Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

[bloomyria]

ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΤΡΟΜΕΡΑ, ΘΕΕ ΜΟΥ!!! (ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ)
και πολύ συγκινητική...

http://www.agioritikovima.gr/%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99-%CE%96%CE%A9%CE%97%CE%A3/7124-e-agap%CE%BF-tromer

[rose]

Ο πειρασμός να μη μπορεί να σε ακουμπήσει.



Άλλη μια μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Σίγουρα θα έχεις πολλά να κάνεις. Δουλειές, υποχρεώσεις, προθεσμίες. Να είσαι -ό,τι και να γίνει- προετοιμασμένος! Γιατί υπάρχει περίπτωση να βιώσεις κάτι άσχημο. Κάποια μεγάλη δυσκολία. Κάποιο απρόοπτο συμβάν.

Άκουσα σε μια ομιλία ότι ο Χριστός πάνω στο Σταυρό αισθάνθηκε την απόλυτη εγκατάλειψη, την απόλυτη μοναξιά. Ο Χριστός!

Οπότε, ας μην παραπονεθούμε σήμερα. Ας μην αφήσουμε την καρδιά μας να απελπιστεί. Ας κοιτάξω μέσα μου.
Ας προσευχηθώ να κάνω το βήμα παραπάνω. Ας αποδράσω από τη δυσκολία, από την απελπισία, από τα εμπόδια, όχι μαγικά όμως!

Αυτό προϋποθέτει μια καρδιά δοτική. Δεκτική στην αγάπη του Θεού. Θερμή προς προσευχή...
Απόδρασε φίλη και φίλε! Απόδρασε και σήμερα με την προσευχή!

Να έχεις την κάλυψη της Χάρης του Θεού με την προσευχή σου και να είσαι σαν ένα πυρακτωμένο ηφαίστιο που ό,τι και να πέσει μέσα λιώνει και έτσι ο πειρασμός να μην μπορεί να σε ακουμπήσει. Όταν κάτι είναι καυτό δεν ακουμπάς το χέρι σου πάνω, διότι θα καείς!

Όταν η ψυχή σου καίγεται από προσευχή και από αγάπη στο Χριστό, ο πειρασμός και να έρθει δε μπορεί να σε ακουμπήσει, γιατί καίγεται, όταν βλέπει ότι το μυαλό σου λέει "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με".

"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με"! Να το λες για να γίνει.
Ζήτα έλεος για να λάβεις έλεος. Λέγε το όνομα του Κυρίου για να έρθει ο Κύριος κοντά σου...

[Εφραίμ]

Άγιος Ιωάννης Σιναΐτης: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ;


-Συμφιλίωση με το Θεό.
-Συγχώρεση των αμαρτημάτων.
-Γέφυρα που σώζει από τους πειρασμούς.
-Τείχος που μας προστατεύει από τις θλίψεις.
-Συντριβή των πολέμων.
-Έργο των Αγγέλων.
-Εργασία που δεν τελειώνει.
-Πηγή των αρετών.
-Πρόξενος των χαρισμάτων.
-Αφανής πρόοδος.
-Τροφή της ψυχής.
-Φωτισμός του νου.
-Πέλεκυς που κτυπά την απόγνωση.
-Απόδειξη της ελπίδας.
-Διάλυση της λύπης.
-Μείωση του θυμού.
-Καθρέπτης της πνευματικής προόδου.
-Δήλωση της πνευματικής κατάστασης.
-Αποκάλυψη των μελλοντικών πραγμάτων.
-Σημάδι της πνευματικής δόξας που έχει ο άνθρωπος.


Πηγή: http://www.agioritikovima.gr/index.php? ... Itemid=723

[rose]

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ:΄΄ΓΥΡΙΣΤΕ ΤΟ ΄΄ΔΙΑΚΟΠΤΗ΄΄ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ...΄

“Ο άνθρωπος ζητάει στον ουρανό τη χαρά και την ευτυχία.
Ζητάει το αιώνιο μακριά απ΄όλους κι απ΄όλα, ζητάει να βρει τη χαρά στον Θεό.
Ο Θεός είναι μυστήριο. Είναι σιωπή, είναι άπειρος, είναι το πάν.
Την τάση της ψυχής για τον ουρανό την έχει όλος ο κόσμος, όλοι ζητάνε κάτι το ουράνιο.
Σ΄Αυτόν στρέφονται όλα τα όντα, έστω και ασυνειδήτως.

Σ΄Αυτόν να στρέφετε διαρκώς το νου σας. Αγαπήστε την προσευχή, την κουβέντα με τον Κύριο.
Το πάν είναι η αγάπη, ο έρωτας με τον Κύριο, τον Νυμφίο Χριστό. Γίνετε άξιοι της αγάπης του Χριστού.
Για να μη ζείτε στο σκοτάδι, γυρίστε το διακόπτη της προσευχής, ώστε να έλθει το Θείο φως στην ψυχή σας.
Στο βάθος του είναι σας θα φανεί ο Χριστός. Εκεί, στο βάθος, είναι η Βασιλεία του Θεού. "Η Βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν".

Η προσευχή γίνεται μόνο με το Άγιον Πνεύμα.
Αυτό διδάσκει την ψυχή πώς να προσεύχεται. "Το γάρ τι προσευξόμεθα καθ΄ό δεί ούκ οίδαμεν, αλλ΄αυτό το Πνεύμα υπερεντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις". Εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε καμιά προσπάθεια. Ν΄απευθυνόμαστε στον Θεό, με ύφος ταπεινού δούλου, με φωνή παρακλητική και ικετευτική. Τότε η προσευχή μας είναι ευάρεστη στο Θεό. Να στεκόμαστε με ευλάβεια ενώπιον του Εσταυρωμένου και να λέμε: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με". Αυτό τα λέει όλα. Όταν κινηθεί για προσευχή ο νους του ανθρώπου, στο δευτερόλεπτο του δευτερολέπτου έρχεται η Θεία χάρις. Τότε ο άνθρωπος γίνεται χαριτωμένος και βλέπει με άλλα μάτια τα πάντα. Το παν είναι ν΄αγαπήσουμε τον Χριστό, την προσευχή, τη μελέτη. Παίρνουμε ένα εκατομμύριο και το κόβουμε κομματάκια. Του ανθρώπου η προσπάθεια είναι το ένα εκατομμυριοστό.

Πριν από την προσευχή η ψυχή πρέπει να προετοιμάζεται με προσευχή. Προσευχή για την προσευχή. Ακούστε τι εύχεται ο ιερέας μυστικά, την ώρα που διαβάζεται ο Απόστολος κατά την Θεία Λειτουργία:

"Έλαμψον εν ταις καρδίαις ημών φιλάνθρωπε Δέσποτα το της Σης Θεογνωσίας ακήρατον φως και τους της διανοίας ημών διάνοιξον οφθαλμούς εις την των ευαγγελικών Σου κηρυγμάτων κατανόησιν. Ένθες ημίν τον των μακαρίων Σου εντολών φόβον, ίνα τάς σαρκικάς επιθυμίας πάσας καταπατήσαντες πνευματικήν πολιτείαν μετέλθωμεν, πάντα τα προς ευαρέστησιν την σην και φρονούντες και πράττοντες. Συ γαρ ο φωτισμός των ψυχών και των σωμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός, και Σοί την δόξαν αναπέμπομεν συν τω ανάρχω Σου Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ Σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων".

Στην προσευχή μπαίνουμε χωρίς να το καταλάβουμε. Χρειάζεται να βρεθούμε και σε κατάλληλο κλίμα. Η αναστροφή με τον Χριστό, η συζήτηση, η μελέτη, η ψαλτική, το καντηλάκι, το θυμίαμα, γίνονται το κατάλληλο κλίμα, ώστε όλα να γίνουν απλά, "εν απλότητι καρδίας". Διαβάζοντας τις ψαλμωδίες, τις ακολουθίες, με έρωτα, χωρίς να το καταλάβουμε γινόμαστε άγιοι. Ευφραινόμαστε με τα Θεία λόγια. Αυτή η ευφροσύνη, αυτή η χαρά είναι η δική μας προσπάθεια, για να μπούμε εύκολα στην ατμόσφαιρα της προσευχής, η προθέρμανση, όπως λέμε. Μπορούμε και να φέρνουμε στο νου μας ωραίες εικόνες από τοπία που είδαμε. Αυτή η προσπάθεια είναι απαλή, αναίμακτη. Αλλά μην ξεχνάμε αυτό που είπε ο Κύριος: "Χωρίς εμού ού δύνασθε ποιείν ουδέν".

Ο ίδιος ο Κύριος θα μας διδάξει την προσευχή. Δεν θα τη μάθουμε μόνοι μας, ούτε άλλος κανείς θα μας τη μάθει.
Μη λέμε, "έκανα τόσες μετάνοιες, εξασφάλισα τώρα την χάρι", αλλά να ζητούμε να λάμψει εντός μας το ακήρατον φως της θείας γνώσεως και να ανοίξει τα πνευματικά μας μάτια, για να κατανοήσουμε τα θεία Του λόγια.

Με τον τρόπο αυτό, χωρίς να το καταλάβουμε, αγαπάμε τον Θεό χωρίς σφιξίματα, προσπάθεια κι αγώνα. Αυτά που είναι δύσκολα στους ανθρώπους, για τον Θεό είναι πολύ εύκολα. Τον Θεό θα Τον αγαπήσουμε ξαφνικά, όταν η χάρις θα μας επισκιάσει.
Αν αγαπήσουμε πολύ τον Χριστό, η ευχή θα λέγεται μόνη της. Ο Χριστός θα είναι συνεχώς στο μυαλό μας και στην καρδιά μας.

Πηγή: Από το βιβλίο “ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ” γ. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ καυσοκαλυβίτου

[roubini]

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ



… Την ταπείνωσι την βιώνουμε με την οδύνη του σταυρού, που μας τον φορτώνουν οι πολυποίκιλοι πειρασμοί της ζωής.
· Σε συκοφαντούν;
Να ταπεινώνεσαι με πολλή προφορική Ευχή.
· Σε αδικούν;
Ταπεινώσου με το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
· Σε περιφρονούν;
Να, η ευκαιρία για ταπείνωσι μαζί με την Ευχή.
· Σ’ εγκαταλείπουν στις ανάγκες σου και αδιαφορούν για την σωματική ασθένειά σου; Πέσε στα γόνατα με ταπείνωσι και συντριβή εκλιπαρώντας προφορικά και με οδύνη το έλεος του Θεού: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».
· Ήρθαν κατατρεγμοί, διωγμοί και θλίψεις στην ζωή; Σήκωσε τα χέρια σου και φώναζε μέχρι ν’ ανοίξουν οι ουρανοί της θείας ευσπλαχνίας: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με».
Στο βιβλίο “Βίοι Αθωνιτών …” Γερόντων , ησυχαστών, ασκητών και κοινοβιατών, ο πατήρ Παρθένιος αναφέρει την συνάντησή του με τον Γέροντα Ιωάννη στην ιερά Μονή Νεάμτς της Μολδαβίας κι τον διάλογο που ακολούθησε:
«Έπεσα , λέγει ο πατήρ Παρθένιος , στα πόδια του πατρός Ιωάννου και με δάκρυα τον ρώτησα:
- Πάτερ άγιε, συγχώρεσέ με τον αμαρτωλό και πες μου για τα μυστικά της ησυχίας σου. Τι καρπούς σου έφερε και με ποια δώρα σε βράβευσε ο Κύριος;
- Γιατί με ρωτάς παιδί μου, είπε γεμάτος δάκρυα ο πατήρ Ιωάννης, για κάτι που είναι υπεράνω των δυνάμεών μου; Μη ρωτάς γι’ αυτό! Πήγαινε με την βοήθεια του Θεού στο Άγιον Όρος και προσπάθησε να πετύχης την κάθαρσι των παθών σου με την αδιάλειπτη Νοερά προσευχή. Όταν η καρδιά σου «πληγωθή» από την αγάπη του Χριστού τότε θα γνωρίσης πόσο ωραίο και γλυκύτατο είναι να είσαι με τον Θεό!
- Κι εγώ έκλαιγα παρακαλώντας να μου μιλήση τουλάχιστον λίγο, οπότε με δάκρυα μου είπε:
- -Άκουσέ με τον αμαρτωλό. Θα σου αποκαλύψω μέρος του θησαυρού μου. Να τον κρύψης αλλά όταν έρθη ο καιρός να τον δώσης και σε άλλους.
- Με την άφιξί μου στην Μονή Νεάμτς όταν άκουσα από τον όσιο0 Γέροντα Παϊσιο (τον Μέγα , 1722-1794) περί της Νοεράς προσευχής άρχισα να τον ερωτώ πως πρέπει να την αρχίσω και πώς να την ενεργοποιήσω. Εφαρμόζοντας την στην πράξι μου φάνηκε τόσο γλυκειά και τόση ήτο η θεία της ευφροσύνη ώστε την αγάπησα περισσότερο από καθετί στον κόσμο. Γι’ αυτό απομακρυνόμουν από την αδελφότητα˙ αγαπούσα την σιωπή και συχνά κατέφυγα στην «έρημο» με την ευλογία πάντοτε του ηγουμένου. Έτσι απέφευγα τις ανθρώπινες προστριβές, τις αντιζηλίες, την πολυλογία και την κατάκρισι. Γι’ αυτό πήγα δύο φορές στον Άγιον Όρος , εξαντλώντας τον εαυτό μου στην υπακοή, στους κόπους, στις νηστείες, στις μετάνοιες και στην ολονύκτια ορθοστασία για να αποκτήσω την αδιάλειπτη Νοερά προσευχή, όπως την εδιδάχθηκα . Έτσι συχνά κλεινόμουν στο κελλί μου δαπανώντας όλες τις σωματικές μου δυνάμεις στην νοερά αυτή εργασία. Με το πέρασμα των ετών άρχισε σιγά-σιγά η Ευχή «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με» να ενεργή μόνη της στο βάθος της καρδιάς μου και να με πλημμυρίζη από ανέκφραστη χαρά και θεία μακαριότητα. Τόσο απερίγραπτη ήτο η γλυκύτητα της Ευχής που δε με άφηνε να κοιμηθώ. Άρχισαν να φανερώνονται τότε και οι πλούσιοι καρποί της. Πράγματι, παιδί μου, «ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν». Γεννήθηκαν μέσα μου ανέκφραστη αγάπη προς όλους και δάκρυα˙ αν θέλω μπορώ να κλαίω ασταμάτητα.
Έτσι μου έγιναν γλυκά τα θεία βιβλία και ιδιαιτέρως το Ευαγγέλιο και το Ψαλτήρι ώστε να μην μπορώ να χορτάσω την γλυκύτητα˙ κάθε λέξις με οδηγεί σε θαυμασμό και με κάνει να κλαίω αδιάκοπα. Ω θεέ μου «τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι.».
Κάθε βράδυ σηκώνομαι για να κάνω τον κανόνα μου και να διαβάσω το Ψαλτήρι. Το γλυκύτατο όμως Όνομα του Ιησού ηχεί γλυκόφθογγα μέσα στην καρδιά μου και ευθύς αμέσως ο νους μου αρπάζεται σε θεωρία και έκστασι. Δεν γνωρίζω πού ευρίσκομαι˙ είμαι στο σώμα ή εκτός σώματος δεν ξεύρω˙ μόνο ο Θεός το γνωρίζει. Όταν συνέρχωμαι ήδη χαράζει! Αλλ’ «εδόθη μοι σκόλωψ τη σαρκί, άγγελος σατάν, ίνα μη υπεραίρομαι».
Πολλούς πειρασμούς και προσβολές υπέφερα από τον διάβολο αλλά και από σωματικές ασθένειες.
- Και τώρα συγχώρεσέ με , που μίλησα τόσο πολύ. Πάμε στο μοναστήρι˙ θα διανυκτερεύσω κι’ εγώ εκεί και αύριο θα σε ξεπροβοδίσω».
Ο άγιος αυτός Γέροντας συμβούλευε όλους και τους εδίδασκε υπομονή, υπακοή, νηστεία, ταπείνωσι, αγάπη και την αδιάλειπτη προσευχή στο Όνομα του Ιησού Χριστού για να διατηρήται ζώσα στον νου και στην καρδιά η θέα του Θεού! δηλαδή η νοερά χαρισματική Λατρεία!!!
Τέσσερα χρόνια μετά την συζήτησι αυτή, το 1843, ο πατήρ Ιωάννης εκοιμήθη οσιακώς…


Από το βιβλίο: «Η ΕΥΧΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ»
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2007

http://talantoblog.blogspot.gr/2012/07/ ... st_16.html

[zenjt]

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ-Μακάριοι όσοι έπιασαν επαφή με τον Ουράνιο Σταθμό. Γέροντα τι σημαίνει για σας η προσευχή; -Στέλνω σήμα,ζητώ βοήθεια.Ζητώ συνεχώς βοήθεια από τον Χριστό,από την Παναγία,από τους Αγίους,για τον εαυτό μουκαι για τους άλλους.Αν δεν ζητήσω,δεν θα μου δώσουν.Θυμάμαι στον ανταρτοπόλεμο μας είχαν κυκλώσει σφιχτά 1.600 αντάρτες.Εμείς είμασταν όλοι κι όλοι 180 στρατιώτες οχυρωμένοι πίσω από έναν βράχο.Αν μας έπιαναν θα μας σκότωναν.Προσπάθησα να στήσω κεραία,για να πιάσω επαφή με το κέντρο.Δεν μπόρεσα,κοβόταν η κεραία από τα πυρά.Ο λοχαγός φώναζε<<Άφησέ τα αυτά,έλα εδώ,βοήθησε να σβαρνίσουμε κανένα κιβώτιο χειρομβομβίδες.>>Γυρνούσε εν τω μεταξύ στα πολυβολεία και έκανε επιθεώρηση.Μόλις έφευγε,έτρεχα πάλι στον ασύρματο.Μέχρι να δώσει αυτός εντολές,προσπαθούσα να στήσω κεραία και ξαναπήγαινα να βοηθήσω,για να μην φωνάζει.Τελικά με ένα φτυάρι κι ένα ξύλο έστησα την κεραία και κατάφερα να πιάσω επαφή.Είπα δύο λέξεις.Εκείνο ήταν!Το πρωί ήρθε η αεροπορία και μας έσωσε.Μικρό πράγμα είναι 180 άνδρες να είναι περικυκλωμένοι από 1.600,και τελικά να σωθούν;Από εκεί κατάλαβα την μεγάλη αποστολή του Μοναχού.,να βοηθάει με την προσευχή.Λένε οι κοσμικοί <<Τι κάνουν οι καλόγεροι;Γιατί δεν βγαίνουν στον κόσμο,να βοηθήσουν την κοινωνία;>>Είναι σαν να λένε σε έναν ασυρματιστή<<Τι κάνεις εκεί με τον ασύρματο;Άφησε τον ασύρματο,πάρε ένα ντουφέκι κι έλα να πολεμήσεις.>>Σε τίποτα δεν μας ωφελεί η επικοινωνία με όλους τους σταθμούς όλου του κόσμου,εάν δεν έχουμε την ουράνια επικοινωνία και επαφή με τον Θεό,για να ζητάμε και να παίρνουμε βοήθεια από Αυτόν.Είναι μακάριοι όσοι έπιασαν επαφή με τον Ουράνιο Σταθμό και δικτυωμένοι με ευλάβια με τον Θεό. ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΕΡΟ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ''ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ''ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ-ΛΟΓΟΙ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑ'Ι'ΣΙΟΥ ΤΟΜΟΣ 6.

[rose]

Δράμετε οι απορούντες, οι απεγνωσμένοι, οι θλιμμένοι, οι αγνοούντες, οι ολιγόπιστοι και ποικιλοτρόπως δοκιμαζόμενοι στην παρηγορίαν και λύσιν των προβλημάτων σας. Ο γλυκύς μας Ιησούς Χριστός, η Ζωή μας, μας αναγγέλλει ότι «χωρίς Αυτού ου δυνάμεθα ποιείν ουδέν». Ιδού λοιπόν όπου, επικαλούμενοι Αυτόν συνεχώς, ουδέποτε μένομε μόνοι και επομένως «πάντα ισχύομεν και θα ισχύσωμεν δι' Αυτού».
Γέροντας Ιωσήφ Βατοπεδινός.




Η νοερά προσευχή και οι εν τω κόσμω πιστοί.

Πάντα γεννάται το ερώτημα: Δύνανται αυτοί που ζουν στον κόσμο να ασχολούνται με την νοερά προσευχή; Προς τους ερωτώντας αποκρινόμεθα καταφατικά: Ναι. Για να γίνη καταληπτή η προτροπή μας προς τους ενδιαφερομένους, αλλά και η υπόδειξη στους μη γνωρίζοντας, εξηγούμεν συντόμως περί τούτου του θέματος, ώστε να μην προβληματίζωνται εκ της διαφορετικής ίσως ερμηνείας και προσδιορισμού της «νοεράς προσευχής».

Γενικά, η προσευχή είναι η μόνη υποχρεωτική και απαραίτητη εργασία και αρετή για όλη την λογική φύση, αισθητή και νοούμενη, ανθρωπίνη και αγγελική και γι' αυτό προσταζόμεθα στην αδιάλειπτό της εργασία.

Η προσευχή δεν χωρίζεται δογματικώς σε τύπους και τρόπους, αλλά, κατά τους Πατέρας μας, κάθε τύπος και τρόπος προσευχής είναι ωφέλιμος, αρκεί να μην είναι τίποτε διαβολική πλάνη και επήρεια. Ο σκοπός της παναρέτου αυτής εργασίας είναι να στρέφη και να κρατά τον νου του ανθρώπου στον Θεό. Γι' αυτόν λοιπόν τον σκοπό οι Πατέρες μας επενόησαν ευκολώτερους τρόπους και απλούστευσαν την προσευχή, ώστε ο νους ευκολώτερα και σταθερώτερα να στρέφεται και παραμένη στον Θεό. Στας λοιπάς αρετάς μεσολαβούν και άλλα μέλη και αισθήσεις του ανθρώπου, ενώ στην μακάρια προσευχή ο νους μόνος εξ ολοκλήρου ενεργεί· επομένως, χρειάζεται πολλή προσπάθεια στην προτροπή και συγκράτησή του, για να γίνη η προσευχή καρποφόρος και δεκτή. Οι αγιώτατοι Πατέρες μας, που αγάπησαν εξ ολοκλήρου τον Θεό, είχαν ως κυριωτέρα των σπουδή να ενωθούν και να παραμένουν συνεχώς μαζί Του· ως εκ τούτου, έστρεφαν όλη τους την προσπάθεια στην προσευχή, ως το αποτελεσματικώτερον μέσο.

Για τους λοιπούς τρόπους προσευχής, ως γνωστούς και συνήθεις σχεδόν σε όλους τους χριστιανούς, δεν θα πούμε τώρα, παρά μόνο διά την λεγομένη «νοεράν προσευχή», που συνεχώς ερωτώμεθα. Είναι ένα θέμα που σήμερα απασχολεί το ευλαβές πλήρωμα των πιστών, επειδή τούτο σχεδόν αγνοείται και πολλές φορές παρερμηνεύεται και περιγράφεται μάλλον φανταστικώς. Τον ακριβή τρόπο της εφαρμογής, ως και τα αποτελέσματα αυτής της θεοποιού αρετής, από της καθάρσεως έως αυτού του αγιασμού, όπου αυτή οδηγεί, θα αφήσωμε τους Πατέρες να μας πουν. Μόνο τόσα θα αναφέρουμε εμείς οι ευτελείς, όσα είναι ικανά να διασαφήσουν και να πείσουν τους αδελφούς μας που ζουν στον κόσμο, πώς πρέπει να ασχοληθούν με αυτήν.

Την ονόμασαν οι Πατέρες νοεράν, διότι γίνεται με τον νουν, αλλά και νήψη την ονομάζουν, που σχεδόν σημαίνει πάλι το ίδιο. Τον νουν οι Πατέρες μας τον προσδιορίζουν ως ένα ελεύθερο και περίεργο ον, που δεν ανέχεται περιορισμούς και ούτε για πολύ πείθεται σε κάτι που δεν μπορεί μόνος του να το συλλάβη. Γι' αυτό, πρώτον, εδιάλεξαν μόνο λίγες λέξεις σε μίαν απλούστατη ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», ώστε να μην χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια του νου να συγκρατή παρατεταμένη ευχή· δεύτερον, εγύρισαν τον νου εσωτερικά, στο κέντρο του λογικού είναι μας, όπου παραμένοντας ακίνητος με το νόημα της θείας επικλήσεως, του γλυκύτατου ονόματος του Κυρίου μας Ιησού, να αισθανθή το συντομώτερο δυνατόν την θείαν παρηγορίαν. Αδύνατον, κατά τους Πατέρες, επικαλούμενος συνεχώς ο πανάγαθος Δεσπότης μας να μην εισακούση, Αυτός που τόσον επιθυμεί την σωτηρίαν των ανθρώπων.

Επειδή όμως η κατά φύσιν αρετή που επιδιώκεται να επιτευχθή χρειάζεται και τα συντελούντα μέσα, έτσι και η ιερά αυτή εργασία χρειάζεται τα απαραίτητα σχεδόν στοιχεία. Η κάποια ησυχία, η αμεριμνησία, η αποφυγή της γνώσεως και διηγήσεως των συμβαινόντων, το κατά τους Πατέρας «δούναι και λαβείν», η εγκράτεια γενικώς και η εκ τούτων γενική σιωπή. Έπειτα, η επίμονος συνέχεια και συνήθεια δεν νομίζω να είναι ακατόρθωτα στους ευλαβείς ενδιαφερομένους για την ιερωτάτην αυτήν εργασία. Μια καλή συνήθεια σε ένα χρονικό διάστημα του ημε¬ρονυκτίου, πάντοτε περίπου το ίδιο, θα είναι μια καλή αρχή.

Τονίσαμε ασφαλώς την επιμονή σαν το πλέον απαραίτητο στοιχείο στην προσευχή, δικαίως δε τονίζεται και υπό του θείου Παύλου, τη προσευχή προσκαρτερείτε. Ιδιαιτέρως από τας λοιπάς αρετάς, η προσευχή χρειάζεται προσπάθεια σε όλη μας την ζωή και γι' αυτό επαναλαμβάνω στους προσπαθούντας να μην βαρύνωνται, ούτε να νομίζουν την ανάγκη της καρτερίας ως αποτυχία στην νηπτικήν αυτήν εργασία.

Στην αρχή είναι απαραίτητο να λέγεται ψιθυριστά η ευχή ή και δυνατώτερα, όταν συναντάται βία και αντίδραση εσωτερική. Όταν κατορθωθή αυτή η καλή συνήθεια, ώστε με ευκολία να κρατάται και λέγεται η ευχή, τότε μπορούμε να στραφούμε και εσωτερικώς με τελείαν εξωτερική σιωπή. Στο βιβλιαράκι «Περιπέτειες ενός Προσκυνητού», στο πρώτο του μέρος δίδεται ένα καλό παράδειγμα για την εισαγωγή στην ευχή. Η καλή λοιπόν επιμονή και προσπάθεια, πάντοτε με τα ίδια λόγια της ευχής, χωρίς να μεταλλάσσωνται συχνά, θα γεννήση την καλή συνήθεια και αυτή θα φέρη το κράτημα του νου, οπότε και η παρουσία της Χάριτος θα φανερωθή.

Όπως κάθε αρετή αντιστοιχεί σε ένα αποτέλεσμα, έτσι και η προσευχή έχει ως αποτέλεσμα την κάθαρση του νου και τον φωτισμό και φθάνει το άκρον και τέλειον αγαθόν, την ένωση μετά του Θεού, αυτήν ταύτην δηλαδή την θέωση. Πλην όμως λέγουν οι Πατέρες και τούτο, ότι απόκειται στον άνθρωπο να ζητάη και να προσπαθή να μπη στον δρόμο που άγει προς την πόλη και, αν τυχόν δεν έφθασε στο τέρμα, γιατί δεν πρόφθασε για πολλούς λόγους, ο Θεός τον συγκαταλέγει στους τερματίσαντας. Και για να γίνω πιο σαφής, ιδίως στο θέμα προσευχής, λέγω πως πρέπει όλοι μας οι χριστιανοί να αγωνιζώμεθα στην ευχήν, ιδίως σ' αυτή την λεγομένη μονολόγιστη η νοερά προσευχή- και όπου φθάση κανείς, πολύ κέρδος έχει.

Παρούσης της ευχής δεν παραδίδεται ο άνθρωπος στον αναμένοντα πειρασμό, διότι η παρουσία της είναι νήψη και η ουσία της είναι προσευχή· επομένως ο αγρυπνών και προσευχόμενος ου μη εισέρχεται εις πειρασμόν. Ύστερα, δεν παραδίδεται σε σκοτισμόν ο άνθρωπος, ώστε να παραλογίση και σφάλλη στην κρίση και απόφαση του. Μετά, δεν πίπτει σε ραθυμία και αμέλεια που είναι η βάση πολλών κακών. Και πάλιν, δεν νικάται από πάθη και αδυναμίες όπου είναι αδύνατος και ιδίως όταν τα αίτια παρευρίσκωνται κοντά. Απεναντίας, αυξάνει ο ζήλος και η ευλάβειά του. Γίνεται πρόθυμος για αγαθοεργία. Πραΰνεται και αμνησικακεί. Αυξάνει δε από ημέρας σε ημέραν την προς τον Χριστόν πίστη και αγάπη του και αυτό τον ερεθίζει προς όλες τις αρετές. Έχομε πάρα πολλά παραδείγματα συγχρόνων ανθρώπων, και ιδίως νέων, που με την καλή συνήθεια της ευχής εσώθησαν από τρομερούς κινδύνους ή πτώσεις σε μεγάλα κακά ή και από θανατηφόρα συμπτώματα.

Επομένως η ευχή είναι καθήκον κάθε πιστού, κάθε ηλικίας και γένους και καταστάσεως, ασχέτως χώρου και χρόνου και τρόπου. Με την ευχή ενεργοποιείται η θεία Χάρις και δίδει λύσεις σε προβλήματα και πειρασμούς που απασχολούν τους πιστούς, ώστε, κατά την Γραφή, πας ος αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου σωθήσεται.

Δεν υπάρχει κίνδυνος πλάνης, όπως διαδίδεται από μερικούς αδαείς, αρκεί μόνο να λέγεται η ευχή με τρόπον απλό και ταπεινό. Είναι πολύ απαραίτητο, όταν λέγεται η ευχή, να μην παριστάνεται στον νου καμμιά εικόνα, ούτε του Δεσπότου μας Χριστού υπό οιανδήποτε μορφήν, ούτε της Κυρίας Θεοτόκου ή κάποιου άλλου προσώπου ή παραστάσεως. Η εικόνα είναι ο τρόπος του σκορπισμού του νου. Πάλιν διά μέσου της εικόνος γίνεται η είσοδος των λογισμών και της πλάνης. Ο νους να μένη στην έννοια των λόγων της ευχής και με πολλή ταπείνωση να εκδέχεται ο άνθρωπος το θείον έλεος. Οι τυχόν φαντασίες ή φώτα ή κινήσεις και κρότοι και θόρυβοι είναι απαράδεκτα, ως διαβολικά τεχνάσματα προς παρεμπόδιση ή παραπλάνηση. Ο τρόπος της παρουσίας της Χάριτος στους εισαγωγικούς είναι χαρά πνευματική ή δάκρυα ήρεμα και χαροποιά ή ήρεμος φόβος εκ της μνήμης των αμαρτιών προς αύξησιν του πένθους και του κλαυθμού. Προοδευτικά η Χάρις γίνεται αίσθηση της αγάπης του Χριστού, οπότε εξαφανίζεται τελείως ο μετεωρισμός του νου και θερμαίνεται η καρδία στην αγάπη του Θεού τόσον, ώστε νομίζει ότι άλλο δεν θα αντέξη. Άλλοτε πάλι σκέπτεται και θέλει να μείνη για πάντα όπως ακριβώς ευρίσκεται και να μην ζητά τίποτε άλλο να ιδή ή να ακούση. Όλα αυτά και διάφορες άλλες μορφές αντιλήψεως και παρηγοριάς είναι εισαγωγικά σε όσους προσπαθούν να λέγουν και κρατάνε την ευχή, όσον από αυτούς εξαρτάται και δύνανται. Έως αυτού του σημείου, που είναι τόσον απλό, νομίζω ότι κάθε ψυχή που εβαπτίσθη και πολιτεύεται ορθόδοξα μπορεί να το εφαρμόση και να ευρίσκεται στην πνευματική αυτή ευφροσύνη και χαρά, έχοντας ταυτοχρόνως και την θεία σκέπη και βοήθεια σε όλες τις πράξεις και ενέργειες της.

Επαναλαμβάνω και πάλι την παρακίνησή μου σε όσους αγαπούν τον Θεό και την σωτηρία τους να μην βραδύνουν να δοκιμάσουν την καλήν αυτήν εργασία και συνήθεια για την Χάριν και ελεημοσύνη που παρέχει σε όσους λίγο κοπιάσουν στην εργασίαν αυτή. Και τούτο τους λέγω για θάρρος, να μην διστάσουν ή μικροψυχήσουν με την λίγη αντίδραση ή κόπωση που θα συναντήσουν. Σύγχρονοι Γέροντες που γνωρίσαμε είχαν στον κόσμο πολλούς μαθητές, άνδρες και γυναίκες, εγγάμους και μη, που όχι μόνο στην εισαγωγική κατάσταση έφθασαν, αλλά και περισσότερον ανέβησαν με την Χάριν και ευσπλαχνία του Χριστού μας, ότι κούφον εν οφθαλμοίς Κυρίου του πλουτίσαι πένητα. Δεν υπάρχει, νομίζω, στον σημερινό κυκεώνα της τόσης ταραχής και αρνήσεως και απιστίας, απλούστερο και ευκολώτερο και από όλους σχεδόν κατορθωτό πνευματικό επιτήδευμα με τόση πολλαπλήν ωφέλεια και προκοπή, από την μικρήν αυτήν ευχήν. Επιβάλλεται και καθήμενος κανείς και κινούμενος και εργαζόμενος και, αν είναι ανάγκη και στο στρώμα να είναι και γενικά, όπου και όπως ευρίσκεται, μπορεί να λέγη την μικρή αυτή ευχή που περιέχει μέσα της και την πίστη και την ομολογία και την επίκληση και την ελπίδα. Με τόσο δε μικρό κόπο και ασήμαντη προσπάθεια συμπληρώνει στην εντέλεια την καθολικήν εντολήν αδιαλείπτως προσεύχεστε. Σε όποιον λόγο των Πατέρων μας και αν στραφή κανείς, ή ακόμα και στους θαυμαστούς βίους των δεν θα συνάντηση σχεδόν καμμίαν άλλην αρετή τόσο πολύ να εξυμνήται και με ζήλο και επιμονή να εφαρμόζεται, ώστε να αποτελή αυτή μόνη το ισχυρότερο μέσον της εν Χριστώ επιτυχίας. Δεν είναι ο σκοπός μας να εκθειάσωμεν ή να περιγράψωμεν αυτή την βασίλισσα των αρετών, διότι ό,τι και αν πούμεν εμείς, μάλλον θα την μειώσωμεν. Ο σκοπός μας είναι να παρακινήσωμεν και ενθαρρύνωμε κάθε πιστό στην εργασία της και καθένας μετά θα διδαχθή εκ της πείρας του ό,τι εμείς πολύ ελάχιστα είπαμε.

Δράμετε οι απορούντες, οι απεγνωσμένοι, οι θλιμμένοι, οι αγνοούντες, οι ολιγόπιστοι και ποικιλοτρόπως δοκιμαζόμενοι στην παρηγορίαν και λύσιν των προβλημάτων σας. Ο γλυκύς μας Ιησούς Χριστός, η Ζωή μας, μας αναγγέλλει ότι «χωρίς Αυτού ου δυνάμεθα ποιείν ουδέν». Ιδού λοιπόν όπου, επικαλούμενοι Αυτόν συνεχώς, ουδέποτε μένομε μόνοι και επομένως «πάντα ισχύομεν και θα ισχύσωμεν δι' Αυτού». Ιδού το ορθόν νόημα και η εφαρμογή του σημαντικού ρήματος της Γραφής: «επικάλεσαί με εν ημέρα θλίψεώς σου και εξελούμαί σε και δοξάσεις με». Εμείς όχι μόνον «εν ημέρα θλίψεως», αλλά συνεχώς να επικαλούμεθα το πανάγιόν Του όνομα, για να φωτίζεται ο νους μας, ώστε να μην εισερχώμεθα σε πειρασμούς. Εάν δε κάποιος θέλη και υψηλότερα να βάδιση, όπου η παναγία Χάρις θα τον ελκύση, από την εισαγωγή αυτή θα διαβή και «λαληθήσεται» σ' αυτόν και περί Εκείνου, όταν φθάση έως εκεί.

Ως επίλογο των γραφέντων επαναλαμβάνομε την παρακίνηση ή μάλλον την ενθάρρυνση μας προς πάντας τους πιστούς, ότι δύνανται και επιβάλλεται να ασχολούνται με την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», την λεγομένη «νοεράν προσευχήν», με βεβαίαν πίστη, ότι πολύ θα ωφεληθούν, σε οποιοδήποτε στάδιο και αν φθάσουν. Η μνήμη του θανάτου και το ταπεινόν φρόνημα, με άλλα βοηθητικά όπου προείπαμεν, εγγυώνται την επιτυχία χάριτι Χριστού, του οποίου η επίκληση θα είναι ο στόχος της αγαθής απασχολήσεως. Αμήν.

Περιοδικό Αγιορείτικη μαρτυρία
Τριμηνιαία έκδοσις ιεράς μονής Ξηροποτάμου
Τεύχος 8-9
ΙΟΥΝΙΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1990

[rose]

Ἡ προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσον --- Ἀνθρωπολογία του Γέροντα Πορφυρίου_mp3.



Ὁμιλίες τοῦ π. Σάββα. (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).


Ἡ προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσον_1ο μέρος _Ἀνθρωπολογία Γέρ. Πορφυρίου_mp3
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2012/07/1-mp3.html

Ἡ προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσον_2ο μέρος _Ἀνθρωπολογία Γέρ. Πορφυρίου_mp3
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2012/07/2-mp3.html

Ἡ προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσον_3ο μέρος _Ἀνθρωπολογία Γέρ. Πορφυρίου_mp3
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2012/08/3-mp3.html

Ἡ προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσον_4ο μέρος _Ἀνθρωπολογία Γέρ. Πορφυρίου_mp3
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2012/08/4-mp3.html

Ἡ προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσον_5ο μέρος _Ἀνθρωπολογία Γέρ. Πορφυρίου_mp3
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2012/08/5-mp3.html

[rose]

Πώς να προσευχόμαστε - Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου.



Η προσευχή βρίσκεται στο κέντρο της πνευματικής ζωής του χριστιανού.
Είναι η αναπνοή της ψυχής. Υπάρχει προσευχή; Υπάρχει ζωή στην ψυχή. Δεν υπάρχει προσευχή; Δεν υπάρχει ζωή στην ψυχή.

Δεν είναι προσευχή το να στεκόμαστε μπροστά στις εικόνες και να κάνουμε μετάνοιες. Αυτά είναι μόνο τα «σκεύη» της προσευχής.

Δεν είναι ακόμα προσευχή το να διαβάζουμε προσευχές από βιβλία ή να τις λέμε άπ’ έξω ή να τις ακούμε στό ναό. Αυτά είναι τα μέσα για την ανακά­λυψη της προσευχής ή για τη γέννηση της.

Η αληθινή προσευχή αρχίζει με την εμφάνιση στην καρδιά αλλεπάλληλων ευλαβικών αισθημάτων-αισθημάτων συντριβής και αύτομεμψίας, ευγνωμοσύνης και δοξολογίας του Θεού, αφοσιώσεως και υποταγής στο θέλημα Του κ.ά. Όλος ο προσευχητικός μας αγώνας συνίσταται και στοχεύει στη διέγερση τέτοιων αισθημάτων μέσα στην καρδιά μας και στην πλήρωση της με αυτά.

Προσευχή σημαίνει απερίσπαστη προσήλωση της καρδιάς στο Θεό. Μετά το πρώτο βήμα γι’ αυτή την προσήλωση, τη γέννηση δηλαδή των αισθημάτων που αναφέραμε, πρέπει να σταθεροποιήσουμε την προσευχή στην καρδιά. Και πώς θα πετύχουμε τη σταθεροποίηση της; Με την αδιάλειπτη καλλιέργεια της.

Θ’ αρχίσουμε με την επιμελή ανάγνωση και ακρόαση των καθημερινών προσευχών, στο σπίτι ή στο ναό.
Διάβαζε και άκουε προσεκτικά τις ακολουθίες. Έτσι, σιγά-σιγά, θ’ ανεβάσεις την καρδιά σου ως το Θεό.
Οί προσευχές, που έχουν συντάξει οι άγιοι πατέρες, κρύ­βουν μεγάλη δύναμη. Όποιος, λοιπόν, εισχωρεί στα νοήματα τους με προσοχή και ζήλο, οπωσδήποτε θα πάρει κάτι από τη δύναμη τους, λιγότερο ή περισσό­τερο, ανάλογα με τη θερμότητα της διαθέσεως του.

Για να γίνει ή ακολουθία ενεργητικό μέσο προσευ­χητικής αγωγής, είναι απαραίτητο να την επιτελείς έτσι, ώστε και ο νους και η καρδιά σου να αφομοιώ­νουν το περιεχόμενο της. Και να τρεις απλοί κανόνες για να το πετύχεις:
α) Μην αρχίζεις την ακολουθία χωρίς την κατάλληλη ψυχική προετοιμασία
β) μην την κάνεις απρόσεκτα, με βιασύνη και προχειρότητα, αλλά με προσοχή, συναίσθηση και ευλάβεια·
γ) όταν την τελειώνεις, μην καταπιάνεσαι αμέσως με τις συνηθισμένες βιοτικές ασχολίες σου.


Φαντασία του Θεού στην προσευχή.

Ο Θεός είναι ασώματος και αόρατος, γι’ αυτό δεν πρέπει να Τον φανταζόμαστε με οποιαδήποτε μορφή την ώρα της προσευχής. Ο Υιός του Θεού, βέβαια, ο Ιησούς Χριστός, πήρε τη δική μας φύση, έγινε και παραμένει ο μοναδικός Θεάνθρωπος. Εικονίζεται, λοι­πόν, με την ιστορική ανθρώπινη μορφή Του. Μ’ αυτή τη μορφή μπορούμε να Τον έχουμε και στο νου μας. Η θεία Του φύση, ωστόσο, ούτε εικονίζεται ούτε συλλαμβάνεται με το νού. Το ίδιο συμβαίνει και με τα άλλα δύο Πρόσωπα της Άγιας Τριάδος, που είναι άπειρη και ακατάληπτη από την περιορισμένη διάνοια μας. Έτσι, όταν προσευχόμαστε στο Θεό, καλύτερα είναι να μή σχηματίζουμε στο νου μας καμιά παράσταση. Ας προσευχόμαστε απλά με την πίστη ότι ο Κύριος υπάρχει, είναι κοντά μας, μας βλέπει και μας ακούει.

Ρωτάτε: «Πώς να φαντάζομαι τον Κύριο, καθισμέ­νο στο θρόνο Του ή σταυρωμένο;».

Όταν συλλογίζεστε η μιλάτε για τον Κύριο, τότε μπορείτε να έχετε στο νου σας κάποιαν εικόνα Του, ανάλογα με την περίσταση.
Όταν, όμως, προσεύχε­στε, δεν επιτρέπεται να φαντάζεστε γι’ Αυτόν κανένα σχήμα και καμιά μορφή.

Ο Θεός βρίσκεται παντού, επομένως όχι μόνο κο­ντά σας, άλλά και μέσα σας. Όλα τα βλέπει. Όλα τ΄ ακούει. Και επιθυμεί τη σωτηρία σας. Αρκεσθείτε σ’ αυτή την πεποίθηση. Και επικαλεσθείτε Τον με την προσευχή χωρίς να Τον φαντάζεστε, χωρίς να σχηματίζετε κάποια παράσταση Του στη διάνοια σας.

«Να παραμείνω στην καρδιά», «Να σταθώ με την προσοχή στην καρδιά», «Να κατεβάσω το νου στην καρδιά» όλα αυτά δηλώνουν το ίδιο πράγμα. Σημα­σία έχει να συγκεντρώνετε την προσοχή στην καρδιά και να στέκεστε μπροστά στον αόρατο, απερίγραπτο και απεριόριστο Κύριο όχι εγκεφαλικά, άλλά καρδια­κά. Και τούτο, ώσπου να κυριευθεί η καρδιά σας από τη θεία Θέρμη. Γιατί τότε μπαίνετε σ’ εναν άλλο κό­σμο…

«Όταν η προσοχή μου γλιστράει προς την καρδιά, φοβάμαι να την κρατήσω εκεί». Απεναντίας, πρέπει να τη συγκρατείτε. Και όσο περισσότερο, τόσο το καλύτερο. Μην επιτρέπετε στον εαυτό σας να χαλαρώνει και να διασπάται με διάφορους λογισμούς.


Άμαρτωλότητα και προσευχή.

Λέτε ότι δεν σας απέμεινε άλλη ελπίδα από το Θεό. Πάντα ετσι να νιώθετε. Γιατί, δίχως τη βοήθεια του Θεού, και χιλίων ανθρώπων η βοήθεια είναι ανεπαρκής.

Ωστόσο η σκέψη σας, «Είμαι αμαρτωλή και γι’ αυτό δεν τολμώ να προσευχηθώ», είναι λαθεμένη.
Ο Κύριος γυρίζει το πρόσωπο Του μακριά από τους αμαρτωλούς, όταν επιμένουν πεισματικά στην κακία και δεν θέλουν να μετανοήσουν. Όταν, όμως, επι­στρέφουν κοντά Του με μετάνοια και αγωνίζονται να διορθωθούν, τότε αφήνει όλους τους δικαίους και σπεύδει να στηρίξει τους μετανοημένους στο δρόμο της επιστροφής τους.

Μην παραμελείτε, λοιπόν, την προσευχή με την πρόφαση της αμαρτωλότητος, γιατί έτσι απλά συγκαλύπτετε την οκνηρία σας.

Όσο για τις προσευχές των άλλων, μάθετε ότι αυτές μπορούν μόνο να ενισχύσουν τη δική σας, όχι και να την αντικαταστήσουν.
Κοινό καθήκον όλων μας είναι τούτο: Και οι ίδιοι να προσευχόμαστε και των αδελφών μας τις προσευχές να ζητάμε, αφού, οπως βεβαίωσε ο Σωτήρας μας, «εάν δυο συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγμα­τος ον εάν αίτησωνται, γενήσεται αυτοίς» (Ματθ, 18:19).

(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή», Ι. Μ. Παρακλήτου)

[zenjt]

Η ΑΚΗΔΙΑ ΑΧΡΗΣΤΕΥΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.Γέροντα,τι διαφορά υπάρχει ανάμεσα στην ακηδία και την ραθυμία; -Ακηδία είναι η πνευματική τεμπελιά,ενώ η ραθυμία αναφέρεται και στη ψυχή και στο σώμα.Καλύτερα όμως να λείψουν και τα δύο.Η ακηδία και9 η ραθυμία μερικές φορές κολλούν και σε ψυχές που έχουν πολλές προ'υ'ποθέσεις για πνευματική ζωή.,που έχουν ευαισθησία,φιλότιμο. Σε έναν αδιάφορο ο πειρασμός δεν κάνει τόσο κακό..Ένας ευαίσθητος όμως άνθρωπος,αν στενοχωρηθεί νοιώθει μετά ακηδία.Πρέπει να βρει τι τον στεναχώρησε και να το αντιμετωπίσει πνευματικά,για να ξαναβρεί το κουράγιο και να πάρει μπρος η μηχανή του..Να προσέχει να μην αφληνει αθεράπευτες πληγές,γιατί μετά κάμπτεται από τα τραύματά του.Το ψυχικό τσάκισμα,το οποίο στην συνέχεια φέρνει και το σωματικό,τον αχρηστεύει.Ο γιατρός δεν βρίσκει τίποτα,γιατί την βλάβη την έχει προκαλέσει ο πειρασμός.Πόσες ψυχές που έχουν φιλότιμο,ευαισθησία,τις βλέπω αχρηστευμένες. -Γέροντα αισθάνομαι εξάντληση και δεν μπορώ να κάνω καθόλου πνευματικά.Αυτό προέρχεται από κούραση ή μήπως είναι από ραθυμία; -''Aπό των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα,ασθενεί μου και η ψυχή''δεν λέει;Δεν είναι κούραση σωματική,ψυχικό τσάκισμα είναι.Αυτό είναι χειρότερο από την σωματική κούραση.Με το ψυχικό τσάκισμα ξεβιδώνεται κανείς και γίνεται σαν ένα όχημα που όλα τα εξαρτήματα του είναι καλά,αλλά η μηχανή του είναι διαλυμένη. -Γέροντα βλέπω ότι ενώ πρώτα αγαπούσα τα πνευματικά,τώρα δεν βλέπω να κάνω τίποτα. -Γιατί δεν μπορείς να κάνεις τίποτα,δεν έχεις δυνάμεις;Εγώ βλέπω ότι έχεις.Δεν θυμάσαι παλιά όταν χτιζόταν το Μοναστήρι και δούλευες όλη μέρα στο γιαπί,πόσα πνευματικά έκανες;Mήπως Γέροντα,φταίει που έδωσα όλον τον εαυτό μου στις δουλειές; -Πιό πολύ φταίει που άφησες τον εαυτό σου χαλαρό,κοίταξε να τον σκληραγωγήσεις,να αγαπήσεις την άσκηση.Εγώ που έχω μισό πνεύμονα,ξέρεις πόσες Μετάνοιες κάνω;Δεν μπορώ να σου πω.Μόνο για τα κομποσχοίνια,που κάνω σε μερικές Μετάνοιες σου λέω ότι ,όταν κουράζεται το ένα χέρι,κάνω τον σταυρό μου με το άλλο.Άλλοι δεν έχουν τις προ'υ'ποθέσεις και εσύ που έχεις που ξέρεις πως αγωνίζονται,πως παλεύουν,εσύ για λοκατζής κάνεις!Πως άφησες έτσι τον εαυτό σου;Εγώ θα προσεύχομαι για σένα,αλλά για να βοηθηθείς θα πρέπει κι εσύ να κάνεις μία προσπάθεια.Κατάλαβες;Στα πνευματικά πρέπει να δώσεις όλον τον εαυτό σου,και τότε θα αποδώσεις και στην διακονία σου. -Γέροντα μερικές φορές όταν είμαι στο κελλί με πιάνει ακηδία.- Στο κελλί σου δεν προσεύχεσαι,δεν μελετάς;Όσο μπορείς να μην αφήνεις τον χρόνο να περνάει χωρίς να κάνεις τίποτα.Δεν μπορείς να προσευχηθείς;Ας μελετήσεις κάτι που σε βοηθάει εκείνη την ώρα.Διαφορετικά ο διάβολος μπορεί να εκμεταλλευτεί την άσχημη κατάστασή σου και να σε εξουθενώσει. ΛΟΓΟΙ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑ'Ι'ΣΙΟΥ -ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.