Μηνύματα, Μαρτυρίες και Αποκαλύψεις από την Παναγούδα

[XAPA]

Δεύτερο Μέρος

Ο σημερινός πολιτισμός


“Ο πολιτισμός καλός είναι, αλλά, για να ωφελήση, πρέπει να “πολιτισθή” και η ψυχή”.


Κεφάλαιο 1

Η σοφία του Θεού και το περιβάλλον


“Πάντα εν σοφία εποίησας...” (1)





Γέροντα, να χαλάσουμε τις χελιδονοφωλιές; Τα χελιδόνια λερώνουν και μαζεύονται κοριοί.

Μπορείς εσύ να κάνης μια χελιδονοφωλιά;

Τι έχει κάνει ο Θεός με έναν Του λόγο! Τι αρμονία, τι ποικιλία!

Όπου και να στραφή κανείς βλέπει την σοφία και το μεγαλείο του Θεού.

Δες τα ουράνια φώτα, τα αστέρια, με πόση απλότητα τα σκόρπισε το θεϊκό Του χέρι, χωρίς να χρησιμοποιήση μαστορικό ράμμα και αλφάδι.

Πόσο ξεκουράζουν τους ανθρώπους! Ενώ τα κοσμικά φώτα, βαλμένα με τάξη στην σειρά, είναι πολύ κουραστικά.

Με πόση αρμονία τα έχει κάνει όλα ο Θεός!

Βλέπεις, και τα δένδρα σε ένα δάσος που τα φύτεψαν άνθρωποι είναι σαν στρατός, σαν λόχος. Ενώ τα φυσικά δάση πόσο ξεκουράζουν!

Αλλά δένδρα μικρά, άλλα μεγάλα, με άλλο χρώμα το καθένα!

Ένα μικρό λουλούδι του Θεού έχει μεγαλύτερη χάρη παρά ένας σωρός χάρτινα ψεύτικα λουλούδια, διαφέρουν όσο διαφέρει και το άυλον από το νάυλον.

Όλα αυτά που έχει κάνει ο Θεός είναι θαυμάσια.

Ο οργανισμός του ανθρώπου είναι ολόκληρο εργοστάσιο.

Την καρδιά, το συκώτι, τα πνευμόνια, όλα τα έχει με σοφία κανονισμένα ο Θεός.

Αλλά και τα φυτά, πώς τα έχει κάνει! Τότε με την κατοχή βάζαμε πέντε στρέμματα πεπόνια ποτιστικά.

Μια φορά έκοψα από τις πεπονιές τα μεγάλα φύλλα που είναι κοντά στις ρίζες.

Για καλό το έκανα, για να τις καθαρίσω.

Εκείνα όμως τα μεγάλα φύλλα, τα κάτω, είναι σαν φίλτρο -είναι τα... “νεφρά” τους!- και παίρνουν όλη την πικρίλα.

Και έγιναν τα πεπόνια!... Έτρωγες το πεπόνι και έτσουζε η γλώσσα!


- Γέροντα, εσείς όλα τα παρακολουθείτε!

Ναι, από όλα βρίσκω τον Θεό! Και από τα φυτά και από τα ζώα, από όλα!

Πώς να μη θαυμάσης!

Βλέπεις ένα τόσο δα πουλάκι να ταξιδεύη, να πηγαίνη στην Αφρική και να γυρίζη χωρίς πυξίδα και να ξαναβρίσκη την φωλιά του!

Και οι άνθρωποι με χάρτες, με πινακίδες να χάνωνται!

Και δεν είναι ότι τα πουλιά βαδίζουν στην στεριά και βάζουν σημάδια!

Πετούν στον ουρανό, πάνω από την θάλασσα! Πού να βάλουν σημάδια;

Μερικά μικρά πουλάκια ανεβαίνουν στους πελαργούς, στα... “αεροπλάνα”!

Εκείνα πάνε... αεροπορικώς!

Τα πουλιά, όταν πετούν στην θάλασσα, κάθονται σε κανένα νησί να ξεκουρασθούν.

Μια φορά, όταν ήμουν στο Καλύβι του Τιμίου Σταυρού, είδα να έρχωνται από τα ανατολικά μέρη κάτι πουλιά σαν τα σπουργίτια.

Ήταν ολόκληρο κοπάδι. Τέσσερα-πέντε όμως, φαίνεται, κουράσθηκαν και δεν μπορούσαν άλλο.

Τότε ξεκόπηκαν ακόμη καμμιά δεκαπενταριά από το κοπάδι -τα άλλα προχώρησαν- και κάθησαν λίγο σε ένα δένδρο, ξεκουράσθηκαν και μετά σηκώθηκαν να φύγουν όλα μαζί.

Ανέβηκαν πολύ ψηλά, για να προσανατολισθούν και να βρουν πάλι την συντροφιά τους.

Μου έκανε εντύπωση που δεν τα άφησαν μόνα τους τα τέσσερα-πέντε που κουράσθηκαν, αλλά ξεκόπηκαν και άλλα δεκαπέντε από το ίδιο κοπάδι, για να κάνουν συντροφιά!

Πόσο όμορφα τα έχει κάνει όλα ο Θεός!

Βλέπεις κάτι παρδαλά γατάκια! Τι όμορφα επανωφοράκια έχουν!

Να ζηλεύουμε εμείς οι άνθρωποι τα επανωφόρια από τα ζώα! Ούτε βασίλισσα δεν φόρεσε τέτοιο επανωφόρι!...

Όπου και να γυρίσης, θα δης την σοφία του Θεού.

Παλιά που ήταν όλα φυσικά, πόσο όμορφα ήταν!

Να, ο πετεινός, όταν φωνάζη, δεν είναι ότι φωνάζει για τον καιρό.

Στέκεται στο ένα πόδι και, μόλις μουδιάζη, φωνάζει: “Κικιρίκου!”

Σου λέει, τόσες ώρες πέρασαν.

Αλλάζει πόδι, μουδιάζει και αυτό, πάλι: “Κικιρίκου!”

Και βλέπεις, φωνάζει στις 12, στις 3, στις 6 η ώρα. Είναι σταθερό, κάθε τρεις ώρες! Και δεν έχει ρολόι ούτε μπαταρία, ούτε κούρδισμα χρειάζεται!...

Ό,τι βλέπετε, ό,τι ακούτε, όλα να τα χρησιμοποιήτε για συγκοινωνία για επάνω.

Όλα να σας ανεβάζουν προς τα επάνω. Έτσι κανείς ανεβαίνει-ανεβαίνει από τα δημιουργήματα στον Δημιουργό!

Οι Αμερικανοί πήγαν στο φεγγάρι, έβαλαν τουλάχιστον και μια πινακίδα που έγραφε: “Οι ουρανοί διιηγούνται δόξαν Θεού” (2).

Πήγαν και οι Ρώσοι στο διάστημα, αλλά ο Γκαγκάριν είπε πως δεν βρήκε τον Θεό.

Εμ, πώς να Τον βρη, αφού πήγε με τα πόδια προς τα πάνω και όχι με τα χέρια;

Έτσι φθάνουν μετά να λένε: “Η φύση έκανε το σύμπαν”!

Ολόκληρο σύμπαν τώρα!... Εδώ μια παλιά μηχανή χαλάει και μαζεύονται ένα σωρό μάστορες, τεχνίτες κ.λπ., για να την διορθώσουν.

Σκέφτονται, προσπαθούν... Και είναι μια παλιά μηχανή!

Ενώ ολόκληρη υδρόγειο σφαίρα ο Θεός την γυρίζει χωρίς ρεύμα και ούτε η μπαταρία τελειώνει ούτε το μηχανάκι σταματάει!

Με τι ταχύτητα γυρίζει, και ο άνθρωπος να μην το καταλαβαίνη! Φοβερό!

Αν η γη στρεφόταν με λιγώτερη ταχύτητα, θα έκανε τούμπες ο άνθρωπος!

Η θάλασσα να έχη τόσο νερό και να κινήται με τέτοια ταχύτητ, και το νερό να μη χύνεται!

Και τα αστέρια, που είναι ολόκληροι όγκοι, να γυρίζουν ιλιγγιωδώς και να μην εγγίζη το ένα το άλλο, αλλά να συγκρατή το ένα το άλλο από μακριά!

Και ο άνθρωπος φτιάχνει ένα αεροπλάνο και θαυμάζει και υπερηφανεύεται! Και αν του στρίψη λίγο το μυαλό, μετά λέει ανοησίες, δεν καταλαβαίνει.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’

1) Ψαλμ. 103, 24
2) Ψαλμ. 18, 2

[XAPA]

Τι κατόρθωσαν σήμερα οι άνθρωποι...



Ο πολιτισμός καλός είναι, αλλά, για να ωφελήση, πρέπει να “πολιτισθή” και η ψυχή. Αλλιώς είναι καταστροφή.

Ο Άγιος Κοσμάς είπε: “Από τους γραμματισμένους θα έρθη το κακό” (1).

Παρ' όλο που η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο πολύ και έκανε πρόοδο μεγάλη, εν τούτοις με ό,τι κάνουν για να βοηθήσουν τον κόσμο, χωρίς να το καταλαβαίνουν, καταστρέφουν τον κόσμο.

Ο Θεός άφησε τον άνθρωπο να κάνη του κεφαλιού του, αφού δεν Τον ακούει, και έτσι τρώει το κεφάλι του. Καταστρέφεται μόνος του ο άνθρωπος με αυτά που φτιάχνει.

Τι κατόρθωσαν οι άνθρωποι του 20ου αιώνος με τον πολιτισμό!

Παλάβωσαν τον κόσμο, μόλυναν την ατμόσφαιρα, τα πάντα.

Η ρόδα, αν ξεφύγη από τον άξονα, γυρίζει συνέχεια χωρίς σκοπό. Έτσι και οι άνθρωποι, άμα ξεφύγουν από την αρμονία του Θεού, βασανίζονται!

Παλιά υπέφεραν οι άνθρωποι από τον πόλεμο, σήμερα υποφέρουν από τον πολιτισμό.

Τότε έφευγαν από τις πόλεις στα χωριά εξ αιτίας του πολέμου και με ένα χωραφάκι περνούσαν.

Τώρα θα φύγουν από τις πόλεις εξ αιτίας του πολιτισμού, γιατί δεν θα μπορούν να ζήσουν μέσα σ' αυτές.

Τότε ο πόλεμος έφερνε θάνατο. Τώρα ο πολιτισμός φέρνει αρρώστια.



- Γέροντα, γιατί πλήθυνε τόσο πολύ ο καρκίνος;

- Το Τσερνομπίλ κ.λπ. τι έκαναν; Από εκεί είναι.

Αυτά κάνουν οι άνθρωποι... Τι σακατεμένος κόσμος υπάρχει! Σε ποια εποχή ήταν τόσοι άρρωστοι;

Παλιά οι άνθρωποι δεν ήταν έτσι. Τώρα, όποιο γράμμα ανοίξω, καρκίνο ή ψυχοπάθεια ή εγκεφαλικό ή διαλυμένες οικογένειες, αυτά θα συναντήσω.

Άλλοτε σπάνια υπήρχε καρκίνος. Βλέπεις, ήταν φυσική η ζωή. Άλλο θέμα τι επέτρεπε ο Θεός.

Έτρωγε κανείς φυσικές τροφές και ήταν υγιέστατος. Φρούτα, κρεμμύδια, ντομάτες, ήταν όλα καθαρά.

Τώρα και αυτές οι φυσικές τροφές σακατεύουν τον άνθρωπο.

Αυτοί που τρώνε όλο τέτοιες τροφές παθαίνουν μεγαλύτερη ζημιά, γιατί όλα έχουν μολυνθή.

Αν ήταν παλιά έτσι, εγώ θα πέθαινα από νέος, γιατί σαν καλόγερος έτρωγα ό,τι είχε ο κήπος, πράσα, μαρούλια, κρεμμύδια, λάχανα, όλο τέτοια, και ήμουν μια χαρά.

Τώρα έχουν λιπάσματα, ραντίσματα. Τι τρώνε σήμερα οι άνθρωποι!

Το άγχος, οι νοθευμένες τροφές αρρώστια φέρνουν. Αχρηστεύεται ο κόσμος, όταν χρησιμοποιή αδιάκριτα την επιστήμη.


- Γέροντα, παλιά πώς άντεχαν οι άνθρωποι περισσότερο στην άσκηση και ήταν πιο υγιείς; Βοηθούσαν και οι τροφές;

Ναι, γιατί ήταν οι τροφές καθαρές τότε.

Αυτό χρειάζεται συζήτηση; Και όλα τα έτρωγαν ώριμα.

Τώρα όλα τα κόβουν άγουρα, για να μη χαλάσουν, και τα αφήνουν στο ψυγείο.

Τα μαζεύουν πράσινα-πράσινα και τα αφήνουν να ωριμάσουν.

Ενώ πρώτα ωρίμαζε το φρούτο, έπεφτε κάτω από το δένδρο ή, μόλις το έπιανες, κοβόταν.

Αλλά εκτός που έτρωγαν καλές, υγιεινές τροφές -ψωμί και βούτυρο ή γάλα ήταν για το παιδί γερή τροφή-, δούλευαν και το μυαλό τους οι άνθρωποι και καταλάβαιναν, όταν πάθαιναν κάτι, αν ήταν από τις τροφές.

Τώρα και οι τροφές είναι νοθευμένες και το μυαλό δεν το δουλεύουν.

Και πόσα από αυτά που φτιάχνει τώρα ο άνθρωπος είναι άχρηστα.

Το μαλλί σιγά-σιγά το καταργούν. Δύσκολα να βρης μάλλινη φανέλλα να κρατά τον ιδρώτα.

Φορώ μια φανέλλα μάλλινη και αμέσως καταλαβαίνω αν έχη συνθετικό, γιατί δεν μπορώ να πάρω αναπνοή, με πιάνει δυσφορία, πάω να σκάσω!

Και το θεωρούν στέρεο, πιο καλό! Το θεωρούν πρόοδο!

Είναι όμως υγιεινά αυτά; έτσι όπως τα κάνουν είναι ανθυγιεινά.

Και γράφουν “αγνό παρθένο μαλλί”! Και θα βρουν και άλλες καθαρώτερες λέξεις, για να τα διαφημίζουν!

Τα πρόβατα τώρα να τα έχουμε μόνο για το κρέας, αφού φτιάχνουμε μαλλί από πετρέλαιο.

Και οι μεταξοσκώληκες λένε: “Αφού θέλετε καλύτερο μετάξι, φτιάξτε το εσείς”!




ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’


1) Η πρόρρηση αυτή του Αγίου Κοσμά αναφέρεται στους μορφωμένους που δεν θα έχουν φόβο Θεού.

[XAPA]

Χάθηκε η υπομονή από τους ανθρώπους



- Γέροντα, γιατί σήμερα δεν έχουμε υπομονή;

Η σημερινή κατάσταση δεν βοηθάει τον κόσμο.

Άλλοτε η ζωή ήταν ήρεμη και οι άνθρωποι ήταν ήρεμοι και η βιασύνη που μπήκε στον κόσμο έκανε τους ανθρώπους ανυπόμονους.

Παλιά ήξερε κανείς ότι θα φάη ντομάτα τέλη Ιουνίου, δεν τον απασχολούσε.

Περίμενε τον Αύγουστο να φάη καρπούζι. Ήξερε, τότε θα φάη σύκα, τότε θα φάη πεπόνι.

Σήμερα τι γίνεται; θα πάη να φέρη ντομάτες από την Αίγυπτο νωρίτερα, δεν θέλει πορτοκάλλια που έχουν τις ίδιες βιταμίνες.

“Βρε, παιδάκι μου, κάνε υπομονή και φάε κάτι άλλο τώρα”.

Όχι, θα πάη καλά και σώνει να φέρη από την Αίγυπτο ντομάτες.

Σαν είδαν έτσι, άρχισαν στην Κρήτη να βάζουν θερμοκήπια, για να βγάλουν νωρίτερα ντομάτες.

Και τελικά έφτιαξαν παντού θερμοκήπια, για να τρώνε και τον χειμώνα ντομάτες.

Σκοτώνονται να φτιάξουν θερμοκήπια με όλα τα είδη, για να έχουν από όλα όλες τις εποχές και να μην περιμένουν!

Εντάξει μέχρις εκεί! Αλλά προχωράνε και πιο πέρα.

Αποβραδίς είναι πράσινες οι ντομάτες και το πρωί τις παρουσιάζουν κόκκινες, φουσκωμένες!

Έβαλα τις φωνές σε έναν υπουργό:

“Τέλος πάντων τα θερμοκήπια, του λέω. Αλλά να βάζουν ορμόνες, για να ωριμάζουν σε μια νύχτα τα φρούτα, οι ντομάτες κ.λπ., και όσοι έχουν μια ορμονική ευαισθησία, οι καημένοι, να παθαίνουν ζημιά;”

Και τα ζώα τα έχουν καταστρέψει. Τι κοτόπουλα, τι μοσχάρια! Αυτά που είναι σαράντα ημερών, τα κάνουν έξι μηνών με τις ορμόνες.

Τα τρώει ο άνθρωπος και τι θα ωφεληθή από αυτά;

Συνέχεια ορμόνες, για να βγάζουν περισσότερο γάλα οι αγελάδες και τελικά οι παραγωγοί δεν μπορούν να το διαθέσουν.

Απεργίες μετά, χύνουν το γάλα στους δρόμους, γιατί πέφτει η τιμή, και ο κόσμος πίνει γάλα ορμονούχο.

Ενώ, αν τα άφηναν όπως τα έκανε ο Θεός, όλα θα πήγαιναν ομαλά και θα έπιναν και αγνό γάλα.

Και με τις ενέσεις όλα άνοστα γίνονται.

Άνοστα πράγματα, άνοστοι άνθρωποι, όλα άνοστα!

Δεν έχει νοστιμάδα και η ζωή τους τώρα.

Ρωτάς νέα παιδιά: “Τι σε αναπαύει;” “Τίποτε”, σου λένε. Κοτζάμ παλληκάρια!

“Τι σε ευχαριστεί να κάνης;” “Τίποτε”.

Πού φθάνει ο άνθρωπος! Νομίζει ότι θα διορθώση τον Θεό μ' αυτά που κάνει!

Την νύχτα την κάνουν ημέρα, για να γεννούν οι κότες. Και είδες κάτι αυγά;

Αν έκανε ο Θεός το φεγγάρι να φέγγη σαν τον ήλιο, θα παλάβωναν οι άνθρωποι.

Ενώ ο Θεός έκανε την νύχτα, για να ξεκουράζωνται οι άνθρωποι, τώρα πού έφθασαν!

Χάθηκε η ηρεμία από τους ανθρώπους.

Τα θερμοκήπια, οι ενέσεις στα κηπευτικά κ.λπ. οδήγησαν και αυτά τον κόσμο στην ανυπομονησία.

Παλιά ήξεραν ότι θα πάνε στο τάδε μέρος με τα πόδια σε τόσες ώρες.

Ένας, αν είχε πιο γερά πόδια, θα πήγαινε λίγο νωρίτερα.

Μετά βρήκαν τα κάρρα. Μετά τα αυτοκίνητα, τα αεροπλάνα κ.ο.κ.

Συνέχεια προσπάθεια να βρουν άλλα μέσα πιο γρήγορα.

Έφτιαξαν αεροπλάνα (1), που να μπορής να πας από την Γαλλία στην Αμερική σε τρεις ώρες.

Μα όταν πάη με τέτοια ταχύτητα κανείς από το ένα κλίμα στο άλλο, και μόνον η απότομη αλλαγή θα τον μπερδέψη.

Βιασύνη, βιασύνη... Σιγά-σιγά θα μπαίνη στο βλήμα ο άνθρωπος, θα πατάνε την σκανδάλη, θα εκτοξεύεται το βλήμα, θα σκάη και θα βγαίνη ένας παλαβός!

Πού θα πάη; Εκεί θα καταλήξουν. Τρελλοκομείο!



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’

1) Ο Γέροντας εννοεί τα μεγάλης εμβέλειας υπερηχητικά επιβατικά αεροπλάνα Concorde

[XAPA]

Μόλυναν την ατμόσφαιρα, τα οστά τους πείραξαν



- Γέροντα, σκέφτονται να αρχίσουν να καίνε τους νεκρούς για λόγους υγιεινής και για εξοικονόμηση χώρου.

Για λόγους υγιεινής; Ακούς κουβέντα! Δεν ντρέπονται που το λένε;

Όλη την ατμόσφαιρά την έχουν μολύνει, τα οστά τους πείραξαν; Τα οστά στο κάτω-κάτω είναι και πλυμένα!

Και για εξοικονόμηση χώρου; Ολόκληρη Ελλάδα με τόσα ρουμάνια και δεν βρίσκουν χώρο;

Έβαλα τις φωνές σε έναν καθηγητή του Πανεπιστημίου γι' αυτό το θέμα.

Πώς για τα σκουπίδια βρίσκουν τόσο τόπο και για τα οστά που είναι ιερά δεν βρίσκουν;

Χάθηκε ο τόπος; Και πόσα οστά Αγίων μπορεί να είναι ανάμεσα σ' αυτά! Το σκέφτονται αυτό;

Στην Ευρώπη καίνε τους νεκρούς, όχι γιατί δεν υπάρχει χώρος να τους θάψουν, αλλά γιατί το θεωρούν πρόοδο.

Δεν ανοίγουν κανένα δάσος, για να κάνουν χώρο, αλλά καίνε τους νεκρούς, τους κάνουν σκόνη, για να ανοίξουν χώρο...

Βάζουν την σκόνη σε ένα τόσο δα κουτάκι για περισσότερη ευκολία και αυτό το θεωρούν πρόοδο.

Τους καίνε τους νεκρούς, γιατί θέλουν οι μηδενιστές να τα διαλύσουν όλα, ακόμα και τον άνθρωπο.

Να μη μείνη τίποτε που να θυμίζη στους ανθρώπους τους γονείς, τους παππούδες, την ζωή των προγόνων τους.

Να ξεκόψουν τους ανθρώπους από την παράδοσή τους.

Να τους κάνουν να ξεχάσουν την άλλη ζωή και να τους δέσουν σ' αυτή.



- Λένε όμως, Γέροντα, ότι έχει δημιουργηθή θέμα σε ορισμένους Δήμους της Αθήνας για το πού θα θάβουν τους νεκρούς.

Τόσος τόπος υπάρχει! Χάθηκε λίγο μέρος;

Ένα σωρό εκτάσεις υπάρχουν έξω από την Αθήνα και είναι του Δημοσίου.

Εγώ ξέρω μεγάλους που έχουν ένα σωρό εκτάσεις εκεί πέρα. Δεν μπορούν να κάνουν εκεί ένα νεκροταφείο;

Και μετά οι περισσότεροι είναι από τις επαρχίες. Γιατί δεν τους πάνε στον τόπο τους;

Να πάνε να τον θάψουν τον καθένα στον τόπο του. Εκεί δεν θα έχουν και έξοδα πολλά, μόνο για την μεταφορά.

Να πούνε ότι όσοι είναι από τις επαρχίες και ήλθαν τώρα τελευταία στην Αθήνα, όταν πεθαίνουν, να θάβωνται στην επαρχία.

Και είναι και καλύτερα. Γι' αυτούς που είναι τρεις γενεές στην Αθήνα, να βρουν μια λύση εκεί.

Ύστερα, μετά την εκταφή να κάνουν λάκκους πιο βαθείς και εκεί να βάζουν τα οστά. Δύσκολο είναι;

Εδώ κατεβαίνουν τόσο βαθιά μέσα στην γη, για να βγάλουν πετροκάρβουνα.

Ας κάνουν για τα οστά μια μεγάλη δεξαμενή και να τα έχουν όλα μαζεμένα.

Έλειψε τελείως ο σεβασμός.

Και βλέπεις τώρα τι γίνεται! Πετάνε και τους γονείς στα γηροκομεία.

Παλιά και τα βόδια ακόμη τα γηροκομούσαν, δεν τα έσφαζαν, γιατί έλεγαν: “Φάγαμε ψωμί από αυτά”.

Και τι σεβασμό είχαν στους νεκρούς!

Θυμάμαι με τι κίνδυνο πηγαίναμε να τους θάψουμε στον πόλεμο!

Καλά, ο παπάς ήταν υποχρεωμένος να πάη, αλλά και αυτοί που τους μετέφεραν μέσα στα χιόνια, μέσα στην παγωνιά, και από πάνω να πέφτουν ριπές συνέχεια!

Το 1945, στον ανταρτοπόλεμο, πριν πάω στρατιώτης, με τον νεωκόρο κουβαλούσα τους νεκρούς.

Μπροστά πήγαινε με το θυμιατό ο παπάς.

Μόλις σφύριζε βλήμα, πέφταμε κάτω. Άντε μετά να σηκωθούμε.

Μόλις ακούγαμε άλλο, πέφταμε πάλι κάτω.

Αργότερα στον στρατό, στον πόλεμο, ξυπόλυτοι ήμασταν μέσα στα χιόνια και μας είπαν να πάμε να πάρουμε, αν θέλουμε, αρβύλες από τους νεκρούς.

Κανένας δεν κουνήθηκε. Αχ, πάνε εκείνα τα καλά τα χρόνια!

Το κακό είναι ότι δεν φωνάζουν μερικοί που έχουν κάποια θέση, αλλά συμφωνούν.

Η Εκκλησία, από την στιγμή που παρουσιάστηκε αυτό το πρόβλημα, πρέπει να πάρη θέση, για να λυθή.

Γιατί έτσι αφήνει στους κοσμικούς να χειρίζωνται πνευματικά θέματα και να λένε ό,τι θέλουν.

Είναι ασέβεια αυτό. Πώς να έχη την ευλογία από τον Θεό ο κόσμος σήμερα;

Α, χαμένα πράγματα!

Πάνε σιγά-σιγά τον άνθρωπο να τον εξευτελίσουν.

Αχ, γι' αυτό θα βρεθή πολύς τόπος τώρα!... Θα βρεθή πάρα πολύς τόπος...



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’

[XAPA]

Μόλυνση και καταστροφή του περιβάλλοντος



Ο ήλιος καρφώνει και τον χειμώνα ακόμη σαν να είσαι στο Σινά, γιατί άνοιξαν τρύπες στην ατμόσφαιρα. Αν δεν φυσάη λίγο βόρεια, δεν μπορείς να σταθής.


- Γέροντα, τι θα γίνη με το όζον;

Λίγη υπομονή θα κάνουμε, μέχρι να πάνε οι επιστήμονες με πέντε κιλά στόκο να βουλώσουν την τρύπα!!!...

Ναι, ας πάνε να βουλώσουν τις τρύπες επάνω... Θα δουν ότι όλα ο Θεός τα έκανε καλά, με τόση αρμονία, και θα πουν: “Ευλόγησον, εμείς δεν τα κάναμε καλά”.

Να κάνετε προσευχή να βουλώση η τρύπα που άνοιξε στην ατμόσφαιρα.

Άνοιξε μια “φιάλη” (1) και εκεί, ξεραίνονται τα δένδρα, τα φυτά. Ο Θεός όμως μπορεί να το βολέψη.

Και να δήτε η πονηριά μερικών, για να μαζέψουν τα χρήματα των βαθύπλουτων, πού έφθασε!

Λένε: “Άνοιξε τρύπα στην ατμόσφαιρα, ο κόσμος θα χαθή. Πώς θα σωθή ο κόσμος;

Ασχολήθηκε η επιστήμη με σχέδιο να σκάψουν βαθιά, να κατεβούν στο βάθος της γης, για ν' αποφύγουν τον ήλιο”.

Επειδή δεν γίνεται τελικά αυτό, τώρα λένε: “Στο φεγγάρι θα γίνουν εγκαταστάσεις, εστιατόρια, ξενοδοχεία, σπίτια και θα πάη ο κόσμος εκεί.

Όποιος θέλει να εξασφαλισθή, πληρώνει για 'κει”! Όλο ψέματα εν τω μεταξύ!

Γιατί εκεί τι εγκαταστάσεις να έχουν; Εκεί δεν μπορεί να κατοικήση άνθρωπος.

Μέσα στα “κλουβιά” πήγαν ένας-δυό και γύρισαν. Και τα πιστεύουν μερικοί και πληρώνουν...



- Γέροντα, πολλοί ανησυχούν για τα καυσαέρια.

Γι' αυτό το θέμα πρέπει να σφίξουν μερικούς εργοστασιάρχες να βάλουν μηχανές που να πιάνουν τους καπνούς, για να γλυτώσουν λίγο οι άνθρωποι από τα καυσαέρια.

Αντί να δώση κάθε εργοστασιάρχης ένα ποσό σ' έναν βουλευτή, για να βολευτή, να βάλη κάτι παραπάνω και να πάρη μια μηχανή.

Παλιά δεν υπήρχαν αυτά τα μικρόβια, αυτό το νέφος.

Τώρα όλα τα μόλυναν και αυτό το θεωρούν πρόοδο. Πρόοδο, και πού πάνε!

Καταστρέφουν τον άνθρωπο. Βγαίνεις έξω και ο αέρας μυρίζει καυσαέρια.

Μόλις ανοίξης λίγο το παράθυρο, απ' έξω η καπνιά μπαίνει μέσα. Αυτή η κάπνα δεν βγαίνει, όταν πλένης τα χέρια σου, δεν είναι αθώα.

Η άλλη από το τζάκι με έναν βήχα φεύγει από το πνευμόνι, γιατί δεν έχει λάδι, ενώ αυτή κολλάει στα πνευμόνια.

Στις πολυκατοικίες οι άνθρωποι είναι στριμωγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο. Τινάζει ο ένας στο μπαλκόνι του άλλου.

Ο πρώτος ο καημένος τι τραβάει! Πάνε σ' αυτόν όλες οι σκόνες και τα σκουπίδια των άλλων.

Έχει τα ρούχα κάτω απλωμένα ή έχει ανοικτό παράθυρο, ο άλλος τινάζει από πάνω! Δεν τον σκέφτεται.

Τα παλιά χρόνια οι πολυκατοικίες αυτές θα ήταν φυλακές, το Γιεντί-Κουλέ (2).

Ναι, φοβερό! Τότε τα σπίτια είχαν την αυλή, τα ζώα, τον κήπο, τα δενδράκια και έναν σωρό πουλιά μαζεύονταν εκεί.


- Τώρα, Γέροντα, δεν βλέπουν ούτε χελιδόνια.

Χαμένο το έχουν τα χελιδόνια να πάνε εκεί; Τρελλάθηκαν;

Σιγά-σιγά δεν θα ξέρουν οι άνθρωποι τι είναι χελιδόνι.

Στην Αμερική, σε ένα Πανεπιστήμιο, στο τμήμα που ασχολούνται ιστορικά με την Αγία Γραφή, την Καινή και την Παλαιά Διαθήκη, για να καταλάβουν τι θα πη “σιτάρι”, έχουν σπαρμένο ένα χωράφι με σιτάρι.

Για να καταλάβουν τι θα πη “βοσκός” και τι θα πη “προβατίνα”, έχουν ένα κοπάδι με λίγα πρόβατα και έναν βοσκό με μια γκλίτσα! Και είναι Πανεπιστήμιο!

Έχουν μολύνει όλη την ατμόσφαιρα. Βλέπεις, χειμώνας καιρός και πώς μυρίζουν τα σκουπίδια!

Σκέψου το καλοκαίρι τι γίνεται! Και δεν πάει και το αεροπλάνο να ρίξη λίγο φάρμακο!

Ευτυχώς που ο Θεός έχει κάνει τα λουλούδια που ευωδιάζουν.

Τόσα λουλούδια που υπάρχουν, τέτοια ποικιλία, μικρά-μεγάλα, εξουδετερώνουν την βρωμιά που υπάρχει.

Αν δεν ευωδίαζε έτσι η ατμόσφαιρα, τι θα γινόταν; βλέπεις, ένα ψοφίμι υπάρχει κάπου και βρωμάει ο τόπος!

Πώς μας οικονομάει ο Θεός! Αν δεν μας οικονομούσε, τι χάλια θα είχαμε!

Σκέψου να μην υπήρχαν λουλούδια, βότανα... Έτσι σκεπάζεται η δυσοσμία η δική μας. Διασκεδάζεται με τα αρώματα.

Με ρώτησε ένας λαϊκός στο Καλύβι: “Καλά, τι κάνεις εσύ εδώ;

Μέρα-νύχτα τι κάνεις;” Ήταν γύρω ανθισμένες οι σουσούρες, όλη η πλαγιά γεμάτη λουλούδια. Μοσχοβολούσε ο τόπος!

“Τι τραβάω, του λέω, όλη την ημέρα να ποτίσω και να περιποιηθώ όλα αυτά που βλέπεις!

Και στον ουρανό βλέπεις την νύχτα πόσα κανδήλια ανάβω! Δεν προλαβαίνω να τα ανάψω όλα!”

Με κοίταζε! “Την νύχτα, λέω, δεν βλέπεις κανδήλια επάνω; Εγώ τ' ανάβω!!!

Προλαβαίνω; Δεν είναι απλό σε τόσα κανδήλια να βάζης κανδηλήθρες, λάδι!!”

Τάχασε ο καημένος.

Και τα ραντίσματα είναι φαρμάκι. Με αυτά τα ραντίσματα και τα πουλιά τα καημένα ψοφάνε.

Στα δένδρα ρίχνουν φάρμακα, για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις αρρώστιες, και μετά αρρωσταίνουν οι άνθρωποι.

Δηλητηριάζουν τα πάντα. Δεν είναι καλύτερα να ρίχνουν λιγότερο φάρμακο και να παραχώνουν τα σάπια στις χωματερές αντί για τα γερά;

Ολόκληρο σύννεφο με το ράντισμα και δεν θα πειράξη τον άνθρωπο; Ιδίως για τα μικρά παιδιά, αυτά είναι θάνατος. Γι' αυτό γεννιούνται άρρωστα.

Είπα σε κάποιον: “Τι γίνεται; Σκοτώσατε τα έντομα και τώρα σκοτώνονται οι άνθρωποι”.

Ραντίζουν τα λουλούδια, για να σκοτώσουν τα έντομα και αρρωσταίνουν οι άνθρωποι. Μετά θα βρουν πιο δυνατά φάρμακα, και τελικά τι βγάζουμε;

Έχει αποδειχθή ότι κάποια έντομα που τα σκότωσαν με τα ραντίσματα, σκότωναν άλλα.

Τώρα θα αναπτύξουμε αυτά, για να σκοτώνουν τα άλλα. Πώς ο Θεός τα έχει κανονίσει!

Όπου έχει τριζόνια, δεν υπάρχουν κουνούπια. Ήρθε στο Καλύβι ένας που είχε ένα μικρό μηχανάκι που έκανε έναν θόρυβο σαν τριζόνι, αλλά πιο άγριο, για να διώχνη τα κουνούπια.

Σκοτώνουν τα τριζόνια, που έβγαζαν και έναν γλυκό ήχο, και πάνε αυτό που έκανε ο Θεός να το κάνουν με μπαταρία!

Τα σκότωσαν όλα, τρυγόνια, τριζόνια... Σπάνια να δης και κόρακα ακόμη. Σε λίγο θα βάζουμε τον κόρακα στο κλουβί!...

Εσείς, όταν ραντίζετε τα δένδρα, αφήστε και λίγο τον Θεό να βοηθήση.

Αν δεν πέση και παντού το φάρμακο, δεν πειράζει.

Όλα τα μέσα τα σημερινά δεν τον βοηθούν τον άνθρωπο στην πίστη.

Βλέπω, και αλλού ρωτούν: “Βγήκε φάρμακο γι' αυτό; Πού είναι; Στο εξωτερικό;” Τηλέφωνο αμέσως, να το πάρουν.

Σιγά-σιγά τον Θεό Τον βγάζουν στην άκρη και οι κοσμικοί και οι καλόγεροι.

Δεν έχουν βάλει πρώτα την πνευματική εξέλιξη οι άνθρωποι, για να αγιάζωνται όλα.

Το κακό είναι ότι και εμείς οι καλόγεροι δεν προχωρούμε πιο μπροστά από τους κοσμικούς στην πνευματική εξέλιξη.


- Γέροντα, όμως τις ελιές τις πειράζει ο δάκος.

Να κάνετε κομποσχοίνι να φύγη ο δάκος, όχι μόνο με ραντίσματα.

Να βάλετε και λίγο Χριστό. Μπαίνει και μια προσπάθεια να το κάνουμε καλό όπως στον κόσμο και δεν σκεφτόμαστε ότι εμείς οι μοναχοί πρέπει να έχουμε άλλον “κόσμο”.

Να μην πάμε να κάνουμε ό,τι κάνουν οι κοσμικοί ή και περισσότερο από αυτούς. Πού είναι ο Χριστός;

Δεν λέω να μη ραντίζετε καθόλου, αλλά και οι άλλοι κάνουν πειράματα.

Και όταν είναι ανάγκη να ραντίσετε, να φοράτε μάσκες. Καλύτερα να έχετε λίγο δακωμένο καρπό παρά ραντισμένο.

Να μην κάνετε πολλά ραντίσματα, να τα ελαττώσετε.

Να κάνετε προσευχή με ευλάβεια, να διαβάζετε τον πρώτο Ψαλμό (3) και να ρίχνετε λίγο αγιασμό στα δένδρα.

Όταν ζήτε σωστά, και βροχή (4) θα έχετε και οι κάμπιες (5) θα σκοτώνονται.

Θα σας οικονομάη ο Θεός. Χρειάζεται ευλάβεια και εμπιστοσύνη στον Θεό.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’

1) Βλ. Αποκ. 15, 7
2) Φυλακές στα τείχη της Θεσσαλονίκης
3) Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης διάβαζε τον πρώτο Ψαλμό, όταν φύτευαν δένδρα κ.λπ., για να καρποφορήσουν.
4) Ειπώθηκε τον Νοέμβριο του 1990, που είχε μεγάλη ανομβρία.
5) Τον Ιούνιο του 1990 είχε πολλές κάμπιες.

[XAPA]

Κεφάλαιο 2

Η εποχή των πολλών ευκολιών, ίσον των πολλών δυσκολιών (1)

Έγιναν και οι καρδιές σιδερένιες...




Επειδή οι ανθρώπινες ευκολίες ξεπέρασαν τα όρια, έγιναν δυσκολίες.

Πλήθυναν οι μηχανές, πλήθυνε ο περισπασμός, έκαναν και τον άνθρωπο μηχανή, και τώρα οι μηχανές και τα σίδερα κάνουν κουμάντο και τον άνθρωπο.

Γι' αυτό έγιναν και οι καρδιές των ανθρώπων σιδερένιες.

Με όλα αυτά τα μέσα που υπάρχουν, δεν καλλιεργείται η συνείδηση των ανθρώπων.

Παλιότερα οι άνθρωποι δούλευαν με τα ζώα και ήταν σπλαγχνικοί.

Αν φόρτωνες το ζώο λίγο περισσότερο και το κακόμοιρο γονάτιζε, το λυπόσουν.

Αν ήταν νηστικό και κοίταζε με παράπονο, σου ράγιζε την καρδιά.

Θυμάμαι, όταν αρρώσταινε η αγελάδα μας, υποφέραμε και εμείς, γιατί την θεωρούσαμε μέλος της οικογενείας μας.

Σήμερα οι άνθρωποι έχουν τα σίδερα και έχουν καρδιές σιδερένιες.

Έσπασε ένα σίδερο; οξυγονοκόλληση.

Χάλασε το αυτοκίνητο; το πάνε στο γκαράζ. Αν δεν γίνεται, το πετάνε, δεν το πονάνε. Σου λέει: “Σίδερο είναι!”

Δεν δουλεύει καθόλου η καρδιά. Έτσι όμως καλλιεργείται η φιλαυτία, ο εγωισμός.

Δεν σκέφτεται τον άλλον σήμερα ο άνθρωπος.

Παλιά, αν έμενε το φαγητό για την άλλη μέρα, θα χαλούσε, και σκέφτονταν οι άνθρωποι και κανέναν φτωχό.

“Προκειμένου να χαλάση, έλεγαν, ας το δώσω στον φτωχό”.

Ένας που είχε πνευματική κατάσταση έλεγε: “Να φάη πρώτα ο φτωχός και ύστερα εγώ”.

Τώρα το βάζουν στο ψυγείο και δεν θυμούνται τον άλλον που έχει ανάγκη.

Θυμάμαι, όταν είχαμε καλή σοδειά από λαχανικά κ.λπ., δίναμε και στους γείτονες μας, τα μοιράζαμε.

Τι να τα κάναμε τόσα; Έπειτα θα χαλούσαν κιόλας.

Τώρα έχουν τα ψυγεία. “Γιατί να δώσουμε στους άλλους; σου λέει.

Τα βάζουμε στο ψυγείο και τάχουμε για μας”.

Άφησε που τόννους ολόκληρους πετούν ή θάβουν στην χωματερή και εκατομμύρια άνθρωποι αλλού πεινούν.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’


1) Στο κεφάλαιο αυτό φαίνεται το αγωνιστικό πνεύμα που είχε ο Γέροντας ως ασκητής και η αγωνία του μήπως αλλοιωθή το ασκητικό πνεύμα του Μοναχισμού. Ο Γέρνοντας δεν είναι ενάντιος του πολιτισμού. Θέλει να τονίση ότι δεν πρέπει να μας κυβερνάη ο πολιτισμός, αλλά να τον κυβερνούμε. Ειδικά ο μοναχός, έλεγε, θα πρέπη να κυριαρχή στα σύγχρονα μέσα και να τα χρησιμοποιή με διάκριση, για να μπορή να διοχετεύη τις δυνάμεις του στον πνευματικό αγώνα.

[XAPA]

Παλάβωσαν οι άνθρωποι με τις μηχανές



Δεν έχουν τελειωμό τα σύγχρονα μέσα.

Τρέχουν πιο πολύ από τον νου του ανθρώπου, γιατί βοηθάει και ο διάβολος.

Παλιά οι άνθρωποι που δεν είχαν αυτά τα μέσα, τηλέφωνα, φαξ, μηχανήματα ένα σωρό , είχαν την γαλήνη τους, την απλότητά τους.


- Χαίρονταν, Γέροντα, την ζωή τους!

Ναι, τώρα παλάβωσαν οι άνθρωποι με τις μηχανές!

Βασανίζονται από τις πολλές ευκολίες, τους πνίγει το άγχος.

Θυμάμαι, οι Βεδουΐνοι, τότε που ήμουν στο Σινά (1), πόσο χαρούμενοι ήταν.

Είχαν μια σκηνή και ζούσαν απλά.

Δεν μπορούσαν να ζήσουν στην Αλεξάνδρεια ή στο Κάιρο, αναπαύονταν στην ερημιά μέσα στις σκηνές.

Λίγο τσάι αν είχαν, ήταν όλο χαρά και δοξολογούσαν τον Θεό.

Αλλά τώρα με τον πολιτισμό άρχισαν και αυτοί να ξεχνούν τον Θεό.

Μπήκαν και αυτοί στο ευρωπαϊκό πνεύμα!

Τους έφτιαξαν οι Εβραίοι πρώτα καλύβια. Μετά τους πούλησαν όλα τα παλιά αυτοκίνητα του Ισραήλ (2). Ε, τους Εβραίους!

Κάθε Βεδουΐνος είναι τώρα με ένα καλύβι και ένα χαλασμένο αυτοκίνητο απ' έξω, και έχουν και άγχος.

Χαλάει το αυτοκίνητο, να παιδεύωνται να το φτιάξουν... Και αν εξετάση κανείς, τι βγάζουν από όλα αυτά; Ίσα-ίσα έχουν πονοκέφαλο.

Παλιά έφτιαχναν τουλάχιστον γερά πράγματα και κρατούσαν.

Τώρα δίνεις του κόσμου τα χρήματα να πάρης κάτι και αμέσως χαλάει.

Οπότε τα εργοστάσια δωσ' του βγάζουν νέα πράγματα και μαζεύουν τα χρήματα του κόσμου.

Σκοτώνονται στην δουλειά οι άλλοι, για να τα βγάλουν πέρα.

Τα μηχανήματα είναι επιστήμη των Ευρωπαίων που ασχολούνται με τα κατσαβίδια.

Πρώτα φτιάχνουν, ας υποθέσουμε, ένα καπάκι, μετά το κάνουν βιδωτό, μετά με κουμπί, πιο τέλειο, πιο τέλειο...

Συνέχεια δηλαδή νέα μηχανήματα τελειότερα και ο καημένος ο κόσμος ζητάει να πάρη το τελειότερο.

Δεν προλαβαίνουν να ξεχρεώσουν το πρώτο, παίρνουν δεύτερο και είναι χρεωμένοι και κουρασμένοι.

Πάει και ο φτωχός να πάρη ένα αυτοκίνητο από τα πιο φθηνά.

Πουλάει ό,τι έχει, τα βόδια, τα άλογα – σε λίγο, όπως πάνε, θα βάζουν τα γαϊδουράκια στην βιτρίνα και θα πληρώνουν, για να βλέπουν γαϊδουράκια! - και αγοράζει το αυτοκίνητο.

Μετά του χαλάει. “Δεν υπάρχουν ανταλλακτικά”, του λένε.

Αναγκάζεται ο καημένος να πάρη άλλο.

Να πάρη όμως τέλειο δεν μπορεί.

Θα πάρη καλύτερο από το προηγούμενο και εκείνο θα πάη στην άκρη κ.ο.κ.

Θέλει προσοχή!

Να μην μπούμε και εμείς σ' αυτό το κανάλι, άλλη μόδα πιο τελειοποιημένη.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’

1) 1962 – 1964
3) Το Σινά, που τώρα ανήκει στην Αίγυπτο, τότε άνηκε στο Ισραήλ.

[XAPA]

Έχει πάθει μεγάλη ζημιά ο κόσμος από την τηλεόραση



- Γέροντα, τώρα υπάρχει τέτοια τηλεοπτική επικοινωνία, ώστε το ίδιο λεπτό μπορεί να δη κανείς γεγονότα που συμβαίνουν στην άλλη άκρη της γης.

- Μόνον τον εαυτό τους δεν βλέπουν οι άνθρωποι, όλο τον κόσμο τον βλέπουν.

Τώρα καταστρέφεται ο κόσμος από το μυαλό του. Δεν είναι ότι τους καταστρέφει ο Θεός.


- Γέροντα, η τηλεόραση κάνει πολύ κακό.

Αν κάνη, λέει!

Ήρθε κάποιος και μου έλεγε: “Η τηλεόραση, Πάτερ, είναι καλή”.

“Καλά είναι τα αυγά, του λέω, άμα τα ανακατέψης όμως με κουτσουλιά, άχρηστα γίνονται”.

Έτσι γίνεται και με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Σήμερα, αν ανοίξης το ραδιόφωνο, για να ακούσης μια είδηση, πρέπει να ανεχθής να ακούσης και ένα τραγούδι, γιατί, μόλις τελειώση ένα τραγούδι, θα πη μια είδηση.

Παλιά δεν ήταν έτσι. Ήξερες τι ώρα θα έλεγε την είδηση στο ραδιόφωνο, τακ, άνοιγες και άκουγες.

Τώρα είσαι υποχρεωμένος να ακούσης και το τραγούδι, γιατί αν το κλείσης, θα χάσης την είδηση.

Έχει πάθει μεγάλη ζημιά ο κόσμος από την τηλεόραση, ιδίως τα παιδάκια καταστρέφονται.

Ήρθε ένα παιδάκι επτά χρονών με τον πατέρα του στο Καλύβι.

Έβλεπα να μιλάη με το στόμα του το δαιμόνιο της τηλεοράσεως, όπως μιλάει το δαιμόνιο με το στόμα των δαιμονισμένων.

Ήταν σαν ένα μωρό να γεννήθηκε με δόντια.

Σήμερα συχνά δεν βλέπεις φυσιολογικά παιδιά, είναι τέρατα.

Και βλέπεις, δεν παίρνουν μια στροφή παραπάνω, αλλά αυτό που έχουν ακούσει, αυτό που έχουν δει, αυτό επαναλαμβάνουν.

Έτσι θέλουν οι άλλοι να αποβλακώσουν τον κόσμο με την τηλεόραση.

Δηλαδή, αυτά που ακούν οι άνθρωποι, αυτά να πιστεύουν, αυτά να κάνουν.


- Γέροντα, μας ρωτούν μητέρες πώς να κόψουν τα παιδιά τους από την τηλεόραση.

Να δώσουν στα παιδιά να καταλάβουν ότι με την τηλεόραση αποβλακώνονται, δεν μπορούν να σκέφτωνται.

Ας αφήσουμε ότι χαλούν τα μάτια τους.

Αυτή η τηλεόραση είναι έργο του ανθρώπου, αλλά υπάρχει και άλλη τηλεόραση, η πνευματική.

Όταν δηλαδή με την απέκδυση του παλαιού ανθρώπου καθαρίζωνται και τα μάτια της ψυχής, τότε βλέπει ο άνθρωπος πιο μακριά χωρίς μηχανές.

Είπανε στα παιδιά τους γι' αυτή την τηλεόραση;

Να καταλάβουν την πνευματική τηλεόραση, γιατί με αυτά τα κουτιά θα χαζέψουν.

Οι Πρωτόπλαστοι είχαν το διορατικό χάρισμα.

Αυτό χάθηκε μετά την πτώση.

Όταν διατηρήσουν τα παιδιά την Χάρη του Αγίου Βαπτίσματος, θα έχουν και διορατικό χάρισμα, πνευματική τηλεόραση.

Θέλει προσοχή, δουλειά πνευματική.

Οι μανάδες σήμερα χάνονται με χαμένα πράγματα και μετά:

“Τι να κάνω, Πάτερ; Χάνω το παιδί μου!”


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’

[XAPA]

Ο μοναχός και τα σύγχρονα μέσα



- Γέροντα, πώς πρέπει να χρησιμοποιή ο μοναχός τα σύγχρονα μέσα;

- Να κοιτάξη να έχη πάντα λίγο κατώτερο από αυτό που χρησιμοποιεί ο κόσμος.

Εμένα με αναπαύει να χρησιμοποιώ τα ξύλα για ζέστη, για μαγείρευμα και για εργόχειρο.

Όταν όμως έτσι που πάνε με το εμπόριο των δασών μας εξαφανίσουν τα ξύλα και θα είναι δυσεύρετα, τότε θα χρησιμοποιήσω το κατώτερο που θα χρησιμοποιή ο κόσμος, σόμπα πετρελαίου ή δεν ξέρω τι άλλο θα είναι φθηνό και ταπεινό για θέρμανση, γκαζιέρα για το εργόχειρο κ.λπ.


- Πώς μπορεί να διακρίνει κανείς μέχρι ποιο σημείο είναι κάτι απαραίτητο σ' ένα Κοινόβιο;

Αν σκέφτεται κανείς μοναχικά, μπορεί να το βρη.

Αν δεν σκέφτεται μοναχικά, όλα απαραίτητα είναι και μετά γίνεται κοσμικός και χειρότερος από κοσμικός.

Σαν μοναχοί θα πρέπη να ζήσουμε τουλάχιστον λίγο κατώτερα απ' ό,τι στον κόσμο ή τουλάχιστον όπως ζούσαμε στον κόσμο.

Όχι να έχω καλύτερα πράγματα από αυτά που είχα στο σπίτι μου.

Το Μοναστήρι κανονικά πρέπει να είναι πιο φτωχό από το σπίτι μου.

Αυτό βοηθάει εσωτερικά τον μοναχό και βοηθάει και τον κόσμο.

Τα έχει κανονίσει έτσι ο Θεός, να μη βρίσκουν ανάπαυση σ' αυτά τα πράγματα οι άνθρωποι.

Αν τους λαϊκούς τους βασανίζη αυτή η εξέλιξη η κοσμική, πόσο μάλλον τον μοναχό!

Αν βρισκόμουν σ' ένα πλούσιο σπίτι και μου έλεγε ο νοικοκύρης, “πού θέλεις να σε φιλοξενήσω, για να ευχαριστηθής, στο σαλόνι με τα επίσημα έπιπλα ή σ' έναν σταύλο που έχω με κανα-δυό κατσίκες;” ειλικρινά σας λέω, εκεί στον σταύλο με τα κατσίκια θα ένιωθα μεγαλύτερη ανάπαυση.

Γιατί, όταν ξεκίνησα για καλόγερος, δεν έφυγα από τον κόσμο, για να βρω καλύτερο σπίτι, να βρω παλάτι.

Ξεκίνησα για κάτι χειρότερο από αυτό που είχα. Αλλιώς δεν κάνω τίποτε για τον Χριστό.

Αλλά η σημερινή λογική είναι αυτή: “Καλά, θα μου πουν, αν μείνης σε ένα παλάτι, σε τι θα βλάψη την ψυχή σου;

Εκεί στον σταύλο θα μυρίζη άσχημα, ενώ στο παλάτι θα έχη και μια ευωδία, θα μπορής να κάνης και καμμιά μετάνοια”.

Πρέπει να υπάρχη αισθητήριο πνευματικό.

Βλέπεις, στην πυξίδα έχει και το ένα βέλος μαγνήτη και το άλλο μαγνήτη και γυρίζει.

Ο Χριστός έχει μαγνήτη, αλλά πρέπει κι εμείς να πάρουμε λίγο μαγνήτη, για να γυρίζουμε προς τον Χριστό.

Παλιά τι δυσκολίες υπήρχαν στα Κοινόβια!

Θυμάμαι, στην κουζίνα είχαν ένα καζάνι μεγάλο και είχαν την μανέλλα, για να το σηκώνουν.

Με τα ξύλα άναβαν φωτιά, για να μαγειρέψουν. Πότε δυνατή φωτιά, πότε σιγανή, κολλούσαν τα φαγητά.

Όταν κολλούσαν τα ψάρια, είχαν μια ατσαλόσκουπα, για να τα ξεκολλούν.

Άντε να μαζεύυμε μετά την στάχτη από την φωτιά, να την βάζουμε σ' ένα πιθάρι που είχε μια τρύπα από κάτω, να ρίχνουμε νερό να κατασταλάξη η αλισίβα, για να πλύνουμε τα πιάτα.

Τα χέρια γίνονταν χάλια. Και το νερό το ανεβάζαμε με το μαγγάνι στο αρχονταρίκι.

Μερικά πράγματα που γίνονται σήμερα στα Μοναστήρια, δεν δικαιολογούνται.

Είδα σ' ένα Μοναστήρι να κόβουν το ψωμί με μηχανή. Δεν ταιριάζει!

Να είναι ένας άρρωστος ή φιλάσθενος, που δεν μπορεί να κόψη το ψωμί με το μαχαίρι, και είναι ανάγκη να το κόψη, γιατί δεν υπάρχει άλλος, τότε εκείνος, τέλος πάντων, δικαιολογείται.

Αλλά να βλέπης τώρα έναν γεροδεμένο να κόβη το ψωμί με την ρόδα!

Αυτός μπορεί να δουλέψη κομπρεσέρ και παίρνει την ρόδα, για να κόψη το ψωμί, και το θεωρεί κατόρθωμα!

Κοιτάξτε στα πνευματικά να προπορεύεσθε. Μη χαίρεσθε μ' αυτά τα πράγματα, μηχανές, ευκολίες κ.λπ.

Αν φύγη από τον Μοναχισμό το πνεύμα της ασκήσεως, δεν έχει νόημα μετά η μοναχική ζωή.

Αν βάζουμε την ευκολία πάνω από την καλογερική, δεν θα κάνουμε προκοπή.

Ο μοναχός αποφεύγει τις ευκολίες, γιατί δεν τον βοηθάνε πνευματικά.

Στην κοσμική ζωή δυσκολεύονται οι άνθρωποι από τις ευκολίες τις πολλές.

Στον μοναχό, ακόμη και αν έβρισκε σ' αυτά ανάπαυση, δεν ταιριάζει η ευκολία. Να μη ζητούμε ανέσεις.

Την εποχή που έζησε ο Μέγας Αρσένιος δεν υπήρχαν ούτε λουξ ούτε τίποτε άλλο, υπήρχαν επίσημοι φανοί στα ανάκτορα με λάδι πολύ λεπτό.

Δεν μπορούσε να φέρη έναν τέτοιο φανό στην έρημο; Αλλά δεν το έκανε.

Είχε ένα φιτίλι ή βαμβάκι και λάδι απ' αυτά τα σπορέλαια, ό,τι είχαν τότε, και αυτό χρησιμοποιούσε (1).

Στο διακόνημα πολλές φορές δικαιολογούμε τον εαυτό μας να έχουμε μηχανές ή διάφορες άλλες ευκολίες, για να γίνη γρήγορα η δουλειά και να αξιοποιηθή δήθεν ο χρόνος μας στα πνευματικά, και τελικά ζούμε πολυμέριμνη ζωή, με άγχος, σαν κοσμικοί και όχι σαν καλόγεροι.

Όταν πήγαν σ' ένα Μοναστήρι μερικοί νέοι μοναχοί, το πρώτο πράγμα που έκαναν, ήταν να πάρουν ταχυβραστήρες, για να έχουν χρόνο να κάνουν πνευματικά, και μετά κάθονταν με τις ώρες και κουβέντιαζαν.

Δεν είναι δηλαδή ότι τις ευκολίες θα τις χρησιμοποιήσουν, για να κερδίσουν χρόνο και να τον αξιοποιήσουν στα πνευματικά.

Σήμερα με τις ευκολίες κερδίζουν χρόνο, και χρόνο για προσευχή δεν έχουν.


- Γέροντα, άκουσα να λένε ότι και ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης ήταν προοδευτικός!

Ναι, ήταν προοδευτικός! Τέτοιου είδους προοδευτικότητα είχε σαν την σημερινή!... Ας διαβάσουν τον βίο του Αγίου Αθανασίου.

Αχ, είχαν φθάσει τους οκτακόσιους, τους χίλιους οι μοναχοί, και πόσος κόσμος πήγαινε για βοήθεια!

Πόσοι φτωχοί, νηστικοί πήγαιναν να φάνε ψωμί, να φιλοξενηθούν στην Λαύρα!

Για να τα βγάλη πέρα ο Άγιος είχε πάρει δυό βόδια για τον μύλο ας πάρουν και αυτοί σήμερα βόδια!

Αναγκάσθηκε να κάνη φούρνο, σύγχρονο για την εποχή του, για να δίνη ψωμί στους ανθρώπους.

Οι βυζαντινοί αυτοκράτορες τα Μοναστήρια τα είχαν προικίσει με περιουσίες, γιατί ήταν σαν Φιλανθρωπικά Ιδρύματα. Τα Μοναστήρια τα έφτιαχναν, για να βοηθιέται πνευματικά και υλικά ο κόσμος. Γι' αυτό έδιναν δωρεές οι αυτοκράτορες.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι όλα θα χαθούν και θα παρουσιασθούμε μπροστά στον Θεό χρεωμένοι, εμείς κανονικά οι μοναχοί έπρεπε να έχουμε όχι αυτά που πετάνε οι σημερινοί άνθρωποι, αλλά εκείνα τα άχρηστα που πετούσαν την παλιά εποχή οι πλούσιοι στους λάκκους.

Δύο πράγματα να θυμάστε, πρώτα ότι θα πεθάνουμε, ύστερα ότι ίσως πεθάνουμε όχι με φυσιολογικό θάνατο, και πρέπει να είστε έτοιμες να πεθάνετε με αφύσικο θάνατο.

Αν θυμάστε αυτά τα δύο, όλα θα πάνε καλά και από πνευματική πλευρά και από κάθε άλλη πλευρά.

Όλα μετά βρίσκουν τον δρόμο τους.


ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’


1) Ο Άγιος Αρσένιος ο Μέγας (354) καταγόταν από την Ρώμη. Ήταν μέγας κατά την σοφία και την αρετή. Ονομαζόταν “πατήρ Βασιλέων”, γιατί ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος του ανέθεσε την μόρφωση των δύο παιδιών του. Το 394 μετά από θεία πληροφορία αναχωρεί για την έρημο της Αιγύπτου. Αν και είχε ζήσει στα ανάκτορα, διακρίθηκε ως μοναχός για την μεγάλη αυστηρότητα και την σκληρα

[XAPA]

Η στέρηση πολύ βοηθάει



- Γέροντα, γιατί σήμερα ο κόσμος ταλαιπωρείται τόσο πολύ;

- Γιατί αποφεύγει τον κόπο.

Αυτή η άνεση είναι που τον αρρωσταίνει και τον ταλαιπωρεί.

Οι ευκολίες στην εποχή μας έχουν αποβλακώσει τον κόσμο. Αυτή η μαλθακότητα σήμερα έχει φέρει και τις πολλές αρρώστιες.

Παλιά τι τραβούσαν για να αλωνίσουν! Τι κόπος, αλλά και τι γλυκό ήταν το ψωμί!

Πού να έβλεπες ψωμί πεταμένο! Αν εύρισκες κανένα κομματάκι, το μάζευες και το ασπαζόσουν.

Όσοι πέρασαν Κατοχή βλέπουν ένα κομμάτι ψωμί και το βάζουν στην άκρη, ενώ οι άλλοι το πετούν, δεν καταλαβαίνουν την αξία του.

Πετάνε κομμάτια ψωμί στα σκουπίδια, δεν το εκτιμούν. Ούτε ένα “δόξα σοι ο Θεός” δεν λένε οι περισσότεροι για τις ευλογίες που δίνει ο Θεός.

Σήμερα όλα γίνονται με άνεση.

Η στέρηση πολύ βοηθάει. Όταν στερούνται κάτι οι άνθρωποι, τότε μπορούν να αναγνωρίσουν την αξία του.

Όσοι στερούνται με επίγνωση, με διάκριση, με ταπείνωση, για την αγάπη του Χριστού, αισθάνονται την πνευματική χαρά.

Αν π.χ. κάποιος πη, “δεν θα πιώ νερό σήμερα, γιατί ο τάδε είναι άρρωστος, Θεέ μου, δεν μπορώ να κάνω τίποτε περισσότερο” και το κάνη, ο Θεός θα τον ποτίση όχι με νερό αλλά με λεμονάδα πνευματική, με θεϊκή παρηγοριά.

Οι ταλαιπωρημένοι, μια παραμικρή βοήθεια να τους προσφέρη κανείς, έχουν πολλή ευγνωμοσύνη.

Ένα αρχοντόπουλο καλομαθημένο, όλα τα χατήρια να του κάνουν οι γονείς του, τίποτε δεν το ευχαριστεί.

Μπορεί να τα έχη όλα και βασανισμένο να είναι. Τα κάνει όλα γυαλιά-καρφιά.

Ενώ μερικά παιδάκια, τα καημένα, για την παραμικρή βοήθεια αισθάνονται μεγάλη ευγνωμοσύνη.

Αν ένας φίλος βρεθή να τους βάλη τα ναύλα για το Άγιον Όρος, πόσο ευγνωμονούν και αυτόν και τον Χριστό!

Ακούς πολλά πλουσιόπαιδα να λένε: “Τάχουμε όλα, γιατί να τάχουμε όλα;”

Γκρινιάζουν, γιατί καλοπερνούν, αντί να ευγνωμονούν τον Θεό και να βοηθούν και κανέναν φτωχό!

Αυτή είναι η μεγαλύτερη αχαριστία! Νιώθουν κενό, γιατί δεν τους λείπει τίποτε από τα υλικά.

Τα βάζουν και με τους γονείς, γιατί τους τα έχουν όλα έτοιμα, και φεύγουν από το σπίτι και γυρίζουν με ένα γυλιό στην πλάτη.

Και οι γονείς να τα δίνουν χρήματα, να τους πάρουν τηλέφωνο, για να μην ανησυχούν, και εκείνα να αδιαφορούν. Και τελικά καταλήγουν οι γονείς να τα ψάχνουν.

Ένα παλληκάρι τα είχε όλα, αλλά δεν ήταν ευχαριστημένο με τίποτε.

Έφυγε κρυφά από το σπίτι και κοιμόταν μέσα στα τραίνα, για να ταλαιπωρηθή. Και ήταν και από καλή οικογένεια!

Ενώ, αν είχε μια δουλειά και ζούσε με τον ιδρώτα του, θα είχε νόημα ο κόπος του και θα ήταν αναπαυμένο και θα δοξολογούσε τον Θεό.

Σήμερα οι πιο πολλοί δεν στερούνται, γι' αυτό δεν έχουν φιλότιμο.

Αν δεν κοπιάζη κανείς, δεν μπορεί να εκτιμήση και τον κόπο των άλλων.

Τι νόημα έχει λ.χ. να ζητάς επάγγελμα άνετο, να βγάζης χρήματα και μετά να ζητάς ταλαιπωρία;

Οι Σουηδοί, που παίρνουν για όλα επίδομα από το κράτος και δεν κοπιάζουν, γυρίζουν στους δρόμους.

Κοπιάζουν για τον αέρα, νιώθουν άγχος, γιατί έχουν εκτροχιασθή πνευματικά, όπως οι ρόδες που, όταν βγουν από τον άξονα, τρέχουν στον δρόμο χωρίς σκοπό και καταλήγουν στον γκρεμό.



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’