Ωφέλιμες Διδαχές

Λόγοι, διδαχές και παραινέσεις των Αγίων της Ορθοδοξίας μας προς διόρθωση της πορείας του βίου μας.

Moderator: inanm7

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Fri Jan 12, 2024 7:39 pm

Image


Σου τα έδωσε ο Θεός..


Ὁ Θεός σοῦ ἔδωσε τά χρήματα, σοῦ ἔδωσε τή γνώση, σοῦ ἔδωσε τό μυαλό, σοῦ ἔδωσε τή δύναμη, σοῦ δημιούργησε τίς γνωριμίες, σοῦ ἔδωσε τήν ὑγεία καί λέει ὁ ἄλλος:


- Εἶμαι αὐτοδημιούργητος... Ἔγινα ἐγώ, ἐργάστηκα ἐγώ, ἔκανα ἐγώ, ἔφτιαξα ἐγώ...

Τί ψέματα εἶναι αὐτά; Τί θά πεῖ «αὐτοδημιούργητος»; Ὑπάρχει αὐτοδημιούργητος;

Ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀνοχή τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτές πού δημιουργοῦν τίς εὐνοϊκές καταστάσεις.


Αὐτός δίνει τά χρήματα. Αὐτός δίνει τή γνώση. Αὐτός δίνει τό μυαλό...

Γιατί ἔδωσε σέ σένα περισσότερο μυαλό; Τό ἀγόρασες ἐσύ καί εἶναι δικό σου;

Τί εἶναι ἐκεῖνο πού εἶχες χθές; Καί ἐφόσον δέν ἔχεις τίποτα πού εἶναι δικό σου, γιά ποιό λόγο καυχᾶσαι;

Καί πῶς ἐργάστηκες ἐσύ, ἐάν ὁ Χριστός δέν σοῦ ἔδινε ὑγεία;

Ἄν δέν σοῦ ἔδινε καλό σύντροφο νά σταθεῖς;

Ἄν δέν σοῦ ἔδινε καλά παιδιά;

Ἄν δέν σέ τοποθετοῦσε σέ καλή θέση;

Ἄν δέν σοῦ ἔδινε ἕνα καλό ἐπάγγελμα;

Ἀπό ποῦ τά ἔχεις αὐτά; Ἀπό τή μητέρα σου;

Σοῦ τά ἔδωσε ὁ Θεός...

Ἄν δέν ταπεινωθεῖς ἐν τῷ ἐγωισμῷ σου, ὁ Κύριος θά σέ συντρίψει, θά σέ ξευτελίσει κάτω, ὄχι γιά νά σέ ἐκδικηθεῖ,

ἀλλά γιά νά σέ βοηθήσει νά σωθεῖς. Διότι ἡ ταπείνωση ὅταν δέν ὑπάρχει, χαμένα τά πάντα.



Κάτω ἀπό τήν ταπείνωση ὁ Χριστός στέκεται.

Ἐταπείνωσε ἑαυτόν ὁ Χριστός δούλου μορφή λαβῶν. Καί πού ἔφτασε; Ἔφτασε μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ...

Καί ὅταν ἔφτασε κάτω - κάτω, ὑπερύψωσε αὐτόν τώρα ὁ Θεός.

Καί Τοῦ ἔδωσε τό ὑπερπάν ὄνομα νά κλίνουν γόνυ ἐπίγεια, οὐράνια ὅλος ὁ κόσμος!

Πότε ὅμως; Ὅταν πῆγε κάτω - κάτω, θεληματικά. «Ὄχι ὡς Ἐγώ θέλω, ἀλλά ὡς Ἐσύ Πάτερ» (Ματθ. 26,39).

Νά τό καταλάβουμε λοιπόν καί ἐμεῖς νά ταπεινώσουμε τόν ἑαυτόν μας.

Καί ὅταν ἐμεῖς ταπεινώσουμε τόν ἑαυτόν μας, Αὐτός θά μᾶς σηκώσει...



Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)

inagiastriadosvagion
XAPA
 
Posts: 19386
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Sat Jan 13, 2024 6:03 pm

Image


Μην περιμένεις αυτό που δεν θα βρεις !


« Από τον Σταυρό δεν κατεβαίνουμε αλλά μας κατεβάζουν...

Εγώ θα στο πω απλά και ανθρώπινα,

στο δικό μου πνευματικό επίπεδο που είναι χαμηλό και γήινο,

γιατί κουράστηκα από τις υψηλές αναλύσεις.


Μην περιμένεις η ζωή να σε ρωτήσει εάν και πόσο αντέχεις.

Μην περιμένεις να βρεθούνε οι τέλειες συνθήκες για να πεις θα ζήσω.

Μην περιμένεις να διαμορφωθούν οι ιδανικές καταστάσεις για να γελάσεις.

Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο πατέρα ή μάνα για να μην έχεις τραύματα.


Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο σύζυγό γιατί απλά δεν θα βρεις ποτέ.

Μην περιμένεις να κάνεις τα τέλεια παιδιά, γιατί απλά δεν υπάρχουν.

Μην περιμένεις να συναντήσεις τους τέλειους φίλους, γιατί ούτε εσύ είσαι.

Μην περιμένεις να δουλέψεις στην ιδανική δουλειά γιατί απλά θα μείνεις άνεργος.


Μην περιμένεις να σηκώνεσαι κάθε πρωί και να λες,

"ουάου θα πάω για δουλειές....." Ξέχνα το.

Μην περιμένεις να βρείς το τέλειο σπίτι για να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα.

Μην περιμένεις να έχεις την τέλεια παρέα για να πας ένα περίπατο.


Μην περιμένεις να δοθούν όλες οι απαντήσεις για να σταματήσουν οι ερωτήσεις.

Μην περιμένεις να δεις τον Θεό ως ον που κατεβαίνει από τους ουρανούς

ή ως χέρι που βγαίνει απο το υπερπέραν.

Απλά δεν θα συμβεί και θα χάσεις και την ευκαιρία

να τον συναντήσεις στην καθημερινότητα σου.


Μην περιμένεις να βρεις τον αναμάρτητο και τέλειο πνευματικό,

γιατί απλά δεν υπάρχει.

Και όπου νομίζεις ή σε έπεισαν ότι τον είδες,

φεύγα μακριά είναι της φαντασίας σας.


Γενικά στην ζωή αυτή, δεν υπάρχουν τέλειες καταστάσεις,

τέλειες συνθήκες, τέλεια πρόσωπα.

Αυτά μετά το πέρας της εδώ παράστασης.

Οπότε συμφιλιώνομαι με την αδυναμία μου,

την ατέλεια του άλλου και του κόσμου που με περιβάλει

και ζω όπως μπορώ και όσο μπορώ με δοξολογία και ευχαριστία.


Δεν μπορώ πάντα; ναι, αλήθεια είναι !!! Ούτε εγώ μπορώ.

Κανείς δεν τα καταφέρνει πάντα και είναι καλά.

Ακόμη και οι άγιοι έχουν τις κακές μέρες και περιόδους τους.

Αλλά δεν τρελαίνομαι σε αυτές τις φάσεις, δεν αυτομαστιγόνομαι,

δεν χάνω την ψυχραιμία μου, ούτε βιάζομαι να φύγει το κακό που με βρήκε.

Κυρίως δεν λέω όλη μέρα γιατί και γιατί;

Μαααα... και δώστου γιατίι;

Απλά καλέ μου φίλε μέχρι να μάθεις το γιατί θα έχει τελειώσει η ζωή....!!! »


( π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος )


odevontas
XAPA
 
Posts: 19386
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Sat Jan 13, 2024 6:05 pm

Image


Τι να κάνουμε, πάτερ, για να βρούμε την αληθινή ευτυχία


Δυο φίλοι από την Αλεξάνδρεια έφτασαν μέχρι τα βάθη της ερήμου, ψάχνοντας για ένα σοφό και ευτυχισμένο άνθρωπο.

Πραγματικά, μετά από πολύ καιρό, βρήκαν έναν άγιο ασκητή.

Και τον ρώτησαν:

- Τι να κάνουμε, πάτερ, για να βρούμε την αληθινή ευτυχία;

Βλέπουμε, ότι είσαι ο πιο κατάλληλος άνθρωπος πού μπορούμε να ρωτήσουμε.

Γιατί φαίνεσαι Αληθινά ήρεμος και ευτυχισμένος.

Μόνο πού εμείς... - γιατί να το κρύψουμε; - δεν μπορούμε να ζήσουμε όπως εσύ..!

Τότε εκείνος ο άγιος άνθρωπος, σηκώνοντας τα χέρια του προς τον ουρανό και με δάκρυα στα μάτια, τούς είπε:

- Αδέλφια μου, δεν χρειάζεται να ζείτε ακριβώς όπως εγώ, για να είσθε Αληθινά ευτυχισμένοι.

Αλλά τι χρειάζεται;

Να σκέπτεστε τον Θεό, τουλάχιστον όσο σκέπτεστε τούς ανθρώπους.

Να φοβάστε τον Θεό, τουλάχιστον όσο φοβάστε τούς ανθρώπους.

Να τιμάτε τον Θεό, τουλάχιστον όπως τιμάτε τους ανθρώπους.

Να ελπίζετε στον Θεό, τουλάχιστον όσο ελπίζετε στους ανθρώπους.

Να εκπληρώνετε τον νόμο του Θεού, τουλάχιστον όσο εφαρμόζετε τον ανθρώπινο νόμο.

Να ζητάτε την βοήθεια του Θεού, τουλάχιστον όσο την ζητάτε από τους ανθρώπους.

Να δοξάζετε τον Θεό, τουλάχιστον όσο δοξάζετε τους ανθρώπους




agioritikovima
XAPA
 
Posts: 19386
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Sat Jan 13, 2024 6:06 pm

Image


ΤΟ ΠΑΙΔΙ, ΤΟ ΧΑΡΤΙΝΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ


Ένας μικρούλης έριξε στην άκρη του γιαλού το όμορφο καραβάκι του.

Δεν πρόσεξε όμως, κι έτσι το καραβάκι απομακρύνθηκε, χωρίς να προλάβει να το πιάσει.

Τότε ο πατέρας του πήρε πέτρες και τις πετούσε μπροστά από το καραβάκι.

Ο μικρός στην αρχή δεν κατάλαβε κι απόρησε γι’ αυτό το πετροβόλημα.

Αλλά δεν άργησε να εννοήσει.

Οι πέτρες έπεφταν πέρα από το καραβάκι, χωρίς να το χτυπούν.

Και με τα κυματάκια που προκαλούσαν, το έφερναν σιγά- σιγά πίσω στην ακρογιαλιά.

Κι έτσι ο μικρός με μεγάλη χαρά το πήρε πάλι στη αγκαλιά του.

Πολλές από τις θλίψεις που μας βρίσκουν μοιάζουν μ’ αυτό το πετροβόλημα.

Είναι οι πέτρες που ρίχνει ο Θεός, σαν απομακρυνθούμε από κοντά Του,

για να γυρίσουμε σ’ Αυτόν.




mazi-xeri-xeri
XAPA
 
Posts: 19386
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Sun Jan 14, 2024 6:23 pm

Image


Προσέξτε μη γκρινιάζετε..



Η Αισιοδοξία είναι καρπός της Πίστεως στην Αγάπη και στην Προστασία του Θεού.

Ένας φωτισμένος Μοναχός έλεγε:

Προσέξτε μη σας φορέσει ο Σατανάς τα μαύρα γυαλιά της απαισιοδοξίας και μετά τα βλέπετε όλα μαύρα.

Προσέξτε μη γκρινιάζετε.

Η γκρίνια κουράζει αυτούς που ζουν κοντά σας και δυσαρεστεί τον Θεό γιατί είναι ολιγοπιστία και μαζί αχαριστία.


Αρχίζετε την ημέρα σας με προσευχή και με χαμόγελο! Θυμηθείτε ότι αυτό έκαναν οι παλαιότεροι.

Στους καθρέπτες και στα προσόψιά τους γράφανε το Καλήμερα και το Δόξα Σοι ο Θεός!

Ξέρανε να ζήσουνε!

Μήπως δεν είχανε και τότε βάσανα, αρρώστιες και φτώχεια; Κι όμως τα περνούσαν όλα με ψυχική λεβεντιά!

Ήταν φτωχοί αλλά αξιοπρεπείς, άρχοντες έλεγε άλλος μεγάλος σύγχρονος Γέροντας.

Είχαν συνεχώς στο στόμα και στην καρδιά τους το Έχει ο Θεός!

Γνώριζαν να προσεύχονται, να καρτερούν και να νικούν!

Και να θέλω δεν μπορώ να στενοχωρηθώ.

Όταν στενοχωριόμαστε είναι σαν να λέμε στον Θεό: Δεν συμφωνώ. Δεν τα κάνεις καλά! Ύστερα είναι κι αχαριστία!




Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ

simeiakairwn
XAPA
 
Posts: 19386
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Sun Jan 14, 2024 6:27 pm

Image
XAPA
 
Posts: 19386
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Mon Jan 15, 2024 8:02 pm

Image



Και ξαφνικά ανοίγει ένα παραθυράκι στο νου. Έρχεται ένα φως...



Και ξαφνικά ανοίγει ένα παραθυράκι στο νου. Έρχεται ένα φως.

Τότε έχεις μια άλλη αίσθηση. Τότε το κατανοείς καλά.

Όχι προς το ετυμολογικό. Μα με μια κατάνυξη και συναίσθηση και θεία θαλπωρή.

Και λές: «Τι αλλο να λέω;» Παρά μόνο πάλιν και πολλάκις και συνεχώς: «Κύριε ελέησον!»

Δίχως να βαριέσαι. Δίχως να κουράζεσαι. Αυτό τα λέει όλα. Δεν θέλει άλλα και πολλά.

Μόνο ποιητικά μπορεί κανείς μερικές φορές να εκφραστεί. Η προσευχή είναι ποίηση.

Όλες οι προσευχές είναι ποιήματα.


Οι ποιητές νιώθουν τους συναθρώπους τους και τους παρηγορούν, όπως οι άγιοι.

Είναι μεγάλη ευλογία να συναντάς ένα ποιητή κι ένα άγιο. Οι άγιοι δεν θέλουν να αφήσουν πίσω τους ίχνη.

Οι άνθρωποι μόνο αφήνουν πάνω τους τ' αχνάρια της κακίας τους.

Κύριε ελέησε τους, δεν ξέρουν τι χάνουν και τι κάνουν.

Λυπάμαι οταν δεν μπορώ να προσευχηθώ. Και τούτο προσευχή είναι, μου 'πε ένας διακριτικός γέροντας.

Όπως χαίρομαι όταν με τόση ικετευτική στάση μου ζητούν να προσεύχομαι στον Κύριο.

Πιστεύω πως για την ταπείνωση τους θα τους ελεήσει ο Κύριος.


Προτιμώ, έλεγε ένας άλλος γέροντας, την προσευχή από τα κούφια λόγια, τις ψευτοευγένειες και

τις θολές καλοσύνες.

Η μεγαλύτερη φιλανθρωπία είναι η προσευχή και ας μη το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι.

Είναι η μεγαλύτερη ιεραποστολή κι ευεργεσία του κόσμου. Τα πολλά λόγια δεν αναπαύουν.

Η προσευχή για τους άλλους επηρεάζει θερμότερα. Η αγάπη είναι αβίαστη και πάντα μια θυσία.



Η αληθινή προσευχή δεν είναι ηδονική ανάπαυλα, μα ορθοστασία, μα περπάτημα στις μύτες σε τεντωμένο

σχοινί. Στην αληθινή προσευχή δεν δίνουμε περίσσευμα του χρόνου, μα τις πιο καλές κι αποδοτικές ώρες μας,

τις κύριες ώρες της ημέρας, της ζωής μας.




†Μωυσής μοναχός Αγιορείτης



simeiakairwn
XAPA
 
Posts: 19386
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Mon Jan 15, 2024 8:08 pm

Image


Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό, τα βλέπει όλα δύσκολα και σκοτεινά


Γράφει ο Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής (1889—1970), ένας σύγχρονος άγιος της Εκκλησίας μας,

ο όσιος και αγαθός Γέροντας από το ιερό νησί της Πάτμου, σε μια χριστιανή μητέρα και τη συμβουλεύει πατρικά:



«Το μόνο που θέλω από σένα, είναι να φυτεύσεις πολύ βαθειά στις καρδιές των παιδιών σου την αγάπη του Χριστού.

Να έχεις μεγάλη φροντίδα για τα παιδιά σου, γιατί από αυτά εξαρτάται η σωτηρία σου.

Το μόνο που ευχαριστεί τον Χριστό είναι το να δώσεις εσύ χριστιανική ανατροφή στα παιδιά σου.


Αυτό να σκέφτεσαι και να περιφρονείς τις υποθέσεις του κόσμου και να προσέχεις μόνο στο θέμα της ανατροφής.

Κι όποτε έχεις καιρό, μελέτα την Αγία Γραφή και πλησίαζε τον Θεό με την προσευχή».

Πρόσθεσε άλλοτε και τα εξής: «Ο άνθρωπος που δεν έχει Χριστό, τα βλέπει όλα δύσκολα και σκοτεινά.


Η προστασία του Θεού αποδυναμώνει τους πειρασμούς.

Πρέπει να έχουμε στον ουρανό τα βλέμματά μας και τίποτα δεν θα μας κλονίζει.

Όταν υπάρχει η φλόγα της αγάπης, ό,τι κακό πλησιάζει, το κατακαίει.


Όλα τα ζητήματά σου να τ’ αφήσεις στα χέρια του Θεού.

Κι ό,τι θέλεις, να το ζητάς από Αυτόν σαν το παιδί από τον πατέρα και τη μητέρα του».




Ιγνατίου Τριάντη (Μητροπολίτου Βερατίου Αυλώνος και Κανίνης): «Ο Γέροντας της Πάτμου Αμφιλόχιος Μακρής»
(Βίος, Υποθήκες, Μαρτυρίες).

toeilhtarion.blogspot
XAPA
 
Posts: 19386
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Tue Jan 16, 2024 6:57 pm

Άγιος Αντώνιος: Ο αληθινά λογικός άνθρωπος και τι κάνει


Image


Ο ΑΛΗΘΙΝΑ ΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ


Ο αληθινά λογικός άνθρωπος ένα μόνο ζήλο έχει: να πείθεται και να αρέσει στο Θεό των όλων.

Σ’ αυτό και μόνον πρέπει να εκπαιδεύει την ψυχή του, ώστε ν’ αρέσει στο Θεό,

ευχαριστώντας για την τόσο μεγάλη Του πρόνοια και ρύθμιση των όλων, οτιδήποτε κι’ αν του τύχη στη ζωή του.


Γιατί είναι άτοπο, τους μεν Ιατρούς, που μας δίδουν και πικρά και δυσάρεστα φάρμακα,

να τους ευχαριστούμε για την υγεία του σώματός μας, προς τον Θεόν δε να είμαστε αχάριστοι,

για τα πράγματα που μας φαίνονται δυσάρεστα και δύσκολα και να μην ξέρομε ότι όλα γίνονται

όπως πρέπει και προς το συμφέρον μας κατά την Πρόνοιά Του.


Η γνώσις (του θελήματος του Θεού) και η πίστη στο Θεό, είναι η σωτηρία και η τελειότης της ψυχής.


ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ


Ο λογικός άνθρωπος εξετάζοντας τον εαυτό του, δοκιμάζει ποια πράγματα του πρέπουν και τον συμφέρουν,

ποια είναι ζητήματα της ψυχής και ωφέλιμα και ποια ξένα προς την ψυχή.

Έτσι αποφεύγει όσα βλάπτουν την ψυχή, διότι του είναι ξένα και τον χωρίζουν από την αθανασία.



ΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΝΟΗΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ


Ο άνθρωπος, κατά το λογικό μέρος, συνδέεται με την ανείπωτη (την ανέκφραστη) και θεία δύναμη

και κατά το σωματικό συγγενεύει προς τα ζώα.

Κάτι λίγοι όμως, όσοι είναι τέλειοι άνθρωποι και λογικοί, επιδιώκουν σοβαρά

νάχουν και την γνώμη και την (παραπάνω) συγγένεια προς τον Θεό και Σωτήρα.

Κι αυτό το δείχνουν με τα έργα και την ενάρετη πολιτεία (τους).


Η ΑΛΟΓΗ ΨΥΧΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΟΥΛΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑ


Η ψυχή, της οποίας το λογικό (η ορθή σκέψης) νικήθηκε και παρεσύρθη (από τις ηδονές),

ενώ είναι αθάνατη και (πρέπει να είναι) κυρία του σώματος, γίνεται δούλη στο σώμα της με τις ηδονές,

χωρίς να καταλαβαίνει ότι η καλοπέραση και η πολλή φροντίδα του σώματος, βλάπτει (θανάσιμα) την ψυχή.

Αναίσθητη τότε (στο καλό) και σαν μωρή (πλέον) φροντίζει (μόνον) για την τροφή του σώματος.




απόσπασμα από: «ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΗΘΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ»


simeiakairwn
XAPA
 
Posts: 19386
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Tue Jan 16, 2024 7:11 pm

Image


O Μέγας Αντώνιος († 17 Ιανουαρίου)

και ο μπαλωματής



Χρόνια κράτησε ο διωγμός των χριστιανών. Ποτάμια χύθηκε το τίμιο αίμα των Μαρτύρων.

Κι ήρθε κάποια στιγμή που η ειδωλολατρική μανία του αυτοκράτορα κορέστηκε, αφού είχε πια τελειωθεί

μαρτυρικά και ο άγιος Επίσκοπος της Αλεξάνδρειας, ο Πέτρος.


— Δεν με έκρινε άξιο ο Κύριος να μαρτυρήσω για την πίστη, δίπλα στους αδελφούς μου, σκεπτόταν ο Αντώνιος.

Θα πορευτώ λοιπόν στη βαθιά έρημο για να δώσω την τελική μάχη με τον πονηρό μονολόγησε αποφασιστικά

και κάτι σαν κρυμμένη υπερηφάνεια πήγε να σκιάσει της απόφασης του τούτης τη χάρη.


Σαν να ‘νιωσε κείνη την ώρα ο ασκητής πως ξεχωρίζει ο ερημίτης από τους πολλούς - σαν να ήταν η παλαίστρα

της ερήμου ανώτερη μορφή χριστιανικής ζωής.


Τον πείραξε τούτος ο λογισμός, σαν αγκαθιών κάρφωμα βαθύ κι όρμησε τούτη η σκέψη να του πνίξει όλα τα

λουλούδια που η μαρτυρική του προαίρεση είχε συλλέξει όλα τα χρόνια του διωγμού.


Έμπειρος όμως πια αγωνιστής γρήγορα κατανόησε πως είχε πάλι να κάνει με παγίδα του αντίδικου·

Γι’ αυτό έπεσε σε βαθιά προσευχή.


— Κύριε, φανέρωσε μου, αν μέσα στην πόλη με τους θορύβους της μπορεί να φτάσει ο πιστός τα μέτρα τα

πνευματικά που κατακτάει στη βαθιά έρημο ο ασκητής…


Δεν είχε ακόμα αποτελειώσει τούτο το αίτημα στον Πανάγαθο και φωνή ακούστηκε να του λέει:


Το Ευαγγέλιο είναι ένα για όλους τους ανθρώπους, Αντώνιε.

Κι αν θέλεις να βεβαιωθείς, πως αν κανείς κάνει το θέλημα του Θεού σώζεται και αγιάζεται όπου και να ‘ναι,

πέρασε, καθώς φεύγεις από την Αλεξάνδρεια, από το μαγαζάκι του μπαλωματή, που είναι άσημο και φτωχικό.


Είναι εκεί κάτω στο τελευταίο της πόλης παραδρόμι.


— Στο μαγαζάκι του μπαλωματή, Κύριε; Και ποιος μπορεί εκεί να με βοηθήσει, να ρίξει φως στο λογισμό;

απάντησε απορημένος ο Αντώνιος.


— Θα σου εξηγήσει ο μπαλωματής, ξανάκουσε την ίδια φωνή.

— Ο μπαλωματής; Τι ξέρει αυτός ο άνθρωπος από αγώνες και πειρασμούς;

Τί γνώρισε ο πτωχός βιοπαλαιστής, από της πίστης τις κορυφές κι απ” την αλήθεια; αναρωτήθηκε.


Αντίρρηση όμως δεν μπόρεσε να ορθώσει στη θεία υπόδειξη. Γι αυτό μόλις ξημέρωσε πήρε το δρόμο που

έβγαζε από την πόλη.

Όπως του είχε υποδείξει ο Θεός, στάθηκε, καθώς συνάντησε το τελευταίο παραδρόμι, και βρήκε το μαγαζάκι

του μπαλωματή.


Χαρούμενα και σεβαστικά ο απλός άνθρωπος τον υποδέχτηκε και τον ρώτησε:

— Σε τί μπορώ να σου φανώ χρήσιμος, Αββά; Αγράμματος κι άξεστος χωρικός είμαι, μα για το ξένο, όποιος και

‘ναι, ο ντόπιος χρήσιμος πάντα είναι.


— Ο Κύριος με έχει στείλει να με διδάξεις, είπε ταπεινά ο ασκητής.

Πετάχτηκε επάνω απορημένος ο φτωχός βιοπαλαιστής.

— Εγώ; Τι μπορώ εγώ ο αγράμματος να διδάξω την αγιοσύνη σου;

Δεν ξέρω να ‘χω κάνει στη ζωή μου τίποτα το καλό και το αξιόλογο, κάτι που να μπορεί να σταθεί

αψεγάδιαστο, μπροστά στα μάτια του Θεού.


— Πες μου τί κάνεις, πώς περνάς την ήμερα σου; Ξέρει ο Θεός, αλλιώς Εκείνος ζυγίζει και κρίνει τα πράγματα,

επέμενε ο Αντώνιος.


— Εγώ, Αββά, ποτέ δεν έκανα ποτέ τίποτα το καλό, μονάχα που αγωνίζομαι σύμφωνα με τις άγιες εντολές του

Ευαγγελίου. Κι ακόμα προσπαθώ ποτέ να μην ξεχνώ και να μην παραβλέπω τις ελλείψεις και την πνευματική

ακαρπία μου.


Καθώς λοιπόν δουλεύω ολημερίς σκέπτομαι και λέω στον εαυτό μου: Ταλαίπωρε άνθρωπε, όλοι θα σωθούν και

μόνο εσύ άκαρπος μένεις. Εξαιτίας της αμαρτίας σου, το Άγιο Πρόσωπο Του ποτέ δεν θα αξιωθείς να δεις.


— Σ’ ευχαριστώ Κύριε, είπε υψώνοντας τα δακρυσμένα μάτια του προς τον ουρανό ο ασκητής.

Κι ενώ ο μπαλωματής στεκόταν απορημένος για τούτο το φέρσιμο, ο ασκητής τον αγκάλιασε στοργικά και τον

αποχαιρέτησε λέγοντας:


— Σ’ ευχαριστώ και σένα, άγιε άνθρωπε. Σ’ ευχαριστώ, γιατί με δίδαξες πώς τόσο εύκολα, μονάχα με τον

ταπεινό λογισμό, μπορεί ο καθένας να ζει στη χάρη του Παραδείσου.



Κι ενώ ο φτωχός μπαλωματής συνέχιζε να κοιτάζει αμήχανα, χωρίς τίποτα απ’ όλα αυτά να καταλαβαίνει,

ο Αντώνιος πήρε το ραβδί κι ωφελημένος τράβηξε το μονοπάτι που οδηγούσε στη βαθιά έρημο.


Βάδιζε με μόνη συντροφιά του ραβδιού του το χτύπημα. Βάδιζε κι η προσευχή του καυτή σαν της έρημης γης τη

λάβα υψωνόταν ολόισια στον ουρανό.


Πορευόταν ολημερίς και προσευχητικά αναλογιζόταν το μάθημα που είχε πάρει εκείνη την ήμερα από το φτωχό

μπαλωματή.


— Η ταπεινοφροσύνη!

Αυτό λοιπόν είναι το γρήγορο στρατί για του Παράδεισου την πόρτα, έλεγε με το λογισμό.

Η ταπεινοφροσύνη είναι η στολή που ντύθηκε ο Θεός κι ήρθε στη γη σαν άνθρωπος, μονολογούσε ο Αντώνιος

κι αγωνιζόταν να συλλάβει το μεγαλείο τούτης της άγιας αρετής.



Βάδιζε, προσευχόταν και στο νου του έφερνε όσα τον είχε διδάξει ο Θεός, ώσπου έξαφνα μπροστά του

αντίκρισε ριγμένο καταγής πλήθος αναρίθμητο από πρωτόγνωρες παγίδες. Παγίδες κάθε είδους,

επινοήσεις φοβερές, πανούργου νου πρωτότυπα εφευρήματα.


— Θεέ μου, αναφώνησε κι έστρεψε τρομαγμένο το βλέμμα και τη ψυχή του στον ουρανό.

Ποιος θα μπορούσε, Κύριε, να ξεφύγει ποτέ, από τέτοια εφευρήματα και πανουργίες;


Η ταπεινοφροσύνη, Αντώνιε.

Αυτή μπορεί με μιας όλες αυτές να τις διαλύσει, ακούστηκε πάλι η γλυκιά,

η γνώριμη φωνή βαθιά μέσ’ την καρδιά του.


Κι ήταν αυτή η απάντηση που έχυσε μέσα του φως και που του ‘δωσε κουράγιο για τις καινούργιες μάχες,

που έμελλε βαθιά στην έρημο να δώσει, με του ανθρώπου τον προαιώνιο εχθρό.



(«Ο Μέγας Αντώνιος». Εκδ. «Ετοιμασία». Αθήνα 2002)


gerontesmas
XAPA
 
Posts: 19386
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

PreviousNext

Return to ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

Who is online

Users browsing this forum: No registered users and 0 guests