Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Λουλούδια για την Παναγία μας


Ο Άγιος Παΐσιος, όταν ήθελε να πάει να προσευχηθεί στην Παναγία, έκοβε λίγα αγριολούλουδα έξω από

την καλύβη του και τα πήγαινε στην Εικόνα Της.

«Πώς να πάω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;», έλεγε.

Ήθελε, ο άγιος Γέροντας, να πηγαίνουμε αφιερώματα στην Παναγία, ό,τι έχει ο καθένας.


Έλεγε μάλιστα για κάποιον που πήγε στην Μονή των Ιβήρων, για να προσκυνήσει την Παναγία την Πορταΐτισσα.

Η Εικόνα αυτή είναι γεμάτη με φλουριά.

Σκανδαλίσθηκε κάπως ο προσκυνητής και είπε, όταν έφευγε:

«Παναγία μου, εγώ ήθελα να σε δω απλή και όχι με φλουριά».


Στο δρόμο όμως τον έπιασε ένας πόνος δυνατός και έμεινε εκεί, στην μέση του δρόμου,

ζητώντας βοήθεια από την Παναγία.

«Παναγία μου, έλεγε, κάνε με καλά και θα Σου φέρω δυο φλουριά».

Τότε του παρουσιάσθηκε η Παναγία, τον έκανε καλά και του είπε:

«Έτσι μου τα φέραν τα φλουριά, δεν τα ζήτησα εγώ»!


Ο Άγιος γέροντας Παΐσιος ήθελε να «συγγενεύουμε» με την Παναγία.

Και συγγενεύουμε με την Παναγία – έλεγε –, με την ταπείνωση, γιατί η Παναγία ήταν ταπεινή.


Ας σκεφθούμε:

Όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ Της είπε ότι θα γεννήσει τον Υιόν του Θεού, τον Μεσσία,

Αυτή ονόμασε τον Εαυτό Της «δούλη Κυρίου».

«Ιδού η δούλη Κυρίου – είπε στον αρχάγγελο –, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου»!

Και η Ίδια πάλι εμεγάλυνε τον Κύριο λέγοντας, «ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού».

Για την ταπείνωσή Της η Παναγία κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος.....


Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε σε κάποια Μοναχή: «Να διαβάζεις κάθε μέρα το Θεοτοκάριο.

Αυτό θα σε βοηθήσει πολύ να αγαπήσεις την Παναγία.

Και να δεις η Παναγία μετά!...Θα σου δώσει μεγάλη παρηγοριά»!


«Και πότε να διαβάζω το Θεοτοκάριο», τον ρώτησε αυτή η Μοναχή.

«Το βράδυ ή το πρωί;».

«Καλύτερα τις πρωινές ώρες – της απήντησε ο Γέροντας –, ώστε αυτά που διαβάζεις, να τα έχεις στο νου σου

όλη την ημέρα.


Το Θεοτοκάριο πολύ βοηθάει. Θερμαίνεται η καρδιά και συγκινείται».

Και μνημόνευε ο άγιος Γέροντας Παΐσιος τον Αγιορείτη παπα-Κύριλλο, τον Ηγούμενο της Μονής

Κουτλουμουσίου, που δεν μπορούσε να συγκρατηθεί από τους λυγμούς και τα δάκρυα, όταν

διάβαζε το Θεοτοκάριο!



o-nekros.blogspot

[XAPA]

Η γιαγιά με τους Χαιρετισμούς


π. Εφραίμ


Ήτανε Μεγάλη Σαρακοστή. Μα δε θυμάμαι του πότε... Τρίτοι Χαιρετισμοί.

Στο μοναστήρι τους κάναμε αργά τους Χαιρετισμούς.

Οι Παρασκευές της Σαρακοστής όπως και να το κάνεις είναι οι πιο χαρούμενες μέρες .


Στη μέση του ναού η εικόνα της Παναγιάς με τα κεριά της και τις κεντημένες ποδιές.

Και το ᾽χαμε τυπικό κάθε φορά να βγάζουμε κι άλλη Παναγιά στο προσκυνητάρι να ακούσει τους Χαιρετισμούς.


Τη μια το "'Αξιον εστί" και μετά την Γλυκοφιλούσα και την Παναγία του Πάθους, εκείνη την εβδομάδα της

Σταυροπροσκύνησης. Τούτες οι μικρές αλλαγές ομόρφαιναν τη ζωή.


Το Πάσχα ήταν τότε νωρίς και η Σαρακοστή έπεφτε μεσ᾽ το χειμώνα. Κρύο πολύ.

Είχαμε στη λιτή ξυλόσομπα και ο εκκλησιαστικός ο π. Νήφωνας έβαζε κούτσουρα μεγάλα.

Ατμόσφαιρα Παπαδιαμαντική. Τώρα τα αναπολώ με γλυκασμό και νοσταλγία.


Τέλειωσε ο κανόνας και ο δεξιός ψάλτης πήρε να λέει αργά το τη Υπερμάχω.

Και ο παπάς αργά βγήκε από την ωραία πύλη με το βιβλίο του και το θυματό να διαβάσει τους Χαιρετισμούς.

Θύμιασε με σέβας έκανε τις μετάνοιες και πήρε τη θέση του μπροστά στο προσκυνητάρι.


Ησυχία ...

Ξεκινάει ο εφημέριος τους Χαιρετισμούς... και μέσα στη σιγαλιά της ακολουθίας μια φωνή μιας

μικροκαμωμένης γιαγιάς ακουγόταν στο βάθος να επαναλαμβάνει τα ίδια λόγια!!!

Οι πιο θερμοί πήραν νωρίς φωτιά. Σσσσσ


Η φωνή όμως δεν σταματούσε. Σα να το βαζε πείσμα μάλιστα να ξεπεράσει τον παπά σε δύναμη.

Ακόμα και οι πιο μακρόθυμοι έφτασαν να δυσφορήσουν .

- Μα ποιος μιλά φώναξε κάποιος. Ο μόνος που δεν μίλησε ήτανε ο παπάς.


Τελειώσανε οι χαιρετισμοί, ξανά τη Υπερμάχω και μετά το Άσπιλε.

Άμα απόλυσε ο παπάς και βγαίναμε από το Καθολικό πήρα παράμερα τη γιαγιά που μας τάραξε με τη

φωνή της να τη "συνετίσω".


- Κυρία ξέρετε... τα λόγια του παπά τα διαβάζει μοναχά εκείνος. Πως να σας το πω... Είναι τα δικά του. '

Εχει άλλους ψαλμούς που τους λέμε όλοι μαζί.


Μα η γιαγιά έμοιαζε να μην το καταλαβαίνει και μου είπε... την ευχή σας.

- Λέω, για αυτό που έγινε σήμερα. Δεν πρέπει να δημιουργούμε αταξία στην εκκλησία.


Μια νεαρή γυναίκα που τη συνόδευε τη γιαγιά, κάτι της φώναξε δυνατά στο αυτί και το μυστήριο της καλής

γιαγιάς λύθηκε. Η γιαγιά κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι της και έδειξε λυπημένη...


- Συμπάθαμε αδελφέ μου λέει, μα δεν ακούω καθόλου!!!

Τους λέω τους Χαιρετισμούς και ᾽γω αφού δεν μπορώ να τους ακούσω από τον παππούλη.

Συμπάθαμε αν σε πίκρανα...


Έμεινα να την κυττώ όμοια μορφή βγαλμένη από συναξάρι.

- Να τους λες γιαγιά, και λέγε και για μένα ένα "Κύριε ελέησον" εμένα που δεν τους ξέρω ούτε από μέσα.



synodoiporia.gr

[XAPA]

Εκεί που δεν υπάρχει η αγάπη βρίσκεται η κόλαση.



Εκεί που δεν υπάρχει η αγάπη βρίσκεται η κόλαση.

Ο Κύριος σου δείχνει τη δυστυχία του άλλου για να δει πώς θα αντιδράσεις.

Θα προσευχηθείς για τον πλησίον σου;

Θα τον βοηθήσεις;

Και με αυτό τον τρόπο σε καλεί να εκπαιδεύεσαι στην αγάπη και να την καλλιεργείς.



Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός και Ομολογητής

trelogiannis.blogspot

[XAPA]

[XAPA]

Θαύμα της Παναγίας την ώρα που γιατρός διάβαζε τους Χαιρετισμούς



Ήταν Παρασκευή πρωί και στο ιατρείο του νοσοκομείου δεν είχε και πολύ δουλειά.

Είχα τελειώσει τις πρωινές παραγγελίες θεραπειών και είχα κενό. Χτύπησε το τηλέφωνο μου.

Ήταν ο αδελφός μου που εκείνη την εποχή ήταν με τους γονείς μου στο νησί.

«Να σου πω, ο μπαμπάς δε μιλάει και πολύ καλά, σαν να είναι μεθυσμένος αλλά δεν έχει πιει».

«Δώσε μου τον» του απάντησα.


Ο πατέρας μου, 73 χρονών με ιστορικό χειρουργηθήσας καρδιοπάθειας - διπλό bypass, μεταλλική βαλβίδα

και χειρουργείου στις καρωτίδες, υπό αγωγή που ευλαβικά ακολουθεί σύμφωνα με τη συνεννόηση που κάνουμε

μεταξύ μας.


Μου τον έδωσε… όντως ο πατέρας μου μίλαγε σαν μεθυσμένος, σαν να μασούσε τα λόγια του.

Ξαναζήτησα τον αδελφό μου: »περιπατάει κανονικά; χαμογελάει κανονικά; έχει δύναμη σε χέρια και σε πόδια?»

»Ολα καλά αλλά δε μιλάει καλά».

»Τον φορτώνεις τώρα στο αυτοκίνητο και τον πας νοσοκομείο”“.


Κλείνω τη γραμμή και με τη μια παίρνω τον παλιό μου διευθυντή στην παθολογική και στην καρδιολογική.

«Σας έρχεται ο πατέρας μου με δυσλεξία πρόσφατης έναρξης με το γνωστό του ιστορικό«.

Ξαναπαίρνω τον αδελφό μου, «μόλις ξεκινήσαμε, σε 15 λεπτά θα είμαστε εκεί».

«Σας περιμένουν, δε περιμένεις στα επείγοντα, πας σφαίρα στην κλινική μέσα, οκ; » «οκ»

Χίλιοι λογισμοί, χιλιάδες τρομακτικές σκέψεις.


Δε χρειάζεται καν να είσαι γιατρός για να έρθει η λέξη «εγκεφαλικό» στο μυαλό παρέα με σκέψεις για μη

αναστρέψιμες βλάβες κλπ κλπ. Τους ξαναπήρα. Είχαν ξεκινήσει. Η ομιλία του πατέρα μου αμετάβλητη.


Χρειάζομαι βοήθεια. Άμεση βοήθεια! Ναι αλλά από ποιον;;

Μια σκέψη μου πέρασε απ το μυαλό…. Απ τη Γοργοεπήκοο !!!!!

Η ίδια έχει πει ότι ταχύτατα έρχεται σε βοήθεια αυτών που της το ζητιάνε.

Βρήκα την εικόνα της, άνοιξα και τους χαιρετισμούς και ξεκίνησα να τους διαβάζω.

Αρκετές φόρες μου άρεσε να το κάνω στη δουλειά όταν είχα χρόνο.


Έφτασα στο Τ με δυσκολία λόγω της στενοχώριας μου.

Διαβάζοντας το «και πάντων των εις σε προστρεχόντων» κούνησα το δάχτυλο μου σαν να ήθελα να πω

στην Παναγία «θυμήσου τι υποσχέθηκες» !

Αστραπιαία σκέφτηκα «τι κάνεις τώρα; σε ποια κουνάς το δάχτυλο σου; εσύ θα πεις στην Παναγία τι να κάνει;»

και ξέσπασα σε κλάματα, μια για τον πατέρα μου, μια για το δάχτυλο μου….


Μέσα σε πραγματικό κλάμα τέλειωσα τους χαιρετισμούς.

«Σε παρακαλώ Παναγία μου, εσυ είδες Τον Υιό σου στον Σταυρό. Ξέρεις τι είναι ο πόνος για δικό σου.

Για τον πατέρα μου σε παρακαλώ. Ξέρεις πόσο αγαπάει ο δικός σου Υιός τον Πατέρα Του.

Δεν συγκρίνεται αυτή η αγάπη αλλά λογίσου το και βοήθα με»


Αμέσως σκέφτηκα να της τάξω κάτι, όχι γιατί η Παναγία αγοράζεται η θέλει δωράκια αλλά έτσι, από καρδίας.

Σκέφτηκα ενα δυο πράγματα αλλά κανένα δε θα μου έλειπε. Κανένα δε θα με στενοχωρούσε να το δώσω.

Έπεσε και το βλέμμα μου σε κάτι που είχα πάνω μου και αντιλήφτηκα ότι ο λογισμός μου δεν ήθελε να το κοιτάω.

Το ξανακοίταξα και πάλι ο λογισμός μου έλεγε ότι θα ήταν κρίμα. Αυτό έπρεπε να της πάω!

Θα μου έλειπε και μάλιστα πολύ. Το έβγαλα, το έβαλα μπροστά της και της είπα ότι ξέρω ότι δε θέλει δώρα

αλλά απ την καρδιά μου μέσα, χαλάλι σαν ανάμνηση της αγάπης Της.

Και δε χρειαζόνταν να με ακούσει, θα της το πήγαινα όπως και να χει. Απλά χρειαζόμουν βοήθεια.


15 λεπτά είχαν περάσει απο την ώρα που ξεκίνησε ο αδελφός μου με τον πατέρα μου για το νοσοκομείο,

7 λεπτά από τότε που μιλήσαμε για τελευταία φορά.

Αυτή τη φορά δε πήρα εγώ, με πήρε εκείνος. «Έλα, βόλτα ηθελε ο πατέρας σου, μια χαρά είναι» «Δώστον μου!! «


Η κανονική, χωρίς πρόβλημα φωνή του πατέρα μου !

Τώρα δεν ήξερα πια για τι να πρωτοκλάψω! Η σκέψη και μόνο ότι η Παναγία είχε ακούσει τι της ζήταγα και

μου έκανε το χατίρι με ανατριχιάζει ακόμα


Όντας γιατρός δεν είμαι καθόλου μα καθόλου ευκολόπιστος σ αυτά τα θέματα, ειδικά στην ειδικότητα μου.

Και ξέρω ότι υπάρχουν πχ παροδικά ισχαιμικά που διαρκούν κάποια ώρα και μπορούν να λυθούν από μόνα τους.

3 μέρες μετά, μια κυρία στην κλινική παρουσίασε ακριβώς τα ίδια συμπτώματα.

Πέθανε ακαριαία χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα μετά από 2 ώρες



panagiamegalohari.gr

[XAPA]

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ: ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ την ώρα των ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ

[XAPA]

“Να είσαι ήρεμος σαν το βάθος της θάλασσας…”


-ΛΟΓΟΙ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ-


~Ας κυματίζει η ζωή γύρω σου σαν φουρτουνιασμένη θάλασσα,

εσύ να φροντίζεις να είσαι ήρεμος με την ψυχή σου σαν το βάθος της θάλασσας.

Ένας στρατηγός κοίταζε ψυχρά τον στρατό του στη μάχη,

πώς πηγαίνουν την μια στιγμή μπροστά την άλλη πίσω.


Όταν οι φοβισμένοι υπασπιστές του μετέφεραν την ολοκληρωτική ήττα, αυτός δεν άλλαξε καθόλου.

«Πώς έτσι;» τον ρωτούσαν αργότερα. Και αυτός απάντησε:

«Όταν με γέννησε η μητέρα μου, εγώ δεν ήξερα ούτε για ήττα, ούτε για νίκη.

Γιατί σαν ώριμος άνθρωπος δεν θα μπορούσα να έχω την ίδια στάση που είχα σαν βρέφος;».

Ή εκείνα τα παρόμοια λόγια του δίκαιου Ιώβ:

«Γυμνός βγήκα από την κοιλία της μητέρας μου, γυμνός και θα επιστρέψω» (Ιώβ α΄,21).


Μια μητέρα μάλωνε τον γιό της, που τρία χρόνια ταξίδευε στον κόσμο.

«Άφησες το σπίτι σου και έφυγες να περιπλανιέσαι!»

– «Κάνεις λάθος, μητέρα», απάντησε ο γιός, «τα πόδια μου και τα μάτια μου περιπλανιόντουσαν στον κόσμο,

όμως εγώ και τα τρία χρόνια τα πέρασα μαζί σου κάτω από αυτή τη στέγη».

Ο άνεμος μπορεί να κουνήσει μια βελανιδιά όσο θέλει, η ρίζα της βελανιδιάς θα παραμείνει ήρεμη.

Η βελανιδιά ρίζωσε βαθιά στη γη, και τούτο είναι εκείνο που την σώζει απ’ όλους τους ανέμους.

Έτσι κι εσύ πρέπει με την ψυχή, με τη ρίζα της ψυχής σου,

βαθιά να ριζώσεις στον Θεό και τούτο είναι το μόνο που μπορεί να σε σώσει

απ’ όλους τους επικίνδυνους κυματισμούς και τις αμφιταλαντεύσεις.


από το βιβλίο: «Στοχασμοί περί καλού και κακού» – Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς (Εκδόσεις – Εν πλω).



iliaxtida.

[XAPA]

Έχεις τον λογισμό πώς δεν σε αγαπούν;


Όταν σου έλθη λογισμός πως δεν σε αγαπούν και δεν σου συμπαραστέκονται,

τότε να θυμάσαι πως, όταν όλοι σ’ εγκαταλείψουν, όμως έχεις τον Θεό για βοηθό.

«Ο πατήρ μου», λέγει ο Δαβίδ, «και η μήτηρ μου εγκατέλιπόν με, ο δε Κύριος προσελάβετό με» (Ψαλμ. 26, 10).


Κάποιος Μοναχός ήταν άρρωστος.

Πέρασε περίπου ένας μήνας, και κανείς δεν πήγε στο κελλί του να τον ‘δη και να τον βοηθήση.

Κατόπιν έστειλε ο Θεός άγγελο να τον υπηρέτηση.

Κι όταν αργότερα οι συνασκητές του σκέφθηκαν να τον επισκεφθούν, να ιδούν μήπως είναι άρρωστος,

μήπως έχη πάθει τίποτα, αυτός, μόλις τους αντίκρυσε, τους φώναξε:

«Φύγετε!»

Τότε αυτοί του είπαν:

«Γιατί μας διώχνεις;»

Αυτός αποκρίθηκε:

«Τόσο καιρό, που δεν με σκεφθήκατε εσείς, που δεν με είδατε, που δεν με βοηθήσατε,

έστειλε ο Θεός άγγελο, και με υπηρετούσε.

Μα τώρα, που ο άγγελος σας είδε, έφυγε!

Προτιμότερο να φύγετε εσείς, και να έρθη πάλιν ο άγγελος!»



Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης

simeiakairwn

[XAPA]

Αν ξέρατε πόση Ευλογία έρχεται στην Θεία Λειτουργία, τότε θα μαζεύατε μέχρι και την σκόνη από το πάτωμα της Εκκλησίας για να πλύνετε με αυτή το πρόσωπό σας


Αν ξέρατε πόση Ευλογία έρχεται στην Θεία Λειτουργία, τότε θα μαζεύατε μέχρι και την σκόνη από το πάτωμα της Εκκλησίας

για να πλύνετε με αυτή το πρόσωπό σας.


Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός



Ο πόλεμος που δεχόμαστε είναι πολύ μεγάλος. Όλοι είναι εναντίον μας, η Επιστήμη και η Πολιτική.

Δεν είμαι απαισιόδοξος αλλά νομίζω ζούμε στους τελευταίους καιρούς.


Όσιος Σωφρόνιος του έσσεξ



Εμείς οι χριστιανοί είμαστε τρομοκράτες,

είμαστε μέλη μιας επαναστατικής ομάδας,

που μάχεται τον άρχοντα του αιώνος τούτου, τον διάβολο...

Οι εκκλησίες είναι οι ενδιάμεσοι σταθμοί.

Εκεί δεχόμαστε πληροφορίες από την κυβέρνηση μας [σ.σ.: δηλαδή το Χριστό]:

κωδικούς (Καινή Διαθήκη),

ενισχύσεις (Θ. Ευχαριστία)

και στήριξη από την κοινότητα.

Κατέχουμε πολλές τεχνικές για να κάνουμε τρομοκρατικές επιθέσεις

ενάντια στον άρχοντα του αιώνα τούτου...



π. Δανιήλ Συσόεφ, Νεομάρτυρας


yiorgosthalassis

[XAPA]

Η εξουθένωση οδηγεί στο Θεό


῾Αγίου ᾿Ιωάννου τῆς Κροστάνδης


ΣΠΑΝΙΑ ἕνας ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει στερήσεις, θλίψεις καὶ δυστυχίες στὴ ζωή του, μπορεῖ μὲ φλογερὴ καρδιὰ

νὰ προσεύχεται στὸ Θεό.

Προσευχὴ ἡ ὁποία ἔχει τὴ φλόγα τῆς πίστης, τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸ Θεό, βγαίνει ἀπὸ τὴν ψυχή, ἡ ὁποία

ἔχει συνειδητοποιήσει τὴν ἐλεεινότητα καὶ τὴ φτώχεια της, ὅτι δηλαδὴ χωρὶς τὸ Θεὸ εἶναι τυφλὴ καὶ γυμνή.

Καὶ γι᾿ αὐτὸ Τὸν παρακαλεῖ νὰ ἀναπληρώσει τὶς ἐλλείψεις της.


῎Εχω ἀκούσει μερικοὺς ἀνόητους ἀνθρώπους νὰ λένε·

«Γιὰ ποιό λόγο νὰ προσευχόμαστε στὸ Θεό, ἀφοῦ δὲ μᾶς λείπει τίποτε, ἀφοῦ ὅλα τὰ ἔχουμε μὲ ἀφθονία, καὶ μαζὶ μὲ

ὅλα εἴμαστε ὑγιεῖς καὶ χαρούμενοι;».


Αὐτὴ εἶναι ἡ φωνὴ τῆς σάρκας, ἡ ὁποία πάντα περηφανεύεται καὶ νομίζει ὅτι ὅλα τὰ ἀγαθὰ ποὺ ἀπολαμβάνει τὰ ἔχει

ἀποκτήσει μὲ τὴν ἐξυπνάδα της καὶ τοὺς κόπους της.

Γι᾿ αὐτὸ τὸ λόγο, γιὰ νὰ ἀρχίσει ὁ ἄνθρωπος νὰ προσεύχεται θερμά, μὲ δυνατὴ πίστη καὶ ζωντανὴ ἐλπίδα στὸ Θεό,

πρέπει νὰ στερηθεῖ τὰ ἀγαθὰ ποὺ αὐτὸς νομίζει πὼς εἶναι δικά του καὶ τὸν κάνουν νὰ εἶναι περήφανος.


῎Ετσι θὰ μάθει τί σημαίνει ἀνάγκη, τί στὴν πραγματικότητα εἶναι ὁ ἴδιος, πόσο ἀνίσχυρος εἶναι, πόσο ἀσήμαντος εἶναι

χωρὶς τὸ Θεό, χωρὶς τὴ βοήθεια καὶ τὴν εὐλογία Του.

Πρέπει νὰ στερηθεῖ τὴν περιουσία του ἤ τὴν ὑγεία ἤ κάποιο μέλος τοῦ σώματος, παραδείγματος χάρη τὸ χέρι,

πόδι ἤ μάτι, ἤ τὴν ἀκοὴ ἤ τὴν ἱκανότητα νὰ μιλάει· νὰ συντριβεῖ ἡ καρδιά του μὲ φοβερὰ βάσανα ποὺ προεικονίζουν

τὰ πραγματικὰ βάσανα τῆς κολάσεως.


Τότε θ᾿ ἀρχίσει νὰ ἱκετεύει τὸν Δότη ὅλων τῶν ἀγαθῶν, τὸ Θεό, τότε θ᾿ ἀναγνωρίσει τὴν ἐξουσία, τὴ βασιλεία,

τὴ δύναμη καὶ τὴ δόξα Του, τότε θὰ καταλάβει τί εἶναι ὁ ποταμὸς τῶν δακρύων.



ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ ΦΥΛΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΕΤΟΣ Μ´ – ΤΟΜΟΣ ΙΕ´- ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ – ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2007- ΤΕΥΧΟΣ 341