Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Ο Δεκάλογος των συζύγων



Μην κάνετε το δάσκαλο στον συντροφό σας.

Ο καλύτερος τρόπος να τον διδάξετε είναι να τον κάνετε ευτυχισμένο.


Ο γάμος είναι μια διαρκής περιπέτεια, που μας βοηθάει εν τούτοις να ανακαλύψουμε τον αληθινό μας εαυτό,

τον ψυχικό κόσμο του άλλου φύλου και να γνωρίσουμε τον Θεό.


Η οικογένεια είναι «παλαίστρα» και γυμναστήριο. Τον συντροφό σας επομένως θα τον αποδέχεστε όπως είναι,

με τις αδυναμίες και τις ιδιοτροπίες του, και όχι όπως θα θέλατε να είναι.


Προσπαθείστε να καταλάβετε τον ή την συζυγό σας.

Μη λησμονείτε ότι ο άνδρας σκέπτεται με την στεγνή λογική και η γυναίκα με την καρδιά.


Μην προσπαθείτε να επιβάλλετε την γνώμη σας και να διορθώσετε με τη βία τον συντροφό σας.

Φροντίστε καλύτερα να διορθώσετε τον εαυτό σας.»Η αγάπη ζεί με την αρμονία των αντιθέσεων.»


Με την πίστη, την υπομονή και την αγάπη αντιμετωπίζουμε νικηφόρα όλες τις δυσκολίες.

Ο μεγαλύτερος εχθρός της συζυγικής ζωής είναι ο εγωϊσμός.

Δεν μας σώζει η επίθεση κατά του συζύγου μας, αλλά η επιθεση κατά του εγώ μας.


Το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά μας, είναι να αγαπάει ο πατέρας την μητέρα τους και η μητέρα τον πατέρα τους.

Το μυστικό της οικογενειακής γαλήνης είναι να μπορεί κανείς να συγχωρεί.


Ο γάμος είναι «μυστήριο μέγα» που αρχίζει μέσα στην Εκκλησία και ανανεώνεται

με την Θεία Λειτουργία και τα μυστήρια της Εκκλησίας.




orthognosia

[XAPA]

Ενα θαυμαστό γεγονός από τη ζωή του αγίου Αμβροσίου

(† 7 Δεκεμβρίου)


Πηγαίνοντας προς την Ρώμη κάποια μέρα ο Αμβρόσιος για μια υπόθεση, νυκτώθηκε και έμεινε στην οικία κάποιου

πλούσιου της περιοχής ο οποίος φιλοξένησε πλουσιοπάροχα τον Αρχιερέα και τους κληρικούς που τον συνόδευαν.


Το πρωί τον ερώτησε ο Άγιος εάν δοκίμασε καθόλου θλίψεις στην ζωή του.

Τον ερώτησε γιατί πρόσεξε ότι είχε πολλά πλούτη.

Αυτός του αποκρίθηκε:

«Με τις ευχές σου Δέσποτα Άγιε, ουδέποτε με λύπησε ο Θεός, ούτε με ζημίωσε,

ούτε γνωρίζω τι είναι ασθένεια. αλλά και πολλές δωρεές μου απέστειλε ο Πανάγαθος, πλούτη,

δόξα και κάθε άλλη απόλαυση».


Όταν άκουσε αυτά ο Άγιος δάκρυσε και είπε προς τους κληρικούς:

«Σηκωθείτε γρήγορα να φύγουμε από την καταραμένη αυτήν οικία πριν μας προλάβει ο θυμός του Θεού».


Βλέποντας ότι αμελούσαν να ετοιμάσουν τα άλογα τους πρόσταζε εντονώτερα να φύγουν το συντομώτερο.

Μόλις αναχώρησαν και προχώρησαν λίγη απόσταση, άνοιξε η γη και κατάπιε την οικία με τον πλούσιο,

τους συγγενείς και τα πλούτη του.


Αυτοί που ακολουθούσαν εθαύμασαν για το φοβερό γεγονός και ερώτησαν τον Άγιο πώς το γνώρισε.

Αυτός τους αποκρίθηκε:


«Γνωρίζετε βέβαια, ότι όταν έχει κάποιος θλίψεις, διάφορους πειρασμούς και βάσανα,

ο Κύριος είναι μαζί του και τον παιδεύει σαν παιδί του αγαπημένο, για να το ετοιμάσει για την αιώνια του Βασιλεία.

Όταν κάποιος έχει σ’ αυτόν τον κόσμο απολαύσεις, υγεία, ευημερία, χωρίς θλίψεις,

αυτό είναι σημείο της απώλειας του αψευδέστατο, διότι είναι παροργισμένος, μαζί του ο Κύριος για τις πράξεις του

και τον έχει αποφασισμένο για την αιώνια κόλαση.

Γι αυτό του δίνει τώρα πρόσκαιρη απόλαυση.


Αλήθεια σας λέγω αδελφοί έπρεπε να θρηνούμε απαρηγόρητα όταν δεν μας έρχονται πειρασμοί και βάσανα και όταν

μας παιδεύει ο Κύριος σαν δίκαιος κριτής και πάνσοφος γιατρός, όχι μόνο να υπομένουμε τους πόνους καρτερικά,

αλλά και να τον ευχαριστούμε με υποχρέωση, όπως και τους σωματικούς γιατρούς που πληρώνουμε να κόψουν και να

κάψουν τα μέλη μας για την ποθούμενη υγεία και σωτηρία μας».



ΠΗΓΗ.Ο ΑΓΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ
«Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ»-ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΓΚΟΛΠΙΟ

[XAPA]

Κάθε τί, που κάμνουμε να βάζουμε τον Χριστό μπροστά κι εμείς πίσω


Κάθε τί, που κάμνουμε να βάζουμε τον Χριστό μπροστά κι εμείς πίσω.

Κι όχι εμείς μπροστά και πίσω ο Χριστός.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος δεν νίκησε έτσι, νίκησε μόνο με τον Σταυρό μπροστά.



Γέρο-Παναής Χατζηιωνάς, από τη Λύση της Κύπρου.



proskynitis

[XAPA]

Νά ὑψώσουμε τόν Τίμιο Σταυρό μέσα στήν ψυχή μας


Νά ὑψώσουμε τόν Τίμιο Σταυρό μέσα στήν ψυχή μας, γιά νά πολεμοῦμε μέ αὐτόν καί νά νικοῦμε

τήν ἁμαρτία καί τόν διάβολο.


Ἀπό τότε πού ὁ Χριστός καρφώθηκε καί πέθανε πάνω σ᾿ αὐτόν, ἔγινε ὅπλο ἐναντίον ἐκείνων πού τό χρησιμοποιοῦσαν.

Ὅπλο ἐναντίον τῶν ἀπίστων καί εἰδωλολατρῶν. Θά μποροῦσε νά ἀποβεῖ ὅπλο καί ἐναντίον μας, ἄν ἐμεῖς δέν

προσέχουμε τήν ζωή μας, ἄν δέν τόν ἀσπαζώμαστε μέ μεγάλη εὐλάβεια, ἄν δέν τόν σχηματίζουμε κανονικά

στό σῶμα μας.


Γράφει τό Πηδαλιο: Ὁ Τίμιος Σταυρός προσκυνεῖται δεύτερος μετά τό ἱερό Εὐαγγέλιο. Προσκυνοῦντες τόν Σταυρόν,

προσκυνοῦμεν τόν Ἐσταυρωμένο Χριστό. Ἀγαπητοί μου, Ψάλλουμε στό σημερινό ἀπολυτίκιο, Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν

σου... Τί θέλει νά μᾶς πεῖ αὐτό; Ὅτι ὁ λαός ἀνήκει στόν Θεό καί ὄχι στούς κοσμικούς ἄρχοντες.


Εἴμαστε λαός τοῦ Θεοῦ.


Ἑπομένως οἱ ἄρχοντες δέν ἔχουν κανένα δικαίωμα νά συμπεριφέρωνται στόν λαό σάν νά εἶναι κτῆμα τους, ἰδιοκτησία

τους καί νά τόν κατευθύνουν ὅπου αὐτοί θέλουν. Πολύ δέ περισσότερο δέν μποροῦν νά τόν ἀπομακρύνουν ἀπό τόν

Θεό, νά ψηφίζουν ἀντιχριστιανικούς νόμους ἤ νά βάζουν στό περιθόριο τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.


Ἀρχηγός καί βασιλιάς μας εἶναι μόνο ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος μέ τό σκῆπτρο τοῦ Σταυροῦ μᾶς ὁδηγεῖ

στήν Βασιλεία του, στόν Παράδεισο.


Ἡ δύναμις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἶναι προστατευτική, ἀλλά καί ἁγιαστική.

Αὐτός νά φυλάει ὅλους μας, τίς οἰκογένειές μας καί τά παιδιά μας, τό Ἔθνος

μας, τήν Πατρίδα μας, τήν οἰκουμένη ὅλη. Ἀμήν.-



Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Ρ. Ζουμῆ


inagiounikolaoutouneou

[XAPA]

Η δύναμη του Σταυρού και της προσευχής – Η θαυμαστή υπέρβαση του Τσερνομπίλ


Η Προφητεία του Στάρετς Σάββα



Την ημέρα της εορτής του κοιμηθέντος πνευματικού μας πατέρα Σάββα, ήρθε από το Οβρούτς στο Πετσόρι

η πνευματική του θυγατέρα Μ. Τ. Και να τι μας διηγήθηκε:


Περίπου δέκα μέρες πριν την τραγωδία του Τσερνομπίλ, εμφανίστηκε στον ύπνο της ο πνευματικός μας

πατέρας και της είπε:


-Μαρία, σε λίγο όλα ότι έχετε θα είναι δηλητηριασμένα.

Εσύ όλα θα τα σταυρώνεις ως εξής:

«Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν».

Θα κάμεις το σημείο του Σταυρού.

-Μετά θα πεις: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ευλόγησον».

Πάλι θα κάμεις το σημείο του Σταυρού.

Και πάλι θα πεις: «Μητέρα του Θεού, ευλόγησον, πάντες οι Άγιοι ευλογείτε».

Πάλι το σημείο του Σταυρού.

-Μετά: «Δι’ ευχών του πνευματικού μας πατρός Σάββα, Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού, ευλόγησον»

και θα κάνεις πάλι το σημείο του Σταυρού.


Όλα αυτά τα διηγήθηκα στη δίδυμη αδελφή μου, η οποία εργάζεται σε κουζίνα.

Όταν επαληθεύτηκε η προφητεία του π. Σάββα, τους έφεραν στην κουζίνα κρέας.

Όταν το έλεγξαν, αποδείχθηκε τελείως ακατάλληλο για τροφή.

Τότε εκείνη θυμήθηκε αυτά πού της είχα διηγηθεί για την εμφάνιση του Γέροντος.

Πήρε λοιπόν εκείνο το κρέας, πήγε στο σπίτι της Και έκαμε ότι είχε πει ό Γέροντας.

Έπειτα το έφερε πίσω στην κουζίνα και, χωρίς να πει τίποτε, τα έδωσε για έλεγχο.

Το έλεγξαν και τη ρώτησαν:

-Από που το πήρες τέτοιο καλό κρέας;


-Τώρα εμείς ζούμε στο Οβρούτς – είναι κοντά στο Τσέρνομπιλ – χρησιμοποιούμε τη συμβουλή του πατρός Σάββα

και όχι μόνο εγώ κι η αδελφή μου, αλλά και όλες οι πνευματικές μας αδελφές,

με το έλεος του Θεού, είμαστε ζωντανές και υγιείς.


από το βιβλίο: «Στάρετς Σάββας ο παρηγορητής», εκδόσεις Άθως, Αθήνα 2009. Μετάφραση από τη Ρωσική: Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Φωτόπουλος.


simeiakairwn

[XAPA]

Αδελφοί μου!

Μην έχουμε την αγωνία και το άγχος των απίστων και των ανθρώπων του μαμωνά.



Αδελφοί μου! Μην έχουμε την αγωνία και το άγχος των απίστων και των ανθρώπων του μαμωνά.

Δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο• Υπάρχει Θεός πατέρας, υπάρχει η θεία του πρόνοια.

Σ’ αυτόν η ελπίδα μας στις δύσκολες στιγμές, σ’ αυτόν η απόλυτη εμπιστοσύνη μας.


Ανοίξτε το βιβλίο της ζωής σας, για να δείτε θαύματα

Μην ανοίξετε σήμερα εφημερίδες και ραδιόφωνα.

Ανοίξτε το βιβλίο της ζωής σας.

Θυμηθείτε, από μικρά παιδιά μέχρι τώρα, πόσες φορές σας έσωσε.

Από πάνω σας ήταν και είναι συνεχώς απλωμένο το χέρι του Θεού.


Ανοίξτε την ιστορία του έθνους μας, και θα δείτε πόσες φορές η πατρίδα μας πλησίασε στην καταστροφή,

και ο Θεός «δια θαυμάτων» μας έσωσε, όπως είπε ο Καποδίστριας.





Ανοίξτε και την παγκόσμια ιστορία, και θα δείτε, ότι ο Θεός μεριμνά, ενδιαφέρεται για κάθε πλάσμα του.

Υπάρχει πατέρας, ερωτά η Αγία Γραφή, που όταν το παιδί του ζητήσει ψωμί, θα του δώσει πέτρα;

ή όταν του ζητήσει ψάρι, θα του δώσει φίδι;

Αν οι σαρκικοί πατέρες δεν το κάνουν αυτό, πόσο μάλλον ο ουράνιος Πατέρας (βλ. Ματθ. 7, 9-11• Λουκ. 11, 11-13).


Ένας είναι ο πατέρας μας.

Και αν οι πάντες μας εγκαταλείψουν, κι αν σείεται η γη και γίνει κόλαση ο κόσμος, και εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ’ εμού ει» (Ψαλμ. 22,4)…

Για όλα αυτά λοιπόν να έχουμε πίστη στο Θεό και να μη μας καταλαμβάνει το άγχος.



Απόσπασμα ομιλίας επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου, Φλώρινα 1-7-1979, εις τον ναό του Αγίου Παντελεήμονος


pentapostagma

[XAPA]

Δεν πρέπει να λυπόμαστε όταν παθαίνουμε κάτι κακό, μα όταν κάνουμε κάτι κακό.


του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου


Τη λύπη την έβαλε μέσα μας ο Θεός. Όχι, όμως, για να τη μεταχειριζόμαστε άσκοπα ή και βλαπτικά,

σε ακατάλληλο χρόνο και σε αντίθετες συνθήκες στη φύση μας περιστάσεις, κλονίζοντας έτσι την υγεία της

ψυχής και του σώματος, αλλά για ν' αποκομίζουμε απ' αυτήν όσο γίνεται μεγαλύτερο πνευματικό κέρδος.

Γι' αυτό, δεν πρέπει να λυπόμαστε όταν... παθαίνουμε κάτι κακό, μα όταν κάνουμε κάτι κακό.


Εμείς, ωστόσο, έχουμε αντιστρέψει τα πράγματα. Έτσι, και αμέτρητα κακά να διαπράξουμε, ούτε λυπόμαστε ούτε

ντρεπόμαστε. Αν, όμως, πάθουμε και το παραμικρό κακό από κάποιον, τότε τα χάνουμε, βαριοθυμούμε, γινόμαστε

συντρίμμια και δεν συλλογιζόμαστε πως οι θλίψεις και οι πειρασμοί φανερώνουν τη φροντίδα του Θεού για

μας περισσότερο από τα ευχάριστα περιστατικά.


Αλλά γιατί αναφέρω τις θλίψεις αυτής της ζωής; Μήπως και η απειλή του αιωνίου κολασμού δεν αποτελεί τη

φιλανθρωπία του Θεού καλύτερα από την υπόσχεσή Του για την ουράνια βασιλεία; Γιατί ,αν δεν υπήρχε η

απειλή του αιωνίου κολασμού, λίγοι θα ήταν εκείνοι που θα κέρδιζαν τη σωτηρία. Δεν είναι, βλέπεις,

αρκετή για μας, τους ράθυμους, η υπόσχεση των ουράνιων αγαθών. Ο φόβος της κολάσεως πιο πολύ μας

παρακινεί στην αρετή.


Γι' αυτό, λοιπόν, υπάρχουν η λύπη και η αθυμία, όχι για να μας κυριεύουν όταν πεθαίνει

ένα αγαπημένο μας πρόσωπο ή όταν χάνουμε χρήματα ή όταν δοκιμάζουμε κάποια αποτυχία, αλλά για να

μας βοηθούν στον πνευματικό μας αγώνα. Ας λυπόμαστε όχι για τη θλίψη ή τη βλάβη που μας προξενεί κάποιος,

αλλά για τις αμαρτίες μας, με τις οποίες λυπούμε το Θεό. Γιατί οι αμαρτίες διώχνουν μακριά μας το Θεό,

ενώ οι θλίψεις, που δοκιμάζουμε από άλλους ανθρώπους, Τον κάνουν να μένει κοντά μας ως προστάτης.




ekdoseisxrysopigi

[XAPA]

Γιατί στο Ευαγγέλιο δεν γίνεται καθόλου λόγος περί ευτυχίας;

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς


Σε μια ορφανή…



Εμένα μου φαίνεται, ότι το Ευαγγέλιο θα μπορούσε να ονομαστεί «το Βιβλίο της Ευτυχίας»

και η διδαχή του Χριστού «διδαχή περί ευτυχίας».

Εσένα σίγουρα σε μπέρδεψε το ότι στο Ευαγγέλιο δεν αναφέρεται ειδικά η ίδια η λέξη ευτυχία.

Όμως αντί αυτής της λέξης χρησιμοποιούνται άλλες λέξεις, όπως «μακαριότητα», «χαρά», «αγαλλίαση»,

«παράδεισος», «σωτηρία», «αιώνια ζωή».

Ειδικά η λέξη «μακαριότητα» σημαίνει ευτυχία με την καλύτερη έννοια.

Όταν ξέρεις αυτό, τότε διάβασε ξανά την ομιλία του Κυρίου στους Μακαρισμούς (Ματθ. 5).


Η πρώτη διδαχή την οποία ο Χριστός ανήγγειλε στον κόσμο, ήταν η διδαχή περί ευτυχίας.

Κατά τη διδαχή του Χριστού οι μακάριοι ή ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που είναι ταπεινοί στο πνεύμα μπροστά στον Θεό,

αφού είναι δικό τους το βασίλειο των ουρανών.

Εκείνοι που βρέχουν τις προσευχές τους με δάκρυα, αφού θα παρηγορηθούν με αξεπέραστη παρηγοριά.

Εκείνοι που είναι πράοι και άκακοι σαν αρνιά, αφού θα κληρονομήσουν τη γη των ζώντων.

Εκείνοι που είναι πεινασμένοι και διψασμένοι για τη δικαιοσύνη του Θεού, αφού θα χορτάσουν με την ουράνια δικαιοσύνη.

Εκείνοι που είναι ελεήμονες με την καρδιά και με το χέρι, αφού το χέρι του Κυρίου θα τους ελεήσει.

Εκείνοι που έχουν καθαρή καρδιά, αφού θα δουν τον Βασιλιά, τον ουράνιο Πατέρα τους.

Εκείνοι που είναι διωγμένοι ένεκεν της δικαιοσύνης από τους δαίμονες και τους ανθρώπους,

αφού το βασίλειο της αιώνιας δικαιοσύνης θα είναι δικό τους.

Εκείνοι που είναι ντροπιασμένοι και συκοφαντημένοι ένεκεν του Χριστού,

αφού θα χαίρονται και θα αγαλλιάζουν στην πατρίδα των αγγέλων.


Μαζί μ’ αυτούς ευτυχισμένοι είναι και εκείνοι που πιστεύουν στον Σωτήρα τους, αφού θα σωθούν,

που φλέγονται από αγάπη προς τον Δημιουργό και τα πλάσματά Του,

αφού θα στεφανωθούν με την αθάνατη δόξα, που θυσιάζουν τη γήινη ζωή, αφού θα λάβουν την αιώνια ζωή.

Αυτή είναι η πραγματική και μη απατηλή ευτυχία, την οποία ο Κύριός μας αποκάλυψε και ανήγγειλε στη γενεά των ανθρώπων.


Γι’ αυτήν την ευτυχία θυσίασαν οι βασιλιάδες τα στέμματά τους,

οι πλούσιοι τα πλούτη τους,

οι μάρτυρες τις ζωές τους,

τόσο εύκολα όσο τα δένδρα το φθινόπωρο ρίχνουν τα φύλλα τους.

Όμως όποιος έστω και λίγο δεν αισθάνθηκε απ’ αυτή την ευτυχία δύσκολα μπορεί να θυσιάσει γι’ αυτήν ακόμα και ένα μικρό κερί.


Εσύ φτωχούλα του Θεού μην απελπίζεσαι για την ευτυχία σου.

Έμεινες μόνη σου αυτοσυντήρητη, χωρίς φίλους και συγγενείς·

η πόρτα της γήινης ευτυχίας για σένα είναι κλειστή.

Έτσι γράφεις, περισσότερο με δάκρυα παρά με μελάνι.

Όμως, δεν σκέφτεσαι άραγε, ότι όλα αυτά είναι με την Πρόνοια του ουράνιου Πατέρα σου,

για να στραφείς εσύ προς την πόρτα της αιώνιας ευτυχίας;


Ο Θεός συχνά, πολύ συχνά, κλείνει την πόρτα της απατηλής ευτυχίας μπροστά στους ανθρώπους,

αλλά την πόρτα της πραγματικής ευτυχίας την κρατά πάντα ανοιχτή

μπροστά σ’ όλους και για όλους,

όσους θελήσουν να μπουν.

Μπες κι εσύ, κόρη του Χριστού.

Μόνο μία μικρή ματιά όταν ρίξεις μέσα απ’ αυτή την πόρτα,

θα παρατηρήσεις το βασίλειο των ευτυχισμένων, την πατρίδα των μακαρίων.

Θα δεις τους ουρανούς γεμάτους από αρεστούς και δίκαιους του Θεού,

οι οποίοι στη γη δοκίμασαν την ευτυχία του Χριστού,

ενώ στους ουρανούς συνέχισαν να την πίνουν με το υπερπλήρες ποτήρι.

Όταν όλα αυτά τα αισθανθείς και τα δεις με το πνεύμα σου, δεν θα είσαι ούτε για μία στιγμή μόνη και αυτοσυντήρητη.

Αφού την αριθμητή οικογένεια του Θεού στους ουρανούς θα μπορείς να ονομάσεις αδελφούς, και αδελφές,

και συγγενείς, και φίλους σου.


Να χαίρεσαι εν Κυρίω.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, “Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται”, Εκδ. “Εν πλω”,


proskynitis

[XAPA]

Η Δύναμη της Πίστης και το αποτέλεσμα της προσευχής....



Η Ντάνη πήγε στο σπίτι μιας φίλης της και έμεινε περισσότερο από ότι σχεδίαζε.

Έτσι θα επέστρεφε αργά στο σπίτι μόνη και με τα πόδια.

Δε φοβότανε γιατί ήταν μια μικρή κοινότητα και έμενε λίγα τετράγωνα παρακάτω.

Καθώς περπατούσε στην διάβαση ποδηλάτων η Ντάνη ζήτησε από το Θεό να την κρατήσει ασφαλή

από το τυχόν κακό και κίνδυνο.


Όταν έφτασε στο στενό δρομάκι, που ήταν πολύ κοντά στο σπίτι της, αποφάσισε να το διασχύσει.

Όμως, στο μέσο της διαδρομής, αντιλήφθηκε έναν άντρα να στέκεται στο τέρμα λες και την περίμενε.

Ανησύχησε προς στιγμή και άρχισε να προσεύχεται, ζητώντας προστασία από το Θεό.

Αμέσως τότε ένα χαλαρό αίσθημα γαλήνης και ασφάλειας την τύλιξε και ενιωθε λες και κάποιος περπατούσε μαζί της.


Όταν έφτασε στο τέλος του μικρού αυτού δρόμου, πέρασε ακριβώς δίπλα από τον άντρα εκείνον και έφτασε

στο σπίτι ασφαλής.

Την επόμενη μέρα, διάβασε στην εφημερίδα ότι ένα νεαρό κορίτσι έπεσε θύμα βιασμού στο ίδιο ακριβώς δρομάκι,

μόλις 20 λεπτά μετά από τη στιγμή που έφυγε.


Συγκλονισμένη από την τραγωδία και το γεγονός ότι μπορούσε να ήταν η ίδια σε αυτή τη κακή στιγμή,

άρχισε να κλαίει ευχαριστώντας συνάμα τον Κύριο για την ασφάλεια που της παρέσχε.

Κατόπιν για να βοηθήσει αυτή τη νεαρή κοπέλα αποφάσισε να πάει στην αστυνομία.

Ένιωθε πως μπορούσε να αναγνωρίσει τον άντρα αυτόν και έτσι τους είπε την ιστορία.


Ο αστυνόμος την ρώτησε αν ήταν πρόθυμη να κοιτάξει στον κατάλογο και να δει αν μπορούσε

να αναγνωρίσει τον άνδρα.

Εκείνη συμφώνησε και σε λίγο προσδιόρισε τον άντρα που είχε δει στο δρομάκι την προηγούμενη νύχτα.

Τελικά με τη βοήθειά της, βρέθηκε ο υπαίτιος εκείνος άντρας ο οποίος και παραδέχτηκε τη πράξη του.


Ο αστυνόμος τότε ευχαρίστησε την Ντάνη για την γενναιότητά της και την ρώτησε

αν μπορούσε να κάνει κάτι γι' αυτήν.

Τότε αυτή ζήτησε σαν χάρη να ρωτήσουν τον άντρα ένα πράγμα.

Η Ντάνη ήτανε περίεργη να μάθει γιατί δεν είχε επιτεθεί πρώτα στην ίδια.

Όταν τον ρώτησε ο αστυνομικός, αυτός απάντησε:

"Επειδή δεν ήταν μόνη, είχε δύο ψηλούς άντρες που περπατούσανε πλάι της".



otheosmethimon

[XAPA]

«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ»



Δύο μοναχοί παρακάλεσαν το Θεό να τους πληροφορήσει σε ποιο μέτρο πνευματικότητας έφθασαν.

Και ήλθε σ' αυτούς φωνή εκ του Ουρανού που τους έλεγε: -

Στην δείνα κώμη υπάρχει κάποιος κοσμικός, το όνομά του είναι Ευχάριστος και το όνομα της γυναίκας του Μαρία

- δεν έχετε φθάσει στο ύψος της αγιότητας αυτών.


Σηκώθηκαν λοιπόν οι δύο γέροντες και ήλθαν στην κώμη.

Ρώτησαν που είναι το σπίτι του και εύκολα τους βρήκαν. Και αφού συνάντησαν πρώτα τη γυναίκα τη ρώτησαν:

«που είναι ο άνδρας σου;»

Και εκείνη απάντησε: «Ποιμένας είναι και βόσκει τα πρόβατά μας».

Το βραδάκι ήλθε και ο Ευχάριστος με τα πρόβατά του.

Και μόλις είδε τους γέροντες έδωσε εντολή στη γυναίκα του να ετοιμάσει φαγητό.


Έφερε κατόπιν νερό για να πλύνει τα πόδια τους. Τότε οι γέροντες του είπαν.

«Δε θα καθίσουμε στο τραπέζι σου, εάν πρώτα δε μας πεις πως εργάζεσαι πνευματικά».

Τότε ο Ευχάριστος με ταπείνωση τους είπε:

«Εγώ είμαι ένας απλός τσοπάνης και αυτή είναι η γυναίκα μου. Τι επί πλέον θέλετε να μάθετε;»

Εκείνοι επέμεναν και τον παρακαλούσαν αλλά ο Ευχάριστος δεν ήθελε να τους πει.


Τότε οι γέροντες του είπαν: «Ο Θεός μας έστειλε σε σένα».

Όταν άκουσε τα λόγια αυτά φοβήθηκε και τους είπε.

«Να, αυτά τα πρόβατα έχουμε από τους γονείς μας.


Τα εισοδήματά μας από το ποίμνιο μας τα χωρίζουμε στα τρία.

Το ένα μέρος το δίνουμε στους φτωχούς,

το δεύτερο μέρος το ξοδεύουμε στη φιλοξενία των αδελφών και

το τρίτο μέρος το κρατούμε για τις ανάγκες μας.


Επί πλέον με τη γυναίκα μου ζούμε αδελφικά.

Το βράδυ προσευχόμαστε στο Θεό και τον παρακαλούμε να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας.

Αυτά που σας λέγω δεν τα ξέρει κανείς παρά μόνο εσείς».


Και οι γέροντες, αφού άκουσαν όλα αυτά, έφυγαν έκπληκτοι δοξάζοντες το Θεό.



ΠΗΓΗ : ΠΡΩΤΟΠΡ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Κ. ΑΚΡΙΒΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΛΑΪΚΩΝ, εκδ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΟΛΟΥ, 2002, σ. 7 κ.ε.


tribonio