Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Φοβόμαστε να ταπεινωθούμε...



Ο Θεός δεν φοβήθηκε αλλά ο ίδιος ταπεινώθηκε κι ευλόγησε την ταπείνωση.

Εμείς όμως, την φοβόμαστε γιατί το κοσμικό φρόνημα που κυβερνά τη ζωή μας έχει αφαιρέσει από μέσα μας

κάθε σεμνότητα και κάθε πίστη.

Αλλά έρχονται κάθε τόσο ώρες δύσκολες στη ζωή του κάθε ανθρώπου, όπου χρειάζεται να ξεκαθαρίσει τη θέση του.

Να δείξει με τα έργα του αν πιστεύει απόλυτα στην αλήθεια του Χριστού.

Να συναισθανθεί τα σφάλματά του και ν' αφήσει το βίο του ολόκληρο να μοσκοβολήσει

από την ευωδία της ταπεινοφροσύνης.

Το Ευαγγέλιο μας λέγει πως θα υψωθεί μονάχα εκείνος που έχει ταπεινώσει τον εαυτό του.

Ο Κύριος του ουρανού και της γης ήρθε στον κόσμο με άκρα ταπείνωση.

Κι εμείς που κομπάζουμε πως τον ακολουθούμε, περιφρονούμε τη μεγάλη αυτή αρετή και διστάζουμε

να δεχτούμε την ταπείνωση ως κανόνα ζωής.

Αλλά η χάρη του Θεού δεν επισκέπτεται παρά μονάχα τους ταπεινούς.



lllazaros.blogspot

[XAPA]

Η Παναγία ήρθε και μου έδωσε αυτό το σταφύλι και τον άρτο... Δοκίμασε!

Γέροντας Παΐσιος !


Μια άλλη μαρτυρία καταγράφει ο γέροντας Χριστόδουλος, ηγούμενος της Ι. Μονής Κουτλουμουσίου στο βιβλιαράκι

«Η παρουσία του Μοναχισμού στον σύγχρονο κόσμο»:


«Ο γέροντας Παισιος συνήθιζε να έρχεται στις αγρυπνίες της Μονής μας όπου καθόταν στο στασίδι

απέναντι από την εφέστιο εικόνα μας, τη Φοβερά Προστασία.

Οι αδελφοί επίσης τον επισκέπτονταν συχνά, καθώς βέβαια και πλήθος προσκυνητών, που φιλοξενούνταν στη Μονή μας.

Όμως κάποια περίοδο -ήταν η χρονιά που είχε τα πρώτα συμπτώματα του καρκίνου- πέρασαν σαράντα ημέρες χωρίς να φανεί,

χωρίς να ανοίγει την πόρτα της καλύβης, χωρίς να δώσει κανένα σημείο ζωής, γεγονός που μας δημιούργησε ανησυχία.


Κάποια μέρα αποφάσισα και κατέβηκα μόνος μου στο καλύβι του.

Κτύπησα την πόρτα, αλλά επειδή δεν έλαβα απάντηση, κατάφερα και την παραβίασα.

Παρότι ήμουν ανήσυχος, από τη στιγμή της εισόδου μου παραδόξως με κατέλαβε μια απροσδιόριστη και ανεξήγητη ηρεμία.

Μόλις έφθασα στο μικρό του δωμάτιο, τον είδα να κάθεται σε μαξιλάρι κατάχαμα, με τα χέρια ακουμπισμένα πάνω στο σοφρά.

Στο πρόσωπό του είχε εμφανή σημεία εξαντλήσεως. Μπροστά του βρισκόταν ένα τσαμπί σταφύλι κι ένα αρτίδιο.


Πρόσεξα ότι ο χώρος ανέδιδε μιαν άρρητη και πρωτόγνωρη ευωδία, και ότι υπήρχε διάχυτη γαλήνη.

Πήρα πρώτος τον λόγο, και του ζήτησα συγνώμη και του εξήγησα πόσο είχαμε ανησυχήσει.

Εκείνος με ηρεμία και απλότητα, με φωνή που μόλις έβγαινε από τα πνευμόνια του, είπε:

Έκανα όλες αυτές τις μέρες νηστεία και προσευχή για τον κόσμο, και για τα επερχόμενα δεινά... Εξαντλήθηκα...

Η Παναγία ήρθε και μου έδωσε αυτό το σταφύλι και τον άρτο... Δοκίμασε!'

Πήρα λίγο σταφύλι. Είχε το χρώμα του ροδίτη, με μια ιδιαίτερη γεύση και άρωμα που δεν είχα ξανασυναντήσει.


Πώς ήταν γέροντα η Παναγία; τον ρώτησα.

Τότε υποβασταζόμενος σηκώθηκε με δυσκολία, και μου έφερε μια μικρή εικόνα σε κορνίζα.

Ήταν η Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα. Πάντοτε παρουσιάζεται σαν την Ιεροσολυμίτισσα μου είπε.

Μιλήσαμε λίγο ακόμη και τον άφησα στην ησυχία του, γιατί έκρινα πως σε τέτοιες στιγμές

δεν πρέπει να είναι κανείς αδιάκριτος».




ΑΠΟ το βιβλιαράκι «Η παρουσία του Μοναχισμού στον σύγχρονο κόσμο»
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 19 ΙΑΝ 2013

talantoblog

[XAPA]

Ἄν δέν ἤσουν Ἐσύ, Παναγία μας...


Αν δεν ήσουν Εσύ, Παναγία μας.

Ποια θα είχαμε Μάνα τέτοιας αγάπης εμείς;

Ποια χαρά θα μπορούσε να νιώσει η καρδιά μας;

Ποια αγκαλιά θα μας έκλεινε στοργική.

Στις μεγάλες και κρίσιμες ώρες των πόνων;

Και ποιο χέρι απαλό με γλυκύτατο χάδι θα σκούπιζε ανάλαφρο των ματιών μας το δάκρυ;

Αλλά είσαι!

Είσαι Εσύ!

Η γλυκειά μας Μητέρα!

Καθημερινά στη ζωή μας.

Εσύ!

Η χαρά μας!

Έλα πάλι, σκύψε με την τόση σου αγάπη σου, ζέστανε τη ψυχή μας.

Και κάνε μας έτοιμους, κράτησέ μας κοντά σου, στη ζεστή αγκαλιά σου.

Αλλά και τότε, στον καιρό της εξόδου μας, κράτησέ μας κοντά Σου.

Για να ΄μαστε πάντα μες στο φως και τη δόξα του δικού σου Υιού,

Του απείρου Θεού μας, Του Πλάστη και Του Δημιουργού μας.

Αμήν.



agiosdimitrioskouvaras

[XAPA]

«Θέλω να με φωνάζετε». «Θέλω να με επικαλείσθε. Και ’γω ακούω και έρχομαι. Θέλω να με φωνάζετε. »



Έχουμε μια προσωπική μαρτυρία, της αείμνηστης γερόντισσας Μακρίνας, μοναχής, από την

Πορταριά του Βόλου, που την διηγείτο τακτικά.

Την άκουσα και γω, προσωπικά, παρουσία και άλλων χριστιανών.


Μια νεαρά σχετικώς κυρία, είχε υποστεί κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο με αποτέλεσμα να παραλύσει

τελείως από τη μέση και κάτω, έμεινε παράλυτη από τη μέση και κάτω, και ελαφρά από τη δεξιά της πλευρά.

Το μυαλό της, όμως, και η ομιλία της δεν πειράχτηκαν καθόλου…


Από τη γερόντισσα Μακρίνα, αυτή η συγκεκριμένη κυρία είχε μάθει, πριν από τέσσερα – πέντε χρόνια, την

ευχή και επικαλείτο συνεχώς, όχι μόνο το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αλλά και της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Έτσι, κατάκοιτη και ακίνητη, όπως ήταν, με το ελεύθερο αριστερό της χέρι, έκαμε συνέχεια κομποσχοίνι στο

όνομα της Παναγίας, λέγοντας και φωνάζοντας με πόνο και θέρμη


«Υπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι».

«Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον με».

«Παναγία μου, σώσε με, είμαι αμαρτωλή».


Ύστερα από αρκετές ημέρες συνεχών επικλήσεων, ω του θαύματος θα ανακράζαμε όλοι μαζί, παρουσιάστηκε

ένα βράδυ την ώρα που ήτο ξυπνητή, και απευθυνόταν προς την Παναγία με το κομποσχοινάκι της,

παρουσιάστηκε Εκείνη ολόλαμπρη μπροστά της. Φωτεινή σαν τον ήλιο.


Και είχε τέτοια ομορφιά που θαμπώθηκε, όχι μόνον από την θεϊκή ακτινοβολία της, αλλά και

από την απερίγραπτη ωραιότητά της.

Το ανάστημά της ήτο μεγαλοπρεπέστατο, ουράνιο και ακατάληπτο.

Ενώ πίσω της εφαίνοντο πολύ καθαρά ένα πλήθος από τάγματα αγγέλων και αρχαγγέλων.

Ταυτόχρονα είχε την ορατή αίσθηση ότι με τη θεία της παρουσία η Παναγία σκέπαζε ολόκληρο τον κόσμο.

Και μέσα στο ιερό δέος της, τον θαυμασμό και την κατάπληξή της, άκουσε την ουράνια φωνή Της να την ρωτάει.


- Τι θέλεις να σου κάνω, Μαρία, παιδί μου; – Μαρία την λέγανε.

Και η άρρωστη αλλά η ευλαβής εκείνη χριστιανή, χωρίς δισταγμό, Της απάντησε:


Θέλω να γυρίζω από το ένα πλευρό στο άλλο, γιατί είμαι παράλυτη απ’ τη μέση και κάτω, και δεν μπορώ.

Κουράστηκε η πλάτη μου απ’ την ακινησία.

Ιδιαιτέρως, όμως, θέλω να σωθώ. Τη σωτηρία μου ποθώ, γι’ αυτό και Σε φωνάζω.

Και η Υπεραγία Θεοτόκος, η γλυκυτάτη Παναγία μας, που συμπονάει με τους πόνους μας και τα βάσανά μας, της απάντησε:


- Αυτά θα σου τα δώσω. Και, γι’ αυτό ήλθα, επειδή με φωνάζεις κάθε μέρα, απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ.

Γιατί θέλω να με φωνάζετε! Να με φωνάζετε συνεχώς. Και γω ακούω και έρχομαι.


Θέλω να με φωνάζεις, της είπε. Θέλω να με φωνάζετε όλοι σας, όλοι οι χριστιανοί, αυτό εννοούσε τώρα.

Πλημμύρισε, όχι μόνον το δωμάτιο από την υπέρλαμπρη φωτοχυσία της, και το ουράνιο άρωμά της,

αλλά και ολόκληρο το σπίτι της.


Όλα τα μέλη της οικογένειάς της, κατά την μαρτυρία της αείμνηστης γερόντισσας, έζησαν αυτό το ολοζώντανο θαύμα.

Η δε ουράνια αυτή ευωδία παρέμεινε διάχυτη για μέρες μέσα στο σπίτι, και ιδιαίτερα στο δωμάτιο της άρρωστης.

Το πρόσωπο της Μαρίας έλαμπε από την πολλή χάρη που έλαβε.

Και όχι μόνον άρχιζε να κινεί το σώμα της, και να γυρίζει πλευρό με ευκολία, αλλά σε λίγες μέρες

έγινε τελείως καλά και σηκώθηκε υγιεστάτη.


Εγώ όμως δεν θα μείνω στο καταπληκτικό αυτό θαύμα της θείας παρουσίας της Υπεραγίας Θεοτόκου,

ούτε στο θαύμα της θεραπείας της άρρωστης.

Αλλά θα παραμείνω σ’ αυτά που είπε η Παναγία μας, η Μητέρα όλων μας.

Τι είπε;

«Θέλω να με φωνάζετε». «Θέλω να με επικαλείσθε. Και ’γω ακούω και έρχομαι.

Θέλω να με φωνάζετε.»




tokandylaki

[XAPA]

«Η χάρη των αγίων μας ακόμα και πάνω στα ξύλα των αγίων εικόνων υπάρχει»

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης


Η μνήμη του αγίου Ιακώβου Τσαλίκη τιμάται στις 22 Νοεμβρίου



Είπεν ο Άγιος Ιάκωβος της Ευβοίας:

“Η χάρη των αγίων μας ακόμα και πάνω στα ξύλα των αγίων εικόνων υπάρχει.


Είχαμε στην πατρίδα μας, τη Μικρά Ασία, έναν Τούρκο κτηνοτρόφο που όταν άρμεγε τα πρόβατά του

σκέπαζε το δοχείο με το γάλα με ένα μεγάλο και βαρύ πελεκημένο ξύλο από κάποια εικόνα της Παναγίας μας.

Τα χρώματα είχαν φύγει από τα χρόνια και την κακομεταχείριση και φαινόταν σαν απλό ξύλο.


Συνέβαινε λοιπόν το εξής θαύμα: ¨όταν ο Τούρκος πήγαινε το πρωί στο μαντρί του εύρισκε το γάλα χυμένο,

και το σκεύος, το καρδάρι ανάποδα και την εικόνα όρθια ακουμπισμένη σε ένα δένδρο.

Κατ΄αρχάς δεν μπορούσε να ερμηνεύσει το γεγονός επειδή όμως συνεχώς χυνόταν το γάλα είπε θυμωμένος:

– Μήπως αυτό το ξύλο μου το χύνει; (Γιατί ήξερε ότι ήταν παλιά εικόνα των Χριστιανών).

Άρπαξε το τσεκούρι να σχίσει την εικόνα και να την κόψει.

Με την πρώτη όμως τσεκουριά καθώς καρφώθηκε το τσεκούρι άρχισε να αιμορραγεί η εικόνα.

Το αίμα ανάβλυζε από την πληγή και έτρεχε.

Ο Τούρκος φοβήθηκε και τρέμοντας προσπάθησε να βγάλει το τσεκούρι αλλά ήταν αδύνατον, γιατί είχε καρφωθεί βαθιά.

Έτσι φορτώθηκε το τσεκούρι με την εικόνα στον ώμο και τρέχοντας έφτασε στο χωριό,

όπου οι χωριανοί βλέποντας το θαύμα που το διαλαλούσε ο Τούρκος τρομαγμένος

πήραν την εικόνα και τίμησαν την κυρία Θεοτόκο, όπως έπρεπε”.

Άλλοτε πάλι σε λιτανεία της εικόνας της Παναγίας ο Γέροντας είδε στην εικόνα ζωντανή την Παναγιά

να σηκώνει το χέρι της και να τον ευλογεί.


Έλεγε ο Γέροντας «Δεν πρέπει παιδιά μου να έχει κανείς αμφιβολίες ούτε δυσπιστίες.

Να έχετε πίστη Θεού ως κόκκον σινάπεως και ότι ζητήσετε ο Θεός θα σας το δώσει.

Πάντα η προσευχή στηρίζει. Να μη φοβόμαστε. Ει ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών».

«Βλέπετε, σήμερα αρρώστιες πολλές, κακά πολλά στον κόσμο, οι μέρες είναι πολύ πονηρές και πολύ δύσκολα χρόνια.…

όλα εξ αμαρτιών των ανθρώπων είναι».

«Υπάρχουν πολλοί πειρασμοί, πολλοί κίνδυνοι στον κόσμο, αλλά όλα διαλύονται με την Χάρη του Θεού•

όταν προσευχώμεθα διαλύονται όλα τα κακά με την χάρη του Θεού.

Προσευχή θα κάνετε με πίστη».

Να προσέχετε την ψυχή σας.

Έχουμε και σώμα, αλλά η ψυχή είναι αθάνατος. «Επιμελείσθε δε ψυχής πράγματος αθανάτου».



πηγή: iconandlight.wordpress.com

[XAPA]

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης:

«Να έχετε ιερέα να σας διαβάζει για τη βασκανία. Εάν δεν έχετε ιερέα, αγιασμό να έχετε, παιδιά μου»


Από το νέο βιβλίο της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ: «Ένας σύγχρονος Άγιος ~ Ο Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης)»



Κάποτε, παιδιά μου, λειτουργούσα σ’ ένα χωριουδάκι εδώ κοντά. Λειτουργούσα περίπου 30 χρόνια.

Πήγαινα με το μουλάρι και λειτουργούσα τους ανθρώπους. Και μια μέρα, αφού λειτούργησα, μου λέει ένας επίτροπος:

– Έλα, παπά μου, να πιείτε έναν καφέ.

– Παιδί μου, εγώ δεν πηγαίνω σε σπίτια, του λέω.

– Αν δεν έρθετε παπά μου, μας προσβάλλετε χονδρικώς. Εμείς, πάτερ μου, σας σεβόμεθα και σας εκτιμούμε.

Λέω στον πάτερ Κύριλλο, που ήμαστε μαζί.

– Δεν πάμε, πάτερ μου, μαζί για συντροφιά;

Μόλις πήγαμε, ήταν εκεί μια γριά, που άρχισε να λέει:

«Παπάς μικρός στο μάγουλο! Τι ομορφιά αυτός ο παπάς; Τι ήταν αυτό, όπως το έλεγε τόσο όμορφα, το »ανώ σχώμεν τας καρδίας», και ήταν σαν δέυτερος Θεός, δεύτερος Χριστός».

Ξαφνικά, παιδιά μου, εκεί που ήμασταν, με κόβει ένας κρύος ιδρώτας, βασκανία ήταν. Κι εγώ, με συγχωρείτε, είπα:

– Άγιε μου, προφήτη Ηλία, τόσα χρόνια σε λειτουργώ εδώ. Τι ήταν αυτό που έπαθα τώρα;

Λέω στον πάτερ Κύριλλο:

– Πάτερ, να σηκωθούμε να φύγουμε.

– Μα, αφού φτιάχνουν καφέ, είπε ο πάτερ Κύριλλος.

– Πάτερ, του λέω εγώ θα πεθάνω αυτή την στιγμή.

Ερχόμεθα κάτω στο Μοναστήρι και μου λέει ο πάτερ Κύριλλος.

Πάτερ μου, σε βάσκανε η γριά.

– Πάτερ μου, τι να μου κάνει η γριά; Τι ομορφιές και τι κάλλη είχα εγώ;

– Πάτερ μου, με τα λόγια της. Να σου φέρω λίγο αγιασμό.

– Εγώ λειτούργησα και κοινώνησα, πάτερ μου. Θα πιάσει η βασκανία τον παπά, τον λειτουργό;

– Μετά τη Λειτουργία όμως σου είπε η γυναίκα αυτόν τον λόγο, είπε ο πάτερ Κύριλλος.

– Ε, τότε φέρε μου λιγάκι αγιασμό.

Έφερε λίγο αγιασμό, παιδιά μου, με συγχωρείτε, έκανα το σταυρό μου, ήπια και αμέσως άνοιξαν τα μάτια μου,

είχα θαμπάδα και ζαλιζόμουνα, κρύος ιδρώτας, αμέσως συνήλθα.

Γι’ αυτό, παιδιά μου, να έχετε αγιασμό στο σπίτι σας.

Είδατε, παιδιά μου, τι είπε η γριά; Η γλωσσοφαγιά είναι κακό, παιδιά μου.

Γι’ αυτό, πάντοτε να καταφεύγετε στην Εκκλησία. Προσευχή παιδιά μου, να κάνετε, προσευχές και δεήσεις.

Να σας διαβάζει ο ιερέας. Να έχετε ιερέα να σας διαβάζει για τη βασκανία. Εάν δεν έχετε ιερέα, αγιασμό να έχετε, παιδιά μου.

Και τα γητέματα και τα σαραντάσματα και τα φλυτζάνια κι αυτά, παιδιά μου, είναι όλα του διαβόλου έργα.

Να πηγαίνετε στην Εκκλησία, στους πατέρες της Εκκλησίας να πηγαίνετε.

Παιδιά μου, να προσέχουμε να μη σκανδαλίζουμε. Θα φύγουμε μια μέρα.

Όλες τις ομορφιές θα τις φάει το χώμα, όπως και τα σώματά μας.



simeiakairwn

[XAPA]

Συγκλονιστική διήγηση από τον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο



Διηγήθηκε ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης:

-"Κάποτε μια κοπέλα χριστιανή μου εξομολογήθηκε στο παρεκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους.


Μετά την εξομολόγηση, ενώ παρέμειναν οι δικοί της, για να πάρουν σειρά,

εκείνη κατέβηκε στον κεντρικό Ναό και μπήκε μέσα να προσκυνήσει.

Ο Ναός ήταν άδειος.

Άναψε ένα κεράκι και άρχισε να προσκυνάει τις εικόνες.

Και τότε είδε, για μια στιγμή την Ωραία Πύλη ανοικτή

και πάνω στην Αγία Τράπεζα να κάθεται ένας ωραίος ξανθός νέος.


Μόλις τον είδε, του έβαλε τις φωνές:

– Δεν ντρέπεσαι, του είπε, να κάθεσαι πάνω στην Αγία Τράπεζα;

Κατέβα κάτω γρήγορα, βγες έξω…

Αλλά τέτοιοι είστε εσείς οι νέοι, κακομαθημένοι, ασεβείς, χαραμοφάηδες, τεμπέληδες, μακρυμάλληδες, αναρχικοί…

Και ποιος ξέρει τι άλλα του είπε!


Αλλά ο νέος την διέκοψε και με πολύ γλυκιά και ουράνια φωνή της είπε:

-Κι εσύ, γιατί δεν εξομολογήθηκες λίγο πριν την τάδε αμαρτία, που έκανες;

Και της είπε ακριβώς την αμαρτία.

Εκείνη τα έχασε, αποσβολώθηκε,

έμεινε άφωνη από την αποκάλυψη αυτή του Νέου.

– Κι εσύ, ποιος είσαι; τον ρώτησε ψελλίζοντας και τρέμοντας.

– Εγώ είμαι Αυτός, που θα πάρεις αύριο, είπε και εξαφανίστηκε.

Μόλις συνήλθε, έτρεξε προς εμενα φωνάζοντας πανικόβλητη για το τι είδε και το τι της συνέβη…




yiorgosthalassis

[XAPA]

Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό, τα βλέπει όλα δύσκολα και σκοτεινά


Γράφει ο Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής (1889—1970), ένας σύγχρονος άγιος της Εκκλησίας μας,

ο όσιος και αγαθός Γέροντας από το ιερό νησί της Πάτμου, σε μια χριστιανή μητέρα και τη συμβουλεύει πατρικά:


«Το μόνο που θέλω από σένα, είναι να φυτεύσεις πολύ βαθειά στις καρδιές των παιδιών σου την αγάπη του Χριστού.

Να έχεις μεγάλη φροντίδα για τα παιδιά σου, γιατί από αυτά εξαρτάται η σωτηρία σου.

Το μόνο που ευχαριστεί τον Χριστό είναι το να δώσεις εσύ χριστιανική ανατροφή στα παιδιά σου.


Αυτό να σκέφτεσαι και να περιφρονείς τις υποθέσεις του κόσμου και να προσέχεις μόνο στο θέμα της ανατροφής.

Κι όποτε έχεις καιρό, μελέτα την Αγία Γραφή και πλησίαζε τον Θεό με την προσευχή».

Πρόσθεσε άλλοτε και τα εξής: «Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό, τα βλέπει όλα δύσκολα και σκοτεινά.


Η προστασία του Θεού αποδυναμώνει τους πειρασμούς.

Πρέπει να έχουμε στον ουρανό τα βλέμματά μας και τίποτα δεν θα μας κλονίζει.

Όταν υπάρχει η φλόγα της αγάπης, ό,τι κακό πλησιάζει, το κατακαίει.


Όλα τα ζητήματά σου να τ’ αφήσεις στα χέρια του Θεού.

Κι ό,τι θέλεις, να το ζητάς από Αυτόν σαν το παιδί από τον πατέρα και τη μητέρα του».



Ιγνατίου Τριάντη (Μητροπολίτου Βερατίου Αυλώνος και Κανίνης): «Ο Γέροντας της Πάτμου Αμφιλόχιος Μακρής»
(Βίος, Υποθήκες, Μαρτυρίες).

toeilhtarion.blogspot

[XAPA]

«Ἂν πεῖς μὰ γιατί ἐτοῦτο, ἐκεῖνο, δὲν εἰρηνεύεις, δὲν εἰρηνεύεις»

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ


Γι᾿ αὐτὸ πολλὲς φορές, νὰ σᾶς πῶ, πατέρες, ἐφοβήθηκα τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ.

Εἶναι σύμφωνος ὁ Θεὸς μὲ μένανε ἢ μήπως ἀλλάζει ὁ Θεός;

«Ἐμνήσθην τῶν κριμάτων Σου καὶ παρεκλήθην» (Ψαλμ. 118,12* 52). Ἔτσι εἶναι.


Ὁ Σταυρὸς δὲν λείπει.

Γιατί; Γιατὶ ἐφ᾿ ὅσον κι ὁ ἀρχηγός μας ἀνέβηκε στὸ Σταυρό, κι ἐμεῖς θ᾿ ἀνεβοῦμε, νὰ ποῦμε.

Ἀλλὰ ἀπ᾿ τὴ μία πλευρὰ εἶναι γλυκὺς καὶ ἐλαφρός, ἀπ᾿ τὴν ἄλλη μεριὰ εἶναι πικρὸς καὶ βαρύς.

Κατὰ τὴν προαίρεσή μας.

Ἂν πάρεις μὲ ἀγάπη τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, εἶναι πολὺ ἐλαφρός, εἶναι σφουγγάρι, φελλός.

Ἂν τὸ πάρεις, δηλαδή, ἀπ᾿ τὴν ἄλλη πλευρά, τότες εἶναι βαρὺς καὶ ἀσήκωτος.

Γι᾿ αὐτό, καὶ μένα ἡ πείρα αὐτὸ μὲ δίδαξε.

Τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ νὰ γίνει.

Ἦταν ἀπ᾿ τὸ Θεὸ ἔτσι.

Καὶ εἰρηνεύεις, νὰ ποῦμε.

Ἂν πεῖς μὰ γιατί ἐτοῦτο, ἐκεῖνο, δὲν εἰρηνεύεις, δὲν εἰρηνεύεις.

Δὲν ἦταν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ νὰ φύγω τὴν Κυριακή, ἦταν τὴ Δευτέρα·

δὲν ἤθελε ὁ Θεὸς τὴν Τρίτη, ἤθελε νὰ φύγω τὴν Τετάρτη·

ἔ, ὁ Θεὸς ἔτσι τά ῾φερε.

Ἂν τὰ πάρεις ἀπ᾿ τὴν ἄλλη πλευρὰ μὲ τὴν κρίση τὴ δική σου, θὰ σφάλεις καὶ μισθὸν δὲν ἔχεις.

Μισθὸν δὲν ἔχεις!



ΒΙΒΛΙΟ «Ο Χαρισματούχος Υποτακτικός Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης»


simeiakairwn

[XAPA]

Έχεις τον λογισμό πώς δεν σε αγαπούν;


Όταν σου έλθη λογισμός πως δεν σε αγαπούν και δεν σου συμπαραστέκονται,

τότε να θυμάσαι πως, όταν όλοι σ’ εγκαταλείψουν, όμως έχεις τον Θεό για βοηθό.

«Ο πατήρ μου», λέγει ο Δαβίδ, «και η μήτηρ μου εγκατέλιπόν με, ο δε Κύριος προσελάβετό με» (Ψαλμ. 26, 10).


Κάποιος Μοναχός ήταν άρρωστος.

Πέρασε περίπου ένας μήνας, και κανείς δεν πήγε στο κελλί του να τον ‘δη και να τον βοηθήση.

Κατόπιν έστειλε ο Θεός άγγελο να τον υπηρέτηση.

Κι όταν αργότερα οι συνασκητές του σκέφθηκαν να τον επισκεφθούν, να ιδούν μήπως είναι άρρωστος,

μήπως έχη πάθει τίποτα, αυτός, μόλις τους αντίκρυσε, τους φώναξε:

«Φύγετε!»

Τότε αυτοί του είπαν:

«Γιατί μας διώχνεις;»

Αυτός αποκρίθηκε:

«Τόσο καιρό, που δεν με σκεφθήκατε εσείς, που δεν με είδατε, που δεν με βοηθήσατε,

έστειλε ο Θεός άγγελο, και με υπηρετούσε.

Μα τώρα, που ο άγγελος σας είδε, έφυγε!

Προτιμότερο να φύγετε εσείς, και να έρθη πάλιν ο άγγελος!»



Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης

simeiakairwn