ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ

[XAPA]

Ας αρχίσουμε από τον εαυτό μας

να καλλιεργήσουμε την ειρήνη εντός μας ,

να σκάψουμε το χωραφάκι της δικιάς μας ψυχής ,

να ξεριζώσουμε ότι μας αναστατώνει ,

ότι μας ταλαιπωρεί , ότι μας κρατά δέσμιους των παθών μας ,

και στην συνέχεια θα μπορέσουμε

να γίνουμε Φως για κάποιες άλλες ψυχούλες ...

αφού πρώτα ανάψουμε το καντυλάκι της δικής μας ψυχής ...

αφού πρώτα ανθίσει το λουλούδι της ειρήνης στον δικό μας κήπο ! ...


odevontas

[XAPA]

Ο πράος και καλωσυνάτος άνθρωπος...

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου



Τίποτε δεν αναπαύει τόσο πολύ τήν ψυχή όσο η πραότητα.

Ούτε να εξαγριωνόμαστε για τις εναντίον μας ύβρεις, και αν ακόμη είναι κατώτεροι αυτοί που διαπληκτίζονται με μας, αλλά με την επιείκεια και την πραότητα να καταστέλλουμε το θυμό.

Γιατί τίποτε δεν υπάρχει πιο ισχυρό και τίποτε πιο δυνατό από την πραότητα.

Αυτή εξασφαλίζει διαρκή γαλήνη στην ψυχή μας και την προετοιμάζει, σαν να πρόκειται να προσορμισθεί στο λιμάνι, και γίνεται αιτία για κάθε ανάπαυσή μας.

Γι' αυτό και ο Χριστός διδάσκοντας εκείνη τη θεία διδασκαλία, έλεγε: «Μάθετε από μένα, ότι είμαι πράος και ταπεινός κατά την καρδιά, και θα βρείτε ανάπαυση στις ψυχές σας».

Γιατί τίποτε δεν αναπαύει τόσο πολύ την ψυχή και δεν την κάνει να ησυχάζει, όσο η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη.

Αυτές οι αρετές θα μπορούσαν να γίνουν γι' αυτόν που τις έχει αποκτήσει, πολυτιμότερες από κάθε στέμμα και ωφελιμότερες από κάθε λαμπρότητα και δόξα. (Ματθ. 11,29).

Ο πράος λοιπόν άνθρωπος είναι αγαπητός σ' όσους τον βλέπουν, αγαπητός και σ' εκείνους που τον γνωρίζουν μόνον εξ ακοής.

Και δεν υπάρχει κανείς που, όταν ακούσει να επαινείται ένας ήμερος άνθρωπος, δεν θα επιθυμούσε να τον δει και να τον χαιρετίσει και να τον έχει συνεχώς μπροστά στα μάτια του, γιατί θεωρεί κέρδος τη φιλία ενός τέτοιου ανθρώπου.

Κι' αν ακόμη μερικοί διαπληκτισθούν μεταξύ τους για χρηματικές διαφορές, πηγαίνουν γρήγορα στον καλοκάγαθο και πράο, γιατί πιστεύουν, ότι κάθε διαφορά και φιλονεικία θα βρει γρήγορα τη λύση της από την καλωσύνη εκείνου.

Κι' αν συμβεί ο ένας να αισθάνεται έχθρα προς τον άλλο, η ημερότητα του δικαστή τους αναγκάζει να γίνουν πράοι, αυτοί που εύκολα ξεσπούν σε οργή και θυμό ...

Όπως η ακτίνα του ήλιου μόλις φανεί, διώχνει αμέσως το σκοτάδι, έτσι και ο καλοκάγαθος και πράος μεταβάλλει γρήγορα την ταραχή και τη διαμάχη σε ειρήνη και ησυχία.

Μην υπερηφανευόμαστε για κείνα που φοβίζουν τους ανθρώπους ...

Ώστε λοιπόν συμπεραίνουμε, ότι έναν άνθρωπο ήμερο, πράο και καλόψυχο κανένας δεν θα ήταν δυνατόν να τον φοβηθεί, αλλά όλοι τον σεβόμαστε, τον τιμούμε και τον ντρεπόμαστε.

Δεν βλέπετε, πώς ένας άνθρωπος που προκαλεί φόβο, είναι μισητός και ανεπιθύμητος από όλους; ...

Ας μη θεωρούμε λοιπόν σπουδαίο πράγμα, αν μας φοβούνται οι άνθρωποι.

Ο πράος και καλωσυνάτος άνθρωπος είναι πατέρας των ορφανών, προστάτης των χηρών, κηδεμόνας της φτώχειας, βοηθός των αδικούμενων και σ' όλες τις περιπτώσεις επιβάλλει τη δύναμη της δικαιοσύνης.

Ο πράος πατέρας είναι σεβαστός στο παιδί και το πράο παιδί σεβαστό στον πατέρα και ο δούλος στον κύριό του και τον κύριο τίποτε δεν τον κάνει τόσο συμπαθή στους υπηρέτες, όσο η πραότητα.

Γιατί, όταν τον δουν να διακρίνεται για την επιείκειά του και να συμπεριφέρεται σε όλους με πραότητα, πολύ τον εκτιμούν και τον θαυμάζουν και τον θεωρούν πιο πολύ πατέρα παρά αφέντη.


(Ι. Χρυσοστόμου, ΕΠΕ 3, 16Β, και MG 63)

[XAPA]

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος:Με όλους να είσαι ειρηνικός!


Αν επιδιώκουμε την ειρήνη, ο Θεός θα είναι μαζί μας.

Αν όμως, δημιουργούμε συγκρούσεις, ο Θεός δεν είναι μαζί μας.

Ο Θεός, βλέπεις, δεν είναι Θεός του πολέμου και των συγκρούσεων, αλλά Θεός της ειρήνης.

Πάψε, λοιπόν, να μάχεσαι τόσο Εκείνον όσο και τους συνανθρώπους σου.

Με όλους να είσαι ειρηνικός.

Μην ξεχνάς ποιους σώζει ο Κύριος: «Μακάριοι είναι οι ειρηνοποιοί», λέει, «γιατί αυτοί θα αναγνωριστούν ως παιδιά του Θεού» (Ματθ. 5:9).

Οι ειρηνοποιοί μιμούνται το Χριστό. Μιμήσου Τον κι εσύ, και θα είσαι ειρηνικός.

[XAPA]

Ψυχική γαλήνη σε καιρούς ταραχής

- π. Ανδρέας Κονάνος

[XAPA]

Προσευχὴ ὑπὲρ τῆς ἐσωτερικῆς γαλήνης



Θεέ μου, κᾶνε με νὰ ἔχω εὐγένεια.

Ὅταν οἱ πόρτες δίπλα μου βροντοῦν, βοήθησέ με νὰ μιλῶ ἤρεμα.

Ὅταν οἱ ἀπαιτήσεις τῶν ἄλλων ξεπερνοῦν τὴν ἀντοχή μου, δῶσε γλυκύτητα στὴ φωνή μου.

Ὅταν ἔχω νὰ κάνω μὲ τοὺς ἄλλους ποὺ μὲ πληγώνουν, δῶσε μου τὴ σιωπὴ τῆς ταπεινοφροσύνης.

Νἆναι ἡ φωνή μου ἁπαλὴ ὅταν ὑπογραμμίζει, νἆναι τρυφερὴ ὅταν ὑποδεικνύει, ἔτσι ποὺ νὰ ἐγγίζει χωρὶς νὰ ξεσκίζει. Νὰ εἰσχωρεῖ στὴν καρδιὰ χωρὶς νὰ ματώνει.

Ἂς ἔχω θεέ μου, ἰσορροπία στὶς μικρὲς ἀναποδιὲς καὶ στὰ μεγάλα προβλήματα.

Ἂς συνειδητοποιήσω πῶς ἡ εὐγένεια εἶναι ἡ δύναμη καὶ ὄχι ὁ πόλεμος ποὺ καταρρακώνει τὴν ἀξιοπρέπεια τῶν ἄλλων καὶ θάβει τὴν δική μου ὑπόληψη.

Ἂς μὴν καταναλίσκω πολύτιμη ἐνέργεια μὲ τὴν διαπεραστική, ἄγρια φωνή μου, ποὺ μόνο θύελλες ξεσηκώνει καὶ καμία λύση δὲν δίνει.

Μαλάκωσε, Σὲ παρακαλῶ, τὶς τραχιὲς ἄκρες τοῦ χαρακτῆρα μου, ποὺ ἀπομακρύνουν τοὺς δικούς μου ἀπὸ τὴ φωλιά τους.

Προτοῦ σερβίρω τὴν συνταγὴ τοῦ σωστοῦ, ἂς ἔρθω στὴ θέση τοῦ ἄλλου γιὰ νὰ προλάβω τὸν ἑαυτό μου νὰ μὴ χειρονομεῖ ἀνεξέλεγκτα, ἀλλὰ νὰ κατανοεῖ γιὰ νὰ βοηθήσει.

Οἱ εὐγενικοί μου τρόποι, ἂς δημιουργοῦν κλίμα εὔκρατο στὸ σπιτικό μου γιὰ νὰ εὐδοκιμοῦν οἱ καρποὶ τοῦ Παναγίου Σου Πνεύματος.

Σὲ παρακαλῶ, Θεέ μου, γέμισε τὸ εἶναι μου μὲ τὴν Παρουσία Σου, γιὰ νὰ μπορῶ ἀληθινὰ νὰ χαμογελῶ καὶ οἱ ἄλλοι νὰ ἐκτονώνονται ἀπὸ τὴν ἔνταση ποὺ τοὺς δημιουργεῖ ἡ καθημερινὴ ζωή.

Βοήθησέ με νὰ ἔχω τὴν δύναμη, εἰλικρινὰ νὰ ἐπαινῶ τὰ σωστὰ τῶν ἄλλων, γιὰ ν᾿ ἀρχίσουν ν᾿ ἀγαποῦν τὸ τέλειο, τὸ σεμνό, τὸ ὡραῖο.

Ἂς μποροῦσα νἄχω ἔντονη πνευματικότητα ἀλλὰ διακριτικὴ παρουσία γιὰ νὰ διψάσουν τὸ Ἅγιο καὶ νὰ ἀναζητήσουν Ἐσένα!

Ἂς μὴν ἐξάπτωμαι ὅταν δὲν συμφωνοῦν μαζί μου, ἀλλὰ νὰ χαίρωμαι τὴν ὀντότητα ποὺ ἀποκτοῦν.

Ἂς μὴν ἀπομακρύνωμαι ἀπὸ ἀγαπημένα μου πρόσωπα, ὅταν ζοῦν τὴν ἀνεξαρτησία ποὺ δικαιοῦνται, ἀλλὰ μέσα στὸν δρόμο Σου.

Ἂς μὴν ὑπενθυμίζω, Κύριε, λάθη παλιά, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ξαναρχίζουν τὸν ὡραῖο τους ἀγῶνα.

Ἂς ἔχω τὴν σοφία νὰ μὴν κάνω συγκρίσεις, γιὰ νὰ μὴν μειώνω τὴν αὐτοπεποίθησή τους.

Καὶ ὅταν τὸ πρόγραμμα τῆς ἡμέρας μου παραβιάζεται, ἂς ἔχω τὴν εὐελιξία νὰ προσαρμόζωμαι χωρὶς νὰ στενοχωρῶ.

Μοῦ εἶπες, Κύριε, πὼς ἡ εὐγένεια εἶναι συνώνυμη τῆς ἀγάπης.

Δὲν μοῦ μένει, λοιπόν, παρὰ μέτρο ἀναφορᾶς μου νἆναι ὁ Ὕμνος τῆς ἀγάπης τοῦ Ἀποστόλου Σου, κι ἔτσι μὲ τὴν ψυχὴ γεμάτη ἀπὸ τὴ δική Σου ἀγάπη, νὰ φέρωμαι εὐγενικά.

Βοήθησε, Κύριε!



xristianos

[XAPA]

Φώτης Κόντογλου. Η απ' έξω ειρήνη, είναι ένα ψέμα...

Aς αγαπήσουμε την γνήσια, την αληθινή ειρήνη


Ολοι διψάμε για ειρήνη καί φωνάζουμε να γίνει ειρήνη στον κόσμο, θέλουμε πια να ησυχάσουμε, να γροικήσουμε τη ζωή μας, πού δεν μας αφήνει να τή χαρούμε ή ανησυχία κι ό φόβος.

Ελπίζουμε πώς θα ησυχάσουμε αν γίνει ειρήνη ανάμεσα στα κράτη, ειρήνη πολιτική, ειρήνη στρατιωτική, ειρήνη κοινωνική.

Αλλά είμαστε ανόητοι, άφού δεν καταλαβαίνομε πώς αύτή ή ειρήνη, ή άπ' έξω ειρήνη, είναι ένα ψέμμα, αν δεν έχει κάθε άνθρωπος την από μέσα ειρήνη!






Αφήνω το ότι ή από μέσα ειρήνη φέρνει καί την απέξω, πλην, κι αν υποθέσουμε πώς γίνεται μια εξωτερική ειρήνη στον κόσμο, μ' όλο πού θα ναι βλογημένη, θα 'ναι ωστόσο λειψή, θα ναι ψεύτικη, αν δεν φωλιάσει αυτό το αγιασμένο πουλί μέσα στην καρδιά μας καί μέσα στην διάνοια μας.

Ό χαιρετισμός του Χρίστου ήτανε το «Ειρήνη ύμίν», πού είναι το ίδιο με το «Χαίρετε» πού είπε στις Μυροφόρες.

Εκείνος είπε καί πώς ή βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας, πού θα πεί πώς κι ή ειρήνη, πού είναι γνώρισμα της βασιλείας του Θεού, πρέπει να είναι καί κείνη μέσα μας, κι όχι έξω από μας.

Ό Θεός είναι ό βασιλιάς της ειρήνης, κι ό Χριστός ήρθε στον κόσμο να μας φέρει την ειρήνη, όπως ψέλνανε οί "Αγγελοι κατά τη νύχτα πού γεννήθηκε: «καί επί γης ειρήνη».

Το Ευαγγέλιο του λέγεται «Εύαγγέλιον της Είρήνης» (Έφεσ. 6, 15). Ό Θεός λέγεται «Θεός της αγάπης καί της ειρήνης» (Ρωμ. 15, 33)...

Μητέρα τής αληθινής ειρήνης εϊναι ή αγάπη, ή συμπόνεση στους δυστυχισμένους αδελφούς μας, ή ταπείνωση, ή άφιλοκέρδεια, ή άρνηση κάθε ματαιότητας...

Αυτή την αληθινή, την γνήσια ειρήνη ας αγαπήσουμε, κι όχι τον ψεύτικο ίσκιο της, όπως κάνουμε περιμένοντας μάταια να ειρηνέψει ό κόσμος, σε καιρό που οί ψυχές μας κι οί καρδιές έχουνε γίνει σαν των θηρίων.

Αλλά, για ν' αγαπήσουμε καί να ποθήσουμε αυτή την ειρήνη, πρέπει πρωτύτερα ν' αγαπήσουμε τον Χριστό, τον άρχοντα της είρήνης, καί το Ευαγγέλιο του, το Ευαγγέλιο της Ειρήνης.

"Αλλος τρόπος για να ειρηνέψουμε δεν υπάρχει κανένας...

[XAPA]

Η Ειρήνη


«Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» (o έβδομος μακαρισμός τού Κυρίου).

Όσοι επιθυμούν νά αποκτήσουν αιώνια μακαριότητα, πρέπει νά γίνουν ειρηνοποιοί.

Αναφέρει τό γεροντικό ότι o Μέγας Παΐσιος κυριεύθηκε από θυμό καί παρακάλεσε τόν Κύριο νά τόν ελευθερώσει από αυτό τό πάθος.

Ο Κύριος εμφανίστηκε σέ αυτόν καί τού είπε «Παΐσιε, άν θέλεις νά μήν oργίζεσαι, μήν επιθυμείς τίποτε, μήν κρίνεις καί μή μισήσης κανένα καί θά έχεις τήν ειρήνη».

Έτσι ακριβώς, αδελφοί μου, κάθε άνθρωπος πού κάνει τό θέλημά του νά υποχωρεί έναντι τού Θεού καί τών ανθρώπων, θά είναι πάντα ειρηνικός στήν ψυχή.

Όποιος όμως αγαπά νά κάνει τό θέλημά του, νά πιστεύει στούς λογισμούς του, δέν θά έχει ειρήνη.







Μάς λέγουν πολύ σοφά οι πατέρες τής Εκκλησίας, άν κάποιος προσεύχεται πολύ καί νηστεύει, αλλά δέν έχει αγάπη γιά τούς εχθρούς, η ψυχή του δέν μπορεί νά έχει ειρήνη.

Όταν o άνθρωπος βρίσκεται μέσα στήν αμαρτία, αιχμαλωτισμένος στά πάθη του καί στίς κακίες του, δέν μπορεί νά έχει ειρήνη καί χαρά εν Κυρίω, έστω κι άν έχει όλα τά πλούτη τής γής.

Πρέπει νά κάνουμε σαφή διαχωρισμό μεταξύ τής εσωτερικής καί τής εξωτερικής ειρήνης. Η εξωτερική είναι πολλές φορές επίπλαστη γιατί έχει ανθρώπινα κριτήρια, τά oποία είναι υποκειμενικά.

Ένας άνθρωπος είναι ειρηνικός γιατί αυτό τόν εξυπηρετεί στήν εργασία του ή σ' αυτό πού θέλει νά αποκτήσει, όταν όμως βρεθεί σέ κάποια δύσκολη στιγμή, τότε γίνεται άγριο θηρίο.

Βγάζει κακίες καί πάθη τά oποία κανείς δέν υποπτευόταν. Αυτό είναι φυσικό, γιατί δέν υπάρχει τό πνευματικό υπόβαθρο.

Σήμερα, πολλοί άνθρωποι, αγωνίζονται γιά τό αγαθό τής ειρήνης μέ διάφορες εκδηλώσεις, συλλαλητήρια, συλλόγους, αθλητικούς αγώνες, συμφωνίες κρατών.

Αυτό όμως είναι ματαιότητα. Εάν o άνθρωπος δέν ειρηνεύσει εσωτερικά, δέν τά βρεί μέ τόν εαυτό του, νά εξετάσει τίς αδυναμίες του καί νά τίς πολεμήσει, δέν θά έχει ειρήνη.

Μάς λέγει o Άγιος Σιλουανός o Αθωνίτης ότι γιά νά έχει ειρήνη o άνθρωπος πρέπει νά μελετά τόν νόμο τού Θεού.

Γιατί αυτός o νόμος γράφτηκε από τό Πνεύμα τού Θεού, καί τό Πνεύμα τού Θεού πηγαίνει από τή Γραφή στήν ψυχή.

Όποιος έχει μέσα του τήν ειρήνη τού Αγίου Πνεύματος σκορπίζει ειρήνη καί στούς άλλους. Όποιος έχει μέσα του πνεύμα κακό, σκορπά καί στούς άλλους τό κακό.

Προσπαθούμε εμείς νά ειρηνεύομε τούς ανθρώπους, ενώ εσωτερικά έχουμε ταραχή. Μιλούμε γιά τήν ειρήνη, αλλά τό πάθος τού θυμού είναι πρό τών θυρών.

Η Αγία μας Εκκλησία εύχεται συνεχώς γιά τό υπέρτατο αγαθό τής ειρήνης.

Στήν μεγάλη συναπτή ή καλύτερα στά «Ειρηνικά», ακούμε σέ όλες τίς ακολουθίες «Εν ειρήν τού Κυρίου διεηθώμεν», «Υπέρ τής άνωθεν ειρήνης...», «Υπέρ τής ειρήνης τού σύμπαντος κόσμου...».

Ανεκτίμητος θησαυρός, o oποίος προστατεύει τόν άνθρωπο καί ημερεύει τά έθνη.

Τί νά κάνει o άνθρωπος τά πλούτη, τή δόξα, τά αξιώματα, όταν δέν υπάρχει ειρήνη;

Τότε δέν υπάρχει καί η χαρά, υπάρχουν συγχύσεις, στενοχώριες, τσακωμοί, πού κάνουν τή ζωή μας αφόρητη.

Είναι αδύνατον νά έχουμε ειρήνη στήν ψυχή, άν δέν παρακαλούμε μέ όλη μας τή δύναμη τόν Κύριο νά αγαπούμε όλους τούς ανθρώπους.

Ο Κύριος ήξερε πώς, άν δέν αγαπούμε τούς εχθρούς, δέν θά έχωμεν ψυχική ειρήνη καί γι' αυτό μάς έδωσε τήν εντολή: «αγαπάτε τούς εχθρούς υμών». Άν δέν αγαπούμε τούς εχθρούς, τότε δέν θά έχουμε μόνιμη ειρήνη.

Άν δώσαμε ειρήνη στόν αδερφό μας, o Κύριος θά μάς δώσει ασυγκρίτως περισσότερη.

Άν όμως προσβάλλομε τόν αδερφό, θά έλθει αναπόφευκτα η θλίψη στήν ψυχή μας, σέ στιγμές πού δέν περιμένωμε εμείς.

Ο Άγιος Σιλουανός μάς λέγει μέσα από τήν εμπειρία του: «άν γνώριζαν οι βασιλιάδες καί οι κυβερνήτες τών λαών τήν αγάπη τού Θεού, δέν θά έκαναν ποτέ πόλεμο.

Ο πόλεμος προέρχεται από τίς αμαρτίες κι όχι από τήν αγάπη.

Ο Κύριος μάς εδημιούργησε κατά τήν αγάπη του καί μάς παρήγγειλε νά ζούμε μέ αγάπη καί ειρήνη».

Άς εμαστε ειρηνικοί, λοιπόν, άς συντρίβουμε πρόθυμα τίς παγίδες τού πνεύματος τής έχθρας, καί άς συμφιλιώνουμε εκείνους πού εχθρεύονται o ένας τόν άλλον, καί τότε θά έρθει η χάρη καί η ειρήνη νά κατοικήσει μέσα μας γιά νά αισθανόμαστε κοντά μας τόν Κύριο Ιησού Χριστό.



Όσιος Νίκων Ο "Μετανοείτε"
Περιοδικόν δράσεων και Πνευματικής Οικοδομής της Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασίας και ΣπάρτηςΟκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2007
Τεύχος 160

[XAPA]

Γ.ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ:«Μην έχετε άγχος. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη μπορεί ν αγιάσει κανείς.»


Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιασθεί η ψυχή σας.

Παντού μπορεί ν' αγιάσει κανείς. Και στην Ομόνοια μπορεί ν' αγιάσει, αν το θέλει.

Στην εργασία σας, όποια και να είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη.

Να βάζετε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, με ενθουσιασμό και αγάπη, προσευχή και σιωπή. Όχι να έχετε άγχος και να σας πονάει το στήθος.

Να εργάζεσθε με εγρήγορση, απλά, απαλά, χωρίς αγωνία, με χαρά κι αγαλλίαση, με αγαθή διάθεση. Τότε έρχεται η θεία χάρις.

Όλα τα δυσάρεστα, που μένουν μέσα στην ψυχή σας και φέρνουν άγχος, μπορούν να γίνουν αφορμή για τη λατρεία του Θεού και να παύσουν να σας καταπονούν.

Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό.

Δεν είναι ανάγκη να προσπαθείτε και να σφίγγεσθε. Όλη σας η προσπάθεια να είναι ν' ατενίσετε το φως, να κατακτήσετε το φως.

Έτσι, αντί να δίδεσθε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, να δίδεσθε στη δοξολογία του Θεού.



Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό.



Η επικοινωνία με τον Χριστό, όταν γίνεται απλά, απαλά, χωρίς πίεση, κάνει τον διάβολο να φεύγει.

Ο σατανάς δεν φεύγει με πίεση, με σφίξιμο. Απομακρύνεται με την πραότητα και την προσευχή.

Υποχωρεί, όταν δει την ψυχή να τον περιφρονεί και να στρέφεται με αγάπη προς τον Χριστό.

Την περιφρόνηση δεν μπορεί να τη υποφέρει, διότι είναι υπερόπτης.

Όταν, όμως, πιέζεσθε, το κακό πνεύμα σας παίρνει είδηση και σας πολεμάει.

Μην ασχολείσθε με τον διάβολο, ούτε να παρακαλείτε να φύγει. Όσο παρακαλείτε να φύγει, τόσο σας αγκαλιάζει.

Τον διάβολο να τον περιφρονείτε. Να μην τον πολεμάτε κατά μέτωπον.

Όταν πολεμάς με πείσμα κατά του διαβόλου, επιτίθεται κι εκείνος σαν τίγρης, σαν αγριόγατα.

Όταν του ρίχνεις σφαίρες, αυτός σου ρίχνει χειροβομβίδα.

Όταν του ρίχνεις βόμβα, σου ρίχνει πύραυλο.

Μη κοιτάζετε το κακό. Να κοιτάζετε την αγκαλιά του Θεού και να πέφτετε στην αγκαλιά Του και να προχωρείτε.



Πηγη:βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ Ανθολόγιο Συμβουλών»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΗΛΕΣΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

[zenjt]

Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΕΩΣ. Τελώντας την Λειτουργία προσεύχομαι βεβαίως για όλο τον κόσμο και δεν αμφιβάλλω ότι, ωσότου προσφέρεται στον κόσμο αυτό η θυσία αυτή της αγάπης, ο κόσμος θα διατηρηθεί στην ύπαρξή του.

Όταν όμως θα παύσει να προσφέρεται η θυσία αυτή, τότε αναπόφευκτα ο κόσμος θα κατακαεί στο πυρ του γενικού μίσους. Ναι, ακόμη και ως σήμερα δεν βλέπουμε στους αιώνες που πέρασαν τέτοια εποχή, κατά την οποία ο Χριστιανισμός έγινε σοβαρά δεκτός από τις ανθρώπινες μάζες.

Μπορούμε ακριβέστερα να πούμε ότι η απουσία της αγάπης του Χριστού από τις ψυχές εκείνων που με τη βία επάνω στους πιο αδύνατους άρπαξαν την εξουσία, οδήγησε στις φοβερές παραμορφώσεις όλης της ζωής της ανθρωπότητας, και εξαιτίας αυτού έγινε αδύνατη σε όλους η σαφής αίσθηση της παρουσίας του Θεού.

Στην τύφλωση από το μίσος οι άνθρωποι χάνουν τελείως την αίσθηση αυτή, και τότε γι’ αυτούς “πεθαίνει ο Θεός”. Για την επιβεβαίωση της σκέψεώς μου έστρεψα από πολλού ήδη την προσοχή μου στο ότι και τα τέσσαρα Ευαγγέλια αρχίζουν με αναφορά στην προφητεία του Ησαΐου:

«Ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου… Πάσα φάραγξ (δηλαδή υποβάθμιση και άσκηση βίας επάνω στους ανθρώπους) πληρωθήσεται και παν όρος (δηλαδή βίαιη κυριαρχία επάνω στους αδελφούς) ταπεινωθήσεται… και αι τραχείαι εις οδούς λείας, και (μόνο τότε) όψεται πάσα σαρξ το σωτήριον του Θεού».

[...] Αν βρεις, να διαβάσεις τον υπέροχο εικοστό τέταρτο λόγο του οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου… Ο άγιος αυτός, σε συμφωνία με όλους εκείνους που προηγήθηκαν από αυτόν και με εκείνους που ήρθαν στον κόσμο μετά από αυτόν, λέει ότι «ο Θεός για τη ζωή στον κόσμο αυτό δημιούργησε πατέρα και υιό και όχι δούλο και μισθωτό… Η δουλεία προήλθε από την μεταξύ των ανθρώπων έχθρα, εξαιτίας της οποίας άρχισαν να πολεμούν ο ένας εναντίον του άλλου και ο ένας να υποδουλώνει τον άλλον. Και η εξαγορά των ανθρώπων εξαιτίας της φτώχιας και των ελλείψεων, που άρχισαν να κυριεύουν τους πιο αδυνάτους λόγω της απληστίας και της πλεονεξίας των ισχυρότερων… Χωρίς βία και φτώχια κανένας δεν θα γινόταν δούλος ή μισθωτός…».

Αυτός ό παραμορφωμένος από το μίσος των ανθρώπων κόσμος κρύβει από την όραση το Υπέροχο Πρόσωπο του Θεού. Ο Θεός δεν ενεργεί με βία· διαφυλάσσει με άγιον τρόπο την ελευθερία εκείνου που δημιουργήθηκε «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν» Του. Επιπλέον βλέπει με υπομονή και τις κακές ακόμη εκδηλώσεις της ελευθερίας του άνθρωπου. Και η υπομονή Του αυτή θα διατηρηθεί τόσο, ώστε να γίνει δυνατή η εμφάνιση του αντιχρίστου, που θα αποπειραθεί να παραμερίσει τον Αληθινό Θεό και ακολούθως να ανακηρύξει θεό τον εαυτό του. Την οδό του αντιχρίστου θα συνοδεύσει αναπόφευκτα άσκηση παγκόσμιας βίας… Πολλοί θα σκανδαλισθούν με αυτό. Θα εγερθεί σ’ αυτούς το ερώτημα: Πού είναι λοιπόν ο Θεός; Πού είναι η Πρόνοιά Του για κάθε κτίσμα;

Ανάμεσα σ’ αυτούς που σκανδαλίστηκαν ήταν και η δική μας φτωχή Αλεξάν­δρα. Δεν αντιλήφθηκε τις οδούς του Θεού και υπερασπιζόμενη το ανθρώπινο δίκαιο απέρριψε τη δικαιοσύνη του Θεού. Τώρα όμως που βρέθηκε σε συνθήκες που μπορεί να δει ότι ο Θεός είναι δυνατός και μετά θάνατον να δώσει στον άνθρωπο το πλήρωμα της ζωής και της μακαριότητας, με απλότητα και χαρά θα προχωρήσει στη συνάντησή Του: «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται»

(Αρχ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, «Γράμματα στη Ρωσία» – επιστολή 45, αποσπάσματα. Εκδ. Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου –Έσσεξ, σ.210-213)

[zenjt]

«ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ» .Η ανύψωση αυτή ξεκινούσε, κατά τον Γέροντα, από εργασία βάθους. Μια μέρα, που σκέψεις πικρίας με κατέκλυζαν για κάποιους ανθρώπους, μου με κατέκριναν αδίκως, ο Γέροντας έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την επιθετική μου, όπως είπε, στάση.

Του αντέτεινα, ότι ούτε είπα, ούτε έκανα ο,τιδήποτε εναντίον των επικριτών μου, αλλά μόνο σκεπτόμουν αρνητικά, χωρίς να εξωτερικεύομαι και γι’ αυτό χωρίς να θίγω κανέναν. Τότε ο Γέροντας μου φανέρωσε ακόμη ένα μυστικό του πνευματικού αγώνος, λέγοντάς μου:

«Για οποιαδήποτε άδικη κατηγορία εις βάρος σου να μην αγανακτείς, ούτε από μέσα σου. Είναι κακό. Το κακό αρχίζει από τις κακές σκέψεις. Όταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω μόνο με τη σκέψη, χαλάς την πνευματική ατμόσφαιρα. Εμποδίζεις το Άγιο Πνεύμα να ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να μεγαλώσει το κακό. Εσύ πάντοτε να προσεύχεσαι, να αγαπάς και να συγχωρείς, διώχνοντας από μέσα σου κάθε κακό λογισμό».

Δίδασκε δηλαδή ο Γέροντας Πορφύριος ότι η κακή σκέψη μας για κάποιο συνάνθρωπό μας από τη μια μεριά μολύνει την ψυχή μας ως αμαρτία, από την άλλη μεριά κάνει ή μπορεί να κάνει κακό σ’ αυτόν.

Η κακή σκέψη εκπέμπει μια κακή δύναμη, που επηρεάζει τον άλλον, όπως η προσευχή τον βοηθά. Βέβαια όλα αυτά πρέπει να κατανοηθούν σωστά μέσα στη διδασκαλία της εκκλησίας για την ύπαρξη πονηρών και αγαθών πνευμάτων και το έργο τους, που είναι για τα πονηρά μέν η διαβολή, το ψεύδος, η ταραχή, η διχόνοια κ.λ.π., για τα αγαθά δε η διακονία εκείνων που μέλλουν να κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού. Η κακή σκέψη δεν κρύβεται.

Επηρεάζει δυσμενώς για μας εκείνον για τον οποίο σκεπτόμεθα άσχημα, ακόμη και από μακρυά, ακόμη και όταν δεν συνειδητοποιεί αυτός τον λόγο για τον οποίο έρχεται σε αντίθεση μαζί μας. Οφείλουμε, λοιπόν, να είμεθα “καθαροί τη καρδία”, καθαροί όχι μόνο από κακά έργα, αλλά και από κακές σκέψεις, ιδιαίτερα δε από την μνησικακία και την πίκρα.ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ» - (ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΑΙ) - Κ. ΓΙΑΝΝΙΤΣΙΩΤΗ