Λοιπόν...
όπως σας είπα, είχα την ευκαιρία να περάσω δυο μέρες στα δάσος.. σε ένα survival camp. Καμία σχέση με εκπομπές TV
Αφού επιβίωσα, είπα να σας γράψω τις εντυπώσεις μου..
Στην αρχή μιλήσαμε για το τι πρέπει να περιέχει ένας σάκος για επιβίωση στη φύση και μας εξήγησε πώς γίνεται προσανατολισμός με πυξίδα, αστέρια, ήλιο κλπ. Ξεκινήσαμε μόνοι μας (χωρίς τον εκπαιδευτή) για πορεία γύρω στα 10 χλμ, μέσα από χωράφια, θάμνους, δάση, με πλήρη εξοπλισμό. Κουβαλάγαμε ρούχα, υπνόσακο, υπόστρωμα, νερό, ρούχα, φαρμακείο, κλπ. Από φαγητό ελάχιστα, μερικές μπάρες δημητριακών μόνο.
Πολλές φορές νομίζαμε ότι χαθήκαμε, το πιο ζόρικο ήταν όταν έπρεπε να περάσουμε από ψηλούς πυκνούς θάμνους με αγκάθια. Εκεί φάνηκε πόσο χρήσιμο είναι αν φοράει κανείς ανθεκτικά ρούχα, πχ. παντελόνι στρατιωτικό ή trekking. Εγώ που φορούσα λάθος παντελόνι, συμβατικο, είδα κι έπαθα να περάσω από δύσκολα σημεία και καθυστερούσα και την ομάδα.
Μετά από 10 χλμ και 6 ώρες πεζοπορεία στη ζούγκλα (οκ, δεν ήταν όλη την ώρα τόσο ζόρικα, αλλά εμένα έτσι μου φάνηκε
), φτάσαμε πτώματα αλλά αρκετά ικανοποιημένοι στο σημείο όπου θα περνάγαμε το βράδυ στο δάσος. Είχε ήδη σκοτεινιάσει.
Ανάψαμε φωτιά και στρώσαμε τους υπνόσακους κάτω από ένα tarp (αδιάβροχη τέντα). Ο εκπαιδευτής μας είχε φέρει πέστροφες ζωντανές, έπρεπε με τη σειρά να τις "καθαρίσουμε" και να τις ετοιμάσουμε για ψήσιμο στα κάρβουνα. Δυστυχώς δεν υπήρχε χρόνος για ψάρεμα, αλλά υπήρχε χρόνος να μαζέψουμε φύλλα τσουκνίδας. Τα τηγανίσαμε στη φωτιά και ήταν πεντανόστιμα! Επίσης δοκιμάσαμε σπόρους τσουκνίδας..
Κοιμηθήκαμε χωρίς σκηνή, κάτω από το tarp, είχε 2°C βαθμούς και έβρεξε κιόλας! Ευτυχώς ο υπνόσακός μου ήταν καλών προδιαγραφών και μπόρεσα να κοιμηθώ και να ξεκουραστώ.. Αν και μετά από τόσο ποδαρόδρομο κοιμάται κανείς σαν πουλάκι
Την επόμενη μέρα κατασκευάσαμε ένα είδος ακόντιου με το μαχαίρι μας (για άμυνα). Μετά μας έδειξε πώς να φτιάξουμε κουτάλια από ξύλο (υπολογίστε 1-2 ωρίτσες ανά κουτάλι.. ). Το πιο φοβερό όμως είναι όταν φιλτάραμε νερό από βούρκο για να το κάνουμε πόσιμο. Το νερό έπρεπε να περάσει από 3 στρώματα. Δέσαμε 3 πανιά οριζόντια το ένα πάνω από το άλλο. Το πάνω στρώμα είχε πετραδάκια, το μεσαίο άμμο και το κάτω, στάχτη από τη φωτιά της προηγούμενης μέρας, διαλυμένη σε νερό. Το βρώμικο νερό το περάσαμε 2 φορές από τα στρώματα αυτά και το ήπιαμε. Μια βδομάδα μετά είμαι μια χαρά! Μας είχε πει βέβαια την παραμονή να μη ρίξουμε αποφάγια στη φωτιά, γιατί αλλιώς το νερό που φιλτράρεις και μέσα από τη στάχτη παίρνει την ανάλογη γεύση.. Ψαρίλα ή γουρουνίλα πχ..
Πολύ πιο ζόρικο από ότι περίμενα ήταν το άναμμα της φωτιάς. Είχαμε τσακμακόπετρες, μαζέψαμε ξερά χορταράκια κλπ, πάντως μας πήρε πάνω από 15 με 20 λεπτά προσπάθειας. Ίσως και λόγω υγρασίας, πάντως βλέπει κανείς πόσο απέχει η θεωρία από την πράξη!
Αυτά με λίγα λόγια. Γενικά ήταν φοβερή εμπειρία, έμαθα πολλά πράγματα, κουράστηκα, κρύωσα και λίγο, αλλά και χάρηκα που τα κατάφερα.
Τι έμαθα:
1. Όταν είσαι στη φύση αλλάζει ο τρόπος που αισθάνεσαι την πείνα. Ένα διάστημα 10 ωρών το έβγαλα με 2 μπάρες δημητριακών αλλά δεν ένιωθα πείνα!
2. Αν έχεις σωστό εξοπλισμό και ρούχα, είσαι σε θέση να κινηθείς πολύ πιο άνετα και σίγουρα. Αξίζει τον κόπο να διαθέσει κανείς κάτι παραπάνω και να έχει ρούχα ανθεκτικά που να μη σκίζονται εύκολα. Όσοι είχαν μαχαίρια καλής ποιότητας εκτελούσαν τις εργασίες στο μισό χρόνο. Ένα μέλος της ομάδας με παλιό υπνόσακο τουρτούριζε όλο το βράδυ.
3. Μιας που δεν είχα πάει στρατό αγνοούσα την ύπαρξη των σάκων bivy. Αν δεν έχει κανείς μαζί του σκηνή, μπορεί να κοιμηθεί μέσα σε αυτόν, είναι αδιάβροχος (χρειάζεται και υπνόσακος βέβαια). Άμα χρειαστεί να περάσεις από ποτάμι, βάζεις τα πράγματα σου μέσα, στρίβεις την μια άκρη ώστε να παγιδεύσεις και αέρα μέσα και τα πράγματα σου μένουν στεγνά κατά τη διάβαση, ο σάκος λειτουργεί σαν σωσίβιο λόγω του παγιδευμένου αέρα..
4. Μέχρι στιγμής έψαχνα σε μαγαζιά trekking για έξυπνα εργαλεία, αλλά συνειδητοποίησα ότι και τα μαγαζιά με στρατιωτικά είδη δεν είναι μόνο για άτομα τρελλαμένα με το στρατό
5. Πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα βότανα, τα λουλούδια και γενικά τα φυτά γύρω μας αν θέλουμε να επιβιώσουμε με ελάχιστα μέσα. Αξίζει να αφιερώσει κανείς χρόνο σε αυτό. Η φύση μας δίνει τροφή και φάρμακα, ας μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα καλά που μας έδωσε ο Κύριος, για μας, τα παιδιά μας και τους συνανθρώπους μας!
Όποιος θέλει κι άλλες πληροφορίες ας μου στείλει πμ.
Bloomyria
ΥΓ: Πήγαμε χωρίς τα παιδιά, μια που δεν ξέραμε πόσο δύσκολα θα είναι τα πράγματα και θέλαμε να αποφύγουμε γκρίνιες. Όμως ήδη μας γκρινιάζουνε ότι ήταν αδικία ότι δεν τα πήραμε μαζί και ότι θέλουν κι αυτά να έρθουν την επόμενη φορά
