ΑΓΙΟΙ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΟΙ

[Matina]

Η ιστορία των δύο αγγέλων...




Δύο άγγελοι που ταξίδευαν σταμάτησαν να περάσουν την νύχτα σε ένα σπίτι μιας πλούσιας οικογένειας. Η οικογένεια ήταν αγενής και αρνήθηκε στους αγγέλους να μείνουν στο δωμάτιο των ξένων της βίλας.

Αντιθέτως, έδωσαν στους αγγέλους ένα μικρό μέρος σε ένα κρύο υπόγειο. Καθώς εκέινοι έφτιαχναν τα κρεβάτια τους στο σκληρό πάτωμα, ο μεγαλύτερος άγγελος είδε μια τρύπα στον τοίχο και την επισκεύασε. Όταν ο μικρότερος άγγελος τον ρώτησε γιατί, ο μεγαλύτερος απάντησε: "Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται"...

Την επόμενη νύχτα το ζευγάρι των αγγέλων ήρθε να ξεκουραστεί σε ένα πολύ φτωχικό σπίτι αλλά ο αγρότης και η γυναίκα του ήταν πολύ φιλόξενοι. Αφού μοιράστηκαν τη λίγη τροφή που είχαν, το ζευγάρι των αγγέλων κοιμήθηκαν στο κρεβάτι τους όπου μπορούσαν να έχουν μια ξεκούραστη νύχτα. Όταν βγήκε ο ήλιος, το επόμενο πρωί οι άγγελοι βρήκαν τον αγρότη και την γυναίκα του να κλαίνε. Η μοναδική τους αγελάδα της οποίας το γάλα ήταν το μόνο τους εισόδημα ήταν νεκρή στο λιβάδι.

Ο μικρότερος άγγελος ήταν αναστατωμένος και ρώτησε το μεγαλύτερο πως ήταν δυνατόν και άφησε να γίνει κάτι τέτοιο.

Ο πρώτος άντρας είχε τα πάντα και παρόλα αυτά τον βοήθησες, τον κατηγόρησε εκείνη.Η δεύτερη οικογένεια είχε ελάχιστα και όμως ήταν πρόθυμη να μοιραστεί τα πάντα και εσύ άφησες την αγελάδα να πεθάνει... "Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται", απάντησε ο μεγαλύτερος άγγελος.

"Όταν μείναμε στο υπόγειο της βίλας, πρόσεξα πως ήταν χρυσός αποθηκευμένος σε εκείνη την τρύπα στον τοίχο. Μια και ο ιδιοκτήτης ήταν τόσο άπληστος και δεν είχε τη διάθεση να μοιραστεί την καλή του τύχη, σφράγισα τον τοίχο ώστε να μην μπορεί να βρει το χρυσό. Εχθές τη νύχτα καθώς κοιμόμασταν στο κρεβάτι του αγρότη ήρθε ο άγγελος του Θανάτου για την γυναίκα του, κι εγώ έδωσα στη θέση της την αγελάδα. Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται."

Μερικές φορές αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν τα πράγματα δεν έχουν το αποτέλεσμα που πρέπει. Αν έχεις πίστη, θα πρέπει να μάθεις να εμπιστεύεσαι και να πιστεύεις ότι το κάθε αποτέλεσμα είναι πάντα προς όφελός σου. Μπορεί να μην το ξέρεις παρά μονάχα πολύ αργότερα.

Μερικοί άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας και γρήγορα φεύγουν.

Μερικοί άνθρωποι γίνονται φίλοι και μένουν λίγο αφήνοντας όμορφα χνάρια στην καρδιά μας και εμείς δεν είμαστε ποτέ το ίδιο γιατί έχουμε κάνει έναν καλό φίλο...

Το εχθές είναι παρελθόν.

Το αύριο μυστήριο.
Το σήμερα είναι δώρο.

[web_site]
http://ahdoni.blogspot.com/[/web_site]

[Matina]

Aπό έναν αδελφό που μου εστάλη στο e-mail μου.Δόξα ο Αρχιστράτηγος Μιχαήλ!



ΕΝΑ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΜΙΧΑΗΛ



Πριν έναν περίπου χρόνο, επισκεφτήκαμε, στην Παιδιατρική Κλινική του Τζάννειου Νοσοκομείου Πειραιά, την κόρη του κουμπάρου μας, η οποία είχε χτυπήσει το πόδι της και νοσηλευόταν. Εκεί είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε ένα κοριτσάκι τεσσάρων χρόνων, το οποίο χρωστούσε τη ζωή του στον ίδιο τον Ταξιάρχη. Πραγματικά ήταν απίστευτο το γεγονός που έζησαν οι γονείς τού μικρού κοριτσιού, οι οποίοι ευλαβούταν πολύ τον Ταξιάρχη. Σας γράφω, λοιπόν, το περιστατικό, όπως ακριβώς το άκουσα:


Η κοπέλα (μητέρα του κοριτσιού) όταν ήρθε η ώρα να γεννήσει, εισήχθη στο μαιευτήριο και ως συνήθως, έξω από το χειρουργείο ήταν ο μέλλων πατέρας με όλους τους κοντινούς συγγενείς, περιμένοντας το ευτυχές γεγονός. Όμως, μετά από πολύωρη αναμονή, βγαίνει ο ιατρός κατάχλομος και βιαστικός, και αντί ευτυχούς γεγονότος αναγγέλλει ότι το μωρό... ενώ έβγαινε κανονικά, ξαφνικά κόλλησε το κεφαλάκι του στον κόλπο της μήτρας και δεν βγαίνει.

«Καταβάλλουμε προσπάθειες αλλά ακόμα και εάν σωθεί και δεν πεθάνει από ασφυξία, λόγω έλλειψης οξυγόνου θα έχει υποστεί βλάβες ο εγκέφαλος». Αυτά είπε ο ιατρός και βιαστικά έφυγε για να ξαναμπεί στο χειρουργείο και να συνεχίσει τις αγωνιώδεις προσπάθειες.

Τα λόγια του είχαν πέσει σαν κεραυνός εν αιθρία. Τα έχασαν όλοι και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Την ώρα εκείνη με λίγο κουράγιο που βρήκε η μέλλουσα γιαγιά, ψέλλισε στο παλικάρι: «Πήγαινε παιδί μου στην εκκλησία απέναντι και άναψε ένα κερί στον Ταξιάρχη. Εκείνος μπορεί να σώσει το παιδί μας». Χωρίς δεύτερη σκέψη ο νέος άντρας έτρεξε και προσευχόμενος με δάκρυα στον Ταξιάρχη άναψε το κεράκι και γύριζε βιαστικά πίσω για να δει τί έκβαση θα είχε η όλη κατάσταση. Και από εδώ αρχίζουν τα παράξενα!

Μπαίνοντας στην είσοδο του νοσοκομείου, ένα άγνωστο παλικάρι τραυματιοφορέας τον σταματάει και του λέει: «Μη φοβάσαι, ησύχασε. Όλα πήγαν καλά. Είναι καλά και η γυναίκα σου αλλά και η κόρη σου. Όλα τέλειωσαν καλά».

Το παλικάρι τον χιλιοευχαρίστησε κι ανακουφισμένο έτρεξε επάνω. Φτάνοντας στον όροφο, τους βλέπει όλους να περιμένουν με την ίδια αγωνία όπως ακριβώς τους είχε αφήσει. Δεν ήξεραν τίποτε από αυτά που του είχε πει ο τραυματιοφορέας αλλά ούτε και είχαν νέα από τον ιατρό. Την ώρα που γίνονταν αυτά και ο μέλλων πατέρας κοιτούσε την μητέρα του παραξενεμένος, βγαίνει ο ιατρός ανακουφισμένος αλλά πλήρως σαστισμένος, και τους λέει τα εξής:

«Όλα πήγαν καλά και είναι καλά και η γυναίκα σας και το κοριτσάκι σας» και συνεχίζοντας να μιλάει αργά σαν υπνωτισμένος τους είπε:

«Ξέρετε, συνέβη κάτι πολύ παράξενο. Την ώρα που αγωνιζόμασταν μάταια και εγώ και οι μαίες να κάνουμε κάτι μη θέλοντας να πιστέψουμε ότι χάσαμε πια το παιδί, ανοίγει η πόρτα του χειρουργείου και μπαίνει ένας νεαρός τραυματιοφορέας και μας λέει «κάντε στην άκρη. Θα την ξεγεννήσω εγώ». Χωρίς να ρωτήσουμε το παραμικρό και δίχως να φέρουμε αντίρρηση υπακούσαμε , κάναμε στην άκρη και τον κοιτούσαμε σαν υπνωτισμένοι να ξεγεννάει την γυναίκα σας.
Μετά από λίγο κρατούσε στα χέρια του το κοριτσάκι σας υγιέστατο και χωρίς να έχει υποστεί την παραμικρή βλάβη». Ο ιατρός μιλούσε σαν χαμένος ενώ οι συγγενείς και ο πατέρας έκλαιγαν από χαρά αλλά και ευγνωμοσύνη στον Άγιο Ταξιάρχη, διότι όπως κατάλαβαν όλοι, ο μυστηριώδης τραυματιοφορέας δεν ήταν άλλος από Αυτόν.

Αυτό ήταν το μεγάλο και φοβερό θαύμα που άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας.

Αδελφοί μου, μη φοβάστε τίποτα. Ζει ο Θεός! Και οι Άγιοι και οι Άγγελοι είναι σκέπη και προστάτες μας, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΚΙ ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ. Και ας έχουμε στο μυαλό μας και κάτι άλλο. Εάν δεν εισακουστεί καμιά φορά η προσευχή μας και δεν ζήσουμε κι εμείς ένα τέτοιο θαύμα, ΜΗΝ σκανδαλιστούμε, ΜΗΝ γογγύσουμε, ΜΗΝ πούμε γιατί σε εκείνους και όχι σε εμάς. Ποτέ μην κάνουμε τέτοια σκέψη. Να θυμόμαστε πάντα πως όταν δακρύζουμε εμείς, δακρύζει κι ο Χριστός, ο οποίος έδωσε το Αίμα Του επάνω στο Σταυρό για όλους εμάς και είναι ο ΜΟΝΟΣ που μας αγαπάει πραγματικά. Για να μην εκπληρώνει λοιπόν, κάτι που διακαώς εμείς ζητούμε κάποιο λόγο θα έχει. Εκείνος ξέρει πολλά περισσότερα από το φτωχό και μικρό μας μυαλό. Πρέπει να μάθουμε να έχουμε πάντοτε εμπιστοσύνη στην Κρίση Του και στο Θέλημά Του. Είναι ο Δημιουργός μας και δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ. Ότι κι αν γίνει.

Ο Θεός μαζί μας.

[Matina]

Ευχή εις τους Θείους Αρχαγγέλους.

Ω Θειότατοι άγγελοι του Υψίστου και φύλακες άγρυπνοι της ταπεινής μου ψυχής, και πώς μπορώ εγώ αξίως να ευχαριστήσω την προς εμέ φιλανθρωπία του ποιητού μου, όστις από την πρώτη ώρα της γεννήσεως μου, και της ζωής μου, θέλησε να με χαρίσει δια χειραγωγό και αντιλήπτορας τους τοιούτους αγγέλους; ή πώς να ανταμείψω τας άμετρους σας δωρεάς όπου με κάματε, αφού με περιλάβατε δια να με φυλάτε εν πάσαις ταις οδοίς μου,, κατά την προσταγή του κοινού μας Δεσπότου, εις την οδό δηλαδή των θεϊκών εντολών, εις την οδό όλων μου των πράξεων, και την οδό ακόμη της πρόσκαιρου ζωής μου, βαστώντας με πάντοτε εις τας χείρας σας, όπου είναι ή διάνοια σας και ή θέλησις, διά να μη προσκόπτωσιν εις τον λίθον των αίτιων οι πόδες των σαρκικών επιθυμιών μου;

Εγώ βέβαια κλαίω και έδυνώμαι, διότι ποτέ μου δεν άπέδωκα, ούτε προς τον πλάστη μου την πρέπουσα ευχαριστία, ούτε προς σας, την χρωστούμενη ανταμοιβή' μάλιστα, αντί να φαίνομαι ευχάριστος, παροργίζω καθ' εκάστη, και παροξύνω και τον θεό μου, και εσάς, με τα πονηρά και αισχρά μου έργα.

Είμαι όμως εύελπις, πώς θέλεις νικήσει και ταύτη μου την δεινή αχαριστία και από μίσος, όπου ήμουν, με μεταβάλετε εις υίον της χάριτος και κληρονόμο θεού. Εν τοσούτο σας παρακαλώ, ώ προστάτες μου θεομίμητοι, φυλάξετε με από τας παγίδας του διαβόλου, από τα σκάνδαλα του κόσμου, και από τας άτακτους Ορέξεις της σαρκός.
Καθοδηγήσατε με εις πάν έργον αγαθόν, έως ότου να με παραστήσετε σεσωσμένον τω θρόνω του δικαίου Κριτού, διά να ακούσω και εγώ μαζί με τους εκλεκτούς εκείνο το χαρμόσυνο Δεύτε οι ευλογημένοι και μετά ταύτα να αξιωθώ της των ουρανών βασιλείας, διά να συνδοξάζω τον εν τρισί προσώποις ένα θεό, μετά πασών των επουρανίων δυνάμεων και πνευμάτων, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δι' ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.


ΒΙΒΛΙΟΓ. ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ ΠΡΟΣΕΥΧΩΝ.
ΕΤΟΣ 1972. ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΝ. ΣΤΑΜΑΤΕΛΑΤΟΥ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΣ.

[akerm]

«Δεν σε ξέρω. Πρώτη φορά σε βλέπω. Άλλα βλέπω ότι πίσω σου στέκεται ο άγγελος σου. »


...Την ώρα πού μπήκα στο δωμάτιο του, ήταν εκεί οι γιατροί, πού έκαναν την καθημερινή επίσκεψη τους στους θαλάμους των ασθενών.
Κατά σύμπτωση...οι γιατροί εκείνοι ήταν πρώην φοιτητές μου στο Πανεπιστήμιο. Έτσι, μόλις με είδαν, ήρθαν κοντά μου... και με ενημέρωσαν για την κατάσταση
της υγείας του Γέροντα. Όταν τελείωσαν κι έφυγαν οι γιατροί, πήγα και κάθισα δίπλα στο Γέροντα Ιάκωβο (Τσαλίκη), ο οποίος, μόλις με είδε,
μου είπε το εξής, το όποιο μ' έκανε πραγματικά ν' ανατριχιάσω,γιατί ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ.

- Δεν σε ξέρω. Πρώτη φορά σε βλέπω. Άλλα βλέπω ότι πίσω σου στέκεται ο άγγελος σου.->

Με συγκλόνισε κυριολεκτικά αυτό πού μου είπε. Δεν το λέω για υπερηφάνεια, Και πρόσθεσε:

- Όλοι οι άνθρωποι έχουν άγγελο. Άλλα τον δικό σου τον είδα. Πρόσεξε να μη τον διώξεις από κοντά σου. Ανατριχιάζω ολόκληρος κάθε φορά,
πού το σκέφτομαι, το ίδιο όπως την ώρα εκείνη. Κι ολοκλήρωσε ο Γέρων Ιάκωβος: -Αυτός ο άγγελος έχει κατονομασθεί την ήμερα της βαπτίσεώς σου.
Από την ήμερα της βαπτίσεώς σου σε συνοδεύει και δεν πρέπει να φεύγει από κοντά σου. Είναι αυτός, ο οποίος τελικά θα πάρει την ψυχή σου
στα χέρια του και θα την οδηγήσει την ήμερα της Κρίσεως. Κι όταν θα έρχονται οι δαίμονες και θα λένε «αυτός έκανε εκείνο, έκανε το άλλο,
διέπραξε αυτή την αμαρτία και την άλλη», τότε ο άγγελος σου θα λέει «ναι, τα έκανε αυτά, αλλά ταυτόχρονα έκανε κι αυτό το καλό,
έκανε και το άλλο καλό». Αυτός είναι ο δικηγόρος, πού θα σε υποστηρίξει. Πρόσεξε, λοιπόν, να μην τον απομακρύνεις.
Τον είδα να είναι κοντά σου.
Από εκείνη την ώρα, ουδέποτε σταμάτησα να έχω την αίσθηση ότι δίπλα μου υπάρχει ένας άγγελος, ο δικός μου, προσωπικός άγγελος.
Αυτό είναι ένα μέγα μήνυμα χαράς προς όλους όσους βαπτιστήκαμε Ορθόδοξοι χριστιανοί.

[Matina]

Με χειρούργησε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ


Μιά συγκλονιστική μαρτυρία ενός ιερέως – γιατρού, μέλους τής Ακαδημίας Επιστημών τής Νέας Υόρκης

Το παρακάτω περιστατικό στο οποίο θα αναφερθούμε, συνέβει στον π. Δανιήλ Σάπικα, κάτοικο Αθηνών, Αρχιμανδρίτη και γιατρό. Το 1976 αποφοίτησε απο τη Θεολογική Σχολή Αθηνών, και το 1978 χειροτονήθηκε κληρικός. Το 1992 αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, και το 1992 εκλέγεται ενεργό μέλος της Ακαδημίας Επιστημών Νέας Υόρκης. Μάλιστα είναι και ο πρώτος Ορθόδοξος κληρικός μέλος της Ακαδημίας Επιστημών.

Στίς 19.2.01 σε πανηγυρική εκδήλωση ενώπιον του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, εκπροσώπου του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και μελών της Κυβέρνησης, του απονεμήθηκε πλατινένιος κόττινος για τις υπηρεσίες του στον Οικουμενικό Ελληνισμό.

Διηγείται ο ίδιος…

“Στίς 22 Απριλίου 1994 εισήχθηκα στό Ευγενίδειο Θεραπευτήριο μέ 4,5 κιλά εμπύημα δεξιού ημιθωρακίου, μέ συμπτώματα απολύτου άπνοιας, αδυναμία βάδισης, 41,5 πυρετό, ενώ υπέστην καί διαβητικό σόκ αγνώστου αιτιολογίας…

Μέσα από ένα σύννεφο έβλεπα καί άκουγα τα συμβαίνοντα μέσα στο χειρουργείο, καί τό βάσανο τό μεγάλο ήταν, ότι, σαν γιατρός γνώριζα πολύ καλά τήν κρίσιμη κατάστασή μου…

Γνώριζα, ότι τό ποσοστό κατάληξης ( θανάτου μου ) ήταν γύρω στό 95%. Καί δέν είχα άδικο. Μάλιστα ήμουν καί επιεικής στήν κρίση μου, γιατί ή ιατρική ομάδα πού αποτελείτο από τόν Ιωάννη Μπελένη διευθυντή τού Ευαγγελισμού, τόν καθηγητή Χρυσόστομο Μελισσινό διευθυντή πνευμονολογικής κλινικής στο Νοσοκομείο Υγεία, και με την Ειρήνη Μπατάλη αναισθησιολόγο νά φοβάται να μου δώσει νάρκωση για τον κίνδυνο ανακοπής τής καρδιάς λόγω βάρους μου, συζητούσαν δυνατά γιατί δεν πίστευαν ότι άκουγα τα λεγόμενά τους…

Τούς άκουγα να μου δίνουν ζωή μόνο 2% !…

“Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, έλεγαν, γιατί οι πιθανότητες ζωής είναι ελάχιστες, με ποσοστό κατάληξης 98% ! Έτσι κι΄ αλλιώς καταδικασμένος είναι…”

Εκείνη την ώρα ένιωσα μόνος, κατάμονος…Έκανα με κόπο τον σταυρό μου και προσευχήθηκα στον προστάτη μου, τον Ταξιάρχη…

” Ταξιάρχη μου, Αρχάγγελε Μιχαήλ, μη με αφήνεις, μη με εγκαταλείπεις. Εσένα μόνο έχω τώρα, σ΄εσένα εμπιστεύομαι την ζωή μου…” !Ένας μεταλλικός θόρυβος διέκοψε την νοερά προσευχή μου. Φοβήθηκα ότι με την κίνηση των χεριών μου έριξα κάποιο εργαλείο, και προσπάθησα να γυρίσω το κεφάλι μου προς την κατεύθυνση τού θορύβου.

Καί τότε… ω Θεέ μου !

Ό Αρχάγγελος Μιχαήλ, ό Ταξιάρχης, μέ τήν πανοπλία του καί τό σπαθί στό δεξί χέρι του, στεκόταν πλάϊ μου, χαμογελαστός καί ολοζώντανος

” Δανιήλ, είμαι εδώ, μου είπε. Δεν σε εγκατέλειψα. Σε προστατεύω. Εγώ θα σε χειρουργήσω, και θα γίνεις καλά. Μη φοβάσαι ! “

Ήταν τα λόγια τού Αρχαγγέλου, και καθώς μου μιλούσε ακούμπησε το ξίφος στο στήθος μου !…

Σε λίγο ήλθε o καθηγητής Μπελένης. ” Άς προσευχηθούμε μαζί πάτερ Δανιήλ, μου είπε, και με την βοήθεια τού Θεού όλα θα πάνε καλά “. Καί πράγματι πήγανε !

Ή εγχείρηση πέτυχε. Το χέρι τού γιατρού πού τό οδηγούσε ό Αρχάγγελος, είμαι βέβαιος γιαυτό, μου ξανάδωσε πάλι την ζωή πού είχε αρχίσει να φεύγει από μέσα μου. Καί σήμερα, όχι για πρώτη φορά, ήλθα και πάλι εδώ, στο πανελλήνιο προσκύνημα των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Μανταμάδο τής Λέσβου, γιά νά ευχαριστήσω τόν Αρχάγγελο τού Θεού Μιχαήλ, για την σωτηρία μου…”

( απόσπασμα από τό τριμηνιαίο δελτίο επικοινωνίας ” Ό Ταξιάρχης ” , τού Ιερού προσκυνήματος Ταξιαρχών Μανταμάδου τής Λέσβου )


Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ…

Διηγείται σχετικά o π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης,

“ Στις 20 Οκτωβρίου 1945, Κυριακή πρωϊ, μόλις κτύπησα τήν καμπάνα τής Εκκλησίας, περικύκλωσε το χωριό αντάρτικος στρατός με εντολή εκκαθαρίσεων…

Άρχισαν νά ρίχνουν πυρά προς εκφοβισμό. Εγώ μόλις είχα μπει στην Εκκλησία, έκανα τον σταυρό μου, παρακάλεσα τον Άγιο Νικόλαο να μας φυλάξει και σηκώθηκα να φύγω. Μου ρίχνανε με το πυροβόλο ταμπουρωμένοι σ΄ ένα φυλάκιο, όμως καμμιά σφαίρα δεν με εκτύπησε. Τόν Απόστολο Κατσιμπίρη πού ήταν δίπλα μου τον έρριξαν κάτω. Έμεινα μόνος και ακολουθώντας ένα ρέμα με έχασαν..

Όμως, κοντά στα σύνορα των χωριών Ριζώματος – Βασιλικής με έφτασαν πάλι.

Ήσαν 10 άτομα και με τον αρχηγό 11 , τρέχοντας πάνω σε άλογα για να με πιάσουν. Έβριζαν καθώς μέ κυνηγούσαν, και έρριχναν με τά Στέν, χωρίς να μπορούν να με σκοτώσουν. Οί σφαίρες τρύπαγαν τα ράσα μου, τίς καταλάβαινα, αλλά κυλούσαν στο χώμα χωρίς να με τραυματίζουν…

Με πλησίασαν στα 50 μέτρα γύρω – γύρω, με περικύκλωσαν φωνάζοντας,

” κερατά τράγο, πού θα μας πας ; “ βρίζοντάς με χυδαία…

Καί τότε εγώ, ευρισκόμενος έν μέσω κινδύνου ζωής και θανάτου, σταμάτησα, σήκωσα τά χέρια μου πρός τόν ουρανό, και από το βάθος τής ψυχής μου φώναξα,

” Μιχαήλ Αρχιστράτηγε των Αγγέλων, σώσε με, κινδυνεύω !…”

Καί ώ τού θαύματος !

Σάν αστραπή παρουσιάσθηκε ό Αρχάγγελος Μιχαήλ στόν αρχηγό. Είδε έναν νέο μέ σπαθί, όπως ομολογούσε κι΄ ό ίδιος αργότερα, πού κόβοντας μέ μιά σπαθιά τά σχοινιά από τήν σέλα του, τόν έρριξε κάτω σπάζοντας τήν σπονδυλική στήλη του. Οί υπόλοιποι δέκα, έμειναν ακίνητοι, κεραυνόπληκτοι !…

Οί ενορίτες τού χωριού Βασιλική φύγανε από τήν Εκκλησία καί βγαίνοντας έξω κοιτάζανε τί θά γίνει.

Ακούω μιά φωνή. Ήταν τού αρχηγού τους,

” Νά μάς συγχωρέσεις παπά μου, είπε, καί νά πάς στό καλό. Έχεις όριο ζωής καί υψηλούς προστάτες…”

Ευχαριστώ, τούς απάντησα. Τούς συγχώρεσα, καί τούς ευχήθηκα ό Θεός νά τούς φωτίσει, νά μετανοήσουν καί νά γίνουν καλοί άνθρωποι. Νά λέτε τήν αλήθεια, τούς είπα, καί νά έχετε τόν Θεό βοήθεια. Πήραν τόν τραυματισμένο συντροφό τους καί έφυγαν μαζεμένοι…

Μού έκαναν μεγάλη υποδοχή οί χωριανοί σάν έφτασα στήν Εκκλησία.

Τούς λέγω, πρώτα νά προσκυνήσουμε καί νά ευχαριστήσουμε τόν Θεό, πού μέ έσωσε από τόν μεγάλο αυτό κίνδυνο. Είμαστε ευτυχείς, πού ή θρησκεία μας είναι ζωντανή


ΕΙΔΕ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΣΑΝ ΑΣΤΡΑΠΗ, ΜΕ ΕΝΑ ΣΠΑΘΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ…

Ή Ευαγγελία Γ. , ετών 28 , κάτοικος Βάνιας, στίς 6 Αυγούστου τό απόγευμα, έπαθε τά εξής,

Ή Ευαγγελία από τά μικρά της χρόνια είχε μία άστατη ζωή.

“Έκανε τήν ζωή της” μή έχοντας καμμία σχέση μέ τόν Θεό καί τήν Εκκλησία, καί τελευταία συζούσε παράνομα μέ έναν παντρεμμένο, τόν Ν.Κ. 54 ετών, πού είχε αφήσει τήν γυναίκα του…

Ό Θεός όμως περίμενε τήν μετάνοιά της…

Στίς 6 Αυγούστου τού 1958 , ημέρα Τετάρτη, στίς 7 τό απόγευμα πήγε φαγητό στόν φίλο της πού έβοσκε τά πρόβατα. Τό έδωσε, καί φεύγοντας από εκεί γιά τό σπίτι της, τής παρουσιάστηκαν στόν δρόμο κάποια άγνωστα, περίεργα πλάσματα…

Τήν φοβέριζαν, γιατί είχε έλθει πιά ή οργή τού Θεού επάνω της καί έπρεπε νά ξεκαθαρίσει τήν θέση της. Άλλοι τήν έδερναν, άλλοι τήν τραβούσαν νά τήν πνίξουν στό νερό, άλλοι τήν έσπρωχναν δεξιά καί αριστερά…

Τελικά τήν πήγαν σ΄ ένα μαντρί, καί εκεί όλη τήν νύκτα πέρασε αφάνταστη τιμωρία…

Τήν επόμενη μέρα, στίς 1 τό μεσημέρι, τήν βρήκαν σέ μιά καλύβα βασανιζόμενη από ακάθαρτα πνεύματα.

Είχε δαιμονισθεί !

Τήν πήραν καί τήν έφεραν στό σπίτι της, καί εκεί, δέν έπαψε νά φωνάζει δυνατά καί νά συνομιλεί μέ πονηρά πνεύματα δεχόμενη φοβερό ξύλο από αυτά…

‘Ολα τά παραπάνω τά διαβεβαιώνω σάν ιερέας τού χωριού καί σάν αυτόπτης μάρτυρας, μιά καί μέ κάλεσαν νά τής διαβάσω εξορκιστικές ευχές γιά νά ησυχάσει…

Στίς 6 τό απόγευμα φέραμε στήν δαιμονισμένη, τήν εικόνα τών Παμμεγίστων Ταξιαρχών, καί όπως ομολόγησε μετά ή ίδια, συνέβησαν περίεργα καί θαυμαστά πράγματα…

Μέ τήν είσοδο τής εικόνας τών Αρχαγγέλων στό σπίτι της είδε έναν αστραπόμορφο νέο μέ σπαθί πού τής είπε,

– ” Μή φοβάσαι, εγώ θά σέ απαλλάξω από όλα αυτά, αλλά θά σταματήσης τίς αμαρτίες πού μέχρι σήμερα έκανες καί θά μετανοήσεις. Εγώ θά είμαι μαζί σου ! Νά τό πείς αυτό παντού, ότι ή Εκκλησία έχει ζωντανή θρησκεία, γιά νά πιστέψει ό κόσμος καί νά μετανοήσει…”

Καί αμέσως, με τα τελευταία λόγια τού Αρχαγγέλου, τά πνεύματα τού σκότους διαλύθηκαν, έπαψαν τά φαινόμενα καί επανήλθε ατόν εαυτό της. Σηκώθηκε, προσκύνησε τήν εικόνα ευχαριστώντας τούς Αγίους γιά τήν προστασία τους καί υποσχέθηκε αλλαγή ζωής από τήν ίδια ώρα !…

Σήμερα είναι καλά, διηγούμενη όσα είδε καί έπαθε, και ενθυμούμενη πάντα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ όμοιο με αστραπή με το σπαθί στό χέρι, πού την έσωσε από τήν τιμωρία των ακαθάρτων πνευμάτων..

Τά παραπάνω τα γράφω σαν αυτόπτης μάρτυς των εν λόγω συμβάντων…

Ο ιερεύς του χωριούν ,π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης, Βάνια Τρικάλων, 1958 – Αυγούστου 10

[Matina]

Οι άγνωστοι Αρχάγγελοι Ραφαήλ και Ουριήλ



ARCHANGELS RAPHAEL AND URIEL

του π. Αθανασίου Γιουσμά

Η πίστη μας είναι όντως ένα μυστήριο! Αρκετά τα άγνωστα και πάμπολλα τα κεκρυμμένα… Γνωρίζουμε και πιστεύουμε τόσα όσα ο Κύριος μάς έχει αποκαλύψει. Και μας αποκάλυψε τόσα όσα είναι αρκετά για να Τον πλησιάσουμε και να σωθούμε.

Η Ορθόδοξη πίστη μας είναι αλήθεια που δεν ανακαλύφθηκε κι ούτε ανακαλύπτεται, αλλά αποκαλύφθηκε και αποκαλύπτεται. Αποκαλύφθηκε από τον Τριαδικό Θεό μέσα στο διάβα των αιώνων και αποκαλύπτεται (με την έννοια γνωρίζεται, κατανοείται) ως σήμερα, σε όσους είναι δεκτικοί αυτής της δωρεάς κι έχουν αγαθή προαίρεση και «καθαρή καρδιά» (Ματθ. 5, 8).

Η «αποκαλυφθείσα» πίστη μας είναι καταγεγραμμένη στον κλειστό κανόνα (σύνολο) των βιβλίων της Αγίας Γραφής και θεμελιωμένη από την αγιοπνευματική αυθεντία των Οικουμενικών Συνόδων και των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας. Περιφρουρείται όμως – φυσικά όχι από τους «κατ’ όνομα Χριστιανούς» της «Πασχαλινής λαμπάδας», όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κυρός Σεραφείμ – από τον ευλογημένο λαό του Θεού που συνειδητά είναι αυτό που είναι, και καρδιακά πιστεύει αυτό που πιστεύει…

Σύμφωνα λοιπόν, με την Ορθόδοξη διδασκαλία πέρα των δύο Αγίων Αρχαγγέλων, των Μιχαήλ και Γαβριήλ, υπάρχουν και στις τοιχογραφίες απεικονίζονται και δύο ακόμα Άγιοι Αρχάγγελοι, ο Ραφαήλ και ο Ουριήλ. Τι γνωρίζουμε αλήθεια γι’ αυτούς;

Το όνομα του ενός, Ραφαήλ, σημαίνει ο Κύριος θεραπεύει, ικανοποιεί τα αιτήματα. Κάθε όνομα στην Παλαιά Διαθήκη έκρυβε έναν συμβολισμό ή ένα μήνυμα. Στο βιβλίο της Αγίας Γραφής «Τωβίτ», διαβάζουμε πως ο γέροντας Τωβίας έστειλε το γιο του Τωβίτ στους Ράγους της Μηδίας για να ζητήσει από το Γαβαήλ τα δανεικά που του είχε δώσει, έτσι ώστε να μπορέσει να αντεπεξέλθει τις δυσκολίες της ζωής καθώς εκείνος θα πέθαινε. Το μακρύ αυτό ταξίδι ο Τωβίτ το έκαμε με έναν υπέροχο συνοδό, που του στάθηκε ως το τέλος απαραίτητος βοηθός, το Ραφαήλ. Κατά τη Γραφή ο Ραφαήλ ήταν «άγγελος Κυρίου» που συμπορεύτηκε μαζί του και που τον βοήθησε να επιστρέψει πίσω σώος και αβλαβής (Τωβ. κεφ. 5 & 12)! Ως Αρχάγγελος ο Ραφαήλ χαρακτηρίζεται στον εξωβιβλικό χώρο, σε πατερικά ή ασκητικά κείμενα.

Αξίζει να θυμίσουμε – για να δικαιολογήσουμε και τη σημασία του ονόματός του – πως ο Ραφαήλ γιάτρεψε σε κάποια δεδομένη στιγμή τη γυναίκα του Τωβίτ, τη Σάρρα, και προς το τέλος όλης αυτής της υπόθεσης, ξανάδωσε το φως στον πιστό τυφλό γέροντα Τωβία!

Ο Ραφαήλ θεωρείται ως ένας «εκ των επτά αγγέλων» της Αποκάλυψης του Ιωάννη, που κρατώντας χρυσό θυμιατήρι προσφέρει στο θρόνο του Θεού τις προσευχές του λαού (Αποκ. 8, 3-5). Στο απόκρυφο δε βιβλίο του Ενώχ, γίνεται μεγάλη αναφορά σ’; αυτόν…

Ως τέταρτος Αρχάγγελος αναφέρεται ο Ουριήλ. Η ονομασία του σημαίνει πως ο Θεός είναι φως! Γεγονός είναι πως γι’; αυτόν δεν έχουμε καμία αγιογραφική τεκμηρίωση, όμως αντλούμε αρκετές σχετικές πληροφορίες από την Ιουδαϊκή και τη Χριστιανή παράδοση.

Προβάλλεται ως ο Αρχάγγελος του Άδη, με ειδική μάλιστα αποστολή και λειτούργημα την επιμέλεια των ψυχών. Σε όραμα που είδε ο Αγιος Νήφων, επίσκοπος Κωνσταντιανής «της κατ’; Αλεξάνδρειαν» (4ος αιώνας μ.Χ.), ο Ουριήλ ήταν «αρχηγός αγγελικής παράταξης, λευκός σαν το χιόνι, ολοφώτεινος και σαγηνευτικός» (βλ.: «Ένας ασκητής επίσκοπος», Έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού, 2004). Είναι ο Αρχάγγελος που ζει τη δυστυχία των κολασμένων και με βαθιά συμπόνια σ’; αυτούς, ψάλλει τον όγδοο στίχο του 81ου ψαλμού: «Ανάστα, ο Θεός, κρίνον την γην». Προσεύχεται να έλθει γρήγορα η ημέρα της Κρίσεως…

Μαζί με τον Ουριήλ προσδοκούμε κι εμείς τη Δεύτερη του Χριστού Παρουσία και ικετεύουμε τον Αρχάγγελο Ραφαήλ να σταθεί ως τότε βοηθός πλάι μας, φύλακας του σώματος και της ψυχής μας, όπως κάποτε στον Τωβίτ. Το ελπίζουμε!

Πηγή : http://orthodoxi-pisti.blogspot.com/200 ... _5134.html

[broxopoios]

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Η Αγία Γραφή και η Ιερά Παράδοση φιλοξενούν πολυάριθμες μαρτυρίες σχετικά με την ύπαρξη και τη δράση των αγγέλων. Μετά από τη πτώση των πρωτοπλάστων άγγελοι φυλάσσουν το Παράδεισο, άγγελοι διδάσκουν στον Αδάμ τον τρόπο καλλιέργειας της γης, ενώ άγγελοι εμφανίζονται στον Αβραάμ, το Λωτ, κατά την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο και σε πολλούς από τους προφήτες. Στο κείμενο της Καινής Διαθήκης οι άγγελοι μνημονεύονται σε πολλά χωρία, εκ των οποίων τα ενδεικτικότερα είναι κατά τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και καθ΄ όλη τη πορεία του Ιησού από τη Γέννηση μέχρι και την Ανάληψή του.

Δημιουργία και σκοπός ύπαρξης των αγγέλων

Οι άγγελοι δημιουργήθηκαν πριν από τον υλικό κόσμο, αφού στο βιβλίο της Π.Δ. «Ιώβ» παρουσιάζεται ο Θεός να μιλά και να ομολογεί ότι μόλις δημιούργησε τα άστρα, όλοι οι άγγελοι τον ύμνησαν με δοξολογίες.

Ενώ και ο Μ. Βασίλειος αναφέρει ότι πριν τη δημιουργία του υλικού κόσμου υπήρχε υπέρχρονη και πρεσβύτερη κατάσταση, που είναι ο κόσμος των αγγέλων.

Ο τρόπος με τον οποίο δημιουργήθηκαν από το Θεό δεν μας είναι γνωστός. Ωστόσο μπορούμε να λάβουμε μία εικόνα γι΄ αυτόν μέσα από την διδασκαλία του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ο οποίος λέγει ότι οι αγγελικές δυνάμεις δημιουργήθηκαν μόλις ο Θεός συνέλαβε την ιδέα της δημιουργίας τους. Δηλ. η απόφαση του Θεού να δημιουργήσει τον αγγελικό κόσμο, σήμανε ταυτόχρονα και τη δημιουργία του.

Ο σκοπός της δημιουργίας των αγγέλων δεν έχει να κάνει με κάποια ανάγκη του Θεού. Δεν είναι δυνατό ο υλικός ή ακόμη και αυτός ο πνευματικός κόσμος να μπορεί να προσφέρει κάτι επιπλέον στη δόξα του Θεού. Ο σκοπός της δημιουργίας των αγγέλων φανερώνεται από τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο οποίος λέγει ότι ο Θεός τους έδωσε ύπαρξη και ζωή γι΄ αυτούς τους ίδιους, με κίνητρο την «εκστατική» του αγάπη και αγαθότητα και με σκοπό να συμμεριστούν ως λογικά όντα τη μακαριότητά του. Μετέχουν στη Θεία μακαριότητα και τρέφονται με τη διαρκή θέα του προσώπου του Θεού. Ωστόσο αυτή η συμμετοχή στη θεία μακαριότητα ωθεί τις αγγελικές δυνάμεις σε μία συνεχή ανοδική πορεία, σε μία πορεία προς τη πνευματική τελειότητα.

Φύση και Χαρακτηριστικά των αγγέλων

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός προσπαθώντας να δώσει έναν ορισμό περί των αγγέλων λέγει ότι είναι φύσεις νοερές, αεικίνητες, αυτεξούσιες, ασώματες. Υπηρετούν το θεό και είναι κατά χάριν αθάνατες. Η φύση των αγγέλων είναι πνευματική. Επειδή όμως απολύτως άϋλος και ασώματος νοείται μόνο ο θεός, γι΄ αυτό το αγγελικό σώμα νοείται ως αιθέριο, πυροειδές, ταχύτατο και πολύ λεπτότερο από τη γνωστή μας ύλη.

Οι άγγελοι ως προς τη προαίρεση είναι ελεύθεροι και τρεπτοί, έχοντας δυνατότητα να προκόπτουν στο αγαθό, αλλά και να τρέπονται στο κακό. Οι νοερές δυνάμεις διαθέτουν σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά νου και λόγο, δίχως όμως «πνεύμα ζωοποιό» επειδή δεν έχουν σώμα. Γι΄ αυτό δεν συνάγουν τη θεία γνώση μέσα από τις αισθήσεις ή από αναλύσεις λογισμών, αλλά μένοντας καθαροί από κάθε υλικό στοιχείο συλλαμβάνουν τα νοητά νοερώς και αϋλως. Παρ΄ όλη τη καθαρότητα και απλότητα της αγγελικής φύσης, οι άγγελοι είναι δεκτικοί της κακίας. Έτσι μπορούν να επιλέξουν τη συνεχή προαγωγή στην άνωθεν Γνώση και τη κοινωνία της Αγάπης ή την άρνηση αυτής της Αγαθότητας. Αποτέλεσμα της ελευθερίας τους είναι και η πτώση του τάγματος του Εωσφόρου. Αυτό το αγγελικό τάγμα δεν αρκέστηκε στη θαυμαστή λαμπρότητά του, αρνήθηκε την ιεραρχημένη πρόοδο της θείας γνώσης και θέλησε τη πλήρη και άμεση εξομοίωσή του με το Θεό. Γι΄ αυτό το λόγο ηθελημένα δόθηκε στη κακία, στερήθηκε την αληθινή ζωή, την οποία μόνο του (το τάγμα των δαιμόνων) αρνήθηκε. Κατ΄ αυτό τον τρόπο έγιναν πνεύματα νεκρά αφού απέβαλαν την αληθινή ζωή και δεν αισθάνονται κόρο από την ορμή τους προς τη κακία προσθέτοντας με άθλιο τρόπο διαρκώς κακία επάνω στην ήδη υπάρχουσα.

Οι άγγελοι όμως που δεν ακολούθησαν τον Εωσφόρο στην αποστασία του, απέκτησαν το χάρισμα της τέλειας ατρεψίας και ακινησίας προς το κακό. Αυτό συνέβη με την ενανθρώπηση, τη σταυρική θυσία και την ανάσταση του Χριστού, αφού έμαθαν ότι ο δρόμος που οδηγεί στην ομοίωση με το Θεό δεν είναι η έπαρση, αλλά η ταπείνωση.

Η ακινησία των αγγέλων προς το κακό δεν σημαίνει ότι εξαφανίζεται το αυτεξούσιό τους, αλλά ότι εξαγιάζεται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Οι άγγελοι έχουν μεγαλύτερες και ανώτερες γνωστικές ικανότητες από τους ανθρώπους. Βέβαια δεν είναι ούτε παντογνώστες, ούτε παντοδύναμοι όπως ο Θεός.

Δεν προγνωρίζουν τα μέλλοντα, παρά μόνο αν τους τα αποκαλύψει ο Θεός, ούτε γνωρίζουν τι ακριβώς κρύβεται στη καρδιά κάθε ανθρώπου. Δεν γνωρίζουν πότε θα γίνει η συντέλεια του κόσμου και η Δευτέρα παρουσία του Χριστού. Η μετακίνησή τους γίνεται ταχύτατα, αλλά δεν είναι πανταχού παρόντες. Κάθε φορά βρίσκονται σε συγκεκριμένο τόπο, δίχως να γνωρίζουν το τι συμβαίνει αλλού.

Δεν έχουν φύλο, γιατί η φύση τους είναι πνευματική, ενώ δεν χρειάζονται τροφή για να ζήσουν, ή ανάπαυση για να ξεκουραστούν, αλλά ούτε πεθαίνουν και ούτε πολλαπλασιάζονται. Η αθανασία τους δεν πηγάζει από τη φύση τους, αλλά επειδή μετέχουν «κατά χάριν» στην αγιότητα του Θεού.

Διάταξη των αγγέλων

Ο αριθμός των αγγελικών όντων είναι ανυπολόγιστος και απροσμέτρητος. Ο ίδιος ο Ιησούς ομιλεί στη Γεσθημανή για περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων, ενώ ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μαρτυρεί ότι είδε και άκουσε γύρω από το Θεϊκό θρόνο χορωδία από μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων αγγέλων.

Όλοι αυτοί οι αναρίθμητοι άγγελοι είναι οργανωμένοι σε τάγματα ή αλλιώς σε τάξεις. Συγκεντρώνοντας τις αναφορές σε αυτό το θέμα του Προφήτη Ησαϊα, του προφήτη Ιεζεκιήλ, του αποστόλου Παύλου, του αγίου Διονυσίου του αρεοπαγίτη και του Οσίου Νικήτα Στηθάτου, μπορούμε να καταλήξουμε στα εξής:

Τα τάγματα των αγγέλων είναι εννέα, τα οποία ταξινομούνται σε τρεις τρίχορες ιεραρχίες ή ταξιαρχίες, κατά τον ακόλουθο τρόπο: Σεραφείμ, Χερουβείμ, Θρόνοι - Κυριότητες, Δυνάμεις, Εξουσίες - Αρχές, Αρχάγγελοι, ’γγελοι.

Ιδίωμα της πρώτης ιεραρχίας είναι η πύρινη σοφία και η γνώση των ουρανίων, ενώ έργο τους ο θεοπρεπής ύμνος του «γελ». Η δεύτερη ιεραρχία έχει ως ιδίωμα τη διευθέτηση των μεγάλων πραγμάτων και την διενέργεια των θαυμάτων, ενώ έργο τους είναι ο τρισάγιος ύμνος «’γιος, ’γιος, ’γιος». Τέλος ιδίωμα της τρίτης ιεραρχίας είναι να εκτελούν θείες υπηρεσίες και έργο τους αποτελεί ο ύμνος «Αλληλούϊα».

Πέρα από τα ονόματα των εννέα τάξεων, η Αγία Γραφή μας φανερώνει και τα προσωπικά ονόματα ορισμένων αγγέλων. Γνωρίζουμε το Γαβριήλ, που σημαίνει «ήρωας του Θεού», από την εμφάνισή του στο προφήτη Δανιήλ, στο προφήτη Ζαχαρία και στη Θεοτόκο. Γνωρίζουμε το Μιχαήλ, που σημαίνει «τις ως ο Θεός ημών», ενώ εμφανίζεται πολλές φορές στη Παλαιά Διαθήκη. Ο Ραφαήλ είναι ο τρίτος άγγελος που γνωρίζουμε, το όνομά του σημαίνει «ο Κύριος θεραπεύει» και εμφανίζεται στον Τωβίτ μεταφέροντας τις ανθρώπινες προσευχές στο θρόνο του Θεού. Τέλος γνωστός από την εβραϊκή παράδοση είναι και ο Ουριήλ.

Έργο των αγγέλων

Οι άγγελοι πραγματοποιούν τριπλό έργο. Πρώτα απ΄ όλα δοξολογούν ακατάπαυστα το Θεό. Αυτή η δοξολογία δεν τους έχει επιβληθεί ως εντολή, αλλά είναι τελείως αυθόρμητη, που ξεπηγάζει από τους ίδιους, όταν αντικρύζουν το κάλλος του Θεϊκού προσώπου και τα μεγαλεία της δημιουργίας του. Τη νύχτα των Χριστουγέννων π.χ. εμφανίσθηκε πλήθος στρατιάς ουρανίου που αινούσε το Θεό για το γεγονός της θείας ενσαρκώσεως.

Το δεύτερο έργο τους είναι η διακονία στη Θεία Οικονομία. Νιώθουν τόση αγάπη και ευγνωμοσύνη προς το Πλάστη τους και σφοδρή επιθυμία για τη δική τους πρόοδο, ώστε να διακονούν τα μυστήρια της Θείας Οικονομίας. Τα αγγελικά τάγματα μεταδίδουν ιεραρχικά το φωτισμό και τη γνώση το ένα στο άλλο. Τις αποκαλύψεις του Θεού τις διδάσκουν οι ανώτερες τάξεις στις κατώτερες και όταν επιτρέψει ο Θεός να αποκαλυφθεί κάποιο μυστήριο σε νου αγίου ανθρώπου, αυτό θα γίνει ιεραρχικά.

Το τρίτο έργο των αγγελικών δυνάμεων αφορά τη σωτηρία των ανθρώπων. Με αυτό επιφορτίσθηκαν μετά την δημιουργία του ανθρώπου και το επιτελούν με ιδιαίτερη προθυμία και χαρά, αφού κάθε φορά που μετανοεί ένας άνθρωπος για τις αμαρτίες του, πανηγυρίζουν και χαίρονται στον ουρανό.

Στο αρχαιότατο έργο «ποιμήν» του Ερμά, γίνεται λόγος για τον προσωπικό φύλακα άγγελο κάθε ανθρώπου. Αυτός μάλιστα είναι τρυφερός, σεμνός, πράος, διδάσκει στην ανθρώπινη καρδιά τη δικαιοσύνη και το δρόμο προς το αγαθό. Και άλλοι πατέρες της εκκλησίας μας διδάσκουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση παραμονής του φύλακα αγγέλου δίπλα στον άνθρωπο, είναι ο άγιος βίος, διαφορετικά απομακρύνεται εξ΄ αιτίας των πονηρών και αμαρτωλών έργων. Ο άγγελος αυτός παρηγορεί στις θλίψεις, βοηθά στους πόνους, συμπάσχει με τον άνθρωπο, τον οδηγεί στη μετάνοια και τον προστατεύει από ορατούς και αόρατους εχθρούς.

Εκτός όμως από το φύλακα άγγελο του κάθε ανθρώπου, υπάρχουν και οι φύλακες άγγελοι των εθνών, των πόλεων και των κατά τόπους εκκλησιών. Στη Παλαιά Διαθήκη στο βιβλίο του Δευτερονομίου ο Θεός διαμοιράζει τα έθνη και τοποθετεί τα όρια των εθνών σύμφωνα με τον αριθμό των αγγέλων του. Έπειτα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρατηρεί ότι ο Θεός έχει εγκαταστήσει σε κάθε πόλη στρατόπεδα αγγέλων που αναχαιτίζουν τις επιθέσεις των δαιμόνων. Ενώ τέλος ο άγιος Ιππόλυτος είναι ιδιαίτερα σαφής, όταν παρομοιάζει την εκκλησία με πλοίο που έχει ναύτες τους αγγέλους.

Τιμή των αγγέλων

Η ορθόδοξη εκκλησία τιμούσε πάντοτε τους αγγέλους. Η δε τιμητική τους προσκύνηση διακηρύχθηκε επίσημα από τη Ζ΄ οικουμενική σύνοδο σε αντιδιαστολή προς τη λατρεία που αφορά μόνο το πρόσωπο του Θεού.

Στον εβδομαδιαίο λειτουργικό κύκλο των ακολουθιών, η Δευτέρα αφιερώνεται στις αγγελικές δυνάμεις. Δύο παρακλητικοί κανόνες αφορούν το φύλακα άγγελο και τις επουράνιες Δυνάμεις.

Ο ετήσιος λειτουργικός κύκλος σηματοδοτείται από έξι εορτές αφιερωμένες στον αγγελικό κόσμο, με κυρίαρχη εκείνη της 8ης Νοεμβρίου, κατά την οποία εορτάζεται η σύναξη των αγγέλων υπό τον αρχάγγελο Μιχαήλ ως αντίσταση κατά της αποστασίας του Εωσφόρου.

Αλλά η κατεξοχήν τιμή των αγγέλων γίνεται στη Θεία Λειτουργία. Εκεί, ο λαός του Θεού στη γη και οι στρατιές του ουρανού με ένα στόμα, σε μία κοινή λειτουργική σύναξη προσφέρουν στο Θεό δοξολογία. Μαζί με τους ιερείς συνέρχονται στο θυσιαστήριο και συλλειτουργούν τη θεϊκή αγαθότητα. Μαζί κυκλώνουν την αγία Τράπεζα και τα τίμια δώρα, διά χειρός αγγέλου αναφέρονται εις οσμήν ευωδίας πνευματικής στο υπερουράνιο και νοερό θυσιαστήριο.

Ωστόσο, εκείνοι που τιμούν ιδιαίτερα τους αγγέλους είναι οι μοναχοί. Μέσα από την διαρκή προσευχή τους, την υπεράνθρωπη άσκησή τους, αγωνίζονται να ομοιάσουν στους αγγέλους και να αναπληρώσουν το εκπεσόν τάγμα των δαιμόνων. Γι΄ αυτό και η ακολουθία της μοναχικής κουράς φέρει το όνομα: «Ακολουθία του μεγάλου και αγγελικού Σχήματος

[Matina]

Η ομορφιά του είναι απερίγραπτη!



Τον Μάιο του 2008 , ένας ευσεβέστατος κρατικός υπάλληλος ήρθε να προσκυνήσει την Παναγιά στην Βαρνάκοβα μαζί με την σύζυγό του. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μαζί του, αναφέρθηκε και στην Χάρι του Αρχάγγελου Μιχαήλ και σε αλησμόνητα περιστατικά όπου δέχτηκε την άμεση βοήθειά του. Χαρακτηριστικά είπε:

«Επειδή το αγοράκι μου είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας, αποφάσισα να πάω στο προσκύνημα του Αρχάγγελου Μιχαήλ στο Μαντάμαδο της Μυτιλήνης και να ζητήσω τις μεσιτείες του για την θεραπεία του παιδιού μου.

Πράγματι, φθάσαμε στο προσκύνημα , όπου πολλοί πιστοί περίμεναν στην σειρά για να μπορέσουν να προσκυνήσουν. Όταν όμως βρέθηκα μπροστά στην θαυματουργή εικόνα του, δυστυχώς δεν μπόρεσα να προσευχηθώ όπως το ήθελα. Κι ενώ απομακρυνόμουν, είπα με την σκέψη μου στον Αρχάγγελο: «Αρχάγγελέ μου! Τι καλά θα ήταν να μου έκανες την χάρη να σε δω ζωντανό, τότε πιστεύω θα μπορούσα να σου πω τα όσα θέλω!»».

Τόλμη; Πίστη; Και τα δύο! Και η αγαθότητα του Αρχαγγέλου συγκατάνευσε στην ανθρώπινη αδυναμία! Και συνέχισε ο εν λόγω πιστός:

«Ενώ είχα διανύσει μερικά μέτρα από την εικόνα, ένοιωσα μια ακατανίκητη έλξη να γυρίσω πάλι προς αυτήν. Πράγματι, στράφηκα προς τα πίσω, κρατώντας πάντα το άρρωστο παιδάκι μου απ’ το χέρι. Και τι να δω! Μεταξύ εμού και της εικόνας στεκόταν ολοζώντανος ο Αρχάγγελος Μιχαήλ! Φορούσε ολόλευκα ρούχα, μα σαν να ήταν από φως! Το πρόσωπό του είχε μια θεία ομορφιά και είχε ένα μειδίαμα συμπαθείας και φιλικότητας. Τα μαλάκια του ήταν σγουρά και έπεφταν μέχρι τους ώμους του. Κοκκάλωσα σ’ αυτή τη στάση! Έτρεμα και τα δάκρυα έτρεχαν βροχή από τα μάτια μου.

Για μια στιγμή, έγινε άφαντος από τα μάτια μου ο αγαπημένος μου Αρχάγγελος. Τότε συνήλθα και απομακρύνθηκα σιωπηλά, ενώ οι άλλοι προσκυνητές νόμιζαν ότι απλώς είχα συγκινηθεί κατά το προσκύνημά μου.

Αυτή η χαριτωμένη εμπειρία που παραχώρησε η αγάπη του Θεού , με γέμισε χαρά και αποτέλεσε σταθμό στη ζωή μου. Από τότε αισθάνομαι πιο δυνατός στην πίστη, αλλά και πιο ταπεινός για την συγκατάβαση που έδειξε ο Αρχάγγελος στην ανθρώπινη αδυναμία μου.

Το παιδί μου τελικά θεραπεύτηκε αλλά και σε άλλες δύσκολες περιστάσεις της ζωής μου ο Αρχάγγελος Μιχαήλ στάθηκε προστάτης και βοηθός μου, όπως η κατωτέρω.

[zenjt]

Απο που προήλθε η φράση: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού».Ο Θεός, όταν δημιούργησε τους Αγγέλους, τους έδωσε να έχουν την απόλυτη ελευθέρα γνώμη. Έπρεπε όμως να αποδείξουν ότι ήταν άξιοι της τιμής με την οποία τους κόσμησε. Γι’ αυτό δοκιμάστηκε η πίστη τους. Ένας απ’ αυτούς, ...
ο Εωσφόρος, που ήταν ο πρώτος όλων των αγγελικών Ταγμάτων, αυτός που ήταν ο ωραιότερος, δυνατότερος και λαμπρότερος, υπερηφανεύθηκε και πίστεψε ότι μπορεί να αντικαταστήσει τον Θεό και να στήσει τον θρόνου του υπεράνω του Θεού. Αυτό ήταν το αμάρτημά του. Υπερηφανεύθηκε! Επαναστάτησε εναντίον του Θεού και μαζί του παρέσυρε μεγάλο αριθμό αγγέλων, που με την πτώση τους μετατράπηκαν από φωτεινούς αγγέλους σε σκοτεινούς και από αγίους σε πονηρούς.

Σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα του ουρανού κατά την οποία έπεφταν ένας-ένας οι σκοτεινοί - πονηροί άγγελοι από το σχισμένο ουρανό, (ονομαζόμενοι πλέον δαίμονες), συγκεντρώθηκαν όλα τα επουράνια Τάγματα και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ στάθηκε στο κέντρο και αναφώνησε: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού» (σταθείτε γερά, σταθείτε με σεβασμό στο Θεό) και αμέσως οι φωτεινοί - άγιοι Άγγελοι στάθηκαν πιστοί προς τον Θεό.
Δεν ακολούθησαν την πονηρά σκέψη του Εωσφόρου και άρχισαν να ψάλλουν: «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης Σου». Ομολόγησαν την εξουσία και τη δύναμη του Θεού Πατρός και σταθεροποιήθηκαν στη διακονία Του πλησίον Του.
Αυτόν τον θρίαμβο των αγαθών πνευμάτων με πρωτοστάτη τον αρχάγγελο Μιχαήλ, πανηγυρίζομε στις 8 Νοεμβρίου.

Επειδή με αυτή του την κραυγή ο αρχάγγελος Μιχαήλ επανέφερε στην τάξη τα τάγματα των αγγέλων και σταμάτησε την κάθοδο και την πτώση τους, γι'αυτό προς τιμήν αυτού του «σταματήματος» που επιτελέστηκε με τη φράση «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού» προήλθε και το όνομα «Σταμάτης» και το όνομα «Σταματίνα».

Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος, η φράση «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού» χρησιμοποιείται στη Θεία Λειτουργία ακριβώς πριν την Αγία Αναφορά ώστε να αφυπνίσει τους πιστούς χριστιανούς και να σταθούν μετά φόβου (δηλαδή με σεβασμό) και με καλή συμπεριφορά μέσα στη Θεία Λειτουργία. Κάθε φορά επομένως, που θα ακούμε στη Θεία Λειτουργία το «στώμεν καλώς» του αρχαγγέλου να αναλογιζόμαστε πόσο στεκόμαστε καλά και σταθερά κοντά στο Θεό και ποιά τιμωρία χωρίς έλεος μας αναμένει, αν με τους εγωισμούς αρπάζομε την εξουσία από το Θεό, αν με τους σαρκικούς λογισμούς διακόπτομε την κοινωνία με το Θεό και αν με τις άδικες πράξεις παραδίνομε τους εαυτούς μας στη δικαιοσύνη του Θεού.

[zenjt]

Τι είναι οι άγγελοι και ποια η ιστορία τους.Οι άγγελοι είναι άυλα και ασώματα δημιουργήματα του Θεού, ανώτεροι των ανθρώπων στη γνώση, απαλλαγμένοι από πάθη. Το κύριο λειτούργημά τους είναι η δοξολογία του Τριαδικού Θεού και η γνωστοποίηση του θελήματος του Θεού στην ανθρώπινη ιστορία.

Στην αγιογραφική παράδοση αναπαριστάνονται ως ιεροπρεπείς νεανίες με φτερά. Χωρίζονται και κατατάσσονται σε εννέα τάγματα: Άγγελοι, Αρχάγγελοι, Αρχές, Εξουσίες, Δυνάμεις, Θρόνοι, Κυριότητες, Χερουβείμ, Σεραφείμ. Όταν ο Εωσφόρος, ο λαμπρότερος άγγελος, λόγω της υπερηφάνειας του εξεγέρθηκε κατά του Θεού, θέλησε να γίνει όμοιος με το Θεό. Τον ακολούθησε ένα τάγμα Αγγέλων, το οποίο αποστάτησε από το Θεό εξαιτίας της υπερηφάνειας. Τότε εξέπεσαν και διώχτηκαν από τον ουρανό μαζί του.

Έτσι, έγιναν όλοι τους σκοτεινοί αντί φωτεινοί, δαίμονες αντί άγγελοι. Τότε ο μέγας αρχάγγελος Μιχαήλ, βλέποντας την πτώση των Αγγέλων, κατάλαβε ότι η αιτία της πτώσης τους είναι η υπερηφάνεια, γι’ αυτό με την υποταγή και την ταπείνωση την οποία έδειξε στο Δεσπότη Θεό, διεφύλαξε τόσον την δική του δόξα και λαμπρότητα, όσο και την δόξα των άλλων Αγγελικών ταγμάτων. Συγκέντρωσε και ένωσε τις τάξεις των Αγγέλων, και έτσι ύμνησε και δόξασε τον Θεό Παντοκράτορα, αναφωνώντας θείο και αγγελικό ύμνο με όλους τους Αγγέλους.


Για την υποταγή του και την ταπείνωση αυτή, διορίστηκε από το Θεό Παντοκράτορα να είναι ο πρώτος των Αγγελικών τάξεων. Αυτή είναι η σύναξη των αγγέλων την οποία εορτάζουμε στις 8 Νοεμβρίου.

Γνωστότεροι από τους αγγέλους είναι οι Αρχιστράτηγοι Αρχάγγελοι, Μιχαήλ και Γαβριήλ, οι οποίοι ονομάζονται και Ταξιάρχες ως επικεφαλής των αγγελικών δυνάμεων.

Κατά τον Πρόκλο Κωνσταντινουπόλεως, το όνομα Μιχαήλ ερμηνεύεται ως «Δύναμις Θεού» και Γαβριήλ σημαίνει «άνθρωπος Θεού». Ο αρχάγγελος Μιχαήλ εμφανίσθηκε στον Αβραάμ για να σώσει τον γιο του Ισαάκ που ετοιμαζόταν να θυσιάσει κατά εντολή του Θεού,ο οποίος θέλησε έτσι να δοκιμάσει την πίστη του.

Στον Λωτ, για να τον σώσει, όταν ο Θεός αποφάσισε να καταστρέψει τα Γόμορα, στον Πατριάρχη Ιακώβ λυτρώνοντάς τον από τα φονικά χέρια του αδελφού του, στον μάντη Βαρλαάμ, στον Ιησού του Ναυή.

Επίσης ο Μιχαήλ ήταν αυτός που οδήγησε το λαό του Ισραήλ στη φυγή από την Αίγυπτο. Ο δε Γαβριήλ ήταν αυτός που ανήγγειλε στην Παρθένο Μαρία το χαρμόσυνο γεγονός της γέννησης του Ιησού Χριστού. Και σε άλλα σημεία της Αγίας Γραφής, συναντάμε τους αγγέλους να μεταφέρουν στους ευσεβείς ανθρώπους το θέλημα του Θεού.

Πολλά είναι τα θαύματα που επιτελούνται σε ναούς αφιερωμένους στους αγγέλους.

Στη Μυτιλήνη, στο χωριό Μανταμάδες, υπάρχει το μοναστήρι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, όπου φυλάσσεται ανάγλυφη εικόνα του Αρχαγγέλου, πλασμένη από το χώμα όπου χύθηκε το αίμα των μοναχών μαρτύρων, οι οποίοι σφαγιάστηκαν στην περιοχή κατά την τουρκοκρατία. Είναι από τα σπουδαιότερα προσκυνήματα της χώρας μας, στο οποίο επιτελούνται πλήθος θαυμάτων.

Στη Λέσβο επίσης υπάρχει και ολόκληρο χωριό αφιερωμένο στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, το χωριό Ταξιάρχης , όπου και η φερώνυμη εκκλησία, στην οποία μπορεί να δει κανείς το αποτύπωμα στο μαρμάρινο δάπεδο της εκκλησίας, που άφησε ο Αρχάγγελος όταν με τη θαυματουργική παρέμβαση του διέσωσε μια μοναχή, καταδιωκόμενη από Τούρκους.

Τον Ταξιάρχη ακόμη τιμούν με μεγάλη ευλάβεια στη Σύμη της Δωδεκανήσου, όπου και το μοναστήρι του Πανορμίτη. Με τους Αρχαγγέλους και την προστασία τους συνδέεται ιδιαίτερα η Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους.