Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

[XAPA]

«Διακονητές» και «Προστάτες» Άγιοι


– Γέροντα, πονάει το δόντι μου.

– Δεν είναι καλά να πονέσης λίγο, για να ωφεληθής και λίγο;

Κάνε ένα κομποσχοίνι στον Άγιο Αντίπα, που βοηθάει στον πονόδοντο, και θα σού περάση ο πόνος.


– Έκανα, Γέροντα, και δεν πέρασε

– Φαίνεται κάτι θα φταίη.

Αν του πης: «από τώρα θα είμαι πιο προσεκτική σε όλα», αμέσως ο Άγιος θα βοηθήση.

Ο Άγιος Αντίπας είναι μεγάλος Άγιος!

Πόσο ευαρέστησε στον Θεό! «Αντίπας ο μάρτυς μου ο πιστός» (1) , λέει στην Αποκάλυψη.


– Γέροντα, στην Ακολουθία και στην Παράκληση της Αγίας Βαρβάρας αναφέρεται ότι η Αγία θεραπεύει τις λοιμώδεις ασθένειες.

– Ποιές είναι οι λοιμώδεις ασθένειες;


– Οι ασθένειες, Γέροντα, που μεταδίδονται με τα μικρόβια.

– Τότε να παρακαλάτε την Αγία Βαρβάρα να σας βοηθάη, για να μη μεταδίδεται το «μικρόβιο» της ζήλειας μεταξύ σας.

Να φωτοτυπήσης την Παράκληση της Αγίας Βαρβάρας και να την μοιράσης στις αδελφές.


– Η Αγία Βαρβάρα, Γέροντα, είναι προστάτις και του Πυροβολικού.

– Έ, καλά, ένας Άγιος μπορεί να κάνη όλα τα διακονήματα.


– Γέροντα, και η Αγία Ειρήνη είναι προστάτις της Χωροφυλακής.

– Ναί, γι’ αυτό, όταν καμμιά φορά δεν έχης ειρήνη, να παρακαλάς την Αγία Ειρήνη, που κυβερνάει και ολόκληρο

το σώμα της Χωροφυλακής (2) και φέρνει ειρήνη, να φέρνη την ειρήνη και μέσα στην καρδιά σου.


– Γέροντα, πολύ συχνά χάνω πράγματα και μετά χάνω χρόνο για να τα βρώ.

– Γιατί δεν επικαλείσαι τον Άγιο Μηνά που έχει ειδικότητα σ’ αυτό;

Ο Άγιος Μηνάς αμέσως φανερώνει ό,τι χάσουμε, χωρίς να έχη πολλές απαιτήσεις!

Εγώ μια φορά, όταν ήμουν στο Κοινόβιο (3) , είχα χάσει το κλειδί από το κελλί μου

– τότε κλειδώναμε τα κελλιά, γιατί μέσα στο μοναστήρι κυκλοφορούσαν και διάφοροι κοσμικοί.-

«Δεν πειράζει, λέω, θα πάω στο μαραγκούδικο».

Κοιτάζω, έλειπε το κλειδί και από το μαραγκούδικο.

Πάω στο βουρδουναριό (4) , όπου έφτιαχνα τα σαμάρια για τα ζώα, και από ’κεί έλειπε το κλειδί.

«Που να πάω τώρα;», λέω.

Άναψα τότε ένα κερί στον Άγιο Μηνά και αμέσως τα βρήκα όλα τα κλειδιά εκεί που δεν περίμενα.

Ένα κερί και εντάξει! Υποχρεώνονται οι Άγιοι με το κερί.

Τον Άγιο Μηνά εγώ δεν ήξερα ότι τον εικονίζουν και καβαλλάρη.

Η μητέρα μου, που τον είχε δει μια φορά και της έδωσε απάντηση για ένα θέμα,

μου είπε ότι ο Άγιος Μηνάς είναι καβαλλάρης.

Εγώ επέμενα και της έλεγα ότι μόνον ο Άγιος Δημήτριος και ο Άγιος Γεώργιος είναι καβαλλάρηδες.

«Όχι, μου έλεγε η μητέρα μου, αυτός που είδα ήταν με καστανό άλογο και μου είπε ότι είναι ο Άγιος Μηνάς.

″Ποιός είσαι; τον ρώτησα.

Ο Άγιος Γεώργιος έχει άσπρο άλογο, ο Άγιος Δημήτριος κόκκινο· εσύ ποιός είσαι;”.

“Ο Άγιος Μηνάς είμαι”, μου είπε».


– Γέροντα, μπορεί ο Άγιος Σπυρίδων να ζήτησε από τον Θεό να μείνη άφθαρτο το Λείψανό του;

– Όχι, πώς μπορεί να γίνη αυτό;

Οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα.

Ο Θεός οικονόμησε να μείνη άφθαρτο το Λείψανο, για να βοηθιούνται οι άνθρωποι.

Και βλέπετε πώς τα έχει οικονομήσει ο Θεός!

Επειδή η Κέρκυρα, η Κεφαλλονιά και η Ζάκυνθος είναι κοντά στην Ιταλία και εύκολα οι άνθρωποι θα μπορούσαν

να παρασυρθούν από τον Καθολικισμό, έβαλε φράγμα εκεί πέρα τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον Άγιο Γεράσιμο και

τον Άγιο Διονύσιο.


– Γέροντα, όταν είσαστε στο μοναστήρι, αισθάνομαι μεγάλη ασφάλεια. Όταν λείπετε και συμβή κάποιος πειρασμός, δειλιάζω.

– Μη φοβάσαι, έχετε Προστάτες μεγάλους κοντά σας· να μην τους αφήνετε, να τους ενοχλήτε συνέχεια.

Όταν θα χρειάζεται και η δική μου σκιά για ανθρώπινη βοήθεια, είτε από το Άγιον Όρος είτε από κοντά, θα υπάρχη.

Εάν στην κοσμική ζωή τα καλά αδέλφια φροντίζουν τις αδελφές τους, πόσο μάλλον στην πνευματική ζωή,

που είναι ανώτερη.


Γι’ αυτό και σάς έχω αφήσει τον θησαυρό που είχα, τον Άγιο Αρσένιο, και επόμενο είναι να είναι εδώ και η καρδιά μου,

γιατί «όπου ο θησαυρός, εκεί και η καρδία» (5) .

Άλλωστε σας το είχα πεί:

«Ό,τι πολύτιμο κι αν έχω, θα το αφήσω στην Μονή σας, όπου μένει και ο Άγιός μου», ο οποίος σε κάποιον (6) είπε:

«Εγώ μένω έξω από την Θεσσαλονίκη».

Γι’ αυτό, αφού και ο ίδιος είπε ότι μένει εδώ, να τον παρακαλάς εκ μέρους μου – εάν διστάζης –,

να παίρνη την πατερίτσα του και να βολεύη με τον τρόπο του τα ταγκαλάκια.


Αυτή είναι και η δουλειά όλων γενικά των Αγίων·

να βοηθούν και να προστατεύουν εμάς τους ταλαίπωρους ανθρώπους

από τους ορατούς και αοράτους πειρασμούς.

Δική μας δουλειά είναι, όσο μπορούμε, να ζούμε πνευματικά, να μη στενοχωρούμε τον Χριστό,

να ανάβουμε το καντηλάκι στους Αγίους και να τους παρακαλούμε να μας βοηθούν.

Σε αυτήν την ζωή έχουμε ανάγκη βοηθείας, για να μπορέσουμε να πάμε κοντά στον Χριστό.

Στην άλλη ζωή, εάν ο Θεός μας αξιώση και πάμε κοντά Του, ούτε και τους Αγίους θα «κουράζουμε»,

αλλά ούτε και θα υπάρχη λόγος να τους παρακαλούμε να μας βοηθήσουν.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ,ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012



(1) Αποκ. 2, 13. Ο Άγιος Αντίπας, επίσκοπος Περγάμου, έζησε κατά τους Αποστολικούς χρόνους και μαρτύρησε στην Πέργαμο. Η μνήμη του εορτάζεται στις 11 Απριλίου.
(2) Ειπώθηκε το 1986.
(3) Στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου τα έτη 1953-1955.
(4) Βουρδουναριό: Σταύλος υποζυγίων και οι σχετικοί βοηθητικοί χώροι.
(5) Βλ. Ματθ. 6, 21.
(6) Πρόκειται για τον ίδιο τον Γέροντα. (Βλ. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, έκδ. Ι. Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 282010, σ.33-35).

[XAPA]

Τα θαύματα των Αγίων



– Γέροντα, φοβάμαι, όταν διακονώ μόνη μου στον ξενώνα.

– Να κάνης κομποσχοίνι στον Χατζεφεντή, για να σού πη μετά και «ευλόγησον» ο κλέφτης (1) !


– Εγώ, Γέροντα, φοβάμαι τα ταγκαλάκια.

– Να παρακαλάς τον Χατζεφεντή να τα κοκκαλώνη. Τί λές, δεν μπορεί;


– Πώς δεν μπορεί, Γέροντα!

– Το ξέρεις ότι κοκκάλωσε ένα αυτοκίνητο;

Είχε ξεχάσει ο οδηγός τα κλειδιά στην πόρτα του αυτοκινήτου και το έκλεψαν.

Μόλις επικαλέσθηκε τον Άγιο, κοκκάλωσε το αυτοκίνητο στην μέση του δρόμου, κι έτσι αναγκάστηκαν οι κλέφτες

να το παρατήσουν και να το βάλουν στα πόδια.


– Γέροντα, οι γιατροί είπαν ότι πρέπει να κάνω εγχείρηση στο κεφάλι.

– Πήγαινε να χτυπήσης το κεφάλι σου στην αγία κάρα του Αγίου Αρσενίου (2).

Δεν είδες πώς την βόλεψε την άλλη αδελφή ο Άγιος;

Έκανε την επέμβαση χωρίς νυστέρι και χωρίς να το καταλάβη ούτε η ίδια.

Δόξα τω Θεώ! Μήν αμφιβάλλης ότι θα βολέψη κι εσένα.

Βοηθάει ο Άγιος Αρσένιος.

Ένας γιατρός με παρακάλεσε να προσευχηθώ για το κοριτσάκι του που είναι άρρωστο.

Παρακάλεσα τον Άγιο Αρσένιο και το βοήθησε λίγο.

Να κάνετε κι εσείς κομποσχοίνι, για να αποτελειώση ο Άγιος το θαύμα του και να γνωρίσουν

οι επιστήμονες την θεία επιστήμη του Θεού, για να δοξασθή το όνομά Του.

Το θαύμα είναι μυστήριο· μόνο ζήται και δεν εξηγείται· το μυαλό δεν μπορεί να το ερμηνεύση.


– Γέροντα, οι άνθρωποι σήμερα δεν ευλαβούνται τους Αγίους όπως παλιά.

– Παλιά και αυτοί που έλεγαν ότι είναι άπιστοι είχαν μέσα τους Θεό.

Θυμάμαι, την εποχή που ήταν οι Ιταλοί στην Κόνιτσα, πήρε φωτιά το δάσος και διαδόθηκε ότι την είχαν βάλει

οι Ιταλοί, για να πάνε οι Κονιτσιώτες να την σβήσουν και να τους συλλάβουν.

Όταν το άκουσαν αυτό οι Κονιτσιώτες, σκορπίστηκαν και άφησαν το δάσος να καίγεται.

Οι Ιταλοί πήγαν και βρήκαν τον πρόεδρο, ο οποίος ήταν άπιστος, και του είπαν:

«Που είναι οι άνθρωποι;». «Στις δουλειές τους», απάντησε εκείνος.

«Και γιατί δεν πήγαν να σβήσουν την φωτιά;», τον ρώτησαν.

«Ά, εμείς σ’ αυτές τις περιπτώσεις, τους λέει, έχουμε τον Άγιο Νικόλαο»

– η Μητρόπολη της Κόνιτσας τιμάται στην μνήμη του Αγίου Νικολάου.

Εκείνη την στιγμή, ενώ προηγουμένως δεν υπήρχε κανένα σύννεφο στον ουρανό, μαζεύτηκαν σύννεφα και

άρχισε να βρέχη καταρρακτωδώς.

Όταν είδαν το θαύμα αυτό οι Ιταλοί, φοβήθηκαν.


– Γέροντα, υπάρχει περίπτωση ένας Άγιος να μην κάνη θαύματα;

– Το αν θα κάνη ένας Άγιος θαύματα ή όχι, αυτό είναι θέμα του Θεού.

Τα πολλά όμως θαύματα των Αγίων μένουν άγνωστα.

Τίποτε δεν είναι δύσκολο για τον Θεό και για έναν Άγιο που έχει παρρησία στον Θεό.

Ο Χριστός είπε: «Θα σάς δώσω δύναμη να κάνετε θαύματα περισσότερα και μεγαλύτερα από όσα έκανα εγώ» (3) .

Αυτός ο λόγος του Χριστού δείχνει και την ταπείνωσή Του και τον πλούτο της Χάριτος που μας δίνει.

Είναι συγκινητική η ταπείνωση του Χριστού· έδωσε στους Αγίους την Χάρη και την δύναμη να ανασταίνουν

ακόμη και νεκρούς, όπως Εκείνος.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012



(1) Ο Γέροντας υπαινίσσεται συγκεκριμένα θαύματα που είχε κάνει ο Άγιος Αρσένιος (Χατζεφεντής), όταν ζούσε, αναγκάζοντας κάποιους κλέφτες όχι μόνο να φύγουν άπρακτοι, αλλά να του ζητήσουν και συγχώρηση. (Βλ. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, σ. 96-97, 102-103 κ.ά.).
(2) Με την συμβουλή αυτήν ο Γέροντας Παΐσιος δεν απορρίπτει την ιατρική βοήθεια, αλλά θέλει να μας παρακινήση να ζητούμε με πίστη την βοήθεια των Αγίων.
(3) Βλ. Ιω. 14, 12.

[XAPA]

Είναι ζωντανή η παρουσία των Αγίων



– Γέροντα, θα ήθελα να δώ τον Άγιο Αρσένιο.

– Το ότι επιδιώκεις να δης τον Άγιο Αρσένιο είναι επικίνδυνο, γιατί ο εχθρός μπορεί να σου παρουσιάση φαντασία

και έπειτα να σου πη ο λογισμός ότι κάτι είσαι, διότι δήθεν αξιώθηκες να δης τον Άγιο.

Στην συνέχεια, αφού σου κολλήση το «κάτι είσαι», θα σου παίζη συνέχεια σινεμά ο εχθρός με την φαντασία.

Γι’ αυτό να έχης τον Άγιο Αρσένιο σε ευλάβεια, αλλά να μην επιδιώκης να τον δής.

Το αν σού παρουσιασθή ή όχι, είναι δική του δουλειά.


– Όταν, Γέροντα, εμφανίζεται ένας Άγιος σε κάποιον, ένας τρίτος τον βλέπει;

– Δεν υπάρχει κανόνας σ’ αυτό.

Άλλοτε τον βλέπει, άλλοτε ακούει μόνον την φωνή του, άλλοτε τίποτε.

Αυτά δεν μπαίνουν σε καλούπια ούτε εξηγούνται.

Είναι ζωντανή η παρουσία των Αγίων!

Και όταν ακόμη εμείς δεν τους βρίσκουμε, εκείνοι μας βρίσκουν!


Όταν έφυγα από τον «Τίμιο Σταυρό» και πήγα στην «Παναγούδα»,

το Καλύβι ήταν εγκαταλελειμμένο.

Ίσα που βόλεψα κάπως ένα κελλί, για να μείνω.

Είχα πάρει μαζί μου ό,τι πράγματα είχα.

Τα Μηναία τα είχα ακόμη στα κουτιά.

Ήρθε η ώρα να κάνω Εσπερινό. Αλλά που να βρώ τα Μηναία!...

Πήρα το ημερολόγιο να δώ ποιός Άγιος γιορτάζει.


Είχα χάσει όμως και τα γυαλιά, και δεν έβλεπα τα μικρά γράμματα από το ημερολόγιο,

για να δώ τον εορταζόμενο Άγιο, να κάνω κομποσχοίνι για τον Εσπερινό.

Τρία τέταρτα έψαχνα· τίποτε. «Θα περάση η ώρα ψάχνοντας, είπα.

Ας πώ: “Άγιοι της ημέρας, πρεσβεύσατε υπέρ ημών”».

Αφού έκανα κομποσχοίνι στον Χριστό και στην Παναγία, ύστερα άρχισα να λέω:

«Άγιοι της ημέρας, πρεσβεύσατε υπέρ ημών, Άγιοι της ημέρας...».


Την νύχτα πάλι, για να μη χασομερώ με το ψάξιμο των γυαλιών, έλεγα το ίδιο:

«Άγιοι της ημέρας, πρεσβεύσατε υπέρ ημών».

Τότε βλέπω μπροστά μου έναν Αξιωματικό Λαμπροφόρο, με πολλή αγάπη και πατρική στοργή,

να με πλησιάζη με καλωσύνη και να μου σκορπάη μια ανέκφραστη αγαλλίαση.

Επειδή τον είδα τόσο πολύ καλό, έλαβα το θάρρος και τον ρώτησα: «Που υπηρετούσατε και πώς λέγεσθε;».

Εκείνος μου είπε: «Είμαι ο Άγιος Λουκιλλιανός».

Εγώ όμως δεν άκουσα καλά και τον ρώτησα: «Ο Άγιος Λογγίνος;».

«Όχι, μου απήντησε, ο Άγιος Λουκιλλιανός».


Επειδή το όνομά του μου φάνηκε παράξενο, τον ξαναρωτάω: «Ο Άγιος Λουκιανός;».

«Όχι, μου απάντησε πάλι εκείνος· ο Άγιος Λου-κιλ-λι-α-νός».

Τότε του είπα: «Έχω και εγώ τραύματα από τον πόλεμο».

Δίπλα στον Άγιο στεκόταν και ένας νεαρός Γιατρός, με άσπρη ποδιά – ήταν ο Άγιος Παντελεήμων –,

στον οποίο είπε να με εξετάση.

Αφού με εξέτασε, άκουσα που έλεγε την διάγνωση στον Άγιο Λουκιλλιανό:

«Τα τραύματά του έχουν θεραπευθή· μόνο για το δίπλωμα θα τα λάβουμε υπ’ όψιν μας».

Στην συνέχεια ένιωθα μεγάλη χαρά και διπλή ξεκούραση.

Έψαξα καλά, βρήκα τα γυαλιά και κοίταξα στο ημερολόγιο· ήταν η μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Λουκιλλιανού (1) .

Το απόγευμα πήγα σε κάποιους γνωστούς μου Πατέρες και διάβασα και το Συναξάρι του Αγίου.

Ακόμη ο Άγιος με χορταίνει με την αγάπη του και με ξεκουράζει ψυχικά και σωματικά

με την παραδεισένια χαρά που μου έδωσε.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012


(1) Η μνήμη του εορτάζεται στις 3 Ιουνίου.

[XAPA]

Να ζητούμε το έλεος του Θεού για τον εαυτό μας και για τους άλλους


Όταν, Γέροντα, προσεύχωμαι για κάποιον και νιώσω κατάνυξη, τότε σταματώ να εύχωμαι για εκείνον και κάνω ευχή για τον εαυτό μου.

– Γιατί; Δεν έχει ανάγκη εκείνος από προσευχή;


– Έχει, Γέροντα, αλλά σκέφτομαι να κάνω εκείνη την ώρα ευχή για μένα, γιατί δεν ξέρω πότε θα νιώσω πάλι κατάνυξη.

– Καλά, εσύ να καλοπερνάς και για τον άλλον να λές: «Δεν βαριέσαι»;

Τουλάχιστον να λές: «Ελέησον ημάς».

Μέσα στο «ημάς» περιλαμβάνεται και ο εαυτός σου και όλοι οι άλλοι.

Εγώ λέω: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς.

Ελέησε όλους κι εμένα το κτήνος».


Πολύ βοηθάει να χωρίζουμε την προσευχή μας σε τρία μέρη:

ένα για τον εαυτό μας, ένα για τους ζώντες και ένα για τους κεκοιμημένους.

Αν και με αυτόν τον τρόπο πάλι για τον εαυτό μας κάνουμε περισσότερη προσευχή, γιατί ο εαυτός μας είναι ένας,

ενώ οι ζώντες και οι κεκοιμημένοι είναι αμέτρητοι.


– Γέροντα, νιώθω ότι δεν θα μου φθάση όλη μου η ζωή για να ζητώ το έλεος του Θεού.

– Θα σε ελεήση ο Θεός.

Μόνο να προσεύχεσαι απλά και συνέχεια, ζητώντας ταπεινά το έλεός Του για τον εαυτό σου και

για όλους τους ανθρώπους.

Όταν ζητάμε το έλεος του Θεού και αγωνιζώμαστε χωρίς άγχος, ταπεινά, με φιλότιμο,

ο Θεός θα δώση και σ’ εμάς και στους άλλους ό,τι χρειάζεται.


– Μήπως, Γέροντα, εκτός από το έλεος του Θεού χρειάζεται να ζητώ και κάτι άλλο;

– Μέσα στο έλεος του Θεού υπάρχουν όλα.

Αλλά, αν χρειάζεσαι και κάτι συγκεκριμένο, μπορείς να το ζητήσης από τον Θεό.


– Γέροντα, ο Μέγας Βασίλειος λέει: «Στην προσευχή σου, μετά την δοξολογία που θα κάνης, να ζητάς μόνον την Βασιλεία των Ουρανών» (1) . Τί εννοεί;

– Εννοεί να ζητάμε πρώτα την Βασιλεία των Ουρανών και ύστερα όλα τα άλλα «προστεθήσεται ημίν» (2) ,

όπως είπε ο Χριστός· όχι να ζητάμε και αυτό και εκείνο και το άλλο, και να ξεχνάμε τον προορισμό μας.


– Η Αγία Γραφή, Γέροντα, λέει να προσευχώμαστε για το καθετί (3) . Οι Πατέρες όμως απέφευγαν να προσεύχωνται για προσωπικά τους θέματα. Εγώ πώς να προσεύχωμαι;

– Να προσεύχεσαι για κάθε ανάγκη που έχει η ψυχή σου και να δίνης λιγώτερη σημασία στις ανάγκες του σώματος.

Και στο «Πάτερ ημών», όταν λέμε: «τόν άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον» (4) ,

δεν ζητάμε μόνον την υλική τροφή, αλλά και ό,τι μας χρειάζεται, για να ζήσουμε πνευματικά, όπως θέλει ο Θεός.


Μια φορά, στο Καλύβι του Τιμίου Σταυρού, αντί για λίγο κρασί που περίμενα σαν φάρμακο για το πρόβλημα που

είχα στα έντερα, μου έφεραν από το μοναστήρι κατά λάθος ένα μπουκάλι ξίδι.

Δεν είπα τίποτε, γιατί σκέφθηκα ότι έτσι ήθελε ο Θεός.

Πέρασαν περίπου σαράντα ημέρες, και με το βρόχινο νερό που έπινα επιδεινώθηκε η κατάσταση.


Μια μέρα υπέφερα πολύ.

Καιγόμουν για νερό, αλλά φοβόμουν να πιώ, επειδή την προηγούμενη μέρα που ξεθάρρεψα λίγο,

είχα όλη την νύχτα πρόβλημα.

Κάποια στιγμή που μπήκα στον ναό, για να ανάψω τα καντήλια, είδα ένα μπουκάλι κρασί μπροστά στο τέμπλο,

κάτω από την εικόνα της Παναγίας.

Το μεν μπουκάλι ήταν δικό μου, το γνώρισα· αλλά από που γέμισε;

Ούτε είχε έρθει κανείς εκείνες τις ημέρες, και εγώ πολλές φορές είχα μπή στον ναό και δεν υπήρχε τίποτε

μπροστά στο τέμπλο.

Ήταν στυφό κρασί, φάρμακο, όπως με ωφελεί.

Την ίδια ημέρα μου έφεραν κι ένα μεγάλο μπουκάλι κρασί από το μοναστήρι.


– Γέροντα, αν ζητήσω κάτι από τον Θεό με όλη μου την καρδιά, θα μου το δώση;

– Αν σε συμφέρη, θα σού το δώση· αν δεν σε συμφέρη, πώς να σού το δώση;

Είδες τί έπαθαν οι Εβραίοι που επέμεναν να τους δώση ο Θεός βασιλιά, ενώ τους προειδοποίησε ότι δεν ήταν ακόμη

έτοιμοι γι’ αυτό (5) ;

Έγινε βασιλιάς ο υπερήφανος Σαούλ, που τους έβαζε βαρείς φόρους και τους βασάνιζε (6) .


Πολλές φορές νομίζουμε ότι αυτό που ζητάμε από τον Θεό είναι καλό, ενώ δεν είναι.

Ο Θεός όμως, ο Οποίος είναι φύσει αγαθός, γνωρίζει τί χρειάζεται για τον καθέναν.

Γι’ αυτό να λέμε: «Θεέ μου, ο λογισμός μου λέει ότι αυτό θα με βοηθήση.

Αλλά Εσύ γνωρίζεις καλύτερα τί συμφέρει στην ψυχή μου.

“Γενηθήτω το θέλημά σου” (7) ».

Οπότε, όταν με την καρδιά μας πούμε: «γενηθήτω το θέλημά σου», θα γίνη το θέλημα του Θεού,

που τελικά θα είναι για το συμφέρον της ψυχής μας.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012

(1) Το χωρίο δεν εντοπίσθηκε.
(2) Βλ. Ματθ. 6, 33.
(3) Πρβλ. Ματθ. 21, 22.
(4) Ματθ. 6, 11.
(5) Βλ. Α΄ Βασ. 8, 4-22.
(6) Βλ. Α΄ Βασ. 14, 24-31 και 22, 16-21.
(7) Ματθ. 6, 10.

[XAPA]

Προσευχή για τον πνευματικό μας αγώνα



– Γέροντα, ο Αββάς Ισαάκ γράφει: «Πώς ζητάς να αγαπήσης τον Θεό, ενώ δεν έχεις καθαρισθή από τα πάθη;» (1) .
Αν κάποιος δεν έχη καθαρισθή από τα πάθη του και έχη πόθο να αγαπήση τον Θεό, μπορεί αυτό να έχη μέσα αναίδεια;

– Όχι, γιατί να έχη αναίδεια;

Αγωνίζεται κανείς να καθαρισθή από τα πάθη και συγχρόνως θέλει να αγαπήση τον Θεό.

Παράλληλα γίνονται και τα δύο.

Αν όμως κάποιος αδιαφορή για τα πάθη του και ζητά στην προσευχή του να αγαπήση τον Θεό, αυτός έχει αναίδεια.


– Γέροντα, διάβασα κάπου ότι το δώρημα στην προσευχή είναι ανάλογο με την πίστη και με την θερμότητα της καρδιάς (2) .

– Εσύ τί ζητάς από τον Θεό;


– Να με απαλλάξη, Γέροντα, από την σκληρότητα και να μαλακώση την καρδιά μου, όταν προσεύχωμαι.

– «Ζητείτε και θα λάβετε» (3) , είπε ο Χριστός.

Αν αυτό που ζητάς είναι καθαρό και για το συμφέρον σου, θα το λάβης.

Αν ζητάς από τον Θεό δύναμη, για να προσεύχεσαι να συγχωρήση τις αμαρτίες σου και να βοηθήση τους άλλους,

αυτό είναι καλό και θα σου το δώση.

Αν όμως ζητάς να σου δοθή το χάρισμα της προσευχής, για να νιώθης ευχαρίστηση, χαρά στην προσευχή,

πώς να σου το δώση;


– Γέροντα, μερικές φορές εύχομαι να μου δώση ο Θεός θείο φωτισμό· είναι σωστό το αίτημά μου;

– Να προσπαθήσης πρώτα κι εσύ και μετά να ζητάς και από τον Θεό τον θείο φωτισμό,

γιατί ο Θεός θέλει πρώτα την δική μας προσπάθεια και ύστερα δίνει ό,τι Του ζητάμε.

Να σκέφτεσαι, να προσεύχεσαι, να προσέχης και να ενεργής με σύνεση, και μετά θα έρθη ο θείος φωτισμός.

Όταν, ας υποθέσουμε, σε ρωτούν για ένα θέμα, να μη βιάζεσαι να απαντήσης, αλλά να ζητάς από τον Θεό να σε φωτίση.

«Θεέ μου, να λές, φώτισέ με να πω αυτό που πρέπει», και ο Θεός θα σου δίνη λόγο ανάλογα με την περίπτωση.

Η βιαστική απάντηση είναι του μυαλού· ενώ η απάντηση που περνά μέσα από την προσευχή, είναι του Θεού.


– Γέροντα, η έλλειψη εγρηγόρσεως με κάνει να φοβάμαι να ζητήσω από τον Θεό να με βοηθήση σε κάποια προσπάθειά μου, γιατί βλέπω ότι δεν αξιοποιώ τις ευκαιρίες που μου δίνει.

– Να ζητάς την βοήθεια του Θεού και συγχρόνως να Τον παρακαλάς να σου δίνη και εγρήγορση,

για να μπορέσης να αξιοποιήσης την ευκαιρία που θα σου δώση.


– Είναι σωστό, Γέροντα, να παρακαλούμε τον Θεό να πάμε στον Παράδεισο;

– Εγώ δεν παρακαλώ τον Θεό να πάω στον Παράδεισο.

Τον παρακαλώ να με βοηθάη να μην Τον στενοχωρώ με την συμπεριφορά μου.

Όμως, αν πάω στην κόλαση, δεν θα λυπήσω τον Θεό;

Επομένως, ούτε αυτό θα γίνη, αφού Τον παρακαλώ να με βοηθήση να μην Τον στενοχωρώ.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012


(1) Βλ. Αββά Ισαάκ του Σύρου, Οι Ασκητικοί Λόγοι, Επιστολή Δ ΄, σ. 331.
(2) Το χωρίο δεν εντοπίσθηκε.
(3) Βλ. Ματθ. 7, 7· Λουκ. 11, 9.

[XAPA]

Προσευχή στην αρρώστια


– Γέροντα, τον τελευταίο καιρό έχω πρόβλημα με την καρδιά και φοβάμαι μήπως πάθω κάτι.

– Μη φοβάσαι.

Όλοι κάτι πρέπει να έχουμε, γιατί, όταν έχουμε κάτι, καθόμαστε στα πόδια του Χριστού

και Τον παρακαλούμε να μας βοηθήση.


– Γέροντα, σάς παρακαλώ, ευχηθήτε να γίνω καλά.

– Δεν σε συμφέρει να κάνω προσευχή γι’ αυτό το θέμα.

Αν κάνης υπομονή με πίστη στον Θεό, θα πάρης σύνταξη από το Υγειονομικό του Θεού,

η οποία είναι μεγαλύτερη από την σύνταξη του ΟΓΑ (1) .

Διάβασα κάπου ότι ένας άρρωστος παρακαλούσε τον Άγιο Παντελεήμονα να τον κάνη καλά.

Ο Άγιος όμως δεν τον θεράπευε και αυτός συνέχιζε να τον παρακαλή.

Τελικά θεραπεύθηκε.

Όταν πέθανε και πήγε στην άλλη ζωή, είδε ότι εξ αιτίας της θεραπείας του έχασε πολλά στεφάνια.

Τότε είπε στον Άγιο Παντελεήμονα: «Γιατί με θεράπευσες, αφού γνώριζες ότι θα χάσω τα στεφάνια;».


– Γέροντα, μέχρι ποιό σημείο πρέπει να αφήσω τον εαυτό μου στα χέρια του Θεού σε θέματα υγείας;

– Πρώτα θα εμπιστευθής τον Θεό, και μετά τον Θεό θα εμπιστευθής τον άνθρωπο, τον γιατρό.


– Μια δύσκολη αρρώστια, Γέροντα, πώς πρέπει να την αντιμετωπίζουμε;

– Πριν καταφύγετε σε γιατρούς, να προηγήται προσευχή, αγρυπνία, για να βοηθήση ο Θεός και να φωτίση τους γιατρούς.

Βάλτε και λίγο λαδάκι από την καντήλα του Αγίου Αρσενίου, πιήτε και λίγο Αγιασμό, διαβάστε και κανέναν Ψαλμό.


– Γέροντα, εξ αιτίας της αρρώστιας μου δεν ανταποκρίνομαι στα πνευματικά μου καθήκοντα και αυτό με στενοχωρεί.

– Και τίποτε να μην κάνης, τώρα που είσαι άρρωστη, ούτε κομποσχοίνια, ούτε μετάνοιες,

μόνο «δόξα σοι ο Θεός» να λές, αυτό αρκεί (2)
.

– Όταν, Γέροντα, είμαι άρρωστη και πονάω, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στην προσευχή.

– Η προσευχή σ’ αυτήν την περίπτωση έχει και κόπο και πόνο· έχει και άσκηση, γι’ αυτό εισακούεται πιο πολύ

από την προσευχή που κάνεις, όταν είσαι καλά.

Να αγαπάμε λίγο και τον πόνο.

Η αρρώστια είναι μεγάλη ευλογία για τον άνθρωπο.

Όταν ο άνθρωπος το καταλάβη αυτό, την δέχεται με χαρά και ψάλλει με χαρά:

«Ευλογήσω τον Κύριον εν παντί καιρώ» (3).

Θυμάμαι, ο καημένος Γερο-Γαβριήλ στα Καρούλια, είχε πόνους, πόνους...

Και όταν πονούσε, έψελνε.

Ήταν τεντωμένος συνέχεια κάτω. Έλεγε: «Μου λένε “σταυρός, σταυρός!”, αλλά καρφιά δεν έχω!

Χωρίς καρφιά, τί σταυρός είναι;».


– Πόσο καιρό κράτησε αυτό, Γέροντα;

– Αρκετό διάστημα· κανα-δυό χρόνια.

Ήταν τελείως μόνος του.

Και να δήτε, το κελλί του είχε ανοίξει από κάτω μια ρωγμή και χειμώνα καιρό έφερνε από την θάλασσα

ένα …αεράκι φρέσκο-φρέσκο!

Αλλά εκείνος μέσα στους πόνους και στο κρύο έψελνε και δοξολογούσε τον Θεό.

Στην αρρώστια η ψαλμωδία είναι φάρμακο.

Και βαριά άρρωστος να είναι κανείς, και να πονάη πολύ, άμα ακούση ψαλμωδία, μαλακώνει ο πόνος του.

Αν μπορή και ο ίδιος λίγο να ψάλη, τότε το γλεντάει.

Νά, εγώ απόψε που πονούσα, έψελνα στην διαπασών.

Όσο κουράγιο είχα, το έδωσα εκεί.

Ξέρεις πόση δύναμη μου έδωσε αυτή η ψαλμωδία (4) ;



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012


(1) Ασφαλιστικό Ταμείο.
(2) Ο Γέροντας απευθύνεται σε βαριά άρρωστη και πολύ φιλότιμη αδελφή.
(3) Ψαλμ. 33, 2.
(4) Ειπώθηκε από τον Γέροντα στις 11 Ιουνίου του 1994, έναν μήνα πριν από την κοίμησή του.

[XAPA]

Προσευχή για τον κόσμο με συναίσθηση της αμαρτωλότητός μας



Γέροντα, μερικές φορές, όταν βλέπω πόσο υποφέρει ο κόσμος, δεν μπορώ να κάνω προσευχή για τον εαυτό μου.

– Την προσευχή για τον εαυτό μας δεν την κάνουμε μόνο για τον εαυτό μας, αλλά είναι απαραίτητη σαν μια προετοιμασία,

για να σταθούμε μπροστά στον Θεό με ευπρεπές ένδυμα.

Για να μπορής να δης τον πόνο των άλλων, χρειάζεται να έχης κατά κάποιον τρόπο τακτοποιημένο τον εαυτό σου.

Και όταν προσεύχεσαι για τον εαυτό σου με πολλή συναίσθηση της αμαρτωλότητός σου,

τότε και ένα «Κύριε ελέησον» να πής για τους άλλους, αυτό το «Κύριε ελέησον» έχει μεγάλη δύναμη,

γιατί έχει πολλή ταπείνωση, η οποία ελκύει το μεγάλο έλεος του Θεού.


– Γέροντα, εγώ αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω πολλή προσευχή για τον εαυτό μου, αλλά ξεχνώ τους άλλους.

– Κοίταξε, για να γίνη η απέκδυση του παλαιού ανθρώπου, χρειάζεται να κάνουμε προσευχή για τον εαυτό μας.

Όταν όμως φουντώση ο θείος έρωτας, τότε ξεχνά κανείς τον εαυτό του και εύχεται για τους άλλους.

Εσύ, αφού πρώτα κάνεις λίγη ευχή για τον εαυτό σου, να θυμάσαι μετά τον ταλαιπωρημένο κόσμο γενικά

και εκείνους που απομακρύνθηκαν από τον Θεό και τους κεκοιμημένους που δεν αξιοποίησαν τα χρόνια

που τους χάρισε ο Θεός, για να Τον πλησιάσουν, και μεταμελούνται τώρα – ανώφελα πια –,

και να λές την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς».

Έτσι συμπεριλαμβάνεις στην προσευχή σου και τον εαυτό σου και όσους σού ζήτησαν να ευχηθής,

αλλά και όλον τον κόσμο.


– Με απασχολεί, Γέροντα, ο πόνος των ανθρώπων, αλλά δεν έχω παρρησία, για να ζητήσω από τον Θεό να βοηθήση. Μου λέει ο λογισμός: «Με την κακομοιριά που έχεις, πώς θα σε ακούση ο Θεός;».

– Μήν ακούς το ταγκαλάκι που σε πιάνει από τα δεξιά και σε απελπίζει.

Να λες: «Θεέ μου, είμαι κακομοίρα, αλλά άκουσέ με, γιατί εξ αιτίας μου αδικούνται οι άλλοι».

Κάποτε, σε περίοδο μεγάλης ανομβρίας, ένας μοναχός (1) στο Άγιον Όρος προσευχήθηκε ως εξής:

«Θεέ μου, είπε, Σε παρακαλώ, ρίξε λίγη βροχή.

Όχι για μας· εμείς καλόγεροι είμαστε και υποσχεθήκαμε να κάνουμε άσκηση.

Λυπήσου τον καημένο τον κόσμο που υποφέρει, αλλά και πάλι από το υστέρημά του θα δώση και σ’ εμάς.

Αν ήμουν σε καλή πνευματική κατάσταση, θα με άκουγες και δεν θα υπέφερε ο κόσμος.

Το ξέρω, είμαι πολύ αμαρτωλός· όμως δεν είναι αδικία να υποφέρη ο κόσμος εξ αιτίας μου;

Βοήθησέ τους.

Εκείνοι δεν έχουν χρόνο να κάνουν προσευχή· κάνω εγώ λίγη προσευχή για εκείνους».

Σε μία-μιάμιση ώρα έπιασε βροχή σε όλη την Μακεδονία, στην Θεσσαλία και στο Άγιον Όρος!


– Γέροντα, όταν κάνω προσευχή για τον κόσμο, μου λέει ο λογισμός πώς με σιχαίνεται ο Θεός, γιατί άφησα τον δικό μου νεκρό και πάω να θάψω τους νεκρούς των άλλων (2) .

– Τον δικό σου νεκρό δεν τον έθαψες, όταν έγινες μοναχή;

Να λες: «Θεέ μου, πώς να ακούσης εμένα την ανάξια δούλη Σου;

Αλλά δεν είναι κρίμα που ο κόσμος έχει τόσα προβλήματα και βασανίζεται;

Σε παρακαλώ, βοήθησέ τον».

Όταν ο άνθρωπος προσεύχεται για τον πλησίον του με αγάπη και ταπείνωση

και αγωνίζεται έχοντας συναίσθηση της αμαρτωλότητός του, ο Θεός δεν τον σιχαίνεται,

αλλά βοηθάει και τον ίδιο, βοηθάει και τους άλλους.

Ο Θεός σιχαίνεται εκείνον που θεωρεί τον εαυτό του άγιο

και προσεύχεται για τους άλλους που τους θεωρεί αμαρτωλούς.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012

(1) Πρόκειται για τον ίδιο τον Γέροντα Παΐσιο.
(2) Πρβλ. Ματθ. 8, 22· και Λουκ. 9, 60. «Άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς».

[XAPA]

Να κάνης δικό σου τον πόνο των άλλων


– Είπατε, Γέροντα, ότι θα κάνουμε ένα συνεργείο προσευχής. Πότε θα γίνη;

– Από σας εξαρτάται...

Την άλλη φορά θα δω σε τί κατάσταση είστε και ανάλογα…

Θα κάνουμε πνευματικό συνεργείο προσευχής.

Αν θα γίνεται προσευχή με πόνο, ξέρετε τί δύναμη θα έχη;

Θα προσεύχεσθε για τα προβλήματα του κόσμου και όσοι άνθρωποι ζητούν εκείνη την ώρα βοήθεια από τον Θεό

και βρίσκονται στην ίδια συχνότητα, θα δέχωνται την βοήθειά Του.

Εγώ αισθάνομαι τις ψυχές που προσεύχονται·

σαν κύματα-κύματα δυνάμεως νιώθω την προσευχή τους.

Πολλές φορές καταλαβαίνω και ποιά ώρα έκανε προσευχή ένας άρρωστος και βοηθήθηκε.


– Γέροντα, οι ψυχές για τις οποίες προσεύχεσθε το αισθάνονται;

– Ναι, αισθάνονται ότι τις «κάνω σεισμό», συγκλονίζονται.

Όταν γίνεται προσευχή με πόνο, ακόμη και άγνωστοι άνθρωποι το πληροφορούνται.


– Γέροντα, πότε η προσευχή μας για τους άλλους είναι περισσότερο ευπρόσδεκτη στον Θεό;

– Όταν την αισθανώμαστε.

Και την αισθανόμαστε, αν βάζουμε τον εαυτό μας στην θέση των άλλων.

Αν μπούμε δηλαδή στην θέση των αρρώστων ή των κεκοιμημένων, αυτό θα μας βοηθήση να προσευχηθούμε με πόνο·

ο πόνος κατεβαίνει στην καρδιά και η προσευχή μας γίνεται καρδιακή.


– Όταν, Γέροντα, είμαι πνιγμένη στους λογισμούς, δεν μπορώ να προσευχηθώ.

– Γιατί, καλό μου παιδί, κόλλησες στον εαυτό σου και δεν σκέφτεσαι και λίγο τον κόσμο που υποφέρει;

Ξέρεις πόσες οικογένειες είναι διαλυμένες, πόσα κακόμοιρα παιδάκια είναι εγκαταλελειμμένα στους δρόμους

ή σε ιδρύματα δίχως στοργή;

Πόσοι αυτήν την στιγμή φωνάζουν: «βοήθεια, βοήθεια!», και δεν υπάρχει κανείς κοντά τους να τους βοηθήση;

Πόσοι βουλιάζουν στο πέλαγος, πόσοι αυτοκτονούν, πόσοι υποφέρουν;

Τόσοι άνθρωποι έχουν ανάγκη από τις προσευχές των μοναχών, κι εμείς να χάνουμε τον πολύτιμο χρόνο μας

με μπανταλούς λογισμούς ή παιδικά παράπονα και να μην κάνουμε ούτε τα πνευματικά μας καθήκοντα όπως πρέπει;

Κοίταξε να βγής από τον εαυτό σου και να κάνης δικό σου τον πόνο των άλλων.

Έτσι και ειρήνη θα βρής, και μισθό θα έχης από τον Θεό, και βοήθεια θα προσφέρης στους άλλους.


Όταν ήμουν στην Μονή Φιλοθέου, η οποία τότε ήταν ιδιόρρυθμη, μια νύχτα, ενώ αγρυπνούσα στο κελλί,

αντιλήφθηκα πώς κάποιος ήρθε έξω από το μοναστήρι και είχε ανάγκη.

Ήταν ένας ταλαίπωρος άνθρωπος που είχε και δαιμόνιο.

Η πόρτα της μονής έκλεινε με την δύση του ηλίου και άνοιγε την άλλη μέρα το πρωί.

«Τί να κάνω τώρα; είπα.

Να μπορούσα να του δώσω κάτι να φάη.

Πώς να περιμένη νηστικός μέχρι το πρωί;».

Τότε μου ήρθε μια σκέψη.

Πήγα, πήρα μερικά τρόφιμα (1), τα έβαλα μέσα σε ένα καλαθάκι, το έδεσα με ένα σχοινί και το κατέβασα

από το παράθυρό μου που έβλεπε έξω από την μονή.

Ήταν τέτοια η κατάστασή του, που δεν μπορούσα μετά να ησυχάσω.

Όλη την νύχτα προσευχόμουν με πόνο. «Θεέ μου, έλεγα, εγώ αυτό μπορούσα να κάνω·

δεν είμαι άξιος να Σε παρακαλέσω να βοηθήσης το πλάσμα Σου.

Αλλά δεν είναι κρίμα να ταλαιπωρήται εξ αιτίας μου;».

Το πρωί που άνοιξε το μοναστήρι και μπήκε ο άνθρωπος μέσα, είχε γίνει καλά.

Προσκύνησε στον ναό και δόξαζε τον Θεό.

Ο Καλός Θεός τον λυπήθηκε και τον απάλλαξε από το δαιμόνιο.


– Γέροντα, όταν προσεύχεται κάποιος για έναν πονεμένο άνθρωπο, ο νούς πάει στον Χριστό ή στον πόνο του ανθρώπου;

– Από τον Χριστό δεν ζητάει βοήθεια;

Ξεκινάει από τον πόνο του ανθρώπου, αλλά γυρίζει στον Χριστό.


– Όταν, Γέροντα, η καρδιά μου είναι σκληρή, θυμάμαι τις διάφορες δυσκολίες που έχω περάσει και ζητώ από τον Θεό να βοηθήση όσους περνούν παρόμοιες δυσκολίες.

– Καλό είναι αυτό.

Να το κάνης, αφού έτσι καταλαβαίνεις περισσότερο τον άλλον και συμπάσχεις μαζί του.

«Θεέ μου, να λές, όπως ευεργέτησες εμένα τόσο πολύ, βοήθησε και τον αδελφό μου, που είναι καλύτερος από μένα».


– Όταν, Γέροντα, προσεύχωμαι για την σωτηρία μιας ψυχής και παράλληλα παρακαλώ τον Θεό να μην επιτρέψη να κακοπαθήση, μήπως δεν είναι σωστό;

– Όχι, ευλογημένη, και αυτό μέσα στον πόνο είναι.

Ο Θεός συγκινείται, όταν αυτός που προσεύχεται έχη μέσα του αγάπη για τον πλησίον,

αλλά τελικά ο Θεός θα κάνη αυτό που συμφέρει στην ψυχή.




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012



(1) Ο Γέροντας στην Ιερά Μονή Φιλοθέου για ένα διάστημα ήταν δοχειάρης, δηλαδή υπεύθυνος για την παραλαβή, αποθήκευση και διανομή των τροφίμων.

[XAPA]

Προσευχή για συγκεκριμένες περιπτώσεις και για όλον τον κόσμο


– Γέροντα, στενοχωριέμαι, όταν τελειώνη η Ακολουθία και εγώ από την νύστα δεν μπόρεσα να προσευχηθώ.

– Για να διώχνης την νύστα, να σκέφτεσαι κάτι που να σού κινή το πνευματικό ενδιαφέρον.


– Υπάρχει, Γέροντα, μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τον πόνο του κόσμου;

– Ναί, αλλά αν σκέφτεσαι τον πόνο του κόσμου γενικά και αόριστα, αυτό δεν βοηθάει.

Να σκέφτεσαι συγκεκριμένες περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι έχουν μεγάλη ανάγκη, ώστε να πονάς,

και έτσι να γίνεται καρδιακή η προσευχή σου.


Πιάσε μία περίπτωση για την οποία πονάς περισσότερο και ύστερα πήγαινε και σε άλλες περιπτώσεις.

Ας πούμε, σε έναν πόλεμο τραυματίζονται πολλοί.

Καλά είναι να μπορής να τους νιώσης όλους, και χωρίς να τους βλέπης.

Αλλά, αν δεν μπορής να τους νιώσης χωρίς να τους βλέπης, πιο πολύ θα σε βοηθήση,

αν δής έναν που έχει κόψει λίγο το δάκτυλό του και πής:

«Σκέψου αυτός ο καημένος να είχε σακατευθή· να είχαν κοπή τα χέρια του ή και τα πόδια του!


Και πόσοι ταλαίπωροι άνθρωποι είναι με κομμένα χέρια, με κομμένα πόδια!».

Γιατί, άλλο είναι να μαθαίνη κανείς ότι έχει εκτροχιασθή μια αμαξοστοιχία και άλλο να βλέπη μπροστά του

εκτροχιασμένη μια ολόκληρη αμαξοστοιχία, και να έχη κι ένα σωρό θύματα.

Όταν προσεύχεσαι για ένα συγκεκριμένο θέμα το οποίο σε πονά, βοηθιέσαι κι εσύ ο ίδιος, βοηθάς και τον πλησίον σου.


– Γέροντα, όταν χτυπά το καμπανάκι την ώρα της Προσκομιδής (1), αναφέρω γενικές περιπτώσεις, λ.χ. χήρες, ορφανά, εγκαταλελειμμένους, και όχι ονόματα. Είναι σωστό;

– Κι εγώ το ίδιο κάνω.

Να εύχεσαι όμως με πόνο.

Και ο ιερέας δεν αρκεί να βγάζη στην Προσκομιδή μερίδες και να διαβάζη τα ονόματα τυπικά,

αλλά πρέπει να παρακαλή για τον καθέναν με πόνο· τότε θα δη θαύματα.


Μια φορά πήγαν σε έναν ιερέα έναν δαιμονισμένο και τον παρακάλεσαν να κάνη Θεία Λειτουργία.

Εκείνος, όταν ήταν να τον μνημονεύση στην Προσκομιδή, πριν βγάλη μερίδα γι’ αυτόν, είπε με πολύ πόνο:

«Κύριε, βλέπεις πόσο υποφέρει το πλάσμα Σου. Απάλλαξέ το από την επήρεια του δαίμονος.

“Μνήσθητι Κύριε του δούλου σου…”».

Τότε το δαιμόνιο δεν μπόρεσε να αντέξη και έφυγε.


– Είναι προτιμότερο, Γέροντα, να εύχεται κανείς για το ίδιο θέμα πολλή ώρα ή να πηγαίνη από το ένα θέμα στο άλλο, και να μπαίνη με αυτόν τον τρόπο στον πόνο όλου του κόσμου;

– Γιατί να πιάση μόνον ένα θέμα;

Να πιάνη πολλά θέματα· το ένα, το άλλο, το άλλο, συνέχεια.

Και μετά να σκέφτεται τον γενικό πόνο του κόσμου και να προσεύχεται.

Αυτό συγκινεί τον Θεό, γιατί έχει αρχοντιά.


– Γέροντα, τί να ζητάμε στην προσευχή μας για όλον τον κόσμο;

– Να ευχώμαστε για όλους «καλόν Παράδεισο».

Ο Χριστός θυσιάστηκε, για να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, και αυτοί που είναι κοντά Του και αυτοί που είναι μακριά Του.

Να παρακαλούμε λοιπόν να γνωρίσουν όλοι τον Θεό, για να Τον αγαπήσουν, να Τον ευαρεστήσουν και να σωθούν·

να πάνε στον Παράδεισο.


Κάποιος (2) έλεγε: «Θεέ μου, εγώ έζησα τον Παράδεισο από 'δώ από την γή.

Πήγαινέ με εμένα στην κόλαση και τον αδελφό μου βάλ’ τον στον Παράδεισο».

Αλλά και στην κόλαση αν πάη ένας τέτοιος άνθρωπος, από την μεγάλη του αγάπη, η οποία θα μεταφερθή και

στην κόλαση, νομίζω ότι εκείνο το μικρό κομματάκι της κολάσεως θα μεταβληθή σε Παράδεισο,

διότι, όπου υπάρχει αγάπη, εκεί είναι ο Χριστός, και όπου είναι ο Χριστός, εκεί Παράδεισος.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012


(1) Κατά την αγιορείτικη παράδοση ο ιερεύς, πριν ολοκληρώση την Προσκομιδή, χτυπάει καμπανάκι, και οι πιστοί μνημονεύουν νοερώς ονόματα Ορθοδόξων Χριστιανών ζώντων και κεκοιμημένων, ενώ εκείνος βγάζει γι’ αυτούς μερίδες.
(2) Πρόκειται για τον ίδιο τον Γέροντα Παΐσιο.

[XAPA]

Προσευχή για όσους μας ζητούν



– Γέροντα, όταν μας λένε: «Κάντε προσευχή για το παιδί μου που δίνει εξετάσεις» ή «κάντε προσευχή για τον τάδε που θα κάνη εγχείρηση», χρειάζεται ύστερα να ρωτήσουμε αν πήγε καλά;

– Γιατί να ρωτήσης αν πήγε καλά;

Για να πης: «Δόξα σοι ο Θεός, που έπιασε η προσευχή μου»;

Έκανες το καθήκον σου; Προσευχήθηκες; Δεν χρειάζεται να κάνης τίποτε άλλο.


– Γέροντα, πώς κάνετε προσευχή για τα ονόματα που σας δίνουν να προσευχηθήτε;

– Πριν από την εγχείρηση (1) τα ονόματα που μου έδιναν τα διάβαζα όρθιος, κάνοντας ενδιάμεσα μετάνοιες.

Όταν γύρισα από το νοσοκομείο, τα διάβαζα ξαπλωμένος, γυρτός στο πλάι.

Μόλις συνήλθα λίγο, άρχισα να τα διαβάζω πάλι όρθιος.


– Όταν, Γέροντα, μας δίνουν κάποιοι προσκυνητές ονόματα για Παράκληση και δεν ξέρουμε τα προβλήματά τους, τί να λέμε;

– Να λέτε: «Κύριε, ελέησον τους δούλους σου, ών συ τα προβλήματα γινώσκεις».


– Και όταν, Γέροντα, ευχώμαστε για πρόσωπα που δεν ξέρουμε αν ζουν ή πέθαναν;

– Να λέτε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τους δούλους σου».


– Καμμιά φορά, Γέροντα, ξεχνάω να κάνω προσευχή γι’ αυτούς που μου λένε να προσευχηθώ για ένα συγκεκριμένο θέμα και ορισμένη ημέρα.

– Να ξεκινάς την προσευχή σου από αυτούς και να λες:

«Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων σου των εντειλαμένων ημίν τοις αναξίοις εύχεσθαι υπέρ αυτών» (2) .

Να αναφέρης τα ονόματά τους μιά-δυό φορές και ύστερα να προσεύχεσαι για όλον τον κόσμο λέγοντας:

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τους δούλους σου».


– Άλλες φορές, Γέροντα, δεν θυμάμαι τα ονόματα των ανθρώπων που ζητούν προσευχή.

– Όταν δεν θυμάσαι τα ονόματα που σου δίνουν, να πιάνης γενικά τις περιπτώσεις· τους αρρώστους,

τα παιδιά που έχουν παραστρατήσει κ.λπ.

Να λές στην αρχή: «Βοήθησε, Θεέ μου, πρώτα αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη»

και ύστερα να συνεχίζης με το «ελέησον τους δούλους σου».


– Γέροντα, γράφω τα ονόματα των ανθρώπων που ζητούν προσευχή κατά περιπτώσεις: υπέρ υγείας, υπέρ φωτισμού κ.λπ., αλλά τα ονόματα συνεχώς αυξάνονται. Πόσον καιρό πρέπει να τα κρατώ και να προσεύχωμαι για τους ανθρώπους αυτούς;


– Να κάνης πρώτα προσευχή για τα νέα ονόματα και μετά να λές:

«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τους δούλους σου και τον κόσμον σου άπαντα»,

για να μη φεύγη η αμαξοστοιχία με λίγους επιβάτες.


– Όταν, Γέροντα, μου ζητήσουν να κάνω προσευχή για ένα θέμα, πόσον καιρό πρέπει να προσευχηθώ;

– Εξαρτάται από το πρόβλημα που έχει ο άλλος, αλλά και από το πόσο τον έχεις πονέσει εσύ.

Μπορεί να μην έχη μεγάλο πρόβλημα, αλλά, επειδή τον πόνεσες, να εύχεσαι γι’ αυτόν χρόνια.

Μπορεί όμως να κάνης και μόνον ένα κομποσχοίνι.


– Δηλαδή, Γέροντα, ποιό θα είναι το κριτήριο ότι προσευχήθηκα, όσο χρειαζόταν, για ένα θέμα;

– Να προσευχηθής μέχρις εκεί που δεν σου δημιουργείται άγχος.

Και όσον αφορά την ποσότητα, εξαρτάται από τον χρόνο που διαθέτεις.

Να ξέρης όμως ότι εκείνο που μετρά δεν είναι το πόσο προσεύχεται κανείς, αλλά το πώς προσεύχεται.

Μπορεί κάποιος να διαθέτη πολύ χρόνο στην προσευχή και να νομίζη πώς προσεύχεται,

αλλά στην πραγματικότητα να μην προσεύχεται, επειδή δεν προσεύχεται με πόνο.

Και άλλος μπορεί να μην προσεύχεται πολύ, αλλά η προσευχή του να έχη ποιότητα,

γιατί γίνεται με συντριβή και ταπείνωση.

Όταν βέβαια υπάρχη και ποσότητα και ποιότητα, τότε η φιλότιμη ψυχή λαμβάνει διπλή Χάρη και ευλογία από τον Θεό.


– Γέροντα, όταν έρχονται στο μοναστήρι άνθρωποι με πολλά προβλήματα και μου δίνουν τα ονόματά τους, για να κάνω προσευχή, τους πονώ, αλλά μερικές φορές δεν διαθέτω χρόνο για προσευχή ανάλογο με τις ανάγκες τους, και με πειράζει ο λογισμός.

– Σου λέει κάποιος τον πόνο του, κι εσύ τον ακούς και αναστενάζεις βαθιά.

Τότε, και να μην προλάβης να προσευχηθής γι’ αυτόν, αυτός ο αναστεναγμός αξίζει για ώρες προσευχής·

είναι μια καρδιακή προσευχή και φέρνει θετικά αποτελέσματα.

Ή διαβάζεις ονόματα που σου δίνουν και στενοχωριέσαι που δεν έχεις χρόνο να κάνης κάτι περισσότερο.

Ένας καρδιακός αναστεναγμός που συνοδεύει το κάθε όνομα γράφεται εκεί επάνω στον Ουρανό·

ανεβαίνει κατ’ ευθείαν στον θρόνο του Θεού!



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΣΤ’
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012


(1) Αφαίρεση κακοήθους όγκου από το παχύ έντερο τον Φεβρουάριο του 1994.
(2) Βλ. Δέηση προ του «Δι’ ευχών» της απολύσεως του Μεσονυκτικού και του Αποδείπνου.