Ωφέλιμες Διδαχές

[XAPA]

Ρωτήσανε τον Σωκράτη ποιός είναι ο μορφωμένος ανθρώπος;




Τρεις πολύ μορφωμένοι άνθρωποι (με τη συμβατική έννοια του όρου μορφωμένος),

ρωτήσανε κάποτε τον Σωκράτη για να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου.

Δεν ανέφερε τίποτα για τη συσσώρευση γνώσεων, για σπουδές και επιστήμες, για διαρκή μελέτη και αναρίθμητα συγγράμματα.

“Η μόρφωση -είπε- είναι θέμα συμπεριφοράς!

Ποιούς ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους? :


1. Πρώτα απ’ ‘όλα αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται απ’ αυτές.

2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική.

3. Αυτούς που είναι έντιμοι σ’ όλες τις συνδιαλλαγές-συναλλαγές τους.

4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς, καλοπροαίρετα.

5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους…

6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες και τις αποτυχίες τους.

7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και τη δόξα τους!



elinonenimerosi

[XAPA]

Πώς να ελκύσουμε το έλεος του Θεού


ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ



…Ήρθε ένας κύριος , πριν από είκοσι χρόνια και μου είπε ότι είχε πολλά βάσανα κλπ,

και ότι θα ήθελε να κάνη προσευχή, για να μπορέση οικογενειακώς να τα αντιμετωπίζη με περισσότερη

καρτερία και υπομονή και, αν είναι δυνατόν, χωρίς γογγυσμό.

- Αλλά, μη μου πης να λέω (έτσι μου ζήτησε) αυτό το «Κύριε ,ελέησον… Κύριε ελέησον», όλο το βράδυ!

Πες μου έναν άλλο τρόπο, πιο πρακτικό.


Πώς μου ήρθε εκείνη τη στιγμή λοιπόν και του λέω:

- Υπάρχει ένα βιβλίο στην Εκκλησία μας, που λέγεται Ωρολόγιο (και του το έδειξα).

Σ’ αυτό υπάρχουν όλα τα απολυτίκια των Αγίων, από την 1η Σεπτεμβρίου έως 31 Αυγούστου.

- Δεν ξέρω να ψάλλω, μου είπε.

- Να τα διαβάζης. Όταν τελειώνουν τα απολυτίκια, παρακάτω έχει παρακλήσεις, πλήθος από ύμνους και ωδές πνευματικές.

Πόση ώρα θα καθήσης να κάνης προσευχή; Μία ώρα; Δυό ώρες; Τρεις ώρες; Διάβαζε από αυτά.

Και τελειώνοντας το κάθε απολυτίκιο, να λες π.χ. :

«Άγιε Ευστράτιε, , βοήθησέ μας στο σπίτι μας.

Άγιε Νικόλαε βοήθησέ με.

Αγία μου Βαρβάρα, πρέσβευε υπέρ ημών…».

Κάθε φορά που τελειώνεις, λέγε και κάτι παρόμοιο.

Στον Χριστό και στην Παναγία θα λες «σώσε μας ή ελέησον ημάς».


Και από τότε άρχισε να τα διαβάζη. Την πρώτη μέρα διάβασε δυο ώρες. Την δεύτερη ημέρα διάβασε τρεις.

Έφθασε μέχρι πέντε ώρες να διαβάζη τα απολυτίκια και τις διάφορες παρακλήσεις, που υπάρχουν μέσα στο Ωρολόγιο .

( Στην Αγία Τριάδα, στον Ιησού, Στην Παναγία, μαζί με τους Χαιρετισμούς, στον Άγγελο, στους αγίους Πάντες… ,

κάνοντας υπακοή ακριβώς σ’ αυτό που τον προέτρεψα) .

Ύστερα από περίπου έναν μήνα, , εκκλησιάστηκε σε κάποιον ναό και την επόμενη ημέρα ήρθε και με βρήκε, λέγοντάς μου:


- Άσ’ τα τι έπαθα, πάτερ Στέφανε! Τι έπαθα! Τι έπαθα! Τι φοβερό πράγμα έπαθα!

- Τι έπαθες;

- Να, άρχισα να διαβάζω, όπως μου είπες. Και χθες εκκλησιάστηκα στον άγιο Νικόλαο στον Πειραιά.

Και ενώ παρακολουθούσα την Θεία Λειτουργία , ξαφνικά ένοιωσα ότι όλοι οι χριστιανοί δίπλα μου ,

δεν ήταν χριστιανοί, δεν ήταν δηλαδή οι άνδρες από ‘δω, οι γυναίκες από ‘κει…,

αλλά γέμισε όλη η εκκλησία από Αγίους!!! Τους οποίους μάλιστα αναγνώριζα!

Εγώ δεν τους ήξερα. Πώς τους ανεγνώριζα; Με την ψυχή μου; Με την καρδιά μου; Με τον νου; Δεν γνωρίζω!!!

Πω, πω! Πόσο χάρηκα! Γέμισε η ψυχή μου από ευτυχία…, έλεγε και ξανάλεγε και ξανάλεγε.

Έπεφτε κάτω, έβαζε μετάνοιες, ξανάβαζε, ξανάβαζε, θέλοντας να με ευχαριστήση.


Την επόμενη εβδομάδα ξανάρθε, όμως λυπημένος αυτή τη φορά , και μου είπε:

- Αυτήν την Κυριακή που πήγα στην εκκλησία, δεν ήρθε κανένας Άγιος!!!

(Γιατί νόμιζε ότι κάθε φορά που θα πηγαίνη στην εκκλησία θα γινόταν το ίδιο! ) .

- Εμ , του λέω, δεν είναι έτσι κάθε μέρα!

Αυτό το ουράνιο γεγονός που είδες, ήτο μία απάντησις των Αγίων, που σ’ ευχαρίστησαν,

επειδή τους διάβαζες κάθε βράδυ τα απολυτίκια.


Πέρασαν τα χρόνια και ο εν λόγω χριστιανός άλλαξε κατοικία και χάθηκε.

Πριν από λίγο όμως καιρό, εμφανίστηκε πάλι μπροστά μου. Στην αρχή δεν τον ανεγνώρισα. Είχε αλλάξει η μορφή του.

Όμως τον θυμήθηκα, γιατί ήτο ο πρώτος που του συνέστησα να κάνη αυτού του είδους την προσευχή,

σαν μια ευλογημένη συνήθεια. ( Βέβαια, αυτό το είδος δεν έχει τη δύναμη της Νοεράς προσευχής,

αλλά έχουν δύναμη όμως οι επικλήσεις των Αγίων, ως πρεσβευτών στη Βασιλεία του Θεού ) .


Μου είπε λοιπόν:

- Α, πάτερ Στέφανε… Μια φορά έγινε αυτό!

- Ε, μια φορά θα το δης! του είπα. Για να καταλάβης ότι οι Άγιοι είναι παρόντες.

Κι όταν ψάλλουμε το απολυτίκιό τους ή ο,τιδήποτε άλλο, αυτοί μας προστατεύουν!

Την διατηρείς αυτή την καλή συνήθεια;

- Την διατήρησα για λίγον καιρό. Ύστερα την άφησα, αφού δεν εμφανίστηκαν ξανά!...

- Κακώς, πολύ κακώς που άφησες την προσευχή σου, επειδή δεν σου ξαναεμφανίστηκαν οι Άγιοι.

Με τις αδυναμίες και τα πάθη που έχεις, θα μπορούσε ο διάβολος με πολλή ευκολία να σου στήση κάποια παγίδα,

εμφανιζόμενος ο ίδιος ως Άγγελος φωτός.

Θα τον προσκυνούσες και θα δαιμονιζόσουν ή θα σε έριχνε σε πλάνες και θα σε κόλαζε στους αιώνες.

Ευτυχώς που ο Θεός σε φύλαξε , αμείβοντας την πίστη και την απλότητά σου.

Διότι ο σκοπός της οποιασδήποτε προσευχής δεν είναι για να βλέπουμε οράματα με Αγίους

ή και φώτα λαμπερά, αλλά για να ελκύσουμε το έλεος του Θεού, που θα διορθώση την άτακτη ζωή μας

και που θα μας φωτίση και θα μας οδηγήση στην σωτηρία της ψυχής μας.


Αυτές τις συμβουλές σου τις είχα δώσει από την πρώτη φορά που διαμαρτυρήθηκες.

Γι’ αυτό θα προσεύχεσαι όπως πρώτα, θα νηστεύης, θα συμμετέχης στα Πανάγια Μυστήρια, με φόβο, πίστη,

αγάπη και αληθινή μετάνοια. Θα τηρής τις ευαγγελικές εντολές με πολλή υπομονή

και όλα όσα μας διδάσκει η Ορθόδοξη πίστις μας.

Από τότε διορθώθηκε η στάσις του στην προσευχή και μαζί με τα απολυτίκια λέει πλέον συνεχώς προφορικά

και την Ευχούλα «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».



Από το βιβλίο: “Η «ΕΥΧΗ» ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ”
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2007

talantoblog

[XAPA]

Αν θες να γίνεις πραγματικά πλούσιος ...


Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου



« Όποιος θέλει να γίνει πλούσιος, ας γίνει φτωχός,

για να μην έχει καμιά ανάγκη και να αισθάνεται πλούσιος·

ας ξοδεύει για τις ανάγκες των φτωχών, για να απολαύσει μελλοντικά·

ας σκορπίζει γενναιόδωρα σε αγαθοεργίες, για να θερίσει στη Βασιλεία του Θεού.


Θέλεις να γίνεις πλούσιος;

Να έχεις φίλο το Θεό, και θα είσαι από όλους πλουσιότερος.


Θέλεις να πλουτήσεις;

Μην υπερηφανεύεσαι, γιατί η ταπεινοφροσύνη

δεν είναι χρήσιμη μόνο στη μέλλουσα ζωή, αλλά και στην παρούσα,

γιατί κανείς δεν φθονείται τόσο πολύ, όσο ο πλούσιος.


Πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει πολλά, αλλά αυτός πού δίνει πολλά.

Πλούσιος δεν είναι αυτός που τα έχει όλα άφθονα, αλλά εκείνος

που δεν χρειάζεται πολλά.


Γιατί ποιο είναι το όφελος να κατέχει κανείς ολόκληρη την οικουμένη και να ζει με

μεγαλύτερη στενοχώρια από εκείνον που δεν έχει τίποτε;


Οι εσωτερικές διαθέσεις κάνουν τους ανθρώπους πλούσιους και φτωχούς και όχι η κατοχή χρημάτων ούτε η στέρηση.

Αυτός είναι πλούσιος, εκείνος που δεν θέλει να πλουτίσει.»



odevontas

[XAPA]

Καλημέρα Παναγία μου!

π. Στέφανου Αναγνωστόπουλου



Κάποιος κύριος, πνευματικοπαίδι μου, μεγάλος κάπως στην ηλικία,

οδηγούσε ένα πρωινό το αυτοκίνητο του και σε κάποιο σημείο του δρόμου είδε ένα προσκυνητάρι.

Επειδή λόγω της ηλικίας του οδηγούσε σχετικά αργά, πρόλαβε να δει μέσα στο προσκυνητάρι την εικόνα της Παναγίας.

Τότε σκύβοντας ελαφρώς και απευθυνόμενος προς την εικόνα της Παναγίας είπε:

- Καλημέρα, Παναγία μου!

Και αμέσως ή Παναγία βρέθηκε μπροστά του, ολόσωμη, ολοζώντανη, ολόλαμπρη και του απάντησε με γλυκύτητα:

- Καλημέρα, παιδί μου!

Όταν συνήλθε, βρισκόταν έξω από το αυτοκίνητο του, στη μέση του δρόμου, γονατιστός και γεμάτος δάκρυα.

Από τότε κάθε φορά πού βλέπει εικόνα της Παναγίας κατανύσσεται και τα μάτια του γεμίζουν δάκρυα.



Πηγή: Από το βιβλίο «Γνώσις και βιώμα της Ορθοδόξου Πίστεως»

π. Στέφανου Αναγνωστόπουλου


xristianos

[XAPA]

Ο π. Σάββας Αχιλλέως για την φιλία


* Άλλο βλέπει ὁ ἄνθρωπος ἀπ’ ἔξω καί ἄλλο ἔχει μέσα του ἐκεῖνος ποὺ σε πλησιάζει.

Γι’ αὐτό σᾶς παρακαλῶ πάρα πολύ, να προσέχετε τήν ἐπιλογή τοῦ φίλου πού κάνετε.

Καί προσέχετε το στόμα σας, μή τό ἀνοίγετε εἰς τάς δυσκόλους στιγμάς τῆς ζωῆς σας.

Μή δίδετε τὰ μυστικά σᾶς εἰς τοὺς συνανθρώπους σας.

Δεν γνωρίζεις ἐκείνη τη στιγμή που του ὁμιλεῖς, τί ἔχει ἐκεῖνος μέσα του.

Μή δίδετε τὰ ὅπλα τὰ δικά σας, διότι τὰ παίρνουν οἱ ἴδιοι καὶ μὲ τὰ δικά σας όπλα, σᾶς χτυπούν μετά.

Προσέξτε, μόνο Ένας εἶναι ὁ πιστός φίλος: ὁ Χριστός. Και ο Χριστὸς εἶναι Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔχει τοὺς δικούς του εἰς τὴν γην, τοὺς πνευματικούς Του. Καὶ εἰς τοὺς πνευματικούς μας, ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀκοῦνε τὰς πληγάς τῆς ψυχῆς μας, εἰς αὐτοὺς θὰ λέγομαι ὅλα τὰ μυστικά. Σε κανέναν ἄλλον!

(Ομιλία 287 Γεσθημανή)


* Αὐτὸς ποὺ παρασύρθηκε στα ναρκωτικά, πρέπει να μεταφερθεί πίσω – πίσω καὶ νὰ εὔρη τὴν ἡμέρα ποὺ ἤπιε τὸ πρώτο ἐκεῖνο φαρμάκι, τὸ δηλητήριο.

Ποιὸς τοῦ τὸ ἔδωκεν; Ό φίλος, ἀδελφοί μου. Ὁ φίλος ἢ ἡ φίλη.

Καὶ ὁ Ἱερὸς Αὐγουστίνος ἀκριβῶς εἰς τὰς ἀπολογίας του, λέγει ὅτι: «ὅ,τι ἔπαθα στη ζωή μου, τὸ ἔπαθα ἀπὸ τοὺς φίλους μου».

Καὶ εἶναι ἐκεῖνο ποὺ λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, ὅτι «ἐκεῖνος ποὺ βρίσκει φίλο, βρίσκει χρυσό!».

Ἀλλὰ ποὺ νὰ βρεῖς τὸν φίλο σήμερα…

Φιλία δὲν ὑπάρχει σήμερα καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο πρέπει νὰ προσέξουμε ἰδιαίτερα τὰ παιδιά μας,

μὲ ποῖον ὁμιλεῖ καὶ συναναστρέφεται. Νὰ ἐξετάζουμε ἀδελφοί μου.


Νὰ μὴν καθόμεθα καὶ νὰ λέμε:

– Άστο τὸ παιδὶ νὰ κάνει καὶ λίγο περίπατο. Ἄστο τὸ παιδὶ νὰ ξεσκάσει καὶ λιγάκι…

Όχι αὐτὲς οἱ δικαιολογίες, διότι ἔτσι χάνουμε τὰ παιδιά μας.


(Ομιλία 260 Ἀδὰμ καὶ Εύα)


proskynitis

[XAPA]

Λέγε μου, πάτερ… πότε θα έλθει το τέλος του κόσμου;


Mια φορά συνάντησε ο Γέροντας (Κλεόπας) στο δάσος έναν άγιο Ερημίτη και τον ερώτησε:

- Λέγε μου, π ά τ ε ρ, πότε θα έλθη το τέλος του κόσμου;

Και ο όσιος Ησυχαστής στενάζοντας του είπε:


- Γνωρίζεις πότε θα ελθη το τέλος του κόσμου;

Όταν δεν θα ύπάρχη δρόμος από την μια γειτονιά στην άλλη!

Δηλαδή, όταν θα έκλειψη η αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. (σελ. 165)


Όταν προ ολίγων ετών οι άνθρωποι ήσαν ταραγμένοι ότι ο Αντίχριστος έρχεται,

ότι θα έλθουν πόλεμοι και άλλα παρόμοια ο π. Κλεόπας τους έλεγε με δυνατή φωνή:

«Ο Πατήρ είναι στο τιμόνι!» Πάρτε και διαβάστε τους στίχους 10 -11 του ψαλμού 32:

«Κύριος διασκεδάζει βουλάς εθνών, αθετεί δε λογισμούς λαών και αθετεί βουλάς αρχόντων,

η δε βουλή του Κυρίου εις τον αιώνα μένει, λογισμοί της καρδίας αυτού εις γενεάν και γενεάν».


Κατόπιν τους ενεθάρρυνε λέγοντας:

«Μη ταράζεσθε και μη φοβείσθε, διότι δεν θα γίνει, όπως θέλουν αυτοί.

Ότι θέλουν αυτοί ας κάνουν!

Εσείς να μη φοβείσθε. Προσεύχεσθε και κάνετε το σημείο του Σταυρού με πίστη και θα φύγουν οι δαίμονες!» (σελ. 169)


…Μία φορά κάποια γυναίκα ερώτησε τον Γέροντα:

«Πάτερ, πώς ξέρετε κάθε τι πού θα συμβή; Και ο Γέροντας της απήντησε σύντομα:

«Η προσευχή σε ανεβάζει σε βαθμίδες γνώσεως. Όσο περισσότερο προσεύχεσαι,

τόσο περισσότερα γνωρίζεις και ακόμη καλλίτερα είναι.

Μη φοβάσαι ποτέ κανέναν και για κανένα πράγμα. Μόνο προσεύχου!

Ο Θεός και η Μητέρα του σε βλέπουν και σε ακούνε!». (σελ. 184)


Άλλοτε έλεγε ό π. Κλεόπας: «Μάθετε να νηστεύετε διότι θα έλθει καιρός, που θα τρώτε μια πατάτα την εβδομάδα!». (σελ. 181)

Ένας πατήρ ερώτησε τον Γέροντα: «Τι θα γίνει Γέροντα, μετά την αναχώρησή σου προς τον Κύριο; Και εκείνος απήντησε:

«Θα έλθουν δυνατότερα κρύα και σκληρές παγωνιές». (σελ .184)

-Εδώ εννοεί βέβαια το πνευματικό κρύο, από την ενασχόληση όλων με τα γήινα,

την έλλειψη ενδιαφέροντος για τα πνευματικά, και την μεγαλύτερη υποδούλωση στα πάθη.-


Λίγο πριν αναχωρήσει από τα επίγεια ο π. Κλεόπας, τον επισκέφθηκαν δύο γυναίκες

από την Κοινότητα Ποϊάνα Τεΐου και πήραν την ευλογία του.

Κατόπιν του εζήτησαν πνευματικό λόγο και εκείνος τους είπε:

«Εγώ πηγαίνω στον Κύριο τώρα, αλλά εσείς να περιμένετε δύσκολους καιρούς!» (σελ.184)



«Η ζωή και οι αγώνες του Γέροντος Κλεόπα, Ρουμάνου Ησυχαστού καί Διδασκάλου».

agioritikovima

[XAPA]

Πατήρ Θαδδαίος: ... να πλησιάσουμε τον Κύριο, ο οποίος

είναι για μας, σαν το ζεστό σπίτι μας τον χειμώνα.



Συχνά στη ζωή έρχεται και μας χτυπά κύμα δύσκολων σκέψεων, κύμα στεναχώριας.

Το καλύτερο απ’ όλα είναι να σωπαίνουμε. Δεν χρειάζεται εμείς πολύ να σκεφτόμαστε.

Ο Κύριος ξέρει, προνοεί πόσο μπορούμε να αντέξουμε. Ποιό βάρος στεναχώριας μπορούμε να σηκώσουμε.

Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει αμέσως να πλησιάσουμε τον Κύριο, ο οποίος είναι για μας,

σαν το ζεστό σπίτι μας τον χειμώνα.


Να σιωπούμε. Καλό είναι να σιωπούμε, επειδή αμέσως δεν μπορούμε να νικήσουμε το κύμα των δύσκολων

σκέψεων και της στεναχώριας.

Συχνά μας έρχονται σκέψεις για το μέλλον μας πού είναι γεμάτο ανασφάλεια. Αναρωτιόμαστε:

«Πώς θα τελειώσουμε αυτή τη δουλειά, πώς θα λυθεί αυτό το πρόβλημα;


Γι’ αυτό είναι καλό να σιωπούμε, να ηρεμούμε και να απασχολούμε με κάτι το νου μας.

Επειδή ο νους μας έχει συνηθίσει να πλανιέται παντού, γι’ αυτό πρέπει να του δίνουμε μια καλή απασχόληση.

Ή απασχόληση αυτή είναι η προσευχή.

Έτσι σταδιακά μαθαίνουμε να προσευχόμαστε και η προσευχή γίνεται συνήθειά μας.


Όπως και κάθε άλλη δουλειά την οποία έχουμε συνηθίσει να την κάνουμε, έτσι μαθαίνουμε και να προσευχόμαστε.

Και αφού η προσευχή γίνει συνήθειά μας μετά από κάποιο χρονικό διάστημα προσευχόμαστε χωρίς να σκεφτόμαστε.

Όπως με κάθε απλή δουλειά πού έχουμε συνηθίσει να κάνουμε. Τα χέρια μας εργάζονται και η δουλειά τελειώνει.

Έτσι συμβαίνει και με την προσευχή.


Σιγά, σιγά η προσευχή γίνεται συνήθεια. Σιγά, σιγά γίνεται εσωτερική προσευχή.

Τότε και η καρδιά μας ασταμάτητα προσεύχεται.

Και όταν ο Κύριος βλέπει την προσπάθειά μας, βλέπει πώς Τον αναζητούμε με όλη την καρδιά μας και

θέλουμε να είμαστε μαζί Του ένα, τότε αμέσως Αυτός μάς δίνει την ευλογία και τη Δύναμή Του.



από το βιβλίο: Πνευματικές Συζητήσεις γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας, εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη, σ. 96-97


diakonima

[XAPA]

ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΕΥΧΕΣΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ: Τα παπούτσια μου (My Shoes- ΒΙΝΤΕΟ)




Η ιστορία έχει ως εξής: Ένα φτωχό παιδί το οποίο φορά πολύ παλιά παπούτσια συναντά ένα μάλλον ευκατάστατο συνομήλικό του.

Το ζηλεύει τόσο πολύ που μετά από έναν μονόλογο με όλη την ψυχή του εύχεται να πάρει την δική του θέση. Να γίνει από ένα φτωχό παιδί που είναι, να γίνει εκείνο το πλούσιο και καλοντυμένο.

Η ευχή του πραγματοποιείται αλλά τον περιμένει μία έκπληξη…

[XAPA]

Ἐμφάνιση τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους σέ Μοναχό Ἁγιορείτη



Ὁ Μοναχός αὐτός ἦταν γέροντας κι ἀσθενοῦσε σοβαρά.

Ὑπέφερε πολύ κι ἄρχισε νά δημιουργεῖται στήν ψυχή του κάποιο παράπονο.

Ἀλλά, " θροῦς γογγυσμοῦ οὐκ ἀποκρύπτεται"...

Ἔτσι, ἕνα ἀπόγευμα, ἐνῶ ἦταν μόνος, ἦρθε στό κελλί του ἕνα φωτεινότατο καί καλωσυνᾶτο γεροντάκι.

Ὁ ἄρρωστος Μοναχός χάρηκε.

Τοῦ εἶπε τόν πόνο του κι ἐκεῖνος τόν ἄκουγε μέ ὑπομονή καί κατανόηση.

Μετά τό γεροντάκι τοῦ λέει μέ γλυκύτητα: -- Κάνε λίγο ἀκόμη ὑπομονή, ἀδελφέ μου!

Ὁ Κύριος σοῦ ἔχει ἑτοιμάσει ἐκτός ἀπ᾿ τό στεφάνι τῆς ἀσκήσεως καί στέφανο Μαρτυρίου!

Σκέψου τί τράβηξα κι ἐγώ, καί ἤμουν 113 ἐτῶν, ὅταν μαρτύρησα!

Μοῦ κάρφωσαν καρφιά στό κεφάλι, στό σῶμα, στά πόδια, καί μ᾿ ἔγδερναν μέ σιδερένια νύχια!

Ὅλα τά ὑπέμεινα γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ...

Ὑπομονή καί σύ, ἀδελφέ, ὑπομονή, μήπως καί χάσεις τό στεφάνι σου!...

Αὐτά εἶπε καί χάθηκε χωρίς νά βγεῖ ἀπ᾿ τό κελλί!

Ἦταν ὁ ἅγιος Χαράλαμπος!




Ἀπό τό βιβλίο: "Μηνύματα ἀπό τόν Οὐρανό"

Ἔκδοσις: " Ἱ. Μονῆς Παναγίας Βαρνάκοβας Δωρίδα 2005


hristospanagia3

[XAPA]

Ο Άγγελος της Τετάρτης και ο Άγγελος της Παρασκευής


Είπε ο αββάς Ιωάννης ο Κολοβός:

“Εάν ένας βασιλιάς θελήσει να καταλάβει μια εχθρική πόλη, πρώτα δεσμεύει το νερό και την τροφή.

Και έτσι οι εχθροί κινδυνεύοντας να πεθάνουν από την πείνα υποτάσσονται σ΄ αυτόν.

Το ίδιο ισχύει και για τα σαρκικά πάθη.

Εάν ο άνθρωπος ζήσει με νηστεία και πείνα, οι εχθροί που είναι στην ψυχή του χάνουν τη δύναμή τους”.


(...)


Έλεγαν για τον αββά Παχώμιο ότι κάποτε κηδευόταν το σκήνωμα ενός νεκρού και

ότι το συνάντησε ο αββάς στον δρόμο.

Βλέπει δύο αγγέλους να ακολουθούν τον νεκρό πίσω από το νεκροκρέβατο.

Απόρησε γι αυτούς και παρακάλεσε τον Θεό να του αποκαλύψει το γεγονός.

Τον πλησιάζουν οι δύο άγγελοι. Τους ρωτάει:

«Γιατί εσείς που είστε άγγελοι ακολουθείτε τον νεκρό;»

Και του λένε οι άγγελοι:

«Ο ένας από μας είναι της Τετάρτης κι ο άλλος της Παρασκευής.

Αυτός ως τη μέρα που πέθανε δεν παρέλειπε να νηστεύει Τετάρτη και Παρασκευή,

γι΄αυτόν τον λόγο ακολουθήσαμε πίσω από το σκήνωμά του.

Επειδή λοιπόν μέχρι τον θάνατό του τήρησε τη νηστεία, κι εμείς μ΄ αυτόν τον τρόπο

δοξάσαμε αυτόν που έκανε αγώνα ενώπιον του Κυρίου».



Εκ του Μεγάλου Γεροντικού


saintpanteleimonchania