"Εαν μιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων και δεν έχω μέσα μου αγάπη, χαλκός είμαι που βροντά και τούμπανο που αλαλλάζει. Και αν έχω χάρισμα προφητικό και ξέρω όλα τα μυστικά και τη γνώση, κι αν έχω πίστη τόσο δυνατή που να μετακινώ βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τίποτε δεν είμαι. Αν σε ελεημοσύνες μοιράσω το βιός μου και παραδώσω το σώμα μου στη φωτιά για να καεί, αλλά δεν έχω αγάπη, όλα μάταια. Η αγάπη έχει μεγάλη καρδιά, ευεργετεί, δε φθονεί, δεν καυχιέται, δεν υπερηφανεύεται, δεν ασχημονεί, δεν κοιτάζει το συμφέρον της, δε θυμώνει, δε μνησικακεί, δεν είναι χαιρέκακη, χαίρεται αληθινά για τη χαρά του άλλου, όλα τα ανέχεται, όλα τα σκεπάζει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη παραμένει αιώνια."
Όλα ξεπερνιούνται όταν έχεις δίπλα σου ανθρώπους να σε αγαπούν και να τους αγαπάς. Η αληθινή αγάπη δεν κρύβεται. Φαίνεται στο βλέμμα, στο λόγο, στο χάδι. Περιφρουρεί με σεβασμό τα δικαιώματα του άλλου και ο μόνος στόχος της είναι, πως θα του δώσει χαρά. Έτσι μόνο χαίρεται και η ίδια. Μεγαλώνει αντί να μειώνεται αφού δεν είναι μέσον αλλά αυτοσκοπός.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ασχολούνται με το πως θα καταφέρουν να αγαπήσουν αλλά πως θα επιτύχουν να αγαπηθούν. Ακόμη κι αυτό το αναζητούν εσφαλμένα μέσω της ηδονής, της δόξας ή του χρήματος. Έστω κι αν βαπτίζουμε ως "σύνεση" το προσωπικό μας συμ-φέρον, θα έλθει σύντομα η στιγμή που θα μετράμε τις απώλειές μας. Το σύμπαν είναι αγάπη. Αν λόγω φιλαυτίας αντιλαμβάνομαι τα πάντα μόνο σε σχέση με το πόσο ωφέλιμα ή βλαβερά είναι για μένα, τότε είναι καιρός να αφαιρέσω τα παραμορφωτικά γυαλιά από τα μάτια μου και να διαπιστώσω πως οτιδήποτε δεν προσφέρω, μου είναι βλαβερό. Η αγάπη είναι πράξη πίστης. Με το να δίνω, δε χάνω, κερδίζω.
Ας προμηθευτούμε λοιπόν πάνω από όλα, διάθεση προσφοράς.