ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ

[akerm]

12 τρόποι για να εξασφαλίσεις την καταστροφή του παιδιού σου

Από μικρό να μην του αρνείστε τίποτα. Δίνετέ του ο,τι επιθυμεί, ο,τι ζητάει, ιδίως όταν πεισματώνει και κλαίει. Έτσι θα μεγαλώσει και θα πιστεύει πως οι άλλοι του οφείλουν τα πάντα, πως έχει μόνο δικαιώματα.

* Όταν αρχίσει να ξεστομίζει βρισιές, εσείς να γελάτε. Έτσι θα του δώσετε να καταλάβει ότι είναι πολύ έξυπνο!

* Μην του λέτε ποτέ : “Αυτό είναι κακό ! “. Έτσι λένε μόνο τα παλιά μυαλά. Όταν αργότερα συναντήσει στην ζωη του δυσκολίες και θα υποστεί το κακό, τότε θα έχει την βεβαιότητα πως η κοινωνία είναι που το αδικεί.

* Μαζεύετε εσείς ο,τι παρατάει εδώ κι εκεί -βιβλία, ρούχα, παπούτσια… μην του πείτε ποτέ :” Μαζεψε τα, βάλ’ τα στη θέση τους”. Έτσι θα πιστέψει πως η μάνα είναι δούλα του, και πως για όλα είναι υπεύθυνοι πάντα οι άλλοι.

* Αφήστε το να βλέπει τα πάντα (προπαντός στην τηλεόραση) και να διαβάζει τα πάντα, χωρίς ποτέ να το καθοδηγείτε. Το παιδί σας είναι ατσίδα και ξέρει να διακρίνει! Η μόρφωσή του θα γίνει έτσι πολύ πλατειά!

* Μην του δίνετε καμιά πνευματική αγωγή. Να κοροϊδεύετε μπροστά του την πίστη, την Εκκλησία, τούς παπάδες κι εκείνους που τούς ακολουθούν. Όταν το παιδί μεγαλώσει , “θα διαλέξει από μόνο του”.

* Δινετε του μπόλικο χαρτζιλίκι για να μην νιώθει κατώτερο από τούς άλλους και “να μην στερηθεί ο,τι στερηθήκατε εσείς”. Όταν μεγαλώσει, θα είναι βέβαιο πως την αξία στον άνθρωπο τη δίνει το χρήμα, αδιάφορο πως αποκτήθηκε.

* Μην του λέτε ποτέ: “Κανε αυτό” η “Μην κάνεις εκείνο”, γιατί έτσι το καταπιέζετε , δεν σέβεστε την ελευθερία του και την προσωπικότητά του. Μπορεί μάλιστα να του δημιουργήσετε… ψυχικά τραύματα! Όταν μεγαλώσει , θα νομίζει πως η ζωη είναι μόνο να διατάζεις, ποτέ ν’ ακούς.

* Να τσακώνεστε, να βρίζεστε, να προσβάλλετε ο ένας τον άλλον μπροστά του χωρίς ντροπή. (Μην ανησυχείτε, έτσι δεν θα του δημιουργήσετε ψυχικά τραύματα!). Αργότερα, όταν παντρευτεί, θα του φαίνεται φυσικό να κάνει τα ίδια. * Όταν αρχίσει να μπλέκεται στα δίκτυα του ερωτισμού και της φιληδονίας, εσείς κλείστε τα μάτια σας. Μην του μιλήσετε , μην το συμβουλέψετε. Αφήστε το να βγάλει τα μάτια του, αφού “αυτό είναι φυσιολογικό”.

* Να παίρνετε πάντα το μέρος του μπροστά στούς δασκάλους και τούς γείτονες. Μην πιστεύετε ποτέ ότι “το αγγελούδι σας” μπορεί να κάνει αναποδιές και ατιμίες. Βρίστε εκείνους που φιλικά και καλοπροαίρετα σας αναφέρουν κάτι σχετικό. Είναι συκοφάντες και ζηλιάρηδες.

* Όταν θα πάτε στο αστυνομικό τμήμα, όπου το μάζεψαν γιατί έκλεψε η γιατί πήρε ναρκωτικά, φωνάξτε δυνατά μπροστά σε όλους ότι είναι ένα παλιόπαιδο, ένας αλήτης, ότι θυσιαστήκατε για το καλό του αλλά δεν μπορέσατε ποτέ να το συμμαζέψετε. Έτσι εσείς θα βγείτε καθαροί.

* Ετοιμαστείτε για μια ζωη γεμάτη πόνο και τύψεις. Θα την έχετε.

(Από το βιβλίο “Μητέρα πρόσεχε!”, εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 1999.)


Μετά από αυτό το απόσπασμα...μπορούμε να πούμε και να ανταλάξουμε πολλές απόψεις...αφού λίγο-πολύ οι περισσότεροι είμαστε γονείς...άντε να αρχίσουμε τις δια-μάχες μας...
μπροστά στα παιδιά μας..

[Τιποτας ο Αιτωλος]

θα μου επιτρέψετε να συμπληρώσω σε αυτή την αξιόλογη λίστα και κάτι αλλο απο την προσωπική μου εμπειρία

αυτό ειναι η αγάπη και ο σεβασμός που πρέπει να περάσουμε στα παιδιά μας για την φύση και ειδικά για τα ζώα

έχω προσωπικές εμπειρίες απο παιδιά που έλλειψη γονέων ή απο γονείς με πολύ άσχημους χαρακτήρες βοηθηθήκαν πάρα πολύ απο την αγάπη τους προς τα ζώα

έχοντας την δυνατότητα σαν γονείς να δώσουμε στα παιδιά μας ένα ζωάκι να το φροντίζουν τότε τα παιδιά γίνονται πιό υπεύθυνα ,πιο συνεπεί και αρχίζουν να νοιάζονται και να ανησυχούν και σταματούν να είναι αδιάφορα για τον οικογενειακό τους περίγυρο ....

επίσης η αγάπη για τη φύση και η υγιή ανησυχία προς την δημιουργία αυτή του Θεού μόνο καλά αποτελέσματα φέρνει στον χαρακτήρα ενός παιδιού

[lpap]

12 τρόποι για να εξασφαλίσεις την καταστροφή του παιδιού σου

Αυτές οι προτάσεις γιατί στοιχειοθετούν (με αντίστροφο τρόπο) παιδαγωγικές υποδείξεις;

Μπορεί το βιβλίο “Μητέρα πρόσεχε!” του μακαριστού Ρώσου Επίσκοπου της επαρχίας Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ Ειρηναίου να πρωτοτυπούσε για την εποχή του, στον τρόπο γραφής, αλλά σήμερα (μετά από δύο αιώνες) η μέθοδος αυτή είναι ξεπερασμένη και τέτοιες διατυπώσεις θεωρούνται εξυπνάδες της κακιάς ώρας.

Αντιθέτως η πρόταση του Yiorgos Aitolos είναι πάρα πολλή εμπνευσμένη και καίρια αιτιολογημένη.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο μακαριστός ΕΙρηναίος έζησε τον 19ο αιώνα, οπότε απορώ: πώς στις ομιλίες του, που περιλαμβάνονται στο βιβλίο, αναφέρεται στην τηλεόραση και στα ναρκωτικά;

[akerm]

12 τρόποι για να εξασφαλίσεις την καταστροφή του παιδιού σου

Αυτές οι προτάσεις γιατί στοιχειοθετούν (με αντίστροφο τρόπο) παιδαγωγικές υποδείξεις;

Μπορεί το βιβλίο “Μητέρα πρόσεχε!” του μακαριστού Ρώσου Επίσκοπου της επαρχίας Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ Ειρηναίου να πρωτοτυπούσε για την εποχή του, στον τρόπο γραφής, αλλά σήμερα (μετά από δύο αιώνες) η μέθοδος αυτή είναι ξεπερασμένη και τέτοιες διατυπώσεις θεωρούνται εξυπνάδες της κακιάς ώρας.

Αντιθέτως η πρόταση του Yiorgos Aitolos είναι πάρα πολλή εμπνευσμένη και καίρια αιτιολογημένη.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο μακαριστός ΕΙρηναίος έζησε τον 19ο αιώνα, οπότε απορώ: πώς στις ομιλίες του, που περιλαμβάνονται στο βιβλίο, αναφέρεται στην τηλεόραση και στα ναρκωτικά;

συμφωνώ μαζί σου...αλλά δεν αποκλείεται ο συγγραφέας απο την Ι.Μ. Παρακλήτου να πρόσθεσε πράματα για να κάνει εντονότερο το πρόβλημα...δεν το βρίσκω αθέμιτο...άλλωστε, δίκιο δεν έχει σε όσα λέει;

[lpap]

akerm,

Προσωπική μου άποψη είναι ότι τέτοια κείμενα έχουν ξεπεραστεί από το χρόνο και είναι αναχρονιστικό να σερβίρονται σήμερα στην ορθόδοξη Ελλάδα μέσα από θρησκευτικές εκδόσεις που δεν προσφέρουν ουσιαστικά αποτελέσματα στους σύγχρονους αναγνώστες.

[akerm]

akerm,
Προσωπική μου άποψη είναι ότι τέτοια κείμενα έχουν ξεπεραστεί από το χρόνο και είναι αναχρονιστικό να σερβίρονται σήμερα στην ορθόδοξη Ελλάδα μέσα από θρησκευτικές εκδόσεις που δεν προσφέρουν ουσιαστικά αποτελέσματα στους σύγχρονους αναγνώστες.

...τι εννοείς αναχρονιστικό;...διαφωνείς με την ουσία των γραφομένων ή με τον τρόπο που αποδίδονται (ειρωνικός);

[lpap]

Κοίτα, σίγουρα το περιεχόμενο, η ουσία είναι των γραφομένων, είναι εύλογα ζητήματα που δεν χρήζουν φιλοσοφική ανάλυση, ούτε θεολογική κατάρτιση. Κάθε λογικός άνθρωπος θα συμφωνήσει με αυτά. Είναι κοινότυπα ζητήματα που διαβάζοντας τα ο σύγχρονος αναγνώστης δεν κερδίζει τίποτε το ουσιαστικό για την ανατροφή των παιδιών του.

[Antonis22]

Και όμως αυτά που αναφέρονται στον αρχικό κείμενο, υφίστανται από μερικούς γονείς προς τα παιδιά τους. Δεν είναι καθόλου αναχρονιστικό...περιγράφει μια πραγματικότητα η οποία ισχύει εν μέρη και σήμερα...δυστυχώς!

[akerm]

Ἡ εὐθύνη τῶν γονέων γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν Τὸ ζόρισμα δὲν βοηθάει τὰ παιδιὰ

Μερικοὶ γονείς κάνουν μεγάλο στρύμωγμα στὰ παιδιά τους, καὶ μάλιστα μπροστὰ στοὺς ἄλλους! Λὲς καὶ ἔχουν ἕνα μουλάρι καὶ τὸ ὁδηγοῦν μὲ τὴν βέργα νὰ πάη ἴσα μπροστά· ἔχουν τὸ καπίστρι στὸ χέρι καὶ τοῦ λένε: «Νὰ περπατᾶς ἐλεύθερα!».
Ὕστερα φθάνουν καὶ αὐτὰ στὸ σημεῖο νὰ τοὺς δέρνουν. Σήμερα ἦρθε μιὰ μάνα μὲ τὸ παιδί της -ἕνα παλικάρι μέχρι ἐκεῖ ἐπάνω-, ποὺ ἦταν ἄρρωστο. «Τί νὰ κάνω, Πάτερ; μοῦ λέει τὸ παιδί μου δὲν τρώει καὶ δὲν θέλει οὔτε νὰ μᾶς δῆ». Τῆς εἶπα τί νὰ κάνη καὶ μὲ ξαναρωτάει: «Τώρα τί νὰ κάνω;»
-Μήπως, Γέροντα, δέν κατάλαβε τί τῆς εἴπατε;
-Πῶς δέν κατάλαβε! «Ἐγώ οὔτε μιὰ ὥρα, τῆς εἶπα, δὲν μπορῶ νὰ καθήσω μαζί σου, πῶς νὰ μείνη τὸ παιδὶ σου; τὸ παλάβωσες!». «Ὄχι, μοῦ λέει, τὸ ἀγαπάω». «Τί τὸ ἀγαπᾶς, ἀφοῦ δὲν ἀναπαύεται κοντά σου· θέλει νὰ φύγη ἀπὸ τὸ σπίτι, γιατὶ θέλει νὰ βρίσκεται σὲ ἄλλο περιβάλλον. Ὅταν βρίσκεται μακριά σας, εἶναι μιὰ χαρά.
Γιὰ νὰ μὴ σᾶς θέλη, φαίνεται φταῖτε κι ἐσεῖς. Νὰ μὴν τὸ ἐρεθίζετε· τὸ σακατεύεις τὸ παιδὶ ἔτσι ποὺ τοῦ φέρεσαι. Μὲ τὸ καλὸ νὰ τοῦ φέρεσαι, μὲ ὑπομονή». Ἀφοῦ τῆς εἶπα ὅλα αὐτὰ, μὲ ξαναρωτάει: «Τί νὰ κάνω; Τὸ παιδὶ δὲν μᾶς θέλει». Πῶς νὰ συνεννοηθῆς ἔτσι; Νὰ εἶναι τὸ παιδὶ μιὰ χαρά καὶ νὰ τὸ βγάζουν χαζό. Αὐτὸ εἶναι βλάβη.

Μὲ τὸ ζόρισμα οἱ γονεῖς δὲν βοηθοῦν τὰ παιδιά· τὰ πνίγουν. Συνέχεια «μὴ αὐτό, μὴ ἐκεῖνο, αὐτὸ κάν’ το ἔτσι…». Πρέπει νὰ τραβοῦν τὰ γκέμια τόσο ποὺ νὰ μὴ σπάζουν. Νὰ ἐλέγχουν μὲ τρόπο τὰ παιδιὰ , γιὰ νὰ τὰ φέρουν σὲ ἕνα λογαριασμό, ἀλλὰ νὰ μὴ δημιουργοῦνται χάσματα μεταξύ τους.
Νὰ κάνουν ὅ,τι κάνει ὁ καλὸς κηπουρός, ὅταν φυτεύη ἕνα δενδράκι: Τὸ δένει ἁπαλὰ μὲ ἕνα σχοινάκι σὲ ἕναν πάσσαλο, γιὰ νὰ μὴ στραβώση καὶ νὰ μὴν τραυματίζεται, ὅταν τὸ γέρνη ὁ ἀέρας λίγο δεξιὰ-λίγο ἀριστερά. Τό φράζει κιόλας γύρω-γύρω καὶ συγχρόνως τὸ ποτίζει, τὸ φροντίζει μέχρι νὰ μεγαλώσουν τὰ κλωνάρια του, γιὰ νὰ μὴν τὸ φᾶνε τὰ κατσίκια. Γιατὶ, ἄν τὸ κουτσουρέψουν τὰ κατσίκια, πάει, καταστράφηκε.
Ἕνα κουτσουρεμένο δένδρο οὔτε νὰ καρπίση μπορεῖ οὔτε σκιά νὰ κάνη. Ὅταν μεγαλώσουν τὰ κλωνάρια του, τότε ὁ κηπουρὸς, βγάζει τὸν φράχτη, ὁπότε καὶ καρπίζει τὸ δένδρο καὶ στὴν σκιά του μποροῦν νὰ φιλοξενοῦνται καὶ κατσίκια καὶ πρόβατα καὶ ἄνθρωποι.
Οἱ γονεῖς ὅμως πολλές φορές ἀπό ὑπερβολικό ἐνδιαφέρον θέλουν νὰ δέσουν τὸ παιδὶ μὲ σύρμα, ἐνῶ πρέπει νὰ τὸ δένουν ἁπαλά, γιὰ νὰ μὴν τὸ πληγώνουν. Νὰ προσπαθοῦν νὰ βοηθοῦν τὰ παιδιὰ μὲ τὸν ἀρχοντικὸ τρόπο, ὁ ὁποῖος καλλιεργεῖ τὸ φιλότιμο στὶς ψυχές τους, ὥστε νὰ καταλάβουν τὸ καλὸ ὡς ἀνάγκη.
Νὰ τοὺς ἐξηγοῦν τὸ καλό, ὅσο μποροῦν μὲ καλὸ τρόπο, μὲ ἀγάπη καὶ μὲ πόνο. Θυμᾶμαι μιὰ μητέρα πού, ὅταν ἔβλεπε τὰ παιδάκια νὰ κάνουν καμμιὰ ἀταξία, τὰ μάτια της βούρκωναν ἀπὸ πόνο καὶ ἔλεγε: «μή, χρυσό μου παιδί».
Καὶ μὲ τὸ παράδειγμά της τοὺς μάθαινε νὰ ἀγωνίζονται μὲ χαρὰ, γιὰ νὰ ἀποφεύγουν τοὺς πειρασμοὺς τῆς ζωῆς, νὰ μὴν ταράζωνται εὔκολα μπροστὰ σὲ μιὰ δυσκολία, ἀλλὰ νὰ τὴν ἀντιμετωπίζουν μὲ προσευχὴ καὶ μὲ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό.
Σήμερα μικροί-μεγάλοι στὸν κόσμο ζοῦν σὰν σὲ τρελλοκομεῖο, γι’ αὐτὸ χρειάζεται πολλὴ ὑπομονὴ καὶ πολλὴ προσευχή. Ἕνα σωρὸ παιδιὰ παθαίνουν ἐγκεφαλικό. Εἶναι λίγο χαλασμένο τὸ ρολόι, τὸ κουρτίζουν καὶ οἱ γονεῖς λίγο παραπάνω καὶ σπάζει τὸ ἐλατήριό του. Χρειάζεται διάκριση.
Ἄλλο παιδὶ θέλει περισσότερο κούρντισμα καὶ ἄλλο λιγώτερο. Τὰ καημένα τὰ παιδιὰ εἶναι ἐκτεθειμένα σὲ ὅλα τὰ ρεύματα. Ὅταν ἀκοῦν ἔξω στὶς διάφορες συντροφιὲς «μὴ σέβεστε γονεῖς, μὴ σέβεστε τίποτε», καὶ οἱ μητέρες πᾶνε νὰ τὰ σφίξουν, τότε ἀντιδροῦν χειρότερα.
Γι’ αὐτὸ λέω στὶς μητέρες νᾶ ζοριστοῦν στὴ προσευχή, καί ὄχι νὰ ζορίζουν τὰ παιδιὰ. Ἄν συνέχεια λένε «μή, μὴ», στὸ παιδί, ἀκόμη καὶ γιὰ μικροπράγματα, ἤ καμμιὰ φορὰ καὶ ἄδικα, τότε, ὅταν πρόκειται γιὰ κάτι σοβαρό, ὅταν πάη λ.χ. τὸ παιδάκι νὰ ρίξη βενζίνη στὴν φωτιά, δὲν ἀκούει καὶ τὸ κάνει, ὁπότε μπροε[ι νὰ πάθη μεγάλη ζημιά.
Τὸ παιδὶ δὲν καταλαβαίνει ὅτι μέσα στὸ «μὴ» κρύβεται ἡ ἀγάπη. Ἀλλὰ καὶ ὅταν μεγαλώση λίγο, μπαίνει ὁ ἐγωισμὸς καὶ ἀντιδράει, ὅταν τοῦ κάνουν καμμιὰ παρατήρηση, γιατὶ λέει: «μικρὸς εἶμαι καὶ μοῦ φέρονται ἔτσι;».
Οἱ γονεῖς πρέπει νὰ δώσουν στὸ παιδὶ νὰ καταλάβη ὅτι, ὅταν ἦταν μικρό, τὸ πρόσεχαν νὰ μὴν καῆ, ἔτσι καὶ τώρα ποὺ μεγάλωσε, ὑπάρχει ἄλλη φωτιά. Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ προσέχη, νὰ μὴ δίνη δικαιώματα στὸν πειρασμό, γιὰ νὰ διατηρήση τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος.

Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 109-112 τοῦ βιβλίου:
ΛΟΓΟΙ Δ΄ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

[Τιποτας ο Αιτωλος]

Επίσης αυτό που βοηθάει πολύ τα παιδιά στο χαρακτήρα τους είναι και η ήπια συμμετοχή τους στις εργασίες επαγγελματικές ή εργασίες του σπιτιού ή ακόμη και στα διάφορα χόμπι των μεγάλων (και ακόμη καλύτερα αν αυτές οι ασχολίες είναι ομαδικές)

Βέβαια αυτή η συμμετοχή πρέπει να γίνετε πάντα με την αυστηρή αλλά ταυτόχρονα και διακριτική παρακολούθηση των γονέων .έτσι τα μαθαίνουμε να παίρνουν υγιείς πρωτοβουλίες να μην φοβούνται αλλά και να τολμούν πράγματα με ασφάλεια ….μιας και θα έχουν αποκτήσει κάποια εμπειρία .

Και ειδικά όταν συμμετέχουν σε ομαδικές δραστηριότητες και εργασίες διαμορφώνουν σιγά σιγά ένα πιο κοινωνικό χαρακτήρα .μαθαίνουν να μοιράζονται ,να συνεργάζονται και πάνω από όλα σταματούν την νοοτροπία του παρτάκια που μαστίζει την κοινωνία μας ......σε αυτό πάρα πολύ βοηθάει η συμμετοχή τους στην φιλανθρωπία ….όπως το μοίρασμα διάφορων υλικών αγαθών (με συμμετοχή των παιδιών) σε συνανθρώπους μας που τα έχουν ανάγκη

Παρατήρησα ‘ότι μετά από την δραστηριότητα της φιλανθρωπίας τα παιδιά από μόνα τους άρχισαν καθημερινά να ξεχωρίζουν τα ρούχα και τα παιχνίδια και άλλα πράγματα που δεν χρησιμοποιούσαν για να τα δώσουν σε παιδάκια που είχαν ανάγκη …..η συνήθεια αυτή λοιπόν τα έκανε να σκέφτονται τον συνάνθρωπο και το σημαντικότερο να μην δένονται με τα υλικά πράγματα μιας και αντιλήφθηκαν και γεύτηκαν την ανωτερότητα της αίσθηση της προσφοράς και την ποιοτική χαρά που δημιουργεί στην ψυχή μας σε σχέση με τα υλικά αγαθά.

όλα αυτά ειναι κατα την αποψή μου