ΜΑΓΕΙΑ-ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟΣ...ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ & ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

[akerm]

ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ: ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΝΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥΣ

Πρώτα, λοιπόν, ας ξέρουμε, ότι οι δαίμονες, όχι γιατί λέγονται δαίμονες, έτσι κι' έγιναν. Διότι ό Θεός δεν έκαμε τίποτα κακό. Καλοί πλάσθηκαν κι' αυτοί. Επειδή όμως ξέπεσαν από το ουράνιο φρόνημα (από την αγαθή πνευματική προαίρεση) και του λοιπού κυλιούνται γύρω από τη γη (διαρκώς ασχολούνται περί τα γήινα), τους μεν "Έλληνες εξαπάτησαν με τις (μυθολογικές) φαντασίες των, από φθόνο δε προς εμάς τους Χριστιανούς, κινούν τα πάντα εναντίον μας, θέλοντας να μας εμποδίσουν την άνοδο μας προς τους ουρανούς, για να μην ανεβούμε εμείς εκεί, άπ' οπού έπεσαν αυτοί. Γι' αυτό, είναι ανάγκη πολλής προσευχής και ασκήσεως, ώστε ό καθένας, λαβαίνοντας δια του 'Αγίου Πνεύματος χάρισμα διακρίσεως πνευμάτων, να μπόρεση να γνωρίσει τις πανουργίες τους. Ποιοι π.χ. είναι λιγότερο φαύλοι, ποιοι είναι φαυλότεροι, σε τι επιτηδεύεται με ιδιαίτερη φροντίδα κι επιμέλεια, και πώς ανατρέπεται και διώχνεται ό καθένας τους. Γιατί είναι πολλές οί πανουργίες τους και τα κινήματα της επιβουλής των εναν-τίον μας. Ό μακάριος Παύλος κι' οί μαθητές του τα είχαν μάθει τα τεχνάσματα αυτά και έλεγαν: «Διότι δεν αγνοούμε τα νοήματα του» (τις μηχανορραφίες του) Β` ΚΟΡ Β,11. εμείς δε οφείλομε, βάσει της πείρας πού έχομε άπ' αυτά, να διορθώνομε ό ένας του άλλου τις ζημιές, πού τυχόν έπαθε άπ' αυτούς. Γι' αυτό, λοιπόν, κι' εγώ, μιας κι' έχω μερική πείρα από αυτά, θα σας τα ειπώ, γιατί' είστε τέκνα μου πνευματικά.

[Matina]

Περὶ ἐξορκισμῶν

Εἶχα πάει στὸν Παππούλη μιὰ μέρα ἕναν ἱερέα γιὰ ἕνα σοβαρὸ πρόβλημα ποὺ τὸν ἀπασχολοῦσε ἀπὸ καιρὸ καὶ δὲν μποροῦσε νὰ διακρίνει ἂν ἡ περίπτωση κάποιου προσώπου ἦταν νευρολογικῆς φύσεως ἢ κάποιο σύμπτωμα δαιμονισμοῦ. Ἂν καὶ πολὺ ἄρρωστος τὴν ἡμέρα αὐτή, κατάλαβε τὸ πρόβλημά του καὶ τοῦ εἶπε:
- Εἶσαι ἐσὺ ὁ ἅγιος Ἀντώνιος νὰ ἐξορκίζεις καὶ νὰ ἐκδιώκεις τὰ δαιμόνια;
- Ὄχι, τοῦ λέει.
- Ἔ! Ἐφ’ ὅσον δὲν εἶσαι, γιατὶ τὰ ταράζεις μὲ τοὺς ἐξορκισμοὺς καὶ μετὰ ἀφήνεις τὸ θύμα τους ἕρμαιο νὰ τὸ βασανίζουν; Ἄκουσε, πάτερ μου, συνέχισε ὁ Παππούλης. Αὐτὸ ποὺ γἴνεται σήμερα, ποὺ μερικοὶ αὐτοχειροτονοῦνται ἐξορκιστὲς καὶ ἐξορκίζουν δημόσια καὶ παρουσίᾳ ἀκροατηρίου, εἶναι μεγάλη ἁμαρτία καὶ ἀπαράδεκτο. Δὲν ξέρεις ὅτι τὰ δαιμόνια πειράζουν καὶ τοὺς ὑγιεῖς ποὺ παρακολουθοῦν ἐξορκισμοὺς καὶ νομίζουν ὅτι εἶναι καὶ αὐτοὶ δαιμονισμένοι; Ἀλλὰ ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὸ πειράζουν καὶ τοὺς ἱερεῖς, γιατὶ τοὺς ρίχνουν σὲ ἔπαρση. Τελευταῖα πολλοὶ ἔρχονται σὲ μένα, συνεχίζει ὁ Παππούλης, γιατὶ νομίζουν ὅτι ἔχουν δαιμονισθεῖ ποὺ παρακολουθοῦσαν κάποιο δημόσιο ἐξορκισμό στὰ συγκεκριμένα στέκια.
Πάτερ μου, εἶσαι νέος καὶ θὰ σοῦ πῶ κάτι: “Ἀνώτερα Μαθηματικά”. Ὅταν ὁ ἱερέας κάνει ἐξορκισμό, ἀπευθύνεται κατευθείαν στὸν δαίμονα καὶ μὲ τὴν ἱερατική του ἐξουσία τὸν προστάζει νὰ ἐξέλθει. Ἂν δὲν ἔχει συναίσθηση παθαίνει καὶ ὁ ἴδιος ζημιά. Τὸ καλύτερο καὶ τὸ σωστὸ εἶναι, ἀντὶ νὰ προστάζει καὶ νὰ ἀπειλεῖ τὰ δαιμόνια, νὰ προσεύχεται στὸν Θεό, διὰ μέσου τῆς Θείας Λειτουργίας, τῶν μυστηρίων καὶ ἄλλων δεήσεων, νὰ στείλει τὴ χάρη Του στὸν παθόντα. Ἔτσι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ σὰν δροσιά σκεπάζει τὸν ἀσθενὴ καὶ ὁ ἱερέας δὲν κινδυνεύει νὰ παγιδευτεῖ ἀπὸ τὸν πειρασμὸ καὶ νὰ πέσει σὲ καμιὰ ἔπαρση ἢ πλάνη.
Προσοχή, δὲ λέω νὰ μὴ διαβάζονται καὶ ἐξορκισμοὶ σὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν μποροῦν νὰ βοηθήσουν καθόλου τὸν ἑαυτό τους, ἀλλὰ μὲ μεγάλη διάκριση καὶ καλύτερα σιωπηλά.

(Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 233-234)

[Matina]

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΞΟΡΚΙΖΕΙ ΔΑΙΜΟΝΙΑ Στυλ. Γ. Παπαδόπουλος Ομότ. Καθ. Παν. Αθηνών -Ο Μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης



Εκβάλει δαιμόνια και καθυβρίζεται από αυτά.

Από νωρίς, από τότε που οι δαίμονες τον χτυπούσαν και τον άφηναν αναίσθητο, άρχισε να του παρέχεται κι ένα άλλο χάρισμα. Να εκβάλλει δαιμόνια από ανθρώπους. Παλιά η μεθοδεία του Σατανά. Ταλαιπωρεί αφάνταστα και μεταβάλλει τον άνθρωπο σε απαίσιο τυφλό του όργανο. Ιδιαίτερα στη δεκαετία του 1980 φέρνανε συχνά δαιμονισμένους στη Μονή, για να τους διαβάσει εξορκισμούς ο π. Ιάκωβος και να τους σταυρώσει με την κάρα του οσίου Δαβίδ.


Στις 13 του Σεπτέμβρη, το 1987, δαιμόνιο ενόχλησε το Γιώργο Λ., ένα παληκάρι 22 ετών. Κάθε μέρα και η κατάστασή του χειροτέρευε. Τον Οκτώβρη η μητέρα του και ο αδερφός του φέρανε το Γιώργο στη Μονή. Παρακάλεσαν τον π. Ιάκωβο να προσευχηθεί και να διαβάσει εξορκισμούς. Μπροστά στο ναό το δαιμόνιο αντέδρασε φοβερά. Έβριζε κι αισχρολογούσε, χειρονομούσε και απειλούσε. Μέσα στο ναό συνέχισε πιο έντονα την αντίδραση. Άνοιξε τη λειψανοθήκη ο π. Ιάκωβος, κατέβασε την κάρα του οσίου και άρχισε να διαβάζει εξορκισμούς. Τότε, από τη μητέρα, που κι αυτή μπήκε στο ναό, ακούστηκε μια κραυγή:

-Θεέ μου, τι βλέπουν τα μάτια μου, ας γίνει καλά το παιδί μου! Τελειώνοντας οι εξορκισμοί, ο Γιώργος ελευθερώθηκε από το δαιμόνιο και ηρέμησε. Η μητέρα του, μόλις βγήκε από το ναό, εξήγησε σε μοναχό πως είδε τον π. Ιάκωβο όταν εκείνη έβγαζε τη φωνή. Τον είδε είπε, όσο διάβαζε τους εξορκισμούς, υψωμένον περίπου μισό μέτρο πάνω από τη γη και να πατάει σ'; ένα μαύρο νάνο με κέρατα και ουρά (στο δαιμόνιο).

Στη Μονή έφερναν δαιμονισμένους, έφερναν και ψυχοπαθείς, με διαφόρων βαθμών και τύπων σχιζοφρένειες. Τις περισσότερες φορές είναι πολύ, μα πάρα πολύ, δύσκολο να διακρίνει κανείς πότε ο δυστυχής άνθρωπος πάσχει από σχιζοφρένεια και πότε κατέχεται από δαιμόνιο. Ο π. Ιάκωβος είχε το χάρισμα να διακρίνει και ανάλογα με την περίπτωση, έλεγε:

-Αυτός (ο ψυχοπαθής) πρέπει να πάει στο γιατρό.

-Αυτός, παιδί μου, έχει δαιμόνιο (άρα χρειαζόταν εξορκισμούς).

Πολλοί παρακολουθούσανε τους εξορκισμούς αυτούς και κάποιοι καταγράψανε διαλόγους μεταξύ του π. Ιακώβου και των δαιμόνων. Οι δαίμονες μιλούσανε με το στόμα των δαιμονισμένων, που βρίζανε άσχημα και συχνά, ως δαίμονες, δείχνανε γνώση πραγμάτων, που δεν τα γνωρίζουν οι άνθρωποι. Η δαιμονισμένη Παναγιώτα χτυπιόταν και δεν ήθελε να πάει στον π. Ιάκωβο, τον οποίο έλεγε ότι θα τον τυφλώσει τη νύχτα, να μην μπορεί να διαβάζει. Το πρωί ο γέροντας τη ρώτησε το όνομά της και αυτή απάντησε: Οσμάν. Άλλη μία δαιμονισμένη απάντησε ότι τη λένε Βελιάρ. Τότε ο γέροντας:

-Εσύ, Βελιάρ, και ο πατέρας σου είστε ψεύτες. Βεελζεβούλ ο πατέρας σου.

Εκείνη βεβαίωσε:

-Ναι, έτσι λέγεται και μου δίνει ξύλο για να κάνω κακό, δεν αντέχω άλλο.

-Τώρα -επιτάσσει ο γέροντας- θέλω να φύγεις από την Παναγιώτα.

-Να φύγω -προλαβαίνει η Παναγιώτα- να φύγω, παλιόγερε κοκαλιάρη.

-Να πας στα όρη -συνεχίζει ο γέροντας.

Και η Παναγιώτα με παράπονο κι επιμονή:

-Να μην πάω στα όρη, να πάω σε άνθρωπο ...;

Ο γέροντας βάζει την κάρα του Οσίου στο κεφάλι της.

-Μου σπας τα κέρατα ...; Σε πολεμάω εξήντα πέντε χρόνια. Δεν μπορώ να σε ρίξω σε κάποια αμαρτία, να σε πάω στην κόλαση. Να εύχεσθε σ';αυτόν το Γέρο (=τον όσιο Δαβίδ), αλλιώς θα σας είχα λιώσει ...;


Έπειτα το δαιμόνιο άλλαξε τακτική και φώναζε στο γέροντα:

-Είσαι άγιος ...; Έχετε άγιο εδώ και δεν το καταλάβατε.

Ο γέροντας αποστόμωνε αμέσως:

-Τα λες να με παρασύρεις, αμ'; δε σ';ακούω ...; γη και σποδός είμαι ...; εγώ είμαι ταπεινός ...;

Το δαιμόνιο ήξερε καλά, ομολογούσε και αντιδρούσε:

-Αυτή η ταπείνωση, ρε κερατά, με καίει ...; φύγε ρε ...;

Την ίδια εποχή, πήγανε οι γονείς στην Μονή την κόρη τους, που δεν έμπαινε στο ναό. Βγήκε ο γέροντας με την κάρα του Οσίου, οπότε η δαιμονισμένη ξέσπασε:

-Σκάσε, να μη σ';ακούω παλιόγερε. Να ψοφήσεις (και χτυπιότανε φοβερά η κοπέλα). Είμαι κοσμοκράτωρ (φώναζε με το στόμα της ο δαίμονας). Κρατώ την Αθήνα στα χέρια μου ...; Εκείνο που ήθελα το';κανα, τους παπάδες τους κούρεψα ...;

Πολεμάω χρόνια το μοναστήριΧ σας φυλάει ο μεγάλος εδώ μέσα. Δεν μπορώ να σε παγιδέψω. Να τα πόδια σου! Σαπίσανε τα πόδια σου (= πράγματι σάπιες ήτανε οι φλέβες των ποδιών του γέροντα και το αίμα δεν κυκλοφορούσε). Ν';απελπιστείς, πες ότι είσαι άγιος να σε κολάσω.

Επεμβαίνει ο γέροντας:

-Δεν είμαι άγιος, αλλά ο Κύριος είπε: «άγιοι γίνεσθε». Ότι μπορώ κάνω, είμαι άνθρωπος χοϊκός.

Με νέα αγανάκτηση η δαιμονισμένη:

-Τι να σου κάνω, τραγόπαπα, έχεις ταπείνωση κι έχεις μέσα σου το ΧριστόΧ αλλιώς θα σε είχα διαλύσει. Τόσες αρρώστιες (= σου έβαλα) κι εσύ επιμένεις ...;

Άλλος δαιμονισμένος πληροφόρησε με καύχηση:

-Οχτώ χιλιάδες μάγους έχω στην υποταγή μου.

Τον ρώτησε ο γέροντας πως μπαίνει σε ανθρώπους και απάντησε ότι μπαίνει σ'; αυτούς που «δεν έχουν πίστη. Μπαίνω έτσι, σαν καπνός».

Κάποτε διάβασε τους εξορκισμούς για δαιμονισμένη, που την πήγε στο γέροντα ο αστυνόμος σύζυγός της .Φάνηκε να ηρεμεί, και ο γέροντας έτεινε το χέρι του να τη χαιρετήσει. Τότε αυτή με θυμό:

-Πιάνουν οι δαίμονες το χέρι του παπά που λειτουργεί;

Δυο παληκάρια φέρανε από τη Βέροια τη δαιμονισμένη μητέρα τους. Συνέβη να είναι στη Μονή και ο μητροπολίτης Σάμου. Τη μια στιγμή φερόταν ήρεμα κι έλεγε περιπαιχτικά:

-Κοκαλιάρη Ιάκωβε ...; Πάτερ Ιάκωβε, είσαι άγιος. Ο κόσμος σε τιμάει για άγιο.

Με υψωμένη φωνή έλεγε και ξανάλεγε ο γέροντας:

-Χοϊκός, αμαρτωλός άνθρωπος, είμαι.

Μετά από λίγο γινόταν επιθετική και με τα νύχια τραυμάτιζε στο πρόσωπο πολλούς. Το ίδιο προσπάθησε και για το γέροντα, που τη σταμάτησε με την κάρα του Οσίου.

Άλλος δαιμονισμένος, αντιδρώντας και τρέμοντας στις προσευχές του γέροντα, φώναζε:

-Σκάσε Ιάκωβε, σκάσε κοκαλιάρη ...; σαν καπνός εισέρχομαι στον άνθρωπο και σαν καπνός εξέρχομαι ...; φοβάμαι, τρέμω το Σταυρό ...; άμα τον κάνουν φεύγω ...; φεύγει η χάρη του Θεού και μπαίνουμε μεις (= οι δαίμονες).

Σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις δαιμονισμένων ο γέροντας διάβαζε τους εξορκισμούς, έχοντας την κάρα του Οσίου. Έτσι προστάτευε και τον εαυτό του ενώπιον των ανθρώπων. Δε θα μπορούσανε να ειπούν ότι τους δαίμονες εκβάλλει ο ίδιος ο γέροντας, εφόσον πρόβαλλε πάντα τον Όσιο Δαβίδ ως ενεργούντα.

Δραματική, για όλους τους παρόντες, γινόταν η κατάσταση, όταν οι δαιμονισμένοι παίρνανε άλλες μορφές. Τρομαγμένοι και απελπισμένοι από τις προσευχές του π. Ιακώβου, παίρνανε ξαφνικά τη μορφή άγριου μαύρου σκύλου, φοβερού λύκου ή σαρκοβόρου πτηνού. Άλλοτε πάλι γαυγίζαν ή βρυχώνταν σαν θηρία και σκορπούσανε παντού τρόμο.

Όσοι δαιμονισμένοι απελευθερώνονταν από το Σατανά, επισκέπτονταν συχνά τη Μονή για ευχαριστίες και προσκύνημα. Μόνο που οι ευχαριστίες δεν είναι τόσο απλό πράγμα. Παραξενεύτηκαν οι μοναχοί μία μέρα, που ο γέροντας δεν πήρε χρήματα για το ταγαράκι του από τη μητέρα ενός παιδιού, το οποίο ελευθέρωσε από δαιμόνιο. Το δαιμόνιο είχε πάει στα χρήματα, το διέκρινε ο γέροντας:

-Εγώ έβγαλα το δαιμόνιο από το παιδί σου κι εσύ πας να τα βάλεις σ';εμένα!

Το χάρισμα τούτο, να ελευθερώνει τον άνθρωπο από τους δαίμονες είναι πολυσήμαντος θρίαμβος. Αποτελεί την τρανή απόδειξη ότι η κυριαρχία του Σατανά στον κόσμο, τον άνθρωπο και τη φύση, είναι προσωρινή και μπορεί να καταργηθεί. Κι εφόσον με το θαύμα του Οσίου καταργείται ενδεικτικά -στην περίπτωση εκδίωξης δαιμόνων από ανθρώπους- σημαίνει ότι ο Όσιος βιώνει τη βασιλεία αυτής στον κόσμο. Άρα η βασιλεία του Θεού και υπάρχει και μπορεί να πραγματώνεται καθημερινά, έστω και μερικά.

[marjory]

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Ο σατανισμός σήμερα…

Στα πρόσφατα κρούσματα του σατανισμού που έχουν πάλι συγκλονίσει τον κόσμο αναφέρεται το παρακάτω άρθρο από το «Αγιορίτικο Βήμα. Αξίζει να το διαβάσετε…

«Ότι ο σατανισμός και οι αρρωστημένες τελετουργικές του διαδικασίες αποτελούν στην εποχή μας έναν ολοζώντανο εφιάλτη, και όχι μύθευμα όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, έγινε εμφανές πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, και μάλιστα με πολύ τραγικό τρόπο. Σε πολλές χώρες του πλανήτη μας ανώμαλοι εγκέφαλοι, που λατρεύουν το πνεύμα του κακού, προέβησαν κατά καιρούς σε επαχθείς και εγκληματικές ενέργειες, παίρνοντας τη ζωή αθώων ανθρώπων (και βασικά νέων, εφόσον – σύμφωνα με τις δαιμονικές αντιλήψεις – ο ψευτοθεός τους… επιζητεί αίμα παιδιών!)…

Ποιος μπορεί να ξεχάσει την υπόθεση της Παλλήνης με τους σατανιστές, το 1993, με θύματα δύο νέες γυναίκες;… Η τελευταία χρονολογικά υπόθεση σατανικής τελετής με ανθρώπινο θύμα ήταν επίσης ελληνικού ενδιαφέροντος και εκτυλίχθηκε πριν από μερικές ημέρες στη Νότια Αφρική.

Παγκόσμιο πράγματι σοκ προκάλεσε η υπόθεση με την άγρια δολοφονία της 18χρονης Ελληνίδας Κίρστι Θεολόγου από Νοτιοαφρικανούς σατανολάτρες πολύ πρόσφατα στο Γιοχάνεσμπουργκ. Να τι ακριβώς συνέβη. Ήταν Σάββατο, 22 Οκτωβρίου του 2011, όταν η Κίρστι ξεκίνησε από το σπίτι της, παρέα με κάποιους νεαρούς με τους οποίους γνωρίστηκε λίγους μόλις μήνες προηγουμένως, με προορισμό το κέντρο νεότητας της περιοχής τους.



Μαζί της και η στενή της φίλη, η Μπράνγουϊν, 16 ετών, σε ένα σύνολο οκτώ παιδιών (πέντε αγόρια και τρία κορίτσια). Ήταν το βράδυ του Σαββάτου λοιπόν, όταν όλα αυτά τα παιδιά κατευθύνθηκαν σε πάρκο της πόλης. Κι εκεί παίχτηκε το μεγάλο δράμα…



Πρόθεση των υπόλοιπων νέων ήταν να… διοργανώσουν τελετή προς τιμήν του αφέντη τους, του Σατανά, θυσιάζοντας μάλιστα και κάποια κοπέλα (όπως συνηθίζεται στις τελετές αυτών των ψυχασθενών), για να «προσφέρουν» αίμα προς κατευνασμό του «μεγάλου θεού Μπαθομέτ»!!! Έπιασαν λοιπόν και ακινητοποίησαν τα δύο κορίτσια και έβαλαν πρώτη για θυσία την ελληνικής καταγωγής Κίρστι!



Την περιέλουσαν με πετρέλαιο και της έβαλαν φωτιά, για να την κάψουν ζωντανή, και την ώρα που εκείνη καιγόταν ένας από τους «υπηρέτες του διαβόλου» της έκοψε το χέρι, προκειμένου να χυθεί το αίμα της πάνω στη Βίβλο!… Τότε η φίλη της Κίρστι αντέδρασε, καταφέρνοντας να την ρίξει πάνω σε άμμο, για να κατασβεστεί η φωτιά, και κατόπιν την οδήγησε στο νοσοκομείο…



Όμως τα πράγματα ήταν ήδη πάρα πολύ δύσκολα… Τόσο ο λαιμός όσο και οι πνεύμονες της νεαρής κοπέλας ήταν εντελώς κατεστραμμένοι από τη φωτιά, ενώ εγκαύματα πάνω από 75% κάλυπταν το σώμα της! Και φυσικά οι γιατροί εξαρχής μίλησαν για πολύ δύσκολη περίπτωση. Έτσι, παρ’ όλες τις υπερπροσπάθειες, η 18χρονη Ελληνίδα τελικά δεν άντεξε και εξέπνευσε στις 28 Οκτωβρίου 2011…



Με αφορμή το άγριο αυτό έγκλημα (για το οποίο κάποιοι υπέθεσαν ότι δεν αποκλείεται και να σχετίζεται με την ελληνική καταγωγή του κοριτσιού!), καλό είναι να παρουσιάσουμε σε μια σειρά κειμένων τις ιστορικές και φιλοσοφικές απαρχές του σατανισμού, στη νεώτερη τουλάχιστον εποχή, διότι είναι γεγονός ότι πρόκειται για πανάρχαιο φαινόμενο και οι ρίζες του χάνονται βαθιά μέσα στην ιστορία. Και τούτο το πράττουμε, ακριβώς διότι ακόμα και στις ημέρες μας παρατηρούνται παρόμοια αρνητικά φαινόμενα, τα οποία οδηγούν ουκ ολίγες φορές ακόμα και στην ψυχρή ανθρωποκτονία…



Ας δούμε στο παρόν μερικά εισαγωγικά στοιχεία πάνω στο εν λόγω θέμα. Ο Σατανάς (κατ’ άλλους Εωσφόρος) ήταν αρχικά ένα από τα Χερουβείμ του Θεού, ένας υπέρλαμπρος – ο πιο λαμπρός σύμφωνα με κάποιες αναφορές – άγγελος, που όμως εξέπεσε εξαιτίας της υπέρμετρης υπερηφάνειάς του και κατάντησε «αποστάτης».



Η λέξη «Σατανάς» προέρχεται από την εβραϊκή “Satan”, που σημαίνει «αντίπαλος» ή «εχθρός». Στην Καινή Διαθήκη ο Σατανάς αποκαλείται «άρχων των δαιμόνων». Πράγματι, από πολύ παλιά στις διάφορες λαϊκές δοξασίες ανά την υφήλιο υπήρχαν θρύλοι σχετικά με την ύπαρξη υποχθόνιων όντων, που απεργάζονται το κακό των ανθρώπων, και των οποίων ηγείται ένας άγγελος του σκότους και πρώην αγαπημένος του Δημιουργού.

Αυτός ο άγγελος της κολάσεως κάποτε θέλησε να υποκαταστήσει τον Ύψιστο και να καταλάβει αυτός την εξουσία του κόσμου, αλλά η αλαζονεία του αυτή τον οδήγησε στην πτώση από το ανώτερο πνευματικό στο κατώτερο υλικό επίπεδο… Γι’ αυτό και πιστεύεται ότι είναι ο «κύριος του κόσμου ετούτου» (δηλ. του υλικού).

Τρία βασικά είναι τα μέσα, με τα οποία κηρύσσεται η σατανιστική λατρεία: η σατανική φιλολογία, η δαιμονική μουσική και η αποκρυφιστική λατρεία. Κύριο έργο της περί Σατανά φιλολογίας είναι η περιβόητη «Σατανική Βίβλος», με συγγραφέα τον γνωστό «αρχιερέα» της ψευτοεκκλησίας του Σατανά, Anton Szandor LaVey, η οποία συνοδεύεται από το εγχειρίδιο «Σατανική τελετουργία» (με συγγραφέα τον ίδιο αυτό σατανιστή).

Η σατανιστική μουσική είναι βασικά το λεγόμενο «σκληρό ροκ», που συνοδεύεται πολλές φορές από διάφορα όργια, στα οποία λαμβάνουν χώρα ακραίες σεξουαλικές πράξεις, γυμνισμός κτλ. Όσο δε αφορά τη λατρεία και τα τελετουργικά της σατανολατρείας, εκεί είναι που πραγματικά ο ανθρώπινος νους δυσκολεύεται να συλλάβει τα όσα διαδραματίζονται: μέσα σε μέρη απόμερα, νεκροταφεία, βρώμικα καταγώγια κτλ. πραγματοποιούνται οι τελετές «μαύρης μαγείας», στις οποίες ο… «ορθός» σατανισμός επιβάλλει τη θυσία κάποιου νεαρού κοριτσιού, προκειμένου έτσι να ικανοποιηθεί ο κάλπικος θεός αυτών των ψυχικά αρρώστων ατόμων!…

Έχει εδώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε τι γράφει για το τεράστιο σίγουρα ζήτημα του σατανισμού, γι’ αυτή την κοινωνική πληγή της ανθρωπότητας, ο πατέρας Νεκτάριος Τσίλης (στο τεύχος 163 του περιοδικού «Πειραϊκή Εκκλησία»), εφόσον μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα η οπτική γωνία της χριστιανορθόδοξης εκκλησίας μας:

«Ο διάβολος, σύμφωνα με την πίστη και τη διδασκαλία της Εκκλησίας, είναι μία πραγματικότητα, είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο και όχι «αναγκαίο παράγωγο τής θρησκείας», όπως λένε πολλοί. Υπήρξε κατ’ αρχήν άγγελος δημιουργημένος από το Θεό, καλός και αγαθός και με ελευθερία βουλήσεως.

Υπερηφανεύτηκε όμως από την ιδιαίτερη τιμή που απολάμβανε κοντά στο Θεό και θέλησε να στήσει τον Θρόνο του πάνω από το θρόνο τού Θεού και να γίνει όμοιός του. Αυτή η ανταρσία του τον οδήγησε στην εγκατάλειψη της αγάπης του Θεού, με συνέπεια να απομακρυνθεί από τον Θεό και η αγαθή και καλή φύση του να διαστραφεί τόσο, ώστε πλέον να μισεί θανάσιμα και τον Θεό αλλά και τις υπάρξεις εκείνες που απολαμβάνουν την αγάπη του Θεού και ζουν σύμφωνα με το Θέλημά Του.

Είναι η δυστυχία, η καταστροφή, ο θάνατος του ανθρώπου, τον οποίο μισεί και φθονεί, επειδή είναι πλασμένος «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του Θεού. Ο διάβολος ποτέ δεν μπορεί να αγαπήσει τον άνθρωπο, ποτέ δεν μπορεί να γίνει φίλος του ανθρώπου, γι’ αυτό και ονομάζεται «μισάνθρωπος» και «ανθρωποκτόνος».

Αυτός έβγαλε τους πρωτοπλάστους από τον Παράδεισο, αφού πρώτα τους χώρισε από τον Θεό, σπρώχνοντάς τους στην αμαρτία. Αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Στη συνέχεια τους έστρεψε εναντίον του Θεού, με τη βλασφημία και την απιστία, και εναντίον των συνανθρώπων, οδηγώντας τους πολλές φορές στο έγκλημα.

Ο διάβολος ζηλεύει τους νέους ανθρώπους. Είναι γνωστές οι ευαισθησίες των νέων για πάθος, δύναμη και δόξα, καθώς και οι ανησυχίες τους για κάθε τι το υπερφυσικό και μεταφυσικό. Αυτό ακριβώς, σε συνδυασμό με την απειρία και την αδύνατη προαίρεσή τους εκμεταλλεύεται ο σατανισμός για να αγορεύσει τα ανύποπτα θύματά του.



Οι περισσότεροι νέοι που μπλέχτηκαν στα δίχτυα του σατανισμού βρέθηκαν εκεί χωρίς να το καταλάβουν. Η ανάγκη να ανήκουν κάπου, η ανάγκη να βιώσουν τη ζεστασιά και την αποδοχή που δεν γεύτηκαν μέσα στην οικογένειά τους, τους οδηγεί στις νέες θρησκείες, αποκρυφισμό, πνευματισμό, μασονία, Νέα Εποχή, Σαηεντόλοτζι…



Τι λοιπόν πρέπει να προσέξεις; Μην διαβάζεις σχετικά (εισαγωγικά της μαγείας) βιβλία, όπως: Σολομωνική, Νεκρονομικό, συνταγές μαύρης μαγείας κ.ά. Μην διαβάζεις βιβλία που έχουν σχέση με τον πνευματισμό, την παραψυχολογία, με μεταφυσικά φιλοσοφικά συστήματα ανατολικών θρησκειών, με τον υπνωτισμό κ.ά.



Μην παρευρίσκεσαι σε χώρους όπου γίνονται σχετικές τελετές (τραπεζάκια που κινούνται, ποτήρια που περπατούν…). Μην υπακούς σε προτροπές μερικών που σου λένε: «Επανάλαβε μερικούς αριθμούς και θα δεις τη μορφή του Χριστού ή τη μορφή κάποιου αγαπημένου σου προσώπου που έχει πεθάνει». Μη διαβάζεις ωροσκόπια και μην εξαρτάς τη ζωή σου από την αστρολογία. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα και μεγαλύτερη απάτη απ’ αυτά. Μην ζητάς ποτέ βοήθεια από μέντιουμ, μάντεις κτλ.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι μόνον ο Χριστός μας αγαπά πραγματικά. Αυτός, εδώ και 2000 χρόνια απέδειξε την αγάπη τoυ χύνοντας το αίμα Του για μας. Μένοντας κοντά Του δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε. Στους αδιέξοδους δρόμους που μπορεί να προβάλλουν μπροστά μας, η Εκκλησία του Χριστού μας προσφέρει τα πάντα: αγάπη, ειρήνη, χαρά, ευτυχία… μας προσφέρει τον Χριστό. Γιατί ο Χριστός είναι ο παντοδύναμος Λυτρωτής μας, ο μόνος που μπορεί να μας τα δώσει όλα και να λύσει όλα μας τα προβλήματα».



Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης

http://www.prionokordela.gr/ellada/apok ... os-simera/

[rose]

ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΑ
http://www.imdleo.gr/diaf/files/health/ ... aisios.pdf

[Matina]

Πότε πιάνουν τά μάγια καί πῶς λύνονται; (Γέροντος Παϊσίου)



-Γέροντα πότε πιάνουν τα μάγια;

-Για να πιάσουν τα μάγια, πρέπει να δώσει κανείς δικαιώματα στον διάβολο.
Να δώσει δηλαδή σοβαρή αφορμή και να μην τακτοποιηθεί με την μετάνοια και την εξομολόγηση.
Σε έναν που εξομολογείται, και με το φτυάρι να του ρίχνουν τα μάγια, δεν πιάνουν.
Γιατί, όταν εξομολογείται και έχει καθαρή καρδιά, δεν μπορούν οι μάγοι να συνεργασθούν με τον διάβολο, για να τον βλάψουν.
Μια φορά ήρθε ένας μεσήλικας στον Καλύβι με έναν αέρα…Από μακριά, μόλις τον είδα, κατάλαβα ότι έχει δαιμονική επήρεια.
«Ήρθα να με βοηθήσεις, μου είπε. Προσευχήσου για μένα, γιατί έναν χρόνο τώρα έχω φοβερούς πονοκέφαλους και οι γιατροί δεν βρίσκουν τίποτε».
«Έχεις δαιμόνιο, του λέω, γιατί έδωσες δικαιώματα στον διάβολο».
«Δεν έκανα τίποτε», μου λέει.
«Δεν έκανες τίποτε; Του λέω. Δεν απάτησες μια κοπέλα; Ε, αυτή πήγε και σου έκανε μάγια. Πήγαινε να ζητήσεις συγγνώμη από την κοπέλα, μετά να εξομολογηθείς, να σου διαβάσουν και εξορκισμούς, για να βρεις την υγεία σου.
Αν εσύ δεν καταλάβεις το σφάλμα σου και δεν μετανοήσεις, όλοι οι πνευματικοί του κόσμου να μαζευτούν και να ευχηθούν, το δαιμόνιο δεν φεύγει».
Όταν έρχονται τέτοιοι άνθρωποι, με τέτοιον αέρα, τους μιλάω ανοιχτά.
Θέλουν τράνταγμα, για να συνέλθουν.
Ένας άλλος μου είπε ότι η γυναίκα του έχει δαιμόνιο.
Κάνει συνεχώς φασαρίες στο σπίτι.
Σηκώνεται το βράδυ, τους ξυπνάει, τα κάνει όλα άνω-κάτω.
«Εσύ εξομολογείσαι;» του λέω.
«Όχι», μου λέει.
«Πρέπει να έχετε δώσει δικαιώματα στον διάβολο, του λέω. Δεν έγινε αυτό στα καλά καθούμενα». Τελικά βρήκαμε ότι είχε πάει σ’ έναν Χότζα και του έδωσε κάτι να ραντίσει στο σπίτι για γούρι, για να πάει καλά η δουλειά του, και ούτε καν έδινε σ’ αυτό σημασία.
Αλώνιζε μετά ο διάβολος στο σπίτι του.


ΠΩΣ ΛΥΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΑΓΙΑ

- Αν πιάσουν, Γέροντα, τα μάγια, πως λύνονται;
- Με την μετάνοια και την εξομολόγηση.
Γι’ αυτό πρέπει πρώτα να βρεθεί η αιτία, για την οποία έπιασαν τα μάγια, να καταλάβει ο άνθρωπος το σφάλμα του, να μετανοήσει και να εξομολογηθεί.
Πόσοι έρχονται εκεί στο Καλύβι που ταλαιπωρούνται, επειδή τους έχουν κάνει μάγια, και μου λένε: «Κάνε προσευχή, για να απαλλαγώ από αυτό το βάσανο»!
Μου ζητάνε βοήθεια, χωρίς να ψάξουν να βρουν από πού ξεκίνησε το κακό, για να το διορθώσουν. Να βρουν δηλαδή σε τι έφταιξαν και έπιασαν τα μάγια, να μετανοήσουν, να εξομολογηθούν, για να σταματήσει η ταλαιπωρία τους.

- Γέροντα, όταν ο άνθρωπος που του έχουν κάνει μάγια φθάσει σε τέτοια κατάσταση που δεν μπορεί να βοηθήσει ο ίδιος τον εαυτό του, να εξομολογηθεί κ.λπ., μπορούν οι άλλοι να τον βοηθήσουν; - Μπορούν να καλέσουν τον ιερέα στο σπίτι να κάνει ευχέλαιο ή έναν αγιασμό.

Να του δώσουν να πιει αγιασμό, για να υποχωρήσει λίγο το κακό και να μπει λίγο Χριστός μέσα του.
Έτσι έκανε μια μητέρα για το παιδί της και βοηθήθηκε.
Μου είχε πει ότι ο γιος της υπόφερε πολύ, γιατί του είχαν κάνει μάγια.
"ΝΑ πάει να εξομολογηθεί" της είπα.
«Πώς να πάει, πάτερ, να εξομολογηθεί, στην κατάσταση που είναι;», μου είπε.
«Τότε πες στον πνευματικό σου", της λέω "να έρθει στο σπίτι, να κάνει αγιασμό και να δώσεις στον γιό σου να πιει από τον αγιασμό. Θα τον πιει όμως;".
«Θα τον πιει» μου λέει.
«Ε, ξεκίνησε με τον αγιασμό, της λέω, και μετά προσπάθησε να μιλήσει το παιδί με τον παπά.
Αν εξομολογηθεί, θα τον πετάξει τον διάβολο πέρα».
Και πράγματι, με άκουσε και βοηθήθηκε το παιδί. Μετά από λίγο μπόρεσε να εξομολογηθεί και έγινε καλά.
Μια άλλη γυναίκα, η φουκαριάρα, τι έκανε;
Ο άνδρας της είχε μπλέξει με μάγους και δεν ήθελε ούτε σταυρό να φορέσει.
Για να τον βοηθήσει λίγο, έραψε στον γιακά από το σακάκι του ένα σταυρουδάκι. Μια φορά που χρειάστηκε να περάσει από ένα γεφύρι στην άλλη όχθη ενός ποταμού, μόλις πάτησε στον γεφύρι, άκουσε μια φωνή να του λέει:
«Τάσο, Τάσο, βγάλε το σακάκι, να περάσουμε μαζί το γεφύρι».
Ευτυχώς έκανε κρύο και είπε: «Πώς να το βγάλω κρυώνω!»
«Βγάλ’ το, βγάλ’ το, να περάσουμε», άκουσε την ίδια φωνή να του λέει.
Βρε τον διάβολο! Ήθελε να τον ρίξει κάτω στο ποτάμι, αλλά δεν μπορούσε, γιατί είχε πάνω του στο σταυρουδάκι.
Τελικά τον έριξε εκεί σε μια άκρη.
Εν τω μεταξύ, τον έψαχναν οι δικοί του όλη την νύχτα και τον βρήκαν τον καημένο πεσμένο επάνω στο γεφύρι.
Αν δεν έκανε κρύο, θα έβγαζε το σακάκι και θα τον πετούσε ο διάβολος μέσα στο ποτάμι. Τον φύλαξε ο σταυρός που είχε στο πέτο του.
Πίστευε η φουκαριάρα η γυναίκα του. Αν δεν είχε πίστη, θα το έκανε αυτό;

Οι μαύρες δυνάμεις του σκότους Αναδημοσίευση από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τ. Γ΄» © ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

[rose]

Ο Σατανάς και τα μαγικά φαινόμενα στην εποχή μας.



του π. Εφραίμ Τριανταφυλλοπούλου --- Πρωτοσυγκέλλου Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης.


Η καταφυγή πολλών πιστών στη μαγεία το σατανισμό και τα συμπαρομαρτούντα, η εντυπωσιακή αύξηση των θυμάτων τέτοιων επενεργειών, η προσέλευση στο εξομολογητήριο πολλών που ζητούν βοήθεια για ν’ απαλλαγούν ή και πληροφορίες λόγω υποσυνείδητης ή συνειδητής ανησυχίας και η έλλειψη ενημέρωσης ακόμη και στους ιερατικούς κύκλους, των βασικών παραμέτρων που συνιστούν τα περί σατανά και μαγικού φαινομένου, ας γίνουν αφορμή για την παρούσα εισήγηση, μαζί με τις ευχές Σας Σεβ/τε άγιε Σερρών, σεβαστοί Πατέρες και αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.

Είναι ένα πεδίο η σχέση με τον πλησίον, όπου η ανθρώπινη συμπεριφορά λαμβάνει δραματική εκτροπή πολλές φορές και σίγουρα, η ελαττωματική, νοσηρή σχέση προς τον πλησίον μας, είναι λογικό εξαγόμενο μιας νοσηρής , μάλλον κίβδηλης, σχέσης με τον εαυτό μας και με το Θεό.

Ο διάβολος είναι ο επικεφαλής των πονηρών πνευμάτων που ξέπεσαν από τη Χάρη του Θεού και επιδιώκουν την απώλεια των ανθρώπων. Είναι ον προσωπικό, αόρατο που δρα ή επιδρά, καθώς φανερώνεται στη δραστηριότητα των δαιμόνων.
Ο Ιησούς ήρθε για να καταργήσει τον κύριο του θανάτου, δηλαδή το διάβολο( Εβρ.2,14).

Απελευθέρωσε δαιμονισμένους και ιάτρευσε ασθενείς. Ο Λουκάς συνδέει το πάθος του Χριστού με τους πειρασμούς ( 22,53: όταν βρισκόμουν μαζί σας στο ιερό, δεν απλώσατε χέρι πάνω μου∙ ήρθατε για να με συλλάβετε νύχτα∙ αυτή η νύχτα παραχωρήθηκε από το Θεό για να πετύχετε το εγκληματικό σας σχέδιο ).

Στο σκοτάδι δηλαδή φανερώνει ο σατανάς την εξουσία του και στο σκοτάδι διαπράττονται συνήθως οι αμαρτίες, στα κρυφά δηλαδή. Στον Ιωάννη( 13,30) δίνεται εμφατικά η πληροφορία ότι ήταν νύκτα όταν πήγε ο Χριστός να προδώσει το Χριστό. Νύχτα μαζεύονται συνήθως οι σατανιστές για τις τελετουργίες τους, νύχτα, συνήθως με πανσέληνο, δραστηριοποιούνται και οι μάγοι.

Ο διάβολος είναι φοβερό πνεύμα, εξαιτίας των μεθοδειών του δηλ. των παγίδων, τεχνασμάτων και δόλων του ( Β. Κορ. 2,11 /Εφεσ. 6,11). Μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός (Β. Κορ.11,14). Τέκνα του η αμαρτία και το ψεύδος (Ιω. 8,44), αλλά και ο κάθε συνειδητά αμετανόητος. Οι άνθρωποι ρέπουν προς το κακό και ο κόσμος όλος βρίσκεται μέσα στην πονηρία (Α. Ιω.5,19). Η καθολικότητα της αμαρτίας οφείλεται στο διάβολο.

Αυτός στέκεται πίσω από κάθε ανθρώπινη αμαρτία και μισεί τον άνθρωπο ζητώντας δια παντός μέσου να τον καταστρέψει ως ανέκαθεν ανθρωποκτόνος (Ιω. 8,44). Αποτελεί το κέντρο του κράτους του θανάτου (Εβρ.2,14) και του κακού. Παρεμβαίνει μεταξύ Θεού και ανθρώπων προσπαθώντας να εμποδίσει τη σωτηρία μας. Η τάξη των δαιμόνων περιλαμβάνει τις αρχές και τους κοσμοκράτορες του σκότους αυτού του αιώνα (Εφεσ. 6,12), της εποχής μας.

Αυτεξούσια δε μπορεί να μας πειράξει, όταν κάνουμε προσεκτική πνευματική ζωή και φυλαγόμαστε από την αμαρτία. Δεν έχει καμία δύναμη επάνω μας(Α. Ιω. 5,18), γιατί τότε η ζωή του Χριστού γίνεται και δική μας ζωή, φανερώνεται και στην ψυχή και στο σώμα μας. O αντίχριστος διάβολος θα νικηθεί από το εσφαγμένο αρνίο∙ αυτός θα είναι ο δεύτερος θάνατός του, δηλ. ο αιώνιος χωρισμός του από το Θεό και του ιδίου και όσων τον ακολουθήσουν (Αποκ. 20,14).

Ο σατανάς πειράζει τους ανθρώπους με επιθυμίες πονηρίας οι οποίες τους βυθίζουν στον όλεθρο, προς ικανοποίησή του, επειδή ο ίδιος ως πνεύμα άσαρκο δε μπορεί να τις ικανοποιήσει και τις υλοποιεί μέσω του ανθρώπου (Τρεμπέλα, υπόμνημα στο κατά Ιωάννην, σελ. 318-319).

Ζητάει να βλάψει τον άνθρωπο σωματικώς με ασθένειες, μύρια βάσανα, ακόμη και δια σωματικού θανάτου. Μπορεί να δημιουργήσει και φυσικό πόνο όπως στη συγκύπτουσα (Λουκ. 13,16) από φθόνο προς τον άνθρωπο: φθόνῳ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τὸν κόσμον (Αποκ.12,9). Το μίσος του και η φθοροποιός διάθεση εναντίον μας έχει διάφορες μορφές και δεν τερματίζεται στο φυσικό θάνατο, αλλά αγωνίζεται να μας παρασύρει σε αιώνιο χωρισμό από το Θεό (δεύτερος θάνατος).

Ο Χριστός έγινε άνθρωπος για να καταργήσει με τα έργα Του το διάβολο. Τα κείμενα της Κ.Δ περιγράφουν διάφορες μορφές δαιμονισμού που βλάπτουν τους ανθρώπους σωματικά και ψυχικά, ή ακόμη κυριαρχώντας στον άνθρωπο, τον καθιστούν βλαπτικό κι επικίνδυνο στους άλλους( Ματθ.8,28, Μαρκ.5,1-2, Λουκ. 8,26).

Η συγκύπτουσα πάσχει, ψυχικά όμως είναι υγιής και δεν εμποδίζεται από τις πνευματικές της υποχρεώσεις∙ είναι κι αυτή παρούσα στη συναγωγή. Ο Χριστός αποκαλύπτει δαιμονική επενέργεια σ’ αυτή και τη θεραπεύει. Η παρουσία Του κάνει να υποχωρεί ο σατανάς και ν’ αποδεσμεύονται τα θύματά του.

Ο Ματθαίος(12, 22) και ο Λουκάς(11,14) μιλούν για θεραπεία δαιμονιζομένου τυφλού και κωφού, όπως και κωφού και άλαλου. Και στις δύο περιπτώσεις ο Χριστός έδιωξε το δαίμονα με αποτέλεσμα ν’ αποκατασταθούν και η όραση και η ακοή και η ομιλία των ασθενών. Το ίδιο και ο Μάρκος (7,32) κάνει λόγο για τυφλό και μογιλάλο που θεραπεύτηκε από το Χριστό. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι παθήσεις των ασθενών δεν έχουν φυσική την αιτία, αλλά αποτελούν επιβολή του δαίμονα.

Στο περιστατικό με τη Χαναναία και τη θυγατέρα της (Ματθ. 15,21-28) με τη φράση «κακῶς δαιμονίζεται» ο ευαγγελιστής υπονοεί ψυχοσωματική ασθένεια βαρύτατη, από επιβουλή του δαίμονα, από την οποία η θυγατέρα «ἱάθη»(15,28).

Και οι τρεις συνοπτικοί (Ματθ.8,28/Μαρκ.5,1-20/Λουκ.8, 26-39) περιγράφουν τη συνάντηση του Χριστού με τον ένα ή τους δύο δαιμονιζόμενους στα Γάδαρα. Εδώ έχουμε περίπτωση κυριαρχίας ανθρώπου από λεγεώνα ακαθάρτων πνευμάτων. Ο Λουκάς μάλιστα, γιατρός ο ίδιος, δε μιλάει για σωματική ασθένεια, αλλά για κυριαρχία από ακάθαρτα πνεύματα.

Ο δαιμονισμένος βρίσκεται σε οικτρή κατάσταση. Εδώ δεν ομιλεί ο άνθρωπος απλώς υπό την επήρεια του δαίμονος, αλλά οι ίδιοι οι δαίμονες που κατοικούν στην καρδία του υποστατικώς διαλέγονται με το Χριστό. Αναγνωρίζουν τη θεότητά του, ομολογούν ότι μεταξύ τους δεν υπάρχει σχέση και τρέμουν την παντοδυναμία Του παρακαλώντας Τον να μην τους βασανίσει. Οι δαίμονες κυριαρχούν εφ’ όλης της ψυχοσωματικής υποστάσεως του δυστυχούς ανθρώπου∙ αν ήταν αυτός παράφρων ή ψυχοσωματικά ασθενής, δε θα μπορούσε να έχει γνώση της Θεανθρωπότητας του Χριστού και να την ομολογεί.

Ο Λουκάς αλλού (Πραξ.16,16) περιγράφει μια παιδίσκη που έχει πνεύμα πύθωνος, πνεύμα μαντικό. Εδώ υπάρχει οργανική υγεία, αλλά ανελεύθερη ψυχή και βούληση. Η παιδίσκη χρησιμοποιεί και την ψυχή και τη βούλησή της που βρίσκονται υπό δαιμονική κατοχή, για να εξαπατά τους ανθρώπους. Ο δαίμονας που βρίσκεται μέσα της αναγνωρίζει την ιδιότητα των αποστόλων, όχι για καλό, αλλά για να προκαλέσει αναταραχή μέσα στην πόλη εναντίον του Παύλου. Μετά το θαύμα η μαντική ικανότητα χάθηκε.

Σε δύο περιπτώσεις ο Σατανάς χρησιμοποιείται ως τιμωρός:
1) στην περίπτωση της αιμομιξίας όπου κάποιος αμάρτησε με τη μητριά του ( Α. Κορ. 5,5 ) και όπου ο Παύλος προτρέπει τους Κορινθίους να συγκαλέσουν την Εκκλησία και να παραδώσουν αυτόν που αμάρτησε έτσι στο Σατανά, δηλαδή να τον αποκόψουν από την εκκλησιαστική κοινωνία ώστε να σωφρονιστεί. Σκοπός είναι η μετάνοιά του, η σωτηρία του.
2) Ο ίδιος ο Παύλος (Β. Κορ.12,7) αναφέρει ότι ο Θεός παραχώρησε σε άγγελο του Σατανά να τον ταλαιπωρεί και να τον κτυπάει καθημερινά, για να μην υπερηφανεύεται λόγῳ των πολλών αποκαλύψεων που έλαβε. Το είδος της παθήσεως του Παύλου αποτελεί θεολογούμενο. Ο Παύλος μιλάει για οδυνηρή ασθένεια την οποία συνδέει με την παρουσία σατανικού αγγέλου.

Δυστυχώς σήμερα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι άνθρωποι, συνάνθρωποί μας μάλιστα, και δη και ορθόδοξοι
χριστιανοί, καταφεύγουν στις δαιμονικές /μαγικές πρακτικές με σκοπούς και μεθόδους που κρύβουν ιδιοτελείς υπολογισμούς.

Επιθυμούν, επηρεασμένοι από ένα εκκοσμικευμένο πνεύμα, μακριά από τον ασκητικό χαρακτήρα της Ορθοδοξίας, πρόσκαιρες επιτυχίες, βελτίωση της κοινωνικοοικονομικής τους θέσης, εκδικήσεις και τιμωρίες εναντίον συνανθρώπων τους, απονομή «δικαιοσύνης», έρωτες, διαλύσεις οικογενειών, προκλήσεις ψυχασθενειών, φθόνων, φόνων κλπ.

Βέβαια μελετώντας κανείς την ιστορία των μορφών του μαγικού φαινομένου και των σατανιστικών πρακτικών ανά τους αιώνες, διαχρονικά, βλέπει ότι και στους πρωτόγονους και στην αρχαία Ελλάδα, στους χρόνους επίσης της Παλαιάς Διαθήκης (Πέρσες, Αιγύπτιοι, Χαλδαίοι, λαοί της Χαναάν), στους ελληνιστικούς ρωμαϊκούς χρόνους, το βυζάντιο και το δυτικό μεσαίωνα, με μικρές ή μεγάλες παραλλαγές, η συνεργασία των ανθρώπων με τα βύθια, σκότια πνεύματα είναι αειθαλέστατη και πολύ καρποφόρα.

Σε επίπεδο συγχρονίας η σατανιστική/μαγική πρακτική έχει τρεις επιμέρους λειτουργίες: το ξόρκι ή μαγική επωδή, την τελετή ή μαγική διαδικασία και την κατάσταση εκείνου που την ασκεί, ο οποίος όχι σπάνια υφίσταται διαδικασίες καθαρμού με σκοπό την αλλοίωση της συνείδησής του, βλέπε Πυθία (νηστεία, εισπνοή καπνού, παραισθησιογόνα, τραγούδι, χορός κλπ).

Oι Κανόνες της Εκκλησίας είναι αυστηρότατοι: ξα της ΣΤ Οικουμενικής, κδ της εν Αγκύρα, λστ της εν Λαοδικεία (που προβλέπει καθαίρεση για κληρικούς που κατασκευάζουν μαγικά, δεισιδαίμονος προελεύσεως φυλακτά), πγ/ξε του Μ. Βασιλείου, γ του Νύσσης.

Οι μάγοι /σατανιστές πιστεύουν ότι ορισμένα μέρη του σώματος έχουν μαγικές ιδιότητες, επίσης ορισμένοι αριθμοί, γράμματα, ήχοι και ημέρες. Άλλοτε η θέληση και η επιμονή τους επιδρούν μαγικά επί του αντικειμένου. Η μεταβίβαση της μαγικής δυνάμεως πραγματοποιείται εξ επαφής ή εξ αποστάσεως και είναι θετική ή αρνητική, ή με χρήση αναλογίας ( όπως λυώνει το κερί να λιώσει…).

Έχει ομοιοπαθητικό χαρακτήρα με την έννοια ότι ένα πράγμα παράγει ένα όμοιό του: πχ ένα καρφί στα μάτια μιας κούκλας καθιστά τυφλό εκείνον που παριστάνει η κούκλα, ή τοποθετώντας το ομοίωμα ενός βρέφους στη ρίζα ενός δέντρου εκβιάζεται η καρποφορία του.

Έχει και μεταδοτικό χαρακτήρα με την έννοια του νόμου της συνάφειας: κατέχω μια τρίχα απ’ το κεφάλι κάποιου, σημαίνει ότι επιδρώ αν θέλω σ’ αυτόν από μακριά, διότι η τρίχα και το κεφάλι επειδή κάποτε ήρθαν σε επαφή, βρίσκονται έκτοτε σε μια συμπαθητική σχέση. Mια μαγική αντίληψη: μετά τη Θεία Κοινωνία να πάρω μια …τρίχα πάνω από το ράσο του γέροντα για ευλογία!

Για τους επιστήμονες θα πούμε πως η μαγεία θεωρείται νηπιακή φάση της επιστήμης, μια μορφή συσχετισμού συνειρμικών παραστάσεων, με συνεκτική λογική, αλλά εσφαλμένα θεμέλια. Αυτοί οι συνειρμοί εφαρμόζονται σε λάθος πραγματικότητες. Γι’ αυτό και η μαγεία χαρακτηρίζεται από το Friedrich Heiler ως παρεκτρεπόμενη φυσική.

Υπάρχουν πολλά είδη μάγων, σύμφωνα με μια παλαιότερη κατηγοριοποίηση:

1) ΜΑΝΤΕΙΣ: λέγονται αυτοί που με την παλάμη (παλαμοσκόποι) ή με λεκάνες ή και με θυσίες (πχ πετεινών) νομίζουν ότι προβλέπουν το μέλλον. ΚΑΦΕΜΑΝΤΕΙΣ, ΧΑΡΤΟΜΑΝΤΕΙΣ επίσης.

2) ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΙ: ονομάζονται οι γηραιότεροι, σεβασμιότεροι και σοφότεροι των μάντεων.

3) ΝΕΦΟΔΙΩΚΤΕΣ: παρατηρούν το σχήμα των νεφών κατά τη δύση και αναλόγως προλέγουν το μέλλον, διώκουν επίσης τα νέφη με τη βοήθεια δαιμόνων για να βρέξει ή να ρίξει χαλάζι, αλλού (βλ. ευχές αγ. Κυπριανού).

4) ΓΗΤΕΥΤΕΣ: στα ξόρκια τους ανακατώνουν και ψαλμούς του Δαυίδ, ονόματα αγίων, της Παναγίας μας κλπ.

5) ΓΟΗΤΕΣ: θρηνούν γοερά πάνω απ’ τα μνήματα επικαλούμενοι τους δαίμονες για να παραλύσουν κάποιον, να τον τυφλώσουν, κουφάνουν ή αρρωστήσουν, ακόμη και ισοβίως. Υποτίθεται ότι «βγάζουν νεκρούς» από τον Άδη, βλέπουν φαντασιώσεις στους τάφους, τους ανοίγουν και καίνε τους «βρυκόλακες».

6) ΦΥΛΑΚΤΗΡΙΟΙ: φτιάχνουν φυλαχτά, τα τυλίγουν με μεταξωτή κλωστή και γράφουν μέσα επικλήσεις δαιμόνων.

7) ΛΕΥΚΟΙ ΜΑΓΟΙ: επικαλούνται δαίμονες τάχατες για καλό.

8) ΕΠΑΟΙΔΟΙ: τραβούν τους δαίμονες με επωδές και καλέσματα, πιάνουν τα φίδια με τα χέρια τους χωρίς να τους δαγκώνουν, δένουν τα αντρόγυνα. Κατά το Λευιτικό (κ,27) πρέπει να λιθοβολούνται.

9) ΑΣΤΡΟΛΟΓΟΙ.

10) ΦΑΡΜΑΚΟΙ: με μαγική τέχνη κατασκευάζουν φαρμακερά ποτά για να θανατώσουν κάποιον, να σκοτίσουν τον εγκέφαλό του ή να τον ελκύσουν στην αγάπη τους.

11) ΟΙΩΝΟΣΚΟΠΟΙ: παρατηρούν το πέταγμα των πουλιών, πιστεύουν σε μοίρα, τύχη, συναπαντήματα, ποδαρικά, καλές/κακές μέρες (ειδικά τις Τρίτες), νεραϊδικά, καλλικαντζάρους, φαγούρες χεριών-μύτης, βουητά αυτιών, παίξιμο ματιού γιατί κάποιον θα δουν ή θ’ ακούσουν, σφάζουν πετεινούς σε θεμελιώσεις οίκων ή άλλων κτιρίων κλπ.

12) ΟΝΕΙΡΟΜΑΝΤΕΙΣ.

13) ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΤΕΣ Η ΝΕΚΡΟΜΑΝΤΕΙΣ: χαρακτηριστική περίπτωση νεκρομάντη στο βίο του αγ. Ιωάννου του θεολόγου ήταν ο μάγος Κύνωψ, ο οποίος έκαμε σημεία και τέρατα φανταστικά, «έβγαζε» «ψυχές πεθαμένων» από τη θάλασσα, εξαφανιζόταν ο ίδιος κλπ. Πλανούσε ομαδικώς όλα εκείνα τα πλήθη, γιατί με τη θέλησή τους τον πίστεψαν, του έδωσαν την καρδιά τους, με αποτέλεσμα να τους πλανήσει και να εκλαμβάνουν τα φανταστικά για πραγματικά. Ο αγ. Ιωάννης όμως, φωτισμένος καθώς ήταν από το Θεό, κατάλαβε την ομαδική πλάνη τους και στο τέλος τον έριξε στη θάλασσα τον Κύνωπα, πραγματικά βεβαίως.

Ο Χρήστος από το Γάζωρο Σερρών εδώ κοντά σας, είναι χαρακτηριστική περίπτωση πνευματιστή.
Γνωστός σε όλη την Ελλάδα και στη Σιάτιστα βεβαίως.

Κάποτε 8 παιδάκια ηλικίας 13-14 ετών, μαζεύτηκαν υπό την πίεση και προτροπή ενός εξ’ αυτών στο σπίτι του, τάχατες για να δουν τηλεόραση, να παίξουν, να μελετήσουν κλπ. Εκεί επιχείρησαν πνευματιστικό πείραμα. Θέλησαν να καλέσουν «το νεκρό πνεύμα του παπού» του εν ονόματι του διαβόλου, δηλαδή σατανολατρεία.

Απ’ ότι απεδείχθη αργότερα, οι γονείς του παιδιού αυτού, συχνά συμμετείχαν σε πνευματιστικές συγκεντρώσεις, για τις οποίες μιλούσαν μπροστά στο παιδί. Κάθησαν γύρω-γύρω, πιάστηκαν απ΄ τα χέρια, άναψαν κεριά και ένα παιδάκι, ο Νικολάκης, ξάπλωσε στη μέση του κύκλου. Κλείνουν τα μάτια, το παιδί που οργάνωσε ολ’ αυτά κι’ έδινε τις οδηγίες ως μέντιουμ, ενδιάμεσο δηλαδή, κάνει την επίκληση. Ο Νικολάκης βρέθηκε στον αέρα. Έν’ άλλο παιδί, ένιωσε ένα ψυχρό ρεύμα αέρα πάνω του κι άνοιξε τα μάτια του.

Μόλις είδε το Νικολάκη στον αέρα, φώναξε: Χριστέ μου! Παναγία μου! Βοήθεια! Τις κουβέντες δηλαδή που άκουγε κι αυτό στο σπίτι του από τους γονείς του. Με την κραυγή σπάνε πολλά πράγματα μέσα στο δωμάτιο, καπνός, βρώμα και το παιδάκι το υπερυψωμένο πέφτει με πάταγο κάτω∙ αυτό το παιδάκι από δαιμονικό τρόμο βουβάθηκε. Το 1989 βρέθηκε στο πετραχήλι του πνευματικού, όπου και του διαβάστηκαν εξορκισμοί. Και μια λεπτομέρεια: όλα τα παιδάκια που συμμετείχαν στο πείραμα υπέστησαν νευρικό κλονισμό, εκτός από εκείνο που κάλεσε σε βοήθεια το Χριστό και την Παναγία!

Κι όλ’ αυτά στην πατρίδα μας πολύ πριν τον Χάρρυ Πόττερ!

14) ΚΛΗΔΟΝΕΣ: εκ του καλώ. Γίνονται στα νησιά συνήθως κατά την εορτή του Γενεσίου του Προδρόμου και προμαντεύουν τύχες και ριζικά, ανάβουν πυρκαγιές και τις πηδούν.

15) ΟΙ ΕΓΓΑΣΤΡΙΜΥΘΟΙ επίσης, όταν επιτηδεύονται στην εξαπάτηση του κόσμου, γίνονται όργανα του διαβόλου, καλούνται και εντερομάντεις.

16) ΗΠΑΤΟΣΚΟΠΟΙ: μαντεύουν ανατέμνοντας τα σπλάχνα των ζώων. Άλλοι πάλι μαντεύουν με κριθάρι, με κουκιά, χύνοντας κάρβουνα, φυσούν, φτύνουν, χασμουριώνται, ξεματιάζουν κλπ.

17) ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΕΣ: πιστεύουν σε θρησκευτικές αντιλήψεις και συνήθειες, κατάλοιπα πρωτόγονων φόβων και συνηθειών λαϊκής πίστεως κλπ χωρίς να στηρίζονται στην επίσημη εκκλησιαστική πράξη. Η δεισιδαιμονία βέβαια, συναντιέται σε όλο το μήκος και το πλάτος των μαγικών/σατανικών συνηθειών.

18) ΠΥΡΟΒΑΤΕΣ: περπατούν ξυπόλητοι πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, χωρίς να καίγονται, κατά την εορτή των αγίων Κων/νου και Ελένης, κρατώντας τις εικόνες τους και κραυγάζοντας άναρθρα, η πίστη τους είναι έντονη αλλά αρρωστημένη, οδηγούνται στην έκσταση και την αισθητηριακή απάθεια με τη βοήθεια της αυθυποβολής και της αυστηρής προετοιμασίας, πράγμα που συναντιέται και στους γιόγκι. Η Εκκλησία μας καταδικάζει τη συνήθεια αυτή ως μαγική και ειδωλολατρική.

19) ΒΑΣΚΑΝΟΙ: εκπέμπουν έντονη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία από τα μάτια τους σε κάποιον που ζηλεύουν, φθονούν ή θαυμάζουν άρρωστα, μέσω της οποίας αυτός παθαίνει κάποιο ατύχημα. Στην ουσία πρόκειται για δαιμόνιο φθόνου κυρίως, το οποίο βλάπτει πρόσωπα, ζώα, αντικείμενα. Συχνά, τα αποτελέσματα αυτά δεν τα επιδιώκει συνειδητά ο βάσκανος. Τα «μάτια» πάλι, σκόρδα, πέταλα, ρόδια και τα ξεματιάσματα με νερό, αλάτι, κάρβουνο, λάδι κλπ, τα απορρίπτει η Εκκλησία μας ως εμπνεύσεις πονηρών πνευμάτων τα οποία προξενούν και τη βασκανία. Για τη βασκανία υπάρχει ειδική ευχή που διαβάζεται μόνον από ιερείς στους πάσχοντες, στους οποίους συνιστάται και καθαρή εξομολόγηση.

20) ΕΝΟΡΑΤΙΚΟΙ: «βλέπουν» ή «ακούνε» παραστάσεις ή ομιλίες που οι άλλοι δεν αντιλαμβάνονται με τις αισθήσεις τους. Αυτοί συνήθως συγκεντρώνουν γύρω τους άλλα επιρρεπή άτομα που τους θαυμάζουν. Τους πλανούν οι δαίμονες και αυτοί νομίζουν ότι βλέπουν και ακούνε οράματα στον ύπνο τους ή ξύπνιοι, αυθυποβαλλόμενοι λόγω της υποσυνείδητης επιθυμίας τους να ξεχωρίσουν, προκαλώντας την προσοχή ή τον θαυμασμό των άλλων (υστερική εκτροπή του ψυχισμού). Όχι σπάνια τέτοιες καταστάσεις συμβαίνουν και σε ορθοδόξους χριστιανούς με ουσιαστική-υποτίθεται-πνευματική ζωή, λαϊκούς και κληρικούς.

Οι μάγοι χρησιμοποιούν συχνά τα φαινόμενα της υποβολής και της τηλεπάθειας ή τηλεψυχίας.
Η υποβολή είναι η εμφύτευση ιδεών ή παραστάσεων από κάποιον, στο μυαλό κάποιου άλλου με την επίμονη συγκέντρωση της σκέψης ενός ισχυρού ψυχισμού στη σκέψη ενός ευαίσθητου ψυχισμού προς θυματοποίησή του (νοερή υποβολή). Με την τηλεπάθεια, δυο άνθρωποι, χωρίς να το επιδιώξουν τεχνητά, επικοινωνούν μεταξύ τους ψυχικά εξ αποστάσεως χωρίς μεσολάβηση αισθήσεων ή τηλεπικοινωνιακών μέσων. Αν το φαινόμενο επιδιωχθεί συνειδητά με νοερή υποβολή, τότε έχουμε τη λεγόμενη μεταβίβαση σκέψης. Εδώ ακριβώς στηρίζεται η ικανότητα των μάγων να κάνουν κακό ή «καλό» σε κάποιο πρόσωπο που βρίσκεται πολύ μακριά, αρκεί να έχουν ένα ομοίωμά του, ή φωτογραφία του ή κάποιο δικό του αντικείμενο (ρούχα, νύχια).

Καμία σχέση με φαινόμενα τηλεπάθειας δεν έχει η εκ του μακρόθεν επικοινωνία μεταξύ πατρός Σωφρονίου του Έσσεξ και πατρός Πορφυρίου, οι οποίοι γνωρίστηκαν εν προσευχή, επιδιώκοντάς το, ευρισκόμενοι σε πολύ μεγάλη απόσταση. Κι άλλοι πατέρες έχουν δοκιμάσει παρόμοιες εμπειρίες, όπως και λαϊκοί ορθόδοξοι χριστιανοί. Εδώ έχουμε εμπειρία της χάριτος του Θεού, όπου επειδή ο Χριστός γίνεται ο Ίδιος Χώρος και Χρόνος μας, οι χρονικές και γεωγραφικές αποστάσεις καταλύονται. Έτσι το Σώμα του Χριστού, δηλ. η Εκκλησία η ΜΙΑ, η εν ουρανοίς και η επι γής είναι η Χώρα των ζώντων και γινόμαστε κι εμείς πολίτες αυτής της χώρας, όπου τόσο η γεωγραφία όσο και η ιστορία έχουν για πάντα ξεπεραστεί. Θεμελιώδης, λοιπόν, η διαφορά με τα τερτίπια των νοερών υποβολών.

21) ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ-ΣΑΤΑΝΙΣΝΟΣ: αυτοί αφιερώνουν λατρεία στο Σατανά. Εμφανίζονται εντονότερα κατά το 14ο αι. όταν και φτάνουν στο απόγαιο της δράσης τους. Λατρεύεται το κακό χάριν του Σατανά. Υπάρχουν και ειδικά σχολεία μαγείας (βλ. τον σημερινό Χάρρυ Πόττερ). Στις τελετές τους υπάρχουν γυμνό, σεξ, διαστροφές, πόσις αίματος, πίνακες δρακόντων, φιδιών, φωτιάς, αρχηγοί, ιέρειες ντυμένες ολόμαυρα και μάλιστα ομοφυλόφιλες στην πλειοψηφία τους, εμβλήματα σατανιστικά, μαχαίρια που οι αρχηγοί τα φιλούν αφιερώνοντάς τα στο Σατανά.

Επιτρέπονται το ψέμα, η απάτη, η βλασφημία, η διαστροφή, ο φόνος. Επιβάλλεται απόλυτη υπακοή στον αρχηγό–γελοιογραφία, μάλλον παρωδία γέροντος/ηγουμένου, θα λέγαμε. Κάθε καινούρια ιδέα του μυαλού και γεγονός της ζωής των «πιστών» του, ανακοινώνονται υποχρεωτικά εντός του ναού , δημοσίως και με λεπτομέρειες. Υποχεωτική επίσης η καθημερινή προσευχή στον Εωσφόρο με κανονική ώρα προσέλευσης, αλλιώς επακολουθεί δημόσια μαστίγωση από τον αρχηγό και όλη τη σύναξη. Η συμμετοχή σε χριστιανικές συγκεντρώσεις απαγορεύεται, όπως και η μελέτη της Αγίας Γραφής, η οποία πρέπει να καίγεται και να χλευάζεται.

Πώς «βαπτίζεται» κανείς σατανιστής; Διηγείται η Ντορίν Ιρβάιν (γεν. το 1939):

Μικρό κορίτσι παρασύρθηκε στην πορνεία και τα ναρκωτικά. Κατά τη «βάπτισή» της ο αρχηγός καθόταν στο θρόνο. Σηκώνεται, υψώνει τα χέρια, τον προσκυνούν όλοι. Δύο «ιέρειες» φέρνουν έναν άσπρο κόκορα, τον σφάζουν και το αίμα του στάζει σε μια ασημένια λεκάνη. Ο αρχηγός πλησιάζει την κοπέλα, με το μαχαίρι της ανοίγει μια σχισμή στο αριστερό της μπράτσο, το αίμα της στάζει στη λεκάνη, ανακατεύεται με το αίμα του κόκορα, πίνει απ’ αυτό το μείγμα, δίνει τον προσωπικό της όρκο στο Σατανά, βουτάει και το δάχτυλό της στο αίμα και βάζει την υπογραφή της στην περγαμηνή. Πουλήθηκε στον Εωσφόρο.

Οι παρευρισκόμενοι χαίρονται για τη γέννηση ενός ακόμη παιδιού του Σατανά, κυριεύονται από παράξενα σημεία τρέλας και πέφτουν σε πολλές ακατονόμαστες σαρκικές αμαρτίες. Ο Εωσφόρος έγινε κύριός της. Τον ακούει, τον βλέπει. Την προτρέπει, όπως και όλους: κάνε το κακό όσο μπορείς, χόρτασε ηδονή, εγώ μ’ αυτά ευχαριστιέμαι, ποτέ να μη φοβάσαι και θα σε προστατεύω. Αναφέρεται αλλού ότι μια έγγυο γυναίκα, τη στιγμή του τοκετού την υποχρέωσαν να γεννήσει με… κλειστά πόδια!! Η κοιλιά της έσκασε, η ίδια πέθανε- «θυσιασμένη»στο Σατανά –και το παιδί εχρίσθη από εκείνη τη στιγμή διάδοχος ιερέας του ήδη υπάρχοντος σατανιστή ιερέως.

Κάνοντας ένα άλμα στους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης, θα θυμηθούμε τις θυσίες μικρών παιδιών-τα έκαιγαν- μπροστά στο άγαλμα του Μολόχ ( Λευιτ. ιη,21). Στους αρχαίους χρόνους, ο χρησμός των μαντείων ήταν συνήθως: κόρην ἄχραντον θυηπολεῖτε, δηλ. θυσιάστε παρθένο κόρη δηλ. μητέρα μελλοντική πολλών παιδιών. Πόσες κοπέλες έφυγαν έτσι, οι οποίες θα έδιναν πολλά και γερά τέκνα!

Ο Απόλλων όμως, απολλύων όνομα και πράγμα, δαιμόνιο ευφυέστατο, τα εμπόδισε να έρθουν στην ύπαρξη σκοτώνοντας τις μητέρες τους. Το ίδιο δαιμόνιο σήμερα, παρωθεί σε αναρίθμητες εκτρώσεις, δηλ. σε όντως σατανικότατους φόνους. Το συγκεκριμένο δαιμόνιο σήμερα ονομάζεται εκτός των άλλων και πρακτικό πνεύμα και παρασύρει εκείνους-βέβαια-που θέλουν να παρασυρθούν, σκοτώνοντας τα παιδιά τους μπροστά στο είδωλο/άγαλμα του Ορθολογισμού, που επέχει θέση νέου Μολόχ.

Συναφείς προς αυτές τις τελετές είναι και αυτές της μαύρης μαγείας. Οι σατανιστές μυούνται σ’αυτές μεσάνυχτα, σε χώρους ερημικούς και ήσυχους, σε κάποιο εγκατελειμμένο σπίτι, απόκρημνες παραλίες, δάση κλπ. Όλοι εδώ συναγωνίζονται στην αισχρότητα και τη διαστροφή. Ως και ο σαδομαζοχισμός είναι στοιχείο της λατρείας τους. Άλλες ιέρειες σχίζουν το σώμα τους, άλλες το τεμαχίζουν. Θυσιάζουν επίσης νεκρά ανθρώπινα σώματα, βγάζοντάς τα από τους τάφους τους. Τέτοιος σκοτισμός του νου!

Μαγικά/σατανικά στοιχεία υπάρχουν στα διάφορα θρησκεύματα, αφού εκτός Ορθοδοξίας μια ευλογημένη δυσπιστία ή και καχυποψία ,αν θέλετε, αυτής του δοκιμάζειν τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ θεοῦ ἐστίν, μας οδηγεί να διαπιστώσουμε ότι το πνευματικό κλίμα είναι κατ’επιείκειαν προβληματικό.

Είτε μιλάμε για το ντικρ στο Ισλάμ ως τεχνική έκστασης, είτε για τη μόξα των Ινδουιστών, τη νιρβάνα των Βουδιστών, το ταό των Κινέζων ή το σίντο των Ιαπώνων, να φέρνουμε στο μυαλό μας έναν απελπιστικό κόσμο ειδώλων μέσα στον οποίο καταλήγουμε να χαθούμε, να εκμηδενιστούμε ως προσωπικότητες. Ο π. Παΐσιος κάποτε, ταξιδεύοντας για την Αυστραλία αεροπορικώς, αισθάνθηκε αφόρητο ψυχικό βάρος πάνω από τις Ινδίες, δοκιμάζοντας έτσι την πνευματική τους γεύση.

Όσο για τα μυθεύματα περί μετενσαρκώσεως, ο σημερινός δυτικός, ακατήχητος, ανάσκητος και φίλαυτος άνθρωπος, εύκολα παρασύρεται από αυτά, γιατί όπως του λένε, και σ’ αυτήν εδώ τη ζωή να μη μετανοήσει, θα το κάνει σε μια μελλοντική του ζωή. Να σε πιάσω εγώ από τη μία και μοναδική σου ζωή, λέει ο διάβολος κατά τον π. Παΐσιο κι εσύ να πιστεύεις ότι θα μετανοήσεις σε μελλοντικές ζωές!

Ο απ. Παύλος όμως είναι κατηγορηματικός (Εβρ. 9,27): ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετὰ δὲ τοῦτο κρίσις. Μια φορά θα πεθάνουμε γιατί μια φορά θα ζήσουμε. Η θεωρία μάλιστα των μετενσαρκώσεων λέει ότι κάθε μετενσάρκωση διαρκεί 49 μέρες και είναι και πάρα πολύ σπάνιο να μετενσαρκωθείς σε άνθρωπο.

α) Θα πρέπει επομένως να μας διευκρινίσουν αν πρέπει να περιμένουμε πολλές ζωές μέχρι να μετενσαρκωθούμε πάλι σε άνθρωπο, ώστε να μπορέσουμε να μετανοήσουμε, ή αν μπορούμε να μετανοήσουμε στο μεταξύ ως γάτες, σκύλοι ή ευκάλυπτοι και,

β) αφού και τα μέντιουμς πιστεύουν στη μετενσάρκωση και είναι πολύ απίθανο κάποιος να μετενσαρκωθεί σε άνθρωπο, με ποιους πεθαμένους συγγενείς μας επικοινωνούν αυτά και βάζουν και μας να μιλάμε μαζί τους; Καταλάβατε ασφαλώς με ποιους μιλούν και μιλάμε!

Ο Υ Φ Ι Σ Μ Ο Σ

Η τάση για συζητήσεις με εξωγήινους ή για εμφανίσεις τους, ξεκινάει από το Β παγκόσμιο πόλεμο και εξής, από πιλότους των συμμαχικών αεροπλάνων. Προηγουμένως όμως υπήρξε μια ιστορία σα μυθοπλασία.

Ο Όρσον Ουέλλες μετέδιδε σε ραδιοφωνικές συνέχειες το βιβλίο του H.G. Wells «Πόλεμος των κόσμων», το οποίο μιλούσε για εξωγήινους-νέα λέξη τότε-και το απέδιδε με τρόπο που ο κόσμος τρομοκρατήθηκε, σχεδόν ξεχνώντας ότι πρόκειται για μυθιστόρημα. Από τότε λόγω μαζικής υποβολής πλήθυναν οι αναφορές σαν κολλητική ασθένεια. Μέχρι που έδειξαν και εξωγήινες…τηγανίτες!

Εμείς πρέπει να εξετάζουμε αν οι συγκεκριμένες αναφορές είναι αποκυήματα φαντασίας λόγω προβολής, χρηματισμού ή και βούλησης πχ για τουριστική εξέλιξη μιας περιοχής: σχεδιάζουν κάπου διάφορα περίεργα αποτυπώματα χεριών ή ποδιών «εξωγήινων» και βάζουν κάποιους να το παίζουν αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες τέτοιων επισκέψεων.

Συνήθως αυτοί που δέχονται τα UFOS στη μεγάλη τους πλειοψηφία απορρίπτουν τη ζωή του Χριστού. Απορρίπτουν δηλ. γεγονότα για τα οποία μαρτύρησαν με το αίμα τους εκατομμύρια γήινοι άνθρωποι και δίνουν βάση σε αναφορές εμφάνισης ΟΥΦΟ ενός 12χρονου, 2-3 ηλικιωμένων, οι πιο πολλές τα ξημερώματα, όταν ο άνθρωπος βρίσκεται στον πιο βαθύ ύπνο.

Ακόμη και μεγάλες χώρες που ασχολούνται με δοκιμές υπερσύγχρονων όπλων διασκεδάζουν τις αποτυχίες τους, αφήνοντας να διαρρεύσουν ειδήσεις για εμφανίσεις ΟΥΦΟ για να στρέφεται η προσοχή του κόσμου σ’αυτά. Όταν πχ οι Σοβιετικοί προηγήθηκαν των Αμερικανών στην αποστολή μη επανδρωμένου πυραύλου στο διάστημα, οι Αμερικανοί διασκέδασαν την καθυστέρησή τους αναφέροντας εμφανίσεις ΟΥΦΟ στο Τέξας.

Ας σκεφτούμε όμως ότι, αν ο άνθρωπος βγάλει από την καρδιά του το Χριστό, τη θέση του θα πάρουν διάφορα είδωλα, γιατί όχι και οι εξωγήινοι; Ο άνθρωπος πιστεύοντας ότι τα πάντα λύνονται με την επιστήμη, διαψεύστηκε παταγωδώς: παντού πόλεμοι, οικολογικές καταστροφές, η πολιτική τον απογοήτευσε, η τέχνη τον αγγίζει μόνον επιδερμικά.

Αφού η γη μας απογοήτευσε, θα’ ρθουν οι εξω από τη γη να μας κατευθύνουν. Αυτοί, επιτέλους θα ξέρουν! Επειδή μάλιστα οι εξωγήινοι και σαν θέμα κάνουν τρελές εισπράξεις, καθώς παρουσιάζονται στην πλειοψηφία τους καλοί και ευνοϊκώς διατεθειμένοι απέναντί μας από σκηνοθέτες και σεναριογράφους (Στίβεν Σπίλμπεργκ), γίνεται ευκολότερη η αποδοχή τους και η προσδοκώμενη έλευσή τους.

Η έντονη αναμονή κάνει πολλούς να νομίζουν ότι τους βλέπουν ήδη, ή ότι βλέπουν τα οχήματά τους. Είναι ψυχολογικώς εξακριβωμένο ότι οι παραισθήσεις και ψευδαισθήσεις δίνουν και παίρνουν σε περιόδους αναμονής.

Ενθουσιάζονται δε τόσο οι ουφιστές, ώστε δια των εξωγήινων ερμηνεύουν και την ιστορία πχ λένε ότι εξωγήινοι κατασκεύασαν τις αιγυπτιακές πυραμίδες! Παραπονούνται επίσης κάποιοι από αυτούς, ότι έφυγαν από την Εκκλησία γιατί δεν αντιμετωπίζει επιστημονικά τα διάφορα θέματα.

Όταν εμείς οι «εκκλησιαστικοί» τους δείξουμε ότι επιστημονικώς δεν αποδεικνύεται η ύπαρξη των ΟΥΦΟ, δυσφορούν. Πώς από τη μια είναι θιασώτες της επιστήμης κι από την άλλη δυσφορούν προς αυτήν ως προς τους εξωγήινους; Απλούστατα θέλουν να πιστεύουν στην ύπαρξή τους και δε θέλουν να πιστεύουν στην Εκκλησία. Και κάτι βασικό: αυτός που λέει ότι βγήκε από την Εκκλησία, ουδέποτε ήταν μέσα , λέει και ψέματα δηλαδή.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΟΡΑΣΕΙΣ ΕΞΩΓΗΙΝΩΝ;

Ξέρουμε ότι οι δαίμονες κατοικούν στον αέρα (Εφεσ. 6,12). Εκτός από τον Παύλο και πολλοί Πατέρες της Εκκλησίας μας, όπως ο Αθανάσιος ή ο Συμεών ο ν. θ., μιλούν για εναέρια πνεύματα που προξενούν πολλές και διάφορες πλάνες στον αέρα. Όποιος μάλιστα θέλει να βλέπει διάφορα, κάνει την ακάθαρτη καρδιά του χώρο πλάνης όπου και εμφανίζονται διάφορα. (PG 120, 709).

Αναφέρεται στο βίο του αγ. Μαρτίνου της Τουρ (4ος-5ος αι.), ότι έναν μοναχό που δεν έκανε υπακοή στο γέροντά του τον πλάνεψε ο διάβολος. Δαίμονες με τη μορφή αγγέλων φώτισαν μια νύκτα το δωμάτιό του και του πρόσφεραν ένα ουράνιο ένδυμα, το οποίο φόρεσε και έδειχνε. Όταν ο γέροντας και οι άλλοι μοναχοί τού είπαν και μάλιστα με πιεστικό τρόπο, γιατί ο ίδιος αρνιόταν, να πάνε στον άγ Μαρτίνο για να ελέγξει το ύφασμα, αυτό εξαφανίστηκε. Βλέποντας ο διάβολος ότι δε θα ξεγελιόταν και ο άγιος, εξαφάνισε τα πειστήρια.

Στο βίο του αγ. Βενεδίκτου (5ος-6ος αι.) αναφέρεται περίπτωση φωτεινού αντικειμένου που προκάλεσε ομαδική πλάνη. Σκάβοντας οι μοναχοί για να χτίσουν το μοναστήρι, βρήκαν ένα παλιό ειδώλιο και το πέταξαν πιο πέρα για να μην τους ενοχλεί. Βλέπουν τότε όλοι το ειδώλιο ν’ αρπάζει φωτιά και φοβούμενοι ότι το κτίριο της μονής θα καταστραφεί, έσπευσαν να σβήσουν τη φωτιά, μάταια όμως. Πήγαν τότε έντρομοι στον άγιο. Εκείνος καταλαβαίνοντας ότι μόνο για τα δικά τους, όχι όμως και για τα δικά του μάτια υπήρχε η φωτιά, προσευχήθηκε κι έκανε να συνέλθουν τα μάτια τους. Εκείνοι βλέποντας το μοναστήρι άθικτο και τη φωτιά να μην υπάρχει, συνειδητοποίησαν την ομαδική τους πλάνη.

Στο βίο του αγ. Νείλου της Σόρας (15ος αι.) στη Ρωσία, αναφέρεται το εξής περιστατικό: υπήρχε στη σκήτη του αγίου κάποιος μοναχός Αδάμ με το μικρό του γιό. Μια μέρα έστειλε το μικρό σε κάποιο θέλημα. Καθώς ο μικρός περπατούσε, ένας παράξενος άνθρωπος τον άρπαξε και τον μετέφερε στον αέρα στην κατοικία του μέσα στο δάσος. Ο μοναχός και οι πατέρες στη σκήτη περίμεναν ώρες πολλές. Έψαξαν αλλά τίποτε. Κατέφυγαν τότε στη λάρνακα του αγίου Νείλου και τον παρακάλεσαν. Τότε κατέφθασε κατά μαρτυρία του ίδιου του παιδιού αργότερα ολοζώντανος ο άγιος στην κατοικία του δάσους. Κτύπησε με το ραβδί του το παράθυρο, σείστηκε το κτίριο και όλα τα ακάθαρτα πνεύματα έπεσαν καταγής. Διέταξε κατόπιν ο άγιος το πνεύμα που είχε αρπάξει το παιδί, να το επιστρέψει. Ο ίδιος τότε παράξενος άνθρωπος πήρε το παιδί και το μετέφερε στη σκήτη.

Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι οι οράσεις εξωγηίνων όταν είναι αληθινές είναι δαιμόνια. Μάλιστα στις διηγήσεις τέτοιων οράσεων, οι εξωγήινοι φαίνονται σχεδόν πάντοτε «αντιχριστιανικώς» τοποθετημένοι.

Σεβ/τε, σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι όταν ο ορθόδοξος χριστιανός ζει την πίστη του, συμμετέχει στα μυστήρια της Εκκλησίας, νηστεύει, προσεύχεται, εξομολογείται, κυρίως δε όταν κοινωνάει ύστερα από την κατά δύναμιν προετοιμασία, καθίσταται απρόσβλητος απ’ όλες τις προεκτεθείσες δαιμονικές επιβουλές.

Η Θεία Λειτουργία πρώτιστα, είναι η καρδιά που στέλνει το ζωογόνο σώμα και αίμα του Κυρίου σε όλα τα μέλη. Όταν η ζωή του Χριστού φανερώνεται στη δική μας ζωή, νικάει το θάνατο, τη σάρκα, τον κόσμο και το διάβολο με όλα τα τάγματά του.

[rose]

ΜΑΓΕΙΑ-ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟΣ...ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ & ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ



Ό Χριστός ήρθε στή γη, λέει ό ευαγγελιστής Ιωάννης, «ϊνα λύση τά έργα του διαβόλου» (Α' Ίω. 3:8), αλλά καί γιά νά καταργήσει τόν ίδιο τό διάβολο με τόν σταυρικό Του θάνατο: «"Ινα διά τοΰ θανάτου κατάργηση τόν τό κράτος έχοντα τοϋ Θανάτου, τοϋτ' έστι τόν διάβολον» (Έβρ. 2:14).

Πριν από τή σταύρωση Του, λοιπόν, ό Χριστός «έλυε», κατέστρεφε, τά έργα τοϋ διαβόλου, οδηγώντας σέ μετάνοια τους ανθρώπους καί θεραπεύοντας αρρώστους καί, δαιμονισμένους. Οι θεραπείες αυτές ήταν έκφραση της εσχατολογικής καταργήσεως των δαιμονικών έργων. Μέ τόν σταυρικό θάνατο καί
τήν κάθοδο Του στον άδη, ομως, εκμηδένισε τή δύναμη τοϋ διαβόλου καί τήν εξουσία του πάνω στό θάνατο.

Ό Χριστός δεν εξαφάνισε μονομιάς καί ολοκληρωτικά τήν επήρεια τοΰ σατανά επάνω μας, αλλά ταπείνωσε τή δύναμη του καί μας έδωσε τά μέσα γιά νά εξουδετερώνουμε τις παγίδες του. Δέν είμαστε, δηλαδή, απαλλαγμένοι (από τις επιθέσεις τοΰ πονηροϋ, αλλά μας έχουν δοθεί τά όπλα γιά νά τόν νικήσουμε.

Πρώτος ό Κύριος, μέ τόν τριπλό πειρασμό πού δέχτηκε στην έρημο (Ματθ. 4:1-11), μας έδειξε τόν τρόπο μέ τόν όποιο μας πολεμάει ό διάβολος, αλλά καί τή δυνατότητα, πού μας χάρισε, νά τόν νικάμε. Γιατί ό πειρασμός αυτός τοϋ Κυρίου περιλαμβάνει όλους τους πειρασμούς, πού μπορεί νά δεχθεί ένας άνθρωπος.

Ό Χριστός έδωσε εξουσία στους μαθητές Του νά καταπατοϋν τό διάβολο: «Ιδού δίδωμι ύμϊν τήν έξουσίαν τοϋ πατεϊν επάνω όφεων καί σκορπιών καί επί πάσαν τήν δύναμιν τοϋ έχθροϋ» (Λουκ. 10:19). Τό έργο των αποστόλων καί, γενικά, τών ποιμένων της Εκκλησίας είναι νά όδηγοϋν τους ανθρώπους από τήν τυραννία τοϋ διαβόλου οτήν ελευθερία τών τέκνων τοϋ Θεοΰ. Αυτή ή ποιμαντική μέριμνα συνείχε καί τόν απόστολο Παΰλο, όταν ευχόταν «στούς χριστιανούς της Ρώμης: «Ό δε Θεός της ειρήνης συντρίψει τόν σατανάν υπό τους πόδας υμών εν τάχει» (Ι'ωμ. 16:20).

Οι άγιοι μέ τή δύναμη τοϋ Θεοΰ συνέτριψαν τό διάβολο καί πολλές φορές ταπείνωσαν τήν αύθάδεια καί την αλαζονεία του, όπως συνέβη λ.χ. με τόν άββά Θεόδωρο, πού με τήν προσευχή του "έδεσε" τρεις δαίμονες εξω από τό κελλί του καί τους "έλυσε" έπειτα από πολλά παρακάλια τους.

Ή πλούσια πείρα των άγίων έχει παραδώσει καί σ’ εμάς τους τρόπους γιά νά νικάμε τό διάβολο καί νά ξεφεύγουμε τις παγίδες καί τά τεχνάσματα του.
Οι συμβουλές καί οι οδηγίες τους είναι πολύτιμες. Τίς πιό σημαντικές θ' απαριθμήσουμε, οσο τό δυνατόν συντομότερα, στή συνέχεια:

1. Είναι απαραίτητο νά διατηρήσουμε τή χάρη τον Αγίου Πνεύματος, που πήραμε στό άγιο Βάπτισμα μας.
Στή διατήρηση της, άλλωστε, αποβλέπει σύνολος ό πνευματικός μας αγώνας. Γιατί αυτή είναι πού μας προμηθεύει τά όπλα της πνευματικής μας «πτρατείας». "Οπλα πού «δέν είναι κοσμικά, αλλά έχουν τή δύναμη τοϋ Θεοϋ νά γκρεμίζουν δαιμονικά όχυρώματα καί. πονηρούς λογισμούς καί καθετί πού υψώνεται αλαζονικά εναντίον της γνώσεως τοΰ Θεού» (πρβλ. Β' Κορ. 10:4-5). Πραγματικά, «οσο είναι μέσα μας τό "Αγιο Πνεύμα, δέν μπορεί νά εισέλθει ό σατανάς καί νά παραμείνει οτά βάθη της ψυχής»
(άγιος Διάδοχος Φωτικής). Γιατί «τά πονηρά πνεύματα φοβούνται υπερβολικά τή χάρη του θείου Πνεύματος, καί μάλιστα όταν έπιφοιτήσει πλούσια, καθώς καθαιρόμαστε μέ τή μελέτη καί τήν καθαρή προσευχή» (άγιος Νικήτας ό Στηθάτος). Ή παρουσία της θείας χάριτος στον άνθρωπο είναι φωτιά πού καίει τά πονηρά πνεύματα καί καταστρέφει όλα τά τεχνάσματα τους.

2. Χρειάζονται θάρρος καί πίστη οτι οπωσδήποτε θά μας βοηθήσει ό Θεός.
«Αντίστητε- τω διαβώλω», μάς προτρέπει ό άγιος Ιάκωβος, «καί φεύξεται άφ' υμών» (Ίακ. 4:7). Ή θαρραλέα αντίσταση τόν φυγαδεύει. Πρέπει, ομως, νά συνοδεύεται καί άπό πίστη: «ώ άντίστητε στερεοί τη πίστει» (Α' Πέτρ. 5:9). Η πίστη είναι ή ασπίδα πάνω στην οποία μπορούμε νά σβήνουμε όλα τά φλογισμένα βέλη τοΰ πονηρού (Έφ. 6:16). Είναι, ή ακλόνητη καί σταθερή βεβαιότητα ότι ό Θεός στέκεται δίπλα μας. Καί «εί ό θεός υπέρ ημών, τις καθ’ ημών;» (Ρωμ. 8:31). "Οταν, λοιπόν, ή ψυχή είναι γεμάτη θάρρος καί πνευματική ανδρεία, «βλέπει τους δαίμονες νά φεύγουν σάν δραπέτες» (άγιος Νικήτας ό Στηθάτος).

3. Ό απόστολος Παϋλος μας προτρέπει νά «ντυθούμε σάν πνευματικό θώρακα τήν αγάπη» (Α'Θεσ. 5:8).
Γιατί, όπως σχολιάζει ό άγιος Κασσιανός, «ή αγάπη περιβάλλει καί προστατεύει τά ζωτικά κομμάτια της καρδιάς μας, αντιστέκεται στά θανάσιμα χτυπήματα πού μας προκαλούν τά πάθη, απωθεί τά εχθρικά χτυπήματα καί εμποδίζει τά βέλη του δαίμονα νά εισχωρήσουν στον εσωτερικό μας άνθρωπο».

4. Ό ϊδιος απόστολος μας προτείνει ενα ακόμη αμυντικό όπλο: «Φορέστε», λέει, «γιά περικεφαλαία τήν ελπίδα της σωτηρίας» (Α'Θεσ. 5:8).
Είναι, πραγματικά, σωτήριο όπλο ή ελπίδα στή διάρκεια των πειρασμών. Είναι «ή περικεφαλαία πού προστατεύει τό κεφάλι. Δική μας Κεφαλή είναι ό Χριστός. Καί πρέπει, στον καιρό τών θλίψεων καί τών διωγμών, νά Τόν καλύπτουμε πάντα μέσα μας με τήν απόρθητη περικεφαλαία της ελπίδας τών μελλοντικών αγαθών, κρατώντας, πάνω άπ' όλα, τήν πίστη μας σ' Αυτόν ακέραιη καί αλώβητη. Γιατί, άν μας λείψουν άλλα μέλη τοϋ σώματος, μπορούμε ακόμα καί ανάπηροι να ζήσουμε. "Αν, όμως, μας λείψει ή Κεφαλή, ό Χριστός, τότε δέν θά μπορέσουμε νά παραμείνουμε ζωντανοί οΰτε για ένα λεπτό» (άγιος Κασσιανός).

5. Ή ψυχική προετοιμασία μας, μέ συνεχή νήψη (εγρήγορση) καί αδιάλειπτη προσευχή , εξουδετερώνει ενα ισχυρό όπλο του εχθρού, πού είναι ό αίφνιδιασμός.
Επειδή δέν γνωρίζουμε πότε θά μας επιτεθούν οι δαίμονες καί μέ ποιόν τρόπο, πρέπει νά βρισκόμαστε πάντοτε σέ ετοιμότητα. Ό απόστολος Πέτρος παραγγέλλει: «Νήψατε, γρηγορήσατε" ό αντίδικος υμών διάβολος ώς λέων ώρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α' Πέτρ. 5:8). Σ' αύτη την ψυχική προετοιμασία μας προτρέπει και ό ίδιος ό Χριστός, λέγοντας: «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ϊνα μη είσέλθητε είς πειρασμόν» (Ματθ. 26:41). Ή προσευχή, όταν συνδυαστεί μέ τή νήψη, γίνεται ισχυρότατο όπλο εναντίον τοΰ διαβόλου, όχι μόνο αμυντικό αλλά και επιθετικό. Οι πατέρες τήν ονομάζουν "μαστίγιο" των δαιμόνων. Ιδιαίτερα, μάλιστα, συνιστάται ή εύχρηστη ευχή τοΰ Ίησοϋ,ή επίκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και των "Αγίων εκείνων, πού έλαβαν από τόν Θεό τό κατά δαιμόνων χάρισμα.

6.Έκτός από τήν προσευχή, πολύ μας βοηθούν στην καταδίωξη των πονηρών πνευμάτων ή νηστεία και όλοι, γενικά, οι ασκητικοί κόποι, γιατί χαλιναγωγούν τά πάθη, μαραίνουν τίς ηδονές και κάνουν ανδρείο τό νού.
Ό Κύριος μας είπε: «Τούτο τό γένος (των δαιμόνων) ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία (Ματθ. 17:21). Μέ τήν άσκηση, τόν αγώνα δηλαδή γιά τήν τήρηση των εντολών τοϋ Χριστού, αποκτούμε τίς αρετές.
Και, χωρίς κόπο, καμιά αρετή δέν φτάνει στην τελείωση της. Οι αρετές είναι πνευματικά όπλα. "Ολες μαζί συνθέτουν τήν ισχυρή πανοπλία, τήν οποία ό απόστολος Παϋλος μας συνιστά νά φορέσουμε, προκειμένου ν1 αντιμετωπίσουμε τά τεχνάσματα τοϋ διαβόλου: «Ένδύσασθε τήν πανοπλίαν τοϋ Θεού προς τό δύνασθαι υμάς στήναι προς τάς μεθοδείας τοϋ διαβόλου» (Έφ. 6:11).

7. Ή καρτερικότητα και ή υπομονή στή διάρκεια τών πειρασμών κρατάει ψηλά τό ηθικό μας, ώστε ν' αντιμετωπίζουμε τίς δαιμονικές επιθέσεις μέ νηφαλιότητα.
«Δι' υπομονής τρέχωμεν τόν προκείμενον ήμϊν αγώνα», μας προτρέπει ό απόστολος Παϋλος (Έβρ. 12:1).

8. Ή ταπεινοφροσύνη, επίσης, είναι ή αρετή πού κατεξοχήν ελκύει τη χάρη τοΰ Θεοΰ και κάνει την ψυχή απόρθητο φρούριο στις λυσσαλέες επιθέσεις τοϋ πονηροϋ.
Με αυτήν αχρηστεύονται όλες οι παγίδες τοϋ εχθρού, όπως λένε οι πατέρες. Γιατί είναι αδύνατο ν' απατηθεί ένας Άνθρωπος, ό όποιος δεν εμπιστεύεται τό λογισμό και τήν κρίση του, αλλά ζει σύμφωνα με τις υποδείξεις των πνευματικών του πατέρων.

9. Άλλο απαραίτητο όπλο ατή μάχη με τά πονηρά πνεύματα είναι ή διάκριση.
Ό άγιος Ιωάννης ό Σιναίτης λέει, ότι «πρέπει νά οπλιστούμε με πολλή διάκριση, γιά νά γνωρίζουμε πότε πρέπει νά πολεμάμε μέ τίς αιτίες των παθών και μέ ποιές και μέχρι ποιού σημείου, αλλά και πότε πρέπει νά υποχωρούμε. Γιατί υπάρχουν περιπτώσεις, πού πρέπει νά προτιμήσουμε τή φυγή, λόγω της αδυναμίας μας, γιά νά μή θανατωθούμε».

10. Ή μελέτη τοϋ λόγου τοϋ Θεού, επίσης, εμποδίζει τό διάβολο νά μας πλησιάσει.
Ό άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος λέει, ότι, «αν ό διάβολος δέν θά τολμήσει νά μπει σέ σπίτι, όπου υπάρχει Ευαγγέλιο, πολύ περισσότερο δέν θ' αγγίξει τήν ψυχή πού μελετάει μέ τό νοϋ της τά λόγια τού Ευαγγελίου». Ό ίδιος ό άγιος μας διαβεβαιώνει, πώς, «όταν ό διάβολος δει γραμμένο τό νόμο τοΰ Θεοΰ στήν ψυχή μας, δέν θά πλησιάσει, αλλά από μακριά θα μας στρέψει τά νώτα. Γιατί τίποτα δέν είναι τόσο τρομερό σ' εκείνον και στους πονηρούς λογισμούς πού μας ύποβάλλει, όσο ό νους πού μελετά τά θεία».
Δέν πρέπει, άλλωστε, νά μας διαφεύγει ότι τό λόγο τοϋ Θεοΰ ό απόστολος Παΰλος τόν χαρακτηρίζει άλλοτε «μάχαιραν τοϋ Πνεύματος» (Έφ. 6:17), όταν τόν συναριθμεϊ μέ τά άλλα εξαρτήματα της πανοπλίας τοΰ Θεοΰ, και άλλοτε «ζωντανό και δραστικό και πιό κοφτερό από κάθε δίκοπο σπαθί» (Έβρ. 4:12), πού μπορεί νά ξεχωρίσει και νά κομματιάσει ό,τι σαρκικό και γήινο βρίσκεται μέσα μας.

11. Ό εκκλησιασμός και όλες, γενικά, οι λατρευτικές ευκαιρίες είναι οι κυριότερες πηγές ανεφοδιασμού μας στον πόλεμο εναντίον των δαιμόνων.
Είναι τά πνευματικά μας οπλοστάσια. Ό άγιος Ιγνάτιος ό Θεοφόρος συμβουλεύει: «Φροντίστε νά συγκεντρώνεστε συχνότερα γιά ευχαριστία καί δοξολογία τοΰ Θεοϋ. Γιατί, όταν συγκεντρώνεστε συχνά στό ίδιο μέρος, τότε συντρίβονται οι δυνάμεις τοϋ σατανά καί διαλύεται ή καταστροφική του δύναμη με τήν ομόνοια της πίστεως μας».

12. Ή δαιμονική δύναμη καταργείται όχι μόνο μέ τήν κοινή προσευχή, αλλά καί, κυρίως, μέ τά άγιαστικά Μυστήρια πού τελούνται στους χώρους της κοινής λατρείας.
Μέ τό άγιο Βάπτισμα λ.χ. ελευθερώνεται ό άνθρωπος από τήν τυραννία τοϋ διαβόλου, μέ τό άγιο Χρίσμα σφραγίζεται μέ τή χάρη τοϋ "Αγίου Πνεύματος, ενώ μέ τήν άξια συμμετοχή του στή θεία Κοινωνία γίνεται "σύσσωμος" καί "σύναιμος" μέ τόν Χριστό. Αποκτά πνευματική ανδρεία, πού τόν κάνει απρόσβλητο καί φοβερό στό διάβολο: «Ώς λέοντες τοίνυν πϋρ πνέοντες, οϋτως από της τραπέζης άναχωρώμεν εκείνης, φοβεροί τω διαβώλω γινόμενοι» (άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος).

13. Ό διάβολος φοβάται πολύ τή μετάνοια καί τήν ειλικρινή εξομολόγηση, πού γίνεται μέ βαθειά συντριβή, καθώς καί τήν ταπεινή μας διάθεση γιά μαθητεία.
Μέ τήν εξομολόγηση των αμαρτιών μας στον πνευματικό "κόβουμε" τά δικαιώματα τοΰ διαβόλου καί αποκαθιστούμε τήν κοινωνία μας μέ τόν Χριστό. Ιδιαίτερα σέ περιπτώσεις ισχυρού καί ασυνήθιστου σατανικοϋ πολέμου, πού προκλήθηκε από άγνοια ή απροσεξία μας, πρέπει να προστρέχουμε στό πετραχήλι τοΰ πνευματικού καί να ζητάμε ταπεινά τό έλεος τοΰ Θεοΰ μέ έμπρακτη μετάνοια. Τό Μυστήριο της Έξομολογήσεως έχει τή θεϊκή δύναμη
νά θεραπεύει τά ψυχικά τραύματα, πού προκαλεί ή δαιμονική πανουργία, καί νά επαναφέρει τόν άνθρωπο στην ψυχοσωματική του ισορροπία.

14. Σπουδαΐα καί αποτελεσματικά "εργαλεία", πού έχουν τη δύναμη νά γκρεμίζουν δαιμονικά "όχυρώματα", είναι τό Εύχέλαιο καί ό 'Αγιασμός.
Ή επάλειψη με τό αγιασμένο λάδι τοΰ Εύχελαίου χρησιμοποιείται από τά αποστολικά χρόνια μέχρι σήμερα γιά τή θεραπεία σωματικών καί ψυχικών ασθενειών (βλ. Ίακ. *»: 14-15). Οι άγιοι απόστολοι στις περιοδείες τους «δαιμόνια πολλά έξέβαλλον, και ήλειφον έλαίω πολλούς άρώστους καί έθεράπευον» (Μάρκ. 6:13). Επειδή, μάλιστα, πολλές αρρώστιες οφείλονται σε δαιμονικές ενέργειες, τό Ευχέλαιο απαλλάσσει τόν ασθενή όχι μόνο από τήν άρρώστια, αλλά καί από τά πονηρά πνεύματα πού τήν προκαλούν. Γι' αυτό στίς ευχές της ακολουθίας τό αγιασμένο λάδι χαρακτηρίζεται ώς «ξίφος κατά δαιμόνων» καί «πάσης διαβολικής ενεργείας άποτρόπαιον». Τό ευλογημένο νερό τοϋ "Αγιασμού, επίσης, είναι «ιαματικόν ψυχών καί σωμάτων, καί πάσης αντικείμενης δυνάμεως αποτρεπτικών», γιατί αγιάζεται μέ τήν επίκληση τοΰ Άγιου Πνεύματος, μέ τή σταυροειδή ευλόγηση από τόν ιερέα καί μέ τήν έμβάπτιση τοϋ τιμίου Σταυροΰ. Χρησιμοποιεΐται σε πολλές εκδηλώσεις καί ανάγκες της καθημερινής ζωής, τόσο γιά τήν έφέλκυση της ευλογίας τοΰ Βιοΰ όσο καί γιά τή θεραπεία ασθενειών ή τήν εκδίωξη πονηρών πνευμάτων.

15. "Αλλο «όπλο ακαταμάχητο» είναι ό τίμιος Σταυρός, τόν όποιο τρέμει υπερβολικά ό διάβολος, όταν χρησιμοποιείται ("τυπώνεται") εναντίον του, όχι, βέβαια, τυχαία οΰτε από τόν καθένα, αλλά από τους πιστούς πού μετέχουν συνειδητά στή μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.
Ο άγιος Νικόδημος ό Αγιορείτης συμβουλεύει: «Γιά νά φυλάγεστε από τά μαγικά καί τήν ενέργεια τών δαιμόνων, νά έχετε όλοι -μικροί καί μεγάλοι, άντρες καί γυναϊκες- κρεμασμένο στό λαιμό σας τόν τίμιο Σταυρό. Τρέμουν οι δαίμονες τόν τύπο τοΰ σταυροΰ καί φεύγουν μακριά όταν τόν βλέπουν. "Αλλωστε, όπως ομολόγησαν οί ίδιοι στον άγιο Ιωάννη τόν Βοστρινό, πού είχε εξουσία κατά των ακαθάρτων πνευμάτων, τρία πράγματα φοβούνται περισσότερο: τό Σταυρό, τό άγιο Βάπτισμα και τη θεία Κοινωνία» (βλ. σελ. 435).

16. Γιά τήν αντιμετώπιση του "ματιάσματος" και της σωματικής ή υλικής βλάβης πού προκαλεί ή εξαιτίας του δαιμονική ενέργεια, υπάρχει, όπως είπαμε, ειδική «ευχή επί βασκανίαν», τήν οποία διαβάζουν οί ιερείς στους πάσχοντες.
Παρόμοιες ευχές υπάρχουν και γιά τήν «άποτροπήν ή διάλυσιν πάσης μαγείας ή πάσης σατανικής ενεργείας», γιά τή θεραπεία από αρρώστιες πού προκαλεί ό φθόνος τοΰ διαβόλου κ. ά. Γιά τήν αποφυγή της βασκανίας πολλοί αδελφοί μας, επηρεασμένοι από δεισιδαιμονίες, κρεμούν πάνω τους διάφορα φυλαχτά: μάτια γαλάζια, χάντρες γαλάζιες κ.ά. Τέτοια φυλαχτά, συνήθως, μητέρες και γιαγιάδες καρφιτσώνουν στά ροΰχα ή στά μαξιλαράκια των βρεφών, γιά νά μήν τά πιάνει τάχα τό μάτι. Αυτά όλα, όμως, είναι κατασκευάσματα τοϋ διαβόλου καί φέρνουν τό αντίθετο αποτέλεσμα, γιατί ποτέ δέν αποτρέπει κανείς τό κακό, προσκαλώντας αυτούς πού τό προκαλούν, δηλαδή τους δαίμονες. Πρέπει νά χρησιμοποιείται μόνο ό τίμιος Σταυρός. πού συντρίβει τις σατανικές δυνάμεις.
"Αλλοι, πάλι, ακόμα καί έκκλησιαζόμενοι άνθρωποι, μέ καλή πρόθεση καί ανυποψίαστοι γιά τίς δαιμονικές πανουργίες, συνηθίζουν νά ξ ε μ α τ ι ά ζουν, μουρμουρίζοντας διάφορες μυστικές προσευχές καί χρησιμοποιώντας είτε αναμμένα κάρβουνα καί γαρύφαλο είτε αλάτι είτε λάδι καί νερό. Οί συνήθειες αυτές, όμως, είναι ασυμβίβαστες μέ τό πνεΰμα της Εκκλησίας, είναι ξεκάθαρα δαιμονικές. Συμβαίνει, μάλιστα, πολλές φορές ό διάβολος ν' αποχωρεί επίτηδες από τους ματιασμένους, γιά νά κάνει τους ανθρώπους νά πιστέψουν σ' αύτοϋ τοϋ είδους τά ξεματιάσματα καί όχι στίς ευχές της Εκκλησίας μας. "Ετσι, ή καθημερινή μας ζωή χαρακτηρίζεται από μιά διάχυτη "δαιμονοκρατία" με δεισιδαιμονίες, προλήψεις καί άγχος, πού φυγαδεύουν τή χάρη, την ειρήνη καί τήν ευλογία τοΰ Θεοϋ.

17. "Αν κάποιος, με παραχώρηση Θεοΰ, καταληφθεί από δαιμονικό πνεΰμα, πρέπει νά καταφεύγει στους ιερείς, γιά νά τοϋ διαβάζουν τους έξορκισμούς.
Οι εξορκισμοί είναι ειδικές ευχές της Εκκλησίας, μέ τις όποιες παρακαλεί ό ιερέας τόν Θεό νά διώξει τά δαιμόνια από τόν άνθρωπο, τόν όποιο εξουσιάζουν. Δέν έχουν καμιά σχέση μετά "ξόρκια", πού είναι μαγικές επικλήσεις, όπως Επισημάναμε σέ προηγούμενο κεφάλαιο.
Βασικό στοιχείο των εξορκισμών είναι ή επίκληση τοϋ ονόματος τοϋ Χριστού. Τό παντοδύναμο αυτό όνομα, «το υπέρ πάν όνομα» (Φιλιπ. 2:9), επικαλούνταν οι απόστολοι γιά νά διώχνουν τά δαιμόνια καί νά θεραπεύουν κάθε αρρώστια. Ό ϊδιος ό Κύριος είχε υποσχεθεί: «Έν τω ονόματι μου δαιμόνια έκβαλούσι» (Μάρκ. 16:17). Τήν ϊδια τακτική ακολουθούσαν καί οι χριστιανοί των πρώτων αιώνων, όπως τό επιβεβαιώνει ό άγιος Ίουστίνος: «Πάν δαιμόνων εξορκιζόμενον τη δυνάμει τοϋ τοϋ Ίησοϋ ονόματος νικάται καί υποτάσσεται». Στό ϊδιο πνεϋμα είναι γραμμένες καί οί ευχές των εξορκισμών, πού περιέχονται στό Ευχολόγιο καί χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα.
Δεύτερο στοιχείο των εξορκισμών είναι ή επιτίμηση τοϋ πονηρού πνεύματος: Ό ιερέας τό προστάζει νά φύγει άμέσως άπό τό πλάσμα τοΰ Θεοϋ, ελευθερώνοντας καί τήν ψυχή καί το σώμα τοϋ αιχμάλωτου άπό τά δαιμονικά δεσμά.
Ό μακαριστός γέροντας Παΐσιος έλεγε ότι οί έξορκισμοί, γιά νά έχουν αποτέλεσμα, πρέπει νά συνδυάζονται με τή μετάνοια καί τήν εξομολόγηση. «"Οταν ό διάβολος έχει αποκτήσει μεγάλα δικαιώματα στον άνθρωπο καί τόν έχει κυριεύσει», διευκρίνιζε, «τότε πρέπει νά βρεθεί ή αιτία, γΙά νά κοποϋν τά δικαιώματα. Αλλιώς, όση προσευχή κι αν κάνουν οί άλλοι, αυτός δεν φεύγει.... Ο δαιμονισμένος πρέπει πρώτα νά βοηθηθεί , ώστε να βρεί σέ τί έφταιξε καί δαιμονίστηκε, νά μετανοήσει, να εξομολογηθεί, καί μετά, αν χρειαστεί, να του διαβάσουν εξορκισμούς. Γιατί καί μόνο με τή συγχωρητική ευχή μπορεί να φύγει τό δαιμόνιο». Ό ίδιος γέροντας έλεγε, ότι παραλληλα μέ τους εξορκισμούς, «οί δαιμονισμένοι πολύ βοηθιούνται, όταν οί ιερείς διαβάζουν με πόνο τά όνόματά τους στην προσκομιδή».

18. Ώς τελευταίο τρόπο αντιμετωπίσεως των πονηρών πνευμάτων θ' άναφέρομαι την περιφρόνηση.
Υπάρχουν, βέβαια, περιπτώσεις , που όπως αναφέραμε, πρέπει ν' αντιστεκόμαστε στό διάβολο, σύμφωνα με την προτροπή τοϋ αγίου Ιακώβου: «Αντισταθείται στον διάβολο, κι αυτός θά φύγει μακριά σας» (Ίακ. 4:7). Υπάρχουν, όμως, καί άλλες περιπτώσεις, πού μας συμφέρει ν' αποφεύγουμε τήν απευθείας άντιμετώπισή του. Είναι προτιμότερο νά καταφεύγουμε στον Χριστό, περιφρονώντας τό διάβολο καί τις παγίδες του.

"Ελεγε ό μακαριστός γέροντας Πορφύριος: «Περιφρονήστε τά πάθη, μην άσχολείστε μέ τό διάβολο.
Στραφεΐτε στον Χριστό!... Με τη λαχτάρα για τόν Χριστό, ή δύναμη της ψυχής φεύγει από τις παγίδες καί πάει στον Χριστό... "Αν άγωνιστούμε καί ερωτευθούμε τόν Χριστό, τότε αποκτούμε τή θεία χάρη. Οπλισμένοι μέ τή θεία χάρη, δεν διατρέχουμε κίνδυνο, καί ό διάβολος μας βλέπει καί φεύγει... Ή αντιμετώπισή του κακού τή χάρη τοϋ Θεοΰ γίνεται αναίμακτα καί ακοπίαστα... Βρίσκεστε στό σκοτάδι καί θέλετε ν' άπαλλαγείτε; Μήν αγωνίζεστε νά τό διώξετε χτυπώντας το. Δέν πετυχαίνετε τίποτα.
Θέλετε φώς; Ανοίξτε μιά τρυπίτσα, καί θά έρθει μιά ακτίνα τοϋ ήλιου, θά έρθει τό φώς. Αντί νά διώχνετε τόν εχθρό, νά μήν μπει μέσα σας, ανοίξτε τά χέρια στήν αγκάλη τοΰ Χριστοϋ. Αυτός είναι ό πιό τέλειος τρόπος: Νά μήν πολεμάτε απευθείας τό κακό, αλλά ν' αγαπήσετε τόν Χριστό, τό φώς Του, καί τό κακό θά υποχωρήσει».

[rose]

ΤΟ ΡΕΪΚΙ -- ΕΙΔΟΣ ΜΑΓΕΙΑΣ-- ΚΑΙ Ο ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ. ΠΡΟΣΟΧΗ!





Οι κίνδυνοι μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:

Α) Πνευματική εξαπάτηση, υποδούλωση και εξάρτηση από τα πνεύματα. Ο Θεός υποβιβάζεται σε μία ενέργεια, μια απρόσωπη δύναμη, χειραγωγίσιμη δήθεν με αποκρυφιστικές τεχνικές, για να επιτευχθούν οι θεραπευτικοί στόχοι. Η αφύπνιση κάθε αποκρυφιστικής ενέργειας φέρνει σε επαφή με «δαιμονικές οντότητες που στόχο έχουν την πνευματική εξαπάτηση και την κατοχή».

Β) Απεμπόληση της χριστιανικής ιδιότητας, παρότι τονίζεται ότι το ρέικι «απευθύνεται σε ανθρώπους κάθε θρησκείας και δόγματος», ότι «δεν αντίκειται στο Χριστιανισμό» και παρότι στο εξωτερικό γίνονται προσπάθειες να διαδοθεί το κίνημα των «χριστιανών θεραπευτών ρέικι», το ρέικι και ο Χριστιανισμός είναι εντελώς ασυμβίβαστα μεταξύ τους και όποιος προσφεύγει στο ρέικι απεμπολεί τη χριστιανική του ιδιότητα. Οι μυήσεις και τα σύμβολα σφραγίζουν τους ανθρώπους του ρέικι και «έστω και εν αγνοία του να σφραγισθεί κάποιος», έλεγε ο γέροντας Παΐσιος, «χάνει τη θεία χάρη και δέχεται τη δαιμονική ενέργεια» . Όσοι μυήθηκαν στο ρέικι προφανώς απαρνήθηκαν το Βάπτισμα στο οποίο είχαν σφραγισθεί με το Άγιο Πνεύμα. Επιπλέον, οι εμπειρίες από το πνεύμα της πλάνης, η οίηση της δήθεν θεραπείας -«όπως ο Χριστός», λένε- χωρίς να τους έχει δοθεί εξουσία από το Χριστό, όλα αυτά συγκρούονται με το χριστιανικό πνεύμα. Επίσης, οι τεχνικές υποκαθιστούν το χριστιανικό αγώνα και τα Μυστήρια. Καθαρίζοντας -λένε- τα τσάκρας αποκτάς κάθαρση. Αγγίζοντας το τσάκρα της καρδιάς ενισχύεται η αγάπη . Εισπνέεις -λένε- αγάπη και εκπνέεις συγχώρεση. «Όταν το τσάκρα της καρδιάς είναι ανοιχτό μπορείς να αισθάνεσαι αγάπη χωρίς όρους. Μπορείς να συγχωρείς». «Με τη βοήθεια του Δεύτερου Βαθμού του Ρέικι, ζήτησα συγνώμη απ' όλα εκείνα τα πλάσματα για τα λάθη και τις ανοησίες που είχα διαπράξει εις βάρος τους: πρώτα σχημάτισα το σύμβολο της θεραπείας από απόσταση, αναφέροντας το όνομα του προσώπου που είχα βλάψει ...;μετά ζήτησα συγχώρεση στέλνοντας το σύμβολο της νοητικής θεραπείας, και τέλος έκλεισα τη διαδικασία με το σύμβολο της δύναμης».
Τι σχέση έχουν αυτά με την ταπείνωση, τον αγώνα για την κάθαρση των παθών και το Μυστήριο της μετανοίας;

Γ) Ασθένειες, συναισθηματικές και ψυχικές διαταραχές, παραφροσύνη, δαιμονοληψία.
Η επικοινωνία με τα πνεύματα επιφέρει: επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία, όπως σωματικά προβλήματα και ψυχικές ασθένειες, επιθέσεις πνευμάτων, συναισθηματικά μαρτύρια, πρόωρους θανάτους και αυτοκτονίες. Ο Dr Kurt Koch, ο οποίος ασχολείται εδώ και 45 χρόνια με τα θύματα του αποκρυφισμού, τονίζει ότι έχει συναντήσει «πολυάριθμες περιπτώσεις αυτοκτονιών, μοιραίων δυστυχημάτων και παραφροσύνης ανάμεσα σε όσους ασκούν τον αποκρυφισμό». Επίσης, κάποιοι υποστηρίζουν ότι στις ψευδοθεραπείες η ασθένεια μεταφέρεται από το σωματικό στο συναισθηματικό ή πνευματικό επίπεδο. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ανέπτυξαν συναισθηματικές διαταραχές ή παρουσίασαν αλλαγές στην προσωπικότητα που έφτασαν μέχρι την τρέλα και το δαιμονισμό. Όπου υπάρχει δαιμονοληψία, συνήθως υπάρχει και παρελθόν αποκρυφισμού. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση κυρίας που γνώρισε και άρχισε να εξασκεί το ρέικι ώσπου μια μέρα είχε την τρομακτική -όπως την ομολογεί η ίδια- εμπειρία 35 διαφορετικών πνευμάτων. Ο δάσκαλός της την καθησύχασε: «Αυτό είναι υπέροχο, Jill. Έχεις επιλεγεί από τα πνεύματα θεραπείας του ρέικι. Θα είναι οι σύντροφοί σου για πάντα τώρα». Οι αποκρυφιστές και τα θύματά τους συχνά καταλήγουν σε ψυχιατρικά ιδρύματα. Χριστιανοί ψυχίατροι υποστηρίζουν ότι σε περιοχές όπου εξασκείται ευρέως ο αποκρυφισμός κάποιες φορές πάνω από τους μισούς τροφίμους των ψυχιατρικών κλινικών υποφέρουν από τυραννία του αποκρυφισμού και όχι από ψυχική πάθηση. Σύμφωνα με σοβαρούς μελετητές «παρατεταμένες δραστηριότητες με πνευματιστικές δυνάμεις οδηγούν σε συμπτώματα σχιζοφρένειας, γνωστά ως πνευματιστική ή μεντιουμιστική ψύχωση». Φαίνεται έχουν δίκιο οι δάσκαλοι του ρέικι όταν λένε ότι το ρέικι αγγίζει το πνεύμα -μόνο που δεν το αγγίζει θεραπευτικά, όπως λένε.

Κλείνοντας, παραθέτω τα ίδια τα λόγια ενός -από εικοσαετίας- ρέικι μάστερ: «υπάρχουν άνθρωποι που έχουν οδηγηθεί στα φρενοκομεία από το ρέικι».
Τελικά, μήπως θα πρέπει να προβληματιστούμε για το πού μας οδηγούν όλες αυτές οι νέες «θεραπείες»; Από πού ξεκινούν και πού καταλήγουν; Αν δεν το κάνουμε για μας, ας το κάνουμε τουλάχιστον για χάρη των παιδιών μας.

Περισσότερα: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2010 ... _5908.html




"χαίρομαι που βλέπει και ένα νέο κορίτσι όπως εσύ, την πλάνη που με μεγάλη μαεστρία- ως γλυκό δηλητήριο- εγχέεται στις ψυχές.

Προσωπικά, γνωρίζω τέσσερις περιπτώσεις που ασχολούνται με τη μαγεία του ρέϊκι, και τις θεραπείες των "αγγέλων".

Είναι λυπηρό διότι...οι μεν Ορθόδοξοι ιερείς καθεύδουν με τα τσαρούχια οι περισσότεροι, και έτσι βρίσκουν ευκαιρία οι άλλοι,οι αντικείμενοι, και...θαυματουργούν.

Σε κάποια περίπτωση μια γνωστή, ενώ μιλούσαμε στο τηλέφωνο, άρχισε λέει να ψάχνει(!) το σώμα μου εξ...αποστάσεως και να μου ...θεραπεύει ...προβλήματα που ...δεν ήξερα ότι είχα!
Δεν πρόλαβα να της πω ότι ΔΕΝ ήθελα τέτοια ...θεραπεία, αυτή άρχισε να με...θεραπεύει και μη θέλοντας..

Σε πληροφορώ ότι αισθάνθηκα μια ενέργεια ΒΔΕΛΥΡΗ να με πλησιάζει...

Κοριτσάκι γνωστό μου, φοιτήτρια, που πήγε βλακωδώς και θεληματικά σε ...μεταβίβαση ενέργειας ρέϊκι, είδε και έπαθε να έρθει στα συγκαλά του και αφού πολλές φορές τη "διάβασε"με ευχές ο Ορθόδοξος πνευματικός για να της διώξει το μολυσμό από την επικοινωνία με τα ακάθαρτα πνεύματα του Ρέϊκι...

Οι άνθρωποι Ορθοδόξως, είναι ακατήχητοι και ανενημέρωτοι και έτσι οι μάγοι της Νέας Εποχής, ψαρεύουν πολλά θύματα, λόγω της άγνοιας...
Θα δούμε και χειρότερα σε λίγο..."

http://salograia.blogspot.gr/2011/05/blog-post_23.html







Ο μύθος της λευκής και μαύρης μαγείας θα πρέπει να εξαλειφθεί.

Δεν υπάρχει λευκή μαγεία και μαύρη μαγεία. Η μαγεία είναι μία, με διαβαθμίσεις σε σχέση με τον τρόπο και την τεχνική που θα ακολουθηθεί.
Προσπαθούν δηλαδή, τις ψευτοθεραπείες και τις τεχνικές να τις παρουσιάσουν ως θεραπευτικές λευκές, ως ιδιότητες και ικανότητες, βαφτίζοντας την μαγεία ως λευκή.

Μαγεία είναι μία και πατέρας της μαγείας σε όλο τον κόσμο είναι ο διάβολος.

Δεν υπάρχει λοιπόν καλή και κακή μαγεία.

Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί δαίμονες, αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε.

Ούτε υπάρχει αυτό που λένε ότι συνεργάζεται αυτός με αγγελικές δυνάμεις...

Αν είναι δυνατόν,...εκεί έχουμε φτάσει, η αφροσύνη μας...και ο παραλογισμός μας, να πιστεύουμε ότι ο άλλος.... καλεί τον Αρχάγγελο Μιχαήλ και τον Γαβριήλ, για μας βοηθήσει στις ερωτοδουλειές μας...και όμως..η διάνοια του ανθρώπου έχει τόσο πολύ σκοτιστεί που νομίζουν κάποιοι ότι πληρώνοντας ένα "διάμεσο" αυτό γίνεται,...επειδή έχει διάκοσμο με εικόνες για να μη ξενίζει και φοβίζει, διότι αυτή η μαγεία που ακολουθούν στην Ελλάδα είναι η θεουργία.

Το πρόβλημα στη χώρα μας είναι οξύτατο και τα θύματα πάρα πολλά δυστυχώς. Διερχόμαστε μια εποχή συγχύσεως και αποστασίας, έχουμε κρίση αξιών και θεσμών και μέσα σε αυτή τη σύγχυση την πνευματική, η ανθρώπινη κοινωνία διακατέχεται από δαιμονικά συμπλέγματα της αρχαιότητος και επανερχόμεθα στην εποχή των βααλιστικών τελετουργιών που οι άνθρωποι μέσα στα ιερά της Αστάρτης, θυσίαζαν τα πρωτογέννητα παιδιά τους και θυσίαζαν τους αιχμαλώτους πολέμου, για να εξευμενίσουν τους θεούς της εποχής εκείνης, ώστε να μην αναλωθούν από τους εχθρούς.

Έτσι ακριβώς και σήμερα, τόσο ζαλισμένος από τα χτυπήματα της συγχύσεως είναι ο άνθρωπος της δαιμονικής επήρειας, που πιστεύει ότι μέσα από τους ανορθόδοξους τρόπους της πνευματιστικής κίνησης, της λατρείας των δαιμονίων ή των δαιμονικών τεχνουργιών ή των ψευτοσωτήρων, μέσα από την αυτοπραγμάτωση, μέσα από την αυτολύτρωση, μέσα από την αυτοσωτηρία, μέσα από τις τεχνικές, θα λύσει τα προβλήματά του και αυταπατάται, διότι ακριβώς τον πλανά ο διάβολος, λέγοντας του το ίδιο ψέμα με νέα μάσκα.

Αυτό που έκανε τον άνθρωπο να βγεί από τον Παράδεισο όταν του υποσχέθηκε να τον κάνει Θεό, έρχεται σήμερα η κάθε τεχνική να υποσχεθεί στον άνθρωπο...ότι εσύ είσαι ένας θεός.

Μπορείς να αυτολυτρωθείς, μπορείς να τα αυτοκαταφέρεις και υπάρχει η πλάνη δυστυχώς, άνθρωποι που προσπαθούν μέσω του εγώ τους, μέσω της σοφίας του κόσμου, μέσω της τεχνιτής ειρήνης, όχι της ειρήνης που προέρχεται από τον Θεό σαν ένα δώρο Του, μέσα από τα μυστήρια της εκκλησίας, ο άνθρωπος να καθυποτάξει τον κόσμο.

Αυτές οι οργανώσεις έφεραν αυτή τη σύγχυση και την άσχημη κατάσταση στην Ελλάδα. Διότι οι εχθροί της πατρίδας μας, θέλουν να αλώσουν την Ορθοδοξία, να απογυμνώσουν και να αδυνατίσουν την ασφάλεια μας ως έθνος.
Όταν ένα λαό τον απογυμνώσουν και τον φέρουν σε πνευματική σύγχυση, τότε πλέον είναι ανίσχυρος και αδύναμος να αντιμετωπίσει κάθε απειλή τόσο εσωτερική όσο και εξωτερική.

Αυτός είναι και ο λόγος να αλωθεί η Ελλάδα μας και όλος ο κόσμος, για να μπορούν να τον έχουν υποχείριο τους..σύμφωνα με τα αρρωστημένα τους σχέδια, δηλαδή της υποδούλωσης όλης της ανθρωπότητας, ώστε να μην μπορεί να αντιτάξει, ακριβώς το μεγάλο όπλο που είναι η ηθική υπόσταση και η πνευματική προσωπικότητα των ανθρώπων.

Διότι τα όπλα είναι γνωστό πότε αμύνονται....όταν υπάρχει έμψυχο υλικό, όταν δεν υπάρχει ...τα όπλα τα συμβατικά είναι άχρηστα, όταν έχουμε δηλαδή αχυράνθρωπους για να αμυνθούν.

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

[rose]

Προσευχή ἐναντίον τῶν πονηρῶν πνευμάτων



Κύριε, Θεέ, Πατέρα Παντοκράτορ, Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ὁ δημιουργός τοῦ ἀοράτου καί ὁρατοῦ κόσμου, ὁ Θεός τῶν ἁγίων Ἀγγέλων καί Ἀρχαγγέλων, τῶν φωτοειδῶν Χερουβείμ καί Σεραφείμ, Κυριοτήτων, Θρόνων, Δυνάμεων, οὐρανίων ταγμάτων καί πασῶν τῶν οὐρανίων δυνάμεων διέλυσε κάθε σκότος καί δαιμονική ἐνέργεια πού προσβάλλει τήν ψυχή καί τό σῶμα μου διά τῆς Θείας Παντοδυναμίας τοῦ ἀσβέστου Φωτός Σου.
Κύριε διέλυσε κάθε προσβολή δόλια τῶν πονηρῶν δαιμόνων καί χάρισε τήν εἰρήνη τοῦ Θεϊκοῦ Φωτός Σου, ὥστε ἀπρόσβλητος νά γίνει ὁ δοῦλος σου..................ἀπό τίς ἐπιθέσεις καί παγῖδες αὐτῶν.

Κύριε, Θεέ τῆς ἀπείρου σου ἀγάπης πρός τό ἀδύνατο πλάσμα σου........................., προαιώνιε καί πηγή τῆς ζωῆς φύλαξέ με ἀπό κάθε πνεῦμα ἀκάθαρτον καί κάθε πονηρή ἐνέργεια αὐτοῦ. Ἀπομάκρυνε ἀπό τόν δοῦλο σου.........................κάθε μορφή μαγείας, ἀστρομαντείας, εἰδωλολατρείας, πάθους καί πονηρίας. Ἐπικαλοῦμαι τήν κραταιάν δύναμίν Σου, νά μέ σκεπάζει νύχτα καί ἡμέρα ἀπό κάθε κακό καί ἐπιζήμιο γιά τήν ψυχή μου. Ἐπιτίμησε αὐτά τά πονηρά πνεύματα πού κρυφά ζητοῦν νά μοῦ κάνουν κακό καί ἀπομάκρυνέ τα ἀπό κοντά μου μέ τήν πύρινη φωτιά τοῦ Παναγίου Πνεύματός Σου. Ἐξολόθρευσέ, με τήν ἀκατάβλητον θείαν δύναμίν Σου κάθε σκοτεινή δύναμιν πού μηχανεύεται δολίως τήν φθορά τῆς ψυχῆς μου.

Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, διά τῆς θείας ἀναστάσεως διέλυσες τόν θάνατο τῆς ἁμαρτίας καί ἐφανέρωσες διά τῆς θείας δόξης Σου τό Φῶς τῆς σωτηρίας μας, σύντριψε κάθε φθοροποιό σκοτεινή δύναμη τοῦ διαβόλου διά τῆς θείας δυνάμεως τοῦ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ Σου.

Πανάγιον Πνεύμα φρούρησέ με διά τῆς φωτεινῆς νεφέλης Σου καί κάνε με ἀπρόσβλητον ἀπό κάθε ἐπίθεση δαιμονική ὥστε νά ζῶ μέ πίστη σταθερή, ὑπομονή καί ἀγάπη ἄδολη. Φώτισε τήν διάνοιά μου νά πορεύομαι στό ἑξῆς σύμφωνα μέ τό ἅγιον Θέλημα τοῦ Θεοῦ ὥστε νά μήν βρίσκει καμμιά ἀδυναμία στήν ψυχή μου τό κάθε πονηρό πνεῦμα.

Ἐπικαλοῦμαι αὐτή τή στιγμή τήν οὐράνιον ἑνωτική Φωτοειδῆ Δύναμη τῆς Παναγίας Τριάδος, διά νά μέ φυλάξει ἀκέραιον ἀπό κάθε ἐπίθεση δαιμονική. Πανάγιον Φῶς τοῦ Θεοῦ φύλαξέ με μέσα στή φωτεινή νεφέλη Σου ὥστε νά προστατεύομαι ἀπό τίς δόλιες παγίδες τῶν πονηρῶν πνευμάτων καί ἀπό κάθε μαγεία καί βασκανία πονηρῶν ἀνθρώπων.

Παναγία Τριάς, ἐλέησέ με καί φύλαξέ με ἀπό κάθε κακό καί πνεῦμα δαιμονικό διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου μητρός τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῶν ἁγίων Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ, Γαβριήλ καί Ραφαήλ, τῶν Τιμιωτέρων Χερουβείμ καί Σεραφείμ, πασῶν τῶν ἀγγέλων καί τῶν Ἀρχαγγέλων, τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ τοῦ Θεσβίτου, τοῦ Ἁγίου Γερασίμου τῆς Κεφαλληνίας, τῆς Ἁγίας Μαρίνας, τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, τῶν Ἁγίων μαρτύρων Ἰουστίνης καί Κυπριανοῦ, τῶν Ἁγίων ἀναργύρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ καί πάντων τῶν Ἁγίων. ΑΜΗΝ.

http://proseyxes.blogspot.gr/2010/07/bl ... _2133.html