Ωφέλιμες Διδαχές

Λόγοι, διδαχές και παραινέσεις των Αγίων της Ορθοδοξίας μας προς διόρθωση της πορείας του βίου μας.

Moderator: inanm7

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Wed Oct 30, 2024 8:19 pm

Image


Ό,τι ο άνθρωπος δώσει για την αγάπη του αδελφού του, ο Θεός θα το επιστρέψει πίσω

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος


~ Έχεις μέσα στην τσέπη σου, ξέρω γω, 50 ευρώ και έρχεται ο άλλος και σου ζητάει μία ελεημοσύνη.

Και λες, 50 ευρώ έχω, τι να κάνω; να του τα δώσω; θα μείνω έτσι…


Χώρια που μπορεί να είναι και ψεύτης τούτος που ζητά και κλέφτης!

Λοιπόν, τα δίνεις και βλέπεις ότι ο Θεός σου τα επιστρέφει πίσω.

Είναι δεδομένο! Κάντε το και θα δείτε!



Δώστε ελεημοσύνες. Κατά ένα παράδοξο τρόπο, όσοι θέλετε να αυξήσετε τα λεφτά σας, κάντε ελεημοσύνες.

Να ‘σαστε βέβαιοι ότι θα αυξηθούν.

Εγώ, το έχω, όχι χιλιάδες φορές, μπορώ να πω και εκατομμύρια φορές αποδεδειγμένο.

Όσες φορές δεν έδωσα κάπου, έχασα. Όσες φορές έδωσα, έρχονταν τριπλάσια, τετραπλάσια, πενταπλάσια.

Όλα-όλα αυτά τα έργα στη Μητρόπολη έγιναν χωρίς εμείς να έχουμε χρήματα.


Πώς έγιναν όλα αυτά τα πράγματα; Όταν ήμασταν στη Μονή Μαχαιρά, εγώ ήρθα στην Κύπρο

και είχα 50 λίρες Κυπριακές και 50 χιλιάδες δραχμές Ελληνικές.

Μου έδωσε ο Γέροντας 50 Κυπριακές λίρες και ο Ηγούμενους 50.000 δραχμές και ήρθα με αυτά τα χρήματα στην Κύπρο.

Δεν είχα καθόλου άλλα χρήματα. Και το εισιτήριό μου βέβαια -το οποίο ήταν με επιστροφή και το έχω φυλαγμένο ακόμα,

μπορεί να χρειαστεί!! Βέβαια έκλεισε και η αεροπορική εταιρεία που με έφερε αλλά το φυλάω για καλό και για κακό!!

Μπορεί να ξανανοίξει!


Κάναμε λοιπόν έργα εκατομμυρίων λιρών, χωρίς υπερβολή. Όλη η ανακαίνιση της Μονής (κόστισε) εκατομμύρια λίρες.

Εδώ (στη Μητρόπολη Λεμεσού) όλα αυτά τα έργα που γίνανε, δεν έγιναν με χρήματα της Μητροπόλεως,

η Μητρόπολη δεν είχε χρήματα να κάνει αυτά τα έργα. Πώς έγιναν αυτά όλα τα πράγματα; Έγιναν μέσα από την πρόνοια του Θεού.


Γίνανε με μία ευλογία γιατί κι εμείς ουδέποτε, κατά τη δύναμή μας βέβαια, δεν έχουμε δυνάμεις πολλές

αλλά δεν αρνηθήκαμε σε άνθρωπο τη μικρή μας βοήθεια, εκείνο που μπορούμε. Όχι εμείς,

εμείς δεν έχουμε προσωπικά χρήματα αλλά από την Εκκλησία, από τη Μητρόπολη.

Και βλέπει κανείς, πράγματι, ότι ο Θεός ανταποδίδει εκατονταπλασίονα.


Είναι αποδεδειγμένο! Είναι αποδεδειγμένο! Ό,τι ο άνθρωπος δώσει για την αγάπη του αδελφού του,

για ελεημοσύνη, ο Θεός θα το επιστρέψει πίσω. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα επιστρέψει,

δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα επιστρέψει! Εκατονταπλασίονα θα πάρει ο άνθρωπος πίσω,

και σε αυτή τη ζωή και στην Αιώνια Βασιλεία του Θεού.


Λοιπόν κάντε ελεημοσύνες να μην περάσετε κρίση!




simeiakairwn.
XAPA
 
Posts: 19378
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Wed Oct 30, 2024 8:32 pm

Image



ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΑ ΥΛΙΚΑ...



Μια καλή γυναίκα πέθανε και πήγε στον παράδεισο όπου της άνοιξε ο απόστολος Πέτρος.

Βλέπω ότι είσαι γραμμένη στα ιερά βιβλία της είπε και άρχισαν να περπατούν στους δρόμους του παραδείσου.

Λίγο μετά η γυναίκα είδε ένα μεγάλο παλάτι και ρώτησε τίνος είναι.

Αυτό είναι της υπηρέτριάς σου που πέθανε πριν ένα μήνα.

Τότε η γυναίκα σκέφτηκε: Αφού η υπηρέτριά μου μένει σε ένα τόσο θαυμάσιο σπίτι , φαντάσου πού θα μένω εγώ.

Όμως όχι μακριά από εκεί ο απόστολος σταμάτησε μπροστά σε ένα πολύ μικρό σπιτάκι που περισσότερο έμοιαζε με καλύβι.

Καλά απόστολέ μου εκείνο το έξοχο σπίτι είναι για την υπηρέτριά μου και για μένα αυτό το πολύ φτωχό;

Τα υλικά που μας έστειλες, όσο ζούσες, πάνω στη γη έφθαναν μόνο για αυτό

και πάλι καλά που κατορθώσαμε και στο φτιάξαμε.

Ο σκοπός είναι να φιλοτιμηθούμε και εμείς απέναντι στον Ευεργέτη Θεό

και να κάνουμε ό,τι καλύτερο και περισσότερο μπορούμε.

Όλα αυτά τα έργα και οι κόποι μας γίνονται ‘’οικοδομικά υλικά ‘’

για το ‘’ χτίσιμο ‘’ της διαμονής μας στη Βασιλεία των ουρανών.




(Μητρ.Νικοπόλεως Μελετίου:’’στο φως των λόγων Του’’ σ.147-148



dieyxontonagion
XAPA
 
Posts: 19378
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Thu Oct 31, 2024 6:33 pm

Image


ΟΣΙΟΣ ΔΑΥΙΔ Ο ΕΝ ΕΥΒΟΙΑ - Το θαύμα με τα κουνούπια

Η μνήμη του τιμάται την 1η Νοεμβρίου




Κάποιο καλοκαίρι ο Άγιος πήγαινε στην Κάρυστο για υπόθεση του Μοναστηριού.

Στο δρόμο σταμάτησε σ’ ένα χωριό το Δύστο, για να ξεκουραστεί λιγάκι.

Σ’ εκείνο το χωριό υπήρχαν πάρα πολλά κουνούπια που έβλαπταν τους ανθρώπους τόσο,

ώστε να μην μπορούν να ησυχάσουν καθόλου, μήτε να κοιμηθούν λίγο μπορούσαν,

κι έτρεχαν άλλοι στα σπήλαια κι άλλοι στα βουνά.


Μόλις έμαθαν την παρουσία του Αγίου στο χωριό τους έτρεξαν κοντά του, έπεσαν στα πόδια του

και τον παρακαλούσαν να δεηθεί αυτός, που είχε μεγάλη παρρησία στο Θεό, να τους ελευθερώσει

απ’ το φοβερό εκείνο πλήθος των κουνουπιών.

Ο Άγιος βλέποντας την ευλάβεια τους και τα δάκρυα που έχυναν, τους δίδαξε όσα ήταν αναγκαία

για τη ψυχική τους σωτηρία και τους είπε να έχουν την ελπίδα τους στο Θεό κι Εκείνος θα τους ελευθερώσει αμέσως.


Σήκωσε ύστερα τα χέρια του στον ουρανό, έστρεψε τα μάτια της ψυχής του στο Θεό και είπε:

«Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, Εσύ, που ελευθέρωσες τους Ισραηλίτες από τα χέρια του Φαραώ και τους χάρισες τη γη της επαγγελίας, Εσύ λύτρωσε και τους δούλους σου αυτούς από τις παγίδες του νοητού Φαραώ» (δηλ. του διαβόλου) «και από το πλήθος των κουνουπιών που τους βασανίζουν, για να δοξάζουν το όνομα σου το άγιο, σε σένα Πανάγαθε Βασιλέα έχουν τις ελπίδες της σωτηρίας τους».


Μόλις δεήθηκε ο Άγιος, αμέσως ώ του θαύματος, όλα τα πλήθη των κουνουπιών έφυγαν και πνίγηκαν στη θάλασσα.

Όλοι εδώξασαν τον Θεό, ενώ το θαύμα ακούστηκε σε πολλά μέρη.



ΕΥΒΟΪΚΗ ΑΓΙΟΛΟΓΙΑ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΘΕΜΕΛΗ

tatshs.blogspot
XAPA
 
Posts: 19378
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Thu Oct 31, 2024 7:05 pm

Image


"Είδαμε τον Άγιο με τα μάτια μας να μας ευλογεί"


Ζωντανές μαρτυρίες και εμφανίσεις του Οσίου Δαυίδ του εν Ευβοία




Με βαθειά συγκίνηση θέλω να σας διηγηθώ ένα περιστατικό που μου συνέβη πριν 45 χρόνια στη Μονή του Οσίου Δαβίδ.

Την εποχή εκείνη ζούσα με την οικογένειά μου στο χωριό Κοκκινομηλιά, ένα πανέμορφο χωριό της Β. Ευβοίας, ορεινό με θέα το γαλάζιο Αιγαίο.

Εκείνη την περίοδο υπηρετούσα ως ψάλτης στο αναλόγιο των ενοριών στη Κούλουρη και Μαρούλη, δύο γειτονικά μικρά χωριά με ξεχωριστή και αυτά ζωντάνια και ομορφιά.

Στις 31 Οκτωβρίου 1960 είχαμε αποφασίσει με την σύζυγό μου να πάμε στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαβίδ για να προσευχηθούμε επειδή την άλλη ημέρα ήταν η γιορτή του Αγίου. Η μετάβαση τότε γινόταν ή με τα ζώα ή με τα πόδια.

Αιφνιδίως όμως το κοριτσάκι μας, αρρώστησε γεγονός που συνέβαλε στη ματαίωση του προσκυνήματος μας. Αν και κατά τη διάρκεια της νύχτας συνήλθε εν τούτοις η αναχώρηση μας για το μοναστήρι αναβλήθηκε.

Στις 5 Δεκεμβρίου 1960, την παραμονή του Αγίου Νικολάου ξεκινήσαμε να πραγματοποιήσουμε το προσκύνημά μας. Στο μοναστήρι συναντήσαμε και άλλους 30 περίπου προσκυνητές από ένα κεντρικό χωριό της Ευβοίας, την Αγία Άννα.

Στην Ιερά Μονή βρισκόταν ως προσκυνητής και ο σημερινός ηγούμενος της Μονής π. Κύριλλος, λαϊκός τότε με την μητέρα του, εκμεταλλευόμενος την άδεια του από το στρατό, όπου υπηρετούσε.

Κατά τον Εσπερινό που τελέστηκε από τον πατέρα Ιάκωβο Τσαλίκη και τον πατέρα Γρηγόριο (που σήμερα βρίσκεται στην Αλόννησο), οι προσκυνητές από την Αγία Άννα μας πληροφόρησαν ότι μαζί τους είναι και ένα δωδεκάχρονο κορίτσι Γυμνασίου που συνομιλεί με τον Άγιο.

Η πρώτη επικοινωνία του έγινε στην Εκκλησία της Αγίας Άννας, όπου είχαν μεταφερθεί τα ιερά λείψανα του Οσίου Δαβίδ. Το δωδεκάχρονο κορίτσι έβλεπε τον Όσιο Δαυίδ και αυθόρμητα άρχισε διάλογο μαζί του.

Αυτό επαναλήφθηκε και στο μοναστήρι του Οσίου. Η έκπληξή μας ήταν μεγάλη. Παρακολουθούσαμε το διάλογο και από τις απαντήσεις συμπεραίναμε τι έλεγε στη μικρή ο Όσιος Δαυίδ. Σημειωτέον πως δεν βλέπαμε ούτε ακούγαμε την φωνή του Αγίου.

Αξέχαστος ο διάλογος του Αγίου

Παραθέτω ορισμένα τμήματα από τον καταπληκτικό αυτό διάλογο που ειλικρινά σημάδεψε από τότε τη ζωή μας:

Ο Άγιος είπε, «Ο καθηγητής σου Μαντζ… είναι αμαρτωλός».

«Όχι Όσιε, είναι πολύ καλός» του απάντησε η κοπελίτσα.

«Ναι, θα ’ρθει μια μέρα που θα μετανοήσει και στο κήρυγμά του θα πιστέψουν δύο χιλιάδες άνθρωποι» συμπλήρωσε ο Άγιος Δαυίδ.



Σε ερώτηση του Αγίου, αν επιθυμεί να δει την κόλαση, η απάντηση του κοριτσιού ήταν καταφατική.

«Ναι, θα ήθελα να δω την κόλαση και τους κολασμένους», (εδώ θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι το κορίτσι

καθόταν και βρισκόταν σε κατάσταση έκστασης). Αμέσως τότε βρέθηκαν στην κόλαση.

Η κοπελιά τρόμαξε μ’ αυτά που αντίκρισε και ξεφώνησε: «Πάρε με Άγιε από εδώ, γιατί δεν αντέχω να βλέπω».

Ρώτησε όμως τον Άγιο να εξηγήσει για μια φρικτή εικόνα που αντίκρισε. «Γιατί αυτή η γυναίκα τρώει το παιδί της;»

«Επειδή το γέννησε και το σκότωσε, για αυτό το τρώει;» απάντησε ο Όσιος Δαυίδ.


Τότε ξανά παρακάλεσε τον Άγιο να φύγουν, διότι δεν άντεχε να βλέπει άλλο το φρικτό εκείνο θέαμα.

Από τους μορφασμούς του προσώπου του κατανοούσες τη φρίκη που έβλεπε.

Όσιος Δαυίδ : «Θέλεις τώρα να δεις τους εκλεκτούς του παραδείσου»;

«Ναι, θέλω Όσιε»
ήταν η απάντηση της μικρής. Αμέσως βρέθηκαν στον Παράδεισο.

Κοπελίτσα: «Όσιε, τι λαμπρός που είναι ο Ήλιος εδώ και τι ωραία τριαντάφυλλα;

Όσιε, γιατί τα τριαντάφυλλα είναι άλλα ανοιγμένα, άλλα μισοανοιγμένα και άλλα κλειστά»;


Όσιος Δαυίδ: «Τα ανοιγμένα είναι οι καθαρές ψυχές των χριστιανών,

τα μισοανοιγμένα όχι και τόσο καθαρές και τα κλειστά οι άπιστες».



Κοπελίτσα: «Όσιε αυτοί με τα λευκά φτερά γιατί σκουπίζουν τους δρόμους»;

Όσιος Δαυίδ: «Αυτοί είναι οι Άγγελοι και σκουπίζουν τους δρόμους για να περάσει η ψυχή του πατρός Ιακώβου»

(ο πατήρ Ιάκωβος ήταν μαζί μας και τ’ άκουγε αυτά).

Κοπελίτσα: «Και θα ’ρθει τώρα η ψυχή του πατρός Ιακώβου;

«Θα αργήσει πολύ γιατί πρέπει να εξομολογεί τον κόσμο».

Τότε είδα τον γέροντα Ιάκωβο να σκουπίζει με ένα λευκό μαντήλι τα δάκρυά του.


Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας ήλθε ένα λεωφορείο με 25 περίπου επιβάτες. Εισήλθαν στον Ιερό Ναό.

Η ησυχία που επικρατούσε τους ώθησε την περιέργεια. Τι συμβαίνει, μας ρώτησαν. Τους εξηγήσαμε πως ζούμε ένα θαύμα.

Παρακολουθούμε μια συζήτηση του κοριτσιού με τον Άγιο Δαυίδ. Γέλασαν ειρωνικά και μας χλεύασαν.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή σταμάτησε η συνομιλία του κοριτσιού με τον Άγιο.


Με απορία η κοπελίτσα απευθυνόμενη στον Άγιο ρωτά:

«Όσιε, γιατί φεύγεις; μήπως οι ψυχές των χριστιανών δεν είναι καθαρές»;

«Το πούλμαν που ήλθε τώρα με τα 25 άτομα είναι όλοι άθεοι, εκτός από μια γερόντισσα 85 περίπου ετών,

η οποία είναι πολύ πιστή και χάριν αυτής της ψυχής έφτασε εδώ το πούλμαν


Τι είπες Άγιε; στο πούλμαν υπάρχει και ένας Αθηναίος ψηλός και άκληρος που έχει ένα σκυλί που το ταΐζει καλύτερα

από το παιδί του, ενώ πολλοί φτωχοί που έπεσαν στα χέρια του τους πέταξε στους δρόμους»;


(τα λόγια τούτα του Αγίου συμπεραίνουμε από τις ερωτήσεις της κοπελίτσας.


Ο άνθρωπος που περιέγραψε η κοπελιά κατά σύμπτωση με πλησίασε και με ρώτησε:

«Κύριε, τι είναι εδώ που ήλθαμε»;
Είναι το μοναστήρι του Οσίου Δαβίδ, του είπα.

«Μα αυτά που είπε το κορίτσι, αυτός που περιέγραψε είμαι εγώ. Πού ξέρει αυτό για μένα»;

Την στιγμή εκείνη πήρε την γυναίκα του και στάθηκαν μπροστά στην εικόνα του Αγίου λέγοντας:

«Άγνωστε Άγιε, δεν σε ξέρω ποιος είσαι, αλλά σ’ ευχαριστώ που μέσα σ’ αυτή την ερημιά βρήκα τον Θεό μου».

Τότε το κοριτσάκι απευθυνόμενη προς αυτούς που είχαν εισέλθει στον Ιερό Ναό είπε:

«Σας παρακαλώ, όσοι έχουν βαριά την συνείδησή τους ας βγουν έξω, διότι ο Άγιος δεν θέλει να τους βλέπει».

Οι επιβάτες του πούλμαν αναχώρησαν αφού δεν είχαν σκοπό και να μείνουν άλλο.


Μόλις έφυγαν άρχισε πάλι η συζήτηση με τον Άγιο. Ήταν πλέον περασμένα μεσάνυχτα.

«Μη φεύγεις Όσιε, δεν κουράσθηκα»
είπε η κοπελίτσα και αμέσως συμπλήρωσε:

«Α! θα ’ρθεις στις 3.00 η ώρα και θα κάνεις και θαύμα»;

Στη συνέχεια έτριψε τα μάτια του και απευθυνόμενη στη φίλη της που στεκόταν δίπλα της είπε:

«Κοιμήθηκα»;

«Ναι, σε είχε πάρει ο ύπνος» απάντησε εκείνη.

«Συγχώρεσέ με Άγιε, ήλθα να σε προσκυνήσω και κοιμήθηκα» μονολόγησε.


Τότε πράγματι καταλάβαμε ότι αυτά που προηγήθηκαν μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας τα αγνοούσε.

Εμείς όμως με αγωνία περιμέναμε το θαύμα στις 3.00 π.μ. που είχε προαναγγείλει ο Άγιος.

Ήταν 2:45 π.μ όταν οι καμπάνες του μοναστηριού άρχισαν να κτυπούν χαρμόσυνα.

Πεταχτήκαμε έξω. Κτυπούσαν μόνες τους. Το γεγονός αυτό το εκλάβαμε ως το θαύμα που αναμέναμε. Εισήλθαμε πάλι στον Ναό.


Το ρολόι έδειχνε 3:00. Ξαφνικά η ματιά όλων μας επικεντρώθηκε στο πάνω μέρος του τέμπλου.

Στο ύψος του μικρού παραθύρου στον λευκό τοίχο παρουσιάστηκε μια σκιά που τράβηξε σαν μαγνήτης την προσοχή μας.

Διερωτηθήκαμε, τι προκαλεί αυτή τη μαύρη σκιά στον τοίχο;


Τότε είδαμε να προβάλλει το κεφάλι του Οσίου Δαβίδ, με τα λευκά γένια του, όπως ακριβώς είναι στην εικόνα η μορφή του.

Φάνηκε ακόμη το πετραχήλι, καθώς και δύο ή τρεις σταυροί από το πετραχήλι.

Κουνούσε το κεφάλι του. Στο χέρι του κρατούσε το θυμιατό.


Άρχισε να θυμιάζει. Τα κουδουνάκια του θυμιατού ακουγόντουσαν δυνατά. Δάκρυα κατάνυξης πλημμύρισαν τους πάντες.

Ικετεύαμε τον Άγιο να μας ελεήσει. Τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα. Ο Άγιος έπαιρνε το θυμιατό στο αριστερό χέρι και με το δεξί ευλογούσε τον κόσμο.


Ομολογώ ότι το θυμάμαι όσο ζω και δεν θα ξεχάσω ποτέ μου την γλυκύτητα του προσώπου του.

Μια γλυκύτητα που αγαλλίαζε την ψυχή μου.

Τη στιγμή που ο Άγιος έσκυψε και προσκυνούσε το κοριτσάκι φωνάζει δυνατά:

«Παναγιά μου! Χριστέ μου! περνάει ο Χριστός, περνάει η Παναγία, ο Μ. Βασίλειος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος,

ο Άγιος Γεώργιος, ο Άγιος Δημήτριος».
Ανέφερε πλειάδα Αγίων για αρκετή ώρα.


Του λόγου μας διακρίναμε μόνο τον Όσιο Δαβίδ που έκανε αυτή την υπόκλιση. Εξ αυτών που έλεγε το κορίτσι δεν βλέπαμε τίποτε.

Μέσα σε όλα αυτά οφείλω να σας διηγηθώ και ένα εξίσου σοβαρό περιστατικό που συνέβη στη σύζυγό μου την βραδιά εκείνη.

Κρατούσε το μικρό μας κοριτσάκι στην αγκαλιά της όλη την νύχτα χωρίς να αισθάνεται κούραση.

Σε μια στιγμή όμως που προσπαθούσε να δει καλύτερα, αισθάνθηκε ότι το μικρό έγινε φοβερά βαρύ.

Προσπάθησε να αφήσει κάτω το μικρό αλλά εκείνο παρέμεινε στην αγκαλιά της χωρίς ωστόσο η ίδια να το κρατά.


Επί μία ώρα ο Όσιος Δαυίδ παρέμεινε ορατός δια γυμνού οφθαλμού μέσα στον Ναό του.

«Παιδιά μου ιδού ο Άγιος μας είναι εδώ κοντά μας. Να τον παρακαλείτε να σας βοηθάει πάντα.

Ας αρχίσουμε όμως τώρα τον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία».


Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας συνομίλησα με τον τότε φαντάρο και φίλο μου και σημερινό Ηγούμενο της Μονής πατέρα Κύριλλο.

«Είδες Κώστα- είπα- απόψε τι έγινε»;

«Ναι Σταύρο, ζωντανά πράγματα αυτά, έχω συγκλονισθεί.

Όπως βλέπεις είμαι στρατιώτης και αυτή τη στιγμή σου λέω πως όταν απολυθώ θα έλθω

κατευθείαν εδώ και δεν θα πάω στο χωριό μου. Γιατί πλέον θέλω να υπηρετήσω τον Άγιο

τον οποίο απόψε είδα με τα μάτια μου. Θα μείνω μοναχός στην Ιερά Μονή του Αγίου,

διότι όπως είδες και συ τον είδα ζωντανό, τι άλλη απόδειξη θέλω».


Πράγματι έτσι και έγινε. Όταν απολύθηκε πήγε στο Μοναστήρι.

Σήμερα είναι ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ.

Εύχομαι ολόψυχα να είναι πάντα Άξιος, να του δίδουν ο Όσιος Δαβίδ και ο Μακαριστός προκάτοχός του Ιάκωβος,

δύναμη, κουράγιο και υγεία για να υπηρετεί τους πιστούς που προστρέχουν σε αυτό το λιμάνι,

ώστε να βρουν την γαλήνη της ψυχής τους.



Συντάκτης: π. Σταύρος Αναγνώστου εφημέριος Ιστιαίας Ευβοίας
Πηγή: Στύλος Ορθοδοξίας (ΤΕΥΧΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ 2005)
XAPA
 
Posts: 19378
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Fri Nov 01, 2024 5:48 pm

Image



Διδακτικό περιστατικό: Όταν ένα παιδί βλασφημεί...


Του αγίου Γρηγορίου του Διαλόγου



Πέτρος: Επειδή, άγιε δέσποτα, το ανθρώπινο γένος έχει υποδουλωθεί σε πολλά και αμέτρητα πάθη,

υποθέτω ότι στο μεγαλύτερο μέρος της η επουράνια Ιερουσαλήμ θα γεμίσει από νήπια.


Γρηγόριος: Δεν αμφιβάλλουμε ότι όλα τα βαφτισμένα νήπια, τα οποία πεθαίνουν σε ηλικία που ακόμη δεν μιλούν,

πηγαίνουν στη βασιλεία των ουρανών. Δεν πρέπει όμως να πιστέψουμε το ίδιο και για όσα αρχίζουν να μιλούν·

γιατί σε πολλά τέτοια νήπια η θύρα της ουράνιας βασιλείας κλείνεται και εξαιτίας των γονιών τους,

αν τα ανατρέφουν με κακό τρόπο.



Κάποιος από την πόλη μας, γνωστός σε όλους, πριν από τρία χρόνια είχε έναν γιο, πέντε χρόνων νομίζω.

Του είχε μεγάλη αδυναμία και τον ανέτρεφε χωρίς αυστηρότητα· έτσι το παιδί αυτό πήρε τη συνήθεια,

όποτε ήθελε κάτι, να βλαστημά -και μόνο που το αναφέρω είναι επικίνδυνο- τη μεγαλοσύνη του Θεού.

Αυτό λοιπόν το παιδί χτυπήθηκε από το θανατικό που έγινε πριν από τρία χρόνια στην πόλη μας και κόντευε να πεθάνει.

Καθώς το κρατούσε ο πατέρας του στην αγκαλιά, όπως αναφέρουν όσοι ήταν εκεί παρόντες,

το παιδί είδε να έρχονται σε αυτό τα πονηρά πνεύματα και άρχισε να φωνάζει, τρέμοντας και κλείνοντας τα μάτια:

«Προστάτεψέ με, πατέρα, προστάτεψέ με».


Και με τις φωνές αυτές γύρισε το πρόσωπο στο στήθος του πατέρα, θέλοντας να κρυφτεί.


Βλέποντάς το ο πατέρας να τρέμει, το ρώτησε τι βλέπει, και το παιδί αποκρίθηκε:

«Μαύροι άνθρωποι ήρθαν και θέλουν να με πάρουν».

Και λέγοντας αυτά, αμέσως βλαστήμησε το όνομα του μεγάλου Θεού και στη συνέχεια ξεψύχησε.

Θέλοντας δηλαδή ο παντοδύναμος Θεός να δείξει για ποιο αμάρτημα το παιδί παραδόθηκε σε τέτοιους δεσμοφύλακες,

το οποίο, όσο ζούσε, ο πατέρας του δεν θέλησε να το εμποδίσει, παραχώρησε να το επαναλάβει όταν πέθαινε.

Και το παιδί αυτό ο Θεός, που με την ευσπλαχνία του το ανεχόταν να ζει βλαστημώντας,

παραχώρησε με δίκαιη κρίση να βλαστημήσει και όταν πέθαινε, για να καταλάβει τη δική του αμαρτία ο πατέρας,

ο οποίος, αδιαφορώντας για την ψυχή του μικρού του γιου,

ανέθρεψε για τη γέεννα της φωτιάς έναν αμαρτωλό όχι μικρό, αλλά μεγάλο.



Από το Γεροντικό

Έλεγαν οι γέροντες: «Παιδαγωγήστε τα παιδιά, αδελφοί, για να μη σας παιδέψουν αυτά».



impantokratoros.gr
XAPA
 
Posts: 19378
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Fri Nov 01, 2024 5:52 pm

Image



Tώρα πιστεύω ότι υπάρχει Xριστός!



Πως έγινε το θαύμα αυτό; Ευλόγησε ο Χριστός, που ζει και θριαμβεύει εις όλους τους αιώνας.

Ναι, ο Χριστός! Άς Τον αγνοούν οι πολλοί…»



Συνέλαβαν κάποιον αντάρτη ἀπὸ τὰ βουνά και δεμένο τον έσερναν μέσα στην πόλη τῆς Κοζάνης και τον έρριξαν στη φυλακή.

Όταν το έμαθε ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης πήγε στην φυλακή για να τον δη. Αυτός ήταν εχθρός του.

Πολλές φορές προσπάθησε να τον σκοτώση, αλλά δεν τα κατάφερε…

Οι υπεύθυνοι των φυλακών δεν τον άφηναν να περάση και του είπαν…

– π. Αυγουστίνε αυτόν έρχεσαι να δης; Να του φέρης και φαγητό;

Όχι φαγητό, αλλά δηλητήριο να του δώσης.


Και τους απάντησε:

– Όπως ερχόμουν σ” εσάς και έφερνα φαγητό στη φυλακή(*) και όχι δηλητήριο,

το ­ίδιο θα κάνω και σ” αυτόν τον φυλακισμένο».


Τον άφησαν τότε να περάσει. Όταν άνοιξε η πόρτα και τον είδε, έκλαυσε.

Ήταν σε άθλία κατάσταση. Kαι είπε·

– Πάτερ Aυγουστίνε, εσύ ήρθες να με δης!

– Oύτε η γυναίκα μου, ούτε τα παιδιά μου, οὔτε κανένας δεν ενδιαφέρεται πλέον για μένα… Tώρα πιστεύω ότι υπάρχει Xριστός!




(*) Ὅλοι οἱ φυλακισμένοι τὴν Γερμανικὴ κατοχὴ, ἀλλὰ καὶ ἀργότερα συντηροῦνταν ἀπὸ τὰ συσσίτια

που ἔκανε ὁ π. Αὐγουστῖνος στην Κοζάνη, ποὺ ἔφτασαν ἡμηρεσίως μέχρι 8.500 πιάτα.



ekdoseisxrysopigi
XAPA
 
Posts: 19378
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Fri Nov 01, 2024 5:53 pm

Image


Στην κόλαση κατά λάθος!


Διηγούνται πως μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε κάποιος του οποίου η ψυχή ήταν γεμάτη καλοσύνη.

Όταν πέθανε, όλοι υπέθεσαν ότι θα πήγαινε κατ’ ευθείαν στον Παράδεισο,

αφού θεώρησαν ότι ήταν η μόνη επιλογή για έναν καλό άνθρωπο σαν κι αυτόν. Και πράγματι εκεί πήγε.

Εκείνο τον καιρό όμως, ο Παράδεισος δεν ήταν καθόλου οργανωμένος και δεν λειτουργούσε στη εντέλεια.

Η γραμματεία ήταν ανεπαρκής, και η κοπέλα που τον υποδέχτηκε έριξε μια βιαστική ματιά στην λίστα

με τα ονόματα που είχε μπροστά της.

Δεν βρήκε το όνομα αυτού του ανθρώπου, οπότε τον έστειλε κατευθείαν στην Κόλαση.

Στην κόλαση δεν υπήρχε κανένας στην είσοδο για να ελέγχει όσους έμπαιναν.

Έτσι ο άνθρωπός μας μπήκε και παρέμεινε στην Κόλαση.

Μερικές μέρες αργότερα, ο Εωσφόρος γεμάτος νεύρα και θυμό στάθηκε στις πύλες του Παραδείσου

και ζητούσε εξηγήσεις με φωνές.

– Αυτό που κάνατε ήταν απαράδεκτο! ούρλιαζε.

Στείλατε αυτόν τον άνθρωπο κάτω στην Κόλαση, και αυτός με υπονομεύει διαρκώς!

Από την αρχή που ήρθε, ενδιαφερόταν για τους άλλους ανθρώπους, τους άκουγε και τους μιλούσε με αγάπη.

Η κατάσταση έχει αλλάξει στην Κόλαση.

Τώρα όλοι μοιράζονται μεταξύ τους τα συναισθήματά τους, αγκαλιάζονται και ενδιαφέρονται για τον άλλον.

Όμως στην Κόλαση δεν πρέπει να είναι έτσι!

Πάρτε τον πίσω στον Παράδεισο!


Έχουν δίκιο λοιπόν όσοι λένε: «Ζήσε τη ζωή σου με τόση αγάπη στην καρδιά σου,

ώστε ακόμα και αν σε στείλουν κατά λάθος στην κόλαση, ο ίδιος ο διάβολος να σε επιστρέψει στον Παράδεισο».




istologio.org
XAPA
 
Posts: 19378
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Sat Nov 02, 2024 5:48 pm

Image


Το ανευλόγητο γάλα



Κάποτε ευρισκόμενος ο Όσιος Παρθένιος στον Κρουσώνα,

ένας βοσκός του ζήτησε να ευλογήσει το κοπάδι των αιγοπροβάτων του.

Ο Γέροντας ανταποκρίθηκε και πήγε στη μάνδρα, όπου και είχε συγκεντρώσει τα ζώα

με το θαυματουργό σταυρό ευλογίας που έφερε πάντοτε μαζί του,

ευλόγησε το κοπάδι, λέγοντας διάφορες προσευχές.

Ο βοσκός, γνωρίζοντας ότι ο Γέροντας δεν έτρωγε κρέας για να τον φίλευε στο σπίτι του,

σφάζοντας κάποιο από τα ζώα του, του είπε να αρμέξει κάποιο πρόβατο ή κατσίκα και να του προσφέρει λίγο γάλα.


Ο Όσιος δέχθηκε και του είπε:

—Ναι, ευχαρίστως θα πιω λίγο γάλα από την κατσίκα, που θα σου υποδείξω εγώ. Και του έδειξε από ποιά ήθελε γάλα.

Ο βοσκός πήγε να πιάσει το ζώο, αλλά δεν μπορούσε.

Το κυνηγούσε για πολλή ώρα αν και ήταν ήμερο, διότι καθημερινά το άρμεγε, αλλά τώρα δεν μπορούσε να το πιάσει.

Στο τέλος αποκαμωμένος λέει στο Γέροντα:

-Γέροντα, βλέπεις δεν μπορώ να το πιάσω…

—Δεν μπορείς, διότι το έχεις κλέψει. Έτσι δεν είναι;

—Ναι, Γέροντα, το έχω κλέψει, είπε σκύβοντας το κεφάλι.

-Να γυρίσεις την αίγα στο κοπάδι το ξένο, από το οποίο την πήρες,

διότι η ευλογία του Θεού δεν μπορεί να μείνει στο κοπάδι σου.


Με το θαυματουργικό αυτό τρόπο ο Όσιος Παρθένιος

δίδαξε το βοσκό ότι τα ξένα πράγματα, τα κλοπιμαία δεν τα ευλογεί ο Θεός,

αλλά εμποδίζουν και τη θεία ευλογία για τα άλλα τα νόμιμα,

που έχουν αποκτηθεί με ιδρώτα
.




Πηγή: Χρυσόστομου Παπαδάκη, Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου, Πρωτοσύγκελλος Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας, Οι Όσιοι Παρθένιος και Ευμένιος και η Ιερά Μονή Κουδουμά, εκδόσεις Ιεράς Μονής Κουδουμά, σελ. 204-205, Μοίρες 2003

Πηγή: Διακόνημα
XAPA
 
Posts: 19378
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Sat Nov 02, 2024 5:49 pm

Image


Χωρίς Θεία Κοινωνία, χωρίς Χριστό, πώς θα βγεις μέσα στην καθημερινότητα;



Βρέθηκα τελευταία σε μια κεντρική εκκλησία των Αθηνών και έζησα βαθύ πόνο.

Την ώρα πού Kοινωνούσαν οι Αρχιερείς και οι Ιερείς, γύρω μου είχαν στηθεί «πηγαδάκια»

-και όχι από ανθρώπους χωρίς παιδεία.

Δέκα βήματα από το Άγιο Ποτήριο, και οι «τρελές αγελάδες» με το «ουράνιο των Βαλκανίων»

εκάλυπταν την παρουσία του Κυρίου.


Η θλιβερή αυτή σκηνή έφερε στη μνήμη μου μια συζήτηση με τον γέροντα Πορφύριο πριν από πολλά χρόνια.

Ήταν και εκείνος στενοχωρημένος, γιατί οι πιστοί έχουν απαιτήσεις

-και δικαίως- από τον ιερέα, να είναι προσευχόμενος στο Άγιο Βήμα.

Αλλά οι ίδιοι πολλές φορές με τη στάση τους δεν τον βοηθούν.

Εγώ, έλεγε, τους θυμιάζω και εκείνοι δεν υποκλίνονται. Λέω «στώμεν καλώς» και αυτοί κάθονται.

Τους ευλογώ και εκείνοι κουβεντιάζουν.

Και το τραγικότερο: λέω «πίετε εξ αυτού πάντες» και προσέρχονται στη Θεία Κοινωνία ελάχιστοι. Μεγάλος πόνος για τον ιερέα.


Ρώτησα:

– Πρέπει, γέροντα, να κοινωνούν όλοι;

– Βρε, δεν το λέω εγώ. Το λέει ο Κύριος. «Πάντες»!


Μήπως έχει καμμιά άλλην έννοια ή λέξη και δεν την ξέρω;

Και παρακάτω η ευχή λέει: «και δι’ ημών παντί τω λαώ». Φυσικά, όσοι δεν έχουν κωλύματα.

Οι άλλοι πρέπει να πάρουν προηγουμένως άφεση πνευματικού.

Αλλιώς, χωρίς Θεία Κοινωνία, χωρίς Χριστό, πώς θα βγεις μέσα στην καθημερινότητα;


Ήρθες στην εκκλησία και έχασες το σπουδαιότερο, το Δώρο, το παν: Έμεινες με το αντίδωρο.

Ξέρεις, βρε Γιωργάκη, τι είναι το «το Άγιο Θυσιαστήριο;»

Ό,τι πολυτιμότερο επί της γης. Οι βασιλικοί θρόνοι, οι προεδρικοί θώκοι, οι ακαδημαϊκές έδρες έχουν μικρή αξία.

Η Αγία Τράπεζα είναι η φλεγόμενη βάτος.

Εδώ κατεβαίνει ο Χριστός, το Άγιο Πνεύμα παρόν, οι άγγελοι τριγύρω. Φοβερό θέαμα.

Εγώ πολλές φορές φοβόμουνα να ακουμπήσω τα χέρια μου επάνω στην Αγία Τράπεζα

Και σ’ αυτό το θαύμα μπροστά, να ακούς τους πιστούς να ψιθυρίζουν για πεζά θέματα, να μη βιώνουν το μοναδικό γεγονός.


Ποιος λειτουργεί, μωρέ;

Ο παπάς μόνος του ή όλοι -κλήρος και λαός- μαζί; Γιατί τη λέμε «λειτουργία»; Είναι ή δεν είναι «έργο του λαού»;

Ε! Όπως στέκεται ο ιερέας πρέπει να στέκεται και ο πιστός. Συγκεντρωμένος. Απόλυτα παραδομένος στο Θεό.

Αυτή την ώρα δεν είμαστε στη γη.

«Οι τα χερουβείμ εικονίζοντες» είμαστε στον ουρανό, μπροστά στην Αγία Τριάδα. Χωρίς «βιωτική μέριμνα».

Είμαστε όλοι ιερουργοί… Πω, πω, πω! Τι μας αξιώνει ο Θεός να ζούμε!

Εάν πιστεύουμε ότι μπροστά μας τελεσιουργείται η Μεγάλη Θυσία, θα πρέπει να στεκόμαστε «μετά φόβου Θεού».

Να κλαίμε από ευτυχία που ο ίδιος ο Θεός κατέρχεται και θυσιάζεται από αγάπη για μας.

Εάν δεν τα πιστεύουμε, γιατί ερχόμαστε στην Εκκλησία; Ποιόν κοροϊδεύουμε;

Πιο συνεπείς είναι αυτοί που δεν μπαίνουν στο ναό.

Στην εκκλησία σιωπούμε, συγκεντρωνόμαστε και μιλάμε στο Θεό.

– Τα κατάλαβες αυτά πού λέω; Εάν ναι, έχεις ευθύνη να ευαισθητοποιείς και τους άλλους αδελφούς μας

πού αγνοούν τα τελεσιουργούμενα φρικτά μυστήρια. Έτσι είναι, όπως τα λέω.

Να μας δίνει ο Θεός δύναμη να αντέχουμε το «θαύμα».

Κανονικά θα έπρεπε και ο ιερέας και ο πιστός να πεθαίνουν, ζώντας τόσο κοντά στο Μυστήριο, τόσο κοντά στον Ήλιο.

Αλλά ευδοκεί ο πολυεύσπλαχνος Θεός και, άκου φρικτό πράγμα, αναπαύεται κιόλας στη μηδαμινότητά μας.

Εδώ έκλαψε ο σεβάσμιος γέροντας, ο αληθινός λειτουργός…

Και πρόσθεσε:

– Φεύγεις, έτσι, από τη Θεία Λειτουργία γεμάτος γαλήνη, πού ακτινοβολεί και στο περιβάλλον…

Τώρα μεταφέρεις Χριστό. Έγινες χριστοφόρος.

Μια ευχή τα λέει όλα: «Δος ημίν εν οσιότητι λατρεύειν Σοι».




†Γεώργιος Παπαζάχος, καθηγητής Καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και προσωπικός ιατρός του Οσίου Πορφυρίου

romfea.gr
XAPA
 
Posts: 19378
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

Re: Ωφέλιμες Διδαχές

Unread postby XAPA » Sun Nov 03, 2024 5:58 pm

Image


Σου τα έδωσε ο Θεός..


Ὁ Θεός σοῦ ἔδωσε τά χρήματα, σοῦ ἔδωσε τή γνώση, σοῦ ἔδωσε τό μυαλό, σοῦ ἔδωσε τή δύναμη, σοῦ δημιούργησε τίς γνωριμίες, σοῦ ἔδωσε τήν ὑγεία καί λέει ὁ ἄλλος:


- Εἶμαι αὐτοδημιούργητος... Ἔγινα ἐγώ, ἐργάστηκα ἐγώ, ἔκανα ἐγώ, ἔφτιαξα ἐγώ...

Τί ψέματα εἶναι αὐτά; Τί θά πεῖ «αὐτοδημιούργητος»; Ὑπάρχει αὐτοδημιούργητος;

Ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀνοχή τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτές πού δημιουργοῦν τίς εὐνοϊκές καταστάσεις.

Αὐτός δίνει τά χρήματα. Αὐτός δίνει τή γνώση. Αὐτός δίνει τό μυαλό...

Γιατί ἔδωσε σέ σένα περισσότερο μυαλό; Τό ἀγόρασες ἐσύ καί εἶναι δικό σου; Τί εἶναι ἐκεῖνο πού εἶχες χθές; Καί ἐφόσον δέν ἔχεις τίποτα πού εἶναι δικό σου, γιά ποιό λόγο καυχᾶσαι;

Καί πῶς ἐργάστηκες ἐσύ, ἐάν ὁ Χριστός δέν σοῦ ἔδινε ὑγεία;

Ἄν δέν σοῦ ἔδινε καλό σύντροφο νά σταθεῖς;

Ἄν δέν σοῦ ἔδινε καλά παιδιά;

Ἄν δέν σέ τοποθετοῦσε σέ καλή θέση;

Ἄν δέν σοῦ ἔδινε ἕνα καλό ἐπάγγελμα;

Ἀπό ποῦ τά ἔχεις αὐτά; Ἀπό τή μητέρα σου;

Σοῦ τά ἔδωσε ὁ Θεός...

Ἄν δέν ταπεινωθεῖς ἐν τῷ ἐγωισμῷ σου, ὁ Κύριος θά σέ συντρίψει, θά σέ ξευτελίσει κάτω, ὄχι γιά νά σέ ἐκδικηθεῖ, ἀλλά γιά νά σέ βοηθήσει νά σωθεῖς. Διότι ἡ ταπείνωση ὅταν δέν ὑπάρχει, χαμένα τά πάντα.


Κάτω ἀπό τήν ταπείνωση ὁ Χριστός στέκεται.

Ἐταπείνωσε ἑαυτόν ὁ Χριστός δούλου μορφή λαβῶν. Καί πού ἔφτασε; Ἔφτασε μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ...

Καί ὅταν ἔφτασε κάτω - κάτω, ὑπερύψωσε αὐτόν τώρα ὁ Θεός. Καί Τοῦ ἔδωσε τό ὑπερπάν ὄνομα νά κλίνουν γόνυ ἐπίγεια, οὐράνια ὅλος ὁ κόσμος!

Πότε ὅμως; Ὅταν πῆγε κάτω - κάτω, θεληματικά. «Ὄχι ὡς Ἐγώ θέλω, ἀλλά ὡς Ἐσύ Πάτερ» (Ματθ. 26,39).

Νά τό καταλάβουμε λοιπόν καί ἐμεῖς νά ταπεινώσουμε τόν ἑαυτόν μας.

Καί ὅταν ἐμεῖς ταπεινώσουμε τόν ἑαυτόν μας, Αὐτός θά μᾶς σηκώσει...



Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)

inagiastriadosvagion
XAPA
 
Posts: 19378
Joined: Tue Nov 22, 2011 5:35 pm

PreviousNext

Return to ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

Who is online

Users browsing this forum: No registered users and 0 guests