Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Και τί θα λέω, όταν προσεύχομαι;



Ο άρρωστος Εζεκίας ούτε όρθιος ούτε γονατιστός, αλλά πεσμένος στο κρεβάτι παρακάλεσε για τη θεραπεία του το Θεό,

που με τον προφήτη Ησαΐα του είχε προαναγγείλει το θάνατό του.

Και κατόρθωσε με την καθαρότητα και τη θερμότητα της καρδιάς του να μεταβάλει τη θεϊκή απόφαση.


Ο ληστής, πάλι, καρφωμένος πάνω στο σταυρό, με λίγα λόγια κέρδισε τη βασιλεία των ουρανών.

Και ο Ιερεμίας μέσα στο λάκκο με τη λάσπη και ο Δανιήλ μέσα στο λάκκο με τα θηρία

και ο Ιωνάς μέσα στην κοιλιά του κήτους, όταν προσευχήθηκαν θερμά, απομάκρυναν τις συμφορές,

που τους είχαν βρει, και βοηθήθηκαν από το Θεό.


"Και τί θα λέω, όταν προσεύχομαι;", θα με ρωτήσεις.

Θα λες ό,τι και η Χαναναία του Ευαγγελίου. «Ελέησέ με, Κύριε!»,

παρακαλούσε εκείνη. «Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο».

"Ελέησέ με, Κύριε!", θα παρακαλάς κι εσύ. "Η ψυχή μου βασανίζεται από δαιμόνιο".

Γιατί η αμαρτία είναι μεγάλος δαίμονας.Ο δαιμονισμένος ελεείται, ενώ ο αμαρτωλός αποδοκιμάζεται.

"Ελέησέ με!". Μικρή είναι η φράση.

Και όμως, γίνεται πέλαγος φιλανθρωπίας, καθώς, όπου υπάρχει έλεος, εκεί υπάρχουν όλα τα αγαθά.



Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος


psigmataorthodoxias

:

[XAPA]

«Ο πρύτανης τῶν ἠλιθίων»!



Λένε, ὅτι ὁ βασιλιὰς τῆς Γαλλίας Κάρολος Θ΄ (1560-1574) εἶχε ἕνα γελωτοποιό,

ποὺ κάθε ἡµέρα ἔλεγε καὶ ἔκανε τόσα «χαζά» ἀστεῖα,

ὥστε ὁ βασιλιὰς καὶ οἱ αὐλικοὶ του ξεκαρδίζονταν στά γέλια διασκεδάζοντας µὲ τὴν «χαζοµάρα» του,

χωρὶς νά σκέπτονται, ὅτι ἕνας ἄνθρωπος πού ξέρει καὶ κάνει κάθε ἡµέρα καινούργια «χαζά» ἀστεῖα,

δέν µπορεῖ νά εἶναι τόσο χαζός, ὅσο φαίνεται.

Ἐνθουσιασµένος λοιπὸν ἀπὸ τὰ «χαζά» του ἀστεῖα ὁ βασιλιάς τοῦ ἀπένειµε τίτλο εὐγενείας!

Τὸν ὀνόµασε «πρύτανη τῶν ἠλιθίων».


Τοῦ ἔδωκε µάλιστα καὶ σὰν διάσηµο ἕνα εἰδικὸ σκῆπτρο!

Καὶ τοῦ εἶπε: Σὲ ἀναγορεύω «πρύτανη τῶν ἠλιθίων».

Καὶ σὰν σύµβολο τοῦ τίτλου σου, ποὺ τὸν ἀπέκτησες ἐπάξια µὲ τὶς τόσες χαζοµάρες σου,

σοῦ δίνω καὶ αὐτὸ τὸ σκῆπτρο. Κράτησέ το. Σοῦ ἀνήκει δικαιωµατικά.

Μὰ ἂν βρῆς ἄλλον ἄνθρωπο πιὸ χαζὸ ἀπὸ σένα, τοῦ τὸ δίνεις!


Ἐπέρασε καιρὸς ἀπό τότε. Καὶ νά, ὁ βασιλιὰς εἶναι βαριὰ ἄρρωστος. Πεθαίνει.

Κοντὰ του εἶναι διάφοροι ἀξιωµατοῦχοι του. Καὶ ὁ «πρύτανις τῶν ἠλιθίων».

Καὶ ἀρχίζει ὁ διάλογος:

-Τὶ κάνεις, Μεγαλειότατε;

-Φεύγω, ἀγαπητὲ «πρύτανη»!

-Για ποῦ, βασιλιά µου;

-Δέν ξέρω γιά ποῦ! Μὰ γιά πολὺ µακρυά!...

-Καὶ πότε ἀναχωρεῖς;

-Δέν ξέρω πότε ἀκριβῶς!

-Καὶ πότε θὰ γυρίσεις;

-Ποτὲ πιά! Θὰ µείνω ἐκεῖ γιά πάντα!...[/u]

[u]-Καὶ τὶ θὰ βρῆς, ἐκεῖ;

-Δέν ξέρω! Τίποτε!

-Τουλάχιστον εἰδοποίησες; Σὲ περιµένουν ἐκεῖ φίλοι;

-Ὄχι, κανένας!...

-Ἔκαµες τουλάχιστον τίς ἀπαραίτητες προετοιµασίες καὶ προµήθειες γιά ἕνα τέτοιο ταξίδι;

-Ὄχι. Τίποτε!...


Ἔξυσε τὸ κεφάλι του ὁ γελωτοποιὸς καὶ εἶπε:

-Τότε, βασιλιά µου, νά µοῦ ἐπιτρέψεις νά σοῦ δώσω τὸ σκῆπτρο τοῦ «πρύτανη τῶν ἠλιθίων»!

Σοῦ ἀνήκει. Δικαιωµατικά.

Ἐγὼ δέν θὰ ἔκανα ποτέ τέτοια χαζοµάρα. Εἶσαι πιὸ χαζὸς ἀπὸ µένα.

Εἶσαι ὁ πιὸ χαζὸς ἄνθρωπος πού ἔχω συναντήσει στήν ζωή µου!



Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης Μελέτιος


agiounikolaoutouneou.gr

[XAPA]

Ο καρκίνος μπήκε στον άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος δεν άφησε μέσα του χώρο
για να μπει ο Θεός.



Πάτερ Κλεόπα, εδώ καθημερινά καταφθάνουν άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο για να σας δουν.

Ποιες είναι οι εμπειρίες κι οι εντυπώσεις σας;

Το ότι εμείς οι Χριστιανοί έχουμε μέσα μας μπερδέψει τα πράγματα.

Αν κι είμαστε βαπτισμένοι, ωστόσο συχνά δεν ξέρουμε τί πιστεύουμε.

Με πόνο και θλίψη βλέπω καθημερινά ότι εμείς οι άνθρωποι έχουμε φτιάξει για το Θεό μια εικόνα

περίεργη κι απαράδεκτη.

Μια εικόνα που δεν συμβιβάζεται με τα Ευαγγέλια και τα βιβλία τα ιερά, πού το Θεό τον προσδιορίζουν

σαν άβυσσο ευσπλαχνίας κι αγάπης.

Σχεδόν το 99% όσων άρχονται εδώ φαντάζονται το Θεό σαν ένα ανώτερο Ον που επιφυλάσσει στον

άνθρωπο μόνο θυμούς, οργές και ποινές, αλλά σπάνια καλοσύνες.

Εγώ δεν είμαι γιατρός, αλλά τσοπάνος, πιστεύω όμως πως η αιτία του καρκίνου

εκεί βρίσκεται: στη λανθασμένη εικόνα που ο άνθρωπος έφτιαξε μέσα του για το Θεό.



Δηλαδή, αν εμείς οι άνθρωποι μετασχηματίσουμε την αντίληψη που έχουμε σήμερα για το Θεό, αν αλλάξουμε

την εικόνα που φτιάξαμε μέσα μας για το Δημιουργό, τότε βρέθηκε το φάρμακο και θεραπεύτηκε ο καρκίνος;

Ναι. Τον καρκίνο δημιουργούν οι τύψεις, τα άγχη και οι φοβίες, οι ανησυχίες και οι

αποστασίες, οι αμφιβολίες, οι θλίψεις κι οι στενοχώριες.

Ο καρκίνος μπήκε στον άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος δεν άφησε μέσα του χώρο για να μπει ο Θεός.

Αν νοιώσεις μέσα στις φλέβες σου το Θεό, τότε ηρέμησες. Αυτό είναι το φάρμακο του καρκίνου.


Πώς, όμως, να ηρεμήσει ένας πού ζει συνεχώς μέσα στις πτώσεις; Πώς να νοιώσει μέσα στις φλέβες του

το Θεό ένας, λ.χ., που ζει με μοιχείες, πορνείες κι εγκλήματα;

Είναι απλό. Αρκεί να πιστέψει πως είναι πλασμένος απ’ το Θεό με αγάπη κι ότι ο Θεός έχει για τον καθένα μας

ένα σχέδιο.

Άραγε ποιός ξέρει τί σχέση να έχουν οι ανθρώπινες πτώσεις μ’ αυτό το σχέδιο του Θεού…

“Άλλωστε, μη ξεχνάμε, όλοι μας είμαστε παραβάτες κι εγκληματίες, αφού δεν υπάρχει άνθρωπος που

να τηρεί στ’ αλήθεια τους όρους του Νόμου.

Αν ο πόρνος, ο μοιχός, ο εγκληματίας πιστέψει και πει στο Θεό: «Θεέ μου, συ μ’ έφτιαξες μ’ ένα τόσο φτηνό

υλικό. Κάνε με τούτο να το χωνέψω», το πρόβλημα λύθηκε.

Ο άνθρωπος ο αμαρτωλός θα συνειδητοποιήσει ότι είναι πάροικος πάνω στη

γη κι ότι γι’ αλλού είναι ο προορισμός του

Το άσχημο είναι ότι δεν μάθαμε να δεχόμαστε τον εαυτό μας έτσι, όπως ακριβώς είναι και το χειρότερο ότι δε

συνηθίσαμε αυτό τον αμαρτωλό εαυτό να τον διατηρούμε σε επαφή με τον Ουρανό. Γι’ αυτό ο καρκίνος θερίζει.


Κι όταν ο καρκίνος θεραπευτεί, τότε ποιός πρέπει να είναι ο στόχος μας;

Να δούμε και να συνειδητοποιήσουμε τα θαύματα του Θεού.


Ποιό είναι το μεγαλύτερο απ’ αυτά;

Η υπομονή του Θεού με εμάς τους ανθρώπους.



Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Ορθοδοξία στη χώρα του Τσαουσέσκου» του Τ. Μιχαλά


xfd.gr

[XAPA]

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ:

ΔΙΑΡΚΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΠΡΟΟΠΤΑ


Ἔχουμε ἀδιαλείπτως ἕναν πειρασμὸ μπροστά μας. Διαρκῶς συμβαίνουν στὴν ζωὴ μας ἀπρόοπτα.

Ἔρχεσαι στὸ μοναστήρι γιὰ νὰ βρὴς πνευματικὴ ζωή, καὶ συναντᾶς κακούς. Εἶναι ἀπρόοπτο.


Ζητὰς κελλὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ μοναστηριοῦ ποὺ δὲν ἔχει ὑγρασία, τὸ ἀποκτᾶς,

διαπιστώνεις ὅμως ὅτι ἡ θάλασσα σοῦ προκαλεῖ ἀλλεργία, ὁπότε δὲν μπορεῖς νὰ χαρῆς οὔτε τὴν ἡμέρα οὔτε τὴν νύχτα.

Ἀμέσως θὰ σοῦ πῆ ὁ λογισμός, σήκω νὰ φύγης. Εἶναι ἀπρόοπτο.


Σὲ πλησιάζω μὲ τὴν ἰδέα ὅτι εἶσαι καλὸς ἄνθρωπος καὶ βλέπω ὅτι εἶσαι ἀνάποδος. Ἀπρόοπτο.

Παρουσιάζονται συνεχῶς ἀπρόοπτα ἐνώπιόν μας, διότι ἔχομε θέλημα καὶ ἐπιθυμίες.


Τὰ ἀπρόοπτα εἶναι ἀντίθετα πρὸς τὸ θέλημα καὶ τὴν ἐπιθυμία μας, γι” αὐτὸ καὶ μᾶς φαίνονται ἀπρόοπτα, στὴν οὐσία ὅμως δὲν εἶναι.

Διότι ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸν προσδοκᾶ τὰ πάντα καὶ λέγει πάντοτε «γενηθήτω τὸ θέλημά Σου».


Θὰ ἔρθη βροχή, λαίλαπα, χαλάζι, κεραυνός; «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον».

Ἐπειδὴ αὐτὰ κοστίζουν στὴν σαρκικότητά μας, γι” αὐτὸ ἐμεῖς τὰ βλέπομε ὡς ἀπρόοπτα.


Γιὰ νὰ μὴν ταράσσεσαι λοιπὸν κάθε φορᾶ καὶ στεναχωριέσαι, γιὰ νὰ μὴν ἀγωνιᾶς καὶ προβληματίζεσαι,

νὰ τὰ περιμένης ὅλα, νὰ μπορῆς νὰ ὑπομένης ὅτι ἔρχεται.

Πάντα νὰ λές, καλῶς ἦλθες ἀρρώστια, καλῶς ἦλθες ἀποτυχία, καλῶς ἦλθες μαρτύριο.

Αὐτὸ φέρνει τὴν πραότητα, ἄνευ τῆς ὁποίας δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχη καμία πνευματικὴ ζωή.



πηγή: Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Λόγοι Ασκητικοί-Περί Αρετών


orthodoxhporeiakaizwh

[XAPA]

Ο Γέροντας Κλεόπας Ηλιέ της Ρουμανίας (+1998) διηγείται ένα θαύμα με την Θεία Κοινωνία περί νέου ημερολογίου και σχισματικών παλαιοημερολογιτών



Όταν ο δόκιμος μοναχός Κωνσταντίνος, ο μετέπειτα π. Κλεόπας, υπηρετούσε ως δεύτερος διακονητής

στην εκκλησία της Μονής, ήταν αυτόπτης μάρτυρας μερικών θαυμάτων που συνέβησαν

την ώρα της Θείας Λειτουργίας, στην εκκλησία της Σκήτης Συχαστρία.

Ιδού τι μας διηγήθηκε:


Να βλέπατε τι έπαθα μ’ έναν ενάρετο Ιερέα, τον π. Καλλίστρατο Μπόμπου.

Ως πνευματικός πέρασε κάποτε από μία μοναχή, ασκήτρια σε σπηλιά του δάσους.

Τότε στα δάση ασκήτευαν περί τους 550 μοναχούς και μοναχές.

Αυτή η μοναχή είπε στον π. Καλλίστρατο:

«Σε σας δεν κατέρχεται το Άγιο Πνεύμα, διότι ακολουθήσατε το νέο ημερολόγιο»!

Από τότε ο πατήρ Καλλίστρατος ζούσε με πολλή αμφιβολία.


Κάποτε ο πατήρ Καλλίστρατος τελούσε τη Θεία Λειτουργία και,

όταν επικαλέσθηκε το Άγιο Πνεύμα να κατέλθει,

με έκπληξή του είδε ότι ο Αμνός έγινε κρέας και έτρεχε το Άγιο Αίμα

από το Δισκάριο και το Αντιμήνσιο.

Όταν παρετήρησε μέσα στο Άγιο Ποτήριο, είδε ανθρώπινο Αίμα.

Τότε με κάλεσε και μου είπε:

–Αδελφέ Κωνσταντίνε, έλα εδώ κοντά! Τι βλέπεις;

–Πω, πω, πάτερ Καλλίστρατε! Η Θεία Κοινωνία έγινε κρέας και αίμα!

Τότε έστειλα να ειδοποιήσουν γρήγορα τον Ηγούμενο.

Όταν ήρθε ο στάρετς, έβαλε μοναχούς να διαβάζουν το Ψαλτήριο στον χορό και είπε:

–Έε, πάτερ Καλλίστρατε!

πιστεύεις τώρα ότι έρχεται το Άγιο Πνεύμα και μεταβάλλει τα Δώρα ή όχι;

–Συγχώρησέ με, πάτερ! Κι έπεσε στα γόνατά του κλαίγοντας.

–Πρόσεχε! Κατήλθε το Άγιο Πνεύμα. Μετεβλήθη το Σώμα του Χριστού σε κρέας!

Μετεβλήθη το νερό και κρασί σε Τίμιο Αίμα Του!

Γιατί πλέον αμφιβάλλεις, πάτερ;

–Πιστεύω, Γέροντα. Σε παρακαλώ συγχώρησέ με!

–Πιάσε σφιχτά τα Τίμια Δώρα!

Κατόπιν μ’ ένα σκαρπέλο άνοιξε μια οπή στη βάση της Αγίας Τράπεζας,

διότι συμβολίζει τον Τάφο του Κυρίου μας και έθαψε εκεί τα Άγια Μυστήρια,

όπως μας διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες μας.


Το Άγιο Ποτήρι το αγίασε εκ νέου και το έπλυνε μαζί με το Αντιμήνσιο στο χωνευτήρι.

Στάθηκα εκεί μέχρι να τελειώσει όλο το ψαλτήρι.

Κατόπιν άρχισα πάλι τη Θεία Λειτουργία, συνεχίζοντας από την Προσκομιδή:

«Εις των στρατιωτών λόγχη την πλευράν αυτού ένυξε…».

Έτσι τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία και δεν επαναλήφθηκε πάλι αυτό το θαύμα.

Τώρα πιστεύεις; τον ρώτησε πάλι ο στάρετς.

Πιστεύω, πάτερ!

Μετά ο πατήρ Ιωαννίκιος τον επετίμησε με αποχή από τη Θεία Λειτουργία 40 ημέρες, λέγοντάς του:

–Σου έλεγα να πιστεύεις ακράδαντα, αλλά εσύ πήγαινες στις ερημίτισσες του δάσους να διδαχθείς γιά το ημερολόγιο!



Από το βιβλίο: “Γεροντικό Ρουμάνων Πατέρων” των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη


Πηγή: ΙΧΘΥΣ

[XAPA]

Ο ταπεινός επιστήμων και η γονυκλισία σώματος και ψυχής


Ὁ βιοχημικός Ἀαρών Τσιχανόβερ τιμήθηκε μέ τό βραβεῖο Νομπέλ Χημείας 2004 γιά τήν μεγάλη του ἐπιτυχία

στόν πόλεμο κατά τοῦ καρκίνου (ἀνακάλυψε τό ἔνζυμο-καταστροφέα τῶν πρωτεϊνῶν πού προκαλοῦν τόν καρκίνο).


Πρίν ἀπό μερικά χρόνια ὁ ἐπιφανής ἐπιστήμονας ἔδωσε μία ἐνδιαφέρουσα συνέντευξη και εκεί ἀνάμεσα στά ἄλλα,

λέει καί τά ἑξῆς:

«Ἄν μέ ρωτήσετε τί εἶμαι καί σᾶς πῶ «ἐπιστήμονας», καί μετά μοῦ ζητήσετε νά σᾶς ἐξηγήσω τί ἐννοῶ,

θά σᾶς πῶ ὅτι εἶμαι ἕνας θεατής.

Δέν κάνω κάτι. Ἀκολουθῶ ἁπλά τόν Θεό, τά βήματα τοῦ Θεοῦ.

Αὐτός εἶναι πού κάνει τά πάντα. Ὅλες οἱ ἀνακαλύψεις εἶναι δικές του. Ἐγώ δέν ἀνακάλυψα τίποτε.

Ἐκεῖνος μέ ὁδηγεῖ στό νά κάνω ἐπιστημονικές ἀνακαλύψεις. Καί τότε ἀναρωτιέμαι, στήν περίπτωση πού κάτι πάει στραβά,

πώς θά μπορέσω νά τό διορθώσω. Αὐτό ἀποτελεῖ τό μέγιστο τῆς δικῆς μου παρέμβασης.

Πῶς νά σᾶς τό πῶ; Ἐγώ εἶμαι ἕνα εἶδος ἐρευνητή ἕνας ἄνθρωπος πού ἀποκαλύπτει πράγματα.

Ἡ δουλειά μου εἶναι νά ἀποκαλύπτω τά μυστικά τῆς φύσης.

Καί ὅταν ἀποκαλύπτεις τά μυστικά τῆς φύσης, γίνεσαι πολύ ταπεινός.

Γιατί ἡ πολυπλοκότητα τῆς δημιουργίας εἶναι τόσο μεγάλη, πού ὁ ἄνθρωπος ἀναγκάζεται

νά τοποθετήσει τόν ἑαυτό του στίς σωστές διαστάσεις καί τότε δέν θέλει οὔτε ἐξουσία, οὔτε τίποτε».


Εἶναι ἄξια θαυμασμοῦ ἡ ταπείνωση τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἐπιστήμονα.

Μήπως ὅμως εἶναι καί ἕνας δριμύς ἔλεγχος γιά τήν δική μας ἐλλιπή ταπείνωση;

Ταπείνωση ὄχι πιά ἐνώπιον τοῦ μεγαλείου τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου, ἀλλά ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ ἔργου Του

γιά τήν σωτηρία μας.

Στόν ἐσπερινό τῆς Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς γονατίζουμε τήν ὥρα πού διαβάζονται

ἐκεῖνες οἱ ὡραιότατες εὐχές τῆς ἑορτῆς.


Ἡ σωματική αὐτή κίνηση εἶναι συμβολική: δείχνει τήν ταπείνωσή μας.

Γιά νά εἶναι ὅμως σωστή καί πλήρης πρέπει νά συνοδεύεται καί ἀπό τήν ταπείνωση τῆς ψυχῆς.

Ἀφοῦ,σῶμα καί ψυχή συνιστοῦν τόν ἕνα ἄνθρωπο.

Γι᾿αὐτό, λέμε σέ ἕνα τροπάριο τῶν ἀποστίχων Κυριακή Πεντηκοστῆς, ἑσπέρας:

«Ἐμεῖς, ἄν καί προερχόμαστε ἀπό τούς ἀπίστους, εἰδωλολάτρες καί ὀρθολογιστές, ἀξιωθήκαμε τοῦ θείου φωτός

γιατί στηριχθήκαμε στά λόγια καί τά διδάγματα τῶν ἀποστόλων, πού μιλοῦν γιά τήν δόξα τοῦ Θεού,

τοῦ εὐεργέτου τῶν ὅλων. Μαζί μ᾿ αὐτούς, λοιπόν, ὑποκλίνοντας καρδιές καί γόνατα,

μέ πίστη ἄς προσκυνήσωμε τό Ἅγιο Πνεῦμα, τόν Σωτήρα τῶν ψυχῶν μας».


Τό νά γονατίσουμε σωματικά εἶναι μᾶλλον κάτι εὔκολο.

Τό δύσκολο εἶναι τό γονάτισμα τῆς ψυχῆς μας, δηλαδή ἡ ταπείνωση. Γιατί ἄραγε;

Γιατί,ταπείνωση σημαίνει: ἐμπιστεύομαι τόν Χριστό σέ ὅλα. Καί κάνω ὑπακοή σ΄Αὐτόν, σέ ὅλα. Εἴτε μοῦ ἀρέσουν, εἴτε ὄχι.

Γιατί ξέρω ὅτι οἱ ὁδηγίες τοῦ Χριστοῦ μέ ὁδηγοῦν κοντά Του.

Στήν πράξη, αὐτό ἐπιτυγχάνεται μέ τήν ὑπακοή στίς πνευματικές συμβουλές καί ὁδηγίες τοῦ ἱερέα

– πνευματικοῦ πατέρα πού μᾶς ὁδηγεῖ μέ ἀσφάλεια στόν Χριστό.



iliaxtida

[XAPA]

O θείος φωτισμός είναι το παν.


Πολλές φορές λέω σε μερικούς: «Κανόνισε όπως σε φωτίση ο Θεός».

Όταν λέω «όπως σε φωτίση ο Θεός», εννοώ ο άνθρωπος να δη τα πράγματα με θείο φωτισμό και όχι με

την ανθρώπινη λογική.

Να μη νομίζη πώς ότι αναπαύει εκείνον είναι και η φώτιση του Θεού.


- Γέροντα, πώς έρχεται ο θείος φωτισμός;

- Αν ξεσκουριάσουμε τα καλώδια, ο παλαιός άνθρωπος γίνεται καλός αγωγός και τότε περνάει η Χάρις του

Θεού και δέχεται το θείο φως της Χάριτος. Αλλιώς γίνονται βραχυκυκλώματα και δεν ενεργεί η Χάρις.

Όλη η βάση είναι να προσέξη ο άνθρωπος να μην τον εγκατάλειψη η Χάρις του Θεού, για να έχη τον

θείο φωτισμό. Γιατί, αν δεν υπάρχη θείος φωτισμός, όλα χαμένα είναι.


Τί τράβηξε ο Χριστός με τους Μαθητές, πριν τους επισκιάση η Χάρις, γιατί ήταν γήινοι!

Πριν από την Πεντηκοστή είχε δοθή εξουσία από τον Θεό στους μαθητές να βοηθούν τον κόσμο.

Δεν είχαν όμως ακόμη τον θείο φωτισμό που πήραν την Πεντηκοστή.

Ενώ τους έλεγε ό Χριστός ότι θα πάη στα Ιεροσόλυμα και θα σταυρωθή ο Υίός του ανθρώπου κ.λπ., εκείνοι

νόμιζαν ότι, όταν πάη στα Ιεροσόλυμα, θα Τον κάνουν βασιλιά.


Σκέφτονταν ανθρώπινα. Γι' αυτό τους απασχολούσε ποιος θα καθήση δεξιά καί ποιός αριστερά από τον Χριστό.

Πήγε η μητέρα των υιών του Ζεβεδαίου και Τον παρακάλεσε να βάλη στην βασιλεία Του το ενα παιδί της από

τα δεξιά Του και το άλλο από τα αριστερά Του! (1)

Από την ημέρα όμως της Πεντηκοστής που ο Χριστός τους έστειλε τον Παράκλητο, το Άγιο Πνεύμα, είχαν

πλέον οι Απόστολοι μόνιμα την θεία Χάρη.


Προηγουμένως μόνο μερικές φορές είχαν θείο φωτισμό• ήταν σαν να γέμιζε η μπαταρία τους και

πάλι εξαντλείτο. Πάλι έπρεπε να την βάλουν στην μπρίζα, να φορτισθή!

Πάλι εξηντλείτο, πάλι στην μπρίζα! Όταν τους έστειλε τον Παράκλητο, δεν χρειαζόταν πιά η... μπρίζα.

Όχι ότι εμείς τώρα είμαστε καλύτεροι και εκείνοι ήταν χειρότεροι, αλλά εμείς ζούμε στον καιρό της

Χάριτος, γι' αυτό δεν έχουμε ελαφρυντικά.


Είμαστε βαπτισμένοι, έχουμε και τον Παράκλητο, τα έχουμε όλα.

Τότε δεν είχε σταυρωθή ακόμη ο Χριστός, καί είχε, κατά κάποιον τρόπο,εξουσία ο διάβολος και εύκολα

παρέσυρε τους ανθρώπους.

Μετά την Σταύρωση δόθηκε σ' όλους η δυνατότητα από τον Χριστό να έχουν τον θείο φωτισμό.


Θυσιάσθηκε ο Χριστός και μας ελευθέρωσε. Βαπτισθήκαμε στο όνομα Του. Την μπρίζα την έχει

συνέχεια βαλμένη. Τώρα εμείς γινόμαστε αιτία να μην περνάη το ρεύμα της θείας Χάριτος, γιατί

αφήνουμε τα καλώδια μας σκουριασμένα.


- Γέροντα, τι προυποθέσεις χρειάζονται, για να κατοικήση στον άνθρωπο το Άγιο Πνεύμα;


- Αγωνιστικό πνεύμα, ταπείνωση, φιλότιμο, αρχοντιά, θυσία.

Ο άνθρωπος είναι άχρηστος, άμα λείψη η Χάρις του Αγίου Πνεύματος.

Το Άγιο Πνεύμα είναι το φως, το θείο φως. Όλη η βάση εκεί είναι.

Αν κανείς δεν βλέπη, μπορεί να χτυπήση πάνω στο τζάμι, να πέση σε κανέναν γκρεμό ή σε λάκκο ή σε

ακαθαρσίες, και σε βόθρο ακόμη. Δεν βλέπει που πάει, γιατί στερείται το φώς.


Άμα όμως βλέπη λίγο, προφυλάγεται• άμα βλέπη πιο πολύ, αποφεύγει όλους αυτούς τους κινδύνους και

βαδίζει με ασφάλεια στον δρόμο του.

Και για να’ ρθη τό Φως, πρέπει να θέλης να βγης από το σκοτάδι. Και λίγο θαμπά αν βλέπουν οι άνθρωποι,

δεν θα πέφτουν, και ο Θεός δεν θα στενοχωριέται.

Άν ένας πατέρας στενοχωριέται, όταν τα παιδιά του πέφτουν στις λάσπες, στα αγκάθια, στον γκρεμό, πόσο

μάλλον ο Θεός!


Ολο το κακό που γίνεται στον κόσμο, είναι γιατί λείπει ο θείος φωτισμός. Καί όταν λείπη ό θείος φωτισμός,

βρίσκεται στο σκοτάδι ο άνθρωπος.

Τότε ο ένας λέει «από 'δώ θα πάμε», ο άλλος λέει «όχι, εγώ ξέρω καλά- από 'δώ θα πάμε», ο άλλος «από 'δώ»,

ο άλλος «από 'κεί».

Ο καθένας νομίζει ότι είναι καλό να πάνε από εκεί που λέει αυτός. Όλοι δηλαδή ενδιαφέρονται για το καλό,

αλλά βρίσκονται σε μιά θαμπομάρα και δεν μπορούν να συνεννοηθούν.


Αν δεν υπήρχε θαμπομάρα, δεν θα μάλωναν θα έβλεπαν τον καλύτερο δρόμο και θα τραβούσαν προς τα εκεί.

Θέλω να πω ότι όλοι μπορεί να κινούνται με καλή διάθεση, αλλά, επειδή υπάρχει θαμπομάρα, δημιουργούνται

πολλά και στην κοινωνία και στην Εκκλησία.

Τουλάχιστον στην Εκκλησία οι περισσότεροι δεν έχουν κακή διάθεση, αλλά λείπει ο θείος φωτισμός.


Για το καλό αγωνίζονται, αλλά τελικά που καταλήγουν ;Γι' αυτό να ζητάμε από τόν Θεό να μας δίνη έστω και

λίγο θείο φωτισμό, γιατί αλλιώς σαν τον τυφλό θα σκοντάφτουμε.

Στην Θεία Λειτουργία, όταν λέη ο Ιερέας «Τα σα εκ των σων...», προσεύχομαι στον Θεό να φώτιση τον

κόσμο, για να βλέπη. Λίγο να φωτίση ο Θεός, να φύγη το σκοτάδι, για να μη σακατεύωνται

πνευματικά οι άνθρωποι.


Και στον δεύτερο Ψαλμό, που ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης τον διάβαζε «για να φωτίση ο Θεός αυτούς

που πηγαίνουν σε συνέδρια», λέω:

«Να φωτίση ο Θεός όλους τους άρχοντες, μετά να φωτίση την Ιεραρχία και όλους τους Πατέρες της Εκκλησίας,

να δέχονται το Άγιο Πνεύμα, για να βοηθούν τον κόσμο».


Και λίγο έναν να φωτίση και τους άλλους να τους κάνη δεκτικούς, ξέρετε τι καλό μπορεί να γίνη;

Μιά κουβέντα να πη ένας άρχοντας, όλα αλλάζουν. Έχουν ανάγκη από θείο φωτισμό οι άνθρωποι.

Ο Καλός Θεός δίνει τον θείο φωτισμό Του σ’ αυτούς που έχουν αγαθή προαίρεση.

Ένας δικαστικός μου διηγήθηκε μια περίπτωση που αντιμετώπισε ο ίδιος.


Έναν μοναχό τον έστειλε το μοναστήρι του με πεντακόσιες λίρες να αγοράση ένα κτήμα.

Πήγε να ρωτήση κάποιον έμπορο και εκείνος του είπε:

«Άσ' τα σ' έμενα, για να μην τα κουβαλάς». Του άφησε τα χρήματα.

«Τί καλός άνθρωπος, είπε ο μοναχός με έναν καλό λογισμό, μου πήρε και το βάρος».


Όταν επέστρεψε, δεν του έδινε τις πεντακόσιες λίρες και επιπλέον έλεγε ότι του έδωσε και οκτώ εκατομμύρια!

Ο καημένος ο μοναχός σκεφτόταν πως θα γυρίση στο μοναστήρι. Έδωσε τις πεντακόσιες λίρες και δεν

πήρε τίποτε, και επιπλέον ο άλλος του ζητούσε και οκτώ εκατομμύρια.


Το θέμα κατέληξε στο δικαστήριο. Στην δίκη, ο δικαστικός από μια έμπνευση που είχε, έκανε μια σειρά

ερωτήσεων και αποδείχθηκε ότι ο έμπορος όχι μόνο δέν έδωσε τίποτε στον μοναχό, αλλά και

ότι του πήρε και τις λίρες.

Διέκρινα σ’ αυτόν τον δικαστικό μια κατάσταση σαν του Προφήτη Δανιήλ! (2)


Επειδή είχε φόβο Θεού, ο Θεός τον φώτισε και ενήργησε σωστά.

Όλη η βάση είναι ο θείος φωτισμός. Και αν έρθη ο θείος φωτισμός,τότε ο άνθρωπος αναπαύει και το

περιβάλλον του και ο ίδιος εξελίσσεται πνευματικά.

Γι' αυτό λέω ότι καλά είναι τα φώτα και τα πολύφωτα, οι εφευρέσεις του εγκεφάλου, αλλά ανώτερο είναι

το θείο φώς τής Χάριτος του Θεού, το οποίο φωτίζει τον άνθρωπο.


Ο άνθρωπος που έχει θείο φωτισμό βλέπει πολύ καθαρά τα πράγματα, πληροφορείται χωρίς αμφιβολία,

και ούτε εκείνος κουράζεται, αλλά και τους άλλους βοηθάει πολύ θετικά.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ


(1) Βλ. Ματθ. 20,21
(2) Βλ. Δαν. 45-62, Σωσάννα.

[XAPA]

Ο γέροντας Παΐσιος συνεννοείται με ετερογλώσσους με την γλώσσα της Πεντηκοστής!


θαυμαστά περιστατικά


Είναι γνωστό ότι ο Γέροντας, εκτός από τα ελληνικά, δεν γνώριζε άλλη γλώσσα.

Όμως συνέβη επανειλημμένως – όταν υπήρχε λόγος - με την γλώσσα της Πεντηκοστής να συνομιλήσει

και να συνεννοηθεί θαυμάσια με ετεροδόξους.


«Ήμουν παρών», διηγείται ο Ι.Ε.Κ., «κάποτε στο Κελλί του Γέροντα μαζί με άλλους τρεις επισκέπτες και ένα Γάλλο

που δεν μιλούσε λέξη Ελληνικά.

Όταν ήρθε η σειρά του να μιλήσει με τον Γέροντα , πήγαν πιο πέρα και για δεκαπέντε λεπτά συνομιλούσαν

καθισμένοι στα κούτσουρα.

Τους βλέπαμε που συζητούσαν με ενδιαφέρον. Πώς επικοινωνούσαν, αφού δεν υπήρχε κοινή γλώσσα επικοινωνίας;

Ο ξένος έφυγε χαρούμενος. Η ικανοποίηση φαινόταν έκδηλη στο πρόσωπό του».


***********

Γάλλος περιηγητής είχε συμφωνήσει με κάποιο μοναχό να πανε μαζί να δούνε τον Γέροντα .

Το βράδυ είχε αγρυπνία στο μοναστήρι που έμενε. Ο μοναχός μετά την αγρυπνία πήγε στο κελλί του να ξεκουραστεί.

Αλλά ο αλλοδαπός από τον πόθο να δει τον Γέροντα κατέβηκε μόνος του στο Καλύβι.

Συνομίλησαν θαυμάσια και από την συζήτηση σχημάτισε την εντύπωση ότι ο Γέροντας γνώριζε άπταιστα Γαλλικά.


**********

Πνευματικό τέκνο του Γέροντα διηγείται: «Μια μέρα πήγα πρωί στην «Παναγούδα». Μόλις είχε φωτίσει.

Χτύπησα το σιδεράκι και μου άνοιξε ο Γέροντας χαμογελώντας. Με ρώτησε:

– Τι λες εσύ, παπα-… όταν ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος επισκέφτηκε τον Μέγα Βασίλειο, χρειάσθηκαν διερμηνέα;

-Νομίζω όχι, Γέροντα, του είπα.


»Πέρασα στο Αρχονταρίκι και βρήκα έναν αλλοδαπό επισκέπτη.

Μέχρι να ετοιμάσει ο Γέροντας το κέρασμα, με τα λίγα Αγγλικά που ήξερα πιάσαμε την συζήτηση

και μου είπε ότι χθες βράδυ ήρθε αργά.

Καθυστέρησε, γιατί έχασε τον δρόμο, πέρασε η ώρα και ο Γέροντας τον φιλοξένησε.

Στην αρχή δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν.

Ο Γέροντας τον άφησε για δέκα λεπτά (φαίνεται έκανε προσευχή) και μετά συνεννοούνταν χωρίς καμιά δυσκολία.

Ο Γέροντας μιλούσε Ελληνικά, ο αλλοδαπός Αγγλικά, αλλά καταλάβαινε ο ένας τον άλλο.



Από το βιβλίο:

ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ του ιερομονάχου Ισαάκ

Από το Κεφάλαιο: «Συνεννόηση με ετερογλώσσους» σ. 618-621


antexoume

[XAPA]

Τί εἶναι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ τί δίνει στὸν ἄνθρωπο;


Άγιος Ιννοκέντιος Βενιαμίνωφ



Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὁ Θεός, τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, παντοδύναμο ὅπως ὁ Πατέρας καὶ ὁ Υἱός.

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ζωογονεῖ, ἐμψυχώνει καὶ ἐνδυναμώνει τὰ πλάσματα.

Αὐτὸ δίνει στὰ ζῶα τὴ ζωή, στοὺς ἀνθρώπους τὸ νοῦ καὶ στοὺς χριστιανοὺς τὴν ἀνώτερη ζωή,

τὴν πνευματική. Αὐτὸ φωτίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν βοηθάει νὰ μπεῖ στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνεται στὸν καθένα μας ὄχι σύμφωνα μὲ τὴν ἀξία τῶν καλῶν ἔργων του,

ἀλλὰ δωρεάν, σύμφωνα μὲ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴ σωτηρία του.

Στὴ συνέχεια θὰ δοῦμε τί χαρίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.



1. Ὅταν κατοικήσει μέσα στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τοῦ δίνει πίστη καὶ φωτισμό.

Χωρὶς Αὐτό, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει ἀληθινὴ καὶ ζωντανὴ πίστη.

Χωρὶς τὸ φωτισμό Του, καὶ ὁ πιὸ σοφὸς καὶ μορφωμένος ἄνθρωπος εἶναι ὁλότελα τυφλὸς

ὡς πρὸς τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν κτίση Του.

Ἀπεναντίας, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μπορεῖ νὰ φωτίσει ἐσωτερικὰ καὶ τὸν πιὸ ἀμόρφωτο καὶ ἁπλοϊκὸ ἄνθρωπο,

νὰ τοῦ ἀποκαλύψει ἄμεσα τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τοῦ προσφέρει τὴ γλυκειὰ γεύση τῆς βασιλείας Του.

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, αἰσθάνεται στὴν ψυχή του ἕνα ἀσυνήθιστο φῶς,

ποὺ τοῦ ἦταν ὁλότελα ἄγνωστο μέχρι τότε.


2. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα γεννάει στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη.

Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη εἶναι σὰν μία καθαρὴ φωτιά, μία πηγὴ θερμότητας, ποὺ ζεσταίνει τὴν καρδιά.

Εἶναι μία ρίζα, ποὺ βλαστάνει μέσα στὴν καρδιὰ ὅλα τὰ καλὰ ἔργα.

Γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει ζωογονηθεῖ ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη, τίποτα δὲν εἶναι δύσκολο, φοβερὸ ἢ ἀδύνατο.

Γι' αὐτὸν κανένας νόμος δὲν εἶναι βαρύς, καμιὰ ἐντολὴ δὲν εἶναι ἀνεφάρμοστη. Ὅλα του εἶναι εὔκολα.

Ἡ πίστη καὶ ἡ ἀγάπη, ποὺ χαρίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα,

εἶναι τόσο μεγάλα καὶ δυνατὰ ὄπλα στὰ χέρια του, πού, ἂν τὰ ἔχει, μπορεῖ εὔκολα,

ἄνετα, μὲ χαρὰ καὶ γαλήνη νὰ βαδίσει τὸ δρόμο ποὺ βάδισε ὁ Χριστός.


3. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει ἀκόμα στὸν ἄνθρωπο δύναμη, γιὰ ν' ἀντιστέκεται στοὺς πειρασμοὺς τοῦ κόσμου.

Ἔτσι, χρησιμοποιεῖ βέβαια τὰ ἐπίγεια ἀγαθά, ἀλλὰ σὰν περαστικὸς ταξιδιώτης,

χωρὶς νὰ κολλάει σ' αὐτὰ τὴν καρδιά του. Ἀντίθετα, ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα,

ὅσο μορφωμένος καὶ ἔξυπνος κι ἂν εἶναι, μένει πάντα δοῦλος καὶ αἰχμάλωτος τοῦ κόσμου.



4. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει στὸν ἄνθρωπο καὶ σοφία.

Αὐτὸ τὸ βλέπουμε κατεξοχὴν στοὺς ἁγίους ἀποστόλους, πού, πρὶν λάβουν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα,

ἦταν ἀγράμματοι καὶ ἁπλοϊκοὶ ἄνθρωποι, ὕστερα ὅμως κανεὶς δὲν μποροῦσε ν' ἀντισταθεῖ στὴ σοφία

καὶ τὴ δύναμη τοῦ λόγου τους.

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα χαρίζει σοφία ὄχι μόνο στὰ λόγια τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ στὶς πράξεις του.

Ἔτσι, λ.χ., ἐκεῖνος ποὺ ἔχει μέσα του τὸ Πνεῦμα, πάντα θὰ βρεῖ τὸ χρόνο καὶ τὸν τρόπο

νὰ φροντίσει γιὰ τὴ σωτηρία του, ἀκόμα καὶ μέσα στὸ θόρυβο τοῦ κόσμου.



5. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα χαρίζει τὴν ἀληθινὴ χαρά, τὴν καρδιακὴ εὐτυχία καὶ τὴν ἀσάλευτη εἰρήνη.

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποτὲ δὲν μπορεῖ νὰ χαρεῖ ἀληθινά, νὰ εὐχαριστηθεῖ καθαρά,

νὰ νιώσει τὴν εἰρήνη ποὺ γλυκαίνει τὴν ψυχή. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι κάπου κάπου χαίρεται.

Μὰ ἡ χαρά του εἶναι στιγμιαία καὶ ὄχι καθαρή. Κάπου-κάπου διασκεδάζει. Μὰ οἱ διασκεδάσεις του

εἶναι πάντα κενές, ἀνούσιες, καὶ μετὰ ἀπ' αὐτὲς τὸν κυριεύει μία ἀκόμα μεγαλύτερη στενοχώρια.

Κάπου-κάπου εἶναι ἤρεμος. Μὰ ἡ ἠρεμία του δὲν εἶναι ἡ πνευματικὴ εἰρήνη, εἶναι νάρκη τῆς ψυχῆς.

Καὶ ἀλίμονο σ' ἐκεῖνον ποὺ δὲν προσπαθεῖ καὶ δὲν θέλει νὰ ξυπνήσει ἀπ' αὐτὴ τὴ νάρκη!



6. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει καὶ τὴν ἀληθινὴ ταπείνωση.

Ὁ ἄνθρωπος, ἀκόμα καὶ ὁ πιὸ γνωστικός, δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίσει τὸν ἑαυτό του ὅσο πρέπει,

ἂν δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Γιατί χωρὶς τὴ θεία βοήθεια, δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ τὴν πραγματικὴ

κατάσταση τῆς ψυχῆς του. Ἂν εἶναι τίμιος καὶ κάνει κανένα καλὸ στοὺς συνανθρώπους του,

νομίζει πῶς εἶναι δίκαιος ἢ καί, σὲ σύγκριση μὲ τοὺς ἄλλους, τέλειος καὶ πῶς δὲν τοῦ χρειάζεται τίποτ' ἄλλο!

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅταν κατοικήσει μέσα μας, μᾶς ἀποκαλύπτει ὅλη τὴν ἐσωτερική μας φτώχια καὶ ἀδυναμία.

Καὶ ἀνάμεσα στὶς ἀρετές μας, προβάλλει ὅλες τὶς ἁμαρτίες μας, τὴν ἀμέλειά μας, τὴν ἀδιαφορία μας

γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἄλλων, τὴν ἰδιοτέλειά μας ἀκόμα καὶ ἐκεῖ ποὺ φαινόμαστε μεγαλόψυχοι,

τὴν παχυλὴ φιλαυτία μας ἀκόμα καὶ ἐκεῖ ποὺ ποτὲ δὲν τὴν ὑποπτευόμασταν. Κοντολογίς, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα

μας τὰ δείχνει ὅλα, ὅπως πραγματικὰ εἶναι. Καὶ τότε ἀρχίζουμε ν' ἀποκτᾶμε τὴν ἀληθινὴ ταπείνωση.

Τότε ἀρχίζουμε νὰ χάνουμε τὴν ἐμπιστοσύνη μας στὶς δικές μας δυνάμεις καὶ ἀρετές. Τότε ἀρχίζουμε νὰ θεωροῦμε

τὸν ἑαυτό μας χειρότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Καὶ ταπεινωμένοι μπροστὰ στὸν Ἰησοῦ Χριστό,

ἀρχίζουμε νὰ μετανοοῦμε εἰλικρινὰ καὶ νὰ ἐλπίζουμε μόνο σ' Ἐκεῖνον.



7. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς διδάσκει, τέλος, τὴν ἀληθινὴ προσευχή.

Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ κάνει προσευχὴ πραγματικὰ εὐάρεστη στὸ Θεό, πρὶν λάβει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

Γιατί ἂν ἀρχίσει νὰ προσεύχεται, χωρὶς νὰ ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, θὰ δεῖ τὸ νοῦ του νὰ μὴν μπορεῖ

νὰ συγκεντρωθεῖ. Ἐπιπλέον, δὲν γνωρίζει, ὅπως πρέπει, οὔτε τὸν ἑαυτό του οὔτε τὶς ἀνάγκες του

οὔτε τί νὰ ζητήσει οὔτε πῶς νὰ τὸ ζητήσει ἀπὸ τὸ Θεό. Καλὰ-καλὰ δὲν ξέρει οὔτε τί εἶναι ὁ Θεός.

Ὅποιος, ὅμως, ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γνωρίζει τὸ Θεό, βλέπει ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Πατέρας του

καὶ ξέρει πῶς νὰ Τὸν πλησιάσει, πῶς νὰ Τὸν παρακαλέσει καὶ τί νὰ Τοῦ ζητήσει. Οἱ σκέψεις του στὴν προσευχὴ

εἶναι εὔτακτες, καθαρές, προσηλωμένες μόνο στὸν Κύριο. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος μπορεῖ μὲ τὴν προσευχή του

νὰ πετύχει τὰ πάντα, ἀκόμα καὶ βουνὰ νὰ μετακινήσει.

Νά, λοιπόν, τί χαρίζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σ' ἐκεῖνον ποὺ Τὸ ἔχει λάβει.

Βλέπετε ὅτι, χωρὶς τὴ βοήθεια καὶ τὴ συνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,

εἶναι ἀδύνατον ὄχι μόνο νὰ μποῦμε στὴν οὐράνια βασιλεία,

ἀλλὰ κι ἕνα βῆμα νὰ κάνουμε στὸ δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ ἐκεῖ.

Γι' αὐτὸ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ποθοῦμε καὶ νὰ ζητᾶμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα•

εἶναι ἀπαραίτητο νὰ Τὸ ἀποκτήσουμε καὶ νὰ Τὸ ἔχουμε πάντα μέσα μας, ὅπως Τὸ εἶχαν οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι.



Άγιος Ιννοκέντιος Βενιαμίνωφ


tokandylaki

[XAPA]

Αγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης - Τι θέλει το Άγιο Πνεύμα;


- Και τώρα το Άγιο Πνεύμα θέλει να μπει στις ψυχές μας, όπως και τότε, αλλά σέβεται την

ελευθερία μας, δε θέλει να την παραβιάσει.

- Περιμένει να του ανοίξουμε μόνοι μας την πόρτα και τότε θα μπει στην ψυχή μας και θα την μεταμορφώσει.

- Όταν έρθει και κατοικήσει σ όλο το χώρο της ψυχής μας ο Χριστός, τότε φεύγουν όλα τα προβλήματα, όλες

οι πλάνες, όλες οι στενοχώριες.

Τότε φεύγει και η αμαρτία.



talantoblog