Βοήθεια στους δαιμονισμένους- Γέροντα, κάπου γράφει ότι ό διάβολος εμφωλεύει στην καρδιά του δαιμονισμένου, αλλά δεν θέλει να το ξέρη αυτό ο άνθρωπος, για να μην τον πολεμήση με την ευχή. Έτσι είναι;- Ναι, γιατί το δαιμόνιο έχει δικαίωμα να καθήση μέσα στον δαιμονισμένο ένα διάστημα και μπορεί να λουφάζη, ενώ με την ευχή ζορίζεται, επαναστατεί και μπορεί να φύγη.
Η ευχή είναι βαρύ πυροβολικό για τον διάβολο.
Μου είχαν φέρει στο Καλύβι ένα παλληκάρι δαιμονισμένο που έλεγε συνέχεια την ευχή.
Ο πατέρας του ήταν μοναχός, αλλά πέταξε τα ράσα και παντρεύτηκε, και το καημένο γεννήθηκε με δαιμόνιο.
Έτσι τα οικονόμησε ο Θεός, για να πάρη μισθό το παιδί, να σωθή και ο πατέρας, να έχουμε κι εμείς οι μοναχοί ως φρένο παραδείγματα από μοναχούς που πέταξαν τα ράσα και τώρα ταλαιπωρούνται.
Κάποια στιγμή που το έπιασε το δαιμόνιο, φώναζε σαν την κότα πολύ δυνατά: «Κά, κά, κά... ».
«Τί έπαθες; », του λέω, ενώ με τον νου μου έλεγα: Έν τω ονόματι του Ιησού Χριστού έξελθε, ακάθαρτον πνεύμα, από το πλάσμα του Θεού..
«Κι εγώ θέλω να φύγω, φώναζε το δαιμόνιο, επειδή πολύ με βασανίζει αυτός ο άνθρωπος, γιατί συνέχεια λέει την ευχή. Θέλω να πάω στο Πακιστάν, να βρω λίγη ανάπαυση! ».
- Γέροντα, γιατί δεν έφευγε το δαιμόνιο, αφού το παιδί έλεγε την ευχή;- Φαίνεται ότι και το παιδί είχε δώσει κάποια δικαιώματα, αλλά και το δαιμόνιο είχε το αφεντικό του και έπαιρνε από αυτό εντολές.
- Γέροντα, όταν προσεύχεται κανείς για έναν δαιμονισμένο, τί πρέπει να λέη;- Κατ' αρχήν να δοξολογήση τον Θεό: «Σέ ευχαριστώ, Θεέ μου, να πη, που με βοήθησες και βρίσκομαι σ' αυτήν την κατάσταση, ενώ κι εγώ μπορούσα να ήμουν στην θέση του και να είχα όχι πέντε-έξι δαιμόνια αλλά χιλιάδες.
Σε παρακαλώ, βοήθησε τον δούλο Σου που ταλαιπωρείται τόσο πολύ».
Να κάνη δηλαδή πρώτα καρδιακή προσευχή και ύστερα να συνέχιση με την ευχή: Κύριε Ίησού Χριστέ, ελέησον τον δούλον Σου..
Μερικές φορές εμείς που προσευχόμαστε, γινόμαστε αιτία να μη φεύγη το δαιμόνιο από τον δαιμονισμένο, γιατί προσευχόμαστε με υπερηφάνεια.
Έναν λογισμό υπερήφανο αν φέρουμε, λ.χ. «να, εγώ με την προσευχή μου θα βοηθήσω να φύγη το δαιμόνιο», αμέσως εμποδίζεται η θεία βοήθεια και βοηθάμε τον διάβολο να παραμένη.
Να ευχώμαστε για τους δαιμονισμένους πάντα με ταπείνωση, με πόνο και αγάπη.
Μια δαιμονισμένη πολύ την πόνεσε η ψυχή μου. Έκανε μια συγκατάβαση η καημένη, είπε ένα «ναι» στον διάβολο, και την ταλαιπωρεί φοβερά το δαιμόνιο χρόνια ολόκληρα. Καίει τις σάρκες της.
Γυρίζουν με τον άνδρα της στα μοναστήρια και κουβαλούν μαζί τους και το δεκαεξάχρονο κορίτσι τους.
Κάθονται όλη νύχτα στην εκκλησία και κάνουν αγρυπνία.
Αν ήταν άνδρας, θα τον έσφιγγα στην αγκαλιά μου.
Το δαιμόνιο πολύ υποφέρει, όταν σφίξης τον δαιμονισμένο με θεϊκή αγάπη.
Όταν δεν ερεθίζης τον δαιμονισμένο και δεν του πας κόντρα, αλλά τον πονάς, φεύγει το δαιμόνιο για λίγο ή για πολύ.
Η ταπείνωση είναι το ισχυρότερο «σοκ» για τον διάβολο.
Σε ένα μοναστήρι, την ώρα που οι προσκυνητές προσκυνούσαν τα άγια Λείψανα, πετάχθηκε ξαφνικά ένας που είχε δαιμόνιο και είπε στον ηγούμενο άγρια: «Με το ζόρι πρέπει να πάμε; ».
Ο ηγούμενος ταπεινά και με καλωσύνη του είπε: «Όχι με το ζόρι, με την θέληση σας».
Τότε εκείνος φώναξε: «εγώ με το ζόρι θα πάω» και όρμησε στα άγια Λείψανα και προσκύνησε.
Είδατε, πιέστηκε ο δαίμονας από την ταπείνωση και την καλωσύνη του ηγουμένου. Αυτό φοβούνται οι δαίμονες.
- Γέροντα, βοηθιούνται οι δαιμονισμένοι από την χάρη των Αγίων, όταν πηγαίνουν προσκύνημα την ήμερα της μνήμης τους;- Καλύτερα δαιμονισμένοι να μην πηγαίνουν στα πανηγύρια, γιατί αποσπούν τον κόσμο από την προσευχή. Γίνεται αταξία. Ας πάνε άλλη μέρα να προσκυνήσουν.
Και αν ακόμη ξέρουν οι δικοί του ότι υπάρχει εκεί κάποιος άνθρωπος που μπορεί να τον βοηθήση, ας μην τον πάνε εκείνη την ήμερα μέσα στον κόσμο. Διαφημίσεις θα κάνουμε;
Ούτε είναι σωστό, όταν φωνάζη ένας δαιμονισμένος, να μαζεύεται κόσμος.
Ένα παιδάκι δαιμονισμένο, το καημένο, μου είπε προχθές: «Έχω γίνει ρεζίλι».
Είχαν μαζευτή όλοι γύρω του σαν τους γλάρους. «Φύγετε, τους λέω. Τσίρκο έχουμε; ». Τίποτε αυτοί.
Δεν καταλαβαίνουν ότι, όταν κάποιος έχη ένα κουσούρι και εκδηλώνεται μπροστά στον κόσμο, ρεζιλεύεται.
- Γέροντα, η θεία Κοινωνία βοηθάει τους δαιμονισμένους;- Για όσους γεννήθηκαν δαιμονισμένοι, επειδή δεν έφταιξαν οι ίδιοι, η συχνή θεία Κοινωνία είναι το δραστικώτερο φάρμακο.
Αυτοί έχουν πολύ μεγάλο μισθό, όταν δεν γογγύζουν, μέχρι να ελευθερωθούν με την Χάρη του Θεού.
Είναι μάρτυρες, αν υπομένουν, γι' αυτό και επιβάλλεται να κοινωνούν συχνά.
Ένας όμως που δαιμονίσθηκε από δική του απροσεξία, πρέπει να μετανοήση, να εξομολογηθή, και να αγωνίζεται, για να θεραπευθή, και θα κοινωνήση, με την άδεια του πνευματικού, όταν πρέπη.
Αν κοινωνήση, χωρίς να μετανοήση και χωρίς να εξομολογηθή, θα δαιμονισθή χειρότερα.
Ένας δαιμονισμένος, όταν τον πήγαν να κοινωνήση, έφτυνε την θεία Κοινωνία.
Ο Χριστός θυσιάσθηκε, καταδέχθηκε να του δώση το Σώμα και το Αίμα Του, και αυτός να το φτύνη! Φοβερό! Βλέπετε, ο
διάβολος δεν δέχεται βοήθεια.
- Γέροντα, μπορούμε να δίνουμε τα ονόματα τους να διαβάζωνται στην Προσκομιδή;- Ναι, βέβαια. Οι δαιμονισμένοι πολύ βοηθιούνται, όταν οι ιερείς διαβάζουν με πόνο τα ονόματα τους στην Προσκομιδή.
- Γέροντα, όταν κάποιος που είχε δαιμονισθή έχη μετανοήσει, εξομολογήται, κοινωνάη, και η δαιμονική επήρεια δεν φεύγη, τί συμβαίνει; - Δεν φεύγει, γιατί ακόμη δεν έχει σταθεροποιήσει πνευματική κατάσταση.
Αν τον βοηθήση αμέσως ο Θεός να απαλλαγή από αυτήν την δαιμονική επήρεια, αμέσως πάλι θα ξεφύγη.
Γι' αυτό ο Θεός από πολλή αγάπη επιτρέπει να ύποχωρή το κακό σιγά-σιγά.
Έτσι ο άνθρωπος και εξοφλάει και σταθεροποιεί πνευματική κατάσταση. Όσο εκείνος σταθεροποιεί κατάσταση πνευματική, τόσο υποχωρεί και το κακό.
Από τον ίδιο θα εξαρτηθή πόσο γρήγορα θα απαλλαγή από την δαιμονική επήρεια.
Μια φορά με ρώτησε ένας πατέρας που το παιδί του είχε δαιμόνιο: «Πότε θα γίνη καλά το παιδί μου; ».
«Όταν εσύ σταθεροποίησης πνευματική κατάσταση, του λέω, θα βοηθηθή και αυτό».
Το ταλαίπωρο, ενώ ζούσε πνευματικά, ο πατέρας του αντιδρούσε και του έλεγε ότι θα τρελλαθή, αν δεν αλλάξη ζωή.
Άρχισε να το πηγαίνη ο ίδιος σε οίκο ανοχής, οπότε το παιδί παρασύρθηκε και δαιμονίσθηκε.
Όταν το κυρίευε το δαιμόνιο, ορμούσε πάνω στην μάνα του με άσχημες διαθέσεις.
Η καημένη η μάνα του αναγκάσθηκε να φύγη σ" ένα νησί, για να γλυτώση.
Ο πατέρας είχε μετανοιώσει και προσπαθούσε να ζη πνευματικά, αλλά τοό παιδί δεν γινόταν καλά.
Όταν γύρισε με το παιδί του όλα τα προσκυνήματα, έμαθε όλα τα Συναξάρια των Αγίων και σταθεροποίησε κατάσταση, τότε έγινε καλά το παιδί.
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002
