Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Η αληθινή ειρήνη δεν βρίσκεται εκτός αλλά εντός της ψυχής μας


Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος



Ἡ ταραχή τῆς ψυχῆς καί τά πάθη, ἐπηρεάζουν τήν κυκλοφορία τοῦ αἵματος καί ὑποσκάπτουν τήν ὑγεία.

Ἡ ἐσωτερική εἰρήνη, ἡ νηστεία καί ἡ ἐγκράτεια βοηθοῦν στήν διατήρησι τῆς ὑγείας.

Ὁ γερμανός Γκούφελανδ σ’ ἕνα σύγγραμμά του γιά τήν μακροζωία, τονίζει τήν ὠφέλεια τῆς νηστείας.

Οἱ ὀπαδοί του πρέπει νά τόν ὑπακούουν.

Ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε ἄλλους διδασκάλους, περισσότερο ἀξιόλογους.


Ἡ προσευχή ἀνεβάζει τήν ψυχή πρός τήν πηγή τῆς ζωῆς.

Ἡ ταπείνωσις καί τά δάκρυα τῆς μετανοίας δημιουργοῦν στήν ψυχή καί στό σῶμα κατάστασι γαλήνης καί ἠρεμίας...

Ἐπιθυμεῖτε βέβαια νά μή σᾶς λείπουν τά δάκρυα καί ἡ συντριβή.

Καλύτερα νά ἐπιθυμῆτε νά βασιλεύῃ πάντοτε μέσα σας μιά βαθεία ταπείνωσις.

Ἀπ’ αὐτή θά πηγάσουν τά δάκρυα καί ἡ συντριβή.

Ὁ ἴδιος ὁ Θεός ξυπνᾶ μέσα σας τήν ἀνησυχία γιά τήν σωτηρία σας, θέλοντας νά σᾶς ὁδηγήσῃ

στήν αὐτογνωσία καί στήν μετάνοια.


Ἄν ἀκούσετε τήν φωνή Του, θά βρῆτε ἀνάπαυσι καί εἰρήνη. Ἄν παρακούσετε, θά ζῆτε στήν ταραχή.

Μπορεῖ ὅμως νά σᾶς ἐγκαταλείψῃ τελείως ὁ Θεός καί νά παύσῃ νά σᾶς διεγείρῃ πνευματικές ἀνησυχίες.

Θά συμβῆ τοῦτο ἄν παραμείνετε ἀδιόρθωτος. Καί τότε θ’ ἀποκτήσετε εἰρήνη, εἰρήνη ὅμως θανάσιμη.

Δέν ἀπολαύσατε ἀκόμη τήν ἡσυχία καί τήν εἰρήνη. Ζητῆστε την καί θά σᾶς δοθῇ.

Δέν μπορῶ νά σᾶς εὐχηθῶ τίποτε τό καλύτερο.


Νά ἔχετε ὅμως ὑπ’ ὄψιν σας ὅτι ἡ ἀληθινή εἰρήνη δέν βρίσκεται ἐκτός, ἀλλ’ ἐντός τῆς ψυχῆς μας.

Δέν πηγάζει ἀπό τίς ἐξωτερικές συνθῆκες, ἀλλ’ ἀπό τήν ἐσωτερική καλή τακτοποίηση.

Ὅταν ὑπάρχῃ, τότε ὅλα τά ἐξωτερικά ἐναρμονίζονται μ’ αὐτή.


Ἡ ἀοργησία εἶναι σπουδαία ἀρετή.

Καλλιεργεῖται μέ τήν παράδοσι τοῦ ἑαυτοῦ μας στό θεῖο θέλημα καί τήν συναίσθησι ὅτι ὁ Θεός ἐπιτρέπει τίς δοκιμασίες.

Ἔτσι συγκρατοῦμε τόν ἑαυτό μας, γαληνεύουμε, πιστεύοντας ὅτι ὁ Κύριος μᾶς παρακολουθεῖ

τήν δύσκολη ὥρα τοῦ πειρασμοῦ.


Ἡ σκέψις σας ὅτι ἐκεῖνος πού σᾶς βλάπτει καί σᾶς ἀδικεῖ, γίνεται ὄργανο τοῦ ἐχθροῦ, εἶναι πολύ σωστή.

Γι’ αὐτό πίσω ἀπό κάθε ἐνόχλησι καί δυσάρεστη κατάστασι νά διακρίνετε τόν πραγματικό ἔνοχο

καί νά μήν ἐξάπτεσθε ἐναντίον τοῦ θύματός του!...



Από το βιβλίο ''ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ'' του Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου,
έκδοση της Ι. Μ. Παρακλήτου Μήλεσι Αττικής.

[XAPA]

Yπάρχει τρόπος, για να «φτιάξουμε» τη διάθεσή μας

Ακολουθείστε αυτούς τους 10 τρόπους και θα αλλάξει η ψυχολογία σας!



Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που αισθανόμαστε ανήμποροι, ακόμη και απελπισμένοι.

Κάθε ημέρα, όμως, είναι ευλογημένη από τον Θεό και καλούμαστε να της δώσουμε την αξία που της πρέπει.

Όσο καταβεβλημένοι και αν νιώθουμε υπάρχει τρόπος, για να «φτιάξουμε« τη διάθεσή μας.

Ακολουθείστε τους 10 τρόπους και θα αλλάξει η ψυχολογία σας!


Αυτή η μέρα είναι ευλογημένη από το Θεό, ανήκει στο Θεό, ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, να μπούμε μέσα σ΄αυτή.

Προχωρείς αυτή τη μέρα σαν αγγελιοφόρος του Θεού.

Όποιον συναντάς, τον συναντάς με τον τρόπο του Θεού.

Βρίσκεσαι εκεί για να είσαι η παρουσία του Κυρίου και Θεού,

η παρουσία του Χριστού,

η παρουσία του Αγίου Πνεύματος,

η παρουσία του Ευαγγελίου.

Αυτό είναι το καθήκον σου αυτή τη συγκεκριμένη μέρα.”


1. Τό πρῶτο πού θά σκεφθεῖς, ὅταν ξυπνᾶς εἶναι ἡ σκέψη τοῦ Χριστοῦ. Νά στρέψουμε τόν νοῦ μας στόν Χριστό. Ὁ Γέρων Πορφύριος ἔλεγε: “Μήν ἀσχολεῖσαι μέ τό σκοτάδι, ἄνοιξε τό παράθυρο στό φῶς”.


2. Προσευχή. Μπορεῖς νά προσεύχεσαι ἀκόμη κι ὅταν κάνεις ἁπλά καθημερινά πράγματα. Γιά παράδειγμα, ὅπως ἔλεγε ἕνας μοναχός ὅταν κατέβαινε τά σκαλιά τοῦ μετρό, πού τοῦ θύμιζαν κατάβαση στά ἔγκατα τῆς γῆς, μπορεῖς νά λές τό “Κύριε Ἐλέησον” κατεβαίνοντας κάθε σκαλί. Τόσα πολλά σκαλιά πού εἶναι, σκέψου πόσες φορές θά τό ἔχεις πεῖ!


3. Κάθε μέρα νά μήν τήν βλέπουμε σάν ρουτίνα. Ἡ κάθε μέρα ἔχει μία ἔκπληξη γιά τούς Χριστιανούς. Ὡς τό βράδυ κάτι θά γίνει καί ὁ Θεός κάποιο μήνυμα θά σοῦ στείλει. Ἡ ζωή δέν κυλάει ἐπίπεδα καί μονότονα σάν καρδιογράφημα…


4. Νά πλησιάσουμε λίγο περισσότερο τήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων. Ὅποιος ἀγαπάει, γιά νά τοῦ ποῦν εὐχαριστῶ, θά ἔχει πάντα ἄγχος.


5. Κάθε μέρα νά βρίσκεις λίγο χρόνο νά ἡρεμεῖς. Ἔστω καί δέκα λεπτά. Νά δεῖς λίγο τή ζωή χωρίς τήν βιασύνη της. Καί τότε θά ἀκούσεις τή φωνή τοῦ ἐσωτερικού σου κόσμου. Γιατί “ὅταν ὑπάρχει τρικυμία, δέν μπορεῖς νά δεῖς τό βυθό τῆς θάλασσας”.


6. Τό ἄγχος φεύγει μέ τήν μνήμη θανάτου. Ἅμα σκεφθεῖς τό τέλος, ἀποφορτίζεις τήν ζωή σου ἀπό τά ἀσήμαντα. Αὐτή ἡ σκέψη μᾶς προσγειώνει καί μᾶς ἀπογειώνει ταυτόχρονα. Προσγειώνεσαι καί ταπεινώνεσαι καί τό ἄγχος φεύγει.


7. Νά σκεφτόμαστε ὅτι δέν εἴμαστε μόνοι. Ἔχουμε τούς Ἁγίους. Μποροῦμε νά προσευχόμαστε καί νά τούς ἐπικαλούμαστε. “Ἅγιοι Πάντες, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν”. Κάποιος προσευχόταν στούς Ἀγίους Σαράντα Μάρτυρες. Καί τότε ἕνα δαιμόνιο ἀκούστηκε νά λέει, “ἄ, ὄχι σ’ αὐτούς, αὐτοί μᾶς μαστιγώνουν περισσότερο ἀπ’ ὅλους”.


8. Νά σκεφτόμαστε πῶς κυλάει ἡ ζωή μας κάθε μέρα, γιά νά κάνουμε ἕναν ἀπολογισμό τῆς ἡμέρας. Ὅπως ὁ Ἅγιος Δωρόθεος, πού κατέγραφε κάθε μέρα ποιόν πλήγωσε, και προσπαθούσε να επανορθώσει.


9. Κάθε μέρα βλέπε τά δῶρα τοῦ Θεοῦ καί λέγε “Εὐχαριστῶ” στόν Θεό. Ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος, “Εὐχαριστεῖς τόν Θεό πού μπορεῖς νά περπατᾶς;”. Ακόμα και αυτό το απλό, υπάρχουν άλλοι που δεν το έχουν.


10. Κάθε μέρα νά σκεφτόμαστε ὅτι Κάποιος πρίν ἀπό 2000 χρόνια σταυρώθηκε γιά μᾶς. Σοῦ δίνει τήν αἴσθηση ὅτι κάποιος σέ ἀγαπᾶ πάρα πολύ. Ἄν ἡρεμήσει ἡ ψυχή σου καί ταπεινωθεῖ, ἔστω καί στό παρά πέντε, θά φανερωθεῖ καί θά σε βοηθήσει ὁ Χριστός.


”Όσο για τη μέρα που αρχίζει, αν αποδεχτείς ότι είναι ευλογημένη από το Θεό,

διαλεγμένη από το ίδιο Του το χέρι,

τότε κάθε πρόσωπο που συναντάς είναι δώρο του Θεού,

κάθε περίσταση που θα συναντήσεις είναι δώρο του Θεού,

έστω και αν είναι πικρή ή γλυκιά, αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει.

Είναι δώρο του Θεού σε σένα και αν το πάρεις μ΄αυτό τον τρόπο,

τότε μπορείς να αντιμετωπίσεις οποιαδήποτε κατάσταση.

Να την δεχτείς με την ετοιμότητα ότι μπορεί να σου συμβεί οτιδήποτε ευχάριστο ή δυσάρεστο.”



orthmad.gr

[XAPA]

Ένα συγκλονιστικό μυστικό του Ουρανού


Θα εκπλαγούμε όταν βρεθούμε στην ουράνιο Βασιλεία


Η κ.Αθηνά Σιδέρη ήταν προσκεκλημένη στην εκπομπή της Σοφίας Χατζή «Καινά και Παλαιά» με θέμα της πνευματικές εμπειρίες που έζησε κοντά στον νέο Άγιο της Εκκλησίας μας Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη.

«Ο γέροντας Πορφύριος», τόνισε η κ. Σιδέρη, «μιλούσε πάντα με δέος για την αγάπη του Θεού.

Μου έλεγε το εξής: ότι θα εκπλαγούμε όταν βρεθούμε στην ουράνιο Βασιλεία.

Δεν θα μπορέσει ανθρώπινος νους, όλα τα μυαλά του κόσμου, να αποδώσουν το εύρος της αγάπης του Θεού.

Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη Του, που δεν μπορούμε να καταλάβουμε οι άνθρωποι την αξία αυτής της αγάπης.

Και κάνουμε ένα τεράστιο λάθος. Ότι ζητούμε πάντα να γίνεται το θέλημά μας.


Ενώ ο ίδιος ο Κύριος στην Κυριακή προσευχή μάς λέει να ζητάμε να γίνει το θέλημά Του.

Αυτό κρύβει το κατ’ ευδοκίαν θέλημα του Κυρίου μας.

Ενώ εμείς βιώνουμε το κατά παραχώρησιν θέλημά Του. Για αυτό και πονάμε.

Ενώ αν αφήσουμε τον Θεό να εκφρασθεί με την αγάπη Του, θα ζούσαμε τον παράδεισο.

Αλλά δυστυχώς η αμαρτία μάς κάνει να χάνουμε τον παράδεισο.

Διότι δεν έχουμε την υπομονή να περιμένουμε το κατ’ ευδοκίαν θέλημα του Κυρίου για τη ζωή μας,

αλλά προτρέχουμε και ανυπομονούμε να γίνεται το δικό μας.»


Συγκλονιστικό μυστικό του Ουρανού


Οι άνθρωποι, που δεν πιστεύουν, όπως προείπε πριν δύο χιλιάδες χρόνια ο Κύριος,

ακόμη κι αν αναστηθεί κάποιος από τους νεκρούς, δεν πρόκειται να πιστεύσουν.

Για αυτό τους παρακαλούμε, εάν τύχει να το διαβάσουν,

απλά να το προσπεράσουν και να αποφύγουν να το χλευάσουν ή να το αμφισβητήσουν.


Μία κοπέλα, η Άννα, όχι πριν πολλές δεκαετίες, πνίγηκε στην προσπάθειά της να σώσει μία φίλη της από πνιγμό,

καθώς κολυμπούσαν στην θάλασσα.

Τελικα οι δύο κοπέλες πνίγηκαν μαζί.

Μετά τον θάνατό της, η Άννα εμφανίστηκε σε μία μαθήτρια του αγίου Πορφυρίου,

που βοήθησε τη μητέρα της να αντιμετωπίσει με πνευματικό τρόπο τον θάνατό της,

και εκεί της αποκάλυψε τα εξής συγκλονιστικά:


«Ήταν μεσημέρι», αφηγήθηκε η μαθήτρια του αγίου, «δεν κοιμόμουν, ήμουν σε τελείως φυσική κατάσταση,

οπότε ξαφνικά ανοίγει η πόρτα του δωματίου μου και μπαίνει ολόφωτη, θεϊκά όμορφη,

με ένα γλυκύτατο χαμόγελο η Άννα!

Στην αρχή ταράχθηκα, αμέσως όμως θεία χαρά και αγαλλίαση με πλημμύρισε.

Έμεινα άφωνη να την κοιτάζω. Τότε ακούστηκε η φωνή της ειρηνική και γλυκειά. Μου είπε:


-Πήρα άδεια απ’ τον Κύριο να έλθω να σ’ ευχαριστήσω που βοήθησες τη μητέρα μου.

Σε παρακαλώ να της πεις πως εγώ θα μπορούσα να σωθώ.

Γνώριζα τον τρόπο να απελευθερωθώ από τα χέρια της φίλης μου,

αλλά δε θα είχα τη δύναμη να βγω μόνο εγώ στην ακτή και να αντικρύσω τη μητέρα της(!!).

Επίσης, πες της πως δεν υποφέραμε.

Σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές μάς παρουσιάστηκε ο Κύριός μας, ο Χριστός μας.

Χαμογελώντας θεϊκά, μας είπε:

-Εάν θέλετε εγώ θα σας στείλω πίσω, στην επίγεια ζωή. Τί θέλετε να γυρίσετε πίσω ή να έρθετε μαζί μου;

Κι εμείς διαλέξαμε να πάμε μαζί Του!

Κανείς δεν μπορεί να δει τη θεϊκή Του ομορφιά κι αγάπη και να προτιμήσει κάτι άλλο, αδελφή μου.

Μετά η Άννα πρόσθεσε με περισσότερη αγάπη:

–Για το καλό που μου έκανες, θα σου πώ κι εγώ ένα μυστικό του Ουρανού.

Έρχονται πολλοί άνθρωποι πάνω, καλοί κι ενάρετοι.

Αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί, οικογενειάρχες, και πιστεύουν ότι θα πάρουν την πρώτη θέση στον Ουρανό.

Η πρώτη θέση όμως ανήκει σε αυτούς που θυσιάζουν τη ζωή τους για τους άλλους!

Σ’ αυτούς που μιμούνται το Χριστό στη θυσία!

Αυτά είπε κι έγινε άφαντη».



βιβλίο «Μηνύματα από τον Ουρανό», έκδ. Ι. Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας (Δωρίδα 2005, σελ. 60-61)

πηγή: iconandlight.wordpress.com

[XAPA]

Το μέλλον σας, αναθέσατε το εις την θεία Πρόνοια! ότι είναι θέλημα Θεού και δια την σωτηρίαν μας θα γίνει. Όσιος γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης

Όσιος γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης


3/16η Ὀκτωβρίου 1966, Κυριακή


- Αν αφήνεις παράθυρο, θα μπει το φως. Αν όλα είναι κλειστά, από που θα μπει φως και ας είναι άφθονο έξω. Έτσι και εις τα πνευματικά: Άνοιξε την καρδιά σου στο Χριστόν μας, παρακάλεσε Τον και Εκείνος θα βοηθήσει!

- Μη λες «ο Χριστός» αλλά «ο Χριστός μας».

- Το Ψαλτήρι καθημερινή μου τροφή το έχω. Να το αγαπάς πολύ και να το διαβάζεις. Έστω ‘ένα ή δύο ψαλμούς την ημέρα. Και όταν έχεις λύπη, όταν έχεις πειρασμόν, διάβαζε με προσοχήν και αγάπην το Ψαλτήρι και θα νιώθεις μεταβολή μέσα σου.

- Και οι δοκιμασίες κάνουν καλό. Μη φοβηθείς. Ο Χριστός μας σαράντα μέρες αγωνίσθηκε στην ερημον, αλλά έπειτα Άγγελοι τον υπηρετούσαν. Είναι πολύ στοργικός ο Χριστός μας. Συχνά, για ωφέλειά μας, επιτρέπει και δυνατή λύπην. Για λίγο νοιώθουμε πώς μας εγκατέλειψε, αλλά μετά επειδή λυπάται, μας αγαπά, μας πνίγει το έλεος Του, η στοργή Του.

- Να είμαστε πρόθυμοι να υποφέρουμε. Να αγαπούμε και την κακοπέραση: λίγο φαγητό, λίγο ύπνο κλπ. Εγώ πολλά πέρασα. Και πείνασα και έξω στα δέντρα κοιμήθηκα. Δόξα τω Θεώ για όλα αυτά, λύπη δεν είχα.

- Μη φοβηθείς ποτέ, μόνον αγάπα τον Χριστό μας.

- Πρέπει να έχουμε κάτι. Όλοι οι Άγιοι μας είχον θλίψεις, πειρασμούς, ασθενείας. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος που τον έστειλαν και εξορία…

- Να προσέχετε. Εγώ φοβάμαι. Εμπιστοσύνη στον εαυτό μου δεν έχω. Αν ένας Παύλος που ανέβηκε μέχρι τρίτου ουρανού έλεγε, ότι είναι αμαρτωλότερος όλων, πόσον μάλλον ημείς! Και συμπληρώνει ο Γέροντας: Μη σηκώνεστε από την προσευχή, αν δεν σας έλθουν δάκρυα. Και όταν έρχονται, μη το λέτε, γιατί φεύγει η Χάρις.

- Κλείσου στο δωμάτιό σου και θα νοιώσεις μέσα σου διαφορά. Διάβαζε, προσεύχου, θα δεις.

- Η κάθε ημέρα να προσέχετε πώς θα περάσει. Το μέλλον σας, αναθέσατε το εις την θεία Πρόνοια! θα βοηθήσει ο Θεός! ότι είναι θέλημα Θεού και δια την σωτηρίαν μας θα γίνει. Μη σκέπτεστε δηλ και βάζετε εις τον νουν σας βάρος δια το μέλλον.

- Είναι σοφός ο άνθρωπος ο οποίος πιστεύει, αγαπά τον Θεόν και υπομένει.

- Μη ανησυχείτε δια το μέλλον σας. Αναθέσατε το εις την Θείον Πρόνοια. Μη σκέπτεστε και βάζετε βάρος στο κεφάλι σας.

- Προσπάθησε να είσαι απαθής. Κανένα μη λυπήσεις, για τίποτα μη λυπηθείς.

- Μη δέχεσαι θλίψεις. Μη σκέπτεσαι με λύπην και βαρύνεις τον νουν σου. Να λέγεις μόνον: Χριστέ μου, σε παρακαλώ, μη με εγκατάλειψης. ότι και να σου συμβεί, μη λυπηθείς πολύ, μόνον αυτό να λέγεις: Χριστέ μου, Σύ μη με εγκατάλειψης. Και νάχης ηρεμία, γαλήνη εις την ψυχήν σου.

-Νουν να έχεις και νουν να μη έχεις. Γλώσσα να έχεις και γλώσσα να μη έχεις. Μάτια να έχεις και μάτια να μη έχεις. Αυτιά να έχεις και αυτιά να μη έχεις. Με καταλαβαίνεις;

- Μη λέτε πολλά. Κρατήστε την γλώσσαν. Αγαπήστε την σιωπή. Αν την συνηθίσετε, μετά δεν θα θέλετε να ομιλείτε. Τόσον είναι όμορφη η σιωπή.


- Να είσαι αφοσιωμένη εις την δουλειά σου εις το Γραφείο και μη μιλάς ή προσέχεις τους άνδρες. Κάνε, πως δεν μπορείς να γράφεις και συγχρόνως να ακούς ή μιλάς και σε κείνους, δια να μη σε παρεξηγούν. Στο δρόμο, όταν περπατάς και δεν θέλεις να ομιλείς, αλλά θέλεις να αποφεύγεις, αν θα σου πει ένας «καλημέρα, τι κάνεις;» Να απαντήσεις: Καλά ευχαριστώ. Μη πεις «εσύ τι κάνεις;». Να καταλάβει δηλαδή, ότι δεν θέλεις να μιλήσεις περισσότερο και τότε, αναγκαστικά δεν θα μιλήσει και εκείνος περισσότερο. Μόνον όταν σε ρωτούν να απαντάς, αλλιώς μη μιλάς. Η σιωπή είναι σπουδαίο πράγμα, κερδίζεις πολλά. Προσπάθησε, όμορφα είναι.

- Όπου και να πας, υπάρχει και το φως, υπάρχει και το σκότος.
Από σένα εξαρτάται τι θα διάλεξης, τι θα ακολουθήσεις. Ότι βλάπτει, μη δίδεις σημασία, ότι ωφελεί πνευματικά, ακολούθησε.
Προσπάθησε, επιμέλεια χρειάζεται και ζήλος. Για ότι βλάπτει, αδιάφορος να είσαι! Αν δεν πάρουμε απόφασιν θανάτου, το πνευματικόν μέρος δεν εκτελείται.

- Απολαύσετε την πνευματική ζωή. Δεν υπάρχει τίποτε γλυκύτερο απ’ αυτήν. Ο αγών είναι σκληρός, είναι γλυκύς. Όπως οι στέφανοι. Δριμύς ο χειμών, γλυκύς ο παράδεισος. Στα πνευματικά, είναι ανοιχτή η καρδία: αγάπη, χαρά. Και να ξέρετε, αν εύκολα αποκτήσετε, εύκολα θα χάσετε. Ενώ αν με δυσκολία, με κόπο και αγώνα αποκτήσετε, δύσκολα θα χάσετε.

Σε κηρύγματα, μη τρέχετε πολύ. Μελετήσατε εις το σπίτι σας. Επιμεληθείτε ολίγον την σιωπή. Εις την προσευχή, με ταπείνωση να πηγαίνετε, να σας λυπηθεί ο Θεός. Όπως λιώνει το κερί, έτσι να λιώσουν και αι αμαρτίαι σας και να σωθείτε.

Την ώρα που φεύγαμε, και όταν ασπαζόμουν το χέρι του, μου λέγει:

– Κόρη, σαν το κομπολόι που πέφτουν μια – μια οι χάνδρες, έτσι και η Χάρις του Θεού θα πέφτει μέσα σου, αν προσέχεις και αγωνίζεσαι!…



Εκ του βιβλίου της Κας Σωτηρίας Νούση ”Ο ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ 1883 – 1966”, Ζ’ έκδοσις, Φεβρουάριος 2010.

Αγάπησε την ησυχία και την σιωπή. Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης https://iconandlight.wordpress.com

Ο Θεός θα σου ζητήσει στην άλλη ζωή ή το παιδί σου σωσμένο ή πληγές στα γόνατά σου.Όσιος Γέρων Ιερώνυμος της Αιγίνης https://iconandlight.wordpress.com

Ο Γέρων Μισαήλ από το Γκέλβερι της Καππαδοκίας https://iconandlight.wordpress.com

Ο Μισαήλ από το Γκέλβερι της Καππαδοκίας,πνευματικός καθοδηγητής του Γέροντος Ιερωνύµου της Αιγίνης https://iconandlight.wordpress.com

[XAPA]

Αν θέλεις να αλλάξουν οι άλλοι, άλλαξε πρώτα εσύ



Ποια είναι η δική σου τακτική

Στη σχέση σου με τους άλλους;

Αναστατώνεσαι όταν οι άλλοι

Έχουν διαφορετική άποψη από εσένα;

Έχεις ανάγκη να τους αλλάξεις γνώμη

Και να τους πείσεις για τη δική σου εκδοχή;

Τους κρίνεις και θέλεις να έχεις έλεγχο επάνω τους

Επειδή είναι διαφορετικοί από εσένα;


Θα ήθελα να σου θυμίσω…

Ότι αυτός που έχει αυτοπεποίθηση

Είναι αυτός που εκφράζει την άποψη του

Και δεν τον ενδιαφέρει να πείσει τον άλλο

Διατηρεί την ηρεμία του και τον τόνο της φωνής του

Ακόμα και αν οι άλλοι διαφωνούν μαζί του.


Να είσαι ο εαυτός σου και επέτρεψε και τους άλλους να είναι ο εαυτός τους.

Πίστευε αυτό που θέλεις να πιστεύεις

Και άφησε και τους άλλους να κάνουν το ίδιο.

Υπάρχει κάποιος που «πατά τα κουμπιά σου»;

Υπάρχει κάποιος τη διαφορετικότητα του οποίου δεν αποδέχεσαι;

Τότε να μια σημαντική άσκηση.


Εστιάσου στα θετικά του στοιχεία

Και γράψε σε ενα χαρτί όσα περισσότερα μπορείς.

Με αυτό τον τρόπο μπορείς να επηρεάσεις την ενέργεία του.

Αν υπάρχει κάποιο χαραχτηριστικό του που θεωρείς αρνητικό και δεν σου αρέσει

Είσαι σίγουρος ότι εσύ έχεις το αντίστοιχο θετικό του;

Ανέπτυξε αυτό το χαραχτηριστικό σε εσένα

Και τότε δες αν αυτό το άτομο αρχίζει να αλλάζει…


Αποδέξου ότι οι άλλοι είναι διαφορετικοί από εσένα

Γιατί είχαν διαφορετικές εμπειρίες και περιβάλλον.

Αν θέλεις να αλλάξουν οι άλλοι

Άλλαξε πρώτα εσύ.



ekklisiaonline

[XAPA]

Δεν σε εξασφαλίζουν τα «πνευματικά σου κατορθώματα»


Λέγει ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος:

«Όσο πιο ασήμαντοι νιώθουμε, τόσο πιο κοντά στον Θεό βρισκόμαστε».

Το ήθος των αγίων δεν είναι ο φανατισμός ή οι αναθεματισμοί των απίστων·

είναι η αίσθηση πως είναι χαμένοι, πως είναι ανάξιοι της Χάριτος.

Ο χριστιανός όταν ζει μέσα στη φαναστική του «πνευματικότητα»,

τότε δεν μπορεί να αγαπήσει γνήσια τον αδελφό του,

τον εχθρό του, τον άπιστο, τον βλάσφημο, τον αιρετικό.

Πάντα θα ζει στην πλάνη ότι είναι «αρκετός» και ο άλλος είναι»λειψός».

Πάντα θα νοιώθει σιγουριά για την πίστη του.

Μια πίστη όμως που δεν είναι προς τον Θεό, αλλά προς την αρετή του.

Αυτή είναι η πλάνη του και η καταστροφή του.


———————–


Όπως ο πλούσιος νέος (Κυριακή ΙΒ’ Ματθαίου), που νόμιζε ότι οι αρετές του ήταν αρκετές.

Αρετές που δεν του στοίχιζαν πραγματικά.

Γι’αυτό και όταν ο Χριστός τον καλεί να πουλήσει τα υπάρχοντά του, να απαρνηθεί τα πλούτη του

φεύγει περίλυπος.

Φεύγει γιατί τόσα χρόνια ήταν εφησυχασμένος μέσα στην ψευτοαρετή του.

Φεύγει διότι δεν θέλει να θυσιάσει το βόλεμά του.

Προτιμά αυτό που τον κρατά δέσμιο του κόσμου τούτου παρά την αιώνια ζωή.

Αρνείται να δεχθεί ότι δεν είναι αρκετά αυτά που κάνει.

Αρνείται να κάνει το κάτι παραπάνω που του ζητά ο Χριστός.

Γιατί αυτό το «κάτι» είναι αυτό που πραγματικά θα του στοιχίσει.

Άραγε, πόσο στοιχίζει και σε εμάς ο χριστιανισμός μας;

Πόσο στοιχίζει και σε εμάς η πίστη μας στον Χριστό;



Για να σωθούμε χρειάζεται να αποκτήσουμε πλατειά καρδιά.


Εάν κάθεσαι και μετράς πόσες ημέρες τον χρόνο νηστεύεις, πόση ώρα κάθεσαι και κάνεις κομποσχοίνια και

πως κατάφερες να έχεις παρθένο το σώμα σου, μάθε ότι αυτά δεν είναι τίποτα εάν τα βλέπεις ως κατορθώματά σου.

Δεν σε εξασφαλίζουν τα «πνευματικά σου κατορθώματα». Τίποτα δεν σε εξασφαλίζει.

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να λες «Κύριε σώσε με, κάνε με δικό Σου».

Και αυτό να μην μένει μόνο στα λόγια· να είναι η ζωή ολάκερη μια ορμή προς τον Θεό.

Μια ορμή, όχι για να Τον κατακτήσεις, αλλά να κατακτηθείς απ’Αυτόν.

Να ριψοκινδυνεύεις να χάσεις τα πάντα για χάρη Του, ακόμα και την «αρετή» σου.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ερωτικό απ’αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα πιο χριστιανικό απ’αυτό.



αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

imverias

[XAPA]

"Φύγε" του είπε ο Αη Γιώργης ...



Αυτή την ιστορία, την ακούμπησε ευγενικά στα χεράκια της μνήμης μου, σοβαρός, αξιόπιστος,

ευλαβής- ώριμης ηλικίας- πλοίαρχος, στην Πάτρα, και αφορά τον παππού του.

Ο παππούς, πριν γίνει παππούς- όσο παράξενο κι αν σου φαίνεται- υπήρξε και παλικάρι εικοσιτριών

περίπου ετών, έγγαμο, ήδη, με τέσσερα τέκνα.


Στην Καταστροφή του 1922, οι Τούρκοι το παλικάρι το αιχμαλώτισαν και το έστειλαν μαζί με άλλους δέσμιους

Έλληνες, στα εξοντωτικά Τάγματα Εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού), στα ενδότερα της Ανατολίας, προκειμένου να τους

πεθάνουν μια ώρα αρχύτερα, κάτω από δαιμονικές συνθήκες - απάνθρωπες .

Τον παππού, τον ονόμαζαν Γεώργιο.

Απλός άνθρωπος του λαού, και ευλαβείτο εξαιρετικά, τον ομώνυμο Άγιο Μεγαλομάρτυρα.

Τον είχε προστάτη του.


Ζούσε από μικρός με χριστιανική συνείδηση, αλλά – ιδιαίτερα- στην επώδυνη φάση της αιχμαλωσίας,

βύθισε παθιασμένα - μέχρι και τα νύχια των χεριών της καρδιάς- στης προσευχής το χοντρό παλαμάρι-

κρατώντας - με τη θεία βοήθεια της επίκλησης του Ονόματος του Ιησού - το κεφάλι του νού,

έξω απ’ τα νερά της μαύρης Αβύσσου που ζήταγε να τον πνίξει.


Απελπισία και κακουχία μέχρι θανάτου, σχεδόν, πλην,"μακάριοι οι ελπίζοντες επί Κύριον".

Και ο στρατιώτης - ο εν Μικρασία αιχμάλωτος- Γεώργιος, θερμώς ήλπιζε.

Και εκτενώς, μυστικά προσευχόταν.


Εκεί στον άρρητο ζόφο της οδύνης - της ψυχής και του σώματος- έξαφνα- μέρα, ή βράδυ,

δεν θυμούμαι, αν μου είπε ο καπετάνιος- είδε μπροστά του, με ορθάνοιχτα μάτια- ολοζώντανο- τον Αϊ Γιώργη,

καβαλάρη πάνω σε άλογο, αρματωμένο, όπως οι αγιογράφοι- με σέβας- τον ιστορούνε.


Μαρμάρωσε. Κοίταξε το Γιώργη, για ατέλειωτα δευτερόλεπτα - σοβαρός, φοβερός, μεγαλόπρεπος ο Άγιος -

μέσα στα μάτια.

Το βλέμμα Του- Φως, θεόσταλτη αστραπή- έλαμψε ελπιδοφόρα - στου πόνου, τη νύχτα.

Η φωνή του, με επιβλητικότητα κεραυνού, μια -μόνο- λέξη, εκτόξευσε:

- ΦΥΓΕ!

Κι εχάθη απ' εμπρός του.

Ο νεαρός αιχμάλωτος στρατιώτης, ο Γιώργης, συγκινημένος όσο δεν περιγράφεται, αποφασισμένος, πια-

για ζωή και για θάνατο - όρθωσε σαν αετός, της ψυχής τα φτερά, οπλισμένος με θάρρος και ελπίδα ουράνια .


Ψιθύρισε, συνωμοτικά, στους συγκρατούμενους, που βρίσκονταν παραδίπλα:

- Θα πάρω δρόμο!

- Θα λευτερωθώ!

Είδα τον Άϊ Γιώργη, ζωντανό, ολοζώντανο σας λέω- να φύγω- με πρόσταξε!

Θα τον ακούσω!

- Ποιος θά ‘ ρθει κοντά μου;

Μη φοβόσαστε!

Θα μας δώσει βοήθεια!

Θα μας σώσει!


Τον κοίταξαν τρομοκρατημένοι, ξεπνοημένοι, οι άλλοι.

Δυο τρεις, μόνο, τον πίστεψαν και πήραν το ρίσκο να πάνε μαζί του.

Ευθύς, σταυροκοπήθηκαν με δέος, επικαλούμενοι του Τροπαιοφόρου τη Χάρη, και ξεκίνησαν

προχωρώντας κατά την κεντρική πύλη, του - άγρυπνα φυλασσόμενου- τούρκικου στρατοπέδου.


Πέρασαν από κάμποσες ενδιάμεσες μικρότερες πόρτες.

Τις φύλαγαν βαριά οπλισμένοι, κτηνώδεις φρουροί.Και -ω του θαύματος- που αναφωνούν,

οι παλιές φυλλάδες- περνάγαν απαρατήρητοι – αόρατοι, απ' τον κάθε έλεγχο, ενώ ο άγριος φρουρός

έστεκε εκεί, όρθιος, μπροστά τους, με ορθάνοιχτα μάτια- πλην- να τους δεί δεν μπορούσε!


- Θεία δύναμη τους περιφρουρούσε, τους σκέπαζε!

Ούτε τους έβλεπαν, ούτε τους άκουγαν, ούτε τους ένιωθαν...

Η εμπειρία, με λόγια, δεν περιγράφεται.

Οι παρουσίες τους, για τους Τούρκους αόρατες!

- Το πιστεύεις;

- Εδώ που φτάσαμε πιά, με ΔΝΤ που μας έπεσε στο κεφάλι, ό λ α τα πιστεύω, μανδάμ

- μη ρωτάς - τι έγινε, λοιπόν, παρακάτω;


- Περπατούσαν, απλά, προς τη λυτρωτική έξοδο-ανεμπόδιστοι!

Απλώς, δραπετεύσαν, λες και πηγαίναν περίπατο, χωρίς να λυθεί, ούτε ρουθούνι!

Πεζοπορώντας, στη συνέχεια, μέρες και μέρες ατέλειωτες, με πείνα, με χτυποκάρδια, με κινδύνους

για κακό συναπάντημα, με προφυλάξεις , πάντα με αδιάλειπτη προσευχή - ως θώρακα ψυχικής προστασίας

- πάντα προσβλέποντες στη βοήθεια την άνωθεν, κατόρθωσαν κι έφτασαν σώοι, αβλαβείς και ευλαβέστατοι,

με Χαρά μέχρι θανάτου, στα πάτρια εδάφη...


Ο παππούς, Γιώργης, επί χρόνια μετά, ζωγράφιζε με λέξεις και, ξαναζωγράφιζε στα παιδιά,

και στα παιδιά των παιδιών του, τα υπερφυσικά γεγονότα.

Κοσμογυρισμένος καπετάνιος, κι ο Γιώργης ο εγγονός, που μου αφηγήθηκε με συγκίνηση,

του παππού του, τη συγκλονιστική ιστορία...
............................................................................

Γι αυτό σου λέω, λατρεμένο μου...

Μην απελπίζεσαι, όταν τα πράγματα, σού φαίνονται δύσκολα.

Εσύ, θα πράξεις ό,τι καλύτερο περνάει απ'το χέρι σου.

Η έκβαση των πραγμάτων δεν ανήκει σε σένα.

Αν Εκείνος, θέλει- αν κρίνει- μας δίνει τη λύτρωση από κάθε δοκιμασία με τις μεσιτείες των

μεγάλων αγίων,που Τον αγάπησαν μέχρι θυσίας του τιμίου τους αίματος...

Οι άγιοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας, ζωντανοί!

Πιο ζωντανοί απο μένα που σου γράφω, κάθε τόσο, μηνύματα στο μπουκάλι.

Πιο ζωντανοί κι από σένα που τα αλιεύεις στο κυβερνο-πέλαγος...

Όταν φτάνουν τα δύσκολα, μικρό αετόπουλο, τότε ακόμα πιο έντονα, να ενεργείς,

με αδιάλειπτη προσευχή και με θεία ελπίδα!

Στο υπογράφω, αφιλοκερδώς, ανιδιοτελώς, εξ εμπειρίας, και λειτουργεί

με την αναπόδραστη δύναμη, που έχουν της Φύσης, οι νόμοι:

Η σωτηρία της ψυχής και του σώματος, για να ανατείλει,

πρέπει - εκ βάθους καρδίας- πρώτα να την πιστέψεις!

Δώσε έμφαση σ' αυτό, και το α ψ ε υ δ έ ς στόμα του Αναστημένου Θεάνθρωπου:


"Ει δύνασαι πιστεύσαι,

π ά ν τ α

δυνατά τω πιστεύοντι. "

(Μάρκου θ΄στ. 23)



Ευανθία η Σαλογραία

agiosgeorgios57.blogspot

[XAPA]

Την υγείαν σου να την αναθέτης εις τον Θεόν.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης



Την υγείαν σου να την αναθέτης εις τον Θεόν.

Εάν κάτι το επιβάλλη η ασθένεια ή ο ιατρός, να το παίρνης

με την ελπίδα ότι ο Θεός δι’ αυτών θα συντελέση να γίνη εκείνο, που θέλει Αυτός να γίνη,

χωρίς βέβαια η αυταπάρνησις να μας οδηγήση εις την αυτοκτονίαν,

ούτε η περιποίησις εις την φιλαυτίαν,

αλλά την μέσην οδόν να βαδίσωμεν,

δηλαδή να κάμνωμεν το επιβαλλόμενον με πίστιν,

δια να μη μας λογισθή αυτοκτονία.

Το αν θα γίνω καλά με το μέσον που μεταχειρίσθηκα, αυτό το αφήνω με πίστιν εις τον Θεόν.

Έχε, παιδί μου, υπομονήν εις όλα σου τα παθήματα.

Η ασθένεια, όταν την υπομένωμεν, έχει πάρα πολύ το κέρδος εις την ψυχήν, αρκεί να κατηγορής τον εαυτόν σου,

διότι κυρίως δια τας αμαρτίας μας υποφέρομεν και κατά το πλείστον δια την υπερηφάνειαν της καρδίας μας.



Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

ekklisiaonline

[XAPA]

Χτίζε με σοφία (Διδακτική ιστορία)


~ Ένας ηλικιωμένος μαραγκός είχε φτάσει στην ηλικία να πάρει σύνταξη.

Είπε στον προϊστάμενο του, στον κατασκευαστή πως σχεδίαζε να εγκαταλείψει τις δουλειές

που είχαν σχέση με το χτίσιμο για να ζήσει μια πιο ανέμελη ζωή με τη γυναίκα του και την ευρεία του οικογένεια.

Οπωσδήποτε θα του έλειπε ο μισθός, αλλά έπρεπε να συνταξιοδοτηθεί. Κάπως θα τα βόλευαν.


Ο κατασκευαστής λυπήθηκε που ο καλύτερος του εργάτης θα έφευγε και του ζήτησε

αν θα μπορούσε να χτίσει ένα τελευταίο σπίτι, έτσι σαν προσωπική χάρη.

Ο μαραγκός συμφώνησε αλλά έβλεπε ότι η καρδιά του δεν ήταν δοσμένη στην δουλειά του.

Δεν έκανε την έκανε καλά, δεν χρησιμοποίησε καλά υλικά. Ήταν ένας άσχημος τρόπος να τελειώσει την καριέρα του.

Όταν ολοκλήρωσε την εργασία του, ήρθε ο εργοδότης να επιθεωρήσει το σπίτι.

Έδωσε το κλειδί της εξώπορτας στον μαραγκό.


“Αυτό είναι το σπίτι σου”, του είπε, “το δώρο μου για σένα”.

Ο μαραγκός σοκαρίστηκε.

“Τι ντροπή”!

Αν ήξερε ότι αυτό που έφτιαχνε προορίζονταν γι εκείνον θα το είχε κάνει τόσο διαφορετικά!

Έτσι και με μας. Χτίζουμε τις ζωές μας, μέρα με τη μέρα, συχνά βάζοντας κάτι λιγότερο από ο,τι μπορούμε στο κτίριο μας.

Ύστερα σοκαρισμένοι καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να ζήσουμε μέσα στο σπίτι που χτίσαμε.

Άν μπορούσαμε να το ξαναχτίσουμε σίγουρα θα το κάναμε διαφορετικά. Αλλά δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω.


Ο μαραγκός είσαι εσύ.

Κάθε μέρα καρφώνεις ένα καρφί, βάζεις ένα σανίδι και σηκώνεις έναν τοίχο.

Η ζωή είναι ” κάντο μόνος σου” σχέδιο. Οι στάσεις και οι επιλογές σου που κάνεις σήμερα,

χτίζουν το σπίτι που θα ζήσεις αύριο.

Γι’ αυτό λοιπόν: Χτίζε με σοφία.



simeiakairwn

[XAPA]

Επειδή περνάει ο καιρός και δεν έχεις διάθεση να αλλάξεις, επιτρέπει ο Θεός να δημιουργούνται κάποια προβλήματα


Επειδή περνάει ο καιρός και δεν έχεις διάθεση να αλλάξεις, επιτρέπει ο Θεός να δημιουργούνται κάποια προβλήματα.

Καταρχήν τα δημιουργείς μόνος σου.

Εφόσον δεν πορεύεσαι με τον Χριστό, αλλά είσαι έξω από το όχημα του Χριστού,

δημιουργείς μόνος σου χίλια-δυο μη καλά πράγματα που σε τυραννούν, σε παιδεύουν και παιδεύουν και άλλους.

Αυτά όμως τα επιτρέπει ο Θεός, επειδή αλλιώς δεν καταλαβαίνεις και, μήπως, αν ταρακουνηθείς,

αν κινδυνεύσεις, ναι, μήπως τελικά ξυπνήσεις.

Διότι αμέσως θα ξυπνήσει κανείς, όταν θα πει: «Πώς γίνεται αυτό; Ο Θεός, ο Κύριος υπάρχει, δεν μπορώ να το αρνηθώ.

Η Εκκλησία του υπάρχει, τα μυστήρια του υπάρχουν.

Πώς γίνεται; Είναι αδύναμος ο Θεός και δεν μπορεί να με αναγεννήσει; Αποκλείεται!».

Και είναι ενδεχόμενο, λοιπόν, να ξυπνήσεις και να πεις:

«Όλα αυτά γίνονται, γιατί εγώ ψευτοπιστεύω, ουδέποτε σκέφτηκα να διερωτηθώ

πώς πρέπει να ζω ως άνθρωπος που βαπτίσθηκα».

Και βάζεις αρχή!


π. Συμεών Κραγιόπουλος


proskynitis