ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

[zenjt]

Η ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ.

[zenjt]

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ ΑΝΕΔΕΙΞΕ ΑΓΙΟΥΣ!

[zenjt]

ΟΠΤΑΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΥ.

[zenjt]

Αποφθέγματα και ρήσεις του π. Αρσενίου Όσο ο κόσμος σε αδικεί, τόσο ο Θεός σε ευλογεί.Η πείνα θα μας σώσει. Στην πείνα σπάει η τεμπελιά και η νωθρότητα, δύο πάθη τα οποία γεννούν σωματικές αρρώστιες, μελαγχολίες, μοναξιές, κακές σκέψεις, ψυχολογικά.
· Πριν την καταστροφή μεγάλων πολιτισμών, υπήρχε χλιδή και καλοζωία σε αυτούς.
· Όσο ο κόσμος σε αδικεί, τόσο ο Θεός σε ευλογεί.
· Ο, τι αρπάζεις με μη νόμιμο τρόπο, κάποτε θα το χάσεις.
· Θαύμα είναι η λύση του προβλήματος την κατάλληλη στιγμή, χωρίς να το περιμένεις.
· Κάνε λίγο υπομονή, να φτάσεις στον πάτο του Άδη και τότε θα αναστηθείς.
· Ο,τι γίνεται ανιδιοτελώς καρποφορεί, ο,τι γίνεται ιδιοτελώς γκρεμίζεται, εκτός και το σώσεις με τη μετάνοιά σου.

· Όποιος ανοίγει την καρδιά του στον κόσμο, την ανοίγει και στον Χριστό.
· Οι «άγριοι» μας δίνουν τις προϋποθέσεις (ταπείνωση, υπομονή, ανεξικακία) για να λάβουμε κατόπιν την χάρη από τους Αγίους. Ο π. Πορφύριος πρώτα ταπεινώθηκε από δύο σκληρούς γέροντες και κατόπιν έλαβε την χάρη από τον κρυφό Άγιο Ρώσο ασκητή Γέροντα Δημά. Οι Άγιοι, μας «πλένουν» με την χάρη του Θεού, αφού πρώτα μας έχουν «γδύσει» οι σκληροί και παράξενοι άνθρωποι η η σκληρή κοινωνία η οι αιμοβόροι δαίμονες.
· Όποιος δεν αγάπησε το άδικο για τον εαυτό του, μέχρι να κλείσει τα μάτια του θα γκρινιάζει και θα στερείται μεγάλες ευλογίες που έρχονται μετά από αυτό. Ο Χριστός αναστήθηκε αφού πρώτα αδικήθηκε με το σταυρικό του θάνατο. Και ο Άγιος Νεκτάριος έγινε μέγας, αφού πρώτα ρεζιλεύτηκε και συκοφαντήθηκε βάναυσα.
· Σύμφωνα με την παραβολή της μελλούσης κρίσεως, οι άνθρωποι που πλησίασαν τους ελάχιστους συνανθρώπους μόνο και μόνο για να τους δώσουν κάτι είναι αυτοί που καλούνται απ’ τον Χριστό να πάνε κοντά του. Εμείς αδελφοί μου, γιατί πλησιάζουμε τους ανθρώπους; Για να τους δώσουμε χαρά και αγάπη η για να αρπάξουμε απ’ αυτούς ηδονή, δόξα η πλούτο;
· Τι να κάνω με αυτούς που βιάζουν την ψυχή μου; Να μοιάσεις με την ταπεινή γη, αφού ο Θεός από γη σε έπλασε. Τη γη όλη την πατάνε, η γη όλα τα δέχεται, ακόμη και τις κοπριές, είναι όμως τόσο σταθερή, κρύβει πολύ πλούτο και όλα τα αξιοποιεί προσφέροντας τα λουλούδια της.
· Το μωρό, το κουνάς, για να ξυπνήσει. Όλα αυτά τα ταράγματα της εποχής μας είναι για να είμαστε εν εγρηγόρσει. Πάντοτε να είμαστε εν εγρηγόρσει. Η ανάπαυσή μας είναι η μη ανάπαυση. Οι 5 παρθένες ήσαν σε συνεχή εγρήγορση.
· Αδικούμαστε και πάει χαμένη η ταλαιπωρία μας. Αμαρτάνουμε κατόπιν όταν δικαιολογούμαστε και αγανακτούμε η κατακρίνουμε.
· Θα μπορούσαμε να κρίνουμε μόνο τους κρυφά αμαρτάνοντες, που κρίνουν τους αμαρτωλούς συνανθρώπους τους (αυτούς έλεγχε ο Χριστός). Εμείς κρίνουμε τους φανερά αμαρτάνοντες, ταπεινώνοντας τους απ’ τη ζωή τους και την κοινωνία (αυτούς κάλεσε ο Χριστός)!
· Αν ο Απ. Παύλος είχε τα μυαλά τα εθνικιστικά τα δικά μας, των πνευματικών και πολιτικών ανθρώπων, θα ήμασταν ακόμη ειδωλολάτρες και δούλοι. Ξεχάσαμε το «ουκ ένι Έλλην και Ιουδαίος, Σκύθης, Βάρβαρος, δούλος και ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός».
· Σε μία εποχή που όλοι εμείς οι ένοχοι απέναντι στο Θεό, θέλουμε να σκοτώσουμε «τον ένοχο», οι Άγιοι και ενάρετοι άνθρωποι του Θεού, παίρνουν τις ενοχές πάνω τους για τα κρίματα του κόσμου, όπως λέει και ο Ντοστογιέφσκι στους «Αδελφούς Καραμαζόφ», με το στόμα του Αββά Ζωσιμά.
· Το πένθος της καρδιάς προφυλάσσει τον άνθρωπο από πνευματικές πτώσεις και μεγάλους πειρασμούς.
· Πριν από όλες τις μεγάλες πίκρες της ζωής έχουν προηγηθεί μεγάλοι ανώδυνοι και ανέμελοι περίοδοι χρονικοί, όπου κυριαρχούσε ο ενθουσιασμός, η ρηχότητα και ο εγωισμός.
· Όποιος στενεύει την καρδιά του σε ένα πρόσωπο η σε μία ομάδα, τότε την στενεύει και για τον Χριστό, και στενεύεται στη ζωή και στριμώχνεται από τις πληγές που του προξενεί αυτό το πρόσωπο η η ομάδα.
· Τα παλιά χρόνια τους ανθρώπους τους έτρωγε το στομάχι (πείνα), σήμερα τους τρώει το κεφάλι (λογισμοί- αυτοκτονίες)!
· Το στένεμα της αγάπης μας αποκλειστικά στα παιδιά μας, δημιουργεί σε αυτά πνευματική ασφυξία, τα εγκλωβίζει και συχνά δημιουργεί επαναστάσεις.
· Η πιο έξυπνη και παρηγορητική θρησκεία του κόσμου είναι η Ορθόδοξη, διότι σε μαθαίνει να ανοίγεις την αγάπη σου προς όλους τους ανθρώπους και όχι να αγαπάς μεμονωμένα κάποιον η κάποιους. Έτσι, αν χάσεις την «αγάπη σου», έχεις τις άλλες αγάπες και δεν αισθάνεσαι μοναξιά.
· Όταν είσαι «παστωμένος», δηλαδή άλατι ηρτυμένος με τη χάρη των Αγίων, διατηρείσαι φρέσκος κι εκτός ψυγείου (=έρημος), και μέσα στις κοινωνίες τις αμαρτωλές. Είπεν ο Κύριος στους μαθητές του: «υμείς εστέ το άλας της γης»!
· Η Ανάσταση του Χριστού έχει νόημα και αξία ως συνανάσταση όλων των εν των Άδη φυλακισμένων. Ο Χριστός, ως τέλειος Θεός, δεν χρειαζόταν την Ανάστασή Του. Η προσωπική μας ανάσταση αποκτά αξία όταν ολοκληρώνεται μέσα στη συνανάσταση με τον πλησίον. Αυτό μας διδάσκει η παραβολή της μελλούσης κρίσεως. Όσοι ανέστησαν - παρηγόρησαν τους ελάχιστους αδελφούς τους, έχουν δικαίωμα αναστάσεως κοντά στον Αναστημένο Χριστό. Όλοι οι άλλοι προτρέπονται από τον Κύριον να πορευθούν εις το πυρ το εξώτερον.

[Matina]

Είπε Γέρων...


Χορταράκι ελέησον! Πουλάκι ελέησον! Τα πάντα μέσα μου και γύρω μου, και τα μικρά και τα μεγάλα, τα περασμένα και τα άπειρα, και τα απλά και τα αινιγματώδη, και τα σκοτεινά και τα φωτεινά, και το ορατό και το αόρατο, και το θνητό και το αθάνατο, και το καλό και το κακό, το παν και τα πάντα σε όλους τους κόσμους που γνωρίζω και αισθάνομαι, με υποκινούν σε κραυγαλέα προσευχή: Κύριε ελέησον! Οι πόνοι μας συνοψίζουν όλες τις ανθρώπινες λέξεις σε μια προσευχή και σε μια κραυγή: Κύριε ελέησον! Στραμμένοι προς Εσέ βρίσκουμε ξεχειλισμένο σ΄ όλο το είναι μας, μόνο ένα στεναγμό: Κύριε ελέησον! Θα θέλαμε να Σου πούμε τον εαυτό μας, αλλά χύνονται τα δάκρυά μας και Σου λέμε όλη την ψυχή μας μέσα σ΄ αυτά τα δυο λόγια: Κύριε ελέησον! Το κάθε κτίσμα έχει την καρδιά του. Και η καρδιά είναι με τούτο καρδιά, γιατί αναστενάζει και τείνει προς Εσέ: Κύριε ελέησον! Σ΄ αυτό το λυπημένο κόσμο ο άνθρωπος δεν έχει μεγαλύτερη ανάγκη από το να ελεηθεί πρώτιστα από Σένα, Κύριε ελέησον! Και μαζί με Σένα και πίσω από Σένα να τον ελεήσουν όλα τα όντα και όλη η κτίση: Κύριε ελέησον! Μητέρα ελέησον! Φίλε ελέησον! Χορταράκι ελέησον! Πουλάκι ελέησον! Όλα τα όντα σε όλους τους κόσμους: Ελεήστε!!! Ελεήστε!!! Ελεήστε!!

[Matina]

" Οι δυο καλόγεροι " . . .


Δυο καλόγεροι που πήγαιναν σε προσκύνημα , έφτασαν στο πέρασμα ενός ποταμού.

Εκεί είδαν μια πολύ όμορφη κοπέλα , που αναρωτιόταν τι να κάμει , μιας που το ποτάμι ήταν βαθύ και δεν μπορούσε να το περάσει .

Χωρίς πολλά πολλά , ο ένας από τους δύο καλόγερους , την πήρε στην πλάτη του και την πέρασε στην άλλη όχθη , όπου την άφησε στην στεριά στις όχθες του ποταμού .

Ύστερα οι καλόγεροι συνέχισαν το δρόμο τους .

Ο άλλος καλόγερος όμως , μετά από μια ώρα άρχισε να γκρινιάζει : " Ασφαλώς δεν ήταν σωστό ν΄ αγγίξεις τη γυναίκα . Είναι αντίθετο προς τις εντολές Του Θεού να έρχεσαι σε στενή επαφή με γυναίκες . Πώς μπορείς να κάνεις κάτι που είναι αντίθετο με τους κανόνες των μοναχών ; "

Ο καλόγερος που κουβάλησε τη γυναίκα , προχωρούσε σιωπηλός .

Κάποια στιγμή όμως είπε : " Eγώ κουβάλησα τη γυναίκα και την άφησα στην όχθη του ποταμού πριν από μια ώρα !

Για μένα τέλειωσε εκείνο το γεγονός ... εσύ γιατί την κουβαλάς ακόμη ; " ...

[Matina]

«Τί καλό έργο υπάρ­χει για να το κάνω και να ζήσω μ' αυτό;».

Διηγούνταν για τον άββά Νιστερώο ότι όταν έμενε στη Ραϊθοϋ δούλευε τρεις εβδομάδες το χρόνο και έπλεκε έξι καλάθια την εβδομά­δα.

Ό σεβαστός αββάς Νιστερώος περπατούσε μ' ένα αδελφό στην έρημο και όταν είδαν ένα μεγάλο φίδι απομακρύνθηκαν βιαστικά. Του λέγει ό αδελφός· «Και σύ φοβάσαι, πάτερ;». Αποκρίνεται ό γέροντας· «Δεν φοβάμαι, παιδί μου. Έπρεπε όμως να φύγω, επειδή δεν θα μπο­ρούσα να ξεφύγω από το πνεύμα της κενοδοξίας».

Ένας αδελφός ρώτησε κάποιον γέροντα- «Τί καλό έργο υπάρ­χει για να το κάνω και να ζήσω μ' αυτό;». Είπε ό γέροντας- «Ό Θεός γνωρίζει τί είναι καλό. Άκουσα όμως ότι κάποιος από τούς πατέρες ρώτησε τον σεβαστό αββά Νιστερώο, τον φίλο του άββά Αντωνίου-< Τί καλό έργο υπάρχει για να το κάνω; >. Αυτός του αποκρίθηκε- < Δεν είναι όλες οι εργασίες το ίδιο; Ή Γραφή λέγει ότι ό Αβραάμ ήταν φιλόξενος και ό Θεός ήταν μαζί του, ό προφήτης Ηλίας αγαπούσε την ησυχία και ό Θεός ήταν μαζί του, και ό Δαβίδ ήταν ταπεινός και ό Θεός ήταν μαζί του. Ότι λοιπόν καταλαβαίνεις πώς θέλει ή ψυχή σου και είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού, κάνε το και προφύλαξε την καρδιά σου>».

Ό άββάς Ιωσήφ ρωτάει τον άββα Νιστερώο- «Τί να κάνω με τη γλώσσα μου, πού δεν μπορώ να τη συγκρατήσω;». Του άπαντα ό γέ­ροντας- «Ηρεμείς όταν μιλήσεις;». Του άπαντα- «Όχι». Και τότε ό γέροντας του είπε- «Εάν δεν ηρεμείς, τότε γιατί μιλάς; Είναι προτιμό­τερο να σιωπάς. Εάν βρεθείς σε συζήτηση, είναι προτιμότερο πιο πολ­λά να ακούς παρά να λες».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΙΝΑ.

[Matina]

«Αν έλθει ένας πτωχός και σου ζητήσει ένα ιμάτιο, ποιό θα του δώσεις;».

Ένας αδελφός είδε τον αββά Νιστερώο να φορά δύο κολόβια και τον ρώτησε «Αν έλθει ένας πτωχός και σου ζητήσει ένα ιμάτιο, ποιό θα του δώσεις;». Του αποκρίθηκε- «Το καλύτερο». Τον ρωτά ό α­δελφός- «Αν όμως κι' άλλος σου ζητήσει, τί θα του δώσεις;». Άπαντα ό γέροντας- «Το μισό από το άλλο». Ρωτά πάλι ό αδελφός- «Και εάν κάποιος άλλος σου ζητήσει, τί θα του δώσεις;». Του άπαντα- «Κόβω το υπόλοιπο, του δίνω το μισό και τυλίγομαι με το υπόλοιπο». Ρωτά ό αδελφός- «Αν και αυτό στο ζητήσει κάποιος, τί θα κάνεις τότε;». Ά­παντα ό γέροντας- «Θα του το δώσω και θα πάω να μείνω σ' έναν τόπο ώσπου ό Θεός να στείλει και να με σκεπάσει. Εγώ πάντως δεν ζητώ από κανέναν άλλο».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΙΝΑ.

[kyriakos]

Έλεγαν για τον αββά Ιωάννη, τον μαθητή του αββά Παύλου, ότι έκανε μεγάλη υπακοή. Ήσαν δε σε κάποιον τόπο μνήματα, όπου εκατοικούσε μια ύαινα. Ο δε γέρων είδε γύρω στον τόπο κοπριές βοδιών. Και λέγει στον Ιωάννη να υπάγει να τις φέρει. Αυτός δε του είπε:
-Και τι να κάνω με την ύαινα, αββά;
Ο δε γέρων είπε αστειευόμενος:
-Εάν έλθει επάνω σου, δέσε την και φέρε την εδώ.
Επήγε λοιπόν εκεί ο αδελφός το βράδυ, και αμέσως ήλθε η ύαινα επάνω του. Αυτός δε, κατά τον λόγο του γέροντος, ώρμησε να την πιάσει. Κι έφυγε η ύαινα. Και καταδίωκοντάς την, έλεγε:
-Ο αββάς μου είπε να σε δέσω.
Όταν την έπιασε την έδεσε. Εστεναχωριόταν δε ο γέρων κι εκάθοταν περιμένοντάς τον. Τέλος, ήλθε έχοντας την ύαινα δεμένη και βλέποντας ο γέρων εθάυμασε. Και θέλοντας να τον ταπεινώσει, τον εκτύπησε λέγοντας,
-Χαζέ, σκύλο χαζό μου έφερες εδώ.
Την έλυσε δε αμέσως ο γέρων και την άφησε να φύγει.

Ε.Π.Ε. Φ. 1,362

[Matina]

Παραίνεση των αγίων πατέρων για προκοπή στην τελειότητα

Είπε κάποιος Γέροντας: «Έχε έτοιμο το σπαθί σου για αγώνα». Και ο αδελφός απάντησε: «Το θέλω αλλά δεν μ’ αφήνουν τα πάθη». Κι ο Γέροντας πρόσθεσε: «Η αγία Γραφή λέει: Ζήτησέ με, όταν θλίβεσαι, και θα σε απαλλάξω και θα με δοξάσεις. Να επικαλείσαι λοιπόν Αυτόν και θα σε λυτρώσει από κάθε πειρασμό».

Μέγα Γεροντικόν