Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Εφτά λόγοι για τους οποίους υπάρχει έχθρα στο σπίτι

ΤΟΥ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ (1910-1989)



Ή έχθρα στό σπίτι προέρχεται άπό τήν άμαρτία. Ό­λα έχουν τήν προέλευσή τους άπό τήν άμαρτία.

Όπωσδήποτε έρχεται ή έχθρα στό σπίτι:


α. Έάν ό γάμος άρχισε μέ προγαμιαίες σχέσεις καί δέν άκολούθησε μετάνοια.

β. Έάν οί σύζυγοι ζουν χωρίς εκκλησιαστικό γάμο. Αύτή είναι ή πρώτη άμαρτία τήν όποία πληρώνουν όλοι με την αμοιβαία έχθρα. Γι αυτό όλοι πρέπει νά γίνουν φρόνιμοι καί νά συνδεθούν έκκλησιαστικά μέ τήν ευλογία του γάμου.

Γ. Έάν υπάρχουν άνεξομολόγητες πορνικές πράξεις πού έγιναν πρίν ή καί μετά τόν γάμο. «Ετσι, εισήλθαν σ’ ένα νέο σπίτι μέ τήν δαιμονική σφραγίδα τής άμαρτίας στό σώμα τους καί στήν ψυχή τους.

δ. Έάν ό γάμος έγινε γιά τήν προίκα. Ό γάμος αύτός δέν είναι τού Θεού και ή συμβίωσις δέν θά είναι ειρηνι­κή.

ε. Έάν ύπάρχη μεγάλη διαφορά ήλικίας. Υπάρχουν γονείς πού ύπανδρεύουν τά κορίτσια τους στήν ήλικία τών 14-16 έτών,
ένώ στά 18-19 οί κόρες τους είναι ζωντοχήρες καί μάλιστα μέ παιδιά. Τί ημπορεί νά κάνη μία νεαρή κόρη μπροστά σ’ ένα εύρωστο άνδρα, ό ό­ποιος θά τήν ύποτάξη τελείως και δεν θα την σέβεται; Ή μεγάλη διαφορά ήλικίας είναι άμαρτία ένώπιον του Θεού. Καί έξ αιτίας αύτού του λόγου τό σπίτι δέν κρα­τιέται, άλλά διαλύεται, καί σ’ αύτές τίς περιπτώσεις οι γονείς να άναγνωρίζουν και να ομολογούν τή δική τους ευθύνη.

στ. Άπό τήν άδιαφορία πού έχουν οί σύζυγοι για την έξομολόγηση, την Θεία Κοινωνία καί τήν όλη τάξη της Εκκλησίας, πού είναι έντολές του Θεού. Έάν δέν έφαρμόζουν αύτές τίς έντολές, έφαρμόζουν τίς εντολές του διαβόλου και δεν ημπορούν πλέον να ζουν μέ ειρήνη καί ήσυχία.

ζ. Έξ αιτίας τής καταργήσεως της νηστείας. Αυτοί που γεμίζουν από οργή είναι ήδη γεμάτοι από χολή, η οποία πολλαπλασιάζεται στο σώμα του άνθρώπου, ό­ταν τρώγη πολύ κρέας και δεν νηστεύη. «Ετσι, και για ένα ασήμαντο λόγο, επειδή, επί παραδείγματι, το τάδε πράγμα δεν είναι στην θέση του, σηκώνει ο ένας το ξύ­λο και το φέρνει στο κεφάλι του άλλου.



από το βιβλίο: «ΒΙΟΣ, ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ» (1910-1989) – Μετάφρασις άπό τά ρουμανικά ύπό μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

[XAPA]

Ένας μοναχός φύτεψε μια ελιά και άρχισε να προσεύχεται:


Ένας μοναχός φύτεψε μια ελιά και άρχισε να προσεύχεται:

Κύριε, στείλτε μου βροχή.

Και ο Κύριος έστειλε βροχή στη γη.

Το δέντρο ήταν κορεσμένο με υγρασία και ο μοναχός συνέχισε να προσεύχεται:

Και τώρα, Κύριε, σας ζητώ να στείλετε πολύ ήλιο - το δέντρο μου χρειάζεται ζεστασιά.

Και ο Κύριος έστειλε τον ήλιο.

Το δέντρο μεγάλωσε.

Ο μοναχός συνέχισε να προσεύχεται γι 'αυτό:

Κύριε, δώσε λίγο παγετό για να ενισχυθούν οι ρίζες και τα κλαδιά.

Ο Κύριος έστειλε παγετό και ... το δέντρο πέθανε.


Ο μοναχός ήταν πολύ αναστατωμένος.

Πήγε σε άλλον μοναχό για να πει την ιστορία του και να μοιραστεί τη θλίψη του.

Έχω επίσης μια ελιά, κοίτα - απάντησε ένας άλλος μοναχός.

Το δέντρο έχει μεγαλώσει όμορφα. Αλλά προσευχήθηκα διαφορετικά.

Είπα στον Θεό ότι είναι ο Δημιουργός αυτού του δέντρου και ότι ξέρει καλύτερα τι χρειάζεται γι 'αυτό.

Απλώς ζήτησα από τον Θεό να τον φροντίσει και το κάνει.


Αυτό ισχύει για εμάς.

Συχνά ρωτάμε , κατά τη γνώμη μας, τι χρειαζόμαστε.

Αλλά μόνο ο Θεός ξέρει τι χρειαζόμαστε. Τον εμπιστευόμαστε εντελώς!



proskynitis

[XAPA]

Εμείς δεν είμαστε μόνοι. Ο Θεός είναι μαζί μας


Ο Κύριος δε θεραπεύει συνεχώς.

Μερικούς τους αφήνει να υποφέρουν για το καλό των ιδίων και των ανθρώπων του περιβάλλοντός τους.

Διαπίστωσα συχνά ότι οι άνθρωποι που υποφέρουν ή πέρασαν μεγάλες δοκιμασίες είναι άνθρωποι δυνατοί.

Απέκτησαν μια άλλη θεώρηση της ζωής , μερικές δεξιότητες τις οποίες δεν έχουν οι άνθρωποι

που δεν πέρασαν δοκιμασίες. Η δοκιμασία μπορεί να γίνει δεκτή και ως ένα δώρο, ως ένας εμπλουτισμός.

Μερικοί εκλαμβάνουν τη δοκιμασία ως μια αδικία, σαν κάτι που δε θα έπρεπε να τους είχε συμβεί.

Αυτό συμβαίνει, γιατί αυτοί συγκρίνονται με τους άλλους. Όμως αυτό δεν έχει κανένα νόημα.


Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να διάγει τη ζωή που του δόθηκε.

Ο καθένας έχει τη δική του σχέση με τη δοκιμασία.

Ο καθένας μπορεί να κερδίσει κάτι από τη δοκιμασία.

Πιστεύω ότι αυτό που πρέπει να μας βοηθά είναι η συνείδηση

ότι ο Θεός επιτρέπει αυτή τη δοκιμασία και ότι αυτή έχει κάποιο σκοπό,

έστω κι αν δεν τον γνωρίζουμε.

Αυτή η συνείδηση, ή καλύτερα αυτή η εμπιστοσύνη,

μας βοηθά να σηκώσουμε το σταυρό μας με γαλήνη.


Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η πίστη στο Θεό μας βοηθά να σηκώσουμε μία μεγάλη δοκιμασία.

Να ξαναθυμηθούμε όμως ότι, αν περάσαμε μια δοκιμασία, δεν επιθυμούμε να είμαστε μέσα στη δοκιμασία,

γιατί ούτε η Εκκλησία και ούτε οι άνθρωποι το επιθυμούν. Να απομακρύνουμε ,αν μπορούμε, τη δοκιμασία;

Ναι! Αλλά να μην αποφύγουμε το σταυρό που μας σώζει. Ο Κύριος δεν ευλογεί μια παρόμοια στάση.

Δηλαδή ο Κύριος μας ζητεί να σηκώνουμε ο καθένας το σταυρό , το σταυρό της αυταπαρνήσεως του εαυτού.


Χωρίς σταυρό δεν υπάρχει σωτηρία.

Η σωτηρία δεν μας δίνεται μόνο με το Σταυρό του Κυρίου, αλλά και με την άρση του προσωπικού σταυρού∙

όταν περνάμε δια μέσου ενός πειρασμού, μιας αρρώστιας, ενός πόνου, μιας συμφοράς, συναντιόμαστε με το σταυρό

που πρέπει να σηκώσουμε και αυτός γίνεται αληθινά ο σταυρός της σωτηρίας μας.


Να είμαστε πεπεισμένοι ότι ο σταυρός μας είναι απαραίτητος για να σωθούμε.

Να ζητάμε από τον Κύριο υγεία και καθετί καλό, αλλά να του ζητάμε και τη δύναμη ν’ αποδεχθούμε τη δοκιμασία,

όταν μας αποστέλλεται. Να ζητάμε από τον Κύριο να μας ενισχύει στην πίστη, για να μπορέσουμε

να ανταποκριθούμε απέναντι σε όλους τους πειρασμούς που μας συμβαίνουν. Να του ζητάμε να μας βοηθήσει

να βαστάζουμε με χαρά τη δοκιμασία. Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος έλεγε: «Ψάξε να βρεις ένα γιατρό πριν αρρωστήσεις

και προσευχήσου πριν την έλευση του πειρασμού».


Να προετοιμαζόμαστε να υποφέρουμε τη φυσική ή ηθική δοκιμασία. Όμως για να μπορέσουμε να υπομείνουμε

τη δοκιμασία και να ωφεληθούμε από αυτήν, πρέπει να ταπεινωθούμε. Να μην ταρασσόμαστε, βλέποντας ότι

η δοκιμασία είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορούμε ν’ αποφύγουμε , ένα πρόβλημα που δεν μπορούμε

να επιλύσουμε , ένα μυστήριο για το καλό μας, για την πνευματική μας πρόοδο, που μας ενώνει με

τη δοκιμασία του Κυρίου ο οποίος είχε έλεος για μας και μας έσωσε, γιατί μας αγαπάει. Είναι ένα μυστήριο που

μας ενώνει με τον Κύριο ακόμη και τότε, όταν μας αφήνει να υποφέρουμε , και που μας σκουπίζει τα δάκρυα τότε,

όταν γνωρίζει ότι υποφέρουμε για το καλό μας.


Εμείς δεν είμαστε μόνοι. Ο Θεός είναι μαζί μας. Να πιστεύουμε ότι ο φύλακας άγγελός μας, μας συνοδεύει παντού,

ότι η μητέρα του Κυρίου μας προστατεύει και στις καλές περιστάσεις και στις κακές.

Να πιστεύουμε ότι το έλεος του Κυρίου μας συνοδεύει παντού.



Γέρων Θεόφιλος Παραϊάν

diakonima.gr

[XAPA]

Η ΚΟΥΒΑΡΙΣΤΡΑ.


ΕΊΠΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ. Ο κάθε άνθρωπος είναι σαν μια μικρή κουβαρίστρα...

'Οταν σου μιλά και σου λέει πως αδικήθηκε από τους συνανθρώπους του , μη βιαστείς να τον δικαιώσεις ...

Περίμενε να ξετυλιχθεί η "κουβαρίστρα" , και τότε ίσως δεις για πια αιτία και ποιοι πνευματικοί νόμοι

ενήργησαν πάνω του και του συνέβη αυτή η αδικία.



apantaortodoxias

[XAPA]

Ρώτησε κάποιος έναν άγιο άνθρωπο: Πως μπορούμε να κάνουμε θαύματα;


Ρώτησε κάποιος έναν άγιο άνθρωπο: Πως μπορούμε να κάνουμε θαύματα;

Και ο άγιος άνθρωπος απάντησε:


Εάν μάθεις κάποιον να διαβάζει το ευαγγέλιο, έχεις ανοίξει τα μάτια ενός τυφλού.

Εάν μάθεις κάποιον να βοηθά τους αναγκεμένους, έχεις θεραπεύσει ένα παράλυτο.

Εάν μάθεις κάποιον να πηγαίνει στην εκκλησία, έχεις θεραπεύσει έναν ανάπηρο.

Εάν οδηγήσεις κάποιον σε μετάνοια, έχεις αναστήσεις ένα νεκρό.

Τώρα πήγαινε και κάνε θαύματα!



Μητροπολίτης Νιγηρίας Αλέξανδρος

simeiakairwn

[XAPA]

ΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΡΩΤΗΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ...


1. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει τι μάρκα αυτοκίνητο οδηγούμε.
Θα μας ρωτήσει πόσους ανθρώπους μεταφέραμε με το αυτοκίνητό μας, όταν δεν είχαν μέσο συγκοινωνίας να μετακινηθούν.


2. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει πόσα τετραγωνικά είναι το σπίτι μας.
Θα μας ρωτήσει πόσους ανθρώπους φιλοξενήσαμε σ'αυτό.

3. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει για τα επώνυμα και ακριβά ρούχα που έχουμε στις ντουλάπες μας.
Θα μας ρωτήσει πόσους φτωχούς ντύσαμε.

4. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει πόσο μεγάλο μισθό παίρνουμε.
Θα μας ρωτήσει εάν συμβιβάσαμε τον χαρακτήρα μας για να τον αποκτήσουμε.

5. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει τον τίτλο ή τα αξιώματα της εργασίας μας.
Θα μας ρωτήσει εάν εκτελέσαμε την εργασία μας με ήθος και με προσοχή.

6. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει πόσους φίλους έχουμε.
Θα μας ρωτήσει με πόσους ανθρώπους είμαστε φίλοι.

7. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει σε ποια γειτονιά μένουμε.
Θα μας ρωτήσει πώς φερθήκαμε στους γείτονές μας.

8. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει για το χρώμα του δέρματος μας.
Θα μας ρωτήσει για το περιεχόμενο της καρδιάς μας.

9. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει σε πόσα μέρη του κόσμου ταξιδεύσαμε και διασκεδάσαμε.
Θα μας ρωτήσει εάν επισκεφτήκαμε φτωχικές συνοικίες και αν προσφερθήκαμε να βοηθήσουμε.

10. Ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει αν είμαστε επώνυμοι και ισχυροί.
Θα μας ρωτήσει αν είμαστε ταπεινοί και εάν συγχωρούμε τον πλησίον...



otheosagapiesti

[XAPA]

Το χέρι του Θεού στον πόλεμο

Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς



Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ



"...Κατά τη διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου κάποιος στο στρατόπεδο μοίρασε στους στρατιώτες

την Καινή Διαθήκη σε μικρά καλοδεμένα βιβλιαράκια.

Πήρες και συ και με εκνευρισμό παρατήρησες ότι στον πόλεμο είναι απαραίτητο το ατσάλι και το μολύβι και όχι τα βιβλία.

«Εδώ εάν δε μας σώσει το ατσάλι, το βιβλίο δεν θα μας σώσει σίγουρα!».


Τέτοιου είδους σχόλιο έκανες, αφού μέχρι εκείνη την ημέρα τίποτα δεν εναπέθετες στην πίστη στο Θεό.

Την πίστη τη θεωρούσες ως κάποια παλιά καμπαρτίνα, που το ανθρώπινο καραβάνι από καταβολής κόσμου,

αν και άχρηστη, τη σέρνει μαζί του.

Παρόλα αυτά πήρες το βιβλιαράκι και το έβαλες μέσα στην αριστερή τσέπη.


Τι συνέβη; Μόνος σου λες, θαύμα από τον Θεό και το προσυπογράφω.

Την ίδια μέρα ξεκίνησε δυνατή μάχη.

Γύρω σου έπεφταν τραυματίες. Ξαφνικά τραντάζεσαι. Σε χτύπησε σφαίρα.

Πιάνεις με το χέρι την αριστερή πλευρά σου στο μέρος της καρδιάς. Περίμενες να τρέξει αίμα.

Όταν γδύθηκες, βρήκες τη σφαίρα σε αυτό το βιβλιαράκι, ακριβώς στο μέρος της καρδιάς.


Έτρεμες σαν να είχες πυρετό.

Το χέρι του Θεού!

Το ιερό βιβλίο σου έσωσε τη ζωή από το ατσάλι και το μολύβι.

Την ημέρα αυτή την θεωρείς ως πνευματική σου γέννηση.

Από την ημέρα εκείνη άρχισες να έχεις φόβο Θεού και διαφύλαξες την πίστη σου προσεκτικά.

Όντως δεν είναι παλιά καμπαρτίνα! Και δεν την κουβαλά το ανθρώπινο καραβάνι μάταια".



Πηγή: Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται, Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς


yiorgosthalassis

[XAPA]

Σχετικά με την ενάρετη ζωή


Από το Μέγα Γεροντικόν



1. Κάποια φορά την ώρα που ο άγιος Αντώνιος προσευχόταν στο κελί του, άκουσε μια φωνή που του έλεγε:

«Αντώνιε, δεν έφθασες ακόμη στο μέτρο του τάδε τσαγκάρη που ζει στην Αλεξάνδρεια».

Σηκώθηκε το πρωί, πήρε το βαϊτικο ραβδί του και πήγε να τον βρει.

Έφθασε σε κείνο το μέρος και μπήκε στο εργαστήριό του.

Εκείνος όταν τον είδε ταράχτηκε. Του λέει λοιπόν ο Γέροντας:

«Μίλησέ μου για τις πράξεις σου».

Ο τσαγκάρης είπε:

«Δεν ξέρω να έχω κάνει ποτέ κάτι καλό, παρά μόνο, μόλις σηκωθώ το πρωί να καθήσω στο εργόχειρό μου,

λέω ότι ολόκληρη η πόλη αυτή, από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο, μπαίνουν στη Βασιλεία του Θεού

για τις ενάρετες πράξεις τους και ότι μόνο εγώ κληρονομώ την κόλαση για τις αμαρτίες μου.

Το βράδυ πάλι λέω τα ίδια λόγια, πρίν κοιμηθώ».

Τ΄άκουσε αυτά ο αββάς Αντώνιος και είπε:

«Αληθινά, σαν καλός χρυσοχόος, ενώ κάθεσαι στο σπίτι, αναπαυτικά κληρονόμησες τη Βασιλεία των Ουρανών.

Εγώ όλο μου τον χρόνο τον περνώ στην έρημο, όμως, καθώς δεν έχω διάκριση, δεν σε έφθασα».



* * *


2. Κάποτε την ώρα που προσευχόταν ο αββάς Μακάριος στο κελί του, άκουσε μια φωνή που έλεγε:

«Μακάριε, δεν έφθασες ακόμη στα μέτρα των τάδε γυναικών αυτής εδώ της πόλης».

Το πρωί ο Γέροντας σηκώθηκε, πήρε το βαϊτικο ραβδί του κι άρχισε να οδοιπορεί για την πόλη.

Όταν έφτασε στην πόλη και βρήκε το σπίτι, χτύπησε την πόρτα.

Βγήκε η μία και τον υποδέχτηκε στο σπίτι. Αφού κάθισε για λίγο, ήρθε και η άλλη.

Τις κάλεσε, κι εκείνες ήρθαν και κάθισαν μαζί του. Τις λέει ο Γέροντας:

«Για σας έκανα τόση πορεία και υπέμεινα τόσο κόπο, ώσπου να φτάσω από την έρημο.

Πέστε μου λοιπόν την εργασία σας, ποια είναι;»

«Πάτερ -του λένε- πίστεψέ μας, δεν είμαστε η καθεμιά μας έξω από την κλίνη του άνδρα της μέχρι σήμερα.

Ποια εργασία λοιπόν ζητάς από μας;»

Ο Γέροντας έβαλε μετάνοια και τις παρακαλούσε:

«Φανερώστε μου το έργο σας».

Τότε του λένε:

«Εμείς κατά κόσμον είμαστε ξένες μεταξύ μας. Έτυχε όμως να παντρευτούμε δύο αδελφούς κατά σάρκα.

Και να, εδώ και δεκαπέντε χρόνια ως σήμερα κατοικούμε σ΄αυτό το σπίτι και δεν ξέρουμε να φιλονικήσαμε

ποτέ ή να αναφερθήκαμε σε αισχρά πράγματα. Μάλιστα, ήρθε στο λογισμό μας να αφήσουμε τους άνδρες μας

και να μπούμε στο τάγμα των μοναχών. Πολύ παρακαλέσαμε τους άνδρες μας να μας επιτρέψουν να φύγουμε,

αλλά δεν τους πείσαμε. Έτσι, αφού δεν πετύχαμε αυτόν τον σκοπό, κάναμε συμφωνία μεταξύ μας και με τον Θεό,

μέχρι τον θάνατό μας να μη βγει από το στόμα μας κανένας κοσμικός λόγος».

Όταν τ΄άκουσε αυτά ο αββάς Μακάριος, είπε:

«Αληθινά, δεν υπάρχει παρθένα ή παντρεμένη ή μοναχός ή κοσμικός,

ο Θεός την πρόθεση ζητάει και δίνει το Άγιο Πνεύμα σε όλους».



ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ
ΤΟΜΟΣ Δ΄
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Κ΄

[XAPA]

Γέροντας Κλεόπας: ο καρκίνος οφείλεται στη λαθεμένη εικόνα μας για τον Θεό



Πάτερ Κλεόπα, εδώ καθημερινά καταφθάνουν άνθρωποι απ΄όλο τον κόσμο για να σας δούν. Ποιες είναι οι εμπειρίες κι οι εντυπώσεις σας~


To ότι εμείς οι Χριστιανοί έχουμε μέσα μας μπερδέψει τα πράγματα.

Αν κι είμαστε βαφτισμένοι, ωστόσο συχνά δεν ξέρουμε τι πιστεύουμε.

Με πόνο και θλίψη βλέπω καθημερινά ότι εμείς οι άνθρωποι έχουμε φτιάξει για τον Θεό μια εικόνα περίεργη κι απαράδεκτη.

Μια εικόνα που δεν συμβιβάζεται με τα Ευαγγέλια και τα βιβλία τα ιερά που τον Θεό τον προσδιορίζουν

ως άβυσσο ευσπλαχνίας και αγάπης.

Σχεδόν το 99% όσων έρχονται εδώ φαντάζονται τον Θεό σαν ένα ανώτερο όν που επιφυλάσσει στον άνθρωπο μόνο

θυμούς, οργές, ποινές αλλά σπάνια καλωσύνες.

Εγώ δεν είμαι γιατρός αλλά τσοπάνος, πιστεύω όμως πως η αιτία του καρκίνου εκεί βρίσκεται:

στη λαθεμένη εικόνα που ο άνθρωπος έφτιαξε μέσα του για τον Θεό.



Δηλαδή αν εμείς οι άνθρωποι μετασχηματίσουμε την αντίληψη που έχουμε σήμερα για τον θεό, αν αλλάξουμε την εικόνα που φτιάξαμε μέσα μας για τον Δημιουργό, τότε βρέθηκε το φάρμακο και θεραπεύτηκε ο καρκίνος

- Ναι .Τον καρκίνο τον δημιουργούν οι τύψεις, τα άγχη και οι φοβίες, οι ανησυχίες και οι αποστασίες ,

οι αμφιβολίες, οι θλίψεις κι οι στενοχώριες.

Ο καρκίνος μπήκε στον άνθρωπο γιατί ο άνθρωπος δεν άφησε μέσα του χωρο για να μπεί ο Θεός.

Αν νοιώσεις μέσα στις φλέβες σου τον Θεό, τότε ηρέμησες. Αυτό ειναι το φάρμακο τού καρκίνου.

Αρκει να πιστέψει πως είναι πλασμένος απ τον Θεό με αγάπη

κι ότι ο Θεός έχει για τον καθένα μας ένα σχέδιο.

Άραγε ποιος ξέρει τι σχέση να έχουν οι ανθρώπινες πτώσεις μ΄αυτό το σχέδιο του Θεού...

Άλλωστε μη ξεχνάμε , όλοι μας είμαστε παραβάτες κι εγκληματίες , αφού δεν υπάρχει άνθρωπος που να

τηρεί στ΄αλήθεια τούς όρους τού Νόμου.

Αν ο πόρνος, ο μοιχός, ο εγκληματίας πιστέψει και πεί στον Θεό

«Θεέ μου, Συ που μ΄έφτιαξες μ΄ένα τόσο φτηνό υλικό. Κάνε με τούτο να το χωνέψω», το πρόβλημα λύθηκε.

Ο άνθρωπος ο αμαρτωλός θα συνειδητοποιήσει ότι είναι πάροικος πάνω στη γη

κι ότι γι αλλού είναι ο προορισμός του.

Τό άσχημο είναι ότι δεν μάθαμε να δεχόμαστε τον εαυτό μας έτσι όπως ακριβώς είναι,

και το χειρότερο ότι δεν συνηθίσαμε αυτό τον αμαρτωλό εαυτό να τον διατηρούμε σε επαφή με τον Ουρανό.

Γι αυτό και ο καρκίνος θερίζει.



από το βιβλίο του Τάσου Μιχαλά «Η Ορθοδοξία στη χώρα τού Τσαουσέσκου» εκδ.Επτάλοφος , Αθήνα 1982

ahdhoni

[XAPA]

Άφησε τη ζωή σου στα χέρια Του...γιατί το αύριο ανήκει στο Θεό.


Τι θα γίνει αύριο, αναρωτιέται ο νέος.

Τι θα γίνει αύριο, αναρωτιέται ο γέροντας και η γερόντισσα.

Αν αρρωστήσω, αν μείνω μόνος, αν με εγκαταλείψουν τα παιδιά μου;

Αυτό το αν, απασχολεί τους περισσότερους ανθρώπους.

Ο κάθε άνθρωπος αισθάνεται ανασφαλή τον εαυτό του για το αύριο.

Ποιος μας εξασφαλίζει το μέλλον, το αύριο;


Την απάντηση μας τη δίνει εκείνος που έκανε το σήμερα και το αύριο.

Ο Κύριος είπε: «μη ουν μεριμνήσητε λέγοντες, τι φάγωμεν ή τι πίωμεν ή τι περιβαλλώμεθα;

Πάντα γαρ τάυτα τα έθνη επιζητεί, οίδε ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων». (Ματθ. 6,31)

Η ανησυχία μας για το αύριο οφείλεται στην έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό.

Το παράδειγμα του Κυρίου είναι πολύ πειστικό.

Αυτός που μεριμνά για τα άνθη του αγρού, αυτός που φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού,

είναι ποτέ δυνατό να αδιαφορήσει για τα παιδιά του;


Έχουμε ξεχάσει, έχουμε λησμονήσει, οι περισσότεροι άνθρωποι, ότι έχουμε πατέρα στον ουρανό.

Σε απασχόλησε ποτέ εάν αύριο θα βγει ο ήλιος, εάν θα έχει οξυγόνο για να αναπνεύσεις;

Γιατί γνωρίζεις πολύ καλά, ότι αυτός που έβγαλε τον ήλιο χθες και έδωσε το οξυγόνο σήμερα, θα το κάνει και αύριο.

Διότι γνωρίζει ότι το έχουμε ανάγκη.

Πού οφείλεται η ανησυχία αυτή για το αύριο;

Οφείλεται κατά μέγα μέρος στην έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό.

Είδες ποτέ το παιδί σου να ανησυχεί για το αύριο; Ποτέ!

Γιατί άραγε; Διότι γνωρίζει ότι έχει πατέρα που φροντίζει για αυτό.


Γιατί εμείς λησμονούμε ότι έχουμε πατέρα που μεριμνά και φροντίζει για μας;

Για ρίξε μια ματιά στο παρελθόν της ζωής σου.

Δεν πέρασες δυσκολίες, δεν βρέθηκες πολλές φορές σε αδιέξοδο και όμως ο Θεός δεν σε εγκατέλειψε, δεν σε άφησε.

Πόσες φορές δεν είδες το χέρι του Θεού να απλώνεται επάνω σου!

Γιατί τώρα ανησυχείς, γιατί αγωνιάς, γιατί χάνεις τον ύπνο σου;

Άλλαξε ο Θεός; Λιγόστευσε η δύναμη του; Μη γένοιτο!

Ο Θεός εξακολουθεί να είναι ο πατέρας σου.

Σε σκέπτεται, σε αγαπά, σε παρακολουθεί. Το αύριο ανήκει στο Θεό.

Στα χέρια Του βρίσκεται η ζωή μας, η υγεία μας, τα παιδιά μας.

Εμπιστεύσου το Θεό. Άφησε τη ζωή σου στα χέρια Του.

Μην ανησυχείς για το αύριο, για το μέλλον.

Ο Θεός θα σε αναλάβει κάτω από τη σκέπη του.


Βέβαια εμπιστοσύνη στο Θεό δεν σημαίνει μοιρολατρεία, σταύρωμα των χεριών.

Ο γεωργός θα σπείρει το χωράφι του, αλλά ο Θεός θα βρέξει για να καρποφορήσει.

Εμείς θα σκεφτούμε, θα σχεδιάσουμε. Αλλά ο Θεός θα πραγματοποιήσει.

Ο προφήτης λέγει:«Εάν μη Κύριος οικοδομήσει οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες» (Ψαλμός 126,1)

Με αυτό το πνεύμα, με αυτή την πίστη, ο πιστός άνθρωπος εμπιστεύεται το παρόν και το μέλλον στα χέρια του Θεού.



vimaorthodoxias