ΛΟΓΟΙ - ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

[rose]

Γιατί ο Θεός επιτρέπει να δοκιμάζονται τα δικά Του παιδιά;

Ομιλία του Δικαίου της Ιεράς Σκήτης Προφήτη Ηλία Αγίου Όρους,
Γέροντος Ιωακείμ του Αγιορείτου για τις δοκιμασίες και γιατί ο Θεός επιτρέπει τα βάσανα στη ζωή του ανθρώπου.

Α ΚΑΙ Β ΜΕΡΟΣ.

http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... 8WW4K2PtI#!

http://www.youtube.com/watch?v=prn8JlVa ... r_embedded

[rose]

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Μέσα από το παράθυρο της φυλακής --- Μηνύματα στον λαό.

http://orthodoxoskypseli.gr/dat/BBD187F1/file.pdf
  
  



 
 

[Εφραίμ]

Διδαχές και Προφητείες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

http://www.scribd.com/doc/15086161/διδαχες-Κοσμα-Αιτωλου

[rose]

ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΣ ΑΡΣΗ ΚΑΙ ΛΗΨΗ.

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ - ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΡΥΕΣ --- ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.

[rose]

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΑΙ∆ΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Αρχιμ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ Σ. ΒΛΑΧΟΥ.



Σε όσους ελευθερώθηκαν από τη γη της Αιγύπτου και προχωρούν στην έρημο.....................

[rose]

"Τα πάθη και η αμαρτία είναι επίκτητα, η ψυχή του ανθρώπου είναι Θεοειδής και τα υπόλοιπα είναι σαν νέφη που καλύπτουν την ψυχή".




Απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένη ομιλία του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου, με θέμα την τυπική τήρηση των εντολών.



Αν θέλουμε να είμαστε πνευματικοί άνθρωποι, που φαινόμαστε από τα αποτελέσματά μας..θα πρέπει να ακούμε πνευματικά και να επιδεικνύουμε έλεος ...στους συνανθρώπους μας...

Αν όχι, δεν είμαστε πνευματικοί άνθρωποι, διότι έχουμε προκαταλήψεις και οι προκαταλήψεις μας δεν μας αφήνουν να αγκαλιάσουμε τον άνθρωπο, όχι ως αμαρτωλό, αλλά ως άνθρωπο και μετά να καταλάβουμε αυτό που λένε οι Άγιοι Πατέρες: "Τα πάθη και η αμαρτία είναι επίκτητα, η ψυχή του ανθρώπου είναι Θεοειδής και τα υπόλοιπα είναι σαν νέφη που καλύπτουν την ψυχή". Εμείς όμως πρέπει να βλέπουμε την ψυχή του ανθρώπου και μετά με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, να προσπαθήσουμε να ιατρεύσουμε τον ασθενή αδελφό μας.


Νομίζετε ότι υπάρχουν για τον Χριστό αδιέξοδα; 'Η υπάρχει αρρώστια πνευματική ή σωματική ή διαστροφή οιασδήποτε φύσεως η οποία παραμένει για τον Χριστό πρόβλημα;

Εάν πούμε ότι αυτό είναι πρόβλημα και τους πετάμε έξω από την εκκλησία τότε σημαίνει ότι ο Χριστός είναι αδύνατος, έχει αδυναμία να θεραπεύσει τον άνθρωπο, δηλαδή μπορούμε να πούμε ότι.. κοιτάξτε πολύ καλά, θα μπορείτε να σωθείτε όσοι από εσάς δεν είστε αυτό...δεν είστε το άλλο...κ.τ.λ.
Εάν είστε λοιπόν έτσι, άνθρωποι διεστραμμένοι ή οτιδήποτε...τότε λυπούμαστε πάρα πολύ αλλά ξέρετε είσαστε καταδικασμένοι να πάτε στην κόλαση..οπότε όπως και να το κάνετε δύο πράγματα ή αυτοκτονείτε ή συνεχίζετε να κάνετε αυτά που κάνετε..

Ξέρετε, ακόμη και η μετάνοια, δεν παρουσιάζεται από τον Θεό στον άνθρωπο σαν μια εξιλαστήριο διαδικασία νομικής απαλλαγής από την ενοχή του ανθρώπου, αλλά ο Θεός προσφέρει την μετάνοια, σαν κάτι το πολύ πολύ ευχάριστο στον άνθρωπο, σαν την λύση του προβλήματος του και η λύση του προβλήματος της αμαρτίας είναι η μετάνοια, αυτό είναι το πρώτο που ζητά ο Θεός...............

Η διάθεση του ελέους, πρέπει να πηγάζει από την καρδιά μας, εκεί πρέπει να φτάσουμε, θα πρέπει να θέσετε αυτό στον εαυτό σας και όλοι μας ...και αν θέλουμε να δούμε πόσο πνευματικοί άνθρωποι είμαστε.. δεν θα δούμε ξέρετε...μην μετράτε τον εαυτό σας από το εάν ας πούμε...όποτε χτυπά η καμπάνα να πάμε στην εκκλησία, να νηστεύουμε χωρίς λάδι και όλα αυτά τα πράγματα..αυτά εύκολα γίνονται..και οι βουδιστές νηστεύουν χωρίς λάδι και οι μουσουλμάνοι νηστεύουν χωρίς λάδι και ο διάβολος δεν τρώει ποτέ του, πιο νηστευτής εκείνος από εμάς..Εμείς τρώμε και λίγα φασόλια νερόβραστα..εκείνος δεν τρώει τίποτα. Εμείς κοιμούμαστε και 2-3 ώρες, εκείνος δεν κοιμάται ποτέ. Εμείς κουραζόμαστε εκείνος είναι ακούραστος....

Αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς και εκείνος δεν κάνει είναι η ταπείνωση μας.

Αν είσαι ταπεινός, ο Χριστός κατοικεί στην καρδιά σου και άρα είσαι μίμηση Χριστού και έχεις έλεος μέσα στην καρδιά σου, τότε θα φανείς από το πως είσαι απέναντι στον άλλο άνθρωπο και από το πως συμπεριφέρεσαι στον άλλο άνθρωπο. Όχι στον καλό, τον φίλο σου, τον ευλαβή, τον άνθρωπο της εκκλησίας..Όχι αυτόν..Αυτοί όλοι είμαστε φίλοι. Με τα παιδιά του κατηχητικού είμαστε όλοι μια χαρά με τον άλλο άνθρωπο σε θέλω να δω τι είσαι;
Εκείνον μπορείς να τον περιχωρήσεις, μπορείς να τον αγκαλιάσεις μπορείς να τον κάνεις να αισθανθεί άνετα μέσα στην καρδιά σου;

Βλέπετε..θυμάστε τι έκανε ο Χριστός όταν εκείνη η γυναίκα εσυνελήφθη επ' αυτοφώρω μοιχευόμενη και ο Μωσαϊκός νόμος έλεγε ότι έπρεπε να λιθοβολιστεί και πήγαν οι αρχιερείς του Μωσαϊκού νόμου και είπαν στον Χριστό: "Διδάσκαλε αυτή η γυναίκα συνελήφθη επ΄ αυτοφώρω να διαπράττει μοιχεία. Ο νόμος λέει ότι πρέπει να την λιθοβολήσουμε τι θα γίνει τώρα;"
Περίμεναν από το Χριστό ..και λέει τι θα κάνει τώρα Αυτός; Θα πει πιάστε μια πέτρα και δώστε της από πάνω; και ο Χριστός έσκυψε κάτω, και λέει το Ευαγγέλιο και τους είπε:
"Ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος τον λίθο" και ελέγθηκαν και ένας ένας έφυγε...και ο Χριστός είπε: "παιδί μου που πήγαν οι κατήγοροι σου;"
"Δεν ξέρω έφυγαν..."
"Εντάξει ούτε εγώ σε κατακρίνω πήγαινε..και ουκέτι αμάρταινε.."

Δεν έκατσε να της πει, ξέρεις παιδί μου τι μεγάλο πράγμα που είναι η μοιχεία; Δεν ντρέπεσαι κοτζάμ γυναίκα να κάνεις αυτό το πράγμα; να κάνεις αυτή την αμαρτία; της είπε δύο λέξεις και την άφησε και έφυγε..
Εμείς θα αρχίζαμε από την γη μέχρι τον ουρανό, να ζωγραφίζουμε την αμαρτία και τον αμαρτωλό και όλα αυτά τα πράγματα...όχι γιατί θέλουμε να σώσουμε τον άλλο αλλά γιατί ουσιαστικά θέλουμε να βγάλουμε τα απωθημένα μας.
Ενώ οι Άγιοι άνθρωποι λένε: "Να τους ευλογήσει ο Θεός, να τους φωτίσει ότι κάνουν λάθος.."

Όλο αυτό το πνεύμα, το μη Ορθόδοξο πνεύμα το μη Χριστιανικό πνεύμα, ξέρετε απλώνετε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας και τις πολιτικές και τις εθνικές και τις ιστορικές και τις οικογενειακές και τις προσωπικές μας και τις εκκλησιαστικές μας.

Δεν ζητάμε να αλλάξουμε την διδασκαλία μας, απλά να ακούσουμε τον άλλο, του είναι αρκετό..και όταν ακούσουμε τον άλλο άνθρωπο, τότε ο άλλος δέχεται να σε ακούσει και εσένα...έτσι ακούγοντας ο ένας..ακούγοντας ο άλλος, μπορεί να βρεθεί λύση, και λύση βρίσκεται εις τον ΘΕΟ. Δεν υπάρχουν για τον Θεό αδιέξοδα.

Άρα λοιπόν αυτό το Έλεον, που είναι καρπός της ειρήνης ή κατά άλλη ερμηνεία που οδηγεί στην ειρήνη, ΕΛΕΟΝ -ΕΙΡΗΝΗΣ, προσφέρομεν εις τον Θεό, παριστάμεθα ενώπιον του Θεού εις την Θεία Ευχαριστία, ως άνθρωποι έχοντας καρδία ελεήμονα προς όλη την κτίση, γιατί ο Θεός αγαπά όλους εξ΄ ίσου. Αγαπά και τους δαίμονες, αγαπά και τους Μεγάλους Αγίους. Έτσι αφού εμείς καλούμαστε να ομοιάσουμε με τον Θεό, πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να αγαπήσουμε εξ' ίσου όλους τους ανθρώπους χωρίς ουδεμία διαφορά μέσα στην καρδιά μας. Ειρήνη μέσα στην καρδιά, είναι ο ίδιος ο Χριστός. Όταν έχουμε καρδιά ελεήμονα, τότε ο Χριστός είναι μέσα στην καρδιά μας αποτέλεσμα και προϋπόθεσις. Έτσι λοιπόν παριστάμεθα με ελεήμονα καρδιά, έχοντας την ειρήνη, τον Χριστό μέσα μας, και έτσι λοιπόν η ζωή μας, η παρουσία μας, γίνεται θυσία αινέσεως εις τον Θεό.

Ενώ ο Χριστός είπε προηγουμένως στο Ευαγγέλιο Του, να πάτε να μάθετε τι σημαίνει, "Έλεος θέλω και όχι θυσία" τώρα εις την Καινή Διαθήκη εις την Εκκλησία, λέμε ότι προσφέρουμε Έλεος Ειρήνης, που είναι πλέον όχι θυσία που δεν την θέλει ο Θεός, αλλά θυσία αινέσεως στον Θεό. Και θυσία αινέσεως, δεν είναι μόνο να ψάλλουμε και να υμνούμε, που και αυτό είναι ευλογία και είναι ας πούμε Χάρις να μπορούμε να δοξολογούμε το Θεό, αλλά προπάντων η πολιτεία μας, η ζωή μας, η βιωτή μας, η οποία γίνεται αιτία να δοξαστεί ο Θεός....



Ακούστε ολόκληρη την ομιλία του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου, με θέμα την τυπική τήρηση των εντολών. Ίσως η καλύτερη ομιλία του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου, που πρέπει όλοι να την ακούσουμε και να δούμε σε τι πνευματικὴ κατάσταση βρισκόμαστε, ώστε βλέποντας το χάλι μας να παρακαλέσουμε τον Κύριο και Θεὸ μας Ιησού Χριστὸ να μας χαρίζει μετάνοια. Αμήν, γένοιτο!
Δυστυχώς πολλοί από εμάς, άνθρωποι "εντός της Εκκλησίας", έχουμε κατανοήσει και ερμηνεύσει την πίστη μας, καθαρά με ένα εντελώς νομικίστικο τρόπο, και την αντιλαμβανόμαστε ως ένα σύνολο κανόνων που η τυχόν παράβασή τους επισύρει την αυστηρή τιμωρία....Ακούγοντας την ομιλία του Πατέρα Αθανασίου, θα μας γίνει κατανοητό, ότι όταν απολυτοποιούμε τα μέσα που μας δίνει η Εκκλησία μας, δηλαδή την νηστεία, την προσευχή, την Θεία Κοινωνία κ.τ.λ. αντί να ελκύσουμε την Θεία Χάρη και να την εκπέμψουμε στους ανθρώπους που είναι εκτός εκκλησίας, γινόμαστε υποκριτές φαρισαίοι και τιμητές των πάντων χωρίς ίχνος πραγματικού βιώματος ορθοδοξίας.

[zenjt]

ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ.Kάποτε,καθώς διηγείται ένας σεβάσμιος ιερομόναχος της ερήμου του σαρώφ,ενώ ο στάρετς προσευχόταν,άκουσε ξαφνικά έξω από το κελλί του,μουγκρητό.Και αμέσως όρμησε πλήθος λαού,έσπασαν την πόρτα του,έβγαλαν τους παραστάτες κι έριξαν στα πόδια του στάρετς ένα τεράστιο κούτσουρο.Αργότερα για να σηκώσουν αυτό το κούτσουρο και να το βγάλουν από το κελλί κοπίασαν οκτώ άτομα.Άλλοτε πάλι και την ημέρα,αλλά κυρίως τη νύχτα ,την ώρα της προσευχής,του φαινόταν πως το κελλί γκρεμίζεται από τις τέσσερις πλευρές κι από παντού ορμούν με μουγκρητά μανιασμένα θηρία.Άλλοτε παρουσιαζόταν μπροστά του ένα ανοικτό φέρετρο κι από μέσα σηκωνόταν ένας νεκρός.Τον πατέρα σεραφείμ δεν τον πτοούσαν κάτι τέτοια,γι αυτό ο διάβολος,κατά παραχώρηση βεβαίως του Θεού,εξαπέλυσε σκληρότερες επιθέσεις.Τον σήκωνε ψηλά στον αέρα και τον κτυπούσε στη γη με τέτοια ορμή ,που αν δεν τον φύλαγε ο άγγελός του,θα έσπαγαν τα κόκκαλά του.Ο όσιος όμως ούτε μ'αυτό φοβόταν,παρ'όλο που με τα πνευματικά του μάτια έβλεπε την ώρα του πειρασμού τα ίδια τα πονηρά πνεύματα. -Πάτερ μου,τον ρώτησε κάποιος λα'ι'κός με απλότητα,έχετε δει τα κακά πνεύματα; -Είναι αποτρόπαια!αποκρίθηκε εκείνος με χαμόγελο.Όπως ο αμαρτωλός δεν μπορεί να αντικρύσει το φως του Αγγέλου,έτσι είναι φοβερό να αντικρύσεις τους δαίμονες διότι είναι απαίσιοι.Όλους τους πειρασμούς τους απέκρουε με τη δύναμη του σημείου του σταυρού και της προσευχής.Αργότερα για ένα μεγάλο διάστημα,ζούσε ειρηνικά κι ευχαριστούσε τον Κύριο γι αυτή την ειρήνη και ησυχία.ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ''ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ-ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ-ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2004.

[rose]

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ.
Η ασκητική του πόνου κατά τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή.


"Κάλλιον να αποθάνω επάνω εις τον αγώνα, παρά να αφήσω και να υβρισθή η οδός του Θεού,
αφού έχω τόσας μαρτυρίας ότι δι’ αυτής διώδευσαν πάντες οι Άγιοι"


..........Το έργο του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού στοιχείται προς την ανθρωπολογική παράδοση των Πατέρων της Εκκλησίας, και ως εκ τούτου, αν και αφετηρία του αποτελεί το ζήτημα του πόνου, εντούτοις συναντούμε την καθόλου θεώρηση του περί ανθρώπου προβλήματος.
Συσχετίζοντας ο Γέρων, μέσα από τη διδασκαλία του αλλά και μέσα από τα γεγονότα της ζωής του, τις κύριες βιωματικές εκφράσεις του πόνου με τη ροή των κοσμικών πραγμάτων, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι: οι εκφάνσεις του πόνου στη ζωή του ανθρώπου δεν αποτελούν παρά όψεις του περί υπάρξεώς του ερωτήματος, το οποίο άλλωστε, συναρτάται αμέσως με την πορεία προς την πνευματική του τελείωση. Από την έννοια αυτή, ο σοφός περί τα Θεία Γέρων δεν διακρίνει ιδιαιτέρως κάποια έκφανση του πόνου, εφόσον το βίωμα του πόνου θεωρείται ποικιλοτρόπως, αλλά θεωρεί ως βίωμα πόνου κάθε βίωμα που φανερώνει ότι ασκείται ακούσια ή εκούσια βία στη φύση του ανθρώπου...........



Περισσότερα:

[Εφραίμ]

Ερμηνεία στο Πάτερ ημών (Α)
Αγίου Μακαρίου Νοταρά

http://www.pemptousia.gr/2013/02/ερμηνεία-στο-πάτερ-ημών-α/



Ερμηνεία στο Πάτερ ημών (Β)
Αγίου Μακαρίου Νοταρά

http://www.pemptousia.gr/2013/02/ερμηνεία-στο-πάτερ-ημών-β/

[Εφραίμ]

Αφιερωμένο στο σύγχρονο Όσιο Αγιορείτη ιερομόναχο και Ησυχαστή, Εφραίμ Κατουνακιώτη.

Συμπληρώνεται σήμερα, 14/27 Φεβρουαρίου, μία δεκαπενταετία όλη από την οσιακή κοιίμηση του χαρισματικού γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη (1912-1998). Τιμώντας τη μνήμη του, παραθέτουμε στη συνέχεια ένα απόσπασμα από τις διδαχές του σχετικά με την αξία των θλίψεων στη ζωή μας:

Oι θλίψεις, καλά είναι τα βάσανα, καλά είναι οι στενοχώριες, ξέρει ο Θεός γιατί τις δίνει. Γιατί έτσι περισσότερο πλησιάζουμε στον Θεό, με τις θλίψεις, με τα βάσανα. «Κύριε, εν θλίψει εμνήσθημέν Σου», λέει (Ησ. 26,16). Με τις θλίψεις πλησιάζουμε. Ο Θεός μας αφαιρεί τις θλίψεις; «Ο φεύγων πειρασμόν επωφελή, φεύγει ζωήν αιώνιον», λέει. Έτσι είναι.






Γι’ αυτό ο άνθρωπος να μην απελπίζεται, να μην έρχεται σε απόγνωση για τη μια αποτυχία. Διότι δεν γνωρίζεις ποιο είναι το θέλημα του Θεού. Όταν το γνωρίσεις το θέλημα του Θεού, κάνεις υπομονή, αλλά το θέλημα του Θεού δεν είναι πάντοτε γλυκό, είναι και πικρό, είναι και πικρό! «Το ποτήριον, ου μη πίω αυτό;» λέει. «Δεν θα το πιω το ποτήρι, Πέτρο;» λέει. «Θα το πιω το ποτήρι», και τον ονόμασε και σατανά, «ύπαγε οπίσω μου, σατανά, το ποτήριον ο δέδωκε ο Πατήρ, ου μη πίω αυτό;» (Ιω. 18,11). Έτσι είναι. Ναι, αλλά διά μέσου του Σταυρού ήρθε η Ανάστασις. «Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω»• διά μέσου του Σταυρού.

Και ο άγιος Χρυσόστομος επαινεί τον Ιώβ όχι στον πρότερό του βίο, που ήταν ελεήμων. οικτίρμων, που ήταν φιλόξενος, που ήταν της προσευχής άνθρωπος, όχι. Την υπομονή που έκανε στη μεγάλη δοκιμασία που του παρεχώρησε ο Θεός, στον πειρασμό, στην ασθένειά του. Η ασθένεια αυτή έκζεμα ήταν, όλο το σώμα του τό ‘ξυνε κι έβγαζε ιχώρα, πύον έβγαζε. Εκεί επαινεί περισσότερο ο άγιος Χρυσόστομος τον Ιώβ. Αλλά «την υπομονήν Ιώβ ηκούσατε» (Ιακ. 5,11).


Εγώ σας έχω πει ότι κάποτε με πλησίασε μια Γερόντισσα εκεί και λέει:

-Θέλω να εξομολογηθώ.

-Μα εγώ δεν εξομολογώ τους καλογήρους, θα εξομολογήσω καλογριές;

-Όχι, θέλω να πω τον λογισμό μου, λέει.

-Ε, πες τον λογισμό σου.

Αφού είπε κι εκείνη τα βάσανά της -γιατί πάντα βάσανα θα σου πει, δεν θα σου πει χαρές- λέει: «Είδα σαν ένα όραμα, ότι πάνω σ’ ένα βουναλάκι καθόντουσαν οι Πατριάρχαι Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ. Και λέω:

-Οι Πατριάρχαι είσαστε;

-Ναι, λένε, Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ.

-Νά ‘ρθω κι εγώ εκεί;

-Έλα.

-Από πού νά ‘ρθω;

-Να, από ΄κει, απ’ τον δρόμο.

-Δεν βλέπω κανέναν δρόμο.

-Εκεί είναι, ψάξε να τον βρεις.

-Μα, δεν βλέπω δρόμο.

-Ψαξε, βρε ευλογημένη, ψάξε και θα τον βρεις.

-Μα, αυτός ο δρόμος είναι δεκαπέντε πόντους, πώς θα περάσω; Όλο αγριοπούρναρα και αγκάθια. Θα σχίσω τα φορέματά μου, θα ματώσω τα ποδάρια μου.

-Α, κι εμείς από ‘κει περάσαμε και ήρθαμε εδώ πάνω.»

Το πράγμα θέλει να πει ότι διά μέσου των θλίψεων, δια μέσου των στενοχωριών, διά μέσου του αίματος, ο άνθρωπος θ’ ανέβει στον ουρανό. Με αμεριμνία και με άνεση, με αυτοκίνητο δεν πάμε, πάτερ, στον Παράδεισο. Θα δώσεις αίμα, να πάρεις πνεύμα.

Έξω αυτή η Γερόντισσα, να πούμε, δεν αναφέρω τ’ όνομά της. Καρκίνο, εγχειρήσεις, τούτο, εκείνο, αυτό κι όμως προσευχομένη είδε την Παναγία στο θρόνο της. «Περάστε οι όσιοι», λέει. Όλοι οι όσιοι πέρασαν μπροστά σαν παρέλαση, στην Παναγία. «Περάστε οι μεγαλομάρτυρες».

Αυτή καθότανε εκεί, Γερόντισσα ήταν, Ηγουμένη. Και στο τέλος πήγε, έβαλε μετάνοια φίλησε το χέρι της Παναγίας, ήταν ένα βελούδο! Και η Παναγία της είπε: «Υπομονή, υπομονή, υπομονή», και ξύπνησε, να πούμε. Δηλαδή αν θέλεις να είσαι μαθήτρια και μαθητής του Χριστού, θ’ ανέβεις κι εσύ απάνω στο Σταυρό.

Απαλλαγή κανένας Άγιος δεν εζήτησε από τον Θεό. Υπομονή να χαρίσει. Αν κάνεις υπομονή θά ‘χεις και λιγάκι μισθό, αν θά ‘χεις απαλλαγή, δεν έχεις τίποτες, μισθό δεν έχεις.

Εγώ είχα μια ξαδέρφη, η οποία έπαθε το μυαλό της και υπέφερε, να πούμε. Περίπου μετά από είκοσι χρόνια πέθανε. Πιστεύσατέ με, την είδα μέσα στα τάγματα των αγγέλων• μαζί με τους αγγέλους υμνολογούσε την Αγία Τριάδα! Ακούτε; Λίγη υπομονή που έκανε στη λύπη, στη θλίψη. Δεν μπορούσε, είχε έτσι σαν μια παραλυσία και δεν μπορούσε ούτε τον εαυτό της να περιποιηθεί. Και εν τούτοις όμως την υπομονή που έκανε σ’ αυτόν τον πειρασμό, που τον έδωσε ο Θεός βέβαια, και που την αξίωσε ο Θεός! Μέσα στα αγγελικά τάγματα, μέσα κι αυτή. Βρε, Βασιλική, λέω, τέτοια δόξα ηξιώθη! Υμνολογούσε μαζί με τους αγγέλους την Αγία Τριάδα.


Πηγή: http://www.pemptousia.gr/2013/02/μνήμη-γ-εφραίμ-κατουνακιώτη/