Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Νουθεσίες Πατέρων !

" Λες: Με βρήκαν πολλές συμφορές.

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης


" Λες: Με βρήκαν πολλές συμφορές.

Εγώ, όμως, θα σου πω ή μάλλον ο Κύριος ο Ίδιος λέει:

Ταπεινώσου και θα δεις πώς όλες οι συμφορές σου

θα μετατραπούν σε ανάπαυση, έτσι πού εσύ ο ίδιος έκπληκτος θα λες:

Γιατί λοιπόν πριν βασανιζόμουν και στενοχωριόμουν τόσο;

Τώρα, όμως, χαίρεσαι, γιατί έχεις ταπεινωθεί και ήρθε η χάρη του Θεού.

Τώρα, και αν ακόμη μείνεις μόνος εσύ , και φτωχότερος στον κόσμο,

δεν θα σε εγκαταλείψει η χαρά ,

γιατί δέχθηκες στην ψυχή σου την ειρήνη εκείνη,

για την οποία λέει ο Κύριος:

« Ειρήνην την Εμήν δίδωμι υμίν ».

Έτσι δίνει ο Κύριος σε κάθε ταπεινή ψυχή την ειρήνη Του,

που ξεπερνά τον ανθρώπινο νου. "



Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

odevontas

[XAPA]

Και τί θα λέω, όταν προσεύχομαι;



Ο άρρωστος Εζεκίας ούτε όρθιος ούτε γονατιστός, αλλά πεσμένος στο κρεβάτι παρακάλεσε για τη θεραπεία του το Θεό,

που με τον προφήτη Ησαΐα του είχε προαναγγείλει το θάνατό του.

Και κατόρθωσε με την καθαρότητα και τη θερμότητα της καρδιάς του να μεταβάλει τη θεϊκή απόφαση.


Ο ληστής, πάλι, καρφωμένος πάνω στο σταυρό, με λίγα λόγια κέρδισε τη βασιλεία των ουρανών.

Και ο Ιερεμίας μέσα στο λάκκο με τη λάσπη και ο Δανιήλ μέσα στο λάκκο με τα θηρία

και ο Ιωνάς μέσα στην κοιλιά του κήτους, όταν προσευχήθηκαν θερμά, απομάκρυναν τις συμφορές,

που τους είχαν βρει, και βοηθήθηκαν από το Θεό.


"Και τί θα λέω, όταν προσεύχομαι;", θα με ρωτήσεις.

Θα λες ό,τι και η Χαναναία του Ευαγγελίου. «Ελέησέ με, Κύριε!»,

παρακαλούσε εκείνη. «Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο».

"Ελέησέ με, Κύριε!", θα παρακαλάς κι εσύ. "Η ψυχή μου βασανίζεται από δαιμόνιο".

Γιατί η αμαρτία είναι μεγάλος δαίμονας.Ο δαιμονισμένος ελεείται, ενώ ο αμαρτωλός αποδοκιμάζεται.

"Ελέησέ με!". Μικρή είναι η φράση.

Και όμως, γίνεται πέλαγος φιλανθρωπίας, καθώς, όπου υπάρχει έλεος, εκεί υπάρχουν όλα τα αγαθά.



Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος


psigmataorthodoxias

[XAPA]

Το θαύμα του Οσίου Ιωάννη του Ρώσσου στην συγκύπτουσα και το μπαστούνι!



Αν έρθετε στο προσκύνημα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου, θα δείτε ένα απλό και φτωχό δώρο.

Ένα μπαστούνι!

Κρέμεται σαν λάφυρο στο προσκυνητάρι, μπροστά στον Όσιο.

Το μπαστούνι είναι της γιαγιάς Μαρίας Σιάκα, από το Φρέναρο της Αμμοχώστου Κύπρου,

που δεκαοχτώ χρόνια ήταν καμπουριασμένη και το πρόσωπό της απείχε λίγο από την γη.

Στις 11 Αυγούστου 1978 την έφεραν οι δικοί της με άλλους εκατό Κυπρίους στον Όσιο Ιωάννη.


Την σήκωσαν στα χέρια για να προσκυνήσει το Ιερό λείψανο.

Κοιτάζει η πονεμένη γιαγιά το μακάριο ολόσωμο σκήνωμα και κλαίει ζητώντας για τα πονεμένα γηρατειά λίγη θεϊκή βοήθεια.

Είδε ο Άγιος του Θεού το μεγαλείο της ψυχής της, είδε τον πόνο της, αλλά και την πίστη της.

Μπροστά στα μάτια όλων, σαν ένα αόρατο χέρι, άρπαξε με τεράστια δύναμη τους ώμους της

και αργά άρχισε να της ξεδιπλώνει το σώμα!

Τρίζει η σπονδυλική στήλη και παίρνει την πρώτη της θέση!

Η γιαγιά είναι όρθια! Οι συγχωριανοί της κλαίνε. Οι καμπάνες της Εκκλησίας σημαίνουν.

Γίνεται ευχαριστήρια παράκληση απ’ όλους τους Κύπριους. Δεν συγκρατούν τα δάκρυά τους.

Όποιος έχει τύχει να βρεθεί την ώρα που γίνεται ένα θαύμα μπορεί να καταλάβει ετούτες τις γραμμές.

Στο τέλος ακούγεται η φωνή της γιαγιάς:

«Ίντα να σου δώσω παλικάρι μου, Άγιε μου, είμαι φτωχιά,

θα σου δώσω το μπαστούνι μου, ότι ε μου χρειάζεται μέχριν να πεθάνω!».

Και οι εφημερίδες της Λευκωσίας:

«Η Μαρία Σιάκα μετά από το προσκύνημα στην Ελλάδα στον Όσιο Ιωάννη τον Ρώσο μπορεί και

βλέπει τους συγχωριανούς της στο πρόσωπο, γιατί κυρτωμένη επί δύο σχεδόν δεκαετίες

σερνόταν και έβλεπε τη γη. Χάρη στο θαύμα του Αγίου ανορθώθηκε και είναι τελείως καλά».



από το βιβλίο: «Βίος και νέα θαύματα του Οσίου Ιωάννη του Ρώσσου» – Ιερέος Ιωάννου Βερνέζου (1999).

simeiakairwn

[XAPA]

Γιατί δεν προσέχουν τη γλώσσα τους…



Πες μου, πάτερ, ρώτησε πάλι ο επισκέπτης, πώς μερικοί, αν και λειώνουν τα σώματά τους από την εγκράτεια,

κυριεύονται ωστόσο από τα πάθη;

Την οργή πρώτα-πρώτα, κι έπειτα την έχθρα, τη μνησικακία, τον φθόνο, την ασπλαχνία;

Ενώ υπάρχουν, αντίθετα άνθρωποι, που και τρώνε απ’ όλα και πίνουν κρασί, κι όμως είναι πολύ ενάρετοι

και δεν τους βρίσκεις ψεγάδι. Πώς γίνεται αυτό;

– Νομίζω, παιδί μου, πώς όσοι δεν διορθώνονται, μολονότι νηστεύουν πολύ,

είναι γιατί δεν προσέχουν τη γλώσσα τους.

Όποιος δεν κλέινει το στόμα του, κι αν ακόμα νηστεύει όλο τον χρόνο, προκοπή δεν κάνει.

Ενώ όποιος ξέρει να σωπαίνει, μπορεί εύκολα να νικήσει όλα τα πάθη.

Σε κάνει λ.χ. ο διάβολος να οργιστείς; Μη μιλήσεις, και νίκησες.

Σε σπρώχνει σε φθόνο; Μην κατακρίνεις, και ντρόπιασες τον πονηρό· γιατί η κατάκριση γεννιέται απ’ τον φθόνο.

Αν πάλι ο εχθρός σε ανάψει και σε σπρώχνει στη σαρκική αμαρτία, κλείσε γι’ άλλη μια φορά το στόμα σου.

Μη μιλήσεις σε γυναίκα, μη φας και μην πιεις πολύ. Έτσι θα τον κατατροπώσεις.

Στην ανάγκη, πάρε μια βέργα και χτύπα το κορμί σου αλύπητα.

Ο πόνος θα διώξει τον πόλεμο.

Το ξέρεις, άλλωστε, ότι

«συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου εἰς γέενναν» (Ματθ. ε’ 29)…



Ένας ασκητής επίσκοπος: Όσιος Νήφων επίσκοπος Κωνσταντιανής, έκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής,

pentapostagma

[XAPA]

«Όπως πλησιάζουν τα βλέφαρα το ένα το άλλο, έτσι και οι πειρασμοί είναι κοντά στους ανθρώπους.


Και αυτό το οικονόμησε ο Θεός να είναι έτσι, με σοφία, για να έχουμε ωφέλεια.

Για να κρούεις δηλαδή επίμονα, εξαιτίας των θλίψεων, τη θύρα του ελέους του Θεού και για να μπει μέσα στο νου σου,

με το φόβο των θλιβερών πραγμάτων, ο σπόρος της μνήμης του Θεού, ώστε να πας κοντά του με τις δεήσεις,

και να αγιασθεί η καρδιά σου με τη συνεχή ενθύμησή Του.

Και ενώ εσύ θα τον παρακαλείς, αυτός θα σε ακούσει...»



Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

inpantanassis

[XAPA]

Όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου


Παρά τα φαινόμενα και την αναξιότητα των μοναχών και κληρικών, η Εκκλησία είναι ακένωτη πηγή θαυμάτων.

•Παίρνει νερό και το κάνει Αγιασμό

• παίρνει ψωμί και κρασί και το κάνει Θεία Ευχαριστία

• παίρνει τον άνθρωπο χώμα και τον κάνει Θεό!


Αλλά τα θαύματα πολλοί δεν τα βλέπουν. Γιατί, αν τα έβλεπαν, δεν θα περιφρονούσαν ή μισούσαν την

Εκκλησία του Χριστού, αλλά θα την αγαπούσαν, θα την τιμούσαν και δεν θα μιλούσαν γι' αυτή με

περιφρόνηση, όπως μιλούν.


Ο χριστιανός έχει προορισμό να σηκώνει βαρύ σταυρό στη ζωή του.

Είναι δύσκολο πράγμα να λες ότι πιστεύεις στον Κύριο και να καλοπερνάς σ' αυτήν εδώ τη ζωή.

Γιατί, όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου, ενδιαφέρεσαι για το χρυσάφι της

γης και όχι για τους θησαυρούς του ουρανού.


Αλλά όταν σκέφτεσαι έτσι, βρίσκεσαι μακριά από το θέλημα του Θεού.

Χριστιανική ζωή και καλοπέραση δεν πηγαίνουν μαζί, είναι διαφορετικά πράγματα.


Κάποτε ήλθε εδώ ένας πολύ γνωστός γιατρός για να μιλήσουμε.

Ήταν και η γυναίκα του γιατρός, θρησκευόμενοι άνθρωποι και οι δύο.


Παραπονιόταν ότι τα παιδιά του ζούσαν κοσμική ζωή και όχι μόνο δεν τηρούσαν τις εκκλησιαστικές

παραδόσεις της οικογένειας τους, αλλά και τις ειρωνεύονταν.

Χαρακτήριζαν τους χριστιανούς καθυστερημένους, βολεμένους, ανειλικρινείς, υποκριτές και θεομπαίχτες,

επειδή η ζωή τους -έλεγαν- δεν συμβαδίζει με τα λόγια τους και τα έργα τους δεν είναι χριστιανικά.


Ακόμη και στο ευχέλαιο, που οι γονείς κάνουν μία φορά το χρόνο στο σπίτι τους και τα παιδιά, όσο ήταν

μικρά συμμετείχαν, τώρα αντιδρούν και δεν παρευρίσκονται.

Ο γιατρός έδειχνε πολύ κουρασμένος και απελπισμένος για την πνευματική αδράνεια των παιδιών του.

Και νόμιζε ότι όλες οι προσπάθειες, οι δικές του και της γυναίκας του πήγαν χαμένες, δεν έπιασαν τόπο,

δεν άγγιξαν τα παιδιά.


Σε κάποια στιγμή ο γιατρός, βάζοντας το κεφάλι μέσα στις δυό του παλάμες, σαν να ήθελε να καλύψει το

πρόσωπό του από ντροπή, μου είπε: Φοβάμαι πως το πολύ χρήμα μας έχει κάνει ζημιά.

Τον ρώτησα να μου πει, τί εννοούσε και εκείνος με απόλυτη ειλικρίνεια παραδέχτηκε ότι είχαν ξεφύγει από το

μέτρο κι είχαν αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία απολύτως μη αναγκαία.


Έχουμε τρία μεγάλα σπίτια, μου είπε. Ένα για μας και από ένα για το κάθε παιδί. Επίσης, δύο εξοχικά,

τέσσερα ακριβά αυτοκίνητα, ένα σκάφος, καταθέσεις, πολλά υλικά.

Και συνέχισε: τα παιδιά κακόμαθαν και τώρα μας κατηγορούν ότι προκαλούμε. Επίσης, μας λένε ότι έχουμε

παντρέψει πολύ όμορφα τον πλούτο και τον Χριστιανισμό. Και με παρακάλεσε να του πω τί πρέπει να κάνει

για να βρουν πάλι την ειρήνη και την ενότητα στην οικογένεια τους.


Του είπα να τα δώσουν όλα στους φτωχούς και να κρατήσουν μόνο ένα σπίτι, ένα εξοχικό και τους

μισθούς τους. Τρόμαξε, άλλαξε χρώμα, φοβήθηκε, απογοητεύθηκε από την απάντηση που του έδωσα.

Έφυγε και δεν ξαναήλθε. Είχε δεθεί με τα εδώ, όχι τα Άνω. Γι' αυτό και τα παιδιά του αναζήτησαν άλλο

τρόπο ζωής, διαφορετικό από αυτόν που οι γονείς τους είχαν προτείνει.


Όταν ακούω ότι υπάρχει μεγάλη φτώχεια, ανέχεια, πονάω πολύ και δεν μπορώ να προσευχηθώ.

Δεν λέω, όταν έχεις δυό χιτώνες να δώσεις τον ένα. Αυτό είναι ασυνήθιστο και δύσκολο για τους πολλούς.

Αλλά, αν θέλεις να λέγεσαι χριστιανός και κατέχεις όλα τα αγαθά του Θεού, γιατί ιδρώνεις και αγωνιάς για το

παραπάνω και δεν κάνεις ελεημοσύνες και καλά έργα; Να ξέρεις, ότι θεμελιώνει στην άμμο, όποιος έχει πολλά

χρήματα και τα διαχειρίζεται εγωιστικά, αδιαφορώντας για τη φτώχεια και τη δυστυχία των συνανθρώπων του.


Είδες ποτέ σάβανο με τσέπες; Όλα εδώ μένουν. Μόνο οι αγαθοεργίες πηγαίνουν στον ουρανό.

Ξέρεις γιατί γίνονται οι πόλεμοι; Για το χρήμα...

...Γιατί οι πλούσιοι δεν μπορούν να βάλουν χαλινάρι στη λαιμαργία τους και οι φτωχοί δεν εύχονται να

αποκτήσουν τα αναγκαία, αλλά ζηλεύουν τα πλούτη και τη δόξα των πλουσίων.

Οι τσέπες σας πρέπει να είναι ανοιχτές, ώστε να φεύγουν τα χρήματα για φιλανθρωπίες.

Είναι σκάνδαλο να υπάρχουν τσέπες γεμάτες λεφτά και να είναι ραμμένες.



(Τάσου Μιχαλά, «Τέσσερις ώρες με τον π. Παΐσιο»)


inpantanassis

[XAPA]

Ρήματα Ζωής: Με τι στέκεται ο κόσμος;


Ο κόσμος στέκεται με την προσευχή.

Και όταν αδυνατίσει η προσευχή, τότε ο κόσμος θα χαθεί.



Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

[XAPA]

Τρομερές δονήσεις στην Αμερική.


ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ


Ὑπάρχει ἐπικοινωνία τῶν μελῶν, μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό ἐπιβεβαιώνει τό ἀκόλουθο θαυμαστό περιστατικό ἀπό τόν βίο τοῦ Γέροντος Πορφυρίου, ὅπως τό διηγεῖται πνευματικό του παιδί:

«Εἶχα, παιδί μου, Ἀνάργυρε, μοῦ εἶπε ὁ Παππούλης μιά ἡμέρα, ἕναν πολύ καλό μου φίλο ἱερομόναχο, ὁ ὁποῖος ἔλαβε ἐντολή νά πάει στήν Ἀμερική νά κηρύξει τόν λόγον τοῦ Θεοῦ.

Στενοχωρηθήκαμε καί οἱ δύο γι’ αὐτόν τόν χωρισμό. Ὅμως ἡ ἀρχιεπισκοπή ἦταν ἀνένδοτη. Ἔπρεπε νά φύγει ἀμέσως. Ἔτσι ἔγινε.

Τήν ἡμέρα πού ἀποχαιρετιστήκαμε, δώσαμε ὑπόσχεση ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ἕνας νά προσεύχεται γιά τόν ἄλλον σέ ὅλη μας τή ζωή.

Από τήν πρώτη κι’ ὅλας βραδιά, ἐγώ ἄρχισα νά προσεύχομαι γιά τόν φίλον μου. Καί ἐκεῖνος μοῦ ἔγραφε πώς ἔκανε τό ἴδιο γιά μένα.

Ὅμως, στά ἐπόμενα γράμματά του, ἔκανε λόγο γιά τρομερές δονήσεις, πού αἰσθανόταν κατά τήν ὥρα τοῦ ὕπνου.

Νόμιζε πώς ἡλεκτρικό ρεῦμα, μεγάλης ἐντάσεως, διαπερνοῦσε τό σῶμα του ἀπ ΄τά νύχια ἔως τήν κορυφή. Ἤταν δέ τόσο μεγάλη ἡ ἔνταση αὐτή, ὤστε δέν τόν ἄφηνε νά κοιμηθεῖ.

Τό φαινόμενο αὐτό παρουσιάζετο κάθε βράδυ καί ὁ ὕπνος τοῦ εἶχε γίνει δύσκολος.

Στήν ἀρχή ὑπέθεσε, ὅτι οἱ ταραχές αὐτές ὀφείλονταν στίς κλιματολογικές διαφορές, πού ὑφίστανται μεταξύ τοῦ κλίματος τῆς χώρας μας καί τῆς Ἀμερικῆς.

Ἀλλά, ὅταν εἶδε, ὅτι, προϊόντος τοῦ χρόνου, ἀντί νά μειώνονται αὔξαναν, ἄρχισε νά ἀνησυχεῖ. Γι’ αὐτό ἀναγκάστηκε νά ἐνημερώσει τηλεφωνικῶς τόν Παππούλη καί νά ζητήσει τή γνώμη του.

Ὁ Παππούλης, ὅμως, τόν καθησύχασε ἀμέσως. Δέν εἶναι τίποτε τοῦ εἶπε. Ἁπλῶς ξέχασες τήν ὑπόσχεση πού δώσαμε, ὅταν χωρίσαμε, ὅτι ὁ ἕνας θά προσεύχεται γιά τόν ἄλλον.

Τί ὥρα αἰσθάνεσαι αὐτά πού λές; Τόν ρώτησε, Καί ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε: τό βράδυ πού κοιμᾶμαι, τήν τάδε ὥρα.

Ἔ, αὐτή τήν ὥρα πού ἐσεῖς ἔχετε νύχτα ἐκεῖ, ἐμεῖς ἐδῶ ἔχουμε πρωῒ καί εἶναι ἡ ὥρα πού ἐγώ, ὁ ταπεινός προσεύχομαι γιά σένα.

Ἄς εἶναι δοξασμένο τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, πού κάνει τήν προσευχή μου νά φθάνει μέχρις ἐσένα στή Ἀμερική! Κάνε καί ἐσύ τό ἴδιο γιά μένα, γιατί εἶμαι πολύ ἁμαρτωλός, τοῦ εἶπε καί ἔκλεισαν τό τηλέφωνο.»[1].

«Μιά νύχτα ὁ ἱερομόναχος αὐτός αἰσθάνθηκε νά κρυώνει καί ξύπνησε καί βρῆκε τήν πόρτα τοῦ δωματίου του ἀνοικτή. Παραξενεύτηκε, γιατί ἦταν βέβαιος ὅτι τήν εἶχε κλείσει, ὅπως συνήθιζε καί, ἀφοῦ τήν ξανάκλεισε, ξανακοιμήθηκε.

Ὅταν μετά μερικές ἡμέρες τηλεφωνήθηκε μέ τον παππούλη, ὁ παππούλης τοῦ εἶπε ὅτι πάει καί τόν βλέπει πού κοιμᾶται καί δέν προσεύχεται.

Ὁ ἱερομόναχος δυσπίστησε, σκεπτόμενος ὅτι ἦταν ἀδύνατο νά πηγαίνει ὁ παππούλης στήν Ἀμερική νά τόν βλέπει καί τότε ὁ παππούλης τοῦ εἶπε ἁπλᾶ: Ναί ἦρθα καί σέ εἶδα καί σοῦ ἄφησα καί τήν πόρτα ἀνοικτή»[2].


Πράγματι, «Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ».

Ἄς δοξάσουμε καί ἄς εὐχαριστήσουμε τόν Κύριο πού μᾶς χαρίζει τέτοιους Ἁγίους, οἱ Ὁποῖοι μᾶς σκεπάζουν μέ τήν ἀγάπη Τους καί τίς προσευχές Τους καί τίς θαυμαστές μεταβάσεις Τους.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Μας εἶναι τό ζωντανό σῶμα τοῦ Χριστοῦ Μας. Τά κύτταρα αὐτοῦ τοῦ σώματος ἐπικοινωνοῦν μεταξύ τους, ἀλληλοβοηθοῦνται, ἀλληλοστηρίζονται καί σώζονται, ἄν παραμείνουν ὀργανικά συνδεδεμένα μαζί Του μέχρι τέλους τῆς παρούσας ζωῆς.

Ὁ Θεός νά τό δώσει ἀλλά καί ἐμεῖς νά τό ἐπιδιώξουμε δι' «ἑαυτούς καί ἀλλήλους».


Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης



[1] Ἀναργύρου Καλλιάτσου, Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι 2005, σελ. 24-25.
[2] Ἀναργύρου Καλλιάτσου, Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι 2005, σελ. 25-26.


HristosPanagia

[XAPA]

Πάτερ, τι να κάνω για να κερδίσω τη σωτηρία;

Tαπείνωσε τον λογισμό σου…


Αγιος Νήφων: Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε το ρόλο που παίζει η ταπείνωση στην σωτηρία μας.

Στο κείμενο που ακολουθεί θα μπορέσετε να πάρετε μια γεύση αυτής της αλήθειας

από ένα περιστατικό της ζωής του Αγίου Νήφωνος …


Κάποτε που ήταν στην εκκλησία της Θεοτόκου το Χαλκοπρατίου,

τον πλησίασε ένα πολύ ενάρετο παιδί που έτρεχε πάντα ακούραστο στις ιερές ακολουθίες.


-Πάτερ, τον ρώτησε, τι να κάνω για να κερδίσω τη σωτηρία;

-Εσύ παιδάκι μου, είσαι μια αγνή ψυχή.

Πως ζητάς ν’ ακούσεις σωτήριο λόγο από ένα γέρο που σάπισε στην αμαρτία;

-Ο λόγος του Θεού, πάτερ, λέει: «Επερώτησον τον πατέρα σου και αναγγελεί σοι».

Γι’ αυτό κι εγώ ζητάω να ακούσω από σένα ένα καλό λόγο.

Μη με περοφρονήσεις, λοιπόν, τον ανάξιο.


-Τι σκέπτεσαι;

Να γίνεις μοναχός ή να ευαρεστήσεις στον Θεό ακολουθώντας τη συνήθη ζωή; Τον ρώτησε τότε ο άγιος.

-Σκέπτομαι, Πάτερ, να γυμνασθώ πρώτα μέσα στη ζωή και μετά ό, τι θέλει ο Θεός.

-Αν θέλεις, παιδί μου, να κατοικήσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, οφείλεις να προσέξεις τα εξής:

Να μην κατηγορείς κανέναν απολύτως, να μην κοροϊδεύεις, να μην οργίζεσαι, να μην περιφρονείς.

Φυλάξου πολύ να μη λες «ο τάδε ζει ενάρετα ή ο δείνα άσωτα»,

διότι αυτό ακριβώς είναι το «μη κρίνετε».

Όλους να τους βλέπεις με το ίδιο μάτι, με την ίδια διάθεση,

με την ίδια σκέψη, με απλή καρδιά, να τους δέχεσαι σαν τον Χριστό.


Μην ανοίξεις τ’ αυτί σου σε άνθρωπο που κατακρίνει.

Ούτε, πολύ περισσότερο, να ευχαριστείσαι και να συμφωνείς με όσα λέει.

Αλλά να κρατάς το στόμα σου κλειστό.

Να είσαι δηλαδή αργός στα λόγια και επιμελής στην προσευχή.

Αλλά ούτε κι αυτόν τον ίδιο που κατακρίνει να τον καταδικάσεις μέσα σου.

Κάνει βέβαια κάτι κακό.

Αλλά εσύ να βλέπεις τα δικά σου ελαττώματα και να κατηγορείς τον εαυτό σου μόνο.


-Αυτά που μου είπες, πάτερ, παρατήρησε το παιδί,

είναι για...τους φτασμένους αγωνιστές.

Πως όμως εγώ ο μηδαμινός θα μπορέσω να φτάσω ως εκεί, για να ευαρεστήσω στον Θεό;

-Η νεότητα, παιδί μου , αν έχει ταπείνωση και αγνότητα, αρκεί.

Δεν της ζητάει τίποτα άλλο ο Θεός. Γι’ αυτό, παλικάρι μου, να είσαι αγνός και ταπεινός.

Βάζε τον εαυτό σου κάτω απ’ όλους. Τότε πραγματικά θα ζεις συντροφιά με τον Χριστό.


Αγωνίσου επίσης να μη φαντάζεσαι με το νου σου ότι έφτασες στα μέτρα των αγίων,

αλλά να λες συνεχώς: «Ξέρεις, ψυχή μου, ότι ξεπεράσαμε στις αμαρτίες και τους δαίμονες

και μέχρι τώρα δεν κάναμε καμία καλή πράξη για τον Θεό;

Αλλοίμονο μας, ταλαίπωρη! Τι θα γίνουμε την ημέρα της κρίσεως;»


Για αυτό να θεωρείς την προσευχή σου, παιδί μου, όλο τον καιρό της ζωής σου,

σαν του χειρότερου αμαρτωλού. Διότι τότε αμαρτάνουμε χειρότερα,

όταν νομίζουμε ότι η προσευχή μας είναι άγια και καθαρή.

Άλλωστε και αν ακόμη κάνει κανείς σημεία και τέρατα,

πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του αναπολόγητο,

γιατί οπωσδήποτε θα αμαρτάνει στην προσευχή με τα εσωτερικά σκιρτήματα

της καρδιάς ή και με τους απρόσεκτους λογισμούς.

(Δηλαδή, όταν άλλα λέει το στόμα κι αλλού τρέχει ο νους).

Γιʼ αυτό θυμήσου να λες πάντα τούτα τα λόγια:

«Ἐκ τῶν κρυφίων μου καθαρισόν με καί ἀπό ἀλλοτρίων φεῖσαι τοῦ δούλου σου».


Πρέπει ακόμη να έχεις και τούτο υπ’ όψη σου:

Ποτέ να μην ευχαριστείσαι με τα καλά σου έργα ούτε να ξεθαρρεύεις εξ αιτίας τους.

Δεν ξέρεις, αν είναι αρεστά ή αποκρουστικά στο Θεό.

Γι αυτό καλύτερα να έχεις το θάρρος σου σ’ Εκείνον και στη δύναμη του,

λογαριάζοντας τον εαυτό σου ανώφελο χώμα.

Αχ, παιδί μου, πόσες αμαρτίες κάνουμε και δεν τις ξέρουμε!


Όταν δεις τους συνανθρώπους σου να σφάλλουν, εσύ να τα βάζεις με τον εαυτό σου.

Κι αν κανείς σε βρίσει, σε κατακρίνει ή σε περιφρονήσει, έστω και μέχρις εξευτελισμού,

ταπείνωσε τον λογισμό σου και κατάκρινε και συ ο ίδιος τον εαυτό σου

σαν αμαρτωλό και ανάξιο να ζει!… Ε, μ’ όλ’ αυτά θα έρθει η διόρθωση και η σωτηρία.


Τότε ο νέος τον ξαναρώτησε:

-Πάτερ, πως μπορεί ο άνθρωπος να νικάει κάθε πειρασμό του διαβόλου;

-Η νίκη σε κάθε πειρασμό είναι η σιωπή και η ταπείνωση.

Όλα τα έργα του ταπεινόφρονος είναι γνωστά στον Θεό και επαινετά από τους αγγέλους του.

Γι’ αυτό είναι φρικτά και φοβερά στους δαίμονες.

Γίνε, λοιπόν, ταπεινός και συντετριμμένος στην καρδιά,

ώστε να ποθήσει το Άγιο Πνεύμα να κατοικήσει μέσα σου

και να σου δώσει έτσι δύναμη ν’ αποκρούσεις κάθε βιοτική μέριμνα.


Γιατί διαβλέπω ότι αυτή περισσότερο σε απομακρύνει από το δρόμο του Θεού

απασχολώντας σε με ανώφελα πράγματα.

Αυτά δεν θα μας ωφελήσουν σε τίποτε, παιδί μου, την ημέρα της Κρίσεως.

Δεν μας έστειλε ο Κύριος σε τούτη τη ζωή, για να πνίξουμε τον αυτό μας μέσα στις μέριμνες

και τις υπερβολικές φροντίδες δελεαζόμενοι απ’ τον διάβολο- μη γένοιτο!

Καλυτέρεψε ολόκληρο τον εαυτό σου προς τον Θεό φροντίζοντας μόνο για την ψυχή σου,

και Εκείνος έχει έννοια και για τις υλικές σου ανάγκες.

Γιατί κανένας, όσο κι αν φροντίζει στην παρούσα ζωή για τη σάρκα του,

δεν μπορεί να προσθέσει στο ανάστημά του ένα πήχη, καθώς είπε ο Κύριος.

Τι όφελος έχουμε απ’ τα πράγματα του κόσμου, έστω κι αν λάχει να τα συνάξουμε όλα στις αποθήκες μας;


Στο τέλος τα αφήνουμε εδώ.

Κι εμείς γυμνοί από αρετές κατοικούμε στον τάφο!…

Ποιο υλικό κέρδος μπορεί να μας σώσει τότε; Ασφαλώς κανένα.

Θα μας ζώσει από παντού το σκοτάδι, το ουαί, η αιώνια κόλαση.

Γι’ αυτό είναι απόλυτη ανάγκη να προσευχόμαστε αδιάλειπτα με πολλή περισυλλογή και γαλήνη.

Νιώσε, λοιπόν, παιδάκι μου, και βάλε καλά στην καρδιά σου όλα όσα σου λέω

και από δω και μπρος κόψε τις φροντίδες και ζήσε συνετά και ευάρεστα στον Κύριο και Θεό σου.


Μ’ αυτές τις συμβουλές του ο μακάριος έφερε βαθειά κατάνυξη στην καρδιά του νέου.

Τέλος εκείνος φεύγοντας έπεσε στα πόδια του και ζήτησε την ευχή του.

Το ίδιο έκανε και ο Νήφων.

Έπεσε κι αυτός στα πόδια του παιδιού κι έπειτα του έδωσε την ευχή του, για να φύγει.


Το παιδί αυτό ήταν υιός ενός από τους μεγάλους άρχοντες του παλατιού.

Από τότε τον περισσότερο καιρό του τον περνούσε μαζί με τον όσιο πριν αυτός να τιμηθεί με το επισκοπικό αξίωμα.

Έμαθε και το κελί του και σύχναζε εκεί τρυγώντας τα θεία διδάγματα,

τα γλυκύτερα «υπέρ μέλι και κήριον».

Έτσι τράφηκε η ψυχή του κι από μικρός έγινε εύχρηστο σκεύος στα χέρια του Θεού.

Με τα πνευματικά του χαρίσματα ευαρέστησε στον Κύριο κι όταν ήρθε η ώρα,

του παρέδωσε την ψυχή του κι αναπαύτηκε μέσα στη θεϊκή του αγκάλη.

Το όνομα του ήταν Νεόφυτος. “




Απόσπασμα από το βιβλίο «Ένας Ασκητής επίσκοπος,
Άγιος Νήφων ο Κωνσταντιανής»

του π. Πέτρου Ιερομονάχου (μαθητού του Αγ.Νήφωνος).

Εκδόσεις Αστήρ

optiko.net

[XAPA]

Δεν είμαστε ποτέ μόνοι μας ! Οι Άγιοι είναι πιο κοντά μας από όσο νομίζουμε! Ας τους καλέσουμε λοιπόν στη ζωή μας!


Οι φίλοι μας οι άγιοι!



~ Όταν γνώρισα το Χριστό, μού γνώρισε με τη σειρά Του μια καινούρια οικογένεια με τους αμέτρητους φίλους Του,

τους Αγίους και μου είπε: ‘ τώρα είναι και δικοί σου φίλοι’!

Έκτοτε η ζωή και η καθημερινότητά μου άλλαξε άρδην!

Η κάθε μου μέρα απέκτησε άλλο νόημα αφού είναι μια γιορτή, γιορτάζει κι ένας φίλος μου!

Η κάθε μέρα είναι χαρούμενη γιατί έχουν γιορτή στον ουρανό!

Ο χρόνος απέκτησε άλλη αξία γιατί τώρα ακολουθώ το εκκλησιαστικό ημερολόγιο!


Η μελέτη του βίου των Αγίων με έκανε να καταπλαγώ με τον αγώνα, τη θυσία και την αγάπη τους για το Χριστό,

να θαυμάσω το ζήλο, τη δύναμη, την αυταπάρνηση και φυσικά όλες τις αρετές τους

αφού όλοι τους μαρτύρησαν για τον Αγαπημένο τους!

Πάντα θα σαστίζω με την απλότητα, την ταπείνωση και τη γλυκύτητα αυτών των ανθρώπων

που το βλέμμα τους και όλη τους η παρουσία εξέπεμπαν το Θείο Φως!


Είμαι πολύ χαρούμενη με τους καινούριους μου φίλους… δεν τους αξίζω… είναι ένα από τα δώρα του Θεού

κι αυτοί σε εμένα την ανάξια που το αποδέχομαι με πολλή ευγνωμοσύνη!

Σιγά σιγά και μέσα από τις προσευχές μου συνδέομαι ολοένα και περισσότερο με κάποιους από αυτούς!

Κάθε φορά που χρειάζομαι τη βοήθεια και τη στήριξη τους είναι εκεί για μένα!

Ο Άγιος Παντελεήμων, ο Άγιος Σώζων, ο Άγιος Πορφύριος, η Αγία Παρασκευή, η Αγία Αικατερίνη

και αρκετοί ακόμη είναι μερικοί από όσους έχω ορίσει καρδιακά μέσα μου συνοδοιπόρους μου σ’ αυτή τη ζωή

αν και γνωρίζω ότι όλοι οι Άγιοι μας συντροφεύουν! Με τις πρεσβείες τους λοιπόν πορεύομαι πιο ήσυχη και ειρηνική!


Άλλωστε αυτό δε θέλουν κι εκείνοι; Να βοηθούν τους ανθρώπους!

Τι ευτυχία! Μια ολόκληρη οικογένεια εκεί ψηλά στον ουρανό με την οποία μπορούμε να επικοινωνούμε πνευματικά!

Και αυτή η πλειάδα των Αγίων μας καταδεικνύει ότι όχι μόνο δεν είναι ανέφικτη η Αγιότητα

αλλά ότι είναι και ο τελικός προορισμός! ‘ Άγιοι γίνεσθε’[ Α’ Επιστ. Πέτρου]


Προσεύχονται για τις ψυχές μας και ποθούν τη σωτηρία όλων μας!

Χαίρονται με την πρόοδο μας και λυπούνται με τις πτώσεις μας!

Μας περιμένουν για να προσέλθουμε όλοι μαζί στον Κύριο

και να απολαύσουμε όλοι μαζί τα αγαθά του Παραδείσου! [Προς Εβραίους ια’39,40]


Δεν είμαστε ποτέ μόνοι μας ! Οι Άγιοι είναι πιο κοντά μας από όσο νομίζουμε!

Ας τους καλέσουμε λοιπόν στη ζωή μας!

Ας τους επικαλούμαστε κάθε φορά που νιώθουμε μοναξιά, θλίψη, αγωνία, αδυναμία και εκείνοι θα μας στηρίζουν,

θα μας πιάνουν από το χέρι και θα μας βοηθούν να συνεχίζουμε τον Αγώνα τον Καλό

και το μονοπάτι που οδηγεί εκεί κοντά τους… στη Βασιλεία των Ουρανών!



sostis.gr