό του.

-Μου φαίνεται πως δεν έχουμε πια να φάμε ούτε εμείς. Είπε φωναχτά ο υποτακτικός, για να τον ακούσει κι ο ζητιάνος.

-Πήγαινε και ψάξε καλά, πρόσταξε ο Γέροντας.

Σηκώθηκε εκείνος απρόθυμα να πάει στο κελλαρικό. Μα τρόμαξε ν’ ανοίξει την πόρτα.

Το βρήκε γεμάτο ως επάνω από καλοψημένα φρέσκα καρβέλια!

Από την ημέρα εκείνη απόκτησε μεγάλη εμπιστοσύνη στον άγιο Γέροντά του

κι έγινε πρόθυμος στο ν’ ανακουφίζει τους φτωχούς.



inpantanassis

[XAPA]

Η Αυτοεκτίμηση που βλάπτει τη ψυχή ...


Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου»




Προσέχετε τον εαυτό σας.

Η πρόοδος στην πνευματική ζωή διακρίνεται με την ολοένα και περισσότερη συναίσθησι της μηδαμινότητός μας.

Ενώ όσο αυξάνει η εκτίμησις του εαυτού μας σε κάτι, τόσο βαδίζουμε στην καταστροφή.

Ο εχθρός θα το εκμεταλλευθή αυτό.

Θα πλησιάση και θα επιχειρήση να πετάξη κανένα πετραδάκι στον δρόμο μας για να σκοντάψουμε.

Μια ψυχή που δίνει στον εαυτό της αξία, μοιάζει με τον κόρακα του Αισώπου που ακούγοντας τις κολακείες

της αλεπούς για την «ωραία» του φωνή, άνοιξε το στόμα και του έπεσε το τυρί…».


«Πόσο χρήσιμο θα ‘ταν να βρισκόταν κάποιος να σας κατηγορή. Να χαίρεσθε , αν ποτέ συμβή αυτό.

Είναι πολύ επικίνδυνο να σας επαινούν όλοι και κανείς να μην σας λέει την αλήθεια.

Είναι νομίζετε δύσκολο να πλανηθή ή να σκοντάψη κανείς;

Απέχετε πολύ από το να θεωρήτε τον εαυτό σας άγιο και άξιο να συμβουλεύη τους άλλους;».


«Στο Κίεβο ασκήτευε κάποτε κάποιος με πολλή νηστεία και μόνωσι. Τον πολέμησε όμως ο εγωισμός και άλλα πάθη.

Πήγε λοιπόν και εξωμολογήθηκε τους λογισμούς του στον μακαριστό στάρετς Παρθένιο.

Εκείνος του έδωσε χρήματα και τον έστειλε στην αγορά λέγοντας:

«Αγόρασε κρέας και φάγε το μπροστά στους άλλους».

Ο ασκητής ακολούθησε την συμβουλή του στάρετς και όλοι οι πειρασμοί του φύγανε.

Να πώς οι Πατέρες πολεμούσαν την υπερηφάνεια.


Συχνά να ελέγχετε και σεις τον εαυτό σας στο σημείο αυτό. Γιατί δεν είναι μικρή συμφορά…

Λένε ότι η υπερηφάνεια είναι κλέφτης που βρίσκεται μέσα στο σπίτι.

Έρχεται συχνά σε συνεννόησι με τους εξωτερικούς κλέφτες , τους ανοίγει πόρτες και παράθυρα,

κι εκείνοι μπαίνουν και αρπάζουν κάθε θησαυρό».


«Αγωνισθήτε, ενώ συναναστρέφεσθε με άλλους και φροντίζετε για τις βιοτικές υποθέσεις,

συγχρόνως να σκέπτεσθε τον Θεό και να έχετε την συναίσθησι ότι βρίσκεται κοντά σας και σας κατευθύνει

σύμφωνα με το άγιό Του θέλημα.

Έτσι δεν θα διασπάσθε στην εσωτερική σας εργασία.

Η διάσπασις είναι η πρώτη επιτυχία του διαβόλου.


Η δεύτερη επιτυχία του είναι η προσκόλλησις της καρδιάς σε κάτι το γήινο και η αιχμαλωσία των αισθημάτων

και των σκέψεων σ’ αυτό.

Αυτή είναι χειρότερη επιτυχία του εχθρού.

Προσπαθήστε ν’ αποδεσμεύεσθε από κάθε αιχμαλωσία της καρδιάς και από κάθε διάσπασι

της εσωτερικής σας εργασίας.

Ο τρόπος είναι ένας: Να μην απομακρύνεται η προσοχή από τον Κύριο και την συναίσθησι της παρουσίας Του.

Οι υπερβολές δεν οδηγούν ποτέ σε καλό.


Το πρώτο βήμα για την υπερηφάνεια είναι η κενοδοξία , η πεποίθησις δηλαδή ότι είμαι κάτι.

Το δεύτερο είναι η οίησις, η συναίσθησις δηλαδή του ότι όχι απλώς είμαι κάτι,

αλλά κάτι σπουδαίο ενώπιον Θεού και ανθρώπων.


Από την κενοδοξία και την οίησι γεννιέται πλήθος υπερήφανων λογισμών, βδελυκτών στον Θεό.

Η αυτογνωσία και η βίωσι της μηδαμινότητός μας μπορεί εδώ να βοηθήση.

Συχνά ας φέρνουμε στην μνήμη μας σφάλματα του παρελθόντος και ας κατακρίνουμε τον εαυτό μας γι΄ αυτά».



«Να καλλιεργήτε μέσα σας τον φόβο του Θεού και την ευλάβεια ενώπιον του απερίγραπτου μεγαλείου Του.

Να έχετε καρδιά συντετριμμένη και τεταπεινωμένη . Να θεωρήτε όλους ανώτερούς σας.

Ν’ αγαπάτε την σιωπή, την μόνωσι, την συνομιλία με τον Κύριο, που θα γίνη χειραγωγός και διδάσκαλός σας.

Τα άγια δάκρυα αποτελούν εκδήλωση θείου ελέους και ασφάλεια στην πνευματική ξηρασία και

στην σκλήρυνσι των αισθημάτων. Μην τα περιφρονήτε και μην τα διώχνετε.Τα αμαρτωλά δάκρυα προκαλούν

οίησι, αγαπούν την επίδειξι και παρέρχονται σύντομα.Όταν σας πλησιάζη η υπερηφάνεια διώξτε την και

τοποθετήστε στην θέσι της το ταπεινό φρόνημα και την συντριβή».


«Δεν υπάρχει λόγος να επαναλαμβάνω ότι το απόρθητο φρούριό μας είναι η ταπείνωσις.

Δύσκολα την αποκτά κανείς. Μπορεί να θεωρή ταπεινό τον εαυτό του και να μην έχη ίχνος απ’ αυτή.

Ο σωστότερος ή ο μοναδικός δρόμος για την ταπείνωσι είναι η υπακοή και η απάρνησις του ιδίου θελήματος.

Χωρίς αυτά είναι δυνατόν ν’ αναπτύξη κανείς εσωτερικά εωσφορικό εγωισμό,

παρά την εξωτερική ταπεινή συμπεριφορά και τις ταπεινολογίες.Σταθήτε λοιπόν και αναρωτηθήτε,

αν έχετε υποκοή και απάρνησι του ιδίου θελήματος».


«Αγωνισθήτε ν’ αποκτήσετε ταπείνωσι.

Η ταπείνωσις είναι ευωδία Χριστού και ένδυμα Χριστού.

Για χάρι της όλα θα τα συγχωρήση ο Θεός. Δεν θα εξετάση τις ελλείψεις που είχε ο αγώνας μας.

Ενώ χωρίς ταπείνωσι καμιά άσκησι δεν μπορεί να μας βοηθήση.Με το ταπεινό φρόνημα μπορεί ο άνθρωπος να σωθή.

Χωρίς όμως αυτό το εισητήριο δεν θα του επιτρέψουν να μπη στον παράδεισο που είναι γεμάτος από ταπεινούς».


«Η ταπείνωσις πρέπει ν’ αποτελή το φόντο της ζωής σας, όπως και του καθενός που ζη ειλικρινά την εν Χριστώ ζωή».

«Αγωνισθήτε στον εαυτό σας με όλες σας τις δυνάμεις και ο Θεός θα σας βοηθήση.

Έχετε σαν σκοπό ν’ αποκτήσετε «πνεύμα συντετριμμένον»,

«καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην» ( Ψαλμ. 50, 19 ) .

Όταν υπάρχουν αυτά, σημαίνει ότι βρίσκεσθε σε καλή κατάστασι.

Τότε έχετε την σκέπη και την βοήθεια του Θεού.

Τότε η προσήλωσις στον Θεό είναι σταθερή και η ενθύμησίς Του αδιάλειπτη»


«Προσπαθήστε να παλέψετε με το ευέξαπτο του χαρακτήρος σας.

Το πάθος αυτό εκδηλώνεται όταν κάποιος ενεργήση αντίθετα με την δική σας θέλησι, επιθυμία ή εντολή.

Όσο όμως ζη μέσα σας η υπερηφάνεια τίποτε δεν θα κατορθώσετε. Αυτή όλα τα κυβερνά.

Αν μπορήτε πετάξτε την πέρα από την εξώπορτα του σπιτιού σας και απαγορέψτε της να ξαναπαρουσιασθή.

Να σκέπτεσθε την πανταχού παρουσία του Θεού , καθώς και την ώρα του θανάτου.

Η μνήμη του Θεού και του θανάτου είναι οι καλύτεροι διδάσκαλοι για την θεραπεία των παθών».



«Είθε να σας διατηρήση ο Κύριος το χάρισμα των δακρύων για πάντα।

Αυτά μαλακώνουν την καρδιά και χαρίζουν την κατάνυξι .

Πρέπει όμως να τα κρύβετε.

Διότι η υπερηφάνεια ολόγυρά τους περιφέρεται , όπως ο σκύλος γύρω από την τροφή».



Από το βιβλίο : « Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου»
«ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ»
Μετάφρασις από τα ρωσικά
ΕΚΔΟΣΙΣ ΕΝΔΕΚΑΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΟΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ


ΠΗΓΗ: pentapostagma

[XAPA]

Το σακί με τις πατάτες



Όταν πήγαινα στο σχολείο, ως μαθητής, είχα έναν υπέροχο δάσκαλο.

Μια μέρα που είχαμε κουβεντιάσει για το πόσο απαραίτητο είναι να μην κρατάμε θυμό μέσα μας αλλά να κοιτάμε

πως θα απαλλαγούμε από αυτόν, μας έβαλε να το δούμε αυτό πρακτικά.


- Αύριο, μας είχε πει, να φέρετε όλοι στο σχολείο μια πλαστική σακούλα και ένα μικρό σακί με πατάτες.

Τον κοιτάξαμε έκπληκτοι αλλά είχαμε μάθει πως δεν αστειεύεται με κάτι τέτοια.

Έτσι την άλλη μέρα είχε ο καθένας μας ότι μας είχε ζητήσει.


Τότε εκείνος λέει:

- Κάθε φορά που αποφασίζετε να μην συγχωρέστε κάποιον, να παίρνετε μια πατάτα,

να γράφετε πάνω της το όνομα εκείνου και την ημερομηνία και να την βάζετε μέσα στην πλαστική σακούλα.

Δεν πέρασε πολύς καιρός που μερικές σακούλες ήταν αρκετά βαριές.


Μας είπε επίσης αυτή την σακούλα να την κουβαλάμε μαζί μας, όπου κι αν πηγαίνουμε.

Στο δρόμο, στο αυτοκίνητο, στο σχολείο, στα ψώνια παντού.

Καταλαβαίνεις γιατί έτσι;

Μ’ αυτό τον τρόπο ήθελε να μας δείξει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το βάρος που κουβαλάμε.

Να έχουμε επίγνωση κάθε στιγμή. Να το έχουμε μαζί μας ακόμα και στα μέρη που είναι κάπως….


Για φαντάσου τώρα να έχεις μια σακούλα με πατάτες στο μπαράκι.

Όπως επίσης φαντάσου ότι αρκετές από αυτές τις πατάτες είχαν αρχίσει να σαπίζουν.

Για να μας θυμίζουν το τίμημα που έχουμε να πληρώσουμε για τον αρνητισμό και τον πόνο μέσα μας,

όταν δεν αποφασίζουμε να συγχωρούμε.


Πάρα πολλές φορές σκεφτόμαστε πως το να συγχωρήσουμε κάποιον είναι ένα δώρο που του κάνουμε.

Θαρρώ πως είναι το αντίθετο. Είναι δώρο στον εαυτό μας. Απαλλασσόμαστε από ένα περιττό βάρος.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σκεφτείς πόσο δύσκολο είναι να συγχωρέσεις κάποιον θυμήσου:

«Δεν είναι ήδη αρκετά βαριά η σακούλα σου;»



lllazaros.blogspot

[XAPA]

«ΜΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ ΤΕΚΝΟ, ΟΙ ΙΔΡΩΤΕΣ ΠΟΥ ΧΥΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ ΩΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΑΙΜΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΜΟΥ ΛΟΓΙΖΕΤΑΙ»


Στην περιοχή της Άγιας Άννας στο Άθωνα ήταν ένα καλογέρι, το οποίο κουβαλούσε τσουβάλια στάρι από τον αρσανά επάνω.

Πολύς κόπος και πολλοί ίδρωτες.

Μια στιγμή άρχισε να λέγει με το λογισμό του.

«Άραγε έχουμε μισθό για τον τόσο κόπο και τους τόσους ιδρώτες που χύνουμε κάνοντας υπακοή στους Γεροντάδες μας;».


Ενώ, συλλογιζόταν αυτά, κάθισε λίγο να ξεκουραστεί. Τότε του ήρθε λίγος ύπνος.

Μεταξύ ύπνου και εγρηγόρσεως, βλέπει την Παναγιά μπροστά του.

«Μη στεναχωριέσαι, τέκνο» του λέει. «Οι ιδρώτες αυτοί που χύνεις για την υπακοή, κουβαλώντας τα τρόφιμα, ως μαρτυρικό αίμα ενώπιον του Υιού μου λογίζεται».



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ, ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ι.Μ.ΦΙΛΟΘΕΟΥ.

tribonio

[XAPA]

Ἐμφάνιση τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους σέ Μοναχό Ἁγιορείτη



Ὁ Μοναχός αὐτός ἦταν γέροντας κι ἀσθενοῦσε σοβαρά.

Ὑπέφερε πολύ κι ἄρχισε νά δημιουργεῖται στήν ψυχή του κάποιο παράπονο.

Ἀλλά, " θροῦς γογγυσμοῦ οὐκ ἀποκρύπτεται"...

Ἔτσι, ἕνα ἀπόγευμα, ἐνῶ ἦταν μόνος, ἦρθε στό κελλί του ἕνα φωτεινότατο καί καλωσυνᾶτο γεροντάκι.

Ὁ ἄρρωστος Μοναχός χάρηκε.

Τοῦ εἶπε τόν πόνο του κι ἐκεῖνος τόν ἄκουγε μέ ὑπομονή καί κατανόηση.

Μετά τό γεροντάκι τοῦ λέει μέ γλυκύτητα: -- Κάνε λίγο ἀκόμη ὑπομονή, ἀδελφέ μου!

Ὁ Κύριος σοῦ ἔχει ἑτοιμάσει ἐκτός ἀπ᾿ τό στεφάνι τῆς ἀσκήσεως καί στέφανο Μαρτυρίου!

Σκέψου τί τράβηξα κι ἐγώ, καί ἤμουν 113 ἐτῶν, ὅταν μαρτύρησα!

Μοῦ κάρφωσαν καρφιά στό κεφάλι, στό σῶμα, στά πόδια, καί μ᾿ ἔγδερναν μέ σιδερένια νύχια!

Ὅλα τά ὑπέμεινα γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ...

Ὑπομονή καί σύ, ἀδελφέ, ὑπομονή, μήπως καί χάσεις τό στεφάνι σου!...

Αὐτά εἶπε καί χάθηκε χωρίς νά βγεῖ ἀπ᾿ τό κελλί!

Ἦταν ὁ ἅγιος Χαράλαμπος!




Ἀπό τό βιβλίο: "Μηνύματα ἀπό τόν Οὐρανό"

Ἔκδοσις: " Ἱ. Μονῆς Παναγίας Βαρνάκοβας Δωρίδα 2005


hristospanagia3.blogspot

[XAPA]

«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ»



Δύο μοναχοί παρακάλεσαν το Θεό να τους πληροφορήσει σε ποιο μέτρο πνευματικότητας έφθασαν.

Και ήλθε σ' αυτούς φωνή εκ του Ουρανού που τους έλεγε: -

Στην δείνα κώμη υπάρχει κάποιος κοσμικός, το όνομά του είναι Ευχάριστος και το όνομα της γυναίκας του Μαρία

- δεν έχετε φθάσει στο ύψος της αγιότητας αυτών.


Σηκώθηκαν λοιπόν οι δύο γέροντες και ήλθαν στην κώμη.

Ρώτησαν που είναι το σπίτι του και εύκολα τους βρήκαν. Και αφού συνάντησαν πρώτα τη γυναίκα τη ρώτησαν:

«που είναι ο άνδρας σου;»

Και εκείνη απάντησε: «Ποιμένας είναι και βόσκει τα πρόβατά μας».

Το βραδάκι ήλθε και ο Ευχάριστος με τα πρόβατά του.

Και μόλις είδε τους γέροντες έδωσε εντολή στη γυναίκα του να ετοιμάσει φαγητό.


Έφερε κατόπιν νερό για να πλύνει τα πόδια τους. Τότε οι γέροντες του είπαν.

«Δε θα καθίσουμε στο τραπέζι σου, εάν πρώτα δε μας πεις πως εργάζεσαι πνευματικά».

Τότε ο Ευχάριστος με ταπείνωση τους είπε:

«Εγώ είμαι ένας απλός τσοπάνης και αυτή είναι η γυναίκα μου. Τι επί πλέον θέλετε να μάθετε;»

Εκείνοι επέμεναν και τον παρακαλούσαν αλλά ο Ευχάριστος δεν ήθελε να τους πει.


Τότε οι γέροντες του είπαν: «Ο Θεός μας έστειλε σε σένα».

Όταν άκουσε τα λόγια αυτά φοβήθηκε και τους είπε.

«Να, αυτά τα πρόβατα έχουμε από τους γονείς μας.


Τα εισοδήματά μας από το ποίμνιο μας τα χωρίζουμε στα τρία.

Το ένα μέρος το δίνουμε στους φτωχούς,

το δεύτερο μέρος το ξοδεύουμε στη φιλοξενία των αδελφών και

το τρίτο μέρος το κρατούμε για τις ανάγκες μας.


Επί πλέον με τη γυναίκα μου ζούμε αδελφικά.

Το βράδυ προσευχόμαστε στο Θεό και τον παρακαλούμε να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας.

Αυτά που σας λέγω δεν τα ξέρει κανείς παρά μόνο εσείς».


Και οι γέροντες, αφού άκουσαν όλα αυτά, έφυγαν έκπληκτοι δοξάζοντες το Θεό.



ΠΗΓΗ : ΠΡΩΤΟΠΡ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Κ. ΑΚΡΙΒΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΛΑΪΚΩΝ, εκδ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΟΛΟΥ, 2002, σ. 7 κ.ε.


tribonio

[XAPA]

Ή εξομολόγηση του κήπου



-Μέ την εξομολόγηση πετάει ό άνθρωπος από μέσα του ό,τι άχρηστο έχει καί καρποφορεί πνευματικά.

Μια μέρα έσκαβα τόν κήπο μου, γιά νά φυτέψω λίγες ντοματιές.

Εκείνη τήν ώρα ήρθε κάποιος καί μού λέει: "Τί κάνεις, Γέροντα;"

"Τί νά κάνω; του λέω, εξομολογώ τόνκήπο μου".

Καλά, Γέροντα, μου λέει, χρειάζεται καί ό κήπος εξομολόγηση;".

"Ασφαλώς χρειάζεται.

"Εχω διαπιστώσει πώς, όταν τόν εξομολογώ, βγάζω δηλαδή εξω τίς πέτρες, αγριάδες, αγκάθια κ.λ.π.,

τότε βγάζει επίσημα κηπευτικά, αλλιώς οι ντομάτες γίνονται κιτρινιάρικες, καχεκτικές!"...



(Χαριτωμένες Διδαχές-Γερ.Παϊσίου εκδ.Βρυέννιος»)
* * *

[XAPA]

Ὁδηγὸς Ἐξομολογήσεως


ΠΡΟΛΟΓΟΣ


Τὸ μικρὸ ἔντυπο ποὺ κρατᾶς, ἀγαπητέ, δὲν εἶναι, μία πραγματεία γιὰ τὸ μέγιστο καὶ ἱερώτατο μυστήριο

τῆς Μετανοίας-Ἐξομολογήσεως.

Προϋποθέτει μελέτη καὶ γνώση παρομοίων διαφωτιστικῶν βιβλίων ἢ κειμένων, ὅπως καὶ λύσι σχετικῶν ἀποριῶν

ἔπειτα ἀπὸ συζήτησι μὲ ἔμπειρα σὲ τέτοια θέματα πρόσωπα.

Εἶναι ἁπλῶς ἕνα σύντομο ὑπομνηστικὸ γιὰ μιὰ καλύτερη καὶ πιὸ συγκεκριμένη προετοιμασία γιὰ τὸ ἱερὸ Μυστήριο.


Ὡστόσο, μὲ δυὸ λόγια, πρέπει νὰ ξέρῃς πὼς ἡ μεγαλύτερη ἐπιστήμη, ἀλλὰ καὶ ἡ δυσκολώτερη τέχνη εἶναι νὰ γνωρίσῃς ἀληθινὰ τὸν

ἑαυτό σου· ἀλλὰ καὶ νὰ μὴν τὸν στερήσῃς τὸ μεγαλύτερο ἀγαθό, ποὺ πραγματικὰ διψᾷ κάθε ἀνθρώπινη ψυχή, τὴ λύτρωσι!

Καὶ τὴ λύτρωσι αὐτὴ τὴ χαρίζει μόνος ὁ Θεάνθρωπος Λυτρωτής, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ποὺ ὁ ἴδιος ἵδρυσε

καὶ ἐνομοθέτησε ὡς μοναδικὸ λυτρωτικὸ μέσο στὴν Ἐκκλησία Του, τὴν Μετάνοια-Ἐξομολόγησι.

Γι᾿ αὐτὸ καὶ πρέπει νὰ ὑπερπηδήσῃς τὰ ὁποιαδήποτε καὶ ὁσαδήποτε ἐμπόδια ποὺ σοῦ φράζουν

τὸ δρόμο πρὸς τὸ Ἱερὸ Ἐξομολογητήριο.

Ἐδῶ σὲ περιμένει μὲ στοργὴ ὁ Πνευματικός, ποὺ ὡς ἄνθρωπος γνωρίζει νὰ συμπαθῇ

καὶ νὰ κατανοῇ τοὺς συναμαρτωλοὺς ἀδελφούς του.

Γι᾿ αὐτὸ πέταξε μακριά σου κάθε σκέψι ντροπῆς ἢ φόβου. Γιατὶ νὰ ντραπῇς, ἢ νὰ φοβηθῇς,

ὅταν ἡ ψυχή σου πάσχῃ καὶ ὑποφέρῃ ἀπὸ τὶς φοβερὲς συνέπειες τῆς πολύμορφης ἁμαρτίας;

Ὅταν ὄχι μιά, ἀλλὰ πολλὲς ἀρρώστειες σὲ βασανίζουν, ἀπέφυγες ποτὲ τὸν γιατρὸ καὶ τὸ Νοσοκομεῖο ἀπὸ ντροπή;


Ἀλλὰ πάλι μὴν παρασυρθῇς ἀπὸ μερικοὺς ποὺ ζητοῦν νὰ τοὺς διαβαστῇ μιὰ «Εὐχή», χωρὶς προηγούμενη Ἐξομολόγησι.

Ὅπου καὶ ὅταν αὐτὸ γίνεται, ἀπὸ ἄγνοια ἢ παράβαση, εἶναι φοβερὴ ἁμαρτία καὶ θεομπαιξία.

Μὲ πίστι λοιπὸν καὶ εἰλικρίνεια προχώρησε στὸ Ἱερὸ Ἐξομολογητήριο. Καὶ νὰ εἶσαι ἀπολύτως βέβαιος πὼς ἡ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ

Ἐσταυρωμένου Λυτρωτῆ θὰ σὲ δεχθῇ καὶ θὰ σὲ ἀπαλλάξῃ ἀπὸ τὸ βάρος ποὺ σὲ πιέζει. Ἐκεῖνος λέγει «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ

κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς».


________________________________________

ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ


1. Πιστεύεις στὸ Θεό, στὴν Ἁγία Τριάδα, στὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Πιστεύεις στὴν Ἐκκλησία καὶ τὰ Μυστήριά Της; Πιστεύεις ὅτι ὑπάρχει Παράδεισος καὶ Κόλασις;

2. Ἐμπιστεύεσαι τὸν ἑαυτό σου πάντοτε καὶ ἰδιαίτερα στὶς δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς σου στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἢ ἀπογοητεύεσαι καὶ δείχνεις ὀλιγοπιστία;

3. Μήπως στὶς θλίψεις, τὶς ἀσθένειες καὶ τὶς δοκιμασίες τῆς ζωῆς σου γογγύζεις ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ χάνεις τὴν πίστι καὶ τὸ θάρρος σου;

4. Μήπως πιστεύεις στὰ μέντιουμ, στὶς χαρτορρίχτες, στοὺς ἀστρολόγους, στοὺς μάγους ἢ στὶς μάγισσες, στὴ χειρομαντεία, στὴν καφετζού; Μήπως εἶπες σ᾿ ἄλλους νὰ πιστεύουν καὶ νὰ καταφεύγουν σ᾿ αὐτά;

5. Μήπως πιστεύεις στὶς προλήψεις καὶ δεισιδαιμονίες καὶ θεωρεῖς σὰν κακὸ σημάδι τὸ τρίξιμο τῶν ξύλων, τὸ βούισμα τῶν αὐτιῶν, τὸ οὔρλιασμα τοῦ σκύλου, τὴ συνάντησι τοῦ ἱερέως, τὸ λεγόμενο ποδαρικό; Μήπως πιστεύεις στὴν τύχη; Κάνεις τὴν προσευχή σου πρωὶ καὶ βράδι, ὅπως ἐπίσης καὶ στὸ τραπέζι; Μήπως ντρέπεσαι νὰ κάνης τὸ Σταυρό σου ἐνώπιον ἄλλων, π.χ. στὸ ἐστιατόριο ἢ ἔξω ἀπὸ Ἱ. Ναὸ ποὺ περνᾶς;

6. Μελετᾶς τὴν Ἁγία Γραφή, καθὼς ἐπίσης καὶ διάφορα θρησκευτικὰ βιβλία;

7. Ἐκκλησιάζεσαι τὶς Κυριακὲς καὶ τὶς μεγάλες Ἑορτὲς;

8. Παρακολουθεῖς ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέχρι τέλους τὴ θεία Λειτουργία ἢ πηγαίνεις ἀργὰ καὶ φεύγεις πρὶν τελειώσει;

9. Στὴν Ἐκκλησία πηγαίνεις ντυμένος(-η) μὲ σεμνὴ ἐνδυμασία; Προσέχεις νὰ μὴ γελᾷς καὶ νὰ μὴ συζητῇς μὲ ἄλλους, ἔστω καὶ ἂν τελῆται Γάμος ἢ Βάπτισις;

10. Μήπως ἐμποδίζεις ἀπὸ τὸν Ἐκκλησιασμὸ τὸν (τὴν) σύζυγό σου, τὰ παιδιά σου ἢ λὲς στοὺς γνωστούς σου νὰ μὴν ἐκκλησιάζονται;

11. Κοινωνεῖς τακτικὰ μιὰ φορὰ τὸ χρόνο καὶ αὐτὴ χωρὶς νὰ ἐξομολογηθεῖς;

12. Μήπως ὁρκίζεσαι χωρὶς λόγο ἢ καὶ ψευδῶς καὶ δὲν ἔτηρησες τὸν ὅρκο ποὺ ἔδωσες ἢ τὸ τάξιμο;

13. Μήπως βλασφημεῖς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων μας;

14. Νηστεύεις, ἐὰν δὲν ἔχῃς σοβαροὺς λόγους ὑγείας, τὴν Τετάρτη καὶ Παρασκευή, καὶ τὶς Τεσσαρακοστὲς;

15. Μήπως πετᾶς θρησκευτικὰ βιβλία ἢ περιοδικὰ σε τόπο ἀκάθαρτο;


ΕΣΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ


1. Μήπως ἔχεις μίσος καὶ ἀντιπάθεια ἐναντίον κάποιου ποὺ σοῦ ἔκαμε κακὸ ἢ σὲ ὕβρισε ἐπάνω στὸ θυμό του;

2. Μήπως εἶσαι καχύποπτος καὶ χωρίς αἰτία ὑποπτεύεσαι τοὺς πάντας, ὅτι δῆθεν μιλοῦν γιὰ σένα, ὅτι δὲν σὲ θέλουν, ὅτι δὲν σὲ ἀγαποῦν, ὅτι δὲν σὲ συμπαθοῦν;

3. Μήπως ζηλεύεις καὶ στενοχωρεῖσαι γιὰ τὴν πρόοδο, τὴν εὐτυχία, τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὰ ἀγαθὰ τῶν ἄλλων;

4. Μήπως μένεις ἀσυγκίνητος μπροστὰ στὴ δυστυχία καὶ τὴν ἀνάγκη τοῦ πλησίον σου;

5. Στὶς συναλλαγές σου μὲ τοὺς συνεταίρους σου ἢ συνεργάτες σου ἢ πελάτες σου εἶσαι τίμιος, εὐθύς, εἰλικρινής, ἀκέραιος;

6. Μήπως συκοφάντησες ἢ κατηγόρησες τὸ συνάνθρωπό σου;

7. Μήπως εἰρωνεύεσαι καὶ χλευάζεις τοὺς εὐσεβεῖς, ἐκείνους ποὺ νηστεύουν καὶ ἀγωνίζονται νὰ ζοῦν Χριστιανικὴ ζωὴ; Ἢ καὶ ἐκείνους ποὺ ἔχουν φυσικὰ ἢ πνευματικὰ ἐλαττώματα;

8. Ἐνῶ ἄκουσες κάποια πληροφορία ἢ κατηγορία ἐναντίον ἄλλου, μήπως τὴ μετέδωσες καὶ ἔβλαψες, ἔστω καὶ ἄθελά σου, τὴν ὑπόληψη καὶ τιμὴ τοῦ συνανθρώπου σου;

9. Μήπως κατακρίνεις τὴ συμπεριφορά, τὶς πράξεις, τὰ σφάλματα ἢ ἐλαπώματα τῶν ἄλλων, ὅταν ἀπουσιάζουν, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ἀλήθεια αὐτὰ ποὺ λὲς;

10. Μήπως καταράσθηκες κάποιον ποὺ σοῦ ἔκαμε κακὸ ἢ καὶ τὸν ἑαυτό σου τὸν ἴδιο σε δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς σου ἢ τὴν ὥρα καὶ τὴ στιγμὴ ποὺ γεννήθηκες;

11. Μήπως στέλλεις τοὺς ἄλλους στὸ «Διάβολο» ἢ τοὺς μουντζώνεις;

12. Σέβεσαι τοὺς γονεῖς σου; Τοὺς φροντίζεις; Ἀνέχεσαι, ἂν ἔχουν, τὶς γεροντικὲς ἀδυναμίες τους; Τοὺς βοηθεῖς στὶς σωματικὲς καὶ πνευματικὲς ἀνάγκες; Φροντίζεις νὰ ἐκκλησιάζωνται καὶ νὰ κοινωνοῦν; Μήπως τοὺς ἔχεις ἐγκαταλείψει ἄστοργα;

13. Μήπως παρέσυρες τοὺς γονεῖς σου καὶ ἔγραψαν σὲ σένα πιὸ πολλὴ περιουσία καὶ ἔτσι ἀδίκησες τοὺς ἀδελφούς σου;

14. Μήπως ἐπάνω στὸ θυμό σου ἐκτύπησες κανένα μὲ τὰ χέρια ἢ ἔθιξες μὲ τὰ λόγια;

15. Ἐκτελεῖς συνειδητὰ τὸ ἐπάγγελμά σου ἢ τὴν ἀποστολή σου;

16. Μήπως κλέπτεις; Μήπως παρεκίνησες ἢ βοήθησες ἄλλον νὰ κλέψει ἢ δέχτηκες νὰ κάλυψεις τὸν κλέπτη ἢ ἔλαβες ἐν γνώσει σου κλεμμένα πράγματα;

17. Μήπως εἶσαι ἀγνώμων καὶ ἀχάριστος πρὸς τὸ Θεὸ καὶ γενικὰ τοὺς εὐεργέτες σου;

18. Μήπως κάνεις κακὲς παρέες καὶ ἁμαρτωλὲς συναναστροφές; Μήπως ὤθησες κανέναν, εἶτε μὲ λόγια, εἰτε μὲ τὸ παράδειγμά σου, στὴν ἁμαρτία;

19. Μήπως ἔχεις κάνει πλαστογραφία; Μήπως ἔχεις καταχρασθῇ τὸ Δημόσιο; Μήπως δανείσθηκες χρήματα ἢ ἄλλα ἀντικείμενα καὶ δὲν τὰ ἐπέστρεψες;

20. Μήπως ἔκαμες ποτὲ φόνο, μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο;

21. Μήπως ἀναμειγνύεσαι στὴ ζωὴ τῶν ἄλλων, ἢ στὸ ἔργο των, ἢ στὴν οἰκογένειά των καὶ γίνεσαι πρόξενος φιλονεικιῶν καὶ ταραχῶν;

22. Ἐλεεῖς τοὺς πτωχούς, τὰ ὀρφανά, τοὺς γέροντες, τοὺς πολυτέκνους, τὶς πτωχὲς οἰκογένειες ποὺ γνωρίζεις;


Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ


1. Μήπως εἶσαι προσκολλημένος στὴν ὕλη καὶ τὰ ἐπίγεια ἀγαθά;

2. Μήπως εἶσαι φιλάργυρος καὶ φιλοχρήματος;

3. Μήπως εἶσαι πλεονέκτης;

4. Μήπως εἶσαι σπάταλος; Ὅ,τι σοῦ περισσεύει ἀνήκει στοὺς πτωχούς.

5. Μήπως ἔχεις μεγαλομανία;

6. Μήπως σοῦ ἀρέσει νὰ ἐπιδεικνύεσαι δείχνοντας τὰ ἐνδύματά σου, τὰ πλούτη σου, τὶς ἐπιτυχίες σου, τοὺς βαθμοὺς τοῦ παιδιοῦ σου;

7. Μήπως ἐπιδιώκεις τὸ θαυμασμὸ καὶ τὴ δόξα τῶν ἀνθρώπων;

8. Δέχεσαι εὐχαρίστως τοὺς ἐπαίνους καὶ θέλεις οἱ ἄλλοι νὰ σὲ κολακεύουν, νὰ λένε ὅτι σὰν ἐσένα ἄλλος δὲν ὑπάρχει;

9. Θίγεσαι, ὅταν σοῦ ὑποδεικνύουν τὰ σφάλματά σου, καὶ πικραίνεσαι, ὅταν σὲ ἐλέγχουν καὶ σὲ παρατηροῦν οἱ μεγαλύτεροί σου;

10. Μήπως εἶσαι πείσμων, ἰσχυρογνώμων, ἐγωιστής, ὑπερήφανος καὶ ἀτομιστὴς; Πρόσεξε τὰ ἁμαρτήματα αὐτά, διότι ἡ διάγνωσίς τους εἶναι δύσκολη.

11. Μήπως χαρτοπαίζεις, ἔστω καὶ ἄνευ χρημάτων, μὲ πρόσωπα τοῦ σπιτιοῦ σου ἢ συγγενικὰ γιὰ νὰ «σκοτώσης τὴν ὥρα σου», ὅπως λένε μερικοί;

12. Μήπως σαρκικὰ ἁμαρτήματα ἔχουν μολύνει τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή σου;

13. Παρακολουθεῖς θεάματα βρώμικα ἀπὸ τὴν τηλεόραση καὶ τὸν κινηματογράφο;

14. Μήπως διαβάζεις αἰσχρὰ βιβλία καὶ περιοδικὰ;

15. Μήπως σκέφτηκες ποτὲ νὰ αὐτοκτονήσῃς;

16. Μήπως εἶσαι κοιλιόδουλος;

17. Μήπως εἶσαι ὀκνηρός, ἀμελής, ῥάθυμος;

18. Μήπως λέγεις λέξεις ἀπρεπεῖς, αἰσχρές, ὑβριστικές, εἶτε χάριν ἀστειότητος, εἰτε γιὰ νὰ ὑβρίσῃς καὶ νὰ ἐξευτελίσῃς ἄλλον;

19. Ἔχεις πνεῦμα αὐταπαρνήσεως;

20. Διώχνεις ἀπὸ τὸ μυαλό σου τὶς κακὲς σκέψεις ποὺ ἔρχονται νὰ μολύνουν τὴν καρδιά σου;

21. Τὰ μάτια σου τὰ προσέχεις νὰ μὴν περιεργάζονται προκληττικὲς εἰκόνες ἢ πρόσωπα;

22. Τὰ αὐτιά σου τὰ προσέχεις τί ἀκούουν;

23. Μήπως χορεύεις ἔξαλλους καὶ ἁμαρτωλοὺς χορούς; Τραγουδᾶς ἢ ἀκοῦς αἰσχρὰ τραγούδια;

24. Μήπως εἶσαι μέθυσος;

25. Μήπως καπνίζεις; Τὸ κάπνισμα φθείρει τὴν πολύτιμη ὑγεία καὶ ἀποτελεῖ ἁμαρτωλὴ σπατάλη.


ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΖΥΓΟΥΣ


1. Διατηρεῖτε τὴ συζυγικὴ πίστι; Εἶναι φοβερό, ὅταν ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς συζύγους συνάπτει παρανόμους σχέσεις.

2. Μήπως ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δυὸ προσέβαλε ἢ ἐλύπησε τὸν ἄλλον ἐνώπιον ἄλλων ἢ καὶ ἰδιαιτέρως;

3. Μήπως δὲν ἀνέχεσθε τὶς τυχὸν ἀδυναμίες ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου; Μήπως δεικνύετε σκληρότητα;

4. Μήπως ἐσὺ ὁ σύζυγος προτρέπεις τὴ σύζυγό σου νὰ ἀκολουθεῖ κατὰ γράμμα τὴ μόδα καὶ κάθε τί ποὺ εἶναι ἐξωφρενικὸ καὶ ἀντίθετο πρὸς τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ; Μήπως σὺ ἡ σύζυγος παρασύρεις τὸ σύζυγό σου σὲ διασκεδάσεις, ἀπαιτεῖς νὰ σοῦ δίδει τὰ μέσα γιὰ ν᾿ ἀκολουθεῖς τὴ μόδα καὶ καὶ τὴν κοσμικὴ ζωή;

5. Σκέπτεσθε τὸν ἀγώνα ποὺ ἔχει ὁ ἕνας ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ ὁ ἄλλος μέσα στὸ σπίτι, ὥστε νὰ βοηθῆτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον στὸν ἀγώνα αὐτὸν ξεκουράζοντας ὁ ἕνας τὸν ἄλλον ψυχικὰ καὶ σωματικά;

6. Ὡς σύζυγος μήπως ἔχεις ὑπερβολικὲς ἀξιώσεις μερικὲς φορὲς καὶ ἐξευτελιστικὲς στὶς συζυγικὲς σχέσεις; Κάμνετε ἐγκράτεια κατὰ τὶς Κυριακές, τὶς ἑορτὲς καὶ τὶς ἡμέρες τῶν νηστειῶν γενικὰ;

7. Μήπως δὲν ἀφήνεις σὺ ὁ (ἡ) σύζυγος τὴ (τό) σύζυγό σου νὰ πηγαίνει στὴν Ἐκκλησία ἢ σὲ θρησκευτικὲς συγκεντρώνεις καὶ ὁμιλίες;

8. Τὰ παιδιά σας τὰ ἀνατρέφετε ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου; Μήπως ἐνδιαφέρεσθε μόνο γιὰ τὴ διανοητική τους μόρφωση καὶ ἀδιαφορεῖτε γιὰ τὴν ποιότητα τοῦ χαρακτήρα τους;

9. Τὰ ὁδηγεῖτε στὴν Ἐκκλησία, στὴν ἱ. Ἐξομολόγηση, τὴ συχνὴ θεία Κοινωνία, τὸ Κατηχητικό; Τὰ διδάσκετε μὲ τὰ λόγια καὶ μὲ τὸ παράδειγμά σας τὴν ἀρετὴ; Τὰ μάθατε νὰ προσεύχονται τὸ πρωί, τὸ βράδι, ὅπως καὶ στὸ φαγητό, μὲ προσοχὴ καὶ εὐλάβεια;

10. Προσέχετε τί διαβάζουν; Φροντίζετε νὰ τοὺς παίρνετε βιβλία, περιοδικὰ ἐθνικοθρησκευτικοῦ περιεχομένου;

11. Προσέχετε μὲ ποιοὺς συναναστρέφονται καὶ ποιοὺς ἔχουν φίλους;

12. Μήπως τὰ ὁδηγεῖτε σὲ θεάματα ἁμαρτωλὰ καὶ τὰ ἀφήνετε νὰ παρακολουθοῦν ἀπεριόριστα καὶ ἀνεξέλεγκτα τηλεόραση;

13. Τὰ διδάσκετε τὴν ταπεινοφροσύνη καὶ προσέχετε νὰ ντύνωνται σεμνὰ;

14. Μήπως τὰ καταρᾶσθε, ὅταν σᾶς πικραίνουν; Μήπως τὰ στέλνετε στὸ διάβολο;

15. Μήπως ἔχετε κάνει ἔκτρωση ἢ ἀποφεύγετε νὰ κάμετε παιδιά;

16. Μήπως ἀδικήσατε τὰ παιδιά σας κατὰ τὴ διανομὴ τῆς περιουσίας σας;

17. Μήπως ἐσὺ ὁ σύζυγος μήπως νομίζεις ὅτι τὸ καθῆκον τῆς ἀνατροφῆς καὶ τῆς μορφώσεις τῶν παιδιῶν σας ἀνήκει μόνο στὴ σύζυγο; Καὶ σὺ ἔχεις καθῆκον νὰ τὰ νουθετεῖς, νὰ τὰ διαβάζεις καὶ νὰ τὰ ἀπασχολεῖς, γιὰ νὰ ξεκουράζεις τὴ σύζυγό σου, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ νοιώθουν καὶ αὐτὰ τὴν παρουσία σου, ὥστε νὰ συγκρατοῦνται καὶ νὰ μὴν παρασύρονται στὸ κακό.

18. Μήπως τὰ μουντζώνετε καὶ τὰ μαλώνετε μὲ ἀπρεπεῖς λέξεις;

19. Ἀγαπᾶ καὶ τιμᾶ ὁ καθένας σας τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς συγγενεῖς του ἄλλου; Μήπως ἐπεμβαίνουν οἱ γονεῖς καὶ οἱ συγγενεῖς σας στὴν οἰκογένειά σας καὶ γίνονται αἰτία νὰ δημιουργοῦνται διχόνοιες καὶ παρεξηγήσεις μεταξύ σας;

20. Μήπως ἐπεμβαίνετε στὴν οἰκογένεια τοῦ παιδιοῦ σας;

21. Μήπως ὁ σύζυγός σου εἶναι βλάσφημος; Κάνε ὑπομονὴ καὶ προσευχήσου νὰ κόψει τὴν καταραμένη βλασφημία.

________________________________________


Ἀδελφέ μου,

Βλέπεις πόσα πράγματα ἔχεις νὰ σκεφθεῖς; Καὶ πόσα ἀκόμα θὰ ἀνακάλυψεις, ὅταν μείνεις μόνος ἐσὺ καὶ θέλησεις νὰ ψάξεις βαθιὰ τὸν ἑαυτό σου!...

Μὴν ἀμελήσεις νὰ τὸ κάμεις. Αὐτὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη βοήθεια ποὺ μπορεῖς καὶ πρέπει νὰ προσφέρεις στὸν ἑαυτό σου καὶ στοὺς ἄλλους.

Εὔχομαι ὁ Πανάγαθος νὰ σὲ φωτίσει καὶ νὰ σὲ δυναμώσει στὸν ἀνηφορικό, ἀλλὰ ὡραῖο αὐτὸ δρόμο, ποὺ περνᾶ ἀπ᾿ τὸ Ἱερὸ

Ἐξομολογητήριο στὸν Οὐρανό.



Ἔκδ. Α.Β.

[XAPA]

Πόσο σημαντικό είναι το δίκιο μας; (σκέψεις μίας ψυχής...)


Είχα μάθει από πολύ μικρός ότι οι διαφωνίες στη ζωή λύνονται με τις φωνές, τους τσακωμούς και τη σωματική βία!

Ήταν μεγάλη μου ευχαρίστηση όταν κατατρόπωνα τους ‘εχθρούς’ μου γιατί φώναζα περισσότερο ή γιατί ήμουν ο πιο έξυπνος.


Κι έτσι κέρδιζα το δίκιο μου! Έχανα όμως τους ανθρώπους μου, ανθρώπους που τους απογοήτευα!

Και ύστερα έμενα μόνος μου και θλιμμένος.

Ακόμα και μέσα στην Εκκλησία, όταν γνώρισα το Χριστό και πάλι δε θυμάμαι μια φορά στην εξομολόγηση

να μην έχω αναφέρει το θυμό μου και τις συγκρούσεις με ανθρώπους που αγαπώ!

Υπήρχαν όμως δύο διαφορές… ότι τα ξεσπάσματα μου ήταν πιο ήπια και πως οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους διορθώνονταν,

έστω και με μπαλώματα!

Εδώ κι ένα χρόνο όμως περίπου διαπιστώνω ότι απλώς έχω διαφωνήσει μόνο δύο φορές με τους αδερφούς μου

χωρίς να έρθω σε σύγκρουση! Τουλάχιστον μέσα μου είχα εναντιωθεί μόνο στις απόψεις τους και όχι στο πρόσωπο τους.

Γι’αυτό και δεν επήλθε σύγκρουση! Αναλογιζόμενος τί ήταν αυτό που έχει αλλάξει διαπίστωσα μερικά πράγματα…

καταρχάς αυτό που λέει η παροιμία ‘ της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελάει’.

Όταν το Φως του Χριστού είναι μέσα σου, βλέπεις με γέλιο πικρό πόσο σκοτεινό και ανόητο είναι να συγκρούεσαι…

για οποιοδήποτε λόγο!


Αυτό που άλλαξε είναι η κατεύθυνση της αγάπης μου, από φιλαυτία δηλαδή έγινε φιλαδελφία!

Δηλαδή δεν αγαπώ εμπαθώς τον εαυτό μου αλλά αγαπώ εν Χριστώ τους αδερφούς μου!

Διαπίστωσα ότι κυρίως τσακωνόμουν με αυτούς που αγαπούσα πιο πολύ και στο τέλος μετάνιωνα πικρά είτε είχα δίκιο είτε όχι.

Και τελικά πόσο σημαντικό είναι αυτό το δίκιο; Πιο σημαντικό από το Χριστό; Ε, όχι! Δε θα αφήσω κανένα δίκιο

να με βγάλει από την Αγάπη του Χριστού!

Αυτό το χρόνο νιώθω το Χριστό να εργάζεται μέσα μου, σε ένα ερείπιο για το οποίο ευθύνομαι αποκλειστικά εγώ.

Κι Αυτός με έχει κάνει να καταλάβω βαθιά μέσα μου πως πρέπει να βλέπω τα πράγματα από το τέλος προς την αρχή!


Σκοπός της ζωής μου είναι η ένωση μου με το Χριστό και η αιώνια Ζωή μαζί Του!

Και όταν συμβαίνει αυτό σπλαχνίζεσαι και αγαπάς τους πάντες!

Αν ο αδερφός με προσβάλλει και με μειώνει, δίκιο έχει, γιατί να τσακωθώ;

Κι αν έχει άδικο, πάλι δε θα τσακωθώ… θα προσευχηθώ στον Ειρηνοποιό Χριστό να μας συμφιλιώσει!

Ποτέ πια δε μιλώ όταν έχω θυμό μέσα μου. Δε μου πάει η καρδιά να πικράνω κανένα.

Και πριν τους αγαπούσα αλλά είχα λογισμό ‘ πρέπει να τους μιλήσεις για το καλό τους’.

Τώρα πια όμως πριν μιλήσω προσεύχομαι πολύ. Και προσευχόμενος μαλακώνει η καρδιά μου,

ξεχνιέμαι και λέω ‘ Κύριε δικοί Σου είναι… Εσύ τόσο που μας αγαπάς βρες τρόπους να μας σώσεις!


Ποιος είμαι εγώ να τους μιλήσω για το καλό τους; Έχουν Εσένα, την Εκκλησία Σου και τον πνευματικό τους!

Εγώ είμαι στη διάθεση του Χριστού αν θέλει να με αξιοποιήσει. Και βλέπω ότι τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα έτσι!

Κι αν βλέπω ότι δεν μπορούμε να είμαστε μαζί με κάποια αδέρφια μου χωρίς συγκρούσεις,

απλά απομακρύνομαι μέχρι να μας ετοιμάσει ο Κύριος!

Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν τους έχω αγαπήσει ακόμα. Με αυτούς είναι λίγο πιο δύσκολο να μη συγκρουστώ.

Όμως σκέφτομαι ότι τους αγαπάει ο Χριστός… γι’ αυτούς σταυρώθηκε!

Αν κάποιος μου δώσει να φάω κρέας τη Μεγάλη Παρασκευή, θα το φάω; Όχι, για την Αγάπη του Χριστού!


Γιατί λοιπόν να φάω τη σάρκα ενός ανθρώπου και να ανταποδώσω την προσβολή και την ειρωνεία

ή να έρθω στα χέρια με κάποιον για τον οποίο έπαθε ο Χριστός;

Νομίζω είναι χειρότερο από το να φάω κρέας τη Μεγάλη Παρασκευή!



πηγή: sostis.gr