Μεταξύ Σταυρού και προδοσίας. Ποιό είναι το δίδαγμα από το μαρτύριο του Αγίου νεομάρτυρος Ευγενίου για εμάς και την εποχή μας;
Πρωθιερέως Αλεξάνδρου ΣαργκούνωβΟμιλία εις την μνήμη των Ρώσων αγίων μαρτύρων και ομολογητών
(Κύρηγμα κατά την Θεία Λειτουργία,7 Φεβρουαρίου 1999)
Απόδοση στα ελληνικά π.Γεώργιος Κονισπολιάτης http://www.proskynitis.blogspotΣήμερα όπου τιμούμε την μνήμη των ρώσων αγίων μαρτύρων και ομολογητών, προσευχόμαστε όπως ο Θεός να δωρήσει στην εκκλησία Του την χάρη της μετανοίας στο μέτρο που εφανερώθη η δικαιοσύνη των αγίων της. Δεν θυμόμαστε μόνο αυτούς που υπέφεραν κατά τους διωγμούς των κομμουνιστών, αλλά και γι'αυτούς που υπέφεραν για τον Χριστό στις μέρες μας. Γνωρίζουμε τα ονόματα των ιερομονάχων που δολοφονήθηκαν από τους σατανιστές το 1993 στην Όπτινα αλλά και τα ονόματα άλλων μοναχών, ακόμη και παιδιών επειδή ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι.
Σήμερα θέλω να φωτίσω πιο πολύ κάποιες πτυχές από το μαρτύριο ενός νέου μάρτυρα και ομολογητού, του στρατιώτη Ευγένιου Ροντιόνωβ.
(σ.σ.Περισσότερα για τον βίο του ΕΔΩ)
http://www.proskynitis.blogspot.gr/sear ... F%89%CF%86Όταν λοιπόν ο Ευγένιος αρνήθηκε να βγάλει τον σταυρό του, οι Τσετσένοι τον βασάνισαν για τρεις μήνες.
Τον σκότωσαν κόβοντάς του το κεφάλι.
Η μητέρα του πλήρωσε ένα μεγάλο ποσό για να της δείξουν τον τάφο του. Είναι συγκλονιστικό το ότι δεν είχαν το θάρρος να του βγάλουν τον σταυρό, ούτε μετά την δολοφονία του.
Τι σημαίνει ο σταυρός που φέρουμε στον λαιμό; Γιατί ο σατανάς τον μισεί και κάνει οτιδήποτε να μην τον φέρουν οι άνθρωποι ή να τον φέρουν ως ένα απλό κόσμημα;
Πολλοί θα έχετε ακούσει για αυτό που συνέβη στον Λένιν όταν ήταν παιδί. Μετά απο μία κρίση θυμού και ως απάντηση στην επιμονή των δικών του να πάει στην εκκλησία, βγήκε έξω στο χιόνι, έβγαλε το σταυρουδάκι του και άρχισε να το πατάει. Τι συνέβη αργότερα στην Ρωσία συνδέεται με αυτό το συμβάν που αναφέρεται στην βιογραφία του Λένιν.
Θυμάμαι την δεκαετία του '60 μία νεαρή που μόλις είχε βαπτιστεί και βασανιζόνταν από τον διάβολο.Το βράδυ που κοιμονταν αισθανόνταν ένα τέτοιο βάρος που, αισθανόμενη την παρουσία του διαβόλου, δεν μπορούσε να κινήσει το χέρι της για να κάνει τον σταυρό της. Μία απλή και ταυτόχρονα υπνωτική φωνή την διέταζε «Βγάλε τον σταυρό που φοράς, άλλωστε είναι τόσο μικρός».
Αυτή υπάκουσε και μόλις άπλωσε το χέρι της και άγγιξε τον σταυρό συνήλθε. Είπε το ''Πάτερ Ημών'' έκανε τον σταυρό της και άκουσε πως έφυγε ο διάβολος από κοντά της βγάζοντας έναν μακρύ αναστεναγμό.
Ένας άλλος νεαρός, την ίδια περίπου περίοδο μου διηγήθηκε τι πειρασμούς είχε μετά την βάπτισή του.
Ο διάβολος του ψιθύριζε ότι τα εξωτερικά δεν έχουν τόσην σημασία και ότι σημασία έχει να έχεις πίστη στην καρδιά.
Δηλαδή σαν να του έλεγε ''γιατί να φοράς σταυρό στον λαιμό, για τα μάτια του κόσμου";
Όταν αποφάσισε να βγάλει τον σταυρό από τον λαιμό του, είδε στον ύπνο του τον Κύριο ο οποίος του είπε:
«Ο σταυρός είναι όπως το κουδουνάκι στον λαιμό του προβάτου,για να μπορεί να ακούσει ο Ποιμένας πιο γρήγορα που υπάρχει πρόβλημα».Μετά και από αυτό το γεγονός σπάνια πήγαινε στην εκκλησία. Μια φορά κάποιο Πάσχα, γύρισε κουρασμένος από ένα ταξίδι και δεν πήγε στην εκκλησία. Έπεσε να κοιμηθεί. Την νύχτα ξύπνησε επειδή μία φωτιά άρχισε να τον καίει στο στήθος. Έβαλε ενστικτωδώς το χέρι του στο μέρος απ' οπου ξεκινούσε η φωτιά και έπιασε τον σταυρό που είχε στον λαιμό του. Έκαιγε ακόμη. Μια ανεξήγητη χαρά τον είχε καταλάβει. Κοίταξε το ρολόι. Ήταν ακριβώς δώδεκα τα μεσάνυχτα. Στις εκκλησίες είχε αρχίσει η αναστάσιμη Θεία Λειτουργία.
Έτρεξε στην πιο κοντινή εκκλησία. Από τότε η ζωή του άλλαξε.
Ο σταυρός του νεομάρτυρος Ευγενίου
Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι πνευματικά βιώματα μπορεί να είχε ο Ευγένιος στη ζωή του σε σχέση με το σταυρό του. Ίσως να μην συνέβη τίποτα, εκτός από την πίστη ότι αυτός ήταν ο σταυρός του Κυρίου.
Τι συνέβη όμως με αυτούς που έβγαλαν τον σταυρό από τον λαιμό τους; Ο διάβολος δεν ησυχάζει εαν δεν καταλάβει τον άνθρωπο ολοκληρωτικά. Τους διέταξαν να πυροβολήσουν τους ίδιους τους συμπατριώτες τους, για να ζήσουν. Έπειτα έβαλαν έναν από αυτούς μπροστά στην κάμερα για να αρνηθεί, μπροστά σε όλους, την μητέρα του:
«Εγώ δεν έχω μάνα,για μένα υπάρχει μόνο ο Αλλάχ».
Η Λιούμπωβ Βασίλιεβνα, η μητέρα του νεομάρτυρος Ευγενίου έλεγε:«Τι μπορεί να είναι πιο σκληρό για μία μάνα από τον θάνατο του γιού της. Βρήκα παρηγοριά στο γεγονός ότι φέρθηκε σαν ένας πραγματικός χριστιανός. Θα υπέφερα πολύ εαν ήξερα ότι αρνήθηκε τον Χριστό, την ορθόδοξη πίστη, την Ρωσία και την μητέρα του».
Να δοκιμάσουμε να καταλάβουμε τον αγώνα του νεομάρτυρος Ευγενίου.Πρώτα απ'όλα τα βασανιστήρια τα οποία υπέστησαν οι κρατούμενοι. Δεν υπήρξαν βασανιστήρια σωματικά ή ψυχικά από τα οποία να μην πέρασαν. Εαν υποχωρούσαν τους ξεφτίλιζαν ακόμη πιο πολύ. Να τι διηγείται ενάς νεαρός ρώσος ο οποίος ήταν αιχμάλωτος στους Τσετσένους:
«Στην αρχή με υποχρέωναν να βασανίζω κάποιον άλλον και αυτός με την σειρά του βασάνιζε εμένα».
Αυτό είναι σίγουρα διαβολικό. Να υποχρεώνεις τους ανθρώπους να σκοτώνονται μεταξύ τους, με σκοπό να διακόψεις οποιαδήποτε επικοινωνία μεταξύ τους. Εμείς καλούμαστε να είμαστε ενωμένοι εν Χριστώ, ενώ εδώ γίνεται λόγος για ενωση εν τω διαβόλω. Για να μην πιστέψει κανείς σε κανέναν, για να μην έχει εμπιστοσύνη κανένας σε κανέναν και ο καθένας να φοβάται τον άλλον. Για να μην αντισταθεί κανείς στον θρίαμβο του κακού-πράγμα που ο διάβολος προσπαθεί να κάνει σήμερα στον κόσμο. Για να αισθάνθεί ο άνθρωπος ότι είναι μόνος-μόνος όπως ο διάβολος-και να αισθάνεται σαν στην κόλαση. Για να μην ξέρουν οι άνθρωποι προς τα πού να τραβήξουν και να καταληφθούν από φόβο.
Ο μαρτυρικός θάνατος του Ευγένιου και οι περιστάσεις του θανάτου του, μας κάνουν να σκεφτούμε:
1) ότι η Εκκλησία δεν θα αποφύγει νέους διωγμούς και
2) ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε με αξιοπρέπεια τις νέες δοκιμασίες.
Ποιοί ήταν αυτοί οι Τσετσένοι δολοφόνοι και οι Ρώσοι προδότες οι οποίοι ξέχασαν την ανθρωπιά τους; Εαν δεν υπήρχε η ''Περεστρόικα'' όλοι αυτοί θα ήταν μέλη της Κομσομόλ όπως οι παππούδες τους και οι γονείς τους.
Αλλά στην σημερινή κοινωνία το κακό έχει αποκτήσει βαθιές ρίζες. Άραγε δεν ξέρετε ότι μέσω της τηλεοράσεως, της πορνογραφίας, των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και της μουσικής ροκ τα οποία είναι σατανικά, οι νέοι μαθαίνουν από μικρή ηλικία να βασανίζουν και να σκοτώνουν τους άλλους; Για τον νέο που έχει μεγάλώσει μέσα σε αυτήν την ''κουλτούρα'' του κακού, φαίνεται φυσιολογικό να βασανίζει τον άλλον.
Μια φορά ήρθε στην εκκλησία μια γυναίκα και είπε στον ιερέα ότι έχει τέσσερα παιδιά και ότι τα δύο τα μικρότερα έχουν εισχωρήσει σε μία σατανική οργάνωση. Με δάκρυα στα μάτια η μητέρα αυτή παρακάλεσε τον ιερέα να προσευχηθεί στον Θεό για τα παιδιά της. Όπως ο ίδιος ο ιερέας διηγήθηκε, όταν ευλόγησε τα παιδιά με τον σταυρό, εκείνα του επιτέθηκαν και τον έβρισαν. Τι πόνος για αυτήν την μητέρα. Πόσο σφιχτά είχε δέσει αυτά τα παιδάκια ο διάβολος!
Την εβδομάδα αυτή του Ασώτου Υιου και την ημέρα αυτή που τιμούμε τους ρώσους νεομάρτυρες και ομολογητές, καλούμαστε να κατανοήσουμε το μαρτύριο και τον αγώνα αυτών των νεομαρτύρων σαν μία πρόσκληση προς την νεολαία, επειδή η νεότητα συνήθως είναι γεμάτη πειρασμούς και η γύρω ατμόσφαιρα και οι συνθήκες είναι καταστροφικές. Εαν ο άνθρωπος δεν θέλει να κάνει εγκράτεια και να αντισταθεί στην αμαρτία και ικανοποιεί όλες του τις επιθυμίες-κάτι που έχει εμφυτευτεί στην συλλογική συνείδηση όλων των λαών-από πού θα πάρει δύναμη για να αντισταθεί στον σατανά όταν θα έρθει η ώρα των δοκιμασιών;
Εμείς είμαστε στρατιώτες του Χριστού, αλλά πιο πολύ μοιάζουμε με τους στρατιώτες εκείνους που λένε μεγάλα λόγια χωρίς να έχουν μπει στην μάχη, χωρίς να έχουν μυρίσει αίμα. Οι πράξεις τους είναι αυτές που θα δείξουν ποιοι είναι στην πραγματικότητα.Την εποχή των διωγμών ξεχώρισε όχι μόνο το θάρρος και η πίστη των νεομαρτύρων, αλλά αποκαλύφθηκε και η ντροπή της αποστασίας, πρωτόγνωρης στην ιστορία της εκκλησίας. Ο άνθρωπος μπορεί να υποστεί οποιονδήποτε διωγμό, ακόμη και τον θάνατο και να σωθεί. Αλλά εαν απαρνηθεί την πίστη του, εαν απαρνηθεί αυτό που αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της ψυχής του και πει ότι όλη η ζωή του ήταν ένα ψέμα, ότι δεν πιστεύει στον Θεό και φτύνει την πατρίδα του και την εκκλησία, τότε τι να το κάνει να μείνει στην ζωή μετά από όλα αυτά.
Για να καταλάβουμε τι μαρτύριο υπέστη ο νεομάρτυς Ευγένιος (θυμίζουμε ότι τον βασάνισαν για τρεις μήνες) θα θυμηθούμε τα λόγια κάποιου ο οποίος πέρασε από το γκούλαγκ και ο οποίος υποχώρησε μπροστά στα μαρτύρια (αργότερα μετανόησε):
«Το πιο δύσκολο πράγμα δεν είναι τα βασανιστήρια. Σήμερα θα βασανίσουν εσένα, αύριο κάποιον άλλον και θα έχεις καιρό να ανασάνεις.
Αλλά αυτοί, σαν τους δαίμονες, σε παρακολουθούν με προσοχή και πάση θυσία θέλουν να σε κάνουν να πείς ψέμματα και να βλασφημήσεις τον Θεό. Δεν έχουν χρόνο να σε χτυπάνε κάθε μέρα από το πρωί εώς το βράδυ, όμως μπορούν να σε αναγκάσουν να πεις κάτι ενάντια στον φίλο σου ή στον Θεό. Αλλά αφού απαρνηθείς τον Θεό και καταλάβεις ότι τον πρόδωσες, ο πόνος είναι ασταμάτητος. Ο πνευματικός πόνος είναι ασύγκριτα πιο μεγάλος από τον σωματικό πόνο.Τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος μετά από αυτό για να μην τρελαθεί; Χωρίς προσευχή και μετάνοια είναι αδύνατον να επιζήσεις.
Μου διηγούνταν αυτός ο άνθρωπος ότι πολλές φορές άρχισε να γογγύζει εναντίον του Θεού:
«Εαν πραγματικά υπάρχεις,γιατί επιτρέπεις να συμβούν όλα αυτά».
Υπήρχαν όμως και στιγμές που τον άγγιζε το έλεος του Θεού και τότε έλεγε: «Θεέ μου συγχώρεσε με, βοήθησέ με».
Του ήταν αρκετό να ξέρει ότι ο Θεός υπάρχει και ότι με την αγάπη Του δεν μας εγκαταλείπει. Μου έλεγε επίσης ότι δεν του ήταν δύσκολο να συγχωρέσει τους βασανιστές του, τον εαυτό του δύσκολα όμως τον συγχώρησε αν και ήξερε ότι ο Θεός δεν θα λάβει υπόψιν Του το ότι Τον απαρνήθηκε σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.
Μεταξύ άλλων η μητέρα του Ευγένιου έλεγε ότι δεν μπορούσε να συγχωρήσει τους δολοφόνους και να προσευχηθεί γι' αυτούς μετά τα όσα είδε στην Τσετσενία, ψάχνοντας για τον γιό της. Μόλις όμως διάβασε τους στίχους που έγραψε η αγία πριγκίπισσα της Ρωσίας Όλγα, κάτι άλλαξε μέσα της.
Τώρα που βρισκόμαστε κοντά στην αιωνιότητα,
βάλε Κύριε στο στόμα των δούλων Σου,
δύναμη πέρα από τα ανθρώπινα όρια,
για τους εχθρούς να κάνουμε προσευχή.
Τοτε άρχισε να προσεύχεται στον Θεό για να μπορέσει να διεισδύσει στα λόγια του αγίου μάρτυρα Τσάρου Νικολάου από το γράμμα που έστειλε από το Τομπολσκ στην κόρη του.
«Ο πατέρας σας, σας παρακαλεί να πείτε σε αυτούς στους οποιους ασκώ ακόμη επίδραση, να μην με εκδικηθούν, επειδή το κακό που υπάρχει στον κόσμο θα γίνει πιο δυνατό, μα δεν θα θριαμβεύσει το κακό αλλά η αγάπη».
Η σημασία της μαρτυρικής αθλήσεως του Αγίου Ευγενίου είναι ότι δείχνει μας δείχνει ποιά είναι η χριστιανική αξιοπρέπεια και ποια η ανθρώπινη αξιοπρέπεια σε έναν κόσμο όπου η εκκλησία χλευάζεται μέσα από την μετάδοση ενός βλάσφημου έργου μέχρι την σύλιση των εικόνων στο κέντρο της Μόσχας και τον εξευτελισμό του ανθρώπου μέσα από την διαστροφή της νεολαίας.
Η άσκησή του, μας μιλάει για κάτι πολύ σημαντικό για την εποχή μας: Για το μυστήριο της αδιαίρετης ενότητος μεταξύ καθαρότητας και ανδρείας, χωρίς τα οποία δεν υπάρχει μαρτύριο. Τον χτύπησαν στο στήθος, στην σπονδυλική στήλη,Τον βασάνισαν. Το σώμα είναι το όργανο μέσω του οποίου ο εχθρός θέλει να φτάσει στην ψυχή. Για να είναι εφικτή η είσοδος του κακού στην ψυχή θα πρέπει να διαστραφεί το σώμα.
Οι μάρτυρες του Χριστού δεν μπορεί να είναι δούλοι των ηδονών, αλλά μόνο όσοι αγάπησαν την καθαρότητα, από τον Άγιο Βονιφάτιο μέχρι την Αγία πριγκίπισσα Ελισάβετ.Αυτή η άσκηση δίνει την δυνατότητα σε όσους το επιθυμούν, να δουν ότι υπάρχει ένας πνευματικός κόσμος ο οποίος είναι κατά πολύ ανώτερος από τον υλικό. Επειδή η ψυχή είναι ότι πολυτιμότερο υπάρχει στον κόσμο.
Με το μαρτύριό του ο Ευγένιος μας αποκαλύπτει την ουσία: Ότι θα έρθουν δοκιμασίες, όταν ο άνθρωπος δεν θα μπορεί να ζήσει μόνο ακολουθώντας την συνείδηση και την κοσμική δικαιοσύνη,δεν θα μπορεί να μείνει έτσι απλά ένας στρατιώτης πιστός στον όρκο του,όταν εαν δεν είναι κάποιος πιστός θα είναι σίγουρα προδότης. Ξέρω ότι ο άνθρωπος μπορεί να γίνει διάβολος. Ξέρω ότι και εγώ μπορεί να φτάσω να γίνω διάβολος γι αυτό πρέπει να είμαι πάρα πολύ προσεκτικός. Πρέπει να κόψω και την πιο μικρή κλίση προς το κακό. Επειδή εαν κάνεις το κακό και δεν μετανοήσεις μπορεί να απλωθεί χωρίς να το καταλάβεις και να αποκτήσει ρίζες στην ψυχή σου. Ο διάβολος είναι πολύ πονηρός. Γι αυτό ο Χριστός μας λέει, καλύτερα να μας κοπεί το χέρι ή το πόδι ή να μας βγει το μάτι παρά να υποχωρήσουμε μπροστά στον διάβολο.
Τους χριστιανούς τους περιμένουν δύσκολοι καιροί. Αλλά όσοι ψάχνουν την καθαρότητα και την αλήθεια, θα τους δώσει ο Θεός την δύναμη να αντισταθούν. Ο Θεός θα συντομεύσει αυτήν την περίοδο, ενώ εμείς πρέπει να καταλάβουμε ότι η πνευματική αντίσταση είναι το πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο σήμερα.
Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό και να ξέρουμε ότι δεν θα εγκαταλείψει τους δικούς Του. Αυτά δεν είναι όμορφα λόγια, αυτή είναι η ζωή την οποία μαρτυρούν οι χιλιάδες των ρώσων νεομαρτύρων και ομολογητών. Αμήν
.jpg)
