Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

«Έφερες τα λεφτά, έδιωξες την χαρά»


Π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος


~ Θυμάμαι κάποιο λαϊκό παραμυθάκι, πολύ διδακτικό!


Ένας ήταν πολύ πλούσιος και στο άκρο του κτήματός του, σε μια καλυβούλα μέσα, έμενε ένας φτωχός οικογενειάρχης.

Με κόπο τάβγαζε πέρα. Μεροκαματιάρης, δουλευτής· και είχε και πολλά παιδιά.

Αλλ’ η χαρά βασίλευε μέσα σ’ αυτό το σπίτι.

Κάποτε αποφάσισε ο πλούσιος να βοηθήση τον φτωχό. Παίρνει, λοιπόν, ένα πουγγί γεμάτο χρυσά φλουριά και του το πηγαίνει.

Κάθε βράδυ στου φτωχού το σπίτι, μετά το φαγητό, τα παιδιά τραγουδούσαν, γελούσαν και έπαιζαν.

Εκείνο το βράδυ άκρα σιγή. Σιγή νεκροταφείου στο σπίτι του φτωχού.


Ο πλούσιος συνηθισμένος ν’ ακούη τις φωνές των παιδιών και τα γέλια και τα τραγούδια, παραξενεύθηκε·

δεν άκουγε τίποτε. Έβαλε αυτί, περίμενε, περίμενε, περίμενε…


Μετά από λίγο, αντί ν’ ακουσθούν τραγούδια, ακούσθηκαν φωνές, μαλώματα. Άρχισαν να γκρινιάζουν.

Ο πατέρας έλεγε: «Μ’ αυτά ν’ αγοράσουμε ένα σπίτι μεγάλο, ευρύχωρο, δικό μας».

Η μητέρα έλεγε: «Να τα φυλάξουμε για να παντρέψουμε τις κόρες».


Το μεγάλο απ’ τα παιδιά, που είχε μια βαρκούλα και ψάρευε, έλεγε: «Άστα να πάρω καΐκι, να βγάλω πολλά».

Ο άλλος αδελφός, άλλα. Και μετά από λίγο ήλθαν στα χέρια.

Οπότε λέγει ο πατέρας: «Σταθήτε … μια στιγμή και θα ησυχάσουμε».


Παίρνει το πουγγί, πηγαίνει στον πλούσιο και του λέγει: «Πάρτο, αδελφέ μου.

Μούφερες τα λεφτά και έδιωξες την χαρά από το σπίτι μου. Μου αρκεί το μεροδούλι για να ζω την φαμίλια μου».


Και ξαναγύρισε ο φτωχός στο σπίτι του, και το άλλο βράδυ πάλι ακούσθηκαν οι χαρούμενες φωνές των παιδιών

και τα τραγούδια.

Πολλές φορές, ο πλούτος, με τις μέριμνες και την αγωνία, παίρνει και αυτή την χαρά της ζωής,

την οποία νομίζουν ότι έχουν οι πλούσιοι.


(Αρχιμ. ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΧΡΙΣΤΩ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΡΑΘΩΜΕΘΑ, εκδόσεις Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΡΟΙΖΗΝΟΣ, σελ. 43-44)

simeiakairwn

[XAPA]

Η πηγή με τα δύο νερά είναι ο άνθρωπος


Άγιου Νικόλαου Βελιμίροβιτς



Η πηγή με τα δύο νερά είναι ο άνθρωπος.

Με το ένα νερό ζωντανεύει, με το άλλο νεκρώνει.

Μ’ ένα πλένει, με το άλλο λερώνει.

Και τα δύο νερά ρέουν ἀπό το ίδιο στόμα.

Ο ἂνθρωπος μπορεῖ με το στόμα να παινεύη την αρετή, αλλά μπορεί και να τη μαλώνη,

μπορεί να δοξάζη τον Θεό, αλλά μπορεί και να Τον υβρἰζη,

μπορεί να σηκώση τον πεσμένο, αλλά μπορεί και να ρίξη τον όρθιο,

μπορεί να ενθαρρύνη, αλλά μπορεί και να αποδυναμώση,

μπορεί να οδηγήση, αλλά μπορεί και να αποπλανήση.



Στο βιβλίο του σοφού γιού του Σειράχ είναι γραμμένο:

«Εὰν φυσήσης εις σπινθήρα, εκκαήσεται

και εάν πτύσης επ’ αυτόν, σβεσθήσεται͘

και αμφότερα εκ του στόματος σου εκπορεύεται» (Σοφ. Σειρ.28,12).



Η Μαρία, αδελφή του Μωυσή, έψελνε δοξολογία στον Θεό όταν έσωσε τον λαό Του

και βύθισε τον Φαραώ λέγοντας: «Άσωμεν τω Κυρίω, ενδόξως γαρ δεδόξασται» (Εξ. 15, 21).

Η ίδια Μαρία αργότερα αυθαδίαζε εναντίον του αδελφού της Μωυσή.

Και γι’ αυτό τιμωρήθηκε από τον Θεό, και έγινε λεπρή.



Βλέπετε, πως από ένα στόμα βγαίνει και το καλό και το κακό;

Γι’ αυτό, χριστιανέ, να είσαι συνεπής στο καλό.

Και όταν βλέπεις τον δίκαιο, μην σβήνεις με το φτύσιμο τη δικαιοσύνη του,

αλλά φύσα και αναζωπύρωσε τη θεϊκή σπίθα μέσα του,

ώστε να είναι όσο περισσότερο γίνεται φωτεινότερη.



Και όταν βλέπεις ότι ο αμαρτωλός μετανοεί,

μην αναφέρεις τις αμαρτίες για τις οποίες μετανόησε

εκείνο πού αυτός πετά από πάνω του, τα κουρέλια της αμαρτίας,

μην τα πετάς πάλι επάνω του

διότι ἡ αμαρτία του θα πέση πάνω σου και θα δικαστής σαν να

την έκανες εσύ και όχι αυτός.


Μην λερώνεις εκείνον πού άρχισε να πλένεται, αλλά βοήθησέ τον να πλυθή.

Μην φοβερίζεις εκείνον πού κατευθύνθηκε στον δρόμο της αρετής, αλλά ενθάρρυνέ τον.

Αφού σύμφωνα με αυτά πού βγαίνουν από το στόμα σου

σ’ αυτόν τον κόσμο, θα δικαστείς στη φοβερή δίκη του Θεού.



Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς,

Από το βιβλίο: Δεν φτάνει μόνο η πίστη… Ιεραποστολικές επιστολές Β΄


proskynitis

[XAPA]

"Προσέξτε μήπως ο Παράδεισος που υπάρχει μέσα σας μετατραπεί σε κόλαση"(Άγιος Νεκτάριος )


Οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή.

Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους.

Γι’ αυτό εμπιστεύσου στο Θεό και ζήτησε την βοήθεια Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου.

Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία.

Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη.

Ο Θεός ξέρει την αντοχή του καθενός μας και παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεων μας.

Να φροντίζουμε όμως κι εμείς να είμαστε άγρυπνοι και προσεκτικοί, για να μη βάλουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε πειρασμό.

Εμπιστευτείτε στο Θεό τον Αγαθό, τον Ισχυρό, τον Ζώντα, και Αυτός θα σας οδηγήσει στην ανάπαυση.

Μετά από τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά.

Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις για τη δική Του Αγάπη.

Μη λιποψυχείτε λοιπόν και μη δειλιάζετε.

Δεν θέλω να θλίβεσαι και να συγχύζεσαι για όσα συμβαίνουν αντίθετα με τη θέληση σας, όσο δίκαιη και αν είναι αυτή.

Μια τέτοια θλίψη μαρτυρεί την ύπαρξη εγωισμού.

Προσέχετε τον εγωισμό που κρύβεται κάτω από την μορφή του δικαιώματος.

Προσέχετε και την άκαιρη λύπη που δημιουργείται μετά από έναν δίκαιο έλεγχο.

Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού. Μία είναι η αληθινή θλίψη.

Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση που βρίσκεται η ψυχή μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμιά σχέση με τη χαρά του Θεού.

Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας τη χαρά του Αγ. Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει την πίκρα του. Προσέχετε!

Προσέχετε μήπως ο παράδεισος που υπάρχει μέσα σας μετατραπεί σε κόλαση.


Αγ. Νεκταρίου Πενταπόλεως «ΔΙΔΑΧΕΣ»


vimaorthodoxias

[XAPA]

Καιρός Εμπορίου


Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου



Αυτό που συμβαίνει με το χρυσάφι, που δοκιμάζεται πολλές φορές από την φωτιά,

το ίδιο συνήθως γίνεται και στις χρυσές ψυχές από τις δοκιμασίες.

Διότι εκείνη η ύλη( του χρυσαφιού) την εμφανίζει πιο λαμπερή και καθαρή η ιδιοσυστασία της φλόγας,

όταν έρχεται σε επαφή με αυτήν τόσο χρονικό διάστημα, όσο επιβάλλει ο νόμος της τέχνης.


Και τους ανθρώπους που ως προς την διάνοια μοιάζουν με το χρυσάφι,

το καμίνι των αλλεπάλληλων δοκιμασιών τους κάνει σε πολύ μεγάλο βαθμό πιο λαμπερούς

και πολυτελείς από οποιοδήποτε χρυσάφι.


Γνωρίζετε λοιπόν πολύ καλά, πόσο είναι το κέρδος των σκευωρίων αυτού του είδους και ότι η ευτυχία της

παρούσης ζωής είναι μόνο γυμνό όνομα, χωρίς περιεχόμενο, ενώ τα μέλλοντα αγαθά είναι πάγια,

αμετακίνητα, μόνιμα, αθάνατα.





Και δεν είναι μόνο αυτό το θαύμα της αρετής, ότι δηλαδή μας δίνει τέτοια βραβεία,

αλλά ότι και πριν από τα βραβεία οι αγώνες της γίνονται βραβεία και δεν έρχεται φέρνοντας τα βραβεία

στους νικητές μόνο μετά την λήξη του αγώνα, αλλά και μέσα σε αυτόν τον ίδιο τον στίβο πλέκει

γι’ αυτούς που αγωνίζονται λαμπρά στεφάνια.


Τώρα λοιπόν είναι καιρός για επιτυχία και πολύ κέρδος.,

ούτε ένας έμπορος άλλωστε θα μπορούσε να συγκεντρώνει τα εμπορεύματα καθισμένος στο λιμάνι,

αλλά διασχίζοντας ατέλειωτα πελάγη, παλεύοντας ριψοκίνδυνα με τα κύματα

και αγωνιζόμενος με την πείνα και τα θηρία του πελάγους και υποφέροντας πολλές άλλες δυσκολίες.


Αυτά λοιπόν αφού σκεφτείς και εσύ, ότι δηλαδή, αυτός ο καιρός των δεινών είναι καιρός εμπορίου και

πολλής ευδοκιμήσεως και απερίγραπτων αμοιβών, άνοιξε τα φτερά της διάνοιάς σου και τίναξε την σκόνη

της αθυμίας από πάνω σου ώστε να ζήσεις επιτέλους εν Χριστώ, να ζήσεις επιτέλους φυσιολογικά.



Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

[XAPA]

ΗΠΑ: Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΝΟΣ ΑΘΕΟΥ


«Δημοσιεύθηκε εὐρύτατα μιά προσευχή, πού βρέθηκε στό ἀμπέχονο ἑνός Ἀμερικανοῦ στρατιώτη,

πού σκοτώθηκε στόν πόλεμο, στή βόρεια Ἀφρική.

Προσευχή, βαθειά συγκλονιστική γιατί, μέσα στήν οἰκειότητα τοῦ ὕφους της,

φανερώνει τήν ἀνάγκη τήν ὁποία νοιώθει κάποτε καί ὁ νέος ἄνθρωπος νά εἶναι κοντά στό Θεό.


"Ἄκουσε, Θεέ μου! Ακόμα δεν Σου ἔχω μιλήσει.

Ὅμως τώρα ἐπιθυμῶ να Σου πω: Τι κάνεις;

Μοῦ εἶπαν ὅτι δεν ὑπάρχεις, και σαν... βλάκας το πίστεψα.

Χθές βράδυ, από το βάθος του κρατήρα μιας οβίδας είδα τον ουρανό Σου.

Ἔτσι εἶδα ὅτι μοῦ εἶχαν πεῖ ψέματα.


Ἐάν εἶχα διαθέσει τόν ἀπαιτούμενο χρόνο γιά νά κοιτάξω ὅσα ἔφτιαξες,

θά εἶχα διαπιστώσει ὅτι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἀρνοῦνται ν᾽ ἀντικρύσουν τήν ἀλήθεια...

Εἶναι παράξενο ὅτι μοῦ χρειάσθηκε να ἔλθω σ᾽ αὐτό τον καταχθόνιο τόπο για να βρῶ τον καιρό να δῶ το πρόσωπό Σου.

Σ᾽ ἀγαπῶ τρομερά, να τι θέλω να ξέρης.


Σέ λίγο θα γίνη μιά ἀπαίσια μάχη. Ποιός ξέρει; Μπορεῖ να φθάσω στο σπίτι Σου ἀπόψε!

Δεν υπήρξαμε σύντροφοι μέχρι τώρα και ἀναρωτιέμαι, Θεέ μου, ἄν θα με περιμένης στην πόρτα.

Μπά, να που κλαίω! Ἐγώ να χύνω δάκρυα;

Ἄχ, να Σε εἶχα γνωρίσει πιό νωρίς!...

Ἐμπρός, πρέπει νά φύγω...

Εἶναι παράξενο, ἀπό τή στιγμή κατά τήν ὁποία Σέ συνάντησα δέν φοβᾶμαι νά πεθάνω...

Καλή ἀντάμωσι... Γειά σου!"».


ΠΗΓΗ:
Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ
Ἡ Προσευχή – Κομποσχοίνι: Πομπός ἀσυρμάτου
ἐκδ. Ἁγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός
Ἀθήνα 2012


eisdoxantheou

[XAPA]

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ


Σ’ ένα κόσμο που σε θέλει τέλειο και αψεγάδιαστο,

υπάρχει ένας Θεός που με δέχεται με τις ατέλειες και τα λάθη μου.


Σ’ ένα κόσμο που δίνει δύσκολα δεύτερες ευκαιρίες,

υπάρχει ένας Θεός που είναι διατεθειμένος να μου δώσει πολλές ευκαιρίες.


Σ’ ένα κόσμο που μετρά τα μετρητά στο λογαριασμό μου,

υπάρχει ένας Θεός που δεν Τον ενδιαφέρει το πορτοφόλι μου.


Σ’ ένα κόσμο που δεν λογαριάζει καρδιά και αισθήματα,

υπάρχει ένας Θεός που δίνει μεγάλη σημασία στην καρδιά μου.


Σ’ ένα κόσμο που με θεωρεί απρόσωπο μέλος ενός συνόλου,

υπάρχει ένας Θεός που με αγαπά μ’ ένα τρόπο μοναδικό και ξεχωριστό.


Σ’ ένα κόσμο που δεν σε καταλαβαίνει, υπάρχει ένας Θεός που με κατανοεί απόλυτα.


Ευτυχώς που υπάρχει Εκείνος...



dieyxontonagion

[XAPA]

Κάποτε ἕνας ἱεροκήρυκας ἔκανε μιά περιοδεία καί περνῶντας ἔξω ἀπό μία ἀγροικία,
μιά στάνη, λέει:


Κάποτε ἕνας ἱεροκήρυκας ἔκανε μιά περιοδεία καί περνῶντας ἔξω ἀπό μία ἀγροικία, μιά στάνη, λέει:

«Δέν σταματάω καί σ’ αὐτόν ἐδῶ τόν χριστιανό; Κάτι θά βρῶ νά τοῦ πῶ.»

Μπῆκε λοιπόν καί ἄρχισε νά τοῦ μιλάη γιά τόν Κύριο.

Πρόσεξε ὅμως ὅτι μέσα στό σπίτι δέν ὑπῆρχαν εἰκόνες. Τοῦ μίλησε λοιπόν γιά τίς εἰκόνες.

– Τί εἶναι αὐτό; ρώτησε ὁ χωρικός.

Ἔβγαλε μία ὁ ἱεροκήρυκας ἀπό τήν τσεπούλα του, τοῦ τήν ἔδωσε.

Τοῦ εἶπε νά ἀνάβη τό καντηλάκι, νά κάνη προσευχή… Τόν δίδαξε ἀρκετά.

Ἐνθουσιάστηκε ὁ χωρικός. Μέ τήν πρώτη εὐκαιρία κατεβαίνει στήν πόλη, παίρνει μιά εἰκόνα τῆς Παναγίας.

Τοῦ ἄρεσε, ἔτσι ὅπως κρατοῦσε τό Βρέφος Ἰησοῦ.

Βλέπει καί τόν Ἅγιο Δημήτριο, καβαλάρη, μέ τό ἀκόντιο. «Θά τόν πάρω, νά χτυπάει τόν ἐχθρό», σκέφθηκε.

Ἄς πάρω καί αὐτόν τόν μακρυγένη Ἅγιο…». Ἦταν ὁ Ἅγιος Νικόλαος.


Τούς ἔβαλε μέσα στό σπιτάκι του καί ἄρχισε νά κάνη τήν προσευχούλα του στήν Παναγία, στόν Ἅγιο Δημήτριο, στόν Ἅγιο Νικόλαο.

Δέν πέρασαν πολλές ἡμέρες καί κάποια φορά πού ἔλειψε, μπῆκαν μέσα στό σπίτι του κλέφτες καί τοῦ τά πῆραν ὅλα.

Δέν τοῦ ἄφησαν τίποτα. Ἔμειναν μόνο οἱ τρεῖς εἰκόνες.

Μπαίνει μέσα ἔκπληκτος, βλέπει ὅτι ὅλα τοῦ τά εἶχαν κλέψει. Πηγαίνει λοιπόν στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας:

– Καλά, ἐσύ εἶχες νά φροντίσης τό μωρό, νά τό πλύνης, νά τό ταΐσης, δέν προλαβαίνεις.

Τί νά πρωτοκάνης; Τό μωρό νά κοιτάξης ἤ τούς κλέφτες…

Πάει στόν Ἅγιο Δημήτριο.

– Κι ἐσύ, καβαλάρης, ὥσπου νά βγάλης τό ἄλογο ἀπό τό σταῦλο, νά τό σελώσης, νά τό ἐτοιμάσης, φύγανε οἱ κλέφτες.

– Ἄμ, ἐσύ (ἀπευθύνεται στόν Ἅγιο Νικόλαο), τί ἔκανες; Τίποτα δέν ἔκανες!

Γιατί δέν φύλαγες τά πράγματα; Λοιπόν, γιά τιμωρία σέ βγάζω ἔξω!

Παίρνει τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου καί τήν κρεμάει ἔξω.

– Ἐδῶ θά καθίσης, μέχρι νά ἔρθουν τά πράγματα πίσω!

Τήν ἄλλη μέρα τό πρωΐ καταφθάνουν οἱ κλέφτες, φορτωμένοι μέ τά πράγματα.

– Πᾶρ’ τα γρήγορα, γιατί ἕνας γέρος μᾶς τρέλλανε στό ξύλο…

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἐπέστρεψε τά πράγματα πίσω κάνοντας τό θαῦμα!


Από το βιβλίο «Εμπειρίες από τη Θεία Λειτουργία» του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστόπουλου, σελ 80-81.


apantaortodoxias

[XAPA]

Μετάνοια...



Ἕνας ἀδελφὸς ἐξομολογήθηκε στὸν Ἀββᾶ Σισώη:

- Ἔπεσα, Πάτερ. Τί νὰ κάνω τώρα;

- Σήκω, τοῦ εἶπε μὲ τὴ χαρακτηριστική του ἁπλότητα ὁ Ἅγιος Γέροντας.

- Σηκώθηκα, Ἀββᾶ, μὰ πάλι ἔπεσα στὴν καταραμένη ἁμαρτία, ὁμολόγησε μὲ θλίψη ὁ ἀδελφός.

- Καὶ τί σὲ ἐμποδίζει νὰ ξανασηκωθῇς;

- Ὡς πότε; ρώτησε ὁ ἀδελφός.

- Ἕως ὅτου σὲ βρῇ ὁ θάνατος ἢ στὴν πτώση ἢ στὴν ἔγερση.

Δὲν εἶναι γραμμένο «ὅπου εὑρῶ σε ἐκεῖ καὶ κρινῶ σε»; ἐξήγησε ὁ Γέροντας.

Μόνο εὐχήσου στὸν Θεὸ νὰ βρεθεῖς τὴν τελευταία σου στιγμὴ σηκωμένος μὲ τὴν ἁγία μετάνοια.



Γεροντικόν

Saint gr

[XAPA]

Να μοιράζεσαι τη λύπη των ανθρώπων...

...πονώντας γι’ αυτούς στην προσευχή σου.



Σκέπασε τον αμαρτάνοντα, όταν δεν έχεις απ’ αυτό πνευματική ζημία.

Έτσι και αυτόν τον κάνεις να έχει θάρρος στον αγώνα του και εσένα σε στηρίζει το έλεος του Κυρίου σου.

Στήριζε με το λόγο σου τους ασθενείς και αυτούς πού έχουν λυπημένη καρδιά

και, όσο στο χέρι σου έχεις υλικά αγαθά, ελέησε τους και θα σε υποστηρίξει

η δύναμη του Θεού πού συντηρεί τα πάντα.

Να μοιράζεσαι τη λύπη των ανθρώπων πονώντας γι’ αυτούς στην προσευχή σου,

με όλη σου την καρδιά και θ’ ανοίξει μπροστά στις ικεσίες σου

ή πηγή του ελέους του Θεού.



proskynitis

[XAPA]

Μακάριος είναι όποιος κατά Θεόν ταπεινώνει τον εαυτό του.


ΑΓΙΟΥ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ


Ποιος έχει δει άνθρωπο που να λάμπει με τις αρετές του, αλλά να φαίνεται ευκαταφρόνητος στους ανθρώπους;

Που η ζωή του να είναι φωτεινή και να είναι σοφός στη γνώση, αλλά να έχει ταπεινό φρόνημα;


Μακάριος είναι όποιος κατά Θεόν ταπεινώνει τον εαυτό του σε όλες τις περιστάσεις και μπροστά σε όλους

τους ανθρώπους, γιατί αυτός θα δοξαστεί.

Γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος, που ταπεινώνει τον εαυτό του και τον μικραίνει, από το Θεό δοξάζεται.


Και αν κανείς υπομένει και πείνα και δίψα για την αγάπη του Θεού, όπως οι Απόστολοι και οι Μάρτυρες,

θα τον μεθύσει ο Θεός με τα επουράνια αγαθά Του.

Και όποιος δεν έχει να ντυθεί για την αγάπη του Θεού, τον ντύνει ο Θεός με τη στολή της αφθαρσίας και της δόξας.


Και όποιος ζει στη φτώχεια για την αγάπη του Θεού, ο Θεός τον παρηγορεί με τον αληθινό του πλούτο.

Ταπείνωσε τον εαυτό σου για την αγάπη του Θεού, όπως ο Κύριος και οι Άγιοι, και χωρίς να το καταλάβεις

θα δοξαστείς πολύ σε όλη σου τη ζωή. Να θεωρείς τον εαυτό σου αμαρτωλό, για να είναι δίκαιη όλη η ζωή σου.


Μη φανερώνεις τη σοφία σου, για να μην υψηλοφρονήσεις, και μη κάνεις το σοφό, ενώ είσαι αμαθής.

Και εάν τον αφελή και τον αμαθή η ταπείνωσή του τον υψώνει, πόσης άραγε τιμής θα γίνει πρόξενος (η ταπείνωση)

για τους μεγάλους και σπουδαίους ανθρώπους;


Να φεύγεις μακριά από την κενοδοξία, και θα δοξαστείς.

Να φοβάσαι την υπερηφάνεια, και θα θεωρείσαι σπουδαίος.

Ή κενοδοξία δε δόθηκε στους ανθρώπους από το Θεό, ούτε η υψηλοφροσύνη στις γυναίκες.

Αν με τη θέλησή σου απαρνήθηκες, μοναχέ, όλα τα κοσμικά πράγματα, για τιποτένιο πράγμα σε καμιά περίπτωση

να μη φιλονικήσεις.


Αν σιχάθηκες την κενοδοξία, φεύγε μακριά άπ’ αυτούς πού την κυνηγούν.

Να αποφεύγεις αυτούς πού αγαπούν τίς περιουσίες και να μη ζητάς αλλά αποκτήματα.

Να συναναστρέφεσαι με αυτούς πού έχουν ταπείνωση, και θα μάθεις και συ τους τρόπους τους.

Γιατί αν το να βλέπεις τους ταπεινούς είναι ωφέλιμο, πόσο μάλλον ή διδασκαλία τους.


agapienxristou