Τον θόρυβο άμα θέλη τον ακούει κανείς
- Γέροντα, όταν στο διακόνημα υπάρχη θόρυβος ή για το εργόχειρο χρειάζεται μια μηχανή που κάνει θόρυβο, τι να κάνη κανείς;
Όταν καμμιά φορά το εργόχειρο είναι θορυβώδες, πολύ βοηθάει η σιγανή ψαλμωδία.
Αν δεν μπορήτε να κάνετε ευχή, να ψάλλετε. Θέλει υπομονή.
Όταν έρχωμαι με το καράβι, έχει πολύ θόρυβο.
Κάθομαι σε μια γωνιά, κλείνω και τα μάτια σαν να κοιμάμαι, για να μη με ενοχλή ο κόσμος, και ψάλλω – και τι δεν ψάλλω!
Πόσα “Άξιον έστιν”, πόσα “Άγιος ο Θεός”!
Κάνει και έναν κρότο το καράβι που ταιριάζει ακριβώς με την ψαλτική!
Γίνεται ισοκράτημα στο “Άξιον έστιν” του Παπανικολάου, στο “Άγιος ο Θεός” του Νηλέως, σε όλα ταιριάζει αυτός ο κρότος!
Ψάλλω με τον νου μου, συμμετέχει όμως και η καρδιά.
Πάντως, νομίζω, δεν είναι τόσο ο εξωτερικός θόρυβος που ενοχλεί, όσο η μέριμνα.
Την φασαρία, αν θέλη, την ακούει κανείς.
Ενώ την μέριμνα δύσκολο να την αποφύγη. Ο νους είναι η βάση.
Τα μάτια μπορεί να κοιτάζουν κάτι και να μην το βλέπουν.
Όταν προσεύχωμαι, μπορεί να κοιτάζω, αλλά δεν βλέπω.
Περπατάω, και μπορεί να κοιτάζω ένα τοπίο κ.λπ., αλλά να μην το βλέπω.
Όταν δυσκολεύεται κανείς να λέη την ευχή μέσα στον θόρυβο, είναι γιατί ο νους δεν είναι δοσμένος στον Θεό.
Πρέπει να φθάση ο άνθρωπος στην θεία αφηρημάδα, για να ζήση την εσωτερική ησυχία και να μην ενοχλήται από τον θόρυβο στην προσευχή.
Φθάνει στο σημείο εκείνο της θείας αφηρημάδας που δεν ακούει πια τους θορύβους ή τους ακούει όταν θέλη ή, μάλλον, όταν κατεβαίνη ο νους από τον Ουρανό.
Και θα φθάση σ' αυτό το σημείο, αν δουλέψη πνευματικά, αν αγωνισθή. Τότε θα ακούη όποτε αυτός θέλει.
Όταν ήμουν στον στρατό, είπα μια φορά σε έναν ευλαβή συστρατιώτη μου:
“Στο τάδε μέρος θα συναντηθούμε”. “Μα εκεί υπάρχει μεγάφωνο”, μου λέει.
“Άμα θέλη, του λέω, ακούει κανείς, αν δεν θέλη, δεν ακούει”.
Όταν είναι ο νους μας κάπου, ακούμε;
Εκεί στο δάσος, απέναντι από το Καλύβι, γύμνωναν το βουνό με τα αλυσοπρίονα.
Όταν διάβαζα ή προσευχόμουν και ήμουν προσηλωμένος, δεν άκουγα τίποτε.
Όταν σταματούσα, όλα τα άκουγα.
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A’
Τότε του είπε ο ένας κος....<<Γέροντα ο υπουργός με απιλεί ότι θα με απολύσει σε λίγες μέρες,αν δεν δεχτώ>>.Ο Γέροντας του απάντησε:<<Εσύ κάνε αυτό που βλέπεις ότι αναπαύει τον Χριστό μας,κι ο υπουργός,αν επειμείνει και συνεχίσει δεν θα προλάβει να πραγματοποιήσει ούτε την απειλή του προς εσένα ούτε να εφαρμόσει το αντίχριστο σχέδιό του>>Έφυγε ο κος...από το Όρος γεμάτος εμπιστοσύνη στον Θεό,αλλά και στις ευχές του Γέροντα.Από το υπουργείο του ήρθε μια κλήση,που καλούσε τον συνάδελφό του και τον ίδιο να απολογηθούν σε συγκεκριμήνη ημερομηνία.Πριν όμως εκπνεύσει αυτή η προθεσμία ,έφυγε ο υπουργός από το υπουργείο,αλλά και η κυβέρνηση έπεσε!Ο επόμενος υπουργός ξήλωσε όλα τα ηλεκτρονικά μηχανήματα,διότι υα θεώρησε σαν μέσα κατάργησης της ελευθερίας του ατόμου και τα έβαλε στο υπόγειο του υπουργείου,όπου υπάρχουν μέχρι τώρα. 