Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Μια ωφέλιμη διδασκαλία (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)


Ο ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ο Σύρος, ο περίφημος διδάσκαλος του ασκητισμού, αποφάσισε κάποτε

ν’ αφήση για λίγο την πολυπόθητη ησυχία του στην έρημο και να κατέβη στην πόλη.

Είχε επιθυμία να προσκυνήση τα άγια λείψανα, που βρίσκονταν τότε στην ΄Εδεσσα,

αλλά και να συναντηθή με εκκλησιαστικούς άνδρες, για να συζητήση μαζί τους δογματικές αλήθειες.

Ζούσε σε μια εποχή, που η ορθή πίστη χτυπιόταν απ’ όλες τις μεριές από φοβερές αιρέσεις.


- Κύριε, προσευχήθηκε προτού ξεκινήσει, στείλε μου μπροστά μου,

καθώς θα περνώ την πύλη της πόλεως, έναν άνθρωπο που να με διδάξη.

Μα τη στιγμή που έμπαινε στην πολυάνθρωπη Έδεσσα, ο πρώτος άνθρωπος που βρέθηκε στο δρόμο του,

ήταν μια κοινή γυναίκα, που στάθηκε και τον κύτταζε αδιάντροπα.

Ο Όσιος παραπονέθηκε στον Κύριο, που παραχώρησε να βρη το αντίθετο απ’ ότι είχε ζητήσει.

’Υστερα γύρισε αυστηρό το βλέμμα του στη γυναίκα και της είπε απότομα, για να της προκαλέση κάποια συστολή:

- Απορώ πώς δεν κοκκινίζεις από ντροπή που τολμάς να με κυττάζης με τόση επιμονή.

- Εγώ του αποκρίθηκε εκείνη μ’ ετοιμότητα, κάνω αυτό που μου ταιριάζει.

Από την πλευρά σου πλάστηκα, εσένα πρέπει να κυττάζω.

Του λόγου σου όμως, που πλάστηκες από το χώμα,

καλά θα κάνης να έχης διαρκώς το βλέμμα σου ριγμένο σ’ αυτό.

Παίρνοντας τόσο σωστή απάντηση ο μέγας Όσιος, ευχαρίστησε μ’ ευγνωμοσύνη τον Θεό.

Πιο ωφέλιμη διδασκαλία απ’ αυτή δεν του χρειαζόταν πλέον.



proskynitis

[XAPA]

Στην κόλαση κατά λάθος!


Διηγούνται πως μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε κάποιος του οποίου η ψυχή ήταν γεμάτη καλοσύνη.

Όταν πέθανε, όλοι υπέθεσαν ότι θα πήγαινε κατ’ ευθείαν στον Παράδεισο,

αφού θεώρησαν ότι ήταν η μόνη επιλογή για έναν καλό άνθρωπο σαν κι αυτόν. Και πράγματι εκεί πήγε.

Εκείνο τον καιρό όμως, ο Παράδεισος δεν ήταν καθόλου οργανωμένος και δεν λειτουργούσε στη εντέλεια.

Η γραμματεία ήταν ανεπαρκής, και η κοπέλα που τον υποδέχτηκε έριξε μια βιαστική ματιά στην λίστα

με τα ονόματα που είχε μπροστά της.

Δεν βρήκε το όνομα αυτού του ανθρώπου, οπότε τον έστειλε κατευθείαν στην Κόλαση.

Στην κόλαση δεν υπήρχε κανένας στην είσοδο για να ελέγχει όσους έμπαιναν.

Έτσι ο άνθρωπός μας μπήκε και παρέμεινε στην Κόλαση.

Μερικές μέρες αργότερα, ο Εωσφόρος γεμάτος νεύρα και θυμό στάθηκε στις πύλες του Παραδείσου

και ζητούσε εξηγήσεις με φωνές.

– Αυτό που κάνατε ήταν απαράδεκτο! ούρλιαζε.

Στείλατε αυτόν τον άνθρωπο κάτω στην Κόλαση, και αυτός με υπονομεύει διαρκώς!

Από την αρχή που ήρθε, ενδιαφερόταν για τους άλλους ανθρώπους, τους άκουγε και τους μιλούσε με αγάπη.

Η κατάσταση έχει αλλάξει στην Κόλαση.

Τώρα όλοι μοιράζονται μεταξύ τους τα συναισθήματά τους, αγκαλιάζονται και ενδιαφέρονται για τον άλλον.

Όμως στην Κόλαση δεν πρέπει να είναι έτσι!

Πάρτε τον πίσω στον Παράδεισο!

Έχουν δίκιο λοιπόν όσοι λένε: «Ζήσε τη ζωή σου με τόση αγάπη στην καρδιά σου,

ώστε ακόμα και αν σε στείλουν κατά λάθος στην κόλαση, ο ίδιος ο διάβολος να σε επιστρέψει στον Παράδεισο».



istologio.org

[XAPA]

Το χέρι του Θεού στον πόλεμο

Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς



Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ



"...Κατά τη διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου κάποιος στο στρατόπεδο μοίρασε στους στρατιώτες

την Καινή Διαθήκη σε μικρά καλοδεμένα βιβλιαράκια.

Πήρες και συ και με εκνευρισμό παρατήρησες ότι στον πόλεμο είναι απαραίτητο το ατσάλι και το μολύβι και όχι τα βιβλία.

«Εδώ εάν δε μας σώσει το ατσάλι, το βιβλίο δεν θα μας σώσει σίγουρα!».


Τέτοιου είδους σχόλιο έκανες, αφού μέχρι εκείνη την ημέρα τίποτα δεν εναπέθετες στην πίστη στο Θεό.

Την πίστη τη θεωρούσες ως κάποια παλιά καμπαρτίνα, που το ανθρώπινο καραβάνι από καταβολής κόσμου,

αν και άχρηστη, τη σέρνει μαζί του.

Παρόλα αυτά πήρες το βιβλιαράκι και το έβαλες μέσα στην αριστερή τσέπη.


Τι συνέβη; Μόνος σου λες, θαύμα από τον Θεό και το προσυπογράφω.

Την ίδια μέρα ξεκίνησε δυνατή μάχη.

Γύρω σου έπεφταν τραυματίες. Ξαφνικά τραντάζεσαι. Σε χτύπησε σφαίρα.

Πιάνεις με το χέρι την αριστερή πλευρά σου στο μέρος της καρδιάς. Περίμενες να τρέξει αίμα.

Όταν γδύθηκες, βρήκες τη σφαίρα σε αυτό το βιβλιαράκι, ακριβώς στο μέρος της καρδιάς.


Έτρεμες σαν να είχες πυρετό.

Το χέρι του Θεού!

Το ιερό βιβλίο σου έσωσε τη ζωή από το ατσάλι και το μολύβι.

Την ημέρα αυτή την θεωρείς ως πνευματική σου γέννηση.

Από την ημέρα εκείνη άρχισες να έχεις φόβο Θεού και διαφύλαξες την πίστη σου προσεκτικά.

Όντως δεν είναι παλιά καμπαρτίνα! Και δεν την κουβαλά το ανθρώπινο καραβάνι μάταια".



Πηγή: Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται, Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς


yiorgosthalassis

[XAPA]

Η συνταγή της ευτυχίας για την οποία μιλούσε συχνά ο γέροντας των Αγράφων!


– Θεολόγε θέλεις να έχεις καθημερινά πάνω σου δισεκατομμύρια ευλογίες;

– Και ποιος δεν θα το ήθελε παππούλη!

– Άκου τότε προσεκτικά.

Το πρωί όταν θα τελειώνεις την ανάγνωση των καθισμάτων του ψαλτηρίου θα σηκώνεις το χέρι σου

και κάνοντας το σημείο του Σταυρού θα λες στρεφόμενος προς την Ανατολή:

“Χριστέ μου σε παρακαλώ να στείλεις την ευλογία σου σε όλους τους συνανθρώπους μου που ζουν στην Ανατολή.

Θα επαναλαμβάνεις αυτό γυρίζοντας προς τη Δύση, το Βορρά και το Νότο.


Μάθε πως ο Χριστός μας όχι μόνο θα χαίρεται απ’ αυτό αλλά επιπλέον θα είναι υποχρεωμένος

να στείλει σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά την ευλογία Του!”.


– Καλά πάτερ μου, στον πλανήτη δεν ζουν μόνο χριστιανοί.

Υπάρχουν μουσουλμάνοι, βουδιστές, παπικοί, άθεοι, αιρετικοί κι άλλοι.

– Κι αυτοί δεν παύουν να είναι πλάσματα του Θεού.

Όσοι εξ αυτών δεν είναι σκληρόκαρδοι και δεχτούν την ευλογία που τους αποστέλλεις, τότε επιστρέφει σε σένα διπλή.

Όσοι δεν τη δεχτούν, δεν αποκλείεται μεταξύ αυτών να είναι και ορθόδοξοι χριστιανοί,

βαπτισμένοι και μυρωμένοι, τότε η ευλογία επιστρέφει πάνω σου.

Όπως και να έχει ωφελημένος θα βγεις αφού θα έχεις συγκεντρώσει δισεκατομμύρια ευλογίες, όσο και οι άνθρωποι στη γη.


– Γέροντα σε έχω παρατηρήσει όταν στέλνεις αυτές τις ευλογίες.

Μου έχει κάνει εντύπωση πως όταν στρέφεσαι προς τη Δύση και ευλογείς τινάζεσαι

λες και κάποιος σου ρίχνει μπουνιά, είπε τότε ο Κίμων, ο αστυνόμος.


– Πολύ σωστά το μάντεψες Κίμωνα. Εκείνη τη στιγμή που ευλογώ προς τη Δύση, τρώω μία δυνατή μπουνιά.

– Γιατί Γέροντα;

– Λόγω του Πάπα! Αποτελεί τυφλό όργανο του Αντιχρίστου και όχι μόνο δεν δέχεται την ευλογία αλλά ο Αντίδικος εξοργίζεται

και με την επιστροφή της ευλογίας μου δίδει και μία μπουνιά, είπε ο παππούλης χαμογελώντας.

– Ε, τότε να μην στέλνουμε ευλογίες προς τη Δύση, γέροντα μην μαυρίσει και κανένα μάτι από καμιά μπουνιά, πρόσθεσα με αφέλεια!

– Δε ζει παιδάκι μου μόνο ο Πάπας στη Δύση και το κονκλάβιό του.

Ζουν και πολλοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι που από τις ευλογίες που θα λαμβάνουν θα διψάσουν

να πιούν το Ζων Ύδωρ της Ορθοδοξίας μας και θα βαπτισθούν.

Ακόμη και Ινδιάνοι θα βαπτισθούν, είπε τότε προφητικά ο γέροντας.



π. Παναγιώτης Τσιώλης +

“Στύλος Ορθοδοξίας”, αρ. φύλλου 257, σελ. 17

Φιλιππία Βενετσάνου

[XAPA]

Ο Άγιος Λάζαρος γέλασε μόνο μια φορά μετά την Ανάστασή του


Η αρχαία παράδοση λέγει ότι ο Λάζαρος όταν αναστήθηκε ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια.

Τελείωσε το επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε:

«Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».


Χαρακτηριστικό της μετέπειτας ζωής του Λαζάρου λέγει η παράδοση, ήταν ότι δεν γέλασε ποτέ

παρά μια φορά μόνο όταν είδε κάποιο να κλέβει ένα πύλινο δοχείο και είπε την εξής φράση:

Το ένα χώμα κλέβει το άλλο.


Ἀπολυτίκιον το Σάββατο του Λαζάρου

Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲ ὁ Θεός· ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὠσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.


proseuxi

[XAPA]

Mετά Bαΐων και κλάδων…


Θα Τον υποδεχτούμε και φέτος μετά βαΐων και κλάδων! Έτσι όπως τότε…

Ένα βήμα μόνο χρειάζεται να γίνει από εμάς,

για να συνεχίσουμε να έχουμε τους κλάδους και το καλωσόρισμα του ερχομού Του μέσα στη ζωή μας.

Ένα βήμα, που θα μας φέρει πιο κοντά στον Εαυτό μας και σ’ Εκείνον.

Ένα βήμα, που θα μας βγάλει από τη μάζα και την οχλοβοή, εδραιώνοντας μέσα μας την πίστη,

ότι αξίζει περισσότερο ένας αγώνας και μια πορεία Γολγοθά, από μια ζωή άδεια από ιδανικά κι αξίες.


Για εμάς έρχεται, για να δυναμώσουμε και να μεγαλώσουμε, ξεφεύγοντας από το βάρβαρο όχλο του

«Σταύρωσον, σταύρωσον Αυτόν», για να αντισταθούμε και να δοκιμαστούμε στο όνομα της Αγάπης και

της Αλήθειας.



emprosnet.gr

[XAPA]

π.Λίβυος: Τον Νυμφώνα σου βλέπω.....


Τι να γράψεις για την Μεγάλη Εβδομάδα όταν η ζωή σου πνίγεται σε μια μικρή πεζότητα.

Πώς να προσεγγίσεις τα Μεγάλα όταν νιώθεις τόσο μικρός;

Πώς να μιλήσεις για την όντως χαρά όταν φυλλομετράς δάκρυ και αίμα στο ημερολόγιο της ψυχής σου;


Μήπως όμως μονάχα μέσα από την ταπείνωση, την επίγνωση,

τα αδιέξοδα και τις καταστροφές μπορείς να εισέλθεις στον Νυμφώνα Του;


Γιατί αυτό τελικά που θα ανοίξει την θύρα του ουρανού δεν θα έχει σχέση με τις αρετές μας.

Ούτε με τις υπόγειες διαδρομές στα ναρκισσιστικά παιχνίδια του εγωκεντρισμού μας

και ας έχουν το προφίλ της «πνευματικότητας».

Το μυστικό του ουρανού είναι μια τέχνη που την γνωρίζουν μονάχα οι ταπεινοί.

Είναι απλό μα θέλει τσακισμένο εγωισμό .Είναι σοφό μα θέλει να είσαι «μωρός» .

Είναι για τους πιστούς μα όχι για αυτούς που κάνανε την πίστη εγγυήσεις και ιδεολογία.

Είναι μια γλώσσα μυστική που δυο είδη ανθρώπων την γνωρίζουν στην ζωή ,

οι Άγιοι και οι πολλοί αμαρτωλοί, άλλωστε για να ΄΄ φτάσεις στον παράδεισο πρέπει να πάρεις φόρα

από τον πάτο της κόλασης...΄΄ ή να είσαι στον προσωπικό σου ΄΄Άδη και να μην απελπίζεσαι (Άγιος Σιλουανός του Άθω).


Η Μεγάλη Εβδομάδα δεν είναι γι΄ αυτούς που αισθάνονται ισχυροί,

που ζαλίστηκαν μες στην αλαζονεία της δήθεν αρετής τους,

στην δύναμη της εξουσίας τους και των «κατορθωμάτων» τους.

Δεν είναι γι΄ αυτούς που έμειναν πιστοί στα «έθιμα» και τις «παραδόσεις» μιας θρησκευτικής σύμβασης.


Από τότε που πάψαμε να «μετράμε την ποιότητα της ζωής με την χαρά της Γιορτής…»

να μεταμορφώνουμε τον πόνο σε προσευχή, τους καημούς και τα μεράκια της υπάρξεως μας σε τέχνη,

δεν μπορούμε να βιώσουμε την Μεγάλη Εβδομάδα.

Γιατί για να βιώσεις την Μεγ. Εβδομάδα πρέπει με θάρρος πνευματικό να ομολογήσεις

«ότι στα δάκρυα της Μαγδαληνής είδες τα δάκρυα σου..».



π.λίβυος


plibyos.blogspot.gr

[XAPA]

Μεγάλη Δευτέρα - Του θαύματος της ξηρανθείσης ακάρπου Συκής


Καρποφόροι

«Και ουδέν εύρεν εν αυτή ει μη φύλλα μόνον»
(Ματθ. κα' 18 - 22)


Ένα πρωινό, ο Χριστός πείνασε. Και πλησιάζοντας στο δρόμο μια συκιά, ανεζήτησε σύκα.

Όμως, φύλλα μόνο βρήκε. Και η καταδίκη της ξηρασίας ήλθε να πλήξη το άκαρπο δένδρο.


Και συ αδελφή ψυχή, με δένδρο μοιάζεις μέσα στο περιβόλι της Δημιουργίας του Θεού.

Ήλθε πολλές φορές κοντά σου ο Ουράνιος Περιβολάρης.

Σε πότισε με τη θεία Χάρι.

Σε λίπανε με την απέραντη αγάπη Του.

Σε κλάδεψε με την στοργική Του παιδαγωγία.

Και τώρα, πεινασμένος για την σωτηρία σου, έρχεται να βρη τον «καρπό».

Ψάχνει κάτω από τα φύλλα της τυπολατρείας σου μήπως βρη τον καρπό της μετανοίας σου.

Μα τα κλαδιά σου υπερήφανα υψωμένα δεν έχουν τίποτα να του προσφέρουν.

Ξαναψάχνει μήπως λάθεψε.

Αναζητά δάκρυα κατανύξεως! Ερευνά για σκιρτήματα καρδίας!

Φτωχή ψυχή! Τόση ακαρπία!

Και η καταδίκη της αιωνίου σου ξηρασίας σε αναμένει.



Αγία και Μεγάλη Εβδομάς
Σκέψεις και Πόθοι
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη

impantokratoros

[XAPA]

Μεγάλη Τρίτη – Η παραβολή των 10 παρθένων


Σήμερα, δεύτερη ημέρα του Νυμφίου, μας θυμίζει η Εκκλησία την παραβολή των δέκα παρθένων.

Είπε ο Χριστός στην παραβολή, ότι ο Νυμφίος, έρχεται «εν τω μέσω της νυκτός». Και γι’ αυτό πρέπει,

όσοι θέλουν να πάνε στο γάμο Του, να ετοιμάζονται.


Επειδή δεν ξέρουμε πότε θα έρθει η ώρα που θα φύγουμε από εδώ, για να πάμε στο γάμο του Χριστού,

γι’ αυτό πρέπει να πηγαίνουμε και να περιμένουμε έξω από την πόρτα, ώστε όταν θα έρθει, να προλάβουμε να μπούμε

μαζί Του μέσα.



Πώς ό άνθρωπος πηγαίνει σωστά έξω από την πόρτα του Νυμφίου;



Όπως ξεκίνησαν και πήγαν οι πέντε φρόνιμες παρθένες. Από τις δέκα οι πέντε ήταν φρόνιμες και οι πέντε

ήταν μωρές. Οι πέντε φρόνιμες εφοδιάστηκαν καλά. Είπε η καθεμιά: «Μπορεί και ν’ αργήσει, μπορεί και να

έρθει στην ώρα του. Εγώ όμως πρέπει να είμαι έτοιμη». Γιατί; Γιατί ο γάμος με τον Νυμφίο της Εκκλησίας

δεν είναι αστεία πράγματα. Η Αιώνια Ζωή δεν είναι αστεία πράγματα.


Τί σημαίνει αυτό στην καθημερινή μας πράξη;


Έρχεται ημέρα Κυριακή ή μεγάλη γιορτή. Δεν μπορώ εγώ να γυρίζω από το άλλο πλευρό και να κοιμάμαι.

Πρέπει να ξεκινήσω να πάω και να Τον «περιμένω».

Μακάρι να περιμέναμε και έξω από την πόρτα της Εκκλησίας ν’ ανοίξει! Μακάρι να είχαμε τέτοια αγωνία!

Όμως πρέπει να την έχουμε! Να έχουμε αγωνία πως θα κάνουμε το κάθε μας έργο καλό και ευάρεστο στον

Νυμφίο μας Χριστό. Πως θα είμαστε πάντοτε εύσπλαχνοι, γεμάτοι από τον πόθο να τηρούμε την πρώτη εντολή

που λέει: «Να αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου». Και την δεύτερη μεγάλη εντολή, που λέει:

«Να αγαπάς και τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου».


Αυτό είναι το «λάδι» που πήραν μαζί τους οι έξυπνες παρθένες. Και επειδή είχαν πλούσια έργα αγάπης και

ευσπλαχνίας, όταν σώθηκε εκείνο το «λάδι» που είχαν, βάλανε άλλο. Οι μωρές δυστυχώς δεν είχαν.


Προφανώς όλες οι παρθένες, και οι δέκα ψάχνανε. Αλλά οι πέντε έκαναν το λάθος να μη ψάχνουν,

όπως έπρεπε και όσο έπρεπε, να βρουν τον Νυμφίο.


Αλλοίμονο, υπάρχουν μερικοί, που δεν ψάχνουν καθόλου και δεν ενδιαφέρονται να πάνε στην Εκκλησία καθόλου.

Δεν τους καίγεται καρφί, για το έλεος του Θεού, για την ένωση με τον Χριστό, για την ευαρέστηση του Χριστού!

Για τέτοιους ανθρώπους πρέπει να προσευχόμαστε και να κλαίμε. Πρέπει να πενθούμε.

Γιατί άμα τους βρει το τέλος σε τέτοια κατάσταση, θα είναι πολύ θλιβερό πράγμα γι’ αυτούς.


Ξύπνημα και δουλειά


Να φιλοτιμούμεθα να κάνουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε, για να βρεθούμε κοντά στον Χριστό.

Μακάριος ο άνθρωπος, που θα τον βρει ο Νυμφίος όχι «ραθυμούντα» αλλά «γρηγορούντα».

Και μακάριος εκείνος που «ξυπνάει» όχι μόνο νωρίς, αλλά που «ξυπνάει» δυναμικά και ουσιαστικά.

Γιατί μερικοί λένε πως ξυπνήσανε, αλλά δεν ξυπνήσανε. Στην πραγματικότητα κοιμούνται·

και απλώς την υπόλοιπη μέρα, τρίβουν τα μάτια τους, χωρίς να τα ανοίγουν για να δουν κατάματα την

Αλήθεια: τον Νυμφίο Χριστό!


Αυτό είναι το μυστικό νόημα της παραβολής των δέκα παρθένων. Ξύπνημα και δουλειά. Νήψη και εργασία.

Το τελευταίο τροπάριο της σημερινής ακολουθίας λέει:


«Ο Χριστός μάς δίνει ένα τάλαντο. Και μας λέει: Δούλεψε!»

Το «τάλαντο» είναι η καλή διάθεση μέσα μας, ο νόμος του Θεού που μας φωτίζει,

και ο χρόνος - ευκαιρία στη ζωή μας, για να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.

Σου έδωσε τέτοιο «τάλαντο»; Δούλεψε! Για το συμφέρον σου δουλεύεις! Για τη ζωή την αιώνια δουλεύεις!



( Η χαρά διά του Σταυρού, εκδ. Ι. Μ. Προφήτου Ηλιού, Πρέβεζα 2014, σ. 134-136)


pemptousia.gr

[XAPA]

Μεγάλη Τρίτη - η παραβολή των ταλάντων


Στη παραβολή των ταλάντων ο αφέντης έδωσε σε όλους τους δούλους του τάλαντα. Σε άλλον πέντε,

σε άλλον, δύο, σε άλλον ένα!

Το ευχάριστο, συνεπώς, είναι ότι δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς τάλαντα.


Και το μέγιστο τάλαντο είναι η αυτοσυνειδησία, η οποία οδηγεί και στην αύξηση των ταλάντων,

εφόσον εκτιμά το χάρισμα και το επαυξάνει. Διαφορετικά μένει το παράπονο, όπως στο δούλο της σημερινής

περικοπής που λέγει: « ένα είχα και το ‘κρυψα!»


Ο Θεός ορίζει πόσα τάλαντα θα πάρει ο καθένας μας και δεν ζητάει παραπάνω από αυτά που μας έχει δώσει.

Όμως αυτό που μας έδωσε οφείλουμε να το αναπτύξουμε!


Ο καθένας καλείται να συνειδητοποιήσει και συγκριτικά με την ηλικία του, τις δυνατότητές του και τις περιστάσεις

να πολλαπλασιάσει τα χαρίσματά του. Μην ποτέ πει: «φταίει ο Θεός!» για αυτό που ο ίδιος είναι υπεύθυνος και

κρίνεται από τον εαυτό του και από τη συνείδησή του!


Δεν υπάρχουν περιθώρια μήτε για παράπονα μήτε για παραίτηση! Αντίθετα οφείλουμε όλοι να αυξάνουμε τα

χαρίσματά μας με την προσευχή και με την καλλιέργεια του πνευματικού μας δεσμού με το Θεό και τους ανθρώπους.

Πάνω απ’ όλα χρειάζεται «να κρατούμε την πίστη και την αγαθή συνείδηση.


Με αυτόν τον τρόπο φωτίζεται η συνείδησή μας, ώστε να αναγνωρίζει τα σφάλματα και τις παραλείψεις μας

και να οδηγείται στη μετάνοια.


Μετάνοια, σημαίνει αλλαγή νου, πορείας και επιλογών.

Από μεμψίμοιρος, περιδεής, παραπονιάρης και γκρινιάρης, ο μετανοών αναλογίζεται τα χαρίσματά του, ανασυγκροτεί

τις δυνάμεις του, αναλαμβάνει δράσεις για να πολλαπλασιάσει τα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός.

Συνειδητοποιεί το τάλαντο κα αξιοποιεί το ταλέντο του, καλλιεργεί τις κλίσεις του, γίνεται δημιουργικός,

εφευρηματικός και χρήσιμος για τον εαυτό του και τους άλλους.


Την Μ. Δευτέρα το βράδυ, ψάλλουμε έναν θαυμάσιο ύμνο που ανακεφαλαιώνει όλο το μήνυμα της σημερινής

ευαγγελικής μας περικοπής:

«Να λοιπόν, ψυχή μου, ο Δεσπότης σου εμπιστεύεται το τάλαντο.

Δέξου με σεβασμό το χάρισμα, δάνεισέ το στον δωρητή μοιράζοντάς το στους

πτωχούς και απόκτησε φίλο τον Κύριο. Ώστε να σταθείς στα δεξιά του, όταν έλθει

και πάλι ένδοξος και να ακούσεις τη μακάρια φωνή του να σου λέγει: «είσελθε, δούλε

αγαθέ, μέσα στη χαρά του Κυρίου σου» Αυτή τη χαρά, Σωτήρα μου, αξίωσε και μένα

που βρίσκομαι σε πλάνη να τη ζήσω, δια το μέγα σου έλεος!»

Αμήν!


Σεβασμιοτάτος κ. Αποστόλου


Ελληνικά και Ορθόδοξα