Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

ΜΕΓΑ ΣΗΜΕΙΟ στο ΚΟΡΩΠΙ! ΘΥΜΩΜΕΝΗ η Αγ. Παρασκευή: Εγώ ΓΙΟΡΤΑΖΩ κ εσείς κάνετε το ...

[XAPA]

Κοντὰ στὸ Χριστὸ καὶ κοντὰ στοὺς ἁγίους, νὰ δώσουμε τὴ μάχη


Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου



«Πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3,12).

Ὅσοι πιστεύουν στὸ Χριστό, ἕνα νὰ ξέρουν·

ὅτι ὅποιος θὰ ἐφαρμόσῃ σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο, θὰ διωχθῇ.

Θὰ διωχθῇ ὅπως ὁ ἅγιος Παντελεήμων.


Διώχθηκε ἀπὸ συγγενεῖς ποὺ δὲν πίστευαν.

Ἀλλὰ τὸ μεγαλύτερο διωγμὸ τὸν εἶχε ἀπὸ τοὺς συναδέλφους του ἰατρούς.

Δὲν ὑπέφεραν ν᾿ ἀκοῦνε τὴ φήμη του, ὅτι εἶνε ὁ καλύτερος γιατρός.

Μέσα στὴν καρδιά τους γεννήθηκε φθόνος, κακία μεγάλη·

καὶ πῆγαν καὶ τὸν μήνυσαν, γιατὶ θεράπευε τοὺς ἀνθρώπους·

τὸν μήνυσαν γιὰ τὸ καλὸ ποὺ ἔκανε!


Μιὰ παροιμία λέει· «Στοῦ διαβόλου τὸ χωριὸ μὴν κάνεις ποτέ καλό».

Καὶ διαβόλου χωριὸ εἶνε σήμερα ὁ κόσμος.

Κι ὅποιος πάει μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, νὰ ξέρῃ ὅτι θὰ δοκιμαστῇ.

Ἡ τίμια γυναίκα θὰ δῇ τὴν ἄτιμη γυναῖκα νὰ νικᾷ, νὰ τὴ χωρίζῃ ἀπὸ τὸν ἄντρα της

καὶ νὰ μένῃ ἐκείνη στὸ σπίτι της·

αὐτὴ θὰ κλαίῃ, καὶ ἡ ἄτιμη θὰ πανηγυρίζῃ.


Καὶ ὁ Χριστιανὸς νέος, ποὺ δὲν κάνει ἀτιμίες στὴν κοινωνία, θὰ εἶνε κάτω χαμηλά·

ἐπάνω ψηλά, στὰ μεγάλα ἀξιώματα, θὰ εἶνε οἱ ἄτιμοι,

ποὺ μὲ τὰ ψέματα θὰ κυβερνοῦν τὸν κόσμο.

Ἀλλὰ θάρρος, Χριστιανοί!

Ἂς ἔχουν ἐκεῖνοι τὰ ἀξιώματά τους, ἂς ἔχουν τὰ πλούτη τους,

ἂς ἔχουν τὰ γλέντια τους· Θεὸ δὲν ἔχουν.

Κι ἀφοῦ δὲν ἔχουν Θεό, δὲν ἔχουν τίποτα.


* * *


Ἄντρες, γυναῖκες καὶ παιδιά, ὅσοι πιστοί!


Στὸν αἰῶνα αὐτὸ λιγοστεύει ἡ πίστι.

Θά ᾿ρθῃ μέρα, λέει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός,

ποὺ μέσα στοὺς χίλιους ἢ στοὺς δέκα χιλιάδες ἕνας θὰ πιστεύῃ.

Θά ᾿ρθῃ μέρα ποὺ μέσα σ᾿ ὅλο τὸν κόσμο λίγοι θὰ πιστεύουν.

Μ᾿ αὐτοὺς νὰ εμαστε κ᾿ ἐμεῖς.

Μὲ τοὺς λίγους αὐτούς, κοντὰ στὸ Χριστὸ καὶ κοντὰ στοὺς ἁγίους,

νὰ δώσουμε τὴ μάχη καὶ νὰ νικήσουμε τὸ διάβολο.

Ὅλοι μὲ τοῦ Χριστοῦ τὴ δύναμι!

Τότε θὰ εἶνε πραγματικὰ κοντά μας ἡ βοήθεια τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος,

ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι θὰ σκεπάζουν τὸν τόπο μας καὶ ὅλο τὸν κόσμο,

καὶ θὰ ἔχουμε τὴν εὐλογία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς αἰῶνας αἰώνων.

Ἀμήν.


(ἱ. ναὸς Ἁγίου Παντελεήμονος Σερρῶν 27-7-1965)


augoustinos-kantiotis

[XAPA]

Ο Άγ. Παντελεήμων και ο διακονητής που γόγγυζε



Kοντά στίς Καρυές άσκήτευαν δύο Ρουμάνοι σε ένα Κελλί,

Ό ένας είχε αρρωστήσει κάποτε πολύ βαριά καί ό άλλος, δυστυχώς,

βαριόταν να τον διακονή.

Γι'αυτό παρακαλούσε συνέχεια τον "Αγιο Παντελεήμονα

ή να γιατρέψη γρήγορα τον άρρωστο ή να τον πάρη άπ' αυτή την ζωή,

για να απαλλαγή από τον λίγο κόπο που έκανε διακονώντας τον άρρωστο.


Μια μέρα λοιπόν, ενώ παρακαλούσε πάλι τον "Αγιο Παντελεήμονα,

του παρουσιάστηκε ό "Αγιος καί του λέει:


-Τί παρακαλείς;

Από αρετές εισαι γυμνός,από την περιποίηση του αδελφού σου θα πάρης λίγο μισθό από τον Θεό.


Τα λόγια αυτά του Αγίου Παντελεήμονος συγκλόνισαν τον διακονητή αδελφό.

"Εκτοτε διακονούσε με πολλή προθυμία τον άρρωστο καί παρακαλούσε τον Θεό

να ζήση πολλά χρόνια, για να τον γηροκομήση στην συνέχεια.



Από το βιβλίο του Γέροντος Παισίου Αγιορείτου «Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα»


proskynitis

[XAPA]

Το θαύμα του Αγίου Παντελεήμονα και ο ασεβής γιατρός


Η πρεσβυτέρα είχε όγκο στο στήθος και εγχειρίστηκε. Μόλις έβγαλαν τον όγκο, δίνουν ένα κομμάτι στον πατέρα Ευάγγελο

να το πάει για βιοψία και να φέρει αμέσως τ' αποτελέσματα.

Μετά την απάντηση της εξετάσεως, οι γιατροί δεν δίνουν ούτε έξι μήνες ζωής στην άρρωστη.

Η κόρη του παπα-Βαγγέλη λιποθυμά μόλις το ακούει, ο ίδιος τα χάνει.


Άκου, λέει, γιατροί να το πουν έτσι ξαφνικά στο παιδί! Στα χέρια του όμως σφίγγει το χέρι του Αγίου Παντελεήμονα,

πού έχει φέρει μαζί του, και προσεύχεται.

Βγάζουν την πρεσβυτέρα από το χειρουργείο. Με λαχτάρα ο πατήρ Ευάγγελος ακουμπά πάνω στις γάζες

πού σκεπάζουν το εγχειρισμένο στήθος της πρεσβυτέρας, το χέρι του Αγίου και γονατιστός προσεύχεται.


Εκείνη την ώρα μπαίνει ο χειρουργός με τη μάσκα ακόμη. Βλέπει τη σκηνή και βάζει τις φωνές.

-Τι είναι αυτό το κόκκαλο παπά μου; Πάρτο από δω και τράβα σπίτι σου.

Ζαλισμένος ο καημένος, μαζεύει γρήγορα τ' αγία λείψανα και προσπαθεί να βρει την πόρτα.

Μέσ' τη ζάλη του, όμως, ακούει τη νοσοκόμα να φωνάζει το γιατρό στο τηλέφωνο, πού τον ζήτα επειγόντως η γυναίκα του.


Το απόγευμα σταματά μια κούρσα έξω από το σπίτι του ιερέα και με έκπληξη ο παπα-Βαγγέλης

βλέπει να βγαίνει ο γιατρός. Πω! πω! σκέφτεται, ο γιατρός και στο σπίτι μου ακόμα με κυνηγάει! Με φρίκη,

όμως, βλέπει να κατεβαίνει από τ' αυτοκίνητο και ένας νέος παραμορφωμένος.

Το στόμα του είχε πάει στ' αυτί του. Αποσβολώθηκε ο παπάς.


-Πάτερ μου, του λέει ο γιατρός, εκείνο το κόκκαλο το έχεις;

Με συγχωρείς, παραφέρθηκα, την ώρα πού σ' έδιωχνα μου τηλεφώνησε η γυναίκα μου, ότι το παιδί μας,

πού έδινε εκείνη την ώρα εξετάσεις, έπαθε ξαφνικά αυτήν την πάρεση πού βλέπεις.

Κατάλαβα ότι εγώ έφταιξα και γι' αυτό σε παρακαλώ πολύ διάβασε μας μια ευχή.

Τη διεύθυνση σου στο χωριό την πήρα από την πρεσβυτέρα.

-Ευχαρίστως παιδιά μου, ελατέ στο εκκλησάκι. Κράτα αγόρι μου το χέρι του Αγίου και γονάτισε.


Απλώνω στο κεφάλι του νέου το πετραχήλι και αρχίζω να διαβάζω την ευχή. Καθώς διαβάζω, ακούω θόρυβο κρακ, κρακ.

Σκέφτομαι, τι συμβαίνει άραγε; Τελείωσα και, όταν σηκώθηκε το παιδί, τι να δούμε, το στόμα του παιδιού

είχε επανέλθει στην θέση του! Πατέρας και γιος ρίχνονται πάνω μου.

-Παπούλη πώς να σ' ευχαριστήσουμε;

-Όχι εμένα, παιδιά μου, το Θεό και τον Άγιο.


Από τότε για πάρα πολύ καιρό ερχόταν τακτικά να προσκυνήσουν και να φέρουν και το λάδι για το καντήλι του Αγίου.

Όσο για την πρεσβυτέρα, είναι τώρα περισσότερα από είκοσι χρόνια πού είναι τελείως καλά

χωρίς να κάνει απολύτως καμία θεραπεία.

Μεγάλωσε τα παιδιά της και ζει στο χωριό προσέχοντας το εκκλησάκι με τα τόσα άγια λείψανα,

μια πού δεν υπάρχει πια ο πατήρ Ευάγγελος. Ο γιατρός πολλές φορές έλεγε στον παπα-Βαγγέλη:

«Εμείς παπά μου πρέπει να τα κάψουμε τα βιβλία μας».



agioritikovima

[XAPA]

Να εργαστούμε τη σωτηρία μας και πολλοί τριγύρω μας θα σωθούν


Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα



Οι ευχές και οι στόχοι μας σ’ αυτή τη ζωή δεν θα είναι άσχετοι.

Ένας πνευματικός άνθρωπος παλεύει να επιτύχει τη Βασιλεία των Ουρανών, και ένας άνθρωπος του κόσμου τούτου

αγωνίζεται για τα πράγματα του κόσμου τούτου.

Κάνουμε κριτική στους πολιτικούς μας, που είναι στην εξουσία, αλλά είναι κι εκείνοι παιδιά μας.

Είμαστε εμείς, οι παλιότερες γενιές, που έχουμε την ευθύνη. Διότι δεν δώσαμε σ’ αυτούς καλό παράδειγμα.

Είμαστε μια εικόνα των γονιών μας, των περασμένων γενεών, και από αυτές δεν καταφέραμε να μάθουμε και πολλά.

Τώρα εμείς είμαστε οι υπόλογοι, διότι αποτύχαμε να βάλουμε τα παιδιά μας στο σωστό δρόμο.

Πρέπει να ξεκινήσουμε με τον εαυτό μας και όχι να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τους άλλους.


Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι πρέπει να διορθώσουμε τους εαυτούς μας- να εργαστούμε τη σωτηρία μας

και πολλοί τριγύρω μας θα σωθούν.

Πρέπει να παλέψουμε να είμαστε πάντοτε αγαθοί, καλοί και ήσυχοι- ειρηνευμένοι, έτσι ώστε οι άνθρωποι να νιώθουν

πάντοτε ειρήνη και ησυχία όταν είμαστε παρόντες.

Γνωρίζουμε ότι μπορούμε είτε να προσελκύσουμε ανθρώπους με τους λογισμούς μας είτε να τους απομακρύνουμε από μας.

Έχουμε ανάγκη να αλλάξουμε, ώστε η πίστη μας να ενδυναμωθεί.


Μετάνοια είναι μια ολοκληρωτική στροφή της καρδιάς προς την απόλυτη αγαθότητα- και όχι μόνο της καρδιάς του

αλλά και του νου του, των αισθημάτων του, του σώματός του και ολόκληρης της υπάρξεώς του.

Μετάνοια είναι η άρρηκτη ενότητα αγάπης με τον Πατέρα και Δημιουργό μας.

Η μετάνοια είναι μια αλλαγή βίου, μια αλλαγή κατεύθυνσης, μια στροφή προς το Απόλυτο Καλό και μια αποστροφή μας

προς ο,τιδήποτε αρνητικό.


Η πραγματική μετάνοια είναι σπάνια, ακόμα και ανάμεσα στους ευλαβείς ανθρώπους,

και γι’ αυτό και υποφέρουμε τόσο πολύ.

Αν οι άνθρωποί μας μπορούσαν να μετανοήσουν, δεν θα βίωναν τα βάσανα που περνάνε τώρα.

Περιπλέκουμε άσχημα τις ζωές μας με τους λογισμούς και τους πόθους μας.

Δεν το ήξερα αυτό παλιότερα, αλλά τώρα γνωρίζω ότι εγώ ευθύνομαι για όλα!

Τώρα ξέρω γιατί οι Άγιοι Πατέρες μας θεωρούσαν τον εαυτό τους χειρότερο όλων.

Όταν προσευχόμαστε για κάτι εκ βάθους καρδίας, ο Κύριος μας το χαρίζει, επειδή είναι Θεός και Πατέρας μας ( Ματθ. 7,7-11 ) .

Πρέπει να ενδυναμωθούμε με την προσευχή και να γίνουμε ένας νους και μία σκέψη στον τόπο μας.

Αν το πετύχουμε αυτό δεν θα έχουμε εχθρούς.


Αν κοιτάξουμε στην ιστορία του Ισραήλ, θα δούμε ότι οι εχθροί του θριάμβευαν καταπάνω του, κάθε φορά που οι Ισραηλίτες

απομακρύνονταν από τον Θεό, και ότι ο Κύριος πάντα τους βοηθούσε όποτε μετανοούσαν ειλικρινά.

Ο Κύριος είναι πάντοτε μαζί μας.

Είμαστε μικρά και αβοήθητα πλάσματα, και πρέπει αδιάκοπα να ζητάμε βοήθεια από τον ουράνιο Πατέρα μας για τα πάντα.

Πρέπει να προσευχόμαστε σ’ Αυτόν να μας δίνει δύναμη, να μας δίνει τη Χάρη Του, τη θεία ενέργειά Του, που είναι παρούσα

και επενεργεί παντού…. να μάθουμε να εναποθέτουμε με εμπιστοσύνη τον εαυτό μας και τους γύρω μας και ολόκληρη

τη ζωή μας στα πόδια του Θεού.


Όταν πιστεύουμε πλήρως ότι ο Θεός θα μας βοηθήσει, αν στραφούμε σ’ Εκείνον εκ βάθους καρδίας, τότε θα μας παρηγορήσει.

Η ψυχή που έχει γίνει ένα με τον Θεό έχει πραότητα και ταπείνωση, είναι πάντοτε προσευχόμενη και ζει αδιαλείπτως

μέσα της, την παρουσία του Θεού. Μια τέτοια ψυχή δεν επιτρέπει ποτέ στον εαυτό της να λοξοδρομήσει σε περισπασμούς…

Σας εύχομαι κάθε καλό από την Κύριο και την Υπεραγία του Θεοτόκο, που είναι η μεγάλη μας προστάτις.

Η Υπεραγία μας Θεοτόκος είναι γεμάτη από αγάπη.


Σας έχω ξαναπεί πώς ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης επιζητούσε με ζήλο να γνωρίσει την Υπεραγία Θεοτόκο

καί να αισθανθεί την παρουσία της. Και αίφνης ένιωσε ελεύθερος από καθετί που αφορά αυτό τον κόσμο,

και φωτίστηκε από άφατη χαρά και αγαλλίαση.

Βλέπετε, αυτό είναι που θέλει για μας συνέχεια:

να προσπέσουμε εκ βάθους καρδίας σ᾿ Εκείνη,

διότι Εκείνη είναι η προστάτις και η μεσίτριά μας ενώπιον του Κυρίου.

Θα προσευχηθεί στον Θεό μας, τον Υιό Της, να μας χαρίσει τη δύναμη να είμαστε αγαθοί όσο και οι άγγελλοι,

και να δοξάζουμε τον Θεό τόσο σ᾿ αυτή τη ζωή όσο και στην αιώνια.



iconandlight

[XAPA]

Τίς έστι πλούσιος; Ο εν ολίγω αναπαυόμενος

Φώτης Κόντογλου



Ο άνθρωπος ειναι σε όλα αχόρταγος, θέλει ν' απολάψει πολλά, χωρίς να μπορεί να τα προφτάξει όλα.

Και βασανίζεται.

Οποιος όμως φτάξει σε μια κατάσταση που να ευχαριστιέται με τα λίγα, και να μη θέλει πολλά,

έστω κι αν μπορεί να τ' αποχτήσει, εκείνος λοιπόν είναι ο ευτυχισμένος.

Δεν το κάνει απο οικονομία, είτε γιατι έχει την ιδέα πως τα πολλά τον βλάφτουνε στην ψυχή ή στο σώμα.

Αλλά γιατί στα λίγα και στα απλά βρίσκει πιο αγνή ικανοποίηση.

Και περισσότερο απ όλα, επειδή με τα απλά και με τα λίγα δεν χάνει τον εαυτό του.

«Τίς έστι πλούσιος; Ο εν ολίγω αναπαυόμενος».



Φώτης Κόντογλου - Μυστικά άνθη


psigmataorthodoxias

[XAPA]

Ιησούς Χριστός Νικά (Η ιστορία ενός πρώην μάγου)



Το κείμενο πού ακολουθεί, εστάλη από τον μοναχό Ιωσήφ εις τους εν Χριστώ αδελφούς του εις Κύπρον:


Τελευταίως ήρθεν εδώ στο Άγιον Όρος ένα παιδάκι 16-17 ετών. Γεννήθηκε στην Αθήνα.

Τριών χρόνων οί γονείς του το έδωσαν σε κάτι μάγους εις την Κίναν και το έβαλαν σε Κινέζικο μοναστήρι,

οπού πιστεύουν εις τον Βούδα. Μέχρι 11 χρόνων το παιδί έγινε τέλειος μάγος.

Διηγείται ό ίδιος 'οτι μπορούσε να καλέσει οποίον δαίμονα ήθελε.

Έχει -λέγει- άλλον δαίμονα για την πορνείαν, άλλον του θυμού, της κατακρίσεως κ.λπ.

‘Ηξερε να τους φωνάζει και να του φανερώνονται και να τους προστάζει ότι ήθελε.

Πολλές φορές περπατούσε στον αέρα όταν ήθελε και γενικά είχε τους δαίμονες εις την υπηρεσία του,

πολλούς των οποίων γνωρίζει τα ονόματα, μεγαλύτερος των οποίων είναι ό Εωσφόρος και ακολουθούν άλλοι οχτώ αρχηγοί.


Εις το μοναστήρι ησκήθη επίσης είς την πάλην και έχει τόση τέχνη να χτυπήσει πέτραν να την σπάσει με το χέρι του,

πράγμα πού είδαμε να πράττει και εδώ.

Γνωρίζει σε τέλειον βαθμόν την πάλη καράτε και φοράει ζώνη μαύρη (των τελείων παλαιστών).

Εις ηλικία 11 ετών έγινε τέλειος μάγος, εννοώ μάγος οπού δεν υπάρχει όμοιος του εις την Ευρώπην.

Χαρακτηριστικόν και θλιβερόν είναι και το εξής περιστατικόν:


Επισκέφθη το Θιβέτ κάποιος Καρδινάλιος, εις δε το πρόγραμμα υποδοχής ό Δαλάϊ-Λάμα κάλεσε τους ηγουμένους

των μοναστηριών μαζί με τους εκλεκτότερους μαθητάς, εις των οποίων ήτο και ό πιτσιρίκος Γιώργος

(ηλικίας 8-9 ετών επελέγη μεταξύ των αρίστων μαθητών έκαστος ηγούμενος επέλεγε ένα ή δύο).

Εις την υποδοχήν εκάλεσεν ό Δαλάϊ-Λάμα τον Εωσφόρο όστις παρουσιάσθη σε μορφήν μαύρου γίγαντος.

Εν πρώτοις έπεσαν όλοι και τον προσεκύνησαν.

Ακολούθως προσεφώνησεν ό Εωσφόρος τον Καρδινάλιον στον οποίο υπέσχετο δόξας και τιμάς…


Ως τέλειος μάγος, έλαβε ό μικρός βαθμόν 11 1/2.

Ό 12ος βαθμός είναι ό μείζων πλην εστερείτο ηλικίας.

Εις ηλικία 20 ετών θα εσφραγίζετο ως ιερεύς 12ου βαθμού.

Αφού τελείωσε τάς σπουδάς του ό νέος, σκέφθηκε να μάθη και γράμματα και ξένες γλώσσες.

Το δε θαυμαστόν, αφού γύρισε ανά την υφήλιο, εμάνθανεν εντός ολίγου την γλώσσαν εκάστης χώρας.

Εις την Αμερική επεσκέφθη τους σατανιστάς και παρέστη εις ανθρωποθυσίαν.

Όσα δε φρικτά επιτελούνται εκεί, αδύνατον να περιγράφουν.


Κάποτε ένας συνάδελφος του, του είπε: Συνάδελφε άστα. Είδα εγώ, μάγον πού ούτε νήπια δεν λογιζόμαστε κοντά τον…

Πήγα στους χριστιανούς και είδα τον ιερέα να παίρνει βρέφος να το σφάζει, να το τρώει και να δίνη και στους άλλος.

Πράγματι, οι δύο νέοι διεπίστωσαν ότι στους χριστιανούς υπάρχει ένα φοβερό μυστήριο.

(Είδαν Ιδίοις όμμασιν την αναίμακτον θυσίαν τον Χριστού μας).


Περίεργον πώς ό εκ των γονέων εγκαταλειφθείς νεαρός ανακάλυψε τα ίχνη τους εις την Σουηδίαν ασχολούμενους με επιχειρήσεις.

Κατά θείαν οικονομία συναντά Ορθόδοξον ευλαβή ιερέα τον οποίον και επεσκέφθη

και εις τον οποίον άρχισεν επίδειξιν μαγικής τέχνης: υψώθηκε στον αέρα,

κάλεσε το νερό να έλθει με το ποτήρι στα χείλη του μόνο του να πιει, κουνούσε τραπεζάκια κ.λπ.

Ό ιερεύς έβλεπε με απάθεια.


Λέγει ό μικρός. Πώς εσύ δεν θαυμάζεις όπως και οι άλλοι; Η μήπως μπορείς να κάνεις τα όμοια:

Λέγει ό ιερεύς: «εγώ δεν κάνω τέτοια, μπορώ όμως να σε κάνω να μην κάνης εσύ τέτοια» και του φοράει ένα ξύλινο σταυρό.

«Ορίστε, ξαναπέταξε», του λέγει.

Δοκιμάζει μια, δυο, τίποτε. Καλεί τον Εωσφόρο εις βοήθειαν.

Ή απάντησης: «Δεν μπορώ αν δεν πετάξεις εκείνο το ξύλο».


Γέλασεν ό ιερεύς. Ό μικρός τα ‘χασέ, συνάμα όμως σοφίστηκε και ρωτά τι είναι αυτό το ξύλο και τοιουτοτρόπως εκατάλαβεν

ότι οί δαίμονες δεν είναι τίποτε μπροστά στον Χριστόν. Αφού κατηχήθη αρκετά περί της Ορθοδόξου πίστεως,

ήκουσε μεταξύ των άλλων θαυμάσιων της πίστεως μας και περί του Άγιου Φωτός το οποίον αναβλύζει

εκ του Τάφου του Κυρίου, διό και απεφάσισε το ερχόμενο Πάσχα να μεταβεί είς Ιεροσόλυμα.


Ήκουσεν εις Σουηδίαν περί ενός περίφημου φακίρη, ό οποίος μάζευε πλήθος κόσμου δια να τον θαυμάσουν.

Μεταβαίνει ό μικρός (νεοφώτιστος ήδη) με ένα ξύλινον σταυρόν ως όπλον προς παρακολούθησιν

δήθεν των θαυμάτων του φακίρη και, ώ των θαυμάσιων Σταυρέ πανάγιε!

Πάσα τέχνη του μεγάλου τεχνίτου έμεινε ανενέργητος!

Ό ίδιος εξετέθη ενώπιον του ακροατηρίου, το οποίον διελύθη με διαμαρτυρίες κ.λπ.


Μόνος δε έμεινε ό μικρός Γιώργος τον οποίον υποπτεύθη ως υπαίτιο.

Αυτός δε εξήγαγεν τον Τίμιον Σταυρόν και του απεκάλυψε ότι αυτό το μικρό ξύλο του χάλασε όλα τα σχέδια,

πλην όμως, προσθέτει ό μικρός ως τεχνίτης, ό φακίρης ούτος νήπιον ελογίζετο κοντά του και λέει επί λέξει:

«Έπεκαλείτο κάτι διαβολάκια τόσο δα μικρά (ίσα με το δάκτυλο) στα οποία εγώ ούτε να μιλήσω δεν καταδεχόμην,

κι αν ποτέ τα καλούσα, τους απαγόρευα να εμφανιστούν».


Με τον ερχομό του Πάσχα έφθασεν ό Γιώργος εις τα Ιεροσόλυμα.

Πράγματι, διεπίστωσεν το αληθές περί του Αγίου Φωτός, πλην όμως του μπήκεν ή υπόνοια μήπως υπογείως

υπάρχουν μηχανήματα και ανάβουν το Φως.

Καλεί λοιπόν τον Εωσφόρο.

Ό Εωσφόρος γεμάτος χαράν εμφανίζεται εμπρός εις την ανέλπιστο πρόσκλησιν

και διατίθεται να εξυπηρέτηση τον φίλον του με προθυμίαν.


Του λέγει ό Γιώργος: «Δάνεισε μου την δύναμίν σου να κοιτάξω μέσα στον τάφον».

Αμέσως ανοίγει ό τόπος και βλέπει μέχρις ορισμένου σημείου εις απόστασιν αρκετήν πίσω από τον Τάφον. Από εκεί και πέρα σκότος.

Του ξαναλέγει: «Δεν βλέπω τον Τάφον, βοήθησέ με να δω».

Απάντησης: «Δέν μπορώ να πλησιάσω, καίγομαι».

Εν συνεχεία φωνάζει, δεύτερον δαιμόνιον. Απάντησης, ή αυτή.

Αυθόρμητα ό μικρός δόξασε τον Θεόν και έβαλε τον σταυρόν του, ό δε διάβολος του έδωσε μια δυνατή σπρωξιά

και από τη δύναμη του σταυρού έφυγε με κραυγάς «καίγομαι, καίγομαι».

Όταν ό αδελφός μας Γιώργος επέστρεψε εις την Σουηδίαν, λέγει εις τον ευεργέτη του ιερέα.

«Τώρα βρίσε όσο θέλεις και τον Βούδαν και την θρησκείαν του.

Σ’ ευχαριστώ, διότι διεπίστωσα ότι ή Θρησκεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι αληθής».


Ό διψασμένος νέος ακολούθως επισκέπτεται το ‘Αγιον Όρος.

Κατά θείαν οικονομίαν επέρασεν και από εδώ οπού και εξομολογήθηκε όλα όσα του συνέβησαν.

Ό Γέροντας τον δίδαξε νοεράν προσευχήν (το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, τον αμαρτωλό),

πλην όμως ό διάβολος είχε λυσσάξει: Δύο τρεις ευχές όταν έλεγε, ζαλιζότανε και σταματούσε.

Αφού όλοι τον βοήθησαν με τάς προσευχάς των, μπορούσε κοντά στον Γέροντα να προσευχηθή λίγο.

Αλλά ό διάβολος, επειδή είχε εξουσία επάνω του, τον εβασάνιζεν σφόδρα.

Συνέχεια εκινούντο τα χέρια του σπασμωδικά, έκαμνε μορφασμούς, κινήσεις κ.λπ.


Στο δωμάτιο συνεχώς εμφανιζόταν και τον απειλούσε, αν δεν πετάξει τα κομποσχοίνια

και σταματήσει την ευχή θα τον σπάσει στο ξύλο. Παρ’ όλα αυτά ό μικρός νέος την ζώνην του καράτε την εφορούσε και έλεγε:

«Αυτήν δεν την βγάζω έστω και αν μου κόψουν το κεφάλι». Επίσης έσπαζε τούβλα, έκαμνε επιδείξεις δυνάμεως κ.λπ.

Βλέπεις του είχε γίνει δευτέρα φύσις. Τελικά, ή πίεσης του εχθρού ήταν τόσο μεγάλη, ώστε αυτό επερίμενεν ό διάβολος:

αφού τον βρήκε άοπλο, τον βάζει στον δρόμο κάτω και τον έσπασε στο ξύλο.

Συνάμα δε τον καλούσε να πάει γρήγορα πίσω στην Νΐμα.


Ό μικρός θυμήθηκε την τέχνη του καράτε να αμυνθεί, πλην ό διάβολος διαπερνούσε τα χέρια του και τον κτυπούσε

μέχρι πού φώναξε «Χριστέ, βοήθα με».

Έρχεται τραυματισμένος πίσω και διηγείται το πάθημα, συνάμα δε με παρακλητικήν δέησιν

ρωτά πώς θα γλιτώσει το ξύλο από τον διάβολον. Του λέγω εγώ «με το καράτε».

Δεν κάνει -λέγει- τίποτε το καράτε. Τότε επείσθη εις την συμβουλήν του γέροντα και επέταξε την ζώνην.


Ό Γέροντας κατόπιν μελέτης απεφάσισε ότι εφ’ όσον εξομολογήθη και κατ’ άγνοια αλλαξοπίστησε,

δεν εκωλύετο να κοινωνήσει, διότι έτσι μόνον θα έσπανε ή δύναμης του σατανά,

πλην όμως επροβάλετο το ερώτημα: είναι βαπτισμένος ή όχι. Γράψαμε στην Αθήνα να μάθουμε.


Εν τω μεταξύ ό πόλεμος ήταν αφόρητος. Κατά τάς 24 ώρας του ημερονυκτίου δεν τον άφηνε ό διάβολος να κλείσει μάτι.

Μόλις άρχιζεν ή θεία λειτουργία του έφερνε ένα φοβερό λήθαργον, εξάπλωνε και κοιμόταν.

Τον ετραβούσαμε από τα πόδια να έλθει έστω και λίγην ώραν και μεθυσμένος του ύπνου απαντούσε «όχι».

Τελικά ό διάβολος τον απειλούσε συνεχώς αν δεν αφήσει τα κομποσχοίνια και την ευχήν.

Δεν άντεξε ό μικρός και τα πέταξε (τρία κομβοσχοίνια: ένα στο λαιμό και τα δύο στα χέρια).


Του έκανε παρατήρηση ό Γέροντας, πλην όμως δεν άντεχε πλέον και έτσι πάλιν έφυγε.

Συμβουλή όλων μας: «πρόσεχε, ποτέ στην Κίνα». Κατά θείαν οικονομίαν συνηντήθη με Σιμωνοπετρίτες μοναχούς.

Τον έπεισαν και τους ακολούθησε. Κατά θείαν νεϋσιν, επειδή έχουν και τα μέσα,

τηλεφωνούν αμέσως στην Αθήνα και μαθαίνουν ότι ό μικρός εβαπτίσθη το 61 ή 62 εις Αγίαν Τριάδαν Αμπελοκήπων.


Τότε αμέσως τον εκοινώνησαν και, ώ των θαυμάσιων σου Χριστέ, αμέσως έσκασεν ό διάβολος,

ειρήνευσεν ό αδελφός Γιώργος, αρκετά και συνάμα απεφάσισε να παραμείνη ως δόκιμος μοναχός.

Επειδή όμως έχει μεγάλη εξουσία πάνω του ό εχθρός, χρειάζεται βοήθειαν και εξορκισμούς.

Δι’ αυτό και ό άγιος Καθηγούμενος όρισε ευλαβή ιερομόναχον να τον έχει υπό την στενή του επίβλεψιν.


Από βάθους καρδίας ας ευχαριστήσωμεν τον Κύριον δια την ευσπλαχνία πού έδειξεν εις τον αδελφόν μας Γιώργον,

οπού τον άρπαξε από τα δόντια του εχθρού και όλοι ας ευχόμεθα να καταπατήσει τελείως τον διάβολον

και ελπίζουμεν ότι, όταν στερεωθή εις την αρετή, έχει να αποκαλύψει πράγματα ανήκουστα μέχρι σήμερον.


Γνωρίζει θρησκειολογίαν όσον ουδείς και όχι εξωτερικώς, αλλά εσωτερικώς, βιωματικώς, τον βουδισμόν,

Κομφουκιανισμόν, Ινδουϊσμόν, πνευματισμόν, μασωνισμόν, δαιμονολατρείαν κ.λπ.

και συμπεραίνει ότι όλαι αύται αι θρησκείαι έχουν κοινήν σχέσιν.


Εμπράκτως απορρίπτει και πάσα χριστιανική αίρεσιν και πιστεύει εις μόνην την Ορθόδοξον Εκκλησίαν.

Ομιλεί με τόσην σοβαρότητα, ώστε νομίζεις ότι αντιμετωπίζεις άνδρα 40 ετών.

Έγραψα ολίγα από τα πολλά οπού είδα και ήκουσα, παρακινούμενος από αδελφική αγάπη,

την οποίαν στέλλω ως δώρον εις τους εν Κύπρω αδελφούς,

οίτινες αγωνίζονται τον καλόν αγώνα και εξ’ αιτίας των οποίων

ίσως ακόμη ό Κύριος δεν εγκατέλειψε την αμαρτωλήν πατρίδαν μας.


Ό Γέροντας μας αποστέλλει εις όλους τας ευχάς του.

Ό Ιωαννίκιος, σας ασπάζεται όλους με αγάπη.

Όλη ή αδελφότης σας αγκαλιάζει με την αγάπη και ευχάς της.

Σάς ασπάζομαι όλους με αγάπη, ό αμαρτωλός και ελάχιστος αδελφός σας Ιωσήφ.


vimaorthodoxias.

[XAPA]

Μην το ελπίζετε…

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος



Ας μην πιστεύουμε ότι θα έχουμε πάντοτε εσωτερική θέρμη ή ότι θ’ απολαμβάνουμε διαρκώς εσωτερική γλυκύτητα.

Αυτό μην το ελπίζετε.

Αντίθετα, να περιμένετε συχνά ξαφνικές μεταπτώσεις.

Γι’ αυτό όταν σας πολεμά η ακηδία και η κατάθλιψη, να τις αντιμετωπίζετε σαν κάτι συνηθισμένο

στην πνευματική ζωή.

Δεν επιτρέπεται να γογγύζουμε.

Ας κάνουμε υπομονή την περίοδο αυτή και θα έρθουν φωτεινές ημέρες.

Έχετε θάρρος και αγωνισθείτε στην προσευχή. Είναι πηγή παρηγοριάς,

Είναι φωτισμός στους λογισμούς και δύναμη στον αγώνα.


Οι θλίψεις στην παρούσα ζωή είναι περισσότερες από τις χαρές.

Άλλοτε τις στέλνει ο Θεός για να ξυπνήσουμε από τον πνευματικό ύπνο, να σταματήσουμε τις αμαρτίες,

να καθαρισθούμε με την μετάνοια.

Και άλλοτε τις στέλνει για να υποταχθούμε περισσότερο σ’ Αυτόν που όλα τα ρυθμίζει.

Να δείξουμε ανδρεία και υπομονή δοξάζοντάς Τον. Σε κάποια απ’ αυτές τις αιτίες οφείλονται και οι δικές σας θλίψεις.

Εξετάζεται λοιπόν τον εαυτό σας, ειρηνεύετε και εμπιστεύεσθε στο θέλημα του Θεού, το σοφό και άγιο.

«Σας κυνηγά η μια συμφορά μετά την άλλη; Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ο Θεός σας θυμήθηκε!

Δεν είναι συνηθισμένο να σκέφτεται κανείς έτσι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Και σας θυμήθηκε ο Θεός όχι με οργή, αλλά με έλεος.

Βέβαια εσείς νιώθετε μόνο τη στέρηση και τον χαμό.

Δεν βλέπεται όμως το έλεος που βρίσκεται πίσω από αυτά και μέσα σ’ αυτά.»


«Σας συκοφάντησαν άδικα; Υπομείνετε καρτερικά. Θα θεωρηθεί αυτό επιτίμιο για εκείνα που πραγματικά φταίτε.

Από την άποψη αυτή η συκοφαντία είναι μία πρόνοια του Θεού για εσάς.

Πρέπει λοιπόν να έχετε ειρήνη με τους συκοφάντες σας, όσο και αν αυτό σας φαίνεται δύσκολο.»


«Η υγεία σας κλονίσθηκε. Κλονισμένη υγεία μπορεί να σημαίνει και κλονισμένη σωτηρία,

όταν από τα χείλη του ασθενούς ακούγονται γογγυσμοί και κραυγές απελπισίας.

Είθε ο Κύριος να σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από τη συμφορά αυτή.

Η υγεία και η αρρώστια είναι και τα δύο μέσα σωτηρίας, όταν τα εκμεταλλευόμαστε με το πνεύμα της πίστεως

στον Θεό που μας αγαπά και προνοεί για εμάς. Τα ίδια όμως είναι και μέσα καταστροφής, όταν τα αντιμετωπίζουμε

με λανθασμένη νοοτροπία.»

Συμφιλιωθείτε λοιπόν με τη δοκιμασία σας.

Υπομείνετέ την με υποταγή στον Κύριο, πιστεύοντας ότι έτσι θα ευεργετηθείτε και εσείς και οι οικείοι σας.

Θυμηθείτε και την καρτερία των αγίων μαρτύρων, οι οποίοι μετά τα βασανιστήρια παρέμεναν στη φυλακή πέντε,

δέκα ή και είκοσι ακόμη χρόνια έχοντας ανακούφιση και απόλαυση την ζωντανή ελπίδα του Παραδείσου.



Αποσπάσματα από το βιβλίο «Απάνθισμα Επιστολών-Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου»,
Ιερά Μονή Παρακλήτου , 2008

antexoume

[XAPA]

Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου - Ένα από τα Μεγαλύτερα & Ανεξήγητα θαύματα της..

[XAPA]

Εφτά λόγοι για τους οποίους υπάρχει έχθρα στο σπίτι

ΤΟΥ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ (1910-1989)



Ή έχθρα στό σπίτι προέρχεται άπό τήν άμαρτία. Ό­λα έχουν τήν προέλευσή τους άπό τήν άμαρτία.

Όπωσδήποτε έρχεται ή έχθρα στό σπίτι:


α. Έάν ό γάμος άρχισε μέ προγαμιαίες σχέσεις καί δέν άκολούθησε μετάνοια.

β. Έάν οί σύζυγοι ζουν χωρίς εκκλησιαστικό γάμο. Αύτή είναι ή πρώτη άμαρτία τήν όποία πληρώνουν όλοι με την αμοιβαία έχθρα. Γι αυτό όλοι πρέπει νά γίνουν φρόνιμοι καί νά συνδεθούν έκκλησιαστικά μέ τήν ευλογία του γάμου.

Γ. Έάν υπάρχουν άνεξομολόγητες πορνικές πράξεις πού έγιναν πρίν ή καί μετά τόν γάμο. «Ετσι, εισήλθαν σ’ ένα νέο σπίτι μέ τήν δαιμονική σφραγίδα τής άμαρτίας στό σώμα τους καί στήν ψυχή τους.

δ. Έάν ό γάμος έγινε γιά τήν προίκα. Ό γάμος αύτός δέν είναι τού Θεού και ή συμβίωσις δέν θά είναι ειρηνι­κή.

ε. Έάν ύπάρχη μεγάλη διαφορά ήλικίας. Υπάρχουν γονείς πού ύπανδρεύουν τά κορίτσια τους στήν ήλικία τών 14-16 έτών,
ένώ στά 18-19 οί κόρες τους είναι ζωντοχήρες καί μάλιστα μέ παιδιά. Τί ημπορεί νά κάνη μία νεαρή κόρη μπροστά σ’ ένα εύρωστο άνδρα, ό ό­ποιος θά τήν ύποτάξη τελείως και δεν θα την σέβεται; Ή μεγάλη διαφορά ήλικίας είναι άμαρτία ένώπιον του Θεού. Καί έξ αιτίας αύτού του λόγου τό σπίτι δέν κρα­τιέται, άλλά διαλύεται, καί σ’ αύτές τίς περιπτώσεις οι γονείς να άναγνωρίζουν και να ομολογούν τή δική τους ευθύνη.

στ. Άπό τήν άδιαφορία πού έχουν οί σύζυγοι για την έξομολόγηση, την Θεία Κοινωνία καί τήν όλη τάξη της Εκκλησίας, πού είναι έντολές του Θεού. Έάν δέν έφαρμόζουν αύτές τίς έντολές, έφαρμόζουν τίς εντολές του διαβόλου και δεν ημπορούν πλέον να ζουν μέ ειρήνη καί ήσυχία.

ζ. Έξ αιτίας τής καταργήσεως της νηστείας. Αυτοί που γεμίζουν από οργή είναι ήδη γεμάτοι από χολή, η οποία πολλαπλασιάζεται στο σώμα του άνθρώπου, ό­ταν τρώγη πολύ κρέας και δεν νηστεύη. «Ετσι, και για ένα ασήμαντο λόγο, επειδή, επί παραδείγματι, το τάδε πράγμα δεν είναι στην θέση του, σηκώνει ο ένας το ξύ­λο και το φέρνει στο κεφάλι του άλλου.



από το βιβλίο: «ΒΙΟΣ, ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΙΙΟΚΑ» (1910-1989) – Μετάφρασις άπό τά ρουμανικά ύπό μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου


ekklisiaonline.