Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Η ευτυχία



ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ποθεί την ευτυχία αλλά δεν μπορεί να φανταστεί πόσο κοντά του βρίσκεται.

Η ευτυχία κρύβεται εκεί που δεν το περιμένει.

Η ευτυχία μας αυξάνεται όσο αυξάνεται η προσφορά μας και ελαττώνεται η προσδοκία μας.

Δεν υπάρχει πιο ευτυχισμένος άνθρωπος από τον ανιδιοτελή.

Συγγενεύει νε την πανέμορφη φύση , που όλο δίνει και ελάχιστα λαμβάνει.

Τι όμορφο να ανακουφίζεις ανθρώπους χωρίς να ζητάς τίποτα από αυτούς!

Το λαμπερό τους πρόσωπο, το ευχαριστώ τους, η αγαλλίασή τους είναι τα καλύτερα δώρα που μπορούν

να προσφέρουν στον ευεργέτη τους.

Και πόσο χαίρεται ο ευεργέτης όταν νιώθει πως έδωσε χαρά σε έναν βασανισμένο!

Αν ήμουν ψυχίατρος μία συνταγή θα έδινα στους καταθλιπτικούς ασθενείς μου:

Λειτουργήστε ανιδιοτελώς, δημιουργήστε με μεράκι, προσφέρετε χωρίς ανταλλάγματα

και η ψυχή σας θα ζει την παραδείσια μακαριότητα.



Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Από το χάος στο φως
Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
ΑΘΗΝΑ 2012[/b]


eisdoxantheou-gk

[XAPA]

Ο λαϊκός αχθοφόρος που ανέστησε νεκρό

Του Αγίου Παϊσίου


(Απόσπασμα από το βιβλίο: “Ο πατήρ Παϊσιος μου είπε”, του Αθ. Ρακοβαλή, Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, σελ. 166-168)


Καμιά, φορά, βουτηγμένοι σε (αυτό που νομίζουμε πως είναι) «βαθιές θεολογικές αντιλήψεις»,

νομίζουμε πως κάνουμε κάτι σπουδαίο και σημαντικό.

Έχοντας όμως χάσει την απλότητα, ουσιαστικά χάνουμε και την Αγιότητα. Χάνουμε την επαφή με τον Ιησού Χριστό.

Αρκεί πολλές φορές, η Αγιότητα ενός ανθρώπου «της διπλανής πόρτας»

για να μας υπενθυμίσει να είμαστε απλοί και ταπεινοί,

όπως ο απλός αχθοφόρος της ιστορίας, που μας διηγείται ο Γέροντας Παϊσιος.


…Είχα γνωρίσει κάποτε έναν άνθρωπο πολύ καλό και ευαίσθητο.

Αφού να φανταστείς ούτε στο μοναστήρι δεν ερχόταν να φιλοξενηθεί για να μη δώσει βάρος στους μοναχούς…

Ήμουν τότε αρχοντάρης στη σκήτη των Ιβήρων, βγαίνω μία στιγμή στο μπαλκόνι το μεσημέρι,

βλέπω κάποιον κάτω να ξαπλώνει πάνω στις πέτρες… Βρε, λέω, τι κάνει αυτός εκεί; ανησύχησα Πήγα και τον βρήκα.

— Τι κάνεις εδώ ευλογημένε; Γιατί δεν έρχεσαι στο μοναστήρι να φιλοξενηθείς;


— Όχι, όχι, καλά είμαι εδώ, μη στεναχωριέσαι. Τον βίαζα να έρθει και αυτός δεν ήθελε.

Μου λέει «Όλη νύχτα οι πατέρες κάνουν αγρυπνία… κουράζονται, νηστεύουν… πάνε να ξεκουραστούν λιγάκι το μεσημέρι,

να πάω εγώ να τους ανησυχήσω; Δεν πάει!»

Είδες καλούς λογισμούς που έκανε; αυτό δείχνει ψυχική και πνευματική υγεία…

ενώ άλλοι έρχονται με απαίτηση να τους υπηρετήσεις και μετά όλο κακούς, λογισμούς κάνουν… να σε κατηγορήσουν κιόλας.

Τέλος πάντων. Τελικά τον έπεισα, τον πήρα στο μοναστήρι, γνωριστήκαμε και γίναμε φίλοι.


Άκου να δεις τι έκανε αυτός ό άνθρωπος.

Αυτός από μικρός έμεινε ορφανός, δε γνώρισε γονείς, μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο.

Όταν μεγάλωσε, δούλευε αχθοφόρος στο λιμάνι, στη Θεσσαλονίκη.


Παντρεύτηκε και χάρηκε πολύ. Γιατί βρήκε την οικογένεια που του έλειπε. Τα πεθερικά του τα είχε σαν τους γονείς του.

Πιασαν ένα σπίτι κοντά στα πεθερικά και τα αγαπούσε πολύ.

Αφού να φανταστείς, όταν σχολούσε από τη δουλειά, πρώτα πήγαινε από τα πεθερικά του, να τα χαιρετήσει,

να δει αν χρειάζονται τίποτα, και μετά πήγαινε σπίτι να δει τη γυναίκα του.


Ήταν και πολύ ευλαβής. Έλεγε και την ευχή. «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με». Κουβαλούσε και προσευχόταν.

Τον στεναχωρούσε το θέμα ότι τα πεθερικά του δεν πίστευαν.

Ο πεθερός του μάλιστα βλασφημούσε και αυτό τον πίκραινε πολύ…

Παρακαλούσε λοιπόν τον Θεό να μην τους πάρει απ’ αυτή τη ζωή πριν μετανοήσουν…

Με παρακάλεσε και μένα να κάνω προσευχή γι’ αυτό το θέμα.


Μία φορά λοιπόν αρρώστησε ο πεθερός του και τον πήγαν στο νοσοκομείο: Στο ΑΧΕΠΑ. Ήταν μέρες εκεί.

Μία μέρα λοιπόν μετά τη δουλειά πήγε στο νοσοκομείο κατευθείαν, χωρίς να περάσει από το σπίτι.

Ψάχνει για τον πεθερό του, δεν τον βρίσκει στο δωμάτιο… Ψάχνει ρωτάει…

«Ποιος, αυτός; πέθανε,… τον έχουν κάτω στα ψυγεία, εκεί πού φυλάν τους νεκρούς» του λένε.

Του ήρθε σαν να τον χτύπησε κεραυνός.

«Γιατί, Θεέ μου, τον πήρες αφού δεν ήταν έτοιμος; αφού δεν πρόλαβε να μετανοήσει; γιατί, Θεέ μου;».


Άρχισε να προσεύχεται με πόνο, βαθειά.

«Τι είναι για το Θεό να τον φέρει πίσω; Τίποτα» σκέφτηκε και άρχισε να παρακαλεί τον Θεό.

Κατεβαίνει κάτω, ψάχνει το νεκροτομείο, τον βρίσκει παγωμένο, νεκρό.

Τον πιάνει από το χέρι. «Έλα, πάμε, του λέει, πάμε σπίτι». Ζωντάνεψε ό νεκρός, σηκώθηκε και τον ακολούθησε.


— Αλήθεια, γέροντα, έγινε αυτό; τον ρώτησα εμβρόντητος.

— Αλήθεια, βρε, αλήθεια.

— Και ζει αυτός ο άνθρωπος ακόμα;

— Όχι, έχει πεθάνει τώρα… έζησε μερικά χρόνια ακόμα, μετανόησε, καλοσύνεψε… έγινε αρνάκι,

και τον πήρε ο Χριστός στον Παράδεισο…

Ήμουν κατάπληκτος.


— Γίνονται στις μέρες μας τέτοια πράγματα;… ρώτησα με θαυμασμό.

— Είδες… και ήταν λαϊκός. Είχε όμως πολύ απλότητα!!! και βαθειά πίστη.

Δε λέει ό Χριστός, «ο πιστεύων εις εμέ α εγώ ποιώ και μείζονα τούτων ποιήσει»;

Γιατί να μας φαίνεται παράξενο; Ο Χριστός δεν ανέστησε νεκρούς; Το Λάζαρο, το γιο της χήρας, την κόρη τού Ιαείρου!

Οι Απόστολοι δεν ανάσταιναν νεκρούς;… Στους βίους των Αγίων δε διαβάζουμε τόσα και τόσα;

Γιατί μας φαίνεται παράξενο;



dosambr.wordpress.com

[XAPA]

Η στέρηση


ΟΠΟΙΟΣ ΕΞΟΙΚΕΙΩΝΕΤΑΙ με τη στέρηση είναι ο πιο ευτυχισμένος και χαρούμενος άνθρωπος του κόσμου. Και αυτό γιατί πάντοτε η ζωή επιφυλάσσει στερήσεις.

Όταν κάποιος αρρωστήσει, στερείται ορισμένα φαγητά ή άλλες απολαύσεις.

Όταν χάσει κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο, στερείται την παρέα του.

Όταν δουλεύει, στερείται την ελευθερία του, αφού πρέπει να είναι σε όλα προσεκτικός και μετρημένος (στα λόγια , στις κινήσεις, στη διάθεση ).

Όταν παντρεύεται, στερείται τους γονείς του, οι οποίοι πολύ εύκολα συγχωρούσαν το παιδί τους.

Όταν κάνει παιδιά, στερείται και αυτού του ύπνου του από αγάπη θυσιαστική γι’ αυτά.


Η αγάπη είναι αυτή που κάνει τον άνθρωπο να μην αισθάνεται κούραση ή πλήξη όταν ζει με αρρώστους , ή ζήλια όταν άλλος ευτυχεί.

Όταν γίνεται κάτι με αγάπη, όχι μόνο καρποφορεί αλλά γίνεται και ευχάριστα.

Όπως ο ερωτευμένος που μπορεί να περπατά ώρες για να βρει την αγαπημένη του, χωρίς να κουράζεται.

Η ορμή και η φωτιά της αγάπης τον κάνει να μην έχει τον νου του στον εαυτό του, αλλά στο αγαπημένο πρόσωπο που θα συναντήσει.

Όταν αγαπάς, ξεχνάς και να φας. Και τούτο διότι ο νους βρίσκεται εκεί που αγαπάς και όχι στην κοιλιά σου.

Όταν όμως στραφεί ο νους σου στην πείνα , τότε θα σπεύσεις προς αναζήτηση τροφής.

Ο πραγματικός χριστιανός εξοικειώνεται με τη στέρηση.

Οι νηστείες της Εκκλησίας, η αποφυγή των παράλογων επιθυμιών, η επίτευξη των αρετών, προϋποθέτουν στερήσεις και θυσίες.

Όμως μέσα από αυτές μαθαίνεις να είσαι αυτάρκης και καλόβολος.

Έτσι, δεν μουγκρίζεις με το παραμικρό, ούτε είσαι ευέξαπτος ή «μυγιάγγιχτος» όταν χάσεις κάτι.

Μαθαίνεις να προσαρμόζεσαι στο περιβάλλον, να μη γίνεσαι ιδιότροπος και νευρικός.



Από το βιβλίο: «εκπλήξεις χάριτος
Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2010
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»

eisdoxantheou

[XAPA]

Θέλετε να μάθετε πόσο αξίζει η ψυχή σας;

ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΗ ΜΟΝΑΧΗ



Θέλετε να μάθετε πόσο αξίζει η ψυχή σας; Ρωτήστε το δαίμονα

Που αγωνίζεται κάθε μέρα να σας την κλέψει.

Ρωτήστε τον Χριστό που κατήλθε

Από τον ουρανό στη γη για να τη σώσει.


Εμείς πόσο την εκτιμάμε όταν:

Ο υπερήφανος την πουλάει για μια μάταια σκέψη.

Ο φιλάργυρος για λίγο χρήμα.

Ο ασελγής για μια στιγμή ηδονής.

Ο μέθυσος για ένα ποτήρι κρασί.

Ο βλάσφημος για ένα ξέσπασμα θυμού.

Ο θυμώδης για ένα ξέσπασμα εκδίκησης.

Αντί να πλουτίσουμε την ψυχή μας με προσευχή, μελέτη Αγίας Γραφής και τακτική Θεία κοινωνία.

Είναι ανεκτίμητη η αξία της ψυχής.

Ας το αναγνωρίσουμε και ας εργαστούμε να αποκτήσουμε μία Άγια χριστιανική ψυχή.



yiorgosthalassis

[XAPA]

Πέτα το «εγώ» σου και θα το βρείς στην αγκαλιά του Θεού


Να δοξολογείς τον Χριστό… Να δοξολογείς τον Χριστό…

Μην ασχολείσαι συνέχεια με τον εαυτό σου!

Μην ασχολείσαι με τα θέματά σου αδιαφορώντας για τους γύρω σου.

Δεν είσαι εσύ ούτε εγώ το παν στη ζωή.

Δεν είναι τα θέματα που σε απασχολούν τα βασικότερα θέματα του κόσμου.


Το παν είναι ο Χριστός. Εμείς θα φύγουμε σε λίγο.

Θα περάσει η ζωή αυτή… Θα περάσουν τα χρόνια, θα περάσει ο κόσμος αυτός.

Ο Χριστός όμως θα μένει. Ο Χριστός θα συνεχίσει να υπάρχει…

Πιάσε, λοιπόν, το νόημα από τώρα και κάνε αυτό που θα κάνουν όλοι μετά.

Κάν’το από τώρα! Πέτα το εγώ σου! Μην το λυπάσαι το εγώ σου.


Το λέει ο π. Παΐσιος αυτό ωραία: «Πέτα το εγώ σου. Μην το λυπάσαι.

Και άμα το πετάξεις, ξέρεις πού θα το βρεις; Στην αγκαλιά του Θεού».

Κάντο όμως από τώρα, μην περιμένεις το αύριο, διότι το αύριο δεν ξέρουμε εάν θα έρθει για εμάς.

Τώρα είναι που μας ζητά ο Χριστός να βγούμε από τον εαυτό μας για να τον βρούμε.

Τώρα μας ζητά ο Χριστός να δούμε την μικρότητα του είναι μας, για να μεγαλουργήσουμε.


Πέτα το «εγώ» σου, τώρα, για να μπορέσεις να ζήσεις από τώρα μέσα στην Βασιλεία του Θεού

που δεν υπάρχει κανένα «εγώ», παρά μόνο μέλη Χριστού… παρά μόνο ο Χριστός.



imverias

[XAPA]

Πάτερ, τι να κάνω για να κερδίσω τη σωτηρία;

Tαπείνωσε τον λογισμό σου…


Αγιος Νήφων: Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε το ρόλο που παίζει η ταπείνωση στην σωτηρία μας.

Στο κείμενο που ακολουθεί θα μπορέσετε να πάρετε μια γεύση αυτής της αλήθειας

από ένα περιστατικό της ζωής του Αγίου Νήφωνος …


Κάποτε που ήταν στην εκκλησία της Θεοτόκου το Χαλκοπρατίου,

τον πλησίασε ένα πολύ ενάρετο παιδί που έτρεχε πάντα ακούραστο στις ιερές ακολουθίες.


-Πάτερ, τον ρώτησε, τι να κάνω για να κερδίσω τη σωτηρία;

-Εσύ παιδάκι μου, είσαι μια αγνή ψυχή.

Πως ζητάς ν’ ακούσεις σωτήριο λόγο από ένα γέρο που σάπισε στην αμαρτία;

-Ο λόγος του Θεού, πάτερ, λέει: «Επερώτησον τον πατέρα σου και αναγγελεί σοι».

Γι’ αυτό κι εγώ ζητάω να ακούσω από σένα ένα καλό λόγο.

Μη με περοφρονήσεις, λοιπόν, τον ανάξιο.


-Τι σκέπτεσαι;

Να γίνεις μοναχός ή να ευαρεστήσεις στον Θεό ακολουθώντας τη συνήθη ζωή; Τον ρώτησε τότε ο άγιος.

-Σκέπτομαι, Πάτερ, να γυμνασθώ πρώτα μέσα στη ζωή και μετά ό, τι θέλει ο Θεός.

-Αν θέλεις, παιδί μου, να κατοικήσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, οφείλεις να προσέξεις τα εξής:

Να μην κατηγορείς κανέναν απολύτως, να μην κοροϊδεύεις, να μην οργίζεσαι, να μην περιφρονείς.

Φυλάξου πολύ να μη λες «ο τάδε ζει ενάρετα ή ο δείνα άσωτα»,

διότι αυτό ακριβώς είναι το «μη κρίνετε».

Όλους να τους βλέπεις με το ίδιο μάτι, με την ίδια διάθεση,

με την ίδια σκέψη, με απλή καρδιά, να τους δέχεσαι σαν τον Χριστό.


Μην ανοίξεις τ’ αυτί σου σε άνθρωπο που κατακρίνει.

Ούτε, πολύ περισσότερο, να ευχαριστείσαι και να συμφωνείς με όσα λέει.

Αλλά να κρατάς το στόμα σου κλειστό.

Να είσαι δηλαδή αργός στα λόγια και επιμελής στην προσευχή.

Αλλά ούτε κι αυτόν τον ίδιο που κατακρίνει να τον καταδικάσεις μέσα σου.

Κάνει βέβαια κάτι κακό.

Αλλά εσύ να βλέπεις τα δικά σου ελαττώματα και να κατηγορείς τον εαυτό σου μόνο.


-Αυτά που μου είπες, πάτερ, παρατήρησε το παιδί,

είναι για...τους φτασμένους αγωνιστές.

Πως όμως εγώ ο μηδαμινός θα μπορέσω να φτάσω ως εκεί, για να ευαρεστήσω στον Θεό;

-Η νεότητα, παιδί μου , αν έχει ταπείνωση και αγνότητα, αρκεί.

Δεν της ζητάει τίποτα άλλο ο Θεός. Γι’ αυτό, παλικάρι μου, να είσαι αγνός και ταπεινός.

Βάζε τον εαυτό σου κάτω απ’ όλους. Τότε πραγματικά θα ζεις συντροφιά με τον Χριστό.


Αγωνίσου επίσης να μη φαντάζεσαι με το νου σου ότι έφτασες στα μέτρα των αγίων,

αλλά να λες συνεχώς: «Ξέρεις, ψυχή μου, ότι ξεπεράσαμε στις αμαρτίες και τους δαίμονες

και μέχρι τώρα δεν κάναμε καμία καλή πράξη για τον Θεό;

Αλλοίμονο μας, ταλαίπωρη! Τι θα γίνουμε την ημέρα της κρίσεως;»


Για αυτό να θεωρείς την προσευχή σου, παιδί μου, όλο τον καιρό της ζωής σου,

σαν του χειρότερου αμαρτωλού. Διότι τότε αμαρτάνουμε χειρότερα,

όταν νομίζουμε ότι η προσευχή μας είναι άγια και καθαρή.

Άλλωστε και αν ακόμη κάνει κανείς σημεία και τέρατα,

πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του αναπολόγητο,

γιατί οπωσδήποτε θα αμαρτάνει στην προσευχή με τα εσωτερικά σκιρτήματα

της καρδιάς ή και με τους απρόσεκτους λογισμούς.

(Δηλαδή, όταν άλλα λέει το στόμα κι αλλού τρέχει ο νους).

Γιʼ αυτό θυμήσου να λες πάντα τούτα τα λόγια:

«Ἐκ τῶν κρυφίων μου καθαρισόν με καί ἀπό ἀλλοτρίων φεῖσαι τοῦ δούλου σου».


Πρέπει ακόμη να έχεις και τούτο υπ’ όψη σου:

Ποτέ να μην ευχαριστείσαι με τα καλά σου έργα ούτε να ξεθαρρεύεις εξ αιτίας τους.

Δεν ξέρεις, αν είναι αρεστά ή αποκρουστικά στο Θεό.

Γι αυτό καλύτερα να έχεις το θάρρος σου σ’ Εκείνον και στη δύναμη του,

λογαριάζοντας τον εαυτό σου ανώφελο χώμα.

Αχ, παιδί μου, πόσες αμαρτίες κάνουμε και δεν τις ξέρουμε!


Όταν δεις τους συνανθρώπους σου να σφάλλουν, εσύ να τα βάζεις με τον εαυτό σου.

Κι αν κανείς σε βρίσει, σε κατακρίνει ή σε περιφρονήσει, έστω και μέχρις εξευτελισμού,

ταπείνωσε τον λογισμό σου και κατάκρινε και συ ο ίδιος τον εαυτό σου

σαν αμαρτωλό και ανάξιο να ζει!… Ε, μ’ όλ’ αυτά θα έρθει η διόρθωση και η σωτηρία.


Τότε ο νέος τον ξαναρώτησε:

-Πάτερ, πως μπορεί ο άνθρωπος να νικάει κάθε πειρασμό του διαβόλου;

-Η νίκη σε κάθε πειρασμό είναι η σιωπή και η ταπείνωση.

Όλα τα έργα του ταπεινόφρονος είναι γνωστά στον Θεό και επαινετά από τους αγγέλους του.

Γι’ αυτό είναι φρικτά και φοβερά στους δαίμονες.

Γίνε, λοιπόν, ταπεινός και συντετριμμένος στην καρδιά,

ώστε να ποθήσει το Άγιο Πνεύμα να κατοικήσει μέσα σου

και να σου δώσει έτσι δύναμη ν’ αποκρούσεις κάθε βιοτική μέριμνα.


Γιατί διαβλέπω ότι αυτή περισσότερο σε απομακρύνει από το δρόμο του Θεού

απασχολώντας σε με ανώφελα πράγματα.

Αυτά δεν θα μας ωφελήσουν σε τίποτε, παιδί μου, την ημέρα της Κρίσεως.

Δεν μας έστειλε ο Κύριος σε τούτη τη ζωή, για να πνίξουμε τον αυτό μας μέσα στις μέριμνες

και τις υπερβολικές φροντίδες δελεαζόμενοι απ’ τον διάβολο- μη γένοιτο!

Καλυτέρεψε ολόκληρο τον εαυτό σου προς τον Θεό φροντίζοντας μόνο για την ψυχή σου,

και Εκείνος έχει έννοια και για τις υλικές σου ανάγκες.

Γιατί κανένας, όσο κι αν φροντίζει στην παρούσα ζωή για τη σάρκα του,

δεν μπορεί να προσθέσει στο ανάστημά του ένα πήχη, καθώς είπε ο Κύριος.

Τι όφελος έχουμε απ’ τα πράγματα του κόσμου, έστω κι αν λάχει να τα συνάξουμε όλα στις αποθήκες μας;


Στο τέλος τα αφήνουμε εδώ.

Κι εμείς γυμνοί από αρετές κατοικούμε στον τάφο!…

Ποιο υλικό κέρδος μπορεί να μας σώσει τότε; Ασφαλώς κανένα.

Θα μας ζώσει από παντού το σκοτάδι, το ουαί, η αιώνια κόλαση.

Γι’ αυτό είναι απόλυτη ανάγκη να προσευχόμαστε αδιάλειπτα με πολλή περισυλλογή και γαλήνη.

Νιώσε, λοιπόν, παιδάκι μου, και βάλε καλά στην καρδιά σου όλα όσα σου λέω

και από δω και μπρος κόψε τις φροντίδες και ζήσε συνετά και ευάρεστα στον Κύριο και Θεό σου.


Μ’ αυτές τις συμβουλές του ο μακάριος έφερε βαθειά κατάνυξη στην καρδιά του νέου.

Τέλος εκείνος φεύγοντας έπεσε στα πόδια του και ζήτησε την ευχή του.

Το ίδιο έκανε και ο Νήφων.

Έπεσε κι αυτός στα πόδια του παιδιού κι έπειτα του έδωσε την ευχή του, για να φύγει.


Το παιδί αυτό ήταν υιός ενός από τους μεγάλους άρχοντες του παλατιού.

Από τότε τον περισσότερο καιρό του τον περνούσε μαζί με τον όσιο πριν αυτός να τιμηθεί με το επισκοπικό αξίωμα.

Έμαθε και το κελί του και σύχναζε εκεί τρυγώντας τα θεία διδάγματα,

τα γλυκύτερα «υπέρ μέλι και κήριον».

Έτσι τράφηκε η ψυχή του κι από μικρός έγινε εύχρηστο σκεύος στα χέρια του Θεού.

Με τα πνευματικά του χαρίσματα ευαρέστησε στον Κύριο κι όταν ήρθε η ώρα,

του παρέδωσε την ψυχή του κι αναπαύτηκε μέσα στη θεϊκή του αγκάλη.

Το όνομα του ήταν Νεόφυτος. “




Απόσπασμα από το βιβλίο «Ένας Ασκητής επίσκοπος, Άγιος Νήφων ο Κωνσταντιανής»

του π. Πέτρου Ιερομονάχου (μαθητού του Αγ.Νήφωνος).

Εκδόσεις Αστήρ

optiko.net

[XAPA]

Προβληματίζουν καί πονοῦν…!



Ένας άγιος ιερέας κηρύττοντας μια Κυριακή σε ένα κύκλο ευσεβών Ενοριτών, που τον βοηθούσαν στο πνευματικό έργο, ρώτησε:

-Ξέρετε τι απέγιναν οι τεχνίτες που έφτιαξαν την Κιβωτό του Νώε;

-Όχι αποκρίθηκαν μερικοί!

-Κι όμως το ξέρετε, είπε ο Πνευματικός τους Πατέρας.

Δεν μπήκαν στο σωτήριο αυτό σκάφος, όταν έγινε ο κατακλυσμός, αλλά πνίγηκαν με τους άλλους αμαρτωλούς.

Και πρόσθεσε:

-Προσοχή παιδιά μου,ώστε βοηθώντας να γίνη η Εκκλησία όπως το θέλη ο Κύριος,

να μη παραμελήσουμε την ατομική μας σωτηρία!



hristospanagia3

[XAPA]

Μετάνοια...


Ἕνας ἀδελφὸς ἐξομολογήθηκε στὸν Ἀββᾶ Σισώη:

- Ἔπεσα, Πάτερ. Τί νὰ κάνω τώρα;

- Σήκω, τοῦ εἶπε μὲ τὴ χαρακτηριστική του ἁπλότητα ὁ Ἅγιος Γέροντας.

- Σηκώθηκα, Ἀββᾶ, μὰ πάλι ἔπεσα στὴν καταραμένη ἁμαρτία, ὁμολόγησε μὲ θλίψη ὁ ἀδελφός.

- Καὶ τί σὲ ἐμποδίζει νὰ ξανασηκωθῇς;

- Ὡς πότε; ρώτησε ὁ ἀδελφός.

- Ἕως ὅτου σὲ βρῇ ὁ θάνατος ἢ στὴν πτώση ἢ στὴν ἔγερση.

Δὲν εἶναι γραμμένο «ὅπου εὑρῶ σε ἐκεῖ καὶ κρινῶ σε»; ἐξήγησε ὁ Γέροντας.

Μόνο εὐχήσου στὸν Θεὸ νὰ βρεθεῖς τὴν τελευταία σου στιγμὴ σηκωμένος μὲ τὴν ἁγία μετάνοια.



Γεροντικόν

Saint gr

[XAPA]

[XAPA]

Καλύτερα να γίνεται το θέλημα του Θεού

Αγίου Νείλου του Ασκητού


Μήν προσεύχεσαι νά γίνουν τά θελήματά σου, γιατί ὁπωσδήποτε δέν συμφωνοῦν μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ·

ἀλλά μᾶλλον καθώς διδάχθηκες λέγε στήν προσευχή σου:«Γενηθήτω τό θέλημά Σου ἐν ἐμοί».

Καί σέ κάθε πράγμα ἔτσι νά ζητᾶς ἀπό Αὐτόν, νά γίνει τό θέλημά Του,

γιατί ὁ Θεός θέλει τό ἀγαθό καί συμφέρον τῆς ψυχῆς σου.

Ἐνῶ ἐσύ ὁπωσδήποτε δέν ζητεῖς πάντοτε τό συμφέρον σου.


Πολλές φορές ζήτησα μέ τήν προσευχή ἀπό τό Θεό, νά μοῦ γίνει κάτι πού τό νόμιζα καλό,

καί ἐπέμενα παράλογα νά τό ζητῶ βιάζοντας τό θέλημα τοῦ Θεού,

καί δέν Τόν ἄφηνα νά οἰκονομήσει Ἐκεῖνος ὅτι γνωρίζει ὡς συμφέρον δικό μου.

Καί λοιπόν ἀφοῦ ἔλαβα ὅτι ζήτησα, στενοχωρήθηκα ὕστερα πολύ πού δέν εἶχα ζητήσει μᾶλλον νά γίνει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Γιατί δέν μοῦ ἦρθε τό πράγμα ἔτσι ὅπως τό νόμιζα.



simeiakairwn