Άγιοι Ορθοδόξων Εκκλησιών εκτός Ελλάδος

[Matina]

Αρχάριος στην πίστη…



Όταν κάποιος επιστρέφει στο σπίτι του από τόπο μακρινό αισθάνεται πάντοτε μεγάλη χαρά. Έτσι και συ τώρα που επιστρέφεις από πολύ μακριά από τα παγερά μέρη της απιστίας στη θερμή εστία της πίστης των πατέρων μας.

Οι δυσκολίες που έχεις δεν είναι άγνωστες στην εκκλησία Της είναι κάτι το πολύ συνηθισμένο. Γιατί η εκκλησία αγωνίζεται για τους ανθρώπους.. Να τους επανασυνδέσει με την κοινωνία της. Μα και οι δαίμονες αγωνίζονται, να τους απομακρύνουν μια για πάντα. Και γι’ αυτό, όταν κάποιος θελήσει να επιστρέψει, βάζουν όλες τους τις δυνάμεις.
Το ίδιο κάνουν και σε σένα τώρα. Και πότε σε κάνουν και απελπίζεσαι, πότε να θυμάσαι τη γλύκα της αμαρτίας, πότε βάζει τους πρώην συντρόφους σου να σε κουτσομπολεύουν και να σε ενοχλούν και πότε σου λένε ότι όλοι οι ένδοξοι, ισχυροί και σπουδαίοι άνθρωποι που είχατε στους κύκλους σας, ήσαν άπιστοι και άθεοι!
Πρέπει ν’ ανοίξετε πόλεμο με τους αόρατους εχθρούς. Η νίκη είναι σίγουρη. Αρκεί να μην απομακρύνεις το βλέμμα σου από το πρόσωπο του φιλάγαθου Θεού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Γαντζώσου σ’ Eκείνον. Προσευχήσου σ’ Εκείνον. Γεννήθηκε στο σπήλαιο για μας. Κοπίασε και εξαντλήθηκε για μας. Ήρθε κοντά στον σωματικό μας πόνο. Σταυρώθηκε για μας. Αναστήθηκε και αναλήφθηκε για μας. Τον συναντάμε παντού και πάντοτε. Θα νοιώσετε ντροπή, που είχατε μείνει πρώτα μακριά Του και εναντίον Του! Τα δαιμόνια, τι έκαναν για σας;
Μου λέτε, ότι τώρα διαβάζετε την Αγία Γραφή. Και μόνο τη Γραφή. Κανένα άλλο βιβλίο δεν θέλετε πια να διαβάζετε. Ναι, έτσι γίνεται όταν πεινάει κάποιος πνευματικά, του είναι δύσκολο να διαβάζει κάτι άλλο εκτός από τα θεϊκά λόγια. Όμως δεν μπορείτε ακόμα να προσευχηθείτε. Θα έρθει κι’ αυτό. Μην αμφιβάλλετε. Όταν η καρδιά σας θα ανάψει από αγάπη για Κείνον πού είναι η μοναδική αγάπη. Τότε συ από μόνος σου πια δεν θα την αφήνεις ποτέ την προσευχή. Τώρα αρκέσου σε μια σύντομη προσευχή. Π.χ. Το “τρισάγιο”. Ή το “Θεοτόκε Παρθένε”.
Να τις επαναλαμβάνεις τις προσευχές αυτές πέντε φορές την ημέρα. Βάλτο αυτό σαν κανόνα. Και κάνε τον, είτε το θέλεις, είτε όχι. Ποτέ μην τον αμελείς.
Μόνο το Ευαγγέλιο δίνει φως. Η προσευχή δίνει ζεστασιά Και μην ξεχνάς ποτέ την ελεημοσύνη. Η ελεημοσύνη μοιάζει με ένα πνευματικό θερμοκήπιο. Καίει και αυξάνει στην ψυχή το φως του Ευαγγελίου και την ζεστασιά της προσευχής. Και έτσι η ψυχή φέρει καρπό πολύ.

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 11

Μόλις δέθηκα πάνω Σου, αγάπη μου, όλοι οι άλλοι δεσμοί έσπασαν.
Βλέπω ένα χελιδόνι αναστατωμένο πάνω από τη κατεστραμμένη φωλιά του, και λέω "Δεν είμαι δεμένος με τη φωλιά μου".
Βλέπω ένα γιο να πενθεί για τον πατέρα του και λέω "Δεν είμαι δεμένος με τους γονείς μου".
Βλέπω ένα ψάρι να τελειώνει αμέσως μόλις βγει απ' το νερό και λέω "Αυτός είμαι εγώ! Αν με πάρουν από την αγκαλιά Σου, θα πεθάνω σε δευτερόλεπτα - σαν ψάρι πεταμένο στην άμμο".
Κι όμως πως θα μπορούσα να έχω βουτήξει τόσο βαθειά μέσα Σου, χωρίς κανένα δρόμο επιστροφής, και να έζησα, αν δεν είχα υπάρξει σε Σένα πρωτύτερα; Αλήθεια, ήμου σε Σένα πριν από το πρώτο Σου ξύπνημα, γιατί έχω την αίσθηση πως Εσύ είσαι το σπίτι μου.
Η αιωνιότητα υπάρχει στην αιωνιότητα όπως η διάρκεια υπάρχει στο χρόνο. Σε μια αιωνιότητα, Κύριε, Εσύ βρισκόσουν σε μια άφατη ομοιότητα και στη εσπερινή Σου μακαριότητα. Τότε οι υποστάσεις Σου ήταν η αλήθεια εντός Σου, γιατί ήταν αδύνατο γι' αυτές να μην είναι μέσα Σου.
Αλλά δεν αναγνώριζαν η μία την άλλη, γιατί δεν είχαν συνείδηση της ετερότητάς τους. Σε μια άλλη αιωνιότητα που βρισκόσουν στην πρωϊνή Σου μακαριότητα, και οι τρεις υποστάσεις αναγνώρισαν τις εαυτούς τους ως τέτοιες.
Ο Πατήρ δεν υπήρξε πριν από Τον Υιό, ούτε Ο Υιός πριν από Τον Πατέρα, ούτε υπήρξε Το Πανάγιο Πνεύμα πριν ή μετά Τον Πατέρα και Τον Υιό. Όπως κάποιος άνθρωπος όταν ξυπνάει ξαφνικά ανοίγει και τα δύο του μάτια την ίδια στιγμή, έτσι και οι τρεις υποστάσεις μέσα Σου ξαφνικά άνοιξαν την ίδια στιγμή. Δεν υπάρχει Πατήρ άνευ Υιού και Υιός άνευ Αγίου Πνεύματος.
Όταν ξαπλώσω στο πλάϊ της λίμνης μου και κοιμηθώ χωρίς συνείδηση, ούτε η δύναμη της συνείδησης, ούτε η επιθυμία, ούτε η δράση, πεθαίνουν μέσα μου - μάλλον όλες κυλούν σε μια ευλογημένη, σαν σε νιρβάνα, αδιαχώριστη ενότητα.
Όταν ο ήλιος χύνει το χρυσάφι του πάνω στη λίμνη, ξυπνώ όχι σαν μια ενότητα όμοια με νιρβάνα, αλλά σαν μια τριάδα συνείδησης, επιθυμίας και δράσης.
Αυτή είναι η ιστορία Σου στην ψυχή μου, Κύριε, ερμηνευτή της ζωής μου. Δεν είναι η ιστορία της ψυχής μου ο ερμηνευτής της ιστορίας των πάντων που έχουν δημιουργηθεί, των πάντων που έχουν διαιρεθεί και των πάντων που έχουν ενωθεί; Και από Σένα επίσης, Πατρίδα μου, η ψυχή μου είναι - συγχώρα με, Κύριε - ο ερμηνευτής Σου.
Πατρίδα μου, σώσε με από τις επιθέσεις των ξένων εναντίον μου.
Φως μου, διώξε το σκοτάδι από το αίμα μου.
Ζωή μου, κάψε τις προνύμφες του θανάτου στην ψυχή και το σώμα μου.

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 12

Ευλόγησε την καρδιά μου με το έλαιον του ελέους Σου, πολυέλεε Κύριέ μου.
Ούτε ο θυμός ενάντια στους ισχυρούς ούτε η περιφρόνηση στους αδυνάτους ας μην ξεσπάσει στην καρδιά μου! Γιατί όλα είναι πιο αδύναμα κι από την πρωϊνή δροσιά.
Το μίσος ποτέ να μην φτιάξει φωλιά στην καρδιά μου ενάντια σε εκείνους που σχεδιάζουν το κακό εναντίον μου, ώστε να μπορέσω να επιμεληθώ το τέλος τους και να ειρηνεύσω.
Το έλεος ανοίγει τον δρόμο στην καρδιά όλων των πλασμάτων και φέρνει χαρά. Η ανηλεότης φέρνει ομίχλη στην πλώρη και δημιουργεί μια πυκνή απομόνωση.
Ελέησε τον ελεήμονα δούλο Σου, υπέρ Πρόσφορη Χείρα και αποκάλυψέ μου το μυστήριο του ελέους Σου.
Ο Ύστατος Άνθρωπος είναι το παιδί του ελέους Του Πατρός και του φωτός Του Πνεύματος.
Όλη η δημιουργία είναι απλώς μια ιστορία για Εκείνον. Οι ισχυρότατοι ήλιοι των ουρανών και οι μικρότερες σταγόνες νερού στη λίμνη μεταφέρουν μέσα τους ένα κομμάτι της ιστορίας για Εκείνον. Όλοι οι κτίστες του ουρανού και της γης, από τα πανένδοξα σεραφείμ ως τις δυνάμεις και τα μικρότερα σωματίδια σκόνης, λένε την ίδια και απαράλλακτη ιστορία για Εκείνον, την προ-ουσία και την προ-πηγή τους.
Τι είναι όλα τα πράγματα στη γη και τη σελήνη παρά ο ήλιος σε ιστορίες; Αλήθεια, όμοια όλη η ορατή και αόρατη κτήση είναι ο Ύστατος Άνθρωπος σε ιστορίες.
Η ουσία είναι απλή, αλλά δεν υπάρχει τέλος στον αριθμό των ιστοριών για την ουσία.
Γείτονές μου, πως να σας μιλήσω για την ουσία, όταν ούτε ιστορίες δεν καταλαβαίνετε;
Αχ μόνο αν μπορούσατε να γνωρίζετε το μεγαλείο της γλυκύτητος της έκτασης και της δύναμης όταν κάποιος φτάνει στον πυθμένα όλων των ιστοριών - εκεί που οι ιστορίες ξεκινούν και εκεί που τελειώνουν. Εκεί που η γλώσσα σωπαίνει και όλα λέγονται μονομιάς!
Πόσο βαρετές όλες οι εκτενείς και ανιαρές ιστορίες των πλασμάτων γίνονται τότε! Αλήθεια, γίνονται τόσο βαρετές όπως για κάποιον συνηθισμένο να βλέπει αστραπές, είναι το να ακούει ιστορίες για αστραπές.
Λάβε με στον Εαυτό Σου, Μονογενή Υιέ, ώστε να είμαι ένα με Σένα όπως ήμουν πριν από τη δημιουργία και την Πτώση.
Άφησε την μακριά και κουρασμένη ιστορία μου για Σένα να τελειώσει με μια στιγμιαία όρασή Σου. Άφησε την αυτοεξαπάτησή μου να νεκρωθεί, που με κάνει να νομίζω ότι είμαι κάτι χωρίς Εσένα, το ότι είμαι κάτι άλλο έξω από Σένα.
Τα αυτιά μου είναι παραγεμισμένα με ιστορίες. Τα μάτια μου δεν ψάχνουν πια άλλες οράσεις από μορφές αλλά Εσένα, ουσία μου, παραφορτωμένον με ιστορίες και με μορφές.

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 13

Δε μου ζητάς πολλά, αγαπημένε μου. Πράγματι, οι άνθρωποι ζητούν περισσότερα.
Είμαι τυλιγμένος σ' ένα χοντρό περιτύλιγμα ανυπαρξίας που καλύπτει τα μάτια της ψυχής μου. Το μόνο που ζητάς απ' την ψυχή μου είναι να ρίξει το ομιχλώδες περιτύλιγμά της και να ανοίξει τα μάτια της σε Σένα, δύναμη και αλήθειά μου. Οι άνθρωποι ζητούν από την ψυχή μου να τυλιχτεί περισσότερο με περισσότερο χοντρά και βαρύτερα περιτυλίγματα.
Βοήθησέ με, βοήθησέ με! Βοήθησε την ψυχή μου να βρει ελευθερία και ελαφρότητα, να αποκτήσει ελαφρότητα και αιθέρια φτερά, να αποκτήσει αιθέρια φτερά και φλογερούς τροχούς.
Οι ιστορίες είναι μακριές, πολύ μακριές το δίδαγμα πολύ σύντομο - μια λέξη. Ιστορίες χύνονται σε ιστορίες, όπως η απαλή επιφάνεια της λίμνης μου χύνεται από χρώμα σε χρώμα Που τελειώνει η χρωματιστή υπερχείλιση του νερού κάτω απ' τον ήλιο και που τελειώνει η υπερχείλιση από ιστορίες σε ιστορίες;
Οι ιστορίες είναι μακριές, πολύ μακριές το δίδαγμα πολύ σύντομο - μια λέξη. Εσύ είσαι εκείνη η λέξη, Λόγε Του Θεού. Εσύ είσαι το δίδαγμα από όλες τις ιστορίες. Ότι γράφουν τα άστρα στο μήκος του ουρανού, ψιθυρίζει η χλόη στη γη. Ότι κελαρύζει το νερό της θάλασσας, το τρίξιμο της φωτιάς πέρα απ' τη θάλασσα. Ότι λέει ένας άγγελος με τα μάτια, ο ιμάμης το φωνάζει από τον μιναρέ του. Ότι έχει πει το παρελθόν και πέταξε, τα λέει το παρόν και πετά.
Υπάρχει μία ουσία για όλα τα πράγματα, υπάρχει ένα δίδαγμα για όλες τις ιστορίες. Τα πράγματα είναι ιστορίες του ουρανού. Εσύ είσαι το νόημα όλων των ιστοριών. Οι ιστορίες είναι το δικό Σου μήκος και ανάσα. Εσύ είσαι η σύντμηση όλων των ιστοριών. Εσύ είσαι το ψήγμα του χρυσού σε ένα βουνό από πέτρες.
Όταν λέω Το Όνομά Σου, έχω πει τα πάντα και περισσότερα από τα πάντα.
Αγαπημένε μου, ελέησέ με!
Δύναμη και Αλήθειά μου, ελέησέ με!

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 14

Τι αξία έχουν τα ρούχα, άν δεν υπάρχει σώμα να ντύσουν; Τι αξία έχει το σώμα αν δεν καλύπτεται η ψυχή με αυτό; Ποιά είναι η αξία της ψυχής, αν Εσύ δεν αγρυπνάς σ' αυτήν, όπως η φωτιά στις στάχτες;
Τα ρούχα μου είναι καπνός και στάχτες, αν το σώμα μου δεν τους δώσει αξία.
Η όμορφη λίμνη μου είναι τυφλό έλος, αν το ανοικτόμματο νερό στραγγιστεί από αυτήν.
Η ψυχή μου είναι καπνός και στάχτες, αν Εσύ, πρωϊνή Δροσιά μου, στραγγιστείς από αυτήν.
Γράφεις Το Όνομά Σου πάνω στις στάχτες από όλα τα πράγματα, και η φλόγα της λαμπρότητάς σου λαμπυρίζει την κάπνα όλων των πραγμάτων.†
Η φλόγα Σου είναι δροσιά για τους διψασμένους, που βρίσκουν καταφύγιο στην αγκαλιά Σου. Αλλά η φλόγα Σου είναι πυρ αναλώσκων για κείνους που φεύγουν μακριά της.
Αλήθεια, είσαι παράδεισος για τους αγνούς και κόλαση για τους ακαθάρτους.
Όταν η τελευταία Ημέρα έρθει - όταν η Πρώτη και τελευταία Ημέρα αποκαλυφθούν σαν η Μια των Ημερών - οι αγνοί θα χαρούν αλλά οι ακάθαρτοι θα πενθήσουν. Και οι ακάθαρτοι θα φωνάξουν: "Αλίμονο, φάγαμε στάχτες στη γη και τώρα πρέπει να φάμε φωτιά στον ουρανό!"
Οι προφήτες Σου, επουράνια Μητέρα, ήταν εκείνοι που ανακάλυψαν τη φωτιά κάτω απ' τις στάχτες, που πέταξαν στο στόμιο των ηφαιστείων. Μέσα από το άπειρο Έλεός Σου επέτρεψες σε κάθε προφήτη να ανακαλύψει τη σπίθα για την οποία πετούσε, μέχρι όλες οι σπίθες να συγχωνευθούν σε ένα λαμπερό παρανάλωμα Του Υιού Σου, επουράνια Μητέρα.
Κύριε, Εσύ ανέστησες ποιμένες για κάθε κοπάδι και οι ποιμένες άναψαν φωτιές για τα κοπάδια τους για να μην παγώσουν στο τραχύ διάβα της ιστορίας, οδηγώντας τα στον καιρό που ο Ύστατος Άνθρωπος, ο Μονογενής Υιός, θα αναλωθεί σε μια μεγάλη φωτιά και θα συγκεντρώσει όλα τα κοπάδια για να ζεσταθούν.
Αλήθεια πόσο βαθειά κρυμμένα είναι όλα τα πολύτιμα μέταλλα - τα μάτια των βυθών της γης! Όπως κι Εσύ κρύβεσαι κάτω από τις στάχτες του κόσμου, πολύτιμε Μαργαρίτη!
Ο φτωχός οργώνει το χωράφι του και κουνάει το κεφάλι όταν του λέω: "Πλούσιε, βαθιά κάτω από το άγονο χωράφι σου βρίσκεται μια λίμνη από λυωμένο χρυσό"
Μην κουνάτε τα κεφάλια σας, ξεπεσμένοι υιοί Του Βασιλιά, όταν σας λέω ότι το σώμα είναι πιο πολύτιμο από τα ρούχα, η ψυχή είναι πιο πολύτιμη από το σώμα και ο Λαμπρός Βασιλιάς είναι πιο πολύτιμος από την ψυχή.


†Φιλ. 2:9-11

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 15

Λευκά περιστέρια πετούν πάνω από τη γαλάζια λίμνη μου, όπως λευκοί άγγελοι πάνω από τον γαλάζιο ουρανό. Τα περιστέρια δεν θα ήταν λευκά ούτε η λίμνη θα ήταν γαλάζια, αν ο μεγάλος ήλιος δεν έριχνε το βλέμμα του επάνω τους.
Επουράνια Μητέρα, ρίξε το βλέμμα σου στην ψυχή μου, ώστε να μπορεί να διακρίνει τι είναι τι - ώστε να μπορώ να δω ποιός κατοικεί στην ψυχή μου και τι καρποί μεγαλώνουν μέσα της.
Χωρίς τη δική Σου ματιά, περιπλανώμαι απέλπιδα στην ψυχή μου σαν οδοιπόρος τη νύκτα, στης νύκτας την αδιαχώριστη αίγλη.
Και ο οδοιπόρος τη νύκτα πέφτει και σηκώνεται και αυτά που συναντά στο δρόμο του τα ονομάζει "συμβάντα".
Εσύ είσαι το μόνο συμβάν της ζωής μου, Φως της ψυχής μου. Όταν ένα παιδί τρέχει στην αγκαλιά της μητέρας του, συμβάντα δεν υπάρχουν γι' αυτό. Όταν μια νύφη ορμάει να συναντήσει τον νυμφίο της, δε βλέπει τα λουλούδια στο λιβάδι, ούτε ακούει το βουητό της καταιγίδας, ούτε μυρίζει το άρωμα των κυπαρρισιών ή αισθάνεται τη διάθεση των άγριων ζώων - βλέπει μόνο το πρόσωπο του νυμφίου της, ακούει μόνο τη μουσική από τα χείλη του, μυρίζει μόνο την ψυχή του. Όταν η αγάπη πηγαίνει να συναντήσει την αγάπη, κανένα γεγονός δε συμ-βαίνει. Ο χρόνος και ο χώρος ανοίγουν δρόμο στην αγάπη.
Οι άστοχοι περιπλανώμενοι και οι άνθρωποι χωρίς αγάπη έχουν γεγονότα και έχουν ιστορία. Η αγάπη δεν έχει ιστορία και η ιστορία δεν έχει αγάπη.
Όταν κάποιος κατεβαίνει ένα όρος ή αναρριχάται σ' ένα όρος χωρίς να γνωρίζει που πηγαίνει, τα συμβάντα του επιβάλλονται σα να ήταν ο στόχος του ταξιδιού του. Αλήθεια τα συμβάντα είναι ο στόχος αυτών που δεν έχουν στόχο και η ιστορία αυτών που δεν έχουν μονοπάτι.
Έτσι οι άστοχοι και χωρίς διέξοδο εμποδίζονται από συμβάντα και φιλονικούν με τα συμβάντα. Αλλά εγώ ήρεμα βιάζομαι Σε Σένα, και κατά την κάθοδο και κατά την ανάβαση στο όρος και τα ποταπά συμβάντα, θυμωμένα απομακρύνονται από το διάβα μου.
Αν ήμουν βράχος που κυλάει κάτω από το όρος, δε θα σκεφτόμουν τα βράχια πάνω στα οποία προσέκρουα, αλλά την άβυσσο στο τέλος της απότομης πλαγιάς.
Αν ήμουν ποτάμι στο όρος, δε θα σκεφτόμουν την ασύμμετρη πορεία μου αλλά τη λίμνη που με περιμένει.
Αλήθεια τρομακτική είναι η άβυσσος εκείνων που είναι ερωτευμένοι με τα συμβάντα που τους έλκουν προς τα κάτω.
Επουράνια Μητέρα, μοναδική μου αγαπημένη, ελευθέρωσέ με από τη σκλαβιά των γεγονότων και κάνε με σκλάβο δικό Σου.
Υπέρλαμπρη ημέρα, ανάτειλε στην ψυχή μου, ώστε να μπορώ να δω τον στόχο του μπλεγμένου μονοπατιού μου.
Ήλιε ηλίων, μοναδικό συμβάν στο σύμπαν που ελκύει την καρδιά μου, φώτισε των έσω εαυτό μου, ώστε να μπορέσω να δω ποιός τόλμησε να μείνει εκεί εκτός από Σένα - ώστε να ξεριζώσω από αυτόν όλους τους καρπούς που φαίνονται γλυκείς εξωτερικά, αλλά μυρίζουν σαπίλα στο εσωτερικό τους.

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 16

Σηκωθείτε υιοί Του Ήλιου Του Θεού! Σηκωθείτε, ο πολυέλεος ήλιος ανέτειλε και άρχισε να χύνει το φώς του γενναιόδωρα στα σκοτεινά χωράφια της γης. Ανέτειλε για να σας ελευθερώσει από το σκοτάδι και τον τρόμο του ύπνου.
Οι αμαρτίες σας του χθες δεν γράφονται στον ήλιο. Ο ήλιος δεν θυμάται και δε ζητά εκδίκηση για οτιδήποτε. Στο πρόσωπό του δεν υπάρχουν οι ρυτίδες του μετώπου σας, ούτε υπάρχει λύπη, ζήλεια ή θλίψη. Η χαρά του βρίσκεται στο δώσιμο, η νιότη του η ανανέωσή του βρίσκεται στη διακονία. Μακάριοι είναι εκείνοι που διακονούν, γιατί δεν θα γεράσουν.
Τι θα γινόταν αν ο ήλιος αποφάσιζε να σας μιμηθεί, γείτονές μου; Πόσο λιγοστό φως θα έριχνε στη γη, τσιγκούνηδες! Πόσο ματωμένο θα ήταν το φως του, φονιάδες! Πόσο πράσινο από τη ζήλεια όταν έβλεπε μεγαλύτερους ήλιους από αυτόν, φθονεροί! Πόσο κόκκινο από θυμό θα γινόταν όταν άκουγε τις βλασφημίες χαμηλά, βραχύθυμοι! Πόσο κίτρινο θα γινόταν με τη λαχτάρα για την ομορφιά των άστρων, άπληστοι! Πόσο χλωμό θα γινόταν από φόβο αν κανείς δεν του έδειχνε το δρόμο, δειλοί! Πόσο σκοτεινό από στεναχώριες, στενάχωροι πολεμιστές! Πόσο ζαρωμένο και παλαιό θα γινόταν με το να ζει στα λάθη του παρελθόντος, εκδικητικοί άνθρωποι! Πόσο θα παρέκλινε από την ευθεία οδό αν πολεμούσε για δικαιώματα, πλειστηριαστές δικαιωμάτων! Πόσο ψυχρό και νεκρό θα γινόταν και πως θα αγκάλιαζε ολόκληρο το σύμπαν με το θάνατό του, κήρυκες του θανάτου!
Πόσο τυχερός είναι ο κόσμος που ο ήλιος δε θα σας μιμηθεί ποτέ, υιοί και κόρες της γης!
Αλήθεια ο ήλιος δε γνωρίζει πολλά σαν κι εσάς αλλά ξέρει δύο πράγματα αιώνια: ότι είναι ένας υπηρέτης και ένα σύμβολο. Ξέρει ότι είναι υπηρέτης Του Ενός που τον άναψε και σύμβολο Του Ενός που τον έθεσε στην υπηρεσία Του.
Γίνετε υπηρέτες Του Ενός που σας φωτίζει με τον ήλιο εξωτερικά και με Τον Εαυτό του εσωτερικά, και θα γευθείτε τη γλυκύτητα της αιώνιας νιότης.
Γίνετε σύμβολο Του Ενός που σας έβαλε ανάμεσα στα ζώα της γης, και θα υπερβείτε τη λάμψη του ηλίου. Αλήθεια όλα τα ζώα γύρω σας θα κολυμπούν στην ευτυχία κάτω από τις ακτίνες της καλοσύνης σας, όπως τα φεγγάρια κολυμπούν γύρω από ήλιους.
Κι όμως τι άλλο είναι ο ήλιος και τα αστέρια, παρά στίβες από στάχτες, μέσα από τις οποίες λάμπεις Υιέ Του Θεού; Στίβες από στάχτες που μειώνουν τη λάμψη Σου και που την κοσκινίζουν σαν σε χοντρό κόσκινο; Γιατί αλήθεια, στην πλήρη λάμψη Σου τίποτε άλλο δεν θα φαινόταν παρά Εσύ, όπως στο απόλυτο σκοτάδι τίποτε δε φαίνεται παρά το σκοτάδι.
Κύριε, Κύριε, μη μας καψαλίσεις με τη λάμψη Σου, που είναι αβάστακτη για τα μάτια μας και μη μας αφήσεις στο σκοτάδι όπου κανείς γερνά και φθείρεται.
Μόνο Εσύ γνωρίζεις το μέτρο των αναγκών μας, Κύριε δόξα Σοι!

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 17

Πόσο ανιαρά μου φαίνονται τα συμβούλια των ηγετών και των σοφών - πόσο ανιαρά μου φαίνονται από τότε που η σοφία Σου έκανε την καρδιά και το νου μου να τρέμουν Άγιε Κύριε.
Εκείνοι των οποίων οι σκοτεινές επιθυμίες της καρδιάς τους ελκύουν στην άβυσσο, δεν πιστεύουν στο φως Σου. Δεν υπάρχουν εμπόδια για μια πέτρα όταν κυλάει κάτω από το λόφο. Όσο υψηλότερη είναι η απότομη πλαγιά και βαθύτερη η άβυσσος - πιο γρήγορο και πιο αχαλίνωτο είναι το κύλισμα της πέτρας.
Η μία σκοτεινή επιθυμία θηρεύει την επόμενη με την επιτυχία της και αυτή με τη σειρά της προσλαμβάνει ακόμη μία, μέχρι που όλα τα καλά σε ένα πρόσωπο να μαραθούν και όλα τα κακά να ξεχειλίσουν σ' ένα χειμαρώδες υπερχείλισμα - μέχρι που μαζί με όλα τα άλλα, όλα αυτά που έχει κτίσει το Πνεύμα το Άγιο, να ξεπλυθούν μέσα κι έξω.
Μέχρι οι περιφρονητές του φωτός να αρχίσουν να περιφρονούν εαυτούς και διδασκάλους.
Μέχρι που τα γλυκύτερα γλυκά να αρχίσουν να τους πνίγουν με τη δυσωδία τους.
Μέχρι που τα υλικά αγαθά, για τα οποία σκότωσαν γείτονες και κατεδάφισαν πόλεις, να αρχίσουν να κοροϊδεύουν την τερατώδη μορφή τους.
Τότε υψώνουν σθεναρά το βλέμμα στον ουρανό και μέσα από την κοπριά της βέβηλης και σαθρής ύπαρξής τους, κράζουν "Άγιος Κύριος".
Πόσο με ενοχλεί σαν φλεγόμενο βέλος να ακούω ανθρώπους να καυχώνται για τη δύναμή τους, από τότε που γνώρισα την πανίσχυρη χείρα Σου, Παντοδύναμε!
Κτίζουν πύργους από πέτρα και λένε: "Είμαστε καλύτεροι κτίστες από Τον Θεό σου". Αλλά τους ρωτώ: "Μήπως εσείς ή οι πατεράδες σας κτίσατε τα αστέρια;"
Ανακαλύπτουν φως μέσα στη γη και καυχώνται "Γνωρίζουμε περισσότερα από Τον Θεό σου". Αλλά τους ρωτώ: "Ποιός έθαψε το φως κάτω από τη γη για να το ανακαλύψετε;"
Πετούν στον αέρα και αλλαζονικά λένε: "Μόνοι μας φτιάξαμε φτερά για τους εαυτούς μας, που είναι ο Θεός Σου;" Αλλά τους ρωτώ: "Ποιός σας έδωσε την ιδέα των φτερών και του πετάγματος αν όχι τα πτηνά που εσείς δε δημιουργήσατε;"
Ακόμη δείτε τι συμβαίνει όταν Εσύ τους ανοίγεις τα μάτια στην αδυναμία τους! Όταν παράλογα πλάσματα τους δείχνουν την τερατώδη δύναμή τους, όταν ο νους τους γεμίζει με δέος στους πύργους των αστεριών, που στέκονται στο διάστημα χωρίς κολώνες ή θεμέλια, όταν η καρδιά τους γεμίσει με φόβο για την αδυναμία και την ανοησία τους - τότε ντροπιασμένοι και ταπεινωμένοι, απλώνουν τα χέρια τους σε Σένα κράζοντας "Παντοδύναμε!"
Πόσο με θλίβει να βλέπω ανθρώπους να υπερεκτιμούν τούτον τον βίο, από τότε που δοκίμασα τη γλυκύτητα της αθανασίας Σου, Άγιε Αθάνατε!
Οι μύωπες βλέπουν μόνο τούτον τον βίο και λένε: "Αυτή είναι η μόνη ζωή που υπάρχει και θα την κάνουμε αθάνατη μέσω των πράξεών μας ανάμεσα σε ανθρώπους." Αλλά τους λέγω: "Αν το ξεκίνημά σας είναι σαν ποτάμι, τότε πρέπει να έχει μια πηγή - αν είναι δέντρο, πρέπει να έχει ρίζες - αν είναι σαν ακτίνα φωτός, από κάποιον ήλιο πρέπει να προέρχεται." Και πάλι τους λέγω: "Ωστε, σκοπεύετε να εδραιώσετε την αθανασία σας εν μέσω θνητών; Προσπαθήστε να ξεκινήσετε μια φωτιά μέσα στο νερό!"
Μα όταν κοιτούν ταν θάνατο κατά πρόσωπο, μένουν εμβρόντητοι και τρόμος καταλαμβάνει την καρδιά τους. Όταν μυρίζουν τις σάρκες από τις νεκρές νύφες τους - όταν αποθέτουν τα κενά πρόσωπα των φίλων τους στο μνήμα - όταν ακουμπούν τα χέρια τους στα παγωμένα στήθη των παιδιών τους - όταν αντιλαμβάνονται πως ούτε οι βασιλιάδες δεν μπορούν να εξαγοράσουν το θάνατο με τα στέμματά τους, ούτε οι ήρωες με τις μεγάλες πράξεις τους, ούτε οι σοφοί με τη σοφία τους - τότε αισθάνονται τον παγωμένο αγέρα του θανάτου να ανασαίνει και στο δικό τους σβέρκο και γονατίζουν και σκύβουν τα κεφάλια τους πάνω στην κλονισμένη υπερηφάνιά τους και προσεύχονται σε Σένα: "Άγιε Αθάνατε, ελέησον ημάς!"

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 18

Μετανοήστε από τας οδούς σας, κάτοικοι της γης. Ιδού, το βλέμμα Του Κυρίου του κόσμου παραφυλάει βαθειά μέσα σας. Μην εμπιστεύεστε τα πλάνα μάτια σας, αφήστε Τον Οφθαλμό να φωτίσει την οδό σας. Τα μάτια σας είναι κουρτίνες πάνω από Τον Οφθαλμό Του Θεού.
Μετάνοια είναι παραδοχή της οδού της αμαρτίας. Η μετάνοια ανοίγει ένα νέο δρόμο. Τα μάτια του μετανοούντος είναι ανοικτά σε δύο δρόμους: στο δρόμο που βαδίζει και στον δρόμο που θα έπρεπε να βαδίζει.
Υπάρχουν περισσότεροι που αισθάνονται μεταμμέλεια από εκείνους που στρίβουν τις ρόδες τους σε καινούργιο δρόμο. Σας λέγω: Ο μεταννοών πρέπει να έχει δύο ειδών κουράγιο - το κουράγιο να θρηνήσει για την παλιά του διαδρομή και πρέπει να έχει το κουράγιο να προετοιμαστεί για μια νέα.
Ποιό είναι το όφελος να αισθάνεστε μετάνοια και να συνεχίσετε να βαδίζετε στις παλιές οδούς; Πως θα περιγράφατε κάποιον που πνίγεται και φωνάζει για βοήθεια, αλλά μόλις φτάνει η βοήθεια δεν αρπάζει το σκοινί της σωτηρίας; Τον παρομοιάζω με σας.
Μετανοήστε από τον πόθο σας για αυτόν τον κόσμο και όλα μέσα σε αυτόν. Γιατί αυτός ο κόσμος είναι το νεκροταφείο των προγόνων σας, ορθάνοικτο και σας περιμένει. Λίγο ακόμα και θα είστε εσείς οι πρόγονοι και θα ποθείτε να ακούτε τη λέξη "μετάνοια," αλλά δεν θα την ακούτε.
Όπως ο αέρας όταν αρχίσει να φυσά και διώχνει την ομίχλη μπροστά από τον ήλιο, έτσι ο θάνατος θα σας μεταφέρει μπροστά στο πρόσωπο Του Θεού.
Η μετάνοια ανανεώνει την καρδιά και μακραίνει τον βίο. Τα δάκρυα του μετανοούντος ξεπλένουν το σκοτάδι από τα μάτια του, και δίνουν στα μάτια του μια παιδιάστικη ακτινοβολία. Το μάτι της λίμνης μου είναι σαν το μάτι ενός ελαφιού, πάντα υγρό και ακτινοβόλο σαν διαμάντι. Στ' αλήθεια, η υγρασία στα μάτια ξηραίνει το θυμό της καρδιάς.
Η ψυχή του μετανοούντος είναι σαν τη νέα σελήνη. Η πανσέληνος πρέπει να φθίνει, η νέα σελήνη πρέπει ν' ανατείλει.
Ο μεταννοών καθαρίζει τα ζιζάνια από το χωράφι της ψυχής του και ο σπόρος της καλωσύνης ξεκινά ν' αναπτύσσεται.
Αλήθεια, ο μεταννοών δεν είναι εκείνος που θρηνεί για την κακή πράξη στην οποία υπέπεσε, αλλά κάποιος που θρηνεί για όλες τις κακιές πράξεις που είναι ικανός να διαπράξει. Ένας σοφός γαιοκτήμονας δεν κόβει μόνο το αγκάθι που τον τσίμπησε, αλλά κάθε αγκάθι που περιμένει να τον τρυπήσει.
Κύριέ μου, σπεύσε να δείξεις έναν νέο δρόμο σε κάθε μετανοούντα, μόλις περιφρονήσει τας παλαιάς οδούς του.
Επουράνια Μητέρα, Νύφη του Παναγίου Πνεύματος, σκύψε κάτω προς την καρδιά μας, όταν μεταννοούμε. Άνοιξε τον κρουνό των δακρύων μέσα μας, ώστε να ξεπλύνουμε τον βαρύ πηλό, που θλίβει τα μάτια μας.
Γονατίζουμε και Σε ικετεύουμε, Ζωοδότα και Παντοδύναμε!

[kyriakos]

Προσευχές πλάι στη λίμνη 19

Εν μέσω τoυ θορύβου και του περίγελου των ανθρώπων η προσευχή μου ανέρχεται προς Σε, Βασιλέα και Βασίλειό μου. Η προσευχή είναι θυμίαμα, που ακαταπάυστως φέρνει σε συναίσθηση την ψυχή μου και τη υψώνει προς Εσένα και Σε ελκύει κοντά της.
Κλίνε κάτω, Βασιλέα μου, ώστε να μπορέσω να Σου ψιθυρίσω το πιο πολύτιμο μυστικό μου, την πιο μυστική προσευχή μου, την πιό ευσεβή μου επιθυμία. Εσύ είσαι το αντικείμενο όλων των προσευχών μου, όλων των αναζητήσεών μου. Δεν αναζητώ τίποτε εκτός από Εσένα, αλήθεια, μόνο Εσένα.
Τι θα μπορούσα να ζητήσω από Εσένα, που δεν θα με χώριζε από Εσένα; Να ζητούσα να γίνω Κύριος σε μερικά άστρα, αντί να συμβασιλεύω μαζί Σου σε όλα τα άστρα;
Να ζητούσα να είμαι ο πρώτος ανάμεσα στους ανθρώπους; Πόσο θα ντρεπόμουν όταν Εσύ θα με κάθιζες στην τελευταία θέση στην τράπεζά Σου! ¹
Να ζητούσα από εκατομμύρια ανθρώπινα στόματα να με δοξάζουν; Πόσο τρομερό θα ήταν για μένα όταν όλα εκείνα τα στόματα θα γέμιζαν με χώμα. ²
Να ζητούσα να περιβάλλομαι από τα πιο πολύτιμα αντικείμενα από ολόκληρον τον κόσμο; Πόσο εξευτελιστικό θα ήταν για μένα τα αντικείμενα αυτά να ζήσουν περισσότερο από μένα και να συνεχίσουν να λάμπουν κι όταν ακόμα το σκοτάδι της γης θα γεμίζει τα μάτια μου!³
Να ζητούσα από Εσένα να μη με χωρίσεις από τους φίλους μου; Χώρισέ με Κύριε, χώρισέ με το συντομότερο δυνατό, γιατί αυτοί είναι ο πιο παχύς τοίχος ανάμεσα σε Εσένα κι εμένα.
"Γιατί πρέπει να προσευχόμαστε," λένε οι γείτονές μου, "όταν Ο Θεός δεν ακούει τις προσευχές μας;" Αλλά τους λέω "Η προσευχή σας δεν είναι προσευχή, αλλά πραμάτεια γυρολόγου. Δεν προσεύχεστε στον Θεό να σας δώσει Θεό αλλά Σατανά. Έτσι, η Σοφία του ουρανού δεν δέχεται τις προσευχές από τη γλώσσα σας."
"Γιατί πρέπει να προσευχόμαστε," γογγύζουν οι γείτονές μου, "όταν Ο Θεός γνωρίζει από πριν τι χρειαζόμαστε;" Αλλά λυπημένα τους απαντώ: "Αυτό είναι αλήθεια, Ο Θεός γνωρίζει - ότι δεν χρειάζεστε τίποτε ακτός από Εκείνον και μόνο. Στην θύρα της ψυχής σας περιμένει να εισέλθει.⁴ Μέσα από την προσευχή ανοίγουν οι πύλες για την είσοδο του μεγαλοπρεπή Βασιλέα. Δε λέει ο ένας από σας στον άλλον όταν βρίσκεται στην πόρτα: "Παρακαλώ περάστε;"
"Ο Θεός δεν αναζητά δόξα για Τον Εαυτό Του αλλά για σας. Όταν όλοι οι κόσμοι στο σύμπαν δεν μπορούν να προσθέσουν τίποτε στη δόξα Του, πολύ λιγότερο εσείς. Η προσευχή σας αποτελεί δόξα για σας, όχι για Τον Θεό. Πληρότητα και Έλεος βρίσκονται σε Εκείνον. Όλα τα καλά λόγια που Του κατευθύνετε προσευχόμενοι, επιστρέφουν διπλά σε σας."
Λαμπρέ Βασιλέα και Θεέ μου, μόνο σε Εσένα προσκυνώ και προσεύχομαι. Κύλυσε μέσα μου, σαν ορμητικό ρυάκι στην διψασμένη γη. Υπερχείλισέ με, με Εσένα, Ζωοποιόν Ύδωρ. Τότε το χορτάρι εύκολα θα αναπτυχθεί στην άμμο και λευκοί αμνοί θα βόσκουν στο χορτάρι.
Μόνο ξεχείλισε την κατάξερη ψυχή μου, Ζωή και Σωτηρία μου.

1. Λουκ 14:7-10.
2. Ιω 12:43.
3. Ματθ 6:19-21.
4. Αποκ 3:20.