Οι πολλές ευκολίες αχρηστεύουν τον άνθρωπο
Ο κόσμος κοιτάζει την ομορφιά σήμερα και έτσι ξεγελιέται, με την ομορφιά.
Τους Ευρωπαίους (1) τους βοηθάει αυτό, συνέχεια με τα κατσαβίδια φτιάχνουν όμορφα, καινούργια πράγματα, δήθεν πιο πρακτικά, για να μην κουνούν τα χέρια τους οι άνθρωποι.
Παλιά με τα μέσα που χρησιμοποιούσαν στην εργασία τους οι άνθρωποι, δυνάμωναν.
Τώρα με τα μέσα που χρησιμοποιούν, χρειάζεται να κάνουν μετά φυσιοθεραπεία, μασάζ.
Οι γιατροί εξασκούνται στο μασάζ τώρα! Βλέπεις σήμερα μαραγκούς με κάτι κοιλιές!
Πού να εύρισκες παλιά μαραγκό με κοιλιά! Γιατί με την πλάνη που πήγαινε πέρα-δώθε κοιλιές θα έμεναν;
Οι πολλές ευκολίες, όταν ξεπερνούν τα όρια, τον αχρηστεύουν τον άνθρωπο και τεμπελιάζει.
Ενώ μπορεί να γυρίση κάτι με το χέρι, σου λέει: “Όχι, καλύτερα να πατήσω ένα κουμπί και να γυρίση μόνο του”!
Όταν συνηθίζη κανείς με το εύκολο, θέλει όλο εύκολα μετά.
Σήμερα οι άνθρωποι θέλουν να δουλεύουν λίγο και να πληρώνονται πολύ.
Αν γίνεται να μη δουλεύουν και καθόλου, ακόμη καλύτερα!
Αυτό το πνεύμα έχει προχωρήσει και στην πνευματική ζωή, θέλουμε να αγιάσουμε δίχως κόπο.
Και οι περισσότεροι που είναι ευαίσθητοι στην υγεία είναι από την καλοπέραση.
Αν γίνη ένας πόλεμος, έτσι όπως είναι καλομαθημένοι οι άνθρωποι, πώς θα αντέξουν; παλιά τουλάχιστον ήταν και σκληραγωγημένος ο κόσμος, ακόμη και τα παιδιά, και άντεξαν.
Τώρα θέλουν βιταμίνες B, C, D και... μερσεντές, για να ζήσουν!
Βλέπεις, και ένα ατροφικό παιδί, αν εργασθή, δυναμώνουν τα μπράτσα του.
Πολλοί γονείς έρχονται και μου λένε: “Είναι παράλυτο το παιδί μου”, ενώ στην πραγματικότητα έχει μια ευαισθησία στα πόδια.
Εκείνοι το ταΐζουν, αυτό κάθεται, το ταΐζουν, κάθεται.
Όσο κάθεται, τόσο τα πόδια γίνονται πιο ατροφικά και μετά καταλήγει στο καροτσάκι:
“Κάνε προσευχή, μου λένε, το παιδί μου είναι παράλυτο”.
Τώρα ποιος είναι παράλυτος, το παιδί ή οι γονείς;
Τους λέω να τα δίνουν τροφές που δεν παχαίνουν, να τα βάζουν να περπατούν λίγο.
Μετά πέφτει το βάρος και κινούνται σιγά-σιγά πιο φυσιολογικά, μέχρι που παίζουν και ποδόσφαιρο!
Ο Θεός θα βοηθήση τα πραγματικά παράλυτα παιδιά, που δεν βοηθιούνται ανθρωπίνως.
Ένα παιδάκι στην Κόνιτσα, πολύ ανάποδο, είχε καή από βόμβα.
Το ποδαράκι του είχε μαζευτή και δεν μπορούσε να το τεντώση.
Επειδή όμως δεν ησύχαζε και από την ζωηράδα του το κουνούσε συνέχεια, τέντωσαν τα νεύρα και έγινε καλά.
Πήγε και αντάρτης στον Ζέρβα!
Και εγώ, όταν πιάστηκε το πόδι μου από ισχιαλγία, έκανα τα κομποσχοίνια περπατώντας και δυνάμωσε.
Η κίνηση πολλές φορές βοηθάει.
Αν αρρωστήσω δυό-τρεις μέρες και δεν μπορώ να κινηθώ, λέω: “Βοήθησέ με, Θεέ μου, λίγο μόνο να σηκωθώ, να κινηθώ, και ύστερα θα τα βολέψω... Θα πάω να κόψω ξύλα”.
Γιατί, αν παραμείνω ξαπλωμένος, θα γίνω χειρότερα. Γι' αυτό, μόλις βρω λίγο κουράγιο, και να είναι ακόμη κρυωμένος, ζορίζομαι και σηκώνομαι να κόψω κανένα ξύλο.
Ντύνομαι γερά, ιδρώνω, και φεύγει το κρύωμα.
Ξέρω, φυσικά, ότι με την ξάπλα είναι πιο αναπαυτικά, αλλά ζορίζω τον εαυτό μου και σηκώνομαι, και φεύγουν όλα.
Να, βλέπω, όταν έχω κόσμο και κάθωμαι στο κούτσουρο, πιάνομαι.
Μπορώ να πάρω ένα στρωσιδάκι και να βάλω – αλλά πού να βρεις μετά για όλους.
Γι' αυτό ύστερα κάνω μια ώρα κομποσχοίνι την νύχτα περπατώντας.
Και επειδή έχω πρόβλημα κάτω στα πόδια που κατεβαίνει το αίμα, μετά τεντώνω και λίγο τα πόδια μου.
Αν αφήσω τον εαυτό μου έτσι, πρέπει να με υπηρετούν.
Ενώ τώρα υπηρετώ τον κόσμο. Καταλάβατε; Γι' αυτό ο άνθρωπος να μην χαίρεται το ξάπλωμα, γιατί δεν βοηθάει.
- Γέροντα, η άνεση πάντοτε βλάπτει;
- Ναι, εκεί κοντά στο Καλύβι μου είναι ένας Κύπριος μοναχός, ο Γερο-Ιωσήφ από την Καρπασία.
Είναι εκατόν έξι χρονών (2) και εξυπηρετείται ακόμη μόνος του.
Πού στον κόσμο σήμερα! Μερικοί συνταξιούχοι δεν μπορούν να περπατήσουν.
Αδυνατίζουν τα πόδια τους, παχαίνουν κιόλας από το καθισιό και αχρηστεύονται.
Ενώ, αν έκαναν κάτι, πολύ θα βοηθιόνταν.
Τον Γερο-Ιωσήφ τον πήραν στην Μονή Βατοπεδίου.
Τον έπλυναν, τον έλουσαν, τον περιποιήθηκαν, αλλά εκείνος τους είπε: “Μόλις ήρθα εδώ, αρρώστησα. Εσείς μ' αρρωστήσατε.
Να με πάτε στο Καλύβι μου να πεθάνω”. Αναγκάσθηκαν και τον πήγαν πίσω.
Πήγα μια μέρα να τον δω. “Τι γίνεται; του λέω. Έμαθα πήγες στο Μοναστήρι”.
“Ναι, πήγα, μου λέει. Με πήραν με το αυτοκίνητο, με πήγαν κάτω, μ' έλουσαν, με καθάρισαν, με περιποιήθηκαν, αλλά εγώ αρρώστησα.
“Να με πάτε πίσω”, τους είπα. Μόλις έφθασα εδώ, έγινα καλά!”
Δεν βλέπει και πλέκει κομποσχοίνια. Μια φορά που του έστειλα λίγο φιδέ, είπε:
“Τι, για χτικιάρικο με πέρασε ο Γερο-Παΐσιος και μου στέλνει φιδέ;”
Τρώει φασόλια, ρεβίθια, κουκιά. Έχει τέτοια υγεία! Παλληκάρι είναι!
Με δύο μπαστούνια περπατάει και πηγαίνει και μαζεύει χόρτα με δυό μπαστούνια.
Σπέρνει κοκκάρι, κουβαλάει νερό να πλύνη τα ρούχα του, το κεφάλι του. Να διαβάση μετά την Ακολουθία του, τα Ψαλτήρια, να κάνη τον κανόνα του, την ευχή.
Να δήτε, πήρε μάστορες να του φτιάξουν την σκεπή και πήγε με τα δυό μπαστούνια να ανεβή στην σκάλα να δη τι κάνουν.
“Κατέβα κάτω!” του λένε. “Όχι, θ' ανέβω, τους λέει, να δω πώς τα φτιάχνετε”!
Πολύ ταλαιπωρείται. Ξέρετε όμως τι χαρά νιώθει! Φτερουγίζει η καρδιά του!
Τα ρούχα του οι Πατέρες τα παίρνουν κρυφά να τα πλύνουν.
Τον ρώτησα μια φορά: “Ε, τι κάνεις με τα ρούχα;” “Μου τα παίρνουν, μου λέει, πολλές φορές, έτσι κρυφά μου τα παίρνουν.
Τα πλένω και 'γω, βάζω εκεί αυτά τα “κλίνια”(3), τα αφήνω λίγες μέρες στην σκάφη και καθαρίζουν”!
Βλέπεις μια εμπιστοσύνη στον Θεό, και οι άλλοι να τα έχουν όλα και να έχουν και την φοβία κ.λπ.
Με την περιποίηση αυτός αρρώστησε, με την εγκατάλειψη έγινε καλά.
Η καλοπέραση δεν βοηθάει. Η άνεση δεν είναι για τον μοναχό. Είναι ατιμία στην έρημο.
Μπορεί να είσαι καλομαθημένος, όμως πρέπει να σκληραγωγηθής, αν είσαι υγιής, διαφορετικά δεν είσαι μοναχός.
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
1) Ο Γέροντας, όταν αναφέρεται στους Ευρωπαίους και στην Δύση, δεν υποτιμά τους λαούς αυτούς, αλλά θέλει να χτυπήση το ορθολογιστικό και αθεϊστικό πνεύμα.
2) Τον Νοέμβριο του 1990
3) Εννοεί το απορρυπαντικό “ΚΛΙΝ”.
