ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
Οι βλάσφημοι λογισμοί
Ποιοί λογισμοί είναι βλάσφημοι
- Γέροντα, δεν έχω καταλάβει πότε ένας λογισμός είναι βλάσφημος.
- Όταν μας έρχωνται στον νου άσχημες εικόνες για τον Χριστό, για την Παναγία, για τους Αγίους ή για κάτι θείο και ιερό, ή ακόμη για τον πνευματικό μας Πατέρα κ.λπ., αυτά είναι βλάσφημοι λογισμοί.
Αυτούς τους λογισμούς δεν πρέπει νά τους λέη κιόλας κανείς.
- Ούτε στον πνευματικό;
- Στον πνευματικό αν πούμε: «μου περνούν βλάσφημοι λογισμοί για τον Χριστό ή για το Άγιο Πνεύμα ή για την Παναγία ή για τους Αγίους ή για σένα τον πνευματικό μου», αυτό αρκεί.
Αυτές οι βλασφημίες και οι αμαρτίες είναι όλες του διαβόλου. δεν είναι δικές μας. Γι' αυτό δεν χρειάζεται να στενοχωριώμαστε και για τις αμαρτίες του διαβόλου.
Όταν ήμουν αρχάριος μοναχός, ένα διάστημα μου έφερνε ο διάβολος, ακόμη και μέσα στην εκκλησία, βλάσφημους λογισμούς και στενοχωριόμουν πολύ.
Ό,τι άκουγα να λένε οι άλλοι, όταν ήμουν στρατιώτης, βρισιές κ.λπ., τα έφερνε ο διάβολος στον νου μου για τους Αγίους.
Μου έλεγε ο πνευματικός: «Αυτοί οι λογισμοί είναι του διαβόλου.
Από την στιγμή που στενοχωριέται ο άνθρωπος για τους άσχημους λογισμούς που περνάνε από το μυαλό του για τα ιερά πράγματα, αυτό είναι απόδειξη ότι δεν είναι δικοί του, αλλά έρχονται απ' έξω».
Εγώ πάλι στενοχωριόμουν.
Έφευγα, πήγαινα στο παρεκκλήσι του Τιμίου Προδρόμου να προσευχηθώ, και ευωδίαζε η εικόνα του, όταν προσκυνούσα.
Όταν μου έρχονταν πάλι τέτοιοι λογισμοί, ξαναπήγαινα στο παρεκκλήσι, πάλι ερχόταν μία ευωδία από την εικόνα!
Μια μέρα την ώρα της Θείας Λειτουργίας, στο Τρισάγιο, έψελνα κι εγώ σιγανά το Άγιος ο Θεός. του Νηλέως (1)10.
Τότε βλέπω να μπαίνη από την πόρτα της Λιτής (2)11 ένα θηρίο μεγάλο, φοβερό, με σκυλήσιο κεφάλι.
Πετούσε φλόγες από τό στόμα και από τα μάτια του!
Γυρίζει και μου δίνει δυο μούτζες, γιατί έψαλλα το Άγιος ο Θεός.
Κοιτάζω δίπλα μου, μήπως το είδε και κάποιος άλλος, κανείς δεν το είχε δει.
Μετά είπα στον πνευματικό: «αυτό και αυτό συνέβη».
«Να, τον είδες; μου είπε ο πνευματικός, αυτός είναι. Τώρα ησύχασες; ».
- Ο άνθρωπος, Γέροντα, καταλαβαίνει πάντοτε αν ένας λογισμός είναι βλάσφημος;
- Αν το μυαλό που του έδωσε ο Θεός το δουλεύη, τότε καταλαβαίνει.
Π.χ. μού λένε μερικοί: «Γέροντα, πώς είναι δυνατόν νά ύπάρχη κόλαση;
Εμείς στενοχωριόμαστε να υπάρχη άνθρωπος στην φυλακή, πόσο μάλλον στην κόλαση».
Αυτό όμως είναι βλασφημία, γιατί έτσι παρουσιάζονται ότι είναι πιο δίκαιοι από τον Θεό.
Ο Θεός ξέρει τι κάνει.
Θυμάστε ένα περιστατικό που αναφέρει ο Αγιος Γρηγόριος ο Διάλογος;
Κάποτε ο επίσκοπος Φουρτουνάτος έδιωξε ένα δαιμόνιο από μια δαιμονισμένη.
Το δαιμόνιο μετά γύριζε μέσα στην πόλη σαν ένας φτωχός άνθρωπος και κατηγορούσε τον επίσκοπο.
«Ο άσπλαχνος με έδιωξε», φώναζε.
«Βρε, να πάρη η ευχή, του λέει κάποιος, γιατί σε έδιωξε; Πώς το έκανε αυτό; Πέρνα μέσα στο δικό μου σπίτι».
Πέρασε μέσα ό διάβολος. Σε λίγο του λέει: «Κρυώνω. ρίξε ξύλα στο τζάκι».
Ρίχνει εκείνος ξύλα στο τζάκι, βάζει κούτσουρα, δώσ' του φωτιά.
Και τελικά, αφού έγινε καλό καμίνι, μπαίνει ο διάβολος στο παιδί του και το καημένο δαιμονίσθηκε και πήδηξε στην φωτιά και κάηκε.
Τότε κατάλαβε εκείνος τι έδιωξε ο επίσκοπος και τι δέχτηκε αυτός.
Για να τον διώξη ο επίσκοπος Φουρτουνάτος, κάτι ήξερε (3).
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’
(1) Νηλεύς Καμαράδος: Έζησε στην Κωνσταντινούπολη περί το 1880. Φιλοπονώτατος μουσικός πού ασχολήθηκε με την θεωρία της βυζαντινής μουσικής και διακρίθηκε μεταξύ των ιεροψαλτών.
(2) Ο εσωνάρθηκας των μοναστηριακού τύπου ναών, δηλαδή ο μεταξύ του κυρίως ναού και του νάρθηκος
χώρος. Έλαβε την ονομασία του από την σύντομη ακολουθία της Λιτής, η οποία στα Μοναστήρια ψάλλεται συνήθως σ' αυτόν τον χώρο στις μεγάλες εορτές, κατά τις ολονύκτιες αγρυπνίες, και περιλαμβάνει ιδιόμελα
τροπάρια και μεγάλη δέηση και ικεσία (λιτή)
(3) Βλ. Αγίου Γρηγορίου του Διαλόγου, Ευεργετινός, τόμος Α', Ύπόθεσις ΛΕ', εκδ. Ματθ. Λαγγη, Άθηναι 1980, σ. 510.
