H πνευματική συγγένεια
- Γέροντα, χθες μας είπατε ότι όλους τους ανθρώπους που είδατε αυτές τις μέρες τους νιώσατε αδέλφια• πώς είναι η πνευματική συγγένεια;
- Με όλους τους ανθρώπους είμαστε κατά σάρκα αδέλφια.
Ολοι είμαστε αδέλφια και όλοι δούλοι του Θεού και οι πιστοί είμαστε επιπλέον κατά Χάριν παιδιά του Θεού, εξαγορασμένοι με το θεϊκό Αίμα του Χριστού μας.
Στην πνευματική ζωή κατά σάρκα συγγενεύουμε από τον Αδάμ και κατά πνεύμα από τον Χριστό.
Όσοι ζουν πνευματικά νιώθουν μεταξύ τους αυτήν την πνευματική συγγένεια. Σκέφτονται το ίδιο, επιδιώκουν το ίδιο, έχουν τον ίδιο σκοπό.
Αν είχες λ.χ. μια κατά σάρκα αδελφή που είχε το πρόγραμμα της, ζούσε κοσμικά κ.λπ., δεν θα ένιωθες καμμιά πνευματική συγγένεια με αυτήν.
- Διαλύεται ποτέ η πνευματική συγγένεια;
- Όταν πάψη ο ένας να ζη πνευματικά, παύει να συγγενεύη με τον άλλον που ζη πνευματικά. Μόνος του αποχωρίζεται• δεν τον απομακρύνει ο άλλος.
Όπως και όσο ζή κανείς κατά θεόν, τόσο πλησιάζει στον Θεό• όσο απομακρύνεται από την κατά Θεόν ζωή, τόσο φεύγει μακριά Του.
Δεν τον διώχνει ο Θεός• ο άνθρωπος φεύγει μόνος του μακριά από τον Θεό.
Και όπως η θεία Χάρις είναι μια δύναμη που ενεργεί από μακριά και μεταδίδεται στους ανθρώπους, έτσι και η πονηρή ενέργεια του διαβόλου είναι και αυτή μια δύναμη που ενεργεί από μακριά και μεταδίδεται.
Δύο ψυχές λ.χ. αν είναι σε πνευματική κατάσταση και σκέφτεται η μια την άλλη, υπάρχει μεταξύ τους μια επαφή πνευματική και
μεταφέρει η μια στην άλλη μια δύναμη θεϊκή.
Και δύο ψυχές, αν ζουν αμαρτωλά και έχουν κάποια επικοινωνία μεταξύ τους, δέχεται από μακριά η μια από την άλλη μιά δαιμονική επίδραση• πάει τηλεγράφημα από την μία στην άλλη.
- Γέροντα, όταν ύπάρχη τέτοια δαιμονική επικοινωνία σε δύο ανθρώπους, αν άλλάξη ο ένας προς το καλό, βοηθιέται ο άλλος;
- Ναι, δεν βρίσκει ανταπόκριση, γιατί δεν σηκώνει ο άλλος το... ακουστικό. Κόβεται η γραμμή και δεν έχει πια επικοινωνία. Έτσι ίσως προβληματισθή και, αν θέλη, μπορεί να βοηθηθή.
- Οταν συναναστρεφώμαστε έναν άνθρωπο πού έχει πάθη, και δεν επηρεαζώμαστε από τα πάθη του, εμείς επιδρούμε στον χαρακτήρα του;
- Εάν έχουμε πνευματική κατάσταση, αγιότητα, πολύ επιδρούμε, γιατί επιδρά η Χάρις του Θεού και βοηθιέται ο συνάνθρωπος μας.
Οταν ανεχώμαστε τον αδελφό μας από αγάπη, εκείνος το καταλαβαίνει.
Οπως και όταν υπάρχη μέσα μας κακία, χωρίς να εκδηλώνεται, πάλι εκείνος την καταλαβαίνει. Ο,τι έχει μια ψυχή, αυτό και μεταδίδει.
Το πάθος μεταδίδει πάθος, ο θυμός θυμό, η οργή οργή. Ενώ, όταν στην ψυχή υπάρχουν χαρίσματα, το χάρισμα θα μεταδώση χάρισμα.
- Οταν δηλαδή κανείς συναναστρέφεται με ενάρετους, βοηθιέται;
- Και βέβαια βοηθιέται.Αν πας σε ενα κελλί που το θυμιάζουν συνέχεια, όταν βγης, θα μυρίζης θυμίαμα.
Αν πας σε έναν στάβλο, θά πάρης την μυρωδιά του στάβλου. Αν πας σε ενα κοσμικό σπίτι, θα μυρίζης κοσμικά αρώματα, όταν φύγης.
Στην Κατοχή είχαμε πέντε στρέμματα πεπονιές, διάφορες ποικιλίες• τις αμερικάνικες της Γεωργικής Σχολής, που έκαναν άσπρα πεπόνια τόσο μεγάλα και πολύ γλυκά, τις αργίτικες, που ήταν οι εντόπιες κ.ά.
Αν τυχόν οι κολοκυθιές ήταν κοντά σ’ αυτές τις καλές, τις αμερικάνικες πεπονιές, έφευγε η γλύκα από το πεπόνι και πήγαινε στο κολοκύθι. Το κολοκύθι γινόταν πιο γλυκό και το πεπόνι πιο άνοστο.
Αυτό γίνεται με την επικονίαση που κάνουν οι μέλισσες πηγαίνοντας από το ένα άνθος στο άλλο. Αν δης πεπόνι με ομφαλό μεγάλο, να
ξέρης ότι η πεπονιά θα ήταν κοντά σε κολοκυθιά.
Αν τυχόν είναι η αργίτικη πεπονιά κοντά σε καλή πεπονιά, θα πάρη γλύκα από την καλή. Θα χάση γλύκα η καλή πεπονιά, αλλά τουλάχιστον θα πάη η γλύκα σε πεπονιά.
Αν όμως η κολοκυθιά είναι κοντά σε καλή πεπονιά, το κολοκύθι θα γίνη πιο γλυκό και, αν το κάνης φαγητό, θα χρειάζεται ύστερα ένα πλόχερο αλάτι.
Χάνει το πεπόνι, αλλά δεν ωφελεί και το κολοκύθι. Ενώ, αν είναι πεπόνι, χάνει βέβαια το καλό πεπόνι, αλλά γίνεται το άλλο πιο γλυκό πεπόνι.
Θέλω να πω, αν ένας Χριστιανός που δεν είναι πολύ προοδευμένος πάη κοντά σε έναν πνευματικά προοδευμένο άνθρωπο, μπορεί να κουρασθή ο δεύτερος, να ζημιωθή λίγο, αλλά ωφελείται ο πρώτος.
Αν όμως ένας κοσμικός άνθρωπος, που δεν πιστεύει, πάη κοντά σε έναν πνευματικό άνθρωπο, θα πάη χαμένος ο κόπος και ο χρόνος που θα διάθεση ό πνευματικός άνθρωπος.
Το πολύ - πολύ ο κοσμικός να συγκινηθή από μερικά πνευματικά που θα του πη ο άλλος και να τα φιλοσοφήση κοσμικά• θα τα πάρη δηλαδή με το κοσμικό πνεύμα και δεν θα ωφεληθή.
Δηλαδή θα γίνη γλυκύτερο... κολοκύθι.
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’
