Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

[XAPA]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3


Η φοβερή πλάνη


Άσκηση και πλάνη



- Γέροντα, φοβάμαι την πλάνη.

- Καλά κάνεις. Όποιος φοβάται την πλάνη, δεν πλανιέται, γιατί προσέχει και λέει όλους τους λογισμούς του. δεν κρύβει τίποτε, κι έτσι βοηθιέται.


- Γέροντα, τί είναι η προδιάθεση πλάνης;

- Προδιάθεση πλάνης είναι να έχης την ιδέα ότι κάτι είσαι και να δείχνης στους άλλους ότι κάτι κάνεις.

Να νομίζης ότι εσύ έφθασες σε πνευματικά μέτρα, επειδή κάνεις λ.χ. κάποια άσκηση, ενώ οι άλλοι δεν έχουν ακόμη συλλάβει το νόημα της πνευματικής ζωής, και να φέρεσαι υπερήφανα.

Το να ζορίζη κανείς τον εαυτό του εγωιστικά στην άσκηση, για να φθάση στα μέτρα ενός Άγιου και να τον θαυμάζουν οι άλλοι, αυτό είναι αρχή πλάνης.

Άλλο βία και άλλο ζόρισμα. Είχα πει σε κάποιον: «Πρόσεξε μην πλανηθής, με την τακτική που ακολουθείς. δεν πας καλά».

«Εγώ να πλανηθώ; μου λέει. Εγώ ούτε κρέας τρώω».

Ούτε για εξομολόγηση πάει. Στην εικόνα λέει τις αμαρτίες του.

«Ορθόδοξος είσαι εσύ ή Προτεστάντης; του λέω. Πού το βρήκες αυτό γραμμένο; ». «Γιατί, μου λέει, ο Χριστός δεν με ακούει; ». Ακου εκεί κουβέντα!



- Γέροντα, βοηθάει η σωματική άσκηση στον αγώνα κατά των παθών;

- Αν χρησιμοποιήται γι' αυτόν τον σκοπό, βοηθάει. Ταπεινώνεται το σώμα και υποτάσσεται η σάρκα στο πνεύμα.

Η ξερή όμως άσκηση (1) δημιουργεί ψευδαισθήσεις, γιατί καλλιεργεί τα ψυχικά πάθη, φουσκώνει την υπερηφάνεια, αυξάνει την αυτοπεποίθηση και
οδηγεί στην πλάνη.

Βγάζει τότε κανείς συμπεράσματα για την πνευματική του πρόοδο από την ξερή άσκηση πού κάνει.

«Εγώ κάνω εκείνο κι εκείνο, ενώ ο τάδε χωλαίνει. έφθασα εκείνον τον Αγιο, πέρασα τον άλλον» και δώσ' του νηστείες και αγρυπνίες.

Πάνε όμως όλα χαμένα, γιατί δεν τα κάνει με σκοπό την εκκοπή των παθών, αλλά για να ικανοποιηθή εγωιστικά.

Είχα γνωρίσει έναν μοναχό που έκανε άσκηση από υπερηφάνεια και του έλεγε ο λογισμός ότι είναι μεγάλος ασκητής.

Είχε γίνει χάλια. δεν έτρωγε, δεν πλενόταν κιόλας και ήταν μέσ' στην βρωμιά...

Τα ρούχα του από την λέρα είχαν λειώσει. Τα πήρα να τα πλύνω, αλλά τι να πλύνης! Είχαν σαπίσει.

Μιά φορά μου λέει: «Τον Οσιο Ιωάννη τον Καλυβίτη τον ξεπέρασα».

«Βρε, του λέω, από την λέρα άγιασε ο Όσιος Ιωάννης ο Καλυβίτης; ».

Μετά από λίγες μέρες που ξαναήρθε, μου λέει: «Τον Όσιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη τον ξεπέρασα».

«Δηλαδή, πώς τον ξεπέρασες; », τον ρωτάω. «Να, όλο το Αγιον Όρος, μου λέει, το γύρισα σβούρα».

«Βρε, ο Όσιος Μάξιμος, του λέω, είχε εξαυλωθή και πετούσε, δεν γυρνούσε σαν κι εσένα».

Αρχισε μετά να κάνη και μνήμη θανάτου και έλεγε με τον λογισμό του:«Τώρα είμαι στην κόλαση».

Έπειτα από λίγο, τάχα για να ταπεινωθή, άρχισε να λέη: «τώρα είμαι διάβολος, σατανάς, και θα πάω να μαζέψω οπαδούς», οπότε έφθασε στην πλάνη.



- Γέροντα, έχετε πει ότι πρέπει να αποφεύγουμε κατά την ώρα της προσευχής να φέρνουμε στον νου μας διάφορες εικόνες από την ζωή του Χριστού κ.λπ. Γιατί;

- Για να μη μας πλανέση ο διάβολος με φαντασίες.

Η φαντασία είναι καλή, είναι μεγάλη δύναμη, αν αξιοποιηθή.

Μερικοί άνθρωποι μπορεί λ.χ. να δουν τώρα ένα τοπίο και μετά από έναν χρόνο να το θυμούνται ακριβώς όπως είναι και να το ζωγραφίσουν.

Αυτό είναι μιά ικανότητα που την δίνει ο Θεός στον άνθρωπο, αλλά ο διάβολος την εκμεταλλεύεται.

Εκείνοι που πλανιούνται, ό,τι βλέπουν ή διαβάζουν, το φαντάζονται όπως θέλουν και ύστερα αυτήν την φανταστική εικόνα την πιστεύουν για πραγματικότητα.

Για να βοηθηθούν, χρειάζονται πολλή παρακολούθηση οι καημένοι, γιατί συνέχεια τους ξεγελάει ο διάβολος.

Γι' αυτό, όποιος έχει εκ φύσεως φαντασία, πρέπει να προβληματίζεται, όταν του λένε ότι δεν σκέφτεται σωστά, και να βάζη ερωτηματικά στον λογισμό του.

Είχα γνωρίσει μία απλή γυναίκα, που προσευχόταν συνέχεια και παρακαλούσε τον Χριστό να Τον δη εδώ σ' αυτήν την ζωή, μιά που δεν θα Τον έβλεπε, καθώς έλεγε, στην άλλη ζωή.

Ο Χριστός πράγματι της παρουσιάσθηκε την ώρα της Θείας Κοινωνίας μέσα στο Αγιο Ποτήριο ως βρέφος, με ματωμένα μαλλάκια, και ύστερα χάθηκε, και έτσι μπόρεσε να κοινωνήση.

Μετά από αυτό το γεγονός άρχισε να την δουλεύη ο εχθρός με τον λογισμό ότι κάτι είναι.

Από 'κει και πέρα την δούλευε με την φαντασία και της παρουσίαζε συνέχεια κινηματογραφικές ταινίες.

Όταν βγήκα μιά φορά στον κόσμο, την είχα βρει σε ένα σπίτι και άκουσα τιςφαντασίες που έλεγε σε άνδρες και γυναίκες που είχαν συγκεντρωθή εκεί.

Τρόμαξα να την φέρω σε λογαριασμό.

Η μόνη λύση ήταν να της δώσω ένα γερό ξεσκόνισμα μπροστά σε όλους, για να γίνουν γνωστές οι πλάνες της και να ταπεινωθή.



- Φαντασία της ήταν;

- Φαντασία και πλάνη.



- Γέροντα, δεν τα έλεγε αυτά στον πνευματικό της;

- Ξέρεις τί γίνεται; Ο σατανάς τους ξεγελάει με αυτά που βλέπουν, δεν προβληματίζονται και δεν σκέφτονται ότι πρέπει να τα πουν στον πνευματικό.

Τί τεχνίτης είναι ο διάβολος!

Φοβερό!

Αν δεν προσέξη κανείς την φαντασία του, ο πειρασμός μπορεί να εκμεταλλευτή ακόμη και ένα απλό, φυσικό, γεγονός και να τον πλανέση.

Στην Μονή Στομίου, όταν διάβαζα τον εσπερινό τον χειμώνα, άναβα την σόμπα.

Οι γυναίκες που ανέβαιναν καμμιά φορά στο μοναστήρι είχαν παρατηρήσει ότι η εικόνα της Παναγίας στο τέμπλο, την ώρα του εσπερινού, έκανε κρακ-κρακ -εγώ δεν το ειχα προσέξει - και έλεγαν η μία στην άλλη:

«Την ώρα που διαβάζει ο καλόγερος τον εσπερινό, η εικόνα της Παναγίας κάνει κρακ-κρακ».

Όταν το άκουσα, είπα: «Για να δω την εικόνα που κάνει κρακ-κρακ». Όχι ότι δεν πιστεύω σε θεία γεγονότα. πιστεύω ότι η Παναγία και παρουσιάζεται και μιλάει και την βλέπουν όσοι έχουν πνευματική κατάσταση, αλλά χρειάζεται προσοχή.

Ανεβαίνω λοιπόν σε μιά καρέκλα και κοιτάζω. Τί συνέβαινε; Η εικόνα ήταν παλιά και είχε τρέσα (2) χωνευτά.

Όταν άναβε η σόμπα, ζεσταινόταν το τρέσο και με την διαστολή έκανε κρακ-κρακ.

'Έβαλα ένα καρφάκι και σταμάτησε ο θόρυβος.

Ύστερα ρώτησα τις γυναίκες: «Ακούτε τώρα τίποτε; ».

«Όχι», μου είπαν. «Ε, μη δίνετε σημασία», τις είπα. θέλει προσοχή, γιατί, αν καλλιεργηθή σιγά σιγά η φαντασία, όλη η ζωή του άνθρωπου πάει χαμένη.



- Γέροντα, πώς καταλαβαίνει κανείς αν ένα γεγονός είναι πράγματι από τον Θεό ή αν είναι από τον διάβολο; - Φαίνεται αυτό.

Αν δεν είναι από τον Θεό, του φέρνει ο διάβολος λογισμούς υπερήφανους.

Ύστερα, όσα κάνει ο διάβολος είναι χοντρά. φθάνει σε βλάσφημα πράγματα.

Είχε έρθει μιά φορά στο Καλύβι ένας πλανεμένος και δαιμονισμένος. Του είπα μερικά πράγματα και τον βοήθησα.

Ξέρετε τί μου είπε; «Πρώτη φορά τα ακούω αυτά! Ούτε στο Ευαγγέλιο δεν τα έχω διαβάσει! ».

Δηλαδή σαν να μου έλεγε: «Τα είπες καλύτερα από τον Χριστό».

Κατάλαβες τί κάνει ο διάβολος, για να σου φέρη υπερήφανο λογισμό;

Πάντως, αν δεν καταλάβη ο άνθρωπος ότι τίποτε δεν μπορεί να κάνη με την δική του δύναμη, αλλά, ό,τι κάνει, το κάνει με την δύναμη του Χριστού, και χίλια δαιμόνια να βγάλη από δαιμονισμένους, πάλι τίποτε δεν κάνει.




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


(1) ο Γέροντας χαρακτηρίζει ως ξερή την άσκηση που γίνεται αυτοσκοπός και δεν χρησιμοποιείται ως μέσο για την κάθαρση της καρδίας και την εν Χριστω τελείωση.
(2) Μικρά επιμήκη σανίδια που τοποθετούνται σε εγκοπή, η οποία γίνεται στο πίσω μέρος ενός μεγάλου σανιδιού, για να μην κύρτωση το σανίδι.

[XAPA]

Ο διάβολος παρουσιάζεται ως άγγελος φωτός




Όποιος δεν έχει νιώσει την ανώτερη χαρά, την παραδεισένια, δεν έχει δηλαδή πνευματικές εμπειρίες, εύκολα μπορεί να πλανηθή, αν δεν προσέξη.

Ο διάβολος είναι πονηρός. Ερεθίζει λίγο την καρδιά του ανθρώπου και τον κάνει να αισθάνεται μια ευχαρίστηση, οπότε τον πλανάει, δίνοντας του την εντύπωση ότι η ευχαρίστηση αυτή είναι πνευματική, θεία.

Κλέβει την καρδιά και νομίζει ο άνθρωπος πως πάει καλά.

«Δεν ένιωσα, ταραχή», λέει.

Ναι, αλλά αυτό πού ένιωσες δεν είναι η πραγματική, η πνευματική χαρά.

Η πνευματική χαρά είναι κάτι το ουράνιο.

Ο διάβολος μπορεί να παρουσιασθή και σαν άγγελος ή σαν άγιος.

Ο καμουφλαρισμένος δαίμονας σε άγγελο ή σε άγιο σκορπάει ταραχή - αυτό που έχει -, ενώ ο πραγματικός Άγγελος ή Άγιος σκορπάει πάντα χαρά παραδεισένια και αγαλλίαση ουράνια.

Ο ταπεινός και καθαρός άνθρωπος, ακόμη και άπειρος να είναι, διακρίνει τον Άγγελο του Θεού από τον δαίμονα που παρουσιάζεται σαν άγγελος φωτός, γιατί έχει πνευματική καθαρότητα και συγγενεύει με τον Άγγελο.

Ενώ ο εγωιστής και σαρκικός πλανιέται εύκολα από τον πονηρό διάβολο.

Οταν ο διάβολος παρουσιάζεται σαν άγγελος φωτός, αν ο άνθρωπος βάλη έναν ταπεινό λογισμό, εξαφανίζεται.

Ένα βράδυ, στην Μονή Στομίου, μετά το Απόδειπνο, έλεγα την ευχή στο κελλί καθισμένος σε ένα σκαμνί.

Για μια στιγμή ακούω όργανα και κλαρίνα σε ένα οίκημα που ήταν λίγο πιο πέρα για τους ξένους.

Παραξενεύτηκα! «Τί όργανα είναι αυτά πού ακούγονται τόσο κοντά! », είπα. Το πανηγύρι είχε περάσει.

Σηκώνομαι από το σκαμνί και πηγαίνω στο παράθυρο να δω τι συμβαίνει έξω.

Βλέπω ησυχία παντού. Τότε κατάλαβα ότι ήταν από τον πειρασμό, για να διακόψω την προσευχή.

Γύρισα και συνέχισα την ευχή.

Ξαφνικά ένα δυνατό φως γέμισε το κελλί.

Η οροφή εξαφανίστηκε, άνοιξε η σκεπή και φάνηκε μια στήλη φωτός που έφθανε μέχρι τον ουρανό.

Στην κορυφή αυτής της φωτεινής στήλης φαινόταν το πρόσωπο ενός ξανθού νέου, με μακριά μαλλιά και γένια, που έμοιαζε με τον Χριστό.

Επειδή έβλεπα το μισό πρόσωπο του, σηκώθηκα από το σκαμνί, για να το δω ολόκληρο.

Τότε άκουσα μέσα μου μια φωνή: «Αξιώθηκες να δης τον Χριστό».

«Και ποιος είμαι εγώ ο ανάξιος, που αξιώθηκα να δω τον Χριστό; », είπα και έκανα τον σταυρό μου.

Αμέσως το φως και ο δήθεν Χριστός χάθηκαν και είδα ότι η οροφή βρισκόταν στην θέση της.

Αν ο άνθρωπος δεν έχη το κεφάλι του πολύ καλά κλειδωμένο, μπορεί ο πονηρός να του βάλη λογισμό υπερηφάνειας και να τον πλανέση με φαντασίες και ψεύτικα φώτα, τα οποία δεν ανεβάζουν στον Παράδεισο, αλλά γκρεμίζουν στο χάος.

Γι' αυτό πρέπει να μη ζητάη ποτέ φώτα ή θεία χαρίσματα κ.λπ., αλλά μετάνοια.

Η μετάνοια θα φέρη την ταπείνωση και μετά ο Καλός Θεός θα δώση ό,τι του είναι απαραίτητο.

Όταν ήμουν στο Σινά, στο ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης, μια φορά το τα-γκαλάκι πήγε να μέ... εξυπηρέτηση!

Το ασκητήριο είχε τρία-τέσσερα σκαλάκια.

Την νύχτα, όταν είχε αστροφεγγιά, πήγαινα στις σπηλιές και, για να κατεβώ τα σκαλάκια, άναβα το τσακμάκι.

Μια φορά πάω να ανάψω το τσακμάκι, δεν άναβε.

Σε μια στιγμή βλέπω ένα φως σε έναν βράχο σαν από δυνατό προβολέα, φάπ! Ω, φώτισε τα πάντα γύρω!

«Να μου λείψουν τέτοια φώτα», είπα, και γύρισα πίσω. Αμέσως χάθηκε το φώς.

Βρε τον διάβολο, δεν ήθελε να φέξω με το τσακμάκι, για να κατεβώ!

«Κρίμα δεν είναι, σου λέει, να παιδεύεται; Ας του δώσω εγώ φώτα»! Καλωσύνη του!



- Πώς καταλάβατε, Γέροντα, ότι δεν ήταν από τον Θεό;

- Έμ, καταλαβαίνεται. Φοβερό !




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Μικρά επιμήκη σανίδια που τοποθετούνται σε εγκοπή, η οποία γίνεται στο πίσω μέρος ενός μεγάλου σανιδιού, για να μην κυρτώση το σανίδι.

[XAPA]

Τα όνειρα είναι απατηλά




- Γέροντα, με ταλαιπωρούν κάτι άσχημα όνειρα...

- Όταν βλέπης άσχημο όνειρο, ποτέ να μην εξετάζης τί είδες, πώς το είδες, αν είσαι ένοχη, πόσο φταις.

Ο πονηρός, επειδή δεν μπόρεσε να σε πειράξη την ημέρα, έρχεται την νύχτα.

Επιτρέπει καμμιά φορά και ο Θεός να μας πειράξη στον ύπνο, για να δούμε ότι δεν πέθανε ακόμη ο παλαιός άνθρωπος.

Άλλες φορές πάλι ο εχθρός πλησιάζει τον άνθρωπο στον ύπνο του και του παρουσιάζει διάφορα όνειρα, για να στενοχωρεθή, όταν ξυπνήση.

Γι αυτό να μη δίνης καθόλου σημασία. να κάνης τον σταυρό σου, να σταυρώνης το μαξιλάρι, να βάζης και τον σταυρό και κανα-δυό εικόνες επάνω στο μαξιλάρι και να λές την ευχή μέχρι να σε πάρη ο ύπνος.

Όσο δίνεις σημασία, άλλο τόσο θα έρχεται ο εχθρός να σε πειράζη.

Αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στους μεγάλους, αλλά και στους μικρούς.

Και στα μικρά παιδιά ακόμη, παρόλο που είναι αγγελούδια, ο εχθρός πηγαίνει και τα φοβερίζει, όταν κοιμούνται και τινάζονται με αγωνία, τρέχουν φοβισμένα και με κλάματα στην αγκαλιά της μητέρας.

Άλλοτε πάλι τα πλησιάζουν οι Άγγελοι και γελούν μέσα στον ύπνο τους από χαρά ή ξυπνάνε από την μεγάλη τους χαρά.

Επομένως τα όνειρα που φέρνει ο πειρασμός είναι μια εξωτερική επίδραση του εχθρού στον άνθρωπο την ώρα που κοιμάται.



- Και όταν, Γέροντα, νιώθης ένα πλάκωμα την ώρα πού κοιμάσαι;

- Μερικές φορές αυτό οφείλεται σε μια αγωνιώδη κατάσταση που ζη κανείς μέσα στην ήμερα ή σε διάφορους φόβους, σε διάφορες υποψίες κ.λπ.

Φυσικά όλα αυτά μπορεί να τα χρησιμοποίηση το ταγκαλάκι, να κάνη κάποιον συνδυασμό, για να ζαλίση τον άνθρωπο.

Πολλές φορές είναι τόσο ελαφρός ο ύπνος, που νομίζει κανείς ότι είναι ξυπνητός και ότι προσεύχεται, για να φύγη αυτό το πλάκωμα, από το όποιο του κρατιέται ακόμη και η αναπνοή.

Καμμιά φορά μάλιστα ο διάβολος μπορεί να πάρη την μορφή ενός ανθρώπου ή ενός Αγίου και να παρουσιασθή στον ύπνο κάποιου.

Κάποτε παρουσιάσθηκε σε έναν άρρωστο στον ύπνο του με την μορφή του Αγίου Αρσενίου και του είπε:

«Είμαι ο Άγιος Αρσένιος. Ήρθα να σου πω ότι θα πεθάνης. Τ' ακούς; Θα πεθάνης».

Τρόμαξε ο άνθρωπος.

Ποτέ ένας Άγιος δεν μιλάει έτσι σε έναν άρρωστο.

Και αν τυχόν είναι να πεθάνη ο άρρωστος και παρουσιασθή ένας Άγιος να τον πληροφόρηση για τον θάνατο του, θα του το πη με καλόν τρόπο:

«Επειδή είδε ο Θεός που ταλαιπωρείσαι, γι' αυτό θα σε πάρη από αυτόν τον κόσμο. Κοίταξε να ετοιμασθής».

Δεν θα του πη: «Τ' ακούς; Θα πεθάνης»!



- Καί όταν, Γέροντα, φωνάζη κανείς στον ύπνο του;

- Καλύτερα, ξυπνάει... Πολλά όνειρα είναι της αγωνίας.

Όταν ο άνθρωπος έχη αγωνία ή είναι κουρασμένος, παλεύουν αυτά μέσα του και τα βλέπει σε όνειρο.

Εγώ πολλές φορές, όταν την ημέρα αντιμετωπίζω διάφορα προβλήματα των ανθρώπων, αδικίες που συμβαίνουν κ.λπ., ύστερα στον ύπνο μου μαλώνω με τον άλλον:

«βρε αθεόφοβε, φωνάζω, αναίσθητος είσαι! » και με τις φωνές που βάζω ξυπνάω.



- Γέροντα, από τα όνειρα μπορεί κανείς να πρόβλεψη κάτι που θα του συμβή;

- Όχι, μη δίνετε σημασία στα όνειρα.

Είτε ευχάριστα είναι τα όνειρα είτε δυσάρεστα, δεν πρέπει να τα πιστεύη κανείς, γιατί υπάρχει κίνδυνος πλάνης.

Τα ενενήντα πέντε τοις εκατό από τα όνειρα είναι απατηλά. Γι' αυτό οι Άγιοι Πατέρες λένε να μην τα δίνουμε σημασία.

Πολύ λίγα όνειρα είναι από τον Θεό, αλλά και αυτά, για να τα έρμηνεύση κανείς, πρέπει να έχη καθαρότητα και άλλες προϋποθέσεις, όπως ο Ιωσήφ (1) και ο Δανιήλ, που είχαν χάρισμα από τον Θεό.

«Θα σου πω, είπε ο Δανιήλ στον Ναβουχοδονόσορα, και τι όνειρο είδες και τι σημαίνει» (2). Αλλά σε τί κατάσταση είχε φθάσει!

Ήταν μέσα στα λιοντάρια και τα λιοντάρια, παρόλο που ήταν νηστικά, δεν τον πείραζαν (3).

Του πήγε ο Άββακούμ φαγητό, κι εκείνος είπε: «Με θυμήθηκε ο Θεός; » (4).

Άν δεν θυμόταν ο Θεός τον Προφήτη Δανιήλ, ποιόν θα θυμόταν;



- Γέροντα, μερικοί άνθρωποι δέν βλέπουν όνειρα.

- Καλύτερα που δεν βλέπουν! Δεν ξοδεύουν ούτε εισιτήρια, ούτε βενζίνη!

Στα όνειρα σε ένα λεπτό βλέπεις κάτι που στην πραγματικότητα θα διαρκούσε ώρες, μέρες, γιατί καταργείται ο χρόνος.

Να, από αυτό μπορεί να καταλάβη κανείς το ψαλμικό: ­Χίλια έτη έν όφθαλμοίς σου, Κύριε, ώς ή ήμερα ή εχθές, ήτις διήλθε. (5).




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002


(1) Βλ. Γεν. 37,5-11.
(2) Βλ. Δαν. 2, 25-46
(3)Βλ. Δαν. 6, 16 κ.έ.
(4) Βλ. Δαν., Βήλ καί Δράκων, 34-38
(5) Ψαλμ. 89,4.

[XAPA]

Προσοχή στα οράματα




- Γέροντα, όταν οΙ άνθρωποι μας διηγούνται οράματα ή λένε ότι είδαν έναν Άγιο κ.λπ., τί να λέμε;

- Καλύτερα να τους λέτε να είναι επιφυλακτικοί.

Αυτό είναι πιο σίγουρο, γιατί δεν μπορούν όλοι να διακρίνουν αν ένα όραμα είναι από τον Θεό ή από τον διάβολο.

Αλλά και από τον Θεό να είναι ένα όραμα, πρέπει να μην το δέχεται εξαρχής ο άνθρωπος.

Ο Θεός ίσα-ίσα συγκινείται, κατά κάποιον τρόπο, όταν βλέπη το πλάσμα Του να μην το δέχεται, γιατί αυτό δείχνει ότι έχει ταπείνωση.

Αν πράγματι ήταν Άγιος αυτός που παρουσιάσθηκε, ο Θεός ξέρει μετά με άλλον τρόπο να πληροφόρηση την ψυχή και να την οδηγήση σ' αυτό πού θέλει.

Χρειάζεται προσοχή, γιατί μπορεί να έρθη το ταγκαλάκι, να πατήση το κουμπί και να αρχίση η τηλεόραση...



Ήταν μια ψυχή που δεν είχε βοηθηθή από ανθρώπους, και γι' αυτό δικαιούτο την θεία βοήθεια.

Ο Θεός της παρουσίασε κάτι, για να βοηθηθή. Ύστερα όμως ο διάβολος της έβαλε λογισμούς:

«Φαίνεται, για να σε αξίωση ο Θεός να δης αυτό το όραμα - ποιος ξέρει; - σε προορίζει για κάτι ανώτερο».

Από την στιγμή που πίστεψε κάτι τέτοιο, ο διάβολος άρχισε να κάνη την δουλειά του και την έκανε κουμάντο!

Αλλά τελικά ο Θεός πάλι την λυπήθηκε.


Είδε ένα όραμα και άκουσε μια φωνή να της λέη: «Να γράψης όλα τα οράματα που είδες στον πατέρα Παΐσιο».

Έτσι μου έγραψε ένα γράμμα με όλα τα οράματα πού είδε.

Ο πειρασμός την είχε αλωνίσει. Πραγματικά οράματα, αλλά όλα ήταν του πειρασμού.

Από όλα τα οράματα που μου ανέφερε, μόνον το πρώτο και το τελευταίο ήταν από τον Θεό.


Το τελευταίο το επέτρεψε ο Θεός, για να την φέρη σε λογαριασμό, να την βοηθήση να απαλλαγή από την πλάνη.

Τελικά η καημένη άκουσε τι της είπα και ξέμπλεξε.




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Χαρακτηριστικά του πλανεμένου




- Γέροντα, πώς μπορείς να καταλάβης ότι κάποιος είναι πλανεμένος;

- Ακόμη και από την όψη του μπορείς να το καταλάβης. Ο πλανεμένος παρουσιάζει μία εξωτερική ψεύτικη απάθεια.

Φαίνεται ταπεινός και πράος, αλλά μέσα του κρύβει την μεγάλη ιδέα που έχει για τον εαυτό του.

Αν κοιτάξετε τα μάτια του, θα δήτε ότι βλέπει τους άλλους ταλαίπωρους, σαν μυρμήγκια.

Μπορείς όμως να τον καταλάβης και από αυτά που λέει.

Ήταν ένας πλανεμένος, που πολύς κόσμος τον είχε για άγιο.

Έλεγε ότι του είχε παρουσιασθή ο Χριστός καβάλα σε ένα άλογο, κρατώντας ένα φλασκί με κρασί, τον κέρασε από αυτό και από τότε απέκτησε το διορατικό χάρισμα!

Μια φορά που μιλούσε στον κόσμο, κάποιος τον ρώτησε: «»Γιατί δεν μπορώ να κάνω κι εγώ θαύματα; ».

«Γιατί εσύ έκανες εκείνη κι εκείνη την αμαρτία... », του απάντησε.

Πανικοβλήθηκε ο καημένος και ήρθε να μου το πη.

«Καλά, του λέω, οι Άγιοι θεατρίζουν ποτέ τους ανθρώπους;

Μόνον ο διάβολος θεατρίζει. Δεν καταλαβαίνεις ότι ο διάβολος μιλάει;

Και αν είναι αληθινά αυτά που λέει ο πλανεμένος, πάλι ο διάβολος τα λέει».

Μια γυναίκα μου είπε ότι είχαν πάει μια δαιμονισμένη σε κάποιον, για τον όποιο είχαν ακούσει ότι έβγαζε δαιμόνια κ.λπ.

Αυτός τους πήρε και τους πήγε σε ένα χαλασμένο εξωκκλήσι. Μόλις μπήκαν στο εκκλησάκι, πήρε ένα επιτραχήλι και το φόρεσε.

Παραξενεύτηκε η γυναίκα! Λαϊκός και να φορέση επιτραχήλι!

«Είσαι παπάς; », του λέει.

«Τι θα πη παπάδες! », λέει αυτός και άρχισε να κατηγορή τους ιερείς.

Έτσι κατάλαβαν οι καημένοι την πλάνη του και σηκώθηκαν και έφυγαν.




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Ψαλμ. 89,4.

[XAPA]

Πλάνη και τρέλλα



- Γέροντα, ο πλανεμένος είναι και τρελλός;

- Όχι πάντα. Άλλο πλάνη, άλλο τρέλλα. Μερικοί μόνον πλανώνται, και άλλοι πλανώνται, αλλά παθαίνει και το μυαλό τους.

Είχα γνωρίσει έναν μοναχό στο Άγιον Όρος που δεν άκουγε κανέναν. Είχε φύγει από το μοναστήρι του και γύριζε μέσα στο Όρος.

Τέσσερις-πέντε φορές είχε πάει δήθεν να ασκητέψη και τον συμβούλεψα να γυρίση στην μετάνοια (1) του.

Τελικά αγόρασε ένα Καλύβι (2) και έμενε μόνος του.

Μετά από επτά μήνες ήρθε και με βρήκε. «Να γυρίσης, του λέω, στο μοναστήρι σου».

«Τώρα, μου λέει, πήρα απολυτήριο από το μοναστήρι. δεν με δέχονται εκεί».

«Πρόσεξε, πρόσεξε πολύ, του λέω. Τουλάχιστον κοίτα να συνδεθής με κανέναν Γέροντα, για να κάνης υπακοή και να μη ζής στο θέλημα σου».

«Υπακοή στο θέλημα του Θεού θα κάνω», μου λέει.

«Σήκω, του λέω, να πας σε μοναστήρι».

«Έγώ, ερημίτης τώρα, να γυρίσω πίσω;

Να πας εσύ», μου λέει.

«Εγώ να πάω μόνος μου;

Αν θέλης να πάω μαζί σου, να το κάνω με όλη μου την καρδιά», του λέω.

«Άκου εδώ, μου λέει, αν βαρέθηκες εσύ την ησυχία και θες να πας σε μοναστήρι, να πας».

Όταν είδα να φέρεται έτσι, με αναίδεια, τον άφησα κι εγώ.

Μετά από λίγο καιρό έμαθα ότι δαιμονίσθηκε, αλλά και τρελλάθηκε.

Του είχε παρουσιασθή ο διάβολος σαν την Παναγία και του είπε:

«Τέκνον μου, άμα πέσης να με προσκύνησης, θα σου δώσω τα επτά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος... ».

Όποτε σκέφθηκε: «θα πάρω τώρα τα επτά χαρίσματα και θα τους βάλω όλους κάτω» και πέφτει, τον προσκυνάει.

Μόλις προσκύνησε, τον τράνταξε ο διάβολος και δαιμονίσθηκε.

Με το τράνταγμα όμως που του έκανε, σάλεψαν και τα λογικά του.

Πήγε μετά στην Ιερά Κοινότητα (3), να γίνη Πρωτεπιστάτης!

Κλείδωσε μέσα τους πατέρες που ήταν εκεί, πήρε την ράβδο του Πρωτεπιστάτη και κατέβαινε καμαρωτός τα σκαλιά.

Βλέπουν οι άλλοι απ' έξω άλλον Πρωτεπιστάτη να κατεβαίνη!...

Με τρόπο τον ακολούθησαν με ένα τζιπ και πιο κάτω τον πήραν μαζί τους και τον κατέβασαν στο ψυχιατρείο.

Τώρα έχει υποχωρήσει το δαιμόνιο, αλλά η τρέλλα μένει.



- Καί ο πλανεμένος, Γέροντα, δεν είναι κατά κάποιον τρόπο δαιμονισμένος;

- Έμ, τί είναι;

Μπορεί μάλιστα ο πλανεμένος να έχη και περισσότερα δαιμόνια από έναν δαιμονισμένο.

Άλλο όμως πλανεμένος, άλλο δαιμονισμένος.

Είναι δυό-τρείς πνευματικοί που έχουν λίγη ευλάβεια και λίγη βλάβη μαζί και μπερδεύουν τον κόσμο. Και όλους τους βγάζουν δαιμονισμένους.

Δεν ακούνε κανέναν. «Είμαι παπάς, λένε, έχω εξουσία»!

Αν σας λένε για τέτοιες περιπτώσεις, να προβληματίζετε τους ανθρώπους, γιατί κάνουν κακό στην Εκκλησία.

Να τους λέτε: «Να βρήτε έναν σωστό πνευματικό να πάτε, για να βοηθηθήτε».

Φθάνουν στο σημείο να χρησιμοποιούν το όνομα μου, ακόμη και φωτογραφία μου, για να δίνουν την εντύπωση στον κόσμο ότι έχουν επικοινωνία μαζί μου.

Αυτοί βέβαια έχουν ελαφρυντικά, γιατί είναι ελαφρούτσικοι.

Υπάρχουν όμως κάποια κακοήθη στοιχεία που παρουσιάζουν το ξίδι γιά κρασί.

Ένας έκανε τον λογιστή πρώτα, κάπου δούλευε, αλλά τώρα γυρίζει όλη την βόρεια Ελλάδα και παρουσιάζεται ότι είναι υποτακτικός μου.

Λέει ότι του έδωσα το διορατικό και άλλα τέσσερα-πέντε χαρίσματα, και έτσι πλανά τον κόσμο και μαζεύει χρήματα.



- Κληρικός είναι;

- Οχι, λαϊκός.

Με είδε μιά φορά στην Δάφνη και κρύφθηκε, για να μην τον δω, επειδή είναι... γνήσιο τέκνο μου!

Ευτυχώς πίνει, μυρίζει ούζο, τον βλέπουν μερικοί ζαλισμένο, και λίγο προβληματίζονται.

Πόσοι τέτοιοι απατεώνες υπάρχουν που εκμεταλλεύονται τον πόνο του κόσμου και κάνουν εμπόριο!

Είπε κάποιος σε μια χήρα γυναίκα:

«Το ένα χέρι του ανδρός σου δεν έχει λειώσει, γιατί η ψυχή του έχει ανάγκη από προσευχή».

«Τί να κάνω τώρα; λέει η φουκαριάρα. Ας του δώσω χρήματα, για να προσευχηθή για την ψυχή του ανδρός μου».

Αφού της πήρε αρκετά χρήματα, μετά από λίγο της λέει: «Αντε, αποφύγαμε τον πρώτο κίνδυνο, τώρα είναι λίγο καλύτερα... ».

Δώσ' του-δώσ' του χρήματα, της πήρε την μισή περιουσία, για να βρη ανάπαυση ο άνδρας της!

Είναι και μερικοί πλανεμένοι που σταυρώνουν αρρώστους, μουρμουρίζοντας κάτι, και δήθεν τους κάνουν καλά.

Ξεγελιούνται οι άνθρωποι και δεν πάνε να εξομολογηθούν, να πάρουν τον παπά να κάνουν ένα ευχέλαιο ή να τους διάβαση μια ευχή, αλλά πάνε σ'
αυτούς.

Δίνουν εν τω μεταξύ και ένα σωρό χρήματα.

Μου είπαν ότι σε ένα χωριό ήταν δυο πλανεμένοι που είχαν καλή συνεργασία!...

Έφερνε ο διάβολος σε κάποιον συγχωριανό τους λ.χ. έναν δυνατό πονοκέφαλο ή προκαλούσε ένα πιάσιμο στην μέση και μετά πήγαινε στον
έναν πλανεμένο και του έλεγε: «Ο τάδε έχει δυνατό πονοκέφαλο για τον τάδε λόγο».

Σε κάποια ευκαιρία έλεγε στον συγχωριανό του ο πλανεμένος: «εγώ ξέρω γιατί σου πονάει το κεφάλι» και του φανέρωνε αμέσως την αιτία.

«Αλήθεια, τι αποκάλυψη! έλεγε εκείνος. Καί τώρα, τί πρέπει να κάνω, για να μου πέραση; ».

«Να πας στον τάδε», του έλεγε και τον έστελνε στον άλλον πλανεμένο.

Είδατε τί σοφίσθηκε ο διάβολος, για να κρατάη τους ανθρώπους στην πλάνη;

Έβαλε δυο πλανεμένους να συνεργασθούν, ο ένας να κάνη την διάγνωση και ο άλλος δήθεν να θεραπεύη, για να κρατάη τον κόσμο μακριά από την Εκκλησία.




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Στό μοναστήρι στο όποιο εκάρη μοναχός.
(2) Οίκημα το οποίο περιλαμβάνει δύο-τρία κελλιά και μικρό ναό και ανήκει σε μία από τις είκοσι Μονές του Αγίου Όρους.
(3) Τό κτίριο στις Καρυές, την πρωτεύουσα του Αθω, όπου εδρεύει ή «Ιερά Κοινότητα», το διοικητικό όργανο του Αγίου Όρους, την όποια συγκροτούν είκοσι μέλη, αντιπρόσωποι των είκοσι Μονών, εκλεγόμενα κάθε
χρόνο.

[XAPA]

Τα φθηνά χαρίσματα των πλανεμένων



- Γέροντα, γιατί οι άνθρωποι καταφεύγουν για κάποιο πρόβλημα τους συχνά σε πλανεμένους;

Γιατί ο διάβολος έχει φθηνά τα χαρίσματα και τα παίρνουν εύκολα.

Αυτά που τους λένε να κάνουν, δεν είναι δύσκολα και τους αναπαύουν στα πάθη τους.

Αντί να μετανοήσουν για τις αμαρτίες που κάνουν ως άνθρωποι και να πάνε σε έναν πνευματικό να εξομολογηθούν, βρίσκουν κάτι πλανεμένους, δηλαδή τον διάβολο, και ζητούν από εκείνον να τους λύση το πρόβλημα τους.

Ύστερα βασανίζονται και δεν καταλαβαίνουν ότι τους έχει δέσει ο διάβολος και τους κάνει κουμάντο.



- Και πώς τους πιστεύουν, Γέροντα;

- Είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι.

Πόσοι λένε ότι οδηγούν τους ανθρώπους στον σωστό δρόμο, ενώ κουβαλούν στον ώμο τους ένα τσουβάλι και έχουν κρυμμένο μέσα τον διάβολο!

Ο Καλός Θεός όμως δεν τον αφήνει να κρυφθή τελείως.

Καμμιά φορά βγάζει ο διάβολος κάποιο κέρατο ή την ουρά του, τα βλέπουν οι άνθρωποι και φωνάζουν τρομαγμένοι:

«Τί είναι αυτό; Κέρατο; Ουρά; ».

«Όχι, τί λέτε; Μελιτζάνα είναι! », τους λένε εκείνοι, για να τους εξαπατήσουν και να παρουσιάσουν διαβολικά πράγματα για καλά και ωφέλιμα.

Κι εδώ μια μέρα ήρθε κάποιος με μια συντροφιά που ήταν πλανεμένος.

Είχε μαζί του καμμιά δεκαριά άτομα και έκανε τον Γέροντα.

Τους ρωτάω: «Ανήκετε σε καμμιά οργάνωση; ». Δεν απαντούσαν.

«Σε κανέναν σύλλογο; ». Δεν απαντούσαν.

Έχετε κανέναν πνευματικό; ». Τίποτε.

Άρχισαν, έβαζαν μετάνοιες. Τους έφερε εδώ, για να τους πλανάη.

Να λέη μετά: «πήγαμε και στον πατέρα Παΐσιο και συμφωνεί μαζί μας» !

Κατάλαβες;

Δεν έπρεπε να τον δω, γιατί το εκμεταλλεύεται μετά. Φαινόταν ύποπτος εκείνος.

Οι οπαδοί του φαίνονταν παρασυρμένοι. Οι καημένοι έπεσαν κάτω, γονατιστοί.




- Τούς είπατε τίποτε, Γέροντα;

- Τους είπα, αλλά ο πονηρός, όταν φεύγουν από 'δω, τους λέει άλλα. από 'δω-από 'κει τους πάει, και τους φέρνει πάλι στον δρόμο του.



- Πώς θα προφυλαχθή, Γέροντα, κανείς από τους πλανεμένους;

- Μένοντας μέσα στην μάνδρα της Εκκλησίας μας.

Βέβαια, αν κάποιος ακολουθήση από άγνοια έναν πλανεμένο, δεν θα τον αφήση ο Θεός.

Θα τον βοηθήση να καταλάβη το λάθος του και να έπιστρέψη στην αλήθεια.




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[XAPA]

Διόρθωση πλανεμένου




- Γέροντα, τί βοηθάει να συνέλθη ένας που έχει πλανεμένες ιδέες;

- Να συναισθανθεί τα χάλια του, να μην πιστεύει καθόλου στον λογισμό του, να εξομολογείται στον πνευματικό όλους τους λογισμούς του και να κάνη υπακοή σε ό,τι του λέει ο πνευματικός.

Να ζητά συνέχεια το έλεος του Θεού, για να έρθη πάλι η θεία Χάρις.

Δηλαδή χρειάζεται να ταπεινωθή, για να συνέλθη και να σωθεί. Και βλέπεις, τα κρίματα, οι βουλές, του Θεού είναι άβυσσος.

Πά πά πά..., ή αγάπη Του δέν έχει όρια!

Κάποιος ερχόταν συχνά εκεί στο Καλύβι και είχε όλο πλανεμένες ιδέες.

Τόσα του έλεγα, τίποτε δεν άκουγε. Όλα τα έπαιρνε ανάποδα.

Όταν έβγαινε από το Άγιον Όρος, έκανε κηρύγματα και έκανε πολύ κακό.

Έλεγε ότι έπαιρνε εντολές από μένα και μπέρδευε τους ανθρώπους.

Ακόμη και κάτι βιβλία που του είχα δώσει κάποτε ευλογία, τα παρουσίαζε και αυτά, για να πιστεύουν οι άνθρωποι ότι με συμβουλευόταν.

Μια φορά, ενώ έλεγε διάφορα, για μια στιγμή τον εγκατέλειψε τελείως η θεία Χάρις και άρχισε να βρίζη πολύ άσχημα τον Χριστό και την Παναγία, οπότε ο κόσμος προβληματίσθηκε και σκόρπισε.

Ύστερα τον πήραν με την κλούβα και τον έκλεισαν στο ψυχιατρείο

Βλέπετε μέχρι πού φθάνει η αγάπη του Θεού!

Να αφήνη να βλασφημήται το όνομα Του, αρκεί να βοηθηθούν, να γλυτώσουν τα πλάσματα Του!



- Γέροντα, αν ένας πλανεμένος καταλάβη την πλάνη του και μετανοιώση, θα μετανοιώσουν και οι οπαδοί του;

- Αν έχη πραγματική μετάνοια, πρέπει να ταπεινωθή και να τους πη ότι έσφαλε και να προσπαθήση να τους επαναφέρη στον σωστό δρόμο.

Αν όμως αποκαλυφθούν οι πλάνες κάποιου πλανεμένου και ο ίδιος παραμένη στην πλάνη, τότε χρειάζεται να διαφωτισθούν με τρόπο οι οπαδοί του.

Επειδή μερικοί πλανεμένοι φθάνουν να δρουν μέσα στην Εκκλησία, υπάρχει φόβος, αν οι οπαδοί τους μάθουν ξαφνικά ότι όσα τους έλεγαν ήταν πλάνες, να σκανδαλισθούν και να ξερριζωθούν και από την Εκκλησία.




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

[kostasellas]

Ό Γέροντας, αφού έκανε πολλές δοκιμές στον εαυτό του, προσπαθώντας να εφαρμόσει ότι γράφουν τα ασκητικά βιβλία και συμβουλευόμενος έμπειρους Γέροντες, κατέληξε σε ένα τυπικό. Ανάλογα με τίς δυνάμεις, την ηλικία, τον χρόνο πού είχε, τον τόπο που έκανε την άσκηση του, ρύθμιζε και το τυπικό του. Έλεγε ότι «ό μοναχός πρέπει να μπει σ' ένα μοναχικό τυπικό. Κάθε δέκα χρόνια πρέπει να κάνη αναθεώρηση των δυνάμεων του και να κανονίσει στον εαυτό του την κατάλληλη άσκηση. Όταν κανείς είναι νέος, έχει περισσότερη ανάγκη από ύπνο καί λιγότερη από ξεκούραση. Όταν γεράσει, του χρειάζεται περισσότερη ξεκούραση και λιγότερος ύπνος. Μεγάλη δύναμη έχει ή συνήθεια. Κάτι πού το συνηθίζει ό οργανισμός καί χωρίς να το εχη ανάγκη, όταν έρθει ή ώρα θα το ζητήσει».
Το τυπικό του ήταν περίπου το εξής: Στις 3 μ.μ. (9η βυζαντινή) έκανε Ένατη καί Εσπερινό, καί μετά έτρωγε κάτι.
Ύστερα έκανε το Απόδειπνο και μερικές ώρες κομποσχοίνι.
Πριν από τα μεσάνυχτα ξυπνούσε και άρχιζε τον κανόνα και εν συνεχεία την Ακολουθία του με κομποσχοίνι.
Όταν τελείωνε, ξεκουραζόταν λίγο καί με το φώτισμα άρχιζε πάλι τα πνευματικά. Όταν ήταν απερίσπαστος από τον κόσμο, έκανε την κάθε Ώρα στην ώρα της καί ενδιάμεσα εργοχειρούσε λέγοντας την ευχή. Για ένα διάστημα ξεκουραζόταν αμέσως μετά την δύση του ηλίου, όλη τη νύχτα αγρυπνούσε και υστέρα ξεκουραζόταν λίγο το πρωί. Το μεσημέρι δεν αναπαυόταν.
Δεν είναι δυνατό να γίνει λόγος για τυπικό του Γέροντα όταν έκανε άσκηση νεώτερος στην έρημο του Σινά, διότι «ό πας δρόμος αυτού ην προσευχή αέναος και έρως προς Θεόν άνείκαστος», και πολλές ώρες εργόχειρο χωρίς να τον κουράζει.
Τότε δεν έβλεπε ανθρώπους, ήταν τελείως αμέριμνος και απερίσπαστος.
Όταν ήταν στον "Τίμιο Σταυρό" διάβαζε μόνο τον εξάψαλμο, τον κανόνα του Μηναίου και το απόγευμα το Θεοτοκάριο του αγίου Νικόδημου. Τα υπόλοιπα τα έκανε με κομποσχοινι.
Στην "Παναγούδα" έκανε τρία κομποσχοίνια (3ΟΟάρια) στον Χριστό, ένα στην Παναγία, ένα στον Τίμιο Πρόδρομο, ένα στον Άγιο της ημέρας και ένα στον Άγιο του. Μετά τα επαναλάμβανε για τους ζώντες και πάλι τρίτη φορά για τους κεκοιμημένους, και ευχόταν για ειδικές περιπτώσεις.

Στα τελευταία του, παρά τον κόσμο πού τον απασχολούσε όλη την ημέρα, έκανε πάνω από 40 κομποσχοίνια τρακοσάρια μετρητά, εκτός από τον κανόνα και την ακολουθία του.

Το Ψαλτήρι το χώριζε σε τρία μέρη και το τελείωνε σε τρεις ήμερες. Σε κάθε ψαλμό προσευχόταν για την αντίστοιχη κατηγορία ανθρώπων, σύμφωνα με τις περιπτώσεις πού ό όσιος Αρσένιος είχε χωρίσει τους ψαλμούς και μνημόνευε ονόματα. Με αυτόν τον τρόπο δεν κουραζόταν να διαβάζει ακόμη και 6-7 καθίσματα συνεχόμενα.

Την Μεγάλη Εβδομάδα κάθε χρόνο, για να συμμετέχει περισσότερο στα Πάθη του Χριστού, διάβαζε τα Ευαγγέλια των Παθών. Από την σύλληψη του Χριστού ως την Αποκαθήλωση, δηλαδή από την Μ. Πέμπτη την νύχτα ως την Μ. Παρασκευή εσπέρας, ούτε καθόταν, ούτε κοιμόταν, ούτε έτρωγε. Μάλιστα έλεγε ότι αξίζει περισσότερο να βιάσουμε τον εαυτό μας σε ασιτία αυτό το διήμερο (Μ. Παρασκευής, Μ. Σαββάτου) παρά το τριήμερο (της Καθαράς Εβδομάδος). Μόνο έπινε λίγο ξύδι, για να θυμηθεί το Δεσποτικό όξος. Αυτές τίς μέρες δεν άνοιγε σε κανέναν. Έμενε κλεισμένος στο Κελί του και ούτε του έκανε καρδιά να ψάλει. «Πρώτη φορά ένιωσα μια τέτοια κατάσταση», είπε τελευταία στην "Παναγούδα".
Ό Γέροντας δεν παρέβαινε χωρίς λόγο το τυπικό του. Το τηρούσε με ζήλο. Ήταν ακριβής μοναχός. «Τέσσερις να με κρατάνε, τον κανόνα μου δεν τον αφήνω», έλεγε. Δηλαδή και όταν ήταν πολύ άρρωστος, ώστε να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του, πάλι τον κανόνα του δεν τον άφηνε. Θεωρούσε μεγάλη ζημία πνευματική να αφήσει χρέη καί να μην εκτέλεση τα μοναχικά του καθήκοντα. «Την ημέρα εκείνη είμαι...» (κουνούσε το κεφάλι του εννοώντας όχι καλά).
Στα τελευταία χρόνια πού είχαν αυξηθεί οί επισκέπτες και δεν τον άφηναν να κάνη στην ώρα του τον Εσπερινό, έλεγε, «για να μην χάσω την ακολουθία κάνω τον Εσπερινό με κομποσχοινί το πρωί καί λέω το "Φως ίλαρόν" την ώρα πού ανατέλλει ό ήλιος». Συνάμα ήταν τελείως ελεύθερος. Ενίοτε, όταν υπήρχε ανάγκη, τα θυσίαζε όλα χάριν της αγάπης. Έκανε την αγρυπνία του όχι προσευχόμενος, αλλά συμπάσχοντας και παρηγορώντας ταλαίπωρη ψυχή, γιατί ό Θεός «έλεον θέλει καί ου θυσίαν».
Από το παρακάτω απόσπασμα επιστολής του σε πνευματικό του τέκνο φαίνεται εν μέρει και το τυπικό του Γέροντα: «Δια το πρόγραμμα που μου γράφετε, εάν έχετε ευκαιρία, δοκιμάσετε ένα διάστημα μικρό, το εξής: Με την ανατολή του ηλίου να αρχίζετε την Πρώτη Ώρα. Ένα τέταρτο ή Ώρα, ένα τέταρτο μετάνοιες καί κομποσχοίνι για τα παιδάκια –«πάντα ανθρωπον ερχόμενων εις τον κόσμο»- να φυλαχτούν αγνά στον κόσμο, καί για όσους παρθενεύουν. Συμπεριλαμβάνεται και ό εαυτός μας μέσα. Μετά καθήμενος, την ευχή άλλη μισή ώρα καί έτσι συμπληρώνεται μία ώρα μετά την ανατολή, (καί τελειώνει) ή Πρώτη Ώρα. Δύο ώρες ελεύθερες με πνευματική αξιοποίηση, μελέτη, προσευχή, εάν υπάρχει διάθεση, ή ψαλμωδία. Εννοώ ελεύθερα, άνετα να κινείται ή ψυχή σε ότι θέλει το πνευματικό ή καμιά δουλειά που έχει (εργόχειρο).
Μετά να αρχίζετε την Τρίτη Ώρα, επίσης όπως την Πρώτη, με τη διαφορά (ότι είναι) αφιερωμένη στον κλήρο, καί εις τα έθνη να έλθουν εις έπίγνωσιν αληθείας. Νομίζω δεν είναι αμαρτία να λέγει κανείς, "Κύριε, ό το πανάγιόν Σου Πνεύμα εν τη τρίτη ώρα...". Το ίδιο μετά από την Τρίτη Ώρα άλλες δύο ώρες ελεύθερες με πνευματική αξιοποίηση ή άλλη απαραίτητη εργασία, καί μετά το ίδιο την Έκτη Ώρα, με την διαφορά (ότι είναι) αφιερωμένη εις τον κόσμον, να δίδει μετάνοια ό καλός Θεός. Μετά δύο ώρες το ίδιο ή ξεκούραση μέχρι την Ένατη, καί μετά (κάνετε) την Ένατη με τον ίδιο τρόπο αφιερωμένη στους κεκοιμημένους, καί μετά Εσπερινό.

»Διά δε φαγητό δεν αναφέρω, διότι αυτό θα το ρυθμίσετε ανάλογα με την αντοχή σας. Το μόνο θα πρέπει να μη φθάνει κανείς σε σημείο ζάλης, όταν δεν υπάρχει πόλεμος, για να εχη διαύγεια να πολεμά καλύτερα, διότι ή πάλη γίνεται με λογισμούς καί χρειάζεται ό νους να βοηθιέται στις αρχές της πνευματικής ζωής, δια να βρούμε την αλήθεια. Όταν όμως ό άνθρωπος βρει την αλήθεια, τον Χριστό, ή λογική δεν του χρειάζεται πλέον. Το ίδιο καί όταν ό άνθρωπος προχώρηση, δεν του χρειάζεται τέτοια διαύγεια πού αναφέρω να επιδιώκετε, διότι βγαίνει πλέον από τον εαυτό του καί κινείται έξω από την έλξη της γης καί φωτίζεται όχι από τον αισθητόν ήλιον, από δημιούργημα, αλλά από τον Δημιουργό.

Μετά τον Εσπερινό καί το Απόδειπνο, να επιδιώκεις τρεις ώρες μετά την δύση του ηλίου προσευχή. Η μαζί με το Απόδειπνο καί τον κανόνα σου να συμπληρώνεις τίς τρεις ώρες. Είναι οι καλύτερες ώρες για προσευχή. Μετά να κοιμάστε έξι ώρες καί μετά Μεσονυκτικό καί Όρθρο. Μπορείτε να διαβάζετε ορισμένα καί μετά να λέτε την ευχή. Δια να μην έχετε την αγωνία (ή να κοιτάζετε την ώρα) ή να προσέχετε στα κομποσχοίνια, βάζετε το ξυπνητήρι να χτυπά μετά από οσες ώρες θέλετε να προσευχηθείτε.

Προσπαθήστε να κάμετε έστω καί το 1/5 άπ' ότι σας γράφω, προκειμένου να μη σας δημιουργηθεί άγχος δια να μην πάθετε όπως τα κακόμοιρα νέα μοσχαράκια, πού εάν τα δυσκολέψουν στις αρχές στο ζυγό, μόλις δουν το ζυγό καί καταλάβουν ότι θέλουν να τα ζέψουν στο χωράφι, φεύγουν».

Από αυτό το τυπικό βλέπομε ότι το πνεύμα του Γέροντα ήταν ή πολύ πνευματική απασχόληση αλλά με άνεση καί διάθεση.

Σε άλλον μαθητή του, πού και αυτός έκανε άσκηση μόνος του, έδωσε το εξής τυπικό, οπού φαίνονται καί άλλες λεπτομέρειες για τον μοναχικό κανόνα και την ιδιαίτερη αγρυπνία:

1. Μοναχικό τυπικό
"Όταν έχουμε ισημερία (Μάρτιο, Σεπτέμβριο).
"Ώρα 3 μ.μ.: (9η βυζαντινή) Ένατη καί Εσπερινός.
"Ώρα 4μ.μ.: Δείπνο, εκτός Δευτέρας, Τετάρτης, καί Παρασκευής.
Απόδειπνο με το ηλιοβασίλεμα.
"Ώρα 3π.μ.: "Έγερσης.
"Ώρα 3-4 π.μ.: Κανόνας.
"Ώρα 4π.μ.: Ακολουθία.
"Ώρα 11 π.μ.: Γεύμα (όταν εχη μία τράπεζα).
"Ώρα 11-3 μ.μ.: Διακόνημα-Εργόχειρο.

2. Μοναχικός κανόνας
1. Ένα 300άρι κομποσχοίνι για τον Κύριο με σταυρούς καί μικρές μετάνοιες, μέχρι να ακουμπά το χέρι στο γόνατο. Δεν βλάπτει, αν λυγίζουν λίγο τα γόνατα. Βοήθα να μην κουράζονται τα γόνατα, και δίνει μια κατάνυξη, γιατί με την γονυκλισία δείχνουμε τη λατρεία μας προς τον Θεό.

Ένα ΙΟΟάρι για την Παναγία «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσόν με», με μικρές μετάνοιες και σταυρούς, όπως και προηγουμένως.

3. «Δόξα... καί νυν... [Αλληλούια (γ') Δόξα σοι ό Θεός»] (τρις), με τρεις μεγάλες μετάνοιες.
4. Τον Ν' ψαλμό («Ελέησον με ό Θεός...») με χαμηλή φωνή καί μεγάλες μετάνοιες, όσες χρειασθούν μέχρι να τελείωση ό ψαλμός.
5. Τροπάρια προς την Παναγία: «Πάντων προστατεύεις Αγαθή...», «Την πασαν ελπίδα μου...» κ.α. με μεγάλες μετάνοιες.
6. «Σοι δόξα πρέπει, Κύριε ό Θεός ημών...». Δοξολογία, χαμηλοφώνως με μεγάλες μετάνοιες.
7. «Άξιον εστί...» με μεγάλες μετάνοιες.
8. «Δόξα... καί νυν... [Αλληλούια (γ') Δόξα σοι ό Θεός»] (τρις), με τρεις μεγάλες μετάνοιες.

Οι μετάνοιες μπορεί να είναι πυκνές ή αραιές, ανάλογα με την διάθεση του καθενός.

Αυτή είναι ή πρώτη φάση για τον εαυτό μας. Τα ίδια επαναλαμβάναμε λέγοντας, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Ελέησον τους δούλους σου» καί «Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον τους δούλους σου». Προσευχή για τον κόσμο. Μπορούμε να μνημονεύουμε καί ονόματα πού έχουν ανάγκη.

Τα ίδια πάλι για τρίτη φορά λέγοντας: «Ανάπαυσον Κύριε τάς ψυχάς των δούλων σου». «Ύπεραγία Θεοτόκε, βοήθησαν τους δούλους σου».

Στο τέλος κάνουμε ένα ΙΟΟάρι για τον Άγιο της Μονής. Ύστερα διαβάζουμε την ακολουθία και μετά ξεκουραζόμαστε λίγο.

Προτού να κοιμηθή ό μοναχός, να σταύρωση τα χέρια του στο στήθος καί να λέγει νεκρώσιμα τροπάρια, για να θυμάται τον θάνατο.

Ό κανόνας του μεγαλόσχημου είναι 300 μετάνοιες και 12 κομποσχοίνια (εκατοστάρια), του ρασοφόρου (μικρόσχημου) 150 μετάνοιες και 12 κομποσχοίνια καί του δοκίμου 60 μετάνοιες και 6 κομποσχοίνια.

3. Τυπικό αγρυπνίας με κομποσχοίνι
1. Δόξα σοι ό Θεός... 300άρια κομποσχοίνια (3)κομποσχοίνια
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε... (1)
2. Κύριε Ίησοϋ Χριστέ Ελέησον με (3)
Ύπεραγία Θεοτόκε.. (1)
3. Κύριε Ιησού Χριστέ... (δια τους πατέρας)(3)
Ύπεραγία Θεοτόκε... (δια τους πατέρας) (1)
4. Σταυρέ του Χριστού... (3)
5. Κύριε Ιησού Χριστέ... (υπέρ των κεκοιμημένων) (3)
Ύπεραγία Θεοτόκε... (υπέρ των κεκοιμημένων)(1)

Παράκλησις-Ανάγνωσης.

6. Κύριε Ιησού Χριστέ... (δια τους ευεργέτες) (3)
Ύπεραγία Θεοτόκε.. (δια τους ευεργέτες) (1)
7. Κύριε Ιησού Χριστέ…(δια το κόσμο) (3)
Ύπεραγία Θεοτόκε.. …(δια το κόσμο) (1)
8. Κύριε Ιησού Χριστέ.. (δια τους ασθενείς) (3)
Ύπεραγία Θεοτόκε.. .. (δια τους ασθενείς) (1)
9. Κύριε Ιησού Χριστέ.. ..(δια την αδελφότητα) (3)
Ύπεραγία Θεοτόκε.. ..(δια την αδελφότητα) (1)

Δια τους νεκρούς, εις Αγίους πού τους ευλαβούμαστε ιδιαιτέρως.

Από τα παραπάνω φαίνεται ή ελευθερία του Γέροντα, πού δεν δεσμεύεται από τυπικά καί κανόνες. Έδωσε ένα μέτρο για να βοηθήσει τον μοναχό, αλλά το θέμα του ύπνου καί του φαγητού δεν το καθόρισε λεπτομερώς. Άφησε να το ρύθμιση ό ίδιος ανάλογα με τίς δυνάμεις καί την αγωνιστικότητα του. Την δική του υψηλή ζωή, δεν την επέβαλε σε κανένα. Όλοι οι άνθρωποι δεν χωράνε στο ίδιο καλούπι. Άνετα μπορεί να διακρίνει κανείς μερικά στοιχεία, όπως την μετάνοια, την δοξολογία, καί την προσευχή για ζώντες καί κεκοιμημένους.

Τέλος παραθέταμε τυπικό αγρυπνίας πού έδωσε σε γυναικείο Μοναστήρι για την κατ' ιδίαν αγρυπνία στο Κελί. Είναι από τα τελευταία έτη της ζωής του. Σε αυτό κυριαρχεί ή προσευχή για τον κόσμο.

4. Σειρά αγρυπνίας
Τον κανόνα τον κάνουμε στην αρχή ή στο τέλος της αγρυπνίας, όπως προτίμα ό καθένας. Αρχίζομε με λίγη μελέτη.

Μετά κάνουμε τα εξής κομποσχοίνια λέγοντας:
1 300άρι: Δόξα Σοι ό Θεός ημών, δόξα Σοι.
1 ΙΟΟάρι: Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.
Μετά, Δόξα καί νυν. Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια• δόξα σοι, ό Θεός (εκ γ'.) Κύριε, ελέησόν γ'. Δόξα καί νυν. Ό Ν' Ψαλμός. «Υπό την σήν εύσπλαγχνίαν...». Δοξολογία καί «Άξιον εστίν». Όλα αυτά γίνονται με μετάνοιες.

Μετά συνεχίζομε ως έξης:
1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.
1 ΙΟΟάρι: Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσόν με.

Μετά κάνομε την Παράκληση (προαιρετικά).
1 ΙΟΟάρι: Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει σου.
1 ΙΟΟάρι: Βαπτιστά του Χριστού, πρέσβευε υπέρ εμού (για την μετάνοια).
1 ΙΟΟάρι: Άγιε (Απόστολε) του Χριστού, πρέσβευε υπέρ εμού (στον άγιο Ιωάννη Θεολόγο για την αγάπη).
1 ΙΟΟάρι: Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ εμού (στον άγιο Αρσένιο για την υγεία).

Μετά τα εξής αιτήματα: Για τους Γεροντάδες:
1 300άρι: Κύριε Ίησού Χριστέ, ελέησον τους δούλους σου.
1 ΙΟΟάρι: Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον τους δούλους σου.

Για την αδελφότητα:
1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς.
1 ΙΟΟάρι: Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Για τους κεκοιμημένους:
1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, ανάπαυσαν τους δούλους σου.
1 ΙΟΟάρι: Ύπεραγία Θεοτόκε, ανάπαυσαν τους δούλους σου.

Για τους ευεργέτες:
1 300άρι: Κύριε Ιησού Χριστέ, Ελέησον τους δούλους σου.
1 ΙΟΟάρι: Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον τους δούλους σου

Τρία κομποσχοινια 300άρια με γενικό αίτημα ως εξής.
-Θεέ μου, μην εγκαταλείπεις τους δούλους Σου πού ζουν μακριά από την Εκκλησία, ή αγάπη Σου να ενεργήσει καί να τους φέρει όλους κοντά Σου.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού υποφέρουν από τον καρκίνο.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού υποφέρουν από μικρά ή μεγάλα νοσήματα.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού υποφέρουν από σωματικές αναπηρίες.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού υποφέρουν από ψυχικές αναπηρίες.
-Μνήσθητι Κύριε τους άρχοντες (προέδρους, υπουργούς...) καί βοήθησαν αυτούς να κυβερνούν χριστιανικά.
-Μνήσθητι Κύριε τα παιδιά πού προέρχονται από προβληματικές οικογένειες.
-Μνήσθητι Κύριε τίς προβληματικές οικογένειες και τους διαζευγμένους.
-Μνήσθητι Κύριε τα ορφανά όλου του κόσμου, όλους τους πονεμένους καί τους αδικημένους στην ζωή, τους χήρους καί τίς χήρες.
-Μνήσθητι Κύριε όλους τους φυλακισμένους, τους αναρχικούς, τους ναρκομανείς, τους Φονείς, τους κακοποιούς, τους κλέφτες, φώτισον καί βοήθησον αυτούς να διορθωθούν.
Μνήσθητι Κύριε όλους τους ξενιτεμένους.
-Μνήσθητι Κύριε όλους όσους ταξιδεύουν στην θάλασσα, στην ξηρά, στον αέρα καί φύλαξον αυτούς.
-Μνήσθητι Κύριε την Εκκλησία μας, τους πατέρες (κληρικούς) της Εκκλησίας καί τους πιστούς.
-Μνήσθητι Κύριε όλες τίς μοναστικές αδελφότητες, ανδρικές καί γυναικείες, τους γέροντες καί τίς γερόντισσες και όλες τίς αδελφότητες καί τους αγιορείτες πατέρες.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού είναι σε καιρό πολέμου.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού καταδιώκονται στα βουνά καί στους κάμπους.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού είναι σαν κυνηγημένα πουλάκια.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους Σου πού άφησαν τα σπίτια τους και τίς δουλειές τους καί ταλαιπωρούνται.
-Μνήσθητι Κύριε τους φτωχούς, άστεγους και πρόσφυγες.
-Μνήσθητι Κύριε όλα τα έθνη, να τα έχεις στην αγκαλιά σου, να τα σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να τα φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο. Καί την αγαπημένη μας Ελλάδα μέρα καί νύκτα να την έχεις στην αγκαλιά σου, να την σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να την φυλάγεις από κάθε κακό καί από τον πόλεμο.
-Μνήσθητι Κύριε τίς ταλαιπωρημένες, εγκαταλελειμμένες, αδικημένες, δοκιμασμένες οικογένειες καί δώσε πλούσια τα ελέη σου σ' αυτές.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους σου πού υποφέρουν από ψυχικά καί σωματικά προβλήματα πάσης φύσεως.
-Μνήσθητι Κύριε τους δούλους σου πού ζήτησαν τίς προσευχές μας.

Οι κεκοιμημένοι να βοηθηθούν μόνοι τους δεν μπορούν καί περιμένουν από εμάς να τους βοηθήσουμε, όπως περιμένουν οι φυλακισμένοι μια πορτοκαλάδα.

Διάλειμμα στην αγρυπνία δεν υπάρχει• οποίος θέλει, ας κάνη.

Ό Γέροντας επιθυμούσε ό μοναχός πού ασκείται μόνος να εχη τυπικό, για να τον βοηθά στον αγώνα του. Συμβούλευε: «Να προετοιμάζεσαι από το κελί με προσευχή για το διακόνημα καί από το διακόνημα για το κελί. Έτσι θα είσαι πάντα ήρεμος καί χαρούμενος. Όταν είναι κανείς αφηρημένος, το μυαλό του γυρνάει. Βοηθά να εχη κανείς ένα πρόγραμμα από το πρωί, για να μη δημιουργείται σύγχυση από τους λογισμούς».

Σε όσους δεν είχε ευθύνη πνευματική καί δεν μπορούσε να τους παρακολούθηση δεν έδινε τυπικό. Φοιτητής του ζήτησε κάποτε να του δώσει ένα τυπικό, ό Γέροντας του απάντησε: «Δεν μπορώ, διότι ό γιατρός, όταν δώσει μια συνταγή στον άρρωστο, πρέπει να είναι κοντά του για να τον παρακολουθεί». Περιορίσθηκε να του δώσει μόνο μερικές ωφέλιμες συμβουλές για την πνευματική ζωή.

Σεβόταν απεριόριστα ότι είχαν ορίσει οί άγιοι Πατέρες. Σε κάποιον πού αυθαιρετούσε χωρίς λόγο στο τυπικό της ακολουθίας του έκανε την εξής παρατήρηση: «Εντάξει, δεν χάλασε ο κόσμος, αν αλλάξουμε κάτι, αλλά έτσι βάζουμε τον εαυτό μας πάνω από τους αγίους Πατέρες».

Ό Γέροντας τήρησε με σεβασμό και ευλάβεια τα τυπικά της Εκκλησίας καί βοηθήθηκε άπ' αυτά να φθάσει σ' ένα πνευματικό τυπικό καί να βρει το πιο ουσιαστικό: την διαμονή της αδιάλειπτου προσευχής, ή οποία μας ενώνει με τον Θεό.

[XAPA]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Πλανώντες και πλανώμενοι (1)

Για την πλάνη των Πεντηκοστιανών




- Γέροντα, αυτά πού λένε όσοι προσχωρούν στους Πεντηκοστιανούς, ότι δηλαδή βλέπουν οράματα, μιλούν γλώσσες κ.λπ., είναι από φαντασία ή από δαιμονική ενέργεια;

- Από δαιμονική ενέργεια είναι.

Γιατί, όταν πηγαίνουν στους Πεντηκοστιανούς και ξαναβαπτίζωνται, περιφρονούν, αρνούνται το Αγιο Βάπτισμα - ­ομολογώ εν Βάπτισμα εις
άφεσιν αμαρτιών., λέει το Σύμβολο της Πίστεως -, οπότε ξεβαπτίζονται, δέχονται δαιμονικές επιδράσεις και μιλούν βρρρ..., δήθεν γλώσσες.

«Μιλάει, λένε, το Αγιο Πνεύμα της Πεντηκοστής».

Δεν είναι τό Άγιο Πνεύμα. είναι ένα σωρό ακάθαρτα πνεύματα.

Τί γλωσσολαλιές; Ασυναρτησίες είναι αυτά που λένε. ούτε οι ίδιοι τα καταλαβαίνουν.

Τα μαγνητοφωνούν κιόλας και ύστερα κάνουν στατιστικές και βγάζουν συμπεράσματα:

«Έχει τόσα ­αλληλούια. στην τάδε γλώσσα, τόσα στην τάδε... ».

Μα μέσα στα τόσα «βρρρ... » κάτι θα βρης που να μοιάζη και με «αλληλούια» σε κάποια από τις γλώσσες του κόσμου!

Και βλέπεις, ενώ είναι κάτι δαιμονικό, αυτόν τον δαιμονισμό τον θεωρούν ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και λένε πως ζουν ό,τι έζησαν και οι Απόστολοι την ημέρα της Πεντηκοστής.

Είναι βλασφημίες αυτά που πιστεύουν, γι' αυτό δαιμονίζονται.



- Γέροντα, γιατί ξαναβαπτίζονται;

- Γιατί λένε: «Οταν βαπτίσθηκα, ήμουν μικρός και δεν ήξερα. τώρα βαπτίζομαι εν γνώσει μου».

Ξαναβαπτίζονται και δικαιολογούν τις αμαρτίες τους.

Αν η Εκκλησία δεν είχε τον νηπιοβαπτισμό, όσοι θα πέθαιναν, πριν βαπτισθούν, τί θα γίνονταν;

Γι' αυτό γίνεται ο νουνός εγγυητής, λέει το Σύμβολο της Πίστεως και έχει ευθύνη για το παιδάκι, ώσπου να μεγαλώση.

Μήπως αδικείται που βαπτίζεται μικρό; Όχι, ίσα-ίσα βοηθιέται, γιατί κοινωνάει.

Και όταν μεγαλώση, αν μολύνη το Αγιο Βάπτισμα με κάποια αμαρτία, υπάρχει η μετάνοια και η εξομολόγηση που θα ξεπλύνουν αυτήν την αμαρτία, όχι να πάη να βαπτισθή ξανά!




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2002

(1) Β ' Τ ι μ . 3, 13.