ΘΑΥΜΑΤΑ

[Antonis22]

ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ – Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ!

Κάποτε, ένας χριστιανός, ενώ έσκαβε με πολλούς μαζί σ’ ένα νταμάρι, έπεσε βράχος και τους καταπλάκωσε η στοά. Η γυναίκα αυτού του χριστιανού, η κυρία Αργυρώ, έδωσε ό,τι είχε από το υστέρημά της σε έναν ιερέα να κάμη 40 Λειτουργίες για την ψυχή του άνδρα της σ’ ένα εξωκκλήσι κοντά στο μέρος όπου έγινε δυστύχημα, διότι επίστεψε ότι είναι νεκρός. Καθημερινά μάλιστα πήγαινε ένα πρόσφορο, ένα μπουκάλι με κρασί και μία λαμπάδα, σαν πτωχή που ήταν.

Όταν έφθασε ο ιερέας στις 20 Λειτουργίες, ο διάβολος φθόνησε την ευλάβεια της κυρά Αργυρώς και αφού μετασχηματίστηκε σε έναν γνωστό της χωρικό, την συνάντησε το πρωί στον δρόμο και της είπε: – Ξέρεις; Ο παπάς δεν πήγε στην Εκκλησία γιατί είχε δουλειά βιαστική και γι’ αυτό μην κοπιάζεις. Αύριο πηγαίνεις την προσφορά σου. Αυτό της το έκαμε ο διάβολος τρεις φορές στο διάστημα των 40 Λειτουργιών.

Εν τω μεταξύ, έγινε μεγάλη προσπάθεια ν’ ανοίξουν στοά στο ορυχείο, για να μπορέσουν να βγάλουν τα πτώματα, τα οποία ήσαν πάρα πολλά. Ήσαν όλοι τους νεκροί. Είχαν ήδη περάσει 40 ημέρες. Σκάβοντας ακόμη πιο βαθειά, έφθασαν σ’ ένα μέρος, όπου άκουσαν μία φωνή! Ανθρωπινή φωνή που τους έλεγε: – Προσέξτε, ζω! Σκάψτε με προσοχή, γιατί επάνω μου είναι δύο πέτρες, μην πέσουν και με θανατώσουν.

Αυτοί θαύμασαν και πράγματι, σκάβοντας με πολλή προσοχή από τα πλάγια, βρήκαν τον άνθρωπο ζωντανό και το ανήγγειλαν χαρούμενοι στην γυναίκα του. Απορούσαν όλοι πώς αυτός ο άνθρωπος έζησε επί 40 ημέρες χωρίς τροφή και χωρίς νερό. Κι αυτός τους είπε: – Κάθε μέρα μου έδινε κάποιος – αοράτως, δεν ξέρω πώς – ένα ψωμί και ένα μικρό δοχείο με κρασί, ενώ μία λαμπάδα αναμμένη ήταν μπροστά μου, και έτσι έτρωγα.

Εκτός από τρεις φορές, όπου δεν έφαγα τίποτε ούτε φως είδα και πικράθηκα πολύ, οδυρόμενος για τις αμαρτίες μου, γιατί νόμισα ότι έπαψε πλέον να με βοηθά αυτό το αόρατο χέρι του Θεού. Και ήμουν έτοιμος πλέον να πεθάνω από πείνα και δίψα.

Κατόπιν, είδα και πάλι την αναμμένη λαμπάδα, και δίπλα το ψωμί και το κρασί, όπως και πριν, και εδόξασα τον Θεό που δεν με εγκατέλειψε μέχρι τέλους και έτσι επέζησα και σώθηκα θαυματουργικά.

Όλοι βέβαια δοξολόγησαν τον Θεό, διότι ήσαν χριστιανοί και έμειναν με την απορία του μεγάλου αυτού θαυμαστού γεγονότος. Αυτή, χριστιανοί μου, είναι η πίστις μας! Αυτή είναι η ορθοδοξία μας: Η Θεία Λειτουργία!

Από το κήρυγμα του π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου στην Ιερά Μονή Βαρνάκοβας την Κυριακή, 17 Ιουλίου 2011

anaplastiki.gr
agioritikovima.gr

[Voreios]

Θαύμα του Αγίου Εφραίμ σε νεογέννητο
Θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να ευχαριστήσω τον Θεό και τον Άγιο Εφραίμ για το θαύμα που αξιώθηκα να ζήσω.
Ήμουν έγκυος και στις 29/12/2001 μου είχαν δώσει ημερομηνία τοκετού. Όταν έφθασε η ημερομηνία αυτή και δεν είχα ακόμη γεννήσει ο γιατρός μου έδωσε επιπλέον άλλη μία εβδομάδα. Στις 02/01/2002 μ’ έπιασαν οι πόνοι από το πρωί, κι ενώ πήγα στο Νοσοκομείο και με εξέτασε η μαία, μου είπε ότι ψάχνουν τον γυναικολόγο μου, επειδή ήταν μάλλον τοκετός.
Εν ολίγοις γέννησα την άλλη μέρα (03/01/02), ημέρα του Αγίου Εφραίμ. Το παιδί γεννήθηκε μελανό από έλλειψη οξυγόνου κι έκλαψε μετά από 30 λεπτά, είχε ενεργηθεί μέσα μου (αφού καθυστέρησε αρκετά ο τοκετός) και κινδύνεψα άμεσα κι εγώ. Το παιδί έπαθε άπνοια, δεν το έβαλαν στη θερμοκοιτίδα να το υποστηρίξουν με οξυγόνο, με αποτέλεσμα να παθαίνει συνέχεια σπασμούς. Έφυγε επειγόντως το ίδιο απόγευμα με συνοδεία γιατρού για το Νοσοκομείο Παίδων «ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ» για να διαγνώσουν οι γιατροί ότι το παιδί μου υπέστη εγκεφαλικό οίδημα.
Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, οι γιατροί δεν έδιναν ελπίδες… μας έλεγαν να παρακαλούμε να φύγει από τη ζωή (ή θα πέθαινε το μωρό ή θα το παίρναμε φυτό, διότι οι σπασμοί είχαν καταστρέψει όλα τα ζωτικά του όργανα, κι η καρδούλα του που χτυπούσε ήταν εξασθενημένη). Η κατάστασή του παρέμενε κρίσιμη, η μόνη μας ελπίδα ήταν ο Θεός και ο Άγιος Εφραίμ που παρακαλούσαμε καθημερινά.
Σε 13 μέρες έγινε το δεύτερο εγκεφαλογράφημα, όπου οι γιατροί δεν ήθελαν να μας πουν το αποτέλεσμα της εξέτασης, μη μας δώσουν θάρρος. Αφού πέρασαν δύο μέρες μας ανακοίνωσαν το νέο, ότι το παιδί μας είναι τελείως καλά και δεν καταλάβαιναν πώς έγινε αυτό, αφού εκείνοι περίμεναν το μοιραίο. Εδώ τώρα πρέπει να αναφέρω πως μέσα σ’ αυτές τις 13 μέρες ο Άγιος Εφραίμ μας φανερώθηκε με πολλούς τρόπους.
Μία θεία μου είχε δει ένα όνειρο: Βρισκόταν σε μια Εκκλησία του Αγίου Εφραίμ εκείνη κι ένα αγοράκι που έκλαιγε συνεχώς, το έπιασε για να ηρεμήσει κι εκείνο σηκώθηκε και περπατούσε.
Όταν μας το είπε η θεία μου πήγαν με τη μητέρα μου στην ίδια Εκκλησία. Καθ’ οδόν η μητέρα μου ζητούσε από τον Άγιο Εφραίμ ένα σημάδι να της δείξει. Καθώς εκείνη άναψε το καντήλι αυτό έσβησε και θεώρησε ότι το μωράκι μου θα πέθαινε. Όταν πήγε να το ανάψει, δεν πρόλαβε να πάρει τον αναπτήρα, και ξανάναψε μόνο του. Τότε κατάλαβε πως το παιδάκι θα ζούσε και θα βοηθούσε ο Μεγαλοδύναμος και ο Άγιος Εφραίμ. Στο σπίτι μου μέσα τον νιώθαμε με χτυπήματα στις εικόνες και με μυρωδιά λιβανιού που πλημμύριζε σε όλα τα δωμάτια.
Το μωράκι νοσηλεύτηκε δεκαεπτά (17) μέρες στην Εντατική.

Μετά απ’ όλ’ αυτά που ανέφερα παραπάνω, άλλες 13 μέρες σε κανονικό δωμάτιο, όπου άρχισαν να του δίνουν σιγά-σιγά γαλατάκι. Μετά το φέραμε πια σπίτι.
Ο καιρός περνούσε κι έπρεπε να το πάμε για επανέλεγχο μετά από δύο μήνες. Λίγες μέρες πριν μία άλλη θεία είδε ένα όνειρο: Ήταν στο σπίτι μου για επίσκεψη εκείνη κι ένα παληκάρι μαζί της με άσπρο πουκάμισο και μαύρο παντελόνι. Το παληκάρι ήρθε πρώτη φορά στο σπίτι μου κι εγώ άρχισα να τον ξεναγώ. Πριν προλάβω να του δείξω τα υπνοδωμάτια μπήκε μόνος του στο δωμάτιό μου, που είχα το μωρό, κι άρχισε να ξεκουμπώνει τα μανικετόκουμπά του.
Όσο εγώ ετοίμαζα κάτι να τον κεράσω, πήγε η θεία μου να τον φωνάξει και της είπε: «Φύγε εσύ Εγώ θα μείνω να προσέχω το μωρό».
Τότε πια ησύχασα γιατί ήξερα ότι το παιδί μου θα τον έχει Προστάτη του σε όλη του τη ζωή. Στον πρώτο επανέλεγχο που είδαν το παιδί πήγε πολύ καλά και μία καθηγήτρια του Νοσοκομείου, όταν διάβασε το ιστορικό φώναξε σε κάποιους συνάδελφους της λέγοντάς τους επί λέξη: «Ελάτε να δείτε το Θαύμα του αιώνα».
Η όλη περιπέτεια που πέρασε το παιδί μου του άφησε μόνο την εξασθένηση των νεύρων της ακοής και φοράει ακουστικό. Ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας, τον Παντοδύναμο που είναι μαζί μας και που δίνει την Δύναμη στους Αγίους να κάνουν Θαύματα και να μας προστατεύουν στους δύσκολους αυτούς καιρούς που ζούμε.

xristianos.gr

[eternity]

(θα παραθεσω το σχολιο ενος αναγνωστη απο γνωστο μπλογκ)

Επειδή ως χριστιανός έχω εμπειρία της ζωντανής παρουσίας των αγίων (δεν λέω κάτι το πρωτότυπο ή το προσωπικό), η μετά θάνατον ζωή της ψυχής είναι κάτι εντελώς φυσικό και αυτονόητο, όσο φυσικό είναι το να έχω ανάγκη να πιω νερό όταν διψάσω. Φαντάζομαι ότι αυτό ισχύει για όλους όσους πιστεύουν συνειδητά, ακόμα και αν δεν είναι χριστιανοί. Ο υλισμός καταρρέει μπροστά στη βίωση της παρουσίας των αγίων (ή των δαιμόνων…).
Αν και είχα αποφασίσει να μην το κάνω, θα περιγράψω την εμπειρία παραπληγικού φίλου μου από το εξωτερικό (από μη ορθόδοξη οικογένεια, μεγαλωμένο σε μη ορθόδοξο περιβάλλον), στον οποίο αναφέρθηκα πιο πάνω: Όπως μου είπε, όντας 12 ετών και ευρισκόμενος για 6 μήνες σε κώμα, από το οποίο κανείς δεν προσδοκούσε να συνέλθει (είχε σφηνωθεί σφαίρα τον εγκέφαλο), βίωνε μία κατάσταση παραδείσια, κατά την οποία “συνάντησε” ανθρώπους χαμογελαστούς που έμοιαζαν, όπως μου είπε, με ορθόδοξους κληρικούς ή μοναχούς, αν και ποτέ στη ζωή του δεν είχε δει τέτοιους μέχρι τότε. Στη συνέχεια, “είδε” ένα σκοτεινό χώρο, απροσπέλαστο, μέσα από τον οποίο “άκουγε¨ κραυγές ανθρώπων σαν να ζητούσαν βοήθεια (ο ίδιος ανατρίχιαζε όταν μου το περιέγραφε, περίπου 13 χρόνια μετά). Στο τέλος, βρέθηκε πεσμένος κάτω, έχοντας μπροστά του ένα οργωμένο χωράφι, προσπαθώντας να προχωρήσει μπουσουλώντας. Εκεί, στο βάθος, είδε τον Χριστό (μου τον περιέγραψε επακριβώς), που του έκανε νόημα με το χέρι να σηκωθεί. Εκείνη τη στιγμή, ανέκτησε τις αισθήσεις του και βρέθηκε στο κρεβάτι του νοσοκομείου, με τα μηχανήματα. Περίπου 12 χρόνια αργότερα έγινε χριστιανός Ορθόδοξος, χωρίς κανείς να τον προσηλυτίσει. Παραμένει παραπληγικός, αλλά μπορεί να κινείται με καροτσάκι. Αυτό που μου κάνει εντύπωση στο παιδί αυτό είναι η απίστευτη αισιοδοξία και καλωσύνη προς όλους που εκπέμπει.

[zenjt]

ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΧΑΡΒΑΡΝΤ: " Τί είδα πού πήγα καί ήλθα..." Σε μια πολύκροτη εκπομπή του ABC channel που έσπασε σε θεαματικότητες κάθε ρεκόρ, ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Εμπεν Αλεξάντερ περιέγραψε το Ταξίδι από το οποίο επέστρεψε, λέγοντας ότι ήρθε από πολύ μακριά...
Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, στα «κεντρικά» της Βοστόνης, με τους πιο έγκυρους του κόσμου νευροχειρούργους και νευροψυχίατρους για ομάδα θεραπόντων, οι νοσοκόμες εξέταζαν το σώμα του νευροχειρούργου Αlexander που είχε υποστεί βαριά βακτηριακή μηνιγγίτιδα, επανειλημμένως, ανοίγοντας τα βλέφαρα και φωτίζοντας τα μάτια του Alexander με τoν πιο εκτυφλωτικό φακό. 'Βut nobody was there', ανέφεραν διαρκώς κάθε μέρα επί μία εβδομάδα στο επίσημο ιστορικό.

Και ο ίδιος όμως ο κορυφαίος καθηγητής, από την ώρα που ξύπνησε, όπως και στην συνέντευξή του στο ABC, δηλώνει ότι «Δεν Ήταν Εκεί». Το Ταξίδι που πήγε στον Παράδεισο, επιμένει ότι ήταν Αληθινό.

Ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Χάρβαρντ, που ήδη εξέδωσε το βιβλίο του «Απόδειξη Παραδείσου», ("Proof of Heaven"), απέδειξε, όταν επανήλθε στις αισθήσεις του- και τον πραγματικό χρόνο αυτής της ζωής-, ότι ο εγκέφαλος του δεν είχε καμία δυνατότητα ούτε να σκεφτεί, ούτε να ονειρευτεί, ούτε να θυμηθεί, ή να σχηματίσει πλάνα και εικόνες, όπως αυτά που έφερε μαζί του ο Alexander γυρνώντας απ το κώμα!

Υποστηρίζει τώρα, ότι υπάρχουμε πέρα από το σώμα μας και γνωρίζουμε πέρα από τον εγκέφαλο μας.
Προτρέπει μάλιστα την σύγχρονη Επιστήμη να αλλάξει αντίληψη για την Αντίληψή μας, και περιγράφει τον παράδεισο...

«Δεν είχα γλώσσα, ούτε καμιά από τις γήινες αναμνήσεις μου. Δεν είχα αίσθηση του σώματος μου καθόλου,
αλλά βρέθηκα σε μια κατάφυτη κοιλάδα από μια άλλη διάσταση, αλλά υπερ-πραγματική. Από έναν κόσμο,
rich ultra-real world, όπως λέει, μιας Ασύλληπτα Σοφής Σύλληψης...».

Ο καθηγητής νευροχειρουργικής του πιο έγκυρου στο κόσμο Κέντρου Γνώσης της Ιατρικής, του Χάρβαρντ, που λόγω ειδικότητας είναι ο καθ' ύλην αρμόδιος να γνωρίζει τις λειτουργίες, τα όρια και τους μηχανισμούς κάθε νευρώνα του ανθρώπινου εγκεφάλου, έχει ήδη αποδείξει με το παράδειγμα του, σε επιστημονικούς όρους ότι, η Εμπειρία κ η Ανάμνηση, με τις Εικόνες Ζωντανές αφότου ξύπνησε απ το κώμα, είναι απολύτως αδύνατον να συνέβησαν σε
ανθρώπινο εγκέφαλο με τόσο μολυσματική βακτηριακή μηνιγγίτιδα η οποία είχε εξαφανίσει, από τον δικό του εγκέφαλο,
Ο Δρ. Αλεξάντερ εξήγησε στην εκπομπή του ABC το «περιστατικό του εαυτού του», λέγοντας ότι τα εγκεφαλογραφήματα έδειχναν απολύτως νεκρές τις περιοχές του εγκεφάλου που προσδίδουν συνείδηση, σκέψη, μνήμη και κατανόηση:
«..Γνωρίζω ότι πολλοί θα το αποδώσουν σε παραίσθηση, αλλά εγώ επιστημονικά αποδεικνύω ότι δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε παραίσθηση, ούτε μυθοπλασίες, και προσωπικά γνωρίζω ότι Έχει συμβεί, αλλά Έξω από το Μυαλό μου».

«...Οι παραισθήσεις, στις οποίες αποδίδαμε ως σκεπτικιστές την εξήγηση από τις περιγραφές ασθενών με Επιθανάτιες Εμπειρίες, απαιτούν τη λειτουργία κάποιου ελάχιστου, βασικού να μη τι άλλο, συγχρονισμού στο φλοιό του εγκεφάλου.
Στη δική μου περίπτωση, τα επίπεδα της γλυκόζης που με μια βακτηριακή μηνιγγίτιδα πέφτουν από 100 στο 80 - 60, και με μια επιθετική μηνιγγιτίδα φτάνουν στο 20, σε μένα είχαν φτάσει στο 1.
Κανένας ασθενής δε θα θυμόταν τίποτα σ αυτά τα επίπεδα, ούτε ο εγκέφαλος θα ήταν ικανός να τα παράξει».

Στο πιο επιστημονικό Ταξίδι στο Παράδεισο που άκουσαν οι άνθρωποι ποτέ, ο δρ Αλεξάντερ περιγράφει: «Ήμουν μια κουκίδα Επίγνωσης χωρίς να κουβαλάω καμία από τις γήινες εμπειρίες μου, ούτε το σώμα μου. Στην αρχή, (πριν φτάσω στον Παράδεισο) βρέθηκα ένα κατασκότεινο περιβάλλον με κάποιου τύπου 'καλωδίωση'. Σαν να θυμάμαι ρίζες, και διακλαδώσεις, και εκεί νομίζω ότι έμεινα για πολύ καιρό, θα έλεγα, για χρόνια».

«... Ελευθερώθηκα από εκείνο το πανέμορφο σπειροειδές λευκό φως που εξέπεμπε μια απίστευτα συγκλονιστική μελώδια που με εισήγαγε στη Φωτεινή Κοιλάδα...»
Σαν σκηνή από παιδικό παραμύθι ο Dr.Alexander θυμάται μια νεαρή γυναίκα να εμφανίζεται διάσπαρτα στον Χωροχρόνο (.. "να τσουλάει μπροστά του στον Χώρο και τον Χρόνο"..!) και χωρίς λόγια να του μιλά:
«Με κοίταζε, και χωρίς καμία λέξη καταλάβαινα ( τηλεπαθητικά ) αμέσως ό,τι μου έλεγε, έπαιρνα το μήνυμα μόνο από το κοίταγμά της: "..
"Είσαι αγάπη, είσαι εκλεκτός, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι..."
Κι όμως ναι, ο τόσο αυστηρός ακαδημαϊκά καθηγητής του Χάρβαρντ, θυμάται, και περιγράφει επιστημονικά στην μαρτυρία της δικής του Επιθανάτιας Εμπειρίας, Near-Death -Experience, τη νεαρή γυναίκα να ίπταται πάνω σ ένα φτερό πεταλούδας!

Ενδιαφέρον έχει η περιγραφή του Αλεξάντερ για τον Θεό. Τον αντιλήφθηκε μέσα από μια σφαίρα κρυστάλλινου φωτός.
«Ο Θεός...», λέει χαρακτηριστικά, «...ήταν μια απέραντη παρουσία αγάπης, ήταν το όλον της αιωνιότητας και της υπαρκτής συνείδησης. Αλλά ήταν αυτή η σφαίρα κρυστάλλινου φωτός ο απαραίτητος μετασχηματιστής, σαν ένας μεταφραστής που ήταν απαραίτητος για να υπάρξει το Άπλετο Φως του Θείου και Απίστευτου...»
Το ενδιαφέρον είναι ότι στα εξονυχιστικά τεστ αντιληπτότητας, μνήμης και κάθε άλλης εγκεφαλικής λειτουργίας που περίμεναν τον Δόκτορα όταν γύρισε από... το κώμα,- για τα γήινα-, του έδειξαν, αμέσως μόλις ξύπνησε στην ΜΕΘ (και αυτό χαρακτηρίζεται επιστημονικά απρόβλεπτο, ή και θαύμα, γιατί δεν υπήρχαν πιθανότητες ο εγκέφαλός του να επανέλθει) , και μια σειρά από φωτογραφίες γνωστών και άγνωστων στην ζωή του μέχρι πριν από το ατύχημα.
Αναγνώρισε την βιολογική του αδελφή, - που ποτέ όσο ζούσε πριν το νοσοκομείο δεν είχε συναντήσει γιατί ήταν υιοθετημένος-, στο πρόσωπο της νεράιδας του απ τον Χωροχρόνο.

Τώρα, με πλήρως αποκατεστημένη την λειτουργία του εγκέφαλου του,- τόσο θεαματικά που σκίζουν πτυχία στο Χάρβαρντ!-, o Alexander προκαλεί , από το THINK- TANK της Γνώσης για τον Άνθρωπο όπου βρίσκεται, την Επιστήμη, να αλλάξει κι αυτή με τη σειρά της, μυαλά!

«Είναι πια ξεκάθαρο για την Σύγχρονη Γνώση ότι πρέπει να αναποδογυρίσουμε το πλάνο και να το δούμε από την άλλη πλευρά,» λέει.
«...Η συνειδητότητα υπάρχει σε μια πολύ πιο πλούσια μορφή , ελεύθερη και ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο, γιατί πηγάζει από την συνείδηση των ψυχών μας οι οποίες είναι αιώνιες, και το γεγονός ότι η Επίγνωση, η Συνείδηση, η Ψυχή, το Πνεύμα μας, δεν εξαρτώνται από την ύπαρξη του εγκεφάλου στο φυσικό σύμπαν.Στην πραγματικότητα η συνειδητότητα απελευθερώνεται σε πολύ πιο πλούσια επίγνωση όταν είμαστε Εκτός...»

[Εφραίμ]

Θαυματουργική θεραπεία, με την επέμβαση της Θεοτόκου Μαρίας, του Μητροπολίτη Αντινόης Παντελεήμονος.

Σύντομη περιγραφή του θαύματος:
http://www.orthodox-mitropolitan-of-ant ... hp?lang=el


Για να διαβάσετε το θαύμα αναλυτικότερα, πρέπει να έχετε εγκαταστήσει προηγουμένως το δωρεάν πρόγραμμα Adobe Reader, που το βρίσκετε στη διεύθυνση:
http://get.adobe.com/reader/otherversions

Το θαύμα, αναλυτικότερα:
http://www.orthodox-mitropolitan-of-ant ... n%20GR.pdf

[Εφραίμ]

ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΧΑΡΒΑΡΝΤ: " Τί είδα πού πήγα καί ήλθα..."

Το προαναφερόμενο βιβλίο

Proof of Heaven
Του Dr Eben Alexander

http://www.lifebeyonddeath.net

[Matina]

Θαύμα Αγίου Ραφαήλ: Άγιε Ραφαήλ, προχώρα εσύ μπροστά και εγώ σ’ ακολουθώ!



Θα ήθελα να σας γράψω το θαύμα που μου έκανε ο Άγιος Ραφαήλ. Είμαι η Ελένη Χ. από την Αλεξάνδρεια Ημαθείας. Το Νοέμβριο του 2011 μαθαίνω από τον γυναικολόγο μου ότι είμαι έγκυος στο δεύτερο παιδάκι μου. Μου είπε ο γιατρός ότι πρέπει να πάω τον άλλο μήνα, δηλαδή τον Δεκέμβριο, να ακούσουμε την καρδούλα του μωρού. Περνάει ο καιρός και ήρθε η μέρα που πρέπει να κάνουμε τον υπέρηχο, να ακούσουμε την καρδούλα του μωρού. Πάμε στον γιατρό, με βάζει στον υπέρηχο, βλέπει από εδώ, βλέπει από εκεί, τίποτα. Ο σάκος πολύ πιο μεγάλος από την πρώτη φορά, αλλά άδειος. Δεν φαίνεται τίποτα. Εγώ και ο άντρας μου παγώνουμε.

Ακούμε τον γιατρό να μας λέει ότι δεν ακούει την καρδούλα του μωρού και δεν βλέπει έμβρυο. Μας φωνάζει στο γραφείο του και μας λέει ότι πρέπει να κάνω τον καθαρισμό, δηλαδή απόξεση, για να μην μείνουν υπολείμματα στη μήτρα, γιατί είναι επικίνδυνο, μπορεί να προκληθεί σηψαιμία και θάνατος. Ήταν ημέρα Τρίτη όταν έγιναν όλα αυτά. Μας κλείνει ραντεβού για την Παρασκευή (3 μέρες μετά). Εμείς αυτές τις ημέρες ήμασταν πολύ στεναχωρημένοι. Παίρνω, λοιπόν, τηλέφωνο έναν από τους πατέρες της Αδελφότητος του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνος, τον οποίο γνώριζα τηλεφωνικά και με στήριζε με τα καλά του λόγια, με τις ευχές και τις προσευχές του.

Γεμάτη πόνο του εξιστόρησα όσα συνέβησαν και τον παρακάλεσα να προσευχηθεί για μένα και το μωρό μου. Εκείνος μου έδωσε θάρρος και δύναμη. Μου είπε να μην απελπίζομαι, αλλά να έχω πίστη το Θεό και τους Αγίους. Μου είπε ότι θα προσευχηθεί, αλλά να προσευχηθώ και γω, να παρακαλέσω τον Άγιο Ραφαήλ να αναλάβει την κατάσταση και να λέω στον Άγιο Ραφαήλ: «Άγιε Ραφαήλ, προχώρα εσύ μπροστά και εγώ σ’ ακολουθώ!». Αυτό και έκανα. Έρχεται η Παρασκευή και πάμε στον γιατρό να κάνω την επέμβαση (δεν παύει να είναι χειρουργείο). Φτάνουμε στο ιατρείο. Ο γιατρός είναι πάνω στα χειρουργεία, γιατί έχει μια γέννα.

Μόλις τελείωνε θα ανέβαινα και εγώ να κάνω την απόξεση. Περίμενα λίγη ώρα μαζί με τον άντρα μου και με μια φίλη μας. Χτυπάει το τηλέφωνο είναι ο γιατρός μου και ρωτάει την υπάλληλό του αν έχω έρθει και του λέει ότι είμαι στο ιατρείο του και είμαι έτοιμη να ανέβω πάνω για την επέμβαση. Τότε ο γιατρός της λέει να περιμένω να με ξαναδεί, προκειμένου να μου φύγει κάθε αμφιβολία, και μετά να γίνει η επέμβαση. Κατεβαίνει ο γιατρός, με φωνάζει και με βάζει στον υπέρηχο. Ο άντρας μου, σίγουρος ότι δεν υπάρχει μωρό, κάθεται έξω και με περιμένει. Βάζει ο γιατρός το μηχάνημα και τι να δει!

Θεέ μου, την καρδούλα να χτυπάει κανονικά και το έμβρυο, το οποίο το έβλεπα και εγώ!! Ο γιατρός τα έχασε. Με ξαναείδε 2-3 φορές. Βγαίνει έξω σαστισμένος, πάει στον υπολογιστή του να δει το ιστορικό μου (που να ήξερε ότι είχε βάλει ο Άγιος Ραφαήλ το χέρι Του). Μετά από λίγο έρχεται μέσα στον υπέρηχο, φωνάζει και τον άντρα μου και μας ανακοινώνει ότι η επέμβαση δεν μπορεί να γίνει, γιατί υπάρχει μωράκι και μάλιστα χτυπάει κανονικότατα η καρδούλα του. Η χαρά μας ήταν τόσο μεγάλη που δεν περιγράφεται με λόγια.

Ήμασταν πανευτυχείς. Με το που φύγαμε από τον γιατρό η πρώτη σκέψη που είπα στον άντρα μου και την φίλη μας ήταν να πάω να ανάψω ένα κεράκι στον Άγιο Ραφαήλ. Ευχαριστήσαμε τον Άγιο Ραφαήλ μέσα από την καρδιά μας για το θαύμα που μας έκανε. Είναι ο προστάτης μου Άγιος, όπως είναι και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και η Παναγία μας. Μας βοηθάει καθημερινά με την παρουσία Του. Θα Τον ευχαριστώ σε όλη μου τη ζωή! Ευχαριστώ για όλα Άγιέ μου Ραφαήλ!

Σημείωση: Ο Άγιος Ραφαήλ, εκτός από προστάτης των ασθενών, είναι και προστάτης των εγκύων. Όπως πολλές γυναίκες το έχουν βιώσει και συχνά τους το αποκαλύπτει ο ίδιος ο Άγιος Ραφαήλ σε όνειρο, προτρέποντάς τις να Τον επικαλούνται για να προστατεύει και εκείνες και τα παιδιά που κυοφορούν και να τις βοηθά να έχουν καλή γέννα.

[Voreios]

Θαύμα της Παναγίας σε 9χρονο κοριτσάκι στην Αυστραλία

[Εφραίμ]

11ΧΡΟΝΟ ΑΓΟΡΙ ΕΙΔΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ (VIDEO)

Μεταθανάτια εμπειρία εντεκάχρονου που συγκλόνισε την κοινωνία της Αμερικής.

Το παιδί είδε την αδεφή του που πέθανε στην κοιλιά της μητέρας του, επίσης τον παππού του που είχε πεθάνει και του μίλησε.

Καθώς και τον Χριστό και τον Αρμαγεδώνα που θα έρθει, πριν το τέλος.

Δείτε το βίντεο:




Πηγή: http://www.agioritikovima.gr/perizois/16649-ugklonitiko

[Εφραίμ]

Μια φωτογραφία που δείχνει την Παναγία Λυπημένη, να Κλαίει...



1902- Μονή Παντελεήμωνος- Άγιον Όρος.

Λόγω έλλειψης τροφίμων αποφάσισαν οι γέροντες να κάνουν μία σύναξη για να δουν αν θα σταματήσουν την ελεημοσύνη όπως αρχικά είχαν σκεφτεί.
Συγκεντρώθηκαν και έπειτα από πολύωρη συζήτηση αποφασίστηκε το τέλος της ελεημοσύνης, μιας και τα τρόφιμα που είχανε δεν επαρκούσαν ούτε και για τους ίδιους πλέον.

Αμέσως μετά από την σύναξη τραβήχτηκε και μια φωτογραφία, προκειμένου να καταχωρηθεί αυτή η απόφαση μένοντας στην ιστορία, αφού αποφασίστηκε να δοθεί τέλος σε αυτό το υπέρτατο αγαθό της ελεημοσύνης.

Όμως η Χάρη της Παναγίας μας δεν επέτρεψε να γίνει αυτό, με τον Θαυμαστό τρόπο που όλοι μας πλέον μπορούμε να διακρίνουμε στην φωτογραφία, βλέπουμε φανερά την λύπη Της σε αυτήν τους την απόφαση, κλαίγοντας πάνω από μια φωτιά η οποία ούτε αυτή υπήρχε στην πραγματικότητα.


Πηγή: http://www.briefingnews.gr/olazoi/item/45161-mia-fοtografia