Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

"Είσελθε εις το ταμείον σου και κλείσε την θύραν σου
(Ματθ. στ' 6) ",

Τίτο Κολλιάντερ



Αν δε βρίσκουμε μέσα μας πλούσιους καρπούς αγάπης, ειρήνης, χαράς, καλοσύνης,

ταπεινοφροσύνης απλότητας, ειλικρίνειας, πίστης, υπομονής, τότε όλη η εργασία μας πάει στα χαμένα,

παρατηρεί ο άγιος Μακάριος ό Αιγύπτιος.

Η εργασία γίνεται για να έχουμε κάποτε συγκομιδή.

Η συγκομιδή όμως είναι του Κυρίου.

Συνεπώς: πρόσεχε άγρυπνα τον εαυτό σου και γίνε συνετός.


Αν παρατηρήσεις πώς γίνεσαι ευερέθιστος και ανυπόμονος, τότε γίνε λίγο πιο χαλαρός στις απαιτήσεις σου.

Νιώθεις, ότι υποβλέπεις εύκολα τούς άλλους και τούς μαλώνεις ή τους κάνεις με το παραμικρό υποδείξεις;

Να ξέρεις πώς βρίσκεσαι σε λάθος δρόμο.

Όποιος απαρνείται τον εαυτό του, δεν έχει λόγους να μαλώνει εγωιστικά τους άλλους.


Έχεις ίσως την εντύπωση, ότι σε ενοχλούν οι άλλοι ή οι εξωτερικές περιστάσεις;

Δεν έχεις καταλάβει τότε σωστά τη δουλειά σου.

Κάτι πού φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι είναι ενοχλητικό,

είναι στην πραγματικότητα μια ευκαιρία για την εξάσκηση της υπομονής, της ανοχής και της υπακοής.


Ο ταπεινός ποτέ δεν ενοχλείται.

Μπορεί ίσως μόνο να ενοχλεί τους άλλους.

Γι' αυτό παραμέριζε και εξαφάνιζε τον εαυτό σου.

«Είσελθε εις το ταμείο σου» και κλείσε «την θύραν σου» (Ματθ. στ' 6).


Κι όταν ακόμα είσαι υποχρεωμένος νά ζεις μέσα σε μεγάλη και θορυβώδη συντροφιά.

Και αν αυτό σού φαίνεται βαρύ, από καιρό σε καιρό βγες έξω, οπουδήποτε,

αρκεί να είσαι μονάχος και φώναξε με όλη σου την ψυχή και ζήτησε τη βοήθεια τού Κυρίου.

Ο Κύριος θα εισακούσει τη δέηση σου.


Να είσαι, στο φρόνημα σου, σα μια ρόδα, συμβουλεύει ό στάρετς Αμβρόσιος.

Όσο λιγότερο ακουμπάει στη γη η ρόδα τόσο πιο γρήγορα γυρίζει και τρέχει προς τα εμπρός.


Πηγή: Τίτο Κολλιάντερ, «Ο δρόμος των Ασκητών», σ.113-115, εκδ. Ακρίτας



katafigi.gr

[XAPA]

H εμφάνιση του Ταξιάρχη κατα την τουρκική εισβολή στην Κύπρο


Στα 1963, το πρωινό εκείνο της επιθέσεως των Τουρκοκυπρίων στη μαρτυρική Κύπρο,

όταν μπήκε ο νεωκόρος στο ιερό προσκύνημα του Μανταμάδου για ν’ ανάψει το καντήλι του Ταξιάρχη,

είδε κατάπληκτος πώς η ολόσωμη εικόνα του έλειπε!


Αύτη ή απροσδόκητη εξαφάνιση προκάλεσε σύγχυση στον ευσεβή λαό και κράτησε μια βδομάδα.

Ξαφνικά, η εικόνα βρέθηκε πάλι στη θέση της, όπως είχε εξαφανιστεί.

Πέρασε καιρός. Ένα χειμωνιάτικο πρωινό ο νεωκόρος του Μανταμάδου άκουσε ποδοβολητό αλόγου.

Βγαίνει έξω και βλέπει ένα νέο, πού μόλις είχε ξεπεζέψει, να σηκώνει στους ώμους του ένα κριάρι.


Μπήκαν μαζί στο ναό, κι ο νέος προχώρησε στην εικόνα του Ταξιάρχη, απίθωσε εκεί το κριάρι

και άναψε λαμπάδα ίση με το μπόι του. Ύστερα γονάτισε, προσκύνησε την εικόνα και χάιδεψε με βουρκωμένα μάτια

και τρεμάμενα χείλη το ανάγλυφο πρόσωπο του αρχαγγέλου.


– Είναι ο σωτήρας μου, γυρίζει και λέει συγκινημένος στο νεωκόρο. Αυτός μ’ έσωσε από τους Τούρκους.

– Πες μου, παιδί μου, τι σου συνέβη; ρώτησε μ’ ενδιαφέρον εκείνος, καθώς έβγαιναν από το ναό.

– Στα τελευταία γεγονότα με τους Τούρκους, άρχισε ο νέος, υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία στην Κύπρο.

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα της 12ης Αυγούστου, όταν μας ξάφνιασαν τα πυρά των Τουρκοκυπρίων.


Ήμασταν πάντα σ’ επιφυλακή, γιατί ξέραμε τι ύπουλος εχθρός ήταν απέναντι μας.

Μας δυσκόλευαν λίγο οι βολές του πολεμικού τους ναυτικού, αλλά δεν μας έβλαψε καθόλου ή αεροπορία τους.

Σε λίγες ώρες ελέγχαμε την κατάσταση και προχωρήσαμε στην αντεπίθεση. Λες κι είχαμε στα πόδια μας φτερά.

Τους πήραμε φαλάγγι και τους κυνηγήσαμε. Λίγο ακόμα και θα τους ρίχναμε στη θάλασσα.


Ενώ τρέχαμε ακράτητοι από ενθουσιασμό και σχεδόν ακάλυπτοι, βλέπω ξαφνικά μπροστά μου, σε πέντε μέτρα απόσταση,

να ξεπροβάλλει ένας ακανόνιστος όγκος. Σταμάτησα απότομα, και τότε… μέσα στο σύθαμπο της αυγής διέκρινα

ένα τουρκικό πολυβολείο. Είδα την κάννη του πολυβόλου να στρέφεται πάνω μου, και, μη έχοντας που να καλυφθώ,

έπεσα με το πρόσωπο στη γη, σκεπάζοντας καλά με το κράνος το κεφάλι μου.


“Ταξιάρχη μου, σώσε με!”, είπα μέσα μου, κι αμέσως ήρθε στο νου μου ο πατέρας μου, πού σώθηκε θαυματουργικά

από βέβαιο θάνατο στο αλβανικό μέτωπο, τάζοντας στον Ταξιάρχη ένα κριάρι.

“Ταξιάρχη μου σώσε με!”, μουρμούρισα πάλι, κάνοντας κι εγώ το ίδιο τάμα.


Την ίδια στιγμή ένας εκκωφαντικός κρότος πήρε σχεδόν την ακοή μου.

“Με χτύπησαν”, σκέφτηκα, κι έφερα στο νου μου τ’ αγαπημένα μου πρόσωπα…

Ύστερα ένιωσα να μ’ ακουμπούν, να με ψάχνουν, να με σηκώνουν. Ήταν οι δικοί μας. “Χτύπησες;


Πώς είσαι;”, άκουσα αμυδρά τη φωνή τους. Ψάχτηκα, μα δεν βρήκα τραύμα. Τότε θυμήθηκα το πολυβολείο.

Κοίταξα προς τα κει, αλλά δεν είδα τίποτα. “Εδώ ακριβώς”, φώναξα, “υπήρχε τουρκικό πολυβολείο”.

Πήγαμε κοντά, ερευνήσαμε, μα δεν το βρήκαμε.


Στη θέση πού ορθωνόταν Πριν το πολυβολείο, υπήρχαν τώρα μόνο συντρίμμια και μια τεράστια τρύπα.

Φαίνεται πώς στην κρίσιμη για μένα στιγμή, κάποια οβίδα πλοίου ή κάποιος όλμος έκανε συντρίμμια

το επικίνδυνο πολυβολείο, ενώ συγχρόνως κάποια ανώτερη δύναμη με φύλαξε τελείως αβλαβή

κι απ’ τα πυρά κι από την έκρηξη.


Ό νεωκόρος, πού μέχρι τώρα παρακολουθούσε συγκινημένος, πήρε το λόγο:

– Ναί, παιδί μου, ήταν ο Ταξιάρχης. Αυτός σ’ έσωσε.

Τότε, με τα επεισόδια της Κύπρου, είχε χαθεί από δω ή εικόνα του για μια βδομάδα.

Ό νέος ταράχθηκε.

Αγκάλιασε με το βλέμμα του την εικόνα του αρχαγγέλου και τα μάτια του βούρκωσαν.

Ήταν ένα ακόμη “ευχαριστώ” για την ανέλπιστη σωτηρία του.


vimaorthodoxias

[XAPA]

Αγιος Νεκτάριος:

«Η ευτυχία βρίσκεται μέσα στον ίδιο σας τον εαυτό, και μακάριος είναι ο άνθρωπος που το κατάλαβε αυτό»



~ Πόσο πλανιούνται οι άνθρωποι που αναζητούν την ευτυχία μακριά από τον εαυτό τους,

στις ξένες χώρες και στα ταξίδια, στον πλούτο και στη δόξα, στις μεγάλες περιουσίες και στις απολαύσεις,

στις ηδονές και σ’ όλες τις χλιδές και ματαιότητες, που κατάληξή τους έχουν την πίκρα!


Η ανέγερση του πύργου της ευτυχίας έξω από την καρδιά μας,

μοιάζει με οικοδόμηση κτιρίου σε έδαφος που σαλεύεται από συνεχείς σεισμούς.

Σύντομα ένα τέτοιο οικοδόμημα θα σωριαστεί στη γη…


~ Αδελφοί μου! Η ευτυχία βρίσκεται μέσα στον ίδιο σας τον εαυτό,

και μακάριος είναι ο άνθρωπος που το κατάλαβε αυτό.

Εξετάστε την καρδιά σας και δείτε την πνευματική της κατάσταση.


Μήπως έχασε την παρρησία της προς το Θεό;

Μήπως η συνείδηση διαμαρτύρεται για παράβαση των εντολών Του;

Μήπως σας κατηγορεί για αδικίες, για ψέματα, για παραμέληση των καθηκόντων προς το Θεό και τον πλησίον;

Ερευνήστε μήπως κακίες και πάθη γέμισαν την καρδιά σας,

μήπως γλίστρησε αυτή σε δρόμους στραβούς και δύσβατους…


~ Δυστυχώς, εκείνος που παραμέλησε την καρδιά του, στερήθηκε όλα τ’ αγαθά κι έπεσε σε πλήθος κακών.


Έδιωξε τη χαρά και γέμισε με πίκρα, θλίψη και στενοχώρια.

Έδιωξε την ειρήνη και απόκτησε άγχος, ταραχή και τρόμο.

Έδιωξε την αγάπη και δέχτηκε το μίσος.

Έδιωξε, τέλος, όλα τα χαρίσματα και τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, που δέχτηκε με το βάπτισμα,

και οικειώθηκε όλες τις κακίες εκείνες, που κάνουν τον άνθρωπο ελεεινό και τρισάθλιο.


Αδελφοί μου!

Ο Πολυέλεος Θεός θέλει την ευτυχία όλων μας και σ’ αυτή και στην άλλη ζωή.

Γι’ αυτό ίδρυσε την αγία Του Εκκλησία.

Για να μας καθαρίζει αυτή από την αμαρτία, να μας αγιάζει, να μας συμφιλιώνει μαζί Του,

να μας χαρίζει τις ευλογίες του ουρανού.


Η Εκκλησία έχει ανοιχτή την αγκαλιά της, για να μας υποδεχθεί.

Ας τρέξουμε γρήγορα όσοι έχουμε βαριά τη συνείδηση.

Ας τρέξουμε και η Εκκλησία είναι έτοιμη να σηκώσει το βαρύ φορτίο μας,

να μας χαρίσει την παρρησία προς το Θεό,

να γεμίσει την καρδιά μας με ευτυχία και μακαριότητα…



simeiakairwn

[XAPA]

Άκουσε την φωνή του Αγίου Νεκταρίου απ' τον τάφο.



Στις 20 Ιουνίου πήγαμε με το Σύλλογο προστασίας αγέννητου παιδιού προσκυνηματική εκδρομή στην Αίγινα.


Προσκυνήσαμε τα χαριτόβρυτα λείψανα του Αγίου Νεκταρίου και πήγαμε στο δωμάτιό του, στον τάφο του

και στον νέο μεγαλοπρεπή ναό του, τον οποίο έκτισε ο μακαριστός Μητροπολίτης Ύδρας κυρός Ιερόθεος.


Μια μοναχή μας διηγήθηκε πολλά θαύματα του Αγίου Νεκταρίου, όπως θεραπείες καρκινοπαθών, βαριά

τραυματισμένων, ακόμη και κλινικά νεκρών, εμφανίσεις του Αγίου και το παρακάτω καταπληκτικό περιστατικό:


Το 2007 είπε, ήλθε στο μοναστήρι μας ένας Γερμανός προτεστάντης.

Κάποιοι του είπαν να βάλει το αυτί του στον τάφο του Αγίου για να ακούσει τον κτύπο του μπαστουνιού του.

Εκείνος έβαλε το αυτί του στον τάφο και άκουσε μια φωνή στα γερμανικά να του λέει :


«εσύ θα γίνεις ορθόδοξος και μετά από 2 χρόνια θα έρθεις εδώ να λειτουργήσεις».


Ο Γερμανός συγκλονίστηκε και όταν γύρισε στη πατρίδα του κατηχήθηκε, βαπτίστηκε ορθόδοξος και

έγινε ιερέας και πριν λίγο καιρό ήλθε και λειτούργησε στο μοναστήρι μας.



tostavroudaki

[XAPA]

Μετά θάνατον εμφάνιση του Αγίου Νεκταριού σε άπιστο


Όταν ακόμη ζούσε ο Άγιος Νεκτάριος έλεγε σε έναν Χωροφύλακα άπιστο, να πιστέψει..

Ότι υπάρχει δηλαδή Θεός, να μετανοήσει, να εξομολογηθεί, να εκκλησιάζεται, να κοινωνεί.

Ο Χωροφύλακας όμως, δεν επίστευε σε τίποτα.


Ήλθε μιά εποχή, που ο Χωροφύλακας μετετέθη επί 12 χρόνια, από την Αίγινα στη Μακεδονία.

Μετά όμως ξαναγύρισε στην Αίγινα.

Μιά μέρα στην παραλία της Αίγινας, συνάντησε τον Άγιο Νεκτάριο, ο οποίος του επανέλαβε τα ίδια περί πίστεως λόγια.

Στην συνέχεια ο Χωροφύλακας, πήγε στο καφενείο και βρήκε τους παλαιούς του φίλους και συν τοις άλλοις τους είπε:

- "Εντύπωση μεγάλη μου κάνει, πως αυτός ο Ηγούμενος της Αγίας Τριάδος Νεκτάριος, ζει ακόμη"...


- "Ποιός Ηγούμενος;" τον ρωτούν.

- "Ο Ηγούμενος της Αγίας Τριάδος".

- "Μα ο Ηγούμενος της Αγίας Τριάδος, έχει πεθάνει τρία χρόνια τώρα".

- "Πώς είπατε, έχει πεθάνει τρία χρόνια;

Μα εγώ τώρα τον συνάντησα στο δρόμο και τα είπαμε!"...


Ιερά συγκινήσις κατέλαβε τους πάντες, όπως και τον Χωροφύλακα όταν διαπίστωσε ότι ο Άγιος Νεκτάριος

παρουσιάσθηκε για να τον συνετίσει... και τρέμοντας πήγε στο Μοναστήρι του Αγίου,

και προσεκύνησε μετανοημένος, τον Χριστό και τον Άγιο Νεκτάριο.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σχόλιο Π. Κοινωνίας:

Ο Άγιος εκοιμήθη το 1920. Το άνωθεν συγκλονιστικό περιστατικό, έλαβε χώρα στην Αίγινα, το 1923. Έδώ βλέπουμε ότι ο άνθρωπος όταν φθάσει σε μέτρα αγιότητος καταργούνται οι περιορισμοί.

Δεν περιορίζεται από τις συμβατικότητες του κόσμου τούτου, δεν υπάρχει γι’ αυτό χώρος, χρόνος, ηλικία, τα γνωστά του κόσμου τούτου. Κατά παραχώρηση Θεού, οι Άγιοι έχουν την δυνατότητα να εμφανίζονται όταν κριθεί ωφέλιμο, πολύ μετά την κοίμησή τους...

Συναντούμε στους βίους πολλών Αγίων, να μεταφέρονται με τη χάρη του Θεού από ένα τόπο στόν άλλο, ενώ ήταν ακόμη εν ζωή. Η Χάρις του Θεού καταργεί τούς φυσικούς νόμους, τούς ξεπερνά, κάνoντας τις στοχαστικές ''επιστημονικές'' κοινότητες, να αδυνατούν να δώσουν εξήγηση...


pneumatoskoinwnia

[XAPA]

Οἱ Ἕλληνες θα ξαναγυρίσουν στήν Καππαδοκία.

(Προφητεία Ἁγίου Ἀρσενίου Καππαδόκου

- τιμάται η μνήμη του στις 10 Νοεμβρίου )


(ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΒΛΙΟ: Ο ΠΑΤΗΡ ΠΑΪΣΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΡΑΚΟΒΑΛΗΣ)



Και την Κωνσταντινούπολη θα την πάρουμε .

Θα μας την δώσουν δηλαδή. Όχι από καλοσύνη ή από δικαιοσύνη . ΟΧΙ .

Αλλά θα οικονομήσει ο Θεός νάρθουν έτσι τα συμφέροντα των μεγάλων, ώστε να τους βολεύει νάχουμε

εμείς την Πόλη .


Και την Καππαδοκία θα την πάρουμε

Τον κοίταξα με απορία.

- Και την Καππαδοκία γέροντα ; ρώτησα .

- Έ!...Θα είναι τόσο χαλαρά τα πράγματα εκεί που θα μπορεί να πηγαίνει όποιος θέλει, οπότε θα είναι σαν

να την έχουμε.


Ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι σηκώνουν πάλι κεφάλι . Οι Αμερικάνοι σου λέει , τι γίνεται εδώ ;

Θα μας βοηθήσουν οι Άγγλοι και οι Αμερικάνοι .


- Καλά Γέροντα , οι Τούρκοι είναι δέκα εκατομμύρια στην Πόλη….και θα μας την δώσουν, πως

θα μπορέσουμε να τους ελέγξουμε ;


- Θα τους περάσουν απέναντι, από την άλλη μεριά .

Ο λογισμός μου λέει (το τόνισε ο «λογισμός») ότι θα τον κάνουν έτσι για τα νερά….Να είναι διεθνή….

Μετά θα πέσει και χολέρα στην Τουρκία και θα γίνει μεγάλο κακό. Θα πεθάνουν πάρα πολλοί.

Το έχει πει και ο Άγιος Αρσένιος αυτό. Είχε γράψει ένα τετράδιο με προφητείες …σου το έχω δείξει;


- Ναι , γέροντα .

- …μετά είναι και το ένα τρίτο που θα γίνουν χριστιανοί .



(Ο Πατήρ Παΐσιος μου είπε , Σελ: 77)



Εκεί μέσα ο Άγιος προφήτευε τα γεγονότα του 1923 και έλεγε ότι θα ξαναγυρίσουν εκεί στην πατρίδα πάλι οι Έλληνες.


- Ο Γέροντας είπε ότι εκτός που θα κάνουν κράτος οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι , θα πέσει και χολέρα στην Τουρκία και θα αποδεκατισθούν από την αρρώστια οι Τούρκοι.


(Ο Πατήρ Παΐσιος μου είπε , Σελ: 79)


anavaseis.

[XAPA]

Κάθε λύπη που προσφέρεις επιστρέφει ακέραιη σε εσένα



Κάθε λύπη που προσφέρεις επιστρέφει ακέραιη σε εσένα.


Όσο πιο γνωστοί γινόμαστε στο κόσμο αυτόν για τα εγωιστικά μας κατορθώματα,

τόσο πιο λησμονησμένοι θα καταστούμε στην αιώνια ζωή.


Να μην ξεχωρίζεις ανάμεσα στους άλλους για τα ψευτοπροτερήματα σου, για να μην ξε-χωρίσεις από τον Θεό.


Να γίνουμε αφανείς στη ζωή μας για να μείνει και αφανές το βιβλίο των αμαρτιών μας στα μάτια του Θεού.


Πολλοί αγωνιστές της Παρθενιάς η αγωνιστές εναντίον των διαφόρων σαρκικών παθών μπορεί να πάνε στην κόλαση.

Ο αγωνιστής της ταπείνωσης όμως όχι.


-Ἀπὸ τότε ποὺ ἄρχισα νὰ λέω τὴν εὐχὴ πάτερ, ὁ λογισμὸς μοῦ λέει ὅτι εἶμαι ἁμαρτωλὸς τόσο,

ποὺ ἀποκλείεται νὰ σωθῶ καὶ ἀπελπίζομαι!


-Νὰ τοῦ πεῖς τοῦ λογισμοῦ πὼς καὶ μόνο ποὺ μοῦ φέρνεις ἀπελπισία κατάλαβα τὸν ... πατέρα σου!

Ἐγὼ δὲν ἀπελπιζόμουνα τότε ποὺ δὲν φώναζα τὸ Χριστὸ καὶ σὺ μοῦ λὲς ν' ἀπελπιστῶ τὠρα ποὺ Τὸν φωνάζω;

Δηλαδὴ λὲς καὶ ψέματα κιόλας.

Δουλειά σου ἐσύ λογισμέ, καὶ γὼ τὴν εὐχούλα, τὴ δική μου δουλειά! Γάβγιζε ὅσο θές!



yiorgosthalassis

[XAPA]

Πάντα ξημερώνει...


Να δίνουμε στο εαυτό μας το δικαίωμα να στεναχωρηθεί.

Η θλίψη δεν είναι κατάρα.

Τα συναισθήματα, οι πόνοι, οι καημοί πρέπει να εκφράζονται,

αλλιώς όπως έλεγε και άγιος Πορφύριος γίνονται αρρώστιες.

Απλά να θυμόμαστε....

ότι όσο μεγάλη κι αν είναι η νύχτα, πάντα, μα πάντα ξημερώνει...


π. λίβυος


plibyos

[XAPA]

Το θαύμα του Αγίου Μηνά που έκρινε την μάχη


Ο Αγιος Μηνάς τιμάται στις 11 Νοεμβρίου



Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr


Σε μια προσκυνηματική μου επίσκεψη στο Άγιον Όρος πριν περίπου δύο χρόνια και συγκεκριμένα στην Μονή της Μεγίστης Λαύρας,

ένα απόγευμα αποφάσισα να μεταβώ με τα πόδια στην περιοχή της Βίγλας και να πάω στο κελλάκι του Αγίου Μηνά

του θαυματουργού του άλλοτε προστάτη της Αστυνομίας Πόλεων, εκεί που διαμένει ο γνωστός π. Ιωσήφ,

αυτός που κυματίζει την Ελληνική σημαία σε κάθε πέρασμα μαχητικού αεροσκάφους από την περιοχή.

Ναι εκεί στο νοτιοανατολικότερο άκρο του Άθωνα.


Χτύπησα την πόρτα του κελιού και μου άνοιξε ο π. Ιωσήφ με τον οποίον γνωριζόμασταν και με πήγε ως είθισται

να προσκυνήσω στο εκκλησάκι του Αγίου, εκεί και μάλιστα στο τρόπον τινά πρόναο είδα κάποιες αγιογραφίες του Αγίου Μηνά,

η μία τον παρουσίαζε καβάλα όχι όπως συνήθως τον βλέπουμε σε άλογο αλλά σε καμήλα. Ναι σε καμήλα...


Ρωτώ τον πατέρα του κελιού και μου λέει πήγαινε να προσκυνήσεις μέσα στον ναό, να ετοιμάσω εγώ το κέρασμα και θα σου πώ.

Πράγματι προσκύνησα όπως μου είπε και κατευθύνθηκα στο αρχονταρίκι του κελιού όπου αφού έλαβα το καθιερωμένο

αγιορείτικο κέρασμα ο π. Ιωσήφ ξεκίνησε να μου εξιστορεί και να μου επεξηγεί ουσιαστικά την αγιογράφηση

που παρουσίαζε τον Άγιο Μηνά καβάλα πάνω σε καμήλα και μάλιστα να τρέχει με μεγάλη ορμή.


Μου λέει ο Άγιος Μηνάς Σπυρίδωνα όπως ξέρεις ήταν Αιγύπτιος στην καταγωγή, και έζησε τον 3ο μ.Χ αιώνα.

Τα θαύματα του πολλά εξού και το προσωνύμιο του ως θαυματουργού.


Το 1942 λοιπόν κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι υπό τον Ρόμμελ δυνάμεις του Άξονα στην Αφρική είχαν καταφέρει να προελάσουν

τόσο ώστε να είναι ορατός ο κίνδυνος να φθάσουν στην Διώρυγα του Σουέζ. Στην περιοχή του Ελ Αλαμέιν

(η ονομασία της περιοχής αυτής προέρχεται από αραβική παραφθορά του ονόματος του Αγίου Μηνά), όπου βρισκόταν

ο τάφος του Αγίου, οι αντίπαλες δυνάμεις προετοιμάζονταν για την αποφασιστική σύγκρουση η οποία θα έκρινε

το αν οι Σύμμαχοι θα κατάφερναν να παραμείνουν στην Αφρική.

Μεταξύ των συμμαχικών στρατευμάτων βρισκόταν και ελληνική στρατιωτική δύναμη, η οποία πήρε μέρος στη μάχη.

Ένα από τα βράδια εκείνα, πολλοί στρατιώτες είδαν τον Άγιο Μηνά να βγαίνει τα ερείπια του ναού του που βρισκόταν

στην περιοχή που ήτο ο τάφος του Αγίου οδηγώντας ένα καραβάνι με καμήλες και να είναι περιτριγυρισμένος

από αγγέλους και να μπαίνει μέσα στο στρατόπεδο των εχθρικών δυνάμεων.


Η εμφάνιση αυτή κατατρόμαξε τους Γερμανούς και υπονόμευσε καίρια το ηθικό τους, πράγμα που συνέβαλε καθοριστικά

στη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων και το αδιανόητο ήταν πως οι μηχανές των στρατιωτικών τους οχημάτων αλλά

και των ταγκς σταμάτησαν να λειτουργούν για αρκετή ώρα κάνοντας του Γερμανούς κυριολεκτικά να τραπούν σε φυγή.


-Φοβερό δεν είναι αδελφέ μου Σπυρίδωνα. Φαντάσου ένας Άγιος με στρατιά αγγέλων διαλύει ολόκληρο στρατό!!!!!


-Ναι πάτερ μου και πολύ σπάνια η απεικόνιση τέτοιων θαυμάτων.

Να σήμερα έμαθα ένα μεγάλο θαύμα του Αγίου και μάλιστα όχι πολύ μακριά στο παρελθόν αλλά λίγες δεκαετίες πίσω.

Ένα ακόμη θαύμα που συνδέεται με την έκβαση ενός σκληρού πολέμου που έζησαν και βίωσαν οι προγονείς μας, ο παππούς μου...


Πήγα και προσκύνησα και πάλι τον Άγιο, πήρα την ευχή του πατρός Ιωσήφ, του ζήτησα να εύχεται και να προσεύχεται

στον Άγιο Μηνά για να μεσιτεύει από εκεί ψηλά στην περίοπτη θέση του δίπλα στον Θεό και έφυγα

παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής προς το μοναστήρι.


Στον δρόμο αναλογιζόμουν την εικόνα του Αγίου πάνω στην καμήλα περιτριγυρισμένου από στρατιά αγγέλων όπου έτρεπε σε φυγή

τους Γερμανούς όπου με θαυμαστό τρόπο κρίθηκε μία πολύ σημαντική μάχη στον Β'Παγκόσμιο Πόλεμο.


Οι Άγιοι ποτέ δεν σταματούν να θαυματουργούν και βέβαια πάντα προς Δόξαν Θεού,

αρκεί εμείς οι ίδιοι να έχουμε εμπιστοσύνη προς τον Θεόν και να ζητάμε τις μεσιτείες των Αγίων του.

Φτάνει μόνο να ζητήσουμε κάτι από τον Θεόν ή τους Αγίους του και να είναι αυτό ωφέλιμο για την ψυχή μας και την ζωή μας.

Η εμπιστοσύνη στον Θεό η πίστη, η πίστη είναι αυτή που μπορεί να μετακινήσει ακόμη και βουνά,

απλά εμείς δεν το έχουμε αντιληφθεί ακόμη όντας ολιγόπιστοι.


Να ευχόμαστε να ενισχύεται η πίστη μας προς τον Θεό διότι θαύματα ζούμε καθημερινά

έστω κι αν με την πρώτη ματιά δεν το αντιλαμβανόμαστε.

Να σήμερα ξύπνησα και πάλι υγιής.

Πόσοι όμως δεν είναι υγιείς γύρω μας, πόσοι δεν ξύπνησαν σήμερα και πλέον δεν βρίσκονται μαζί μας;


Η ζωή μας είναι γεμάτη θαύματα, άλλα μικρά και άλλα μεγάλα, αυτό που εμείς πρέπει να κάνουμε

είναι να ευχαριστούμε κάθε μέρα τον Θεό για ότι μας δίνει.

Αυτός ξέρει να είστε σίγουροι !


Romfea.gr

[XAPA]

Άφησε τη ζωή σου στα χέρια Του...γιατί το αύριο ανήκει στο Θεό.


Τι θα γίνει αύριο, αναρωτιέται ο νέος.

Τι θα γίνει αύριο, αναρωτιέται ο γέροντας και η γερόντισσα.

Αν αρρωστήσω, αν μείνω μόνος, αν με εγκαταλείψουν τα παιδιά μου;

Αυτό το αν, απασχολεί τους περισσότερους ανθρώπους.

Ο κάθε άνθρωπος αισθάνεται ανασφαλή τον εαυτό του για το αύριο.

Ποιος μας εξασφαλίζει το μέλλον, το αύριο;


Την απάντηση μας τη δίνει εκείνος που έκανε το σήμερα και το αύριο.

Ο Κύριος είπε: «μη ουν μεριμνήσητε λέγοντες, τι φάγωμεν ή τι πίωμεν ή τι περιβαλλώμεθα;

Πάντα γαρ τάυτα τα έθνη επιζητεί, οίδε ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων». (Ματθ. 6,31)

Η ανησυχία μας για το αύριο οφείλεται στην έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό.

Το παράδειγμα του Κυρίου είναι πολύ πειστικό.

Αυτός που μεριμνά για τα άνθη του αγρού, αυτός που φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού,

είναι ποτέ δυνατό να αδιαφορήσει για τα παιδιά του;


Έχουμε ξεχάσει, έχουμε λησμονήσει, οι περισσότεροι άνθρωποι, ότι έχουμε πατέρα στον ουρανό.

Σε απασχόλησε ποτέ εάν αύριο θα βγει ο ήλιος, εάν θα έχει οξυγόνο για να αναπνεύσεις;

Γιατί γνωρίζεις πολύ καλά, ότι αυτός που έβγαλε τον ήλιο χθες και έδωσε το οξυγόνο σήμερα, θα το κάνει και αύριο.

Διότι γνωρίζει ότι το έχουμε ανάγκη.

Πού οφείλεται η ανησυχία αυτή για το αύριο;

Οφείλεται κατά μέγα μέρος στην έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό.

Είδες ποτέ το παιδί σου να ανησυχεί για το αύριο; Ποτέ!

Γιατί άραγε; Διότι γνωρίζει ότι έχει πατέρα που φροντίζει για αυτό.


Γιατί εμείς λησμονούμε ότι έχουμε πατέρα που μεριμνά και φροντίζει για μας;

Για ρίξε μια ματιά στο παρελθόν της ζωής σου.

Δεν πέρασες δυσκολίες, δεν βρέθηκες πολλές φορές σε αδιέξοδο και όμως ο Θεός δεν σε εγκατέλειψε, δεν σε άφησε.

Πόσες φορές δεν είδες το χέρι του Θεού να απλώνεται επάνω σου!

Γιατί τώρα ανησυχείς, γιατί αγωνιάς, γιατί χάνεις τον ύπνο σου;

Άλλαξε ο Θεός; Λιγόστευσε η δύναμη του; Μη γένοιτο!

Ο Θεός εξακολουθεί να είναι ο πατέρας σου.

Σε σκέπτεται, σε αγαπά, σε παρακολουθεί. Το αύριο ανήκει στο Θεό.

Στα χέρια Του βρίσκεται η ζωή μας, η υγεία μας, τα παιδιά μας.

Εμπιστεύσου το Θεό. Άφησε τη ζωή σου στα χέρια Του.

Μην ανησυχείς για το αύριο, για το μέλλον.

Ο Θεός θα σε αναλάβει κάτω από τη σκέπη του.


Βέβαια εμπιστοσύνη στο Θεό δεν σημαίνει μοιρολατρεία, σταύρωμα των χεριών.

Ο γεωργός θα σπείρει το χωράφι του, αλλά ο Θεός θα βρέξει για να καρποφορήσει.

Εμείς θα σκεφτούμε, θα σχεδιάσουμε. Αλλά ο Θεός θα πραγματοποιήσει.

Ο προφήτης λέγει:«Εάν μη Κύριος οικοδομήσει οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες» (Ψαλμός 126,1)

Με αυτό το πνεύμα, με αυτή την πίστη, ο πιστός άνθρωπος εμπιστεύεται το παρόν και το μέλλον στα χέρια του Θεού.



vimaorthodoxias