Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Η συνηθέστερη και πιο συχνή αμαρτία


Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς



Η αμαρτία της γλώσσας είναι η συνηθέστερη και η πιο συχνή αμαρτία.

«Ει τις εν λόγω ου πταίει, ούτος τέλειος ανήρ», λέει ο Απόστολος Ιάκωβος (Ιακ. 3,2).


Όταν ένας μετανοημένος άνθρωπος ξεκινά να βαδίσει τον δρόμο του Θεού – όταν αρχίζει να ζει σύμφωνα

με τις εντολές του Θεού – πρέπει να πασχίζει να αποφύγει να αμαρτήσει με τη γλώσσα.

Αυτός ήταν ο κανόνας που έβαλε στον εαυτό του ο μετανοημένος προφήτης Δαβίδ.

Ιδιαιτέρως μάλιστα υποσχέθηκε να παραμείνει σιωπηλός ενώπιον των εχθρών του:

«Αποφάσισα να βάλω φραγμό στο στόμα μου και να μη μιλώ όταν ο αμαρτωλός βρεθεί μπροστά μου» (Ψαλ. 38,1).


Να ένας θαυμάσιος κανόνας για όποιον θέλει να θεραπευτεί από την αμαρτία του.

Όταν τον κατηγορούν, εκείνος δεν απαντά· όταν συκοφαντείται, παραμένει σιωπηλός.


Πράγματι, ποιο το νόημα αν μιλήσεις σε έναν εξοργισμένο άνθρωπο

ο οποίος δεν έχει δίκαιο και δεν αγαπά τον Θεό περισσότερο απ’ τον εαυτό του;

Αν του μιλήσεις για το κακό, θα τον εξοργίσεις ακόμη, περισσότερο.

Αν του μιλήσεις για το καλό, θα τον κάνεις χλευαστή των ιερών και των οσίων.


Μπροστά στον Πιλάτο ο Χριστός παρέμεινε ολωσδιόλου σιωπηλός.

Ο Πιλάτος του είπε: «Ουκ αποκρίνη ουδέν;» (Μάρκ. 15,4).

Τί μπορεί να απαντήσει Εκείνος σε σένα, όταν δεν έχεις αυτιά να τον ακούσεις, ή νου για να τον κατανοήσεις;


Να, λοιπόν, η σιωπή του δικαίου μπροστά στον άδικο έχει τη δύναμη να επηρεάσει κατά τον καλύτερο τρόπο.

Ο τελευταίος απομένει μόνος, για να ερμηνεύσει τη σιωπή του δικαίου

και έχει τη δυνατότητα να δώσει ερμηνεία που ωφελεί την ψυχή του·

ενώ οποιαδήποτε άλλη καλή ή κακή απάντηση,

θα την παρανοήσει προς το χειρότερο,

καταδικάζοντας άλλους και δικαιώνοντας τον εαυτό του.


Μακάριος ο άνθρωπος ο οποίος μαθαίνει, εγκρατευόμενος, να κυριαρχεί στη γλώσσα του.


Ιησού Χριστέ, Κύριε και Θεέ μας, Συ ο οποίος μας έδειξες με το παράδειγμά Σου πως και πότε πρέπει να μιλούμε,

Συ μας έδειξες με το παράδειγμά Σου επίσης πως και πότε πρέπει να παραμένουμε σιωπηλοί.

Βοήθησέ μας, διά του Αγίου Σου Πνεύματος, να μην αμαρτάνουμε με τη γλώσσα.



(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,

Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Οκτώβριος, εκδ. Άθως, σ. 216-218)

[XAPA]

ΜΕΓΑ ΣΗΜΕΙΟ με τον Αγ Φανούριο! ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ τους ΤΟΥΡΚΟΥΣ ότι...

[XAPA]

Αν θες να γίνεις πραγματικά πλούσιος ...



Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου



« Όποιος θέλει να γίνει πλούσιος, ας γίνει φτωχός,

για να μην έχει καμιά ανάγκη και να αισθάνεται πλούσιος·

ας ξοδεύει για τις ανάγκες των φτωχών, για να απολαύσει μελλοντικά·

ας σκορπίζει γενναιόδωρα σε αγαθοεργίες, για να θερίσει στη Βασιλεία του Θεού.


Θέλεις να γίνεις πλούσιος;

Να έχεις φίλο το Θεό, και θα είσαι από όλους πλουσιότερος.


Θέλεις να πλουτήσεις;

Μην υπερηφανεύεσαι, γιατί η ταπεινοφροσύνη

δεν είναι χρήσιμη μόνο στη μέλλουσα ζωή, αλλά και στην παρούσα,

γιατί κανείς δεν φθονείται τόσο πολύ, όσο ο πλούσιος.


Πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει πολλά, αλλά αυτός πού δίνει πολλά.

Πλούσιος δεν είναι αυτός που τα έχει όλα άφθονα, αλλά εκείνος

που δεν χρειάζεται πολλά.


Γιατί ποιο είναι το όφελος να κατέχει κανείς ολόκληρη την οικουμένη και να ζει με

μεγαλύτερη στενοχώρια από εκείνον που δεν έχει τίποτε;


Οι εσωτερικές διαθέσεις κάνουν τους ανθρώπους πλούσιους και φτωχούς και όχι η κατοχή χρημάτων ούτε η στέρηση.

Αυτός είναι πλούσιος, εκείνος που δεν θέλει να πλουτίσει.»



odevontas

[XAPA]

Καλύτερα να γίνεται το θέλημα του Θεού

Αγίου Νείλου του Ασκητού


Μήν προσεύχεσαι νά γίνουν τά θελήματά σου, γιατί ὁπωσδήποτε δέν συμφωνοῦν μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ·

ἀλλά μᾶλλον καθώς διδάχθηκες λέγε στήν προσευχή σου:«Γενηθήτω τό θέλημά Σου ἐν ἐμοί».

Καί σέ κάθε πράγμα ἔτσι νά ζητᾶς ἀπό Αὐτόν, νά γίνει τό θέλημά Του,

γιατί ὁ Θεός θέλει τό ἀγαθό καί συμφέρον τῆς ψυχῆς σου.

Ἐνῶ ἐσύ ὁπωσδήποτε δέν ζητεῖς πάντοτε τό συμφέρον σου.


Πολλές φορές ζήτησα μέ τήν προσευχή ἀπό τό Θεό, νά μοῦ γίνει κάτι πού τό νόμιζα καλό,

καί ἐπέμενα παράλογα νά τό ζητῶ βιάζοντας τό θέλημα τοῦ Θεού,

καί δέν Τόν ἄφηνα νά οἰκονομήσει Ἐκεῖνος ὅτι γνωρίζει ὡς συμφέρον δικό μου.

Καί λοιπόν ἀφοῦ ἔλαβα ὅτι ζήτησα, στενοχωρήθηκα ὕστερα πολύ πού δέν εἶχα ζητήσει μᾶλλον νά γίνει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Γιατί δέν μοῦ ἦρθε τό πράγμα ἔτσι ὅπως τό νόμιζα.


simeiakairwn

[XAPA]

«Η ΜΗΤΗΡ ΤΗΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΜΑΡΙΑ, ΜΕ ΑΝΕΣΤΗΣΕ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΤΩΝ ΓΕΝΝΗΤΟΡΩΝ ΜΟΥ ΕΙΣ ΕΛΕΓΧΟΝ ΤΩΝ ΑΣΕΒΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ»



Κάποια έγκυος Ιουδαία είχε πολλές οδύνες και βάσανα και δεν μπορούσε να γεννήσει φυσιολογικά όπως όλες οι γυναίκες,

και όσες μεθόδους ιατρικές και να χρησιμοποίησαν οι ιατροί της εποχής, δεν έγινε εφικτή η γέννηση του τέκνου τους,

αφού υπήρχε ο κίνδυνος να ξεψυχήσει η δυστυχής.

Τότε της είπε μια χριστιανή : αν θέλεις να ελευθερωθείς, επικαλέσου την Υπεραγία Θεοτόκο.

Η ασθενής, με εξασθενισμένη ομιλία συνεπεία των πόνων της, είπε με δάκρυα στα μάτια :

«Ευλογημένη Μαρία Αειπάρθενε, αν και είμαι ανάξια να σε επικαλεσθώ, διότι προέρχομαι από το έθνος εκείνο

το παμβέβηλο που φόνευσε τον υιόν σου, όμως ακούω ότι η ευσπλαχνία και το έλεός σου δίνονται καθημερινά δωρεάν

στους αμαρτωλούς. δέομαι σε σένα και σε παρακαλώ να με λυτρώσεις από τους κινδύνους

και τάζω να λάβω εγώ και το βρέφος που θα γεννήσω το Θείο Βάπτισμα».


Ταύτα ειπούσα γέννησε αμέσως ένα αγοράκι και σε λίγες ημέρες μόλις σηκώθηκε από το κρεβάτι,

βαπτίστηκε χριστιανή μαζί με το βρέφος της.

Ο άνδρας της που απουσίαζε για εργασία σε άλλος μέρος, μόλις επέστρεψε και πληροφορήθηκε τα γενόμενα,

Θύμωσε και φόνευσε το παιδί του.

Οι γείτονες, που αναστατώθηκαν με το συμβάν, θέλησαν να συλλάβουν τον εβραίο και να τον οδηγήσουν στον δικαστή,

όμως αυτός κατόρθωσε να ξεφύγει.

Αφού κουράστηκε, στην προσπάθεια της διαφυγής του, συνάντησε στον δρόμο έναν ναό

και εισήλθε μέσα για να κρυφτεί χωρίς να το πολυσκεφτεί.


Μέσα στον ναό, είδε μια εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, και με τη χάρη του Θεού κατανύχθηκε και είπε τα εξής :

«Ω Δέσποινα, πόση είναι η ευσπλαχνία σου, και σκεπάζεις και διαφυλάττεις έναν βρώμικο και ασεβέστατο σκύλο

που σκότωσε το παιδί του, που τώρα στέκεται μπροστά στην εικόνα σου και δεν ανοίγει η γη να με καταπιεί.

επειδή τόσο μεγάλη είναι η αγαθότητά σου, σε παρακαλώ ελέησε και μένα,

όπως ελέησε ο πανοικτίρμων Υιός σου τον διώκτη Παύλο, και συγχώρησε όλες τις αμαρτίες μου.

πιστεύω ότι γέννησες τον Ιησού, χωρίς να βλαφτεί καθόλου η παρθενία σου

και αυτόν ομολογώ ως Θεό και άνθρωπο, του οποίου το έλεος είναι άπειρο και αμέτρητο».


Λέγοντας αυτά, κατέφθασαν οι χριστιανοί, τον συνέλαβαν και τον έδεσαν.

Ο δε ισραηλίτης τους είπε : «σας παρακαλώ, στο όνομα του Κυρίου, πηγαίνετέ με σε έναν ιερέα

για να λάβω το άγιο Βάπτισμα, και αυτό μάρτυς μου ο Θεός, δεν το κάνω εξαιτίας του φόβου του θανάτου,

μάλιστα μόλις βαπτιστώ, δώστε μου τον πρεπούμενο θάνατο».

Οι χριστιανοί έκαμαν όπως τους είπε, βαπτίστηκε και κατόπιν οδηγήθηκε στον δικαστή,

ο οποίος τον φυλάκισε και την επόμενη ημέρα θα τον θανάτωνε.


Η γυναίκα του απαρηγόρητη θρηνούσε τον θάνατο του παιδιού τους

και καθώς το κρατούσε στα γόνατά της, ώ του θαύματος !, το βλέπει να ανασταίνεται.

Πληροφορηθείσα ότι ο άνδρας της μετανόησε, βαπτίστηκε χριστιανός

και ότι την επομένη ημέρα θα θανατωθεί για το έγκλημα του διέπραξε,

πήρε το αναστημένο παιδί της και πήγε στον δικαστή.

Βλέποντας όλοι το μέγα θαύμα, δόξασαν τον παντοδύναμο Θεό και ελευθέρωσαν τον φονιά,

ο οποίος μόλις έφτασε στο σπίτι ερεύνησε το λαιμό του παιδιού του και είδε τη πληγή που έκαμε με το μαχαίρι,

η οποία έμεινε για να κηρύττει το μέγα θαύμα.


Ακόμη, ο Θεός έδωσε χάριν στο παιδί και ομίλησε σαν να ήταν είκοσι ετών και είπε τα εξής :

«Η Μήτηρ της ελεημοσύνης και κάθε παρακλήσεως, η μετά τόκον Παρθένος και Θεοτόκος Μαρία,

με ανέστησε δια την πίστιν των γεννητόρων μου, εις έλεγχον των ασεβών ιουδαίων,

που αρνούνται την του Θεού Ενανθρώπησιν».

Μόλις τα άκουσαν αυτά όλοι δάκρυσαν από την χαρά και δόξασαν τον Κύριο και την Δέσποινα.

Ο πατήρ του παιδιού σε όλη του τη ζωή δούλεψε για την Παναγία,

συγγράφοντας λόγους κατά των ιουδαίων και εγκώμια στην Θεοτόκο, και πολλοί με το έργο του πίστεψαν.

Το δε παιδί μεγάλωσε, έγινε ενάρετος άνθρωπος και τελείωσε τον βίο του μετά του πατρός και της μητρός της θεάρεστα,

και κέρδισαν την Βασιλεία των ουρανών.


ΠΗΓΗ : ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ, ΕΝ ΒΕΝΕΤΙΑ 1851, σ. 314 κ.ε.

tribonio

[XAPA]

Εσύ που διαβάζεις τούτα που γράφω, μη με βαρεθείς…..



Άμα χαλαστεί ο άνθρωπος, αρχίζει να σιχαίνεται τα απλά και τα φτωχά πράγματα.

Μα πολλές φορές ξανάρχεται στον παλιό εαυτό του, σαν τον μεθυσμένον που ξεμέθυσε, και τότε καταλαβάνει πάλι

μεγάλη όρεξη για την απλότητα, και χαίρεται μέσα του και ειρηνεύει, και θέλει να ζει ταπεινά και ήσυχα.


Τότε του αρέσουνε πάλι τα ταπεινά και τ' απονήρευτα πράγματα, και νοιώθει μέσα του την γλυκύτητα του Χριστού

και την ειρήνη που είναι μέσα στο Ευαγγέλιο.

Γιατί χωρίς απλή καρδιά, αληθινός χριστιανός δεν γίνεται κανένας.

Αυτό θα το νοιώσεις από κάποια λόγια των αγίων που λένε:

«Όποιος δεν γνώρισε την ειρήνη, δεν γνώρισε τη χαρά.


Αν αγαπάς την πραότητα, ζήσε με ειρήνη• κι αν αξιωθείς την ειρήνη, θα χαίρεσαι σε κάθε καιρό.

'Ανθρωπος με πολλές έγνοιες, δεν μπορεί να γίνει πράος και ησύχιος.

Η ταπείνωση μαζεύει την καρδιά, κι όταν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, ευθύς τον σκεπάζει το έλεος.

Η προσευχή είναι χαρά. Η βασιλεία των ουρανών, μέσα μας βρίσκεται.


Η χαρά που νοιώθει ο άνθρωπος για το Θεό, είναι πιο δυνατή από τούτη τη ζωή.

Όποιος φτωχεύει από τα πλούτη του κόσμου, πλουτίζεται με τα πλούτη του Θεού.

Όποιος αγαπά τα φανταχτερά πράγματα, δεν μπορεί να έχει ταπεινά αισθήματα, γιατί η καρδιά από μέσα τυπώνεται

με τα ίδια σχήματα που είναι απ' έξω».


Εσύ που διαβάζεις τούτα που γράφω, μη με βαρεθείς και πεις πως ολοένα σου λέγω τα ίδια, για το Χριστό,

για την απλότητα, για την ταπείνωση.

Άμα μπορέσει να καταλάβει η καρδιά σου την γέψη τους, θα δεις πως θα μου δώσεις δίκιο.


Σου τα λέω και τα ξαναλέω από τον πόθο που έχω να σου μεταδώσω την μια και μόνη αληθινή χαρά, που κ' εγώ

άργησα να τη βρω, μα που τη βρήκα με τη βοήθεια του Θεού• και

η αγάπη σε σένα με κάνει να μην σου κρύψω αυτό το μονοπάτι που μ' έβγαλε σ' ένα έμορφο περιβόλι που

δεν το υποπτευόμουνα.



Τα Ρημοκκλήσια του Μαρουσιού (απόσπασμα) Φώτης Κόντογλου


iereasanatolikisekklisias

[XAPA]

Η αγάπη και η συγχωρητικότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού:

μια συγκινητική ιστορία


Από ομιλία του πατρός Μεθοδίου Κρητικού



Ένας Ρουμάνος γέροντας μου διηγήθηκε την εξής ιστορία:

Κάπου στην Ισπανία σε ένα εξομολογητήριον υπάρχει ένας Εσταυρωμένος με περίεργη στάση,

με το ένα χέρι καρφωμένο στο Σταυρό και το άλλο κατεβασμένο παράλληλα με το σώμα.

Τον συνοδεύει μια μικρή ιστορία.


Παλιά βρισκόταν σε ένα εξομολογητήριον όπου εξομολογούσε ένας πνευματικός.

Μία ημέρα,πήγε για εξομολόγηση ένας πιστός, ο οποίος με πόνο ψυχής του εξομολογήθηκε ένα βαρύτατο αμάρτημα.

“Πω πω παιδάκι μου πώς το έκανες αυτό το πράγμα!

Σε παρακαλώ να μην το ξανακάνεις” είπε ο ιερέας ο οποίος του διάβασε τη συγχωρητική ευχή

έχοντας αποσπάσει την υπόσχεσή του ότι δε θα ξαναπέσει σε αυτό το μεγάλο αμάρτημα.

Μετά από κάποιο καιρό, ξαναήρθε ο πιστός.

Μη μπορώντας να σηκώσει το βλέμμα του από το έδαφος αποκάλυψε στον εξομολόγο

ότι ξανάπεσε στο ίδιο αμάρτημα παρόλες τις προσπάθειές του.


Ο εξομολόγος αρχικά δεν ήθελε να συγχωρέσει τον πιστό.

“Είναι πολύ μεγάλο το αμάρτημά σου, πήρα μεγάλη ευθύνη διαβάζοντάς σου τη συγχωρητική ευχή.

Δεν ξερω αν πρέπει να σε ξανασυγχωρέσω.

” Επειδή όμως ο πιστός έδειχνε μεγάλη μεταμέλεια, έκλαιγε, παρακαλούσε και έδινε υποσχέσεις

ότι θα προσπαθήσει περισσότερο και δε θα ξαναπέσει στο αμάρτημα αυτό, πείστηκε και τον συγχώρεσε.

Μετά από αρκετό καιρό φάνηκε πάλι ο πιστός εκείνος.

“Μη μου πεις!” Αναφώνησε ο ιερέας! Και όμως το είχε ξανακάνει.

Όσα παρακάλια και αν έκανε με συντριβή ψυχής ο πιστός ο ιερέας δε δέχτηκε να τον συγχωρέσει.

“Έχω πάρει ήδη μεγάλη ευθύνη, ρισκάρω την ψυχή μου και εσύ δε δείχνεις ότι θα μπορέσεις να μην το ξανακάνεις.

Δε μπορώ να σε συγχωρέσω.”

Ο πιστός επέμενε με κλάματα αλλά ο πνευματικός έμεινε ανένδοτος.


Και αφού σηκώθηκε να φύγει απογοητευμένος ο πιστός,

ο πνευματικός δέχτηκε ένα ισχυρό χτύπημα στην πλάτη και ακούστηκε μια αυστηρή φωνή:

“ΔΕ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕΣ ΕΣΥ ΓΙ’ΑΥΤΟΝ!”

Τη συνέχεια την καταλαβαίνετε τόσο για τον πνευματικό όσο και για τον πιστό,

που ένιωσε πραγματικά την αγάπη και τη συγχωρητικότητα του Χριστού μας.

Ο Εσταυρωμένος έμεινε σ’αυτή τη στάση για να θυμίζει αυτό το περισταστικό σε όσους Τον προσκυνούν μέχρι και σήμερα.

Η αγάπη του Χριστού μας μας καταδιώκει, ας ανταποκριθούμε, ας εξομολογηθούμε με ειλικρινή μετάνοια

και ας κάνουμε φέτος την αρχή για να ζήσουμε την πραγματική Ανάσταση!


Αμήν!



pentapostagma

[XAPA]

Τρεις Λέξεις !!!



" Ὅσο ἡ ψυχή ἀγωνίζεται, καταφεύγοντας στόν Θεό

μέ πίστη ,ἐλπίδα και υπομονή ,

καί περιμένοντας χωρίς ἀμφιβολίες, τή βοήθεια

καί τή λύτρωση πού Ἐκεῖνος χαρίζει,

τόσο καί πιό γρήγορα τή λυτρώνει ὁ Κύριος

ἀπό κάθε θλίψη πού τήν ταλαιπωρεῖ.


Γιατί γνωρίζει Ἐκεῖνος ,

πόσο πρέπει νά μπεῖ ἡ ψυχή σέ δοκιμασία καί πειρασμό ,

καί ἀνάλογα μέ τήν ἀντοχή της,

ἐπιτρέπει καί τόν πειρασμό.

Ἀρκεῖ μόνο νά κρατηθεῖ ἡ ψυχή μέχρι τό τέλος

συντροφιά με αυτές τις αρετές !

Πίστη , Ελπίδα , Υπομονή ! "


Η υπομονή θα μας κρατήσει όρθιους ...

Η ελπίδα θα κρατήσει αναμμένο το λυχνάρι της ψυχής μας ...

Και η πίστη θα μας δίνει δύναμη να αγωνιζόμαστε ...

" Μεθ΄ ημών ο Θεός ! "

Τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει από Την Αγάπη Του !



Odevontas

[XAPA]

Γιατί στο Ευαγγέλιο δεν γίνεται καθόλου λόγος περί ευτυχίας;

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς


Σε μια ορφανή…



Εμένα μου φαίνεται, ότι το Ευαγγέλιο θα μπορούσε να ονομαστεί «το Βιβλίο της Ευτυχίας»

και η διδαχή του Χριστού «διδαχή περί ευτυχίας».

Εσένα σίγουρα σε μπέρδεψε το ότι στο Ευαγγέλιο δεν αναφέρεται ειδικά η ίδια η λέξη ευτυχία.

Όμως αντί αυτής της λέξης χρησιμοποιούνται άλλες λέξεις, όπως «μακαριότητα», «χαρά», «αγαλλίαση»,

«παράδεισος», «σωτηρία», «αιώνια ζωή».

Ειδικά η λέξη «μακαριότητα» σημαίνει ευτυχία με την καλύτερη έννοια.

Όταν ξέρεις αυτό, τότε διάβασε ξανά την ομιλία του Κυρίου στους Μακαρισμούς (Ματθ. 5).


Η πρώτη διδαχή την οποία ο Χριστός ανήγγειλε στον κόσμο, ήταν η διδαχή περί ευτυχίας.

Κατά τη διδαχή του Χριστού οι μακάριοι ή ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που είναι ταπεινοί στο πνεύμα μπροστά στον Θεό,

αφού είναι δικό τους το βασίλειο των ουρανών.

Εκείνοι που βρέχουν τις προσευχές τους με δάκρυα, αφού θα παρηγορηθούν με αξεπέραστη παρηγοριά.

Εκείνοι που είναι πράοι και άκακοι σαν αρνιά, αφού θα κληρονομήσουν τη γη των ζώντων.

Εκείνοι που είναι πεινασμένοι και διψασμένοι για τη δικαιοσύνη του Θεού, αφού θα χορτάσουν με την ουράνια δικαιοσύνη.

Εκείνοι που είναι ελεήμονες με την καρδιά και με το χέρι, αφού το χέρι του Κυρίου θα τους ελεήσει.

Εκείνοι που έχουν καθαρή καρδιά, αφού θα δουν τον Βασιλιά, τον ουράνιο Πατέρα τους.

Εκείνοι που είναι διωγμένοι ένεκεν της δικαιοσύνης από τους δαίμονες και τους ανθρώπους,

αφού το βασίλειο της αιώνιας δικαιοσύνης θα είναι δικό τους.

Εκείνοι που είναι ντροπιασμένοι και συκοφαντημένοι ένεκεν του Χριστού,

αφού θα χαίρονται και θα αγαλλιάζουν στην πατρίδα των αγγέλων.


Μαζί μ’ αυτούς ευτυχισμένοι είναι και εκείνοι που πιστεύουν στον Σωτήρα τους, αφού θα σωθούν,

που φλέγονται από αγάπη προς τον Δημιουργό και τα πλάσματά Του,

αφού θα στεφανωθούν με την αθάνατη δόξα, που θυσιάζουν τη γήινη ζωή, αφού θα λάβουν την αιώνια ζωή.

Αυτή είναι η πραγματική και μη απατηλή ευτυχία, την οποία ο Κύριός μας αποκάλυψε και ανήγγειλε στη γενεά των ανθρώπων.


Γι’ αυτήν την ευτυχία θυσίασαν οι βασιλιάδες τα στέμματά τους,

οι πλούσιοι τα πλούτη τους,

οι μάρτυρες τις ζωές τους,

τόσο εύκολα όσο τα δένδρα το φθινόπωρο ρίχνουν τα φύλλα τους.

Όμως όποιος έστω και λίγο δεν αισθάνθηκε απ’ αυτή την ευτυχία δύσκολα μπορεί να θυσιάσει γι’ αυτήν ακόμα και ένα μικρό κερί.


Εσύ φτωχούλα του Θεού μην απελπίζεσαι για την ευτυχία σου.

Έμεινες μόνη σου αυτοσυντήρητη, χωρίς φίλους και συγγενείς·

η πόρτα της γήινης ευτυχίας για σένα είναι κλειστή.

Έτσι γράφεις, περισσότερο με δάκρυα παρά με μελάνι.

Όμως, δεν σκέφτεσαι άραγε, ότι όλα αυτά είναι με την Πρόνοια του ουράνιου Πατέρα σου,

για να στραφείς εσύ προς την πόρτα της αιώνιας ευτυχίας;


Ο Θεός συχνά, πολύ συχνά, κλείνει την πόρτα της απατηλής ευτυχίας μπροστά στους ανθρώπους,

αλλά την πόρτα της πραγματικής ευτυχίας την κρατά πάντα ανοιχτή

μπροστά σ’ όλους και για όλους,

όσους θελήσουν να μπουν.

Μπες κι εσύ, κόρη του Χριστού.

Μόνο μία μικρή ματιά όταν ρίξεις μέσα απ’ αυτή την πόρτα,

θα παρατηρήσεις το βασίλειο των ευτυχισμένων, την πατρίδα των μακαρίων.

Θα δεις τους ουρανούς γεμάτους από αρεστούς και δίκαιους του Θεού,

οι οποίοι στη γη δοκίμασαν την ευτυχία του Χριστού,

ενώ στους ουρανούς συνέχισαν να την πίνουν με το υπερπλήρες ποτήρι.

Όταν όλα αυτά τα αισθανθείς και τα δεις με το πνεύμα σου, δεν θα είσαι ούτε για μία στιγμή μόνη και αυτοσυντήρητη.

Αφού την αριθμητή οικογένεια του Θεού στους ουρανούς θα μπορείς να ονομάσεις αδελφούς, και αδελφές,

και συγγενείς, και φίλους σου.


Να χαίρεσαι εν Κυρίω.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, “Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται”, Εκδ. “Εν πλω”,


proskynitis

[XAPA]

Μην το ελπίζετε…

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος



Ας μην πιστεύουμε ότι θα έχουμε πάντοτε εσωτερική θέρμη ή ότι θ’ απολαμβάνουμε διαρκώς εσωτερική γλυκύτητα.

Αυτό μην το ελπίζετε.

Αντίθετα, να περιμένετε συχνά ξαφνικές μεταπτώσεις.

Γι’ αυτό όταν σας πολεμά η ακηδία και η κατάθλιψη, να τις αντιμετωπίζετε σαν κάτι συνηθισμένο

στην πνευματική ζωή.

Δεν επιτρέπεται να γογγύζουμε.

Ας κάνουμε υπομονή την περίοδο αυτή και θα έρθουν φωτεινές ημέρες.

Έχετε θάρρος και αγωνισθείτε στην προσευχή. Είναι πηγή παρηγοριάς,

Είναι φωτισμός στους λογισμούς και δύναμη στον αγώνα.


Οι θλίψεις στην παρούσα ζωή είναι περισσότερες από τις χαρές.

Άλλοτε τις στέλνει ο Θεός για να ξυπνήσουμε από τον πνευματικό ύπνο, να σταματήσουμε τις αμαρτίες,

να καθαρισθούμε με την μετάνοια.

Και άλλοτε τις στέλνει για να υποταχθούμε περισσότερο σ’ Αυτόν που όλα τα ρυθμίζει.

Να δείξουμε ανδρεία και υπομονή δοξάζοντάς Τον. Σε κάποια απ’ αυτές τις αιτίες οφείλονται και οι δικές σας θλίψεις.

Εξετάζεται λοιπόν τον εαυτό σας, ειρηνεύετε και εμπιστεύεσθε στο θέλημα του Θεού, το σοφό και άγιο.

«Σας κυνηγά η μια συμφορά μετά την άλλη; Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ο Θεός σας θυμήθηκε!

Δεν είναι συνηθισμένο να σκέφτεται κανείς έτσι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Και σας θυμήθηκε ο Θεός όχι με οργή, αλλά με έλεος.

Βέβαια εσείς νιώθετε μόνο τη στέρηση και τον χαμό.

Δεν βλέπεται όμως το έλεος που βρίσκεται πίσω από αυτά και μέσα σ’ αυτά.»


«Σας συκοφάντησαν άδικα; Υπομείνετε καρτερικά. Θα θεωρηθεί αυτό επιτίμιο για εκείνα που πραγματικά φταίτε.

Από την άποψη αυτή η συκοφαντία είναι μία πρόνοια του Θεού για εσάς.

Πρέπει λοιπόν να έχετε ειρήνη με τους συκοφάντες σας, όσο και αν αυτό σας φαίνεται δύσκολο.»


«Η υγεία σας κλονίσθηκε. Κλονισμένη υγεία μπορεί να σημαίνει και κλονισμένη σωτηρία,

όταν από τα χείλη του ασθενούς ακούγονται γογγυσμοί και κραυγές απελπισίας.

Είθε ο Κύριος να σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από τη συμφορά αυτή.

Η υγεία και η αρρώστια είναι και τα δύο μέσα σωτηρίας, όταν τα εκμεταλλευόμαστε με το πνεύμα της πίστεως

στον Θεό που μας αγαπά και προνοεί για εμάς. Τα ίδια όμως είναι και μέσα καταστροφής, όταν τα αντιμετωπίζουμε

με λανθασμένη νοοτροπία.»

Συμφιλιωθείτε λοιπόν με τη δοκιμασία σας.

Υπομείνετέ την με υποταγή στον Κύριο, πιστεύοντας ότι έτσι θα ευεργετηθείτε και εσείς και οι οικείοι σας.

Θυμηθείτε και την καρτερία των αγίων μαρτύρων, οι οποίοι μετά τα βασανιστήρια παρέμεναν στη φυλακή πέντε,

δέκα ή και είκοσι ακόμη χρόνια έχοντας ανακούφιση και απόλαυση την ζωντανή ελπίδα του Παραδείσου.



Αποσπάσματα από το βιβλίο «Απάνθισμα Επιστολών-Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου»,
Ιερά Μονή Παρακλήτου , 2008

antexoume