Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ


Αγάπη - Προδοσία.


Οι δύο πόλοι της καρδιάς.

Ή θα αγαπάς τον Ιησούν, ή θα τον προδίδης.

Τρίτη κατάστασις δεν υπάρχει. Κανείς δεν στάθηκε αδιάφορος μέσα στην Ιστορία απέναντι στον Ιησούν.

Κάποια οπωσδήποτε στάση θα έχης πάρει απέναντί Του.

Ή θα του πλένης τα πόδια με τα μύρα της αγάπης σου ή θα τον προδίδης με την ικανοποίησι του εγωισμού σου.


Αμαρτωλή Γυναίκα - Ιούδας


Η πρώτη, αμαρτωλή και μακρυά απ' το Θεό, φθάνει μέχρι τα πόδια του Ιησού αδειάζοντας σ' αυτά το

αλάβαστρο της καρδιάς της.

Ο δεύτερος, μαθητής και κοντινός του Ιησού, ανοίγει το χέρι να δεχθή τα αργύρια της προδοσίας του.


Αδελφή ψυχή, σε ποιο πόλο του συναισθηματικού σου άξονα, στάθηκες;

Ο Λόγος, από αγάπη ντύνεται την ανθρώπινη φύση, για να μάθη εσένα να ντύνεσαι το ένδυμα του Θεού, την αγάπη.

Ο Θεός είναι Φως.

Ο Θεός είναι Αγάπη.

Η Αγάπη είναι Φως. Αυτός που αγαπά, είναι Φως.

Στη Βασιλεία του Θεού ένας Νόμος μόνον θα υπάρχη: ο Νόμος της Αγάπης.

Ή μάλλον δεν θα υπάρχη κανένας Νόμος. Γιατί ό,τι γίνεται βίωμα, παύει να υπακούη σε Νόμο. Τον ξεπερνά.

Αυτός που αγάπησε εδώ στη γη πολύ τον Ιησούν, εκεί θα συναντήση ολοκάθαρα το αιώνιο πρόσωπο της

Σαρκωμένης Αγάπης.

Η ψυχή μου, Κύριε, θέλει πολύ να σε αγαπήση.

«Ότι ηγάπησε πολύ...». Τα λόγια σου αυτά με πυρώνουν.


Όσο στον κόσμο αυτόν θα ζω, θέλω κεράκι ευλαβικό στην άκρη της άγιας Σου Εικόνος να φωτίζω, λυώνοντας

από δάκρυα αγάπης...






Αγία και Μεγάλη Εβδομάς
Σκέψεις και Πόθοι
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη"

impantokratoros

[XAPA]

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ: Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.



Εκείνοι οι απλοικοί άνθρωποι, εκείνα τα αγράμματα γεροντάκια και οι γριούλες,

που την Σαρακοστή και την Μεγάλη Βδομάδα βρίσκονται όλη μέρα στην εκκλησία,

ζήσανε από τα μικρά τους χρόνια εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου και καταλάβανε αυτό το χαροποιόν πένθος,

που δεν το καταλάβανε, αλοίμονο, οι σπουδασμένοι μας,

που θέλουνε να τους διδάξουνε, αντί να διδαχθούνε απ αυτούς.


Τώρα τις μέρες της Σαρακοστής, της Μεγάλης Βδομάδας και του Πάσχα πορεύονται μαζί με τον Χριστό,

ακολουθάνε ολοένα από πίσω του, αληθινά, όχι φανταστικά, ακούγοντας Τον να λέγη:

«Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και παραδοθήσεται ο Υιός του ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού».


Μαζί του βρίσκονται στον Μυστικό Δείπνο και δακρύζουνε από τα λόγιά Του,

μαζί Του πάνε στο πραιτώριο και στον Πιλάτο,

μαζί Του ραπίζονται, μαζί Του μαστιγώνονται,

μαζί Του εμπαίζονται, μαζί Του σταυρώνονται,

μαζί Του θάβονται, μαζί Του ανασταίνονται.


Τα μάτια τους γίνονται βρύσες και τρέχουνε, μα αυτά τα δάκρυα δεν είναι δάκρυα της απελπισίας,

αλλά της ελπίδας και της βεβαιότητας πως μ' αυτά ποτίζεται το ολόδροσο κι αμάραντο δέντρο της αληθινής χαράς,

της χαράς της Αναστάσεως. Αυτό γίνεται κάθε χρόνο.

Ω! Πόσο αληθινά πίστις είναι η ορθόδοξη πίστις του λαού μας!


talantoblog

[XAPA]

Η μεταστροφή μίας βουδίστριας στην Ορθοδοξία μετά από Θαύμα του Χριστού (τη Mεγάλη Πέμπτη)


Ι. Μ. Αγίας Μαρίνης καί Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης, στήν Κωμόπολη Ξυλοτύμπου τής Ιεράς Μητροπόλεως Κιτίου.


Πήγα και στην Κύπρο. Οι αναμνήσεις μου πολλές, τα διδάγματά μου αρκετά, θα τα καταγράψω εν συντομία.

Πρώτον μεν, ένας κλέφτης μου έκλεψε τήν φωτογραφική μου μηχανή.

Την είχα βάλει στίς αποσκευές που έδωσα στο αεροπλάνο και κάποιος υπάλληλος άνοιξε το σακίδιό μου και την πήρε.

Εύχομαι να φωτογραφίζει καλά τοπία και καλές στιγμές της ζωής του.

Το δεύτερο δε, που θέλω να καταγράψω είναι ότι ο κύριος που κάθισε στο διπλανό κάθισμα στην πτήση από Αθήνα για

Λάρνακά μου εξομολογήθηκε δύο τινά:


Όταν ήτο φοιτητής με αθέμιτο τρόπο έβαλε στο πορτοφόλι του 500 δραχμές. Όμως την ίδια ήμερα έσπασε το τζάμι από

την πόρτα του εξώστη του διαμερίσματός του, το όποιο στοίχισε 500 δραχμές.

Το δεύτερο το έπαθε όταν γέρασε. Υπηρέτησε για μια τριετία ως επίτροπος στον ενοριακό του Ιερό Ναό.

Κάποια μέρα τον έστειλε ο εφημέριος στην Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου για να αγοράσει ένα κανδήλι, το

όποιο στοίχιζε 280 ευρώ.


Ό ηγούμενος της εν λόγω Ιεράς Μονής του δώρισε το κανδήλι και…στον επίτροπο του ήλθε ο εξής λογισμός:

Τα 280 ευρώ θα τα ρίψη στο παγκάρι του Καθολικού.

Όμως όταν αποχαιρέτησε και ευχαρίστησε τον Καθηγούμενο, όταν πέρασε δίπλα από το παγκάρι του Αγίου Γεωργίου,

άλλαξε σκέψη και τα χρήματα τα κράτησε.

Λίγα λεπτά αργότερα του επιτέθηκε ένας αβάπτιστος, του πήρε τα 280 ευρώ – ευτυχώς που δεν του πήρε και τα

άλλα χρήματα που είχε στην άλλη τσέπη – και του έσπασε 2 πλευρά.

Τά διδάγματα τά καταλαβαίνει μόνος του κάθε αναγνώστης.


Από την πενθήμερη παραμονή μου στην Κύπρο θά καταγράψω λόγω συντομίας μόνο ότι διδάγματα πήρα από την

Ιερά Μονή Αγίας Μαρίνης καί Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, στήν Κωμόπολι Ξυλοτύμπου της Ιεράς

Μητροπόλεως Κιτίου.

Πνευματικός, εφημέριος, ιδρυτής και κτήτωρ της εν λόγω Περάς Μονής είναι ο πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Παναγιώτου,

όστις μεταξύ των άλλων είναι και καλλίφωνος.

Λόγω της καλλιφωνίας του, του πρότεινε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος, να τον χειροτόνηση Διάκονό του,

άλλ’ αυτός ηρνήθη, λέγοντας ότι θέλει να υπηρέτηση ως ιερεύς στο χωριό του.


Τοιουτοτρόπως, όταν χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, το χωριό του είχε 3 Ιερούς Ναούς, και τώρα, δηλαδή 30 χρόνια

αργότερα ή Κωμόπολης Ξυλοτύμπου έχει 25 Ιερούς Ναούς και την Ιερά Μονή των Αγίων Μαρίνης και ‘Ραφαήλ εις την

όποια μονάζουν εξ οσιότατες Μοναχές, εκ των οποίων οι πέντε είναι εκ χηρείας.


Ό πατήρ Κυριάκος, αγαπητέ αναγνώστα, όστις είναι έγγαμος και πατήρ τριών παίδων, ενώ θα μπορούσε να ζει με

οικογενειακό φρόνημα, ενώ θα μπορούσε να διοργανώνει ενοριακές εκδρομές, στις όποιες θα συμμετείχαν γυναίκες

που ευρίσκονται εν χηρεία, δεν το έκαμε, δεν το κάμνει.

Ό πατήρ Κυριάκος, δεν διοργανώνει εκδρομές για τις χήρες, αλλά έκτισε οίκον Θεού για τις όντως χήρες.

Οι όντως χήρες δεν πηγαίνουν από Μοναστήρι σε Μοναστήρι για να προσκυνήσουν.


Οι όντως χήρες πηγαίνουν σε Μοναστήρι, όπου γίνονται μοναχές και ζούν εν ταπεινώσει, προσευχή και νηστεία.

Ή όντως χήρα κάμνει κομποσκοίνι για την ψυχή του συζύγου της, κάμνει κομποσκοίνι για τα παιδιά της και τα

εγγόνια της.

Αυτές οι εξ μοναχές, δηλαδή η καθηγούμενη Μαρίνα κ συν αύτη μοναχές Μαρία, Αθανασία, ‘Ραφαηλία, Έφραιμια καί

Νεκταρία, έκτος των άλλων διακονημάτων που έχουν, ζυμώνουν τα πρόσφορα και τις αρτοκλασίες για όποια γυναίκα

του χωριού των δέν μπορεί να ζυμώσει.

Τοιουτοτρόπως τα πρόσφορα φθάνουν στην Προσκομιδή, είναι ζυμωμένα από χέρια καθαρά και όχι από χέρια νεαρών

αρτοποιών.


Ό σεβαστός πατήρ Κυριάκος δεν ασχολήθηκε μόνο με το χωριό του αλλά οι δραστηριότητες του έφθασαν μέχρι την Αφρική.

Έκτισε μία πολυκλινική στην Μαδαγασκάρη, έναν Ιερό Ναό και την οικία τού Ιερέως στην Τανζανία και ετοιμάζεται να

κτίση τώρα έναν Ιερό Ναό στην Κένυα.

Τώρα δε τελευταία δίπλα από τήν Ιερά Μονή των Αγίων Μαρίνης και ‘Ραφαήλ, ανήγειρε και δημιούργησε ένα μεγάλο

Μουσείο κόστους 1.400.000 ευρώ.



Σ’ αυτό το Μοναστήρι γνώρισα και την Ελένη που κατάγεται από την Σρί Λάνκα, δηλαδή την Κεϋλάνη.

Ή Ελένη, βουδίστρια στο θρήσκευμα, πήγε στην Κύπρο για να γηροκομήσει μία γιαγιά, και ήσπασθη τον Χριστιανισμό

διότι βίωσε το έξης υπερφυσικό και θαυμαστό γεγονός:

Την Μεγάλη Πέμπτη συνόδευσε την γιαγιά στην Ακολουθία ων Παθών, όπου εκεί είδε να επαναλαμβάνεται

εμπρός της η Σταύρωση του Κυρίου.

Δηλαδή είδε ζωντανά όσα διαδραματίσθηκαν πάνω στόν Γολγοθά την ώρα που σταύρωσαν οι εβραίοι τον Κύριο.

Ή Ελένη δεν γνώριζε τίποτε από τον χριστιανισμό και όταν είδε αυτό το θέαμα, λυπήθηκε αφ’ ενός και απορούσε

αφ’ έτερου γιατί εκείνοι οι κακοί άνθρωποι κτυπούσαν, χλεύαζαν και τελικά σταύρωσαν Αυτόν τον Άνθρωπο.

Έμεινε άφωνη και δάκρυα πόνου κύλισαν από τα μάτια της.

Λίγο αργότερα, όταν επέστρεψαν στό σπίτι, συγκλονισμένη από το θέαμα, μίλησε, και ρώτησε την γιαγιά να της

εξήγηση γιά όλα εκείνα πού είδε αυτή ζωντανά.

Ή γιαγιά βέβαια της είπε τα πρέποντα καί ως εκ τούτου η Ελένη – που το όνομα της ήτο άλλο – αφού είδε τον Ίδιο

τον Χριστό εμπρός της και μάλιστα την στιγμή που τον σταύρωναν απαρνήθηκε τον βουδισμό.

Τηλεφώνησε στην μητέρα της και εκείνη της είπε ότι αν γίνει χριστιανή δεν θα την δεχθούν ποτέ στο

πατρικό της σπίτι.

Φυσικά η απειλή της μητέρας της δεν φόβισε την Ελένη και τοιουτοτρόπως βαπτίσθηκε και ζει χριστιανικά στην

Κύπρο, μακριά από την μητέρα της και την πατρίδα της.



Κ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΚΡΑ ΖΥΜΗ ΘΕΡΜΟΝ ΑΙΤΩΛΙΑ
ΒΙΒΛΙΟΓ. ΕΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑ- ΑΙΤΩΝ 50 ΨΑΛΜ

orthodoxia-ellhnismos

[XAPA]

Η εμφάνιση του Εσταυρωμένου στον όσιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή!

Γράφει ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός:



~ Κάποτε που είχε στενοχωρηθή [ο όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης] πολύ εξαιτίας της συνοδίας του,

γιατί, όπως είπαμεν, όσοι πήγαιναν τους κρατούσε και ήσαν τότε πέντε έξι

και όπως ήσαν συνηθισμένοι με τας ιδιοτροπίας τους, αντί να ωφεληθούν, έβλαπταν προκαλούντες ανησυχίαν και μέριμναν.


Ο Γέροντας βλέποντας την κατάστασιν και τον πατέρα Αρσένιον [Γέροντας, π. Αρσένιος ο Σπηλαιώτης (1886-1983),

συνασκητής του οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή και Σπηλαιώτη] να στενοχωρήται,

εθλίβετο υπερβολικά και άρχισε να παρακαλή τον Θεόν να δώση λύσιν της καταστάσεως.

Όσο πρόβαινε [προχωρούσε] όμως η κατάστασις και χειροτέρευε.


Μία νύκτα, μας έλεγεν ό Γέροντας, εκεί που αγρυπνούσε και προσευχόταν και παρακαλούσε γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπόν

να τους φωτίση ο Θεός να φύγουν, βλέπει έξαφνα και γέμισε το δωμάτιον φως και από την στέγην,

που του φάνηκε ότι άνοιξε, βλέπει και κατεβαίνει ο Κύριος μας επάνω εις τον Σταυρόν,

όχι ως εικόνα, αλλά ζωντανός, με όλας τας κανονικάς διαστάσεις της παναγίας του σταυρώσεως

και όταν ακούμπησε περίπου εις το πάτωμα ο Σταυρός, τον κοίταξε ο Κύριος μας με ύφος παρηγορητικόν και του λέγει:


– Τόσον εύκολα κουράζεσθε εσείς; Δεν βλέπεις εμένα τι υπέφερα για εσάς;

«Μόλις ήκουσα τα λόγια του Κυρίου», έλεγεν ο Γέροντας, «έπεσα κάτω εις το έδαφος μπροστά εις τον Σταυρόν και φώναξα:

– Κύριε, βοήθησέ μας τους αμαρτωλούς, και κλαίοντας και φωνάζοντας εκεί με πολλήν θέρμην

και αγάπην προς τον Κύριόν μας, ανελήφθη πάλιν από την στέγην, όπως εκατέβη πριν.

Από εκείνην την ημέραν έπαυσε και η συνοδία μου να με ενοχλή

και λίγοι λίγοι έφυγαν σιγά σιγά και είχα πάλιν ειρήνην, όπως και πριν»
.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, «Θείας χάριτος εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Επιστολιμαία βιογραφία – Ανέκδοτες επιστολές και Ποιήματα». Έκδοση Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.


simeiakairwn

[XAPA]

Ατενίζοντας Τον Εσταυρωμένο !


Εσταυρωμένε Χριστέ μας,
το τσουχτερό κρύο που ένιωθες πάνω στο Σταυρό
δεν ήταν από τον αγέρα.
Αυτό Εσύ, ήξερες να το αντέχεις.

Ήταν από τις παγωμένες μας καρδιές.

Δεν ήταν τα ραπίσματα, ούτε οι μαστιγώσεις
που πονούσαν το λυγισμένο σου κορμί.

Αλλά το μίσος το ανθρώπινο, Σου έσκιζε την καρδιά.
Το μίσος, που μετέτρεψε τα βάγια σε καρφιά.

Το δάκρυ που κύλησε από τα πάναγνα μάγουλά σου
Δεν ήταν από τις κακουχίες του σώματός Σου.

Ήταν από τη θέρμη της παράκλησής Σου να συγχωρεθούμε.

Γιατί, Εσύ, όση δύναμη είχες, την είχες κάνει βέλος προς τον Ουρανό

σ’ εκείνο το «άφες αυτοίς ...;»

Νερό μας ζήτησες, όχι επειδή διψούσες τόσο.

Αλλά για να μας δώσεις μιαν ευκαιρία, δροσίζοντάς Σε,

να συνέλθουμε, να έρθουμε σε συναίσθηση

και να Σε νιώσουμε- έστω- σαν έναν άνθρωπο που διψά.

Ούτε αυτό δεν καταφέραμε! Να Σε δούμε σαν έναν

ασήμαντο συνάνθρωπό μας!..



Σοφίας Κουβανίδου
Ατενίζοντας Τον Εσταυρωμένο !

Από το μυθιστόρημα «Κάποιος να με νοιάζεται!»

[XAPA]

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΕ 5 ΛΕΠΤΑ

[XAPA]

Ίσως σου έχει συμβεί και σένα…..


Ίσως σου έχει συμβεί και σένα…..

Στην πορεία της ζωής σου

‘’γνωρίζοντας’’ τον Χριστό

και Ανατέλλοντας η μετά Χριστού εποχή

στην καρδιά και την ζωή σου

διαπιστώνεις ότι δίπλα σου

έμειναν ελάχιστοι άνθρωποι,

συνήθως όχι συγγενείς……


Είναι εκείνοι που σας ενώνει

όχι το αίμα στις φλέβες

μα το Αίμα Εκείνου(Χριστού)……

Τούτες τις ‘’συγγένειες’’

δεν τις μαραίνει

καμιά φθοροποιός κακία…..


Γίνεται ο Χριστός μας

η κοινή μας αγκαλιά

στην οποία ευδοκιμούν

οι πιο ευωδιαστές σχέσεις…..

Στον Σταυρό της Αγάπης Του

διασταυρώνονται(συναντώνται)

και οι δικοί μας σταυροί……

Είναι κι αυτό μια παρηγοριά……

Να είσαι ο Κυρηναίος

της Σταυρικής ζωής του άλλου……

Μα για να σηκώσεις τον Σταυρό του άλλου

χρειάζεται (όπως κι Εκείνος έκανε)

να αγκαλιάσεις τον δικό σου……


ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

PROSKINITIS

[XAPA]

Οι πληγές Του Χριστού

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς


Μοῦ γράφεις ὅτι ἄκουσες ἀπό τήν γιαγιά σου κάτι (σάν παραμύθι!), γιά τίς πέντε πληγές τοῦ Χριστοῦ.

Καί ρωτᾶς: Ποία εἶναι ἡ πραγματικότητα; Διάβασε τήν Καινή Διαθήκη.

Εἶναι ντροπή νά μήν ξέρωμε τήν Πίστη μας. Ἄφησε στήν ἄκρη κάθε ἄλλο διάβασμα!

Ἄρχισε τήν μελέτη σου ἀπό τά ἱερά Εὐαγγέλια. Αὐτή εἶναι ἡ πιό σπουδαία καί ἡ πιό λυτρωτική μελέτη.

Πρώτη στήν σειρά, ἔρχεται ἡ γνώση τῆς Πίστεως. Καί μετά ἡ κάθε ἄλλη γνώση.


Νά τόν μελετᾶς τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δίνει ἀξία στόν δικό μας λόγο.

Ὅπως τά διαμάντινα στά γυναικεῖα κοσμήματα.

Ἡ ἁγία Γραφή δέν μᾶς τό λέει καθαρά ὅτι οἱ πληγές τοῦ Χριστοῦ εἶναι πέντε.

Μά εἶναι ἡ φοβερή πραγματικότητα: δύο στά χέρια˙ δύο στά πόδια˙ καί μία στά πλευρά.

Ἀπό τά καρφιά. Καί ἀπό τίς ἁμαρτίες μας. Τρυπημένα τά χέρια πού εὐλογοῦσαν!

Τρυπημένα τά πόδια πού βάδιζαν τόν δρόμο τῆς ἀλήθειας!

Τρυπημένη ἡ πλευρά, πού ἄναψε τήν θεία καί ἱερή φλόγα τῆς ἀγάπης! Ἔτσι τό θέλησε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ.


-Νά Τοῦ τρυπηθοῦν τά χέρια, γιά τίς ἁμαρτίες πού ἐκάμαμε μέ τά χέρια μας- (φόνους, κλεψιές, βιαιότητες).

-Νά Τοῦ τρυπήσουν τά πόδια, γιά τίς ἁμαρτίες πού ἔκαμαν τά πόδια, (ἕνα δάσος πόδια!),

πού ἔτρεξαν νά κάνουν τό κακό, τό κάθε κακό!

-Τοῦ τρύπησαν τήν πλευρά κοντά στήν καρδιά, γιατί ἡ δική μας καρδιά, ἦταν γεμάτη μέ κάθε κακό˙

ἀσέβεια, βλάσφημες σκέψεις, κτηνώδεις ἐπιθυμίες, μῖσος καί φθόνο, καί σχέδια δαιμονικά ἐναντίον ἀδελφῶν,

ἐναντίων φίλων, ἐναντίον τοῦ Θεοῦ!

-Τρυπήθηκαν τά χέρια τοῦ Χριστοῦ, γιά νά θεραπευθοῦν οἱ ἁμαρτίες πού ἔκαμαν τά δικά σου χέρια!

-Τρυπήθηκαν τά πόδια Του, γιά νά ἐπιστρέψουν τά πόδια τά δικά σου ἀπό τόν δρόμο τῆς ἀπωλείας!


-Τρυπήθηκε ἡ πλευρά Του, γιά νά καθαρίσει ἡ δική σου καρδιά ἀπό τίς ἁμαρτωλές σκέψεις καί ἐπιθυμίες!

Ὅταν ὁ Κρόμβελ, ὁ φοβερός αὐτός δικτάτορας τῆς Ἀγγλίας, ἄρχισε νά ἁρπάζει τίς περιουσίες τῶν Μοναστηριῶν

καί τῶν Ἐκκλησιῶν, ἔγινε μιά μεγαλειώδεις πορεία διαμαρτυρίας.

Μιά διαδήλωση. Χιλιάδες λάβαρα καί πανώ, πού ἔγραφαν «Οἱ πέντε πληγές τοῦ Χριστοῦ». Καί ὁ δικτάτορας ὑποχώρησε.

Μετάνοιωσε. Ὄχι γιά ἄλλο λόγο. Σεβάστηκε τά λόγια, πού ἦταν γραμμένα στό πλακάτ: Πέντε εἶναι οἱ πληγές τοῦ Χριστοῦ!

Μάθε νά τίς σέβεσαι καί σύ! Πέντε εἶναι οἱ πληγές τοῦ Χριστοῦ! Πέντε οἱ κρουνοί τοῦ Αἵματός Του.

Ἀπό αὐτές ἔρρευσε τό Αἷμα Του, πού ἁγίασε τήν γῆ καί ἐξηγόρασε τό ἀνθρώπινο γένος.

Μέ τό Αἷμα Του, πού ἔρρευσε ἀπό τίς πέντε πληγές Του πλένει τόν κάθε πιστό Του.


***

Σάν θαυματουργός καί παντοδύναμος ὁ Κύριος ἐπῆρε πέντε ψωμιά, καί ἔθρεψε μέ αὐτά πέντε χιλιάδες ψυχές!

Ἔτσι καί μέ τό Αἷμα Του. Μπορεῖ νά θρέψει ψυχικά ἑκατομμύρια πιστῶν! Αὐτό εἶναι ἡ Θεία Μετάληψη!

Φρόντισε λοιπόν τήν Μεγάλη Παρασκευή νά σταθῆς κάτω ἀπό τόν Σταυρό Του. Καί παρακάλεσέ Τον.

Νά σέ καθαρίσει καί σένα μέ τό Αἷμα Του. Καί νά ζωοποιήσει τήν ψυχή σου. Ὥστε, τήν Ἀνάσταση, νά φωνάζεις καί σύ

μαζί μέ τίς ἅγιες μυροφόρες ὅτι Ἀνέστη ὁ Κύριος ὄντως.



( Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται, Εκδ. Εν πλω, σ.76-78).

diakonima

[XAPA]

"Ξερά οστά, ζήστε"! Το όραμα του προφήτη Ιεζεκιήλ, που διαβάζεται τη Μεγάλη Παρασκευή


Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη


Ὁ προφήτης Ἰεζεκιὴλ εἶδε ὅραμα (κεφ. 37ο).

Ὁ Κύριος τὸν μεταφέρει σὲ μιὰ πεδιάδα γεμάτη ἀνθρώπινα ὀστᾶ. Κ᾽ ἐνῷ ὁ προφήτης τὰ βλέπει περίλυπος,

φωνὴ Κυρίου τὸν ἐρωτᾷ·

«Υἱὲ ἀνθρώπου, τὰ ὀστᾶ αὐτὰ μποροῦν νὰ ξαναζήσουν;».

«Σὺ γνωρίζεις, Κύριε», ἀπαντᾷ ὁ προφήτης.

Ὁ Κύριος τὸν διατάζει νὰ κηρύξῃ στὰ ὀστᾶ, κι αὐτὸς κάνει τὸ περίεργο κήρυγμα.

«Τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρά», λέει, «ἀκούσατε λόγον Κυρίου…» (Ἰεζ. 37,4).


Καὶ νά, γίνεται σεισμός, τὰ ἀναρίθμητα ἐκεῖνα σκορπισμένα ὀστᾶ τρίζουν, τρέχουν τὸ ἕνα πρὸς τὸ ἄλλο,

συναρμολογοῦνται σὲ σκελετούς, φυτρώνουν πάνω τους σάρκες καὶ νεῦρα καὶ καλύπτονται μὲ δέρμα.

Τώρα ὅλη ἡ πεδιάδα γέμισε ἀπὸ σώματα, ἀλλὰ πτώματα, δίχως πνεῦμα.

Κατ᾿ ἐντολὴν τοῦ Κυρίου ὁ προφήτης κηρύττει πάλι, καὶ τότε ἔρχεται πνεῦμα, τὰ πτώματα ζωντανεύουν,

κινοῦνται, σηκώνονται καὶ παρατάσσονται ὄρθια, σχηματίζουν στρατιές.


Τὸ θαυμάσιο αὐτὸ ὅραμα μᾶς δίνει μιὰ εἰκόνα τῆς μελλοντικῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν.

«Ἀναστήσονται οἱ νεκροί, καὶ ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις», εἶνε ἡ φωνὴ τοῦ προφήτου,ἡ μαρτυρία τῆς

Παλαιᾶς Διαθήκης (Ἠσαΐας, 26,19).

Καὶ ἡ Καινὴ Διαθήκη τὸ βεβαιώνει.

Ὁ Κύριος ἀπεκάλυψε·«Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ

υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσονται…

Μὴ θαυμάζετε τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, καὶ ἐκπορεύσον

ται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως»

(κατά Ἰωάννην 5,25-29).

Ὁ δὲ ἀπόστολος Παῦλος κήρυξε τὴν ἀλήθεια τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν ἀπὸ τὸ βῆμα τοῦ Ἀρείου πάγου, ἐνῷ

οἱ ὑλισταὶ ἐπικούρειοι τὸν εἰρωνεύονταν (βλ. Πράξεις τῶν Ἀποστόλων 17,16-34).

Ἀλλ᾿ αὐτὸ δὲν στάθηκε ἱκανὸ ν᾽ ἀνακόψῃ τὸ ἀποστολικὸ κήρυγμα, ποὺ θεμελιῶδες ἄρθρο του ἦταν ἡ ἀλήθεια ποὺ

μπῆκε στὸ Σύμβολο τῆς πίστεως· «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν».


Καὶ ὄχι μόνο ἡ διδασκαλία ἀλλὰ καὶ θαύματα τῆς Καινῆς Διαθήκης ἐπιβεβαιώνουν τὴν ἀνάστασι.

Οἱ τρεῖς νεκροὶ ποὺ ἀνέστησε ὁ Κύριος (ὁ υἱὸς τῆς χήρας, ἡ κόρη τοῦ Ἰαείρου, ὁ τεταρταῖος Λάζαρος), οἱ ἄλλοι

ἐκεῖνοι ποὺ ἀναστήθηκαν τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ «καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς» (Ματθ. 27,53), ἡ Ταβιθὰ καὶ ὁ Εὔτυχος

ποὺ ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ τοὺς ἀνέστησαν ὁ Πέτρος καὶ ὁ Παῦλος, ὅλοι αὐτοὶ εἶνε οἱ προάγγελοι τῆς κοινῆς ἀναστάσεως.


Ἀλλ᾿ ἐκεῖνο ποὺ περισσότερο ἀπ᾽ ὅλα δημιουργεῖ τὴν πεποίθησι ὅτι οἱ νεκροὶ θ᾽ ἀναστηθοῦν εἶνε ἡ ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ.

Ἐκεῖ στηρίζονται ὅλες οἱ προσδοκίες τοῦ Χριστιανοῦ. Γι᾽ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει θριαμβευτικά·

«Νυνὶ Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο» (Α΄ Κορ. 15,20).

Οἱ Χριστιανοὶ τῶν πρώτων αἰώνων ἔθαβαν τοὺς νεκρούς, ἀγαπητοί μου, μὲ πίστι στὴν ἀνάστασι·

ὁ θάνατος λεγόταν ὕπνος, τὰ νεκροταφεῖα κοιμητήρια · στὶς ἐπιγραφὲς τῶν τάφων δὲν ἔγραφαν «πέθανε»

ἀλλὰ «κοιμήθηκε», καὶ ἡ ἡμέρα τοῦ θανάτου ἐθεωρεῖτο γέννησι σὲ νέο κόσμο.

Ὅταν μαρτύρησε ὁ ἅγιος Πολύκαρπος Σμύρνης, οἱ Χριστιανοὶ συνέλεξαν τὰ ὀστᾶ του «τὰ τιμιώτερα λίθων

πολυτελῶν» (Πολυκ. μαρτ.XVIII), κι ἀπὸ τότε ἑώρταζαν κάθε χρόνο τὴν ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου του ὡς ἡμέρα

γενεθλίων. Θάνατος = τοκετός, νέα γέννησις .


Ὤ μακαρία ἐποχή! Σήμερα τὸ πιστεύουμε αὐτό;

Ἡ ἀλήθεια τῆς ἀναστάσεως δὲ λάμπει στὶς καρδιὲς τῶν Χριστιανῶν ὅπως τότε.

Ἡ ὑλιστικὴ ἀντίληψι κλόνισε τὴν πίστι, σκόρπισε ἀμφιβολία.

Γι᾿ αὐτὸ σὲ θανάτους συγγενῶν δὲν τρέχει τὸ παρήγορο δάκρυ τοῦ πιστοῦ, ἀλλ᾽ ἀκούγονται οἱ κοπετοὶ τῶν

εἰδωλολατρῶν. Κλείνονται στὸ σπίτι σὰν σὲ τάφο, ἀπ᾽ τὸν ἕνα τάφο πᾶνε στὸν ἄλλο.

Ἔτσι κάνουν ὅσοι ἔπαψαν νὰ πιστεύουν στὸ Χριστὸ ποὺ εἶπε «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή» (Ἰω. 11,25).


Τί στάσι τηρεῖ ὁ πιστὸς μπρὸς στὸ θάνατο; Διαφέρει κ᾽ ἐδῶ ἀπὸ τὸν ἄπιστο.

Λυπᾶται βέβαια, ἀλλ᾿ ὄχι ὅπως «οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα» (Α΄ Θεσ. 4,13).

Ὁ ἄπιστος κλαίει γιὰ ὁριστικὴ ἐξαφάνισι τοῦ νεκροῦ, ὅπως νομίζει, ὁ πιστὸς κλαίει γιὰ ἕνα προσωρινὸ ἀποχωρισμό.

Τὸν ἀποχαιρετᾷ, ὅπως ἂν πήγαινε ταξίδι. Ἐνῷ τοῦ δίνει τὸν τελευταῖο ἀσπασμό, εὔχεται μυστικά·

«Ἀγαπητέ μου πατέρα, μητέρα, ἀδελφέ, σύζυγε, παιδί, καλὴ συνάντησι στοὺς οὐρανούς!».


Καὶ μὲ τὴν πίστι, ποὺ κάνει τὸ μέλλον παρόν, ἀκούει ἀπὸ τώρα τὸ ἀρχαγγελικὸ πρόσταγμα «Νεκροί, ἀναστηθῆτε!»,

ποὺ θ᾽ ἀκουστῇ τὴν ἡμέρα ἐκείνη.

Τότε, μέσα στὶς μυριάδες ἐκείνων ποὺ θ᾽ ἀναστηθοῦν, θὰ δῇ τὸν ἄνθρωπό του ἀπείρως ὡραιότερο ἀπ᾿ ὅ,τι ἐδῶ.


(†) Ο Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης



ΚΑΛΗ (ΜΑΣ) ΑΝΑΣΤΑΣΗ!


armenistis

[XAPA]

Μεγάλη Παρασκευή - Η ΘΛΙΒΕΡΟΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ


-Τα Άγια και Σωτήρια και Φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, επιτελούμεν



Το μεγαλύτερο έγκλημα της Ιστορίας. Ο άνθρωπος σταυρώνει τον Θεό του, αφού προηγουμένως τον γελοιοποίησε.

«Ίδε ο Άνθρωπος».

Ο άνθρωπος ο ξεπεσμένος, όπως τον κατήντησε η αμαρτία.

Δείχνοντας ο Πιλάτος τον Ιησούν, έδειχνε στην πραγματικότητα την ξεπεσμένη ανθρωπότητα όπως την ανέλαβε

ο Θεός Λόγος.

Φτωχέ άνθρωπε!

Η ιστορία του Ιησού, δείχνει την απύθμενη φτώχεια σου μπροστά στον απύθμενο δικό του πλούτο.

Και ο Θεός επιμένει.

Θέλει να σε ανεβάση. Θέλει να σου παρουσιάση το μέγεθος του εγκλήματός σου για να φανή ο πλούτος της δικής του

αγαθότητος στη συγχώρησι.

Απ' αυτά ακριβώς τα φλογισμένα στο σταυρό χείλη του, δόθηκε η άφεσις.

Και από την λογχισμένη του πλευρά, βγήκε η «καινή» του ανθρώπου «κτίσις».

Εμείς τον σταυρώσαμε, κι απ' τις ωδίνες που του προκαλέσαμε γέννησε τη σωτηρία μας.


Ένας διάσημος ζωγράφος σ' ένα πίνακά του με θέμα την Αποκαθήλωσι του Ιησού, ανάμεσα στα πρόσωπα που

αποκαθηλώνουν το νεκρό σώμα του Κυρίου, έβαλε και το δικό του.

Όταν ρωτήθηκε, απήντησε ότι και αυτός με τον τρόπο της ζωής του είχε πολλά καρφιά μπήξει στο Σώμα του Χριστού.

Φτωχή ψυχή!, Ήσουν και συ εκεί όταν σταύρωναν τον Χριστό.


Τα μάτια σου τώρα γέμισαν δάκρυα. Ζήτησες ταπεινά συγνώμην.

Έλα λοιπόν και συ να νεκρωθής μαζί με τον Ιησούν.

«Απεθάνετε, και η ζωή υμών κέκρυπται συν τω Χριστώ εν τω Θεώ... Νεκρώσατε ουν τα μέλη υμών τα επί της γης...»

(προς Κολοσσαείς επιστολή, 3,3 και 3,5)


Να νεκρωθώ, Κύριε, στην αμαρτία, αυτό λαχτάρησε η θεϊκή Σου Καρδιά!



impantokratoros