Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

[XAPA]

Ό διάβολος ποτέ δεν μπορεί να κάνη καλό



- Γέροντα, μπορεί ένας μάγος να θεραπεύση κάποιον άρρωστο;

- Μάγος και να θεραπεύση άρρωστο άνθρωπο!

Έναν που τραντάζεται από το δαιμόνιο, αυτόν μπορεί να τον κάνη καλά στέλνοντας το δαιμόνιο σε άλλον.

Γιατί ο μάγος με τον διάβολο είναι συνέταιροι, οπότε λέει στον διάβολο:

«Βγές από αυτόν και πήγαινε στον τάδε».

Βγάζει λοιπόν το δαιμόνιο από εκείνον και συνήθως το στέλνει σε κάποιον συγγενή του ή γνωστό του

που έχει δώσει δικαιώματα στον διάβολο.

Λέει μετά αυτός που είχε το δαιμόνιο: «εγώ υπέφερα, αλλά ο τάδε μ' έκανε καλά», και έτσι γίνεται διαφήμιση.

Και γυρίζει τελικά το δαιμόνιο σε συγγενείς ή σε γνωστούς.

Αν κάποιος, ας υποθέσουμε, είναι καμπουριασμένος από δαιμονική επήρεια, μπορεί ο μάγος να διώξη

το δαιμόνιο από εκείνον, να το στείλη άλλου και να σηκωθή όρθιος ο καμπούρης.

Αν όμως έχη καμπούρα από αναπηρία, δεν μπορεί ο μάγος να τον κάνη καλά.

Μου είπαν για μια γυναίκα ότι θεραπεύει άρρωστους, χρησιμοποιώντας διάφορα αγιωτικά.

Όταν άκουσα τι κάνει, έμεινα κατάπληκτος από την τέχνη του διαβόλου.

Κρατάει έναν σταυρό και ψάλλει διάφορα τροπάρια.

Ψάλλει π.χ. το ­Θεοτόκε Παρθένε. και, μόλις φθάση στο ­ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου.,

φτύνει κοντά στον σταυρό, βλασφημάει δηλαδή τον Χριστό, γι' αυτό την βοηθάει μετά το τσιγκελάκι.

Έτσι, μερικούς που είναι άρρωστοι, έχουν μελαγχολία κ.λπ. από δαιμονική επήρεια και οι γιατροί δεν μπορούν

να τους κάνουν καλά, αυτή τους θεραπεύει, γιατί διώχνει το δαιμόνιο που προκαλεί το βάρος, το στέλνει σε άλλον,

και απαλλάσσονται εκείνοι από την θλίψη.

Και πολλοί την έχουν για αγία!

Την συμβουλεύονται, και λίγο-λίγο βλάπτει την ψυχή τους, τους καταστρέφει.

Χρειάζεται πολλή προσοχή.

Να φεύγη κανείς μακριά από τους μάγους και τα μάγια, όπως φεύγει μακριά από την φωτιά και τα φίδια.

Να μην τα μπλέκουμε τα πράγματα.

Ο διάβολος δεν μπορεί ποτέ να κάνη καλό. Μόνον τις αρρώστιες που προκαλεί ο ίδιος μπορεί να θεραπεύση.

Είχα ακούσει το έξης περιστατικό: Ένας νεαρός είχε μπλέξει με κάποιον μάγο και ασχολήθηκε με μαγικά.

Έπαθε μετά ζημιά, αρρώστησε και κατέληξε στο νοσοκομείο.

Μήνες ξοδεύτηκε ο πατέρας του, γιατί δεν είχαν τότε ασφάλεια, για να βρουν τι έχει.

Οι γιατροί δεν του έβρισκαν τίποτε. Είχε γίνει χάλια.

Τί κάνει τότε ο διάβολος! Του εμφανίζεται σαν τον Τίμιο Πρόδρομο, που τον είχαν πολιούχο στον τόπο του,

και του λέει: «Θα σε κάνω καλά, αν ό πατέρας σου χτίση μία εκκλησία».

Το είπε το παιδί στον πατέρα του κι εκείνος ο καημένος είπε: «παιδί μου είναι, όσα έχω να τα δώσω, αρκεί να γίνη καλά»,

και έταξε στον Τίμιο Πρόδρομο να του χτίση εκκλησία.

Ο διάβολος έφυγε και το παιδί έγινε καλά. Έκανε το... θαύμα!

Όποτε λέει ο πατέρας: «Εγώ έταξα να χτίσω εκκλησία. Πρέπει να εκπληρώσω το τάμα μου».

Δεν είχαν και οικονομική άνεση και, για να χτίση τον ναό, πούλησε όσα χωράφια είχαν.

Έδωσε όλη την περιουσία του. Τα παιδιά του έμειναν στον δρόμο.

Αγανάκτησαν, «να λείψη η Ορθοδοξία» είπαν, και έγιναν Ιεχωβάδες.

Βλέπεις τον διάβολο τί κάνει;

Φαίνεται, εκεί δεν υπήρχαν Ιεχωβάδες και βρήκε αυτός τρόπο να γίνουν κι εκεί Ιεχωβάδες!



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Πότε πιάνουν τα μάγια


- Γέροντα, πάντοτε πιάνουν τα μάγια;

- Για να πιάσουν τα μάγια, πρέπει να δώση κανείς δικαιώματα στον διάβολο.

Να δώση δηλαδή σοβαρή αφορμή και να μην έχη τακτοποιηθή με την μετάνοια και την εξομολόγηση.

Σε έναν που εξομολογείται, και με το φτυάρι να του ρίχνουν τα μάγια, δεν πιάνουν.

Γιατί, όταν εξομολογήται και έχη καθαρή καρδιά, δεν μπορούν οι μάγοι να συνεργασθούν με τον διάβολο, για να τον βλάψουν.

Μια φορά ήρθε ένας μεσήλικας στο Καλύβι με έναν αέρα...

Από μακριά, μόλις τον είδα, κατάλαβα ότι έχει δαιμονική επήρεια.

«Ήρθα να με βοηθήσης, μου είπε.

Προσευχήσου για μένα, γιατί έναν χρόνο τώρα έχω φοβερούς πονοκεφάλους και οι γιατροί δεν βρίσκουν τίποτε».

«Έχεις δαιμόνιο, του λέω, γιατί έδωσες δικαιώματα στον διάβολο».

«Δεν έκανα τίποτε», μου λέει.

«Δεν έκανες τίποτε; του λέω. Δεν απάτησες μία κοπέλα;

Έ, αυτή πήγε και σου έκανε μάγια.

Πήγαινε να ζήτησης συγγνώμη από την κοπέλα, μετά να εξομολογηθής, να σου διαβάσουν και εξορκισμούς,

για να βρης την υγεία σου.

Αν εσύ δεν καταλάβης το σφάλμα σου και δεν μετανοήσης, όλοι οι πνευματικοί του κόσμου να μαζευτούν και να ευχηθούν,

το δαιμόνιο δεν θα φύγη».

Όταν έρχωνται τέτοιοι άνθρωποι, με τέτοιον αέρα, τους μιλάω ανοιχτά.

Θέλουν τράνταγμα, για να συνέλθουν.

Ένας άλλος μου είπε ότι η γυναίκα του έχει δαιμόνιο.

Κάνει συνέχεια φασαρίες στο σπίτι. Σηκώνεται το βράδυ, τους ξυπνάει, τα κάνει όλα άνω-κάτω.

«Εσύ εξομολογείσαι; », του λέω. «Όχι», μου λέει.

«Πρέπει να έχετε δώσει δικαιώματα στον διάβολο, του λέω.

Δεν έγινε αυτό στα καλά καθούμενα».

Τελικά βρήκαμε ότι είχε πάει σ' έναν Χότζα και του έδωσε κάτι να ραντίση στο σπίτι για γούρι,

για να πάη καλά η δουλειά του, και ούτε καν έδινε σ' αυτό σημασία.

Αλώνιζε μετά ο διάβολος στο σπίτι του.


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Πως λύνονται τα μάγια



- Αν πιάσουν, Γέροντα, τα μάγια, πώς λύνονται;

- Με την μετάνοια και την εξομολόγηση.

Γι' αυτό πρέπει πρώτα να βρεθή η αιτία, για την οποία έπιασαν τα μάγια, να καταλάβη ο άνθρωπος το σφάλμα του,

να μετανοήση και να εξομολογηθή.

Πόσοι έρχονται εκεί στο Καλύβι που ταλαιπωρούνται, επειδή τους έχουν κάνει μάγια, και μου λένε:

«Κάνε προσευχή, για να απαλλαγώ από αυτό το βάσανο»!

Μου ζητούν βοήθεια, χωρίς να ψάξουν να βρουν από που ξεκίνησε το κακό, για να το διορθώσουν.

Να βρουν δηλαδή σε τί έφταιξαν και έπιασαν τα μάγια, να μετανοήσουν, να εξομολογηθούν, για να σταματήση

η ταλαιπωρία τους.


- Γέροντα, όταν ο άνθρωπος που του έχουν κάνει μάγια φθάση σε τέτοια κατάσταση που δεν μπορεί να βοηθήση ο ίδιος τον εαυτό του, να εξομολογηθή κ.λπ., μπορούν οι άλλοι να τον βοηθήσουν;

- Μπορούν να καλέσουν τον ιερέα στο σπίτι να κάνη ένα ευχέλαιο ή έναν αγιασμό.

Να του δώσουν να πιή αγιασμό, για να υποχώρηση λίγο το κακό και να μπη λίγο Χριστός μέσα του.

Έτσι έκανε μια μητέρα για το παιδί της και βοηθήθηκε.

Μου είχε πει ότι ο γιός της υπέφερε πολύ, γιατί του είχαν κάνει μάγια.

«Νά πάη να εξομολογηθή», της είπα.


«Πώς να πάη, πάτερ, να εξομολογηθή, στην κατάσταση που είναι; », μου είπε.

«Τότε πες στον πνευματικό σου, της λέω, να έρθη στο σπίτι, να κάνη αγιασμό και να δώσης στον γιό σου να πιη από

τον αγιασμό. Θα τον πιή όμως; ».

«Θα τον πιή», μου λέει.

«Έ, ξεκίνησε με τον αγιασμό, της λέω, και μετά προσπάθησε να μιλήση το παιδί σου με τον παπά.

Αν εξομολογηθή, θα τον πετάξη τον διάβολο πέρα».

Και πράγματι, με άκουσε και βοηθήθηκε το παιδί.

Μετά από λίγο μπόρεσε να εξομολογηθή και έγινε καλά.


Μια άλλη γυναίκα, η φουκαριάρα, τί έκανε;

Ο άνδρας της είχε μπλέξει με μάγους και δεν ήθελε ούτε σταυρό να φορέση.

Για να τον βοηθήση λίγο, έρραψε στον γιακά από το σακκάκι του ένα σταυρουδάκι.

Μια φορά που χρειάσθηκε να περάση από ένα γεφύρι στην άλλη όχθη ενός ποταμού, μόλις πάτησε στο γεφύρι,

άκουσε μια φωνή να του λέει:

«Τάσο, Τάσο, βγάλε το σακκάκι, να περάσουμε μαζί το γεφύρι».


Ευτυχώς έκανε κρύο και είπε: «Πώς να το βγάλω; Κρυώνω! ».

«Βγάλ' το, βγάλ' το, να περάσουμε», άκουσε την ίδια φωνή να του λέει.

Βρε τον διάβολο! Ήθελε να τον ρίξη κάτω στο ποτάμι, αλλά δεν μπορούσε, γιατί είχε επάνω του το σταυρουδάκι.

Τελικά τον έρριξε εκεί σε μια άκρη. Εν τω μεταξύ, τον έψαχναν οι δικοί του όλη την νύχτα και τον

βρήκαν τον καημένο πεσμένο επάνω στο γεφύρι.

Αν δεν έκανε κρύο, θα έβγαζε το σακκάκι και θα τον πετούσε ο διάβολος μέσα στο ποτάμι.

Τον φύλαξε ο σταυρός που είχε στο πέτο του.

Πίστευε η φουκαριάρα η γυναίκα του.

Αν δεν είχε πίστη, θα το έκανε αυτό;


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Συνεργασία μάγων και δαιμόνων


Οι μαύρες δυνάμεις του σκότους είναι αδύνατες. Οι άνθρωποι τις κάνουν δυνατές
με την απομάκρυνση τους από τον Θεό,γιατί έτσι δίνουν δικαιώματα στον διάβολο.


- Γέροντα, ένας άνθρωπος πού έχει αγιότητα δεν μπορεί να ξεσκεπάση ή να φρενάρη έναν μάγο;

- Πώς να τον φρενάρη;

Εδώ λες σε κάποιον που έχει λίγο φόβο Θεού να προσέξη, γιατί έτσι όπως ζη δεν πάει καλά,

και πάλι δεν βγαίνει από το δικό του, πόσο μάλλον ο μάγος που συνεργάζεται με τον διάβολο.

Αυτόν τί να τον κάνης; Θα του πης ορισμένα πράγματα, αλλά αυτός πάλι με τον διάβολο θα είναι. Δεν γίνεται τίποτε.

Μόνον όταν είναι μπροστά σου ο μάγος και λες την ευχή, εκείνη την στιγμή μπορεί να μπερδευτή το δαιμόνιο

και να μην μπορή ο μάγος να κάνη την δουλειά του.

Κάποιος είχε ένα πρόβλημα, και ένας μάγος, που ήταν μεγάλος απατεώνας, πήγε στο σπίτι του να τον βοηθήση.

Εκείνος έλεγε την ευχή. Ο καημένος ήταν απλός. δεν ήξερε ότι ο άλλος ήταν μάγος, γι' αυτό επενέβη ο Θεός.

Και να δήτε τι επέτρεψε ο Θεός, για να καταλάβη!

Άρχισε να δέρνεται ο μάγος από τους δαίμονες και ζητούσε βοήθεια από τον άνθρωπο του οποίου θα έλυνε το πρόβλημα!


- Γέροντα, εκείνος έβλεπε τους δαίμονες;

- Εκείνος δεν έβλεπε τους δαίμονες. έβλεπε μια σκηνή.

Ό μάγος φώναζε «βοήθεια», έκανε τούμπες, έπεφτε κάτω, έβαζε το χέρι του, για να προφύλαξη το κεφάλι του.

Γιατί μη νομίζετε ότι οι μάγοι καλοπερνούν, ότι οι δαίμονες τους κάνουν όλες τις φορές το χατίρι.

Το ότι αρνήθηκαν μια φορά τον Χριστό, αυτό τους είναι αρκετό.

Στην αρχή οι μάγοι κάνουν συμβόλαιο με τους δαίμονες, για να τους βοηθούν,

και οι δαίμονες υποτάσσονται για μερικά χρόνια στις διαταγές τους.

Έπειτα όμως από λίγο καιρό τους λένε: «Μ' εσάς θα ασχολούμαστε τώρα; ».

Ειδικά, όταν οι μάγοι δεν καταφέρνουν να κάνουν αυτό που θέλουν οι δαίμονες, ξέρετε τί τραβούν μετά;

Θυμάμαι, μια φορά που συζητούσα έξω από το Καλύβι με εκείνον τον νεαρό μάγο από το Θιβέτ,

ξαφνικά σηκώθηκε, μου έπιασε τα χέρια και μου τα γύρισε προς τα πίσω.

«Άς έρθη να σ' ελευθέρωση τώρα ο Χατζεφεντής(1) », μου είπε.

«Άντε, βρε διάβολε, φύγε από 'δω», του είπα και τον έρριξα κάτω. Ακούς εκεί να βλασφημήση τον Άγιο!

Πήγε μετά να με χτυπήση με το πόδι του, αλλά δεν τα κατάφερε. το πόδι του σταμάτησε κοντά στο στόμα μου. Με φύλαξε ο Θεός.

Τον άφησα και μπήκα στο κελλί. Ύστερα από λίγη ώρα τον είδα να έρχεται από πέρα, γεμάτος αγκάθια.

«Ο Σατάν με τιμώρησε, μου είπε, γιατί δεν σε νίκησα. Με έσυρε μέσα στα ρουμάνια».

Οι μαύρες δυνάμεις του σκότους είναι αδύνατες.

Οι άνθρωποι τις κάνουν δυνατές με την απομάκρυνση τους από τον Θεό, γιατί έτσι δίνουν δικαιώματα στον διάβολο.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


(1) Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης.

[XAPA]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Για τους δαιμονισμένους


Πολλοί δαιμονισμένοι ταλαιπωρούνται, για να βάλουν μερικοί άλλοι μυαλό. Γιατί, όταν τους βλέπουν πόσο βασανίζονται, προβληματίζονται, έρχονται σε συναίσθηση και μετανοούν.


- Γέροντα, στόν δαιμονισμένο των Γαδαρηνών (1) πόσοι δαίμονες κατοικούσαν;

- ­Δαιμόνια πολλά.(2), γράφει το Ευαγγέλιο. Γι' αυτό είπε ο δαιμονισμένος ότι το όνομά του ήταν ­λεγεώνα.(3).

Και βλέπετε, όπως σε έναν δαιμονισμένο μπορεί να κατοικούν ένα σωρό δαίμονες,

έτσι και στην καρδιά του πιστού μπορεί να χωρέσουν όλοι οι Άγιοι.

Αφού ό Χριστός χωράει, πόσο μάλλον οι Άγιοι! Μεγάλα μυστήρια!

Μια φορά, όταν ήμουν στο Καλύβι του Τιμίου Σταύρου, χτύπησε κάποιος το καμπανάκι.

Κοίταξα από το παράθυρο, και τι να δω!

Έναν άνδρα που τον ακολουθούσε μια ολόκληρη φάλαγγα δαιμόνων, ένα μαύρο σμήνος!

Πρώτη φορά είδα να εξουσιάζουν έναν άνθρωπο τόσοι δαίμονες.

Αυτός ήταν μέντιουμ. είχε ανακατέψει ευχές της Εκκλησίας με επικλήσεις δαιμόνων, χριστιανικά βιβλία με μαγικά,

και μετά τον εξουσίαζαν οι δαίμονες. Φοβερό! Πολύ στενοχωρέθηκα.

Μερικοί ψυχίατροι και τους δαιμονισμένους τους θεωρούν ψυχοπαθείς.

Μερικοί ιερείς πάλι κάποιους ψυχοπαθείς τους βγάζουν δαιμονισμένους.

Ενώ, ένας ψυχοπαθής, για να βοηθηθή, πρέπει να πάη αλλού, ένας δαιμονισμένος αλλού.

Ο ψυχίατρος πώς μπορεί να βοηθήση τον δαιμονισμένο (4);


- Γέροντα, ένας δαιμονισμένος είναι σε θέση να καταλάβη σε τι έφταιξε και δαιμονίσθηκε;

- Ναι, μπορεί να το καταλάβη, εκτός αν εχη πάθει και το μυαλό του, οπότε είναι πολύ δύσκολο να βοηθηθή.

Αν είναι μόνο δαιμονισμένος, μπορείς πιο εύκολα να συνεννοηθής μαζί του και να τον βοηθήσης,

αλλά πρέπει να κάνη υπακοή. Αλλιώς πώς να βοηθηθή;

Μια φορά ήρθε στο Καλύβι ένας από την νότια Ελλάδα, που είχε πάει στους Ινδούς, και είχε δαιμονισθή.

Έλεγε κάτι βρισιές και έβγαζε από το στόμα του αφρούς. Τα μάτια του ήταν ορθάνοιχτα, άγρια.

Του έλεγα: «μη λες αυτές τις βλασφημίες, γιατί έτσι καλείς τα δαιμόνια», δεν άκουγε.

Και από την άλλη ζητούσε να τον βοηθήσω. «Βοήθησε με, έλεγε, μόνον εσύ μπορείς να με βοηθήσης».

«Έμ, πώς να σε βοηθήσω; του λέω.

Θέλεις να προσευχηθώ, για να λυτρωθής με την Χάρη του Χριστού, κι εσύ καλείς τα δαιμόνια.

Πήγαινε να εξομολογηθής, να σου διαβάσουν εξορκισμούς και έλα μετά να συζητήσουμε».

«Δεν πηγαίνω», μου λέει.

«Έλα μέσα να σου βάλω λαδάκι από το κανδήλι», του λέω. «Δεν θέλω.

Θέλω να με βοηθήσης».

Πήγε μετά πιο πέρα και κουβέντιαζε με κάποιον.

Κάποια στιγμή που έλεγα σε μια συντροφιά ότι ο Θεός επιτρέπει τις δοκιμασίες για την σωτηρία μας, φώναξε από πέρα:

«Ρε συ, γιατί λες πως εργάζεται ο Θεός, για να σωθούν οι άνθρωποι;

Έχουμε έναν πατέρα στον ουρανό και έναν στην γη και πιο πάνω είναι ένας άρχοντας (5)».

«Πάψε τις δαιμονολογίες», του λέω, και έλεγα την ευχή.

«Τώρα με μπέρδεψες», μου λέει.

«Φύγε», του είπα και τον τίναξα πέρα. Έγινε κουβάρι.

«Έσύ με ποιόν είσαι; », με ρωτάει.

«Με τον Χριστό», του λέω. «Ψέματα λες, μου λέει, δεν είσαι με τον Χριστό, αφού εγώ είμαι ο Χριστός κι εσύ με χτυπάς».

Του τα παρουσιάζει ανάποδα ο διάβολος.


- Αυτά τα λέει ό διάβολος;

- Ναι, ο διάβολος, αλλά, βλέπεις, ο Θεός του έδωσε το κουράγιο να έρθη μέχρι το Αγιον Όρος.

Για να ξεκινήση από την άλλη άκρη της Ελλάδος να έρθη στο Όρος σε τέτοια κατάσταση, είναι μεγάλο πράγμα!

Αλλά δεν ακούει και γίνεται χειρότερα.

Αν έκανε υπακοή, θα βοηθιόταν.




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002



(1) Βλ. Λουκ. 8, 26 κ.έ.
(2) Λουκ. 8,30
(3) Ρωμαϊκή στρατιωτική μονάδα που την απήρτιζαν τρεις εως έξι χιλιάδες στρατιώτες.
(4)~Ό Γέροντας έλεγε ότι ο ψυχοπαθής χρειάζεται την ιατρική βοήθεια καλού και πιστού ψυχιάτρου και την πνευματική βοήθεια του πνευματικού, ενώ ο δαιμονισμένος, εφόσον έχει τα λογικά του, χρειάζεται να βρη σε
τι έφταιξε και δαιμονίσθηκε, να μετανοήση και να εξομολογηθή, για να απαλλαγή από το δαιμόνιο.
(5) Εννοούσε τον διάβολο.

[XAPA]

Με την εωσφορική υπερηφάνεια μπορεί να δαιμονιστή ο άνθρωπος



Όποιος έχει πολλή υπερηφάνεια είναι σκοτισμένος. Το μυαλό του είναι ανταριασμένο, είναι σαν να έχη καυσαέρια.

Κάνει χοντρά σφάλματα και δεν το καταλαβαίνει.

«Εγώ, μου είπε κάποιος, όλους τους αγαπώ. και τον διάβολο τον αγαπώ. δεν είναι κακός... ».

«Τί λες, βρε; του λέω. «Αν ο Θεός άφηνε τελείως ελεύθερο τον διάβολο, θα μας είχε ξεκάνει όλους.

Ποιος είδε χαΐρι από τον διάβολο, για να δης κι εσύ; ».

Έχει φθάσει όμως σε τέτοια σκότιση, που, ό,τι κι αν του πης για να τον βοηθήσης, δεν καταλαβαίνει.

Λέει ότι τον καταπιέζεις! Καταπίεση είναι αυτή; Άντε τώρα να του βγάλης αυτόν τον λογισμό...


Δεν είναι τρελλός, αφού το μυαλό του δουλεύει.

Πρέπει να καταλάβη ότι είναι άρνηση, είναι βλασφημία αυτό που λέει.

Έτσι φθάνουν σιγά-σιγά στην σατανολατρία.

Αν δης σατανολάτρες, φαίνονται ότι είναι κυριευμένοι από τον διάβολο. Βλέπεις έναν δαιμονισμό επάνω τους.

Και τα καημένα τα παιδιά τα κατευθύνουν εκεί που θέλουν αυτοί με σατανικές μουσικές. Φθάνουν να επικαλούνται τον σατανά.

Έχω ακούσει ότι μερικούς δίσκους «ροκ», αν τους γυρίσης ανάποδα (1),

θα ακούσης τραγούδια με τα οποία επικαλούνται τον σατανά.

Έχουν μέχρι και δοξολογία στον σατανά: «Σ' εσένα αφιερώνομαι, σατανά». Φοβερό!


- Δηλαδή, Γέροντα, μπορεί η υπερηφάνεια να οδήγηση στον δαιμονισμό;

- Ναι. «Ας υποθέσουμε ότι κάποιος κάνει ένα σφάλμα και δικαιολογεί τον εαυτό του.

Αν του πουν οι άλλοι μια κουβέντα, για να τον βοηθήσουν, λέει ότι τον αδικούν,

πιστεύει ότι είναι καλύτερος από εκείνους και τούς κατακρίνει.

Υστερα αρχίζει σιγά-σιγά να κρίνη τους Αγίους.

Πρώτα τους νεώτερους, μετά τους παλαιότερους: «Εκείνος δεν έκανε θαύματα, ο άλλος έκανε εκείνο... ».


Έπειτα από λίγο προχωρεί και αρχίζει να κρίνη τις Συνόδους: «και οι Σύνοδοι με τον τρόπο πού αποφάσιζαν... »,

επομένως και οι Σύνοδοι κατά την γνώμη του δεν έχουν ακρίβεια.

Και τελικά φθάνει να λέη: «Και ο Θεός γιατί να το κάνη εκείνο έτσι; ».

Έ, όταν ο άνθρωπος φθάνη σε τέτοιο σημείο, δεν τρελλαίνεται. δαιμονίζεται.


Είχε έρθει στο Καλύβι με τον πατέρα του ένας δαιμονισμένος που έλεγε ότι είναι θεός.

Είχε πάει σε έναν πνευματικό έξω στον κόσμο, κι εκείνος, επειδή φοβήθηκε μήπως ο διάβολος του ορμήση, του είπε: «Ευλόγησε με»!

Τί να πης; Τέλος πάντων!

Έλεγε μετά στον πατέρα του: «Να δης, και ο πατήρ Παϊσιος θα παραδεχθή ότι είμαι θεός».

Βάζει στοίχημα με τον πατέρα του σε όσα χρήματα είχαν μαζί τους ότι θα τον παραδεχθώ για θεό.

Μόλις άρχισα να κάνω κομποσχοίνι, τινάχθηκε όρθιος.

«Τί κάνεις εσύ μ' αυτό; φώναξε. Εγώ έχω κάνει όλες τις αμαρτίες.

Εχω κάνει κι εκείνη κι εκείνη την αμαρτία...

Έχω τον διάβολο μέσα μου και έχω θεοποιηθή. Πρέπει να παραδεχθής ότι είμαι θεός.


Έσύ, βρε, τίποτε δεν έκανες, μου λέει.

Κάνεις συνέχεια βουρ-βουρ μ' αυτό! ». Έλεγε κάτι βαρειές κουβέντες!

Είχα αγανακτήσει.

«Αντε, φύγε από 'δω, χαμένε», του λέω. Του έδωσα ένα ξεσκόνισμα γερό.

Αγρίεψε, έγινε θηρίο. Βγάζει τα χρήματα από την τσέπη του, τα πετάει στον πατέρα του:

«Παρ' τα, λέει, έχασα το στοίχημα».




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Εννοούσε τον διάβολο.
(2) Ό Γέροντας εννοεί τούς δίσκους που έχουν κρυμμένα μηνύματα σε «ανάστροφη κάλυψη».

[XAPA]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Η φοβερή πλάνη

Άσκηση και πλάνη


- Γέροντα, φοβάμαι την πλάνη.

- Καλά κάνεις.

Όποιος φοβάται την πλάνη, δεν πλανιέται, γιατί προσέχει και λέει όλους τους λογισμούς του. δεν κρύβει τίποτε, κι έτσι βοηθιέται.


- Γέροντα, τί είναι η προδιάθεση πλάνης;

- Προδιάθεση πλάνης είναι να έχης την ιδέα ότι κάτι είσαι και να δείχνης στους άλλους ότι κάτι κάνεις.

Να νομίζης ότι εσύ έφθασες σε πνευματικά μέτρα, επειδή κάνεις λ.χ. κάποια άσκηση,

ενώ οι άλλοι δεν έχουν ακόμη συλλάβει το νόημα της πνευματικής ζωής, και να φέρεσαι υπερήφανα.

Το να ζορίζη κανείς τον εαυτό του εγωιστικά στην άσκηση, για να φθάση στα μέτρα ενός Άγιου

και να τον θαυμάζουν οι άλλοι, αυτό είναι αρχή πλάνης.

Άλλο βία και άλλο ζόρισμα. Είχα πει σε κάποιον: «Πρόσεξε μην πλανηθής, με την τακτική που ακολουθείς. δεν πας καλά».

«Εγώ να πλανηθώ; μου λέει. Εγώ ούτε κρέας τρώω».

Ούτε για εξομολόγηση πάει. Στην εικόνα λέει τις αμαρτίες του.

«Ορθόδοξος είσαι εσύ ή Προτεστάντης; του λέω. Πού το βρήκες αυτό γραμμένο; ».

«Γιατί, μου λέει, ο Χριστός δεν με ακούει; ». Ακου εκεί κουβέντα!


- Γέροντα, βοηθάει η σωματική άσκηση στον αγώνα κατά των παθών;

- Αν χρησιμοποιήται γι' αυτόν τον σκοπό, βοηθάει.

Ταπεινώνεται το σώμα και υποτάσσεται η σάρκα στο πνεύμα.

Η ξερή όμως άσκηση (1) δημιουργεί ψευδαισθήσεις, γιατί καλλιεργεί τα ψυχικά πάθη, φουσκώνει την υπερηφάνεια,

αυξάνει την αυτοπεποίθηση και οδηγεί στην πλάνη.

Βγάζει τότε κανείς συμπεράσματα για την πνευματική του πρόοδο από την ξερή άσκηση πού κάνει.

«Εγώ κάνω εκείνο κι εκείνο, ενώ ο τάδε χωλαίνει. έφθασα εκείνον τον Αγιο, πέρασα τον άλλον»

και δώσ' του νηστείες και αγρυπνίες.

Πάνε όμως όλα χαμένα, γιατί δεν τα κάνει με σκοπό την εκκοπή των παθών, αλλά για να ικανοποιηθή εγωιστικά.

Είχα γνωρίσει έναν μοναχό που έκανε άσκηση από υπερηφάνεια και του έλεγε ο λογισμός ότι είναι μεγάλος ασκητής.

Είχε γίνει χάλια. δεν έτρωγε, δεν πλενόταν κιόλας και ήταν μέσ' στην βρωμιά...

Τα ρούχα του από την λέρα είχαν λειώσει. Τα πήρα να τα πλύνω, αλλά τι να πλύνης! Είχαν σαπίσει.

Μιά φορά μου λέει: «Τον Οσιο Ιωάννη τον Καλυβίτη τον ξεπέρασα».

«Βρε, του λέω, από την λέρα άγιασε ο Όσιος Ιωάννης ο Καλυβίτης; ».

Μετά από λίγες μέρες που ξαναήρθε, μου λέει: «Τον Όσιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη τον ξεπέρασα».

«Δηλαδή, πώς τον ξεπέρασες; », τον ρωτάω. «Να, όλο το Αγιον Όρος, μου λέει, το γύρισα σβούρα».

«Βρε, ο Όσιος Μάξιμος, του λέω, είχε εξαυλωθή και πετούσε, δεν γυρνούσε σαν κι εσένα».

Αρχισε μετά να κάνη και μνήμη θανάτου και έλεγε με τον λογισμό του:«Τώρα είμαι στην κόλαση».

Έπειτα από λίγο, τάχα για να ταπεινωθή, άρχισε να λέη:

«τώρα είμαι διάβολος, σατανάς, και θα πάω να μαζέψω οπαδούς», οπότε έφθασε στην πλάνη.


- Γέροντα, έχετε πει ότι πρέπει να αποφεύγουμε κατά την ώρα της προσευχής να φέρνουμε στον νου μας διάφορες εικόνες από την ζωή του Χριστού κ.λπ. Γιατί;

- Για να μη μας πλανέση ο διάβολος με φαντασίες.

Η φαντασία είναι καλή, είναι μεγάλη δύναμη, αν αξιοποιηθή.

Μερικοί άνθρωποι μπορεί λ.χ. να δουν τώρα ένα τοπίο και μετά από έναν χρόνο να το θυμούνται ακριβώς

όπως είναι και να το ζωγραφίσουν.

Αυτό είναι μιά ικανότητα που την δίνει ο Θεός στον άνθρωπο, αλλά ο διάβολος την εκμεταλλεύεται.

Εκείνοι που πλανιούνται, ό,τι βλέπουν ή διαβάζουν, το φαντάζονται όπως θέλουν και ύστερα αυτήν

την φανταστική εικόνα την πιστεύουν για πραγματικότητα.

Για να βοηθηθούν, χρειάζονται πολλή παρακολούθηση οι καημένοι, γιατί συνέχεια τους ξεγελάει ο διάβολος.

Γι' αυτό, όποιος έχει εκ φύσεως φαντασία, πρέπει να προβληματίζεται, όταν του λένε ότι δεν σκέφτεται σωστά,

και να βάζη ερωτηματικά στον λογισμό του.


Είχα γνωρίσει μία απλή γυναίκα, που προσευχόταν συνέχεια και παρακαλούσε τον Χριστό να Τον δη εδώ σ' αυτήν την ζωή,

μιά που δεν θα Τον έβλεπε, καθώς έλεγε, στην άλλη ζωή.

Ο Χριστός πράγματι της παρουσιάσθηκε την ώρα της Θείας Κοινωνίας μέσα στο Αγιο Ποτήριο ως βρέφος,

με ματωμένα μαλλάκια, και ύστερα χάθηκε, και έτσι μπόρεσε να κοινωνήση.

Μετά από αυτό το γεγονός άρχισε να την δουλεύη ο εχθρός με τον λογισμό ότι κάτι είναι.

Από 'κει και πέρα την δούλευε με την φαντασία και της παρουσίαζε συνέχεια κινηματογραφικές ταινίες.

Όταν βγήκα μιά φορά στον κόσμο, την είχα βρει σε ένα σπίτι και άκουσα τις φαντασίες

που έλεγε σε άνδρες και γυναίκες που είχαν συγκεντρωθή εκεί.

Τρόμαξα να την φέρω σε λογαριασμό.

Η μόνη λύση ήταν να της δώσω ένα γερό ξεσκόνισμα μπροστά σε όλους, για να γίνουν γνωστές οι πλάνες της και να ταπεινωθή.


- Φαντασία της ήταν;

- Φαντασία και πλάνη.


- Γέροντα, δεν τα έλεγε αυτά στον πνευματικό της;

- Ξέρεις τί γίνεται; Ο σατανάς τους ξεγελάει με αυτά που βλέπουν, δεν προβληματίζονται και δεν σκέφτονται

ότι πρέπει να τα πουν στον πνευματικό.

Τί τεχνίτης είναι ο διάβολος!

Φοβερό!

Αν δεν προσέξη κανείς την φαντασία του, ο πειρασμός μπορεί να εκμεταλλευτή ακόμη και ένα απλό,

φυσικό, γεγονός και να τον πλανέση.

Στην Μονή Στομίου, όταν διάβαζα τον εσπερινό τον χειμώνα, άναβα την σόμπα.

Οι γυναίκες που ανέβαιναν καμμιά φορά στο μοναστήρι είχαν παρατηρήσει ότι η εικόνα της Παναγίας στο τέμπλο,

την ώρα του εσπερινού, έκανε κρακ-κρακ -εγώ δεν το ειχα προσέξει - και έλεγαν η μία στην άλλη:

«Την ώρα που διαβάζει ο καλόγερος τον εσπερινό, η εικόνα της Παναγίας κάνει κρακ-κρακ».

Όταν το άκουσα, είπα: «Για να δω την εικόνα που κάνει κρακ-κρακ».

Όχι ότι δεν πιστεύω σε θεία γεγονότα. πιστεύω ότι η Παναγία και παρουσιάζεται και μιλάει και την βλέπουν

όσοι έχουν πνευματική κατάσταση, αλλά χρειάζεται προσοχή.

Ανεβαίνω λοιπόν σε μιά καρέκλα και κοιτάζω. Τί συνέβαινε; Η εικόνα ήταν παλιά και είχε τρέσα (2) χωνευτά.

Όταν άναβε η σόμπα, ζεσταινόταν το τρέσο και με την διαστολή έκανε κρακ-κρακ.

'Έβαλα ένα καρφάκι και σταμάτησε ο θόρυβος.

Ύστερα ρώτησα τις γυναίκες: «Ακούτε τώρα τίποτε; ».

«Όχι», μου είπαν. «Ε, μη δίνετε σημασία», τις είπα. θέλει προσοχή, γιατί, αν καλλιεργηθή σιγά σιγά η φαντασία,

όλη η ζωή του άνθρωπου πάει χαμένη.


- Γέροντα, πώς καταλαβαίνει κανείς αν ένα γεγονός είναι πράγματι από τον Θεό ή αν είναι από τον διάβολο; - Φαίνεται αυτό.

Αν δεν είναι από τον Θεό, του φέρνει ο διάβολος λογισμούς υπερήφανους.

Ύστερα, όσα κάνει ο διάβολος είναι χοντρά. φθάνει σε βλάσφημα πράγματα.

Είχε έρθει μιά φορά στο Καλύβι ένας πλανεμένος και δαιμονισμένος. Του είπα μερικά πράγματα και τον βοήθησα.

Ξέρετε τί μου είπε; «Πρώτη φορά τα ακούω αυτά! Ούτε στο Ευαγγέλιο δεν τα έχω διαβάσει! ».

Δηλαδή σαν να μου έλεγε: «Τα είπες καλύτερα από τον Χριστό».

Κατάλαβες τί κάνει ο διάβολος, για να σου φέρη υπερήφανο λογισμό;

Πάντως, αν δεν καταλάβη ο άνθρωπος ότι τίποτε δεν μπορεί να κάνη με την δική του δύναμη, αλλά, ό,τι κάνει,

το κάνει με την δύναμη του Χριστού, και χίλια δαιμόνια να βγάλη από δαιμονισμένους, πάλι τίποτε δεν κάνει.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) ο Γέροντας χαρακτηρίζει ως ξερή την άσκηση που γίνεται αυτοσκοπός και δεν χρησιμοποιείται ως μέσο για την κάθαρση της καρδίας και την εν Χριστω τελείωση.
(2) Μικρά επιμήκη σανίδια που τοποθετούνται σε εγκοπή, η οποία γίνεται στο πίσω μέρος ενός μεγάλου σανιδιού, για να μην κύρτωση το σανίδι.

[XAPA]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Η φοβερή πλάνη

Άσκηση και πλάνη


- Γέροντα, φοβάμαι την πλάνη.

- Καλά κάνεις.

Όποιος φοβάται την πλάνη, δεν πλανιέται, γιατί προσέχει και λέει όλους τους λογισμούς του. δεν κρύβει τίποτε, κι έτσι βοηθιέται.


- Γέροντα, τί είναι η προδιάθεση πλάνης;

- Προδιάθεση πλάνης είναι να έχης την ιδέα ότι κάτι είσαι και να δείχνης στους άλλους ότι κάτι κάνεις.

Να νομίζης ότι εσύ έφθασες σε πνευματικά μέτρα, επειδή κάνεις λ.χ. κάποια άσκηση,

ενώ οι άλλοι δεν έχουν ακόμη συλλάβει το νόημα της πνευματικής ζωής, και να φέρεσαι υπερήφανα.

Το να ζορίζη κανείς τον εαυτό του εγωιστικά στην άσκηση, για να φθάση στα μέτρα ενός Άγιου

και να τον θαυμάζουν οι άλλοι, αυτό είναι αρχή πλάνης.

Άλλο βία και άλλο ζόρισμα. Είχα πει σε κάποιον: «Πρόσεξε μην πλανηθής, με την τακτική που ακολουθείς. δεν πας καλά».

«Εγώ να πλανηθώ; μου λέει. Εγώ ούτε κρέας τρώω».

Ούτε για εξομολόγηση πάει. Στην εικόνα λέει τις αμαρτίες του.

«Ορθόδοξος είσαι εσύ ή Προτεστάντης; του λέω. Πού το βρήκες αυτό γραμμένο; ».

«Γιατί, μου λέει, ο Χριστός δεν με ακούει; ». Ακου εκεί κουβέντα!


- Γέροντα, βοηθάει η σωματική άσκηση στον αγώνα κατά των παθών;

- Αν χρησιμοποιήται γι' αυτόν τον σκοπό, βοηθάει.

Ταπεινώνεται το σώμα και υποτάσσεται η σάρκα στο πνεύμα.

Η ξερή όμως άσκηση (1) δημιουργεί ψευδαισθήσεις, γιατί καλλιεργεί τα ψυχικά πάθη, φουσκώνει την υπερηφάνεια,

αυξάνει την αυτοπεποίθηση και οδηγεί στην πλάνη.

Βγάζει τότε κανείς συμπεράσματα για την πνευματική του πρόοδο από την ξερή άσκηση πού κάνει.

«Εγώ κάνω εκείνο κι εκείνο, ενώ ο τάδε χωλαίνει. έφθασα εκείνον τον Αγιο, πέρασα τον άλλον»

και δώσ' του νηστείες και αγρυπνίες.

Πάνε όμως όλα χαμένα, γιατί δεν τα κάνει με σκοπό την εκκοπή των παθών, αλλά για να ικανοποιηθή εγωιστικά.

Είχα γνωρίσει έναν μοναχό που έκανε άσκηση από υπερηφάνεια και του έλεγε ο λογισμός ότι είναι μεγάλος ασκητής.

Είχε γίνει χάλια. δεν έτρωγε, δεν πλενόταν κιόλας και ήταν μέσ' στην βρωμιά...

Τα ρούχα του από την λέρα είχαν λειώσει. Τα πήρα να τα πλύνω, αλλά τι να πλύνης! Είχαν σαπίσει.

Μιά φορά μου λέει: «Τον Οσιο Ιωάννη τον Καλυβίτη τον ξεπέρασα».

«Βρε, του λέω, από την λέρα άγιασε ο Όσιος Ιωάννης ο Καλυβίτης; ».

Μετά από λίγες μέρες που ξαναήρθε, μου λέει: «Τον Όσιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη τον ξεπέρασα».

«Δηλαδή, πώς τον ξεπέρασες; », τον ρωτάω. «Να, όλο το Αγιον Όρος, μου λέει, το γύρισα σβούρα».

«Βρε, ο Όσιος Μάξιμος, του λέω, είχε εξαυλωθή και πετούσε, δεν γυρνούσε σαν κι εσένα».

Αρχισε μετά να κάνη και μνήμη θανάτου και έλεγε με τον λογισμό του:«Τώρα είμαι στην κόλαση».

Έπειτα από λίγο, τάχα για να ταπεινωθή, άρχισε να λέη:

«τώρα είμαι διάβολος, σατανάς, και θα πάω να μαζέψω οπαδούς», οπότε έφθασε στην πλάνη.


- Γέροντα, έχετε πει ότι πρέπει να αποφεύγουμε κατά την ώρα της προσευχής να φέρνουμε στον νου μας διάφορες εικόνες από την ζωή του Χριστού κ.λπ. Γιατί;

- Για να μη μας πλανέση ο διάβολος με φαντασίες.

Η φαντασία είναι καλή, είναι μεγάλη δύναμη, αν αξιοποιηθή.

Μερικοί άνθρωποι μπορεί λ.χ. να δουν τώρα ένα τοπίο και μετά από έναν χρόνο να το θυμούνται ακριβώς

όπως είναι και να το ζωγραφίσουν.

Αυτό είναι μιά ικανότητα που την δίνει ο Θεός στον άνθρωπο, αλλά ο διάβολος την εκμεταλλεύεται.

Εκείνοι που πλανιούνται, ό,τι βλέπουν ή διαβάζουν, το φαντάζονται όπως θέλουν και ύστερα αυτήν

την φανταστική εικόνα την πιστεύουν για πραγματικότητα.

Για να βοηθηθούν, χρειάζονται πολλή παρακολούθηση οι καημένοι, γιατί συνέχεια τους ξεγελάει ο διάβολος.

Γι' αυτό, όποιος έχει εκ φύσεως φαντασία, πρέπει να προβληματίζεται, όταν του λένε ότι δεν σκέφτεται σωστά,

και να βάζη ερωτηματικά στον λογισμό του.


Είχα γνωρίσει μία απλή γυναίκα, που προσευχόταν συνέχεια και παρακαλούσε τον Χριστό να Τον δη εδώ σ' αυτήν την ζωή,

μιά που δεν θα Τον έβλεπε, καθώς έλεγε, στην άλλη ζωή.

Ο Χριστός πράγματι της παρουσιάσθηκε την ώρα της Θείας Κοινωνίας μέσα στο Αγιο Ποτήριο ως βρέφος,

με ματωμένα μαλλάκια, και ύστερα χάθηκε, και έτσι μπόρεσε να κοινωνήση.

Μετά από αυτό το γεγονός άρχισε να την δουλεύη ο εχθρός με τον λογισμό ότι κάτι είναι.

Από 'κει και πέρα την δούλευε με την φαντασία και της παρουσίαζε συνέχεια κινηματογραφικές ταινίες.

Όταν βγήκα μιά φορά στον κόσμο, την είχα βρει σε ένα σπίτι και άκουσα τις φαντασίες

που έλεγε σε άνδρες και γυναίκες που είχαν συγκεντρωθή εκεί.

Τρόμαξα να την φέρω σε λογαριασμό.

Η μόνη λύση ήταν να της δώσω ένα γερό ξεσκόνισμα μπροστά σε όλους, για να γίνουν γνωστές οι πλάνες της και να ταπεινωθή.


- Φαντασία της ήταν;

- Φαντασία και πλάνη.


- Γέροντα, δεν τα έλεγε αυτά στον πνευματικό της;

- Ξέρεις τί γίνεται; Ο σατανάς τους ξεγελάει με αυτά που βλέπουν, δεν προβληματίζονται και δεν σκέφτονται

ότι πρέπει να τα πουν στον πνευματικό.

Τί τεχνίτης είναι ο διάβολος!

Φοβερό!

Αν δεν προσέξη κανείς την φαντασία του, ο πειρασμός μπορεί να εκμεταλλευτή ακόμη και ένα απλό,

φυσικό, γεγονός και να τον πλανέση.

Στην Μονή Στομίου, όταν διάβαζα τον εσπερινό τον χειμώνα, άναβα την σόμπα.

Οι γυναίκες που ανέβαιναν καμμιά φορά στο μοναστήρι είχαν παρατηρήσει ότι η εικόνα της Παναγίας στο τέμπλο,

την ώρα του εσπερινού, έκανε κρακ-κρακ -εγώ δεν το ειχα προσέξει - και έλεγαν η μία στην άλλη:

«Την ώρα που διαβάζει ο καλόγερος τον εσπερινό, η εικόνα της Παναγίας κάνει κρακ-κρακ».

Όταν το άκουσα, είπα: «Για να δω την εικόνα που κάνει κρακ-κρακ».

Όχι ότι δεν πιστεύω σε θεία γεγονότα. πιστεύω ότι η Παναγία και παρουσιάζεται και μιλάει και την βλέπουν

όσοι έχουν πνευματική κατάσταση, αλλά χρειάζεται προσοχή.

Ανεβαίνω λοιπόν σε μιά καρέκλα και κοιτάζω. Τί συνέβαινε; Η εικόνα ήταν παλιά και είχε τρέσα (2) χωνευτά.

Όταν άναβε η σόμπα, ζεσταινόταν το τρέσο και με την διαστολή έκανε κρακ-κρακ.

'Έβαλα ένα καρφάκι και σταμάτησε ο θόρυβος.

Ύστερα ρώτησα τις γυναίκες: «Ακούτε τώρα τίποτε; ».

«Όχι», μου είπαν. «Ε, μη δίνετε σημασία», τις είπα. θέλει προσοχή, γιατί, αν καλλιεργηθή σιγά σιγά η φαντασία,

όλη η ζωή του άνθρωπου πάει χαμένη.


- Γέροντα, πώς καταλαβαίνει κανείς αν ένα γεγονός είναι πράγματι από τον Θεό ή αν είναι από τον διάβολο; - Φαίνεται αυτό.

Αν δεν είναι από τον Θεό, του φέρνει ο διάβολος λογισμούς υπερήφανους.

Ύστερα, όσα κάνει ο διάβολος είναι χοντρά. φθάνει σε βλάσφημα πράγματα.

Είχε έρθει μιά φορά στο Καλύβι ένας πλανεμένος και δαιμονισμένος. Του είπα μερικά πράγματα και τον βοήθησα.

Ξέρετε τί μου είπε; «Πρώτη φορά τα ακούω αυτά! Ούτε στο Ευαγγέλιο δεν τα έχω διαβάσει! ».

Δηλαδή σαν να μου έλεγε: «Τα είπες καλύτερα από τον Χριστό».

Κατάλαβες τί κάνει ο διάβολος, για να σου φέρη υπερήφανο λογισμό;

Πάντως, αν δεν καταλάβη ο άνθρωπος ότι τίποτε δεν μπορεί να κάνη με την δική του δύναμη, αλλά, ό,τι κάνει,

το κάνει με την δύναμη του Χριστού, και χίλια δαιμόνια να βγάλη από δαιμονισμένους, πάλι τίποτε δεν κάνει.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) ο Γέροντας χαρακτηρίζει ως ξερή την άσκηση που γίνεται αυτοσκοπός και δεν χρησιμοποιείται ως μέσο για την κάθαρση της καρδίας και την εν Χριστω τελείωση.
(2) Μικρά επιμήκη σανίδια που τοποθετούνται σε εγκοπή, η οποία γίνεται στο πίσω μέρος ενός μεγάλου σανιδιού, για να μην κύρτωση το σανίδι.

[XAPA]

Αν ο άνθρωπος δεν έχη το κεφάλι του πολύ καλά κλειδωμένο, μπορεί ο πονηρός να του βάλη λογισμό υπερηφάνειας και να τον πλανέση με φαντασίες και ψεύτικα φώτα, τα οποία δεν ανεβάζουν στον Παράδεισο, αλλά γκρεμίζουν στο χάος.

Γι' αυτό πρέπει να μη ζητάη ποτέ φώτα ή θεία χαρίσματα κ.λπ., αλλά μετάνοια.


Ο διάβολος παρουσιάζεται ως άγγελος φωτός


Όποιος δεν έχει νιώσει την ανώτερη χαρά, την παραδεισένια, δεν έχει δηλαδή πνευματικές εμπειρίες,

εύκολα μπορεί να πλανηθή, αν δεν προσέξη.

Ο διάβολος είναι πονηρός. Ερεθίζει λίγο την καρδιά του ανθρώπου και τον κάνει να αισθάνεται μια ευχαρίστηση,

οπότε τον πλανάει, δίνοντας του την εντύπωση ότι η ευχαρίστηση αυτή είναι πνευματική, θεία.

Κλέβει την καρδιά και νομίζει ο άνθρωπος πως πάει καλά.

«Δεν ένιωσα, ταραχή», λέει.

Ναι, αλλά αυτό πού ένιωσες δεν είναι η πραγματική, η πνευματική χαρά.

Η πνευματική χαρά είναι κάτι το ουράνιο.

Ο διάβολος μπορεί να παρουσιασθή και σαν άγγελος ή σαν άγιος.


Ο καμουφλαρισμένος δαίμονας σε άγγελο ή σε άγιο σκορπάει ταραχή - αυτό που έχει -,

ενώ ο πραγματικός Άγγελος ή Άγιος σκορπάει πάντα χαρά παραδεισένια και αγαλλίαση ουράνια.

Ο ταπεινός και καθαρός άνθρωπος, ακόμη και άπειρος να είναι, διακρίνει τον Άγγελο του Θεού από τον δαίμονα

που παρουσιάζεται σαν άγγελος φωτός, γιατί έχει πνευματική καθαρότητα και συγγενεύει με τον Άγγελο.

Ενώ ο εγωιστής και σαρκικός πλανιέται εύκολα από τον πονηρό διάβολο.

Οταν ο διάβολος παρουσιάζεται σαν άγγελος φωτός, αν ο άνθρωπος βάλη έναν ταπεινό λογισμό, εξαφανίζεται.


Ένα βράδυ, στην Μονή Στομίου, μετά το Απόδειπνο, έλεγα την ευχή στο κελλί καθισμένος σε ένα σκαμνί.

Για μια στιγμή ακούω όργανα και κλαρίνα σε ένα οίκημα που ήταν λίγο πιο πέρα για τους ξένους.

Παραξενεύτηκα! «Τί όργανα είναι αυτά πού ακούγονται τόσο κοντά! », είπα. Το πανηγύρι είχε περάσει.

Σηκώνομαι από το σκαμνί και πηγαίνω στο παράθυρο να δω τι συμβαίνει έξω.

Βλέπω ησυχία παντού. Τότε κατάλαβα ότι ήταν από τον πειρασμό, για να διακόψω την προσευχή.

Γύρισα και συνέχισα την ευχή.

Ξαφνικά ένα δυνατό φως γέμισε το κελλί.

Η οροφή εξαφανίστηκε, άνοιξε η σκεπή και φάνηκε μια στήλη φωτός που έφθανε μέχρι τον ουρανό.

Στην κορυφή αυτής της φωτεινής στήλης φαινόταν το πρόσωπο ενός ξανθού νέου,

με μακριά μαλλιά και γένια, που έμοιαζε με τον Χριστό.

Επειδή έβλεπα το μισό πρόσωπο του, σηκώθηκα από το σκαμνί, για να το δω ολόκληρο.

Τότε άκουσα μέσα μου μια φωνή: «Αξιώθηκες να δης τον Χριστό».

«Και ποιος είμαι εγώ ο ανάξιος, που αξιώθηκα να δω τον Χριστό; », είπα και έκανα τον σταυρό μου.

Αμέσως το φως και ο δήθεν Χριστός χάθηκαν και είδα ότι η οροφή βρισκόταν στην θέση της.


Αν ο άνθρωπος δεν έχη το κεφάλι του πολύ καλά κλειδωμένο, μπορεί ο πονηρός να του βάλη λογισμό υπερηφάνειας

και να τον πλανέση με φαντασίες και ψεύτικα φώτα, τα οποία δεν ανεβάζουν στον Παράδεισο, αλλά γκρεμίζουν στο χάος.

Γι' αυτό πρέπει να μη ζητάη ποτέ φώτα ή θεία χαρίσματα κ.λπ., αλλά μετάνοια.

Η μετάνοια θα φέρη την ταπείνωση και μετά ο Καλός Θεός θα δώση ό,τι του είναι απαραίτητο.


Όταν ήμουν στο Σινά, στο ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης, μια φορά το ταγκαλάκι πήγε να μέ... εξυπηρέτηση!

Το ασκητήριο είχε τρία-τέσσερα σκαλάκια.

Την νύχτα, όταν είχε αστροφεγγιά, πήγαινα στις σπηλιές και, για να κατεβώ τα σκαλάκια, άναβα το τσακμάκι.

Μια φορά πάω να ανάψω το τσακμάκι, δεν άναβε.

Σε μια στιγμή βλέπω ένα φως σε έναν βράχο σαν από δυνατό προβολέα, φάπ! Ω, φώτισε τα πάντα γύρω!

«Να μου λείψουν τέτοια φώτα», είπα, και γύρισα πίσω. Αμέσως χάθηκε το φώς.

Βρε τον διάβολο, δεν ήθελε να φέξω με το τσακμάκι, για να κατεβώ!

«Κρίμα δεν είναι, σου λέει, να παιδεύεται; Ας του δώσω εγώ φώτα»! Καλωσύνη του!


- Πώς καταλάβατε, Γέροντα, ότι δεν ήταν από τον Θεό;

- Έμ, καταλαβαίνεται. Φοβερό !





ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Μικρά επιμήκη σανίδια που τοποθετούνται σε εγκοπή, η οποία γίνεται στο πίσω μέρος ενός μεγάλου σανιδιού, για να μην κυρτώση το σανίδι.

[XAPA]

Τα όνειρα είναι απατηλά



- Γέροντα, με ταλαιπωρούν κάτι άσχημα όνειρα...

- Όταν βλέπης άσχημο όνειρο, ποτέ να μην εξετάζης τί είδες, πώς το είδες, αν είσαι ένοχη, πόσο φταις.

Ο πονηρός, επειδή δεν μπόρεσε να σε πειράξη την ημέρα, έρχεται την νύχτα.

Επιτρέπει καμμιά φορά και ο Θεός να μας πειράξη στον ύπνο,

για να δούμε ότι δεν πέθανε ακόμη ο παλαιός άνθρωπος.


Άλλες φορές πάλι ο εχθρός πλησιάζει τον άνθρωπο στον ύπνο του και του παρουσιάζει διάφορα όνειρα,

για να στενοχωρεθή, όταν ξυπνήση.

Γι αυτό να μη δίνης καθόλου σημασία. να κάνης τον σταυρό σου, να σταυρώνης το μαξιλάρι, να βάζης και τον σταυρό

και κανα-δυό εικόνες επάνω στο μαξιλάρι και να λές την ευχή μέχρι να σε πάρη ο ύπνος.

Όσο δίνεις σημασία, άλλο τόσο θα έρχεται ο εχθρός να σε πειράζη.

Αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στους μεγάλους, αλλά και στους μικρούς.


Και στα μικρά παιδιά ακόμη, παρόλο που είναι αγγελούδια, ο εχθρός πηγαίνει και τα φοβερίζει, όταν κοιμούνται και

τινάζονται με αγωνία, τρέχουν φοβισμένα και με κλάματα στην αγκαλιά της μητέρας.

Άλλοτε πάλι τα πλησιάζουν οι Άγγελοι και γελούν μέσα στον ύπνο τους από χαρά

ή ξυπνάνε από την μεγάλη τους χαρά.

Επομένως τα όνειρα που φέρνει ο πειρασμός είναι μια εξωτερική επίδραση του εχθρού στον άνθρωπο

την ώρα που κοιμάται.



- Και όταν, Γέροντα, νιώθης ένα πλάκωμα την ώρα πού κοιμάσαι;

- Μερικές φορές αυτό οφείλεται σε μια αγωνιώδη κατάσταση που ζη κανείς μέσα στην ήμερα ή σε διάφορους φόβους,

σε διάφορες υποψίες κ.λπ.

Φυσικά όλα αυτά μπορεί να τα χρησιμοποίηση το ταγκαλάκι, να κάνη κάποιον συνδυασμό,

για να ζαλίση τον άνθρωπο.

Πολλές φορές είναι τόσο ελαφρός ο ύπνος, που νομίζει κανείς ότι είναι ξυπνητός και ότι προσεύχεται, για να φύγη

αυτό το πλάκωμα, από το όποιο του κρατιέται ακόμη και η αναπνοή.


Καμμιά φορά μάλιστα ο διάβολος μπορεί να πάρη την μορφή ενός ανθρώπου ή ενός Αγίου

και να παρουσιασθή στον ύπνο κάποιου.

Κάποτε παρουσιάσθηκε σε έναν άρρωστο στον ύπνο του με την μορφή του Αγίου Αρσενίου και του είπε:

«Είμαι ο Άγιος Αρσένιος. Ήρθα να σου πω ότι θα πεθάνης. Τ' ακούς; Θα πεθάνης».

Τρόμαξε ο άνθρωπος.

Ποτέ ένας Άγιος δεν μιλάει έτσι σε έναν άρρωστο.


Και αν τυχόν είναι να πεθάνη ο άρρωστος και παρουσιασθή ένας Άγιος να τον πληροφόρηση για τον θάνατο του,

θα του το πη με καλόν τρόπο:

«Επειδή είδε ο Θεός που ταλαιπωρείσαι, γι' αυτό θα σε πάρη από αυτόν τον κόσμο. Κοίταξε να ετοιμασθής».

Δεν θα του πη: «Τ' ακούς; Θα πεθάνης»!


- Καί όταν, Γέροντα, φωνάζη κανείς στον ύπνο του;

- Καλύτερα, ξυπνάει... Πολλά όνειρα είναι της αγωνίας.

Όταν ο άνθρωπος έχη αγωνία ή είναι κουρασμένος, παλεύουν αυτά μέσα του και τα βλέπει σε όνειρο.

Εγώ πολλές φορές, όταν την ημέρα αντιμετωπίζω διάφορα προβλήματα των ανθρώπων, αδικίες που συμβαίνουν

κ.λπ., ύστερα στον ύπνο μου μαλώνω με τον άλλον: «βρε αθεόφοβε, φωνάζω, αναίσθητος είσαι! »

και με τις φωνές που βάζω ξυπνάω.



- Γέροντα, από τα όνειρα μπορεί κανείς να πρόβλεψη κάτι που θα του συμβή;

- Όχι, μη δίνετε σημασία στα όνειρα.

Είτε ευχάριστα είναι τα όνειρα είτε δυσάρεστα, δεν πρέπει να τα πιστεύη κανείς, γιατί υπάρχει κίνδυνος πλάνης.

Τα ενενήντα πέντε τοις εκατό από τα όνειρα είναι απατηλά. Γι' αυτό οι Άγιοι Πατέρες λένε να μην τα δίνουμε σημασία.

Πολύ λίγα όνειρα είναι από τον Θεό, αλλά και αυτά, για να τα έρμηνεύση κανείς, πρέπει να έχη καθαρότητα και άλλες

προϋποθέσεις, όπως ο Ιωσήφ (1) και ο Δανιήλ, που είχαν χάρισμα από τον Θεό.


«Θα σου πω, είπε ο Δανιήλ στον Ναβουχοδονόσορα, και τι όνειρο είδες και τι σημαίνει» (2).

Αλλά σε τί κατάσταση είχε φθάσει!

Ήταν μέσα στα λιοντάρια και τα λιοντάρια, παρόλο που ήταν νηστικά, δεν τον πείραζαν (3).

Του πήγε ο Άββακούμ φαγητό, κι εκείνος είπε: «Με θυμήθηκε ο Θεός; » (4).

Άν δεν θυμόταν ο Θεός τον Προφήτη Δανιήλ, ποιόν θα θυμόταν;


- Γέροντα, μερικοί άνθρωποι δεν βλέπουν όνειρα.

- Καλύτερα που δεν βλέπουν! Δεν ξοδεύουν ούτε εισιτήρια, ούτε βενζίνη!

Στα όνειρα σε ένα λεπτό βλέπεις κάτι που στην πραγματικότητα θα διαρκούσε ώρες, μέρες,

γιατί καταργείται ο χρόνος.

Να, από αυτό μπορεί να καταλάβη κανείς το ψαλμικό:

­Χίλια έτη έν όφθαλμοίς σου, Κύριε, ώς ή ήμερα ή εχθές, ήτις διήλθε. (5).



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Βλ. Γεν. 37,5-11.
(2) Βλ. Δαν. 2, 25-46
(3)Βλ. Δαν. 6, 16 κ.έ.
(4) Βλ. Δαν., Βήλ καί Δράκων, 34-38
(5) Ψαλμ. 89,4.