ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

[Voreios]

Και όμως , άθελα τους οι Σιωνιστές, με το Χ στο Xmas λένε την αλήθεια.
Γενικά , στην Ιστορία τους δεν αμφισβητούν την ύπαρξη του Ιησού.
Αυτό που αμφισβητούν είναι ότι ήταν ο Χριστός απο τον Θεό.
Με το Xmas άθελα τους όμως , από την Ελληνική λέξη ''Χ''ριστός, το παραδέχονται...

[Voreios]

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΗΣ… ΝΕΑΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
Θα ηχήσουν και πάλι οι γλυκόλαλες καμπάνες των Χριστουγέννων. Ο κόσμος θα τρέξει στις ολοφώτιστες Εκκλησιές, για να γιορτάσει τη Γέννηση του Θεανθρώπου. Μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Χριστιανοσύνης, τα Χριστούγεννα, θα συνάξει γύρω της το λαό του Θεού, για να μεταγγίσει στις καρδιές την ευλογία και την ειρήνη. Μικροί και μεγάλοι θα ψάλουν και θα κοινωνήσουν. Γιορτή της Οικογένειας και των παιδικών χρόνων, χαρακτηρίστηκαν τα Χριστούγεννα. Γιορτή των παιδιών της Εκκλησίας, αλλά και των παιδιών όλου του κόσμου. Ευλογημένη ατμόσφαιρα, χαριτωμένες ψυχές, ζεστό περιβάλλον, ζωηρά γέλια, πλούσια δώρα, γεμάτα τραπέζια, καρδιές ενωμένες στην αγάπη και την ελπίδα. Έτσι ήταν πάντοτε τα Χριστούγεννα…

Πάντοτε; Μακάρι να ήταν πάντοτε έτσι! Υπήρξαν όμως και δύσκολα Χριστούγεννα. Τα Χριστούγεννα στις Κατακόμβες, στους διωγμούς. Βγαίνοντας οι πρώτοι Χριστιανοί τότε από την υπόγεια λατρεία των Χριστουγέννων δεν ήξεραν αν θα συναντήσουν τη ζωή ή τον θάνατο! Τα Χριστούγεννα στο έρμο το Μεσολόγγι! «Βάστα καϋμένο Μεσολόγγι»! Χριστούγεννα στις τάπιες και τις πολεμίστρες περιμένοντας τη βραδινή χριστουγεννιάτικη επίθεση των φανατικών και ασεβών μουσουλμάνων. Νηστικοί και ξεθεωμένοι περίμεναν οι υπερασπιστές της Ιερής πόλης του Μεσολογγίου να σώσουν την Πατρίδα. Χριστούγεννα στην Τουρκοκρατία! Οι ραγιάδες γρήγορα και σιωπηλά, χωρίς πανηγυρικές κωδωνοκρουσίες, σκυφτοί έμπαιναν στις χαμηλοτάβανες πετρόχτιστες εκκλησιές για να επιτελέσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και κράταγαν από το χέρι σφιχτά τα παιδιά τους με το φόβο μήπως τα επόμενα Χριστούγεννα δε θα τα είχαν γύρω από το Άγιο Ποτήριο. Χριστούγεννα στα βουνά της Β. Ηπείρου, πολεμώντας τους Ιταλούς. Με λίγο χαλβά και λίγο ξερό ψωμί. Με νερό για χιόνι. Για Εκκλησία, το χαράκωμα, και για προσκυνητάρι, ένα κονσερβοκούτι για καντήλι και μια χάρτινη εικόνα για να ασπασθούν οι ορθόδοξοι μαχητές των ελληνικών συνόρων. Χριστούγεννα της Γερμανικής Κατοχής στην Αθήνα! Τα φοβερότερα Χριστούγεννα! Ο νέος Ηρώδης, ο Χίτλερ, είχε σκορπίσει το θάνατο στα παιδιά της Αθήνας. Ζωντανοί νεκροί! Μια λέξη άκουγες σπαραχτικά να βγαίνει από τα αδύνατα και αρρωστημένα πνευμόνια μικρών και μεγάλων: «πεινάωωωω…». Χριστούγεννα φριχτά! Καμμιά οργανική ουσία δεν υπήρχε μέσα στο αθηναϊκό σπίτι! Μόνο το νερό της βρύσης! Γιόρταζαν τη Γέννηση του Θείου Βρέφους και έκλαιγε ο κόσμος το θάνατο των βρεφών και νηπίων. Ποτέ πια τέτοια Χριστούγεννα! είπαν οι λαοί. Ποτέ πια πόλεμος! είπε ο κόσμος. Ποτέ πια Κατοχή! είπαν οι Έλληνες…

Από τότε πέρασαν πολλά Χριστούγεννα… Ήρθαν βεβαίως και Χριστούγεννα μοναχικά, φυλακισμένα, νοσοκομειακά, φτωχικά και λιτά, πένθιμα, ξενιτεμένα… Δηλαδή, πέρασαν οι άνθρωποι, οι ορθόδοξοι Έλληνες, κάποιοι Έλληνες, κάποια Χριστούγεννα, με φτώχεια, με αρρώστεια, στη φυλακή ή στο νοσοκομείο, με πένθος και αδικία, με στενοχώρια και μοναξιά, στην ξενιτειά και στον κίνδυνο… Δύσκολα Χριστούγεννα, χωρίς πολλά πράγματα και πολύ κόσμο… Ναι, αλλά ήταν κάτι το περιορισμένο και προσωρινό, το ατομικό και μεμονωμένο. Κάποιοι δεν είχαν, άλλοι όμως, οι περισσότεροι, βοηθούσαν και κάπως περνούσε η μεγάλη μέρα. Ακόμη και στη γερμανική κατοχή, η επαρχία δεν πείνασε τόσο!

Δύο όμως Χριστούγεννα βρίσκονται στην κορυφή της ανάγκης και κάτω από το όριο της φτώχειας, τηρουμένων ασφαλώς των αναλογιών. Τα Χριστούγεννα… του Χριστού μας στη Βηθλεέμ πρίν 2011 χρόνια και τα Χριστούγεννα … των Ελλήνων το 2011! Τα Χριστούγεννα δηλ. της απογραφής του Καίσαρα και τα Χριστούγεννα της … νέας γερμανικής Κατοχής φέτος. Εκείνα, τότε, έστειλαν την αγία «οικογένεια» στο σπήλαιο της Βηθλεέμ! Σε συνθήκες απερίγραπτα φτωχές! Τα τωρινά όμως στην Ελλάδα έστειλαν την ελληνική οικογένεια στην απόγνωση και τη θλίψη. Μπορεί ίσως να φταίμε και μείς, οι πολίτες, που είχαμε μάθει να ταυτίζουμε τα Χριστούγεννα με το πλούσιο μεσημεριανό τραπέζι και το Πάσχα με τον οβελία. Αλλά τα φετινά Χριστούγεννα δεν συγκρίνονται με κανένα από τα προηγούμενα. Είναι τα Χριστούγεννα της σκληρής, απάνθρωπης, προκλητικής και γενικής Νέας Κατοχής.

Δεν υπάρχουν πλέον δάκρυα, για να κλάψει κάποιος πονόψυχος τις περιπτώσεις. Δεν υπάρχουν πονόψυχοι πλέον, αλλά πονεμένοι. Δεν υπάρχουν πλούσιοι να βοηθήσουν… Ελάχιστοι απέμειναν εκείνοι που δεν προσβλήθηκαν από τον ιό της μεθοδευμένα επιβληθείσης φτώχειας. Οι γνωστοί άγνωστοι των… προαστείων και της Βουλής . Οι άλλοι βρίσκονται σε ανάγκη και παρακάλεση σε Θεό και ανθρώπους. Δεν υπάρχει πρωτεύουσα πια που να πεινά και επαρχία, που τα βγάζει πέρα. Όλη η Ελλάδα έγινε μια φτωχοεπαρχία της Ευρώπης.

Τι να πούμε για τα φετεινά Χριστούγεννα της … ορφανής Ελλάδας! Σχολεία χωρίς πετρέλαιο, παιδιά που λιποθυμούν στα έδρανα χωρίς πρωϊνό, μαθητές που διαβάζουν σκεπασμένοι με κουβέρτες, σπίτια όπου τρώνε μια φορά τη μέρα, οικογένειες που δε δουλεύει κανένας από τα μέλη τους, συντετριμμένοι άποροι γονείς, αυτοκίνητα ακίνητα, χωρίς πινακίδες, απλήρωτοι καθυστερημένοι λογαριασμοί, ακατάβλητες τραπεζικές δόσεις, ληγμένα γραμμάτια, πληρωμένα φάρμακα, ζυμαρικά και όσπρια στο τραπέζι καθημερινά, κομμένα ρεύματα και νερά, σταματημένα φροντιστήρια των παιδιών, χρέη που τρέχουν και ενοίκια που περιμένουν, δήμοι και περιφέρειες χωρίς πόρους, ναοί που μετράνε πλέον τα χάλκινα κέρματα του παγκαρίου για να καλύψουν τρύπες και γύμνιες και να χορτάσουν άδειες κοιλιές. Άνεργοι νέοι, κλειστά μαγαζιά, ακινησία στην αγορά, μελλόνυμφοι στην αναμονή, μαραζωμένοι συνταξιούχοι, αδιαθεσία παντού, αυτοκτονίες συχνές, «ο πλούς εν νυκτί, φως ουδαμού», απολυμένοι και ανασφάλιστοι, αγανακτισμένοι και διαμαρτυρόμενοι… Αγρίεψε το μάτι του λαού. Μια πατρίδα στα όρια της απόγνωσης και της γενικής ανάφλεξης.

Χριστούγεννα 2011. Κι όμως «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Αυξήθηκαν φέτος οι προχριστουγεννιάτικες φιλανθρωπικές προσπάθειες. Κάποιοι δήμοι οργάνωσαν κάτι για τα παιδιά. Δόθηκαν περισσότερα δέματα αγάπης σε φτωχούς. Έγιναν πιο πολλές επισκέψεις συμπαράστασης. Η Εκκλησία, η μεγάλη μάννα των ορθοδόξων, μαζεύει και πάλι τα παιδιά της κάτω από τα προστατευτικά φτερά της. Αυξήθηκαν τα συσσίτια και τα επιδόματα. Κάτι έγινε και με τον Έρανο της Αγάπης. Λίγα πράγματα βέβαια. Είναι πλέον ο ίδιος ο λαός που δίνει από το υστέρημά του.

Στη Γερμανική Κατοχή του 1941 έβγαινε η μερίδα του φτωχού, μια κουταλιά από κάθε πιάτο, κι έβγαινε ένα ακόμη πιάτο. Εβδομήντα χρόνια μετά, το 2011, ο φιλότιμος λαός μας, ο καταδικασμένος στον εξευτελισμό των τραπεζιτικών μεθοδεύσεων, της πολιτικής αβουλίας των βουλευτών του και της κυβερνητικής αναξιότητας των εκλεγμένων αρχόντων του, βγάζει κι ένα πιάτο για τα παιδιά των ορφανοτροφείων, για τους γέροντες των γηροκομείων, για τις στρατιές των ανέργων και αστέγων, για τις ορδές των απατημένων λαθροφερμένων μεταναστών, για τους τροφίμους των φυλακών, για τους ξεχασμένους των ασύλων. «Αχ, Ελλάδα, πόσο Σ΄ αγαπώ!» «Προώρισται να ζήσης και θα ζήσης δια της αγάπης και της φιλανθρωπίας», γλυκειά μας Πατρίδα.

Χριστούγεννα απελπισίας τα φετινά! «Ουδείς οίδε τι τέξεται η επιούσα». Πολλοί ξαναφέρνουν στην επικαιρότητα θρύλους και προφητείες. Τι θα γίνει άραγε; Ένας χειμώνας δύσκολος. Βαριά μελανιασμένα σύννεφα στον ορίζοντα. «Πού είναι ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων;» Ψάχνουμε και μεις χωρίς αστέρι και φως ελπίδας στην αφιλόξενη πλέον Ελλάδα. Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Τι κάνει ο Θεός; ρωτούν πολλοί. Ή είμαστε πολύ αμαρτωλοί και μας τιμωρεί, ή είμαστε ακαλλιέργητοι και μας παιδαγωγεί ή είμαστε πολύ άγιοι και μας δοκιμάζει ή πολύ υπομονετικοί και κάτι μας ετοιμάζει! Δεν εξηγείται αλλοιώς. Ό,τι και νάμαστε μη χάσουμε την προσδοκία μας, την ελπίδα μας και τη χαρά μας.

Χριστούγεννα της Νέας Κατοχής του 2011. «Σώπα, όπου νάναι θα χτυπήσουν οι καμπάνες». Δε χάθηκε η ελπίδα. Γεννιέται ένα Παιδί. Κι αυτό το Παιδί είναι ο Χριστός! Ο Εμμανουήλ, ο Θεός μαζί μας! «Ανατολή όνομα Αυτώ». Κάτι καινούριο ξεπροβάλλει! Αν κάποιοι, λοιπόν, λαοί και άρχοντες, αρέσκονται στην απάτη, εμείς ας υπηρετήσουμε την Αγάπη. Αν κάποιοι προωθούν τη διαπλοκή, εμείς ας επιμείνουμε στην Προσευχή. Αν άλλοι μεθοδεύουν την εκμετάλλευση, εμείς αυξήσουμε την αλληλεγγύη. Αν κάποιοι ανέχονται και μεθούν, «άνθρωπον μη εντρεπόμενοι και Θεόν μη φοβούμενοι», εμείς ας αγρυπνούμε κοντά στους αναγκεμένους. Αν κάποιοι σχεδιάζουν στα σκοτεινά γραφεία τους τον φόνο «από διετούς και κατωτέρω» των παιδιών των Ελλήνων, εμείς ας μείνουμε πιστοί στη Ζωή που γεννιέται. Αν, τέλος, δικοί μας και ξένοι ψεύδονται και μας εμπαίζουν, εμείς ας προσκυνήσουμε ταπεινά την Αλήθεια και ο Καλός Θεός θα μας βγάλει από άλλο δρόμο, για να ξαναβρούμε τη χαμένη Πατρίδα μας και την αποσταμένη ελπίδα μας. Ένα είναι σίγουρο: δε θα πεθάνουμε, δε θα χαθούμε!
«Ζεί Κύριος» και μείς ζούμε!

[Voreios]

Μπουτάρης: Τα Χριστούγεννα δεν είναι γιορτή που πάμε στην εκκλησία κι ανάβουμε κερί!
Δέκτης πολλών επικριτικών σχολίων για το χριστουγεννιάτικο διάκοσμο της Θεσσαλονίκης - εξαφάνισε από το κέντρο οποιοδήποτε ίχνος φάτνης!!!- έγινε στο σημερινό δημοτικό συμβούλιο ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης.
Η απάντησή του άφησε άφωνους τους πάντες! Είπε: «Καταρχήν δεν είμαι άθεος, όπως πολλοί με κατηγορούν. Τα Χριστούγεννα όμως, είναι εμπορική γιορτή, δεν είναι γιορτή της χριστιανοσύνης. Δεν είναι
γιορτή που ανάβουμε κερί. Είναι γιορτή της αγοράς. Κι εδώ δεν είμαστε σχολή θεολόγων. Εμάς μας αρέσει ο διάκοσμος. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Στο κάτω- κάτω εμείς είμαστε δημοτική αρχή».

Saddam Hussein ███████████████ 100% Complete.
Osama Bin Laden ███████████████ 100% Complete.
Mu'ammar Gheddafi ███████████████ 100% Complete.
Georgios Papandreou ███████████████ 100% Complete
boutaris ████████▒▒▒▒ Loading...

[giannis73]

Τί θαυμάζεις Μαριάμ; τί ἐκθαμβεῖσαι τῷ ἐν σοί; Ὅτι ἄχρονον Υἱόν, χρόνῳ ἐγέννησα φησί, τοῦ τικτομένου τὴν σύλληψιν μὴ διδαχθεῖσα. Ἄνανδρος εἰμί, καὶ πῶς τέξω Υἱόν, ἄσπορον γονὴν τίς ἑώρακεν, ὅπου Θεὸς δὲ βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις, ὡς γέγραπται. Χριστὸς ἐτέχθη, ἐκ τῆς Παρθένου, ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας.



Πολύ συγκινητική εικόνα.
Με αγγίζει πάρα πολύ όταν προσπαθώ να σκεφτώ μπροστά μου την εικόνα αυτή ακούγοντας και το κάθισμα αυτό.
Είναι απίστευτο.

[Voreios]

Βηθλεὲμ ἐτοιμάζου· εὐτρεπιζέσθω ἡ φάτνη· τὸ Σπήλαιον δεχέσθω, ἡ ἀλήθεια ἦλθεν· ἡ σκιὰ παρέδραμε· καὶ Θεὸς ἀνθρώποις, ἐκ Παρθένου πεφανέρωται, μορφωθείς τὸ καθ' ἡμᾶς, καὶ θεώσας τὸ πρόσλημμα. Διὸ Ἀδὰμ ἀνανεοῦται σὺν τῇ Εὔᾳ, κράζοντες· Ἐπὶ γῆς εὐδοκία ἐπεφάνη, σῶσαι τὸ γένος ἡμῶν.
Βηθλεέμ ἐτοιμάσου, καί σύ φάτνη εὐπρεπίσου.
Ετοιμάσου καί σύ Σπήλαιο, νά δεχθεῖς τήν ἀλήθεια πού ὴλθε.
Τό σκοτάδι ἐξαφανίστηκε, καί ὁ Θεός φανερώθηκε ὡς ἄνθρωπος, γεννηθείς ἀπό Παρθένο, γιά νά θεωθεῖ ὁ ἄνθρωπος.
Γι΄αὐτό, ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα ἀναθαροῦν, διαλαλῶντας, ὅτι ἠρθε εὐλογία στήν γῆ γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

[Εφραίμ]

Ποιμαντορική Εγκύκλιος Χριστουγέννων.

Πηγή: http://kosmasaitolos.blogspot.com/2011/ ... st_22.html


«Ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ…» (Λουκ. β,11)

Τέκνα του Γεννηθέντος Σωτήρος Χριστού, αγαπητά και περιπόθητα!

Χαρμόσυνο και αφυπνιστικό ακούσθηκε τη νύχτα της Γεννήσεως το λυτρωτικό μήνυμα από τα χείλη των αγγέλων. «Ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ…» (Λουκ. β, 10-11).

Οι άγιοι άγγελοι ανήγγειλαν στους ποιμένες και σε όλο τον κόσμο βέβαια, ότι ήλθε το πλήρωμα του χρόνου για να εκπληρωθούν οι λόγοι των προφητών του Ισραήλ, αλλά και οι χρησμοί όλων των λαών της γης, οι οποίοι περίμεναν με αγωνία τον Λυτρωτή και Σωτήρα όλου του κόσμου. Kυριαρχούσε ο πόθος για μια αλλαγή και λύτρωσι.

Από παντού εκφραζόταν η ελπίδα ότι θα έλθη ο δυνατός, ο σοφός, ο άγιος ο οποίος θα συντρίψη το κακό, θα φωτίση τον κόσμο και θα απαλλάξη την ανθρωπότητα από τα δεινά που την μάστιζαν, θα την ελευθερώση από την άβυσσο στην οποία την κατεκρήμνισε η αποστασία.

Πολλοί θέλησαν είτε με την φιλοσοφία τους, είτε με την επιστήμη τους, είτε με την ψευτοθεότητά τους και τόσα άλλα, να σώσουν την ανθρωπότητα από την κατάπτωσι και τη φθορά αλλά δεν το κατόρθωσαν.

«Ήλθε όμως το πλήρωμα του χρόνου… και ο Θεός Πατήρ εξαπέστειλε τον Υιόν Αυτού, γενόμενον εκ γυναικός..» (Γαλ. δ , 4).

Ο άπειρος Θεός, ο Δημιουργός των πάντων, ο Ένας της Αγίας Τριάδος, μέσα από τα πανάγια σπλάχνα της Παναγίας κόρης της Ναζαρέτ, Μαριάμ, γεννήθηκε ως βρέφος αδύναμο στη μικρή πόλι της Ιουδαίας, τη Βηθλεέμ.

Εκείνη τη νύχτα της Γεννήσεως έληξε το δράμα της ανθρωπότητος, οι χιλιετίες της αναμονής έφθασαν στο τέλος τους.

Αυτή η φανέρωσι του Θεού στον κόσμο μας και στη ζωή μας, η άληθινή και πραγματική εισαγωγή του ως ανθρώπου στην οικουμένη (Εβρ. ι, 6), έφερε τη σωτηρία και τη λύτρωσι του κόσμου.

Και τι δεν μας προσέφερε ο Κύριος με την ενανθρώπησί Του! Μας απεκάλυψε την αληθινή πίστι. Μας απεκάλυψε τον Τριαδικό Θεό μας. «Οι εν σκότει και σκια… εύρομεν την αλήθειαν» (δηλ. την αληθινή πίστι).

Όλη η ανθρωπότητα ήταν βυθισμένη στην ειδωλολατρία. Τα πάντα λατρεύονταν ως θεοί, εκτός από τον αληθινό Θεό. Μας χάρισε το αληθινό φως και μας έκανε Χριστιανούς. Μας ελύτρωσε από τα δεσμά του διαβόλου, από την αμαρτία και τον αιώνιο θάνατο. Μόνον ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε στον άνθρωπο: «Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» (Μαρκ. ζ, 47).

Ήλθε ανάμεσά μας και μας έφερε την αληθινή, την μόνιμη ειρήνη. Όχι την επιφανειακή, του κόσμου την ειρήνη. Μας έφερε τη δική Του, την θεία, την εσωτερική ειρήνη, αφού μας ελευθέρωσε από την ρίζα της ταραχής και την πικρία της αμαρτίας, συμφιλίωσε το Θεό με τον άνθρωπο, ένωσε τον ουρανό με τη γη.

Μας δίδαξε την γνησία, την καθαρή, την ανόθευτη αγάπη. Έδωσε στον άνθρωπο την πραγματική του αξία, εξύψωσε τη γυναίκα, ετίμησε το παιδί ως αγγελική ύπαρξι, ελευθέρωσε το δούλο και τον τίμησε ως εικόνα του Θεού, έδωσε στην ένωσι ανδρός και γυναικός μέσα στην οικογένεια, ιερό και μυστηριακό χαρακτήρα.

Κυρίως όμως, ο Θεός κατέβηκε μέχρι τον άνθρωπο ώστε ο άνθρωπος να υψωθή μέχρι τον Θεό, ο Θεός μετέσχε της δικής μας ανθρωπίνης φύσεως για να μετάσχη ο άνθρωπος της θείας.

«Ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ…»!

Έχοντας υπ’ όψιν όλα αυτά, μπορεί κάποιος να ακούση τον ακατάστατο λογισμό του και να ρωτήση: Αφού ο Χριστός έσωσε τον κόσμο και του χάρισε όλα αυτά τα δώρα, γιατί σήμερα η κοινωνία μας δεν ζη τη χαρά, την ειρήνη, την ευτυχία; Γιατί, ιδιαιτέρως στην εποχή μας τόσο έντονα δοκιμάζεται ο κόσμος, η πατρίδα μας;

Αγαπητοί, ο Χριστός μας έγινε άνθρωπος, μας προσέφερε και μας προσφέρει τη σωτηρία. Εμείς όμως δεν Τον πιστέψαμε, δεν Τον αγαπήσαμε, δεν Τον δεχθήκαμε.

Αναζητήσαμε φιλοσοφικά συστήματα, θεωρίες, ιδεολογίες, επιστημονικές ανακαλύψεις για να επιτύχουμε και να εδραιώσουμε την ειρήνη, τη χαρά, την ευημερία, την ευτυχία. Μόνον μ’ αυτά όμως - και ας το δεχθούμε - αποτύχαμε χωρίς Χριστό.

Επιλήσμονες και αγνώμονες, περιφρονούμε και σήμερα τον Νηπιάσαντα Κύριο, πορευόμαστε με οδηγό μόνο το θέλημά μας, αν και λεγόμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Νοθεύσαμε το δόγμα, εκκοσμικεύσαμε το χριστοκεντρικό μας ήθος, προδίδουμε την αγία εκκλησιαστική μας παράδοσι, αλλοιώνουμε την διδαχή των Πατέρων μας, δεν επιτρέπουμε στον Σωτήρα Χριστό να οδηγήση τη ζωή μας.

Ο νεοπλουτισμός, ο εγωκεντρισμός, η έξαρσι του συμφέροντος, η υποδούλωσι στις ηδονές της σαρκός μέχρι της κτηνώδους διαστροφής, μας αποξένωσαν από τη χάρι και την ευλογία του Θεού μας.

Τι κρίμα αλήθεια! Αυτός ο κόσμος μας, ο πολιτισμένος και τάχα έξυπνος, αρνείται και υποφέρει, σφαδάζει, συντρίβεται, χάνεται. Και ζητάει λυτρωτή, σωτήρα, όπως η προ Χριστού ανθρωπότητα.

Υπάρχει αλήθεια ελπίδα σωτηρίας; Δόξα τω Θεώ, υπάρχει!

Σήμερα Χριστούγεννα, ας θελήσουμε να δεχθούμε την αλήθεια. «Ετέχθη υμίν σήμερον, Σωτήρ».

Εφ’ όσον θα επιμένουμε να απομακρύνουμε τον Γεννηθέντα Σωτήρα από την καρδιά μας, από την οικογένειά μας, από την παιδεία μας, από την πατρίδα μας, ρακένδυτοι, εξαθλιωμένοι, δούλοι των σκοτεινών δυνάμεων, θα είμαστε και υποτελείς στα φοβερά πάθη μας, θα φιλοξενούμε πάντοτε μέσα μας την αγωνία, τη δυστυχία και το σπουδαιότερο, θα πορευόμαστε με την αμαρτωλότητά μας στην αιώνια απώλεια.

Γι’ αυτό όσο κι αν η ζόφωσι των ημερών μας και των σκοτισμένων υπευθύνων και ανευθύνων θέλει να αποκρύψη το θείο Βρέφος από τους ανθρώπους, θέλει να σκοτώση την πίστι μας, την αγάπη μας για τον Σωτήρα μας Χριστό, εμείς ας ανοίξωμε την καρδιά μας σήμερα, για να γεννηθή και να μείνη μόνιμα μέσα μας.

Ένα είναι το σωτήριο φάρμακο: Η προσωπική μας μετάνοια, η συνειδητή μετάνοια όλων των Ελλήνων, η επιστροφή μας στη Βηθλεέμ.

Όπως έφερε με την ενανθρώπησί Του ο Κύριος τη σωτηρία, έτσι και σήμερα θα φέρη και στην πατρίδα μας, στην οικογένειά μας, στον καθένα μας τη λύτρωσι.

Εύχομαι πατρικά, αυτά τα Χριστούγεννα να είναι αληθινά και σωτήρια για όλους μας.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

[Εφραίμ]

Χριστουγεννιάτικη Ἐγκύκλιος Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς

Πηγή:
http://www.imml.gr/webpages/egkyklioi/2011/69.htm


Χριστούγεννα 2011


ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 69Η
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ


Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,


«Σήμερον ὁ Χριστὸς ἐν Βηθλεὲμ γεννᾶται ἐκ Παρθένου. Σήμερον ὁ ἄναρχος ἄρχεται καὶ ὁ Λόγος σαρκοῦται. Αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἀγάλλονται καὶ ἡ γῆ σὺν τοῖς ἀνθρώποις εὐφραίνεται». Ἑορτὴ ἀσύλληπτης σημασίας καὶ μοναδικῶν εὐλογιῶν τὰ Χριστούγεννα. Ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος καὶ ὅπως λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος: «ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου, φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς», ( δ΄ 16). Ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος καὶ φωτίζεται ὁ κόσμος, μὲ «τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως». Δοξάζεται ἐν οὐρανοῖς καὶ ὑπόσχεται τὴν εἰρήνη καὶ τὴν εὐδοκία Του στοὺς ἀνθρώπους. Ὀνομάζεται Ἰησοῦς ποὺ σημαίνει Σωτήρας καὶ Ἐμμανουὴλ γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας. Εἶναι ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν καὶ ἡ ἐλπίδα τοῦ φωτισμοῦ καὶ τῆς σωτηρίας.

Αὐτὸ ζεῖ ἡ Ἐκκλησία μας μὲ ἀμείωτη ἔνταση καὶ γι’ αὐτὸ μᾶς καλεῖ σὲ ἔνθεη καὶ αἰώνια χαρά. Αὐτὸ πιστεύει καὶ κηρύσσει μὲ ὅλη της τὴ δύναμη μέσα στὴν ἱστορία. Δυστυχῶς ὅμως αὐτὸ πολὺ δύσκολα συνταιριάζει μὲ τὴν πραγματικότητα τοῦ κόσμου καὶ τὴν καθημερινότητα τῆς ζωῆς μας. Οἱ μέρες ποὺ ζοῦμε εἶναι βυθισμένες στὸ σκότος. Δὲν ἔχουν σχέση οὔτε μὲ εἰρήνη οὔτε μὲ εὐφροσύνη οὔτε μὲ εὐδοκία Θεοῦ. Ὁ κόσμος μας σὰν νὰ μὴν μπορεῖ νὰ στείλει πλέον ὕμνους δοξολογίας στὸν ἄναρχο Θεὸ ποὺ ὡς Λόγος σαρκοῦται. Οἱ ἀποκαλύψεις τῶν ποιμένων καὶ οἱ ἐμπειρίες τῶν μάγων τῆς ἀνατολῆς, ἂν ἀκούγονται, φθάνουν στὰ αὐτιά μας ὡς ὄμορφα ἀφηγήματα γιὰ νὰ ξεγελοῦν τὶς παιδικὲς ψυχὲς καὶ ὄχι γιὰ νὰ ἀφυπνίζουν ὅλους μας.

Δυὸ χιλιάδες χρόνια αὐτὸ ποὺ φαίνεται νὰ κυριαρχεῖ εἶναι τὸ σκοτάδι. Στὶς μέρες μας, αὐτὸ τὸ ζοῦμε ἐντονότερα ἀπὸ κάθε ἄλλη χρονιά. Τὰ φετινὰ Χριστούγεννα, χωρὶς ἀμφιβολία κυριαρχοῦνται ἀπὸ τὶς ἀναθυμιάσεις μιᾶς κρίσης ἀποκαλυπτικοῦ μεγέθους καὶ ἐσχατολογικῶν διαστάσεων. Καὶ τὸ χειρότερο δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ μποροῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε μὲ πρώτη ματιά, δηλαδὴ οἱ φόροι, τὰ χρέη, ἡ ἀνεργία, ἡ φτώχεια, ἡ οἰκονομικὴ κατάρρευση, τὰ παγκόσμια ἀδιέξοδα, οἱ ἐπαπειλούμενες κοινωνικὲς καὶ ἐθνικὲς ἐκρήξεις, οἱ ὅποιες φοβερὲς συνέπειες. Τὸ χειρότερο εἶναι ἡ ἀσέβεια, ἡ ἀδιαφορία, ἡ προσβολὴ τοῦ ὀνόματος καὶ τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὅτι χάσαμε τὸν δρόμο τῆς πίστης. «πλὴν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἄρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. ιη΄ 8)

Ἡ πατρίδα μας ὅσο ποτὲ ταπεινωμένη, ἡ ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια διασυρμένη, ἡ πίστη μας ἐντελῶς περιφρονημένη, ἡ ζωή μας ἀναστατωμένη, ἡ ἐλπίδα μας τσακισμένη, ὁ Θεός μας ξεχασμένος. Ἡ ἀνατολὴ τοῦ 2012 μοιάζει μὲ δύση.

Ὅμως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅσο οἱ κοινωνίες μας προχωροῦν σὲ ἀποστασία, τόσο περισσότερο καὶ καλούμαστε σὲ ἀφύπνιση πνευματικὴ καὶ εὐγνώμονα στροφὴ πρὸς τὸν Ἐνανθρωπήσαντα Κύριο. Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου δὲν εἶναι μιὰ γραφικὴ ἱστοριούλα γιὰ ἄλλες ἐποχές, οὔτε ἕνα ἑορταστικὸ ἐπινόημα γιὰ νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὴ μονοτονία καὶ τὴν πλήξη τῆς καθημερινότητας καὶ τῶν προβλημάτων της. Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου εἶναι ἕνα γεγονὸς ποὺ μαζὶ μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δείχνει τὸν προορισμὸ τοῦ ἀνθρώπου, τὴν προοπτική μας, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴ στροφὴ τῶν ἐλπίδων μας στὸ ἀληθινὸ πρόσωπό Του καὶ ἀπὸ τὴν ἕνωση μαζί Του.

Ἂν ἡ φτώχεια ἔχει χτυπήσει τὴν πόρτα μας, ἂς προσφύγουμε στὰ σοφὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ: «ἄκουε αὐτὴν τὴν ταπείνωση καὶ τὴν πτωχεία τοῦ Κυρίου, ὥστε ὅταν βρεθεῖς σὲ πτωχεία, μὴ παρασυρθεῖς, ἀλλὰ στρέψε τὸ νοῦ σου ἀπὸ τὸ πενιχρὸ σπήλαιο καὶ ἀπὸ τὴν ἀνάρμοστη στέγη στοὺς οὐρανοὺς τῶν οὐρανῶν, ἀπὸ τὴν εὐτελέστατη φάτνη στὸν λαμπρὸ ἀστέρα καὶ στὴ δοξολογία τῶν ἀγγέλων, ἀπὸ τὰ περιφρονημένα σπάργανα καὶ τοὺς εἰσπράκτορες τῶν φόρων στὰ δῶρα καὶ τὴν προσκύνηση τῶν μάγων καὶ στὴν πρόσληψη τῶν ἐθνῶν».

Μέσα στὴ μανία τοῦ σύγχρονου Ἡρώδη τῆς ἀποστασίας, τῆς ἄρνησης καὶ τῆς ἁμαρτίας, ἐμεῖς ἂς ἀκολουθήσουμε τὸ παράδειγμα τῶν μάγων. «Δι’ ἄλλης ὁδοῦ» (Ματθ. β΄ 12), τῆς ἀντίθετης ἀπὸ τὴν κοσμικὴ νὰ πορευθοῦμε πρὸς τὴν Βηθλεὲμ τῆς σωτηρίας μας. Καὶ ἂς καταθέσουμε τὰ δῶρα μας, ὡς χρυσὸν τὴν καλὴ καὶ ἁγία μας ζωή, ὡς λίβανον τὴν ὀρθὴ καὶ ὑγιῆ πίστη μας καὶ ὡς σμύρναν τὴν νέκρωση τῶν παθῶν, γιὰ νὰ ἀξιωθοῦμε τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, «Ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐκ τοῦ ὕπνου ἐγερθῆναι» (Ρωμ. ιγ΄ 11). Ἡ κρίση μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ μεταμορφωθεῖ σὲ ἀφύπνιση. Ἡ ἀφύπνιση θὰ φέρει τὴν ἄρνηση τῆς παρακμῆς. Ἂν ἀρνηθοῦμε τὴν παρακμή, ὑποχρεωτικὰ θὰ ἐπιστρέψουμε στὴν ἱστορία καὶ στὸν πολιτισμό μας, θὰ ξαναζήσει ἡ πίστη καὶ ἡ παράδοσή μας, θὰ ξαναζωντανέψει ἡ ἐλπίδα μας, θὰ ἀναστηθεῖ ἡ «πεσοῦσα εἰκόνα» μας, θὰ μᾶς ξαναθυμηθεῖ ὁ Θεός… Τότε, νὰ εἶστε βέβαιοι, ἡ δύση τῆς χρονιᾶς αὐτῆς θὰ θυμίζει ἀνατολή καὶ τὰ φετινὰ Χριστούγεννα θὰ πιστοποιοῦν ὅτι «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός».

«ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣΜΕΝΑ!»
«ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!»
Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ νηπιάσαντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ



† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς Νικόλαος

[eternity]

να βαλω εδω και το μηνυμα του Αρχιεπισκοπου Αναστασιου

Μήνυμα Αρχιεπισκόπου: Υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου
+ Ἀναστάσιος

Ἀρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2011

Υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου

“Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί” (Α΄ Τιμ. 3:16)
H υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου είναι βασικό μήνυμα της σημερινής μεγάλης εορτής του χριστιανικού κόσμου. Ακόμη και ο πιο τολμηρός νους δεν είχε ποτέ υποπτευθεί ότι ο Ίδιος ο απρόσιτος και ακατάληπτος Θεός θα προσελάμβανε την ανθρώπινη φύση και θα ἐφανερώνετο “ἐν σαρκί”,. Για την κλασική λογική, κάτι τέτοιο ανήκει στη σφαίρα του αδυνάτου.

Αυτήν ακριβῶς την υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου πανηγυρίζουμε σήμερα. Και καλούμεθα να τη χαρούμε, παρά τη σκληρή πραματικότητα την οποία βιώνουμε. Ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε ἄνθρωπος, εισήλθε στην ανθρώπινη Ιστορία. Το “ἐφανερώθη” υπαινίσσεται την προηγούμενη αΐδιο ζωή του Λόγου. “Θεός ὤν καί Θεοῦ υἱός, καί ἀόρατον ἔχων τήν φύσιν, δῆλος ἅπασιν ἐνανθρωπήσας ἐγένετο” (Θεοδώρητος, ἐπίσκοπος Κύρου). Η ελευθερία του Θεού δεν γνωρίζει όριο. Όπως καί η αγάπη Του, που είναι τό ουσιαστικό ιδίωμά Του

“Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν” (Ἰω. 1:14). Προσλαμβάνοντας το ανθρώπινο σώμα, ο Υιός και Λόγος του Θεού φανέρωσε ταυτόχρονα την απέραντη αξία και τη μοναδική σημασία που έχει το υπέροχο αυτό δημιούργημά Του. Και αποκάλυψε ότι τελικός σκοπός του ανθρώπου είναι να γἰνει κατοικητήριο του Θεού. Με την ενανθρώπησή Του, ο Χριστός έδειξε την ασύλληπτη στον ανθρώπινο νου δυναμική της ελευθερίας και της αγάπης του προσωπικού Θεού. Τοποθέτησε σε νέα βάση τις ανθρώπινες σχέσεις μαζί Του.

* *

Όσοι με πίστη και αγάπη προσβλέπουμε στόν ενανθρωπήσαντα Υιό και Λόγο του Θεού, γνωρίζουμε ότι Αὐτός παραμένει, τελικά, η οδός (Ἰω. 14:6) που οδηγεί, με τρόπο θαυμαστό, σε διεξόδους ζωής. Και πολλοί έχουμε προσωπική εμπειρία, ότι εκεί που όλα εφαίνοντο κλειστά και ζοφερά, άνοιξε δρομους λυτρωτικούς.

Η υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου, την οποία αποκαλύπτουν τα Χριστούγεννα, δεν γίνεται με μεγαλοπρεπείς δημόσιες εξαγγελίες και υποσχέσεις. Οι παρεμβάσεις του Θεού παραμένουν διαχρονικά αθόρυβες και μυστικές. Τις χαρακτηρίζει η απλότητα και η ταπείνωση, ενῶ συγχρόνως διατηρούν μια εξαιρετική πρωτοτυπία. Και οι επεμβάσεις αυτές συνεχίζονται διά μέσου τών αἰώνων.

Οι νόμοι της φύσεως που διέπουν τον κόσμο δεν αποκλείουν την παρέμβαση του Δημιουργού, Νομοθέτου και Προνοητού Θεού. Με την ελευθερία και την αγάπη Του, δεν έπαυσε να ενεργεί, όταν Εκείνος κρίνει, για την υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου, με τρόπους θαυμαστούς. Όταν, βεβαίως, δεν υπάρχει η πίστη προς τον αγαπώντα και ελεύθερο πάσης αναγκαιότητος Θεό, ο άνθρωπος αρνείται τη δυνατότητα του θαύματος. Ο πιστός χριστιανός, εν τούτοις, δέχεται ταπεινά την αδυναμία της ανθρωπίνης φύσεως και ζητεί από Εκείνον, ο Οποίος είναι άπειρος και παντοδύναμος, να του χαρίσει την υπερλογική δυνατότητα και τον φωτισμό να αποδεχθεί και να βιώσει το θαύμα.

* *

Τον τελευταίο καιρό, οι σκληρές συνθήκες που έχει προκαλέσει η γενικότερη ηθική και οικονομική κρίση έχουν δημιουργήσει πληθώρα αδιεξόδων. Σ᾽ αυτή την ομιχλώδη και πνιγηρή ατμόσφαιρα, η εορτή των Χριστουγέννων έρχεται να προσφέρει παρήγορο φως. Να βεβαιώσει ότι ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος για να μείνει εσαεί “μεθ᾽ ἡμῶν”. Ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει, έστω και αν συχνά Τον λησμονούμε και συμπεριφερόμαστε σαν να μην υπάρχει.

Ο Χριστός καταργεί, με τρόπους θαυμαστούς, τα ανθρωπίνως αδύνατα. “Ὅτι οὐκ ἀδυνατίσει παρά τῷ Θεῷ πᾶν ῥῆμα” (Λουκ. 1:37). Δεν είναι όμως “ο από μηχανής θεός” της αρχαίας τραγωδίας. Σέβεται την ελευθερία μας και αναμένει και από εμάς να χρησιμοποιήσουμε τις δυνατότητες που έχει χαρίσει στην ανθρώπινη φύση μας.

Υπάρχουν πολλά που συνήθως ονομάζουμε “αδύνατα”, τα οποία καλούμεθα με τη χάρη Του να υπερβούμε. Αρχίζοντας από τα άμεσα και προσωπικά. Εκ πρώτης ὄψεως, μοιάζει σχεδόν αδύνατο να απαλλαγούμε από τα πάθη μας, τη φιλαυτία, την πλεονεξία, τη φιληδονία· την ταση να λέμε ψέμματα, να αδιαφορούμε για τη δικαιοσύνη, τη νομιμότητα, την αλληλεγγύη. Ακόμη, παράλληλα, δηλώνουμε ότι μας είναι “αδύνατο” να αναλάβουμε, για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, πρωτοβουλίες που απαιτούν θυσίες.

Αντίθετα, η πίστη και η προσωπική σχέση με τον Χριστό, αποδεσμεύουν και ενεργοποιούν κρυμμένες μέσα μας δυνάμεις για την υπέρβαση των ανθρωπίνως αδυνάτων Μεταγγίζουν συγχρόνως εκπληκτική ζωτικότητα στην ανθρώπινη ψυχή, για να αντέχει και στις πιο αντίξοες συνθήκες στερήσεως, κατατρεγμού, πιέσεων· και να συνεχίζει να δρα με αισιοδοξία δημιουργική. Την εμπειρία αυτή συμπυκνώνει η μαρτυρία του Αποστόλου Παύλου: “Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ” (Φιλιπ. 4:13).

Οι εορτές της Εκκλησίας μας καλούν να αναθεωρήσουμε τη ζωή μας. Να συνέλθουμε από την ταραχή και την κατάθλιψη. Να ανανεώσουμε την πίστη και τη βεβαιότητά μας ότι ο Χριστός, του Οποίου την έλευση στόν κόσμο εορτάζουμε, παραμένει “μεθ᾽ ἡμῶν”· ότι ῍τά ἀδύνατα παρά ἀνθρώποις δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστιν” (Λουκ. 18:27). Να αλλάξουμε τρόπο σκέψεως και συμπεριφοράς. Να συντονίσουμε τη ζωή μας με το θέλημα το δικό Του. Και η προσωπική αυτή αλλαγή αντανακλά πάντοτε ευεργετικά στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο· τονώνει την αντοχή, την αλληλεγγύη, την ειρήνη, τη δημιουργικότητα, με τρόπους που συχνά παραμένουν αθέατοι αλλά που είναι ουσιαστικοί.

* *

“Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί”. Ἡ υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου παραμένει κεντρικό μήνυμα των Χριστουγέννων και προσωπική εμπειρία εκείνων που ζουν εν Χριστῷ.

Εύχομαι εκ καρδίας, η πεποίθηση αυτή να δυναμώσει μέσα μας κατά την εορταστική αυτή περίοδο, να μας παρηγορεί και να μας στηρίζει στο έτος που έρχεται.

Ευλογημένα Χριστούγεννα. Με γαλήνια καρτερία ο νέος χρόνος.

[Εφραίμ]

Ποιμαντορική Εγκύκλιος για την έναρξη του νέου έτους 2012.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. ΚΟΣΜΑΣ.

Πηγή:
http://kosmasaitolos.blogspot.com/2011/12/2012.html


Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
ΚΟΣΜΑΣ

Προς το Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως


Ανέτειλε νέο έτος. Η αγάπη και το έλεος του Τριαδικού μας Θεού μας έφερε στην αρχή ενός ακόμη έτους.
Δώρο του Θεού μας είναι ο χρόνος και οφείλουμε να τον αξιοποιούμε θεάρεστα και σωτήρια (Εφεσ. ε’, 16).
«Θελήματι Θεού το επίλοιπον εν σαρκί βιώσαι χρόνον»(Α’ Πέτρ. δ’, 2) μας προτρέπει ο Απόστολος Πέτρος.
Ο ουράνιος Πατέρας της αγάπης θέλει και αυτή τη νέα χρονική περίοδο να Του προσφέρουμε καρπούς μετανοίας, ριζική μεταστροφή, ανακαινισμό του εσωτερικού μας ανθρώπου.
Κι όλοι μας επιθυμούμε να είναι έτος σωτηρίας και αληθινής ευτυχίας. Από την προσωπική πορεία του καθενός μας, θα εξαρτηθή η πορεία όλου του νέου χρόνου, η πρόοδός μας, η επιτυχία μας, η ευτυχία μας.
Πολλοί διακηρύσσουν ότι εισερχόμαστε στο νέο έτος με πρωτοφανείς δυσκολίες και απαισιόδοξες προοπτικές. Αυτά ας μη μας αποθαρρύνουν. Ας μη μας αφαιρέσουν την ελπίδα, την αισιοδοξία, την δραστηριότητά μας.
Όσοι μιλάνε απαισιόδοξα, έπαυσαν να πιστεύουν στον Παντοδύναμο Θεό μας, να στηρίζωνται στην παρουσία Του, στην αγάπη Του, στη σκέπη Του, στην πρόνοιά Του.
Στηρίζονται στο ασθενικό και σαλευόμενο εγώ τους, στη φιλαυτία τους, στις υλιστικές θεωρίες τους, στα χρήματά τους, στους ισχυρούς-αδυνάμους της γης.
Δεν δέχτηκαν το φως του Χριστού, δεν φωτίστηκαν για να γνωρίσουν τον αιώνιο οδηγό, ο οποίος θα τους οδηγήση σε απλανείς δρόμους, δεν θέλησαν τη χάρι του Αγίου Πνεύματος για να πληρωθούν από τα δώρα Του: την πίστι, την χαρά, την ειρήνη. Κλυδωνίζονται οι ίδιοι και θέλουν να σώσουν τους άλλους και την πατρίδα μας. Όσο κι αν χωρίς Θεό, όλοι αυτοί έγιναν κήρυκες της απαισιοδοξίας και της καταστροφής, μη μας επηρεάζουν.
Αυτό το νέο έτος, ελάτε όλοι μας να στερεώσουμε μέσα μας τη θερμή πίστι στον Τριαδικό Θεό μας. Να αγωνισθούμε να διαφυλάξουμε ανόθευτη την ορθόδοξο αλήθεια, να τη ζήσουμε με συνέπεια, να την ομολογήσουμε σε όλη την πατρίδα μας, για να έχουμε ασάλευτο θεμέλιο και οικοδόμημα αιώνιο στην πορεία της ζωής μας.
Μην επιτρέπουμε αιρετικοί και κακόδοξοι όπως π.χ. μάρτυρες του Ιεχωβά, παπικοί, Πεντηκοστιανοί, οικουμενιστές να αλλοιώσουν την αλήθεια των πατέρων μας, να μας φέρουν την εκκοσμίκευσι, να αμβλύνουν την εμπιστοσύνη μας στον ουράνιο Πατέρα.
Υπάκουοι στην αποκαλυφθείσα αλήθεια του Ευαγγελίου, ας αγωνισθούμε να καλλιεργήσουμε αρετές, τις αρετές που μας υποδεικνύει ο σαρκωθείς Κύριος ως άνθρωπος στη γη, τις αρετές του σήμερα εορταζόμενου Μεγάλου Αγίου Βασιλείου, να αγιάσουμε τους εαυτούς μας, να ενωθούμε με το Χριστό μας δια του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
Αλήθεια, το πιστεύουμε; Τι μπορούμε να φοβηθούμε όταν γίνουμε και ζούμε ως «σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού»;
Όποιες κι όσες δυσκολίες κι αν συναντήσουμε, τότε, με ηρωικό φρόνημα θα ομολογούμε, όπως και ο Απ. Παύλος το «πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ» (Φιλιπ. δ’, 13)
Ας θελήσουμε αυτό το νέο έτος και να αγαπήσουμε ειλικρινά και αδιάκριτα όλους τους συνανθρώπους μας. Ας απομακρύνουμε τις επιφυλάξεις, τις καχυποψίες, τις αντιπάθειες, τις ψυχρότητες, τις εχθρότητες. Με του Χριστού μας την αγάπη, ας γίνουμε όλοι αδελφοί εν Χριστώ. Ας σκύψουμε με αγάπη και στοργή στο πρόβλημα κάθε δοκιμαζομένου αδελφού.
Με την ευκαιρία αυτή, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και να σας συγχαρώ για την αξιέπαινη προσφορά σας στον Έρανο Αγάπης της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Με συγκινήσατε και με διδάξατε. Πολλοί μοιράσατε την πτωχεία σας με τους φτωχότερους αδελφούς μας. Κερδίσατε αυράνιο μισθό, άφθαρτο.
Έτσι με την αγάπη ηνωμένοι, ας προχωρήσουμε. Και δυνατοί θα είμαστε και ειρηνικοί και χαρούμενοι, γιατί η αληθινή αγάπη, «έξω βάλλει τον φόβον» (Α’ Ιω. δ’, 18).
Αν όλοι οι Έλληνες θελήσουμε να θερμάνουμε την πίστι μας, να αγιάσουμε και να ενώσουμε τον εαυτό μας με τον παντοδύναμο Κύριο, και αν ενωθούμε μεταξύ μας με την αληθινή καθαρή αγάπη, θα γίνουμε ισχυροί εν πολέμω, θα αναλάβουμε τις δυνάμεις μας, θα αναπτερώσουμε το ηθικό μας, θα σώσουμε χάριτι Θεού τους εαυτούς μας και την πατρίδα μας. Όπως τόσες φορές χωρίς ψευτοαφεντικά σώθηκε η Ελλάδα, έτσι και σήμερα με τον γνήσιο αγώνα μας και τη βοήθεια του σαρκωθέντος και περιτμηθέντος Κυρίου και Θεού μας, Ιησού Χριστού, για τη δική μας σωτηρία, θα ζήση και θα μεγαλυνθή.
Ως Επίσκοπος και πατέρας που σας αγαπά ειλικρινά και προσεύχεται για όλους σας, εύχομαι ολόψυχα αυτό το νέο χρόνο να χαρίση ο Κύριος στον καθένας σας, στην οικογένειά σας, στα καλά κι ευλογημένα παιδιά σας, υγεία ψυχής και σώματος, ειρήνη, επιτυχία, πρόοδο, χαρά, ολοκληρωμένη ευτυχία και σωτηρία.
Αγαπητοί,
«Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε…» (Α’Κορ. ιστ’, 14)
«Ελπίσατε επί Θεώ ζώντι…τω Σωτήρι πάντων ανθρώπων» (Α’Τιμ. δ’, 10)
«Μεθ’ ημών ο Θεός» (Ματθ. α’, 23).

Με την αγάπη του ενανθρωπήσαντος Κυρίου

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

[Matina]

Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος σε Παπούλια: "Αποφυλακίστε τον Εφραίμ"!!!!

Παρέμβαση από τον Πατριάρχη Μόσχας για την απελευθέρωση του Εφραίμ. Εκφράζει απορία για την προφυλάκιση και ανησυχία για την υγεία του. Διαβάστε ποιο ήταν το μήνυμά του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας



Μήνυμα προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια απέστειλε ο πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Κύριλλος, ο οποίος εκφράζει τη βαθιά ανησυχία του σχετικά με τις ειδήσεις, που καταφθάνουν από την Ελλάδα γύρω από την προφυλάκιση του ηγουμένου της αθωνιακής Μονής Βατοπεδίου, αρχιμανδρίτη Εφραίμ.
"Δεν αμφισβητώ τη δικαιοδοσία των οργάνων της ελληνικής δικαιοσύνης και εκφράζω την ελπίδα για μια δίκαιη και αντικειμενική απόφαση στην υπόθεση, σχετικά με την περιουσία της μονής Βατοπεδίου", αναφέρει ο πατριάρχης Κύριλλος, προσθέτοντας ότι 'την ίδια στιγμή διατελώ εν απορία λόγω της εφαρμογής της προφυλάκισης προ της δικαστικής διερεύνησης της υπόθεσης, επί της ουσίας, ενός μοναχού ο οποίος δεν αποτελεί απειλή για την κοινωνία και επανειλημμένως έχει εκφράσει την ετοιμότητά του να συνεργαστεί με την ανάκριση".
"Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλούν οι ανακοινώσεις για τη μη ευνοϊκή κατάσταση της υγείας του αρχιμανδρίτου Εφραίμ, η οποία δεν ελήφθη υπόψη κατά τη σύλληψή του", συνεχίζει στο μήνυμά του ο Πατριάρχης Μόσχας, το οποίο δημοσιεύτηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της Ρωσικής Εκκλησίας και αναμεταδίδεται από όλα τα μεγάλα ρωσικά ΜΜΕ.
Όπως αναφέρει ο πατριάρχης Κύριλλος, απευθυνόμενος προσωπικά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, "στη Ρωσία, τη Λευκορωσία, την Ουκρανία, τη Μολδαβία και άλλες χώρες, οι λαοί των οποίων ποιμαίνονται πνευματικά από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, εκατομμύρια πιστών αισθάνονται αγωνία για τα αστυνομικά μέτρα, τα οποία ελήφθησαν ως προς έναν γνωστό σε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο ηγούμενο μιας δοξασμένης αγιορείτικης μονής εκείνες τις ίδιες ημέρες, κατά τις οποίες η ορθόδοξη Ελλάδα εορτάζει τα Χριστούγεννα".
"Θεωρώ καθήκον μου να διαβιβάσω αυτόν τον κοινό μας πόνο στον Αρχηγό του ελληνικού κράτους και να ζητήσω να απελευθερώσετε από τα δεσμά του τον αρχιμανδρίτη Εφραίμ, καθηγούμενο της Μονής Βατοπεδίου", καταλήγει το μήνυμα, που υπογράφει ο πατριάρχης Κύριλλος.